poludnie bemowo ochota ursus wlochy wola nr 17 z dnia 17112011

l Park nad stawami Cietrzewia - str. 2 l Kopff: Czy jestem patriotą - str. 2 l Przestrzeń pl. Narutowicza - str. 5 lISSN 2082-6516

Rok II nr 17 (22) l 17 LISTOPADA 2011 l Bezpłatnie

UWAGA! WSPÓLNOTY MIESZKANIOWE

planujące podłączenie do sieci cieplnej SPEC:

tylko do końca roku projekty przyłączy, węzłów cieplnych i doposażenia w instalacje

CO i CWU nawet 60% taniej.Oferta nie dotyczy budynków

podłączonych do węzłów grupowych

Informacje pod nr tel.: 22 886-44-39 lub e-mail: [email protected]

www.poludnie.com.pl www.facebook.com/Poludnie.Gazeta gazetapoludnie.bloog.pl

http://www.facebook.com/Poludnie.gazeta

Południe on-line dostępne na:

smartfonie tablecie

facebook’u!

POLUB NAS!

Więcej informacji na naszej stronie:

www.poludnie.com.pl

Niepodległość na pl. Narutowicza

Do 30 bm. na pl. Narutowicza można oglądać wystawę plene-rową przygotowaną z okazji 93. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości po 123 latach niebytu państwowego. Na planszach prezentacja postaci, wydarzeń i dokumentów przy-pominających proces wybijania się na niepodległość.

Wieczór literacki17 bm. o godz. 18.00 w Czy-

telni nr 17 Biblioteki Publicznej na Bemowie przy ul. Powstań-ców Śląskich 17 planowany jest wieczór dla miłośników twór-czości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Adama Mickiewi-cza, Edgara Allana Poe, Wisławy Szymborskiej i ks. Jana Twar-dowskiego. Wystąpią Piotr Siła, Robert Więckowski i Grzegorz Wyganowski.

Niecodzienne życie w II RP

23 listopada o godz. 17.30 na spotkanie ze Sławomirem Ko-perem zaprasza Wypożyczalnia nr 30 Biblioteki Publicznej we Włochach (ul. ks. J. Chrościckiego 2, wejście A), autorem książek m.in. „Życie prywatne elit arty-stycznych II Rzeczypospolitej”, „Wpływowe kobiety II Rzeczy-pospolitej”.

Spotkania muzyczne dla dzieci

W niedzielę 20 bm. o godz. 12.30 wyjątkowa okazja pozna-nia muzyki dawnej i wojskowej. Stare instrumenty (lutnia, viola, da gamba, fidel) i grającego na nich zespołu Sabionetta bę-dzie można słuchać i oglądać w sali przy kościele p.w. Bogu-rodzicy Maryi (ul. Powstańców Śląskich 67a).

dokończenie na stronie 6

Miała być manifestacja, a wyszła zadyma. Taki był początek na placu Konstytucji.fot. Krzysztof Sobieraj

Bemowo zaczeka

Budowę drugiej linii metra warszawskiego bardziej czuje się niż widzi. Na Woli obowią-zuje zmieniona organizacja ruchu. Prosta prawie na całej długości jest ogrodzona. Do powszednich kłopotów – kor-ków i objazdów ludzie już przy-zwyczaili się. Bemowianie, choć to trudne do wyobrażenia, też oddaliby kawałek swojej dziel-nicy na potrzeby budowy me-tra. Niestety… na razie im to nie grozi.

Rozbudowa drugiej linii me-tra, po wybudowaniu odcinka centralnego, ograniczy się tyl-ko do trzech stacji po stronie wolskiej (Płocka, ks. Janusza, Ulrychów). Tyle samo stacji powstanie za Wisłą. Ma być po równo i sprawiedliwie. Do takiego wniosku doszedł dr inż. Andrzej Brzeziński z Politech-niki Warszawskiej, który wziął w obliczeniach pod uwagę cztery warianty rozbudowy drugiej linii kolejki podziem-nej: 1. Po cztery stacje w obie strony; 2. Po trzy stacje w obie strony; 3. Cztery stacje na za-chód, trzy na wschód; 4. Trzy stacje na zachód, cztery stacje na wschód. Wybór padł na wariant minimalny – w sumie sześć stacji. Zaważyły względy finansowe. Dość powiedzieć, że dodanie jeszcze po jednej stacji w obie strony kosztowałoby do-datkowo jeden miliard złotych. Tych pieniędzy na inwestycje na razie nie ma.


II linia metra

POŁUDNIE na Facebook

http://www.facebook.com/Poludnie.Gazeta

Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli (art.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). W więc ani moja, ani twoja, ale nasza 11 listopada 2011 r. w dniu Święta Niepodległości w Warszawie znaleźli się tacy, którzy albo tego nie rozumieją, albo są cynicznymi graczami politycznymi. Skrzyknęli się w dużą grupę i stanęli w po-przek manifestacji prezentują-cej inne niż ich racje polityczne.

Gdyby nie to, że w konsekwencji doszło do przemocy fizycznej, całość można by zrecenzować cytatem z filmu „Dzień świra”: „moja jest tylko racja i to święta racja, bo nawet jak jest twoja, to moja jest mojsza niż twojsza, że właśnie moja racja jest racją naj-mojszą”. Żarty żartami, ale cze-goś brakuje polskiej demokra-cji. Organizatorom pochodów przychodzą do głowy pomysły z zadymami, które według nich mają spełniać rolę politycznych

narzędzi. Czyżby same wybory do rozstrzygania różnic nie wy-starczały?

Aż ciarki przechodzą po skó-rze gdy pomyśli się, że obłąka-nym i nawiedzonym grupom może przyjść do głowy, nawet bez wiedzy szefa partii, że do zwycięstwa konieczne są pod-pórki szokujących incyden-tów politycznych. Zdarzenia najbardziej znane w Europie, które w wyborach przewró-ciły na drugą stronę sondaże

przedwyborcze, to ostatnio na Węgrzech podsłuchana rozmowa premiera, który mó-wił bez ogródek, że oszukuje swoich obywateli, wcześniej w Hiszpanii w 2004 r. tragicz-ne zamachy kolejowe na kilka dni przed wyborami i mają-ce już znaczenie historyczne (1933 r. w Niemczech) pod-palenie Reichstagu na tydzień przed wyborami. Wówczas NSDAP zdyskontowała ten pożar najlepszym wynikiem wyborczym (44 proc. poparcia i 288 miejsc w 647 osobowym parlamencie).


Rzeczpospolita - dobro wspólne

Szanowny Panie Redaktorze,Z dużą uwagą przeczytałem

Pana artykuł zatytułowany „Ta-jemnice Świtu” opublikowany w gazecie POŁUDNIE w dn. 27.10.2011, w którym odniósł się Pan do publikacji „Świt pełen mrocznych tajemnic” i „Świt ro-dziny Siwaków” pióra Jarosława Osowskiego („Gazeta Stołecz-na” z 22 października 2011 r.). Chciałbym Panu podziękować za zwrócenie uwagi Czytelni-kom POŁUDNIA na temat oczy-

wistych kłamstw, na których oparł swój artykuł redaktor Ja-rosław Osowski. Analiza przed-stawionych w nim treści wskazu-je jednoznacznie, że autor oparł tezę przekazu na wiadomości o rzekomych powiązaniach ro-dzinnych prezesa Spółdzielni Inwalidów ŚWIT z osobą dawne-go funkcjonariusza władz PRL-u, Albina Siwaka, przedstawione-go jednoznacznie i oczywiście w negatywnym świetle, (cyt.):

ciąg dalszy na stronie 3

Tajemnice Świtu

POŁUDNIE - Bemowo, Ochota, Ursus, Włochy, Wola www.poludnie.com.pl2

dokończenie ze strony 1Twarz Führera tygodnik „Time”

umieścił nawet na okładce jako człowieka roku, który demokra-tycznie wygrał. Tak na margine-sie, wszystkie te przypadki miały miejsce w krajach, które stosowa-ły podobne w skutkach do nasze-go systemy wyborcze.

Jak wykazał w swoich bada-niach profesor Oksfordu Pin-to-Duschinsky, w ciągu 50 lat od II wojny w czterech krajach (Wielka Brytania, Kanada, In-die, Nowa Zelandia) z modelem jednomandatowych okręgów wyborczych (JOW) rządzący zostali usunięci przez wybor-ców w 25 na 58 wyborach. Natomiast w czterech innych krajach (Niemcy, Włochy, Ja-ponia, Szwajcaria) z systemem wyborów tzw. proporcjonal-nych, podobnych do naszego, główna partia rządząca nigdy

nie została odsunięta od wła-dzy przez wyborców w rezulta-cie 54 wyborów. Warto się nad tym głęboko zastanowić.

Jeśli obywatele mają mieć realny wpływ na zmiany poli-tyczne, na dobro wspólne, na Rzeczpospolitą, nie ma wyjścia; po pierwsze należy zmienić system wyborczy do Sejmu na obywatelski, jednomandato-wy. Natomiast do utrzymania zwykłego porządku na ulicy i bezpieczeństwa ludzi nie po-trzeba zaraz zmieniać prawa, co po ostatnich burdach na war-szawskich ulicach sugerują nie-którzy politycy i komentatorzy polityczni. Znana jest opinia, że dobry sąd potrafi skorzystać ze słabego prawa, a słabemu nie pomoże nawet najlepsze.

Mariusz Wis – Fundacja im. J. Madisona

Centrum Rozwoju Demokracji

Rzeczpospolita - dobro wspólne

Jednego, czego brakuje, to pięknej nazwy. Zwyczajowe okre-ślenie „park nad stawami Cietrze-wia” jest znane okolicznym miesz-kańcom, którzy wiedzą, że można przyjść od strony ul. Cietrzewia – stąd nazwa, albo z drugiej stro-ny – tam ulic jest więcej i każdy orientuje się po swojemu.

Na tydzień przed formalnym zakończeniem prac budowla-nych, ogrodniczych i porząd-kowych Michał Wąsowicz, burmistrz Włoch, w otoczeniu współpracowników odpowie-dzialnych za tę inwestycję, wi-zytował park. Była okazja do sprawdzenia, czy wszystko jest na miejscu, zgodnie z planem, i wprowadzenia ostatnich korekt uwzględniających niektóre uwa-gi mieszkańców. Postanowio-no, że będzie można wjechać rowerem i przyjść z psem. Za-kazy byłyby zapewne martwe, a straż miejska nie zaciągnie stałej warty przy wejściach. Jak przekonać i zachęcić rowerzy-stów i właścicieli czworonogów do zachowań kulturalnych, czy-li spokojnej, bezpiecznej jazdy i sprzątania naturalnych pozo-stałości? – oto jest pytanie.

25 października – słoneczne południe. Dzień powszedni, więc ludzi odpoczywających w parku mało. Matki z dziećmi w wózkach i takimi za rękę. Spo-ra gromada dzieciaków uwija się przy robiących dobre wrażenie urządzeniach gimnastycznych. Interesujące wzornictwo, dobre materiały, wygląda na to, że so-lidne i bezpieczne wykonanie.

- Czyżby zagraniczne? – ogląda pytająco jedna z mam.

- O! Tu jest naklejka. Warning! (tak zaczynają się angielskie ostrzeżenia dla użytkowników).

Po chwili okazuje się, że

mamy do czynienia z ekspor-tową wersją polskiego wyrobu. Dla bajeru chyba nie naklejają tego warning…

- Bacio tam! – energiczny dwulatek, wyrwał się babci i pę-dzi w stronę dla niego ogromnej kołyski. W małej głowie widać nie ma przeszkód w zrozumieniu idei i sposobu działania tego cuda. Próbuje dostać się na nie-wielki wózek, który na rolkach

porusza się od końca do końca kilkumetrowej kołyski. Jeszcze tylko błagalne spojrzenie - Ba-cio jechać (?) - i gębusia zado-wolona od ucha do ucha.

Po drugiej stronie nowiutki plac zabaw. Kolorowy, ogrodzo-ny, z bezpiecznym podłożem. Piaskownica pod dachem. Pra-wie wszystkie wyjścia są zamyka-ne. Maluchy, nawet gdy będzie ich dużo, nie powinny uśpiwszy czujność swoich opiekunów czmychnąć niepostrzeżenie. - Tu

trzeba uważać na dzieci. Obok jest woda – mówi kobieta, która zatrzymała się i bacznie obser-wuje orszak burmistrzowski.

