PARAFIA DUCHA ŚWIĘTEGO MIELECNR 41 MAJ 2010

Rys.

Mag

da W

ęgrz

yn, Z

SO n

r 1

3

Po raz kolejny w historii naszej parafii na dziewięć dni przed odpustem rozpoczęli-śmy przeżywanie nowenny przygotowującej nas do god-nego przeżycia uroczysto-ści Zesłania Ducha Święte-go i święta Maryi Matki Ko-ścioła. Zachęcając naszych parafian do jak najlepszego przygotowania się do para-fialnego święta, podsuwam do rozważenia piękny tekst wielkiego papieża Pawła VI. Wiele zależy od owego, jak pisze papież „duchowego na-stawienia”. My, parafianie pa-rafii Ducha Świętego, winni-śmy jeszcze bardziej niż inni nastawić się duchowo i jak najlepiej przeżyć uroczystość

„Zatrzymajmy się nad nastawieniem jakie ma towa-rzyszyć naszej duszy oczekującej uroczystości Zesłania Ducha Świętego, centralnego święta naszego katolickiego kultu, „metropolii świąt”, jak mówi Jan Chryzostom. Po-winniśmy zastanowić się nad tym, by być godnymi przyję-cia tego daru, którym jest Duch Święty. Jak przyjmujemy ten dar, którym jest sam Bóg-Miłość udzielająca się nam? Najlepszą wskazówką jest tu postawa Apostołów i Naj-świętszej Maryi Panny, przebywających w Wieczerniku i oczekujących spełnienia się obietnicy Chrystusa, danej im przed Wniebowstąpieniem. Oczekujcie – powiedział – chrztu Ducha Świętego. I oczekiwali z ufnością w słowo Pana, w skupieniu ducha i na wspólnej modlitwie. Musi-my otworzyć nasze serca – to jest oczyścić je przez poku-tę i wiarę. Przejęci ważnością czasu, godziną Boga, mamy trwać w milczeniu i zjednoczeniu w miłości z braćmi, ra-zem z Najświętszą Matką Jezusa, Maryją…, …walczcie nieustannie, byście zawsze trwali w stanie łaski Bożej… …Nie dopuście do oziębienia waszego nabożeństwa do Maryi, która dała światu Odkupiciela i jest Duchową mat-ką Kościoła w Wieczerniku..., …nie oddzielajcie Ducha Świętego od hierarchii, od struktury kościelnej.”

/Papież Paweł VI/

odpustową. Wiemy, że Ze-słanie Ducha Świętego obok Bożego Narodzenia i Zmar-twychwstania Pańskiego to największe dni w roku litur-gicznym. Dlatego święty Jan Chryzostom, wielki mówca i pisarz, nazwany zresztą Zło-toustym, widząc kapitalne znaczenie Uroczystości Ze-słania Ducha Świętego, na-zywa Pięćdziesiątnicę „me-tropolią świąt”.

Dobrze znamy biblijny opis Zesłania Ducha Świę-tego. Popatrzmy na posta-wę Apostołów i Maryi, któ-rzy przebywali w Wieczer-niku oczekując spełnienia obietnicy Chrystusa o Du-chu Świętym.

Oczekiwali

Postawa oczekiwania nie zawiera elementu bierno-ści, stagnacji. Owszem Apo-stołowie byli zamknięci w Wieczerniku, ale ich posta-wa pełna jest dynamizmu, otwarcia się na to wszystko co Bóg dla nich przygotował. Zapraszam naszych parafian do takiego właśnie oczeki-wania. W przeżyciu odpustu nie chodzi tylko o jedną bar-dziej uroczystą Mszę świę-tą z procesją. Na wzór owe-go wieczernikowego ocze-kiwania w sobotę 22 maja w godz. od 2000 – 2400 w na-szym parafialnym wieczerni-ku przeżyjemy takie modli-tewne oczekiwanie. Oto plan czuwania:

Godz. 20.00zawiązanie wspólnoty, powitania

Godz. 20.15modlitwa uwielbienia i świadectwo Jana Budziaszka z Krakowa

Godz. 21.00 Apel Jasnogórski

Godz. 21.30Nabożeństwo Drogi Światła

Godz. 22.00 Katecheza ewangelizacyjna /ks. Zbigniew Kucharski Zielona Góra/

Godz. 22.30Modlitwa o odrodzenie w Duchu Świętym

Godz. 22.30Eucharystia

Godz. 24.00 Agapa

Każdego roku coraz wię-cej osób gromadzi się na tej wigilijnej modlitwie. Zapra-szam wszystkich parafian do udziału w tym wieczornym modlitewnym spotkaniu lub choćby tylko w części.

W skupieniu ducha

Dziś w rozkrzyczanym świecie, gdzie liczą się de-cybele, bo wszystko ma być głośniej, potrzeba „skupienia ducha”, milczenia medytacji, adoracji. Jak to dobrze, że na-sza świątynia jest takim miej-scem, gdzie wiele osób w cią-gu dnia przychodzi na cichą modlitwę. Jestem wdzięczny grupom pastoralnym z pa-rafii za pięknie przygotowy-wane i prowadzone adoracje Najświętszego Sakramentu. Ale tego „skupienia ducha” potrzeba nam wszystkim w czasie oczekiwania na Ze-słanie Ducha Świętego. Taka właśnie postawa pozwoli-ła apostołom i Maryi przy-jąć ten wielki dar Pięćdzie-siątnicy. Zachęcam naszych parafian do takiego właśnie wyciszenia się, zwolnienia w

pędzie życia i w tym skupie-niu ducha podjęcia reflek-sji choćby nad stanem wła-snej rodziny, panującymi w niej relacjami. Dziś kiedy za-pomnianą praktyką pokut-ną jest post, można by spró-bować choćby jeden dzień przygotowania do Uroczy-stości Zesłania Ducha Świę-tego przeżyć o chlebie i wo-dzie. Także spowiedź przed uroczystością będzie właści-wym krokiem. Papież Paweł VI pisał: „Musimy otworzyć nasze serca – to jest oczy-ścić je przez pokutę i wiarę. Przejęci ważnością czasu, godziną Boga, mamy trwać w milczeniu… Duch tchnie, kędy chce, ale nie możemy

4

rościć sobie to tego pretensji, by On przychodził do nas, skoro dobrowolnie oddala-my się od tego Przewodnika, którego Chrystus ustanowił i który nas do Niego dopro-wadza”.

We wspólnej modlitwie razem z Maryją

Papież Paweł VI pisał: „Wynieście Ducha Świętego na najwyższe miejsce w wa-szym kulcie… Przejęci waż-nością czasu, godziną Boga, mamy trwać w zjednoczeniu w miłości z braćmi, razem z Najświętszą matką Jezu-sa, Maryją…, Nie dopuście do oziębienia waszego nabo-żeństwa do Maryi…”

Kościół jest wspólnotą. Nasze zbawienie dokonuje się we wspólnocie Kościoła. Modlitwa w gronie wierzą-cych zjednoczonych w miło-ści jest bardzo ważnym ele-mentem naszego otwiera-nia się na dary Ducha Świę-tego. Siłą pierwszej wspól-noty wierzących było trwa-nie na wspólnej modlitwie. Ta wspólna modlitwa doda-wała im siły do wzajemne-go miłowania się. Zarówno w czasie przygotowania i w czasie trwania odpustu bę-dzie wiele okazji do prakty-kowania takiej wspólnej mo-

dlitwy. Zachęcam do włącze-nia się w nowennę przed Ze-słaniem Ducha Świętego, w wieczorne wigilijne czuwa-nie modlitewne, i w świę-towanie Eucharystii w sam dzień Pięćdziesiątnicy. Przy-pominam, że nasz parafi alny odpust kończymy w ponie-działek w święto Maryi Mat-ki Kościoła. Zachęcam także do udziału we mszy świętej w tym dniu. Maryja jak pi-sał Papież Paweł VI jest „tą, która dała światu Odkupi-ciela i jest duchową Matką Kościoła w Wieczerniku”. Każdy poniedziałek to Dzień Ducha Świętego w naszej pa-rafi i. Niech także w tym dru-gim dniu odpustu nasz para-fi alny wieczernik wypełni się wiernymi czcicielami Ducha Świętego i Maryi Jego Oblu-bienicy.

Trwać w Kościele

Papież Paweł VI zachęca nas: …nie oddzielajcie Du-cha Świętego od hierarchii, od struktury kościelnej.

Kiedy dziś w świecie i także w Polsce, pojawiają się silne antykościelne głosy, na-głaśnia się skandale z udzia-łem ludzi Kościoła, musi-my na nowo odkryć praw-dę, że samo Zesłanie Ducha Świętego i opisy biblijne ży-

cia pierwszej wspólnoty Ko-ścioła, pokazują nam czym jest Kościół i uczą nas jak ko-chać Kościół. A w nim do-strzec i strukturę kościelną i hierarchię a także każdego ochrzczonego, który przez chrzest jest włączony w Po-wszechne Kapłaństwo Wier-nych. Nasze trwanie w Ko-ściele każe nam popatrzeć na to, jaki jest nasz stosunek do Kościoła w Polsce, w na-szej diecezji, w parafi i, do bi-skupów, księży. Jak patrzymy na zło w Kościele, na grze-chy ludzi Kościoła. Może na-wet znamy kogoś, kto się po-gubił. Czy przeżywamy ból, kiedy widzimy kogoś cho-rego w Kościele czy przeży-wamy satysfakcję? Czy się za niego modlimy, czy tylko wytykamy go palcami i potę-piamy? Owszem trzeba potę-piać zło, ale nigdy człowieka. Biskup Bronisław Dembow-ski powiedział kiedyś: „jeśli chcesz zobaczyć coś niedo-skonałego w Kościele to po-patrz w lustro - tam zoba-czysz siebie, niedoskonałe-go członka Kościoła. I tak jak siebie jakoś akceptu-jesz, tak musisz akceptować żywy, konkretny Kościół, w którym żyje Wcielony Jezus Chrystus”. A jeden z pisa-rzy napisał tak: „trzeba na-uczyć się cierpieć z powodu

Kościoła, tak jak w dobrym małżeństwie trzeba nauczyć się cierpieć z powodu współ-małżonka”.

Drodzy Parafi anie – niech to nasze dobre „du-chowe nastawienie” pomo-że nam wejść w misterium Pięćdziesiątnicy i otworzyć się jak najpełniej na dary Du-cha Świętego.

Duchu Święty,Ty znasz nas doskonaleWiesz także, czego nam brakuje, aby w pełni otworzyć się na to, co dla nas przygotowałeśZapraszamy Cię do naszej wspólnoty gorących sercPrzybądź do nas w tym wielkim dniu PięćdziesiątnicyOżywiaj w nas to, co nie pozwala nam tak do końca otworzyć się na twoje natchnieniaUdziel nam twoich darówPrzyjdź Duchu ŚwiętyAmen

Ks. proboszczWaldemar Ciosek

Postępujcie, jak mówi Duch Święty:Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych. Hbr 3, 7-8

Zawsze się radujcie,nieustannie się módlcie!W każdym położeniu dziękujcie,taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusiewzględem was.Ducha nie gaście,proroctwa nie lekceważcie!Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie!Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciałobez zarzutu zachowały się na przyjściePana naszego Jezusa Chrystusa.

