nature now
DESCRIPTION
Tentoonstelling CBK DrentheTRANSCRIPT
Nature Now24 sept 2012 t/m 8 jan 2013Eigentijdse opvattingen van natuur in de kunst
Peter De Cupere Dennis Amatdjais Ronald van der Meijs Erik Odijk Reinier Lagendijk City Salad Ivan Henriques Semâ Bekirovic Persijn Broersen en Margit Lucács Sjef Meijman Claudy Jongstra
Peter De Cupere 1
Dennis Amatdjais 2
Ronald van der Meijs 3
Erik Odijk 4
Reinier Lagendijk 5
City Salad 6
Ivan Henriques 7
Semâ Bekirovic 8
Persijn Broersen en Margit Lucács 9
Sjef Meijman 10
Claudy Jongstra 11
8.
4.
9.
Inhoudsopgave
PlattegrondTentoonstelling Nature Now
4.
7.
10.
5.
1.
6.
1.
11.
2.
4.
11.
3.
Nature NowEigentijdse opvattingen van natuur in de kunst
De mens heeft lang gedacht dat de natuur geheimzinnig en goddelijk was. Deze gedachte
vatte in de Romantiek opnieuw post. In de Romantiek kwam de subjectieve, individuele ervar-
ing centraal te staan. Daarnaast ontwikkelden in deze periode kunstenaars en intellectuelen
een afkeer voor wetenschap, industrie, techniek en grote steden. Voor de beleving van de
natuur had dit tot gevolg dat volgens hen slechts de wildernis tot de echte, pure natuur zou
behoren. De natuur wordt daarbij als oerkracht gezien en de mens slechts als kleine schakel in
het spel van deze krachten. Dit gedachtegoed is terug te vinden in de tekeningen van Erik Odijk.
Het ingrijpen van de mens in de natuur is van alle tijden. Altijd al is de natuur de grootste
vijand of de beste vriend van de mens geweest. Ook in Nederland is de dreiging van de natuur
heel reëel. Een groot gebied van Nederland zou zonder de beschermende dijken onder water
staan. Andere delen van de wereld hebben te maken met aardbevingen, overstromingen,
orkanen, modderstromen of uitbarstende vulkanen. Natuurgeweld is aan de orde van de dag.
Maar nadat we ons eeuwenlang hebben moeten wapenen tegen natuurkrachten, is de mens
zich steeds meer gaan interesseren voor de samenstelling en werking van verschillende
aspecten van de natuur. Tegenwoordig zijn we zo ver dat we de natuur kunnen manipuleren.
We zijn nieuwsgierig naar wat er allemaal mogelijk is, maar er zijn ook stemmen die zeggen
dat we hierin te ver gaan. De mens lijkt verblind door de schijnbare oneindige mogelijkheden.
Hiermee veroorzaken we fenomenen waarvan we de gevolgen nauwelijks kunnen overzien. De
opslag van kernafval, de productie van chemische stoffen die door de natuur niet af te breken
zijn en de opwarming van de aarde zijn hier maar een paar voorbeelden van.
Ons idee van de natuur is de afgelopen decennia fundamenteel veranderd. We zijn de laatste
jaren steeds meer gaan nadenken over afbreekbare materialen, recycling en ecologisch
verantwoord consumptiegedrag. We kunnen manipulatie inzetten om samen met de natuur
aan een betere leefomgeving te werken. Hierbij proberen we de natuur te ontzien en zo te
gebruiken dat ons gedrag zo min mogelijk onherstelbare schade aanricht.
Kunstenaars zijn bij uitstek geïnteresseerd in de werkelijkheid, de natuur en verschillende
verschijningsvormen daarvan. Ze staan stil bij natuurverschijnselen die economisch gezien
(nog) niet interessant zijn, maar die wel bijzondere projecten of objecten opleveren. Het werk
van Semâ Bekirovic in Nature Now is hier een goed voorbeeld van. Zij geeft de controle over
het eindresultaat van het werk uit handen aan een paartje meerkoeten die dankzij haar mate-
rialen een bijzonder nest bouwen. Op andere momenten wordt het experiment niet geschuwd
en ontstaan er verrassende en bijzondere werken. Zo is de kamerplant van Reinier Lagendijk
aangepast aan zijn omgeving.