- Wszystkiego nie da się ogro-dzić. A jakby ogrodzili, to też byłoby bez sensu. Najważniejsze, że płotki zabezpieczają miejsca, w których ludzie mogli czuć się niebezpiecznie. Zwłaszcza jak ktoś był, no… zmęczony – mówi stary włochowianin, emeryt, któ-

rego dzieci zamieszkały niedale-ko w nowym apartamentowcu.

- Panie, a czy to warto było robić dla tych ludzi. Stu przyj-dzie, posiedzi, pójdzie. A przyj-dzie taki jeden z drugim, gnój p… (nie nadaje się do powta-rzania) i tylko szkody narobi. Bo cała przyjemność to na…(nie nadaje się…), zniszczyć! Dzicz mamy jeszcze. Tego „rób-ta co chceta”. To i robią!

O zmęczonych raczej się nie ma co bać. Ci są najmniej groźni.

Najwyżej usną na ławce. Siedzi-ska są duże, prawie jak kozetki.

Urzędnicy doglądający ostat-nich robót wykończeniowych przy eleganckim pawilonie sani-tarnym mają zafrasowane miny. Gdy stawiam kwestię, o której przed chwilą mówił napotkany, wzburzony rozmówca, rozkła-dają ręce. Białe, gładkie ściany wprost… prowokują. Może jed-nak nie! - Teren dawno nie był

modernizowany. Zaczęły osuwać się skarpy. Zakres niezbędnych prac uzasadniał podjęcie kom-pleksowego uporządkowania okolicy. Wierzymy, że mieszkań-cy – bez wyjątku – docenią nowe miejsce, polubią je, będą dbać o nie – mówi Iwona Bielawska, naczelnik Wydziału Ochrony Środowiska w Dzielnicy. - Park będzie monitorowany. Pawilon sanitarny - czynny od wiosny do jesieni - będzie zamykany na noc. Liczymy, że obecność straży

miejskiej powstrzyma wandali – dodaje I. Bielawska.

Projektantka Barbara Kraus--Galińska zadbała o detale: ław-ki, kosze, płotki, słupki, pomosty dla wędkarzy, a także napowie-trzacze wody, które w akcji wy-glądają jak fontanny. Wykonaw-ca, firma MKL-Bud Michał Lulis, jak się wydaje, zrobił swoją część pracy starannie. Nakłady na pro-jekt, zakup materiałów i wyposa-żenia oraz wykonanie robót wy-niosły 6,3 mln złotych. Pieniądze pochodzą z Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodar-ki Wodnej i zostały przyznane w listopadzie 2009 r. decyzją prezydent m.st. Warszawy za po-średnictwem Biura Ochrony Śro-dowiska Urzędu m.st. Warszawy.

Zmiana w krajobrazie, przepro-jektowanie – wywołuje emocje. Zajrzyjcie na fora internetowe w tej sprawie! Prace trwające od wiosny 2011 (w 2010 r. przygo-towania, prace projektowe i uzy-skiwanie wymaganych zezwoleń) wywołały żywe zainteresowanie wielu osób, zwłaszcza zamiesz-kałych w bezpośrednim sąsiedz-twie parku. Aktywnie działali miłośnicy przyrody zabiegający o ochronę życia biologicznego w stawach. Urząd nie zaniedbał uzgodnień, łącznie z opiniami ornitologa i herpetologa (spe-cjalista ds. płazów). Wypełnienie tych warunków również wpłynęło na przedłużenie prac, wywołując z kolei interpelacje i zapytania radnych dzielnicowych.

Koniec wieńczy dzieło. Szko-da, że jesień i nadchodząca zima przysłonią na parę mie-sięcy większość uroków tego miejsca. Ale po zimie przyjdzie wiosna.

Tekst i zdjęcie: Michał Borzymiński

Cietrzew, tryton, herpetolog

Przyznaję ze wstydem, że listopadowego święta niepod-ległości nie uczciłem godnie. Mimo wielu pokus i zachęt ze strony zarówno władzy, jak i jej przeciwników, nie skusiłem się na wzięcie udziału w atrak-cjach, wspólnymi siłami przy-gotowanych przez miłujących Polskę patriotów. Ja widocznie kocham ojczyznę zbyt słabo, bo nie potrafię ekshibicjoni-stycznie, w miejscach publicz-nych, demonstrować swych uczuć, zarówno słownie, jak i czynnie, co uczyniło wielu ro-daków, którzy mieli w sobie tę siłę, tę moc, by bez zbędnych oporów manifestować swe przywiązanie do prawdziwych wartości, do polskiej dumy, do narodowej godności i tradycji. Ja, niewątpliwy tchórz i opor-tunista poprzestałem tylko na wywieszeniu flagi, a obchody 11 listopada obejrzałem so-bie bycząc się w wyrze. I nie

żałuję, choć ominęło mnie uczestnictwo w wydarzeniach, które podobno (jak zapewniali prezydent i premier) mają się już nie powtórzyć. Mieszkańcy stolicy tłumnie jednak przy-byli, bo przecież wystarczyło zaopatrzyć się w kij bejsbo-lowy i kominiarkę, by zostać pełnoprawnym uczestnikiem świątecznej fety. Ten sposób manifestowania swego umi-łowania ojczyzny dotyczył patriotów zarówno lewicy, jak i prawicy, bowiem na takie gru-py podzielił naród jakiś czas temu specjalista od podzia-łów. Nie bardzo orientowali się w przebiegu linii demarkacyj-nej zaproszeni goście z Nie-miec, którzy ochoczo podjęli zwadę z członkami tzw. grupy rekonstrukcyjnej w mundu-rach z czasów napoleońskich, biorąc ich za przedstawicieli obrzydliwych faszystów. Za-bawna ta pomyłka stała się

kanwą dowcipnej wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego, który rodowód współczesnych nie-mieckich antyfaszystów wy-wiódł w prostej linii od gwardii Adolfa Hitlera. Mogło być jesz-cze śmieszniej, ale interwencja policji spowodowała paniczną ucieczkę Niemców, w popło-chu porzucających swe bojo-we utensylia i chroniących się w siedzibie „Krytyki Politycznej”, narażając w ten sposób intelek-tualny kwiat polskiej lewicy na eksmisję z wynajmowanego im za psi grosz przez magistrat ogromnego obiektu przy No-wym Świecie. Ta „rekonstrukcja” wydarzeń z 1918 roku nie była zbyt wierna, ale udana.

Tymczasem uroczyste ob-chody obejmowały coraz większą część śródmieścia, a to za sprawą „Marszu Nie-podległości”, który zmierzał w kierunku konfrontacji ze zgromadzonymi na placu Kon-

stytucji ich p r z e c iw n i -kami. Roz-gorzała dyskusja prawdziwie polityczna, prowadzona przy pomocy kamieni i rac. Zwłasz-cza użycie ogni sztucznych, które przerodziło się w rozpa-lanie prawdziwych pożarów, wzbudziło wielkie zaintereso-wanie. Wyrażam za to szcze-rą chęć ucałowania dłoni p. Gronkiewicz-Waltz, mimowol-nej sprawczyni tego efektow-nego widowiska. W wypowie-dzi podsumowującej imprezę na placu Konstytucji pani pre-zydent stwierdziła, że cena in-scenizacji była niewielka - ot, tylko siedemdziesiąt tysięcy, ale zachodzi podejrzenie, że nie doliczyła do tej kwoty war-tości zniszczonych policyjnych radiowozów, leczenia rannych policjantów, o stratach pry-watnych właścicieli pojazdów czy lokali nie wspominając. Opłaciło się jednak, gdyż widzowie mieli świetną zaba-wę, tanim, bo obywatelskim kosztem.

Kiedy już obie manifesta-cje opuściły teren bezpośred-niego kontaktu, widowisko straciło na potoczystości i już miałem wyłączyć odbiornik, gdy nagle pod pomnikiem Dmowskiego (i zapewne ku jego pamięci) zapłonął wóz transmisyjny TVN-u. No, tu do-piero radość zagościła na mym obliczu – będzie co oglądać w tej żywiącej się podobnymi wiadomościami tabloidowej stacji! Nie pomyliłem się - do dziś trwa nieustanna powtórka z tej rozrywki, sprawiając wra-żenie starannie wyreżysero-wanej i opłaconej przez firmę ubezpieczeniową.

Wieczorem, gdy skończyły się pochody i obchody, pomy-ślałem sobie, że polski współ-czesny patriotyzm jest tak żar-liwy, że inaczej jak przez dymy i pożary nie da się go wyrazić. Niestety, to nie dla mnie po-dobne płomienne manifesta-cje. Co gorsza - mimo wezwań pani Szczuki nie chcę być ani le-wicowym ani prawicowym pa-triotą, bo jestem po prostu za stary i dlatego miejsce w po-litycznym pejzażu mogłaby mi zaoferować co najwyżej jakaś partia grupująca rozsądnych ludzi - ale takiej nie ma, bo wszyscy do mnie podobni, sie-dzą w domach przed telewizo-rami. Nie wygłupiamy się więc przy okazji świąt państwowych, bo kije bejsbolowe za ciężkie, kominiarki zakrywają okulary (-6 dioptrii), a rzuty kostką bru-kową to zbyt wielki wysiłek. Tak pojmowany „patriotyzm” to te-raz domena młodych durniów – starzy mogą sobie co najwy-żej wywiesić flagę. Ale jeszcze nie białą!

Antoni Kopff [email protected]

Do przeczytania jeden Kopff

Czy jestem patriotą?

POŁUDNIE - Bemowo, Ochota, Ursus, Włochy, Wola 3

20 bm. (niedziela) upływa termin:- wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od przychodów ze

stosunku pracy, z pracy nakładczej i z wypłaconych zasiłków z ubezpieczenia społecznego;

- wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych na-leżności innych niż ze stosunku pracy, tj. umów zlecenia, z praw autorskich.

25 bm. upływa termin:- składania deklaracji VAT oraz opłacenia podatku VAT; - rozliczenia akcyzy za miesiąc poprzedni.

System „parkuj i jedź” (od ang. Park and Ride) jest - jak się wydaje - ze wszech miar godnym polecenia sposobem ograniczenia korzystania z pry-watnych samochodów, aby uniknąć gigantycznych korków w centrum miasta. System P&R (bo polski skrót, PiJ… sami rozu-miecie, a poza tym europeizu-jemy się na potęgę) przestaje

denerwować użytkownika sa-mochodu z powodu ogranicze-nia prawa „jedź gdzie chcesz, kiedy chcesz”. Przestaje, jeśli ktoś - u celu - choć raz jeździł w kółko, licząc na zwolnione miejsca dla swego samochodu, mając w kieszeni bilet do teatru lub kina, a przed oczami zegarek z bezlitośnie uciekającym cza-sem do początku spektaklu lub seansu. O spotkaniach z ludźmi nie mówmy, choć nie zawsze wy-pada liczyć na tolerancję i kwa-drans akademicki. Znalezienie kawałka wolnego miejsca w ści-słym centrum graniczy z cudem praktycznie przez większą część doby. I to się nie zmieni, nawet jeśli kiedyś powstaną nowe, po-jemne parkingi. Samochodów też przybędzie. Dlatego ludzie

próbują stosować popierany przez władze system P&R nawet tam, gdzie miejski inwestor jesz-cze o tym nie pomyślał.

Zatelefonował do nas Czy-telnik mieszkający na granicy Włoch i Ursusa.

- Od dłuższego czasu sto-sowałem u nas we Włochach zasadę „parkuj i jedź” – mówi pan Zygmunt. – Zostawiałem

auto bez obaw przy stacji PKP, a sam do centrum jeździłem pociągiem. Wysiadam na Śród-mieściu, pięć minut spaceru i jestem w pracy. O 14.00 sa-mochodem nie miałbym tam czego szukać, a nawet jeśli bym znalazł, to przecież za chwilę musiałbym przywitać się z parkomatem. Gdy wracam wieczorem, po wyjściu z pocią-gu bardzo często trzeba czekać pół godziny na autobus, którym jadę trzy-cztery minuty. Pieszo też bym szedł tyle samo czasu. A samochodem myk i jestem w domu. Zostaje trochę czasu.

O tym, że pan Zygmunt, ale nie tylko on jeden, korzysta z takiej łączonej komunikacji zdają się nie wiedzieć autorzy pomysłu, by okolicę stacji PKP

Warszawa Włochy opalikować biało-czerwonymi słupkami, postawić znaki zakazu, wysłać policję i lawety do ściągania aut pozostawionych przez kierowców łamiących zakazy. Wszystko się zgadza. Państwo prawa przecież nie będzie robić z siebie pośmiewiska… Czyżby?

