MARIAN CZOCHAŃSKI∗, JOANNA DZIUBIŃSKA**

WPŁYW OPŁAT ADIACENCKICH ZWIĄZANYCH Z PODZIAŁEM NIERUCHOMOŚCI NA BUDŻET GMINY

NA PRZYKŁADZIE ŁODZI

INFLUENCE OF ADIACENT PAYMENTS WITH DISTRIBUTION OF REAL ESTATE ON BUDGET

ON EXAMPLE CITY ŁÓDŹ RELATED

S t r e s z c z e n i e W niniejszym artykule omówiono zmiany dotyczące naliczania opłat adiacenckich, wprowa-dzone ustawą z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zmianie niektórych innych ustaw. Na podstawie analizy decyzji o naliczeniu opłat adiacenckich i umorzeniu postępowań wydanych w Łodzi w latach 2005–2007 dokonano próby określenia znaczenia tych opłat w budżecie gminy, jak również skutków finansowych spowodowanych zmianą górnej stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości. Słowa kluczowe: opłata adiacencka, podział nieruchomości, budżet miasta

A b s t r a c t The following were discussed in the article: the changes to the process of establishing the adiacent payments amount, brought about by the 24th August 2007 changes to the act of real estate management and certain other acts of law. An attempt was made to establish the significance of these payments to the municipality’s budget, on the basis of the analysis of verdicts pertaining to the determination of an adiacent payment and the dismissal of such cases. Similar analysis was conducted to determine the financial outcome of the changes to the upper percentage rate of the adiacent payment based on the real estate division. Keywords: adiacent payment, division of real estate, budget of the city

∗ Dr hab. inż. Marian Czochański, prof. PŁ, Katedra Geodezji, Kartografii Środowiska i Geometrii

Wykreślnej, Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, Politechnika Łódzka. ** Mgr inż. Joanna Dziubińska, Wydział Geodezji, Katastru i Inwentaryzacji Urzędu Miasta Łodzi.

60

1. Wstęp

W prawodawstwie polskim opłatę adiacencką pierwszy raz wprowadzono ustawą z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach [8]. Opłata ta była związana ze wzrostem wartości nieruchomości położonych w granicach administracyjnych miast, spowodowanym wybudowaniem z udziałem środków publicznych urządzeń infrastruktury technicznej.

Kolejna ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości [9] utrzymała opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń komunalnych, energetycznych i gazowych. Nowelizacja tej ustawy z dnia 29 września 1990 r. [10] rozszerzyła zakres opłat adiacenkich przez uregulowanie drugiego rodzaju opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek wykonania scalenia i podziału gruntu przeznaczonego pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne [7].

Z dniem 1 stycznia 1998 r. weszła w życie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospo-darce nieruchomościami [11]. Ustawa ta zastąpiła ustawę poprzednią i wprowadziła kolejny rodzaj opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego jej po-działem.

W świetle obowiązującego wówczas orzecznictwa, w szczególności Uchwały Naczel-nego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2000 r. [14] i niejasnych w tym zakresie przepisów prawa, naliczenie opłat z tytułu wybudowania infrastruktury technicznej stało się praktycznie niemożliwe.

Rys. 1. Opłaty adiacenckie (oprac. własne na podstawie [11–13]) Fig. 1. Adiacent payments (personal elaboration on base [11–13])

61

Rys. 2. Procedura ustalania opłat adiacenckich związanych z podziałem nieruchomości

(oprac. własne na podstawie [11–13]) Fig. 2. Procedure of installation of adiacent payments related with real estate distribution

(personal elaboration on base [11–13]) Nowelizacja ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 28 listopada 2003 r. [12]

wprowadziła zapis precyzujący, że obowiązkiem poniesienia opłaty adiacenckiej, oprócz właścicieli, objęci są tylko użytkownicy wieczyści, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za ca-ły okres użytkowania wieczystego.

Natomiast w ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o gospodarce nie-ruchomościami oraz zmianie niektórych innych ustaw [13] wprowadzono zmiany odnośnie

62

do wymierzania opłat adiacenckich z tytułu podziału nieruchomości. Obniżona została stawka opłaty do maksymalnie 30% różnicy wartości nieruchomości.

Zgodnie z rozszerzoną definicją zawartą w art. 4 pkt 11 ustawy o gospodarce nieru-chomościami przez pojęcie opłaty adiacenckiej należy rozumieć opłatę ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub źródeł zagranicznych niepodlega-jących zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości (rys. 1).