Kunst presenteert een werkelijkheid, of elementen daaruit, die verschoven lijken ten opzichte
van de wereld zoals die zich aan ons voordoet. Daarmee biedt kunst de mogelijkheid anders
naar de werkelijkheid te kijken dan we gewend zijn. Peter de Cupere doet niet alleen een
beroep op onze ogen, onze dominante zintuigen, maar spoort ons juist aan onze neus te
gebruiken. Een project als Citysalad laat ons anders kijken naar het onkruid in onze directe
omgeving.
Tussen de romantische kijk op de natuur en de dienstbare kant bevindt zich een scala aan
posities. De kunstenaars in Nature Now laten ons ieder op een andere manier zien hoe we
met de natuur om kunnen gaan, hoe we er naar kunnen kijken en hoe we haar kunnen
gebruiken. De kunstwerken tonen daarbij het spanningsveld tussen creaties van de natuur en
creaties van de kunst. Ze laten zien waar emotie en beleving overgaan in idee en andersom.
Kunstenaars in de tentoonstelling zijn: Dennis Amatdjais, Semâ Bekirovic, Persijn Broersen en
Margit Lukács, Peter De Cupere, Ivan Henriques, Claudy Jongstra, Reinier Lagendijk, Ronald van
der Meijs, Sjef Meijman, Erik Odijk, Nele Vos en Tanja Koning.
Locatie en openingstijden:De Nieuwe Kolk, Weiersstraat 1, Assen
Dinsdag t/m vrijdag 13:00 – 17:00 uur
Zaterdag van 13:00 – 16:00 uur
Peter De Cupere‘Flower Fragum Cardamomi’, sculptuur, epoxy, hout,
verf, metaal, 2011
We weten uit biologisch en psychologisch onderzoek dat geur een belangrijke rol speelt
in hoe we de wereld en elkaar waarnemen. Geuren kunnen onze gedachten terugbrengen
naar vroeger, herinneringen oproepen, een herkenningspunt zijn en onze gemoedstoe-
stand beïnvloeden. Over het algemeen ervaren wij kunst via onze ogen, soms door onze
oren, maar zelden via onze neus. Toch werkt de Belgische kunstenaar Peter De Cupere
(1970) al jarenlang met geuren in zijn werk. Hij creëert hiermee installaties, maar maakt
ook een groot aantal tekeningen die rond het concept van geur draaien.
In Nature Now is ‘Flower Fragum Cardamomi’ te zien en te ervaren. De sculptuur is bijna
acht-en-halve meter hoog en heeft een doorsnede van drie meter. Het werk is opgedeeld
in twaalf verschillende rechtopstaande schillen, die samen een dichte cirkel vormen. Elk
van deze delen weegt meer dan vijftig kilo. Het werk staat op een houten podium. De
bezoeker mag dit podium betreden en het kunstwerk aanraken. Door over de buitenste
gekleurde laag te wrijven komt een geur vrij. Het groene gedeelte ruikt naar het specerij
kardemom, de rode puntjes ruiken naar aardbei. Kleur en geur komen niet geheel overeen.
Het werk bestaat bijna volledig uit synthetische materialen. Toch verspreiden deze een
natuurlijk aroma. De geur is hier helemaal los komen te staan van de oorspronkelijke
plant. Dit doet sterk denken aan het gebruik van parfum, waarbij mensen de geur
van bijvoorbeeld bloemen op hun lichaam spuiten. Vaak willen ze hiermee aandacht
trekken. Bij de ‘Flower fragum cardamomi’ is het niet alleen de geur die de aandacht
opeist, maar wedijveren geur en uiterlijk even uitbundig om de aandacht.