Do stacji kolejowej we Wło-chach nie ma dogodnego

dojazdu, takiego, żeby podje-chać autem i zaparkować na 15–30 minut, jeśli np. chcecie odwieźć rodzinę z bagażem do pociągu, którym w kilkanaście minut przez Śródmieście moż-na dotrzeć na wyremontowany Dworzec Centralny albo tylko w parę minut na zdecydowa-nie mniej komfortowy Dworzec Zachodni. I na Centralnym i na Zachodnim czeka podróżnych chodzenie po schodach, ale bez porównania krótsze niż z dowolnego miejsca przy dworcach. A wszystko po to, by nie jechać do Centrum samo-chodem. Co na to decydenci?

W piątek, 10 listopada po południu, pojawili się lawecia-rze wywożący z ulicy Cienistej samochody, tych właścicieli,

którzy kierowali się zasadą: przepisy przepisami, a życie życiem albo jeżdżąc na pamięć nie zauważyli zmiany organiza-cji ruchu.

Obserwujemy. Kilka samo-chodów wolno sunie wzdłuż parku Kombatantów, zapewne będą szukać miejsca dalej za skrzyżowaniem ze Zdobniczą. Nie wyglądają, żeby śpieszyli się do tunelu prowadzącego pod torami z Nowych do Sta-rych Włoch. Prowadząca białą hondę zatrzymuje się i dowia-duje się, że właśnie „zarobiła 400 złotych”. Tyle minimalnie trzeba zapłacić odbierając ścią-gnięty z ulicy samochód.

Przy stacjach PKP usytu-owanych w zachodniej części miasta (PKP Żwirki i Wigury, Rakowiec, PKP Aleje Jerozolim-skie, Ursus, Ursus Północny), a także na stacjach wzdłuż linii rokadowej: Wola, Kasprzaka, Koło nie ma wygodnej przesiad-ki z samochodu do pociągu. Jest o czym myśleć patrząc na odda-ny do użytku kilka lat temu par-king „parkuj i jedź” przy Połczyń-skiej, na ogół świecący pustkami.


Dura lex na Cienistej

zarówno do najwyższych władz państwowych (z premierem Donaldem Tuskiem włącznie), jak i do przedstawicieli więk-szości partii politycznych posia-dających swoich reprezentan-tów w Warszawie, tj. m.in. PSL, SLD, PO i PiS, z których jedynie radni SLD zainteresowali się naszym problemem.

Zmyślonych informacji we wspomnianym artykule jest znacznie więcej. Przykłady te oraz fakt, iż autor był w posia-daniu prawdziwych informacji oraz dokumentów źródłowych, jednoznacznie potwierdzają brak rzetelności i staranności dziennikarskiej Pana redaktora Osowskiego. Oto one:


Z sobie tylko znanych względów Pan redaktor Jarosław Osowski nie zweryfikował opisanej po-wyżej wiadomości i oparł na tym oszczerstwie cały artykuł.

Tak samo nieprawdziwe są twierdzenia o szczególnym [...] wsparciu, na które Świt mógł liczyć ze strony SLD. W trakcie spotkania osób reprezentu-jących Spółdzielnię oraz jej pracowników z redaktorem Osowskim w dniu 11 marca 2011 r. (tj. w czasie, gdy przy-gotowywał materiał do wspo-mnianego artykułu… sic!!!) zo-stało dokładnie wyjaśnione, do kogo Spółdzielnia zwracała się prośbami o wsparcie. Redaktor Osowski doskonale wiedział, że owe prośby były kierowane

ciąg dalszy ze strony 1[...] jeden z najbardziej twar-

dogłowych działaczy partyjnych w czasach PRL-u..., [...] zapiekły wróg „Solidarności” i tropiciel ży-dowskich spisków itp. Powyższą tezą autor artykułu uzasadniał fakt rzekomo dobrych relacji Prezesa Spółdzielni z członka-mi SLD, a tym samym działań przedstawicieli tej partii na rzecz interesów Spółdzielni w sporze z m.st. Warszawa. Powyższe stwierdzenia są jednakże w ra-żącej sprzeczności z prawdą, albowiem Albin Siwak nie jest ani moim ojcem, ani żadnym krewnym, a tym samym gło-wą rodziny osób wchodzących w skład władz statutowych Spółdzielni Inwalidów „Świt”.

Tajemnice ŚwituMiasto obiegła wiadomość:

chcą budować tramwaj z Ocho-ty na Wolę. I to nie byle jak, bo tunelem!

W porównaniu z „dwu-dziestką”, która przez wie-le lat łączyła obie dzielnice i obecnie kursującą na nieco innej trasie „jedynką”, a tak-że kilkoma innymi liniami, pomysł tramwaju w tunelu wydaje się nowatorski pod każdym względem. Tunel miałby bowiem prowadzić pod… Dworcem Zachodnim. A jak dojechałby tam tramwaj? Z Ochoty tory prowadziłyby ul. Bitwy Warszawskiej 1920 do ronda Zesłańców Syberyjskich. Następnie tramwaj skręcałby w Aleje Jerozolimskie, w stronę

Centrum, by przewieźć pasaże-rów do dzisiejszego przystan-ku „Dworzec Zachodni”. Tu skręcałby w lewo i pod ziemię. Na powierzchnię wynurzałby się po stronie wolskiej i znów skręcałby w lewo, by dojechać do al. Prymasa Tysiąclecia i następnie pomknąć do ron-da Tybetu. Tu znów skręciłby w lewo i po przejechaniu kil-kuset metrów ulicą Kasprzaka znalazłby się na skrzyżowaniu z ul. Ordona. Stąd w prawo i tylko chwila, by nowe szyny spotkały się z torowiskiem na ul. Wolskiej.

W porównaniu z istnie-jącymi tunelami tramwajo-wymi (Trasa WZ i przejazd z ul. Starzyńskiego na rondo Żaba) projekt, który miałby w przyszłości połączyć Ochotę i Wolę nowymi torami, wydaje się imponujący. Wielkie wyzwa-nie inżynierskie, prawie tysiąc metrów podziemnej przepra-wy. Co to dla nas w Warszawie, gdzie mamy już metro? Poza tym podziemny tramwaj zbu-dowali już w Krakowie. Tym bardziej więc możemy…

Pomysł poprowadzenie tramwaju z Ochoty na Wolę nie jest nowy. Gdy budowano tunel, ten którym jeździmy obecnie, jeden z korytarzy został zarezerwowany wła-śnie dla tramwaju. Przez dłu-gie lata tunel ograniczał się do wąskiego przejazdu po jednym pasie ruchu w każdą stronę. Gdy zapadła decyzja o jego udrożnieniu, ktoś wy-myślił podziemny lewoskręt

z al. Jerozolimskich w al. Pry-masa Tysiąclecia i możliwość poprowadzenia tramwaju najkrótszą drogą oddaliła się pod każdym względem. Stąd właśnie meandry nowej tra-sy: w prawo, w lewo, jeszcze raz w lewo. Ten wymuszony nową sytuacją na rondzie przebieg projektowanej trasy tramwajowej, którego zaletą jest dotarcie w okolicę dzisiej-szych przystanków „Dworzec Zachodni”, można znaleźć na rysunkach sygnowanych SISKOM z 2007 r.

Obecnie tę propozycję wpi-sano do powstającego właśnie planu miejscowego zagospo-darowania przestrzennego, by w przyszłości jakiś nowy pomysł nie ubiegł linii tram-wajowej.

W ZTM mają na głowie bar-dziej dojrzałe projekty nowych połączeń tramwajowych w mie-ście, jak choćby brakujący odci-nek torowiska na ul. Powstań-ców Śląskich, który miał być już w tym roku. Co do nowego po-łączenia Ochota–Wola, mówią spokojnie: może kiedyś. Kiedy? W obecnych długookresowych planach ZTM takiej inwestycji nie ma.

Jest więc czas dla wszyst-kich, aby spokojnie pomyśleć np. o tym, czy meandrujący tramwaj zaspokoi oczekiwa-nia warszawiaków na szybki transport miejski za dwadzie-ścia–trzydzieści lat, jak dobrze pójdzie?

mb

Meandrujący tramwaj


Zespół dyplomowanych fi-zjoterapeutów i lekarzy pra-cujących w firmie Fizjo Med Poland istniejącej od 1997 r. udowodnił, że poprawa rezer-wy ruchowej w stawie objętym chorobą zwyrodnieniową oraz przywrócenie prawidłowego na-pięcia otaczających staw tkanek miękkich powoduje znaczną po-prawę funkcji oraz redukcję do-legliwości pacjenta. To zmienia dotychczasowe spojrzenie na re-habilitację kręgosłupa i stawów.

Pracowaliśmy nad doborem odpowiednich technik manual-nych uznanych w świecie medycz-nym od kilku lat. W tym okresie pomogliśmy kilku tysiącom ludzi! Dziś wiemy, że wyniki naszych obserwacji oraz doświadczenie, które posiadamy umożliwia nam skuteczne leczenie wielu dysfunk-cji narządu. To przełom w reha-bilitacji twierdzi Krzysztof Narosz szef zespołu terapeutycznego. Techniki, które wybraliśmy do naszej pracy są bardzo subtelne, a co za tym idzie nie powodują powikłań czyli pogorszenia stanu pacjenta. Jednym słowem może być tylko lepiej! Po pierwszej kon-sultacji wiemy czy jesteśmy w sta-nie Ci pomóc.

Lekarze, którzy obserwują wyniki naszej pracy, są zdu-mieni. Mając dotąd do dys-

pozycji tylko fizykoterapię zdają sobie sprawę z ograniczeń. Dziś inaczej patrzą na możliwości re-habilitacji ortopedycznej.

Najlepsze efekty uzyskujemy w rehabilitacji: stanów zwyrodnie-niowych stawów, dyskopatii, bólu kolan, bólu biodra, bólu głowy, ner-wobólach, rwy kulszowej, zespołu bolesnego barku, łokcia tenisisty i golfisty, zespole cieśni nadgarstka.

A oto kilka opinii naszych pa-cjentów:

Paweł, 51 l.: Jestem neu-rochirurgiem od lat cierpiałem z powodu bólu kręgosłupa, jednak decyzję o operacji odwlekałem. Moi koledzy dali mi wizytówkę Pana Narosza i zdecydowałem się na reha-bilitację. Nie zdawałem sobie dotąd sprawy, że jest możliwe usuniecie mo-ich problemów bez operacji. Polecam.

Maria, 69 l.: Moje kolano nie pozwalało mi wyjść z domu ,ból był tak duży. Córka woziła mnie na rehabilitację do Fizjo Medu i dziś już pierwszy raz od roku sama po-szłam do sklepu! Bardzo Wam dziękuję.

Kazimiera, 72 l.: Od lat leczy-łam swój chory bark nie spalam w nocy ze względu na ból, w dzień nie mogłam ruszyć ręką.

Po konsultacji nabrałam nadziei dziś śpię w nocy spokojnie i na-dal pracujemy nad ruchomością. Bardo się cieszę wspaniali tera-peuci. Jestem szczęśliwa, że trafi-łam na takich ludzi.

W opini pacjentów najskutecz-niejsi terapeuci w Warszawie.

W dniach od 17 do 30 listo-pada prowadzimy konsultacje pacjentów. Liczba miejsc ograni-czona. Obowiązuje telefoniczna rejestracja wizyt!

Przełom w leczeniu stawów i kręgosłupa!Bemowo, ul. Tkaczy 13 Mokotów, ul. Różana 51

ul. Tkaczy 13 (Bemowo Jelonki), tel. 22 666 05 77ul. Różana 51 (Mokotów), tel. 22 498 18 55

www.terapia-manualna.com

Krzysztof NaroszGabinet terapii narządu ruchuul. Różana 51

tel. 22 498-18-55 22 848-76-01

Szpital im. Świętej

Rodzinyprzy ul. Madalińskiego 25 w Warszawie

informuje o rozszerzeniu zakresu ogólnodostępnych usług medycznych.

Od 2011 roku w ramach NFZ można u nas uzyskać

nowe świadczenia w zakresie:

CHEMIOTERAPIIDostęp do leczenia

w ciągu 2 tygodni od pierwszej wizyty.