1 Tes 5, 16-23

Rys. Dorota Załucka

5

Duchu Boży, Duchu prawdy i światłości,Mieszkaj w mej duszy stale przez swą łaskę Bożą.Niech tchnienie Twoje rozprasza ciemności,W świetle Twym dobre uczynki się mnożą.Duchu Boży, Duchu miłości i miłosierdzia,Który wlewasz w me serce balsam ufności,Twa łaska w dobrym mą dusze utwierdza, Dając jej moc nieprzezwyciężoną – stałości.Duchu Boży, Duchu pokoju i radości,Który krzepisz me serce spragnioneI wlewasz w nie żywy zdrój Bożej miłości,I czynisz ją do walki nieustraszoną.Duchu Boży, najmilszy Gościu mej duszy,Pragnę z mej strony dotrzymać Ci wierności.Jak w dniach radości, tak w cierpień katuszy, Pragnę zawsze żyć w Twej, Duchu Boży, obecności.O Duchu Boży, który na wskroś przenikasz istotę moją,I dajesz mi poznać swe życie Boskie, Troiste, I wtajemniczasz mnie w Boską Istotę Swoją,A tak zjednoczona z Tobą, wieść będę życie wieczyste…

Św. siostra Faustyna

Modlitwa o jedność

Przyjdź, Duchu Pocieszycielu, i napełnij radością, pokojem i ufnością moje serce.Zjednocz, Duchu Miłości, całą rodzinę ludzką,aby żywiła w sobie szczere pragnieniepokoju Bożego dla narodów.Pozostań z nami, Duchu Jednościi spraw, by nic nie zdołało podzielić ludzi przeciwko sobie.Amen.

Kardynał Stefan Wyszyński

Modlitwa o pomoc

O Duchu Święty, Przyjdź do mego serca!O Boże żywy, Mocą Twoją świętąpociągnij me serce ku sobie.Racz mi udzielić roztropnej miłościi daru świętej bojaźni.Zachowaj mnie od wszelkiej złej myśli.Niech miłość Twoja będzie mi żarem i światłem,ażeby każdy ciężar stał mi się lekkim ciężarem.Święty mój Ojcze i słodki mój Panie,Wspomóż mnie w każdej Twej służbie.Daj mi miłość Twoją! Amen.

Św. Katarzyna ze Sieny

Duch Święty jest darem, który przychodzi do serca ludzkiegowraz z modlitwą.W modlitwie objawia się Onprzede wszystkim jako Dar,„przychodzi bowiem z pomocą naszej słabości.”Jest On obecny w naszej modlitwie i nadaje ludzkiej czynności modlenia sięBoski wymiar.

Jan Paweł II, encyklika Dominum et vivifi cantem

Niech zstąpi Duch Twój!Niech zstąpi Duch Twój!I odnowi oblicze ziemi!Tej ziemi!Amen.

Modlitwa Ojca Świętego Jana Pawła II odmówiona w Warszawie 2. 06. 1979 r. w Wigilię Uroczystości Zesłania

Ducha Świętego

Chwała Tobie, Duchu Święty,Panie i Ożywicielu!Twoją mocą Kościół zostaje ochrzczony,zstępuje z Chrystusem w otchłań śmiercii z Nim powstaje do nowego życia.Twoją mocą zostajemy wyzwoleni od grzechu,aby stać się Dziećmi Bożymi,chwalebnym Ciałem Chrystusa.Twoją mocą zwyciężony zostaje wszelki lęk,A Ewangelia miłości głoszona jest we wszystkich częściach ziemi.Amen.

Modlitwa Ojca Świętego Jan Pawła II odmówiona w miejscu chrztu Pana Jezusa 21. 03. 2000 r.

Wybór: Jolanta Witek

Modlitwa o duchowe przebudzenie

Panie, wiemy i przeczuwamy,że Ty wszędzie jesteś wokół nas.Ale wydaje się, że jakaś zasłona przesłania nam oczy.Pozwól nam dojrzeć wszędzie światło Twego oblicza!Ześlij nam Ducha Twojego. Amen.

Pierre Teilhard de Chardin

Duchu Święty, Boże, tchnij na mnie Swoim tchnieniem, abym myślał o tym, co jest święte. Prowadź mnie, Duchu Święty, abym czynił to, co jest święte. Przyciągaj mnie do siebie, Duchu Święty, abym kochał to, co jest święte. Umacniaj mnie, Duchu Święty, abym strzegł tego, co jest święte. Strzeż mnie Duchu Święty, abym nigdy nie utracił tego co, jest święte. Amen.

Św. Augustyn

6

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem:ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód,a Duch Boży unosił się nad wodami. Rdz 1, 1-2

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego,wypuści się odrośl z jego korzeni.I spocznie na niej Duch Pański,duch mądrości i rozumu,duch rady i męstwa,duch wiedzy i bojaźni Pańskiej.Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej.

Iz 11,1-3

Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł:Wysławiam Cię, ojcze, Panie nieba i ziemi,że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi,a objawiłeś je prostaczkom.Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Łk 10, 21

Każdy grzech i bluźnierstwobędą odpuszczone ludziom,ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone.Jeśli ktoś powie przeciw Synowi Człowieczemubędzie mu odpuszczone,lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu,nie będzie mu odpuszczoneani w tym wieku, ani w przyszłym.Albo uznajcie, że drzewo jest dobre, wtedy i jego owoc jest dobry,albo uznajcie, że drzewo jest złe, wtedy i owoc jego jest zły;bo z owocu poznaje się drzewo.

Mt 12, 31-33

Nie siła, nie moc,ale Duch mój dokończy dzieła.

Za 4, 6

Jeśli ktoś jest spragnionyA wierzy we Mnie – Niech przyjdzie do Mnie i pije!Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza.A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego;Duch bowiem jeszcze nie był dany,Ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

J 7, 37-39

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia,tam, gdzie przebywali uczniowie,gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami,przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich:„Pokój wam!”A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok.Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.Jezus znowu rzekł do nich:„Pokój wam!Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”.Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:„ Weźmijcie Ducha Świętego!Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone,a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.”

J 20, 19-23

Wybór: Jolanta Witek

Kto wypełnia Jego przykazania,trwa w Bogu, Bóg w nim;a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.Umiłowani,nie dowierzajcie każdemu duchowiale badajcie duchy, czy są z Boga,gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.Po tym poznajecie Ducha Bożego:każdy duch, który uznaje,że Jezus Chrystus przyszedł w ciele,jest z Boga.

1 J 3, 24 - 4,2

Jezus Chrystus jest tym,który przyszedł przez wodę i krew, i ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi.Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą.Trzej bowiem dają świadectwo:Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą. 1 J 5, 6 - 8

7

Istnieją takie miejsca w Ziemi Świętej, które potra-fią w niezwykły sposób „za-garnąć” serca pielgrzymów. Chodzi nie tyle o przeży-wane wzruszenie, co raczej o niezwykłe doświadczenie „spotkania” Chrystusa. Do takich miejsc należy Betle-jemska Grota narodzin Jezu-sa, pusty grób w jerozolim-skiej Bazylice Zmartwych-wstania i Jezioro Genezaret.

Okolice wspomniane-go jeziora, z takimi miasta-mi jak Betsaida, Kafarnaum, Korozain, to miejsca, któ-rych pięknem Jezus najczę-ściej się zachwycał. Stąd po-wołał większość apostołów. Tu dokonał najwięcej cu-dów: uzdrawiał, rozmnożył chleb, chodził po wodach je-

„Jest we mnie kraina (…) w blasku jeziora Genezaret i rybacka przystań, oparta o ciche fale... i tłumy serc - zagarnięte przez Jedno Serce najłagodniejsze...”

ziora, uciszył burzę. Tu także wygłosił najsłynniejsze kaza-nie (o błogosławionych).

Jezioro Genezaret (na-zwa od żyznej równiny po-łożonej po zachodniej stro-nie jeziora) ma wiele nazw. Często nazywane jest Jezio-rem Galilejskim (od regionu, w którym jest geograficznie położone) lub Jeziorem Ty-beriadzkim (od miasta Tybe-riady). We współczesnym ję-zyku hebrajskim znane jest również pod biblijnym okre-śleniem Morze Kinneret (od słowa kinnor (harfa), a odno-si się to do kształtu jeziora).

Jako największy zbiornik wody słodkiej w Izraelu je-zioro zasilane jest licznymi małymi strumieniami, oraz głównym dopływem wody,

czyli rzeką Jordan. Obwód jeziora wynosi około 53 km, długość - 21 km, szero-kość - 13 km. Całkowita po-wierzchnia 166 km², maksy-malna głębokość 43 m. Żyje w nim ponad 40 gatunków ryb. Jego położenie w depre-sji (220 m poniżej poziomu

morza) sprawia, że zarówno latem jak i zimą klimat wo-kół jeziora sprzyja rolnictwu. Natomiast okoliczne wyso-kie wzgórza powodują, że opadające z nich masy po-wietrza wywołują na jeziorze nagłe i gwałtowne burze.

Jako wierzący, wiemy do-

8

skonale, że samo chodzenie po „śladach” Jezusa, po miej-scach, gdzie żył On i jego uczniowie, to jeszcze nie na-śladowanie Chrystusa. Jed-nak odwiedziny Jeziora Ge-nezaret wyjątkowo mocno zapraszają pielgrzymów do „pójścia” za Nim. Tam, przez myśl co chwilę przewijają się kolejne sceny biblijne.

Serce nie może pozostać spokojne, gdy na przykład słyszy odśpiewaną „Barkę”, w miejscu gdzie Chrystus po-wołał uczniów. Brzmi ona jak Jego głos pytający o naszą wierność życiowemu powo-łaniu… Albo zobaczyć spo-kojne jezioro, które niespo-dziewanie zamienia się w ży-wioł i wspomnieć Jezusa uci-szającego burzę, ratującego tonącego Piotra… „Nie bój-cie się. Ja jestem”.

Doznanie spokoju i ufności, że o nas też nie zapomni, ze w potrzebie przyjdzie i swoją obecnością będzie wsparciem i mocą.

To miejsce uczy także na nowo uwierzyć w sens pracy, nauki - „Zarzućcie sieć jesz-cze raz, z prawej strony”. Ale najbardziej Jezioro Gene-zaret przemawia, gdy przy-pomina scenę spotkania ze Zmartwychwstałym…

Dziś ono wręcz pyta sło-wami Jezusa: „Czy miłujesz mnie?”...

Tu nie tak łatwo przychodzi udzielić odpowiedź…

Więc czasem wystarczy milczenie…

I łzy ocierane ukradkiem…

Panie, Ty wszystko wiesz….

