op zoek naar handvaten, folia 26 3 2012

2
32 FoliaMagazine D e workshop begint om kwart voor negen, maar de eerste moeder scharrelt al om acht uur door de gang van de Leeuwenburg. Ze heeſt een tas bij zich die bijna nog groter is dan zijzelf. Ze maakt zich soms wel zorgen om haar kind, vertelt ze op zachte toon. Langzaam maar zeker druppelen meer ouders binnen, in paren of alleen. Meneer en mevrouw Schipper willen hun dochter graag helpen, zeggen ze. ‘Ze is alweer gestopt in Utrecht, dus moeten we opnieuw beginnen.’ Meneer heeſt ook wel gezocht, begon als boerenzoon aan de landbouwschool maar eindigde in de ICT. Mevrouw Schipper werkt nog steeds waar ze ooit begon: het zaadbedrijf. ‘Enkhuizen drijſt op zaad,’ zegt meneer Schip- per. Ze gaan zitten in het collegezaaltje, waar al een blocnootje, een pen en een klein rolletje pepermuntjes voor iedereen klaarliggen. In de huisstijl, net als de powerpoint, die aankondigt dat Daniella Krijger de vraag ‘Hoe help ik mijn kind bij het maken van een studiekeuze?’ gaat bespreken. Mevrouw Schipper doet haar jas uit. Deze avond geeſt hopelijk een handvat,’ vertelt meneer Schipper. Hij doet toch ook maar zijn jas uit; in de Leeuwenburg staat de thermostaat gewoon nog op winter. Mevrouw Schipper neemt een pepermuntje. ‘Ik ben zelf moeder van twee pubers, dus ik weet wel hoe dat kan zijn,’ leidt Daniella Krijger haar verhaal in. ‘Voor u als ouder van een havo-, vwo- of mbo-leerling is de studiekeuze van uw Met de workshop ‘studiekeuze voor ouders’ poogt de HvA toekomstige studenten te behoeden voor een verkeerde beslissing. Met hulp van pa en ma, want ‘je bent op die leeftijd gewoon nog niet geschikt om keuzes te maken.’ tekst Bob van Toor / foto’s Fred van Diem Op zoek naar handvaten

Upload: bob-van-toor

Post on 07-Mar-2016

224 views

Category:

Documents


0 download

DESCRIPTION

 

TRANSCRIPT

Page 1: Op zoek naar handvaten, Folia 26 3 2012

32 Folia Magazine

De workshop begint om kwart voor negen, maar de eerste moeder scharrelt al om acht uur door de gang van de Leeuwenburg. Ze

heeft een tas bij zich die bijna nog groter is dan zijzelf. Ze maakt zich soms wel zorgen om haar kind, vertelt ze op zachte toon. Langzaam maar zeker druppelen meer ouders binnen, in paren of alleen. Meneer en mevrouw Schipper willen hun dochter graag helpen, zeggen ze. ‘Ze is alweer gestopt in Utrecht, dus moeten we opnieuw

beginnen.’ Meneer heeft ook wel gezocht, begon als boerenzoon aan de landbouwschool maar eindigde in de ICT. Mevrouw Schipper werkt nog steeds waar ze ooit begon: het zaadbedrijf. ‘Enkhuizen drijft op zaad,’ zegt meneer Schip-per. Ze gaan zitten in het collegezaaltje, waar al een blocnootje, een pen en een klein rolletje pepermuntjes voor iedereen klaarliggen. In de huisstijl, net als de powerpoint, die aankondigt dat Daniella Krijger de vraag ‘Hoe help ik mijn kind bij het maken van een studiekeuze?’ gaat

bespreken. Mevrouw Schipper doet haar jas uit. Deze avond geeft hopelijk een handvat,’ vertelt meneer Schipper. Hij doet toch ook maar zijn jas uit; in de Leeuwenburg staat de thermostaat gewoon nog op winter. Mevrouw Schipper neemt een pepermuntje.

‘Ik ben zelf moeder van twee pubers, dus ik weet wel hoe dat kan zijn,’ leidt Daniella Krijger haar verhaal in. ‘Voor u als ouder van een havo-, vwo- of mbo-leerling is de studiekeuze van uw

Met de workshop ‘studiekeuze voor ouders’ poogt de HvA toekomstige studenten te behoeden

voor een verkeerde beslissing. Met hulp van pa en ma, want ‘je bent op die leeftijd gewoon nog