Istota opłaty adiacenckiej sprowadza się do tego, że ten, kto uzyskuje korzyść na skutek wzrostu wartości spowodowanego określonymi zdarzeniami, przekazuje część tej korzyści gminie. Opłata adiacencka jest świadczeniem publicznoprawnym na rzecz gminy właściwej co do położenia nieruchomości [2]. Opłata adiacencka jest jednym ze źródeł dochodu gminy.

W niniejszym artykule skoncentrowano się na opłatach adiacenckich związanych z po-działami nieruchomości. Na rysunku 2 przedstawiono procedurę ustalania opłat adia-cenckich dla takich przypadków.

2. Opłaty adiacenckie w Łodzi

2.1. Podstawy prawne ustalania opłat adiacenckich w gminie

Na podstawie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłasz-czeniu nieruchomości [9] oraz nowelizacji tej ustawy z dnia 29 września 1990 r. [10] w dniu 29 grudnia 1993 r. Rada Miejska w Łodzi podjęła uchwałę [15] w sprawie opłat adiacenckich. Wprowadzono na terenie miasta Łodzi opłaty wynikające z obowiązku uczestnictwa właścicieli gruntów w kosztach budowy urządzeń komunalnych i z tytułu wy-dzielenia działek budowlanych w drodze scalenia lub podziału na działki budowlane, a tak-że wydzielenie gruntów prywatnych na cele publiczne.

Po wejściu w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami [11], uwzględniając wykładnię Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warsza-wie z dnia 5 czerwca 2000 r. [14], Rada Miejska w Łodzi podjęła w dniu 28 lutego 2001 r. uchwałę [16] ustalającą na terenie miasta Łodzi stawki procentowe opłaty adiacenckiej z tytułu: – wzrostu wartości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej w wyso-

kości 0% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudo-waniu,

– podziału nieruchomości w wysokości 50% różnicy pomiędzy wartością, jaką miała nie-ruchomość przed podziałem i po podziale. Uchwała ta obowiązywała od dnia 23 kwietnia 2001 r., tj. po opublikowaniu w Dzien-

niku Urzędowym Województwa Łódzkiego, aż do dnia 21 października 2007 r., kiedy we-szła w życie ustawa z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o gospodarce nierucho-mościami oraz zmianie niektórych innych ustaw [13], wprowadzająca zmianę dotyczącą wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości – ogra-

63

niczając ją do maksymalnej wysokości 30% różnicy wartości nieruchomości po podziale oraz przed podziałem.

Aby zabezpieczyć interesy miasta, w dniu 5 grudnia 2007 r. Rada Miejska w Łodzi podjęła uchwałę nr XXII/461/07, określającą wysokość stawki procentowej z tytułu po-działu nieruchomości w wysokości 30% różnicy wartości nieruchomości przed podziałem i po podziale [17].

2.2. Opłaty adiacenckie jako źródło dochodu gminy w latach 2005–2007

Zmiana dotycząca wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości wprowadzona nowelizacją ustawy o gospodarce nieruchomościami [13] skłoniła autorów do podjęcia badań dotyczących opłat adiacenckich jako źródła dochodu gminy. Badaniami objęto [4] decyzje, które zostały wydane w latach 2005–2007 na pod-stawie uchwały Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 28 lutego 2001 r. [16] na podstawie jedno-litych przepisów, tj. po wejściu w życie nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomoś-ciami z dnia 28 listopada 2003 r. [12], która wprowadziła zapis precyzujący, że obo-wiązkiem poniesienia opłaty, oprócz właścicieli, objęci są tylko użytkownicy wieczyści, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego.

Wielkość dochodu, jaki gmina może uzyskać z tytułu opłaty adiacenckiej, zależy przede wszystkim od trzech parametrów: – wysokości przyjętej stawki opłaty, – liczby przeprowadzonych w danym roku podziałów, – stopnia wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału.

Rys. 3. Liczba decyzji administracyjnych dotyczących opłat adiacenckich w latach 2005–2007

(oprac. własne na podstawie danych UMŁ) Fig. 3. Number of administrative decision concerning of adiacent payments in 2005–2007 years

(personal elaboration on base UMŁ)

64

Przy stałej w badanym okresie wysokości przyjętej stawki procentowej z tytułu po-działu nieruchomości w pierwszym rzędzie poddano analizie liczbę decyzji administra-cyjnych dotyczących opłat adiacenckich. Wyniki tych badań przedstawiono na rys. 3.

Zwraca uwagę fakt, że przy rosnącej liczbie wydawanych przez Wydział Geodezji, Katastru i Inwentaryzacji Urzędu Miasta Łodzi decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej z każdym rokiem zwiększała się również liczba decyzji o umorzeniu postępowania z powo-du braku wzrostu wartości spowodowanego podziałem.