Ks. Janusz Adamczyk

Szczęść BożeW związku z prowadzonym w naszej gazecie parafialnej cyklem tematycznym „Poznajemy naszych księży”, zwracam się do Księdza z prośbą o udzielenie odpowiedzi na kilka pytań. Czytelnicy gazety chcieliby poznać z jakiej miejscowości ksiądz pochodzi, gdzie uczęszczał do szkół, w jakich parafiach pracował i jakie wspomnienia się z tą pracą wiążą oraz jakie zainteresowania ksiądz posiada. Niżej zamieszczamy wypowiedzi księdza na wyżej postawione pytania.

Urodziłem się w Tarno-wie 25.07.1951 r., w para-fii Najświętszego Serca Pana Jezusa na Grabówce. Ojciec miał na imię Józef, z zawo-du murarz budowlany, pra-cował na budowach, a gdy siły nie pozwoliły, kupił sa-mochód i został taksówka-rzem. Mama, Anna z domu Siwek długie lata pracowa-ła w państwowym handlu, a także przez pewien czas była na emigracji zarobkowej w Chicago. Rodzice pochodzą-cy z Ryglic k/Tuchowa, przez półtora roku mieszkali i pra-cowali w Mielcu. W 1954 r. gdy powiększyła się rodzina, rodzice powrócili do Tarno-wa. Mam dwie młodsze ode mnie siostry, które ukończy-ły studia wyższe. W pierw-szej klasie szkoły podstawo-wej przeżywałem zdejmo-

wanie krzyży w szkołach i usunięcie religii ze szkół i I-Komunię Świętą. W tym cza-sie rodzice rozpoczęli budo-wę domu jednorodzinnego w parafii katedralnej w Tar-nowie i zamieszkaliśmy w nim w 1960 r. (Ojciec zmarł w 1984 r.) W tym samym roku zostałem włączony w tej parafii do grona mini-strantów, a w szkole średniej do grupy czytającej Pismo św. (nie było jeszcze wtedy lektorów). Po ukończeniu szkoły podstawowej konty-nuowałem naukę w I Gim-nazjum im. Kazimierza Bro-dzińskiego. Tam zdałem ma-turę w 1969 r. i wstąpiłem do Wyższego Seminarium Du-chownego w Tarnowie. Za-czynało z mojego rocznika 59 kleryków, a skończyło 39 (w tej liczbie są ci, którzy byli od początku i ci, którzy przy-byli, z tym, że kilku skończy-ło z racji służby wojskowej rok później).

W WSD studiowałem fi-lozofię i teologią. Ojcem du-chownym przez sześć lat po-bytu w seminarium był ks. Władysław Bobowski, póź-niejszy biskup. Był i jest on moim wzorem kapłaństwa godnym do naśladowania.

Po ukończeniu semina-rium w dniu 1.06.75 r. przy-jąłem święcenia kapłańskie z rąk arcybp. Jerzego Able-wicza w Bazylice Katedral-nej w Tarnowie. Pierwszą mszę prymicyjną odprawi-łem 8.06.1975 w tej samej Bazylice jako w kościele pa-rafialnym, a 9.06.1975r. w kościele Matki Bożej Szka-plerznej – tutaj również moi rodzice mieli uroczystość 25-lecia pożycia małżeńskie-

go. Pamiętam, że wiersze po-witalne zostały przygotowa-ne przez ks. Kazimierza Cze-saka i ks. Józefa Mroza, ów-czesnych wikariuszy kate-dralnych, obecnie dziekani w Mielcu.

Po miesięcznym zastęp-stwie w Pleśnej, pierwszą placówką, którą mi przydzie-lono było Sanktuarium Mat-ki Bożej Pocieszenia w Pa-sierbcu. Trwała tam budo-wa kościoła, rozwijał się bar-dzo mocno kult obrazu Mat-ki Bożej i były bardzo trud-ne warunki komunikacyjne i klimatyczne, przybywali licz-ni pielgrzymi.

Po dwóch latach zosta-łem przeniesiony do pracy w parafii Wielogłowy k/Nowe-go Sącza. Pełniłem tam obo-wiązki wikariusza przez trzy lata. Była to parafia podmiej-ska, słynna z cieplarni w któ-rych uprawiano ogórki i po-midory i inne warzywa.

Kolejną placówką wika-riuszowską był Łęk Tarnow-ski. Parafia podmiejska, wie-lu parafian wyjeżdżało do USA. Pracowałem tam przez dwa lata. Tam przeżyłem stan wojenny.

Następnie pracowałem przez trzy lata jako wikariusz w Uszwi k/Brzeska.

Kolejno piątą placówką w której pracowałem przez dwa lata był Gawów k/ Boch-ni, do którego należał Ko-ściół w Ostrowie.

Potem przebywałem w Siedliskach Bogusz k/Jasła,

9

miejscowości słynnej z po-wstania Jakuba Szeli, gdzie przebywałem, również dwa lata. I przez dwa i pół roku byłem wikariuszem w Woj-niczu, duża parafi a mająca prawa miejskie.

W styczniu 1992 r. zosta-łem powołany na probosz-cza w parafi i Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Be-reście k/Krynicy. Pod opieką miałem dwa kościoły, daw-ne cerkwie Greko-Katolic-kie, które wymagały remon-tów, dużych nakładów fi -nansowych, podobnie jak i obraz cudowny Matki Bo-żej Pokrownej. Praca dusz-pasterska prowadzona była w Bereście (850 wiernych) i w Polanach (350 wiernych). W miarę posiadanych środ-ków materialnych prowa-dziłem prace remontowe. W latach od 1994 – 1998 r. dodatkowo otrzymałem do prowadzenia parafi e w Ka-miannej słynnej z apitera-pi i pszczół. Pomagał mi w tej pracy ks. emeryt. Będąc proboszczem uczyłem dzie-ci w Bereście, Polanach i Ka-miannej. Ze strony Parafi an spotykałem się z dużą życzli-wością, ale z racji pogarszają-

cego się stanu zdrowia zrezy-gnowałem z tamtejszej para-fi i i w roku 2002 r. otrzyma-łem parafi ę Michalczowa k/Łososiny Dolnej (620 wier-nych). Jest to okolica słynna z sadownictwa i warzywnic-twa. Był tutaj nowy kościół i plebania. W 2009 r. w maju zrezygnowałem z probostwa i rozpocząłem leczenie.

Mimo przewlekłej cho-roby pragnę pracować jako duszpasterz na parafi i i dla-tego na propozycję ks. Pro-boszcza Waldemara i akcep-tacji przez Kurię Biskupią, od września 2009 r. zosta-łem przydzielony do pomo-cy w pracy duszpasterskiej, w miarę swoich możliwości zdrowotnych i fi zycznych, w parafi i p.w. Ducha Świętego w Mielcu.

Moje zainteresowania są bardzo rozległe. Są to spra-wy kościoła, motoryzacja, polityka, sport (piłka noż-na, żużel, siatkówka, skoki narciarskie) i sprawy ogól-no-światowe. Przed laty ki-bicowałem piłkarzom Sta-li Mielec.

Ważne wydarzenia to: w 1980 r., 1984, 1995 i 1997 audiencje i spotykania przy

różnych okazjach (wyciecz-ki i pielgrzymki) z Ojcem Świętym, Janem Pawłem II w Rzymie. Uczestniczyłem też w wielu spotkaniach i na-bożeństwach w czasie poby-tu Ojca św. w Polsce. W cza-sie ostatniej pielgrzymki w Rzymie z parafi anami pa-pież zmęczony przez dłuż-szy czas stał i rozmawiał ze mną, (przeżycie nie do opi-sania). Duże wrażenie zro-biły na mnie pobyty w Lour-des, zawłaszcza, gdy patrzy-łem na wiarę ludzi bardzo chorych. Również ważnym wydarzeniem w moim życiu była pielgrzymka do Ziemi Świętej z kolegami roczniko-wymi. Przeżycia nie do opi-sania.

Spotkanie z mielecką wspólnotą parafi alną: w 1974 r. na VI roku pobytu w WSD, byłem na praktyce duszpa-sterskiej w okolicy Mielca – w parafi i Gawłuszowice. Pro-boszczem w tym czasie był ks. Tadeusz Rodak. Przyjście do parafi i mieleckiej dobrze odebrałem, gdyż sam po-chodzę z miasta i łatwiej mi zrozumieć miastowe realia. W parafi i tej jest podział w pracy duszpasterskiej, a bę-

dąc w wielu rożnych para-fi ach wiejskich sam musia-łem zajmować się wszystkim, nawet dekoracją kościoła. Po wielu latach pobytu na para-fi ach jednoosobowych cieszę się, że mogę być we wspólno-cie kapłańskiej, która przyję-ła mnie z wielką życzliwością i zrozumieniem mojej cho-roby, za co jestem im bar-dzo wdzięczny. Z dużą cier-pliwością , życzliwością i wy-rozumieniem spotkałem się też, ze strony tutejszych Pa-rafi an, a dług wdzięczności będę chciał spłacić moją po-sługą kapłańską, modlitwa-mi i cierpieniem ofi arowa-nym za dobrodziejów.

Bardzo dziękuję ks. Kazimierzowi za rozmowę i życzę w imieniu redakcji gazety oraz wszystkich wiernych z parafi i p.w. Ducha Świętego w Mielcu, jak najszybszego powrotu do zdrowia i nowych sił do pracy duszpasterskiej oraz wielu Łask Bożych.

Rozmowę przeprowadził Jerzy Studziński

Jest taka wspaniała sce-na w książce H. Sienkiewicza „Que Vadis”. Pierwsze wie-ki chrześcijaństwa. Chrześci-janie za wyznawanie swojej wiary giną zabijani i rozszar-pywani przez dzikie zwie-rzęta na arenach rzymskich cyrków. I oto na arenę ol-brzymiego rzymskiego cyr-ku Koloseum pędzi rozjuszo-ny, dziki tur z germańskich lasów. Na swoich wielkich rogach dźwiga przywiąza-ną królewnę, córkę libijskie-go króla, chrześcijankę Lidię. Po co? By ją zmiażdżyć, by jej śmiercią nacieszyć oczy spra-gnionego krwi tłumu rzym-

Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić,byście żyli według mych nakazówi przestrzegali przykazań,i według nich postępowali.Wtedy będziecie mieszkać w kraju,który dałem waszym przodkom,i będziecie moim ludem,a Ja będę waszym Bogiem.

Ez 36, 27-28

skich bałwochwalców. Ale na arenie znajduje się również Ursus, człowiek niezwykłej siły zarazem oddany sługa Lidii. Ursus dostrzega wielkie niebezpieczeństwo grożące jego Pani. Nie namyślając się wcale wyskakuje naprzeciw wielkiego zwierza. Widow-nia nieruchomieje. Zwar-ło się w niezwykłym ucisku zwierze z człowiekiem. Oczy dzika zaszły krwią, nogi Ur-susa wryły się głęboko w pia-sek. Na widowni 90 tyś. par ludzkich oczu wyciągnię-tych do przodu. Nawet Ce-zar Neron wyciągnął swo-ją grubą szyję, aby przypa-

trzeć się przebiegowi walki. I oto w pewnym momen-cie głowa byka pod wpływem gigantycznych sił Ursusa za-czyna się wolno przekręcać w jego rękach, aż do uszu ze-branych doszedł ryk i trzask kręgosłupów szyjnych poko-nanego tura. Martwe zwie-rzę osunęło się do nóg zwy-cięzcy. A on wolno, aby nie sprawić bólu, odwiązuje swo-ją zemdloną Panią od ro-gów byka. Po czym wziąw-szy ją na ręce, podniósł wy-soko w górę i całą swoją po-stawą zdaje się wołać „Moja jest, darujcie nam życie, daj-cie nam wolność”. Swo-

10

ją odwagą zwyciężył twar-de i nieczułe na nic serca. Nieczuły był świat pogań-ski, butny i surowy jak to dzi-kie zwierze. Znalazł się jed-nak Ktoś, Kto światu pogań-skiemu przeciwstawił się, Kto ten pogański świat pokonał. Tym Kto go pokonał jest Ko-ściół Jezusa Chrystusa, na-tchniony przez Ducha Świę-tego.