niet geschikt om keuzes te maken.’ tekst Bob van Toor / foto’s Fred van Diem

Op zoek naar handvaten

Page 2: Op zoek naar handvaten, Folia 26 3 2012

33Folia Magazine

kind minstens net zo spannend als voor uw zoon of dochter zelf,’ stond in de aankondi-ging te lezen. Het staat op de meeste gezichten te lezen als Krijger een rondje vraagt naar de verwachtingen van de ouders. ‘We willen zo veel mogelijk informatie pakken voor onze zoon, die duidelijk moeite heeft. Hij heeft al twee keer zijn studie afgebroken, dus nu wordt het wel echt, ja, spannend,’ zegt een frisse moeder met blonde krullen. ‘Er zijn nu tweehonderd richtingen. In mijn tijd waren het er vier, als je iets technisch wilde doen,’ bromt een vader. ‘Ik hoop daar van-avond wat handvatten voor te krijgen’. Hand-vatten en handvaten zijn de buzzwords van de avond, met al die ongrijpbare studieverlaters en twijfelaars thuis in Oostzaan of Amstelveen. ‘Het duurt al een tijd en ik dacht: zo eind maart ga ik maar eens zélf wat suggesties doen voor een studie,’ zegt een andere vader kordaat. ‘Hoe groot denkt u dat uw rol is bij de keuze van uw zoon?’ vraagt Krijger aan vader Schipper. ‘Dochter,’ antwoordt hij wat verrast. ‘Wat was de vraag?’ ‘Je rol!’ fluistert zijn vrouw. ‘Ik dacht heel klein,’ geeft meneer Schipper toe, ‘maar nu denk ik toch dat het wel eens groter zou kunnen zijn, dat je wel een duwtje kan geven. Meestal lijkt het haar niet zo veel te doen wat we erover zeg-gen. Maar toen we vroegen of het haar interes-sant leek dat we hierheen gingen, of dat het van haar niet hoefde, zei ze: in dit geval wel.’De rol van de ouders is groter dan ze denken, beaamt Krijger. ‘Als een kind leert lopen geef je geen instructies, of straf als het niet lukt. Hoe

mooi zou het zijn, als we in het dit proces van ons kind ook wat meer vertrouwen zouden kunnen hebben?’ Studiekeuzestress is haar ook niet vreemd, zegt ze; de powerpoint klikt door naar een plaatje van een pauzeknop. Na plannen voor de Hotelschool begon ze toch met Frans, maar dat werd niks. Een pauze van drie jaar

om te werken en na te denken bracht haar bij communicatie, dat maakte ze af. Tienduizend leerlingen nemen zo’n pauze. ‘Soms heb je die tijd gewoon eventjes nodig’. Klik: een doorsnee van de hersenen. ‘Want ze zijn gewoon nog niet af!’ zegt Krijger. ‘Er is nog chaos in dat hoofd, en in dat lijf door de hormonen; je bent op die leeftijd nog niet geschikt om keuzes te maken. Daar hebben ze u dus bij nodig.’ Klik: een autospiegel. ‘U zit op de passagiersstoel, als een rij-instructeur. Ze kunnen nog best eens door rood heen rijden als u niet oplet, maar u kunt ze leren sturen.’ Krijger legt, met een rustige toon die haar studie eer aandoet, uit hoe dat moet. ‘Misschien is het een open deur, maar luisteren is een goede manier.’Er zijn niet veel vragen na afloop. ‘Toch mis ik bij mijn zoon gewoon het vuurtje,’ zegt de frisse moeder. Een vader vraagt naar de mogelijk-heden van beroepskeuzetests. Dat blijft een momentopname, zegt Krijger. ‘Ach, er komt

toch nooit wat uit,’ valt meneer Schipper haar bij. ‘Ik zou volgens zo’n test beroepsmilitair worden.’ ‘Eigenlijk is de keuze veel te vroeg,’ concludeert Krijger, ‘het blijft een zoektraject.’ De ouders schuifelen naar buiten. ‘Praten met onze dochter doen we al wel’, vertelt een stel ouders dat helemaal uit Capelle aan de IJssel is gekomen. ‘We hadden gehoopt dat we iets over de school te weten zouden komen – onze dochter wil fysiotherapie doen.’ ‘Dat is niet eens op deze locatie,’ zucht de vader. Ook een tweede moeder had andere verwachtingen: ‘Ik wilde nu wel eens weten hoe het zit met al die studies, en met die master-dingen. Dít wist ik allemaal wel,’ zegt ze lachend.

Maar meneer en mevrouw Schipper zijn tevreden. Het blijft een moeilijk traject, zegt mevrouw Schipper. Soms zijn de gesprekken met haar dochter gespannen. ‘Dat heb je toch met pubers. Als je het verkeerde zegt, gaan ze op slot.’ ‘We hopen dat we haar op weg kunnen helpen. Rust en ruimte geven is ook belangrijk’. Ze hebben zeker wat opgestoken vanavond. ‘Ze is 18, bijna 19; je moet je er toch mee gaan bemoeien. Integrale Veiligheidskunde was het niet, nu wil ze iets met economie. Maar nu gaan we wel vragen wat voor beeld ze daar dan bij heeft.’ De lessen gaan mee naar huis op een tiental briefjes, in twee handschriften. ‘Wat is de goede richting, dat is de vraag,’ zegt meneer Schippers. ‘We hebben nu in ieder geval wat handvaten gekregen’. yyy

Op zoek naar handvaten‘Ik mis het vuurtje bij mijn zoon’

Meneer en mevrouw Schipper praten nog even na met Daniella Krijger.