posŁaniec serca jezusowego - czerwiec 2016 file8 czerwiec 2016 pos£aniec serca jezusowego dzieła...

1POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO CZERWIECCZERWIECCZERWIECCZERWIECCZERWIEC 20 20 20 20 201616161616

4 CZERWIECCZERWIECCZERWIECCZERWIECCZERWIEC 20 20 20 20 2016 16 16 16 16 POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO

w numerze

czerwiec w kalendarzu kościelnym.............................................

kult Serca Jezusa......................św. Klaudiusz La Colombière SJ

Centrum naszych serc

..........................................................................Bożena Hanusiak

Serce czyste

dzieła......................................................s. Celina Natalia Tendaj

Wszystko dla Serca Jezusowego

..........................................................................Krzysztof Jeleń SJ

Święty Alberto Hurtado SJ

słowo życia..............................................ks. Bogdan Długosz SJ

Dostrzec człowieka

......................................................................ks. Artur Wenner SJ

Faryzeusz i grzesznica

......................................................................ks. Stanisław Biel SJ

Więcej niż prorok

....................................................................ks. Stanisław Groń SJ

Niszczycielski pomysł

duchowość Apostolstwa Modlitwy......ks. Marek Wójtowicz SJ

Potrzeba miłosierdzia

intencje papieskie........................................ks. Robert Janusz SJ

Intencja powszechna

...........................................................................ks. Józef Polak SJ

Intencja ewangelizacyjna

6

6

12

8

14

17

34

45

59

18

21

25


patron miesiąca.........................................ks. Marek Wójtowicz SJ

Miłosierna królowa

świadectwo............................................................................Dawid

W normalności swej niezwykły

formacja....................................................kard. Albert Vanhoye SJ

Kontemplacja żyjącego Jezusa...

.....................................................................ks. Stanisław Pyszka SJ

Błogosławieni

.......................................................................ks. Jacek Poznański SJ

Ćwiczenia duchowe w świetle Laudato si’

na marginesie.........................................................Alicja Wojtczak

Dążenie do doskonałości czy...

.....................................................................Dawid Krawczykowski

Jak to jest?

życie Apostolstwa Modlitwy............................................................

zamyślenia.....................................................................Ojciec Jerzy

Jak dzieci

podróże................................................................................Jan Gać

Rytwiany

historia...........................................................................Filip Musiał

Wielka Wojna Ojczyźniana...

dla dzieci...............................................................Karolina Kmiecik

Prezent „od serca”

22

26

28

32

52

35

39

42

46

48

56

60


dzieła

Idź, a gdzie będziesz, rozszerzaj na-bożeństwo do Serca Jezusowego – tymi sło-wami pożegnał swoją dotychczasowąpenitentkę ks. Antoni Nojszewski, wrę-czając jej niewielki oleodruk – wizerunekMaryi i Dzieciątka Jezus z wyraźnie przed-stawionym sercem. Penitentką tą byłaLudwika Szczęsna, w ukrytym zgroma-dzeniu Sług Jezusa znana jako s. Hono-rata. Jej wyjazd z Lublina nie był plano-wany – pracowała w nim zaledwie trzylata. Podjęcie decyzji o przeprowadzcewymusiła niespodziewana rewizja prze-prowadzona przez carskich żandarmóww pracowni krawieckiej przez nią prowa-dzonej. Słowa spowiednika niejako „od-czarowywały” całą sytuację. Były zapro-szeniem, by spojrzeć na bolesną rzeczy-wistość nie jak na porażkę, lecz jak nanową szansę...

Rok później s. Honorata znalazła sięw Krakowie, gdzie świątobliwy kapłan,profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego,ks. Józef Sebastian Pelczar (kanonizowa-ny przez Jana Pawła II w 2003 r.), za-prosił Sługi Jezusa do pracy w tzw. przy-tulisku dla służących. Nie minęło wieleczasu od jej przyjazdu, gdy ks. Pelczarzrozumiał, że wolą Bożą jest powstaniezupełnie nowego zgromadzenia, Służeb-

nic Serca Jezusowego. Na jego czele sta-nęła Ludwika Szczęsna, przybierającimię Klara. Nie wiemy, za czyją inspi-racją tworząca się wspólnota zakonnazostała poświęcona Sercu Jezusa – moż-na domniemywać, że było to pragnie-niem założyciela, św. J.S. Pelczara. Jed-no jest pewne – s. Klara obrała służbęBożemu Sercu za program życia.