Obchodzimy pamiąt-kę narodzin tegoż Kościo-ła, którego wychowała ła-ska Ducha Św. Rozlał się ten Kościół wolny i swobod-ny, rozłożył swoje szeroko swe skrzydła do lotu i szybu-je dziś po przestrzeniach. Sta-nął kiedyś do walki z pogań-stwem i zdecydowanie go po-konał. Skąd płynie w Kościele ta moc i siła ? Skąd ?

Ta wieka moc i siła płynie z Wieczernika, gdzie Apostołowie wraz z Matką Najświętszą oczekują na modlitwie na Zesłanie Ducha Świętego, bo Jezus Chrystus odchodząc z tego świata, zapewnił że On przyjdzie, że nauczy ich wszelkiej prawdy. Apostołowie ufali słowom Chrystusa, przez 9 dni oczekiwali jego przyjścia. Trwali na modlitwie. Odprawiali pierwszą no-

wennę do Ducha Świętego. Tam w wieczerniku pozna-li, że są słabi jak dzieci. Oni prości, wiejscy rybacy, mie-li iść do mądrych uczonych ludzi świata hellenistyczne-go i głosić Radosną Nowi-nę. To wydawało im się nie do zrealizowania. To zdawa-ło się przerastać ich skrom-ne siły. Toteż ci pełni bojaźni i uprzedzeń ludzie otrzyma-li wielką łaskę - Ducha Świę-tego w postaci ognistych ję-zyków. Od tej pory pryska-ją wszelkie bojaźnie i uprze-dzenia. Pełni otuchy i nowej siły pójdą aż po krańce ziemi, jak te ptaki wędrowne wylać ogień z serc swoich, rozpra-

szać ciemności świata pogań-skiego. Ogień Ducha Świę-tego nigdy w nich nie wyga-śnie. Apostołowie poszli do walki ze światem cezarów, ze zwierzęcym okrucieństwem imperium Rzymskiego. Wspaniały był to bój Ducha Świętego i wspaniałe było jego zwycięstwo. Ale jeszcze nie koniec boju. Walka, py-cha i gwałt mają swoje ho-norowe miejsce. Zmęczona ludzkość podświadomie cze-ka na nowy dar Zesłania Du-cha Świętego.

Obchodzimy pamiątkę Zesłania Ducha Świętego na Apostołów zgromadzonych razem z Matką Najświęt-szą wspólnie w Wieczerni-ku. Ale musimy sobie zara-zem uświadomić, że to nie tylko czcza pamiątka, musi-my uświadomić sobie, że i na nas zstąpił Duch Święty - co prawda nie w postaci wiatru, nie w postaci języków - ale stało się to nie mniej realnie w chwili przyjęcia przez nas Sakramentu Bierzmowania. Kościół jak ta troskliwa mat-ka, śpieszy z pomocą mło-demu człowiekowi w waż-nym i trudnym okresie ży-cia. Tę pomoc otrzymaliśmy w Sakramencie Bierzmowa-nia, gdy Duch Święty zstąpił do naszej duszy z całą głębią swojej łaski i darów. Dlatego ten dzień podobnie jak w ży-ciu Apostołów, powinien być przełomowym w naszym ży-ciu. Na pewno otrzymaliśmy dary i łaski Ducha Świętego - ale czy nastąpił przełom w naszym życiu?

Fakt przyjęcia przez nas Bierzmowania przypomina-ją nam każde Zielone Świę-ta. Duch Święty umocnił nas wtedy, abyśmy wiarą swo-ją mężnie wyznawali i broni-li jej, a przede wszystkim aby-śmy według niej żyli.

Wielkie wrażenie wy-wołało w świecie przyję-cie chrztu przez młodą fin-kę Atmi Kuusela, miss świa-ta 1952 r. Przed wyborami „miss” spotkała się w No-

Z pewnością bardzo wi-doczną publiczną deklara-cją wiary było kiedyś i po-zostaje do dziś postawie-nie krzyża, kapliczki czy fi-gury kultowej na własnej posesji. Czyni się to w po-dzięce Bogu za doznane ła-ski, najczęściej za szczęśli-wy powrót do domu z woj-

w parafii Ducha Świętego na terenie Mielca

ny czy niebezpiecznej misji, powołanie kapłańskie lub zakonne, urodziny dziec-ka, odzyskanie zdrowia, ale ostatnio także za szczęśli-we życie rodzinne. Regu-łą jest uroczyste poświęce-nie wybudowanego obiektu przez duchownego z wła-ściwej terytorialnie parafii

wym Jorku z młodym Fili-pińczykiem nazwiskiem Gil. Ten człowiek ofiarował jej po wyborach piękny, zrobiony z pereł różaniec. Nauczył ją „Pozdrowienia Anielskiego”. Rozstali się na pewien czas, ale ziarno wrzucone w glebę Atmi zakiełkowało. Przy na-stępnym spotkaniu w Tokio Gil zaprowadził ją do Kościo-ła pod wezwaniem św. Fran-ciszka Ksawerego i skontak-tował z Ojcem Jezuitą. Re-zultatem tego spotkania było, że na Wielkanoc 1953 roku Atmi Kuusela, miss świata, przyjmuje w Tokio chrzest św., na drugi dzień przyjmuje sakrament małżeństwa wy-chodząc za Gila.

Ten młody człowiek – Gil, ofiaruje miss świata ró-żaniec. Co to było? To było apostolstwo. Ten różaniec był pierwszym krokiem Atmi do Boga. Może się to wydawać komuś dziwne, a jednak on wiedział co robi. On zrozu-miał swoją misję jaką otrzy-mał w chwili przyjęcia Sakra-mentu Bierzmowania. Nie chodzi o jakieś nadzwyczaj-ne czyny, ale właśnie o taki drobny gest, aby komuś przy-pomnieć Boga, chodzi o do-bre słowo, czy jakiś uczy-nek miłosierdzia. Na wielkie

czyny może nas nie stać, ale na drobne uczynki, drobne i miłe słowa chyba nie przera-stają naszych możliwości.

I jeszcze jedno. W ten uroczysty dzień Zesłania Ducha Świętego podziękuj-my Duchowi Świętemu za wszystko piękno i dobro, ja-kie znajduje się w świecie, za najlepsze stronice najpięk-niejszych książek, za podania o honorze, miłości, o szla-chetnych czynach, za wielkie i święte mogiły, greckie świą-tynie, gotyckie kościoły, or-ganowe tony i żałobne „Dies irae” – to wszystko stanowi trwałe wartości ciągle dzia-łającego w świecie Ducha Świętego.

Patrząc na czerwień szat zielono świątecznych, popatrzmy przede wszystkim w swoje życie, opieczętowane krzyżem Jezusa Chrystusa w czasie przyjmowania Sakramentu Bierzmowania i pełni radości spalajmy swoje siły i życie w służbie miłości i dobroci.

ks. Kazimierz Rzeszutko

11

oraz liczny udział okolicz-nych mieszkańców. Z cza-sem krzyż, kapliczka czy fi-gura staje się coraz bardziej znanym miejsce kultu reli-gijnego zbiorowego i indy-widualnego.

Także na terenie naszej parafii znajdują się krzyże, kapliczki i figury. W bieżą-cym numerze „Spod Znaku Ducha Świętego” przedsta-wię trzy kapliczki znajdu-jące się na mieleckim tere-nie parafii. (Kapliczki na te-renie Złotnik opisał już pan Edmund Maziarz.)

KAPLICZKA przy ulicy

H. Sienkiewicza 80, obok skrzyżowania z ale-ją Ducha Świętego, muro-wana w kształcie sztucznej groty. W grocie ustawiono stojącą figurę Matki Bożej, a przed grotą umieszczono figurę św. Bernadetty w po-zycji klęczącej. Całość na-wiązuje do groty Masabel-le w Lourdes. Inicjatorką i fundatorką kapliczki była właścicielka parceli Aniela Hyjek, a wykonawcą artysta rzeźbiarz Franciszek Nie-dbała na początku lat 30. XX w. Grota wymurowana jest z kamieni pochodzą-cych z resztek pobliskiego klasztoru trynitarzy, a figu-ry Matki Bożej z Lourdes i Bernadetty zostały wyrzeź-bione z wapienia pińczow-skiego. Wkrótce po posta-

ka została odsunięta od uli-cy i ponownie gruntownie odnowiona przez mielec-kiego konserwatora Stani-sława Gomołę.

KAPLICZKA przy ulicy

H. Sienkiewicza, obok skrzyżowania z

ulicą M. Pisarka, zbudo-wana z cegły, otynkowa-na, czworoboczna, z da-chem dwuspadowym kry-

wieniu kapliczka stała się znanym w Mielcu obiektem kultu Matki Bożej. Szcze-gólnie w maju gromadzi-ło się przy niej wiele osób. W 2. połowie XX w. kilka-krotnie odnawiano kaplicz-kę i jej otoczenie. Poszerze-nie ulicy H. Sienkiewicza i systematycznie zwiększa-jący się ruch pojazdów w znacznym stopniu wpłynę-ły na pogarszanie się sta-nu kapliczki, toteż w 2005 r. podjęto decyzję o jej ko-lejnym odnowieniu. Grun-towną konserwację obu fi-gur i groty wykonał Tomasz Dziurawiec z Rzeszowa na zlecenie Akcji Katolickiej i Społecznego Komitetu Od-nowy Kapliczki za składki mieszkańców parafii Du-cha Świętego i innych mie-leckich parafii. W związku z remontem ulicy H. Sien-kiewicza w 2009 r. kaplicz-

tym blachą. Wykonana zo-stała prawdopodobnie w 1. połowie XIX w., być może z fundacji Wydrów, którzy później – jako właścicie-le posesji - przez wiele lat opiekowali się nią i prze-kazali (z posesją) swoim spadkobiercom. Wewnątrz znajduje się drewniany oł-

tarzyk ludowy z dwiema kolumienkami i obrazem Matki Boskiej Częstochow-skiej. Na bocznych ścianach znajdują się oleodruki Ser-ca Jezusa i Serca Najświęt-szej Panny Maryi oraz gip-sowa figurka Najświętszej Panny Maryi Niepokalanie Poczętej. Obiekt ogrodzo-ny jest metalowym płot-kiem. W ciągu swojej histo-rii kapliczka była kilkakrot-nie naprawiana i odnawia-na, ostatnio gruntownie w 1981 r. Opiekę nad kaplicz-ką sprawuje pani Kazimie-ra Gibała.

