2 8 Ι Ο Υ Λ Ι Ο Υ 2 0 1 2 n T E Y X O Σ 7 n Ε Τ Ο Σ 6 οn B ΄ Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο Σ n Τ Ι Μ Η Ε Υ Ρ Ω 2 . 0 0

ΕΝΩΣΙΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι νΜα πού τον ανακαλύψαν

πάλε τούτον;Θκειέ Γρίβα,

εγώ είμαι μαζί σου.

1000 ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ

ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΤΩΣ ΟΧΙ... ΕΜΕΙΣ ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ ΣΕΫΧΕΛΛΕΣ

ΓΙΑ ΑΝΤΙΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΕΣ ΤΡΕΛΛΕΣ.ΚΟΠΙΑΣΤΕ...!

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com2 28 Ιουλίου 2012

Iδιο κτη σίαΩΣIH ΠI ΣΩ ΛTΔT.K. 6969NO MOΣ ΛEY KΩ ΣIAΣ - EΛ ΛAΣTH ΛE O MOIO TY ΠON: 22346154yialousa@�cytanet.�com.cy.

Διε υ θυ ντήςBάσος ΦτωχόπουλλοςΒ΄ ΔιευθυντήςΑλέκος ΜιχαηλίδηςAρ χι συ ντά κτηςEλενίτσα ΕυτυχίουΣελιδοποίησηΣοφία ΓεωργίουΟμαδάρχης ΈκδοσηςΣτελ. ΤρύφωνοςΔιορθώσειςΙόλη Μιχαηλίδου, Πόπη ΕλλαδίτηΝεολαίαΠαρέλλης ΜασκότταΟ Φορέας

Συ νερ γά τεςΝτίνος Μιτσίδης – (ζυμαρικά και ποτά)Μελής Πίττας (χαλλούμια, φέττες καιαναράδες) Πρόδρομος Προδρόμου(πληροφορίες για κακές συνήθειεςΝίκου Αναστασιάδη) Γιώργος Λιλλήκας(αντιδιζωνική αρθρογραφία) ΖαχαρίαςΚουλίας (πληροφορίες για ερωτικάτερτίπια Μάριου Κάρογιαν) ΓιώργοςΚολοκασίδης (οικονομική βοήθεια στηνυπόσκαψη του ακελικού ΔΗΚΟ) ΕλίταΜιχαηλίδου (υλικό για να γράφουμε)Dave Mills (πληροφορίες για τηδυσκοιλιότητα του βρεττανού ύπατουαρμοστή).Yπεύθυνες κομμωτηρίουΈρση Χριστόφια, Ερατώ Μαρκουλλή,Πραξούλλα ΑντωνιάδουLifestylingΈρση Xριστόφια, Eρατώ ΜαρκουλλήOικονομικοί Σύμ βου λοιΈχουν χρεωκοπήσειNομικοί Σύμ βου λοιΓιώργος Χριστοδούλου (δύσκολεςυποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου(φίλος εκλεκτός), KωστάκηςAιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις),Πέτρος X’’ Σάββας (τις Kυριακές),Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναιμεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης(όταν κερδίζουμε το Λόττο) ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτεδικηγόρους του απορριπτικού χώρου.Είναι πανάκριβοι.Δικαστές στην πούγκαν μαςΔεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους για να μην τους κάψουμε.ΧορηγοίCIA, Χαραυγή, Μακδόναλτς, ΝobleEnergy, Αντρέας Πάντζης, ΘΟΚ BOC καιάλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί.XρηματοδότεςΚατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μαςη Βαλλού που τα Λεύκαρα.Eπίσημος ΛογοκριτήςAνδρούλλα ΓκιούρωβαΕπίσημος ΠόντιοςΓιώργος ΑμπατσίδηςΠόντιος παρά του ΠόντιουΜ.Σ.GO BACK DOG PUBLICATIONS:ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA, KYPROS.TEL.: 99696969. All rights reserved.Nothing appearing in Union (and mayyour blood become avladjin) newspapermay be reprinted, reproduced by sex ortransmitted through viri, either holy or insin, by any electronic or mechanicalmeans without prior written permissionfrom the dog. Warning to lawyers: Writs for libels,slander or wrongdoings will not beaccepted from anyone.

BEWARE OF THE DOGΣαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,επίσημος σκύλος της «Ένωσις». Προσοχή, δαγκώνει!

vasosftohopoullos.wordpress.comΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ

Το επόμενο φύλλο της εφ. ΕΝΩΣΙΣ θα κυ-κλοφορήσει κατ’ εξαίρεσιν μέρα ΠΑ -ΡΑΣΚΕΥΗ και όχι Σάββατο, στις 25ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. Παρακαλούνται οι συνερ-γάτες μας να αποστείλουν τα κείμενά τουςπριν από τις 17 Αυγούστου, για να μπορέ-σουμε κι εμείς να κάνουμε έστω και λίγες μέ-ρες διακοπές μετά από την κυκλοφορία τηςεφημερίδας.

ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ,ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΙΣΕΣ

Έχουν κυκλοφορήσει πολλές αφίσες καικάρτες με φωτογραφίες από τον αγώνα τηςΕΟΚΑ και θα τις βρείτε δωρεάν στα γρα-φεία μας.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Από το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ οι ΕΚΔΟΣΕΙΣΑΙΓΑΙΟΝ και η εφ. ΕΝΩΣΙΣ θα έχουν τηντιμητική τους, με μία παρουσίαση βιβλίουκάθε εβδομάδα και μία βραδιά ελληνικήςμουσικής στην μπουάτ που θα εγκαινιάσου-με στον χώρο του βιβλιοπωλείου. Να έχετετ’ αυτιά σας ανοιχτά για περισσότερες πλη-ροφορίες σύντομα.

ΛΕΥΚΩΣΙΑL&A MERX LTD NO 1 AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ,

ΑΚΡΟΠΟΛΗΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91ΒΗILTON HOTEL B/SHOP AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣMORE BLUE TRADING LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114ΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119CHRIS - NIC ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ,

ΠΑΛ/ΣΣΑΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΙΓΕΩΣ 28ΒΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15MISSEDCALL KIOSK LTD ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39,ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΕΡΙΟΥ 68ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ

ΛΑΚΑΤΑΜΙΑΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89,

ΛΥΚΑΒΗΤΟΣDELTANIMAR TRADING LTD ΛΗΔΡΑΣ 205ΑΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ ΛΗΔΡΑΣ 58RNIK ENTERPRISES LTD ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61RUNAWAY TRAD. LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE

MALLΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1GRIZZLY BEAR LTD No 1 ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123ΓC.L.E. ENTERPRISES LTD KEΡΥΝΕΙΑΣ 134ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26,

ΠΑΛ/ΣΣΑCHRIS 1 STOP N301 ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99ΑΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57BARCINO LTD ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34GALLOPCA C/STOREA ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ,ΑΚΡΟΠΟΛΗΠ.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51

ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13FANTASTI PAVILLION LTD ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45,

ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑL&A MERX LTD NO 2 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9FAST SPACE LTD ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83KUOPIO HOLDINGS LTD ΤΣΕΡΙΟΥ 170CHRIS CASH & CARRY TΣΕΡΙΟΥ 110ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ

ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥΛΑΡΝΑΚΑMΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36,

ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9,

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣBOROKI ENTERPRISES LTD ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥSO EASY KIOSKS LTD - 406 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58,

ΛΕΙΒΑΔΙΑDOXA INVESTMENTS LTD ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35SO EASY KIOSKS LTD - 401 ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3,

ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑΛΕΜΕΣΟΣΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218MULTIBREAM LTD ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65ΑCHRISTODOULOU BROS LTD ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α΄ 159ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ

ΓΕΙΤΟΝΙΑΠΑΦΟΣΧ-PRESS-K&K PATSAL LTD AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15STOKKOS BROS LTD EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104AMMOXΩΣΤΟΣΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4Α&Μ DOMINO SHOP LTD 1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!ΜΟΝΟ 10 ΕΥΡΩ

ΣΚΑΤΕΝΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Το βραβείο απονέμεται στον πιο σκα-τένο πρόεδρο που έβγαλε ποτέ αυτός οτόπος, τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ,ο οποίος, ενώ πέρασε ήδη ένας χρόνοςαπό το έγκλημα στο Μαρί, ακόμα ναζητήσει συγγνώμη από τους συγγενείςτων θυμάτων. Πόσο σκατένος μπορείνα είναι κάποιος;

Κυκλοφόρησαν όλες οι αφίσες και οι καρτ ποστάλ από στιγμιότυπα του αγώνα τηςΕΟΚΑ. Καλούμε, λοιπόν, τους αναγνώστες μας να περάσουν απ’ τα γραφεία μας νατις προμηθευτούν.

Στο επόμενο τεύχος, δηλαδή το καλοκαιρινό τεύχοςτου Αυγούστου, με μόνο 10 ευρώ σας προσφέρουμετην εφημερίδα μαζί με τον δίσκο του συμπατριώτημας Πέτρου Παπαλεοντίου Έντεκα τραγούδια μό-νο. Τραγουδά ο Χρίστος Τόφας και συμμετέχουν οιΑλκίνοος Ιωαννίδης, Βασιλική Καρακώστα και σ’ένα τραγούδι ο ίδιος ο συνθέτης-στιχουργός, ΠέτροςΠαπαλεοντίου.

ΔΩΡΕΑΝ ΑΦΙΣΕΣ l ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΑ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μόνο με 10 ευρώ στα επιλεγμένα πε-ρίπτερα που δημοσιεύονται πιο κά-τω μπορείτε να βρείτε τα σπάνια δι-σκάκια δημοτικής, και όχι μόνο, μου-σικής που έχουμε επιλέξει για σας.Βρείτε αυτά τα δισκάκια, διότι πραγ-ματικά είναι σπουδαία.

28 Ιουλίου 2012 3

Ιούλιος 2012. Η Ελλάδα διασύρεταισυνεχώς και σαν μολυσμένη γάταπροσπαθεί ν’ αποφύγει το μοιραίο,ενώ η Κύπρος, αυτή που μας απέμει-νε, ψάχνει απεγνωσμένα και άλλουςμηχανισμούς στήριξης, μπας και μ’αυτόν τον τρόπο καταφέρει επιτέ-λους να ξεπουλήσει και το υπόλοιποελεύθερο τμήμα της στους Τούρκουςκαι στους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Ιούλιος 2012. Ο κυπριακός λάλλα-ρος, άλλως καύσωνας, βαράει τα κε-φάλια μας αλύπητα. Το τι λέγεται γιατην άρση του οικονομικού αδιεξό-δου μπορεί να τρελάνει τον καθέναμας. Ζούμε σαν μαστουρωμένες τζι-ίκλες που πέφτουν απ’ τα δέντρα σανοι θερμοκρασίες του χειμώνα πέσουνκάτω απ’ το μηδέν. Ζούμε και συ-μπεριφερόμαστε σαν ένας λαός κα-θυστερημένων και ηλίθιων ανθρώ-πων.

Ιούλιος 2012. Όλα στην πατρίδαμας μάταια, τα πάντα ματαιότης. Μό-νο ίσως οι γέροι κατανοούν ότι ο Χά-ρος παραμονεύει στις δικές μας γει-τονιές. Παρά ταύτα υπάρχει ΕΛΠΙΣ,στην Ελλάδα ζούμε, που έλεγε κά-ποτε κι ο Σαββόπουλος. Φυσικά η ελ-πίδα μας δεν είναι στα στελέχη τηςκυβέρνησης και της αντιπολίτευσηςούτε στον παλιό και νέο πολιτικό κό-σμο. Η ελπίδα μας βρίσκεται σ’ αυ-τές τις μειονότητες του λαού μας πουακόμα επιμένουν να ζουν και να πε-θαίνουν ως αυτό που είναι, δηλαδήΈλληνες· όχι Ελληναράδες ούτεΕλληνίζοντες ούτε Ελληνέζοι ούτεΕλληνιστάνοι, αλλά Έλληνες. Τέ-τοιες εθνικές μειονότητες και μονάδεςείναι πολλές. Φτάνει ν’ αρχίσουν τηδιαδικασία ενοποίησής τους και άλ-λος αέρας θα φυσήξει στα κρατίδιατου Ελληνισμού. Δεν μιλώ με όρουςεθνικιστικούς, άλλωστε για ποιονεθνικισμό μπορούμε να μιλάμε ότανακόμη και οι Σκοπιανοί πια μας απει-λούν και μας κοροϊδεύουν; Μιλώ γιαεθνικές μειονότητες που αγωνιούν,όχι για εθνικιστικά μεγαλεία, αλλάγια το δικαίωμα του λαού μας να ζή-σει ελεύθερος, ανεξάρτητος και μετον δικό του τρόπο, το δικό του πρό-σωπο, τα δικά του πολιτιστικά στοι-χεία στις πατρογονικές μας εστίες,όπως τις διαμορφώσαμε εμείς εδώκαι χιλιάδες χρόνια και που τώρα μαςτις λεηλατούν ξένοι και ελληνόφω-νοι ευρωλάγνοι καραγκιόζηδες.

Είναι πια εθνική ανάγκη η ύπαρξημιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ τωνΕλλήνων, όχι των κομμάτων, αλλάτων ίδιων των πολιτών μας. Μια βου-λή εντελώς διαφορετική απ’ τηνυπάρχουσα βουλή. Μια βουλή όπουοι βουλευτές δεν θα αντιπροσωπεύ-ουν τα κόμματά τους αλλά τα συμ-φέροντα του ΕΘΝΟΥΣ και τουΛΑΟΥ μας. Μια βουλή που θα σκέ-φτεται και θα βρίσκει τρόπους να λύ-νει προβλήματα και να δίνει προο-πτικές διαφορετικές στην κοινωνίαμας. Αυτή η βουλή πρέπει πρώτα νααντιπροσωπεύει όλους τους Έλλη-νες, και αυτούς που ζουν στην Ελλά-δα και αυτούς του εξωτερικού, όπωςκαι αυτούς από τις χαμένες πατρίδες.Πρέπει να μαζέψει τα πιο καλά μαςμυαλά και να τα βάλει στην υπηρε-σία της σωτηρίας του ΕΘΝΟΥΣ. Σεαυτόν τον αρχικό ρολό τεράστια πρέ-πει να είναι η συνεισφορά τηςΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και του Στρατού, τωνμόνων θεσμών που είναι και οργα-νωμένοι και διατηρούν εθνικές ευαι-

σθησίες και αντιστάσεις. Είναι και-ρός πια η βουλή των Ελλήνων, πουοραματίζεται μιαν άλλην Ελλάδα,μαζί με την Εκκλησία, τον Στρατόκαι τα πανεπιστήμιά μας, να προχω-ρήσουν πρώτα σε έναν διάλογο, μετάστη σκέψη και τέλος σε προτάσεις γιατην άρση του αδιεξόδου, χωρίς ναδίνουν την προσοχή τους μόνο στοόραμά μας αλλά και στις ανάγκες τουλαού ΤΩΡΑ.

Η Εκκλησία και ο Στρατός μπο-ρούν από τώρα ν’ αρχίσουν την αυ-τόνομη δράση τους. Ας ξαναλει-τουργήσουν με βάση τα σημερινά δε-δομένα οι ΕΝΟΡΙΕΣ. Τα συσσίτια,τα κοινωνικά παντοπωλεία, οι παι-δικοί και βρεφοκομικοί σταθμοί,όπως και τα κέντρα ηλικιωμένων, αςπεράσουν στα προαύλια των εκκλη-σιών μας ή σε σπίτια που να γειτνιά-ζουν με τις εκκλησίες μας, όπου εκεί,εντελώς δωρεάν ή με εθελοντική συ-νεισφορά του καθενός, γονείς καιπαιδιά να μπορούν ν’ αφήνουν ταμωρά, τα παιδιά τους και τους ηλι-κιωμένους σε ασφαλείς τόπους,ώσπου να τελειώσουν οι εργαζόμε-νοι τις δουλειές τους. Ο Στρατός αςαρχίσει τη νέα βιομηχανική επανά-σταση στον τόπο μας. Είμαστε σί-γουροι πως με μια συνετή αναδιορ-γάνωση ο Στρατός και πιο αξιόμα-χος θα ήταν και πιο ενεργός στην οι-κονομία θα μπορούσε να αποβεί. Δενγίνεται να μην παράγει ο Στρατός τααπαραίτητα που χρειάζεται το ελλη-νικό νοικοκυριό, ούτε είναι δυνατόννα μιλάμε για έναν αξιόμαχο Στρατόπου δεν κάνει επενδύσεις στην πο-λεμική βιομηχανία.

Τώρα δίνεται και η ευκαιρία ώστετα πανεπιστήμιά μας να πάψουν ναπαράγουν άνεργους επιστήμονες καιεξειδικευμένους συνδικαλιστές. Τώ-

ρα πρέπει να μπουν στην υπηρεσίατου έθνους σαν να βρισκόμαστε σεπόλεμο. Πρέπει να σκεφτούν τρόπουςκαι προγράμματα ώστε να αρχίσει ηαντίστροφη μέτρηση για την αστυ-φιλία, να επιστρέψουν οι «Αθηναί-οι» στα χωριά τους, να υπάρχουνδουλειές και παλαιού και νέου τύπουστα νησιά και στα βουνά μας, να επι-στρέψουν οι μετανάστες μας στουςτόπους καταγωγής τους και να αξιο-ποιηθούν σωστά αυτοί οι επιστρέ-φοντες Έλληνες, να αξιοποιηθούννέες μορφές ενέργειας και επιτέλουςν’ ανθίσει ξανά η ερειπωμένη ύπαι-θρός μας. Πρέπει επίσης τα πανεπι-στήμια να μελετήσουν το ζήτημα τηςυπογεννητικότητας και να πάρουνμέτρα ώστε να σταματήσει αυτή ηαυτοχειρία μας. Η κρατική και η εκ-κλησιαστική γη πρέπει να εκμισθω-θεί για ασήμαντο ποσό χρημάτων,ώστε να προσεγγίσουν νέους αν-θρώπους, έτσι ώστε να επιστρέψουνστα νησιά και στην ύπαιθρο, κάνο-ντας παιδιά που θα μπορούν και νατα ταΐζουν και να τα σπουδάζουν καινα είναι χρήσιμοι πολίτες των κοινο-τήτων τους.

Το όραμα υπάρχει σε πολλά μυα-λά. Τώρα είναι η ώρα ώστε όλοι μα-ζί ελεύθεροι πολίτες, Εκκλησία, Στρα-τός και πανεπιστημιακοί να υπερ-βούμε εαυτόν και να απελευθερώ-σουμε τον τόπο μας απ’ όλα τα κακάαγκάθια. Έφτασε η ώρα ν’ αποκτή-σουμε τον δικό μας λόγο και να επι-στρέψουμε στην πατρώα ΓΗ, να ξα-ναφτιάξουμε την Ελλάδα των χορών,των τραγουδιών, της πίστης, της ιδι-αιτερότητας του κοινωνικού βίου,την Ελλάδα που ξέρει ν’ αγαπά ταπαιδιά της και τον κόσμο όλο.

B.Φ.

Για μια εθνική πολιτική

Μα εν ούλλοι με τον Αναστασιάδην,

οξά εν η ιδέα μου;

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Μερικές σκέψεις για τις επετειακές συγκεντρώσεις

11/7/2012

Η συγκέντρωση έξω από το Προεδρικό ήταν μια απ’ ταίδια. Κόσμος αγανακτισμένος, κόσμος πικραμένος, φωνα-σκίες τύπου γηπέδου και ο καθένας το βιολί του. Είναι και-ρός να μάθουμε πως καμιά φορά η σιωπή είναι μεγάλη δύ-ναμη, πως είναι καλύτερα να ακούμε τον πόνο, παρά ναμιλούμε για τον πόνο. Οι πολλές ομιλίες είναι αχρείαστες,ειδικά όταν όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια. Έναςκαλός ομιλητής αρκεί. Να τον ακούσουμε και να προβλη-ματιστούμε. Ένας συγγενής των θυμάτων να κάνει ένανσύντομο χαιρετισμό εκ μέρους όλων των συγγενών είναιαρκετός. Ο πολύς συναισθηματισμός δεν βοηθά σε τίπο-τα. Βρισκόμαστε εκεί για να συμπαρασταθούμε στους συγ-γενείς των θυμάτων και για να ζητήσουμε δικαιοσύνη. Δενμπορούμε να φορτώνουμε 38 χρόνια ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣκαι της ηγεσίας μας, μα κι εμάς των ίδιων, πάνω στις πλά-τες των συγγενών των θυμάτων. Αυτό είναι ανήθικο. Δενπρέπει να ψάχνουμε σε αυτούς, τους σωτήρες της δικήςμας ανικανότητας, για να δώσουν λύσεις στα προβλήματαπου προέκυψαν από την κατοχή και από την εγκληματικήπολιτική του Χριστόφια. Τα λίγα προσωπικά λόγια τωνσυγγενών στις πρώτες εκδηλώσεις, πέρσι, ήταν αρκετά γιανα κρατήσουν τη φλόγα αναμμένη. Τώρα δεν τους φτάνειο πόνος τους, εμμέσως πλην σαφώς τους ζητάμε να μπουνμπροστάρηδες στον αγώνα για τη δική μας σωτηρία.

Δυστυχώς, τα λεκτικά έκτροπα δεν εκφράζουν την αγα-νάκτηση και τον θυμό μας, αλλά την ανικανότητά μας ναεκφράσουμε έναν πολιτικό λόγο εναντίον της πολιτικήςόλων αυτών που μας εκνευρίζουν, είτε πραγματικά είτεστη σφαίρα της χουλιγκανικής φαντασίας μας. Όσες φορέςκαι αν φωνάξουμε «ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ»,δεν θα πεθάνει. Ούτε η ΠΟΥΤΑΝΑ τάδε κυρία πρόκει-ται να γίνει άνθρωπος με το να την αποκαλούμε έτσι. Έξωαπ’ το Προεδρικό η δύναμή μας είναι ΑΛΛΟΥ. Ας ψά-ξουμε επιτέλους να προσδιορίσουμε αυτήν τη δύναμη καιμε αυτήν ας επιτεθούμε στους εχθρούς μας.

Όσο μας βλέπει έτσι ο Χριστόφιας, σαν χαλιναγωγημένεςκαι χειραγωγημένες ορδές μέσα σε γήπεδο, δεν έχει να φο-βηθεί τίποτα. Ο Χριστόφιας θα φοβηθεί μόνο όταν ακού-σει τη ΣΙΩΠΗ μας, όταν καταλάβει ότι μπορούμε να φτά-σουμε μέσα στο Προεδρικό όχι ως χούλιγκαν, αλλά ωςαγωνιστές της ελευθερίας.

20/7/2012

Η επέτειος της τουρκικής εισβολής μάς βρήκε ξανά στουςδρόμους, αυτήν τη φορά στο τέρμα της οδού ΛΗΔΡΑΣκαι όχι στο ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΑΣ ή στην Πλατεία Ελευθερίας,όπως παλιά. Ορθώς σκέφτηκαν οι αυτόνομες φοιτητικέςπαρατάξεις που έκαναν το κάλεσμα για την εκδήλωση δια-μαρτυρίας, μιας και εκεί βρίσκεται η αιχμή της εθνικής μαςαλλοτρίωσης, με τους δικούς μας να πηγαίνουν βόλτες στακατεχόμενα και να κάνουν «κατοχικό τουρισμό», αδια-φορώντας εντελώς για τις συμβολικές και μη επιπτώσεις.Τώρα, γιατί δεν καλέστηκαν και άλλες οργανώσεις, όπωςτα προσφυγικά σωματεία, οι σύνδεσμοι αγωνιστών του ’55και του ’74 ή το γιατί δεν ήρθαν, την ευθύνη δεν φέρουναποκλειστικά οι φοιτητές. Για πρώτη φορά μετά από 38χρόνια η διαμαρτυρία για τη συνεχιζόμενη κατοχή ήτανσχεδόν αποκλειστικά υπόθεση της νεολαίας. Ο μεγάλοςόγκος των διαμαρτυρομένων ήσαν νέοι, οι ηλικιωμένοιήταν σχεδόν ανύπαρκτοι.

Σέβομαι την ιστορία και τη δράση των αυτόνομων ενω-τικών παρατάξεων, όμως δεν μπορώ να μην κάνω μερικέςπαρατηρήσεις. Υπήρχε κόσμος στο τέρμα της οδού Λή-δρας, ακόμη και νέοι, που, μόλις κατέφθασε η πορεία, νό-μισαν πως κατά λάθος ήρθε άλλη παράταξη και όχι οΕΦΑΕΦΠ. Το όλο στήσιμο της πορείας, οι τριάδες μερικώναπό τους διαδηλωτές, τα συνθήματα και η όλη ατμόσφαι-ρα μύριζε κάτι μεταξύ ΕΛΑΜ και ποδοσφαιρικής αναμέ-τρησης χούλιγκαν. Από πότε οι Έλληνες φωνάζουν συν-θήματα σε ρυθμούς αμερικανικών ασμάτων των πεζο-ναυτών; Από πότε οι Έλληνες ζητούν εκδίκηση και όχιαπελευθέρωση; Από πότε όλα τα συνθήματα είναι στουςρυθμούς των συνθημάτων των γηπέδων και από πότε οιΈλληνες ουρλιάζουν όταν ψάλλουν τον εθνικό ύμνο; Τό-σο άγρια ήσαν τα συνθήματα και οι φωνασκίες, που κά-ποιος ουδέτερος άνθρωπος θα νόμιζε πως πρόκειται γιααιμοσταγείς φονιάδες, έτοιμους να ρίξουν τους Τούρκους,αν όχι στη θάλασσα, τουλάχιστον στον Κοντεμένο. Όμωςτίποτα δεν συνέβη, ούτε καν συμβολικά δεν κλείσαμε τοοδόφραγμα, ούτε καν συμβολικά δεν αποτρέψαμε τους δι-κούς μας και τους τουρίστες να περάσουν στην κατεχόμε-νη γη μας. Ούτε μία μύτη δεν έσπασε.

Δυστυχώς ο ΕΦΑΕΦΠ κάπου έχει ξεφύγει. Οι φοιτητέςέκαναν ξανά το ετήσιο καθήκον τους και τώρα αρχίζει ησοβαρή δουλειά, για το ψάρεμα των πρωτοετών φοιτητώντου Σεπτέμβρη.

4 28 Ιουλίου 2012ΕΥΡΩΚΟΤΕΣ, ΜΗΠΩΣ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ;

EΩΣΦΟΡΙΚΑ

Από την ημέρα που η Ειρήνη Χαραλαμπίδου εξε-λέγη βουλευτίνα του ΑΚΕΛ, ουσιαστικάΧΑΘΗΚΕ. Εκεί που πολλές φορές μονοπωλού-σε τη δημοσιότητα όταν ήταν μια απλή καγκε-μπίτισσα στο ΡΙΚ, μόλις έγινε κι επίσημαΑΚΕΛΙΚΙΑ εξαφανίστηκε. Τουλάχιστον έτσι νο-μίζαμε. Όμως το ΑΚΕΛ της κρατούσε το στόμαέως την κατάλληλη στιγμή. Μόλις δόθηκε η ευ-καιρία η κυρία Χαραλαμπίδου μίλησε, και μίλη-σε ως η κλασική πια σταρ του κυπριακού κιτς καιείπε τις πιο προχωρημένες μαλακίες του ΑΚΕΛ.Μία μέρα, λοιπόν, πριν από την επέτειο του εγκλή-ματος στο ΜΑΡΙ, το Ποντικάκι ή νυφίτσα τουΑΚΕΛ τα αμόλησε όλα και βγήκε απ’ την αφά-νεια, δημιουργώντας ξανά πρωτοσέλιδες αντι-δράσεις. Η κυρία λίγο πολύ μας είπε ότι για τοΜΑΡΙ ευθύνονται οι αξιωματικοί της Βάσης,επέρριψε ευθύνες στους στρατιωτικούς, θέλο-ντας να καλύψει τον πρόεδρο Χριστόφια.

Βλέπετε, το ΑΚΕΛ φυλάει τες Νέες Δυνάμειςγια τέτοιες περιπτώσεις. Να αμολανε αυτά πουθέλει το ΑΚΕΛ, χωρίς το ΑΚΕΛ να έχει και τηνευθύνη για τα λεχθέντα. Σκατάες. Σκατένη.

ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗΣ

l Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις,το ΔΗΚΟ φαίνεται να οδεύει προςΑναστασιάδη, ενώ και τοΕΥΡΩΚΟ προσανατολίζεται σο-βαρά προς αυτό το ενδεχόμενο.l Διεφθαρμένο σύστημα, διε-φθαρμένοι πολιτικοί!l Για το ΔΗΚΟ δεν έχω και ιδιαίτερα σχόλια νακάνω. Η βασική ιδεολογία της μεγάλης πλειοψη-φίας των στελεχών αυτού του κόμματος ήταν ησυμμετοχή στην εξουσία. Σαν πόρνες πήγαινανπότε με το ΑΚΕΛ, πότε με τον ΔΗΣΥ, για να συμ-μετέχουν πάντοτε στο φαγοπότι. Συνεπώς η στή-ριξη Αναστασιάδη δεν εκπλήσσει, αν και θα πε-ριμέναμε δυναμικές αντιδράσεις από κάποιουςπου φαίνεται να σιωπούν.l Για τις ευρωκότες, όμως, τα πράγματα είναι δια-φορετικά. Δεν είχα ποτέ αμφιβολία ότι ο πρόε-δρός τους είναι τουλάχιστον καιροσκόπος και ξέ-νος με τον συγκεκριμένο χώρο, τον οποίο χρησι-μοποίησε σαν σανίδα σωτηρίας. Είναι εμφανές ότιβλέπει το κόμμα του να διαλύεται σταδιακά καιδιαπραγματεύεται τη σταδιακή επανένταξή τουστον Συναγερμό. Όμως ομολογώ ότι δεν τον πε-ρίμενα τόσο προκλητικό.l Το μεγάλο μου ερώτημα είναι γιατί οι συναγω-νιστές που εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλω-βισμένοι στο συγκεκριμένο κόμμα δεν τα παρα-τάνε άμεσα. Ας μην ακούσω πάλι το αμίμητο«Προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματααπό μέσα», όπως δικαιολογούσαν παλαιότερα κά-ποιοι την παραμονή τους στον Συναγερμό.l Ο Χριστόφιας έκανε ακόμη ένα θαύμα. Έβαλετην Κύπρο στον μηχανισμό στήριξης. Είναι προϊ-όν ανικανότητας ή σκόπιμων ενεργειών; Μήπωςγι’ αυτό δεν έπαιρνε μέτρα τόσο καιρό, για να μαςοδηγήσει στον μηχανισμό στήριξης; Το ΔΝΤ εί-ναι ένας οργανισμός τοκογλύφων, είναι ένα εκτε-λεστικό όργανο της νέας τάξης και ξέρουν όλοιπολύ καλά ότι, αν εμπλακείς μαζί του, τα πράγ-ματα για σένα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα.l Αυτό που με τρομάζει, όμως, είναι το γεγονός ότικανένας πολιτικός δεν βγήκε να πει πέντε αλήθει-ες για το ΔΝΤ, αντίθετα όλοι φαίνεται να συμ-φωνούν ότι είναι μια αναγκαιότητα!l Άκουσα την ΕΔΕΚ να βγάζει ανακοίνωση ενα-ντίον του ΑΚΕΛ για παραχάραξη της Ιστορίας.Υπέθεσα ότι επιτέλους θα αναφερθούν στις προ-σπάθειες αφελληνισμού της Κύπρου, στην αλλαγήτων ιστορικών βιβλίων, στις επιθέσεις κατά τουαγώνα της ΕΟΚΑ. Τελικά αυτό που τους ενόχλησεείναι η εκτίμηση του ΑΚΕΛ ότι η διζωνική είναιένα ακόμη κληροδότημα του Μακαρίου! Μια κα-τά βάση σωστή άποψη, αφού οι 4 κατευθυντήριεςγραμμές μπορεί να μην περιείχαν τον όρο διζωνι-κή, έθεταν όμως σαφώς τις βάσεις γι’ αυτήν.

Ο αντιεωσφόρος

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΠΟΛΙΤΗΣ

Μερικοί άνθρωποι δεν βάζουν νου ποτέ, έλεγανοι παλιοί και είχαν δίκαιο. Ως ένα σημείο. Π.χ.υπάρχουν δημοσιογράφοι, πολιτικοί και παρά-γοντες που επιμένουν να υποστηρίζουν με φανα-τισμό το ΠΑΣΟΚ, έστω και αν ο λαός στις τε-

λευταίες δύο αναμετρή-σεις και η ίδια η εξέλιξητης χώρας έχουν δείξει ότιτη μεγαλύτερη ευθύνη γιατα σημερινά χάλια τηςΕλλάδας φέρει το ίδιο τοΠΑΣΟΚ. Φυσικά αυτοίπου ακόμα υποστηρίζουντις επιλογές του ΠΑΣΟΚδεν είναι καθυστερημένοι,αλλά είναι τα γνωστάκομματόσκυλα, λαμόγια,βαποράκια και πληρωμέ-

να πρακτοράκια του κόμματος. Γι’ αυτό και λέμεότι οι παλιοί είχαν δίκαιο, ως ένα σημείο μόνο.Στην Κύπρο συμβαίνει το ίδιο με τους λάτρεις τουΣχεδίου Ανάν, οι οποίοι για έναν περίεργο λόγο εί-ναι οι ίδιοι που σήμερα λατρεύουν την ΤΡΟΪΚΑκαι το ΔΝΤ και ανυπομονούν να δουν αυτές τιςπαγκόσμιες λαίλαπες να μας βάζουν σε τάξη.Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Κώστας Κωνστα-ντίνου του ΥΕΝΙ-ΠΟΛΙΤΗΣ, της εφημερίδας πουακόμα να πάρει χαμπάρι πως το Σχέδιο Ανάν έχειαπορριφθεί από τον κυπριακό λαό και πως ηΕλλάδα υποδουλώνεται και χάνει την εθνική τηςκυριαρχία με τη βοήθεια της ΤΡΟΪΚΑΣ και τουΔΝΤ.

