Met verhalen, quizzen, free

stuff & nog veel meer! ♥

Vocaloid

Over plezier,

zenuwen en

theater.

Leuk dat je het eerste nummer van Project Magazine leest! We

hebben ontzettend hard gewerkt deze maand en er waren

helaas wat problemen, maar uiteindelijk is alles afgekomen, en

ik ben er heel trots op! Het thema van dit nummers is ‘Live on

Stage’ en (bijna) alle artikelen hebben daar dan ook mee te

maken.

Het idee om een tijdschrift te beginnen had ik al een hele tijd

geleden. Ik had op dat moment een erg inactieve blog (die nu

verwijderd is) en wilde eigenlijk wel graag iets nieuws starten. Ik

maakte al een hele tijd websites met de kennisnet

websitemaker (Verellya, Aellureality, klinkt misschien bekend?)

en wilde eigenlijk wel een keer iets anders. Dus toen dacht ik:

Hé! Ik ga een tijdschrift beginnen!

Ik maakte er een website voor en stelde een lijst met functies

op. Helaas stroomden de aanmeldingen nog niet zo snel

binnen. Het beetje reclame dat ik maakte hielp ook niet echt,

maar uiteindelijk had ik toch een groep van getalenteerde

mensen verzameld die graag mee wilden helpen. En zo

ontstond dus het team dat er nu is, en daarna dit tijdschrift. Ik

ben ontzettend blij nu ik het zo helemaal af zie, en ik hoop dat

jullie er ook vrolijk van worden! Reacties hoor ik ontzettend

graag en ik hoop op een dag het internet te veroveren met dit

nieuwe online magazine, haha ;D!

The Magic of Music

bladzijde 3

1D to Holland

bladzijde 5

Auditie! – deel 1

bladzijde 7

Namenwedstrijd

bladzijde 9

Vocaloid & Utaite-special

bladzijde 10

Wallpaper van de maand

bladzijde 24

Verhaal: Droom en Daad

bladzijde 25

Auditie! – deel 2

bladzijde 28

Internetspotter

bladzijde 31

Quiz: Hoe spontaan ben jij?

bladzijde 33

Column: Fuifnummers en Pretletters

bladzijde 35

Printables

bladzijde 36

Invulverhaal

bladzijde 37

Slotwoord

bladzijde 38

Meet the team

bladzijde 39

1

The Magic of Music

In de week van 11 t/m 18 augustus stonden er, verspreid over heel

Tilburg en omgeving, meer dan 100 piano's. Ze waren overal te vinden:

in straten, op pleinen, voor belangrijke gebouwen, enzovoort. Iedereen

die wilde kon erop spelen, alle leeftijden, stijlen en niveaus. Ik

weet dat het lang geleden is, maar ik wilde dit stuk heel graag

schrijven omdat het heel belangrijk voor me is.

Op woensdagavond 14 augustus gingen we

met een groep vrijwilligers van de Twern de

stad in om een piano te bemachtigen. We

hadden verschillende songteksten bij en onze 3

pianisten hadden liedjes geleerd op de piano

die wij mee konden zingen. Zo wilden wij een

soort optreden geven in de open lucht. Die

avond ontdekte ik de magie van muziek...

Het begon met gezellig wat eten bij de

McDonalds, waar we eerst de medewerkster

moesten overhalen voordat de helft van onze

groep (waaronder ik; ik ben vegetariër dus had

ik weinig keus) er met onze broodjes van de

Subway bij mochten zitten. Na een hele

discussie gaf de "maar we ruimen het netjes

op" van A. de doorslag en mocht het. Het hele

gesprek daar bestond alleen maar uit (té)

slechte grappen, en juist daardoor lagen we af

en toe helemaal dubbel.

Na het eten gingen we op zoek naar een piano.

