Piękne kobiety

renesansu

Kobiety renesansu cechują się przede wszystkim

- zaokrąglonymi rysami twarzy, w której umiejscowione są duże oczy, które kształtem przypominają migdał,

- wąskimi usteczkami i szczupłymi policzkami,

- włosami, które są długie, gęste oraz lśniące

Na obrazach renesansowych obok chrześcijańskich Madonn, artyści zaczęli przedstawiać także portrety innych, współczesnych im kobiet.

Wykonywano je głównie na zamówienie, Początkowo ukazywano je z profilu,jak np. uczynił to Sandro Botticelli w obrazie pt.

"Profil młodej kobiety"

Jego najsłynniejsze dzieło to obraz

„Stworzenie Wenus”.

Jest to pełen wdzięku obraz przedstawiający

scenę narodzin mitologicznej bogini

piękna. Długowłosa, naga i stojąca w ogromnej

muszli Wenus zajmuje jego centralne miejsce. Z

jej prawej strony stoi Hora - jedna z bogiń pór

roku, i podaje jej czerwony płaszcz. Wspomniany obraz

Botticelliego doskonale ukazuje renesansowy

kanon piękna kobiecego

ciała.

Mówiąc o wielkich renesansowych artystach, nie sposób nie wspomnieć o Leonardo da Vincim, który do dnia dzisiejszego jest uznawany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tej epoki kulturowej.

Na stałe na kartach historii malarstwa wpisały się m.in. jego dwa przepiękne kobiece portrety takie jak:

„Dama z Łasiczką”

W obrazie tym da Vinci podkreślił najważniejsze cechy renesansowego ideału kobiety, charakterystyczny owal twarzy, migdałowe oczy o tajemniczym spojrzeniu, delikatne dłonie trzymające zwierzątko itp. Zapatrzona w dal kobieta wydaje się skrywać jakąś tajemnicę. Być może chodzi tutaj o bycie przy nadziei, gdyż łasiczka, czy też gronostaj - jak sądzą inni - w emblematyce oznacza alegorię macierzyństwa. Widać wyraźnie, że modelka z omawianego obrazu myślami jest zupełnie gdzie indziej.

„Mona Lisa”To drugi równie piękny obraz, jest on

najsłynniejszym renesansowym symbolem kobiecości. Został namalowany w latach 1503-1506.

Na pierwszym planie widzimy postać kobiety w sile wieku, odzianej w ciemną suknię, która może nie jest zbyt urodziwa, ale posiada wszystkie atrybuty ówczesnego kanonu piękna.

Jej ciało znajduje się w półobrocie, ręce złożone (jedna dłoń spoczywająca na drugiej), a migdałowe oczy (prawie całkowicie przedstawione za pomocą światła i cienia) cały czas zdają się patrzeć na odbiorcę, nawet gdy ten się przesuwa. Można nawet odnieść wrażenie nieustannego obserwowania.

Na twarzy Giocondy widnieje delikatny, tajemniczy, a przy tym troszkę ironiczny uśmiech, który do dnia dzisiejszego intryguje koneserów sztuki.

Kolejnym z przedstawicieli malarzy renesansowych jest Rafael Santi.

Jeden z bardziej znanych obrazów tego malarza jest;

„Madonna ze szczygłem”.Obraz ten przedstawia

Madonnę z Dzieciątkiem Jezus i św. Janem Chrzcicielem. Układ postaci i ich gesty mają symboliczne znaczenie, zwiastujące przyszłe wydarzenia.. Rafael przy malowaniu dzieła zastosował kompozycję z ostrosłupowym układem.

Sława Hudak !