Przeanalizowano również strukturę własności nieruchomości objętych opłatą adiacen-cką w latach 2005–2007. Wyniki tych badań przedstawiono na rys. 4.

Rys. 4. Struktura własności nieruchomości objętych opłatą adiacencką w latach 2005–2007

(oprac. własne na podstawie danych UMŁ) Fig. 4. Structure of ownership of estate included of adiacent payments in 2005–2007 years

(personal elaboration on base UMŁ)

Badania wskazują, że w analizowanych latach aż w 83% przypadków decyzje dotyczyły osób fizycznych, zaś kolejnymi grupami podmiotów były osoby prawne i spółdzielnie mieszkaniowe. Uwzględniając obie przesłanki, ustalono, że w przypadku 63% nierucho-mości wydzielane były tylko dwie działki ewidencyjne. Tego typu podziały powodowały niewielki wzrost wartości do 14%. Podziały powodujące największy wzrost wartości w gra-nicach 60–130% zdarzyły się w pojedynczych przypadkach dotyczących nieruchomości rolnych, dla których zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o dużej powierzchni, podzielonych na ok. 10 lub więcej działek budowlanych.

Średni wzrost wartości w badanym okresie wyniósł 6,40%, w latach 2005 i 2006 wy-nosił ok. 8%, natomiast w 2007 r. ulegał obniżeniu do 4%. Wpływ na to miała m.in. rosnąca liczba podziałów nieruchomości, w wyniku których nie nastąpił wzrost wartości. Dotyczy to w dużym stopniu nieruchomości o przeznaczeniu produkcyjno-usługowym, w przypadku których wyższą cenę jednostkową uzyskują nieruchomości o większej powierzchni.

65

W kolejnym etapie badań przeanalizowano dochód gminy z tytułu opłat adiacenckich. Wyniki tych analiz przedstawiono na rys. 5.

Rys. 5. Struktura wysokości dochodu gminy z tytułu opłat adiacenckich w latach 2005–2007

(oprac. własne na podstawie danych UMŁ) Fig. 5. Structure of height of revenue of city from title of adiacent payments in 2005–2007 years

(personal elaboration on base UMŁ)

Na wyniki prezentowane na rys. 5 wpływają niewątpliwie uwarunkowania przeana-lizowane w poprzednich etapach badań. Konkludując, można stwierdzić, że najwyższy dochód gmina osiągnęła w 2005 r. W kolejnych dwóch latach wpływy do budżetu uległy obniżeniu, natomiast wzrosły koszty związane ze sporządzeniem operatów szacunkowych, których wysokość w ostatnim roku przekroczyła 34% uzyskanego dochodu. Przyczyną tego stanu rzeczy była rosnąca ilość podziałów, w przypadku których zostały sporządzone operaty szacunkowe, ale rzeczoznawcy majątkowi nie wykazali wzrostu wartości nie-ruchomości.

Analizując dane zamieszczone na rys. 5, uwzględnić należy również fakt, że zgodnie z art. 148 ust. 1 ugn obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od daty, w której decyzja o jej ustaleniu stała się ostateczna. Jednak na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego opłata może być rozłożona na roczne raty, płatne w okresie do 10 lat. W sytuacji tej występuje przesunięcie czasowe, gdzie część bieżących dochodów pochodzi z opłat, które zostały ustalone na mocy decyzji wydanych w latach poprzednich.

Nie zmienia to postaci rzeczy, że kwoty naliczanych w kolejnych latach opłat rosną. Przyjmując kwotę z 2005 r. równą 1,0, w kolejnych latach kwoty te osiągają – odpowied- nio – wartość 1,8 i 2,0.

koszty operatorów szacunkowych

kwoty w tysiącach:

66

3. Uwagi dotyczące naliczania opłat adiacenckich z tytułu podziału nieruchomości w świetle nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami

Opłata adiacencka jest źródłem dochodów własnych gminy. Jednym ze składników do-chodów własnych gminy są dochody z jej majątku. W ustawie o dochodach jednostek samorządu terytorialnego przez dochody z majątku gminy rozumie się dochody z wynajmu, dzierżaw, opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, trwałego zarządu, użytkowania, dochody z ustanowienia służebności na nieruchomościach gruntowych oraz innych praw ustanowionych na majątku gminy. W Łodzi ponad 70% dochodów własnych gminy stano-wi pochodną gospodarki nieruchomościami [6]. Ogólne wpływy do budżetu miasta z tytułu samej opłaty adiacenckiej w badanym okresie stanowiły jedynie 0,30% dochodów z ma-jątku gminy Łódź. Nie zmienia to postaci rzeczy, że racjonalna polityka w tym zakresie jest – z punktu widzenia każdej gminy – ze wszech miar wskazana.