De eerste die we tegenkwamen was zó vals dat

we maar snel doorliepen en uitkwamen op het

Pieter Vreedeplein, het drukste (en nieuwste)

plein van de stad, bij het overdekte

winkelcentrum. Midden op het plein stond, op

een verhoging die daar toevallig al was, een

piano. Daar begon het magische

moment...

De pianisten onder ons speelden liedjes, wij

haalden songteksten tevoorschijn en zongen

mee. Het mooiste was toch wel het lied

Hallelujah, toen we met zijn vieren (A., W., P.

en ik) uit volle borst meezongen, niks

ingehouden, geen zenuwen. De sfeer kwam al

snel op gang, er werd gespeeld en gezongen. N.

en haar man dansten samen boogiewoogie,

wat ze heel goed bleken te kunnen. Met zijn

allen maakten we er een echt feestje van, met

afwisseling tussen pop en andere stijlen, maar

vooral veel improvisatie ("Wie kent er nog iets

leuks?" "Oh kom we zingen mee!").

Foto’s: peptryh.blogspot.com, streetpianos.com, fontyshogeschoolvoordekunsten.nl

2

Heel bijzonder was toen een professionele

pianist die we daar hadden ontmoet en die al

een tijdje gezellige met ons meedeed

samenwerkte met een rapper, waardoor een

fantastische rap met pianobeat ontstond. Ook

bijzonder was hoe iemand begon te spelen en

er spontaan twee mensen invielen, waardoor

ze met zijn drieën achter één piano samen

muziek zaten te maken, en hoe A. en ik naast

elkaar stonden te zingen, af en toe elkaar

aankijkend. De muziek schepte echt een band,

zowel tussen de mensen die elkaar al kenden

als tussen de mensen die mee kwamen doen

en/of kwamen kijken. De avond werd ‘gemaakt’

door de muziek. Het was gewoon geweldig om

zo samen met muziek bezig te zijn, ieder op zijn

eigen manier, maar tóch samen. Op dat

moment ontdekte ik hoe magisch muziek

eigenlijk is.

♪ Hoe pianospel, zang en (boogiewoogie)dans worden gecombineerd en het een waar feestje wordt

waar iedereen vrolijk van wordt, de mensen die meedoen maar ook voorbijgangers.

♪ Als voorbijgangers even blijven staan en er een groep ontstaat rondom de piano, kijkend en

luisterend, om daarna allemaal weer verder te gaan naar hun eigen bestemming.

♪ Een wat ouder stel dat erbij komt staan, armen om elkaar heen, zichtbaar genietend van de muziek.

♪ Een professionele pianist en een beginnende rapper die al improviserend samenwerken waardoor

een geweldige rap ontstaat op een pianobeat, wat een heel bijzonder effect geeft.

♪ Hoe tijdens het zingen de aanwezigheid van P. naast en tegenover me duidelijk voelbaar is. Ik voel

echt dat ze daar is zonder naar haar te kijken, en het geeft steun en vertrouwen.

♪ Het lied Hallelujah, het moment dat iedereen durft te zingen, niemand nerveus of onzeker, niemand

die zich inhoudt.

Sinds deze avond ben ik muziek steeds meer gaan waarderen en ook steeds meer gaan geven om

‘echte’, goede muziek, niet alleen de bekende feestnummers. Ik ontdekte steeds meer de kracht van

muziek, zag hoeveel muziek met je kan doen, hoe het je kan raken tot diep vanbinnen. En ik wist: Dit

was nog maar het begin van nog veel meer magische muziekmomenten...

Laurel

De fo

to’s in

dit artikel zijn

niet d

oo

r mij gem

aakt en P

rojectM

agazine claim

t deze d

an o

ok n

iet als haar eige

nd

om

.

