Fagot jest to instrument dęty drewniany, spokrewniony z obojem. Nazwa pochodzi od

włoskiego fagotto, co dosłownie znaczy wiązka, pęk. Najbardziej wyraziście brzmią dźwięki

niskie, wysokie są łagodne, niezbyt donośne, jakby wymuszone. Jego skala obejmuje dźwięki od B1 do es2. Obecnie fagot ma około 134 cm długości i składa się z dwóch drewnianych rur

(basowej i metalowej zwanej skrzydłem) połączonych u dołu tzw. stopą. Rura basowa

zakończona jest wąską czarą głosową - dźwięcznikiem. Druga rura zakończona jest

rurką wygiętą w kształt litery S z podwójnym stroikiem. Fagot występuje najczęściej w

orkiestrach i zespołach wojskowych, okazjonalnie także jako instrument solowy i kameralny. Kontrafagot jest jedną z odmian

fagotu. Różni się skalą (gra dźwięki o oktawę niższe) oraz tym, że składa się on z potrójnie

zgiętej rury. Wg Praetoriusa pierwszy kontrafagot zbudował muzyk dworu

elektorskiego w Berlinie, Hans Schreiber ok. 1618 roku.

GRAFIKA

GOOGLE

GRAFIKA

GOOGLE

Instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.

Należy do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także obój, fagot i kontrafagot. Skala (zakres dźwięków muzycznych) instrumentu wynosi od e do b2.Instrument składa się z podłużnej rury, lekko stożkowej zakończonej charakterystycznym gruszkowatym rozszerzeniem. Otwory nawiercone na długości instrumentu otwierane są klapami. W instrument dmie się

za pośrednictwem cienkiej, metalowej rurki ze stosunkowo

dużym ciśnieniem, a jednocześnie niewielką ilością powietrza.

Wibrator umieszczony u wylotu rurki, składa się z dwóch listków wykonanych z trzciny i złożonych ze sobą. Powietrze przepływając

pomiędzy nimi wywołuje ich wibrację. Korpus instrumentu tradycyjnie wykonywany jest z

drewna.

WWW.WIKIPEDIA.PL

Kontrafagot – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.

Należy do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także obój, rożek angielski i jego wersja

o wyższym stroju – fagot. Skala (zakres dźwięków muzycznych) instrumentu wynosi od B2 do f. Notacja dla kontrafagotu jest w

kluczu basowym, lecz brzmi oktawę niżej od zapisu.Instrument składa się z długiej, prawie pięciometrowej, podłużnej

rury, poczwórnie złożonej. Otwory nawiercone na długości instrumentu otwierane są klapami.

Kontrafagot jest używany najczęściej jako wzmocnienie oktawowe basów. Powolne rozbrzmiewanie słupa powietrza powoduje ograniczenie w wykonywaniu drobnych wartości. Akustyka i

pochodzenie instrumentu jest podobne jak innych z tej rodziny – zobacz obój. Kontrafagot ma najniższy strój spośród instrumentów

dętych drewnianych w składzie orkiestry symfonicznej. Odpowiednikiem kontrafagotu pod względem wysokości stroju jest (w przybliżeniu) w grupie instrumentów dętych blaszanych tuba,

natomiast w rodzinie instrumentów smyczkowych kontrabas.Do czasów współczesnych kontrafagot nie był postrzegany jako

instrument solowy. Dopiero w XX wieku powstało szereg kompozycji na ten instrument.

Saksofon tenorowy jest średniej wielkości

saksofonem, instrumentem z grupy

aerofonów stroikowych o pojedynczym stroiku.

Brzmi nonę wielką niżej od zapisu nutowego. Saksofony tenorowe

budowane są w stroju B.

Tuba – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych.

Największy i o najniższym stroju spośród tej rodziny instrumentów. Standardowa skala

instrumentu (zakres dźwięków muzycznych) od D1 do d1. Doświadczony instrumentalista

potrafi uzyskać dźwięki od A2 do a1.Tuba składa się z długiej rury rozpoczynającej

się ustnikiem, wielokrotnie zwiniętej, rozszerzającej się stożkowo i zakończonej

czarą głosową. Zazwyczaj tuby zwijane są w kształcie elipsy z czarą umieszczoną po prawej stronie grającego z systemem tłokowym lub

zaworami obrotowymi. Pełną skalę chromatyczną uzyskuje się, naciskając

odpowiednie wentyle (od 4 do 6) obniżając dźwięki podstawowe poprzez włączenie do

obiegu krąglików .