Meer informatie over Peter De Cupere: www.peterdecupere.net
1
Dennis Amatdjais‘kolk vs. Kolk’, houtskool, pastel, papier, 2012
In de tekeningen van Dennis Amatdjais (1985) staat de natuur tegenover de mens. Er
ontstaat een spel tussen de twee waarin geen van beide lijkt te winnen. De natuur slaat
verwoestend toe, maar tegelijkertijd blijven grote menselijke constructies, onaangetast
door het natuurgeweld, overeind staan. Volgens Amatdjais dankt de mens zijn bestaan
aan zijn vermogen zich te kunnen beschermen tegen de bedreigende elementen van
de natuur. Amatdjais verstoort de illusie dat de mens daarmee de volledige controle
over de natuur zou hebben, opzettelijk in zijn tekeningen.
Voor Nature Now maakte Amatdjais een nieuwe muurtekening. Hij heeft hier ruim twee
weken op locatie aan gewerkt. In de tekening is een bekend gebouw te zien: de Nieuwe
Kolk. Het gebouw bevindt zich te midden van een woeste kolkende massa. De tekening
laat een momentopname zien. De toeschouwer staat er machteloos bij te kijken. De ver-
woesting slaat toe, maar toch trotseert de Nieuwe Kolk als een bastion het natuurgeweld.
Er is een balans tussen wat wij construeren en wat afgebroken wordt door de natuur,
lijkt Amatdjais te willen zeggen.
Meer informatie over Dennis Amatdjais: www.dennisamatdjais.nl
2
Ronald van der Meijs‘Parthenocarp’, installatie met komkommerplanten,
houten klankkasten en snaren, 2010
De manier waarop mensen technologie ontwikkelen in antwoord op de natuur en natuurl-
ijke elementen, boeit Ronald van der Meijs (1966) in grote mate. Natuurlijke processen
zijn een bepalend deel van zijn kunstwerken. In de installatie ‘Parthenocarp’ speelt het
groeiproces van een komkommerplant zelfs de hoofdrol. Door middel van een technische
constructie wordt het groeien van een komkommerplant hoorbaar gemaakt. Het werk
bestaat uit drie klankkasten met elk een eigen stalen koord. Deze stalen koorden zijn ver-
bonden aan het uiteinde van een elektromotor en aan de andere kant aan een metalen
kooi waarin zich een komkommerplant bevindt. Een teflon ‘vinger’ op de snaar verandert
van positie naarmate de komkommer groeit. Doordat de snaar in verbinding staat met de
klankkast, ontstaat er een toon die gedurende de lengte van de tentoonstelling langzaam
verandert, gerelateerd aan de groei van de komkommer. De komkommer geeft aan hoe de
installatie klinkt, niet de techniek of de kunstenaar. Hiermee geeft Ronald van der Meijs
de controle uit handen. Het uiteindelijke resultaat is niet volledig door de kunstenaar te
beheersen of te controleren. De natuur laat zich niet reduceren tot een bijrol.
De titel is ontleent aan het fenomeen in de tuinbouw dat door middel van veredeling
vruchten aan een plant groeien zonder dat er bevruchting heeft plaatsgevonden. Door
inmenging van de mens ontstaat er een onnatuurlijke situatie. Voor de komkommer
betekent dit dat er alleen vrouwelijke bloemen aan de plant komen. Mannelijke bloe-
men zorgen namelijk voor stekelige en harige komkommers. Vruchten die op deze wijze
ontstaan, bevatten geen of weinig zaden en kunnen niet voor het voortbestaan van hun
eigen soort zorgen. In contrast met de werking van de installatie ‘Parthenocarp’, heeft
juist de mens de controle over het voortbestaan van de kaskomkommer in handen.
Meer informatie over Ronald van der Meijs: www.ronaldvandermeijs.nl
3
Erik Odijk‘Protopark’, houtskool op hardboard, 2002‘Park’, houtskool op hardboard, 2003
De landschappen van Erik Odijk (1959) zijn ondoordringbaar, woest en vijandig. Tijdens
wandelingen in de natuur van onder andere Canada, Frankrijk en Spanje fotografeert
Odijk afgelegen plekken in de wildernis. In zijn atelier worden deze foto’s en zijn per-
soonlijke ervaring van dat moment omgezet in een tekening. In dat opzicht zijn het dan
ook geen exacte kopieën van wat hij op locatie zag.