PEDIATRIIMożliwość pobytu z dzieckiem

podczas całego leczenia

Można powiedzieć, że wró-cili naprawdę z dalekiej po-dróży. Dłuższej niż z Newark na Okęcie. Samolot doleciał. Cudownie wylądowali. Polska podziękowała. Komisja pra-cuje. Powstanie raport. Do-brze, że na Okęciu nie trzeba zmieniać nazwy jakiejś małej uliczki, oddając pośmiertnie hołd kapitanowi i docenia-jąc to, że ostatnim możliwym manewrem, tracąc kontrolę nad samolotem, uchronił lu-dzi na ziemi. Taką ulicę (od-

chodząca od al. Krakowskiej) ma kapitan Paweł Lipowczan, którego Ił 62 z rozsypanymi silnikami wiosną 1980 r. spadł nieopodal na ziemię, unikając przed tragicznym końcem lotu uderzenia w za-budowania z ludźmi.

Miną dni, tygodnie, miesią-ce, lata. Oby jak najdłuższe… do następnego - znów pozo-staje mieć nadzieję - nie tak głośnego alertu. Ludzie zapo-mną. I znów z zapartym tchem będą wpatrywać się w niebo,

obserwując skrzydlate kolosy pnące się w górę ponad Ra-kowcem, albo zniżające się nad dachami domów na Bemowie, w Ursusie czy we Włochach. Na Okęciu nawet nie trzeba pa-trzeć wysoko…

Nawet gdy w powietrzu nie ma samolotów, niezo-rientowany człowiek domy-śli się, że lotnisko jest tuż tuż. Maszty ulicznych latarni i słupy trakcji tramwajowej są tu najniższe w Warszawie. To na wypadek, gdyby lądujący

samolot nad tym miejscem leciał zbyt nisko. Teoretycznie jest to możliwe, chociaż nikt nie dopuszcza takiej myśli. Jadąc al. Krakowską w stronę Raszyna nie zauważysz znaku ostrzegawczego „nisko przela-tujące samoloty”. Może żeby nie zapeszyć?

Ze stacji benzynowej w al. Krakowskiej doskonale widać startujące i lądujące samoloty.

Nieodparcie nasuwa się myśl… Ale lepiej tak nie my-śleć, a już tym bardziej na głos, Są podobno samosprawdza-jące się przepowiednie, choć wielu uważa, że to nienaukowe.

1 listopada służby na lot-nisku i wokół niego miały dostatecznie dużo czasu, aby przygotować się na ziemi. Jed-ną z decyzji było zamknięcie dla ruchu odcinka al. Krakow-skiej od ul. 17 stycznia do ul. Szyszkowej. Dlaczego? Nikt nie mógł wykluczyć najgorszego scenariusza wydarzeń, gdy za-łoga samolotu podejmie próbę lądowania. Lepiej dmuchać na zimne.

Kiedy warszawskie lotnisko „odleciało” z Pola Mokotow-skiego, by „wylądować” w no-wym miejscu na Okęciu, decy-denci na wiele lat zapomnieli, że transport powietrzny rozwi-ja się, natęża, z czasem robi się uciążliwy. Od kilku lat na-ziemny problem uciążliwości Okęcia lotniczego nazywa się obszarem ograniczonego użyt-kowania. Nie wszyscy wiedzą, że jest jeszcze obszar ochron-ny warszawskiego lotniska, który sięga ścisłego centrum

Lotnisko Okęcie

Patrząc w górę, w dół i dookoła

W okresie jesiennym jeste-śmy szczególnie narażeni na infekcje górnych dróg odde-chowych i spadek odporności. Z tej przyczyny sięgamy po preparaty witaminowo-mine-ralne. Nie każdy wie, że aby utrzymać prawidłowe działanie różnych układów w organizmie w tym układu odpornościo-wego powinniśmy dostarczać w codziennej diecie nienasy-cone kwasy tłuszczowe zwa-

ne omega. W zależności od budowy chemicznej wyróżnia się omega-3 powszechnie wy-stępujące w rybach morskich, omega-6 np. w oleju z nasion wiesiołka czy omega-9 obec-ne w oleju z oliwek. Mają one wiele zalet: obniżają poziom trójglicerydów, poprawiają kondycję skóry, łagodzą nie-które schorzenia alergiczne. Ich regularne spożywanie zmniej-sza ryzyko miażdżycy. Kwasy

Dobroczynne kwasy omega

stolicy. Istnienie tego obsza-ru ogranicza nawet wysokość projektowanej zabudowy przy Chmielnej, między Żelazną a Miedzianą.

Lotnisko na Okęciu to oczy-wista oczywistość. Tak oczywi-sta, że kilka lat temu zapadły decyzje: rozbudowujemy! Nie tylko lotnisko, ale cały biznes wokół niego, z hotelami, cen-trum kongresowym. W planie jest nowy kompleks biurowy. Na wiosnę dotrą tam wreszcie

- odnogą linii radomskiej - po-ciągi Szybkiej Kolei Miejskiej. Pociągi na lotnisku wjadą pod ziemię. Ale per saldo idziemy w górę. Oczywiście bez przesa-dy. Tu też obowiązują nieprze-kraczalne granice wysokości nowo wznoszonych budynków.

Gdy część obsługiwanych tu samolotów (tanie linie, małe prywatne samoloty) przenie-sie się na lotnisko w Modlinie, na Okęciu nie zrobi się luźniej. Inwestycje na lotnisku i wokół niego muszą się przecież zwró-cić. Ile to potrwa?

Oprócz rachunku ekono-micznego, liczenia okresu zwro-tu poniesionych na Okęciu na-kładów, jest jeszcze rachunek ryzyka wynikający z pobliskiej, gęstej zabudowy miejskiej. A z niego wynika, że lotnisko Okęcie być może będzie mu-siało kiedyś „odlecieć” w nowe miejsce. Niskie prawdopodo-bieństwo wypadków lotniczych to jedno, ale przecież czasami coś się psuje.


omega 3 i 6 występują w tra-nie w zestawieniu z witaminami rozpuszczalnymi w tłuszczach takimi jak A, D i E. Przyczyniają się do poprawy funkcji układu odpornościowego. Dlatego jeśli sięgniemy po kurację pre-paratem tranowym czy olejem z wątroby rekina mamy szansę, że nie dopadnie nas żadna in-fekcja.

Aldona Adamska-Szewczyk, Apteka Hibiskus

ZadłużenieUrząd Dzielnicy Wola i Biuro

Porad Obywatelskich zapra-szają seniorów na spotkanie poświęcone problemom zadłu-żenia. 24 bm. o godz. 13.00 w sali sesji Urzędu Dzielni-cy (al. Solidarności 90) będą omówione następujące zagad-nienia: 1. Odpowiedzialnośc za zobowiązania (kredytobior-ców, poręczycieli/żyrantów, członków rodziny), 2. Zakupy na raty, 3. Długi mieszkaniowe, 4. Przedawnienie, 5. Egzekucja komornicza.


Szanowni Państwo!Rozpoczyna się coroczna Krajowa Akcja „Pomóż Dzieciom

Przetrwać Zimę”, która trwać będzie od 27 listopada do 31 grud-nia 2011 r.

Wszystkich, którym nie jest obojętny los dziecka, zapraszamy do udziału. Oddział Biura Akcji dla m.st. Warszawy i woj. mazowiec-kiego oraz Sztabu nr 2 mieści się w ośrodku TPD Mokotów przy ul. Konduktorskiej 17 (w Biurze Akcji pobieramy wszelkie dokumenty).

Sztaby Akcji prosimy rejestrować w Głównym Społecznym Komitecie Organizacyjnym Ogól-nopolskiej Akcji Charytatywnej „Pomóż Dzieciom Przetrwać Zimę” w Lublinie.

Adresy ustalonych punktów stacjonarnych prosimy przekazywać do Oddziału Biura Akcji w Warszawie - tu pobieramy identyfikatory i dokumenty dot. ww. Akcji. W dniu 27 listopada br. (niedziela) w godz. 10 00 - 15 00 odbędzie się Wielka Uliczna Zbiórka Darów we wszyst-kich miastach Polski, w których zostały zarejestrowane Sztaby Akcji.

Przyjmujemy zgłoszenia pełnoletnich wolontariuszy oraz kierowców z samochodami do uczestnictwa w Akcji Ulicznej w dniu 27.11. br.

Chętni proszeni są o zgłoszenie się (z dowodem osobistym i zdjęciem) z kilkudniowym wy-przedzeniem do Biura Akcji przy ul. Konduktorskiej 17. czynnym od poniedziałku do piątku, w godz. 11.00-17.00.

Mamy nadzieję, że w tak trudnej sytuacji wspólnie pomożemy dzieciom przetrwać zimę i spełnić ich mikołajkowe i świąteczne marzenia.

Biała plansza leci parę me-trów w powietrzu i ląduje na żółtym od jesiennych liści traw-niku. Mocno zmęczony obywa-tel w ten sposób wyraził swoją dezaprobatę… Czemu? Trud-no dociec, bo był szczególnie zmęczony i trochę monotema-tyczny. Do większych ekscesów jednak nie doszło. Faceta w zie-lonej kurtce mityguje Krzych – gość z Ochoty, który interesuje się przyszłością pl. Narutowicza i spotykających się tu ulic Gró-jeckiej, Filtrowej.

- Ty już się uspokój! – mówi przekonująco do miotacza w zielonej kurtce. I zadaje kilka sensownych pytań o szczegó-ły projektowanych zmian. Bo ludzie chcą wiedzieć, jak „wy-prostują im ścieżki” po których chodzą od lat. Taki był finał ponad dwugodzinnego spotka-nia, gdy organizatorzy z zespo-łu Ochockiego Modelu Dialogu Obywatelskiego pakowali się, a ludzie porozchodzili się na obiad i na popołudniowe prze-chadzki.

W niedzielne południe, 6 listopada na środku placu Na-rutowicza, między pawilonem ZTM a słynnym grzybkiem, wyrósł granatowym namiot. Wokół niego stanęły sztalu-gi, na których rozpostarły się projekty przygotowane przez studentów Wydziału Architek-tury Politechniki Warszawskiej. Tematem wybranym przez przyszłych architektów jest zagospodarowanie przestrzeni pl. Narutowicza. Te akademic-kie wizualizacje autorstwa mło-dych ludzi (ale przygotowane pod opieką nauczycieli akade-mickich) są doskonałymi droż-dżami, na których może rosnąć dialog społeczny. Spotkania publiczne dają nadzieję, że nie będzie „zakalca”.

Starszy pan uważnie ogląda planszę po planszy, przerywa-jąc na chwilę, by popatrzeć to tu, to tam i przenieść projekcje rysunkowe do realnej przestrze-ni tego historycznego miejsca. Kościół, akademik, wylot Fil-trowej i główna arteria komu-nikacyjna: Grójecka. Serce pla-

cu oplecione szynami i trakcją tramwajów.

- Pamiętam „piętnastkę”. Jak zawracały tu jeszcze stare wozy z korbą. To były tramwaje! I oni chcą to urządzić w ten sposób – uśmiecha się dobrotliwie,

wskazując wzrokiem literowy błąd w tytule jednego z rysun-ków. Może to symboliczne, że w nowym jest już błąd. Czyżby oznaczał, że nie ma rozwiązań idealnych?

- Chcemy zebrać opinie mieszkańców – mówi Marcin Stępniak z Ochockiego Mo-delu Dialogu Obywatelskiego, wspólnej inicjatywy Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz Dzielnicy Ochoty. - Nie-dzielne spotkanie „Filtrujemy pomysły dla dzielnicy” było po-święcone ul. Filtrowej, kolejne z serii konsultacji społecznych. Przed wakacjami odbyło się spotkanie, podczas którego rozmawialiśmy o placu. Ludzie z OMDO są również mediatora-mi, którzy pomagają na targo-wisku przy Banacha.

Do namiotu zaglądają ludzie, zwabieni tym nieco-dziennym zgromadzeniem. Przy punkcie informacyjnym dostają ankiety i kolorowe markery do zaznaczania wła-

snych ocen. Można usiąść przy stoliku albo skorzystać z twar-dej podkładki. Odpowiedzi na pytania kilkustronicowej ankiety mają dać lepszy obraz miejsca i wydobyć to, co wi-dzą, czują i myślą mieszkańcy

i przechodnie. Dla niezorien-towanych, którzy pierwszy raz spotykają się z OMDO i tą formą zbierania informacji są do wzięcia ulotki szczegóło-wo objaśniające cele działań i pamiątkowy gadżet – ma-gnes na lodówkę. Chętni, dla których Ochota znaczy więcej niż adres zamieszkania i stałe marszruty: dom-przystanek-p r a c a - s k l e p - s p r a w u n k i -szkoła(przedszkole), tam i z powrotem, mogą zaopa-trzyć się w przewodnik Jarosła-wa Zielińskiego „Ochotnicy na spacer” i monografię Rakowca pióra Henryka Sienkiewicza.