Ρε Κωστή, είσαι αξιοθρήνητος πια. Και εσύ, ρεΓιάννη, και όλοι οι άλλοι χαραμοφάηδές σου.

Οι συνέπειες της τουρκικής εισβολήςτου 1974 στοιχειώνουν ακόμη τα όνει-ρα του κάθε εθνικά σκεπτόμενουΈλληνα και ακόμη περισσότεροόσων από εμάς βιώσαμε την εκδίωξηαπό την πατρώα γη. Η πληγωμένη πε-ρηφάνια, τα εγκληματικά λάθη, ηεθνική προδοσία έχουν χαραχθεί ανε-ξίτηλα στη μνήμη μας.

Αυτό όμως που πληγώνει σήμεραπερισσότερο είναι η εθνική μας κα-τρακύλα. Ένα έθνος αποφασισμένονα διεκδικήσει τα δίκαιά του θα μπο-ρούσε να πετύχει, υπό κατάλληλεςδιεθνείς συγκυρίες, ακόμη και τηναπελευθέρωση των κατεχομένων.

Οι ανεπαρκείς αλλά και ελεγχόμε-νες από ξένα κέντρα πολιτικές ηγε-σίες οδήγησαν τον Ελληνισμό τόσοτης Κύπρου όσο και της Ελλάδας στοσημερινό κατάντημα.

Οι ηττοπαθείς ηγεσίες του, αντί ναχαράξουν μια μακροχρόνια απελευ-θερωτική πολιτική στο θέμα της Κύ-πρου, αλλά και γενικότερα διεκδικη-τική στο θέμα των τουρκικών αξιώ-σεων, κατάντησαν να συζητούν εθνι-κά μειοδοτικές λύσεις.

38 χρόνια μετά και δυστυχώς βρι-σκόμαστε σε δυσχερέστερη θέση απότον Αύγουστο του 1974, χωρίς όρα-μα και με τον κίνδυνο του εθνικούαφανισμού να είναι ορατός.

Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι και ηκατάντια του λαού. Ένας λαός χω-ρίς προσανατολισμό, βυθισμένος στονάκρατο καταναλωτισμό, χωρίς εθνι-κά αισθητήρια και εθνική περηφάνια.Ένας λαός που εξευτελίζεται καθη-μερινά στα οδοφράγματα, που κάνειτουρισμό στην ποτισμένη με αίμα γητων προγόνων του, που ανέχεται νατον κερνούν καφέ οι κατακτητές μέ-σα στο ίδιο το σπίτι του, που αιμοδο-τεί το κατοχικό καθεστώς, που ανέ-χεται σε μεγάλο βαθμό την εις βάροςτου ρατσιστική αντιμετώπιση, που δεναντιδρά στις προσπάθειες αλλοίωσηςτης εθνικής του ταυτότητας ή της δη-μογραφικής αλλοίωσης με τους κάθελογής παράνομους λαθρομετανάστεςή νόμιμους Ευρωπαίους πολίτες καιπου έβγαλε πρόεδρο τον Χριστόφιακαι τώρα ετοιμάζεται να αναδείξειπρόεδρο ένα εξίσου εθνικά επικίνδυ-νο άτομο, τον Αναστασιάδη.

Υπάρχει όμως και μια μικρή μειο-ψηφία, –ανέκαθεν ήταν μειοψηφία–,που βάζει το εθνικό συμφέρον υπε-ράνω όλων, που θυμάται την τουρκι-κή εισβολή, που πιστεύει στην απε-

λευθέρωση των κατεχομένων, πουονειρεύεται να δει τη γαλανόλευκηνα κυματίζει σε κάθε γωνιά της σκλα-βωμένης γης του, που αρνείται ναεξευτελιστεί στα οδοφράγματα τηςντροπής και που παραμένει πιστή στιςδιαχρονικές αξίες του Ελληνισμού.Είναι αυτή η μειοψηφία, η «μαγιά»,κατά τον Μακρυγιάννη, που κράτη-σε όρθιο διαχρονικά τον Ελληνισμό.

Αυτή η μειοψηφία οφείλει να ορ-γανωθεί, αν θέλει να παλέψει για τοσχεδόν ακατόρθωτο εγχείρημα τηςανατροπής των δεδομένων. Ο μεγα-λύτερος εχθρός του έθνους αυτήν τηστιγμή είναι ο ίδιος του ο εαυτός καιμετά ακολουθούν οι εξωτερικοίεχθροί. Αν δεν ανατραπεί το σημερι-νό ξενόδουλο και διεφθαρμένο σύ-στημα εξουσίας, δεν πρόκειται ναυπάρξει ελπίδα. Μια ισχυρή εθνική

κίνηση από ανιδιοτελείς ανθρώπουςπρέπει να είναι η αρχική μας επιδίω-ξη. Ας παραμερίσουμε επιτέλους επι-μέρους διαφορές ή αντιλήψεις και αςαγωνιστούμε ενωμένοι να δώσουμεένα όραμα στον λαό. Αυτό το όραμαδεν μπορεί να είναι άλλο από την απε-λευθέρωση των κατεχομένων και τηνΈνωση της Κύπρου με τη ΜητέραΕλλάδα, έστω και αν αυτό δεν είναιάμεσα υλοποιήσιμο αλλά εις βάθοςχρόνου. Οτιδήποτε άλλο δεν θα είναιόραμα αλλά εφιάλτης. Το χρωστούμεσε όσους έβαψαν αυτήν την Ελληνι-κή γη με αίμα, σε όσους έπεφταν προ-δομένοι και αβοήθητοι το καλοκαίριτου 1974, πολεμώντας με λύσσα τονΤούρκο εισβολέα και αρνούμενοι ναταυτιστούν με τις 25.000 των ανυπό-τακτων.

Ο αμετανόητος

38 χρόνια χωρίς προσανατολισμό

28 Ιουλίου 2012 5

Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδίακαι με τυφλή μανία ξέσκιζα τον εχθρό.Τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία,μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική.

Επειδή ανήκουμε στις τάξεις αυτής της αλλήθωρης νεολαίαςκαι έχει καιρό να μιλήσουμε γι’ αυτήν, αυτό το καλοκαίρι βρέ-θηκε η αφορμή για να σχολιάσουμε λίγο τη γενιά μας. Ας αρ-χίσουμε από την ένταξή μας στον μηχανισμό στήριξης. Υπόεντελώς άλλες περιστάσεις πλέον θα μιλούσαμε για μαχητικέςδιαδηλώσεις του λαού ενάντια στη νέα κατοχή που πρόκειταινα μας επιβληθεί. Αλλά η αριστερή μας κυβέρνηση δεν δαι-μονοποιεί τον μηχανισμό ούτε την τρόικα. Άλλωστε, το ΑΚΕΛκαι ο Χριστόφιας είναι προεδρεύοντες της Ε.Ε. και η ΕΔΟΝη άρχουσα νεολαία της Ε.Ε. Όπως το πάρει ο καθένας. Εδώεμείς ακόμα συνεχίζουμε τα συνηθισμένα ριγιούνιον κάθε 20του Ιούλη και είμαστε ικανοποιημένοι με τη δράση μας. ΟιΤούρκοι καραδοκούν, ο Χριστόφιας διέλυσε τα ΠΑΝΤΑ καιτώρα μας έβαλε και μια τρόικα πάνω στα κεφάλια μας, γιανα μας συγυρίσει, όπως λένε ορισμένοι…

Το ζήτημα είναι το εξής: Ο καναπές είναι πιο μαλακός απ’τον δρόμο, ακόμα κι αν ζήσαμε από μακριά –και κάποιοι απόκοντά– την ελλαδική κρίση. Ακόμα κι αν ξέρουμε τι πάει να πειηλίθια και εγκληματική οικονομική πολιτική. Ο Χριστόφιαςέχει κατορθώσει να προσφέρει άλλοθι στον Αναστασιάδη ήστον όποιον επόμενο πρόεδρο για τα επόμενα πέντε χρόνια.Κι εμείς αναλωνόμαστε σε χοροεσπερίδες, φεστιβάλ και συ-ναυλίες. Μπήκαμε στον μηχανισμό στήριξης, στο εθνικό βρι-σκόμαστε στη χειρότερη φάση των τελευταίων χρόνων, πέ-ρασε ένας χρόνος από το Μαρί κι εμείς συνεχίζουμε να αρ-μενίζουμε σε παραλιακά κλαμπ αμέριμνοι και εν αγνοία…Διότι, ως γνωστόν, στους 45 βαθμούς κανείς δεν κατεβαίνειστους δρόμους.

Εν τω μεταξύ, όχι πως έχουμε πίστη στη μαχητικότητα τωνφλώρων της ΕΔΟΝ, αλλά, αν ήταν πρόεδρος κάποιος άλλος,κάθε βδομάδα θα είχε συλλαλητήρια στη βουλή ή στο προε-δρικό. Ή, τουλάχιστον, αντικαπιταλιστικές ομιλίες στην ΠΕΟ.Τέλος πάντων, εδώ δεν ξέρουν τι τους γίνεται, θα ασχολη-θούν με την τρόικα; Είναι χαμένοι από χέρι. Ούτως ή άλλωςεμείς δεν ήμασταν ποτέ υπέρ της εθνικής ενότητας, ειδικά μεαυτούς που τον Φεβρουάριο, μετά από την εκλογή του Ανα-στασιάδη, θα φωνάζουν «ΣΤΟ ΑΚΕΛ ΑΝΗΚΕΙ ΑΥΤΗ Η

ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ» και θα ’χουν και δίκαιο. Το ΑΚΕΛ και οΧριστόφιας θα βγάλουν τον Αναστασιάδη. Όχι η ΕΟΚΑ Β΄!

Η κομματοκρατία είναι χρεοκοπημένη εδώ και καιρό, όπωςαναφέρουν πολλοί. Ειδικά στις επικείμενες εκλογές, όπουΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ θα διχαστούν, το ΕΥΡΩΚΟ θα διαλυθείκαι το ΑΚΕΛ θα καταποντιστεί, θα φανεί πως ο κόσμος εί-ναι έτοιμος να αφήσει την κομματική γραμμή. Αυτός που θαπρέπει να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα δεν είναι ούτε ο Ανα-στασιάδης ούτε ο Λιλλήκας ούτε ο Μαλάς ούτε κανένας άλ-λος σωτήρας του νησιού. Εμείς, που αποτελούμε τον αυτόνο-μο ελληνικό λαό του νησιού, πρέπει να σταματήσουμε επιτέ-λους να είμαστε μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική και νααναλάβουμε τις ευθύνες μας, είτε το επιτρέπει είτε δεν το επι-τρέπει η αστυνομία. Είναι ανάγκη να πάψουμε να ψάχνουμεαφορμές και δικαιολογίες και να αρχίσουμε έναν νέο αντικα-τοχικό, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, με ή χωρίς τους μαυ-ρισμένους (από τις παραλίες της Αγίας Νάπας) φοιτητές. Νασπάσουμε κεφάλια και να δείξουμε πως οι παππούδες μαςάφησαν μια παρακαταθήκη που δεν σηκώνει Ευρωπαίους,Τούρκους και ντόπιους να εφαρμόζουν αποικιοκρατίες σε ελ-ληνικούς τόπους…

Αλ.Μιχ.

ΔIANOMEIΣ: MITΣIΔHΣ ΔHMOΣIA ETAIPEIA ΛTΔ

Euskadi Ta Askatasuna

Μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική

vasosftohopoullos.wordpress.com

Γνώμη ηλιθίων A

Την Παρασκευή 13 Ιουλίου η φυλλά-δα του ΑΚΕΛ Γνώμη είχε πολυσέλιδοαφιέρωμα στο Μαρί και στο πραξι-κόπημα. Τώρα γιατί και πώς συνδέο-νται αυτά τα δύο μόνο αυτοί ξέρουν.Τα περισσότερα άρθρα ήταν του Μι-χάλη Μιχαήλ, ο οποίος σημείωνε πωςπρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι γιατο Μαρί αλλά και οι ένοχοι του πρα-ξικοπήματος. Δηλαδή, το τι συμβαί-νει μέσα στα μυαλά τους χρήζει επι-στημονικής ανάλυσης. Δεν φτάνει πουστηρίζουν τον εγκληματία, εδώ κιέναν χρόνο προσπαθούν να πάρουντο θέμα αλλού και να κατηγορήσουνλάθος ανθρώπους. Βέβαια η Γνώμηπλέον κάνει αγώνα. Προσπαθεί μεσύμμαχο τον πρόεδρο να αποκατα-στήσει τη μνήμη των αριστερών εκτε-λεσθέντων από την ΕΟΚΑ και τηνΕΟΚΑ Β΄. Ρε Σκατάες της Γνώμης,όταν έπρεπε να αγωνιστείτε, προτι-μούσατε τα δροσερά Μπλάντι Μέριτων Εγγλέζων. Τώρα αποφασίσατενα παλέψετε; Σκατάες.

Γνώμη ηλιθίων B

Τη σκατοφυλλάδα ΓΝΩΜΗ, οι ακε-λικοί τη διανέμουν δωρεάν σε ολό-κληρη την Κύπρο, στην προσπάθειάτους να κερδίσουν αναγνώστες. Ευ-τυχώς ακόμα τζιαι οι ακελικοί την νε-κατσιούν. Τώρα, χωρίς να τους το ζη-τήσουμε, άρχισαν και μας τη στέλλουνμε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Καιπαρά τις διαμαρτυρίες μας, επιμένουνοι «δεοντολόγοι» σκατάες.

Τούτος ο Μαλάς πρέπει να έσιει στο DNA του το«εν έχω τι να κάμω τζιαι

βάλλω για πρόεδρος»!

KΤΗΜΑ ΔΕΡΕΣΚΟΥ

AYΓΕΡΙΝΟΣ ΠΟΥΛΙΑ

ΚΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ ΣΕ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ

ΣΧΟΛΙO l ΣΧΟΛΙO

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ

ΣΠΑΣΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ! ΜΠΟΡΕΙΤΕ!6 28 Ιουλίου 2012

ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ

Μέρος Α΄

Με την υγειά μας! Επιτέλους μπήκαμε κι εμείς καλά στην Ευ-ρώπη. Με τον μηχανισμό στήριξης ως το πρώτο στάδιο, από τώ-ρα και στο εξής θα βαδίζουμε σε ρυθμούς ελληνικούς, και αςκρατήσουν οι χοροί! Η Ελλάδα και η Κύπρος επιτέλους θα εί-ναι αδέλφια δίδυμα, για να μην πούμε το τετριμμένο μητέρα μεκόρη. Να, λοιπόν, και μια ΕΝΩΣΗ την οποία πέτυχε μόνο έναςμεγάλος της εχθρός, ο Δημήτρης Χριστόφιας. Τα κουδούνιαχτυπάνε, όχι για να μας ξυπνήσουν απ’ τον λήθαργο, αλλά απόχαρές και χαζοχαρούμενα σκέρτσα. Το ΡΙΚ σχεδόν πανηγύρι-ζε για τον μηχανισμό στήριξης και σχεδόν όλοι οι αναλυτές μάςενημέρωσαν ότι όλα αυτά είναι για το καλό μας, πως από τώρακαι στο εξής οι καλοί μας φίλοι Ευρωπαίοι θα μας βάλουν σε μιατάξη τόσο αποτελεσματική, που θα τρώμε με χρυσά κουταλάκια.

Κανείς φυσικά δεν βγήκε να πει πως με τον μηχανισμό στήρι-ξης απεμπολούμε εθνική κυριαρχία και πως κάποια τρόικα Ευ-ρωπαίων θα καθορίζει την τύχη μας, όχι μόνο στα οικονομικά,αλλά και στο ίδιο το Κυπριακό. Ο Χριστόφιας συγκάλεσε τοΕθνικό Συμβούλιο για τη σχετική ενημέρωση, όμως, ως είθισται,αμολούσε ασάφειες, διφορούμενες απόψεις και αλλοπρόσαλ-λες εξηγήσεις. Ενώ κάλεσε το Συμβούλιο με θέμα τον μηχανισμόστήριξης, είπε και το αμίμητο ότι μπορεί κιόλας να μην προ-σφύγει σε αυτόν τον μηχανισμό. Τουτέστιν ο Πρόεδρος έχει τοακαταλόγιστο και μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να τους εμπαίζειόλους, χωρίς κανένας να τον πιάνει απ’ τ’ αυτί.

Τον τελευταίο μισό αιώνα η Κύπρος, με μια συντηρητική μανοικοκυρεμένη λογική, κατάφερε, πότε με εργατικότητα, πότε μεθαύματα και πότε με έξυπνες απατεωνιές, να έχει ένα υψηλόβιοτικό επίπεδο και μια σταθερή οικονομική υποδομή. Ακόμη καιοι σκύλοι μας και οι γάτοι μας, όπως μου είπε τις προάλλες έναςακελικός ταξιτζής, για να κατακρίνει την πολιτική Χριστόφια,ήσαν αριστοκράτες.

Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Το ΑΚΕΛ και ο Χριστό-φιας, ως οδοστρωτήρες, έχουν κατεδαφίσει όχι μόνο την οικο-νομία, αλλά και τις κοινωνικές δομές που έχτισαν αυτήν την–έως τώρα– εύρωστη οικονομία. Το σημερινό χάλι δεν το δημι-ούργησε καμιά κακή ακροαριστερά ούτε κάποια νεοφιλελεύ-θερη δεξιά ούτε το κέντρο ούτε το κυπριακό ΠΑΣΟΚ, μα η αρι-στερά των πτωχών και της προόδου, αυτός ο κυπριακός ΣΥΡΙΖΑπου τόσο αγαπήθηκε από τους αδελφούς Ελλαδίτες. ΓράφωΣΥΡΙΖΑ, όχι για να προκαλέσω τα αριστερά συναισθήματα τωναδελφών Ελλαδιτών, αλλά για να προειδοποιήσω πως όταν οΣΥΡΙΖΑ φτάνει το σχεδόν 30% δεν είναι τίποτα άλλο από έναΑΚΕΛ που είναι έτοιμο όχι μόνο να καταπατήσει τα δικαιώ-ματα των εργαζομένων και γενικώς του λαού, αλλά να παρα-δώσει την πατρίδα στους εμπόρους των εθνών.

Ο Χριστόφιας θα φύγει. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναβγεί

Πρόεδρος, εκτός εάν γίνει κάποιο θαύμα και οι Τούρκοι παρα-δώσουν την Αμμόχωστο σε μας, με αντάλλαγμα να ανοίξουμετα κεφάλαια που θέλουν για την Ευρώπη, να μοιράσουμε ταθαλάσσια οικόπεδά μας και να αναγνωρίσουμε πρώτα εμείς τοκρατίδιό τους και να συμφωνήσουμε κι εμείς πως το Καστελ-λόριζο δεν έχει ΑΟΖ – όλα αυτά που μετά χαράς θα δεχόταν οΚαταστρόφιας των λαϊκών προοδευτικών δυνάμεων. Φεύγο-ντας, όμως, αφήνει πίσω του καμένη γη.

Ήδη αρκετοί στον ΔΗΣΥ σκέφτονται σοβαρά να μην προω-θήσουν μια ξεκάθαρη υποψηφιότητα συναγερμική, όπως είναιο Νίκος Αναστασιάδης, αλλά μια υποψηφιότητα συνευθύνης, γιανα αναλάβει την καμένη γη. Είναι για να λυπάται κανείς τονεπόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ευτυχώς, όμως, που εδώστο ημικατεχόμενο νησί λειτουργούν ακόμη κάποια αντανα-κλαστικά επιβίωσης. Τα σενάρια μπορούν ν’ ανατραπούν, φτά-νει να είμαστε έτοιμοι για αγώνες και θυσίες.

Σ’ αυτούς τους τελευταίους 8 μήνες του Χριστόφια πρέπει επι-τέλους να ξαναμιλήσει ο λαός. Να δείξει τα δόντια του και ναμην τον αφήσει ήσυχο ούτε δευτερόλεπτο, για να καταλάβουνόλοι πως το ζήτημα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΑΞΙΟ -ΠΡΕΠΕΙΑΣ μας μόνο ο λαός μπορεί να το υπερασπιστεί. Εί-δαμε τη δεξιά, είδαμε και το κέντρο, τώρα ζούμε τις αθλιότητεςτης αριστεράς. Όσοι Κύπριοι και Ελλαδίτες δεν έχουν κατα-λάβει πως και οι τρεις παρατάξεις βλάπτουν εξίσου τον τόπο,ζουν κάπου αλλού.

Β.Φ.

ΦΕΥΓΩ ΚΙ ΑΦΗΝΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ

Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μένταΜα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.

Το φονικό, αυτή τη φορά,δεν αφορά τις δικαιολογη-μένες μας κατηγορίες τουθύματος, για τους σχεδια-σμούς του θύτη, σε ό,τι αφο-ρά την Κυπριακή τραγωδία.Όχι πως του την χαρίσαμε,βέβαια. Αλλά το φονικό, αυ-τή τη φορά, αφορά τη θυμα-τοποίηση ολόκληρου τουπλανήτη, με την ΠαγκόσμιαΟικονομική Κρίση. Για τηνοποία και ο πρώην Πλανητάρχης ΜπιλΚλίντον θα μιλήσει, σε εκλεκτό, προφα-νώς , ακροατήριο ακαδημαϊκών κι ίσωςφοιτητών, στις 21 Ιουλίου, επισκεπτόμε-νος την Κύπρο, με πρόσκληση του Ευ-ρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότην ιδιότητά του ως Επίτιμος Πρύτανηςτου Laureate International Universities.

Αναμένουμε, στα ερωτήματα που θατου τεθούν, πέρα από τις νενομισμένεςχατζηαβατικές αβρότητες, να ακουστείτο όνομα του Νόμου του Glass-SteagallAct του 1933.

Πρόκειται για τον Νόμο που είχε εισα-χθεί, ως απότοκο του Κραχ του 1929 καιτης Μεγάλης Ύφεσης, για να συγκρατή-σει κάπως τις ατασθαλίες του Χρηματο-πιστωτικού Τομέα που έφερε το Κραχκαι την –καλή ώρα– Μεγάλη Ύφεση.Προέβλεπε, δηλαδή, ο Νόμος σαφή κιαπαγορευτικό διαχωρισμό ανάμεσα στιςχαμηλότερου ρίσκου εμπορικές εργασίεςτων Τραπεζών και την επέκτασή τους σε

πιο τζογαδόρικες εργασίες, όπως η πα-ραγωγή ομολόγων, η μετακύλιση των ρί-σκων, ο πολλαπλασιασμός πέραν κάθελόγου κεφαλαιικής επάρκειας κι ανοχήςεπενδυτικού ρίσκου των κινδύνων πουανελάμβαναν οι τράπεζες, διακιδυνεύο-ντας εαυτές, καταθέτες και οικονομίεςολόκληρες.

Το μαντέψατε. Ήταν το 1999, όταν, υπότην προεδρία του Μπιλ Κλίντον, ο Νό-μος ήρθη. Η περίρημη «repeal of the Glass-Steagall Act of 1933», υπέρ της οποίας ψή-φισαν 155 Δημοκρατικοί και 207 Ρεπου-μπλικανοί, κι είχε ιδωθεί σαν αφαίρεσηαχρείαστων χαλινών που εμπόδιζαν τιςαμερικανικές τράπεζες να ανταγωνι-σθούν και να επεκταθούν στη διεθνή σκη-νή. Χωρίς χαλινό, το αμερικανικό άλογοτων τραπεζιτών ξεχύθηκε έκτοτε σαν αυ-τό ακριβώς, ά-λογο, χωρίς λόγο και πε-ριορισμούς.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που η υιοθέ-τηση τότε του Νόμου είχε επιχειρήσει να

αποτρέψει. Το Κράχ του 1929 και ηΜεγάλη, τώρα, Ύφεση. Δεκατρίαγρουσούζικα χρόνια μετά, η κα-τάργηση του Glass-Steagall Act κα-τηγορείται ανοικτά σαν η αιτία πουοδήγησε σε ενέργειες και τζογαδό-ρικες έως και λάθρες δραστηριότη-τες τράπεζες όπως η μακαρίτισσαLehman Brothers, κι η Citigroup,ασφαλιστικές εταιρείες που ξέχα-σαν τι σημαίνει η λέξη «ασφάλεια»τζογάροντας σε επικίνδυνα «επεν-δυτικά οχήματα», όπως η AmericanInternational Group, και που δεν θαείχαν λάβει χώρα αν δεν είχε αρθείο Νόμος Glass-Steagall.

Εμπορικές τράπεζες, από τις οποί-ες ο καταθέτης, αλλά κι ο Νομοθέτης, κιοι οικονομίες περίμεναν ασφαλέστερεςεπενδυτικές συμπεριφορές είχαν εμπλα-κεί σε έναν τρελό χορό αγοράς και πώ-λησης εξωτικών επενδυτικών προϊόντων,όπως τα mortgage-backed securities, credit-default swaps και άλλα εκρηκτικής υφήςεπενδυτικά προϊόντα, με την ίδια ανοχή ήεθελοτυφλία μπροστά στον κίνδυνο πουμας έφερε το Μαρί. Κι έφερε την προ-στασία της «Λαϊκής» να γονατίζει τηνΚυπριακή Οικονομία, φέρνοντας τον Κυ-πριακό λαό κάτω από τον ζυγό του Μνη-μονίου, εν όψει δηλαδή της αναπόφευ-κτης εκπτώχευσής του (pauperisation).

Ίσως κάποιος ρωτήσει τον Πλανητάρ-χη των πονηρών λεκέδων για τούτη, κιόχι για την άλλη κηλίδα στην προεδρίατου (δεν θα πω συνείδηση, μην κουρά-ζομε τη μεταφορά).

Έτσι, τουλάχιστον, ανάμεσα στο γλυ-κό και στη μέντα, να γίνεται κουβέντα...

Τίτος Χριστοδούλου, 20.7.2012

Οι ιδέες του Κλίντον για την Οικονομική Κρίση(προς θεού, μην τις ξανακάνει πράξη!)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΧΩΡΑ

Έγραψε, τις προάλλες, ακκιζόμενος ημι-μαθής άρθρο σε κυπριακή εφημερίδα, μετίτλο και θέμα «Πεθαίνω σαν χώρα». Πή-ρε από την Έρημη Χώρα του Έλιοτ, χωρίςνα τον καταλάβει και χωρίς ουσιαστική συ-νάφεια νοήματος, έβαλε και κάτι από Έγε-λο για το Κράτος, και πάλι χωρίς να τον κα-ταλάβει, έτσι αρπαχτά, για να «τσιαττίσει»,κι αγνόησε παντελώς τον Δημ. Δημητριά-δη. Στον οποίο, στο κάτω κάτω, οφείλεται κιο τίτλος. Ενδεικτικό του τόπου, που πέθανεσαν χώρα...

«Τι θα μείνει όμως απ’ αυτήν χωρίς εμάς; Τιθα είν’ αυτή όταν δεν θα ’χει μείνει τίποτ’από μας; Το χώμα της έχει πάρει το σχήμαμου. Το σώμα μου έχει πια τις διαστάσειςτης. Έχω μέσα μου τη μοίρα της. Πεθαίνωσα χώρα».Είναι το βιβλίο που βάζει το χέρι μέχρι

αγκώνα στην πληγή του τόπου. Ανέβηκε,νομίζω, και θεατρικός μονόλογος. Κι ύστε-ρα ετάφη στη χρυσόσκονη που σκέπασε τοντόπο.

Κι η χαλκή κεφαλή στο Highgate γελά σαρδόνια...

«Σας είχα προειδοποιήσει ότι αυτό θα συμ-βεί», γελά σαρδόνια, με κυριλλικούς χαρα-κτήρες, στην αφισσαλέα σκωπτική αφίσσαο Κάρολος.

Δεν είναι ότι ακόμη και οικονομολόγοι στηΓουώλ Στρητ σκέπτονται ότι αυτά είχαν προ-βλεπτικά αναλυθεί στο Κεφάλαιο: «Τελικά»,δήλωσε ένας τους, «μπορεί ό,τι μας είπε γιατον κομμουνισμό ο Μαρξ να ήταν λάθος,και στην ιστορική εφαρμογή του επικίνδυ-νο λάθος, αλλά ό,τι μας είπε για τον καπι-ταλισμό αποδεικνύεται τραγική αλήθεια».

Είναι ότι, ενώ στην Ελλάδα ακούστηκεπολιτικός αντικαπιταλιστικός λόγος και δό-θηκε ελεγκτικός ρόλος σε ένα μαρξιστικόκόμμα, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ενώυπάρχουν ήδη βιβλία και διάλογοι με Τόλιοκαι Λαπαβίτσα και Βαρουφάκη κ.ά. στοχα-στές και οικονομολόγους, εδώ... τς! Μώκορε, που θα έλεγεν ο Σαμαράκης.

...Εδώ, ο «κομμουνιστής» μας Πρόεδροςκαι το μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα του, τοΑΚΕΛ, βάζουν τη χώρα αδιαμαρτύρηταστον Μηχανισμό, καθησυχάζοντας τις ευ-ρωπαϊκές ομοπανηγύρεις Του, ότι «δεν θακάνει επανάσταση».

Κάτι ήξερε κι ο Γκράμσι... Οι ηγέτες δο-λίως μας πασάρουν την εσωτερικοποίησητης ενοχής της κρίσης, μαζί με την αυτοτι-μωρητική τους... ύφεση αμαρτιών.

Και η ΕΔΟΝ διαδηλώνει για την «Ομο-νοιάκα σιύλλα»...

H H H

Η καραβίσια σκύλα οσμίζεται ρεστίακαι το κορμί σου το νερό που θα καλάρει.Τη νύχτα οι ναύτες κυνηγάνε το φεγγάρικαι την ημέρα ταξιδεύουνε στ’ αστεία.

Ν. Καββαδίας, Πούσι

«Ρεστία»: Έτσι ονομάζουν οι ναυτικοί, πουξέρουν να «διαβάζουν» τα σημάδια του και-ρού, τον δυνατό, βουβό κυματισμό, ύπουλητων νερών σιωπή, κουφόβραση, πριν απόμια μεγάλη κακοκαιρία που έρχεται ή μιαπου φεύγει… Οσμίζεται κανείς, «σαν σκύ-λα καραβίσια», και τα νερά που κυκλώνου-νε τον τόπο. Το κακό που φεύγει, έχονταςετοιμάσει σκόπιμα ή «αδέξια», πάντως αμαρ-τωλά, το μεγαλύτερο κακό που έρχεται. Μέ-σα από το Πούσι που έρχεται από τη θά-λασσα, ο Καββαδίας μίλησε γι’ αυτά που εί-δε και για όσα, που έρχονται, προ-είδε.

H H H

Εκλογές; Νομίζουν ότι εκλέγουν, «έξω οιλαοί, ουδέν γνωρίζουν» (Κ.Π. Καβάφης).Την ψήφο ρίξαν ήδη οι θεοί του κόσμου τού-του. Όλα αυτοί τα μηχανεύονται. Πώς θατελειώσει η δουλειά. «Και καταντά το αύ-ριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει». Καλή σας νύχτα.