Het verschil tussen het werkelijke reizen en het opnieuw ondergaan van de wandelin-
gen in zijn atelier, is duidelijk terug te zien in de tekeningen. Zo hebben de tekeningen
veel meer contrast dan de foto’s en zijn de kleuren vaak overdreven. Elementen die vaak
terugkeren zijn bomen, rotsblokken en mossen. De aandacht voor elk detail zorgt ervoor
dat Odijk lang bezig is met de grote tekeningen.
De natuur is van groot belang voor Odijk. De opvattingen over hoe we de natuur
zouden moeten behandelen, spelen daar een belangrijke rol in. In Nature Now zijn
‘Protopark’ (2002) en ‘Park’ (2003) te zien. In ‘Protopark’ staat het onderste gedeelte
van een boomstam deels los van de grond. ‘Park’ toont een ontwortelde boom, die aan
de onderkant overwoekerd wordt door zwammen. De begroeiing op de tekening wordt
steeds dichter, steeds ondoordringbaarder voor de mens. De natuur van het wortelstelsel
wint altijd in de tekeningen van Erik Odijk.
Meer informatie over Erik Odijk: www.erikodijk.nl
4
Reinier Lagendijk‘Yuca’, sculptuur, groen, pot, 2007
Levende natuur is het materiaal waarvan Reinier Lagendijk (1969) zijn werken maakt.
Hierbij laat hij zich vooral inspireren door de wijze waarop hij de natuur en het
groeiproces van planten naar zijn hand kan zetten. In een vooraf vastgestelde vorm
laat hij wortels, bomen en planten groeien. Het resultaat staat in schril contrast met
bijvoorbeeld de tekeningen van Erik Odijk. Hierin kan de natuur ongestoord zijn gang
gaan, waardoor er een voor de mens onaangename situatie kan ontstaan.
In Nature Now is van Reinier Lagendijk het werk ‘Yuca’ te zien. De kunstenaar heeft
een kamerplant onder een hoek van 45 graden doorgezaagd. De verschillende delen
van de plant worden in een andere vorm weer met elkaar verbonden. Dit proces heet
enten en wordt veel in de fruitteelt toegepast. Door het enten treedt er verbetering
van de plant op en is deze beter bestand tegen ziektes. In ‘Yuca’ zijn de afzonderlijke
delen van de plant na drie maanden weer met elkaar vergroeid in een door Lagendijk
bedachte vorm. Het werk toont welke bijzondere vormen kunnen ontstaan wanneer
de scheppende kracht van de natuur met de verbeeldingskracht van de mens wordt
gecombineerd.
Meer informatie over Reinier Lagendijk: www.reinierlagendijk.nl
5
CitysaladDoorlopend onderzoek, installatie met groen, 2012
Citysalad is een onderzoek naar eetbare gewassen in de stad. Het project is het geesteskind
van curator en beeldend kunstenaar Tanja Koning (1981) en vormgever Nele Vos
(1982). Zij kwamen tot de ontdekking dat veel planten die wij tegenwoordig als onkruid
bestempelen, in het verleden een belangrijke rol speelden in onze dagelijkse maaltijd.
Deze kennis is bijna volledig verdwenen. Zo kun je van vlierbloesem heerlijke limonade
maken, van zevenblad pesto en van paardenbloem marmelade. Omdat in onze huidige
maatschappij het gebruik van deze planten in de vergetelheid is geraakt, besloten Kon-
ing en Vos om via helder vormgegeven receptenkaarten hun kennis over het plukken,
de vindplaats en de bereiding van de vrijwel overal aanwezige ingrediënten te delen.
Voor deze tentoonstelling kozen zij voor een installatie waarin ze de overvloed van
het seizoen laten zien. Deze overvloed is echter maar van korte duur en zal langzaam
vergaan.
Koning en Vos kwamen er tijdens het experiment achter dat onkruid wel degelijk
vergaat. Dit gebeurde juist wanneer ze de meest vruchtbare omstandigheden voor de
planten gecreëerd hadden.