Atmosfera piknikowa, choć to już jesień. W słoneczny, ale chłodny dzień organizatorzy zadbali, by przyjąć uczestników spotkania ciastem (dwa rodza-je), gorącą herbatą i jabłkami. Czy w którejś głowie zaświtał obraz otwartego placu z setką albo i więcej stolików, z wy-godnymi fotelami, składanymi parasolami? Wiem, że klimat

i chłody – ale na to są sposoby. Warto mieć i takie „przedwido-ki”, nawet jeśli ich spełnienie miałoby być dopiero posa-giem dla przyszłych pokoleń. Przy sztalugach zatrzymuje się Lidia Kitkiewicz, architekt.

Kręci głową z dezaprobatą, patrząc na studencki projekt: „Przecież to nie ta skala”.

Wśród uczestników spotka-nia był Maurycy Wojciech Ko-

morowski, burmistrz Ochoty, a także radni Dzielnicy, a wśród nich Karol Wiszniewski, prze-wodniczący Komisji Polityki Przestrzennej, Gospodarki Ko-munalnej i Ochrony Środowiska.

Kiedy zostanie wybrany i przyjęty ostateczny wariant przeprojektowania placu Na-rutowicza tego jeszcze nikt nie wie. Ponad stutysięczna Ocho-ta, najgęściej zaludniona dziel-nica Warszawy zasługuje, by mieć piękne centrum lokalne, gdzie ważne funkcje miejskie uda się połączyć dla wygody i przyjemności mieszkańców oraz osób, które pojawią tu z rzadka, może raz w życiu…

Gdy już wszystko (i planszę z trawnika) udało się pozbierać, dialog obywatelski zamienił się w czyn obywatelski. Zabrakło podwózki – samochód urzędo-wy zabrał namiot i odjechał, a do magazynu kawałek. Pyta-jące spojrzenie, a potem zwer-balizowana prośba ze strony organizatorów:

- Czy panowie mogliby po-móc?

Krzych bierze dwie sztalugi. I ja biorę dwie sztalugi. W koń-cu to parę kroków. I można po drodze pogadać, jak ludzie.


Przedwidoki na Ochocie

Pisząc ten felieton nie wiem, co Premier powie w swoim inauguracyjnym parlamentar-nym exposé. Ale wiem, z jakich przesłanek wyjść powinien, je-śli chce być w zgodzie z polski-mi realiami i zdrowym rozsąd-kiem. I wiem jakie – nieliczne, ale ważne – powinien powziąć decyzje w sprawach gospodar-ki już na starcie (w pierwszych stu dniach).

Otóż ostatnie dni pogłębi-ły jeszcze moje i tak mocne przekonanie, że to, co nam naprawdę udało się w postko-munistycznych przemianach, to prywatna gospodarka, która

wydźwignęła nasz poziom ży-cia w sposób niewyobrażalny wręcz na starcie przemian w 1989 r. Gospodarka zdała ten egzamin na czwórkę z plusem, co najmniej. Państwo nato-miast pozostało gamoniowate i czepliwe, choć oczywiście znacznie mniej niż w komu-nizmie. Porównawczą ocenę dałbym więc najwyżej dosta-teczną.

„Miękkie lądowanie” boein-ga, prowadzonego przez kpt. Wronę, pokazało raz jeszcze w jaskrawy sposób sprawnościo-we różnice między państwem a przedsiębiorstwem. Nawet tak

kiepskim skądinąd, jak PLL Lot. Kompetencje, przestrzeganie procedur, przygotowanie do sytuacji nietypowej – wszystko w „Locie” i firmie zarządzającej warszawskim lotniskiem funk-cjonowało jak należy.

Odwrotnie niż w przypadku smoleńskiej katastrofy. Prezy-dent opóźnił odlot samolotu, który zresztą biorąc pod uwa-gę pogarszająca się pogodę nie powinien w ogóle lecieć do Smoleńska. Dowódca wojsk lotniczych stał nad głową pilo-tów, wywierając niewątpliwie presję psychiczną na swoich podwładnych (wbrew wszelkim

procedurom). Samowola i wy-kroczenia przeciw procedurom, za które oni sami – i niestety wszyscy inni uczestnicy lotu – zapłacili najwyższą cenę.

Jeśli Premier chce – a powi-nien! – usprawniać funkcjono-wanie państwa, będzie mieć pełne ręce roboty. Ale chciał-bym przy okazji zwrócić uwagę Premiera na to, co powinien raczej ograniczać. To znaczy ograniczać powinien zapędy majsterkowania przy gospo-darce, widoczne w otoczeniu Premiera (wystarczy posłuchać dwóch byłych premierów Bie-leckiego i Pawlaka). Naprawiać

trzeba to, co dysfunkcjonalne, a nie to, co funkcjonuje niepo-równanie lepiej.

Nie potrzeba nam więc nowych państwowych czem-pionów (czyli etatystycznych pomysłów z lat 50. XX w.), na-cjonalizacji banków, nadmiaru regulacji - tego wszystkiego, do czego aż palą się rozmaici majsterkowicze. Dobrze byłoby też – choć to mniejszego rzędu problem – odstawić od piersi rozszalałą nieco hordę anty-rynkowych teologów, nawo-łujących do nienawiści wobec prywatnych firm i rynku, którzy z niewiadomych powodów stali

się „intelektu-alną” wizytów-ką Platformy.

Natomiast, aby nie spowodować poważ-nych kolizji z trudną rzeczywi-stością wokół nas i w najbliż-szych dekadach, rząd powinien zrobić dwa ważne kroki wspie-rające gospodarkę. Jeden z nich jest bardzo ważny w krótkim, a drugi w długim okresie. W krótkim okresie trzeba ostro i to już w przyszłym roku bu-dżetowym ściąć wydatki pu-bliczne, aby nie wessała nas zachodnioeuropejska zawie-rucha. Koszty na krótką metę będą najmniejsze, jeśli – jako najważniejsze posunięcia - ze-tnie się o połowę wydatki na tzw. wsparcie własne nieszczę-snej unijnej darmochy. Ambicje „wielkiego skoku” w infrastruk-turze przykroić trzeba do groź-nej także i dla nas rzeczywisto-ści. Drugi komponent zmian fiskalnych, to przywrócenie 2-3 pkt. proc. składki pracobior-ców (ściętej o 5 pkt. proc. przez rząd Jarosława Kaczyńskiego).

Także już na starcie, choć z efektami narastającymi przez następne 4-14 lat, nale-ży podnieść wiek emerytalny mężczyzn i kobiet do 67 lat (podnosząc go o co rok o pół roku). Mąż stanu tym różni się od polityka, że myśli o następ-nych generacjach, a nie tylko o następnych wyborach. A bez tej szybkiej zmiany wylądujemy tam, gdzie już zaczęły lądować kolejne, przygniecione górą so-cjalu państwa zachodnie.

Jan Winiecki

Uwagi o państwie i gospodarce

SzachyXII Mazowiecki Turniej Sza-

chowy Dzieci I Młodzieży do lat 16 o Puchar Burmistrza Dzielnicy Ochota rozpocznie się w sobotę, 19 bm. o godz. 09.45 w Ośrodku Sportu i Re-kreacji Dzielnicy Ochota przy ul. Nowowiejskiej 37B w sali gimnastycznej. Zgłoszenia: [email protected]


Muzeum Powstania Warszawskiego, ul. Grzybowska 7919.11. godz. 11.00 - „Świadkowie Historii”: siostra Janina Chmielińska, ps. „Chmiel”; 22.11. godz. 17.00 - Promocja albumu „Gruzja nieznana”. Au-torami publikacji są Piotr Hlebowicz, historyk gruziński, dr David Kolbaia oraz artysta plastyk Piotr Warisch.

Fotoplastikon Warszawski, Al. Jerozolimskie 5117.11. godz. 20.00 - Jeszcze mniejszy koncert świata „Przepraszam”; 17-27.11. - „Dni Moskwy w Fotoplastikonie”; 29.11.-31.12. - wystawa „War-szawa sprzed 100 lat”

Biblioteka dla Dzieci i Młodzieży nr 22, ul. ks. J. Chrościckiego 2 21.11. godz. 10.00. - spotkanie autorskie z Agnieszką Frączek; 25.11. godz. 11.00 - impreza „Katarzynkowo – Andrzejkowa”; 5.12. godz. 17.30. - impreza mikołajkowa dla dzieci w wieku 6-11 lat. Wstęp wolny. Prosimy o wcześniejsze zapisanie się w Bibliotece.

Ośrodek Kultury Ochoty, ul. Grójecka 7519.11. godz. 20.00 - 29. Międzynarodowy Festiwal Bardów Oppa’2011: recital autorski ,Beaty Osytek „Nocny tramwaj”; Klubokawiarnia Mam Ochotę: 17.11. godz. 20:00 Soczewa Blues Session; 18.11. godz. 19.00 - filmy animowane; godz. 20.30 - filmy nimowane; 21.11. godz. 20:00 - Wokalne Jam Session; 24.11. godz. 20:00 - Acoustic Open Mic.

DK Rakowiec, ul. Wiślicka 8Interdyscyplinarny festiwal „Etniczne inspiracje, wspólnota w kulturze 2011”: 21.11. godz. 19:00 - wernisaż wystawy prac Joanny Sułek-Ma-linowskiej, wystawa czynna do 16.12; 22.11. godz. 19:00 - Ballady na dwa serca… Andrzej Korycki i Dominika Żukowska, koncert ballad rosyjskich; 23.11. godz. 19:00 – Wszystko to jest fado. Kinga Rataj z zespołem; 24.11. godz. 19:00 – Wieczne i eteryczne. Moon & Melody Wolfram Spyra i Roksana Vikaluk; 25.11. godz. 17:00 – projekcja filmu „Amalia, królowa fado”; godz. 19:30 – etniczne tańce Europy: Grecja,

dokończenie ze strony 1Koncert muzyki patriotycznej

i wojskowej odbędzie się w sali wi-dowiskowej Ośrodka Michael (pod-ziemie parafii p.w. M. B. Królowej Aniołów (ul. ks. Markiewicza 1)

Lider w samorządzie lokalnym

To tytuł wykładu otwartego Agnieszki Kuźmińskiej, wicesta-rosty powiatu pruszkowskiego, który odbędzie się w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP (ul. Urbanistów 12) w najbliższą sobotę 19 bm. o godz. 12.00. Chęć udziału należy zgłosić na adres [email protected].

Mała Scena Bemowska

To miejsce prezentacji osią-gnięć dzielnicowych zespołów muzycznych, tanecznych tworzo-nych przez młodych ludzi. Trzecia tegoroczna odsłona na małej Scenie Bemowa będzie miała miejsce 21 bm. o godz. 19.00 w Bemowskim Centrum Kultury (ul. Górczewska 201) o godz. 19.00 organizatorzy zapraszają publiczność, która chciałaby po-znać młodych artystów.

Szekspir na Baśniowej

Klub Seniora na Baśniowej wystawił „Wesołe kumoszki z Windsoru”. Przygotowania do premiery trwały osiem miesięcy, a dla klubowego zespołu te-atralnego było to pierwsze takie przedsięwzięcie. Sukces artystów amatorów oklaskiwało 120 osób.

Spotkanie z pilotem

W sobotę, 19 listopada w godz. 12.00 – 15.00 w Be-mowskim Centrum Kultury art.bem odbędzie się spotkanie z Jerzym Makulą, kapitanem w PLL LOT, szefem floty boein-gów LOT oraz instruktorem szko-lącym pilotów na boeingach 767

50 lat Hufca ZHP Komenda Hufca ZHP Praga

Południe i Rada Instruktorskie-go Kręgu Pokoleń „Romanosy” serdecznie zapraszają na galę 50-lecia Hufca w dniu 19 li-stopada 2011 r. o godz. 15.00. Spotkanie odbędzie się w sali widowiskowej Centrum Promocji Kultury przy ul. Podskarbińskiej 2. Po gali, o godzinie 18.00 w kościele przy pl. Szembe-ka odprawiona zostanie msza święta w intencji instruktorów i harcerzy Hufca Praga Południe, którzy odeszli na wieczną wartę. Czuwaj!