Wszystkodla Serca Jezusowego

fot.

ze z

bior

ów P

SJ


fot.

z A

rchi

wum

Sió

str S

erca

nek

Wychowana w prostej wiejskiej ro-dzinie, w dorosłym wieku pomagającasłużącym, s. Klara musiała w pewnymmomencie swojego życia odkryć, że każdykomuś lub czemuś służy. Dlatego byciewezwaną do służby Bożemu Sercu poczy-tywała sobie jako wielkie wyróżnienie.Mawiała: O jakeśmy szczęśliwe, że SerceBoże nas na wyłączną sobie służbę powo-łało! Musimy się bardzo przed Panem na-szym ukrytym w cyborium upokarzać namodlitwie, dziękować, prosić o wytrwaniew służbie Bożej.

Co jednak znaczy służyć Sercu Jezu-sowemu? Dla przyszłej błogosławionejznaczy to przede wszystkim czynić to, coczyni każdy dobry służący, a więc nie tyl-ko spełniać polecenia pod groźbą kary,ale „wmyślać się” w pragnienia, nawette najdrobniejsze. Głównym zaś pragnie-niem Bożego Serca jest – zdaniem s. Kla-ry – byśmy się wzajemnie miłowali i tomiłością, której tylko On może nas na-uczyć. Pan Jezus, dając nam przykazaniemiłości wzajemnej, chce, aby miłość naszaprzybrała formę i podobieństwo Jego włas-nej miłości, to jest, aby była nadprzyro-dzoną – dla Boga, w Bogu, nie z naturyi zmysłów – pisze w notatkach rekolek-cyjnych i dodaje: O jakże byś kochała bliź-niego, gdybyś poszukała jego zasługi w Ser-cu cierpiącego Boga! Jakże innym okiempatrzyłabyś na tę osobę nieprzyjemną i to-bie niemiłą, gdybyś widziała nieskończonądla niej miłość Tego, który jest samą świę-tością i sprawiedliwością, i to słodkie miło-sierdzie Jego dla tej, którą ty masz za nie-godną.

Kolejnym wymiarem bycia służeb-nicą Bożego Serca jest – w przekonanius. Klary – odwzajemnienie miłości, jakąto Serce nas darzy. Hasłem jej życia sta-


dzieła

ło się zawołanie: Wszystko dla Serca Je-zusowego. Siostrom nowo powstałegozgromadzenia tłumaczyła, że trzeba ca-łym życiem, każdą chwilą oddawać cześćNajświętszemu Sercu. I nie tylko samejodpłacać Mu miłością, ale tak działać,żeby miłość Zbawiciela była przez innychpoznana i odwzajemniona.

Wreszcie, służyć Sercu Jezusa to staćsię niejako Jego „przedłużeniem”, tj. upo-dobnić swoje serce na Jego wzór. Każdyw nas musi widzieć służebnice Serca Bo-żego, służebnice Serca miłosiernego, dobre-go, na nędze otwartego – zwykła przypo-minać siostrom.

Oprócz wspomnianego wyżej miło-sierdzia, dobroci i gotowości pospiesze-nia z pomocą potrzebującym, s. Klarapragnęła naśladować szczególnie posłu-szeństwo, cichość, łagodność i pokoręSyna Bożego. Szczególnie fascynowała jącichość i pokora Zbawiciela. Łagodnośćto charakter Jezusa, to promień Jego Bo-skiej pogody. Jezus był cichy, słodki, do-brotliwy. Reformuje Stary Zakon, wpro-wadzając doń łagodność i łaskawość. A niechcąc blaskiem wielkości swojej olśnić du-szy, woła słodko: „Pójdźcie do Mnie wszy-scy, którzy cierpicie i obciążeni jesteście,pójdźcie wszyscy, znajdziecie odpoczynek.Ja lituję się nad wami. Jam przyszedł do was,oblokłem wasze ciało, poniosłem zbrodniewasze, aby was pojednać z Ojcem i nauczyćwas tajemnicy szczęścia, a ta jest: Uczcie sięode Mnie, że jestem cichy i pokornego Ser-ca” – pisze s. Klara i podsumowuje: Otoduch Jezusowy!