1

- Ergens in augustus begon er een wedstrijd tussen vier landen (Duitsland, Nederland, Italië en

Zweden) om One Direction, een boyband uit Engeland naar je eigen land te halen. Uiteindelijk wonnen

alle landen en dus ook Nederland. Dus One Direction kwam op 5 oktober naar Nederland!

| | Eerst dacht iedereen dat het een concert

zou worden, pas ergens in 2012. Maar het

bleek dat ze al in oktober kwamen voor een

Q&A. Alles was wel gratis, maar er mochten

maar een aantal mensen naar binnen. Dus je

zou eerst een polsbandje op moeten halen,

maar omdat veel fans niet een bandje konden

halen besloot Sony een andere actie te

houden: e-mails sturen. Toen was je kans

2958574734 x kleiner omdat random mensen

die dachten "oh wel leuk, geen idee wie ze

zijn maar laat ik maar gewoon een e-mail

sturen.." ook uitgekozen konden worden.

Degene die er 5 oktober bij mochten zijn

kregen een mailtje terug. En helaas kreeg ik

er geen..

Totdat sony meldde dat sommige mensen niet konden en er opnieuw een paar mailtjes verstuurd

zouden worden. En yeah! Ik kreeg er op het laatste moment nog eentje! Superblij dus en ik mocht een

vriendin meenemen. (:

Dus gingen mijn vriendin T. en ik woensdag dolgelukkig naar Amsterdam, Hotel Arena. Toen we daar

aankwamen stond er een hele lange rij met alleen maar meisjes. We sloten achteraan in de rij toen we

twee andere vriendinnen die ook waren uitgekozen ook zagen komen aanlopen. We moesten drie

kwartier wachten maar omdat we met zijn vieren waren was het heel gezellig, ook omdat we met andere

fans liedjes van One Direction gingen zingen. (:

Toen we na drie kwartier eindelijk naar binnen

mochten kregen we daar een polsbandje, kaartje

waar 1D handtekeningen op kon zetten en een

button, die ik jammer genoeg ben kwijt geraakt. We

wilden de zaal inlopen toen we een wit bord zagen

staan waar je op kon schrijven. We waren best wel

laat dus het bord was al bijna vol. Toch hebben we

er nog een klein berichtje op geschreven! Daarna

gingen we de zaal in. Daar stond de muziek aan van

1D en steeds als we heel hard gilden sprongen er

2

lampen aan. Er hing ook een groot bord met Twitter

berichtjes en als iemand een berichtje van haar zag

begon die heel hard te gillen waardoor we dachten dat

1D op het podium was.. Fail. Maaaaar, na een kwartiertje

kwamen ze het podium op! Ik en mijn vriendinnen en

volgens mij iedereen in de zaal begon heel hard te gillen

en konden niet geloven dat ze daar echt stonden! Het

was een Q&A dus er werden vragen gesteld die fans via

Twitter hadden gestuurd, ik had gehoopt dat die van mij

erbij zat (‘What would be your name if you were a girl?’)

maar dat was helaas niet zo. ):

Er werden een stuk of 10 vragen gesteld, maar ik kon er maar een paar van verstaan waar ik er 2 nog van

weet haha fail.

Wat zou je doen als je voor 1 dag een meisje was?

Louis: “Ik zou in de spiegel naar mezelf staren, naked.”

& Wat is jullie favoriete Nederlandse woord?

Harry *met een heel leuk accent*: Ik hou van jullie.

Mja, en toen werd de hele zaal gek. Daarna gingen ze nog een stukje van What Makes You Beautiful

zingen en daarna begon de signeersessie. We hadden allemaal dingetjed gekocht om aan One Direction

te geven, maar het ging zó snel, je vergat alles. Je kon alleen maar denken: "omfg, one direction." En

toen moest je alweer weg. Maar gelukkig vroeg mijn vriendin T. aan Harry of hij ons een high five wilde

geven en dat deed 'ie! Dus wij liepen heel gelukkig de zaal uit. We trilden nogal dus pakten we een

bekertje drinken, in de gang wachtten we op onze andere vriendinnen E. en I. We wilden naar buiten

lopen toen ze kwamen maar toen vroeg een man aan ons of we geïnterviewd wilden worden voor SBS6.

