Moeders, meiden & straatmadelieven

L i c h t e r v e l d e 14-18

B e n e d i c t W y d o o g h e

Wommersom, 12 augustus 1914

Beste ouders,

Maandag namiddag moesten wij in aller haast vluchten uit de statie van Oplinter. Onze luitenant kapte de ijzerdraden door; hij was zo ontsteld dat hij niet wis wat hij deed. Rondom ons dreunt de grond van kanonslagen. Intussen komen de gekwetsten terug van het slagveld. Het was oprecht droevig. Spoedig kwam de mare dat wij ons naar het gevecht moesten begeven. Voor ons sloeg de rook der mitrailleusen en kanons in, dikke zwarte wolken gaan de lucht in. Wij raasden van colère en stormden vooruit tot op 1500 meter van de Duitse troepen. Een obus ontploft 500 meter voor ons. Zonder versterking houden we stand. Maar welke slachting. Om onze ligging niet te verraden mochten wij niet schieten. U zeggen wat wij bemerkten is onzeggenlijk. Wij zagen velen eensklaps neerstorten om niet meer op te staan. Een jongen van Zedelgem stortte nevens mij neer, 2-3 uur later was hij een lijk. Hier lag een jong man, het been doorschoten, daar lag een sergeant de schouder ontwricht, ginder lag een lansier de borst doorreten. Verderop verloor een jongen de helft van zijn neus en zijn wang door een granaat. Wenend vertelde hij hoe de commandant nevens hem weggeschoten werd. Dit is ons eerste gevecht geweest. Tot nu toe heb ik nog geen slecht nieuws gekregen over de Lichterveldenaren. Ik geloof dat zij nog allen welvarend zijn.

Uw liefhebbende zoon, Leon

Leon Derie en Maria Deseyn huwen op 9 mei 1919.

Een kerstverhaal van Fritz Franken

Ergens in 1915Beste man,

Ik zend u hier al wat ik kan en al wat gij liefhebt, wij zijn nu elf maanden van elkaar gescheiden, o wat is den tijd lang, zou het toch haast niet gedaan zijn, ons franske zegt wel tien keren daags ma patje weerekommen ik patjes schotje zitten, ik weet niet als gij mijn brieven ontvangt….

Emelie en de kinderen

Juni 1917,Uit het dagboek van Achiel Lefever

De 22 tot 24 dondervlagen. De 25e slecht nieuws ontvangen dat Emelie al overleden is. De 26 en 27 warm weder…

Emmelie overlijdt op 1 januari 1916

…nu rijden we naar Ausladepunkt Lichtervelde, de terminus van onze treinreis. Natuurlijk rijden de veldkeukens elders rond terwijl wij hier rammelen van de honger. Op het marktplein zetten wij onze geweren samen. Hier moeten we op de vrachtauto’s wachten die ons naar de gevechtszone brengen. We schuilen in portieken en trekken onze doornatte jassen uit. Vrouwen bieden mooie kantwerkjes voor een spotprijs te koop aan en vragen om brood. Zelf hebben we niet veel meer, maar we geven hen en de bedelende kinderen meer dan we kunnen missen. Aan de kunstige kantwerkjes, doekjes of schortjes voor ‘ma chérie’ hechten we geen beland. We drinken borrels en zwarte koffie in het café…

Vol moed stormen wij naar de vrachtwagens. Huizen en bomen vliegen voorbij. Bij een groepje huizen komen burgers ons tegemoet. Zij wuiven naar ons, wij lijken voor hen niet de gehate vijanden te zijjn…

‐ 1914: --

‐ 1915: 1423,81

‐ 1916: 3671,74

‐ 1917: 7087,14

‐ 1918: 12.576,02

‐ 1919: 19.206,42

• Zwanebeekvertellingen I : 10 Euro• Zwanebeekvertellingen II : 10 Euro• Beide : 15 Euro