WYKONALI:Judyta Dudziak Sara Matla Leszek Jurkowski Patrycja Gołda

Fabuła obejmuje rok życia chłopca, podczas którego podróżuje on po różnych planetach, trafia także na Ziemię. Utwór ten jednak nie należy do gatunku fantastycznonaukowego. Zdarzenia i postacie z tego utworu mają charakter symboliczny, co sprawia, że utwór możemy interpretować w sposób wieloznaczny.

FABUŁA KSIĄŻKI Fabuła książki obejmuje rok życia chłopca, podczas którego podróżuje on po różnych planetach, trafia także na Ziemię.

Utwór ten jednak nie należy do gatunku fantastycznonaukowego. Zdarzenia i postacie z tego utworu mają charakter symboliczny, co sprawia, że utwór możemy interpretować w sposób wieloznaczny.

Czas akcji obejmuje jeden rok pobytu na Ziemi Małego Księcia. To pierwsza połowa XX wieku. Przez osiem dni pilot przebywał na Saharze w Afryce, na pustynnym, niezamieszkałym terenie, a czas akcji rozciąga się za sprawą relacji z wędrówek tytułowego bohatera.

Czas akcji obejmuje jeden rok pobytu na Ziemi Małego Księcia. To pierwsza połowa XX wieku. Przez osiem dni pilot przebywał na Saharze w Afryce, na pustynnym, niezamieszkałym terenie, czas akcji rozciąga się za sprawą relacji z wędrówek tytułowego bohatera.

Gdy miałem sześć lat, zobaczyłem pewnego razu wspaniały obrazek który przedstawiał węża boa, połykającego drapieżne zwierzę.

Po obejrzeniu obrazka wiele myślałem o życiu dżungli. Pod wpływem tych myśli udało mi się przy pomocy kredki stworzyć pierwszy rysunek. Rysunek numer 1. Wyglądał on tak:

ROZDZIAŁ I

MAŁY KSIĄŻE ROZMAWIA Z ROZBITYM PILOTEM :

Gdy miałem sześć lat, zobaczyłem pewnego razu wspaniały obrazek który przedstawiał węża boa, połykającego drapieżne zwierzę.

Po obejrzeniu obrazka wiele myślałem o życiu dżungli. Pod wpływem tych myśli udało mi się przy pomocy kredki stworzyć pierwszy rysunek. Rysunek numer 1. Wyglądał on tak:

kapelusz miałby przerażać? - odpowiedzieli dorośli. Mój obrazek nie przedstawiał kapelusza. To był wąż boa, który trawił słonia. Narysowałem następnie przekrój węża, czyć. Mój rysunek numer 2 :

Pokazałem moje dzieło dorosłym i spytałem, czy ich przeraża. - Dlaczego kapelusz miałby przerażać? - odpowiedzieli dorośli. Mój obrazek nie przedstawiał kapelusza. To był wąż boa, który trawił słonia. Narysowałem następnie przekrój węża, aby dorośli mogli zrozumieć. Im zawsze trzeba tłumaczyć. Mój rysunek numer 2 wyglądał następująco:

MAŁY KSIĄŻE ROZMAWIA Z ROZBITYM PILOTEM :

Proszę cię, narysuj mi baranka. - Co takiego? - Narysuj mi baranka.

- Ale... cóż ty tutaj robisz? - Proszę cię, narysuj mi baranka ... - To nic nie szkodzi. Narysuj mi baranka.

- Nie, nie. Nie chcę słonia połkniętego przez węża boa. Boa jest zbyt niebezpieczny, a słoń za duży. Mam za mało miejsca. Potrzebny mi jest baranek. Narysuj mi baranka. - Nie, ten baranek jest już bardzo

chory. Zrób innego.

ROZDZIAŁ II

MAŁY KSIĄŻE ROZMAWIA Z ROZBITYM PILOTEM

Proszę cię, narysuj mi baranka. - Co takiego? - Narysuj mi baranka. - Ale... cóż ty tutaj robisz? - Proszę cię, narysuj mi baranka ... - To nic nie szkodzi. Narysuj mi baranka.

- Nie, nie. Nie chcę słonia połkniętego przez węża boa. Boa jest zbyt niebezpieczny, a słoń za duży. Mam za mało miejsca. Potrzebny mi jest baranek. Narysuj mi baranka. - Nie, ten baranek jest już bardzo chory. Zrób innego.