Dat wilden we wel dus werden er een paar vragen aan ons gesteld. Daarna gingen we naar buiten,

wachten tot One Direction weer langs kwam rijden met de auto en ze uitzwaaien. We waren weer wat

liedjes aan het zingen en aan het kletsen met wat andere fans toen sommige meisjes opeens heel hard

begonnen te gillen. Wat bleek; One Direction kwam het hotel uit! Ze gingen even naar ons kijken en

zwaaien haha. Wij begonnen toen What Makes You Beautiful te zingen en Liam ging mee dansen, toen

we klaar waren met zingen ging 'ie voor ons klappen. Het was echt een leuke en gezellige dag om nooit

te vergeten! :D

~door

Danielle

Een beetje ongemakkelijk wacht ik tot

iemand uitleg komt geven. Een paar mensen

kennen elkaar al en voeren een gesprek,

verder is het best stil. Ik kijk de ruimte rond.

Het is een gezellige, huiskamer-achtige

ruimte met veel posters van allerlei

voorstellingen en projecten. Het doet me wel

wat denken aan een speelhal op een

camping, door de oude, grijze muren, de

pingpongtafel en de loungehoek, maar dan

groter, met een keuken, grote tafels en meer

kleur en posters. Een vrouw stelt zich voor

en legt uit wat er gaat gebeuren. “Allereerst:

de auditie is individueel, je gaat dus niet met

een groep naar binnen maar helemaal

alleen... De auditie is meteen een soort

rondleiding door het gebouw,” vertelt ze. “Er

is met groene pijlen een route aangegeven.

Op die route vind je vier ruimtes, te

herkennen aan het rode kruis op de deur.

Als je bij zo'n deur aankomt, klop je aan.

Een regisseur zit dan binnen op je te

wachten. In de drie minuten die je per ruimte

krijgt, zal deze regisseur je één of meerdere

opdrachten geven om jou en je

spelkwaliteiten te leren kennen. Na deze

drie minuten klopt de volgende aan en ga je

verder naar de volgende ruimte.”

Nadat ik nog even naar het toilet ben

geweest en vooral heb gewacht is het dan

eindelijk echt mijn beurt. Dezelfde vrouw die

net de uitleg gaf, geeft me een naamsticker,

maakt een foto van me met haar iPad en

wijst me de weg naar de eerste ruimte. Ik

haal diep adem en klopt op de deur.

"Binnen!" De regisseur stelt zich voor en

vraagt me achter een bureau te gaan zitten,

waar een toetsenbord, lamp en mobiel (of

meer een koelkast, het is een soort

Samsung Prehistoria, Editie 2, jaar nul)

klaarliggen. Zo goed mogelijk probeer ik de

opdracht die hij geeft uit te voeren, maar dat

blijkt veel moeilijker dan het lijkt.

Tegelijkertijd bedenken wat ik wil zeggen,

dat typen en op hetzelfde tempo uitspreken,

en ondertussen ook nog sms’en... De drie

minuten vliegen voorbij en al snel sta ik in de

volgende ruimte, een repetitieruimte, mijn

monoloogje (een stukje tekst dat je in je

eentje opzegt, alsof je in jezelf praat of iets

presenteert), dat ik van tevoren uit mijn

hoofd heb moeten leren, op te voeren. Eerst

zoals ik hem heb geoefend, dan als iemand

die een oude oma probeert over te halen om

het internet te gaan gebruiken en alsof dat

niet genoeg is, is de volgende opdracht om

hetzelfde te doen maar dan als iemand met

heftige ADHD. En daarna als iemand die

HELEMAAL flipt omdat zijn computer

vastloopt, zoals je in sommige Youtube-

filmpjes ziet. Ook hier gaat de tijd echt veel

te snel. Als ik de groene pijlen verder volg

door een decor- en rekwisietenopslagruimte

valt het me op dat de sfeer in dit gebouw

echt heel fijn is. Het gebouw doet echt

denken aan theater, overal zijn tekenen van

toneel en theater, decorstukken, rekwisieten,

posters, de ruimtes maar ook de mensen; ik

voel me er helemaal thuis. Dat zal zeker

hebben bijgedragen aan de

zelfverzekerdheid waarmee ik alle

opdrachten uitvoer, veel minder nerveus dan

ik had verwacht. Net als dat de hulp van A.