Voor meer informatie over Citysalad: www.citysalad.nl
6
Ivan Henriques‘Jurema Action Plant’, mixed media, 2012
Hoe natuur en technologie samen gaan, is te zien in het werk van de Braziliaanse
kunstenaar Ivan Henriques. Voor Nature Now maakte hij een nieuwe versie van de
‘Jurema Action Plant’, een wagentje dat beweegt wanneer men de plant in het bakje
aanraakt. Het werk onderzoekt hoe energie uit planten gebruikt kan worden voor
machines en technologie.
Planten hebben net als mensen, dieren en machines, een ‘elektrische’ lading die door
hen heen beweegt en die signalen uitzendt. Wat ze niet hebben, zijn zenuwen of kabels
om deze signalen over te brengen. In samenwerking met de universiteit en de Hortus
Botanicus in Leiden werd een signaalversterker voor de plant gemaakt. Deze versterker
kan door veranderingen in het elektromagnetisch veld van de plant registreren wanneer
de plant aangeraakt wordt. De veranderingen in het elektromagnetische veld roepen
een reactie op bij het karretje waar de plant op staat: het karretje komt in beweging.
De reactie van het karretje is zo geprogrammeerd dat deze altijd van de persoon weg
rijdt die de plant aanraakt.
De groeibeweging van planten is onzichtbaar voor het menselijke oog. Wij zien alleen
de beweging van bladeren en takken door de wind. De elektrische signalen in planten
bewegen veel langzamer dan in het zenuwstelsel van mensen. Door deze beperking
zijn planten in het nadeel tegenover mensen en dieren. ‘Jurema Action Plant’ geeft
planten de macht om dezelfde technieken als mensen te gebruiken.
Meer informatie over Ivan Henriques: www.ivanhenriques.com
7
Semâ Bekirovic‘Koet’, diaserie, 2006/2007
In haar foto’s, video’s en installaties onderzoekt Semâ Bekirovic (1977) de spanning
tussen natuur en cultuur. Bekirovic ziet natuur als een oncontroleerbare factor in ons
leven, die we als mensen proberen te controleren door cultuur. Bekirovic creëert in
haar werk vaak situaties waarbij het toeval bepaalt hoe het werk zich verder ontwikkelt.
Toeval en het loslaten van controle zijn twee kanten van dezelfde medaille.
In de fotoserie ‘Koet’ spelen de oncontroleerbare natuur en het toeval een grote rol.
Bekirovic voedt in dit werk een paartje meerkoeten in Amsterdam persoonlijke voor-
werpen. In de omgeving van het nest dat de meerkoeten aan het bouwen zijn, liggen
foto’s, stukjes speelgoed, uitgeknipte plaatjes uit tijdschriften en lintjes verspreid. De
watervogels gebruiken sommige dingen om hun nest mee te bouwen, andere laten ze
links liggen. Willekeur en het verlies van controle zijn het resultaat. De natuur neemt
de cultuur in haar op. Uiteindelijk is de regie, net als in ‘Pathenocarp’ van Ronald van
der Meijs, niet in handen van de kunstenaar maar van de natuur. Een knipoog naar de
mens die steeds meer controle wil op de wereld om hem heen…
Meer informatie over Semâ Bekirovic: www.semabekirovic.nl
8
Persijn Broersen/Margit Lukács‘Time and Again’, video-loop, duur: 6 min, 2011
Wat er gebeurt wanneer de mens de natuur naar zijn hand zet, is op zijn extreemst
te zien in de video ‘Time and again’ van het kunstenaarsduo Persijn Broersen (1974)
en Margit Lukács (1973). Het duo maakt voornamelijk video’s en video-installaties.
‘Time and again’ toont een driedimensionale modeltekening van een lelie, die in een
eeuwigdurende cyclus van verval en groei is gevangen. De symboliek van de lelie is
wijd-verspreid en dateert al uit het oude Egypte en de tijd van de oude Grieken en
Romeinen. In het christendom is de bloem het symbool voor reinheid en maagdelijke
liefde. Witte lelies worden ook veel bij begrafenissen gezien en staan in die zin voor de
dood.