W jej pismach znajdujemy jeszczejedno określenie, bardzo kobiece, a mia-nowicie „słodycz”. Trzeba tu jednak za-strzec, że choć dziś takie słownictwomoże razić sentymentalizmem i raczej


odstręczać niż pociągać do kultu SercaJezusa, to jednak na przełomie wiekuXIX i XX określenie to było powszech-nie stosowane. Dziś zamiast mówić „sło-dycz” powiedzielibyśmy raczej – delikat-ność wobec ludzkiej słabości, zdolność doempatii, przyjmowanie wobec innychpostawy matki, a nie sędziego. Jednak jakkażdy jest ona dzieckiem swojej epokii takiego też – charakterystycznego dlaswoich czasów słownictwa używa.

Prorocy, zapowiadając Jezusa, mówi-li: „Powiedzcie córce Syońskiej: Oto króltwój idzie cichy. Baranek wydan będziei głosu nie wyda, trzciny nie złamie, kurzą-cego się lnu nie zagasi”. A jakże Jezus prze-wyższał jeszcze te proroctwa w rzeczywi-stości! Sama obecność Jego pełna słodyczykoiła smutki. (…) W życiu publicznym jak-że cierpliwie znosił wady niepokonaneuczniów swoich, słabość, nieświadomość,natarczywość rzeszy ściskającej Go. (…)Dusze zbłąkane z najsłodszym pobłaża-niem przyjmował, tak że złość ludzka na-zwała Go przyjacielem grzeszników – pi-sze s. Klara, wysnuwając z tego wniosek:Nic nas podobniejszymi nie czyni do Boga

jak słodycz, a Bóg, widząc to podobień-stwo, nie odmówi miłości. Pokój duszy,która posiada sama siebie, jest to uczest-nictwo w chwalebnej, niezmiennej i nie-poruszonej spokojności Bożej. Bóg jestBogiem pokoju.

s. Celina Natalia Tendajfot.

ze z

bior

ów P

SJ


kult Serca Jezusa

fot.

Shut

ters

tock

.com

Szczęśliwi, których serca są czyste,czyli wolne od zła. Szczęśliwi pełni bo-jaźni, aby nie urazić Boga najmniejszymgrzechem. Ale i szczęśliwi grzesznicy,którzy doświadczając poniżenia z powo-du własnego grzechu, uciemiężeni nimuciekają się do Boskiego Serca, szukającuzdrowienia, uwolnienia, oczyszczenia...

W Sercu Jezusa płonie niegasnącyogień miłości i miłosierdzia, w którym

oczyścić się może każdy, nawet najwięk-szy złoczyńca. To Serce płonie niepo-jętą miłością do nas, pragnąc przemie-niać naszą ciemność w światło. Strumie-nie Krwi i Wody wypływające z tegoSerca, pragną nas nieustannie obmywać,uświęcać.

Jezus przychodzący do nas w sakra-mentach czyni nas nowymi ludźmi. No-wymi, to znaczy wolnymi od uczynków

Serce czyste


ciemności. On przemienia nasze serca,aby stawały się podobne do Jego Serca.Sprawia, że umiemy kochać najczystsząmiłością, która nie szuka swego.

Czy nieustannie pozwalasz prze-mieniać się Miłości? Czy oczyszczasz sięw Boskim Ogniu, pragnąc, aby nie byłow tobie niczego, co nie jest z Boga? Czywierzysz, że świętość, do jakiej powołałcię Pan, jest możliwa?

Serce czyste to dzieło Boga w nas.To tajemnica łaski i Bożego działaniaw naszej duszy. Ale to także owoc nasze-go przyzwolenia na to działanie. Trwajwięc w miłości Pana. Wypraszaj sobienieustannie dar Bożej bojaźni, bo onasprawia, że lękamy się grzechu, który raniMiłość. Co dnia uciekaj się z ufnościądziecka do Serca Tej, która jest cała czysta,Niepokalana, a Ona wyjedna ci u swegoSyna dar czystego serca.