Flety poprzeczne wzięły swoją nazwę ze sposobu, w jaki się je trzyma, czyli w poprzek ciała. W ich przypadku ustnik jest otwarty a

wargi kierują powietrze na krawędź,  znajdującą się na brzegu otworu ułożonego poziomo, wzdłuż instrumentu. Na krawędzi

rozbija się słup powietrza, co tworzy dźwięk.

Skala tego instrumentu zaczyna się od c1 lub h małego ( w zależności od stopki instrumentu), a kończy na d4. Flet posiada

bardzo duże możliwości wyrazowe i techniczne dlatego mile jest widziany w różnych gatunkach muzyki, od kameralnej, symfonicznej

do muzyki rozrywkowej, jazzowej jak i solowej. Główki -  płytka ustnikowa z otworem zadęciowym. Ze względu na różne preferencje flecistów, mamy do wyboru różnie profilowane płytki ustnikowe. Płytka połączona jest z kominkiem. Wewnątrz główki znajduje się jeszcze śruba i stoper, a na zewnątrz widoczna jest jeszcze korona. Jako stoper używa się korka- naturalny i najczęściej stosowany. Jednak obecnie korzysta się również ze stoperów syntetycznych. Jest on fabrycznie ustawiony dlatego nie powinno się zmieniać jego położenia. Przesuwając go zmieniamy intonację instrumentu. Aby nastroić flet, wysuwamy odpowiednią długość główki z korpusu i im bardziej jest wysunięta tym instrument jest nastrojony niżej.

Stopki– ostatnia część fletu, na której znajduje się 3, bądź 4 otwory, w zależności od rodzaju stopki (w stopce C- 3 otwory, w stopce H- 4 otwory). Odpowiada za najniższe wydobywane dźwięki, a mechanizm działa na tej samej zasadzie co w korpusie.

Korpusu – jest to środkowa część instrumentu, na nim znajduje się 12 otworów i mechanizm z klapkami i dźwigniami, które otwierają i zamykają te otwory. Pod klapami przytwierdzone są do nich poduszki, dzięki którym klapy się szczelnie zamykają. Spotyka się klapki otworowe, które mają na środku otwór, który grający zamyka opuszkiem palca, oraz zamknięte klapki, bez otworów.

Składa się z :

Klarnet to instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (es) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (d4), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego wynosi od C do b¹ (f¹). Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet basowy, klarnet kontrabasowy, basetowy.Charakterystyczną cechą barwy klarnetu jest tzw. stopliwość, czyli łatwość zlewania się z barwą innych instrumentów drewnianych, blaszanych czy smyczkowych.

Puzon – instrument dęty, blaszany z grupy aerofonów ustnikowych lub językowy głos organowy (najczęściej szesnastostopowy) .Najbardziej spokrewniony jest on z rodziną trąbek,z której wyodrębnił się dopiero w XIII w. Puzon basowy jest zwany puzonem wspaniałym,majorowym lub tubą major. Występował w stroju F (PUZON KWARTOWY) lub w stroju Es (puzon kwintowy) . Polska nazwa puzon pochodzi od niemieckiego Posaune. Oznacza ”wielka trąba’’.

Obój – Instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.

Obój należy do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Do tej

samej rodziny należą także rożek angielski, fagot i kontrafagot.

Powszechnie skala (zakres dźwięków muzycznych)

Instrument ten to podłużna rura, lekko stożkowa, zakończona lejkowatym rozszerzeniem.

Otwory nawiercone na długości instrumentu otwierane i zamykane są klapami. W instrument dmie się za

pośrednictwem cienkiej, metalowej rurki (otoczonej

korkiem, na którą nawija się podwójną trzcinkę) ze stosunkowo dużym ciśnieniem, a jednocześnie

niewielką ilością powietrza

Na podstawie wikipedii

Na początku wykonywana była w formie prostej, obok której zaczęła pojawiać się forma zygzakowata w

kształcie litery S. Trąbka jest to cylindryczna rura metalowa,

zwinięta prostokątnie i zakończona u wylotu czarą głosową. Ustnik jest

kociołkowaty, wewnątrz pętli umieszczone są 3 rurki.