28 Ιουλίου 2012 7ΕΞΩ Η ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΕΛ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ

l Ο Μαρίνος Χαραλάμπους δημιούργησε το μπλογκ Gros-plans και είναι καλό. Είναι επίσης ελεύθερος και ψάχνειγια νύφη. Υποψήφιες, τηλεφωνήστε στο 99541221. l Η Ιόλη Μιχαηλίδου πήρε επιτέλους το πτυχίο της ως αρ-χαιολόγος και πάει σύντομα στην Ιταλία για μεταπτυχια-κό. Είναι επίσης ελεύθερη.l Η αρχισυντάκτρια της «ΕΝΩΣΙΣ» Ελένη Ευτυχίου, ενώεμείς ψηνόμασταν στη Χώρα, αυτή με κάμποσους δικούςτης έτρωγαν μύδια, κυδώνια και γυαλιστερές στη Χαλκι-δική. l Ο Κύριλλος Σαρρής, ενώ η Κύπρος έμπαινε στον μηχα-νισμό στήριξης, αυτός με κάμποσους φοιτητές έκανε μπητςπάρτυ στο Μαρμάρι της Εύβοιας.l Η Ελίτα Μιχαηλίδου του Μέγκα και πριν του Σίγμα εί-ναι η καινούργια Ειρήνη Χαραλαμπίδου του ΡΙΚ. l Οι σαλίγκαροι είναι ερμαφρόδιτοι, δηλαδή έχουν καιπουττίν και βιλλίν, κάτι σαν το ΔΗΚΟ, που πότε γαμιέταιμε το ΑΚΕΛ και πότε γαμά με τον Συναγερμόν.l Τα κοτσιινομανίταρα εί-ναι εκτός εποχής.l Ο σσιειρόττερος λάλλα-ρος που θυμάμαι εγώ ήταντο ’55 ή ’56, όταν έλιωσανοι κατράες μες στις στρά-τες τζιαι εμείς οι μιτσιοίεφάαμεν το ξύλον της χρο-νιάς μας, επειδή επατού-σαμεν πάνω τζιαι εκολ-λούσαμεν κατράες. l Ο δημοσιογράφος τηςΣημερινής Στέλιος Παπα-μωυσέως κάθε Παρασκευή–αν δεν κάνω λάθος– τρώ-ει σάντουιτς στο σαντουι-τσάδικο απέναντι από την Αρχιεπισκοπή.l Οι στρούθοι μπορούν να γαμήσουν την στρούθενάν τουςπάνω που δέκα φορές την ημέραν.l Σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο πολύς κόσμος, οι κάττοιδεν είναι και τόσο έξυπνοι. Απόδειξη είναι και η ανικα-νότητά τους να διασχίσουν τους δρόμους, με αποτέλεσμανα τους βρίσκουμε τσιλλημένους μες στες στράτες, ακό-μα τζιαι τον σιειμώναν που δεν έχει λάλλαρον.l Πάντως τα καναρίνια εν πιο έξυπνα που τους κάττους.Είδατε καμμιάν φοράν καναρίνιν τσιλλημένον μες στεςστράτες; Αυτό δεν σημαίνει, φίλοι ακελικοί, πως πρέπεινα πετάξετε τους κάττους σας τζιαι να πιάσετε καναρί-νιν. l Οι φράουλες ανήκουν στην οικογένεια των ρόδων.l Η Γιώτα Κουφαλίδου θα παντρευτεί Έλληνα και όχιΤουρκοκύπριο, όπως ισχυρίστηκε κακεντρεχής Κύπριαφωτομοντέλα.l Ο Ντίνος Μιχαηλίδης αρνείται ότι έστελλε σακκούλλεςμε ριάλια στον Άκη Τσοχατζόπουλο.l Το 1956 στον Λούκκον του Βαρωσιού εγοράζαμεν μιανπίτταν σουβλάκια με μισόν σελίνιν και επαίρναμεν και ρέ-στα κάτι ριάλες.l Παλαιότερα ο κόσμος δεν είχε και τόση υπομονή, όπωςσήμερα. Απόδειξη πως πολλοί εγαμούσαν μες στα κολο-κάσια και τα χωράφια και δεν περίμεναν να παν σπίτιντους και ύστερα να γαμήσουν τες κάφτζιες τους. l Είναι γεγονός ότι τα πράγματα αλλάζουν. Πριν από τομέτρο είχαμε τις υάρδες και τον πήχυ. Εφανταστήκετε με-τά από λίγα χρόνια το μέτρον της προδοσίας να μην είναιτο ΑΚΕΛ αλλά κάτι άλλο;l Πριν από λίγα χρόνια στην Αστυπάλαια ο ΛάζαροςΜαύρος έκανε χειραψία με τον Δημήτρη Χριστόφια τζιαιετζιέρασέν τον τζιαι καφέν. l Το αγαπημένο φαγητό των ακελικών επισήμων, ότανταξιδεύουν με τις Κυπριακές Αερογραμμές σε επίσημεςαποστολές στο εξωτερικό, είναι η ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΥ -ΝΑΔΑ. Πληρώνετε, ρε αρνιά!l Ο κύριος Ευσταθίου, πιλότος των Κυπριακών Αερο-γραμμών, αξίζει επαίνου, διότι σε κάθε ταξίδι, μόλις κο-ντέψει σε σημείο που φαίνεται ο Πενταδάκτυλος, αρχίζειστα εγγλέζικα να εξηγεί στον κόσμο τα γεγονότα του 1974,κατηγορώντας δριμύτατα τους Τούρκους ως εισβολείς,βάρβαρους και δολοφόνους. Μπράβο του, μόνο που κα-λά κάνει να τα λέει και στα ελληνικά, για να θυμούνταικαι οι δικοί μας γάαροι πως είναι οι ΤΟΥΡΚΟΙ και όχι οιεξωγήινοι που έκαναν την εισβολή.l Μια μούγια ζει δεν ζει 15 μέρες, όμως καταφέρνει σεαυτό το μικρό διάστημα να εκνευρίσει πάνω από χίλιαάτομα, δηλαδή περίπου 68 την ημέρα.l Ένα κανονικό πουττίν έχει περίπου εννέα χιλιάδες τρί-χες. Το ρεκόρ τριχών γύρω από το πουττίν το έχει μιαΑρμένισσα, μάλιστα είναι βουλευτίνα στην Αρμενία, μεπενήντα εφτά χιλιάδες τρίχες. Τη μοναδική φορά που έκα-νε αποτρίχωση εμφανίστηκε στη Βουλή φορώντας κατα-καλόκαιρα μία σάρπα.

ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Στους συντρόφους Κύριλλο, Μήτσο και Ελενίτσα.

Κάθε 20 του Ιούλη αναμετριόμαστε με τη Μνήμη, όχισε μαρμαρένια αλώνια, αλλά σε δρόμους και σαλόνια.Σκεφτόμαστε τη λειψή μας ζωή και με κουτσουρεμέ-νες σκέψεις προσπαθούμε να κατανοήσουμε το πα-ρόν μας και με βάσανα να προσ-διορίσουμε το μέλλον μας. Είμαστεηττημένοι. Αυτή είναι η σκληρήπραγματικότητα. Τίποτα δεν μαςσώζει και τίποτα δεν διαφαίνεταιστην άκρη της περιβόητης σήραγ-γας. Το σουρεαλιστικό κυπριακόπολιτικό τοπίο δεν αφήνει περιθώ-ρια ιδιαίτερης αισιοδοξίας. Ιδιό-μορφης αυτοχειρίας ναι, όχι όμωςελπίδας. Σ’ αυτό το σχήμα που ξε-βάφει αίμα και δάκρυ, ξεβάφει καιη μνήμη. Παραμένουμε φραγκολε-βαντίνοι ενοχλημένοι από τις σει-ρήνες που ηχούν στις 20 του Ιούλη5:30 το πρωί, να αναθεματίζουμετους νεκρούς που δεν μας αφήνουννα κοιμηθούμε τον ύπνο του δικαί-ου. Θυμούνται κάπως αυτοί πουτρέχουν στα μνημόσυνα, αυτοί πουθάβουν και ξεθάβουν μνήμες φρι-κτές και κουβαλούν ακόμη τηνασθένεια του πρωτόγονου κυπρια-κού ελληνικού γινατιού. Αυτοί οιλίγοι, οι κατά τους πολλούς αρρωστημένοι, αυτοί οιλίγοι μα και τόσο πολλοί, όταν φτάνουμε στο αμήν.

Στις 20 του Ιούλη ψάχνουμε το μέτρο, αυτό το ελ-ληνικό μέτρο που σώζει καρδιές και ψυχές, αυτό τοανύπαρκτο μέτρο που τακτικά μού το υπενθυμίζει ο φί-λος μου Κύριλλος Σαρρής. Έχει απόλυτο δίκαιο ότανλέει πως μόλις ξεπεράσουμε το μέτρο το ελληνικό, περ-νάμε στη μεταφυσική – κι εκεί πια δεν υπάρχει σωτη-ρία. Με τη μεταφυσική ως πυξίδα δεν θα φτάσουμεποτέ στην απελευθέρωση. Πώς τότε ακόμη ελπίζω;Πώς είμαι αισιόδοξος ότι τελικά θα πούμε τον τελευ-ταίο μας λόγο; Θα σωθούμε επειδή είμαστε Έλληνεςή θα σωθούμε επειδή θα αγωνιστούμε; Σαν ψευτοδι-λήμματα μου φαίνονται τα ερωτήματά μου. Αισιοδο-ξώ, διότι γνωρίζω ότι το φως στο σκοτάδι το φέρνουνοι λίγοι, αυτοί του ελληνικού μέτρου που δεν γνωρί-ζουν τι είναι το ελληνικό μέτρο και μόνο με την πίστηείτε στον Θεό είτε στον Αϊ-Γιώργη είτε στο ένστικτότους είτε στο χώμα που πατούν κάνουν το θαύμα καιμας απογειώνουν για ακόμα λίγες δεκαετίες.

Τέτοια θαύματα γνώρισα κι εγώ στη σύντομη ζωήμου. Ήμουν μάρτυρας μιας τρισάθλιας Κύπρου, ρα-κένδυτης, φτωχής, με Κυπραίους παράξενους, κα-φενόβιους, τεμπελχανάδες. Μάλιστα κάμποσοι ήσανκαι συνεργάτες των Εγγλέζων με μόνη πατρίδα τοχρήμα και παρ’ όλ’ αυτά κάθε νέος ανταγωνιζόταντον άλλον για το ποιος θα πάει πρώτος στην αγχόνη.Αν ήταν μόνο ένας Αυξεντίου, ένας Μάτσης κι έναςΠαλληκαρίδης οι μάρτυρές μας, πάλι, αγαπητέ Κύ-ριλλε, το 2004 η απάντησή μας θα ήταν ΟΧΙ. Ήταν τοελληνικό μέτρο, και όχι η μεταφυσική του Αυξεντί-ου, που διατηρεί τη μνήμη μας σαν ξυράφι. Η μετα-φυσική θα έλεγε να έμεναν όλοι στο κρησφύγετο καιόποιον πάρει ο Χάρος. Όμως το ελληνικό μέτρο τουΑυξεντίου καθόρισε ποιος έπρεπε να μείνει να πεθά-νει και ποιοι έπρεπε να ζήσουν. Το ίδιο συνέβη καιμε τον Σολή μας. Αν ακολουθούσε τη μεταφυσική,θα περίμενε, όπως καλή ώρα όλοι μας τώρα, να κα-τέβει η τουρκική σημαία από μόνη της, όμως το ελ-ληνικότατο μέτρο του τον οδήγησε, με το τσιγάρο στοστόμα μάλιστα, να την κατεβάσει ο ίδιος. Αυτά τα

θαύματα, αγαπητέ μου Κύριλλε, δεν είναι τα μόνα.Υπάρχουν πολλά. Θυμήσου τον Παπαλεοντίου, τονΝικολάου, τη Φωκά, τις γυναίκες και τους μαθητέςμας. Θυμήσου ακόμη και το ελληνικό μέτρο του διαγ-γέλματος του Παπαδόπουλου, θυμήσου και το συνε-χιζόμενο θαύμα των ολίγων Ελλήνων της Κύπρου

που με τη μεταφυσική βοή-θεια που τους παρέχουν οιάγιοί μας, οι ήρωές μας καιοι ποιητές μας κρατούν ακό-μη αυτόν τον τόπο ελληνικόκι ελεύθερο. Δεν ισχυρίζο-μαι ότι η Κύπρος θα απε-λευθερωθεί επειδή τραγου-δάμε Καζαντζίδη, Μπιθι-κώτση και Μητροπάνο. Ού-τε ισχυρίζομαι πως θα σω-θούμε επειδή στις φλέβεςμας, όπως λένε κάποιοι, ρέ-ει αίμα ελληνικό. Ούτε ακό-μα ισχυρίζομαι πως αν κά-νουμε χίλιες μετάνοιες θασωθούμε. Λέω μόνο πωςέως τώρα την γλιτώσαμε,διότι κάποιοι αρνούνται τημεταφυσική της ΗΤΤΑΣ.Γνωρίζουν όλοι πόσο προ-σπάθησαν και οι ξένοι μακαι όλες οι δικές μας κυ-βερνήσεις να παραδώσουν

τη μισή Κύπρο στους Τούρκους. Δεν το έχουν κατα-φέρει. Αυτό δεν άπτεται κάποιας μεταφυσικής αιτίας,αλλά στο ελληνικό μέτρο των άξεστων Ελλήνων πουακούν KAI Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Μητροπάνο,των άξεστων Ελλήνων που κάμνουν KAI τον σταυ-ρό τους και έχουν ΚΑΙ μεταφυσικές ανησυχίες. Αυ-τοί οι λησμονημένοι Έλληνες, οι λίγοι, οι φτωχοί, πό-τε με πρόσωπα σιωπηλά και πότε με κραυγές, εμπο-δίζουν όλους αυτούς τους ισχυρούς αντίπαλους ξέ-νους, Έλληνες και Τούρκους – να πάρουν την κατε-χόμενη Κύπρο και να την κάνουν τουρκική επαρχίακαι επισήμως. Αυτό είναι το ελληνικό μέτρο. Να κα-ταφέρνουν λίγες χιλιάδες ανθρώπων να τα βάζουνμε κολοσσούς και να έχουν και θετικά αποτελέσματα.Η μεταφυσική έχει δύο όψεις: Η μία, αρκετά δημο-φιλής στην Ελλάδα, η οποία θέτει το ερώτημα «ΜΑΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΗΝΚΥΠΡΟ;» Η άλλη, πολύ γνωστή και διαδεδομένηστην Κύπρο, που νομίζει ότι με τις συνεχείς υποχω-ρήσεις ο Τούρκος θα συνετιστεί και ως διά μαγείαςθα επιστρέψει τα κατεχόμενα στους νόμιμους κατοί-κους τους και μετά Έλληνες και Τούρκοι και Μα-ρωνίτες και Αρμένιοι και εποικοκύπριοι και αγγλο-κύπριοι και μουσουλμάνοι μετανάστες, συν οι τσιγ-γάνοι της ανατολικής Ευρώπης, θα ζήσουν όλοι μα-ζί, ευτυχισμένοι και μονοιασμένοι, όπως προνοούνόλοι οι χάρτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και οτελευταίος να κλείσει την πόρτα, παρακαλώ.

Το ελληνικό μέτρο είναι αυτό που κράτησε την Κύ-προ ελληνική μετά από τόσες σφαγές και κατακτή-σεις. Το ελληνικό μέτρο ήταν αυτό που απελευθέρω-σε αυτόν τον τόπο και το ελληνικό μέτρο είναι αυτόπου μας κάνει να αισιοδοξούμε για το μέλλον μας,και όχι η μεταφυσική του καλού παιδιού, του ελεεινούεμπόρου και του κατεβασμένου βρακιού. Όσοι πι-στοί, όχι μεταφυσικά σε κάποιον Θεό αλλά στον δικόμας Θεό, στους δικούς μας αγίους, στους δικούς μαςποιητές, στους δικούς μας ύμνους, προσέλθετε. Οαγώνας εναντίον της βαρβαρότητας συνεχίζεται. Μετο μέτρο της αγάπης.

Β.Φ.

ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κόμρατς, άη γουίλσπηκ άουτ οφ δε

ττιθ. Σαν τον Μαλάνεν έσιει μεν ακούετε

πελλάρες!

8 28 Ιουλίου 2012Μα πού επήεν το δάνειον που την Ρωσσίαν;

vasosftohopoullos.wordpress.com

NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ - NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ENA TΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΙ ENA ΣΧΟΛΙΟ

ΡΕΤΡΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Αμάραντος

Αχ, για ιδέ-καλέ για ιδέ-για ιδέστε τον αμάραντο!Για ιδέστε τον αμάραντοσε τι βουνό φυτρώνει καλέ!

Αχ φυτρώ-καλέ φυτρώ-φυτρώνει μες στα δύσβατα.Φυτρώνει μες στα δύσβατα,στις πέτρες στα λιθάρια καλέ.

Αχ, ποτέ καλέ ποτέ.Ποτέ του δεν ποτίζεται!Ποτέ του δεν ποτίζεταικαι δεν κορφολογιέται καλέ.

Παραδοσιακό

ή, όπως θα έλεγε ο Πρόεδρός μας,ALL DOGS ONE GENERATION

ΟΥΛΛΟΙ ΟΙ ΣΙΥΛΛΟΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑΜα πού είναι ο Συλλούρης;

Κάθε τόσο μέσα στα δύσβατα, μέσαστην ερημιά της συλλογικής ψυχήςμας, θα φυτρώνει εκεί που δεν τονθέλει καμιά εξουσία, ένας αμάραντος,αμόλυντος Σολής, για να χορέψει τοτσάμικο του θανάτου και της ελευ-θερίας. Πολλοί νομίζουν πως ο Σο-λής, εκείνον τον Αύγουστο, πέθανεμόνο.

Ν Ε Ε Σ Β Ρ Ι Σ Ι Ε Σ !Δ Ο Κ Ι Μ Α Σ Τ Ε Τ Ε Σ Π Α Ν Ω Τ Η Σ

Γαμώ την τρόικάν σου, γαμώ τζιαι τα ες ες σου!

Γαμώ την ράτσαν σου τζιαι ούλλον το δδου ννου ττου σου!

Eίσαι κατσαρία τσιλλημένη, γαμώ την τρόικάν σου μέσα!

28 Ιουλίου 2012 9ΧΡΙ ΠΡΟ ΚΑΤ

Τα προνομιούχα ΕΔΟΝόπουλα

Το ΦΕΣΤΙΒΑΛ της ΕΔΟΝ δεν είναι τίποτε άλ-λο παρά ένα θλιβερό πολιτιστικό συμβάν, πουκάθε χρόνο επαναλαμβάνει τον εαυτό του, γιανα διατηρεί μαντρωμένα τα σκληροπυρηνικάΕΔΟΝόπουλα και να ψαρεύει νέα μέλη διαμέ-σου των γνωστών Ελλαδιτών «ροκάδων». Εί-ναι χαρακτηριστικό ότι εδω και μία δεκαετία οιτραγουδιστάδες του φεστιβάλ είναι οι ίδιοι κά-θε χρόνο, με εξαίρεση ένα δυο καλλιτέχνες. ΟιΠαπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας, Τσακνής καιΣΙΑ είναι οι σταθερές αξίες, οι οποίες, ως γνω-στόν, έχουν και την ανταλλακτική τους πτυχή,μιας και ο Χριστόφιας τους χρησιμοποιεί όποτετους έχει ανάγκη και για τις πολιτικές του προ-παγανδιστικές ανάγκες. Όμως σ’ αυτό το ση-μείωμα δεν θέλουμε ν’ ασχοληθούμε με το ιδε-ολογικό υπόβαθρο της ΕΔΟΝ και τουΦΕΣΤΙΒΑΛ της. Άλλο θέλουμε να επισημά-νουμε.

Το φεστιβάλ συνήθως αρχίζει στις 4 του Ιού-λη και συνεχίζεται για λίγες μέρες, όμως οι προ-ετοιμασίες αρχίζουν από πολύ πιο νωρίς. Από ταμέσα του Ιούνη και στις δύο πλευρές της τά-φρου τοποθετούνται κιγκλιδώματα, για να μηνμπορούν οι περαστικοί να έχουν θέα στη συ-ναυλία και στον φεστιβαλικό χώρο. Καλύπτο-νται μ’ αυτόν τον τρόπο, στις άκρες δύο σημα-ντικών οδικών αρτηριών της πρωτεύουσας, ταιστορικά τείχη της πόλης, ωσάν τα τείχη να εί-ναι ιδιοκτησία της ΕΔΟΝ και της κυβέρνησηςτου ΑΚΕΛ. Με ποιο δικαίωμα και με ποια λο-γική κανένας δεν ξέρει. Ούτε που ενδιαφέρεικανέναν, διότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι και-νούργιο. Η αυθαιρεσία αυτή πραγματοποιείταικάθε χρόνο, όποια και αν είναι η κυβέρνηση.Φυσικά, αν ζητήσουμε εμείς, ή κάποια άλληομάδα να κάνει κάτι τέτοιο, οι κυρίες τουΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ και της ΠΟΛΕΟ -ΔΟΜΙΑΣ και του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΑΙΟ -ΤΗΤΩΝ θα πάθουν αμόκ, λέγοντάς μας πως τέ-τοιες εκδηλώσεις απαγορεύονται στους αρχαι-ολογικούς μας χώρους. Όπως γίνεται και με τηδιαφήμιση του φεστιβάλ, όπου τα ΕΔΟΝόπου-λα κολλούν αφίσες στους στύλους των φώτωντης τροχαίας, πράγμα που επίσης απαγορεύε-ται σε όλους πλην της ΕΔΟΝ.

Για να μη νομίζει ο κόσμος ότι είμαστε ενα-ντίον των φεστιβάλ των κομματικών νεολαιών,τονίζουμε πως θα ήταν πιο ορθό εάν το φεστι-βάλ η ΕΔΟΝ το έκανε στο γήπεδο της Ομόνοι-ας στη Μια Μηλιάς για να μπορούν πολύ πιοεύκολα και οι αδελφοί τους οι Τουρκοκύπριοινα παρευρεθούν και να ακούσουν τον Παπα-κωνσταντίνου να δίνει χαιρετίσματα στην εξου-σία, όχι του Χριστόφια φυσικά, αλλά κάποιωνάλλων, κακών προφανώς, δηλαδή όσων δενανήκουν στο ΑΚΕΛ.

Β.Φ.

Εδώ και πολλά χρόνια με βασανίζειη σκέψη εάν πρέπει αυτό το άρθρονα δημοσιευτεί. Το γράφω και το ξα-ναγράφω σχεδόν κάθε χρόνο, χωρίςνα είμαι σίγουρος εάν η δημοσίευσήτου θα προβληματίσει προς τη σω-στή κατεύθυνση ή εάν τελικά θα κά-νω ζημιά στις ήδη απαράδεκτες ελ-λαδοκυπριακές σχέσεις. Τώρα πουτο πήρα απόφαση ότι τελικά πρέπεινα δημοσιευτεί, σας παρουσιάζω μιαπετσοκομμένη μορφή του, κάπωςαφοριστική και συνθηματοποιημέ-νη. Ελπίζω σύντομα να μπορέσω μα-ζί με άλλους συντρόφους να ολο-κληρώσω αυτό το πόνημα και να τοδώσουμε στον κόσμο σε μια μορφήΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ γιαέναν νέο Ελληνισμό, έναν Ελληνι-σμό που θα κοντραριστεί βιαίως μετα κρατίδια του ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ καιτου ΚΥΠΡΕΞ.

Η Κύπρος παραμένει η τελευταίακοιτίδα του μικρασιατικού Ελληνι-σμού. Ως εκ τούτου η Κύπρος είναι,ουσιαστικά, πιο Ελλάδα και από τηνίδια την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι ελ-ληνική μόνο στους τύπους, στον αθλη-τισμό και στην ευρωπαΐζουσα αγυρ-τεία. Η Ελλάδα είναι πια ΣΥΡΙΖΑ καιΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ΚΚΕ καιΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,ομαδοποιήσεις που δεν έχουν καμίασχέση με τον Ελληνισμό και με τον ελ-ληνικό πολιτισμό. Η Ελλάδα ως το-πίο, ως ιδέα και ως πολιτισμός είναιακόμη εδώ, όμως στο πεδίο του αν-θρώπινου δυναμικού εδώ και πενήντακαι πλέον χρόνια συντελείται μια απί-στευτη μετάλλαξη. Οι Έλληνες δεν εί-ναι πια Έλληνες, είναι κάτι μεταξύκακέκτυπων Βέλγων, Σουηδών καιΤούρκων, ο Έλληνας έχει καταντή-σει να είναι ένας ιδιότυπος βαλκανο-ευρωπαϊκός άνθρωπος, έντονα αλλο-τριωμένος και ψυχικά εξουθενωμέ-νος. Η Ελλάδα έχει καταστραφεί. Ητηλεόραση και μετέπειτα το λάιφσταϊλκαι το υψηλό βιοτικό επίπεδο έδωσαντο τελικό κτύπημα. Το μόνο πράγμαπου αντιστέκεται πια είναι η γλώσσα,αν και εκεί διαφαίνονται ήδη επικίν-δυνα σημάδια φθοράς. Η Εκκλησίαμας, ο πάλαι ποτέ εκ φύσεως αντι-στασιακός και ελληνικός θεσμός, στηνκαλύτερή της εκδοχή παλεύει να δια-τηρήσει τα οθωμανικά της προνόμιακαι στη χειρότερη παραπαίει ανάμε-σα σε έναν Καθολικό και Προτεστα-ντικό ηθικό κόσμο.

Η Ελλάδα του ’60 μπορεί να ήτανσχετικά φτωχή, όμως σ’ αυτήν κατοι-κούσαν Έλληνες που έτρωγαν, περ-πατούσαν, μιλούσαν, χειρονομούσαν,έψαλλαν και τραγουδούσαν ελληνι-κά. Τώρα οι Έλληνες τραγουδούναμερικάνικα, παίζουν κικ-μπόξιγκ, πα-ρακολουθούν μπέιζμπολ και τουρκι-κές σειρές, ξέρουν τους τζαζίστες του

Βερολίνου, αλλά δεν γνωρίζουν ποιοςείναι ο Χιώτης, πίνουν φρέντο, πάνεσε έθνικ συναυλίες και τρώνε σούσιμετά, γνωρίζουν σε ποια πρωτεύουσαθα είναι η επόμενη γκέι parade, ανα-γνωρίζουν τα δικαιώματα όλων τωνομάδων και μειονοτήτων, εθνικών καικοινωνικών, αγαπούν τάχατες τουςμετανάστες και μισούν καθετί το ελ-ληνικό, ειδικά την ελληνική σημαίακαι τα άλλα σύμβολα του Ελληνισμού.Μισούν τον εαυτό τους και η περη-φάνια τους φτάνει μέχρις ενός λαν-θάνοντος νταηλικιού, όπου για όλατούς φταίνε οι ξένοι και όχι οι ίδιοι.

Στην Ελλάδα κατοικούν Ελλαδεξοί,Ελληνικάνοι, Ελληνέζοι και αναρχι-κοί. Στις εκκλησιές πάνε ως θεοφο-βούμενοι Προτεστάντες, γεμάτοι ενο-χές και συμπλέγματα. Στην Κύπρο κα-τοικούν Κύπριοι, κωλοκύπριοι, νεο-κύπριοι και ελληνόφωνοι Τούρκοι,όλοι τους όμως κατά βάθος νιώθουνΈλληνες και το παραδέχονται, ακό-μη και αυτοί που εμείς ονομάζουμεελληνόφωνους Τούρκους. Στην Κύ-προ υπάρχει και επιζεί –ή, μάλλον, χα-ροπαλεύει– η λαϊκή Ορθοδοξία. Παρ’όλο το άππωμα των Κυπρίων και παρ’όλη την αλλοτρίωση που επιφέρει τουψηλό βιοτικό επίπεδο, οι Κύπριοι βα-φτίζονται, παντρεύονται και θάβονταιως Έλληνες μιας άλλης Ορθόδοξηςκοινότητας.

Η Κύπρος, όσο και αν φοινικίζει,όσο και αν αγγλικίζει κι όσο και ανπαριστάνει το προάστιο του Λονδί-νου, γνωρίζει πολύ καλά πως χωρίςτην Ελλάδα και χωρίς τον ελληνικόπολιτισμό και το ελληνικό μέτρο θαπνιγεί στα απορρίμματα των νεο-οθω-μανών και των Αράβων της ανατολι-κής Μεσογείου. Το γεγονός ότι ζειακόμα υπό την κατοχή της Τουρκίαςκαι παρότι σχεδόν όλες οι πολιτικές

δυνάμεις είναι υπέρ μιας αντεθνικήςλύσης στο Κυπριακό, ο μικρασιατι-κός Ελληνισμός ακόμη αντιστέκε-ται και ξέρει να λέει τον ΤούρκοΤούρκο και το καραβόσκυλο καρα-βόσκυλο.

H Στο αεροδρόμιο του ελληνισμού,περιμένοντας να ταξιδέψει προς ΝέαΥόρκη, το 1960, ο Σεφέρης αντάμω-σε τη μεγάλη ηθοποιό Κατίνα Παξι-νού, η οποία με έντονο ύφος παρα-κάλεσε τον Σεφέρη να δώσουν τηνΚύπρο στους Τούρκους «να τελειώ-νουμε με αυτό το μίασμα». Ο Σεφέ-ρης ούτε πουτάνα την απεκάλεσε ού-τε της είπε αϊσσιχτίρ. Της είπε μόνοπως δεν είναι έτσι τα πράγματα, πωςδεν είναι κανένα εύκολο πρόβλημα,αποφεύγοντας έτσι και τη ρήξη μα-ζί της.

H Μετά το 1974, στον προσφυγικόκαταυλισμό της Άχνας, μια μαυρο-ντυμένη πρόσφυγας προχωρεί και θέ-τει το καπνιστήρι μπροστά στα χέρια

της Μελίνας Μερκούρη, η οποία ΔΕΝήξερε να καπνιστεί και αντ’ αυτού έσκυ-ψε αμήχανα και μυρίστηκε τους κα-πνούς της ευλογημένης ελιάς. Το ίδιοπερίπου έκαναν και οι άλλες Αθηναίεςπου ακολούθησαν. Τα είδαμε ζωντα-νά αυτά σε βίντεο που έδειξε για πρώ-τη φορά η ΕΡΤ πριν από δύο χρόνια.

H Φέτος είδα τον Μιχαλολιάκο στηνπρώτη του δήλωση μετά από την επι-τυχία του κόμματός του στις εκλογέςνα απαριθμεί τα εθνικά ζητήματα. Ομεγάλος πατριώτης ούτε λέξη για τηνΚύπρο.

H Γνωρίζω από τα γραπτά τους εκα-τοντάδες Ελλαδίτες διανοούμενους καιμη, που επιμένουν ότι το Κυπριακό εί-ναι δημιούργημα του ελληνικού και τουκυπριακού εθνικισμού και όχι τηςΤουρκίας.

H To 1974 o Καραμανλής είπε πως ηΚύπρος είναι μακριά, ενώ το 1914 καιτο 1940 ούτε που πέρασε από τον νουεκατοντάδων Κυπρίων, που όρμησαννα πολεμήσουν για την ΕΛΛΑΔΑ, πωςη Ελλάδα βρίσκεται μακριά.

Δεν ισχυριζόμαστε πως όλοι οιΕλλαδίτες είναι ευρωπαϊκά ρεμάλιαούτε πως οι Κύπριοι είναι πατριώτεςκαι ήρωες. Λέμε μόνο πως τα περιθώ-ρια αντίστασης του Ελληνισμού λιγο-στεύουν μέσα στα όρια του ελλαδικούκράτους. Λέμε πως στην Κύπρο λει-τουργεί ακόμη το θαύμα, όχι αυτό τουΣεφέρη, αλλά το θαύμα μιας σμυρ-ναίικης πολιτείας, την οποία η γενιάτου Σεφέρη πέταξε στην πρώτη τηςευκαιρία στα χέρια των Τούρκων. ΟΣεφέρης λάτρεψε την Κύπρο, είδε τοθαύμα της, επειδή ήταν Σμυρνιός καιείδε εδώ τη Μικρά Ασία να ΖΕΙ, ενώη δική του πατρίδα είχε οριστικώς πα-ραδοθεί στους Τούρκους.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙΒ.Φ.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΚΥΠΡΟΣ: Ο ΜΟΝΟΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ν Ε Ε Σ Β Ρ Ι Σ Ι Ε Σ - Δ Ο Κ Ι Μ Α Σ Τ Ε Τ Ε Σ Π Α Ν Ω Τ Η Σ - Ν Ε Ε Σ Β Ρ Ι Σ Ι Ε Σ

Στον κώλο σου το δδου ννου ττου σου!

Γαμώ την πίστην της κλωστήςτζιαι τα ευρώ της τρόικας!

Λάμνε, ρα τροϊκομούτσουνη,πριν σου γαμήσω

το δδου ννου ττου σου!

Άμε δδουννουττοΰρευκε, που να πάεις στ’ ανάθθεμα να πάεις,

ρα σσιυλλομπαστάρτα!

Γαμώ την τρόικάν σας!

10 28 Ιουλίου 2012

Ο κώλος της όρνιθας

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Θκειά Τρόικα, γουέλκκαμττου Σάιπρους εντ φακ γιόρ ρεπιουττέησιον.ΤΡΟΪΚΑ: That is not very polite.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Δοκι-μάστε αυτό. Γαμώ την μάνανσας τζιαι το πουττίν της σσιύλ-λας των SS, την Μέρκελ τηνορόσπαν, γαμώ τζιαι τα ευρώσας, γαμώ τζιαι τους εδώ υπο-στηρικτές σας, γαμώ τζιαι τουςμουσουλμάνους που γαμούν τες κό-ρες σας, γαμώ τζιαι τζιείνους που σαςεπέψαν τζιαι τζιείνους που σας εξαπολύσαν δαμέσα,γαμώ τζιαι την ατυχίαν μου που εν έχω δημοσιογραφι-κήν ασυλίαν να σας γράψω τζι άλλα.

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κόρη Κατοχή, μα, πε μου, ενέσιεις τελειωμόν;ΚΑΤΟΧΗ: Εσέναν εν ππέφτει σου λόος. Κάμε αντο-χήν 5-6 γρόνια τζιαι κατοχή πάππαλλα.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Εν ναφύουν οι βρωμόσσιυλλοι;ΚΑΤΟΧΗ: Όι, εν να φύει Ελλη-νοκύπριο.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μαπού εν να πάει; Στα χωρκά του; ΚΑΤΟΧΗ: Όι! Μα είσαι παλα-βό, ρε κώλο όρνιθα; Εν να κάμειλύσην για να πιερώσει δδουνννουτ-τού τζιαι άλλοι εν να φύει να πάει αλλού, άλλοι εν νακάμει σουννέττιν τζιαι άλλοι εν να γίνει Τύμβιο.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Επιτρέπεται να κλάσω;ΚΑΤΟΧΗ: Κώλον δικόν σου, κάμει ό,τι χέλει τον, μό-νον κάμε πιο τζιει. Κατοχή ευγενικόν πλάσμαν, εν αρέ-σκει έτσι πράματα.

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΪΚ ΤΥΜΒΙΟ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ξέρεις τηνπαροιμίαν που λαλεί: «Απ’ οναντρέπεται ο κόσμος εν δικόςτου»;ΜΑΪΚ ΤΥΜΒΙΟΣ: Έννενσπουδαία, εμέναν αρέσκειμου εκείνη που λέει: «Το ’ναχέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυοτο πρόσωπο». ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Δεκα-τρείς να ’ν’ οι μέρες σου.

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΙΛΑΟ ΣΤΑΥΡΑΚΗ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πού εν να βρείτε τα ριάλ-λια να αννοίξετε τράπεζαν;ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ: Πολλοί λένε ότι θα μουδώσουν κάποιοι Ρώσσοι που ξε-πλένουν χρήματα, όμως αυτόδεν είναι αλήθεια. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ:Κάποιοι λένε ότι θα ζητήσετεχρήματα και από ανθρώπουςπου ξεπλένουν γη στα κατεχό-μενα, όπως ο Μάικ Τύμβιος.ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ: Ουδέν αναληθέ-στερον. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Βλέπω εβελτιωθήκαν τα ελ-ληνικά σου.ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ: Ναι, κάμνει μου μαθήματα ο Σιαρλής. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα ενόμιζα ότι μισάς τονΣιαρλήν, λέγεται ότι έφαέν σου τζιαι μιαν γκόμεναν. ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ: Έκαμα χιούμορ και, προς πληροφο-ρίαν σας, ο Σιαρλής ούτε το φαΐν του εν μπορεί να φά-ει, πόσο μάλλον να φάει μιαν ολόκληρην γκόμεναν.

vasosftohopoullos.wordpress.comΤούτην την Βεκουλέσκου,εγώ εν να την ακκάσω

πας στον κώλον!

28 Ιουλίου 2012 11

Επήεν να με δακκάσει ο Συλλούρης, αλλά έφκαλά του τα δόντια του,

τζιαι τωρά γλείφει με.

Εδάκκασέν με έναν ΜΑΛΑκισμένονκουνούπιν τζιαι επρήστηκεντο αριστερόν μου αρχίδιν.

Εδάκκασα μόνος μου την γλώσσαν μουτζιαι εν να πάω στον Συναγερμόν.

Άκουσα έχουν καλούς γιατρούς τζιαμέ.Πάντως τα δικά μου αρχίδια

δεν έχουν πρηστεί ακόμα.

Όι, Δημήτρη μου, εν αθθυμάσαι; Το σιέριν σου εδάκκασέν το ο Λιλλήκκας

τότε τζιαι ακόμα να γιάνει.

Εν πρησμένον το έναν μου σιέριν. Αλόπως εν που την χειραψίαν που έκαμα

με τζιείν’ την Ρουμάναν της Τρόικας.Εδάκκασέν με ένας αδέσποτος σσιύλλος,

αλλά αντρέπουμαι να πω πού.

Ως γνωστόν τα καλοκαίρια δεν κάνω έρω-τα, οπότε δεν γυμνώνομαι και ως εκ τού-

του δεν μπορεί να με δαγκώσει τίποτε. Πάντως ο Ομήρου είναι πολύ καλός.

Όι, αλλά τρώει με ο κώλος μου. Λαλείς ναπιάω κανέναν υπουργείον;

Εδάκκασέν με πας στο σιέριν το καττίντης γειτόνισσας, αλλά έφερέν μου γούριν.

Εγεμώσαν τα μυαλά μου αέραν τζιαι μιλάτε με τον επόμενον Πρόεδρον

της Δημοκρατίας.Όλοι θα πάρετε

από τα τρία το μεγαλύτερο.Θέλω κι εγώ, θέλω κι εγώ! Ου, Παναΐα

μου, εξήασα! Έχω υπουργείον.

Εν πας στο πέος του τζιαι απ’ ό,τι είδαμενπου τα αποτυπώματα εν να της κάφκας

του της μιτσιάς, όι της μιάλης.

Γιατί την Πραξούλλαν άκκασέν την ο Χριστόφιας, γιατί να μεν σε ακκάσει

τζιαι εσέναν κανένας Μαλάς;Μα ποιος να με ακκάσει εμέναν;

Πού έτσι τζιαιρούς!Άκκα την γλώσσαν σου, ρε φλούφλη.

ΕΔΑΚΚΑΣΕΝ ΣΑΣ ΤΙΠΟΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΛΟΤΖΙΑΙΡΙΝ;

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΔΑΓΚΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!

12 28 Ιουλίου 2012vasosftohopoullos.wordpress.com

Αφού ο Κυπριανού θέλει νασυσπειρώσει τον μακαριακόχώρο, εν πρέπει τζι εμείς νασυνάξουμεν τους γριβικούς;

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης επιστρέφει στις Εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ,

αυτή τη φορά όμως όχι με πολιτικά ή ιστορικά κείμενα, αλλά με μια

λογοτεχνία που σπάει κόκαλα. Διαβάστε παρακάτω ένα μικρό από-

σπασμα από το διήγημα «Αποχαιρετισμός στον Τσε Γκεβάρα».

―Όχι, στη Βολιβία πολεμούσε ο Τσε, ο άλλος επαναστάτης. Οδικός μας, ο Ονήσιλος, σκοτώθηκε στην πεδιάδα της Σαλαμίνας.Εκεί του κόψανε το κεφάλι οι Αμαθούσιοι, το πήραν και το κρέ-μασαν πάνω από μια πύλη της Αμαθούντας. Κι όταν φώλιασανστο κρεμασμένο κρανίο του οι μέλισσες και εγκατέστησαν εκείτην κυψέλη τους, χεσμένοι από τον φόβο οι Αμαθούσιοι – πάντατέτοιοι χέστες ήταν, αν δεν ένιωθαν δίπλα τους τους Μήδους –,καθώς το πήραν για κακό σημάδι, έτρεξαν στο Μαντείο των Δελ-φών και πήραν χρησμό τι να κάνουν. Κι ο χρησμός έλεγε να κα-τεβάσουν το κεφάλι του Ονήσιλου, να το θάψουν και να τιμούντον ήρωα με θυσίες. Και, χεσμένοι καθώς ήταν οι Αμαθούσιοι,υπάκουσαν.―Και στη Βολιβία οι Αμαθούσιοι έκοψαν το κεφάλι του Τσε, και

στα Τρίκαλα κόψανε το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη. Εξήντα χρό-νια μετά το ψάχνουν ακόμη. Το διαπόμπευσαν και αυτού το κεφά-λι οι Αμαθούσιοι του καιρού του. Κι ύστερα το κρέμασαν σ’ ένανφανοστάτη των Τρικάλων. Εξήντα χρόνια να ρωτάς: Πού να ’ναι τοκεφάλι του Τσε; Πού να ’ναι το κεφάλι του Βελουχιώτη; Μπο ρείστο Άργος στους αγρούς, μπορεί και στη Γιαλούσα, μπορεί στηΣπάρτη, στα νησιά, μπορεί και στην Κερύνεια. Δεκαέξι αιώνες ναρωτάς πού θάψανε οι Αμαθούσιοι το κεφάλι του Ονήσιλου. Και ν’απαντά ξανά ο Μάνος Χατζιδάκις:

Μπορεί στην Πάφο στους αγρούς, μπορεί στην οικουμένη.

«Κάθε εποχή με τους επαναστάτες της», είπες. Κάθε εποχή καιμε τους Αμαθούσιούς της. Παντός καιρού οι επαναστάτες, παντόςκαιρού και οι Αμαθούσιοι. Παντός καιρού και οι ήρωες, παντόςκαιρού και οι χεσμένοι…

† Θάβουμεν τον Μιχά-λη Πιερή, ο οποίος

κάθε χρόνο στη συναυλίατου Μπακιρτζή εμφανί-ζεται με το σσιυλλίν τουκαι εμείς είμαστε ανα-γκασμένοι να ακούμε ταίδια σχόλια και να βλέ-

πουμε την ίδια ηλίθια σκηνή κάθε χρόνο,εδώ και σχεδόν μία δεκαετία. Έλεος.

†Θάβουμεν τον προσφιλή μας Μαλένη,όχι για το σαχλό τραγούδι του, αλλά

για το γεγονός ότι δεν είδε ότι χιλιάδεςσαν εμάς είπαν χειρότερα απ’ αυτά πουείπαμε εμείς για το τρα-γούδι «You are welcomefriends to Cyprus».

†Θάβουμεν τον Μαλέ-νη ξανά για την επι-

στολή που λάβαμε απότους δικηγόρους του.

†Θάβουμεν τον αγαπητόμας φίλο Λεύκιο Ζα-

φειρίου, που ψάχνει απε-γνωσμένα να βρει δικηγό-ρο για να μας κάνει μήνυσηγια τα σχόλια που γράψαμεστο προηγούμενο τεύχοςτης εφ. ΕΝΩΣΙΣ.

†Θάβουμεν τον ΣοφοκλήΣοφοκλέους, τον γάδαρο

τον κόντρη της ΕΔΕΚ, οοποίος θεωρεί ότι αν δεν κα-τέβει ο Ομήρου ως υποψή-φιος στις επερχόμενες προε-δρικές εκλογές θα υπονο-μευτεί η κομματική ενότητα του κόμμα-τος.

†Θάβουμεν τον Δημή-τρη Συλλούρη, ο οποί-

ος δεν έχει ακόμη την πο-λιτική ευθιξία να επιστρέ-ψει επιτέλους στον ΔΗΣΥ,όπου πραγματικά ανήκει.

†Θάβουμεν τον προσφι-λή μας Ρίκκον Ερωτο-

κρίτου βαθιά μέσα στηνγην, άμπα τζιαι ξανανα-στηθεί τζιαι αντζιελοσσιά-σει πάλε τα μωρά.

†Αύριο στον ναό των καιροσκόπων καικερδοσκόπων θάβουμεν το ΣΙΓΜΑ

ΤΙΒΙ, που κάθε χρόνον προ-βάλλει το ξημαρισμένον ντο-κιμαντέρ του Δημήτρη Ανδρέ-ου, τζιείνον με την Τουρκάλ-λαν που θέλει να μας φάειωμούς, σαν να είναι τζιαι κα-

νέναν αριστούργημαν. Έλεος!

†Θάβουμεν τον αγαπη-τόν μας τυμβωρύχον

Άντρον Κυπριανού, πουδεν κανεί που άσπρισαν ταμαλλιά του από το κάχριτου, ανακάλυψεν ξανά τεςμακαριακές δυνάμεις τζιαιπροσπαθεί να συσπειρώσειτους καλούς μακαριακούς, για να πολε-μήσουν τους κακούς φασίστες.

†Θάβουμεν τον Αλωνεύ-την της Ομόνοιας σε πο-

λιτικήν τελετήν, διότι εναβάφτιστος και η Εκκλησίαμας δεν θάβει αλλόδοξους.

†Θάβουμεν τον Μαλάν,γιατί εν εμπήκεν ακόμα

στον κόπον να μας πει είνταμπου εν τούντα πειράματαπου έκαμνεν στο Ινστιτού-τον Γενετικής. (Εφαντα-στήκατε να κάμνουν τον ακελοάνθρωποτζιαι να γεμώσει η υφήλιος με ακελικούς;)

†Θάβουμεν τον ΜάριονΚκάρογιαν πέρκι πάει

στον θκιάολον τον μαύροντζιαι εν ηξανάρτει πίσω ποτ-τέ, ο πισσοχόγλαστος.

†Θάβουμεν ξανά τζιαιξανά τον Δημήτρην Χρι-

στόφκιαν, ώσπου να στα-ματήσει να εμφανίζεται στεςτηλεοράσεις μας κάθε φο-ράν που τες αννοίουμεν να

δούμεν καμμιάν είδησην.

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ † ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ † ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ

ΕΔΩ ΘΑΒΟΥΜΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΟΣΜΑΚΗ ΔΩΡΕΑΝ

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Η Σ Ε Η�ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ�ΤΟΥ�ΑΡΧΙΕΡΕΑ

Όλα στον κόσμο μάταια,τα πάντα ματαιότης,ένα λουλούδι ψεύτικο, ψεύτη ντουνιά,είναι η ανθρωπότης.

MAΡΚΟΣ

ΤΙΜ

Η: 7

ευ

ρώ

28 Ιουλίου 2012 13

Χρυσοπράσινος Φίλλος

vasosftohopoullos.wordpress.comΕίνταλως εγλίτωσεν

τον υποβιβασμόν η Ομόνοια;Άραγε έφαεν τζιαι τζιείνη που το

ρωσσικόν δάνειον;

l «Μη φοβάστε», είπε σε εκείνον τοναξέχαστο φιλιππικό λόγο ο Χριστόφιαςστο Ευρωκοινοβούλιο. «Είμαι κομμου-νιστής, αλλά δεν θα κάνω επανάσταση».Και δεν βρέθηκε κανένας να του πει ότιοι επαναστάσεις, σύντροφε, οι όποιεςεπαναστάσεις, γίνονται με αίμα και θυ-σίες, όχι με χαζοχαρούμενες επαναπρο-σεγγίσεις και γλυκά καρυδάκια.

l Απορία: Τα κομματόσκυλα του Νί-καρου έχουν αμοληθεί με τον άλφα ήτον βήτα τρόπο κατά του Λιλλήκα. Ελά-χιστα λένε για τον Μαλά, που υποστη-ρίζεται από τον «φυσικό αντίπαλο» τουΔΗΣΥ, το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ. Μισόλεπτό και συγχύστηκα. Ο Μαλάς ανή-κει στην πιο ακραία έκφανση φιλο-τουρκισμού, στους ΕΔΗ/ΑΔΗΣΟΚ. Τοίδιο και η Πραξούλλα, που φυσιολογι-κά υπήρξε υπουργός του ΑΚΕΛ. ΣτουςΕΔΗ ανήκαν επίσης οι αλήστου μνήμηςΠαπαπέτρου, Βασιλείου και Θεμιστο-κλέους, που συγκυβέρνησαν επί πέντεσυναπτά έτη με τον «Σοφό Γέροντα» καιομού μας κουβάλησαν το τουρκοπρο-δοτικό Σχέδιο Ανάν. Μόλις πριν από λί-γο καιρό, όταν ο νυν ηγέτης του ΔΗΣΥκαι υποψήφιος της «μεγάλης πατριωτι-κής δεξιάς» κ. Νίκος Αναστασιάδης δε-ξιωνόταν μετά καττιμερίων τον κατοχι-κό ηγέτη Έρογλου στην οικία του, στηΛεμεσό, είχε καλεσμένους και τον «Σο-φό Γέροντα» και τον Θεμιστοκλέους!

l Δεν θα ξεχάσω την εικόνα: Γλαύκος Κλη-ρίδης, ΑΝΑΝστασιάδης και Θεμιστοκλέ-ους! Ένας παλιός εφιάλτης ξαναζεί;

l Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είμαι σί-γουρος αν το επιδόρπιο ήταν καττιμέριή λοκκουμάδες.

l Ακούσαμε κι αυτό το μεγάλο ανέκ-δοτο: «Το ΑΚΕΛ δεν θα επιτρέψει σεκανέναν να παραποιήσει την Ιστορία»,δήλωσε ο Γενικός του Γραμματέας, σύ-ντροφος Άντρος Κυπριανού. Κανέναν,εκτός από τον εαυτό του, εννοεί.

l Για παράδειγμα, δεν πρόκειται ποτέ

του να πει για την κατά καιρούς Ενωτι-κή πολιτική του. Για το ότι το ΕνωτικόΔημοψήφισμα ήταν δική του ιδέα καιτο διοργάνωσε από κοινού με τηνΕθναρχία! Ότι η φωτογραφία του Γενι-κού Γραμματέα Αθλητισμού της Χού-ντας, Ασλανίδη, ήταν αναρτημένη στοοίκημα της «Ομόνοιας». Ότι ο εν λόγωκύριος ήταν Επίτιμος Πρόεδρος του Σω-ματείου. Ότι στο πραξικόπημα αντι-στάθηκε σθεναρά, κερνώντας γλυκό κα-ρυδάκι.

l Γιατί όλες αυτές οι ιστορικές αλήθει-ες δεν διδάσκονται στη σχολή παραγω-γής νεογενίτσαρων, στα Περβόλια;

l Όχι στην παραποίηση της Ιστορίας,λοιπόν!

l Θύμωσε το ΑΚΕΛ που ο Αρχιεπί-σκοπος έκανε τρισάγιο στους τάφουςτων Καταδρομέων που έπεσαν στο πρα-ξικόπημα. Μα από πότε οι κατεξοχήνάθεοι καθορίζουν για ποιους προσεύ-χεται και ποιους θα μνημονεύει ηΕκκλησία μας; Ακόμα λίγο και θα κα-θορίζει η Κεντρική Επιτροπή τα κριτή-ρια για τη σωτηρία της ψυχής μας…

l Καλά, από τον Μάριον όλα τα περι-μέναμε. Ακόμα και να τρωγοπίνει αγκα-λιά με τον Νίκαρο σε νυχτερινό κέντροτης Λεμεσού και να τραγουδούν ΚώσταΧατζή ο ένας στον άλλον. Αύριο μπο-ρεί και να θεαθούν να περπατούν καιαγκαζέ στον μόλο.

l Από τον «αντιομοσπονδιακό» Συλ-

λούρη όμως; Να φλερτάρει με τονΑΝΑΝστασιάδη από τον πρώτο γύρο;

l Απλό το θέμα! Κάποιοι επαγγελμα-τίες πολιτικοί συνειδητοποίησαν ότι ορόλος του πατριώτη πολιτικού δεν τουςβγαίνει και ότι το πολιτικό τους μέλλονείναι καλύτερα εξασφαλισμένο στα πα-λιά τους τα λημέρια! Γι’ αυτό, έρποντας,προσπαθούν να επιστρέψουν πίσω.

l Ο κύκλος των σκατών κλείνει…

l Φυσικά δεν πρόκειται να πάρουν μα-ζί τους τίποτα περισσότερο από κάτι πα-ρατρεχάμενους και την κομματική τα-μπέλα…

l Αλλά τι περιμένατε, όταν στις τελευ-ταίες βουλευτικές έσβησαν την ελληνικήσημαία από την ιστοσελίδα τους και τηνανάρτησαν μόνο όταν το διαδικτυακόφτύσιμο που έφαγαν γέμιζε μια ολό-κληρη χαβούζα;

l Αλλά τι περιμένατε όταν χρειάστη-καν χρόνια ολόκληρα για να πουν ότιαποτάσσονται καθαρά τη Διζωνική Δι-κοινοτική Ομοσπονδία, καλυπτόμενοιπίσω από την παρλαπίπα μιας νεφελώ-δους «ευρωπαϊκής λύσης»;

l Όπως και να έχει το πράμα, ό,τι καινα κάνει τελικά το ΕΥΡΩΚΟ, και πρύ-μναν να ανακρούσει, και στον ορθό δρό-μο να επανέλθει, ψήφο από μένα δεν θαέχει στον αιώνα τον άπαντα!

l Και κρίμα οι ψήφοι που τους έδωσαμέχρι τώρα!

l Τελικά, τίποτα το οποίο προέρχεταιαπό το σαπισμένο σύστημα δεν είναιαξιόπιστο. Γιατί αν δεν ήταν σάπιο, δενθα ήταν μέρος του συστήματος αυτού.Ίσως πρέπει να ψάξουμε εκτός του κυ-πριακού συστήματος εξουσίας. Αν γιαπρώτη φορά μπουν οι πολίτες μπροστάαπό τα κόμματα, μπορεί να διαφανεί μιαελπίδα σε αυτόν τον τόπο.

l Χρυσοπράσινος Βίλλος ριγμένος στοπέλαγο…

Μάριος Ρέπουσος

ΜΕΓΑΛΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ

Τζι εμάς πονεί μας ο κώλος μας, που να φκάλουν

τρόικαν τζιαι ζίλικουρτιν, γαμώ το δδου ννου ττου

που τους έφκαλεν!

ΦΩΤΟ: ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

14 28 Ιουλίου 2012ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ! ΕΧΟΥΝ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β΄

ΕΥΡΩΚΟ

Ο Συλλούρης, ως πρόεδρος τουΕΥΡΩΚΟ, απέτυχε παταγωδώς. Τώραπροβληματίζεται να πάει με τον Ανα-

στασιάδη για να πά-ρει κάποιο υπουργείοκαι ουσιαστικά ναδιαλύσει το κόμμαστο οποίο μπήκε ωςαποτυχημένος ανα-βάτης. Δεν έχει ση-μασία αν στο τέλος οΣυλλούρης κάνει τηνεπιλογή και υποστη-ρίξει τον Λιλλήκα ή

κάποιον άλλον του φυσιολογικού του χώ-ρου. Η ουσία είναι μία: το ΕΥΡΩΚΟ είναιένα ανύπαρκτο κόμμα. Η μεγάλη πλειο-ψηφία του είναι ήδη με τον Λιλλήκα καιοι άλλοι αναμένουν τη γραμμή του κόμ-ματος. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι τοΕΥΡΩΚΟ έφαγε τα ψωμιά του και τώραπάει περίπατο.

ΕΔΕΚ

Κανένας δεν παντρεύεται την ΕΔΕΚ, καικαλά κάνουν. Οι άν-θρωποι για να πα-ντρευτούν θέλουνπαθιασμένες σχέσειςή μια πολύ καλήπροίκα. Η ΕΔΕΚ δενδιαθέτει ούτε προίκαούτε είναι σίγουρη ανθέλει να παντρευτεί.Θέλει και δεν θέλει,όπως τώρα. Ενώ η πλειοψηφία του κόμ-ματος τάσσεται υπέρ της υποψηφιότητας

του Λιλλήκα, η ηγεσία κάνει κούτζια, χω-ρίς καν να προτείνει μια εναλλακτική λύ-ση. Τι περιμένουν δηλαδή; Να πάνε στιςεκλογές με το πάσο τους και μετά να ψά-χνουν το λάθος, όταν το ΑΚΕΛ θα έχεικαταβροχθίσει το μισό κόμμα;

ΔΗΚΟ

Μα τι είναι, τέλος πάντων, αυτό τοΔΗΚΟ; Μήπως τελικά το κόμμα των με-σαίων του μέσου και του ενδιάμεσου χώ-ρου είναι κάτι παραπάνω από ένα όχημαπρος την ανάδειξηηλίθιων στελεχώνστην εξουσία; Μή-πως το ΔΗΚΟ θασωθεί ξανά ρυθμί-ζοντας τα κέρδη,τις μίζες και τιςκλεψιές της επόμε-νης εξουσίας; Πούείναι τέλος πάντωνόλοι αυτοί της κα-ρογιανικής αντιπολίτευσης; Γιατί δεν μι-λούν οι Παπαδόπουλος, Κολοκασίδης καιοι λοιποί αντάρτες του κεντρώου χώρου;Λέτε να κοιτάζουν δεξιά, για να αποφύ-γουν την ήττα από τ’ αριστερά, ή μήπωςκαραδοκούν για κάτι πιο μεγάλο να πέσειαπό τον ουρανό, π.χ. να σπάσει τα πόδιατου και το πουλλίν του ο Κάρογιαν καινα αναλάβουν την ηγεσία του κόμματοςαυτοί; Ένας Μακάριος ξέρει.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ

Τελικά, αυτοί οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ παίζουνή δεν παίζουν και με ποιον παίζουν; Μεόλους φλερτάρουν, σαν να είναι δίμετρες

γκόμενες με μεγάλαβυζιά και φουντω-τούς κώλους. Έλε-ος, κύριοι ΟΙΚΟ -ΛΟΓΟΙ. Κρατήσα-τε μια αξιοπρεπήστάση τα τελευταίαχρόνια. Μην πετά-ξετε αυτό το κύροςπου κερδίσατε στηνκοινωνία για λίγα ψίχουλα εξουσίας.

ΑΚΕΛ

Αν το άλογο του ΑΚΕΛ, ο Σταύρος Μα-λάς, αποτύχει, τότε το κόμμα θα έχει τηδικαιολογία ότι το άλογο δεν ήταν κα-θαρόαιμο, δεν ήταν κομματικό, θα κάνειτην αυτοκριτική του και θα πει «ΖΗΤΩΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΛΑΘΗ».Έτσι θα δικαιολογήσει και τη μεγάληπτώση του κόμματος και την πτώση τουπέους του προέδρου Χριστόφια, του μό-νου προέδρου τηςΔημοκρατίας πουεξαρχής της εξου-σίας του πίστεψεότι το προεδριλ-λίκκιν υπάρχει γιανα γαμάς τον λαόσου και τη νοημο-σύνη του. Τώρα,χωρίς τον Χριστό-φια πρόεδρο, οΚατσουρίδης θα ξαναγαμήσει ή τη θέσητου Γάμα Γάμα θα πάρει κανένας απότους μιτσιούς Χριστόφιες (Στεφάνου), γιανα συνεχιστεί η παράδοση των άγαμωνΓάμα Γάμα; Καλά πας, ρε Στεφάνου, πιεςακόμα ένα Τία Μαρία και από χώρκατος

θα γίνεις αστός κομμουνιστής, όπως οιπροκάτοχοί σου.

ΔΗΣΥ

Μα δεν υπάρχει ένας σώφρων άνθρωποςστον Συναγερμό να τους πει πως δεν συμ-φέρει στο κόμμα να βγει πρόεδρος ο Ανα-στασιάδης; Όποιος και να είναι ο επόμε-νος πρόεδρος, θα πρέπει να διαχειριστείτην ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ που αφήνει πίσω τουη πενταετής θητεία των κομπινιστών. ΟΧριστόφιας αφήνει πίσω του συντρίμμια,απ’ αυτά που ούτε ο πολύς Αναστασιά-δης δεν μπορεί ναεπανορθώσει. Συνα-γερμικοί, ΣΩΣΤΕ τηνΚύπρο, καλώντας τονκόσμο σας να ψηφί-σει Λιλλήκα, με σκο-πό να δημιουργήσειμια κυβέρνηση Εθνι-κής Σωτηρίας με αν-θρώπους από όλουςτους χώρους πληντου ΑΚΕΛ, ώστε και να φύγει οριστικώςτο ΑΚΕΛ απ’ την εξουσία και ταυτο-χρόνως να γλιτώσουμε από τον Χριστό-φια της δεξιάς, τον Νίκο Αναστασιάδη.Εάν ο Συναγερμός υποστηρίξει Λιλλήκα,ο πρώην υπουργός του Τάσσου θα είναιο επόμενος πρόεδρος από τον πρώτο γύ-ρο και έτσι θα αποφύγουμε την αναμέ-τρηση ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ-ΛΙΛΛΗΚΑστον δεύτερο γύρο, όπου, ως γνωστόν, τοΑΚΕΛ θα βάλει τρικλοποδιά στον Λιλ-λήκα, υποστηρίζοντάς τον, για να ανα-γκάσει όλο τον κόσμο, ακόμη και εμάς,να ψηφίσουμε Αναστασιάδη. Τι κάνετε,έντιμοι συναγερμικοί;

ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ n ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ n ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Η κυπριακή προεδρία ήταν η ευκαιρία εκείνη που θα ενίσχυετο διεθνές κύρος της χώρας, θα αύξανε την επιρροή της και θααπογείωνε το γόητρο του κράτους. Αντ’ αυτού, η προσφυγήστον μηχανισμό στήριξης έχει εκθέσει την Κύπρο διεθνώς, έχεικαταρρακώσει την αξιοπιστία της και έχει ταπεινώσει τον κυ-πριακό λαό όσο και η εισβολή του 1974. Η δεύτερη εισβολή, αυ-τή της Κριστίν Λαγκάρντ, μέλλει να είναι ακόμη πιο σκληρή καιβάναυση. Την απανθρωπιά τηςΤρόικας την γνωρίζουμε ήδηπολύ καλά και δεν θα με εκ-πλήξει αν αύριο απαιτηθεί δρα-στική μείωση μισθών και συ-ντάξεων.

Όλος ο ανάλγητος συρφετόςτης ανάπηρης Ευρώπης, έτσιόπως συμπλεγματικά συνοψί-ζεται στο πρόσωπο του κ. Σόι-μπλε, δεν έχει κανέναν ενδοια-σμό στο να στρέψει τους δεί-κτες του ρολογιού πενήνταχρόνια πίσω και να μας οδηγή-σει στην αναβίωση της καθη-μερινότητας των παππούδων μας. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν εί-ναι ότι, αντί τοστ, στη δουλειά θα τρώμε ψωμί, ελιές και ντο-μάτα. Το πρόβλημα είναι ότι η κηδεμόνευση θα επεκταθεί καισε τομείς πέραν της οικονομίας.

Τα μεγάλα συμφέροντα, η διεθνής άρχουσα τάξη και οι πολι-τικές μαριονέτες έχουν κάθε λόγο να επιβάλουν κλείσιμο τουΚυπριακού, έτσι όπως θα το ήθελε η Τουρκία. Αν οι πιέσεις το2004 ήταν ασφυκτικές, σε ένα ενδεχόμενο μελλοντικό σχέδιο οιαντιστάσεις θα καταρρεύσουν αμέσως. Η υπονόμευση της εθνι-κής μας κυριαρχίας και της κρατικής μας υπόστασης είναι πλέ-ον διμέτωπη: αφενός από την Τουρκία και αφετέρου από τηνΤρόικα. Όταν το συντεταγμένο κράτος δεν θα μπορεί να απο-φασίζει για το καλό των πολιτών του, τότε η «επίλυση» του Κυ-πριακού-τουρκοποίηση της Κύπρου θα είναι εξαιρετικά εύκο-λη.

Προς το παρόν η προεδρία φαντάζει σαν μια ειρωνεία! Η φτω-χιά κοπέλα, που της έχουν ανοίξει τα σαλόνια, έχει φτιάξει του-αλέτα μόνο για το μπροστινό μέρος του σώματός της, επειδήδεν την έφταναν τα χρήματα να πάρει αρκετό ύφασμα. Η μπρο-στινή μας όψη είναι η λαμπερή προεδρία, ενώ η πίσω μας όψηείναι η αβράκωτη πλευρά της χρεοκοπίας και του μηχανισμού.

Ποιοι ευθύνονται; Μα ποιοι άλλοι; Οι μαστροποί αυτού του τό-που, που με την έλλειψη στοιχειώδους ευφυΐας και σοβαρότη-τας μας έχουν οδηγήσει στο μη περαιτέρω. Ο ανίκανος πρόε-δρος Καταστρόφιας, ο άθλιος «Χίτλερ», ο Καρεκλογιάν, ο Κα-κομήρου και φυσικά ο Αθεόφοβος ο Β΄.

Ανθούλλης Δημοσθένους

ΔΙΑΣΥΡΜΟΣΖεστό καλοκαίρι. 20 του Ιούλη2012. 38 χρόνια μετά από εκείνητη μέρα. Μισή πατρίδα… μισήζωή. Ολόκληρη η δική μου ζωή.

Στα πρώτα χρόνια της ζωήςμου, θυμάμαι… μαθητής, δε-καετία του ογδόντα. Ανακήρυ-ξη του ψευδοκράτους, συσσί-τια στα σχολεία, μηνύματα γιατους εγκλωβισμένους στο ρα-διόφωνο του ΡΙΚ: «…Ο Ανδρέ-ας Αντωνιάδης από το Ριζο-κάρπασο πληροφορεί την οικο-γένειά του ότι η θεία η Χαρί-κλεια έκανε την εγχείρηση καιείναι καλά», «οι γυναίκες επι-στρέφουν», ξανά και ξανά…αντικατοχικές, δυναμικές μα-θητικές διαδηλώσεις. Και να’θελες να ξεχάσεις ήταν αδύ-νατον. Δεν ξεχνώ.

Θυμάμαι… Δεκαετία του ενενήντα, μαθητικές δια-δηλώσεις για τον Νίκο Νικολάου και τον Πέτρο Πα-παλεοντίου, διανυκτερεύσεις στο οδόφραγμα τουΛήδρα Ππάλας. Θεόφιλος Γεωργιάδης, πορείες τωνμοτοσυκλετιστών, ο Τάσος Ισαάκ, το τελευταίο τσι-γάρο του Σολωμού. Η κατοχή με πνίγει. Οργανω-μένος στην ΠΕΟΦ. Με όραμα για μια Κύπρο ελεύ-θερη. Οραματίζομαι τη μέρα που θα διασχίζω ταβουνά του Πενταδακτύλου και θα φτάνω στην ελεύ-θερη Κερύνεια. «Θα βρω ένα σπιτάκι στη Κερύνεια,στη Λάπηθο ή στον Καραβά, κοντά στη θάλασσα.Θα γίνω Κερυνειώτης. Δικαιούμαι να γίνω Κερυ-νειώτης. Δικαιούμαι να ζήσω ελεύθερος στον τόποόπου γεννήθηκα και μεγάλωσα». Γεννημένος λίγεςμέρες μετά από την εισβολή, φτιάχνω εικόνες από τιςπεριγραφές του παππού και από εκείνες τις εικόνεςστις σχολικές αίθουσες… Τετραήμερες πορείες απότη Δερύνεια στη Λευκωσία. Όχι στην Ομοσπονδία,απελευθέρωση η μόνη λύση. Και να ’θελες να ξε-χάσεις ήταν αδύνατον. Δεν ξεχνώ. Και αν για μιαστιγμή ξεχαστώ η μορφή του Θανάση του Ζαφει-ρίου στη Θεσσαλονίκη, σαν μέλισσα του Ονήσιλουθα με ξυπνήσει, θα με θυμίσει πως η κατοχή δενφεύγει από μόνη της.

Θυμάμαι… Δεκαετία του 2000. Πίσω στην Κύπρο.Η Πορεία προς την Ευρώπη. Με την ελπίδα για δι-καιότερη λύση, πιο δημοκρατική. 2004… ΣχέδιοΑνάν, αγωνία. Διαδηλώσεις, εκστρατείες. Όχι στο

σχέδιο Ανάν και μια ελπίδα ότι το αύριο θα είναικαλύτερο. Και να ’θελες να ξεχάσεις… Δεν ξεχνώ.

Κι όμως σιγά σιγά, 38 χρόνια μετά, οι μνήμες απόεκείνες τις εικόνες στις σχολικές αίθουσες ολοένακαι ξεθωριάζουν, η επιθυμία να περπατήσω ελεύ-θερος στην πόλη του Πράξανδρου ολοένα και χά-νεται, η ανάγκη να κολυμπήσω στη θάλασσα τουΒαρωσιού αμβλύνεται. Και ο Θανάσης ο Ζαφειρί-ου, ζωντανός θρύλος, δεν είναι εδώ, οι μέλισσες τουΟνήσιλου έχει καιρό να φανούν. Βυθίζομαι λίγο λί-γο, μέρα με τη μέρα στην καθημερινότητά μου, με τηφρατζόλα στο χέρι και το δικό μου ψαράκι στη γυά-λα. Ξεχνιέμαι. Ξεχνάω.

38 χρόνια μετά. Ολόκληρη η ζωή μου… μισή ζωή.Ακόμα η πατρίδα μου είναι μισή, επέκταση της δι-κιάς μου μισής ζωής. Και της δικιάς σου και της δι-κιάς του και της δικιάς της.

Κι όμως, 38 χρόνια μετά αισθάνομαι ότι θα σκά-σω. Με πνίγει η κατοχή και πάλι όπως με έπνιγε τοενενήντα. Ο Πάρης… που έρχεται σε λίγες μέρεςστη ζωή… σαν τις μέλισσες του Ονήσιλου. Έρχε-ται στη ζωή να με θυμίζει πως του χρωστάω το δι-καίωμα να βρει ένα σπιτάκι στην Κερύνεια, στη Λά-πηθο ή στον Καραβά, κοντά στη θάλασσα, να ξα-ναγίνει Κερυνειώτης σαν τον παππού του τον Σώτο.Να ζήσει ελεύθερος στον τόπο που θα γεννηθεί καιθα μεγαλώσει. Του χρωστάω μια «σωστή» ζωή.

Μαρίνος Χαραλάμπουςgrosplans.blogspot.com

Ζωή «μισή»

28 Ιουλίου 2012 15vasosftohopoullos.wordpress.com Έσιει κανέναν υποψήφιονπου έννεν μακαριακός;

Κάποτε ο Οζάλ είχε πει ότι δεν θα χρειαστεί πό-λεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, αλλάαυτή θα πέσει μόνη της σαν ώριμο φρούτο στιςαγκαλιές μας. Πού να το φανταζόταν ότι είκοσισχεδόν χρόνια μετά τον θάνατό του, η Ελλάδαθα είχε πραγματικά κατακτηθεί σαν «χαζό φρού-το» από μια τουρκική τηλεοπτική επέλαση πουέχει καθηλώσει τους Έλληνες μέσα στη μεγάλητους κρίση, καθώς τα ελληνικά κανάλια σου δί-νουν πλέον την εντύπωση ότι δεν βρίσκεσαι σεκάποια ελληνόφωνη επικράτεια, αλλά κάπου στηνΚωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα, στον Ντιαρ-μπακίρ και δεν συμμαζεύεται.

Τρίβουν τα χέρα τους οι Τούρκοι καθώς οι τη-λεοπτικές τους σειρές έχουν βρει τον καλύτεροπελάτη στο ελληνικό κοινό, γεμίζοντας τα τουρ-κικά ταμεία· και, παράλληλα σπάνε πλάκα με τους«χαϊβάνηδες γιουνανλήδες», καθώς τους πασά-ρουν ό,τι θέλουν για μεταξωτές κορδέλες, ενώστην ίδια την Τουρκία προβάλλονται τηλεοπτικές σει-ρές με έντονο ανθελληνικό περιεχόμενο.

Πού ξέρει κανείς, μπορεί σε λίγο καιρό να φτάσουμεστο σημείο να εισάγουμε και αυτές τις τουρκικές τηλε-οπτικές σαπουνόπερες, θάβοντας οριστικά την ελληνι-κή μας κουλτούρα στο μπιτ παζάρ της Ανατολίας, προςδόξα του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη και του Κο-σμά του Αιτωλού. Εξ άλλου οι Τούρκοι θεωρούν πωςμας κάνουν μεγάλη χάρη να μας πουλάνε ό,τι τηλεοπτι-κό φρούτο παράγουν, καθώς, όπως ισχυρίζονται, μέσαστη μεγάλη κακομοιριά της Ελλάδας οι τηλεοπτικές τουςσειρές αναπαύουν τους κακομοίρηδες τους Έλληνες καιτους δίνουν λίγη χαρά μέσα στο ζοφερό περιβάλλον τηςμαύρης τους καθημερινότητας.

Είναι χαρακτηριστικό ένα δημοσίευα της τουρκικήςεφημερίδας Βατάν, με τον τίτλο «Türk dizileri Yunanlılarakrizi unutturuyor», δηλαδή «Οι τουρκικές σειρές κάνουντους Έλληνες να ξεχνούν την κρίση». Παράλληλα, μιαπρόσφατη έρευνα του γνωστού τουρκικού καναλιούNTV, από την εκπομπή, «Pasaport» του Mete Çubukçu, μετον τίτλο «Türk dizileri krizdeki Yunanistn’ ı nasil etkiliyor»,δηλαδή «Πώς επιδρούν οι τουρκικές σειρές στην ελλη-νική κρίση», ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίχτηκε ότι οιτουρκικές σαπουνόπερες εμφανίζονται σαν οι... ψυχο-λογικοί σωτήρες των Ελλήνων.

Αλλά το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό, καθώς μέσω αυ-τών των σειρών καλλιεργείται ένα κλίμα εικονικής φι-λίας, μια ατμόσφαιρα ελληνικής υποχώρησης και στα-διακής αποδοχής όλων των τουρκικών επεκτατικών από-ψεων και, φυσικά, δημιουργείται το έδαφος για να γί-νουν φιλικές όλες οι τουρκικές διεκδικήσεις που θα μας«απαλλάξουν» από όλες τις «σύγχρονες αμαρτίες», μαςσαν έθνος και σαν λαό. Με λίγα λόγια, αυτό που είχε πειο Οζάλ, έρχονται σήμερα να το υλοποιήσουν με τον κα-λύτερο τρόπο τα μεγάλα ελληνικά κανάλια, σαν σύγ-χρονες κερκόπορτες της τουρκικής τηλεοπτικής εισβολής.

Η αρχή έγινε από την περίφημη «Ιστορία Αγάπης», μετη γνωστή τηλεοπτική σειρά του Μέγα. Αλλά ο θρίαμβοςτης τουρκικής τηλεοπτικής εισβολής έγινε με τον περί-φημο Εζέλ. Εδώ θα κάνουμε μια στάση, καθώς το θέ-μα χρειάζεται και κοινωνιολογική ερμηνεία. Τρεις ήτανκυρίως οι αιτίες της μεγάλης επιτυχίας του Εζέλ.

Α) Η πρώτη είναι η καθαρά κινηματογραφική-τηλεο-πτική. Συγκρίνοντας τον ΕΖΕΛ με τα ελληνικά σή-ριαλ –με τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες ούτε λό-γος να γίνεται για κάποια σύγκριση, καθώς εκεί η ηλι-θιότητα είναι ο κύριος πρωταγωνιστής– αμέσως διαπι-στώνει κανείς ότι υπερέχει κατά πολύ σε ποιότητα. Ησυνταγή μεγάλης και συνεχούς δράσης με φοβερή πλο-κή, άριστων ηθοποιών με φοβερό παίξιμο, έντεχνης καιπράγματι ποιοτικής μουσικής, σε συνδιασμό με εικόνεςπολυτελείας και χλιδής –άσχετες με την τουρκική πραγ-ματικότητα– πέτυχε να υπνωτίσει ένα ελληνικό κοινόπου έχει βαρεθεί τις ελληνικές τηλεοπτικές βλακείες.

Β) Η δεύτερη διάσταση είναι η ψυχολογική: στο σή-ριαλ αυτό –όπως και στα άλλα τουρκικά σήριαλ– εμ-φανίζεται μια χαμένη διάσταση της ελληνικής κοινω-νίας, που έχει θαφτεί τα τελευταία χρόνια από έναν πο-λυδιαφημιζόμενο ελληνικό εκσυγχρονισμό. Ενώ στα ελ-ληνικά κανάλια κυριαρχεί μια επιμονή στη σεξουαλικό-τητα και σε κάθε ευκαιρία το γυμνό είναι ο σημαντικό-τερος τηλεοπτικός παράγοντας τηλεθέασης, ενώ καθη-μερινά βομβαρδιζόμαστε από τηλεοπτικές σειρές πουπροάγουν την αποχαύνωση της ελληνικής κοινωνίας,εδώ έχουμε την προβολή μιας κοινωνίας που υποτίθε-ται ότι σέβεται την τιμή της γυναίκας, την οικογένεια μετο κοινό τραπέζι, τη μάνα, τον πατέρα, τις αδελφικέςσχέσεις, την τιμή της φιλίας και όλα αυτά που ήταν το κύ-ριο χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας μέχρι ίσωςκαι την δεκαετία του ’70. Ο Εζέλ ξυπνάει στον σημερι-νό Έλληνα κάποια χαμένη του ταυτότητα και αυτό εί-ναι ίσως ο κυριότερος λόγος της μεγάλης του επιτυχίας –ούτε να το φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να προ-

βληθεί στη Γερμανία ή σε όποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.Υπάρχει όμως και η τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα

διάσταση:Γ) Χωρίς να το κάνουν συνειδητά, αλλά αυτό ήταν

αναπόφευκτο, ο Εζέλ δείχνει ακριβώς μια από τις ση-μαντικότερες διαστάσεις της σύγχρονης Τουρκίας. Μιαασταμάτητη βία και μια αδίστακτη τουρκική μαφία. Τοπιο επικίνδυνο είναι ότι εδώ ο Έλληνας εξοικειώνεταιμε κάτι το μέχρι χτες πρωτόγνωρο. Το έγκλημα, η εκδί-κηση, το αίμα, τα πιστολίδια και οι δολοφονίες προ-βάλλονται σαν κάτι το φυσιολογικό, κάτι το απαραίτη-το, συχνά αναγκαίο, για το ξέπλυμα της τιμής, για τηναπόδοση της δικαιοσύνης. Αυτή είναι η σύγχρονη Τουρ-κία. Ένας κόσμος βουτηγμένος στο αίμα, όπου οι «ήρω-ες» και οι «σοφοί» είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες τηςτουρκικής μαφίας.

Εδώ όμως βρίσκεται και το πιο επικίνδυνο σημείο γιατους Έλληνες και τον Ελληνισμό. Έχοντας υποφέρειεπί αιώνες από μια αφύσικη, συχνά πρωτόγνωρη βαρ-βαρότητα, που πήγαζε ακριβώς από το ψυχολογικό υπό-βαθρο μιας κοινότητας και μιας θρησκείας όπου δεν κα-ταδικάζεται η βία, όπως στον χριστιανισμό, αλλά αντί-θετα συχνά εξυψώνεται σαν η απαραίτητη κάθαρση, σή-μερα εξοικειωνόμαστε με τηλεοπτικό τρόπο και θαυμά-ζουμε αυτό το αιματοβαμμένο «δημιούργημα», πουμπροστά του ακόμα και οι γκάγκστερς του Σικάγο φα-ντάζουν μωρές παρθένες. Και, παράλληλα, ο θαυμα-σμός αυτός μετατρέπεται σταδιακά, υποσυνείδητα αλλάσταθερά, σε ένα αίσθημα υποταγής μπροστά σε έναναδίστακτο, όπως προβάλλεται, γείτονα, που είναι ικα-νός για όλα, ακόμα και να πίνει το αίμα σαν λεμονάδα.

Ενώ όμως στην Ελλάδα οι Έλληνες μένουν με ανοι-χτό το στόμα παρακολουθώντας τις τουρκικές τηλεο-

πτικές σειρές, στην ίδια την Τουρκία κάνουν θραύσηοι ανθελληνικές τηλεοπτικές σειρές, όπως αυτή πουμεταδίδεται στην τουρκική κρατική τηλεόραση με τοντίτλο «Mazi kalbımde yaradır», δηλαδή «Το παρελθόνπληγή στην καρδιά μου». Στην ανθελληνική αυτή σει-ρά παίζουν ο Özğür Çevik, γνωστός ως Νίκος μας απότην τουρκική τηλεοπτική σαπουνόπερα «Ιστορία αγά-πης», και η Sedef Avci, η γνωστή μας Μπαχάρ από τονΕζέλ.

Η ιστορία είναι και αυτή ιστορία αγάπης, με φόντοόμως την κυπριακή τραγωδία του 1974. Ο Özğür Çevik,αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού, μετέχει στηντουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο και σε διάφορεςπολεμικές επιχειρήσεις με πολύ μελό σκοτώνει αβέρτατους «κακούς» Έλληνες. Κάποια στιγμή ο ήρωάς μαςπιάνεται αιχμάλωτος από τους «αιμοσταγείς εγκλη-ματίες» της ΕΟΚΑ και βασανίζεται φρικτά, ενώ ηαγαπημένη του Sedef Avci, νοσοκόμα του τουρκικούστρατού, ψάχνει απεγνωσμένα να τον απελευθερώ-

σει από τους κακούς και εγκληματίες Έλληνες που δια-πράττουν «φρικτή γενοκτονία» σε βάρος των Τουρκο-κυπρίων. Άραγε θα τολμήσει κανένα ελληνικό κανάλινα φέρει και αυτή τη σειρά στην Ελλάδα; Τότε πραγ-ματικά θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Αλλά είναι ατέλειωτες οι ανθελληνικές σειρές, όπωςτα «Kirik Kanatlar», ή «Σπασμένα Φτερά». Εδώ έχουμεκαι την τουρκική εκδοχή της γενοκτονίας των Ελλήνωντης Μικράς Ασίας προς δόξα και τιμή της κας Ρεπού-ση. Η σκηνή από την προκυμαία από όπου θα αναχω-ρήσουν οι Έλληνες πρόσφυγες μετά τη ΜικρασιατικήΚαταστροφή: ο τουρκικός στρατός όχι μόνο συνοδεύεικαι κουβαλά με μεγάλη ευγένεια τα υπάρχοντα των προ-σφύγων, μην τυχόν και κουραστούν, αλλά έχει στήσεικαι ένα μεγάλο πάγκο στην προκυμαία, όπου τους προ-σφέρει τρόφιμα, ποτά και ό,τι άλλο θα τους κάνει ευχά-ριστο το ταξίδι της προσφυγιάς. Μάλιστα κάποιοι Τούρ-κοι στρατιώτες κλαίνε γιατί θα χάσουν τον φίλο τους,κάποιο Νίκο και κάποιο Κώστα. Ένας λοχαγός είναιαπαρηγόρητος για κάποια Μαρία, που τον χαιρετά μεεμφανή τη στενοχώρια γιατί φεύγει στην προσφυγιά. Σελίγο τα πλοία που θα τους παραλάβουν φτάνουν και,αφού οι Τούρκοι φαντάροι φορτώσουν τα υπάρχοντάτους, τότε βγάζουν τα μαντίλια. Από την μια ο τουρκι-κός στρατός του Κεμάλ που κλαίει απαρηγόρητος γιατίφεύγουν οι Ρωμιοί πρόσφυγες και από την άλλη οι Ρω-μιοί κλαίνε και αυτοί, καθώς ανεμίζουν τα μαντίλια τουαποχαιρετισμού. Κάπως έτσι έγινε η Μικρασιατική Κα-ταστροφή κι άρχισε η μεγάλη ελληνική προσφυγιά, κα-τά το περίφημο αυτό τουρκικό σήριαλ.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Τουρκολόγος

Α Σ Τ Υ Ν Ο Μ Ι Κ Η Β Ι Β Λ Ι Ο Θ Η Κ Η

Πόσα άραγε έχει να συνεισφέρει το ελληνικό αστυνομικόμυθιστόρημα στον αναγνώστη, από την εποχή που άφη-σε πίσω του το Έγκλημα του Ψυχικού, του Παύλου Νιρ-βάνα, Τα Καλλιστεία του Θανάτου, του Χρήστου Χαι-ρόπουλου και το Έγκλημα στο Κολωνάκι, του ΓιάννηΜαρή;

Τη δική τους απάντηση, από τις εκδόσεις Αιγαίον, θαδώσουν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, που, παίρνο-ντας από εκείνους τη σκυτάλη, βγήκαν από τα όρια τηςκοινωνικής παθογένειας και εκτάθηκαν ως τα εγκλήμα-τα της πολιτικής, του ανταγωνισμού των επιχειρήσεωνκαι της οργανωμένης παρανομίας, προσπαθώντας συνά-μα να κατακτήσουν τη μοιραία εκείνη γυναίκα, η οποίααποτελεί εδώ και χρόνια τον πιο φανερό πόθο τους: την λο-γοτεχνικότητα.

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, ο Κρίτων Σαλπιγκτής απο-τίει φόρο τιμής στον Γιάννη Μαρή, οδηγώντας τον ήρωάτου, Αστυνόμο Μπέκα, σε μέρη απάτητα από την πένατου δημιουργού του: στη Θεσσαλονίκη του 1954, όπουένας υπουργός, ανερχόμενος αστέρας της πολιτικής τό-τε, ταξιδεύει, αλλά απειλείται να δολοφονηθεί. Κι ενώ ηΧωροφυλακή σπεύδει ν’ αποτρέψει το κακό, ο Αθηναίοςδημοσιογράφος Γιάννης Μακρής, ο οποίος ακολουθείστο ταξίδι του τον υπουργό, περιπλανάται στους δρόμουςτης πόλης και συναντά τους ανθρώπους της, με την ανη-συχία ότι οι πολιτικές δολοφονίες στη Νύμφη του Θερ-μαϊκού, εκτός από παρελθόν, θα έχουν και μέλλον. Μόνηελπίδα του να μη γίνει το κακό ο Αστυνόμος Μπέκας.

Εγκαινιάζουμε μια νέα σειρά με τίτλο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, με πρώτο βιβλίο ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ,

μια ιστορία του αστυνόμου Μπέκα, του Κρίτωνα Σαλπιγκτή.

Η τηλεόραση βλάπτει σοβαρά την υγεία μας

16 28 Ιουλίου 2012

Η ΚΛΕΙΤΟΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤOΣl Αρχίζουμε σήμερα τη στήλη μας με μιαδήλωση για τον καιρό από τον διευθυντήμετεωρολογίας της Δημοκρατίας μας. Αςδούμε τι μας είπε: «Η ζέστη είναι αφό-ρητη. Η Κόλαση του Δάντη έχει κι έλε-ος. Μέσα σε αυτόν τον απάνθρωπο λάλ-λαρο μόνον ερπετά, κουτσουκούτες καιο Σατανάς μπορούν να ζήσουν. Ο Θεόςαποφάσισε να μας εξοντώσει, να μαςεξαϋλώσει, να μας στείλει στον αγύρι-στο μια ώρα γρηγορότερα. Νομίζω,όμως, πως καλά κάνει. Που την μιαν οιτουρίστες που έρχονται εδώ το καλο-καίρι δεν είναι τίποτα παρά ηδονοβλε-ψίες στην Κόλαση, ενώ οι Κυπραίοι εντζιει που γάροι τζιαι δίκαια τιμωρούνται.Έτσι κκελλέν έτσι ξιουράφιν θέλει».

l Μόλις είπε τα ωραία αυτά λόγια, ο δι-ευθυντής αναχώρησε, συνοδευμένος απότον Dr Berec, για την Παναγιά, όπου συ-νάντησε τους υποψήφιους για την προε-δρία κ.κ. Λιλλήκα και Μαλά, τους οποί-ους βρήκε σκαρφαλωμένους πάνω σεέναν πεύκο. Ο κ. Μαλάς έκανε διάφοραευφάνταστα πειράματα με τους δοκιμα-στικούς του σωλήνες, ενώ ο κ. Λιλλήκαςέδινε οδηγίες και απάγγελλε διδακτικάαποσπάσματα από ομιλίες του Μακαρί-ου. Οι χωριανοί ήταν πολύ χαρούμενοικαι απολάμβαναν τους δύο ηγέτες, τρώ-γοντας σουτζούκκο και αρκατένα, όλαδε θύμιζαν τη σειρά «Peyton Place» τηςδεκαετίας του ’60. Ξαφνικά, όμως, κα-θώς ο κ. Λιλλήκας έγερνε πάνω σε έναεπίφοβο κλωνί και εξηγούσε πως: «Ασφά-λεια δεν είναι η απουσία κινδύνου, αλλάη παρουσία του Θεού, όποιος κι αν είναιο κίνδυνος», το κλωνί κόπηκε στα δύοκαι ο διορατικός πολιτικός έπεσε με τηνκκελλέν μέσα στην λαμπρατζιά. Όπωςαντιλαμβάνεστε, υπέστη εκτεταμένες ζη-μιές και απεβίωσε πλήρως.

l Τότε ο διευθυντής μετεωρολογίας κα-

τέβασε τον κ. Μαλά από τον πεύκο και,αφού τον φίλησε ηδονικά στα χείλη, τονπήρε στους ώμους του και τον περιέφερεστους δρόμους του γραφικού χωριού, τηνίδια στιγμή που δεκάδες συγχωριανοί τουεπιμελούς επιστήμονα δονούσαν τηνατμόσφαιρα με συνθήματα όπως: «TheSpin Doctor is Dead, Long Live the Geneti-cist!» και «Μαλά, Μαλά, φέρ’ μας φρέ-σκο ππακλαβά». Κατά το απόγευμα οιχωριανοί βαρέθηκαν να πανηγυρίζουνκαι να φωνασκούν ασκόπως, οπόταν οδιευθυντής μετεωρολογίας μετέφερε τον

κ. Μαλά στο ΓΣΠ, όπου γίνεται η προε-τοιμασία της ολυμπιακής ομάδας της χώ-ρας μας.

l Ο κ. Μαλάς ενθουσιάστηκε σαν αντί-κρισε τους δρομείς της σκυταλοδρομίαςνα τρέχουν πάνω κάτω, επειδή όμως ήτανμόνο τρεις, ρώτησε αν μπορούσε να συμ-μετάσχει κι αυτός στα προκριματικά. Τοαίτημά του έγινε αποδεκτό presto, έτσι άρ-παξε τη σκυτάλη, φόρεσε τα spikes του κιάρχισε να τρέχει με φρενήρη ταχύτηταστο ταρτάν. Αλίμονο, όμως. Στα μισά του

δρόμου έχασε τον προσανατολισμό του,άφησε τον στίβο και ανέβηκε φουσιέκκινστην κερκίδα, για να εξαφανιστεί μέσαστο πλήθος, λες και δεν υπήρξε ποτέ, λεςκαι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μιαφευγαλέα σκιά στη λεωφόρο των κατα-ποντισμένων ονείρων.

l Η εξέλιξη άφησε τον διευθυντή μετε-ωρολογίας άφωνο, ο οποίος, μη ξέρονταςτι να κάνει, οδήγησε τον Dr Berec σε ερη-μική τοποθεσία και τον βίασε παράφορακαι παρά τη θέλησή του. Εν συνεχεία πή-δηξε μέσα σε παρακείμενο κενό και αυ-τοκτόνησε. Η ταφή έγινε την επομένη,επικήδειο δε λόγο εκφώνησε ο κ. Ανα-στασιάδης που, μεταξύ άλλων, είπε ότι οδιευθυντής πήγαινε γυρεύοντας, διότι μιαζωή επέμενε να μιλά πάνω από το καρυ-δάκι πριν να το βγάλει από τη φίζα.

l Ο επικήδειος του κ. Νίκου άγγιξε διά-φορα υπαρξιακά κυρίως θέματα, όπωςαυτό του θανάτου αλλά και της αποστο-λής του ανθρώπου στη ζωή. Ο κ. Ανα-στασιάδης ήταν ειλικρινής και δεν δί-στασε να δηλώσει πως δεν γαΐζει γρυ απότέτοιες «παπαριές», όπως τις αποκάλεσε,χαμογελώντας πλατιά. Τότε τον λόγο πή-ρε ο κ. Χριστόφιας που, κρατώντας στοχέρι ένα καλάθι, απεκάλυψε πως η εξα-φάνιση του κ. Μαλά ήταν ενέργεια τωναγορών και εντάσσεται στα πλαίσια τηςδιεθνούς συνωμοσίας για καθυπόταξητων ξεβράκωτων λαών. Στο σημείο αυτόκαι μπροστά από τα κατάπληκτα μάτιατου ακροατηρίου, ανέσυρε από το καλά-θι τον κ. Μαλά σώο και αβλαβή. Τότε οτελευταίος ανέβηκε στον άμβωνα, ευχα-ρίστησε το ΑΚΕΛ για τη διάσωσή τουκαι υπέβαλε στο κοινό το εξής ρητορικόερώτημα: «Αν το σύμπαν είναι η απά-ντηση, τότε ποια είναι η ερώτηση;»

Πορφύριος Ρουπιρόζα

ΑΛΛΗΝ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΖΙΑΙ ΑΛΛΗΝ ΜΑΣ ΕΜΠΗΞΑΝ!

Σ’ ένα χωριό της επαρχίας Λευκω-σίας συνέβη το εξής γελοίο: Πριναπό ένα δυο μήνες αποφάσισε οΧριστόφιας κι η κοινότητα του χω-ριού να προωθήσουν την περιβαλ-λοντική συνείδηση, φυτεύοντας κυ-παρίσσια. Εντελώς τυχαία οι ιθύνο-ντες φύτεψαν 13 κυπαρίσσια, ενώτην επομένη θα πήγαινε ο Χριστό-φιας για την τελετή. Όταν κατάλα-

βαν πως τακυπαρίσσιαήταν 13, σκέ-φτηκαν πωςθα θιγόταν οπ ρ ό ε δ ρ ο ςγιατί ο αριθ-μός των κυ-παρισσιώνθα θύμιζετην τραγω-δία στο Μα-ρί. Τελικά

φύτεψαν άλλο ένα δέντρο και έτσιέγιναν 14. Το ευτράπελο είναι πωςτα κυπαρίσσια φυλάγονταν απόαστυνομικές δυνάμεις όλο το βρά-δυ, μην τυχόν και πάει κανείς να κό-ψει το 14ο. Τα σχόλια είναι περιττά.Εμείς απλώς προτρέπουμε τους ανα-γνώστες μας όπου μπορούν να χρη-σιμοποιούν τον αριθμό 13. Αν είναινα πάρετε σκυλιά, πάρτε 13, αν εί-ναι να κάνετε παιδιά, κάνετε 13, ανείναι να ανάψετε κεριά, ανάψτε 13.Και πολλά άλλα. Στους κομπλεξι-κούς του ΑΚΕΛ έχουμε να δώσου-με μια συμβουλή. Καταργήστε τη13η μέρα κάθε μήνα. Απ’ το 12 ναπηγαίνετε στο 14. Μην τυχόν και πει-ράξει τον πρόεδρο Χριστόφια…

Στάσου στο 13 ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Η ΣΥΝΕIΔΗΣΗ, ο λυγμός, σε νότες, στοτραγούδι της Κυπρίας ψυχής. Πώς αλ-λιώς;Να ’ρθει το φως και να με βρει, ν’ ανοί-ξει η μνήμη την πληγή, Κερύνειά μου...Κι ύστερα θα ’ρθει μια βροχήσα ζυγαριά στην αντοχή, Κερύνειά μουοι νότες τέρμα θ’ ανεβούν,μ’ αίμα οι σταγόνες θα μας βρουν...

Οι Αγνοούμενοι. Το ζωντανό το αίματης αιώνιας πληγής. Όσο κι αν φορτώ-σει με αίμα και δάκρυ κανείς τον λόγοτου, για να χωρέσει τόσον πόνο και τρα-γωδία, τίποτα δεν μπορεί να μετρηθεί μετην απλή, κοφτή σαν μαχαίρι φράση τηςμαυροντυμένης εκείνης μεσήλικης γυ-ναίκας, με τη φωτογραφία του νεαρούαγκαλιά, σε διαμαρτυρία έξω από τοΒρετανικό Κοινοβούλιο: «Παιδί μου, δενείναι ο γιος μου αυτός, είναι ο άνδραςμου!»

Έτσι, σε αντίστιξη: Η Άντζελα Δημη-τρίου, αφειδώς, η αηδός:

«Γιατί να ξέρω, δηλαδή, την Κυρήνεια;Έχασα εγώ σπίτι εκεί;»

Κυρία μου, ακούγεστε εξοργιστικά ηλι-θία. Και για μεν το τελευταίο δεν μπο-ρείτε να κάνετε τίποτα, πια. Να μην«ακούγεστε» τόσο, αν το φροντίζατε λι-γάκι; Ή πληρώνεστε για τις χονδροήθειεςκαι βλακείες σας με το καντάρι;

ΔΕΝ ΓΝΩΡIΖΩ πόσο Μακαριακή είναι ηΜακαρία. Αλλά μακαρίως στον Μακά-ριο αποδίδουν τον συμβιβασμό με την δι-ζωνική οι οπαδοί της. Με ιδιαίτερη επι-μονή, μάλιστα, ο ίδιος ο Χριστόφιας, απο-δίδοντάς της έτσι εύσημα ως την πιο «μα-

καρία» λύση. Για να τον κατηγορεί, ωςπλαστογράφο της Ιστορίας, στη βάση αυ-τής της κίβδηλης προσπάθειας, η ΕΔΕΚκαι όχι μόνο...

Ποια η διαφορά; H «ΔΔΟ», ρε πολιτι-κοί, είναι το εύσχημον ένδυμα της πα-ράδοσης και της ήττας που θα προσποι-ηθεί –όλα είναι δυνατά στον πολιτικό λό-γο– την παντιέρα της 'λύσης', με αντίτι-μον τον αυριανό όλεθρο. Αλλά ο πολιτι-κός ενδιαφέρεται να αγοράσει το σήμεράτου, ένα σήμερα που αύριο, ελπίζει, ναμη θυμόμαστε. Άλλωστε, τίποτα δεν θαείναι εδώ, ίσως όχι κι εμείς, να το θυμό-μαστε. Θα είναι όλα, θα είμαστε όλοι, σταξεχασμένα «χθες»!

«ΒΟΥΛΕΥΕΙΣ Αγαθίνε. Το βήτα τούτ’επρίω νυν, ειπέ, ποίας τιμής; Δέλτα γανήν πρότερον» (Παλλάδας, Αλεξανδρεύς,Παλατινή Ανθολογία)

Βουλεύειν ή δουλεύειν; Και ποίος, ποί-ον;

Ο Βουλευτής του Παλλαδά εξαγόρα-σε το Βήτα απαλλασσόμενος από το Δέλ-τα, της δουλείας. Δεν θα καταλάβετε, τώ-ρα, τη διαφορά, καθώς ακούτε τις δια-ταγές από το κατάστρωμα της ευρωπαϊ-κής γαλέρας. Και ρυθμικά θα δουλεύει(είπατε... βουλεύεται;) ο κωπηλατικός μη-χανισμός.

Βαθιά η κρίση του πολιτειακού μας συ-στήματος, και χρόνια η σύγχυση κι η εύ-κολη ανταλλαγή του «β» με το «δ», κα-θώς ευέλπιδες πολιτικοί «εαυτόν πωλούν»,σαν την άλλη μικρή παιδίσκη με τα ρόδα,στην Παλατινή, ομοίως. Για να αντικα-ταστήσουν, έτσι και το «ου» του βουλεύ-ειν» με «ο». Άλλες οι Βολές των Κυρίων...