- Przyjrzyj się. To nie jest baranek, to baran. On ma rogi.

- Ten baranek jest za stary. Chcę mieć baranka, który będzie długo żył.

- To jest skrzynka. Baranek, którego chciałeś mieć, jest w środku. Byłem bardzo zdziwiony, widząc radość na buzi małego krytyka. - To jest właśnie to, czego chciałem. Czy myślisz, ze trzeba dużo trawy dla tego baranka? - Dlaczego pytasz? - Bo mam tak mało miejsca ... - Na pewno wystarczy. Dałem ci zupełnie małego baranka. Pochylił główkę nad rysunkiem. - Nie taki znowu mały. Zobacz, zasnął ...

- Ten baranek jest za stary. Chcę mieć baranka, który będzie długo żył.

- Przyjrzyj się. To nie jest baranek, to baran. On ma rogi.

- Ten baranek jest za stary. Chcę mieć baranka, który będzie długo żył.

- To jest skrzynka. Baranek, którego chciałeś mieć, jest w środku. Byłem bardzo zdziwiony, widząc radość na buzi małego krytyka. - To jest właśnie to, czego chciałem. Czy myślisz, ze trzeba dużo trawy dla tego baranka? - Dlaczego pytasz? - Bo mam tak mało miejsca ... - Na pewno wystarczy. Dałem ci zupełnie małego baranka. Pochylił główkę nad rysunkiem. - Nie taki znowu mały. Zobacz, zasnął ...

Problemem Małego Księcia są baobaby. Są one tak duże jak kościoły, i gdyby nawet zabrał ze sobą całe stado słoni, to nie dałyby one rady jednemu baobabowi. A co dopiero jeden mały baranek .

Od Astronoma:

Który miał pewne podstawy, aby sądzić, że planeta, z której przybył Mały Książę, jest gwiazdą B-612. Ta gwiazda była widziana raz tylko, w 1909 roku, przez tureckiego astronoma.

Pierwszą zamieszkiwał Król.

Przy rozmowie z Królem stwierdził, że „Dorośli są bardzo dziwni!”

Drugą planetę zamieszkiwał Próżny

Po rozmowie z Nim doszedł do wniosku, że "Dorośli są zdecydowanie śmieszni"

Następną planetę zajmował Pijak.

Na rozmowie z Nim nie spędził dużo czasu ale powiedział, że "Dorośli są naprawdę bardzo, bardzo śmieszni"

Czwarta planeta należała do Bankiera.

W głębi jednak poczuł, że "Dorośli są jednak nadzwyczajni"

Piąta planeta była bardzo interesująca. Była najmniejsza ze wszystkich. Była tak mała, że zaledwie starczyło na niej miejsca na lampę uliczną i Latarnika.

"Tylko ten człowiek mógłby być moim przyjacielem. Lecz jego planeta jest rzeczywiście za mała. Nie ma miejsca dla dwóch..."

Szósta planeta była dziesięć razy większa. Mieszkał na niej Starszy Pan, który pisał olbrzymie księgi.

Po tej rozmowie pomyślał tylko o swojej roży

Świat dorosłych i świat dzieci został przedstawiony na zasadzie kontrastu, natomiast określenie "dorosły" tak naprawdę nie ma nic wspólnego z wiekiem. To sposób widzenia świata, traktowania ludzi. Taki dorosły nie potrafi dostrzec tego co widzi się tylko sercemDZIECI - są wrażliwe, bezinteresowne, ufne, mają wyobraźnię, łatwo przywiązują sie do miejsca i osóbDOROŚLI - zgubili gdzieś wrażliwość, osądzają na podstawie pozoru, po tym co widzą.

Autor stworzył cos na miare dzieła literatury, gdyż przypowieść ta czyta sie szybko i przyejemnie i nadaje się dla każdego pokolenia. Jest ponadczasowa, można do niej ciągle wracać, prosta w odbiorze, zaweira jednocześnie najważniejsze dla świata mądre przekazy. Pomaga w chwilach zwątpienia, daje nadzieję, jest rewelacyjna! Każdy powinien ja mieć na swej półce!