Zmiana górnej stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości z 50% na 30% (uzasadniona, gdyż często opłata ta zbiega się z opłatą planistyczną, o której mowa w przepisach dotyczących planowania i zagospodarowania przestrzennego, pobiera-ną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek uchwalenia lub zmiany planu miejscowego) teoretycznie może spowodować zmniejszenie opłaty adiacenckiej z tego ty-tułu nawet o kilkadziesiąt procent. W przypadku przyjęcia stawki procentowej opłaty niż-szej niż 30% koszty związane z realizacją ustawowego zadania mogą przewyższać prze-widywane wpływy.

Jednak na wielkość rzeczywistych kwot wpływ będą miały również inne zmiany wpro-wadzone znowelizowanymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami. Uprosz-czenie i przyspieszenie procedury dokonywania podziałów nieruchomości może spowodo-wać zwiększenie liczby podziałów na terenie gminy. Właściciele bądź użytkownicy wie-czyści, których nie stać na wniesienie na rzecz gminy wymierzonej opłaty, będą mogli, na podstawie art. 98a, dokonać rozliczeń przez przeniesienie na rzecz gminy prawa do jednej lub kilku działek wydzielonych w wyniku podziału, w zależności od wysokości opłaty adiacenckiej, oraz wartości ustalonej w wyniku podziału działki gruntu.

Wskazane jest jednak prowadzenie szczegółowych analiz rynkowych w celu prognozo-wania stopnia wzrostu wartości nieruchomości. Monitorowanie zachowań rynkowych poz-woli uniknąć sporządzania operatów szacunkowych i wszczynania postępowań administra-cyjnych w przypadku podziałów, w wyniku których nieruchomości nie zyskały na wartości.

Opłata adiacencka może się stać wówczas ekonomicznie efektywnym źródłem zasilania budżetu gminy.

L i t e r a t u r a

[1] C y m e r m a n R., T e l e g a T., Wyceny na potrzeby opłat związanych ze wzrostem wartości nieruchomości, XV Krajowa Konferencja Rzeczoznawców Majątkowych pt. „Rola rzeczoznawcy majątkowego w postępowaniu sądowym i administracyjnym”, materiały konferencyjne, Warszawa 2006.

[2] C y m e r m a n R., T e l e g a T., Zasady wyceny na potrzeby opłat od nieruchomości. Cz. II: Opłaty adiacenckie, Wycena 1(78), Wydawnictwo Educaterra Sp. z o.o., Olsztyn 2007.

67

[3] C y m e r m a n R., K o w a l c z y k C., T e l e g a T., Opłaty adiacenckie, Wydaw-nictwo Educaterra Sp. z o.o., Olsztyn 2007.

[4] D z i u b i ń s k a J., Opłaty adiacenckie jako źródło zasilania budżetu Łodzi w latach 2005–2007, Materiały XVI Konferencji Naukowej Towarzystwa Naukowego Nieru-chomości, Ślesin 2008.

[5] G d e s z M., Renta planistyczna i opłaty adiacenckie, Wydawnictwo KK Szkolenia, Warszawa 2007, mps.

[6] Ś l e d z i o n - T r o j a n o w s k a Z., Ż e l a z o w s k i K., Ekonomiczno-prawne aspek-ty sprzedaży nieruchomości gminnych na przykładzie gminy Łódź, Studia i Materiały Towarzystwa Naukowego Nieruchomości, Vol. 14, nr 2, Olsztyn 2006.

[7] Ź r ó b e k S., Ź r ó b e k S., K u r y j J., Gospodarka nieruchomościami z komenta-rzem do wybranych procedur, Wydawnictwo Gall, Katowice 2006.

[8] Ustawa z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1969 r. Nr 22, poz. 159 z późn. zm.).

[9] Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nie-ruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 z późn. zm.).

[10] Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wy-właszczeniu nieruchomości z dnia 29 września 1990 r. (Dz. U. Nr 79, poz. 464 z późn. zm.).

[11] Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst pierwotny Dz. U. Nr 115, poz. 741).

[12] Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 141, poz. 1492).

[13] Ustawa z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 173, poz. 1218).

[14] Uchwała 5 Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2000 r. Sygn. Akt. OPK 4-7/00.

[15] Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi Nr LXVIII/611/93 z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie opłat adiacenckich.

[16] Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi Nr LIV/1225/01 z dnia 28 lutego 2001 r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej.

[17] Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi Nr XXII/461/07 z dnia 5 grudnia 2007 r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej.