nait soez'n 38-4

Voor iedereen die werd gecon-fronteerd met een uitverkocht Lowlands, zetten wij de alter-natieven op een rij. Van fietsen naar jazz, tot een optreden van The Four Fighters.

Kleine festivals

pagina 11

Politieke onzekerheid onderwijs

Nait Soez’n

Interview Stephan AntumaHet gezicht van Student & Stad vertrekt uit de gemeenteraad, zonder propedeuse. Over gladde wethouders,

de hippies v a n d e GSb en de zetels van de SOG.

pagina 8 en 9

De homohater van Mokum

In Amsterdam wonen minstens 215 mensen met een apart gevoel voor humor. Zoveel stemden er namelijk op de Republikeinse Moderne Partij. “Niemand durft de homoterreur aan te pakken!”

pagina 5 Tel.: 050-3634675www.groningerstudentenbond.nl

Lees het artikel op pagina 3

Opinieblad voor studerend Groningen apr/mei 2010 38e jaargang No. 4

Nait Soez’n is een uitgave van

Nait Soez’n 2 Nummer 4 38e jaargang

Exit Balkenende IV Onderwijspolitiek in parkeerstand De homohater van Mokum Absurdisme in Amsterdamse politiek

Bezuinigen voor ‘Bologna’Onderwijs vs. de markt

Alles voor de grafiekjes Peilingen bedreigen politiek

Interview Stephan Antuma Gezicht van Student & Stad vertrekt

Vrijheid van meningsuiting Wilders verdient een tegengeluid

Kleine festivals Te laat voor Lowlands? Niet getreurd!

Bijbelboek verstript Billen en borsten zo groot als meloenen

Jaaroverzicht GSb-fracties Wat er gebeurde in de medezeggenschap

3

5

6

8

10

Beste lezer,

Dit is waarschijnlijk de allerlaatste Nait Soez’n van deze redactie. Bin-nen de GSb dreigt men namelijk met ons collec-tief royement. We worden verdacht van het lidmaat-schap van een concur-rerende organisatie: De Groene Ruit. En terecht.

We zijn trouw en schrijven dus nog even dit propagan-danummer voor de medezeggenschap vol, maar vanaf volgende keer verschijnen we onder deze nieuwe titel. Tot dan hoeft de GSb niet voor De Groene Ruit te vrezen, want we doen nadrukkelijk níet mee aan de medezeggen-schapsverkiezingen. Nee, wij mikken hoger. De gebruikelijke aankondiging van BNN-deelname aan de Tweede Kamerverkiezingen had al een hoog ‘je krijgt er een nier bij’-gehalte en gaat definitief niet door. Pro-blemen met de mediawet, schijnt. Wij hebben de erva-ring dat een blad wél partijgebonden kan zijn en doen wél mee aan de Tweede Kamerverkiezingen. Een lijsttrekker hebben we nog niet, maar we willen Gerard Oosterwijk. Zijn LSVb zou, volgens andere media, meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen. Nu Gerard bij de LSVb niet meer mee mag doen, wil ie vast wel met ons spelen. Het is hét moment om een nieuwe partij op te richten. Het is een komen en gaan van politici en partijtjes, en in troebel water is het goed vissen. Het partijlied ‘Wie dan Jan’ galmt nog na in de SP en de PvdA smeerden hun ouwe Cohen een nieuwe job aan. Voor de Groene Ruiters geen leiderschapscrisis en geen verplichtingen in het ge-zin. Wij gaan er vol voor. Dus: bewaar deze Nait Soez’n, lijst hem in als bewijs dat je er van begin af aan bij bent geweest. Volgend keer meer indianenverhalen.

Verder nog:Kort nieuwsWiekes FilmblikGSb-paginaEarl & Meyer

4121516

7

11

14

13

Nait Soez’n is het onafhankelijke opinieblad van de Groninger Studentenbond (GSb). Leden krijgen het blad thuisgestuurd. Reac-ties en artikelen kunnen naar het redactieadres gestuurd worden. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te weigeren of in te korten. Ingezonden brieven zijn bij voorkeur niet langer dan 350 woorden. Advertentietarieven zijn op te vragen via het redac-tieadres.Nait Soez’n verschijnt zes maal per jaar en wordt gratis verspreid in alle gebouwen van de Hanzehogeschool Groningen en de Rijks-universiteit Groningen.Oplage: 1500 stuks (5500 stuks voor de KEI-editie)Ook online te lezen op:www.groningerstudentenbond.nl/ns

Redactieadres: St. Walburgstraat 22a 9712 HX Groningen Tel.: 050-363 4675 [email protected]: Marcel Trip en Joris Heijn (adjunct)Eindredactie: Lars BuitinckRedactie: Nicole Besselink, Ewout van den Berg, Mona Dohle, Wieke van ‘t Veer, Ruben Veldhuis en Paulien Vinke Columnist: Jelmer Mommers Illustraties: Oscar de Boer, Tineke de Boer, Lennart Gäbel, Norna Ross, Annelies Stern, en Paul de VreedeOpmaak: Norna RossDuplicatie: ’t Hartje

3Nait Soez’n Nummer 4 38e jaargang

Goede Tijden, Slechte Tijden valt in het niet bij de dramaserie die Den Haag heet. Sinds de val van het kabinet verlaten de kopstukken massaal de politiek om voor hun kinderen te zorgen, bezwijken ze onder emotionele druk of steken hun kop in het zand. Nait Soez’n zet de gevolgen voor het hoger onderwijs voor je op een rijtje.

Hoger onderwijs in de wacht

door Paulien Vinke

De Tweede Kamer heeft na de val van het kabinet een aantal zaken ‘contro-versieel’ verklaard. Dat betekent dat het demissionaire kabinet plannen niet uit gaat voeren, oftewel dat er pas iets mee gebeurt zodra er weer een volwaardig kabinet zit. Voor een deel heeft dit voor studenten positieve gevolgen, maar ten aanzien van andere plannen is het juist weer nadelig.

ControverseDe wet ‘Ruim baan voor talent’ valt on-der de zaken die controversieel verklaard zijn. In deze wet worden een aantal fel bediscussieerde onderwerpen zoals de harde knip, collegegelddifferentiatie en selectie aan de poort behandeld. Gevolg is in ieder geval dat het collegegeld voor zogenaamde topopleidingen niet ver-hoogd mag worden. Ook de harde knip tussen bachelor en master, waardoor studenten niet aan hun masteroplei-ding mogen beginnen voordat ze hun bachelor helemaal hebben afgerond, is voorlopig van tafel. De bevriezing van de studiefinanciering gaat gelukkig ook niet door. De val van het kabinet lijkt een on-verwachte meevaller voor de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) die altijd groot voorstander van de student-asses-sor is geweest: een studentenvertegen-woordiger in het centrale bestuur van een universiteit of hogeschool die on-derwerpen op de agenda kan plaatsen en een adviserende functie heeft. Op 2 februari werd de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek (WHW) ‘nieuwe stijl’ door de Eerste Kamer aanvaard. Plasterk be-loofde daarbij aan de Tweede Kamer de student-assessor later alsnog te verwij-deren uit de wet. Maar nu hij uit Balken-ende IV is gestapt, vindt de wet in 2011 wellicht doorgang zoals vastgesteld, mét student-assessor. De LSVb zou daardoor haar wens werkelijkheid zien worden. Concurrent ISO (het Interstedelijk Stu-denten Overleg) was tegen de assessor en staat nu voor een lastig dilemma. Zullen de lidbonden van het ISO princi-pieel bij hun standpunt blijven of zullen

ze straks toch hun kandidaten nomine-ren voor de nieuwe functie?

OnzekerheidVerder brengt de val van Balkenende IV vooral onzekerheid met zich mee voor studenten. Van een aantal andere be-langrijke dossiers moet nog maar blijken wat ermee gaat gebeuren. Het gaat daar-bij in het bijzonder om de bezuinigingen en hoe die het onderwijs zullen treffen. Het is aannemelijk dat het studiefi-nancieringsstelsel het in de ‘herover-wegingen’ niet zal redden. De partijen in de Tweede Kamer waren al voor de val sterk verdeeld over dit onderwerp. Sinds de val van het kabinet is het er niet altijd duidelijker op geworden wat het standpunt van de verschillende par-tijen over de studiefinanciering nu ei-genlijk is. De stufi wordt waarschijnlijk een van de heikele onderwerpen in de verkiezingscampagne naar 9 juni. Voor de instellingen en vakbonden in het hoger onderwijs biedt dit kansen om te lobbyen voor de belangen van het hoger onderwijs. Het door studenten opgezet-te actiecomité SOS (Save Our Studies) ziet ook kansen en grijpt de val van het kabinet aan om actie te voeren voor ex-tra investeringen in onderwijs, om de crisis te lijf te gaan. De langetermijngevolgen blijven on-duidelijk. Een commissie van ambte-naren onder leiding van oud-minister Veerman is nog steeds bezig de ‘toe-komstbestendigheid’ van het hoger on-derwijs in Nederland te onderzoeken.

onerkop

De uitkomsten worden elk moment ver-wacht, maar zonder kabinet zal er weinig mee gedaan worden.

Reacties onderwijsveldUniversiteitenkoepel VSNU is niet zo te spreken over de kabinetsval. De VSNU deelt de mening van de studentenvak-bonden dat het spijtig is dat de politiek zes maanden in de parkeerstand staat, terwijl er belangrijke besluiten genomen moeten worden. De universiteiten wil-len net als de studenten investeringen in onderwijs. De HBO-raad zegt daarentegen niet rouwig te zijn om de val, omdat men daar “liever een kabinet ziet dat stevig in het zadel zit dan een regering met partijen die elkaar niet vertrouwen.” Het is in het huidige politieke klimaat van verdeeld-heid maar de vraag in hoeverre er een kabinet zal komen dat stevig in het zadel zit. Momenteel zijn er al enkele tiental-len partijen die zich aangemeld hebben voor de komende Tweede Kamerverkie-zingen. BNN wil een programma starten waarin jongeren een eigen politieke par-tij kunnen winnen en zo mee kunnen doen aan de verkiezingen om jongeren een stem te geven. Al met al lijkt er nog een lange weg te gaan voordat er weer serieuze besluiten genomen zullen worden voor het hoger onderwijs. In de aanloop daarnaar toe is er een belangrijke rol weggelegd voor studenten om hun steentje bij te dragen voor behoud van goed en toegankelijk onderwijs.

STUDIESCHULD


De organisaties die verantwoordelijk zijn voor de invoe-ring van de OV-chipkaart hebben over aandacht niet te klagen. De consumentenbond reikte de Flater award uit aan de chipkaart vanwege de problemen met de invoe-ring. Op de eerste dag dat studenten enkel nog met de chipkaart konden reizen, kwamen bij reizigersvereniging ROVER al 200 klachten binnen. Op die dag hadden 40.000 studenten de benodigde kaart nog niet ontvangen. DUO (de voormalige IB-groep) gaf sommige studenten zonder kaart de tip om dan maar het aanvraagformulier voor de chipkaart als reisbewijs te gebruiken, in plaats van een kaartje te kopen. Studenten die dit doen lopen echter kans op een boete van 35 euro. DUO haalde voor de ze-kerheid het schadevergoedingformulier tijdelijk van zijn website.Om de onduidelijkheid te vergroten kun je bij DUO je geld terugvragen als je het ‘studentenreisproduct’ niet kunt ‘ophalen,’ maar moet je bij het bedrijf Trans Link Systems zijn als je überhaupt geen kaart hebt ontvangen. ROVER heeft studenten nu opgeroepen om alle klachten naar één adres te sturen: dat van het ministerie van on-derwijs, t.a.v. staatssecretaris Bijsterveldt.

OV-chipkaart

De randvoorwaarden voor bindend studieadvies worden “in redelijke mate” nageleefd door onderwijsinstellin-gen. Dat concludeert de Inspectie voor het Onderwijs na een landelijk onderzoek. De inspectie is minder te spreken over de invulling van de beroepsprocedure. Ook worden studenten niet altijd tijdig gewaarschuwd als ze tegen een bsa aan dreigen te lopen en worden er vaak geen exitgesprekken gevoerd met studenten die met hun opleiding moeten stoppen. Exitgesprekken zijn van belang om erachter te komen tegen welke problemen de student aanliep. Op deze wijze kan de opleiding zichzelf verbeteren en de student adviseren welke studierichting wél geschikt is voor hem of haar. De inspectie is ook be-zorgd over het hoge aantal eerstejaarsstudenten dat een bsa aan de broek krijgt: 18% aan de hogescholen en 19% aan de universiteiten. De Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) pleit er naar aanleiding van dit rapport voor om het bindend studieadvies af te schaffen.

Bindend studieadvies niet altijd op orde

Aan de RUG en de Hanzehogeschool vinden in mei weer de verkiezingen plaats voor de universiteitsraad en de Hogeschool Medezeggenschapsraad. Studenten kunnen van 10 tot 25 mei stemmen op de studentenpartij waar ze het inhoudelijk het meest mee eens zijn, of op die vage kennis die op nummer 39 staat. In de raden hebben studenten inspraak op zaken als bindend studieadvies (RUG en Hanze) en de invulling van studieloopbaanbe-geleiding (SLB, Hanze).

Medezeggenschaps-verkiezingen

Het collegegeld moet omhoog en de studiefinanciering moet een lening worden. Dat vindt de commissie die moge-lijke bezuinigingen op het hoger onderwijs onderzoekt. De plannen lekten uit via het Financieel Dagblad. Afgestu-deerden moeten hun lening terugbetalen via de inkomstenbelasting. Zie ook p. 3.

Bezuinigingsplannen uitgelekt

De Rijksuniversiteit Groningen gaat in het volgende academische jaar een bindend studieadvies (bsa) in-voeren. Zes van de negen faculteiten voldoen al aan de 27 randvoorwaarden die de RUG heeft gesteld om een bsa in te voeren, drie faculteiten wachten nog op groen licht. Studenten moeten in hun eerste jaar 40 EC halen en na twee jaar hun propedeuse binnen hebben, anders worden ze gedwongen te stoppen met hun opleiding. In 2008 haalde 61,1% van de eerstejaars aan de RUG 40 punten en haalde 69,9% van de tweedejaars hun prope-deuse. De augustusherkansingen worden afgeschaft om studenten op tijd een bsa te kunnen geven. Daarnaast worden de jaarindelingen van alle faculteiten meer op elkaar afgestemd om een universele afsluiting van het academische jaar te creëren, met bijbehorend afslui-tingsfeest. Eerstejaarsstudenten krijgen minimaal 12 uur college per week. In de universiteitsraad stemden de personeelsfractie en studentenpartij Lijst Calimero vóór een bsa, de studenten van SOG en GSb stemden tegen. Zie ook p. 14.

Update bindend studieadvies RUG


In de wondere wereld van de Republikeinse Moderne Partij (RMP) zijn het niet alleen de koningin, maar ook ‘aggressieve homo-fiele groepen’ die de Nederlandse democratie bedreigen. De partij zorgde voor enige opschudding bij de raadsverkiezingen in Amsterdam, maar blijkt nog veel meer in petto te hebben. (Noot: de citaten in dit stuk zijn zo veel mogelijk letterlijk weergegeven.)

De homohater van Mokum

onderkop

door Joris Heijn

Voor al diegenen die dit verkiezingsnum-mer zwaar te moede hebben opgepakt: niet wéér de demissionaire Balkenende, niet wéér die propagandastukjes voor de uraadsverkiezingen (waarvan ik er genoeg schreef om dit te mogen zeggen) en alsjeblieft niet nog een keer aandacht voor de lokale studentenpartij in de ge-meenteraad. Er is één partij die door-heeft wat het overkoepelende probleem is van de huidige democratie met al zijn saaie verkiezingen: het is de koningin die u onderdrukt en de agressieve homo-seksuele netwerken! Heel even waren ze in het nieuws toen de Amsterdamse lijsttrekker van de RMP, Delano Felter, op de lokale zender AT5 zijn tirade tegen homo’s begon; kijk die vooral terug op internet. Veel mensen deden (terecht) aangifte, maar tegelijk piste je bijna in je broek van het lachen. Hij past hetzelfde soort geperverteerde argumentatie toe die Wilders tegen de islam gebruikt. Maar waar Wilders altijd een beetje zuur overkomt, weet deze man dezelfde absurde redenaties grap-pig te brengen. Vreemd dus dat de RMP Wilders nog niet voorbijstreeft in de pei-lingen. Misschien wordt een bepaalde categorie potentiële stemmers afge-schrikt door de Surinaamse afkomst van meneer Felter, dezelfde categorie men-sen die op internetfora teksten kalkt als “rot op naar je eiland.” Niet zo raar, want de RMP zelf is ook niet zo’n fan van al-lochtonen: het bevorderen van de emi-gratie van allochtonen is een van hun

prioriteiten. Tegelijkertijd weet Felter een categorie mensen aan te spreken die tot nu toe geen vertrouwen hadden in de politiek: “Voor het eerst in mijn leven weet ik zeker op wie ik wil stemmen. Niemand durft de homoterreur aan te pakken […] Maar je hebt je nek durven uit te steken. Goed zo!” Felter is echter niet alleen de politiek in gegaan om “die mensen eruit [te] sodemieteren” omdat “we te maken hebben met hele agressieve homofiele groepen, zoals die homofielen bij de po-litie. Kijk dat moet gewoon weg.” Ook het afschaffen van de monarchie op Am-sterdams lokaal niveau is een prioriteit (vraag me niet hoe). En over ons rechts-systeem heeft de RMP ook een mening: “We moeten zorgen dat we als hetero-seksuelen gelijke rechten krijgen.” Zoals bijvoorbeeld als homo’s om hosties gaan vragen in de katholieke kerk: “Ik denk dat de dominee [sic] aangifte had kun-nen doen wegens belediging.” Felter ziet een politieke partij daar-naast ook als moneymachine, getuige zijn ‘handel’ in politieke partijen op internet: “Invest in a political party in Rusia. What is the profit: free publicity, winning means you and your company will benefit.” Zelf heeft de Amsterdamse lijsttrekker naast zijn handel in politie-ke partijen nog een aantal bedrijfjes die zich volgens zijn beschrijving op internet bezighouden met uiteenlopende zaken, van “organising events, party’s, etc” tot “Sale and buy of military arms, we rent out wars, military coups etc etc etc.” Raar is ook de kijk van de Republikein-se Modernen op het politieke spectrum: “Het links rechts van vroeger zijn tegen-stelling die vanzelf ontstonden omdat er een koningin zat.” Terwijl Felter toch duidelijk hoopt op steun uit linkse hoek bij het verzamelen van handtekeningen om mee te kunnen doen aan de Amster-damse verkiezingen. Op het Kraak Fo-rum stelt hij: “Met uw handtekening willen we uiting geven aan onze hekel aan de politiek,we zijn verstokde krakers helaas zijn we ook ontruimt.”

Op het moment dat je denkt dat het niet veel vreemder kan worden met deze par-tij en deze lijsttrekker, meldt de voorzit-ter van de Rebublikeinse Moderne Partij het volgende. Felter zou in de paar dagen tussen zijn fifteen minutes of fame en de verkiezingen naar België zijn gevlucht, twee dagen in coma hebben gelegen, zijn huisarts hebben bezocht en vervolgens achter zijn computer zijn gekropen om per email aan de voorzitter te melden dat hij eerst moet herstellen omdat hij anders zou overlijden. Gevalletje aanstel-leritis lijkt me. De voorzitter wenst zijn lokale voorman veel sterkte en beter-schap, om hem de dag daarna te royeren als lid van de RMP wegens het toebren-gen van schade aan de partij. De RMP mag Felter wel dankbaar zijn dat hij eindelijk wat leven in de brou-werij bracht in de partij. Uit de notulen van ledenvergaderingen van de partij die tegen Beatrix strijdt, komt een vrij hu-morloos beeld naar voren. Na de zoveel-ste ledenvergadering zonder leden (ken-nelijk kan dat) merkt het bestuur op dat “het niet pleit voor de leden dat ze geen belangstelling hebben voor de partij en de politiek.” En dat terwijl de partij 23 leden telde vóór de royering van Felter. In Amsterdam vonden 215 mensen de redenatie van Felter kennelijk zo overtui-gend dat ze op de RMP hebben gestemd. Of zou het hier gaan om 215 mensen met een apart gevoel voor humor, die blij zijn dat er in onze democratie eindelijk weer eens ruimte is voor de absurde kant van het bestaan?

Nait Soez’n 6 Nummer 4 38e jaargangonderkopOnderwijs: cultuurgoed of koopwaar?

In 1999 sloot Nederland met 28 andere Europese landen de Bolognaverklaring voor “één enkele structuur voor het hoger onder-wijs.” Die structuur is het bachelor-masterstelsel (BaMa). De grotere bedoeling van ‘Bologna’ is het scheppen van een Europese kenniseconomie. Vreemd genoeg moet daarvoor bezuinigd worden, in plaats van geïnvesteerd.

door Ewout van den Berg

In zijn rede Cultuurgoed of koopwaar? sprak hoogleraar Internationale Betrek-kingen aan de VU, Henk Overbeek over hoger onderwijs, globalisering en de leer der internationale betrekkingen. Vijf jaar later is zijn denken belangrijker dan ooit, door de introductie van de ‘Euro-pees Hoger Onderwijsruimte’. De rede van Overbeek is uitgegeven in een dun boekje, dat een mooie inlei-ding vormt op de internationale betrek-kingen. De logica van de markt is in de internationale politiek vanzelfsprekend, en met de uitbesteding van publieke taken aan het bedrijfsleven is het onder-scheid tussen staat en markt sinds de jaren tachtig vervaagd. Volgens Over-beek is globalisering geen natuurlijk pro-ces: wanneer beleidsmakers geloven dat globalisering hen tot iets dwingt, en ze daarnaar handelen, komt die veronder-stelling daarmee ook uit. Een volmaakte self-fulfilling prophecy. Door de ver-vlechting van overheid, bedrijfsleven en intellectuelen volgt de globalisering het neoliberale pad. De afspraken die Europese ministers van onderwijs in 1999 te Bologna maak-ten over “één enkele structuur voor het hoger onderwijs” naar Angelsaksisch voorbeeld, horen volgens Overbeek binnen het proces van economische liberalisering. De organisatie die hier-bij als vliegwiel fungeert is de Wereld- handelsorganisatie. Publieke diensten, zoals onderwijs, worden binnen de re-gels van deze organisatie in principe van liberalisering uitgesloten, maar wanneer publieke universiteiten de concurrentie aangaan met particuliere universiteiten, vervaagt het onderscheid tussen markt en overheid en is het de vraag of het ho-ger onderwijs zijn uitzonderingspositie kan behouden. De ontwikkelingen in het Europese hoger onderwijs worden verder versterkt door de belangen van verschil-lende partijen. Amerikaanse particuliere universiteiten staan te springen om de Europese markt op te gaan en Europese werk-gevers willen een

opleiding die zo goed mogelijk aansluit op de eisen van de markt: employability is het sleutelwoord. Het doel van de Eu-ropese Commissie is dan ook een ver-groting van het concurrentievermogen: de kenniseconomie. De strategie die mi-nisters van onderwijs overeen zijn geko-men, is dan ook in de eerste plaats een reactie op “de dreigende penetratie van particuliere Amerikaanse aanbieders.” “Deze strategie,” stelt Overbeek, komt neer op het “internaliseren van precies die markthervormingen waartegen men zich zegt te willen wapenen.” Het Bolognaproces verplicht lidstaten niet om hervormingen door te voeren. In een veelzeggend communiqué bena-drukt de EU dat de “druk die lidstaten kunnen ervaren” enkel voortvloeit uit hun “negeren van steeds normalere kenmerken” van universiteiten en een verblijf “buiten de mainstream van ver-andering.” Het idee is dat universiteiten gedwon-gen worden te concurreren om (buiten-landse) studenten, en dat zo de kwaliteit omhoog zou gaan. De filosofie van de markt toegepast op universiteiten. Door bezuinigingen en toepassing van het profijtbeginsel – studenten betalen zelf een groter deel van de kosten voor hun studie – worden universiteiten ‘geprik-keld’ efficiënter te werken. Hierdoor kunnen overheidsbijdragen omlaag en particuliere investeringen zoals college-geld (van de studenten), het aantrekken van niet-Europese studenten en spon-soring door het bedrijfsleven, omhoog. Nederland loopt hierin samen met Ita-lië en het Verenigd Koninkrijk voorop: 26,6% van het geld voor hoger onderwijs is afkomstig van particulieren. Doordat het Angelsaksisch model als voorbeeld werd genomen is het niet verwonder-lijk dat het Verenigd Koninkrijk weinig aanpassingen hoefde te maken, terwijl

ook Neder-

land al vóór de Bologna-afspraken het profijtbeginsel had ingevoerd. Zij zijn de voorlopers in dit beleid. Europese landen die onbekend zijn met het profijtbegin-sel en waar de BaMa-structuur moeilijker in te voeren is, waren het afgelopen jaar het podium van studentenopstanden. Naast nationale omstandigheden, zoals een gebrek aan studenteninspraak en de noodzaak tot bezuinigingen (nu ja, natio-naal…) was het Bolognaproces een ge-deelde frustratie. Historicus Chris Lorenz, ook verbon-den aan de VU, merkt op dat de auto-nomie die universiteiten in Nederland sinds de jaren tachtig genieten vooral de vrijheid is om zelf om te mogen gaan met tekorten en bezuinigingen. Hij is vooral kritisch over de manier waarop de kwali-teit van het onderwijs steeds meer naar de achtergrond verdwijnt, terwijl de aspi-raties van Nederlandse managers tot in de hemel reiken. Wat betreft investerin-gen in hoger onderwijs bungelt Neder-land onderaan in de lijstjes. Gebakken lucht versluiert de beroerde staat van ons hoger onderwijs. Lorenz verbaast zich over de Europese ‘kenniseconomie.’ “De systematische productie en toepassing van kennis,” stelt hij, “is immers de bepalende eigen-schap van moderne staten sinds de Ver-lichting.” Aangenomen kan worden dat we nu te maken hebben met een ander begrip van kennis, dit maal gericht op de particuliere exploitatie. Hoewel de kos-ten voor onderwijs grotendeels gedragen worden door de overheid, komen de ba-ten in de eerste plaats het bedrijfsleven ten goede. Socialisering van de kosten, privatisering van de baten. De gevolgen van het Bolognaproces, na-tionale bezuinigingsdrift en de transnati-onale economie laten zich onmogelijk van elkaar scheiden. Studenten in veel Europese landen dwingen met hun pro-testen een discussie af over het doel dat hoger onderwijs dient. Hiervoor is het verschil tussen efficiëntie en effectiviteit belangrijk: het verschil dus tussen iets goed doen, en het goede doen.


Alles voor de grafiekjesWie gaat de baas worden in dit land: Job, J-P, Geert of toch Maurice? Geen politicus kan meer zonder zijn real-time feedback: de peilingen. Hoe cijferneukerij politieke durf om zeep helpt.

door Paul de Vreede

“Het voorstel van partij X komt ze op 4 zetels te staan.” Of nog mooier: “Als er nu verkiezingen zouden zijn, zou partij Y de grootste zijn.” Kul natuurlijk, statis-tisch onderbouwde wichelarij. Zetels in de Tweede Kamer worden niet wekelijks verdeeld, maar elke vier jaar (gemakshal-ve redenerend vanuit het pre-Balkenen-de-tijdperk). Het is maar de vraag of we na een jaar, of langer, nog weten welke impopulaire maatregel partij X toenter-tijd heeft doorgedrukt, of sterker nog: misschien bleek het geheel onverwacht wel een groot succes. Toch wint de zetel als abstracte meeteen-heid aan invloed. ‘De peilingen’ zoals ze in alle vanzelfspre-kendheid genoemd worden, maken een steeds groter en be-langrijker deel uit van onze dagelijkse portie nieuws. Wat een in-teressante graadme-ter lijkt voor politiek succes en draagvlak onder kiezers, is min-der onschuldig dan het lijkt. Niet alleen omdat het de poli-tieke stand van zaken op een oneigenlijke manier herdefinieert, maar vooral omdat deze manier van denken wel degelijk consequenties met zich meebrengt. In een land waar media-aandacht met name lijkt te zijn toegespitst op elke scheet die op het Binnenhof weerklinkt (internationale sportevenementen waar Nederland goed boert komen op een krappe tweede plek) en waar onlusten in derdewereldlanden vooral in komkom-mertijd lijken voor te komen, valt te ver-wachten dat statistieken die betrekking hebben op het reilen en zeilen in Den Haag er als zoete koek in gaan. Politici – het zijn immers net mensen – zijn hier evengoed gevoelig voor. Het lijkt er lang-zaamaan op dat geen enkele partij nog de verantwoordelijkheid voor impopu-

laire maatregelen wil nemen. En als het dan toch moet gebeuren, probeert men uit alle macht de grafiekjes, pardon, het volk, tevreden te stellen. Zo verdedigde oud-minister Wouter Bos onlangs het be-sluit om de studiefinanciering maar af te schaffen met de redenering dat de bak-ker en de slager niet op zouden moeten draaien voor de opleidingskosten van de arts en de notaris. Goed zo Wouter, laat de Hooge Heeren zelf maar hun dure opleiding bekostigen, van onze belas-

tingcenten blijven ze af! Wat is hij toch een Gewone Jongen gebleven. Afhanke-lijk van wie je het vraagt, zou populisme vooral een kenmerk zijn van partijen die zich meer in de periferie van het politiek spectrum bevinden. Nu lijkt het toch be-trekkelijk mainstream te zijn geworden bij de Nederlandse politici om zichzelf als voorvechter van het volksbelang op te werpen. Goed, het is wel erg vergezocht om opi-niemeters als oorzaak van populistische tendensen aan te wijzen. Toch functio-neren ze inmiddels als apparaat dat real-time feedback geeft aan de landelijke bestuurders. In de sterk competitieve omgeving waarin deze zich bevinden,

zullen zij geen kans onbenut laten om zich van dergelijke hulpmiddelen te be-dienen. Als je weet wat de mensen wil-len, kun je daarop inspelen. Deze cijfers meten echter nog iets anders dan de re-actie van de kiezers op politieke besluit-vorming, ze meten namelijk tegelijkertijd het effect van de massamedia op de pu-blieke opinie. Met name de kortetermijn-effecten van hypegevoelige gebeurtenis-sen brengen heftige schommelingen in de peilingen teweeg, wat dan weer hun

positie als ‘nieuws’ versterkt. De politi-cus die zich van deze cijfers bedient, zal onherroepelijk een ze-kere gevoeligheid voor ‘de waan van de week’ ontwikkelen. Het lijkt erop dat de telling van stemmen niet meer uitsluitend is voorbehouden aan de verkiezingstijd, maar, als je het nieuws mag geloven, de nieuwe standaard van politiek succes is geworden. Ik spreek bij deze de ijdele hoop uit dat beleidsmakers zich niet teveel laten lei-den door de cijfertjes en grafieken van De Hond en consorten, maar hun aandacht uit

laten gaan naar hun langetermijnagenda. Ook zou de potentiële kiezer er goed aan doen zich niet teveel aan te trekken van het laatste nieuws rond politicus X, Y of Z of eventuele charme-offensieven in en na de komende verkiezingsgekte. Voordat je het weet gaat het nieuwe kabinet – God verhoede – opnieuw honderd dagen het land in om PR te bedrijven. Statistieken zijn een handig en sterk hulpmiddel als het gaat om het begrijpen van complexe verschijnselen, maar moeten niet ter vervanging van de realiteit gaan dienen. Wanneer het politieke debat op basis van hypothetische zetels plaatsvindt, is nie-mand daarmee gediend. Behalve natuur-lijk een zeker onderzoeksbureau.


Met een spreuken- en gezegdenboek als cadeau en twee lovende speeches aan zijn adres nam Stephan Antuma (Student & Stad) op woensdag 10 maart na twee jaar afscheid van de Groningse gemeenteraad. De welbespraakte politicofiel blikt terug.

Antuma: Afslag Den Haag nog niet in zicht

door Nicole Besselink

Burgemeester Peter Rehwinkel prees de fractievoorzitter van de eenmanspar-tij voor zijn brede kennis van zaken en noemde hem een waardig opvolger van Finn van Leeuwen. “Je bent geen een-dagsvlieg.” Raadsnestor Jan Evenhuis (VVD), die tijdens de afscheidsvergade-ring tevens de rol van showmaster op zich nam, vertelde hoe Antuma naast zijn raadswerk talloze vergeefse pogin-gen deed om af te studeren. “Studieher-vattingen heeft Stephan als maandhob-by.” Als afscheidscadeau gaf hij Antuma een boekje met gezegden. “Dat boekje staat vol met gezegden over de liefde,” vertelt de ambt- en werkloze Antuma een paar dagen na de installatie van zijn opvolger Rebecca Krüders terwijl hij nipt aan een espres-so. “Ik weet niet wat ik nou achter dat boekje moet zoeken.”

Cola op de soosDe student rechten wist op zijn achtste al dat hij in Groningen wilde studeren. Zijn oudere zussen studeerden er toen en namen hem tijdens een logeerpar-tijtje mee naar de soos van de Gerefor-meerde Studenten Vereniging (GSV). Met een cola aan de bar wist hij het: “Dit wordt mijn studiestad.” Tien jaar later, na het afronden van het atheneum, ver-huisde hij naar Groningen. Drie jaar later woonde hij in een kamer boven de soos aan de Hereweg. Daar trok hij onlangs de deur achter zich dicht; hij verhuisde naar de Korrewegwijk. Binnenkort zegt hij ook zijn GSV-lidmaatschap op. Antuma is inmiddels achtstejaars rechten, maar heeft zijn propedeuse nog niet op zak. “Ik heb weinig aan studieori-entatie gedaan, ik koos rechten omdat ik niet wist wat ik wilde. Het is voor mij dan ook meer een middel dan een echt groot doel, dat merk je ook wel aan mijn studieresultaten.” Alleen het vak straf-recht moet hij nog halen. “Dit jaar viel het tentamen samen met het voorjaars-debat en moesten er in de raad belang-rijke beslissingen worden genomen over de nieuwe burgemeester, het Forum en de tram. “En, toen ik in 2002 begon, wa-

ren er nog geen blokkades. In 2008 heb-ben ze de duimschroeven aangehaald en daardoor kan ik nu niet verder.” Het studiebijltje wil hij er niet bij neer gooien. “Dat zou heel dom zijn. Ik ben het aan mezelf en de maatschappij verplicht om mijn bachelor te halen. Ik zou het ook een teken van zwakte vin-den tegenover mijn omgeving als ik nu zou afhaken. Ik zal nooit zo in vuur en vlam staan voor mijn studie zoals ik dat voor andere dingen kan staan. Ik moet nu door die appel heen bijten en hopen dat die goed smaakt. Het is nog even af-wachten of die zuur of zoet is.” Hij beseft dat hij met zijn indrukwekkende CV de eerste sporten van de carrièreladder wel kan beklimmen, maar “ik wil me niet al-leen bewijzen op basis van competenties, maar ook het diplomabriefje hebben.”

Oppassen voor coconnetjesAntuma werkte bij de klachtenlijn van de LAKS-eindexamenlijn, zat in de confe-rentiecommissie van de christelijke stu-dentenbeweging IFES en was bestuurslid van de GSV en het Centraal Uitvoerings-orgaan voor de Studentenorganisaties (CUOS) voordat hij bij Student & Stad te-recht kwam. “Als ik niet in het bestuur had gezeten van de GSV, was ik nooit in aanraking gekomen met Student & Stad. De partij heeft de traditie om alle studen-tenclubs en -verenigingen uit te nodigen op het stadhuis. Met het GSV-bestuur deden we eerst nog wat lacherig over de uitnodiging, want we kenden Student & Stad helemaal niet. In september 2005 zijn we toch gegaan. Grappig, want ik ben actief geworden bij de partij en Stieneke van de Graaf, een bestuursgenoot, zit nu voor de ChristenUnie in de Provinciale Staten van Groningen.” Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 stond Antuma op plaats drie. On-danks de goede peilingen viel Student & Stad dat jaar terug van twee zetels naar één. “Dat waren twee zwarte weken, ik vond het erg moeilijk om dat te verwer-ken.” Voor de nummer twee van de lijst, Roel van der Kamp, was de appel nog zuurder. “Voor hem had het de kroon op

zijn werk moeten worden. Hij wilde niet nog twee jaar wachten, dus ik wist al re-latief snel dat ik in 2008 zou mogen aan-treden.” Bij Student & Stad wisselen de raadsleden elkaar na twee jaar af zodat ze niet te veel studievertraging oplopen. Van het optimisme bij de vorige verkie-zingen zegt Antuma te hebben geleerd. “Je zit al snel in je eigen coconnetje, daar moet je voor oppassen. Iedereen om je heen zegt dat ze op jou gaan stemmen. Dan denk je al snel dat je zeven zetels gaat halen, wat gechargeerd gezegd.” Op


Antuma: Afslag Den Haag nog niet in zicht

het etentje voorafgaand aan de uitslag waarschuwde hij iedereen: “Wellicht dat het er vanavond naar uitziet dat we twee zetels gaan halen, maar wees ook heel blij met één zetel.” Van de uitslag heeft hij niet wakker gelegen. Ondanks de ruime zetel had de partij nog een paar honderd extra stemmen nodig gehad voor een tweede leren stoel. Een goede tip kreeg hij van oud- burgemeester Jacques Wallage. “Laat die wethouders niet te snel uit je vingers glippen tijdens de debatten, pak ze maar

wat steviger aan”, raadde de burgervader hem aan. “Ik vond toen al snel dat ik ze genoeg gemarteld had en nam dan weer wat afstand.” Het politieke voetjevrijen met wethou-der Dekker over fietsborden in de stad deed hij echter al voor die tip. Het college had verkeersborden beloofd in onder an-dere de Here- en Zwanestraat waarop zou staan dat fietsen in deze straten buiten winkeltijden om is toegestaan. Toen de borden in juni 2008 nog niet hingen, be-sloot Antuma verkeerswethouder Karin Dekker daarom te overladen met com-plimenten over haar daadkracht en be-trouwbaarheid. Hevig blozend beloofde ze beterschap. Een week later hingen de borden. “Antuma verstaat de kunst om een mild verwijt in zoveel onnadrukke-lijke complimenten te verpakken, dat je er als wethouder bijna blij van wordt,” prees het Dagblad van het Noorden hem hierna.

Eén of twee zeteltjes minderAntuma is sinds 2005 lid van de Gronin-ger Studentenbond (GSb), maar is daar nooit actief geweest. Ook niet bij de Stu-denten Organisatie Groningen (SOG), de grootste partij in de universiteitsraad, al bezoekt hij daar wel de alv’s. “Maar ik heb daar zelfs nooit op de steunlijst ge-staan. We hebben wel eens onderzocht in hoeverre Student & Stad en SOG inten-siever kunnen samenwerken, maar toen hebben we toch geconcludeerd dat het geen meerwaarde zou hebben. Ook zit-ten er juridisch veel haken en ogen aan.” “Ondanks het feit dat ik me de afge-lopen tijd meer heb georiënteerd op de SOG, vind ik het jammer dat de GSb bin-nen de u-raad zo’n kleine partij is gewor-den”, zegt Antuma. “Het is goed dat het ideologisch geluid sterk blijft doorklin-ken binnen de universiteit. De SOG zou prima met één of twee zeteltjes minder af kunnen, denk ik dan wel eens.” In een interview met het verenigings-blad van de GSV van twee jaar geleden pakte hij de GSb nog hard aan. “Ze plaat-sen zich in het verdomhoekje. Wat mij betreft mag je 48 weken in het jaar met

lange haren en slippers rondlopen en al-les doen wat bij je hippiestijl hoort, maar ga voor die vier weken die de campagne duurt even naar de kapper toe en zorg dat je in nette kleding rondloopt.” Hij noemt de opmerkingen van toen ‘schertsend,’ maar ontkracht ze niet. “Het is zo belang-rijk dat je je standpunten op een toegan-kelijke manier voor het voetlicht brengt. Biologische patat spreekt een merendeel van het electoraat gewoon niet aan.” Hij refereert aan een campagneactie van de GSb van twee jaar terug. “Je moest er nog geld voor betalen ook.” Antuma blikt vooruit op de univer-siteitsraads-verkiezingen in mei. “Het schijnt dat Calimero veel problemen heeft met het samenstellen van een goede lijst. Vorig jaar was het voor groot deel aan Jacco Kwakman te danken dat ze veel mensen op de lijst hadden staan.” Antuma ziet Calimero dan ook wel weer een stapje terugdoen naar twee of drie zetels. “Het zou goed zijn als de SOG eens een keer niet de absolute meerder-heid heeft. Maar goed, dat is vanuit mijn wenselijkheid. Ik denk dat het wel weer een 7-3-2-verhouding zal worden.” Zeven voor de SOG, drie voor Calimero en twee voor de GSb.

Landelijke ambitiesAntuma lacht als hem wordt gevraagd of zijn nieuwe huis in de Korrewegwijk na-tionale ambities uitsluit. Hij wil zich nu, na de gemeenteraadsverkiezingen, eens gaan oriënteren op de landelijke poli-tieke partijen. De ChristenUnie trekt aan hem, maar een knoop heeft hij nog niet doorgehakt. “Ik werd laatst op Facebook uitgenodigd voor een paar ChristenUnie-groepen, maar ik heb beleefd op negeren geklikt.” De komende verkiezingen zal hij dan ook niet op een landelijke kieslijst staan. Hij heeft geen haast. “Als mensen het echt in mij zien, dan maakt het weinig uit of ik 27 of 34 ben. Voor iedereen die politiek actief is, is Den Haag een leuk streven. Ik stippel het niet uit, ik zie wel wat er op mijn pad komt. Afslag Den Haag staat nog niet op de bordjes.”


Vrijheid van meningsuiting is iets wat je doetDe vrijheid van meningsuiting is een hot issue sinds de opkomst van Wilders. Maar de PVV-aanhang heeft een wat ander begrip van deze term dan de bedenkers ervan.

door Mona Dohle

Onlangs werd ik door een medestudent bekritiseerd omdat ik met een poster rondliep waarop ‘Zeg nee tegen de PVV’ stond. De vrijheidslievende student vond de poster anti-democratisch, om-dat die tegen een ‘democratische partij’ inging. Hij beriep zich op de vrijheid van meningsuiting voor de PVV. Daarmee zegt hij veel over de nieuwe manier waarop velen deze vrijheid be-grijpen: alsof Wilders deze vrijheid in pacht heeft en ik daarom geen kritiek op hem mag hebben. Zo zien mensen de vrijheid van meningsuiting als een statisch gegeven waar iemand (in dit geval Wilders) over kan beschikken. Als je je uitspreekt tegen deze per-soon, spreek je je uit tegen de vrijheid van meningsuiting. Dit begrip staat verre van de vrijheid van meningsuiting als democratisch ideaal. Om dit beter te begrijpen is het belangrijk om terug te gaan naar de ideeën van een van de grootste denkers over de vrijheid van me-ningsuiting, de liberale filosoof John Stuart Mill. In zijn beroemde werk On Liberty pleit hij voor een absolute vrijheid van meningsuiting waarbij hij benadrukt dat we onze eigen op-vattingen permanent in twijfel moe-ten blijven trekken. Betekent dat ook dat we niet mogen proberen ande-ren te overtuigen? Integendeel: “it is cowardice to shrink from acting on their opinions, and allow doctrines which they honestly think dange-rous to the welfare of mankind, to be scattered abroad without res-traint, because other people, in less enlightened times, have persecuted opi-nions now believed to be true.” Terugkomend op de discussie met mijn medestudent, wat zouden we van Mill kunnen leren over de vrijheid van meningsuiting? Naar mijn mening rede-neert Mill dat iedereen vrij zou moeten zijn om te kunnen zeggen wat hij denkt, maar dat dit tegelijkertijd ook een ver-plichting voor de maatschappij met zich mee brengt, namelijk de plicht om me-ningen te bekritiseren waarvan jij denkt dat ze gevaarlijk zijn. Op die manier wor-den vrije meningen gecontroleerd. Niet

door repressie of censuur, maar door kri-tische reflectie en debat. Daar vloeit ook een ander kritiekpunt op de hedendaagse kijk op de vrijheid van meningsuiting uit voort. Vrijheid van meningsuiting wordt als een doel op zich gezien, in plaats van als een middel

tot een doel. Dit recht bestaat niet pri-mair omdat het leuk is dat iedereen kan zeggen wat hij wil. In een democratische maatschappij heeft het een heel speci-fieke functie, namelijk het controleren van de macht. Terugkijkend naar het voorbeeld over Wilders, zou men hier te-genin kunnen brengen dat Wilders nog geen macht heeft, aangezien hij nog geen minister-president is. Daarmee wordt echter de macht van zijn ideeën onder-schat die hij als politicus en centrale figuur in de media weet te verspreiden. Het recht op vrijheid van menings-

uiting wordt door Wilders-aanhangers vaak gebruikt om tegenstanders de wind uit de zeilen te nemen. Want Wilders mag toch zeggen wat hij wil? De vrijheid van meningsuiting wordt dan een mid-del om anderen tot zwijgen te dwingen. Terwijl liberalen zoals John Stuart Mill het juist zouden zien als de plicht om de meningen van anderen in twijfel te trekken en te bekritiseren. De aandacht die Wilders krijgt zou daarom moeten verschuiven van Wilders als persoon, naar zijn islamofobe ideologie die zich onder grote delen van de Nederlandse bevolking verspreidt. Dit zou de cen-trale taak van de politieke oppositie tegen Wilders moeten zijn. Zijn ra-cisme zou blootgelegd moeten wor-den als een directe bedreiging voor de democratie. Het lijkt vanzelf-sprekend, maar blijkbaar hebben zelfs linkse partijen dit nog niet doorzien: de discussie zou niet di-rect met Wilders gevoerd moeten worden, maar met iedereen die zijn ideeën niet gevaarlijk vindt. Omdat deze stap echter niet gemaakt wordt, is het uiteinde-lijk een rechter die deze taak op zich neemt en daardoor inder-daad de vrijheid van meningsui-ting dreigt te beperken. Daarmee geven we de controlefunctie die wij in een democratie heb-ben uit handen. Een gerechts-hof kan geen maatschappelijk debat voeren. Een rechter kan

het woord verbieden aan een per-soon die zich aan racisme schuldig

maakt, maar hij kan niet het woord verbieden aan grote delen van de Ne-

derlandse bevolking die inmiddels ge-loven dat de Islam het probleem is van veel van de huidige problemen in Neder-land. Daarom zal een rechter de proble-men niet kunnen oplossen, maar alleen kunnen verergeren. De enige manier om echt voor de vrijheid van meningsuiting op te komen is dan ook om eindelijk in actie te komen. Niet tegen Wilders als persoon, maar tegen zijn racistische ideologie. Vrijheid van meningsuiting is niet iets wat je hebt, maar wat je doet, door in debat te treden.


door Marcel Trip Ons eigen Groninger Gideon 3.0 Music Festival is bijvoorbeeld een aanrader. Gideon is van een uit de hand gelopen verjaardagsfeest van een bewoner van het Gideonterrein (weggestopt aan de rand van de stad, achter de Euroborg) uitgegroeid tot een driedaags festival met maar liefst negen podia. Je moet hier dus zeker iets kunnen vinden dat je aanspreekt. Deze derde editie van Gi-deon vindt plaats in het weekend van 4 t/m 6 juni. De sfeer op het festival is eigenzinnig en gemoedelijk.

Ook dicht bij huis is de Zomerjazzfiets-tour. Al fietsend door het Groninger Ommeland begeef je je van jazzconcert naar jazzconcert. Deze vinden plaats op pittoreske locaties in kleine dorpen, zo-als in kerken en boerenschuren. Op het moment van schrijven is er nog geen line-up bekend, maar als je van fietsen en van jazz houdt, zit je eigenlijk altijd goed. Het festival voor fietsers is op za-terdag 28 augustus.

Iets verder van huis is het Troubadour Treffen in de Prinsentuin te

Leeuwarden. Dit

folkfestival vindt plaats op 22 augustus. Er spelen nationale en internationale singer-songwriters. Vorig jaar stond Lucky Fonz III er nog op de planken, bij velen bekend geworden als huistrou-badour van De Wereld Draait Door. De line-up van de komende editie is nog niet bekend.

Een ander leuk tuinfestival is het Nir-wana Tuinfeest. Dit jaar vindt de 35e editie van het festival plaats, en wel van 20 tot en met 22 augustus in het prachtige Brabantse Lierop. Nog nooit van Lierop gehoord? Toch wisten grote namen als Danko Jones, Urban Dance-squad en de Fun Lovin’ Criminals de weg naar het tuintje te vinden. Dit jaar staan onder andere Sepultura en Sick of it All op het program. De laatste dag van het feest is de toegang gratis en spelen er coverbands als de Kings of Lyon, The Four Fighters en Coldplace.

Alle tot nog toe besproken festivals zijn qua entree trouwens een stuk goedko-per dan Lowlands. Maar het Venloose Zomerparkfeest spant toch wel de kroon. Dit is het grootste gratis meer-daagse festival van Nederland. Vier dagen lang is het Julianapark in hartje Venlo omgetoverd tot een festivalter-

A campingflight to where?Je bent er helemaal klaar voor. Je kistjes ingevet, een iglotentje aangeschaft en je meest ‘modderproof’ outfits klaargelegd. Je hebt alleen nog geen kaartje gekocht... en dan blijkt Lowlands 2010 al uitverkocht. Droog die tranen: Nait Soez’n schotelt je wat zomerfestivals voor die ook zeker een bezoekje waard zijn.

rein met vier podia. De nadruk van het programma ligt op muziek, maar er is ook aandacht voor dans, theater, film, mode, literatuur, architectuur en weten-schap. Een cultuurcocktail van formaat. Dit festival loopt van dinsdag 26 tot en met zondag 29 augustus. Hadden we al gezegd dat het gratis is?

Ook gratis: het Uit je Bak! Festival in Castricum, jaarlijks georganiseerd door de Vereniging Vrienden van de Bakkerij. Dit festival is begonnen als slotfeest van het poppodium de Bakkerij, dat onder-tussen niet meer bestaat. Het festival is echter een jaarlijks terugkerend feest geworden. Naast muziekacts in verschil-lende stijlen komen er ook vele andere kunstdisciplines aan bod, zoals theater, beeldende kunst en fotografie. Dit feest is op zondag 1 augustus mee te maken.

Doe je het voor prijswinnaars? Dan moet je net even over de grens bij de zuider-buren kijken. Het Cactusfestival won dit jaar de eerste European Festival Award in de categorie van kleine festivals. Het fes-tival vindt plaats in het weekend van 9 tot 11 juli in Brugge. Of het goed is? Geen flauw idee, maar het won een prijs dus je kunt allicht eens gaan kijken hoe de Bel-gen rocken op kleine festivals.


door Wieke van ‘t Veer

Quentin Tarantino is een productieve man. Hij regisseert films, schrijft scripts en speelt in zijn eigen films. Zo eens in de anderhalf à twee jaar komt er een film van hem uit. Ik heb nog nooit iets van hem gezien dat ik niet goed vond. Het komt alleen wel eens voor dat hij een film uitbrengt die aan mijn aan-dacht ontglipt. Zijn nieuwe, Inglourious Basterds, heb ik bijvoorbeeld nog niet ge-zien. Dat is expres, want hij leek me en beetje naar. Geweld is sowieso niet iets wat Tarantino schuwt, maar deze leek me toch echt iets te gruwelijk. Maar toen ik zijn film Death Proof uit 2007 te koop zag liggen, aarzelde ik niet. Dit was ook zo’n film die aan me voorbij was gegaan, ik had er weinig over gehoord. Des te leuker, want dan is het zien ervan nog een verrassing. En ik kan je vertellen dat de film vol verrassingen zit. Lastig voor een filmrecensent, want ik ontneem je een deel van het plezier in de film als je de plot- wendingen kent, maar het recenseert wel een stuk ge-makkelijker als je kunt ver-tellen waar de film over gaat! Death Proof is overigens on-derdeel van een tweeluik, samen met de door Robert Rodriguez geregisseerde film Planet Terror. Gezamenlijk heten de films Grindhouse. Het idee was ooit ze samen te vertonen met neptrailers als pauzegebeurtenis, maar na tegenvallende resultaten zijn de films in Europa apart uitgebracht. Tarantino is een filmfan en dat merk je vooral aan zijn recentere producties. Het Kill Bill-tweeluik uit 2003 is een hommage aan Oosterse vechtfilms en zo is Death Proof een eerbetoon aan obscure autoachtervolgingsfilms. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de serie Dukes of Hazzard of aan Gone in 60 Seconds. Een risico hiervan is dat je er geen zak aan vindt als je de originelen niet hebt gezien en de verwijzingen niet herkent of niet weet te waarderen. Nu heb ik niet zoveel met auto’s of films over auto’s, maar gebrek aan autoachtervol-

gingsfilmhistorisch perspectief heeft me niet gehinderd bij het bekijken van dit eerbetoon. Hij is gewoon retespannend. Helaas ontkomt ook de grote Taran-tino blijkbaar niet aan plotgaten. Ik kan er niet te veel over zeggen zonder het plot te verklappen, dus ik plaats de grote vragen hier kaal: 1. Waarom zegt Warren (gespeeld door Tarantino) niets als de stuntman een liftster meeneemt? En 2. Waarom stoppen de vrouwen niet bij het eerste deel van de achtervolging? Als je mij het antwoord kunt geven, mail

Snelle auto’s, blote voetenDe Tarantino-film Death Proof gaat over auto’s. Maar dat geeft natuurlijk niets.

dan naar de redactie. Ik snap er namelijk werkelijk niks van. Er komt echter een aantal interes-sante motieven voorbij in de film. De cameraperspectieven zijn bijvoorbeeld niet zomaar gekozen. Je ziet regelmatig blote voeten. Waarom blote voeten? Mis-schien om sensualiteit te benadrukken, of kwetsbaarheid. Er wordt in ieder ge-val, naast blote voeten, veel aandacht besteed aan vrouwelijk schoon in Death Proof. Sterker nog, het is een van de belangrijkste aspecten in de film. Uit-gebreide shots van billen, bovenbenen, verleidelijk zwaaiende vrouwenlicha-men; ik werd er bijna lesbisch van. Ook leuk is dat je in het onzekere wordt gelaten over de tijd waarin de film

zich afspeelt. Heb je net op basis van de omgeving, kapsels, kleding, muziek, auto’s, de sfeer en het camerawerk beslo-ten dat het scenario zich eind jaren ‘70, begin jaren ‘80 moet afspelen, gaat er opeens een mobiele telefoon af. Binnen de film zijn daarnaast sommige scènes in zwart-wit en andere in kleur geschoten. Tarantino speelt vrolijk met de tijdgeest en is niet te beroerd om zijn lettertypes daar op aan te passen. Ook interessant is het tempo van het plot. De film begint namelijk hemel- tergend, gruwelijk, tenenkrommend, gaperig traag. In het eerste half uur ge-beurt er werkelijk niets. Zit het uit, want je wordt beloond voor je geduld. Echt waar. Het tempo wordt langzaam maar zeker opgevoerd tot het zo snel gaat dat je nauwelijks kunt verwerken wat je zo-juist hebt gezien. Dat heeft ook te ma-ken met de eerder genoemde voorliefde van Tarantino voor geweld. Death Proof

is behoorlijk grafisch wat dat betreft. De narigheden worden je in het gezicht gesmeten met het gemak waarmee Geert Wilders an-dermans ideeën voor knet-tergek uitmaakt. En, zoals altijd bij Taran-tino, speelt muziek een belangrijke rol. Waar in veel films muziek wordt

gebruikt als ondersteuning of commu-nicatiemiddel (Oeh! Een spannend mu-ziekje! Nu zou het dus eng moeten zijn!) lijkt de muziek bij hem bijna een perso-nage te zijn en een eigen bestaansrecht te hebben. Tarantino heeft een originele muzieksmaak die er niet zelden voor zorgt dat de soundtracks van zijn films op zichzelf ook populair zijn geworden. Naast de muziek hebben we nog de au-to’s die een belangrijke rol spelen, maar die vind ik zelf niet zo interessant. De ti-tel, Death Proof, slaat op de auto van een van de hoofdpersonages van de film. Het is de opgevoerde auto van Stuntman Mike. En als je niet gelooft dat die auto bestand is tegen de dood, moet je maar eens naast Mike gaan zitten...


In den beginne was de vrouwDe Sodomieters zijn een wat nichterig volkje, de incest tussen Lot en zijn dochters is vast nooit grafischer weergegeven en Eva heeft billen en borsten zo groot als meloenen. Robert Crumb, grootmeester van de underground comix, tekende de stripversie van het bijbelboek Genesis, die vorig jaar in Nederlandse vertaling uitkwam.

door Lars Buitinck

Zelfbenoemd perverseling R. Crumb werd in de jaren ‘60 bekend met creaties als de immer geile kater Fritz the Cat en andere comix over randtypes. Hij gros-siert in ielige mannetjes en grote vrou-wen met volle borsten en ronde billen (en zo nodig zonder hoofd). Sinds de jaren ‘90 maakt hij ook serieuzer wer-ken, zoals een inleiding op het werk van Kafka. Vorig jaar kwam, na vier jaar teke-nen, zijn versie van het boek Genesis op de markt. Ter herinnering: Genesis loopt vanaf de schepping (“In den beginne schiep God de hemel en de aarde”), via Adam en Eva, de zondvloed en veel huwe-lijken, moord en overspel tot de dood van Abrahams achterkleinzoon Jozef in Egypte. Genoeg stof voor ruim 200 pa-gina’s graphic novel. De aankondiging van dit werkje was goed voor enig enthousiasme in de

(advertentie)

(literaire) pers, maar de verschijning was beduidend minder aandacht waard. Wellicht kwam dat door de tussentijdse verschijning van Winshluss’ Pinokkio, ster van het Festival van Angoulème, maar terecht was het niet. Crumb heeft goed werk geleverd: zijn Genesis is een stemmige zwart-wit weergave van het bijbelboek. Mét grote vrouwen, maar ook getrouw aan de tekst. Blijkens zijn nawoord heeft Crumb veel inspiratie ontleend aan Savina Teubal. Volgens de feministische interpretatie van deze joodse theologe is de overge-leverde tekst een bewerking van oudere teksten uit een matriarchale traditie. Dat komt vanaf het tweede hoofdstuk naar voren, waar de bange Adam met het zweet op zijn voorhoofd zijn vrouw erbij lapt als degene die de appel at. The rest is history. Crumbs God is de ultieme vertegen-

woordiger van mannelijke overheersing. Deze strenge oude Vader met haar en baard tot op Zijn voeten (en behaarde armen en benen) leidt het baardige na-geslacht van de sullige Noach tot hun heerschappij over de vrouw en over de verwijfde stadsvolken om hen heen. De flaptekst die ervoor waarschuwt minderjarigen het boek ‘uitsluitend on-der geleide’ te laten lezen, zal vooral bestemd zijn voor gelovigen die de bi-zarre verhalen over de verkrachting van Sara door Farao (met instemming van haar man) en gedwongen besnijdenis-sen onder een laag gedragen taal willen houden. Voor de vrijdenkers onder ons is Crumbs nieuwste een prima inleiding op de bijbel. Wie alleen platte grappen ver-wacht kan beter de Rode Oortjes kopen.

R. Crumb, Het Boek Genesis. De Harmonie/Oog & Blik, 2009. Paperback, 216 pp., €22,50.


U-raadsjaar gekenmerkt door bindend studieadvies

Verkiezingen Hanze: gezond eten “een eyeopener”De verkiezingen voor de Hanze Medezeggenschapsraad (HMR) staan weer voor de deur. Nait Soez’n vroeg de GSb’ers in deze raad wat ze afgelopen jaar bereikt hebben met hun vier zetels.

door Marcel Trip

Het was een moeizaam begin voor de GSb-fractie op de Hanzehogeschool. Lijsttrek-ker Ramez Braun haakte al vroeg in het jaar af (maar voegde zich wel bij de nieu-we GSb-Werkgroep Internationale Stu-denten). Theo Kik, student technische be-drijfskunde, nam zijn zetel over en werd fractievoorzitter. En zo kwam de fractie na de stoelendans dan toch op stoom. Dit resulteerde onder meer in een no-titie over de kantines in de Hanzehoge-school. Het eten is er te duur, er is niet veel keuze en het aanbod van een gezon-de hap laat volgens de fractie al helemaal te wensen over. “Uit enquêtes die we hebben afgeno-men onder studenten van verschillende schools kwam eigenlijk steeds hetzelfde naar voren,” aldus raadslid Sjoerd Sijbes-ma. “De kantines zijn te duur, gezonde voeding is aanzienlijk duurder dan onge-zond voedsel en de kwaliteit is niet om

over naar huis te schijven. Bovendien is er met de toename van avondrooste-ring en internationale studenten steeds meer behoefte aan een warme hap.” Het facilitair bedrijf van de Hanzehogeschool heeft intussen laten weten de aanbeve-lingen van de GSb zeker mee te nemen. Cateraar Beijk, het bedrijf dat de kanti-nes bevoorraadt, noemt de punten die de studentenbond aandraagt in de Hanze-Mag zelfs “een echte eyeopener.” Een ander heikel punt op de Hanze is en blijft de studieloopbaanbegeleiding (SLB). De SLB werd in februari door de medezeggenschap besproken. Dat stu-denten dit een punt van belang vinden bleek wel uit de goed gevulde publieke tribune. Volgens Sijbesma was de no-titie die de GSb-fractie twee jaar eerder al schreef over de SLB leidend in het overleg. “Het ging er met name om dat SLB echt begeleid moet worden. Nu krij-

gen studenten punten voor het vak SLB. Maar de vertrouwensfunctie van de be-geleider wordt veel groter als hij je niet beoordeelt voor credits.” Hoewel het bestuur van de Hanzehogeschool welwil-lend naar de kritiek luisterde, wilde het CvB geen concrete toezeggingen doen. “Het blijft voor ons dus belangrijk punt van aandacht,” verzekert Sijbesma strijd-lustig. En de verkiezingen? “Samen met de nieuwe kandidaten zien wij de aanko-mende HMR-verkiezingen met plezier te-gemoet. Wij zijn klaar voor de campagne! Net als vorig jaar gaan we voor één zetel winst zodat wij studentenbelangen kun-nen behartigen met een nog diverser en sterker team.” De verkiezingen op de Hanzehoge-school vinden plaats van 10 tot en met 25 mei. Lijsttrekker namens de GSb is Ger-ben Brands.

Het was een bewogen jaar voor de éénmansfractie van de Groninger Studentenbond (GSb) in de universiteitraad. Met name de discussie over het bindend studieadvies (bsa) deed de gemoederen hoog oplopen, tot een bezettingen aan toe. Calimero was voor bsa, waardoor een maatregel die jarenlang op verzet kon rekenen van studenten in de raad opeens is ingevoerd. Eénmans-fractie namens de GSb, Thomas Wagenaar, blikt terug.

door Thomas Wagenaar

Een tegenstrijdige term, bindend studie-advies. Hoe kan een advies nu bindend zijn? Helaas zijn de problemen over de bsa niet alleen semantisch van aard. De GSb heeft dan ook het nodige gedaan te-gen de invoering van het bsa. We hebben een grootschalig referendum georgani-seerd dat werd ondersteund door tal van studentenorganisaties. De conclusie was duidelijk: geen bsa op deze manier. Helaas gaat het bsa er toch komen, in wat voor vorm dan ook. Goedlopende curricula moeten worden aangepast, au-gustusherkansingen moeten weg, studie-begeleiding moet op de schop enzovoort. Misschien denk je: “da’s toch fijn, zo’n vernieuwing?” Niet als die deze kant op

gaat. Een negatieve maatregel waarmee je (misschien!) de rendementen van de universiteit op kunt krikken met een procentje of vijf. Eigenlijk zouden we liever niet in termen van rendementen praten, maar in termen van studiesuc-ces. In die trant heeft de GSb voorgesteld om eerstejaars tegemoet te komen die het aantal vereiste punten net niet halen door omstandigheden die te maken heb-ben met het opzetten van een compleet nieuw leven in een andere stad. De rec-tor heeft dit opgepakt en ingebracht in het pakket aan maatregelen dat vereist is voor de implementatie van het bsa. De GSb is zich dan ook al aan het voor-bereiden op de consequenties van het

bsa die studenten komend collegejaar over zich heen zullen krijgen. Dit gaan wij hopelijk doen met meer menskracht dan dit jaar, ook al heeft de GSb bewezen zelfs met een éénmansfractie nog heel veel voor elkaar te kunnen krijgen. Met meer GSb’ers in de raad wordt de kri-tiek op maatregelen als een bsa sterker, en worden de studentenbelangen aan de RUG actiever behartigd.

Op de lijst voor de komende verkiezingen:1. Albert Schie (KI en wijsbegeerte)2. Tim Span (geschiedenis)3. Tanya Dolis (beurspromovendus bij GMW)4. Wiebe Geert de Groot (geneeskunde)


De winter duurde dit jaar zo lang dat we stiekem vreesden dat we al aan de nieuwe ijstijd waren begonnen. Het zout was daardoor zelfs een hele tijd op, waardoor onze hoge bloeddruk daalde tot een bijna gevaarlijk niveau. Gelukkig was daar de landelijke poli-tiek die zo vriendelijk was met haar tenenkrommende plannen voor hoger onderwijs onze bloeddruk weer op peil te brengen. De ov-chipkaart was daarbij het grootste succes om de stu-denten in beweging te houden met dit koude weer. Veel studenten moesten meerdere malen met hun ov-kaart de pooltocht naar de dichtstbijzijnde Hol-landse supermarktketen maken om hun ‘reisproduct op te halen.’ Nee, je ziet niet dubbel: je leest dit goed, echt! Studentenactiegroepjes schoten de af-gelopen tijd dan ook als paddestoelen uit de bevroren grond. Zij bezetten instellingen voor hoger onderwijs en zelfs het ministerie van OCW werd ge-blokkeerd uit onvrede met de plannen. Begin maart werd ook weer de lan-delijke huisjesmelker van het jaar verkiezing gehouden. Dit keer ging Wim Bulten er met die eer vandoor. Een paar jaar terug won Bulten al de Groningse editie van deze verkiezing. Nog nooit was er zoveel aandacht als deze keer, omdat de meest spraakmakende klacht later ongegrond bleek. Jammer dat som-

migen hierdoor van mening waren dat de hele uitreiking daarmee ongegrond was. Excuses van de organisatoren van de verkiezing voor het verspreiden van de klacht zonder deze eerst te verifië-ren zijn zeker op zijn plaats, maar veel reputatie had Bulten niet meer hoog te houden gezien de vele verhalen van be-dreiging, slecht onderhoud en woeker-prijzen voor kamers. Ook binnen de Groninger Studen-tenbond gebeurde er natuurlijk weer veel. Zo zijn we nu dankzij onze mili-euwerkgroep SMOG de 50e organisatie die aangesloten is bij de Natuur- en Milieufederatie Groningen. Het SMOG reikte ook een gerecyclede fiets uit aan een van de studenten die tijdens de af-gelopen KEI-week zijn mondiale voet-afdruk liet berekenen. Nog nooit was een fiets zo mooi opgeknapt nadat hij uit de gracht was gevist. De gelukkige winnaar was er dan ook erg blij mee. Het SMOG kreeg ook maar liefst 100 mensen zo ver hun verwarming lager te draaien vanwege het klimaat, en dat ondanks de strenge winter. Hoe deden ze dat? Simpel: door studenten eraan te herinneren hoe warm en gezellig het is om met je vriendje/vriendinnetje sa-men in één slobbertrui te huizen. Het Studentensteunpunt heeft weer sollicitaties gevoerd en we hebben weer een aantal kersverse steunpun-

ters mogen verwelkomen bij onze bond! Dit werd uiteraard gevierd met taart om de nieuwe mensen welkom te heten én om de huidige steunpunters te bedanken voor hun enorme inzet bij de vele ov-chipklachten. De fractie in de Hogeschool Mede-zeggenshapsraad heeft hun notitie ingediend om het kantinebeleid van de Hanzehogeschool aan te pakken. De notitie werd zeer enthousiast ont-vangen, zowel door het personeel, de studentengeleding, het College van Bestuur én door cateraar Beijk, die de kantinefaciliteiten beheert. Er worden nu gesprekken met de laatste twee ge-voerd om de plannen ten uitvoer te brengen, waarbij onder andere serieus wordt gekeken naar de mogelijkheid van het aanbieden van een warme maaltijd in de kantine. Ook de fractie in de universiteits-raad is druk bezig geweest. Zo is de kandidaatsfractie voor de komende verkiezingen bekend. Er staat weer een zeer sterke lijst klaar om vol energie en enthousiasme de verkiezingen te-gemoet te gaan. Ook is de fractie druk bezig met de hele bsa-discussie en het ‘openen van beerputten’ zoals de frac-tie het zelf noemt. We wachten met spanning af wat er uit deze beerputten tevoorschijn zal komen. We zullen het vast snel weten!

www.groningerstudentenbond.nl/lidworden

De Groninger Studentenbond (GSb) behartigt de belangen van alle studenten in Groningen. Nieuwsgierig? Kom een keer langs! De Groninger Studentenbond is van maandag tot en met donderdag geopend van 12 tot 17 uur.

St. Walburgstraat 22atel: 050-3634675

De inhoud van deze pagina valt onder de verantwoordelijkheid van het GSb-bestuur.


door Jelmer Mommers

Het zijn goede tijden voor conservatief Nederland: de politiek is stroperiger dan ooit. Begin van de oplossing? Kappen met uitstellen! Omdat Balkenende weer eens is gestruikeld – wat heeft die man toch? – worden ‘controversiële onderwer-pen’ even niet besproken in Den Haag. Voorlopig dus ook geen baanbrekend beleid dat urgente problemen aanpakt. Dat lijkt reuze ernstig, maar eigenlijk missen we dat soort beleid al veel langer. Structurele problemen– de verduurzaming van de Nederlandse economie voorop – worden in Den Haag al jaren vooruitgeschoven. Het jongste onderwerp dat slachtoffer werd van deze tenenkrommende bestuurlijke cultuur is de kilometer-heffing. Eurlings had het bijna voor elkaar, toen het CDA besloot dat het toch dol is op asfalt. Hier zit iets fundamentelers achter, dat geregeld voor-komt en er ongeveer zo uitziet: Politici nemen na eindeloos polderen een principebesluit over een lastig agendapunt. Ambtenaren gaan met het beleid aan de slag. Er wordt geld uitgegeven aan dure ‘communicatietrajecten’ die de bevolking ontvan-kelijk maken voor de aanstaande verandering. En als het dan bijna zo ver is zijn er weer verkiezingen in de buurt waarbij het genomen principebesluit opnieuw inzet kan worden van politieke strijd. Voor Groningers heb ik twee woorden om dit te illustre-ren: tram en Forum.Maar het kan heus wel erger. Worden we het tijdens de coalitieonderhandelingen ergens niet over eens? Dan bombarderen we dat onderwerp gewoon tot taboe, heb-ben we het over vier jaar wel weer over. Eén woord, ook leuk voor bij galgje: Hypotheekrente-aftrek. Meer woorden? Kernwoorden. De kernwoorden van deze politieke cultuur zijn uitstellen, overleggen, heroverwegen. Allemaal antoniemen van doen. Deze stroperigheid is onuitstaanbaar. Wat we nodig hebben zijn politici die durven te leiden, die niet uit-stellen wat vandaag moet gebeuren. En we hebben men-sen nodig die – als het ze te langzaam gaat – hun eigen conclusies trekken door zelf iets te doen. Maakt niet uit wat. Ga eens wat doen.

Het woord van de dag is ‘doen’

www.groningerstudentenbond.nl

nait soez'n 38-4

Documents