Wanneer je aandachtig naar ‘Time and again’ kijkt, zie je dat de lelie tegelijkertijd bloeit
en sterft. Omdat de video een loop is, blijft dit proces zich eindeloos herhalen. Het
creëren van een bloem die zichzelf regenereert en daardoor eeuwig voort blijft bestaan,
staat haaks op de realiteit. De natuur is bovenal kwetsbaar, vergankelijk en daardoor
ook veranderlijk. Tijd is daarbinnen een allesbepalende factor: niets in de natuur
ontkomt aan de cyclus van groei, bloei en sterfte. De lelie van Broersen en Lukács
trotseert de meest elementaire natuurwet door haar eindeloze herhaling.
Meer informatie over Persijn Broersen en Margit Lukács: www.pmpmpm.com
9
Sjef Meijman, ‘Graan’, video, duur 7 min 42 sec, 2012
De houding van de mens ten opzichte van de natuur is elitair, vindt Sjef Meijman
(1978). Dat we als mens naast de natuur zouden staan, is iets wat we zelf hebben
verzonnen. In zijn projecten overheerst dan ook juist het verlangen om samen te vallen
met de natuur. Het uitgangspunt van zijn werk is de verhouding die de mens tot zijn
directe omgeving heeft: de manier waarop hij met de wereld, dieren en voedsel omgaat.
Soms is het onduidelijk of we te maken hebben met landbouw, veeteelt of beeldende
kunst.
‘Graan’ laat een blik in het leven van de kip zien. Graankorrels liggen als voedsel voor
de kip op een glazen plaat. De camera volgt de pogingen van de kip om te eten van
onder de glasplaat. Deze situatie wordt in Nature Now nagebootst door de video op
het plafond te tonen. De kijker ziet de kip van de onderkant als een schaduw boven het
graan. De kip eet, net zoals wij later de kip zullen eten. Hierin wordt duidelijk hoe Meij-
man de deelname van de mens en de natuur aan hetzelfde systeem ziet.
Meer informatie over Sjef Meijman: www.sjefmeijman.nl
10
Claudy Jongstra‘Mapping Out Paradise – Revised’, wol van Drents heideschaap, merino wol, ruwe zijde en zijde organza, kleur: de meekrap wortel, 19 m. lang, 2008
Vilt is het basismateriaal waarvan Claudy Jongstra (1963) haar doeken maakt. Typer-
end voor Jongstra is haar werkmethode. Bij het vervaardigen van haar werk houdt ze
het hele proces van grondstof tot eindproduct in eigen hand. Zo houdt ze een eigen
schaapskudde van zeldzame Drentse heideschapen en bezit ze grote velden met 100
inheemse verfplanten voor haar eigen plantaardige ververij. Van het wol van de heide-
schapen wordt het vilt gemaakt. Ook zijn er imkers in de weer om te zorgen dat bijen de
verfplanten bestuiven, zodat er voldoende grondstof is om verfpigmenten van te maken.
Op deze manier kan Jongstra volledig duurzaam en autonoom werken. Bovendien zorgt
ze er zo voor dat zeldzame planten niet uitsterven.
Met haar werkmethode brengt Jongstra ook de geschiedenis van de natuur met
cultuurgeschiedenis in verbinding. Historische variëteiten als goudsbloem en
st. janskruid werden door de mens gebruikt voor het verven van stoffen al ver voordat
we synthetische verfstoffen gingen gebruiken. Jongstra bewerkt hier vervolgens doeken
mee die modern aandoen ondanks de toepassing van traditionele, ambachtelijke
methodes als spinnen en kaarden. Het is geen nostalgie die Jongstra ertoe brengt deze
bijna verloren gegane planten, dieren en methoden te gebruiken. Haar doel is juist om
nieuwe dingen te creëren uit oude, vaak vergeten kennis. Hiermee sluit het werk goed
aan bij het gedachtegoed van Tanja Koning en Nele Vos, die via het Citysalad-project
vergeten kennis over eetbare planten verspreiden.