Turniej szachowyW sobotę, 19 listopada o godz.

9.45 w Ośrodku Sportu i Rekre-acji m.st. Warszawy w Dzielnicy Ochota, ul. Nowowiejska 37B (sala gimnastyczna) rozpocznie się XII Mazowiecki Turniej Sza-chowy dzieci i młodzieży do lat 16 amatorów o puchar burmi-strza Dzielnicy Ochota

Portugalia; 26.11. godz. 19:00 - Avra – Dobra aura – Kroke i Maja Sikorowska.

Centrum Artystyczne Radomska 1320.11. godz. 12.30 - „Bajkowa niedziela”; 29.11. godz.19.00 - ”Nastroje”. Koncert poświęcony pamięci m.in. Agnieszki Osieckiej, Andrzeja Zauchy i Czesława Niemena.

Artystyczny Dom Animacji, ul. ks. J. Chrościckiego 14Kino Studyjne ADA: 17.11. godz. 10.30 - Kino z Bobasem „Kocha, lubi, szanuje”; 18.11. godz. 19.00 – animacje; 20.11. godz. 18.00 - „Kocha, lubi, szanuje”; 25. i 26.11. godz. 19.30 - „1920 Bitwa Warszawska”; 27.11. godz. 12.30 – „Król lew”; godz. 18.00 - „1920 Bitwa Warszawska”; 28.-30.11. godz. 19.00 - „1920 Bitwa Warszawska”.

Centrum Artystyczne Arsus, ul. Traktorzystow 1417.11. godz. 17.00 - Spotkanie i warsztaty poetów Stowarzyszenia Auto-rów Polskich; godz. 19.00 - Występ kabaretu „Pół serio” Wandy Stańczak; 18.11. godz. 19.00 - „Chcemy być sobą” koncert poświęcony muzyce rockowej lat 80-tych; 20.11. godz. 15.00 - koncert Reprezentacyjnego Ze-społu Artystycznego Wojska Polskiego; 24.11. godz. 19.00 - „Do wolności z pieśnią szli” wieczór muzyczny z udziałem Chóru Mieszanego „Cantate Deo”; 25.11. godz. 19.00 - „Muzyczna Jesień” koncert laureatów II Ma-zowieckiego Festiwalu Piosenki z Dobrym Tekstem; 26.11, godz. 19.00 - „Andrzeje, Andrzeje…” koncert w wykonaniu zespołu teatralno-kaba-retowego „Zżyna”.

Dom Kultury „Miś”; ul. Zagłoby 1719.11. godz. 16.00 - „Wesoła Chata” wieczór taneczny w Klubie Seniora ; 20.11. godz. 15.00 - koncert w wykonaniu solistów, chóru, baletu i orkiestry Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego; 26.11. godz. 16.00 - Bal andrzejkowy dla Seniorów; 28.11. godz. 18.00 - Zabawa andrzejkowa dla uczestników zajęć Domu Kultury „Miś”.

DK Kolorowa, ul. gen. Kazimierza Sosnkowskiego 1620.11. godz. 12:30 - „Kalosze szczęścia” w świecie baśni Andersena; 20.11. godz. 16:30 - „Klasycznie i nie tylko….”- koncert Polskiego Kwar-tetu Fletowego; do 25 listopada - „A mnie jest szkoda lata…..” wystawa malarstwa Wiesławy Wiśniewskiej; 29.11 godz. 18:00 - Wieczór laure-atów: wręczenie nagród IX. Mazowieckiego Przeglądu Recytatorskiego Jednego Poety (twórczość Czesława Miłosza).

Jako producent polecam ją wszystkim miłośnikom energe-tycznego, melodyjnego i cieka-wego pop-rocka. Autorką tytu-łowego przeboju „Ogień to my”, a także „Monte Carlo 5 rano”, jest Ewa Skrzypek.

Na krążku znajduje się sie-demnaście utworów. Są to rytmiczne i łatwo wpadające w ucho teksty Ewy i moje kom-pozycje, a także nowe wersje popularnych przed laty prze-bojów wykonywanych przez

Polskie Nagrania prezen-tują płytę CD „Ogień to my” - Piotr Miks, Ewa Skrzypek i Dylemat.

Najstarsza polska firma fonograficzna, „Polskie Na-grania”, wydała nową płytę.

Polskie Nagrania zapraszają w październiku do swojego sklepu firmowego przy ul. Okaryny 1, gdzie będzie można nabyć płytę „Ogień to my” PNCD 1386 po cenie hurtowej i dodatkowo jeszcze z 15% rabatem. Warunkiem jest przyniesienie ze sobą niniejszego egzemplarza tygodnika „Południe”.

Tę atrakcyjną ofertę handlową Polskie Nagrania mają dla Czytelników „Południa” do końca paź-dziernika także na inne tytuły, między innymi: Klenczon-40 piosenek (2CD)- PNCD1355 A/B, ABC -grupa Andrzeja Nebeskiego PNCD 1269, Warszawski Rock’n’Roll lat 60 PNCD 1261, Korda Woj-tek-Pod naszym niebem PNCD 1281, Sobczyk Katarzyna - Kasia to właśnie ja PNCD 1228 i inne.

Sklep firmowy jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00-15.00, mieści się w siedzibie Polskich Nagrań przy ul. Okaryny 1 koło skweru Muzyki Węgierskiej. W pobliżu znajduje się stacja benzynowa Statoil i pętla autobusu 175. Do Polskich Nagrań można do-jechać także metrem do stacji Ursynów i dojść do sklepu piechotą (około 300 metrów). Tel. 22 6447290. www.polskienagrania.com.pl

Ogień to mygigantów tzw. polskiej sceny młodzieżowej.

W nagraniach towarzyszy nam Dylemat - zespół, który reaktywowałem w 2003 r., kiedy w warszawskim klubie Stodoła zorganizowałem be-nefis Miry Kubasińskiej. Dla-tego na tej płycie znajdują się utwory tej kultowej wokalistki „Gdybyś kochał – hej!”, „Po-szłabym za tobą”, „Chciałabym być słońcem”.

W tym roku obchodziłem w Stodole swój jubileusz - 50 lat na estradzie w rytmie rock’n’rolla - i dlatego utwory umieszczone na tym krążku w znaczący sposób są związane z moją wieloletnią muzyczną przygodą. Przeboje nieżyją-cych już gwiazd sceny rockowej gramy w innych, nowych aran-żacjach, jednocześnie podkre-ślając ich ważność dla polskiej kultury muzycznej.

Tadeusz Nalepa i Ryszard Riedel, to najwięksi wykonaw-cy bluesa na naszym krajowym rynku. Zawsze fascynowali mnie swoja osobowością i mu-zyką. „Oni zaraz przyjdą tu” i „Wehikuł czasu” są tego przy-kładem.

„Sen o Warszawie” - naj-większy przebój powojennego czterdziestolecia - został napi-sany przez najwybitniejszego polskiego muzyka rockowego, Czesława Niemena, i mojego muzycznego przyjaciela Marka Gaszyńskiego. Z myślą o piłkar-skich kibicach Legii Warszawa zmieniłem tonację i aranżację utworu na bardziej nadającą się do stadionowego, chóralne-go śpiewania.

Jako bonus do płyty zo-stał dołączony amerykański

hit Kasi Sobczyk „Ogrzej mi serce” zaśpiewany przez Ewę Konarzewską, Ewę Skrzypek, Andrzeja Frajndta i przeze mnie (podkład grupy Marra-kesh). Jest to wyraz hołdu dla tej wybitnej artystki, z którą mieliśmy zaszczyt współpra-cować w ostatnich miesiącach jej życia.

Country’owa wersja „Ożeń się Johny” to sentymentalny powrót do folkowych dokonań z przeszłości.

Płyta jest ciekawa ze względu na różnorodność utworów. Obok dynamicz-nych, znajdują się także nastrojowe kompozycje. Materiał na ten krążek zo-stał zaśpiewany, zagrany i nagrany z zaangażowaniem i z rockowo-bluesową ener-gią. Dlatego powinien zainte-resować nie tylko starsze oso-by, ale także młodych fanów polskiej muzyki. Jak to się mówi: „dla każdego coś miłe-go”. Pragnę również zwrócić uwagę na solówki gitarowe Dariusza Marcinkiewicza i Piotra Bajusa, które uważam, że są bardzo mocnym atutem. Oferta promocyjna ma przy-pomnieć mieszkańcom War-szawy, że pomimo kryzysu i trudnej sytuacji na rynku Polskie Nagrania nadal pro-wadzą działalność wydawni-czą i promują polską muzykę.

Piotr Miks Zdjęcia i proj. okładki Zbigniew Antoszewski

dokończenie ze strony 1Czwarta stacja po stronie

zachodniej, o co zabiegał Za-rząd Dzielnicy Bemowo, ozna-czałaby, że metro dojedzie do ważnego węzła komunikacyj-nego u zbiegu ulic Powstań-ców Śląskich i Górczewskiej. Na stacji przy ratuszu be-mowskim do metra mogliby wsiadać pasażerowie tram-wajów docierający tu z trzech kierunków. Nikt nie wątpi, ze opóźniona budowa brakują-cych torów na Powstańców Śląskich pomyślnie zakończy się w roku 2012. Tramwaj plus metro w tej części mia-sta tworzyłyby spójny system komunikacji szynowej, który gwarantuje najmniejszy czas przejazdu w godzinach szczy-tów komunikacyjnych.

Dzieląc na pół ów brakujący miliard złotych na planowany etap rozbudowy drugiej linii metra w wariacie „dwa razy cztery stacje”, wychodzi, że Bemowo będzie „oddalone” od metra o pięćset milionów złotych.

mb

Bemowo zaczeka


l Naprawa pralek, lodówek, tanio, 502-253-670, 22 670-39-34.

AUTO-MOTOl Auto-skup od 96 r. Uczci-

we ceny, dojazd, 608-174-892.l Kupię każdy samochód z

lat 97 - 2010, najwięcej zapłacę, szybki dojazd, gotówka od ręki, 500-666-553.

l Skup aut po 97 roku, najwyższe ceny, płatność od ręki, profesjonalna obsługa, 500-540-100.

USŁUGIl ALKO przeprowadzki,

512-139-430.

AGD - RTVNAPRAWA MASZYN DO SZYCIADOJAZD GRATISTEL. 508-08-18-08

l DEZYNSEKCJA skutecznie, 22 642-96-16.

l Gazowe kotły, kuchnie - serwis, montaż, hydraulika, tel. 600-709-630.

l HYDRAULIK, 797-135-321.l Sprzątanie piwnic,

wywóz mebli, 694-977-485.l Wywóz - Mebli, gruzu, liści,

oczyszczanie piwnic, garaży, 600-359-594.

KUPIĘl Antyki, monety, znaczki,

meble, obrazy, pocztówki, książki oraz inne przedmioty, 22 610-33-84, 601-235-118, 669-154-951.

l Antyki za gotówkę, obrazy, platery, militaria, srebro, zegarki, bibeloty i inne. Antykwariat ul. Dąbrowskiego 1, 22 848-03-70, 601-352-129.

l Skup książek, 22 826-03-83, 509-548-582.

NIERUCHOMOŚCIl Bezpośrednio sprzedam dom

(możliwość zamiany) 250/1000, Ursynów, ul. Białozora 16, Puławska/Żołny, 601-20-40-73.

l Pilnie poszukujemy nieruchomości dla Klientów - Mieszkanie 24.com - tel. 22 409-88-93 - Ochota, ul. Kaliska 15.

l Sprzedam 79 mkw., Ursynów, 793-973-996.

l Sprzedam mieszkanie - 3 pokoje, 45 mkw. - Wołomin, os. Nafty, cena 230 tys., tel. 888-231-279.

ZDROWIEl Fizjoterapia, masaż,

kompleksowo, Kleszczowa 1A, www.rehabilitacjalecznicza.pl 22 863-13-17 w godz. 13.00 - 19.00.

l Masaże - tylko dla panów, Puławska 43 m. 1, 22 848-99-99.

l Masażysta. Skuteczny ma-saż pleców, kręgosłupa i karku z dojazdem do Pacjenta. 60 zł. tel. 514-851-834.

l Protetyka - Protezy z miękką wyściółką, z przyssaw-kami, szkielety bezklamrowe, korony, naprawa protez, tel. 694-898-532.

l TANIO, SZYBKO, GWARAN-CJA. Naprawa protez. Wyko-nanie nowych protez. Proteza calkowita 300 zł; Proteza szkie-letowa 500 zł; 602-646-986.