Διότι αν ηθική είναι να «αισθάνεσαιάβολα», «βολεύει» εδώ τουλάχιστον το«ου», κατευθυνόμενοι να τραβούν τοκουπί, και «άβουλα». Είπαμε, τίποτε δενκερδίζεται σε τούτη τη ζωή «ακώπως»..

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΜΟΥΓΚΑΜΠΕ ο Μαλάς (αλ-λά, εννόησε ο ίδιος, τι ζυγίζει σε όλα αυ-τά;)

Με ποσοστά Μακαρίου η εκλογή του«guest star» Σταύρου Μαλά, στην Κ.Ε.του ΑΚΕΛ. Κι απορούν, ναι, κι οι ίδιοι,αλλά όχι για το 95%, αλλά για το θράσοςτου 5%.

«Εκατό τοις εκατό στον μεγάλο αρχη-γό», λέγαμε πιτσιρικάδες στις προεκλο-γικές συγκεντρώσεις. Και γελούσαμε κιοι ίδιοι... Τώρα δεν γελάμε, όμως. Διότιαντιλαμβανόμαστε ότι η υποψηφιότηταήττας υπέρ Αναστασιάδη (κατηγορίαπτερού ενάντια σε κατηγορία σούμο) δεί-χνει πόσο καυτή είναι η πατάτα του Μνη-μονίου που θέλουν να περάσουν στονυποψήφιο της δεξιάς.

Φορτώνοντάς του τα σκληρά αιμο-ρουφηκτικά μέτρα πτωχοποίησης τωνΚυπρίων –pauperisation, αγγλιστί–, ωςιδεολογικώς σύμφυτα με την «πλουτο-κρατική» δεξιά. Κι ενώ αυτοί θα επι-μελούνται τον ιδεολογικό τους κήπο,ως βουερή αντιπολίτευση, ξαναστήνο-ντας τον φράκτη που έριξε η κατα-στροφική θητεία του Προέδρου τηςΔιά-λυσης.

Πρώτο μέλημα κάθε κόμματος, κάθεπωλητικού, η εαυτού σωτηρία. «Εχίνοςέν μέγα», ένα το κόλπο του σκαντζόχοι-ρου. Το παιχνίδι στημένο, κι ο λαός στυμ-μένος.

28 Ιουλίου 2012 17vasosftohopoullos.wordpress.com

γράφει Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΩΝ

Μα ο Σαμαράς εν ήταν να κάμει επαναδιαπραγμάτευσην

του μνημονίου;

The Assyrian came down like a wolf on the foldAnd his cohorts were gleaming in purple and gold;

– THE DESTRUCTION OF SENNACHERIB(LORD BYRON)

Επί πέντε και πλέον ημέρας το προσφιλές θέ-μα των μέσων μαζικής παραπλανήσεως εί-ναι ο καύσων.

Βομβαρδιζόμενοι με επαναλαμβανομέ-νας τετριμμένας εικόνας ιδρωμένων ερ-γατών, ημιενδεδυμένων και ημιψημένωντουριστών και déjà-vu δηλώσεις «ειδικών»και μη, περί της αναγκαιότητος λήψεωςυγρών και παραμονής εις την σκιάν, ωςκαι ενσταντανέ εις τας πλαζ λουομένωναθκειασερών και λαδωμένων χάχων, διε-νεργείται ενσυνείδητος απόπειρα απο-προσανατολισμού εκ του οικονομικού καιπολιτικού κυκεώνος, ον καθημερινώς βιώ-νομεν.

Και ενώ οι Τροїκανοί ήλθον, είδον καιαπήλθον, έχοντες ακούσει και μη εισα-κούσει, το ύψος των αναγκαίων δισεκα-τομμυρίων διά την διάσωσιν της μεγαλο-νήσου ανεβοκατεβαίνει ως γιο-γιο.

Οι Τροїκανοί, ως ψυχροί εκτελεσταί ήπανέμπειροι παίκται πόκερ, ήκουσαν, υπο-μειδιώντες ανεπαισθήτως, τους φαιδρο-τάτους συντεχνιακούς –με πρωτοστάτηντον εκ Μογγολίας ορμώμενον Κυρίτσην–να θέτουσι με οργίλον και αλαζονικόνύφος τους όρους δανεισμού πολλών δισε-κατομμυρίων προς το εκ των ακελικών λύ-κων κατασπαραχθέν κράτος.

Ήτοι, οι απεγνωσμένοι και γυροφέρο-ντες δίσκον επαιτείας διά την αποτροπήντης πλήρους καταβαραθρώσεως της οι-κονομίας θέτουσι σκληρούς όρους καιαδιαπραγμάτευτα τινά εις τους επικειμέ-νους ημών μεγαδανειστάς.

Εν τω μεταξύ, ο του κράτους κακώςπροκαθήμενος κακοδαίμων, με ύφος απο-γοητευμένου εραστή εριφίων και παρι-στάνων τον συγκινημένον αντιστασιακόν,προσεφώνησε σωρείαν ζόππων εις –τά-

χατες– εκδήλωσιν διά το πραξικόπημαν(το προδοτικόν) και την εισβολήν (τηνδικαιολογημένην) όπου ημόλησεν ταςκλασσικάς τούτου πορδάς περί της ανα-γκαιότητος της διζωνικής και παρα-νοïκάς σκέψεις περί καραδοκούντων φα-σιστών.

Η ομήγυρη, αποτελουμένη εξ ανιάτων«αριστερών» και τετυφλωμένων κομμα-τικών ανθρωποειδών, επροκάλεσεν ανα-γούλαν de maximis εις τους τηλεθεατάς,οίτινες κατέληξαν εις το κεντρικόν νο-σοκομείον ομού μετά των θερμοπλήκτωνσυμπολιτών μας.

Ταυτοχρόνως υφιστάμεθα εν ανηλέη-τον barrage ψευδολογίας και ψευδών πα-ραστάσεων εκ της ακελικής αιρέσεως ειςμίαν υστάτην, απεγνωσμένην προσπά-θειαν όπως:

(α) παρουσιάσουσι την προκύψασα κα-μένην γην εκ της ακατονομάστου θητεί-ας του αυτοκράτορος Δικωμιτοκόπανουτου Πρώτου, ουχί ως τοιαύτην, αλλ’ ωςθάλλον εξωτικόν δάσος,

(β) την κάθοδον της Τρόικας, ουχί ωςπροπομπόν και απαρχήν uber δεινών,αλλ’ ως χείρα βοηθείας εκ καλοπροαι-ρέτων συνεργατών και τιμωρών των βδε-λυρών τραπεζών,

(γ) την έκρηξιν και τους θανάτους ειςτο Μαρίν, ουχί ως βδελυγμίαν και έγκλη-μαν ενός πανηλιθίου, αλλ’ ως αχρεία-στον bravado ή/και αμέλειαν τεθνεώτων,

(δ) το δε άξιον της πατρίδος τέκνον,Μάικ Τυμβωρύχον, ως δικαίως δικαιω-θέντα Ευρωπαίον πολίτην.

Επί τούτου και προς άρσιν πάσης πα-ρεξηγήσεως διευκρινίζω ότι εκ των δεκα-τριών εκατομμυρίων, άτινα το κράτος θακαταβάλη εις τον εν λόγω κιοππεζεβέγκην(τουρκιστί = ο ανταλλάσσων την περιου-σίαν του εις τα κατεχόμενα), ουδεμία απο-λύτως μίζα εδόθη εις οιονδήποτε και δηεις τους εξής:

(i) τo ΑΚΕΛ,

(ii) την Κεντρικήν Επιτροπήν τουΑΚΕΛ,

(iii) την Ομόνοιαν,(iv) την υπουργόν Εσωτερικών,(v) τον υπουργόν Εμπορίου.Τέλος, μία ήσσονος σημασίας είδησις: Κατά την διάρκειαν του καύσωνος έχω

πληροφορηθή ότι δύο αλλοδαποί αφή-ρεσαν και υφάρπαξαν μίαν εκ των μαύ-ρων γρανιτένιων πλακών εις τους πρό-ποδας της προτομής του Διονυσίου Σο-λωμού εις την ομώνυμον πλατείαν, κάτιτο οποίον επεβεβαίωσα επί τόπου καιπροσωπικώς.

Η ως άνω πλαξ, ως και αι λοιπαίαπομείνασαι, είχασι σκαλισμένουςστίχους του «Ύμνου εις την Ελευ-θερίαν» του ποιητού. Η βέβηλοςπράξις αντιμετωπίσθη με λεπτήναισθητικήν παρέμβασιν και ευαι-σθησίαν εκ των σαїνιών του Δή-μου Λευκωσίας, οίτινες εστούπ-πωσαν την δημιουργηθείσαν οπήνμε κοινόν πλακάκιν πεζοδρομίουανάλογου μεγέθους.

Μυστήριον όμως παραμένει ει-σέτι το ελατήριον των δραστών ωςκαι ποίοι ήσαν οι επί της πλακόςταύτης στίχοι.

Ο Αρχηγός Αστυνομίας, όστιςουδέποτε κωλώνει (καθ’ ότι είναιαδιάφθορος, μάγκας, αντικειμενι-κός και παντογνώστης και μύθοςεν ιδίω κρανίω) ήκουσα ότι εικά-ζει ότι πρόκειται δι’ εκδικητικήνπράξιν συφτασθέντων Νιγηρια-νών, οίτινες –επί ματαίω– προσε-πάθησαν επί ώρας, αναμένοντεςτο λεωφορείον διά την Τάλαν,όπως εξεύρουσι αφοδευτήρια και,αγανακτήσαντες, ωδηγήθησαν ειςτην εγκληματικήν ταύτην ενέργει-αν.

Η εμπνευσθείσα και συφτασθεί-σα όπως συμπληρώση τάχιστα, διάπροεκλογικάς σκοπιμοτήτας, το

υπέροχον έργον της πλατείας Σολωμού κ.Μαύρου ανέλαβεν, όπως πληροφορούμαι,την πολιτικήν ευθύνην διά την εκεί πα-ντελή έλλειψιν αποχωρητηρίων.

Προς επανόρθωσιν, με κλασσικόν ακε-λικόν πρακτικόν τρόπον, ανέλαβε την δη-μιουργίαν ειδικού περιπτέρου εις την πλα-τείαν Σολωμού, όπου εις τους αναμένο-ντας το λεωφορείον αλλοδαπούς καιΤουρκοκυπρίους (μόνον) θα μοιράζονταιαπό τούδε και εις το εξής δωρεάν pampers.

Ερωτηθείσα διά τους Ελληνοκυπρίους,αύτη εδήλωσεν ότι τους έχει χεσμένους.

Ο ΚΑΥΣΩΝ, Ο ΚΥΚΕΩΝ ΚΑΙ H ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Η Σ Ε ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΟΥΣΘΕΡΙΝΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ THΣ ΧΩΡΑΣ

Η Μέρκελ με τα SS της και το τάγμα των τραπε-ζιτοασφαληστών εισβάλλουν στην Ελλάδα καιυποδουλώνουν τον ελληνικό λαό. Καταστρέ-φουν το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, όπως καιτα μαγαζιά στην οδό Συγγρού. Έλληνες ρου-φιάνοι ταγματασφαλήτες και λαθρέμποροι τουςβοηθούν έναντι χρημάτων για να καταστρέψουντην Ελλάδα. Όμως η αντίσταση των Ελλήνωνέχει άλλα σχέδια. Η συνέχεια στην οθόνη...

Στην Αθήνα ο κόσμος πεθαίνει από την πείνα.Η τρόικα έχει εξαθλιώσει την Ελλάδα σε τέτοιοσημείο που ούτε οι Γερμανοί δεν κατάφερανκατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Όμως οιρακένδυτοι και ριψοκίνδυνοι έφηβοι –ανάμε-σά τους και ένας Kύπριος, ο Σαββάκης– κά-νουν διαρρήξεις στις αποθήκες τροφίμων καιμοιράζουν τα τρόφιμα στα πεινασμένα πλήθητων λαϊκών συνοικιών της Αθήνας.

MH XAΣΕΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ - ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΟΝΤΩΣ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ

18 28 Ιουλίου 2012

Η άλλη ΈνωσιςΗ άλλη Ένωσις

ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ: ΠΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Ο Αναγνώστης και η Στήλη του Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού

Ο Ιούλιος πήρε το όνομά του από τον Ιούλιο Καίσαρα.Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο δεν υπήρχε ενιαίο μη-

νολόγιο. Το αττικό αρχαιοελληνικό μηνολόγιο ήταν σε-ληνιακό και το νέο έτος άρχιζε την πρώτη νέα Σελήνη με-τά το θερινό ηλιοστάσιο (μετά από το οποίο, οι μέρεςσταδιακά μικραίνουν). Ο πρώτος μήνας ονομαζόταν«ο των Εκατομβαιών» και αντιστοιχούσε στο δεύτεροδεκαπενθήμερο του Ιουλίου και το πρώτο του Αυγού-στου. Στο διάστημα αυτό, τελούνταν εορτές προς τιμήντου θεού Απόλλωνα και θυσίες «100 βοδιών», από εκείκαι το όνομα.

Στο ελληνικό αγροτικό μηνολόγιο λένε: Θεριστής –Αλωνάρης – Τρυγητής, αποκαλύπτοντας την κύριααγροτική εργασία της περιόδου.

Τα προβλήματα με τον Ιούλιο δεν είναι γλωσσικά. Είναι,κυρίως, προβλήματα μνήμης. Στις μελανές ημερομηνίες,προστέθηκε προ έτους η 11η Ιουλίου της Έκρηξης.

Η γλώσσα γίνεται αμείλικτη με ένα άλφα στερητικό:ανοησία, ανεπάρκεια, ανευθυνότητα, αήθεια.

«Εύθυναν ετέρους αξιών διδόναι, και αυτός ύπεχε.»«Όταν ζητάς ευθύνες από τους άλλους, αναδέξου καιτις δικές σου», συμβουλεύει ο Σόλων.

Καθήμενη στο παγκάκι ενός πάρκου στο ΑνατολικόΛονδίνο, αναλογίζομαι πως με την Ιστορία και τη Γλώσ-σα δεν ξεμπερδεύει κανείς ποτέ.

Η ζωή των ανθρώπων «σφραγίζεται» από την Ιστορία,με τρόπο κατ εξοχήν τραγικό.

Η λογοτεχνία γράφει τις άλλες ιστορίες, μέσα ή έξωαπό την Ιστορία.

Ομολογώ πως, ως αναγνώστης, αγαπώ πρώτα την Τέ-χνη του Λόγου…

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ – ΡΑΨΩΔΙΑ ΑΜήνιν άειδε, θεά, Πηληιάδεω Αχιλλήοςουλομένην, η μυρί’ Αχαιοίς άλγε’ έθηκε,πολλάς δ’ ιφθίμους ψυχάς Άιδι προΐαψενηρώων, αυτούς δε ελώρια τεύχε κύνεσσινοιωνοίσί τε πάσι· Διός δ’ ετελείετο βουλή·

εξ ου δη τα πρώτα διαστήτην ερίσαντεΑτρεΐδης τε άναξ ανδρών και δίος Αχιλλεύς.

Τη μάνητα, θεά, τραγούδα μας του ξακουστού Αχιλλέα,ανάθεμά τη, πίκρες που ’δωκε στους Αχαιούς περίσσιεςκαι πλήθος αντρειωμένες έστειλε ψυχές στον Άδη κάτωπαλικαριών, στους σκύλους ρίχνοντας να φάνε τα κορμιά τουςκαι στα όρνια ολούθε – έτσι το θέλησε να γίνει τότε ο Δίας –απ’ τη στιγμή που πρωτοπιάστηκαν και χώρισαν οι δυο τους,του Ατρέα ο γιος ο στρατοκράτορας κι ο μέγας Αχιλλέας.

(μετάφραση Ν. Καζαντζάκη –Ι.Θ. Κακριδή)

[…] κανένα τέλος, κοντινό ή μακρινό, δεν υπάρχει γιατους άλλους ομήρους, που ονομάζονται ελληνική Παι-δεία και ελληνική Γλώσσα.

Την επιβεβαίωση αυτής της ατέρμονης ομηρίας τηνέφερε το πολύκροτο «επεισόδιο» της αρωγής και τηςευδοκίμησης – δύο λέξεις για τις οποίες ουκ ολίγοι υπο-ψήφιοι δήλωσαν, εν πλήρει αγνεία, την άγνοιά τους.

Αλλά η επιβεβαίωση (και ο οδυρμός) δεν σταμά-τησε εκεί. Παίρνοντας αφορμή απ’ το «επεισόδιο»αυτό, το περιοδικό «Ταχυδρόμος» έκανε μια «δη-μοσκόπηση»: ρώτησε 214 υποψηφίους για τα ΑΕΙ(117 αγόρια και 97 κορίτσια) τι σημαίνουν 30 ελλη-νικές λέξεις. Η συγκομιδή στάθηκε φοβερή και φαρ-μακερή: Ούτε μία απ’ αυτές τις λέξεις δεν την ήξε-ραν όλα τα παιδιά. Στην καλύτερη περίπτωση (λέξη«τοπωνύμιο») απάντησε σωστά το 86% των υποψη-φίων. Τέσσερις ακόμα λέξεις τις ήξεραν περισσότερααπ’ τα μισά παιδιά (τη λέξη «θαλπωρή» το 79%, τηλ. «οικόσιτος» το 61%, τη λ. «τερατογονία» το 60%, τηλ. «σθεναρός» το 54%).

Μάριος Πλωρίτης «Τερατογονίες» της Παιδείας μας, ΒΗΜΑ 7/7/1985

Το στημένο παιχνίδι πλησιάζει ήδη προςτη λήξη του. Πουλημένοι παίκτες σε ένααηδιαστικό θέατρο του σικέ παραλόγου,μιλημένος διαιτητής που θα σφυρίξει τοπέναλτυ 2 λεπτά προ της λήξεως και «Πα-ράγοι»* που υποκριτικά μέμφονται τονάχρηστο τον προπονητή που δεν δικαίω-σε τα οράματα και τις προσδοκίες τηςΟμαδάρας!

Από το 2010 μπήκε μπροστά το σχέδιο.Πρώτα ανατράπηκε πραξικοπηματικά οΚαραμανλής ο νεότερος. Στερούμενος τις«αρετές» του Πρεσβυτέρου, είχε ήδη συ-μπαρασταθεί στους Κυπρίους στο ΟΧΙτους, υπέπεσε και σε δύο βέτο –για ναμην μπει η Γεωργία και η «Μασεντόνια»στο ΝΑΤΟ– και ψιλοδυσαρέστησε τους«Συμμάχους» της Ελλάδας με κάτι συμ-φωνίες για αγωγούς αερίου με τον Πού-τιν. Αυτά και γενικά η «ασταθής συμπε-ριφορά» του Καραμανλή τζούνιορ ήταναρκετά για να προκαλέσουν την παύσητου, βοηθούντος βεβαίως και του προ-δοτικού κομματικού του περίγυρου πουείχε ήδη ολοκληρώσει την καταβαρά-θρωση της χώρας!

Η Ελλάς παραδόθηκε στα «σίγουρα»χέρια του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέ-ου, ο οποίος σε χρόνο ρεκόρ, τοις κείνωνρήμασι και χρήμασι πειθόμενος και βοη-θούμενος από έναν στρατό δοκιμασμέ-νων προδοτών, πουλημένων και ανίκα-νων, υποδούλωσε, μέσα σε ένα κλίμαπρωτοφανούς διακομματικής σύμπνοιαςκαι συνεργασίας, εσαεί την Ελλάδα στηΔιεθνή Τοκογλυφία-Κλεπτοκρατία.

Στα «στιβαρά» χέρια του Σαμαρά πλέ-ον η κατεστραμμένη Ελλάδα ατενίζει τομέλλον με αισιοδοξία: Σύντομα, επειδήκαι πάλι θα αδυνατεί να «εξοφλήσει»τους Τοκογλύφους, θα εκχωρήσει τηνΑΟΖ της –ας ελπίσουμε μόνο αυτήν– στιςΚατοχικές Δυνάμεις.

Στην Κύπρο ο Άνθρωπος του Λαού, μα-

ζί με ένα απίστευτο μείγμα-συνονθύλευ-μα της αρχοντοχωριάτικης Πλουτοκρα-τίας που δηλώνει πλέον «Ευρωπαϊκή»,της ανέκαθεν και μέχρι προδοσίαςΑγγλόφιλης Δεξιάς που ακόμη βρίζει τονΤάσσο και των πιο γλοιωδών και ανίκα-νων εκπροσώπων αυτού που αυτοπροσ-διορίζεται ως «Κυπριακή Αριστερά», κα-τάφερε να καταστρέψει, μέχρι πτωχεύ-σεως, την Κυπριακή Οικονομία, να πα-ραχωρήσει στους Τούρκους δικαιώματαπου ούτε οι πιο φανατικοί από αυτούςφαντάζονταν και τέλος να παραδώσειτην Κύπρο, μαστιζόμενη από ύφεση καιπρωτοφανή ανεργία, στα νύχια των δια-φόρων Μηχανισμών της Διεθνούς Τοκο-γλυφίας.

Αλάλαξαν από χαρά οι επίδοξοι διά-δοχοι του Αδρώπου! Κατάρ και ΤριπλΦάιβ τούς έταζε ο Μεγάλος για Σωτηρία!

Οποία ειρωνεία! Την «Καταρ-αμένηΤριάδα» του Μηχανισμού παραδίδει εξολοκλήρου χάρισμα στον κρυφό (;) καιάσπονδό του Συνέταιρο! A pass like Messi!Τρόικα «δώρο» της «Αριστεράς», ασύ-δοτη αγορά, χαράς Ευαγγέλια για τηνΠλουτοκρατία, με δουλοπάροικους ερ-γαζομένους, «Λύση» υποχρεωτική καιάνευ δημοψηφίσματος, με τουρκοποίη-ση και αφελληνισμό της Πατρίδας και,τέλος, καταλήστευση του φυσικού πλού-του της Κύπρου, με διαμοιρασμό τουστους ξένους και ντόπιους δυνάστες τηςεπερχόμενης Νέας Τάξης!

Να ο πολυπόθητος Μηχανισμός που θαδιατάξει άνευ αντιλογίας τη μείωση μι-σθών, την εξάλειψη της ΑΤΑ, την εργο-δότηση χωρίς ασφάλιση, το ασύδοτο καιατελεύτητο κυνήγι της «ανταγωνιστικό-τητας» –σύγχρονη εκδοχή του Σισύφει-

ου Μύθου– και τον υποχρεωτικό αφελ-ληνισμό των «εθνικιστών» Κυπρίων μεεργαλείο τη Διζωνική Ομοσπονδία.

Στους Έλληνες της Κύπρου, όμως, δενπιάνει το παραμύθι του τεμπέλη φορο-φυγά. Άρα πρέπει να χωνέψουν καλά άλ-λο μάθημα: Για όλα φταίει η Ελλάδα–άτιμα παιδικά μας απωθημένα– που«κατέστρεψε» τις εύρωστες Τράπεζέςμας. Λες και δεν ήταν πτωχευμένη η Κύ-προς ακόμη και πριν από το Μαρί, λεςκαι δεν είχαν κατασπαταληθεί τα αποθέ-ματα της προηγούμενης Κυβέρνησης καιδεν είχε αυξηθεί το Δημόσιο Χρέος κα-τά 4,5 δις, χωρίς να υπολογίζεται το «χρι-στουγεννιάτικο» ρωσσικό δάνειο των 2,5δις, λες και δεν υπήρχε ύφεση και ανεργίαπριν ανακαλύψουμε ότι πτώχευσαν (;) οιΤράπεζές μας! Κανένας, όμως, δεν ανα-φέρει ότι οι Τράπεζες χρειάζονται ανα-κεφαλαιοποίηση διότι και τα κυπριακάομόλογα που αγόρασαν είναι «σκουπί-δια» και δεν επιτρέπεται να λογίζονταιστα κεφάλαιά τους! Πάνε για ΝόμπελΜαθηματικών οι γλοιώδεις επαγγελμα-τίες ψεύτες: 4 δις ευρώ η ζημιά από ταελληνικά ομόλογα, 10 με 15 δις ευρώ ηανάγκη χρηματοδότησης της Κύπρου απότον Μηχανισμό! Για να μάθετε, ΩραίοιΈλληνες, να αγαπάτε την Ελλάδα!

Σε λίγο ο ρέφερι θα σφυρίξει τη λήξητου σικέ παιχνιδιού. Πτώχευση – Λύση –Λεηλασία. Ίσως κάποιοι, όπως πάντα, ναχειροκροτήσουν. Ίσως και σήμερα τα θύ-ματα, παραδειγματιζόμενα από τους«ηγέτες» τους, να κεράσουν τους ολετή-ρες του κυπριακού Ελληνισμού το πρέ-πον «καρυδάκι».

Ξ.

* Παράγος: άσχετος περί τα ποδοσφαιρι-κά καιροσκόπος που αναμειγνύεται στα δι-οικητικά σωματείου με απώτερο σκοπό τηνπροβολή και το ίδιον όφελος.

Αλτ, τις ει; Ο Μέσσι, ο πασαδόρος με το γλυκό καρυδάκι!

Σφύριξα κι έληξε: ΔΝΤ, Τρόικα και Διζωνική στα πέναλτι!

28 Ιουλίου 2012 19

1. Στη Ρωσσία, κύριε πρόεδρε, μια μέρασυμφοράς, ο άδικος χαμός ανθρώπωνανάγεται σε μέρα πένθους σε όλη τη χώ-ρα. Στην Κύπρο την 11η Ιουλίου πώς σκέ-φτεσαι να την καθιερώσεις; Μέρα του«εγώ δεν φταίω»; Πέρσι τι έκανες τέτοιαμέρα; Έριξες ένα δάκρυ; Έναν χρόνομετά πώς νιώθεις; Πάντως το ΕυρωπαϊκόΠανεπιστήμιο διάλεξε αυτήν τη μέρα γιαγνωριμία με τους υποψήφιους φοιτητέςτου. Μα αυτή η μέρα είναι μέρα λύπης,μέρα συμφοράς, μέρα κυπριακής πραγ-ματικότητας.

2. Βράδυ Δευτέρας, 10/7/12, υγρασία καιθολούρα στην ατμόσφαιρα. Στο αμφιθέ-ατρο στο χωριό Μαρί ζωντάνεψε μια εκ-δήλωση μνήμης και τιμής για τους 13 αν-θρώπους που έχασαν τη ζωή τους στηναυτική βάση πριν από έναν χρόνο. Μιαεκδήλωση που θα τη ζήλευαν αυτοί πουοργάνωσαν την εκδήλωση έναρξης τηςευρωπαϊκής προεδρίας. Το αφιέρωμα, τακείμενα, οι στίχοι, τα χορευτικά, τα τρα-γούδια που ερμήνευσε ο Κώστας Χατζη-χριστοδούλου σου γέμιζαν με δάκρυα ταμάτια. Επίπεδο ψυχής… ναι, σίγουρα,

καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει ένας αέραςστουντον τόπον πον καμένος τζι εν θωρεί ποττέ δροσιάν…

Μπράβο στους διοργανωτές της εκδή-λωσης.

3. Ντροπή 1: Το βράδυ 10/7/12, στην εκ-δήλωση μνήμης στο Μαρί, ντράπηκα δι-πλά. Την ώρα της εκδήλωσης κυρίες καικύριοι αυτού του νησιού είχαν αμολήσειτα παιδιά τους στον παιδότοπο δίπλα στοαμφιθέατρο. Τα αππωμένα τους βλαστά-ρια τσιριλλοκοπούσαν, φώναζαν, γελού-σαν, μιλούσαν στα κινητά. Και μιλάμε γιαμεγάλα παιδιά, όχι για νιάνιαρα. Άρα τοεπίπεδο των γονιών τέτοιο είναι… ανώ-ριμο… Δεν μπήκαν καν στον κόπο να ευ-αισθητοποιήσουν τα παιδιά τους για τιςτραγικές στιγμές που ζούμε, για τον πόνοπου γεμίζει τους ουρανούς μας. Πόσο δύ-σκολο ήταν να αυτοπειθαρχήσουν, να πα-ρακολουθήσουν τα παιδιά την εκδήλω-ση; Αλλά, τελικά, τα παιδιά αντιγράφουντους γονείς τους.

Ντροπή 2: Έξω από το αμφιθέατρο, τηνίδια βραδιά, ένας κύριος με την κυρία τουείχαν κουβαλήσει το βαν τους και έφτια-χναν λουκουμάδες. Ναι… Μες στον πόνοτου ο άλλος θα κατάπινε και λουκουμά-δες. Θα ήθελα να ήξερα ποιος τους επέ-τρεψε να στήσουν την επιχείρησή τους σετέτοιο χώρο, τέτοια μέρα.

4. Τα έχουμε κάνει μπάχαλο σε αυτόν τοντόπο και περιμένουμε οι ξένοι να μας συ-γυρίσουν. Και δεν ντρεπόμαστε. Και κα-μαρώνουμε. Και γεμίζουμε κάθε βράδυτις καφετέριες και κουβεντιάζουμε με έναφραπέ στο χέρι. ΟΚ!

5. Αξιότιμε κύριε Γιωρκάτζη, έχω λάβει

την επιστολή σου για να πληρώσω σκύ-βαλα. Σε ευχαριστώ που μπήκες στον κό-πο να με ενημερώσεις ότι μου αυξάνειςτο χαράτσι φέτος, αλλά αυτό δεν σταμα-τά εδώ. Μου φέρνεις, λες, την αύξηση μετο μαλακό. Σταθερά και κάθε χρόνο. Καικλαίεσαι πως δεν παίρνεις από το κράτοςλεφτά, πως τα χρειάζεσαι τα λεφτά. Νατα κάνεις τι; Οι υπάλληλοί σου κοιμού-νται κάτω από τα δέντρα όλη μέρα καιεμείς έχουμε βρωμίσει. Και όλα εκείνα τακριτήρια για απαλλαγή φόρου σκυβάλωνμόνος σου τα σκέφτηκες; Κάθε φορά πουπερπατώ μες στα δρομάκια της παλιάςΛευκωσίας με απογοητεύεις όλο και πιοπολύ. Για ποια περήφανη Λευκωσία ναμιλήσουμε; Δεν θα πω: Πού είσαι, ΕλένηΜαύρου; Αλλά περίμενα κάτι άλλο απόσένα, κύριε δήμαρχε. Πριν σε αποχαιρε-τήσω, να σε ρωτήσω κάτι που ποτέ δενκατάλαβα: Γιατί να πληρώνω εγώ τουςίδιους φόρους με κάποιον που του κα-θαρίζετε τα πεζοδρόμια; ΟΚ… δεν υπάρ-χει δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο. Σί-γουρα θα τη βρούμε κάπου αλλού. Αμήν.

6. Ω… το καλλιτεχνικό πρόγραμμα τοοποίο καλωσόρισε τους friends από τηνΕυρώπη στο Κούριο… Ω… ω… ο Χω-ραφάς που σε κάποια φάση μας κούρα-σε… Ω… τι φτώχεια… Ω… δεν είδαμε τί-ποτε από την κουλτούρα και την παρά-δοση του τόπου. Δεν είδαμε τίποτα. Ντρά-πηκα. Στα σχολεία οι εκπαιδευτικοί ανε-βάζουν καλύτερες παραστάσεις από αυ-τήν που ανέβασε η ευρωπαϊκή προεδρία.Σε τι κόσμο, μπαμπά, με έχεις φέρει ναζήσω;

7. Μα ποιος έβαλε γλάστρες με λουλούδιαπάνω στους στύλους της ηλεκτρικής στηΛευκωσία; Μα ποιος θα τες ποτίζει; Δη-λαδή τα νερά τους θα τρεχολοούν πάνωστα πεζοδρόμια, μιας και δεν έχουν οιγλάστρες πιατάκι; Και το γρασίδι που φυ-τέψαμε στο πι και φι στη λεωφόρο Λεμε-σού ήταν για να μας πουν οι Ευρωπαίοιφίλοι μας «Μπράβο, είστε μια πράσινη

πόλη που προεδρεύει όλης της Ευρώπης»;Συγχαρητήρια.

8. Οι μάγειρες που θα μαγειρεύουν γιατους Ευρωπαίους δεν είναι ντόπιοι. Τι ναπεις; Τι να μην πεις; Έχεις λεφτά να πλη-ρώνεις να φέρνεις μάγειρες από το εξω-τερικό. Δεν εκτιμάς τους ντόπιους, κύριεπρόεδρε.

9. «Κλείστε τις κουρτίνες», μας είπε ο τύ-πος μες στο λεωφορείο που μας μετέφερεαπό τη Λεμεσό στη Λευκωσία για τη συ-ναυλία Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Τσακνήκαι παρόμοιας συνομοταξίας, που εδώκαι πολλά πολλά χρόνια τραγουδούν στοφεστιβάλ της ΕΔΟΝ. Και γιατί να κλεί-σουμε τις κουρτίνες; Στην πρωτεύουσαήρθαμε, να μην τη δούμε που έγινε περή-φανη; «Όχι», επέμενε ο τύπος, «κλείστετις κουρτίνες, γιατί μπορεί οι αποελίστεςνα μας επιτεθούν».

Εμ βέβαια, άλλαξαν ρόλο και οι κουρ-τίνες στον καιρό μας. Έγιναν πανοπλίες!

10. Έχω μια μεγάλη απορία. Η τωρινήκυβέρνηση έχει κάνει την οικονομία, τιςοικονομίες μας, μπάχαλο. Γιατί δεν αντι-δρούν τα άλλα κόμματα; Γιατί δεν μαςλέει κάποιος κάτι; Μήπως όλοι αυτοί πουαντλούν κύρος από τη θέση τους και όχιτο αντίθετο μασάνε, κλέβουνε κι αυτοί;

11. Κύριε Ιωνά Νικολάου, με απογοη-τεύσατε κι εσείς, παρόλο που βγαίνετεστο ραδιόφωνο και δηλώνετε πως έχετετη φωλιά σας καθαρή. Άλλα, όμως, λένεοι λίστες των φωτοβολταϊκών. Ξέρετε κά-τι, κύριε, ή δεν ξέρετε;

12. Η πλατεία του κάστρου στην καρδιάτης Λεμεσού έχει αλλάξει. Περπατώνταςγύρω γύρω από το κάστρο ένα βράδυ μα-ράζωσα. Πνίγηκε το κάστρο μέσα σε ένατσιμεντένιο τετράγωνο. Σε αυτό το τε-τράγωνο στοιβάζονται κάμποσοι άν-θρωποι στις καρέκλες εστιατορίων καικαφετεριών. Τα δρομάκια που οδηγούν

στο κάστρο ασκούπιστα, κύριε Χρίστου.Γέμισαν τα παπούτσια μου άμμο.

13. Οι εμπορικοί δρόμοι τώρα της παλιάςΛευκωσίας, για να μην κάμνεις μίλλες,κύριε Γιωρκάτζη, δεν είναι καλύτεροι.Πάνω να σηκώσεις το κεφάλι την ώραπου περπατάς στον δρόμο της Λήδραςκαι γύρω γύρω βλέπεις μια εικόνα ετοι-μόρροπη. Από τα μπαλκόνια κρέμονταικάμποσοι αλλοδαποί που κοιτάζουν κά-τω τους ντόπιους να καταπίνουν μακα-ρονάδες και καρβουνομαγειρέματα, πα-γωτά και παμπάτζιι με γεύση φράουλας.Στους δρόμους κοντά στη Λήδρας τα κα-ταστήματα έχουν κατακτηθεί από αλλο-δαπούς. Νιώθεις πως περπατάς σε μια ξέ-νη χώρα. Νιώθεις λίγο εκτός. Θα μας κά-νεις, κύριε δήμαρχε, να νιώσουμε πωςπερπατούμε στη χώρα μας με περηφάνια;

14. Μα το υπουργείο Παιδείας και Πο-λιτισμού πού βρίσκει τα χρήματα και επι-χορηγεί αστείες ομάδες πολιτισμού γιανα αγοράζουν αλμυρά; Μα πού βρίσκειτα χρήματα και αγοράζει τόσα πολλά βι-βλία… Βιβλία της Ειρήνης Χαραλαμπί-δου, του Γιάννη Καρεκλά, της ΜάρωςΜατθαίου, της Μάρως Κουσιάπα, τηςΤούλας Κακουλή, βιβλία Τουρκοκυ-πρίων… και πολλών άλλων που δεν θυ-μάμαι… Και τι τα κάνει όλα αυτά τα βι-βλία; Προσάναμμα για σουβλάκια…

15. Το πιο κάτω ελληνικό εμβατήριο,γραμμένο το 1912, αφιερώνεται στουςναύτες του Ιούλη.

Ο Ναύτης του Αιγαίου

Είμαι ο Ναύτης του Αιγαίουκρεβάτι έχω τα βαθιά νεράκαι για την ένδοξη πατρίδαείμαι όλος φλόγα και καρδιά.

Εγώ της θάλασσας δελφίνιτις τρικυμίες όλες αψηφώκαι περιμένω να ’ρθει η ώρανα πολεμήσω τον εχθρό.

Να του κολλήσω μια τορπίλατο έταξα στην Παναγιάκαι τα καράβια όλα να βουλιάξωκάτω εις τα βαθιά νερά.

Είμαι ο Ναύτης του Αιγαίουάλλος εγώ Θεμιστοκλήςαπόγονος της Μπουμπουλίναςκαι του Μιαούλη συγγενής.

Με την ανδρεία του Κανάρηκαι με του Βότση την ψυχήτον δύστυχο εχθρό τρομάζωκαι δεν τολμά να κινηθεί.

Άγιε Νικόλα μας, βοήθαο Στόλος πάντα να νικάνα προστατεύει την Ελλάδα,την Κύπρο μας και τα νησιά.

Κωνσταντίνος Λυκόρτας

ΣΧΟΛ ΙΑ KAΘΗΜΕΡ ΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

ΜΑΛΑΣ: ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΠΑΤΟΥ!

Ο Σόλωνας Λέκκας γεννήθηκε το 1946 στη Λέσβο και δουλεύει ως χτίστηςκαι λιθοξόος. Τραγουδά εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε διάφορες γιορτές καιτοπικά πανηγύρια, στα οποία συνήθως εμφανίζεται με την παραδοσιακήτου φορεσιά. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει παλιά παραδοσιακά τρα-γούδια κυρίως του τόπου του, μικρασιάτικα και παλιά ρεμπέτικα, ενώ εί-ναι γνωστός και για τους σπάνιας αυθεντικότητας αμανέδες του.

Πρόκειται για μια συγκλονιστική φωνή, της οποίας το ηχόχρωμα μοιάζειμε αυτό του Κώστα Ρούκουνα. Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μερικές εμ-φανίσεις σε κάποιες πόλεις της Ελλάδας. Δυστυχώς, όμως, οι εμφανίσειςτου είναι αρκετά σπάνιες. Με μεγάλη μας χαρά, πληροφορηθήκαμε ότι εδώκαι μερικούς μήνες κυκλοφόρησε ο δίσκος «Οι νόμοι του Σόλωνα – Τρα-γούδια Μυτιλήνης και Μ. Ασίας με τον Σόλωνα Λέκκα».

Πέρα από τον δίσκο, μπορεί κανείς να πάρει μια γεύση από τον ΣόλωναΛέκκα στο διαδίκτυο, στο εσυσωληνούιν, άλλως γιου τιουμπ, γράφονταςστην αναζήτηση το όνομά του. Σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να ακούσε-τε αυτήν τη σπάνια φωνή.

Νέος δίσκος: «Οι νόμοι του Σόλωνα»ΔΙΣΚΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

20 28 Ιουλίου 2012

Τζεια προού εξέβηκα που τες παλ-λιοπετσιές μου τες δρωμένες τζιελάμνησα κατά την απέναντι πλευ-ράν. Ήτουν οι ώρες πο’ ‘στεκα πό-ξω που το μπορτέλλον της Σεβέρη,ήτουν η συγκίνησις για τζιείντεςφάτσες που εχώρουν ύστερις πο’’ναν γρόνον, εν ιξέρω. Αμμά εσύ-γκλυσέν με ο Αντρέας σαν εγύ-ρευκα ν’ άψω το τσιάρον μου τζιένεψέν μου πο’ ’ναν σύννεφον γρί-ζον σαν την μουστάκαν του τζιέδωκέν μου φωθκιάν τζι εσυ-μπούρτζιησέν με.

Δικλώ τζιαι χωρώ τους διδύμουςνα τριγυαλλοκοπούν που το ξη-πύρκασμαν όπως τότες, στην πρώ-την τους άδειαν. Ήτουν νωπός οτρόκκος τους τζιαι σαρτζιερός σαντο θκιαμάντιν της Μοσχολλιού τηνώραν που ψάλλει «Δεν ξέρω πόσοσ’ αγαπώ» τζι ελούθησαν του κλα-μάτου άμαν ακούσαν την Πόπηννα μας καταγνώννει που εξητιμά-ζαμεν βίρρα τζιαι να μας λαλεί«παιθκιά της».

Τζι ελέισα μου εκουρτίστην οΖαμπέττας τζι άρκεψεν «Κοντάστα ξημερώματα» τζι ο Αντρέαςξηστηκός άψεν που τα Santé μουτζι έγειρνέν μου δώσ’ του ζυβάναντζι έδειγνέν μου μιαν φωτογρα-φίαν με πουκάμισον άσπρον νακρατά στα θκυο του τα σιέρκα τασϊερένα την γεναίκαν του μ’ ένανφόρεμαν γαλανόν τζι έβαλλέν μουνα πιω τζι ελάλεν μου «Χαρκέσαιλυπούμαι για τίποτες άλλον; Λυ-πούμαι που εν επρόλαβα να κακο-μάθω τ’ αγγόννια μου» τζι έδωκενέναν γυρόν «Καλύτερα μαζί σουκαι τρελός» –άσγαρτι να μείνω σύ-ξυλος την ώραν που εσηκώστην οΣτράτος– μες στην πίσταν τζι εστα-ματήσαν οι αγγέλοι να σερβίρουνγια να τον καμαρώσουν τζιαι μα-γκόνας εν εσύντυσιεν.

Τζι ίσια εκοντέψαν οι δίδυμοι τζιεβαρτήκαν να χαλάσουν την Πα-ράδεισον πάντα γελαστοί τζιαι γε-λασμένοι τζι ετζιερνούσαν δίχα νε-παμόν στην υγειάν του Μητροπά-

νου τζι εκράταν ο ένας τ’ άλλου τοίσον σαν να τζι είμαστουν στονεσπερινόν τζι οι ζεϊπεκκιές τουςεσηκώσαν τον Τάσον τζιαι τον Σο-λήν τζι εγίνην ανάστα ο Κύριος.

Τζι εσηκώστην ο Κάλβος τζι εθ-κιαλοΐζετουν «Μάνα μου, Κύπροςμου, είντα αμαρτίες πιερώννεις, ταμαυροσκότεινα;» τζι ο Γληόρης τζιο Βαγορής ενεύκαν του «Μάναμου, Ελλάς!» τζι ο ποιητής ασσι-χτίρισέν τους τζι επολοήθην τζι εί-πεν τους «Πολούτουρκα του Μα-σιαιρά, εξήασα ποια εν η Μάνατζιαι ποια η Κόρη».

Βελούχης Αρειώτης

Μωρόν μου, Ελλάς

Γαμώ τον μηχανισμό στήριξής σας!

Η άλλη ΈνωσιςΗ άλλη Ένωσις

Η δίκη του ΘΟΚ

Μετά από την ανακοίνωση των σαρωτικών αλλαγών-ολοκαυτώματος-απολύσεων ηθοποιών στον ΘΟΚ πή-γαμε να δούμε την παράσταση «Ηλέκτρα και Ορέστης.Η δίκη». Σημειώνεται πως με βάση την προσωπική μουκρίση το Διοικητικό Συμβούλιο έκαψε μαζί με τα ξεράκαι πολλά χλωρά. Δηλαδή μαζί με τις Σάρες, τις Μάρεςκαι το κακό συναπάντημα βρέθηκαν εκτός ΘΟΚ καικάποιοι αξιόλογοι καλλιτέχνες, ενώ, αντίστροφα, ανά-μεσα σ’ αυτούς που προσλήφθηκαν υπάρχουν αρκετέςσαβούρες. Πήγαμε, λοιπόν, να δούμε την τόσο «κακή»Λέα Μαλένη –που το Δ.Σ. του ΘΟΚ έκρινε πως δενχρειαζόταν– στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ηλέκτρας.

Η ματιά του Ισραηλινού σκηνοθέτη ήταν μια μαχαιριάως το κόκαλο. Η Ηλέκτρα, θύμα και θύτης μαζί, μετα-τρέπεται σε ανθρώπινο χάρτη με μία μόνο διαδρομή,μία διαδρομή που δείχνει το πώς το μίσος γεννά κι άλ-λο μίσος, πώς η μετατόπιση δύναμης εξελίσσει τον τα-πεινό σε αλαζόνα. Η εκδίκηση είναι το κίνητρο πίσωαπό το οποίο κρύβεται η ερεβώδης ψυχή του ανθρώ-που. Η Λέα Μαλένη ήταν σε αυτόν τον ρόλο σπαρα-κτική, συγκλονιστικά συναισθηματική και παράλληλανευρώδης, πολυεπίπεδη, απόλυτη. Ψυχογραφικά μετέ-δωσε στον θεατή την ανάγκη της για τιμωρία του φόνουτου πατέρα της και έστησε γύρω της ένα σκοτεινό πλέγ-μα άδικης δικαιοσύνης. Διερωτώμαι αν ο κώλος της μα-είρισσας-Μαργαρίτας Ζαχαρίου (άρτι προσληφθείσααυτή) θα μπορούσε καν να ονειρευτεί να υποδύεται μετέτοια πειστικότητα έναν τόσο απαιτητικό ρόλο.

Ο Νεκτάριος Θεοδώρου στον ρόλο του Ορέστη ήτανσαφώς κατώτερος της Μαλένη. Φάνηκε να ενεργεί μάλ-λον σαν πιόνι κάτω από την ισχυρή προσωπικότητα τηςαδελφής του. Ο ρόλος απαιτούσε ένα όχι αγορίστικοπαίξιμο, μια πιο στιβαρή ερμηνεία, μια πιο ανδρική φι-γούρα. Δυστυχώς, ο δυναμισμός της Λέας-Ηλέκτραςυπογράμμισε την έλλειψη γκάμας σε ανδρικούς ρόλουςτου συγκεκριμένου ηθοποιού. Ωστόσο, κάνοντας ένανσυνολικό απολογισμό, δεν θα έλεγα ότι η προσπάθειάτου δεν ήταν φιλότιμη ή ότι δεν άγγιξε τον χαρακτήραπου υποδυόταν. Το όποιο φταίξιμο ανήκει μάλλον σ’αυτούς που έκαναν τη διανομή (δεν υπαινίσσομαι βέ-βαια ότι θα έπρεπε να υποδυθεί τον ρόλο ο –θέλω πολύαλλά ποτέ δεν έγινα ηθοποιός– κ. Χάρης Κκολός).

Η Στέλλα Φυρογένη ένα αληθινό κόσμημα, μια θεάΑθηνά που ακροπατούσε σε μια ολύμπια ερμηνεία. Ηεκφορά του λόγου, η κινησιολογία της κυριολεκτικά σεβιδώνουν πάνω στο κάθισμα. Το μόνο που θέλει ο θε-ατής είναι να τη βλέπει και να την ακούει. Θεά, όμως,ήταν και η σκαρνομούττα Αννίτα Σαντοριναίου, πουυποδύθηκε εξαιρετικά την Κλυταιμνήστρα. Μεγαλό-πρεπη αλλά και αποκρουστική, καταφέρνει να κερδί-σει ψήγματα συμπάθειας του θεατή με την ιδιότητά τηςως μάνα, που έχει τη φρικτή μοίρα να θανατωθεί βίαιααπό τα παιδιά της.

Όλοι είχαν ένα λιθαράκι συμβολής σ’ αυτήν την, απόκάθε άποψη, άρτια, καινοτόμα, ρηξικέλευθη και πρω-τοποριακή παραγωγή. Ο Μουαΐμης ήταν ένας αρκού-ντως μαχητικός Απόλλωνας, ο Βασιλείου ένας εντυ-πωσιακά μεταμορφωμένος παιδαγωγός, ο Δρακόπουλοςένας αυστηρός αγγελιαφόρος, ο Τσουρής ένας υπέρο-χος γεωργός που ενστάλαζε χιούμορ όταν το έργο γι-νόταν αφόρητα δραματικό, η Νιόβη μια εύθραυστηΧρυσόθεμις, ο Τσέλεπος ένας εύγλωττα βουβός Πυλά-δης.

Το στοιχείο που με ενθουσίασε ήταν ο Χορός και κυ-ρίως οι Ερινύες-εξτρεμιστές, που με τον φόβο έρχονταινα κυριαρχήσουν. Τα σκηνικά και τα κοστούμια απέ-δωσαν την ατμόσφαιρα του έργου, που έφερε κάτι απόισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Ο σκηνοθέτηςδεν έστησε απλώς ένα έργο σε τέλεια μετάφραση τουσπουδαίου ακαδημαϊκού Βάιου Λιαπή, αλλά εξάγνισετα θολά θεατρικά νερά του τόπου μας, προκάλεσε τηδι’ ελέου και φόβου κάθαρση, σκόρπισε γενναιόδωραπροβληματισμούς και με το ταλέντο του μας έπεισε ότιπολλά ζητήματα –πολιτικά, προσωπικά και ηθικά– χρή-ζουν αναθεώρησης! Ολόψυχα συγχαρητήρια.

Νανώ Μολέσκη

KΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

vasosftohopoullos.wordpress.com

Στου απέραντου την ψίχα

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣΟ Λεωνίδας Μαλένης, διαμέσου των δικηγόρων του,μας έχει στείλει επιστολή, ζητώντας να ανακαλέσουμε ταόσα γράψαμε για το τραγούδι του στο τεύχος 6 της εφ.ΕΝΩΣΙΣ, αλλιώς, όπως ισχυρίζεται, θα μας κινήσει αγω-γή, ζητώντας αποζημιώσεις για τη ζημιά που έχουμε κά-νει στην προώθηση του τραγουδιού και τις ζημιές πουέχει υποστεί η υπόληψη και η προσωπικότητα των συ-ντελεστών του τραγουδιού από τις συκοφαντίες μας, τηλοιδορία μας και άλλα τινά.

Το τραγούδι είναι πια γνωστό σε όλους, μιας και οιίδιοι οι συντελεστές το ανήρτησαν στο γιου τιουμπ, όπουσχεδόν σύσσωμη η Κύπρος το καταδίκασε πριν καν εμείςτο θάψουμε διαμέσου της εφημερίδας μας. Το τραγού-δι λέγεται «You are welcome friends to Cyprus» και το ερ-μηνεύει ο Σταύρος Χατζησάββας. Λέγεται μάλιστα πωςτο τραγούδι γράφτηκε ειδικά ως ο επίσημος ύμνος τηςΚύπρου ως προεδρεύουσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για το συγκεκριμένο τραγούδι δεν θα γράψω οτιδή-ποτε άλλο. Επιμένω πως είναι ένα κάκιστο τραγούδι,μάλλον ένα ΜΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, για να είμαστε πιο ακρι-βείς, και δικαίως καταδικάστηκε στην αφάνεια απ’ όλοντον κόσμο πλην των χαζοχαρούμενων εν δυνάμει εύ-θυμων νέων της νήσου, τουτέστιν την αγγλόφωνη καιισοπεδωμένη και απάτριδα νεολαία του λάιφσταϊλ καιτης παγκοσμιοποιημένης βλακείας που μαστίζει τις σύγ-χρονες κοινωνίες.

Στενοχωριέμαι, φυσικά, που ο κύριος Μαλένης νιώθειτέτοια ανάγκη να υπερασπιστεί ένα τέτοιο τρα-γούδι. Στενοχωριέμαι και για την κατάντιατου να γράφει τέτοια τραγούδια έναςάνθρωπος που όχι μόνο έχει γράψειπολύ καλυτέρα πράγματα, αλλά εί-ναι και παππούς από πάνω.

Το τραγούδι αυτό είναι η αποθέ-ωση του κυπριακού κιτς. Είναι ηαποθέωση της νεοκυπριακής βλα-κείας που μεθοδικά καταστρέφει τονπολιτισμό μας και την ιστορία μας. Ονεοκυπριακός πολιτικός κόσμος και κατ’επέκταση και ο πολιτιστικός κόσμος δενέχουν ΚΑΤΑΓΩΓΗ. Δεν κουβαλούν τίποτα πάνω στηράχη τους, παρά την χαζοχαρούμενη καμπούρα τους.Δεν γίνεται ένας Έλληνας με δεκάδες αιώνες ιστορίαςκαι δημιουργίας σ’ αυτόν τον τόπο να γράφει τέτοιατραγούδια. Χιλιάδες χρόνια τώρα απαγγέλλουμε και

τραγουδάμε τον πόνο μας και τις χαρές μας, χτίζονταςσταδιακά την ταυτότητά μας. Ο λαός μας και οι δημι-ουργοί του έγραψαν χιλιάδες τραγούδια, χιλιάδεςύμνους της ζωής και του θανάτου. Αυτή η συσσωρευ-μένη ηχητική μαγνητοταινία διαπερνά την ψυχή μαςκαι περνά από γενιά σε γενιά πάντα ανανεωμένη καιπάντα σφηνωμένη βαθιά στα έγκατα της γης, για νατην ανακαλούμε στις δύσκολες στιγμές μας, στις χαρές

μας και στις λύπες μας. Αυτήν την ψυχή, εδώκαι σαράντα χρόνια, προσπαθούν να σκο-

τώσουν οι διάφοροι μοντέρνοι Μαλέ-νηδες. Εδώ και χιλιετίες χτίζουμε τις

αντιστάσεις μας για να έρθουν οιλαϊφσταϊλίστες να μας αλλάξουντα φώτα. Ένας λαός με τέτοιααπίστευτη παράδοση στην εκ-κλησιαστική, δημοτική και λαϊκή

μουσική, απαράμιλλη στον κόσμο,με εξαίρεση ίσως την Ινδία και την

Περσία, κινδυνεύει να μείνειΑΦΩΝΟΣ, διότι κάποιοι αποφάσισαν πως

η σάχλα έχει περισσότερη αξία από το βάρος τηςκαταγωγής μας. Είμεθα Έλληνες του Ρωμανού του Με-λωδού, του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη, της κλε-φτουριάς και του Αιγαίου, του Θεοδωράκη και του Χα-τζιδάκι και δεν μας αρέσει το τραγούδι σας.

28 Ιουλίου 2012 21

Η άλλη ΈνωσιςΗ άλλη Ένωσις

ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ, Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΩΝ

Κυπριακή Προεδρία της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΤελετή έναρξης και Δημοτικό Κέντρο Τεχνών: Σε κρίση (In Crisis)

Η τελετή έναρξης που σήμανε την ανά-ληψη της Κυπριακής Προεδρίας της Ε.Ε.και που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη5 Ιουλίου στο αρχαίο θέατρο του Κουρί-ου ήταν περίπου μια συμπυκνωμένη επα-νάληψη των ρηχών εκδηλώσεων που ση-μάδεψαν τα 50χρονα της Κυπριακής Δη-μοκρατίας το 2010, επισφραγίζοντας τηνπλήρη αποτυχία της δήθεν προοδευτικήςκυπριακής αριστεράς στο κεφάλαιο πουλέγεται πολιτισμός.

Κακέκτυπο της τελετής έναρξης τωνΟλυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του2004, με αναφορές-κλισέ στον Κούρο, κα-θώς αναδύεται από τη θάλασσα (άκραπρωτοτυπία), με μια χορογραφία χιλιοϊ-δωμένη και χωρίς ίχνος έμπνευσης, μίαΚρατική Ορχήστρα να εκτελεί εκτός απόΣόλωνα Μιχαηλίδη, το αναμενόμενο σή-μα κατατεθέν σε κάθε φεστιβάλ πολιτι-στικών ανταλλαγών, σε κάθε δήμο ή κοι-νότητα, «Χρυσοπράσινο Φύλλο», καθώςκαι τη «Ροζαμούνδη, πριγκίπισσα της Κύ-πρου» του Σούμπερτ, ως προάγγελο τουαφιερώματος στη λατινοκρατούμενη Κύ-προ, μια περίοδο πνευματικής μιζέριαςγια το νησί, που χειρότερή της υπήρξε μό-νο η τουρκοκρατία. Ωστόσο, η περίοδοςαυτή επιλέγηκε για να υπομνήσει στουςΕυρωπαίους επισήμους την ένταξη τηςΚύπρου στην ευρωπαϊκή οικογένεια,έστω και ως υπόδουλη, ήδη από τον 12οαιώνα, με την κάθοδο των σταυροφόρων,του Ριχάρδου και μετέπειτα του Γκυ ντεΛουζινιάν. Με αποκορύφωμα το μουσικόαφιέρωμα στα μελοποιημένα, από τον Μι-χάλη Χριστοδουλίδη, ποιήματα αγάπηςτης ενετοκρατούμενης Κύπρου του 16ουαιώνα, γραμμένα σε ύφος πετραρχικό απόανώνυμο ή ανώνυμους συγγραφείς ή με-ταφραστές της εποχής. Όμορφη η κυ-πριακή διάλεκτος που διασώζουν οι ρί-μες αυτές, αλλά άκρως ακατανόητηστους ξένους αξιωματούχους, άρα ωςπρος τι η συγκεκριμένη επιλογή; Για επι-μόρφωση μήπως του κυπριακού τηλεο-πτικού κοινού με «μουσική» εισαγωγήστη μεσαιωνική γραμματεία της Κύπρου;Μα ακόμη και οι ειδήμονες σ’ αυτήν, πουγνωρίζουν εδώ και χρόνια τις συγκεκρι-μένες, αξιόλογες μεν αλλά επαναληπτικά

μονότονες, μελοποιήσεις του Μιχάλη Χρι-στοδουλίδη, πρέπει να έπληξαν θανάσι-μα με τη διάρκεια του συγκεκριμένουπρογράμματος (επτά ή οκτώ συνεχόμεναμεσαιωνικά τραγούδια). Πόσο μάλλον οιΕυρωπαίοι που δεν κατανοούσαν τη με-σαιωνική κυπριακή διάλεκτο, η οποίαπροσδίδει και την ιδιαιτερότητα στο όλοεγχείρημα του Κύπριου συνθέτη. Δύο, τοπολύ τρία τέτοια τραγούδια (αυτά πουαπό το πρώτο άκουσμα διαφέρουν απ’τα υπόλοιπα) ήταν υπεραρκετά και ανα-μενόταν μια συνέχεια με κάτι άλλο, ηοποία δεν ήλθε, κι έτσι το πρόγραμμα,που παρατράβηξε από μεσαίωνα, έληξεin medias res. Ο δε αππωμένος μανιερι-σμός (χαριτωμενιές) στην ερμηνεία απότον Δώρο Δημοσθένους και την Παυλί-να Κωνσταντοπούλου θα πρέπει να φά-νταζε ερασιτεχνικός στους Ευρωπαίους,με τη μακρόχρονη παιδεία και παράδο-ση τόσο στη μεσαιωνική όσο και στηνκλασική μουσική σύνθεση και εκτέλεση.Το δε τέλος με το «Καληνύχτα, θάλασ-σα, καληνύχτα» θα προκαλούσε αγανά-κτηση στον Μάνο Χατζιδάκι, αν αυτόςβρισκόταν εν ζωή, για τον ανερυθρίαστομαϊμουδισμό του, όπως προκάλεσε μει-διάματα η αναβάθμιση της μακιγιέζ τουΡΙΚ, Κίκας Χάρρις, αδελφής του σκηνο-γράφου και σκηνοθέτη Άγγελου Αγγελή,σε παραγωγό της εκδήλωσης, που υπο-κλινόταν ως πρωταγωνίστρια και κυ-ρίαρχη μορφή στο κέντρο της αυλαίας,με ύφος «παρακαλώ, δοξάστε με».

Τέτοια λοιπόν πρωτοτυπία επικράτησε,

με τις χορεύτριες να κινούνται ως αφρο-γέννητες θεότητες (Αφροδίτες) πάνω σεπροβολές κινηματογραφημένων κυμά-των, με φόντο επιπλέοντα σταυρόσχημαειδώλια και κεφάλια Αφροδίτης, σε μιατυποποιημένη και χωρίς περαιτέρω επε-ξεργασία παράθεση των αρχαιολογικώνσυμβόλων της Κύπρου (με μιμητικούςαπόηχους Δημήτρη Παπαϊωάννου στονσκηνογραφικό και σκηνοθετικό σχεδια-σμό του Άγγελου Αγγελή) και με μόνεςαξιοπρεπείς στιγμές αυτές κατά τις οποί-ες εμφανίστηκε ο Γιώργος Χωραφάς ωςπολύγλωσσος αφηγητής.

Την πλήξη που προκάλεσε η εναρκτή-ρια αυτή εκδήλωση επέτεινε δραματικάκαι η πολυδιαφημιζόμενη έκθεση «ΙNCRISIS», που κατέδειξε περίτρανα πωςτο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών διέρχεταιόντως μεγάλη κρίση, αντιγράφοντας κυ-ριολεκτικά και φέρνοντας στην Κύπρο,με παρέλευση δεκαετίας και βάλε, τις επι-κρατούσες τότε τάσεις στα Μουσεία Σύγ-χρονης Τέχνης της Ευρώπης και σ’ αυτότης Αθήνας, στα τέλη της δεκαετίας του1990 και αρχές του 2000, στη Συγγρού,όπου η διευθύντριά του Άννα Καφέτσηδιοργάνωνε ακριβώς αυτού του τύπου τιςεκθέσεις, με τις άπειρες βιντεοπροβολές,τη φιλοξενία των καλλιτεχνών της Μέ-σης Ανατολής, τα χαλάσματα στις πόρ-τες και στους τοίχους με την παρεμβολήcontainer και άλλων αρχιτεκτονικών προ-σθηκών. Ακόμη και καλοί εικαστικοί,στους οποίους έγινε ανάθεση, αναγκά-στηκαν να οπισθοδρομήσουν και να μη-

ρυκάσουν με τη συμμετοχή τους στην έκ-θεση αυτή. Οι δε υπόλοιποι, που εμφανί-στηκαν με προϋπάρχον έργο, το παρου-σίαζαν ξανά σ’ ένα τοπίο κρίσης που τοαδικούσε παράφορα, αν φέρουμε στοννου προηγούμενες παρουσιάσεις της ίδιαςδουλειάς τους. Τόσο πια αναμάσημα, γιατο οποίο κατασπαταλήθηκε ένας τερά-στιος προϋπολογισμός από το κονδύλι τηςΠροεδρίας, δεν μπόρεσε παρά να αφήσειτον κάθε ενημερωμένο επισκέπτη εμβρό-ντητο. Μήπως άραγε υποτιμάται υπέρ-μετρα η κριτική ικανότητα και η νοημο-σύνη του μέσου Κύπριου, ο οποίος εκλαμ-βάνεται, εν 21ω αιώνι, ως ένας αταξί-δευτος και απληροφόρητος ιθαγενής;

Σε σαφώς καλύτερα επίπεδα, τόσο διε-ρεύνησης όσο και πρωτοτυπίας, κινήθη-κε η έκθεση «στης Μαρουδιάς», εντός τηςεσωτερικής αυλής και της οικίας του Χα-τζηγεωργάκη Κορνέσιου, που, παρά τονχιλιοειπωμένο και εντελώς ξενόφερτο φε-μινιστικό της άξονα, παρουσίασε εκπλή-ξεις και ενδιαφέρουσες προτάσεις, μέσααπ’ τις οποίες η επίσκεψη στον χώρο απο-κτούσε διαφορετική υπόσταση και επέ-τρεπε μια εκ νέου θέασή του.

Τέλος, η έκθεση στο Κέντρο ΕυαγόραΛανίτη στη Λεμεσό, με θέμα τις προσλή-ψεις της ιστορικής και αγιογραφικής συλ-λογικής μνήμης του τόπου στο έργο σύγ-χρονων Κυπρίων καλλιτεχνών, με τίτλο«Maniera Cypria: Λεμεσός, Μυθιστορίακαι Μνήμη», υπήρξε με μεγάλη διαφοράό,τι καλύτερο έχει μέχρι σήμερα παρου-σιάσει η Προεδρία, με μια εντελώς και-νούργια και πρωτότυπη εννοιολογική δο-μή και προσέγγιση, τόσο ως προς τη σύλ-ληψη όσο και ως προς την πραγμάτωσητου θέματος. Η μελετημένη αντιπαρα-βολή αρχαιολογικών ευρημάτων και βυ-ζαντινών εικόνων από την περιφέρειαΛεμεσού με σύγχρονες εικαστικές δημι-ουργίες, που υπήρξε απ’ ό,τι φαίνεταιπροϊόν σοβαρής έρευνας, έφερε στο φωςέναν διάλογο καίριο για την κυπριακήιστορία της τέχνης. Μια από τις πιο ου-σιαστικές εκθέσεις που διοργανώθηκανποτέ στην Κύπρο και η σημαντικότερηίσως που φιλοξένησε το Κέντρο Ευαγό-ρα Λανίτη.

Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς γράφτηκε οΟιδίπους Τύραννος, αλλά πρωτοπαρου-σιάστηκε στο κοινό της αρχαίας Αθήναςγύρω στο 426 π.Χ. Θεωρείται μία από τιςσπουδαιότερες τραγωδίες που έχουν γρα-φτεί. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως είναιη κορυφαία. Τα νοήματα και οι πτυχέςτου έργου, οι οποίες καθηλώνουν τοναναγνώστη-θεατή, είναι πολλές. Μία απ’αυτές είναι ο τρόπος με τον οποίον αντι-δρά ο Οιδίποδας, ο οποίος με τις συνε-χείς αποκαλύψεις οδηγείται στην απελ-πισία. Μόλις καταλαβαίνει ότι αυτοί πουνόμιζε για γονείς του δεν είχαν καμία σχέ-ση μαζί του, ότι είναι εν αγνοία του πα-τροκτόνος, ότι παντρεύτηκε τη μάνα τουκαι έκανε μαζί της οικογένεια, ο Οιδίπο-δας απελπίζεται. Τι κάνει, λοιπόν, ο ήρω-ας του Σοφοκλή; Πώς αντιμετωπίζει αυ-τές τις αναπάντεχες αλήθειες; Βγάζει ταμάτια του με τα ίδια του τα χέρια και σεμια συγκλονιστική, μέσης έκτασης πρό-ζα, παρακαλεί τους ανθρώπους που τονπεριβάλλουν ως εξής: «…πρὸς θεῶν ἔξωμέ που καλύψατ᾽ ἢ φονεύσατ᾽ ἢ θαλάσ-σιον ἐκρύψατ᾽, ἔνθα μήποτ᾽ εἰσόψεσθ᾽ἔτι…», σε μετάφραση (Γρυπάρη):«…Κρύψτε με κάπου μακριά από ’δώ,σκοτώστε με, ρίξτε με στη θάλασσα, σε

τόπο που ποτέ πια να μη με ξαναδείτε…» Κάπου στα 1961 μ.Χ. ο μέγιστος Μάρ-

κος Βαμβακάρης τραγουδούσε ένα πεσι-μιστικό άσμα του Ζαμπέτα που λέει:«…Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω / να μεσκεπάσει το νερό / τα κύματα να μ’ αγκα-λιάσουν / το φως να μην το ξαναδώ».Τραγούδι σε στίχους Χαράλαμπου Βασι-λειάδη, το οποίο τραγούδησε πρώτος, το1954, ο άλλος μέγιστος, νεαρός τότε, Στυ-λιανός Καζαντζίδης. Η αλήθεια είναι ότιτο τραγούδι παίρνει την πληρέστερή τουμορφή με τη φωνή του Μάρκου. Ο Βαμ-βακάρης όταν το τραγούδησε ήταν περί-που 55 χρόνων, με βάσανα και κακουχίεςπολλές στην πλάτη. Ε, το τραγούδι έχειάλλη βαρύτητα με τη φωνή του, παίρνειδιαστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

2012 μ.Χ. Ιούλιος στην υπό κατάρ-ρευση Αθήνα… όπου είν’ όλα μαύρα, είν’όλα μαύρα… Βόλτα στη Διονυσίου Αρε-οπαγίτου, κάτω απ’ την Ακρόπολη. Σκέ-φτηκα ότι σε αυτήν την πόλη το 426 π.Χ.στο θέατρο του Διονύσου, απέναντι από’κεί που σήμερα βρίσκεται το νεοκλασικόσπίτι του Άκη Τσοχατζόπουλου, κάτωακριβώς από τον Παρθενώνα, ένας ηθο-ποιός του Σοφοκλή, σαν άλλος ερμηνευ-τής του Ζαμπέτα, υποδυόταν τον Οιδί-

ποδα και δήλωνε την επιθυμία να τον ρί-ξουν στη θάλασσα, σε τόπο που ποτέ πιανα μην τον ξαναδούν. Μερικά μέτρα πα-ρακάτω, στην ταβέρνα του Βρανά, 2.387χρόνια αργότερα, ο Βαμβακάρης, ως ερ-μηνευτής του Ζαμπέτα ή σαν άλλος ηθο-ποιός του Σοφοκλή, δήλωνε ακριβώς τοίδιο πράγμα με τα ίδια λόγια. Μες στηνμαυρίλα κατάλαβα πως αυτός ο έρμος ολαός μας, αυτό το έρμο το έθνος μας, έχειμιλήσει για όλες τις ανθρώπινες κατα-στάσεις. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια συνε-χούς πρότασης για την ακραία απελπι-σία. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Και εδώέγκειται και η μεγάλη αντίφαση. Πώς συ-νυπάρχει η απελπισία με τη συνέχεια;Αφού η απελπισία είναι το αποτέλεσματου πλήρους αδιεξόδου, η έλλειψη προο-πτικής. Από την άλλη η συνέχεια είναι τοακριβώς αντίθετο. Είναι η πιο απτή από-δειξη ότι υπάρχει και παρακάτω, υπάρ-χει μέλλον. Με άλλα λόγια η απελπισία,στην ελληνική της εκδοχή, δεν μπορεί ναείναι ακριβώς απελπισία, επειδή, όνταςελληνική, κρύβει μια μεγαλοσύνη ανα-πάντεχα ελπιδοφόρα.

Απελπιστείτε, λοιπόν, αντιφατικά.Απελπιστείτε ελληνικά. Η ελληνική απελ-πισία εγκυμονεί ελπίδες.

Ο Σοφοκλής και ο Ζαμπέτας ή η αντίφαση της ελληνικής απελπισίας

22 28 Ιουλίου 2012vasosftohopoullos.wordpress.comΑν τη δεύτερη Κυριακή

των εκλογών βρεθούμε μπροστά στοδίλημμα Αναστασιάδης ή Μαλάς,εγώ θα πάρω τα βουνά! Κοπιάστε!

Μητροπολιτικά ανελλήνιστα ελληνικά

Εδώ και λίγο καιρό σχολιάζω συντακτικά (ή ορθο-γραφικά) ολισθήματα που πέφτουν στην αντίληψήμου. Αλλά, προς Θεού! Μη νομιστεί ότι αυτά απο-τελούν «προνόμιο» του κυπριακού ελληνισμού. Ηγλώσσα υποφέρει εξίσου και στη μητρόπολη. Απλώς,ευρισκόμενη στην Κύπρο (και μη διαθέτουσα δο-ρυφορική τηλεόραση), φυσικό είναι να παρακο-λουθώ τα τοπικά κανάλια.

Έκανα όμως μια εξαίρεση την Πέμπτη 21 Ιουνί-ου, ημέρα σχηματισμού της νέας κυβέρνησης στηνΕλλάδα, και επέλεξα να παρακολουθήσω το με-σημβρινό δελτίοειδήσεων τηςΕRT world. Καιιδού τα «μαργα-ριτάρια» πουσυνέλεξα σε μιακαι μόνη βου-τιά:

l «Η κατάστα-ση έχει ξεφύγειτον κίνδυνο» (εί-δηση για τηναπόπειρα αυτο-κτονίας του Να-στάζε, πρώηνπρωθυπουργούτης Ρουμανίας).

l «Έχουμε νακάνουμε με εκτου παραλλήλου δουλειές» (έκφραση επαναλη-φθείσα από τον δημοσιογράφο δύο ή τρεις φορές,τόσο πολύ φαίνεται του άρεσε…).

l Και το καλύτερο: «Είναι σοβαρός (!) διπλωμά-της».

Την επόμενη φορά θέλω να μου γνωρίσουν ένανμη σοβαρό διπλωμάτη.

Απλή αγένεια ή…;

Περιμένοντας, ωστόσο, να γνωρίσω έναν μη σοβα-ρό διπλωμάτη, γνωρίζω όλο και περισσότερους μησοβαρούς δημοσιογράφους. Ένα παράδειγμα:

«Από μέρα σε μέρα», με καλεσμένη την κυρίαΑθηνά Κρικέλη, δημοσιογράφο και παραγωγό τουβραβευμένου πολιτικού ντοκιμαντέρ «Οι εγκλωβι-σμένοι στην Κύπρο».

«Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;» ρωτά ο δη-μοσιογράφος την καλεσμένη του.

«Η συνέχεια των “Εγκλωβισμένων”, με τίτλο “Δέ-κα χρόνια μετά”, και ένα ντοκιμαντέρ για τη φονι-κή έκρηξη στο Μαρί και τις ευθύνες γι’ αυτό», απα-ντά η κυρία Κρικέλη.

«Μόνη σας το σκεφτήκατε ή κάποιοι σας υπέβα-λαν την ιδέα;» είναι η επόμενη ερώτηση του υπαλ-λήλου του ΡΙΚ, όταν ξαναβρίσκει τη φωνή του…

Περί εγκλωβισμένων συνέχεια

«Συμπαραστάτη στο συνεχές μαρτύριο των εγκλω-βισμένων, που με παραστατικό τρόπο παρουσίασετις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής στηνΚύπρο», χαρακτήρισε ο Πρόεδρος της Βουλής τωνΑντιπροσώπων, Γιαννάκης Ομήρου την κυρία Κρι-κέλη, την οποία βράβευσε εκ μέρους της Βουλής.

«Μέσα από τα ντοκιμαντέρ της για την Κύπρο,που εστιάζονται στην τουρκική εισβολή και κατοχή,η κ. Κρικέλη ίσως έχει επιτύχει περισσότερα απόοποιονδήποτε τα τελευταία χρόνια όσον αφοράστην επαναφορά στο προσκήνιο και ανάδειξη σεδιεθνές επίπεδο του κυπριακού προβλήματος, μεέμφαση κυρίως στην προβολή της πτυχής εκείνηςπου αποτελεί μόνιμη ανοικτή πληγή για την πατρί-δα μας, το πρόβλημα των Ελληνοκυπρίων συμπα-τριωτών μας που έχουν επιλέξει να παραμείνουναμετακίνητοι στις προγονικές τους εστίες, επί χρό-νια εγκλωβισμένοι στα κατεχόμενα εδάφη μας καιόμηροι του τουρκικού κατοχικού στρατού», συ-μπλήρωσε. «Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι ασήκω-τες», κατέληξε ο κ. Ομήρου.

Είναι δυνατόν;

Κατακαλόκαιρο, εκτός Κυριακής, το τελευταίο δρο-μολόγιο λεωφορείου από την Πάφο για τη Λευκω-σία είναι στις 2:30 το μεσημέρι!

Μπορεί έτσι να πεισθεί κανείς να αφήσει το αυ-τοκίνητό του και να μετακινείται από πόλη σε πόλημε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς;

Δύσκολο έως αδύνατο το βλέπω… Εσείς;

ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ

Έπεσε στα χέρια μου το διαφημιστικό έντυπο (δίγλωσσο,ελληνικά-αγγλικά) για το 16ο Διεθνές Φεστιβάλ ΑρχαίουΕλληνικού Δράματος, που γίνεται υπό την αιγίδα της Κυ-πριακής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένω-σης.

Η προχειρότητα και η μεγαλοστομία (έως μπουρδολο-γία) των κειμένων, σε συνδυασμό με τα απερίγραπτα ελ-ληνικά του εν λόγω εντύπου, εκπλήσσουν. Σταχυολογώ εντάχει:

l …οι βάτραχοι κρώζουν εκκωφαντικά (Βάτραχοι τουΑριστοφάνη)

Ως τώρα τους ήξερα να κοάζουν. Υπό την αιγίδα όμωςτης Κυπριακής Προεδρίας, μαθαίνουν και ξένες γλώσσες[κρώζω (για πουλί): φωνάζω κρα κρα | (μτφ.) φωνάζω μεβραχνή φωνή].

l …ερχόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήματα που αφορούνστην παρουσία των θεών σε ένα μεταμοντέρνο κόσμο (ολόγος για τις Ευμενίδες).

Ανυποψίαστος ο Αισχύλος γιατον… μεταμοντέρνο κόσμο!

l Η όπερα, η χορογραφία, η τεχνολογία και τα πρωτο-ποριακά κοστούμια δημιουργούν μια εντυπωσιακή σύν-θεση κλασσικών και φουτουριστικών εικόνων.

l Τα χορικά μέρη ακούγονται στην αρχαία ελληνικήγλώσσα και έχουν δουλευτεί βάση (sic) κανόνων της Προ-σωδίας.

l Αυτή η απολαυστική κωμωδία ξετυλίγει μια σειρά απόξεκαρδιστικές σκηνές…

Για το τέλος, φύλαξα μια είδηση: l Δεν καταφέρνει να τη σώσει (ενν. την Αντιγόνη) ούτε ο

Αίμονας, γιος του Κρέοντα ο οποίος την αγαπά. Το ασήμαντο σημαδάκι που λέγεται κόμμα (ή μάλλον η

απουσία του μετά τη λ. Κρέοντα), μας… πληροφορεί ότι οΚρέων ήταν τσιμπημένος με την Αντιγόνη (κι εμείς κάτι χι-λιάδες χρόνια το αγνοούσαμε). Ευτυχώς που ήρθε η Κυ-πριακή Προεδρία και μας άνοιξε τα μάτια!

Η εκδήλωση στο Κούριον γιατην ανάληψη της προεδρίαςτης Ευρωπαϊκής Ένωσης απότη μικρή μας πατρίδα έδειξεμε ιδιαίτερη λαμπρότητα πό-σο πραγματικά μικροί και μι-κρόψυχοι είναι οι πολιτικοίκαι πνευματικοί ηγέτες μας.

Δεν έχει νόημα να ξανασχο-λιασουμε το γεγονός ότι οιαχρείοι προτίμησαν να κά-νουν την τελετή σε «κυρίαρχοαγγλικό έδαφος» ούτε έχεινόημα να ξαναπούμε πως αυ-τές οι ιδιότυπες βάσεις πρέπειτο συντομότερο να καούν, γιανα τελειώνουμε με αυτήν τηνπτυχή της βρετανικής κατο-χής. Έχει νόημα, όμως, να επι-σημάνουμε πως η μεγάλη μαςήττα, η πιο επικίνδυνη κατο-χή, είναι αυτή που βρίσκεταιστα μυαλά μας.

Οι Κυπραίοι παρουσιάστηκαν στο Κούριον με ευρω-παϊκά μυαλά και όχι ως αυτό που πραγματικά είναι, δη-λαδή Έλληνες Ευρωπαίοι της Ανατολής, φορείς ενόςαπίστευτου και μακροχρόνιου πολιτισμού. Αυτόν τον πο-λιτισμό δεν τον είδαμε πουθενά στο Κούριον. Κάτι χο-ρευταρούδες να τζιοιλιούνται χαμαί και ο καημένος οΧωραφάς να παριστάνει τον πολύγλωσσο γκρικ λάβερήσαν τα κυρίως ευρήματα του μοντέρνου σόου του χώρ-κατου Χριστόφια.

Το όλον χωρκατιλλίκκιν καλύφθηκε με τον εξυπνο-βλακιστικόν τρόπο που συνήθως χρησιμοποιούν οι Κυ-πραίοι άμα θέλουν να αρνηθούν την πραγματική τουςταυτότητα, δηλαδή με τον εξευρωπαϊσμό του πολιτισμούμας. Γι’ αυτό και τα δημοτικά μας τραγούδια, τα τόσοωραία, οι Κυπραίοι ΔΕΝ τόλμησαν να τα μεταφέρουνστους ξένους στην αυθεντική τους μορφή, δηλαδή με βιο-λιά και με λαούτα, αλλά με την ευρωπαϊκή κλασική ορ-χήστρα. Για τους πνευματικούς μας ταγούς δεν υπάρχειτίποτε άλλο στην Κύπρο, είτε είναι μόνο το φολκλόρ εί-τε η λεγόμενη υψηλή ευρωπαϊκή τέχνη. Γιατί, π.χ., δενβρέθηκε ένας τρόπος να παρουσιαστεί ένα απόσπασματης «Ενάτης Ιουλίου», ν’ ακούσουν οι Ευρωπαίοι τη διά-λεκτό μας σε όλο της το μεγαλείο και να μεταφραστείκιόλας το έργο, για να καταλάβουν οι σκατοευρωπαίοιποιοι αντιστάθηκαν στους Τούρκους και δεν τους άφη-σαν να κατακτήσουν όλη την Ευρώπη, για να παριστά-νουν αυτοί σήμερα τους μάγκες; Γιατί, π.χ., δεν τους ψά-λαμε μερικούς απ’ τους αριστουργηματικούς ύμνους τηςεκκλησίας μας ενώ ταυτοχρόνως να τους δείχναμε από

μια γιγαντοοθόνη πώς κατάντησαν τις Εκκλησιές μας, οιΤούρκοι και πώς σύντομα, διαμέσου του μουσουλμανι-σμού, θα καταντήσουν τις δικές τους εκκλησιές αυτοί οιφοβεροί Τούρκοι, που τόσο τους υπερασπίζονται οι τρι-σάθλιοι Ευρωπαίοι; Γιατί, ειδικά στο Κούριον, δεν πα-ρουσιάσαμε με οποιοδήποτε τρόπο τη μάχη του Μαχαι-ρά; Να δουν ξένοι και ντόπιοι από τι είναι φτιαγμένη η ελ-ληνική ψυχή, να δουν τον Αυξεντίου να προβάλλει τονΆνθρωπο σε όλο του το μεγαλείο.

Μιας και μιλάμε για το σπουδαίο επίτευγμα του πολι-τισμού μας, την ΕΟΚΑ, γιατί δεν έδωσαν στον Χωραφάνα διαβάσει στα γαλλικά την επιστολή του Αλμπέρ Κα-μύ για τον Μιχαλάκη Καραολή και μετά ας την μετέ-φραζαν σε όλες τις γλώσσες της Ένωσης, πλην των αγ-γλικών, έτσι για να σπάσουν οι Εγγλέζοι; Στο τέλος έναπαιδάκι θα μπορούσε να πει τα εξής, για να λύσουν καιοι Εγγλέζοι την απορία τους: The previous letter was notread in english as not to upset our partners the English, who bythe way still occupy part of this island and specifically thistheatre that you are now taking part in the celebrations of theCyprus presidency. Και κοιτάζοντας προς τους επισήμουςΆγγλους: Sorry, monkeys and goats, you are not welcomed.

Οι ευφάνταστοι κυπριλλήδες έδειξαν ξανά τον νουντους, αγνοώντας εντελώς την ελληνική μας παράδοσηκαι τον ελληνικό μας πολιτισμό. Ως μαϊμούδες τα πήγανκαλά, άλλωστε γι’ αυτό και τους χειροκρότησαν οι Ευ-ρωπαίοι. Ειδικά οι κοτσιινόκωλοι, τουτέστιν οι ακελικοί,πρέπει είναι πολύ ευτυχισμένοι που ξαναέβαλαν το λι-θαράκι τους στον αφελληνισμό της νήσου. Τίποτα, όμως,δεν τους σώζει, ούτε καν οι γαλάζιες μαϊμούδες.

ΤΥΜΒΙΟΣ

Tελετή στο Κούριον, ωχ αμάν αμάν

Δραματικά ελληνικά(υπό την αιγίδα της Κυπριακής Προεδρίας)

ΑLL DOGS ONE GENERATION

28 Ιουλίου 2012 23

Γαουρολογίες ΠΥΞ ΛΑΞ✍

ΚΑΡΟΓΙΑΝ, ΣΥΛΛΟΥΡΗΣ: ΤΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ!

l Στη συγκέντρωση έξω από το Προεδρικό κατάλαβα πως τελικάξεχνούμε. Κρίμα στο σύνθημα που ακούμε εδώ και τόσα χρόνια.Εκτός του ότι μαζευτήκαμε εγώ, εσύ κι η λάμπα, δεν υπήρχανσυνθήματα εναντίον του καθεστώτος, πλην κάποιων ξεψυχισμέ-νων ιαχών, ούτε οργή ούτε θυμός ούτε τίπο-τα από τα ωραία που βιώσαμε το περσινόκαλοκαίρι. Και του χρόνου τέτοια μέρα θακολυμπάμε στην ξημαρισμένη θάλασσα τουΠρωταρά και θα συζητάμε, προφανώς, γιατον 13ο που μας κόψανε… Το μόνο καλόήταν πως εμείς οι παντρεμένοι βρήκαμε τηνευκαιρία για να δραπετεύσουμε απ’ το σπίτι.Κάτι είναι κι αυτό στους χαλεπούς καιρούςπου ζούμε…l Θυμάμαι πέρσι που καθόμουν στη δουλειά και προσπαθούσανα αναλύσω στους αδαείς συνάδελφούς μου την παγκόσμια οικο-νομική κρίση. Όταν τους είπα, λοιπόν, πως εμείς θα καταρρεύ-σουμε ολοκληρωτικά μια μέρα, όλοι έπεσαν να με φάνε. Θεωρού-σαν, οι μωροί, πως η Κύπρος μας είναι ένα άρτια οργανωμένο κα-πιταλιστικό κράτος που δεν πρόκειται να φαλιρίσει ποτέ. Τώραας καθίσουνε πάνω στο αγγούρι, διότι ο ποπός τους θα πρέπει ναείναι έτοιμος γι’ αυτά που έρχο-νται από Σεπτέμβρη και μετά. l Διότι η αλήθεια είναι πως είμε-θα ένας τόπος που δεν παράγειτίποτα (εκτός από πατάτες καιπαπουτσόσυκα, βέβαια). Η Κύ-προς ζει (ζούσε, καλύτερα…) απόόλες τις μαφιόζικες εταιρείες πουξεπλένουν εδώ και 40 χρόνια τοβρώμικο χρήμα τους εδώ πέρα.Και μην ακούσω κάτι για τον ερ-γατικό Κύπριο. Τέτοιες αναληθείς παπαριές είναι άκρως ρατσι-στικές, διότι δεν νομίζω πως ο Κύπριος δουλεύει περισσότερεςώρες από τον Αμερικανό, τον Πορτογάλο ή τον Ιρλανδό. Η χώρατης μπάζας και του εύκολου χρήματος είμαστε, φίλε μου. Τώραβέβαια αποκαλύφθηκαν όλα. Κι όσο δεν κατανοούμε την αλή-θεια, τόσο μεγαλύτερο αγγούρι θα φάμε. l Κι όχι τίποτε άλλο, έχουμε και κόκκινες γραμμές, λέει. Για τηνΑΤΑ, τους 13ους κτλ. Αν μη τι άλλο έρχονται ενδιαφέρουσες μέ-ρες. Το πρόβατο που ήξερες πλέον θα ξυπνήσει. Διότι άμα σφί-ξουνε οι κώλοι, τότε αρχίζει να λειτουργεί και ο κοιμισμένος εγκέ-φαλος. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. l Το μόνο άσχημο είναι πως θα γίνουν περικοπές στην παιδείακαι στην υγεία. Θα τους πάρει η μπάλα μαζί με τον υπόλοιπο δη-μόσιο τομέα. Έτσι είναι, δυστυχώς. Μαζί με τα ξερά καίγονταικαι τα χλωρά. Τα νοσοκομεία και τα σχολεία θα μπουν στο ίδιοκαζάνι μαζί με τον κρετίνο νεοκύπριο που μπήκε στο δημόσιο μεβύσμα και τον έπαιζε εις βάρος της κοινωνίας και του κράτους.Αλίμονο στους ασθενείς που δεν κρατάνε μία και στα παιδιά τουκόσμου που δεν θα μορφώνονται, φοιτώντας σε σχολεία που θαυπολειτουργούν. Τα σκατά του καπιταλισμού θα τα φάμε όλοιμας, κι αυτή είναι τεράστια αδικία. Ελπίζω μόνο τη μέρα που θακρεμάνε όλα τα καθάρματα της πλουτοκρατίας, εγώ να κάθομαιδίπλα στο ικρίωμα και να πουλάω σαπούνι και σκοινί…

Τελικά ώσπου σφίγγουν οι πυράες ο ενδιάμεσοςκώλος μπαίνει στην σκιάν του Αναστασιάδη. Ενωραία τζιει κάτω στην Πινδάρου, σάζουν θεσού-ες κλιματιζόμενες, σάζουν υπουργικές λιμουζί-νες, κάμνουν σου τζιαι αέραν με γαλανόλευκεςγια να νιώθεις εθνικόφρονας, ούλλα μια χαρά.

Τούντο τελευταίον, όμως, εν το πιο σοβαρόν.Νιώθεις εθνικόφρονας. Μπορεί να ακολουθείςπολιτικές που καταγαμούν το έθνος, αλλά άμαννιώθεις εθνικόφρονας εν έσιει πρόβλημαν.

Α, ρε, Καραϊσκάκης που σας χρειάζεται!

«Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας.Τι θαρρεύσετε κερατάδες… Δεν εντρέπεσθε ναζητείτε “από ημάς” συνθήκην με “έναν” κοντζιάσκατο-Σουλτάν Μαχμούτην – να τον χέσω καιαυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σι-λιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!» «Άμα ζήσω, θατους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τονπούτσο!»

Πού ’σαι, ρε Καραϊσκάκη, να απαντήσεις έτσιτζιαι στους πεμπάμενους του Αναστασιάδη;

Εν να τον ηψηφίσουμεν λαλεί τζιαι εν να μπο-λιάσουμεν το πρόγραμμάν του.

Μα είσαστεν σοβαροί, ρε; Άτε τζιαι εμπολιάσετε το προεκλογικόν του πρό-

γραμμαν. Την επομένην των εκλογών αν ανακαλύψετε

πως εν έπιασεν το μπόλιν είντα μπου γίνεται;Αν ανακαλύψετε πως το μπόλιν σας εν έπιασεν

αλλά έπιασεν το μπόλιν του Στυλιανίδη, είντα χα-πάρκα;

Εν να τον ρίξετε, εν να κάμετε πραξικόπημαν,οξά εν να τον καταγγείλετε στην κοινωνίαν γιαν’ αντραπεί τζιαι να παραιτηθεί;

Τζιαμέ να δείτε εθνικοφροσύνην ο Αναστασιά-δης.

Θα ξυπνήσει μέσα του ο Καραϊσκάκης τζιαι μεεθνικήν υπερηφάνειαν θα σας απαντήσει: «Θαμου κλάσετε τον πούτσο!»

Εξηγάτε μου όμως άλλο ’ναν γιατί είμαι γάροςτζιαι εν τα πιάννω εύκολα.

Ο Λιλλήκας εν σας αρέσκει λαλείτε γιατί ήταντου Βασιλείου, τζιαι υποστήριζεν την ομοσπον-δίαν, αλλά τωρά εγύρισεν τζι έγινεν αντιομο-σπονδιακός.

Εσείς, σαν αδρώποι ίσιοι τζιαι ντόμπροι, εν τονθέλετε γιατί εν σας αρέσκουν τούτοι που γυρίζουντζιαι αλλάσσουν ιδέες.

Γούστον σας τζιαι καππέλλον σας τζιαι εν σαςκατηγορώ για τούτον.

Αν, όμως, αν λαλούμεν, αν ο Αναστασιάδηςμπολιαστεί που το πρόγραμμάν σας τζιαι γυρίσειτζιαι γίνει αντιομοσπονδιακός, είντα μπου γίνε-ται;

Εν θα τον θέλετε ούτε τζιείνον επειδή εν φυσα-νέμης τζι αλλάσσει πολιτικές;

Να σας ρωτήσει άλλο ’ναν ο αφελής γάρος.Αφού τον Λιλλήκαν εν τον θέλετε, που εξεκί-

νησεν που τες ιδέες Γκάλι τζιαι εκατάληξεν αντιο-μοσπονδιακός, τον Αναστασιάδην που εξεκίνη-σεν που εθνικόφρονας τζιαι εκατάληξεν στο σχέ-διον Ανάν γιατί τον θέλετε;

Τζιείνον που εμεταλλάχτηκεν που τα κακά στακαλλύττερα εν τον θέλετε.

Τζιείνος, όμως, που εξεκίνησεν που τα καλά τζι-αι επήεν στα σιειρόττερα εν πειράζει, μια χαράένι για λλόου σας;

Α, ρε, Χριστόφκιας που σας χρειάζεται!

Πε τους τα, ρε Καραϊσκάκη. Πε τους εσού, για-τί εγιώ είμαι ευγενικός γάρος.

«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσωκι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιονκι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσωκι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω».

Γάδαρος ΚύπρουΠολιτικός Αναλυτής

Στη μεγάλη συλλογή αφιερωμάτων, βι-βλίων και ντοκιμαντέρ για την περίπτωσητης Ούλρικε Μάινχοφ, έρχεται να προ-στεθεί η Βιογραφία της από τις ΕκδόσειςΝάρκισσος, γραμμένη από την κοινωνιο-λόγο και πολιτικό Γιούττα Ντίτφουρτ.Στο βιβλίο η τελευταία παρουσιάζει εξο-νυχιστικά το αποτέλεσμα της εξαετούςέρευνάς της γύρω από τη γοητευτική αυ-τή προσωπικότητα που, μαζί με την ορ-γάνωσή της RAF, κατάφεραν να πανικο-βάλουν το κράτος της Γερμανίας του ’70,το οποίο εξακολουθούσε να φέρει απο-μεινάρια από το ναζιστικό του παρελθόν.Η Ντίτφουρτ καταφέρνει μέσα από τηγραφή της να απαντήσει στο τελικό ερώ-τημα: «Ποια ήταν στην πραγματικότηταη Ούλρικε Μάινχοφ;»

Όπως την παρουσιάζει, η Μάινχοφ, γεν-νημένη το 1934, ήταν ένα παιδί του πο-λέμου. Γόνος μιας συντηρητικής οικογέ-νειας που διακατεχόταν από φιλοναζι-στικά αισθήματα. Μεγαλωμένη μέσα σεένα διαρκώς μεταβαλλόμενο οικογενει-ακό κλίμα, βίωσε σε νεαρή ηλικία τον θά-νατο των δύο της γονιών, με μοναδικόκηδεμόνα τη θετή της μητέρα Ρενάτε Ρή-

μεκ – μετέπειτα σημαντικό στέλεχος τηςεξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Τοέντονο αυτό κλίμα, οι συνεχείς μετακι-νήσεις, καθώς και το εν βρασμώ κοινω-νικό status quo που δημιουργήθηκε με τηνκατάρρευση του Γ’ Ράιχ είχε σαν αποτέ-λεσμα τον περιορισμό των πολιτικών επι-λογών της νεαρής τότε Ούλρικε.

Ως εκ τούτου η πολιτική επιλογή τηνοποία ασπάστηκε ήταν η εξωκοινοβου-λευτική αντιπολίτευση. Πέρασε από τηνεφηβεία στην ενηλικίωση διαβάζονταςμανιωδώς, σπουδάζοντας, παίζοντας βιο-λί και χορεύοντας μέχρι τελικής πτώσε-ως σε πάρτι. Το 1958 ως έντονα πολιτι-κοποιημένη μεν φοιτήτρια, αχρωμάτιστηδε, συμμετέχει στο αντιπυρηνικό κίνημακαι από το 1959 η δίψα της για πληρο-φόρηση και αποκατάσταση των ερωτη-ματικών της γύρω από το παρελθόν τηςχώρας της, την καθιστά μία από τις ση-μαντικότερες δημοσιογράφους της Γερ-μανίας, μέσα από την πορεία της στηνεφημερίδα konkret.

Το σημαντικό ερώτημα, όμως, όσοναφορά την αινιγματική αυτήν φιγούρα,είναι το τι ώθησε αυτήν την παθιασμένη

δημοσιογράφο να εγκαταλείψει τις μι-κροαστικές της συνήθειες, τη συζυγικήτης ζωή, καθώς και την ανα-τροφή των δίδυμων κόρωντης και να μετατραπεί σε μίααντάρτισσα πόλης που απότη δακτυλογράφηση κειμέ-νων πέρασε στη χρήσηόπλων.

Στο βιβλίο η ΓιούτταΝτίτφουρτ θέτει ως τομήστη ζωή της τη συνάντησήτης με τους Αντρέα Μπά-αντερ και ΓκούντρουνΈσλιν. Στις 14/5/1970 ηΜάινχοφ συμμετέχει στηνεπιτυχημένη απόδρασητου Μπάαντερ, λαμβάνοντας πλέον τοβάπτισμα του πυρός στη νέα της ζωή: οαντικρατικός της αγώνας είναι η νέα τηςπραγματικότητα. Μαζί με τους προανα-φερθέντες ιδρύουν τη RAF (Φράξια Κόκ-κινος Στρατός) τον Αύγουστο του 1970.Πραγματοποιούν επιθέσεις σε ΝΑΤΟϊ-κούς στόχους μεταξύ άλλων. Το 1972συλλαμβάνεται και «προφυλακίζεται» σεκελί πλήρους απομόνωσης, με τελικό προ-

ορισμό τα λευκά κελιά του Στάνχαϊμ. Μέ-σα σε ένα λευκό κελί και χωρίς δικό της

δικηγόρο, με περιορισμένες απόσυγγενείς επισκέψεις, η Ούλ-ρικε Μάινχοφ έζησε μέχρι το1976, όταν και βρέθηκε απαγ-χονισμένη στο κελί της. Ο θά-νατός της προβλήθηκε από τοκράτος και τον τύπο ως αυτο-κτονία, όμως κανείς δεν πεί-σθηκε για αυτό. Η κοινή γνώ-μη, της οποίας ένα μεγάλο καισημαντικό κομμάτι δήλωνε συ-μπάθεια προς τη RAF, πιστεύειπως πρόκειται για δολοφονίαμε τις ευλογίες του κράτους.

Τριάντα έξι χρόνια μετά απότον θάνατό της η Μάινχοφ, η

«Φωνή της RAF», εμπνέει ακόμη την ίδιαγοητεία που ενέπνεε και τη δεκαετία του’70. Όποια κι αν ήταν η κατάληξή της,στην ιστορία θα παραμείνει ως ένα σύμ-βολο αγωνιστικότητας και αυταπάρνη-σης, που θυσίασε τα πάντα στον βωμότων ιδανικών της, χωρίς ιδιοτελείς σκο-πούς.

Κουλαφέτη Ιλιάνα

Η βιογραφία της κοινωνικής αγωνίστριας Ούλρικε ΜάινχοφΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ENΩ ΣIΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι ν

Μα Θαββάκη μου, ο Κάρογιαν και

ο Θυλλούρηθ είναι γκέι;

Όι, κόρη Έλλη, απλώς

εν λινοπάμπατζιοι!