KAPLICZKA przy ul.

Z. Nałkowskiej 21, na parceli rodziny Szu-berlów. Wykonana zosta-ła wkrótce po zakończeniu II wojny światowej z fun-dacji Józefa i Zofii Krępów. Na trójstopniowym beto-nowym postumencie stoi figurka Najświętszej Panny Maryi Niepokalanie Poczę-tej, zabezpieczona z czte-

rech stron ściankami z me-talu i szkła oraz przykry-ta półkolistym ozdobnym daszkiem z blachy. Na jego szczycie umieszczono nie-wielki krzyż. Ostatni re-mont wykonali w 1998 r. aktualni właściciele.

Józef WitekZdjęcia: Damian Małek

12

skozielonych igłach w Pol-sce niezmiernie rzadko spo-tykane, za to w Biblii wymie-niane kilkadziesiąt razy (76). Rośnie przede wszystkim w górach Libanu, Turcji, w Hi-malajach oraz na Kaukazie. Ceniony w budownictwie ze względu na prosty i wyso-ki pień (do 40 metrów), miłą woń oraz odporność na cho-roby i szkodniki. Drewna ce-drowego użyto m.in. jako budulec świątyni i pałaców Salomona w Jerozolimie. Dla nas istotniejsza jest jednak jego symbolika. Cedr – przez starożytnych postrzegany był jako znak niezniszczalne-go, wiecznego życia, a także mocy i dostojeństwa. Wie-rzono, że przez swoją dłu-gowieczność (rośnie nawet 2 tys. lat) wskazuje na Boga, źródło swej nieprzemijalno-ści i szlachetnego piękna.

Niech zatem zasadzo-ny w naszej „miastowej pu-styni” cedr - rośnie, a swo-ją obecnością przypomina

Długotrwały brak desz-czu, palące słońce, mocny wiatr… i mamy pustynię.

Może w wyobraźni już widzimy potężne płaskowy-że poprzecinane głębokimi kanionami albo zwały piasku tworzące wydmy. A tymcza-sem „pustynią” bywają tak-że nasze miasta. Tyle, że w tym porównaniu nie chodzi o olbrzymie betonowe czy asfaltowe przestrzenie. Ra-czej o to, że pośród naszych bloków, szkół, sklepów, ko-ściołów – trudno zaobser-wować większe „oznaki ży-cia”. Oczywiście nie braku-je „zabiegania” za ważnymi sprawami – tym, co doty-czy naszej rodziny, pracy, na-uki, wypoczynku… Ale co-raz częściej, daje się odczuć pewien marazm i zniechęce-nie. Wydaje się, że jednym z powodów jest zanik poczu-cia wspólnoty – parafii, osie-dla, miasta… W ostatnich czasach, nie mamy zbytniej ufności do mniejszych czy większych grup, stowarzy-szeń. Jakbyśmy przestali wie-rzyć w spełnienie wspólnych celów, planów. Jakbyśmy za-pomnieli ile radości daje ży-cie nie „obok” ale „z” innymi ludźmi.

Wracając do porównania - podobno każda pustynia ma swoje „marzenia”. Cza-sem słychać na niej dziwny „szloch”. To delikatny dźwięk jaki wzbudza wiatr przesy-pujący ziarna piasku. Ludzie, żyjący na pustyni (np. Bedu-ini) mówią, że: „to płacz pu-styni, która chciałaby być zie-lona”. Skoro prawdziwa pu-stynia może mieć marze-nia, to i w tej naszej „miej-skiej” warto obudzić tęskno-tę za życiem, które nie będzie

mierne i „bylejakie”. War-to poszukać wydarzeń, które przywrócą nadzieję.

Szczególną rolę do speł-nienia mają zwłaszcza lu-dzie młodzi – ze swoim en-tuzjazmem i radością. Bar-dzo piękną podpowiedź dał im Ojciec Święty Benedykt XVI w tegorocznym Orędziu na Światowy Dzień Mło-dzieży: „Czasem można od-nieść wrażenie, że czujecie się bezsilni w obliczu kryzysów i dzisiejszych bezdroży życia. Mimo trudności, nie upadaj-cie na duchu i nie wyrzekaj-cie się swoich marzeń! Przy-szłość jest w rękach tych, któ-rzy potrafią szukać i odnajdo-wać mocne przyczyny życia i nadziei. Jeśli zechcecie, przy-szłość jest w waszych rękach. Potrzebujecie tylko programu życia wymagającego i pasjo-nującego, w który należy wło-żyć całe wasze bogactwo ta-lentów, uzdolnień i możliwo-ści, zgodnie z planem, jaki Bóg ma w stosunku do każde-go z was.”

Znakomitą okazją do odkrycia „życia z pasją” bę-dzie odpustowe Święto Mło-dych. Przez wspólną modli-twę (Eucharystia) i zabawę (koncert) chcemy poszukać, tak bardzo potrzebnego na „pustyni” Źródła. Wierzymy, że Duch Święty ze swymi da-rami, może stać się dla mło-dych Źródłem, z którego za-czerpną siłę, by „zakwitnąć” młodością, a w przyszłości wydać owoce dobrego życia.

Ponieważ niejako przeci-wieństwem pustyni jest oaza – czyli miejsce, gdzie nie bra-kuje wszelkiej zieleni, dlatego symbolem Święta Młodych będzie posadzony koło ko-ścioła cedr. Drzewo o niebie-

W poprzednich artyku-łach dotyczących modlitwy i postu rozważałem znaczenie tych dwóch dobrych uczyn-ków. Przyszedł czas na myśli związane z trzecim dobrym uczynkiem prowadzącym nas do Boga – na jałmużnę.

My chrześcijanie w róż-nym stopniu odczuwamy po-trzebę przekazywania środ-ków na potrzeby innych. Wszyscy znamy wypowiedź Jezusa Chrystusa na ten te-mat niewiasty, która wrzuci-ła do skarbony „wszystko co

nam słowa z psalmu 63, któ-re powinny być naszym ma-rzeniem:

Boże, mój, Boże, ciebie szukam i pragnie Ciebie moja dusza,

a ciało moje tęskni za Tobą, jak zeschła ziemia i łaknąca wody…

Ks. Janusz Adamczyk

PS. Zachęcam mło-dych do zainteresowania się udziałem w Katolickim Sto-warzyszeniu Młodzieży, Spotkaniu Lednickim, Pa-pieskich Dni Młodych w Sta-rym Sączu i Dębowcu oraz w Pieszej Pielgrzymce Tarnow-skiej. Warto… Tam budzą się wielkie marzenia!

13

miała” i człowieka, który speł-nił datek, tylko z nadmiaru tego co miał.

Także inne słowa Jezusa mówiące o czystości zamia-rów, co do uczynków poboż-nych oraz jak spełniać jałmuż-nę aby była miła Bogu, po-zwala nam lepiej zrozumieć znaczenie i sposób spełnia-nia tego uczynku.

Na temat czystości na-szych zamiarów Pan Jezus mówi tak: „Strzeżcie się, że-byście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludź-mi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będzie-cie mieli nagrody u Ojca Wa-szego, który jest w niebie” (Mt 6,1).

Natomiast na temat spo-sobu spełniania dobrego uczynku w postaci jałmużny mówi z kolei tak: „Kiedy da-jesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Za-prawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagro-dę. Kiedy zaś dajesz jałmuż-nę, niech nie wie lewa two-ja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostawa-ła w ukryciu. A Ojciec Twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.” (Mt 6,2)

Ostatnio, przy okazji wspomnień o ludziach, któ-rzy zginęli w tragicznej ka-tastrofie pod Smoleńskiem, usłyszałem w wypowiedzi na-granej wcześniej, przepięk-ne świadectwo jednej z tych osób, będące jakby zaprze-czeniem postaw ludzi, któ-rzy chcą wszystko wypowie-dzieć, a w szczególności swo-je zasługi, tak jakby Pan Bóg cokolwiek mógł zapomnieć z naszych dobrych uczynków.

Otóż osoba ta wspomi-nała swojego przyjaciela Ta-deusza Fijewskiego. Odcho-dził od nas, jako słynny ak-tor w latach siedemdziesią-tych (†1978r.) Jeden z akto-rów stojący przy trumnie wi-dzi, że podchodzą do trum-

ny, w obecności osoby do-rosłej, dwa małe nieznajome dzieciaki, w wieku około 10 lat i oddają hołd zmarłemu. Aktor Zakrzeński, bo to on opowiadał to zdarzenie, był bardzo zadziwiony, ponieważ będąc osobą dobrze zoriento-waną w stosunkach rodzin-nych zmarłego, nie wiedział nic o tych dzieciach. Dopie-ro po przeprowadzeniu sze-regu rozmów udało mu się dowiedzieć, że zmarły Tade-usz Fijewski, ze swojej pensji, utrzymując to w ukryciu, za-pewniał przez lata utrzymanie dwóm wychowankom Domu Dziecka i to oni przyprowa-dzeni przez opiekuna oddali hołd zmarłemu.

Inna z kolei osoba, jed-na z ofiar tragicznego lotu do Smoleńska część swojego cza-su poświęcała niepełnospraw-nym dzieciom. Był to członek ochrony, którego ze łzami w oczach żegnała żona.

Dzisiaj w dobie sponso-ringu, dużo ludzi mówi już nie z pewną dozą nieśmiało-ści, lecz trąbi o tym, jak po-wiedział Pan Jezus w Ewan-gelii Mateusza, tracąc po dro-dze pokorę i ukrycie, tak waż-ne przy spełnianiu dobrych uczynków. A przecież pokora i zaufanie Bogu, to dwa z kolei podstawowe elementy ideału duchowego ubóstwa, do któ-rego powinniśmy dążyć. „Pa-nie, moje serce się nie pysz-ni… Przeciwnie: wprowadzi-łem ład i spokój do mojej du-szy.” (Ps. 131)

Jałmużna to nie tylko da-tek materialny, to także czas, słowo, modlitwa za innych będąca naszym zatroskaniem o ich drogę do Pana Boga. Spośród czynów, jałmuż-na jest jednym z podstawo-wych świadectw miłości bra-terskiej: jest ona także prak-tykowaniem sprawiedliwości, która podoba się Bogu (KKK 2447). Niech nigdy w naszych sercach nie zabraknie tego ro-dzaju świadectw miłości.

Antoni Put

22.03.2010 r. w Samo-rządowym Centrum Kultury odbyła się sesja popularno-naukowa z okazji 5 rocznicy śmierci papieża Jana Pawła II i Narodowego Dnia Ży-cia. Z inicjatywy zespołu ka-techetów – ks. Władysła-wa Burka – metodyka w za-kresie katechezy, pani Bar-bary Tutro i pani Jolanty Wi-tek a także przy zaangażowa-niu uczniów z Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1(V LO i Gim. nr 3) oraz Zespo-łu Szkół nr 2 przygotowano sympozjum. Patronat nad se-sją przejął senator RP Wła-dysław Ortyl (który zaspon-sorował wydanie okolicz-nościowej publikacji) oraz Przewodniczący Rady Mia-sta Zdzisław Nowakowski.