PRACA - daml Agencja - panie (18 - 35),

super zarobki/tylko lokal, Puławska 43 m. 1, 22 848-99-99.

l Kupię książeczkę miesz-kaniową, 518-76-10-55.

l Poszukujemy osób o rozma-itych uzdolnieniach i pasjach. Wierzymy, że wszechstronność jest kluczem do sukcesu. Odkryj w sobie telent profesjonalnego Doradcy. Składanie aplikacji: [email protected]

P R A W N I KTel. 517-249-447

22 666-92-52 PORADY 49 złO D

KANCELARIARADCóW PRAWNyCH

metro pl. Wilsona,ul. Słowackiego 5/13 lok. 142

tel. 22 [email protected]łny zakres spraw

przedsiębiorcówi osób fizycznych, w tym:

odszkodowania, umowy, sprawynieruchomości, spadki, rozwody, reprezentacja

w sądzie i przed urzędami, profesjonalni pełnomocnicy.

Uprzejmie zapraszamy

W dniu 23 października 2011 r. weszła w życie najnow-sza nowelizacja kodeksu cywil-nego, która wprowadziła do polskiego prawa instytucję za-pisu windykacyjnego. Zmiana ta w sposób istotny wpływa na istniejące w polskim prawie za-sady dziedziczenia. Na łamach „Południa” problematyka ta była już poruszana, jednak ze względu na doniosłość nowych przepisów pragniemy przypo-mnieć, czym w ogóle jest zapis windykacyjny.

Zasadą w polskim prawie spadkowym jest to, że dziedzi-czymy jedynie abstrakcyjnie określony udział (ułamek) w ca-łości spadku po spadkodawcy (np. połowę czy jedną czwartą spadku). Dotychczas niemoż-liwe było bowiem przypisanie konkretnych dóbr konkretnym osobom (np. samochodu czy nieruchomości) ze skutkiem w postaci przejścia ich własno-ści na następcę w chwili śmierci spadkodawcy. Te zasady zosta-ły jednak istotnie zmienione w wyniku wejścia w życie prze-pisów o zapisie windykacyjnym.

Kodeks cywilny znał do tej pory instytucję zapisu zwykłe-go, jednak jego charakter był zupełnie inny niż ma to miej-sce w przypadku zapisu win-dykacyjnego. Dotychczas było tak, że ustanowienie zapisu zwykłego jedynie nakładało na spadkodawcę obowiązek

przeniesienia na zapisobiorcę własności rzeczy objętej zapi-sem. Do nabycia dóbr objętych zapisem konieczne było więc zawarcie odrębnej umowy, a nieraz nawet toczenie dłu-gotrwałych sporów sądowych, które dodatkowo powodowały poważne konflikty rodzinne.

Skutki zapisu windykacyj-nego powstają natomiast już z chwilą otwarcia spadku, czyli z chwilą śmierci spadkodawcy. Jeżeli więc w testamencie spad-kodawca napisze, że ustanawia zapis windykacyjny mieszkania na rzecz swojego syna, to wów-czas syn nabędzie własność mieszkania w momencie śmier-ci spadkodawcy, bez koniecz-ności zawierania jakichkolwiek umów ze spadkobiercą.

Należy jednak pamiętać, że nie każdy przedmiot czy prawo spośród zgromadzonych za ży-cia przez spadkodawcę będzie mogło być przedmiotem zapisu windykacyjnego. Z pewnością mogą nimi być: rzeczy ozna-czone co do tożsamości (np. lokal mieszkalny, samochód spadkodawcy, nieruchomość gruntowa), zbywalne prawa majątkowe (np. prawo użytko-wania wieczystego, autorskie prawa majątkowe, papiery war-tościowe), a także przedsiębior-stwo lub gospodarstwo rolne. Zapisem windykacyjnym spad-kobierca może również usta-nowić na rzecz uprawnionego

użytkowanie lub służebność. Ta ostatnia sytuacja będzie miała miejsce przykładowo w sytu-acji, gdy spadkobierca przeka-że swój dom określonej osobie, natomiast chciałby, żeby doży-wotnio w tym domu zamieszki-wał jego małżonek. Wówczas może na jego rzecz ustanowić zapisem windykacyjnym słu-żebność mieszkania.

O czym należy pamiętać ustanawiając zapis windykacyj-ny? Przede wszystkim o tym, że może on być ustanowiony tylko i wyłącznie w testa-mencie notarialnym. Nie moż-na w chwili obecnej zastrzec tego typu zapisu w testamencie zwykłym (własnoręcznym).

Pomimo że zapisobiorca windykacyjny nie jest spadko-biercą ani obdarowanym, może być zobowiązany do wypłaty zachowku osobom do tego uprawnionym, czyli dzieciom, małżonkowi lub rodzicom spadkodawcy. Będzie to miało miejsce w sytuacji, gdy osoby te nie otrzymały należnego im za-chowku za życia spadkodawcy.

Zapis windykacyjny podlega również opodatkowaniu podat-kiem od spadków i darowizn.

Joanna Senkowska, radca prawny, j.senkowska@

bsskancelaria.pl

Kancelaria Radców Prawnych,

ul. Słowackiego 5/13 lok. 142 tel. 22-241-17-14

Radca prawny głosi

Zmiany w prawie spadkowym

dokończenie ze strony 3Autor posłużył się nieprawdzi-

wą wiadomością, że jako wypła-tę pracownicy Spółdzielni Inwali-dów ŚWIT w Warszawie dostają produkowane przez nich kosme-tyki i środki czystości, a wypłaty wynagrodzenia dla pracowników odbywają się w (cyt.): [...] nieludz-kich warunkach.

Również nieprawdziwą jest wiadomość, że m.st. Warszawa wstrzymało procesy sądowe prowadzone z Spółdzielnią In-walidów „Świt” w Warszawie o około 600 tys. złotych z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste.

Także nie polega na praw-dzie stwierdzenie, że w po-rozumieniu zawartym przez Spółdzielnię Inwalidów „Świt” z m.st. Warszawa w marcu br. ustalono wysokość odszkodo-wania za utracone nieruchomo-ści w kwocie 3,5 mln złotych, zaś po jego zawarciu władze Spółdzielni Inwalidów „Świt” (cyt.): [...] rozmyśliły się i odwo-łały do wojewody.

Nieprawdziwe i nieścisłe są wiadomości co do stanu

pomieszczeń i urządzeń znaj-dujących się w nieruchomości przekazywanej m.st. Warszawa, a w szczególności budynku nr 1 i innych zabudowań prze-znaczonych do rozbiórki.

Nieprawdziwe i nieścisłe są informacje, iż Spółdzielnia zo-stała doprowadzona przez ak-tualny Zarząd do fatalnej sytu-acji finansowej oraz że musiała zwrócić wyłudzone 800 tys. zł pomocy publicznej.

Wart podkreślenia jest fakt, iż wszelkie cytaty, nawiąza-nia itp., zawierające wypo-wiedzi osób, zostały użyte przez autora artykułów bez jakiejkolwiek autoryzacji, przedstawione odmiennie od ich prawdziwej treści i w spo-sób zupełnie wyrwany z kon-tekstu.

Ogólnie ujmując, relacja au-tora co do sporu, jaki powstał pomiędzy Spółdzielnią Inwali-dów „Świt” a m.st. Warszawa, to konsekwentne powtarza-nie nieprawdy i nieścisło-ści, co wskazuje na celowe i zamierzone wywoływanie

u opinii publicznej wrażenia, iż członkowie Zarządu Spół-dzielni, wykorzystując posia-dane wpływy polityczne oraz bezprawne formy nacisku, zamierzają uzyskać świad-czenie Spółdzielni nienależ-ne, czyli znacznie przewyż-szające poniesioną szkodę.

Najciekawsze w tym wszyst-kim jest to, iż Pan redaktor Osowski przez 7 miesięcy czekał z publikacja artykułu. Wszystkie informacje posiadał już w marcu 2011 r., gdy spotkał się z przed-stawicielami władz i pracow-ników Spółdzielni z zamiarem napisania artykułu. Dlaczego czekał 7 miesięcy, nie kontak-tując się ponownie, aby zgodnie z etyką dziennikarską zaktuali-zować posiadane informacje? Jeśli zgodnie z tym, co stwierdzi-ła w rozmowie z pracownikami redaktor naczelna „Gazety Sto-łecznej” Pani Agata Żelazowska, działał w interesie społecznym i chciał zwrócić uwagę na wy-zysk i złe traktowanie pracowni-ków lub na podejrzenie narusze-nia prawa, to dlaczego nie zrobił

Tajemnice Świtutego natychmiast, tylko czekał 7 miesięcy? Dlaczego zdecydował się na publikację w chwili, gdy po unieważnieniu decyzji przez Wojewodę Miasto przygotowu-je nową wycenę i decyzję od-szkodowawczą? Czy świadomie i celowo czekał na ten moment? Fakty te nasuwają kolejne py-tania o rzetelność, sumienność i etykę dziennikarską redaktora Osowskiego, który swoimi dzia-łaniami bezpodstawnie wywo-łał lub mógł wywołać u czytel-ników negatywne oceny co do działań i funkcjonowania Spół-dzielni Inwalidów „Świt”, a także osób wchodzących w skład jej władz statutowych.

Odnosząc się wprost do py-tań Pana redaktora Andrzeja Rogińskiego, dotyczących róż-nic między ceną towaru w skle-pie firmowym a ceną komisową dla handlowców, wyjaśniam, iż takie różnice nie występują, gdyż przedstawiciele han-dlowi sprzedają z katalogów zupełnie inny asortyment niż ten oferowany w sklepie firmowym. Przypadek opisa-ny przez redaktora Osowskie-go jest kolejnym przykładem nierzetelnego dziennikarstwa, dzięki wybiórczemu przedsta-wieniu czytelnikom wycinku z protokołu Państwowej Inspek-cji Pracy z 2009 r., gdzie opisa-ne zostały 2 przykłady zupeł-

nie różnych produktów z jednej linii asortymentowej. Państwo-wa Inspekcja Pracy otrzymała stosowne wyjaśnienia w tym zakresie i nie zgłaszała dalszych zastrzeżeń, ponieważ krem z serii Exclusive oferowany w sprzedaży bezpośredniej przez przedstawicieli handlowych był zupełnie innym produktem, o innych cechach i właściwo-ściach niż krem do rąk sprze-dawany w sklepie firmowym. W przypadku płynu do lodówek ABRA chodziło o zestaw, tj. pro-dukt wraz z prezentem, który musiał być droższy niż sam pro-dukt oferowany w sklepie firmo-wym. Z tego właśnie wynikały różnice w cenach.

Nierzetelność dziennikarska redaktora Osowskiego przeja-wiła się również przy podaniu informacji dotyczących ilości członków Spółdzielni. Pomimo posiadania dokładnej wiedzy w tej sprawie na podstawie Krajowego Rejestru Sądowego, autor artykułu nie wspomniał w ogóle o innych osobach z poza rodziny Siwaków, które są członkami Spółdzielni. Koncen-trując się na „kapitalistycznych porządkach” braci Siwaków sugerował jednocześnie bez-prawne przejecie kontroli nad Spółdzielnią. Nie wspomniał w ogóle, iż pod koniec lat 90-tych nastąpiło załamanie koniunktury

na rynku, a przedsiębiorstwo nie było w stanie dostosować się do nowych realiów gospodarki rynkowej i popadło w poważne problemy finansowe. W roku 2002 pracownicy przez 6 mie-sięcy nie mieli wypłacanych wy-nagrodzeń, a Spółdzielnia zna-lazła się na skraju bankructwa. Zgodnie ze statutem obowiąz-kiem członków Spółdzielni było wniesienie dopłat do udziałów, żeby ratować firmę. Tylko dzię-ki niewiarygodnej determinacji pracowników Spółdzielni udało się uchronić przedsiębiorstwo od upadłości i pozyskać nowych członków, którzy dokapitalizo-wali firmę i podtrzymali jej istnie-nie. Dzięki temu dotychczasowi członkowie i pracownicy, rezy-gnując z członkostwa, odzyskali swoje zwaloryzowane udziały jak również zaległe wynagrodze-nia. Motywy swoich działań byli członkowie dokładnie wyjaśniali redaktorowi Osowskiemu w bez-pośrednich rozmowach, o czym Pan Redaktor już nie wspomniał.