Serce czyste, to serce wolne od żądzi ducha tego świata. To serce wypełnio-ne Duchem Świętym, nakierowane naBoga. Tak zostaliśmy stworzeni i tylkowówczas jesteśmy szczęśliwi, gdy całymsercem Go miłujemy. Serce czyste to ser-ce wypełnione miłością, zdolne odpowia-dać na miłość Stwórcy. Serce czyste jestpełne Bożego pokoju – świadome włas-nej słabości, ale pewne nieskończonejmiłości Boga. Serce czyste to serce wol-ne od pychy, całkowicie zależne od Boga.

Nie lękaj się, jeśli odkrywasz w so-bie brud i nieład, bo Jezus nie czuje dociebie odrazy. Ufaj, że Ten, który cięstworzył i do końca umiłował, oddając zaciebie życie, doprowadzi cię do czysto-ści, jaką przewidział dla ciebie przed wie-kami. Zawierzaj Jego miłosierdziu. Onprzeprowadzi cię przez „ gęstwinę krzy-ża”, aby cię oczyścić w ogniu swojej mi-łości. Pragnij, aby On działał w tobie,upodabniając cię do Siebie. Wołaj zapsalmistą: Stwórz, o mój Boże, we mnieserce czyste (Ps 51, 12). Pozwól, aby DuchŚwięty wypisał w twoim sercu słowa:Błogosławieni czystego serca, albowiemoni Boga oglądać będą (Mt 5, 8). I każde-go dnia, za wszelką cenę, z uporem dążdo tego, abyś mógł oglądać oblicze Pana.

Bożena Hanusiak


CN

S ph

oto

Z Łagiewnikami młody Karol zapo-znał się po przyjeździe do Krakowa,zwłaszcza gdy zaczął pracę w Solvayu pod-czas okupacji niemieckiej. Codziennieprzebywał drogę, która prowadziła z Bor-ku Fałęckiego na Dębniki. Szedł tam w drew-nianych butach. Jak można sobie byłowyobrazić, że ten człowiek w drewniakachkiedyś będzie konsekrował bazylikę Miło-sierdzia Bożego w krakowskich Łagiewni-kach? – pytał później papież.

Jako arcybiskup Krakowa w 1965 r.podjął starania zmierzające do rozpoczę-

Potrzeba miłosierdzia

Orędzie miłosierdzia Bożego zawszebyło bliskie i drogie ojcu świętemu Jano-wi Pawłowi II. Zabrał je z sobą na StolicęPiotrową, ale rys miłosierdzia widocznybył w całym jego życiu, także w latachmłodzieńczych, kapłańskich, w twórczościartystycznej i w posłudze pasterza archidie-cezji krakowskiej. Zaowocował on encyklikąpoświęconą miłosierdziu Dives in miseri-cordia, ustanowieniem w całym Kościeleświęta Bożego Miłosierdzia w 2. NiedzielęWielkanocną, przekazaniem orędzia mi-łosierdzia na trzecie tysiąclecie wiary orazzawierzeniem świata Bożemu Miłosier-dziu w Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 r.Dzień śmierci papieża (2 IV 2005) i jegobeatyfikacji (1 V 2011) w dniu święta Mi-łosierdzia są znakiem i jakby pieczęcią dlakształtu jego pontyfikatu.

duchowość Apostolstwa Modlitwy


cia procesu beatyfikacyjnego SłużebnicyBożej Siostry Faustyny Kowalskiej. Trze-ba było w Rzymie wyjaśnić trudności, bood 1958 r. obowiązywał zakaz szerzeniakultu Miłosierdzia Bożego, jaki wydałoŚwięte Oficjum. Kardynał Wojtyła zapro-sił polskich teologów do refleksji nad istotąMiłosierdzia Bożego oraz duchowościąSiostry Faustyny Kowalskiej. Jakże wielkabyła radość Jana Pawła II z jej beatyfika-cji w 1997 r. O Faustyno – mówił w cza-sie tej uroczystości – jakże przedziwnabyła twoja droga! Czyż można nie pomy-śleć, że to ciebie właśnie – ubogą i prostącórkę mazowieckiego polskiego ludu –wybrał Chrystus, aby przypomnieć lu-dziom wielką Bożą tajemnicę Miłosier-dzia. Ta tajemnica stała się proroczym za-iste wołaniem do świata, do Europy. (…)Zapewne byś się zdziwiła, gdybyś mogłana ziemi doświadczyć, czym stało się toorędzie dla udręczonych ludzi tego czasupogardy, jak szeroko ono poszło w świat.Jan Paweł II radował się, że misja Sio-stry Faustyny trwa i przynosi zadziwia-jące owoce. Jej wiara i cierpienie wydajądo dzisiaj owoce, bo nabożeństwo do Je-zusa Miłosiernego rozwija się w całymświecie i dociera do ludzkich serc sprag-nionych czułości Boga.