bij het nadenken over mijn monoloog (via

msn) en het weten dat ze aan me denkt, ook

echt helpt. En het groepsgesprek met A. en

L. op msn, vlak voordat ik ging, dat je dan

ineens steun krijgt uit een onverwachtse

hoek. Maar natuurlijk ook dat ik sinds de

zomer, vooral sinds KinderVakantieWerk (ik

was daar vrijwilliger, het is een geweldig

fijne groep), veel meer zelfvertrouwen heb

gekregen. Toen ik ook nog de eerste week

van school in een totaal vreemde klas moest

doorbrengen, waar de sfeer echt niet om uit

te houden was, totdat ik eindelijk werd

overgeplaatst naar de klas van mijn

vriendinnen, heb ik wel echt geleerd dat ik

best wat zelfverzekerder mag zijn en dat ik

veel meer alleen kan dan ik dacht.

Helaas heb ik niet lang de tijd om rond te

blijven kijken en van de sfeer te genieten,

dat zou allemaal van mijn volgende drie

minuten afgaan, dus ik loop snel door en

klop aan bij de volgende deur. Ook hier

wordt er weer gebruik gemaakt van mijn

monoloog. Na hem weer één keer op mijn

manier te hebben uitgevoerd, mag ik hem

spelen als een heel arrogant, té

zelfverzekerd type dat denkt dat ze alles is,

eigenlijk het tegenovergestelde van hoe ik

het net deed. Daarna vraagt ze me, net als

alle andere regisseurs, naar mijn

toneelervaring, en vertel ik (mijn praatje

wordt, net als mijn acteerwerk, iedere keer

dat ik het doe weer een stukje beter) dat ik

musicallessen volg. “Maar dan kun je dus

ook zingen?” vraagt ze enthousiast. Nog

voor ik echt antwoord kan geven, geeft ze

me een bijzondere opdracht. Of ik mijn

monoloog niet even voor haar kan zingen,

als serenade, "en ga maar op die stoel

staan"... Ik haal diep adem, dit was wel het

laatste wat ik had verwacht, ik heb echt

geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Maar

ik heb maar weinig tijd, dus laat ik maar

gewoon beginnen, hopelijk komt er dan iets

goeds uit...

Ik stap op de stoel en zet in. Dat komt er

verassend makkelijk uit! Met overdreven,

dramatische armbewegingen en

gezichtsuitdrukkingen doe ik voor haar de

"serenade". Als ik klaar ben spring ik van de

stoel. Yes, ze vindt het leuk. Grappig zelfs,

als ik haar gezicht zie. "Daar zou je zo een

hele musicalscène omheen kunnen

bouwen," zegt ze. En inderdaad, nu ze het

zo zegt merk ik dat ik zelf ook ineens vol

inspiratie zit voor komische scènes met dit

soort gekke dingen erin. Met deze serenade

is mijn tijd meteen voorbij, nog maar één

ruimte te gaan! Dit blijkt ook meteen, op het

tegelijk typen en praten na, de moeilijkste

ruimte. In plaats van één regisseur zitten

hier twee mensen, maar één persoon neemt

het woord. Bij deze opdracht ben ik de

techneut van het theater. Ik ben druk bezig

van alles te regelen, ondertussen doe ik mijn

monoloog op allerlei manieren die hij me

vraagt. Monotoon en saai beginnen en dan

Super enthousiast eindigen en andersom,

druk aan het werk zijn en dan ineens een

muis zien, net te horen hebben gekregen dat

je bent ontslagen en dan ineens een idee

krijgen waardoor je het niet meer erg vindt...