Meer informatie over Claudy Jongstra: www.claudyjongstra.com
11
Mimosa (kruidje-roer-me-niet)
De Mimosa staat ook wel bekend als kruidje-roer-me-niet. Deze plant reageert op aan-
raking. Het vouwt dan zijn blaadjes heel snel dicht. Alleen het gedeelte dat aangeraakt
wordt, reageert. Pas wanneer de plant vindt dat er geen gevaar meer is, openen de
blaadjes zich weer. Dit gebeurt meestal na een paar minuten. Het plantje slaapt ’s
nachts ook: het vouwt dan zijn blaadjes dicht. Ze gaan pas de volgende ochtend weer
open.
De snelle reactie van de plant wordt mogelijk gemaakt door bladscharnieren. Zo’n
scharnier bevindt zich op de bladsteel. Doordat de celdruk op dit scharnierpunt
verandert bij een aanraking, klapt het blaadje als het ware naar binnen toe.
De Mimosa’s worden aangeboden door Tuinland in Assen.
ColofonNature NowEigentijdse opvattingen van natuur in de kunst© 2012 CBK Drenthe
Met dank aan: De kunstenaars in de tentoonstelling: Dennis Amatdjais, Persijn Broersen en Margit Lukács, Semâ Bekirovic, Citysalad (Tanja Koning en Nele Vos), Peter De Cupere, Claudy Jongstra, Reinier Lagendijk, Ronald van der Meijs, Sjef Meijman en Erik Odijk.
Deze tentoonstelling is een productie van het CBK Drenthe:Toos Arends (idee)Lennard Dost (productie)Marijke van der Laan (productie)Judith Spijksma (productie)Edwin van Splunter (technische uitvoering)
Weiersstraat 1 postbus 1749400 AD Assen 0880 [email protected]
De tentoonstelling en activiteiten zijn mede mogelijk gemaakt door:Mondriaan Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds, Rabo Fonds, Gemeente Assen, Provincie Drenthe, AOC Terra, Tuinland, Noorderbreedte
Ontwerp boekje: Rocketindustries Druk en binder: Het Grafisch HuisBetreft : selfcover 32 pag.Oplage : 5.000 ex.Omvang : 32 pagina’sPapier : Wit 80 grs/m²Formaat : 10,5 x 14,85 cm.
ActiviteitenlijstAtelierbezoek Claudy JongstraDatum: 29 september 2012, opgeven kan tot 26 septemberLocatie: 13:00 uur verzamelen bij CBK Drenthe, Weiersstraat 1 te Assen.Kosten: 12 euro
Excursie Zelfpluk Groentetuin in GeesDatum: 7 oktober 2012, opgeven kan tot 3 oktober 2012 Locatie: 13:30 uur verzamelen bij CBK Drenthe, Weiersstraat 1 te AssenKosten: 5,- euro
Assen zoemt! Workshop bouw je eigen bijenhotelDatum: 21 oktober, opgeven kan tot 16 oktober Locatie: 13:30 uur in De Nieuwe Kolk, Weiersstraat 1 te Assen.Kosten: 5 euro
Lezing Koert van MensvoortNext Nature – De natuur verandert met ons mee Datum: 2 november 2012 om 20:00 uur, aanmelden kan tot 29 oktoberLocatie: Bibliotheek Assen, de Nieuwe Kolk, Weiersstraat 1 te AssenKosten: gratis
Lezing Theo SpekNatuur en mens in Drenthe: een eeuwenoude wisselwerkingDatum: 16 november 2012 om 20:00 uur, aanmelden kan tot 14 novemberLocatie: Bibliotheek Assen, de Nieuwe Kolk, Weiersstraat 1 te AssenKosten: gratis
Excursie Tuin van de tijd – Femke van DamDatum: 24 november 2012, opgeven kan tot 19 novemberLocatie: 13:30 uur verzamelen bij CBK Drenthe, Weiersstraat 1 te Assen.Kosten: 10 euro
Voor meer informatie: www.cbkdrenthe.nlOpgave en reserveren kan via [email protected] of telefonisch via 088 01 28 000.