Kanonizacja Siostry Faustyny w RokuJubileuszowym 2000 miała wymiar uni-wersalny. Jan Paweł II ukazał całemuKościołowi jako dar Boży dla naszych cza-sów życie i świadectwo św. Siostry Fau-styny. Według papieża nie jest to orędzienowe, ale można je uznać za dar szcze-gólnego oświecenia, które pozwala głębiejprzeżywać Ewangelię Paschy, aby nieśćją niczym promień światła ludziom na-szych czasów. Jan Paweł II podkreślił, żekonieczne jest, aby ludzkość, podobnie

jak niegdyś apostołowie, przyjęła dziśw „wieczerniku dziejów” Chrystusa zmar-twychwstałego, który pokazuje rany poukrzyżowaniu i powtarza: Pokój wam!Przypomniał, że Chrystusowe orędziemiłosierdzia nieustannie dociera do nasw geście rąk Pana wyciągniętych ku cier-piącemu człowiekowi. Papież pragnął, byprzez kanonizację Siostry Faustyny prze-kazać orędzie miłosierdzia nowemu ty-siącleciu, aby ludzie uczyli się coraz peł-niej poznawać prawdziwe oblicze Bogai prawdziwe oblicze człowieka.

Polski papież uczył, że głęboka mi-łość polega na składaniu daru z siebie.Tej miłości można nauczyć się jedynie,wnikając w tajemnicę miłosiernej miło-fo

t. ks

. Cze

sław

Koz

łow

ski S

J


ści Boga. Wpatrując się w Jezusa, staje-my się zdolni patrzeć na braci nowymioczyma, w postawie bezinteresownościi solidarności, hojności i przebaczenia.Wzór takiej postawy papież widział w Sio-strze Faustynie, a w orędziu, które prze-kazała, dar Boga skierowany do różno-rako cierpiącego człowieka. To krzepiąceorędzie – mówił – jest skierowane przedewszystkim do człowieka, który udręczonyjakimś szczególnie bolesnym doświadcze-niem albo przygnieciony ciężarem popełnio-nych grzechów utracił wszelką nadziejęw życiu i skłonny jest ulec pokusie rozpa-czy. Takiemu człowiekowi ukazuje sięłagodne oblicze Chrystusa, a promieniewychodzące z Jego Serca padają na niego,oświecają go i rozpalają, wskazują drogę

i napełniają nadzieją. Jakże wielu sercomprzyniosło otuchę wezwanie „Jezu, ufamTobie”, które podpowiedziała namOpatrzność za pośrednictwem Siostry Fau-styny! Ten prosty akt zawierzenia Jezuso-wi przebija najgęstsze chmury i sprawia,że promień światła przenika do życia każ-dego człowieka. Orędzie o Bożym miło-sierdziu przynagla grzeszników do na-wrócenia, uśmierza spory i nienawiści,uzdalnia ludzi i narody do czynnego oka-zywania braterstwa.

Na początku XXI w. Jan Paweł IIzawierzył Bożemu Miłosierdziu świat,w którym brakuje pokoju, szerzy się nie-sprawiedliwość i duchowe zagubieniewielu. Ludzie usuwają Boga z życia oso-bistego, politycznego, społecznego i kul-turalnego. Chrześcijanie w wielu krajachsą prześladowani. W tym kontekście jak-że aktualne są słowa Jezusa wypowie-dziane do św. Siostry Faustyny: Nie znaj-dzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się niezwróci z ufnością do Miłosierdzia Mojego(Dzienniczek, 300). Echem tych słów byłowołanie Jana Pawła II: Jak bardzo dzi-siejszy świat potrzebuje Bożego miłosier-dzia! Na wszystkich kontynentach z głę-bin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosićwołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panu-je nienawiść, chęć odwetu, gdzie wojnaprzynosi ból i śmierć niewinnych, potrze-ba łaski miłosierdzia, która koi ludzkieumysły i serca, i rodzi pokój. Gdzie brakszacunku dla życia i godności człowieka,potrzeba miłosiernej miłości Boga, w któ-rej świetle odsłania się niewypowiedzianawartość każdego ludzkiego istnienia. Po-trzeba miłosierdzia, aby wszelka niespra-wiedliwość na świecie znalazła kres w bla-sku prawdy.