Sympozjum jest kontynu-acją obchodów Narodowe-go Dnia Życia, które po raz pierwszy było zorganizowa-ne w Kanie w 2008 r. przez wspomniany zespół kate-chetów. Tegoroczny Narodo-wy Dzień Życia obchodzo-ny pod hasłem: „Dziadki – dziatkom” podkreślał wielką rolę rodziny wielopokolenio-wej. W imieniu organizato-rów sesję rozpoczęły: Barba-ra Tutro i Jolanta Witek. Po-tem kolejno referaty prezen-towali: w imieniu nieobec-nego senatora – żona Aldo-na Ortyl („Żyć w rodzinie wielopokoleniowej”), a na-stępnie ks. mgr Władysław Burek („Ludzie starsi w na-uczaniu Jana Pawła II”), dr Jolanta Witek („Wizerunek

14

seniora w literaturze pięk-nej”), Wiceprzewodniczą-ca Rady Miasta mgr Bar-bara Tutro („Ludzie star-si w naszym środowisku”. Młodzież z ZSO nr 1(Karoli-na Kuc, Wojciech Indyk, To-masz Bawoł, Jakub Śliwiń-ski, Janusz Warzecha, Elżbie-ta Giec, Paulina Pogoda) wy-konali montaż poetycki pt. „Bądźmy świadkami Miło-ści” na który złożyły się mię-dzy innymi: Hymn o miłości, św. Pawła, fragmenty Kręgu Biblijnego, modlitwa Fran-ciszkańska i sentencje o sta-rości. Piosenki o życiu za-śpiewały: Paulina Mączyń-ska i Dominika Dąbrow-ska zaś Rafał Krupa i Ka-rol Smajdor wykonali krót-kie utwory F. Chopina. Wo-lontariuszki (Karolina Kuc, Aneta Łączak i Kinga Starzyk z Gim. nr 3) oraz harcerki mówiły na temat współpracy z seniorami. Ich wystąpienia ubogaciły prezentacje oraz fi lm o dziadkach. Organiza-torki ogłosiły wyniki konkur-

su plastycznego poświęco-nego ludziom starszym, któ-ry towarzyszył sesji. Wpłynę-ło ponad 200 prac, które oce-niano w w różnych katego-riach wiekowych. Następnie zebrani mogli obejrzeć eks-pozycję prac. Wręczenia na-gród (ufundowanych przez Prezydenta miasta) dokonali: Przewodniczący Rady Mia-sta Zdzisław Nowakowski i Dyrektor Wydziału Oświa-ty Arkadiusz Gałkowski. Se-sję podsumowali: Dyrektor Wydziału Katechetyczne-go w Tarnowie ks. dr Bo-lesław Klaus i Przewodni-czący Rady miasta mgr inż. Zdzisław Nowakowski. W sympozjum uczestniczy-ło ok. 180 osób: przedsta-wiciele władz miasta z pre-zydentem Januszem Cho-dorowskim, proboszczowie mieleckich parafi i dyrekto-rzy szkół, przedszkoli oraz delegacje uczniów z mielec-kich gimnazjów, szkół śred-nich wraz z opiekunami. Boże w Trójcy Przenajświętszej,

Dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi Papieża Jana Pawła II,W którym zajaśniała Twoja Ojcowska dobroć,Chwała krzyża ChrystusaI piękno Ducha miłości.

On, zawierzając całkowicieTwojemu miłosierdziuI Matczynemu wstawiennictwu Maryi,Ukazał nam żywy obraz Jezusa,Dobrego Pasterza,Wskazując świętość,Która jest miarą życia chrześcijańskiego,Jako drogę dla osiągnięciaWiecznego zjednoczenia z Tobą.

Udziel nam, za Jego przyczyną,Zgodnie z Twoją wolą, tej łaski,O którą prosimy z nadzieją,Że Twój Sługa Papież Jan Paweł II,Zostanie rychło włączonyW poczet Twoich Świętych. Amen.

15

Wierzę w Boga …Wezwanie Ducha Świętego:

Sekwencja o Duchu Świętym

Przybądź, Duchu Święty,Spuść z niebiosów wziętyŚwiatła Twego strumień.Przyjdź, Ojcze ubogich,Dawco darów mnogich,Przyjdź Światłości sumień!

O najmilszy z Gości, Słodka serc radości,Słodkie orzeźwienie.W pracy Tyś ochłodą,W skwarze żywą wodą,W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza!Serc wierzących wnętrzaPodaj swej potędze!Bez Twojego tchnieniaCóż jest wśród stworzenia?Jeno cierń i nędze!Obmyj, co nie święte,Oschłym wlej zachętę,Ulecz serca ranę!Nagnij, co jest harde,Rozgrzej serca twarde,Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,W Tobie ufającymSiedmiorakie dary!Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa,Daj szczęście bez miary!

1. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Mądrości.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …2. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Rozumu.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …

3.Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Rady.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …

4. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Męstwa.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …

5. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Umiejętności.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …

6. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Pobożności.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …

7.Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty, i przyjdźdo nas w darze Bojaźni Bożej.Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo …Chwała Ojcu …

Ześlij Ducha Twego, Panie, a powstanie życie.I odnowisz oblicze ziemi.

Módlmy się:

Boże, Tyś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego;Daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe, i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.Niepokalana Oblubienico Ducha Świętego, módl się za nami.

Boże Duchu Święty, i przyjdź

Rys. Dominika Głodzik, kl. VI SP Złotniki

Rys. Magdalena Sobczyk, kl. III b Gim. nr 3

Rys. Maria Król, kl. I d Gim. nr 3

16

Ochotnicza Straż Po-żarna w Złotnikach zosta-ła założona 15 sierpnia 1897 roku. Wójtem gminy jed-nostkowej w Złotnikach był wówczas Adam Duszkie-wicz. Pierwsza organizacja nosiła nazwę : „Towarzystwo Straży Ogniowej.”Ponieważ zabudowania były drewnia-ne i kryte słomianą strzechą bardzo łatwo można było wzniecić pożar. W myśl sta-tutu podstawowe zadanie OSP to niesienie pomocy w razie zagrożenia życia lub mienia. Przynależność do

straży była zaszczytem dla-tego też chętnie w szeregi straży wstępowała młodzież. Sprzęt strażacki stanowiły bosak i wiadra z wodą.

Pierwszym prezesem był hrabia Tarnowski. Za jego kadencji zakupiono w 1897 roku ręczną sikawkę, któ-ra znajduje się obecnie w Muzeum Straży Pożarnej w Mielcu. Drugim prezesem był Karol Hejda – nauczy-ciel Szkoły Ludowej w Złot-nikach. Kolejnym preze-sem został mianowany po-wszechnie szanowany ad-

wokat mielecki dr Stanisław Nowaczyński, który powie-rzoną funkcję pełnił przez 18 lat. Kolejnymi prezesami zostali mianowani: rolnik – Józef Indyk( na okres 11lat), nauczyciel Szk.Podst. w Złot-nikach - Stefan Adamus( na okres 4 lat). Następnie pre-zesem został mianowany Ta-deusz Michnik a funkcję tę pełnił dwukrotnie w czasie 24 lat.Za jego kadencji po-wstał Dom strażacko –lu-dowy, zakupiono motopom-pę M-800, co wpłynęło na zwiększenie poziomu bez-pieczeństwa i podniosło ran-gę organizacji. Przez kolej-ne trzy lata funkcję prezesa sprawował Wacław Kowal-ski . Za jego kadencji OSP obchodziło uroczyście ju-bileusz 50- lecia swego ist-nienia. Kolejnym - ósmym

prezesem – został Kazi-mierz Ryba, który funkcje pełnił prze 7 lat. Obchodzo-no wówczas 75 lecie istnienia OSP. Z okazji jubileuszu spo-łeczeństwo Borku, Michaliny i Złotnik ufundowało sztan-dar dla tej organizacji. W ko-lejnych latach funkcję pre-zesów pełnili: Stanisław In-dyk (1 rok), Edward Głodzik (4 lata), Antoni Krówka (w okresie 17 lat funkcje te peł-nił dwukrotnie).

Od roku 1998 do chwili obecnej funkcję prezesa peł-ni Stanisław Głodzik(to już 12 prezes!).Za jego kaden-cji obchodzono jubileusz 100 lecia istnienia OSP.

Strażacy nie ogranicza-li się jedynie do gaszenia po-żarów. Na przestrzeni wielu lat straż była organizatorem i inicjatorem wielu przedsta-

Strażacy na Jasnej Górze. Od lewej: Kazimierz Setera, Grzegorz Głodzik, Tomasz Jasiński, Jarosław Indyk

Warta honorowa przy Grobie Chrystusa w kościele pw. Ducha Świętego w Mielcu - 2010 r.

Sztandar OSP Złotniki tuż przed poświęceniem przed kapliczką Królowej Korony Polski w Złotnikach

- 31 maja 2004 r.

17

wień teatralnych, jasełek i za-wodów o charakterze stra-żackim(zajmując na tere-nie gminy i powiatu zwykle czołowe miejsca).Od 1929 roku do chwili obecnej stra-żacy pełnią wartę honoro-wą przy Grobie Chrystu-sa. Przez wiele lat organiza-torem warty był komendant jednostki – Józef Grzelak. W czasie okupacji hitlerowskiej strażacy też pełnili warte ale po uzyskaniu zezwolenia według wymogów okupan-ta(tylko w obrębie kościoła i bez inicjałów narodowych). Józef Grzealak odznaczał się odwagą i radził sobie z róż-nymi problemami. Twier-dził, że kościół jest nasz i chcemy trwać przy Chrystu-sie. Po wyzwoleniu także or-ganizował warte przy grobie, niejednokrotnie bez zgody władz. Po śmierci J. Grzelaka przewodnictwo objął obec-ny komendant Izydor Jasiń-

ski. OSP tradycyjnie bierze udział także w uroczysto-ściach Bożego Ciała w para-fii Ducha Świętego. Straż li-czy dwie drużyny: męska (10 strażaków ) i żeńska (10 członkiń). Strażacy prezen-tują się wspaniale, mają nowe umundurowanie, przystoso-wane do celów obronnych i reprezentacyjnych. Wyposa-żeni są w nowy sprzęt gaśni-czy w postaci wozu bojowe-go, który poświęcony został 31 maja 2004 r. przez Złotni-czanina - ks. misjonarza Sła-womira Głodzika. Straża-cy zawsze brali udział w ak-cjach powodziowych na te-renie powiatu mieleckiego, w poszukiwaniu osób zaginio-nych i różnych akcjach cha-rytatywnych. Młodzież złot-nicka zorganizowana w stra-ży Pożarnej zawsze była chęt-na do niesienia pomocy po-trzebującym.