Allerlei improvisatieopdrachten moet ik

doen. Maar ondertussen moet ik wél mijn rol

van techneut aanhouden, wat toch erg lastig

blijkt...

En dan sta ik weer in de gezamenlijke

ruimte. De 12 minuten zijn echt voorbij

gevlogen en hebben me van heel rustig naar

super hyperactief en enthousiast gemaakt!

Ik ben heel tevreden over de auditie.

Ondanks dat vooral de eerste maar ook de

laatste opdracht erg moeilijk waren en niet

helemaal soepel gingen, denk ik dat ik het er

toch goed vanaf heb gebracht. Ik heb alles

met veel zelfvertrouwen gedaan, de sfeer

was fijn en met die serenade ben ik zeker

opgevallen. Door of niet, ik ben helemaal

tevreden!

Pling! You've got mail... In de routine begin ik de mailtjes van Facebook en Twitter weg te klikken.

Dan schrik ik. Tussen alle meldingen en dagelijkse dingen zie ik een opvallende titel: ´Uitslag

auditie expeditietheater’... Mijn hart maakt een sprongetje, zou er dan toch een kans zijn? Ik zet

de tv uit, pak mijn laptop nog wat dichterbij en open de mail. "Van harte" staat er in grote,

opvallende gekleurde letters. Ik kan mijn ogen niet geloven, zou dat betekenen dat...? Snel lees ik

de mail door, bij iedere zin groeit mijn blijdschap. Ik ben door! Ik mag meedoen met

expeditietheater van Het Zuidelijk Toneel! Dat wordt een middag springen, zingen en wild door

het huis dansen van blijdschap!

Wil je weten hoe Laurels toneelavontuur verderging? Lees meer op bladzijde 28!

WEDSTRIJD!

Zoals je al gezien hebt heeft dit magazine geen super originele naam. Nee, dat is niet omdat

we er snel vanaf wilden zijn, maar… Omdat we jullie graag een kans willen geven om een leuke

naam te verzinnen! Daarom is hier… DE NAMENWEDSTRIJD!

De Regels

De regels zijn niet al te ingewikkeld. Wil je meedoen? Verzin een leuke naam en mail hem naar

projectmagazine@hotmail.nl. Je mag tot 3 namen insturen. Uiteindelijk kiezen wij met het

hele team de winnaar en natuurlijk is er ook een tweede en derde plaats! =)

Wat kun je winnen?

Eerste plaats: Als jouw naam écht heel leuk is wordt hij gebruikt als definitieve naam van het

magazine en je krijgt sowieso een leuk prijzenpakket! Met…

- Een award

- 1 wallpaper met afbeeldingen naar keuze, van mij of van onze designer Flore.

- 2 printables (bijvoorbeeld boekenleggers of briefpapier) naar keuze van Flore.

1 tekening van onze tekenaar.

- En als je dat wilt, een eigen pagina in het derde nummer van Project Magazine.

Tweede plaats:

- Een award

- 1 wallpaper

- 2 printables

Derde plaats:

- Een award

- 1 wallpaper

Xx.Veerle

Vocaloid is een programma waarmee je doormiddel van ingesproken

stemmen liedjes kunt maken. De eerste Vocaloid was Engels, maar de meest

Bekende zijn toch wel de Japanse, die daarna kwamen. Daar zal ik het in dit

artikel dan ook vooral over hebben!

Huh? Wat? Een programma waarmee je

door middel van ingesproken stemmen

liedjes kan maken? Hoe werkt dat dan?

Goede vraag! Het basisidee is dat door

mensen ingezongen lettergrepen aan

elkaar worden geplakt en op een

bepaalde toonhoogte worden gezongen.

Zo ontstaan woorden, en daarna hele

liedjes! Ook kun je nog dingen doen zoals

vibrato toevoegen en allerlei dingen

aanpassen. Behoorlijk ingewikkeld en

daarom is Vocaloid ook vooral bedoeld

voor de wat professionelere mensen, die

graag muziek maken maar geen zanger of

zangeres hebben om hun liedjes te zingen.