ks. Marek Wójtowicz SJ

duchowość Apostolstwa Modlitwy

fot.

ks. J

aros

ław

Nal

iwaj

ko S

J


CN

S ph

oto

papieska intencja ewangelizacyjna

Aby seminarzyści,nowicjusze i nowicjuszki

spotykali formatorówżyjących z radościąEwangelią, którzy

mądrze przygotują ichdo misji, jaką mają pełnić

Misja rodzi się z powołania. KiedyPan kogoś powołuje, to po to, by mógł godalej wysłać. Ewangelista Marek przeka-zał, że tak było od początku publicznejdziałalności Jezusa: ustanowił Dwunastu,aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ichna głoszenie nauki (Mk 3, 14). O ile pierw-szych apostołów przygotował osobiściesam Jezus, to następnych kształtował jużprzez swoich uczniów. Kiedy w III i IV w.rodziły się pierwsze formy życia mona-stycznego (anachoreci, cenobici), do naj-słynniejszych pustelników ściągały rzeszeuczniów. Podobnie słynne klasztory przycią-gały młodych, których fascynował wspól-ny styl życia. Słowem liczył się wzór wi-dzialny, pociągała duchowość w praktyce.

Papież Franciszek w czerwcu zachę-ca nas do modlitwy o dobrych formatorów.Jest przekonany, że nie ma kryzysu powo-łań tam, gdzie są osoby konsekrowanezdolne przekazać własnym świadectwempiękno życia konsekrowanego. Podkreśliłto w przemówieniu do uczestników rzym-skiego kursu dla wychowawców zakon-nych (11.04.2015). Seminarzystów nato-miast często zachęca, by nie poprzestawalina przeciętności, lecz dążyli do ideału,którym jest duszpasterska świętość.Alumnom regionu Lacjum uświadamiał:

Nie przygotowujecie się do wykonywaniazawodu, żeby zostać funkcjonariuszami ja-kiegoś przedsiębiorstwa czy biurokratycz-nego organu… Macie zostać duszpasterza-mi na wzór Jezusa Dobrego Pasterza(14.04.2014). Przykład? Włoski dziennikkatolicki „Avvenire” podaje, że 18 marcabr. Franciszek sam zadzwonił do choregood dłuższego czasu alumna z południaWłoch, aby go wesprzeć w walce z cho-robą i podtrzymać na duchu.

ks. Józef Polak SJ


świadectwo

W normalnościswej niezwykły

Mam na imię Dawid i nie należę do grona wybitnych pisarzy, jednak chciał-bym podzielić się pewnym odkryciem, które na początku było dla mnie trudne,jednak z czasem przyniosło piękny owoc.

Pewnej niedzieli, będąc jeszcze w nowicjacie, usłyszałem w telewizji ze-spół „Twoje Niebo”. Spodobały mi się wykonywane przez członków tego ze-społu utwory oraz treści, które miały i ciągle mają swoją głębię. Byłem też pełenpodziwu dla ich werwy i radości, jaka od nich emanowała. Pod koniec nowi-cjatu pojawił się w moim powołaniu drobny kryzys. Wtedy usłyszałem teżwiadomość o śmierci solisty zespołu „Twoje Niebo” – Jakuba Kryczyńskiego,która „dolała oliwy do ognia” moich trudności. Był to cios, którego nie rozu-miałem i nie rozumiem, a który zabolał mnie bardziej niż śmierć znanej i bli-skiej mi osoby. Na początku obwiniałem o to Boga i nie widząc w tym sensu,pytałem się: dlaczego? po co? Czytając świadectwo Kuby na temat dwóchdarów Ducha Świętego – cierpliwości i pokoju, „uderzyło mnie”, że bardzoskupiał się on na osobach, które towarzyszyły mu podczas choroby, a o sobietylko wspominał. Ukazał wytrwałą i pełną miłości mamę, cierpliwego tatę orazkochającą i obecną do końca przy nim dziewczynę. Czytałem jego słowai miałem wrażenie, że ten człowiek przyjął wyzwanie, jakie rzucił mu los, z głowąpodniesioną do góry, pełnią radości i sercem gotowym kochać i walczyć, bo –jak sam mówił – jest o co. Oczywiście jak każdy człowiek miał momenty trudne,miał kryzysy i chwile słabości, ale mimo wszystko nie poddawał się. Walczył,gdyż życie – dar, jaki otrzymał od Boga – miało dla niego wielką wartość.

