“Opa, ik krijg hier toch wel vriendjes?” vraagt Dan voorzichtig aan zijn grootvader. “Natuurlijk jongen! Jij hebt zo weer vriendjes!” Steef kijkt zijn kleinzoon vrolijk aan. “Echt waar?” vraagt Dan. “Echt waar!” zegt Steef. Dan geeft zijn opa een knuffel. “Dan is het goed!” zegt hij.

“Dan, ga jij naar school? Het is alweer bijna half negen.” zegt zijn grootmoeder Lieke. “Ik ga al!” Dan geeft zijn oma snel een kus, en Emma, de zus van Steef krijgt ook een knuffel. Als Dan de straat uitloopt zwaaien alle ouderen hem uit. “Was hij bang dat hij geen vrienden zou kunnen maken?” vraagt Lieke aan haar man. Steef knikt.

Dan loopt Lieke het huis in. In de kleine woonkamer is een zitje met tv en boekenkast en een kleine tafel. Met een glimlach loopt Lieke verder het huis in.

In de keuken is een eettafel voor vier personen.

“Hier gaan we het wel fijn krijgen.” zegt Steef. “Zeker, Dan kan hier naar school en hier kan hij nog gewoon op straat spelen.” zegt Lieke. “Niet alleen hij, ook wij!” zegt Steef, terwijl hij de wang van Lieke streelt. Lieke glimlacht. “Steef, natuurlijk gaan we het hier naar onze zin hebben, we hebben elkaar!”

Steef geeft Lieke een zoen. “Je hebt gelijk.” Lieke zucht. “Wat zou ik zonder jou moeten?” vraagt ze. Steef geeft haar nog een zoen. “Je ziet er mooi uit.” zegt hij terwijl hij Lieke in zijn armen houdt.

Emma kijkt naar haar broer en zijn vrouw. “Klef gedoe.” Voor haar zijn mannen niet voor altijd. Net als liefde, liefde is iets voor een nacht of een week. Maar niet voor de rest van je hele lange leven. Zo heeft Emma er altijd over gedacht. En daardoor heeft ze in de stad ook een behoorlijk reputatie opgelopen.

Ondertussen is Steef naar de nieuwe computer gelopen. Op de vacaturesite ziet hij in eerste instantie niet. “Iets in het onderwijs.” mompelt Steef. “Dat vind ik leuk.” Na even, met zijn nieuwe werkgever te hebben gebeld heeft Steef de baan. “Yes!” zegt hij. Emma kijkt hem aan. “Wat is er?” Steef schud zijn hoofd.

Steef ploft met een boek in zijn hand op de bank. Hij moet voor zijn werk punten hebben en daar gaat hij dan ook meteen mee beginnen. Emma gaat naast hem zitten. “Zo broertje, wat ben je aan het doen?” vraagt ze terwijl ze over de schouder van Steef meekijkt. “Iets voor mijn baan.” zegt Steef glimlachend, dan richt hij zijn aandacht weer op het boek.

Emma kijkt van haar broer naar haar schoonzus die aan de computer zit. Ze haalt haar schouders op en kijkt de kamer rond. Het huisje, met nadruk op je, is veel minder als ze gewend was in de stad. Ze zucht. Voor haar zal het nog wel wat langer duren voor ze zich hier thuis voelt, niet alleen in de nieuwe omgeving. Maar ook in het gezin van haar broer.

Lieke gaat in de stoel zitten met een boek. “Ik heb dezelfde baan als jou genomen, Steef.” zegt ze. Steef grinnikt. “Dan kunnen we dus samen carpoolen.” Lieke knikt. “Ik heb zin om weer te gaan werken, het is lang geleden dat ik heb gewerkt!” zegt Lieke. Steef lacht. “Mijn vrouw, die zin heeft om aan het werk te gaan. We zullen zien of je er nog zo over denkt als we terugkomen!”

Dan toetert buiten een auto. Lieke en Steef rennen naar de kledingkast om hun werkkleding aan te trekken. Als ze de stoep op lopen, kijkt Lieke al een heel stuk minder vrolijk. “Wat een krakbak, moeten we daarin naar ons werk?” Steef grinnikt. “Lieke, je begint altijd onder aan, maar maak je geen zorgen.” zegt hij, dan stappen ze samen in de auto.

Emma heeft op internet iemand leren kennen en ze hebben nummers uitgewisseld, als dan de telefoon gaat snelt ze naar de telefoon. “Met Emma!” zegt ze vrolijk. “Heb je zin om langs te komen?” vraagt ze dan. Nadat Emma een beschrijving heeft gegeven waar ze woont, verteld Polleke dat hij er zo aankomt.

Maar Polleke is niet de enge die eraan komt. Ook Dan is ondertussen thuisgekomen. Met zijn huiswerkmapje staat hij voor de bus. Hij zwaait even naar de chauffeur. Als de bus wegrijd voelt hij zich aan zijn lot over gelaten, toen ze nog in de stad woonde kwam zijn oma hem altijd even begroeten. Nu komt Emma naar buiten gelopen.

Alleen niet om Dan te begroeten, maar om naar Polleke te rennen, die de straat inkomt gelopen. “Tante Emma?” zegt Dan. “Ooh, Dan, ben je nu al thuis?” zegt Emma. Dan knikt. “Ga maar naar binnen, je oma en opa zijn werken. En ik ga even met deze meneer praten.” zegt ze. Emma loopt naar Polleke. “Leuk dat je er bent!” zegt ze met een glimlach.