Edmund Maziarz

Ogłoszony przez naszą redakcję konkurs o Du-chu Świętym został rozstrzygnięty. Wpłynęło ponad sto prac(najwięcej plastycznych!), których autorami byli uczniowie ze Szkoły Podst. nr 9, Szk. Podst. w Złotnikach, Niepublicznej Szkoły Mistrzostwa Spor-towego (Podst. i Gimnazjum), Zespołu Szkół Ogól-nokształcących nr 1(szczególnie Gim. nr 3).Temat konkursowy był inspiracją do prowadzenia kate-chez poświęconych Duchowi Świętemu i przygo-towaniu do parafialnego odpustu.Komisja w skła-dzie: ks. proboszcz Waldemar Ciosek, przełożo-na Sióstr Służebnic Ducha Świętego siostra Miro-sława Potracka SSpS, przewodnicząca Rady Para-fialnej pani Urszula Malińska, plastyk Edward Ko-ciański, przedstawiciele redakcji oraz młodzieży wybrali najciekawsze prace. Przyznano tytuły lau-reata i wyróżnienia w poszczególnych kategoriach wiekowych. W konkursie plastycznym tytuł laure-ata i wyróżnienia otrzymali:

w kategorii klas I-III:Laureaci:Dawid Wilk, Aleksandra Róg, Szymon Pazdro

(Szkoła Podstawowa w Złotnikach)w kategorii klas IV –VI:Renata Wojnarowska, Jagoda Kardyś, Iza Wodka,

Dorota Załucka (Szkoła Podstawowa w Złotnikach)Wyróżnienia: Izabela Łukaszek, Natalia Bodziony(Szkoła

Podst. nr 9),Dominika Głodzik, Wojciech Barnak, Karol Ciej-

ka, Grzegorz Duszkiewicz (Szk.Podst. w Złotni-kach),

Wojciech Brzostecki(Szkoła Mistrzostwa Sporto-wego)

W kategorii GimnazjumLaureaci:Karolina Kępa, Magda Sobczyk(Gim. nr 3)Jarosław Żmuda (Niepubliczne Gimnazjum Mi-

strzostwa Sportowego)Wyróżnienia:Maria Król, Maciej Cybulski, Patryk Stawicki

W kategorii szkół średnich:

Drużyna żeńska w czasie zawodów zajęła 1 miejsce w 2008 r.

Wóz strażacki tuż po poświęceniu - 31 maja 2004 r.

18

Laureat: Magdalena Węgrzyn (V LO)Wyróżnienie: Monika Ryniewicz (V LO)Ponadto spośród prac we wszystkich kategoriach

wiekowych wybrano cztery najciekawsze (z uwagi na walory artystyczne, pomysłowość, oryginalność ujęcia tematu, precyzję wykonania) których autora-mi są:

Magda Węgrzyn (V LO), Karolina Kępa (Gimn. nr 3), Dawid Wilk, Renata Wojnarowska, (Szkoła Podstawowa w Złotnikach)

W kategorii literackiej postanowiono przyznać wyróżnienia następującym uczniom:

Katarzyna Leśniak (Szk. Podst. nr 9)Jakub Maziarz, Marlena Leśniak, Karolina Skóra

(Gimnazjum nr 3)

Za prezentację o Duchu Świętym wyróżniono Pawła Chlebowskiego (Gimnazjum nr 3).

Wszyscy otrzymają pamiątkowe dyplomy i na-grody podczas uroczystości odpustowych w naszym kościele parafi alnym w sobotę 22 maja o godz. 20.00.

Zwycięzcom gratulujemy i dziękujemy wszyst-kim uczestnikom za udział. W ten sposób chcieli-śmy dać świadectwo i wyraz naszego uwielbienia Ducha Świętego. Prace plastyczne znajdą się na wy-stawie w Kościele. Niektóre rysunki i wyróżnione wiersze zamieszczamy w naszym piśmie.

Jolanta Witek

Gdy czujemy się smutni i zagubieni Chcemy, by przy nas był.Gdy jesteśmy radośni.Chcemy, by przy nas był.Nie liczy się dzień, ani godzina I nawet czyja to jest wina, Gdy nie mamy z kim porozmawiać. Nie trzeba Go namawiać.On wie, co czujemy On wie, czego pragniemy.Jego nie da się oszukać.Wie, co myślimy Czego się boimy.

W sercu zawsze Go pragniemy,Choć czasem tego nie wiemy,Że jest blisko,Że nas kocha.Więc czemu czasem wątpimy?

Wstawia się za nami.Z Nim nigdy nie będziemy sami.Otwórz serce, Nie bądź już jak skała,Która się w miejscu zatrzymała. Oprzyj się na Nim. To w Nim masz swą nadzieję. Dla Niego nie liczy się, kim byłeś. Liczy się tylko tu i teraz.Daj Mu znak, by był przy tobieI opowiedz mu wszystko o sobie. Zrozumie! Duch Święty wszystko zrozumie.

Marlena Leśniak kl. IIIGim. nr 3

Rys. Ola Róg

19

Duchu Święty przyjdź, daj nam wolę istnienia.Duchu Święty przyjdź, daj nam wolę rozumienia Prawdy twojego Istnienia.Duchu Święty Tyś prawdą, drogą i życiem. Tyś dusz naszych działania natchnieniem, Drogowskazem, jak być człowiekiem. Duchu Święty, opoko ludzkości Pośredniku między ziemią a niebem Daj zrozumieć duszę człowieka, Stworzonego na obraz Boga…

Karolina Skóra, kl.III Gim. nr 3

Duchu Święty, przyjdź,Pozwól mi Twoją miłością żyć.

Duchu Święty, oświeć mnieI wybacz brudne serce me.

Duchu Święty, pomóż miJa chcę dobrym dzieckiem być.

Pragnę miłować ludzi i zwierzęta,Pan Bóg, dobry Ojciec, o tym pamięta.

W Swej wielkiej miłości wszystko zrobić umiesz.

Więc naucz mnie miłować, bo sama nie umiem.

Aleksandra Leśniak, kl.III, SP nr 9

Duchu Święty – Ty dajesz nam tyle radościUmacniasz nasBudzisz iskierkę miłości.My Cię wielbimy -Duchu Święty, przyjdź prosimy!Wołamy do Ciebie z weselemTyś naszym Przyjacielem!Obdarzyłeś nas siedmioma daramiByśmy podążali Twoimi ścieżkami.Czuwasz nad nami w każdej chwiliAbyśmy w życiu nie zbłądzili !

Jakub Maziarz, kl.I Gimn. nr 3

Rys. Jarosław Żmuda, kl. II S Gim. Sportowe

20

W dniach od 6 marca do 16 kwietnia w naszej pa-rafii odbył się kurs lektorski dla kandydatów z całego de-kanatu. Spotkania odbywały się w każdą sobotę. Chłopcy mieli bogaty plan zajęć. Już podczas pierwszego spotka-nia dowiedzieli się jak po-winna wyglądać prawidło-wa postawa podczas liturgii. Dzięki temu mogli zrozu-mieć gdzie popełniają błędy w służeniu. Głównym pro-wadzącym był ks. Michał Rosa z naszej parafii, który zorganizował ten kurs . Na każdym ze spotkań oprócz teorii była także praktyka. Dzięki temu przyszli lek-torzy mogli zrozumieć, jak

wielkim obowiązkiem jest posługa lektora i jaką waż-ną funkcję pełni w Kościele. Pan Wiesław Dziewit, po-lonista z Gimnazjum nr 3 w Mielcu, przedstawił głów-ne zasady poprawnego czy-tania.

Były także ćwicze-nia, które poprawiały dyk-

Dziękujemy Księdzu Proboszczowi za okazane nam zaufanie i możliwość przeprowadzenia „Kursu Fi-lipa” dla blisko 150 osób. Wiek uczestników, liczeb-ności grupy i fakt, że zapew-ne nie wszyscy uczestnicy, którzy mieli przeżyć te reko-lekcje, przyszli na nie z po-trzeby serca lecz z obowiąz-ku, stanowiło dla wszystkich

pewnego rodzaju obciążenie. Spotkania odbywały się w kościele dolnym przez dwie kolejne soboty.

Celem rekolekcji było ukazać miłość Jezusa oczami

ludzi, którzy bardzo osobiście doświadczyli Jego obecności. Pokazać Go takim, jakim jest naprawdę: żywego, osobo-wego i pełnego miłości. Ta-kie spotkanie zmienia warto-

ści, oceny i sposób myślenia. Głoszone podczas konferen-cji świadectwa budziły zain-teresowanie i wyciszały serca słuchaczy. Poruszano tematy wróżb, czarów, horoskopów, muzyki techno, kart tarota, wywoływania duchów, ma-gii i całego zestawu praktyk wschodnich, od których aż trzeszczą reklamy. W świa-domości młodzieży to bar-

cję Przy wymawianiu nie-których wyrazów język rze-czywiście się plątał. Na spo-tkaniach kandydaci mogli też zrozumieć, że lektor to nie tylko osoba, która przy-chodzi do kościoła i czyta. Spoczywa na niej również wiele innych obowiązków. Podczas spotkań uczestni-

cy kursu mogli poćwiczyć śpiew psalmów oraz pieśni religijnych.

Na zakończenie kur-su odbył się egzamin, któ-ry podsumował całą pra-cę. Wszyscy kandydaci zdali go bez zarzutu. Potem udali się do kościoła górnego, aby przećwiczyć ustawienia na uroczystość mianującą ich lektorami.

W piątek 16 kwietnia Ksiądz biskup Andrzej Jeż udzielił wszystkim kan-dydatom posługi lektora i błogosławieństwo. W uro-czystościach uczestniczy-li nasi rodzice, rodzeństwo, przyjaciele oraz wierni.

Janusz Warzecha

21

dzo praktyczne a już na pew-no zupełnie niegroźne narzę-dzia codziennego życia. Ob-noszenie się z ładnymi ozdo-bami, od pierścienia atlan-tów aż do pentagramu z ko-ziorożcem w środku, to tyl-ko przejaw aktualnego tren-du w modzie. Joga to gim-nastyka a otwieranie czakra-

mów to metoda na odniesie-nie sukcesu. Horoskopy to tylko zabawa. Katechizm Ko-ścioła Katolickiego mówi, że to grzech (KKK 2116).

Należy odrzucić wszyst-kie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do szatana lub demonów, przywoływa-nie zmarłych lub inne prak-

tyki mające rzekomo od-słaniać przyszłość(Por. Pwt 18,10; Jr 29,8).Korzysta-nie z horoskopów, astrolo-gia, chiromancja, wyjaśnia-nie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, po-sługiwanie się medium są przejawami chęci i pano-wania nad czasem, nad hi-storią i wreszcie nad ludź-mi, a jednocześnie pragnie-niem zjednania sobie ukry-tych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacun-kiem - połączonym z miłu-jąca bojaźnią – które należą się jedynie Bogu.

Zamiast przyzywać Du-cha Świętego „trzymamy kciuki, pukamy w niemalo-wane” a Jezusa wzywamy w różnych - nieraz niestosow-nych - sytuacjach.