Chciałem dowiedzieć się o Jakubie czegoś więcej, dlatego szukałem osób,które go znały. Na początku spotkałem dziewczynę, która razem ze mną stu-diuje, a razem z nim śpiewała. Przedstawiła mi go jako osobę pełną pomy-słów, zawsze uśmiechniętą i zarażającą radością, a w swoich kawałach, czasa-mi głupich, darzył innych szacunkiem i życzliwością. Podpowiedziała mi,abym spotkał się z karmelitą bosym założycielem zespołu „Twoje Niebo”,gdyż on znał go lepiej. I tak też zrobiłem. Umówiłem się i dostałem szybkąodpowiedź. Spotkanie to było dla mnie potwierdzeniem tego, co już usłysza-łem, ale mając więcej informacji, zobaczyłem i uświadomiłem sobie prostotę, fot.

Shut

ters

tock

.com


a zarazem niesamowitą głębię tego człowieka oraz zwyczajność. Dlatego mojeświadectwo zatytułowałem W normalności swej niezwykły, gdyż porusza mniehistoria życia Kuby. On nie mówił o miłości, ale miłością się dzielił, nie zasta-nawiał się godzinami jak żyć, ale żył, i to najpełniej jak umiał. Jego ducho-wość była ukryta, ale opierała się na czynach. Miał w sobie miłość, dobroć,szacunek oraz serce otwarte na człowieka, a wyniósł to z rodzinnego domu,w którym otrzymał miłość i prostą wiarę. Aż cisną mi się na usta słowa Jezu-sa: Wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mą-drymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom (Łk 10, 21).

Patrzę na historię życia Kuby oczyma wiary i dziękuję Bogu za to, żepostawił go na mojej drodze, a także jego przyjaciół i rodzinę. Dziękuję zato ich świadectwo. Wierzę, że Kuba przeżył swoje życie w pełni, ukazującnam drogę prowadzącą do świętości, walcząc z trudami i cierpieniem, któ-rym się nie chwalił, ale które przeżywał. Jest on dla mnie wzorem i autoryte-tem, z którego pragnę czerpać. W nim odnajduję rysy samego Stwórcy, któryprzez niego udzielał się nam w swojej dobroci, miłości i otwartości. Ufam,że ziarno, które zostało przez Boga zasiane, wyda plon obfity. Kubo, dziękiza twoje życie, dla mnie jesteś święty!

Dawid

W nocy samotnej rozmodlonej ciszą,po falach morza, które nią kołyszą, łódka ma płynęła…A gdy był pokój na morzu i niebie – rzekłbyś, że Stwórca mówi sam do ciebie;lecz nagle wicher wstrząsnął głąb bałwanówi porwał łódkę na dno oceanów….Potem przepastnym wirem wchłonąłw cudowną otchłań: Świętej Trójcy łono.O, już nie ujrzy mnie nikt u wybrzeży,bom znikła w Panu, Bóg do mnie należy;w niezmierzoności dusza ma spoczęław bezkresie czasu ze swoimi Trzema.”

św. Elżbieta od Trójcy Świętej


Cena 5.00 złw tym 5% VAT

$ USA 4.00$ Can. 4.00

Euro 4.00GBP 3.60

posŁaniec serca jezusowego - czerwiec 2016 file8 czerwiec 2016 pos£aniec serca jezusowego dzieła...

Documents