Z poważaniem Waldemar Siwak,

Prezes Zarządu Spółdzielnia Inwalidów ŚWIT

Od redakcji: Całe szczę-ście, że to nie redakcja „Połu-dnie” musi zamieszczać spro-stowania.

Warszawa 02-624 ul. Puławska 136

tel./fax 22 844-39-45, tel. 22 844-19-15

[email protected]

[email protected][email protected]: Andrzej Rogiński

"Południe"redaktor naczelny: Andrzej RogińskiRedaktor prowadzący wydanie:

Michał Borzymiński [email protected]

Redakcja czynna w pon. - czw. w godz. 9.00 - 17.00

pt. w godz. 9.00 - 16.00W tych godzinach

przyjmujemy także ogłoszenia.Łamanie, układ i oprawa graficzna:

Galder Grasfjord©Druk: PresspublicaISSN 2082-6516

Wydawca jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa

Prasy LokalnejRedakcja nie odpowiada za treść ogło-szeń. Materiałów nie zamówionych nie zwracamy. Zastrzegamy sobie prawo skracania i adiustowania nadsyłanych

tekstów oraz zmian tytułów.Teksty sponsorowane oznaczamy

skrótem TS

Następny numer ukaże się 1 grudnia 2011

W piękne acz chłodne piąt-kowe popołudnie 11 listopada do historii przeszła 48. Varso-viada. W sportowych zmaga-niach studentów pierwszego roku wzięło udział blisko 1200 uczestników, którzy walczyli m.in. o prawo wyjazdu na II Ogólnopolski Finał Igrzysk Stu-dentów Pierwszego Roku do Gdańska.

Młodzi żacy rywalizowali w piłce nożnej, piłce siatkowej kobiet i mężczyzn, koszykówce kobiet i mężczyzn, ergometrze wioślarskim, tenisie stołowym, pływaniu i biegach przełajo-wych. Mocno swoją obecność podkreślili pierwszacy z Poli-techniki Warszawskiej, którzy zwyciężali w koszykówce ko-biet i piłce nożnej, a w pozo-stałych rozgrywkach zajmowa-li miejsce na podium. Równie dobry występ zanotowali go-spodarze z AWF-u, którzy wy-grali dwie z pięciu konkurencji drużynowych (koszykówka mężczyzn, piłka siatkowa ko-biet), a w piłce nożnej zajęli drugie miejsce. Wśród dyscy-plin indywidualnych błyszczeli pływacy AWF-u i pływaczki Uniwersytetu Warszawskiego, a silną reprezentację w ergo-metrze wioślarskim wystawiła

Uczelnia Łazarskiego. Odręb-na historia to biegi przełajowe, w których były prowadzone trzy różne klasyfikacje, w tym pierwszy rzut Akademickich Mistrzostw Warszawy i Ma-

zowsza, gdzie sklasyfikowano ponad siedemdziesięcioro bie-gaczek i biegaczy.

Swoje pięć minut miało również grono rektorów war-szawskich uczelni, którzy po uroczystościach pod pomni-kiem Józefa Piłsudskiego rów-

nież przystąpili do sportowej rywalizacji. Po rzutach do kosza i strzałach na bramkę zmierzyli się oni w konku-rencji niespodziance, którą w tym roku były popularne

rzutki. Wśród mężczyzn zwy-ciężył przedstawiciel gospo-darzy, prof. dr hab. Zbigniew Dudziński, natomiast wśród kobiet niekwestionowane zwycięstwo odniosła prorek-tor ds. studenckich Akademii Obrony Narodowej, dr Aneta

Nowakowska-Krystman, która nawet w rywalizacji z męż-czyznami znalazłaby się na podium.

Kolejny występ studentów pierwszego roku warszawskich

uczelni już w dniach 25-27 li-stopada w Gdańsku podczas II Ogólnopolskich Finałów Igrzysk Studentów Pierwszego Roku. Szczegółowe wyniki do-stępne są na stronie organiza-tora – AZS Środowisko Warsza-wa – www.azs.waw.pl

Varsoviada

- Bieganie, to radość z ak-tywnego trybu życia, możli-wość spotkania przyjaciół. Bie-gi, które wspieramy, promują Warszawę w świecie, zaś Bieg Niepodleglości jest wyjątkowy – powiedział Wiesław Wil-czyński, dyrektor Biura Sportu

i Rekreacji m.st. Warszawy na kilka dni przed XXIII Biegiem Niepodległości. To prawda, ten bieg jest szczególny, bowiem to nie tylko zawody sportowe, ale bieg o charakterze patriotycz-nym; udział w nim, to sposób na uczczenie przypadającej w tym roku 93. rocznicy odzy-skania przez Polskę niepodle-głości. - Cieszę się, że tak wie-le osób zgłosiło się do biegu,

7500 uczestników – to rekord frekwencji, zaś hasło tegorocz-nego biegu: „Łączy ludzi wol-nych” dobrze oddaje charakter imprezy – mówił Janusz Kopa-niak, dyrektor Warszawskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, or-ganizator zawodów.

Jest piątkowy, słoneczny, ale chłodny poranek 11 listo-pada. W okolicach skrzyżo-wania al. Jana Pawła II i ul. Stawki, gdzie zostały zlokali-zowane start i meta, kłębi się tłum biegaczy. Jedni ubrani w białe koszulki, inni w czer-wone, tworzą żywą biało–czerwoną flagę. Widzę wielu znajomych z tras biegowych, rozmawiamy. Jest arcymistrz chodu Robert Korzeniowski,

jest pierwszy zwycięzca Biegu Niepodległości z roku 1989 – Jan Marchewka oraz zwycięz-ca z roku 1993 – Bogusław Mamiński (obecnie szef „Spor-tingu”) i jego kolega z firmy Romuald Krupanek; ultrama-ratończyk, ursynowianin Sła-

womir Reda, znany społecznik Janusz Bukowski (PGNiG), maratończyk Wojciech Szota i wielu innych. Są też dzien-nikarze, m.in. Piotr Falkowski (TVP Sport), który wystartuje z „magicznym” – jak mówi – numerem „1111”. Znany po-larnik, niepełnosprawny Jaś Mela pobiegnie z numerem „5”, jest 32-osobowa grupa biegaczy TP S.A. oraz 93-oso-bowa grupa z PKO Banku

Polskiego (patron strategicz-ny biegu). Zbliża się godzina 11.11. Punktualnie o tej właśnie porze sygnał do biegu daje ho-norowy starter, wnuk marszał-ka J. Piłsudskiego, Krzysztof Jaraczewski. Ruszamy na 10-ki-lometrową trasę poprowadzo-ną prosto do ul. Rakowieckiej, tam będzie półmetek i powrót drugą nitką ulicy. To już mój 19. start w zawodach. Na trasie radosny nastrój, co chwila wy-mieniam serdeczności ze znajo-mymi, którzy mnie mijają, m.in ze Zbyszkiem Duszyńskim, Marią Teichert, Moniką Coś (Nike Poland), ktora biegnie pchając (!) wózek z 2-letnim synkiem Michałkiem. Niektó-rzy biegną z biało-czerwonymi flagami, z małą – ja też. Na trasie mnóstwo kibiców, ich go-

rący doping pomaga pokonać zmęczenie.

Ul. Rakowiecka, półmetek, nawrót i teraz prosto do mety. Narasta zmęczenie, więc stosu-ję metodę Amerykanina Jeffa Galloweya: bieg - marsz, bieg - marsz. Mijam ul. Anielewicza, już widzę wielki baner mety i wkrótce mijam jej linię. Słynna ongiś miotaczka kulą Ludwi-ka Chewińska zawiesza mi na szyi piękny pamiątkowy medal, zaś przedstawiciele organizato-ra z WOSiR-u Marcin Kuriata i Tadeusz Samul gratulują mi ukończenia biegu. Za chwilę otrzymuję pamiątkowy dyplom, napój izotoniczny Powerade ION4 oraz kanapka WASA sta-wiają człowieka na nogi. Zwy-cięzcami tej pięknej imprezy są wszyscy, którzy dotarli do

XXIII Bieg Niepodległości

Radosny bieg wolnych ludzimety w limicie czasu 120 mi-nut (takich było 6713 ), ale dla porządku podam, że najszybsi byli: Arkadiusz Gardzielewski (Rzeżycin k/Tczewa): 29.26 oraz Iwona Lewandowska (Warsza-wa): 33.44. Organizacja zawo-dów doskonała, zabezpieczenie trasy przez policję – wzorowe. Ten bieg pokazał, jak można traktować sport, bo jak mówił nestor polskiego dziennikar-stwa sportowego red. Bohdan Tomaszewski w wywiadzie dla “Południa” (vide: “Południe” nr 36 z dnia 3 listopada 2011 r.) Sport sam w sobie jest pięk-ny, niczego nie trzeba dodawać. [...] jest zaprzeczeniem fałszu, przemocy i hipokryzji. Jest aktem dzielności i poświęcenia.

Wojciech Grabowski fot. Krzysztof Sobieraj

Długo oczekiwane Koncerty Muzyki Filmowej zbliżają się wielkimi krokami. W serwisie eventim.pl są już dostępne bi-lety na koncerty w Warszawie w cenach 20 zł bilet normalny i 15 zł ulgowy. W związku z roz-poczęciem sprzedaży biletów artyści zdecydowali nie trzymać fanów muzyki w niepewności i już teraz udostępnili listę utwo-rów, które na pewno znajdą się w ich repertuarze podczas koncertów. Będą to: „Hallelu-jah”, „Pretty woman”, „Can you feel the love tonight”, „Layla”,

„Moon river”, „Shape of my heart”, „Twist and shout”, „Unchained melody”, „Sway” oraz „She’s like the wind”. – Każdy dobry koncert powinien mieć odrobinę tajemniczości. Dla-tego przygotowujemy jeszcze kilka piosenek, które zaśpiewamy i któ-re będą dla gości niespodzianką – mówi Jan Dutkowski, wokalista pięcioosobowego zespołu, który zagra koncert. Muzycy, w których składzie oprócz Dutkowskiego wystąpią baryton Maciej Bogumił Nerkowski, perkusista Wojciech Bronakowski oraz basista Karol

Sypytkowski zagrają z czuwającym nad całością pianistą i kompozy-torem, występującym na co dzień w Filharmonii Białostockiej, Ma-xem Fedorovem. Koncerty Muzy-ki Filmowej to projekt mający na celu promocję muzyki filmowej i artystów wykonujących ten gatu-nek poprzez kameralne koncerty w prestiżowych klubach muzycz-nych w całej Polsce. Pomysłodaw-cą i organizatorem wydarzeń jest Grzegorz Sakowicz.

26 listopada: Warszawa – Club United, godz. 19.00; 27 li-stopada: Warszawa – Tygmont Jazz Club, godz. 18.00; Bilety dostępne w Empikach oraz na eventim.pl

Więcej na: www.koncerty-muzykifilmowej.pl; facebook.com/koncertymuzykifilmowej

Koncerty Muzyki Filmowej

W synagodzeZ okazji Święta Niepodle-

głości Gmina Wyznaniowa Ży-dowska w Warszawie zaprosiła warszawian 11 listopada na wspólną modlitwę za Polskę do synagogi im. Nożyków przy ul. Twardej 6. Modlitwę, słowa-mi profesora Mojżesza Schorra, Rabina Wielkiej Synagogi przy ul. Tłomackie, odmówił Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich.

„Jako polscy obywatele jeste-śmy dumni, mogąc modlić się za nasz kraj, którego nazwę w ję-zyku hebrajskim można przetłu-maczyć jako „tu mieszka Bóg”, za polskich przywódców, oby-wateli oraz przyszłość – mówił rabin Michael Schudrich.

Modlitwa rabina Mojżesza Schorra: Panie Wszechświata, który mocy i potęgi użyczasz na-rodom, pobłogosław najjaśniej-szej Rzeczypospolitej Polskiej, ochroń Ją przed wszelką niedolą, spraw, aby była wielka i potęż-na, a wspaniały rozkwit stał się udziałem Jej i wszystkich obywa-teli. Ześlij, Boże, błogosławień-stwo swoje na Prezydenta Pań-stwa, na ciała ustawodawcze i wszystkich sterników Państwa.

poludnie bemowo ochota ursus wlochy wola nr 17 z dnia 17112011

Documents