Als Dan naar binnen is gelopen, pakt Emma de arm van Polleke. “Je ziet er mooi uit!” glimlacht ze. Polleke lacht ook. “Jij mag er ook wezen.” Emma grinnikt en strijkt over de arm. Ze voelt dat er een verleidelijke glimlach om haar lippen komt. “Ga je even mee naar binnen?” vraagt ze flirterig.

Ze lopen door de woonkamer naar de slaapkamer van Emma. “Zo Polleke en nu eerlijk. Wat vind je van mij?” vraagt ze terwijl ze met haar vinger naar hem wijst. Polleke lacht. “Tja, dat zou je wel willen weten of niet?” zegt hij. Emma kijkt hem verontwaardigd aan. “Maar je kunt toch wel zeggen wat je van me vind?”

Polleke glimlacht. “Natuurlijk, je bent een enorme, aantrekkelijke, mooie, aardige vrouw.” Emma kijkt hem aan. “Niet meer als dat?” Polleke trekt zich verlegen terug. “Ja.” zegt hij. Emma glimlacht.

“Kom eens, Emma.” Polleke grijnst. Emma komt dichter naar hem toegelopen. “Wat is er?” vraagt ze. Polleke zegt niks. Als Emma bijna bij hem is pakt hij haar in zijn armen. Emma lacht. “Hierom moest ik dus komen.” Polleke knikt.

Emma brengt haar gezicht dicht bij dat van Polleke. Dan geeft ze hem een zoen, eerst heel voorzichtig. Maar dan steeds vuriger. Polleke pakt Emma stevig beet, de zoen lijkt uren te duren. Uren die in werkelijkheid maar een paar minuten of seconden zullen omvatten.

Emma laat Polleke los en hapt naar adem. “Ik moet gaan.” zegt Polleke terwijl hij de handen van Emma vastpakt. “Ik moet nog ver naar huis lopen.” zegt hij. Emma knikt. Ze geeft hem nog een zoen, en dan loopt Polleke de slaapkamer uit.

Emma loopt ondertussen naar de badkamer en gaat onder de warme straal van de douche staan. Het warme water loopt in stralen over haar heen. Ze zucht, Polleke is leuk, maar voor heel even. Niet voor heel lang. Ze moet er niet aan denken, om haar hele leven met een man te moeten delen. Zoals haar broer en Lieke.

In de woonkamer zit Dan aan de computer. Hij heeft een spelletje gevonden. Dan gaat er nog maar eens goed voor zitten en kijkt naar het laadscherm. Hij denkt ondertussen aan Emma. Hij mag haar niet zo, eigenlijk heeft hij haar nooit gemogen, hij baalde ook wel een beetje toen ze kwam vertellen dat ze mee ging verhuizen naar Blue Creek.

Als de voordeur opengaat, kijkt Dan om. Zijn oma komt de kamer in, samen met zijn opa. “We zijn thuis.” zegt Steef. Lieke loopt ondertussen naar Dan. “Heb je je huiswerk al gemaakt?” vraagt ze. “Nee, het lukte niet. Wil je me helpen?” zegt Dan. Lieke knikt. “Natuurlijk! Kom, zet de computer maar uit.” Dan sluit met tegenzin zijn spel af en loopt achter zijn oma aan.

Aan de keukentafel, maakt hij zijn huiswerkmap open en zegt. “Dit snap ik niet. Als je de breuken moet vermenigvuldigen. Hoe kun je dan een zesde, en twee derde bij elkaar optellen?” Lieke glimlacht. “Je moet de breuken gelijk maken. Heeft de juf dat niet uitgelegd?” Dan zucht. “Jawel, maar dat snapte ik niet...”

Na een tijdje is het huiswerk toch af. “Ik ga koken.” zegt Steef. In de keuken haalt hij alle ingrediënten voor een simpele macaroni uit de kast, hij roert de saus en fluit een liedje. Dan zit samen met zijn Lieke tv te kijken. “Alsjeblieft.” zegt ze als hij een kommetje aan Dan geeft. Dan glimlacht en gaat aan tafel zitten.

Aan de tafel eet Dan zijn macaroni. “Het is lekker opa!” zegt hij. Steef lacht. “Dat was de bedoeling!” zegt hij terwijl hij een boek uit de kast pakt. Dan neemt een paar happen van zijn macaroni. Emma komt ook de kamer ingelopen. “Hoi.” groet ze voor ze op de bank gaat zitten. Dan kijkt haar aan en neemt nog een hap.

Als Dan zijn bord leef heeft, gaat hij naar zijn kamer. Hij pakt een auto uit zijn kist met speelgoed en gaat op de grond zitten spelen. Hij maakt een auto geluid en kijkt naar de auto die een rondje om hem heen rijdt. Dan denkt hij weer aan Emma. Hij vind haar eigenlijk helemaal niet aardig. ‘Ze deed vanmiddag ook helemaal niet aardig…’ denkt Dan.

Na een tijdje is Dan doodmoe, van een hele dag met nieuwe indrukken, een nieuwe school, een nieuw huis en nieuwe kinderen. Hij trekt zijn pyjama aan en gaat doodmoe in zijn bed liggen. Waar hij binnen een paar minuten naar dromenland is vertrokken.

In de woonkamer ligt Emma chagrijnig op de bank. Ze mist de stad, het uitgaansleven en haar eigen huisje. Ze laat het niet aan haar familie merken, maar ze heeft heimwee. Haar broer en zijn vrouw zitten allebei te lezen. Emma voelt tranen opkomen en ze staat op. “Ik ga naar bed.” zegt ze terwijl ze moeite doet om zo normaal mogelijk te klinken.

In haar slaapkamer trekt Emma haar pyjama aan en trekt de dekens van haar bed open. Ze zucht. Het zal nog wel lang duren voor ze slaapt.