Największym przeżyciem dla młodzieży była modli-twa wstawiennicza. Było to

dla nich zupełnie nowe do-świadczenie, które zapewne zapadło na długo w ich ser-ca. Kapłan modlił się za nich, nakładając im ręce na głowę. Wypowiadane nieraz z wiel-kim wzruszeniem, ze łzami i z przejęciem intencje mo-dlitewne świadczyły o wiel-kim wewnętrznym porusze-niu. Odzwierciedlały ogrom problemów, które niejedno-krotnie ich przerastają. Mło-dzi nie potrafią sobie nieraz z nimi poradzić.

Wyrażamy wdzięczność księdzu Proboszczowi i ks. Tadeuszowi Wojciechow-skiemu za obecność. Dzię-kujemy wszystkim kapła-nom, katechetom i wycho-wawcom kształtującym mło-de pokolenie i przygotowu-jącym uczniów do godnego przyjęcia Sakramentu Bierz-mowania .Organizatorzy Kursu Filipa

„Na spotkaniach dla kandydatów do Bierzmowania i na Kursie Filipa odkryłem głębiej działanie Ducha Świętego. Oglądając prezentacje o kościele doświadczyłem szczegól-nie, że Duch Święty jest blisko mnie. Bierzmowanie sprawi-ło, że stałem się dojrzałym chrześcijaninem.

Codziennie na nowo odkrywam obecność Ducha Świę-tego podczas modlitwy, odrabiania lekcji, wypoczynku czy spotkań w rodzinnym gronie. Duch Święty zawsze towa-rzyszy w mojej życiowej wędrówce”

Jakub Widurek Gim. nr 3

„Jest tylko jeden taki dzień w naszym życiu, dlatego chciałam przeżyć go jak najlepiej. Od chwili przyjęcia Sa-kramentu Bierzmowania czuję siłę, która mnie ogarnia. Wiem, że to Duch Święty nieustannie mi pomaga, wspiera i

29 marca 2010 r w poniedziałek w Wielkim Tygodniu ksiądz biskup Władysław Bobowski udzielił Sakramentu Bierzmowania 142 kandydatom z naszej parafii. Na uroczystości byli obecni także nauczyciele, rodzice, krewni i przyjaciele.

towarzyszy. Kiedy mam podjąć ważną decyzję modlę się do Ducha Świętego, a On przychodzi mi z pomocą.”

Anna Gawlak Gim. nr 3

„Od chwili przyjęcia Sakramentu Bierzmowania staram się być coraz lepszym człowiekiem. Systematycznie pogłę-biam wiedzę religijną. Przed przyjęciem tego sakramentu na spotkaniach w parafii, podczas poniedziałkowej Nowen-ny do Ducha Świętego, na katechezie i kursie Filipa długo przygotowywałam się do godnego przyjęcia Ducha Święte-go. Coraz bardziej odkrywam Jego działanie w moim ży-ciu. Wiem, że mnie oświeca i umacnia. Udziela odpowiedzi na wszystkie trudne pytania, pozwala rozwiązać problemy, których nie brak na co dzień.”

Ewelina Korzeń Gim. nr 3

22

W niedzielę 9 maja ponad 60 wolontariuszy z ZSO nr 1 uczestniczyło w akcji „Pola Nadziei”, poświeconej pomo-cy hospicjum. Wolontariusze wcześniej podczas zajęć wo-lontariatu w ZSO obejrzeli film, poświęcony służbie oso-bom chorym i starszym. Fundusze uzbierane podczas nie-dzielnej kwesty przeznaczono na zakup sprzętu medyczne-go dla Domowego Hospicjum w Mielcu. Warto dodać, że ak-cja jest przeprowadzana 13 raz w Polsce i pierwszy raz w na-szym mieście. Wolontariusze ubrani w żółte koszulki z napi-sem: ”Hospicjum to też Życie” wręczali wszystkim żonki-le - symbole życia oraz barwne foldery. Również w szkole we wtorek 11 maja wolontariusze przeprowadzili akcję pomocy hospicjum. Koordynatorem działań z ramienia szkoły była pani Jolanta Witek zaś nad całością czuwała pani Zofia Ku-biak, współzałożycielka i wolontariuszka Hospicjum Domo-wego w Mielcu.

Organizatorzy wyrażają serdeczne podziękowanie Wszystkim, którzy zechcieli się włączyć swoją modlitwą, ofiarą materialną, konkretną pracą oraz życzliwym słowem.

23

4 maja 2010 r. dziewczę-ta z DSM oraz zaangażowa-ni w PDMD ruszyli w „mi-syjną podróż”. W Sanktu-arium Bożego Miłosierdzia uczestniczyliśmy we Mszy św., a później zobaczyliśmy, gdzie żyła i modliła się św. s. Faustyna Kowalska. Stam-tąd ruszyliśmy do misyjnej wioski, którą zbudował Sa-

lezjański Wolontariat Misyj-ny w Krakowie. Część z nas zatrzymała się w ghanijskiej wiosce, by poznać życie swo-ich rówieśników. Druga gru-pa zainteresowała się Ame-ryką Południową, a szcze-gólnie – Peru. Ciepłe pon-cho, gra na samponii, naczy-nie z kaktusa, piękny koloro-wy zeszyt małej Peruwian-ki budziły nasz podziw. Mo-gliśmy sprawdzić, jak miesz-ka się w mongolskiej jurcie, papuaskim domu na palach, indiańskim tipi czy eskimo-skim igloo. Dziękujemy za wspólną podróż i zaprasza-my do pomocy dzieciom z krajów misyjnych!Siostra Elżbieta Figurniak

24

25

Poziomo:

3 — Uroczystości żałobne; 5 — Stwórca nieba i ziemi; 7 — Pismo Święte;8 — Prowadziła Trzech Króli; 9 — Pierwszy papież; 10 — Getsemani lub........... Oliwny; 13 — Przeciwieństwo dobroci; 14 — Miejsce ukrzyżowania Chrystusa; 15 — Dzień Pański; 16 — Pozdrowienia za czasów Chrystusa; 18 — Odmawiasz go na nabożeństwie w październiku; 21 — Musisz zasiać, by wyrosło zboże; 23 — Ten, który łamie przykazania; 24 — Patronka górników; 25 — I on z pustego nie nalał; 27 — Jedna z cnót boskich; 29 — Nauka o Bogu lub bogach; 32 — Jedno z imion papieży; 33 — Składasz je z okazji świąt; 35 — Jeden z Ewangelistów; 38 — Matka Maryi Panny; 40 — Stał przy żłóbku wraz z wołem;43 — Wyjazd w celu głoszenia Dobrej Nowiny (np. do Afryki); 45 — Miejsce narodzin Chrystusa; 47 — Skusiła Adama do grzechu; 48 — Stworzony w siedem dni; 50 — Garść winogron; 51 — W nim jest najlepiej; 53 — Może być dobry lub zły; 54 — Człowiek; 56 — Buduje sieją w Boże Narodzenie; 58 — Konieczna do zbawienia; 60 — Napisał Apokalipsę; 61 — Rozkaz; 62 — Schronił się w niej Noe; 63 — Patron od rzeczy zagubionych; 65 — Jest nim jabłko; 66 — Zadana przez księdza przy spowiedzi; 69 — Na czele diecezji; 70 — 1000 lat; 71 — Księga Mch, jedna z Ksiąg Starego Testamentu.

Pionowo:

l — Rozmowa z Bogiem; 2 — Wierzchnia szata używana przez księdza do Mszy św.; 4 — Najstarsza pieśń Maryjna; 5 — Kain dla Abla; 6 — Świadomość własnej wartości, honor, duma; 9 — Człowiek nie wierzący w Boga; 10 — Święty Józef dla Jezusa; 11 — Narodzona w stajence; 12 — Otrzymał tablice z dziesięcioma przykazaniami; 17 — ............ dobrej spowiedzi;

18 — ........... cudowne chleba i ryby; 19 — Święte Starego i Nowego Testamentu;20 — Bóg wyprowadził z niego Izraelitów; 22 — Darowanie kary doczesnej za grzechy odpuszczone; 24 — Umarł na nim Jezus; 26 — Do Matki Bożej, odmawiana w maju; 27 — Część kościoła, 28 — Zdrobniale imię Syna Bożego; 34 — Powinna panować wśród ludzi; 36 — Pora roku w wigilię; 37 — Budował arkę; 39 — Wyrzeczenie, umartwianie; 41 — Zabił Abla; 42 — Odwet;44 — Zasady moralnego postępowania człowieka; 46 — Owczarnia to.......... boży; 49 — Dziesięcioro Przykazań; 52 — Legenda; 55 — Pięcioksiąg; 57 — Umarł na Krzyżu dla naszego zbawienia; 58 — Trunek z Kany Galilejskiej;59 — „Śpiewajcie............., pasterze grajcież Mu"; 60 — Święcone w Wielkanoc;64 — Pogląd nie uznający istnienia osobowego Boga, kierującego światem; 67 — Ojciec, Syn i..........Święty — to Trójca Święta; 68 — Czytany z Biblii.

Litery z pól ponumerowanych w prawym dolnym rogu dają hasło — myśl.

26

„Weź to dziecię... i wychowaj je dla Mnie”

„I ślubuję ci miłość, wierność

i uczciwość małżeńską...”„Niech cię przyjmie

Chrystus, który cię wezwał...”

Zbigniew PrzebieglecEdmund Kaczor

Józef WilkStanisław Klich

Maria ObutelewiczJanusz StrzałaTeresa Pogoda

22.03.2010 – 10.05.2010 r.

Antoni, Franciszek KosztyłaJulia Leś

Chinedu, Emanuel EzeasorTaida, Róża JonikKamil, Jan Midura

Dobrochna, Iga SzułakiewiczJudyta, Ariadna LachDawid, Marcin Soja

Emil WążKarol, Wojciech Hajdukiewicz

Alicja, Katarzyna KrzystyniakJulia, Maria Krzystyniak

Milena Zofi a KrzystyniakBartosz, Zbigniew Kozioł

Miłosz RadoKrzysztof Ząbek

Franciszek MazurekKinga, Karolina GalicaZofi a, Jagoda Żelazko

Antoni IgnatowiczJan Taraszka

Mateusz Seweryn StachowiczIgor, Bruno Krasoń

Amelia SzynalMaciej Gleń

Adam, Paweł Szczerba

20.03.2010 – 10.05.2010 r.

Maja Banasik – Kamil StefaniakEwelina Dydo – Grzegorz Wyzina

Wioletta Juwa – Daniel RębiszSylwia Mitura – Piotr Weryński

Magdalena Kamińska – Dariusz SorysMałgorzata Bartnik - Sławomir MajkaAmanda Konieczna – Maciej Babula

Katarzyna Koń – Wojciech Litwin

20.03.2010 – 10.05.2010 r.

Msza św. w intencji pary prezydenckiej i wszystkich którzy zginęli w katastrofi e lotniczej pod Smoleńskiem

Uczniowie z ZSO nr 1

Uczniowie z ZSO nr 1

Podróż misyjna DSM

Renata Wojnarowska

Iza Wodka

Karolina Kępa

Dawid Wilk

Wojtek BrzosteckiNatalia Bodziony

Iza Łukaszek