Hatsune Miku,

de meest bekende

Japanse Vocaloid

Op het moment zijn er 28 verschillende Vocaloids, maar er zijn

al meerdere bekend die nog uit moeten komen. Hieronder

staan ze allemaal op een rijtje! (op chronologische volgorde)

Vocaloid 1

Leon Lola Miriam Meiko Kaito

(Engels) (Engels) (Engels) (Japans) (Japans)

Vocaloid 2

Sweet Ann Hatsune Miku Kagamine Rin/Len Prima Gackpoid Megurine Luka

(Engels) (Japans) (Japans) (Engels) (Japans) (Japans)

Megpoid Sonika SF-02 Miki Kaai Yuki Kiyoteru Himaya Big Al

(Japans) (Engels) (Japans) (Japans) (Japans) (Engels)

Tonio Lily VY1 Gachapoid Nekomura Iroha Utatane Piko VY2

(Engels) (Japans) (Japans) (Japans) (Japans) (Japans) (Japans)

Vocaloid 3

Mew SeeU Megpoid V3 VY1 V3

(Japans) (Koreaans) (Japans) (Japans)

Dat zijn een hóóp Vocaloids. Maar laat je niet afschrikken hoor.

Op de volgende pagina’s ga ik het alleen over de bekendste en

populairste Vocaloids hebben. Dus blader maar door!

Cantarella (met Miku) [Kurousa-P]

Cendrillon (met Miku) [Signal-P]♫

When I Get Home My Wife Always Pretends To Be Dead ♫

[Hobohi]

To You [Iceimo-P] ♫

Judgement of Corruption [Akuno-P]♫

Hatsune Miku is zoals je al had gelezen de bekendste Vocaloid. Ze is de

eerste Japanse Vocaloid 2 en werd op 31 augustus 2007 uitgebracht.

Haar stem komt van Saki Fujita en ze is net als Kaito en Meiko gemaakt

door Crypton. Samen met Megurine Luka en Kagamine Len en Rin heeft

ze al meerdere live-concerts gehad, waarvan één in de VS!

Meiko is de eerste Japanse

Vocaloid. Ze is gemaakt

door Crypton en haar stem

komt van Meiko Haigō. Ze

werd gelanceerd op 5

november 2004. Helaas is

ze niet zo populair, maar

heeft toch een aantal erg

goede liedjes.

♪ Noise [MIJIPIN-P]

♪ Various Feelings [shu-tP]

♪ Thought To Tell [shu-tP]

♪ Tsugai Kogarashi (met Kaito) [ShigotositeP]

♪Destroy Destroy [yuuki]

Kaito is de tweede Japanse Vocaloid,

gelanceerd op 17 februari 2006. Hij is

net als Meiko gemaakt door Crypton

en zijn stem komt van Naoto Fūga.

Kaito was eerst niet zo populair, maar

is in korte tijd veel bekender

geworden. Nu hoort hij bij de

populairste Vocaloids.

♪The Disappearance of Hatsune Miku (Live) [CosMo]

♪World is Mine [Ryo/Supercell] Mijn eerste vocaloidliedje!

♪Magnet (met Luka) [Minato]

♪BadBye [Koman] Ik houd van deze. De tekst is cool <3.

♪Melt [Ryo/Supercell] A classic <3

♪Rolling Girl [Wowaka] ♪SPiCA+ARiA [Toku-P]

♪Secret Police [BuriruP] ♪ Freely Tomorrow

♪Last Night, Good Night [kz] ♪From Y to Y [JimmyThumb-P]

♪Dear [19′s Sound Factory] ♪Glow [keeno]

♪Love is War [Ryo/Supercell]♪One-Way Route [Yucha-P]

♪ Torinoko City [40mP]

♪Ai Kotoba [DECO*27]

♪World’s End Umbrella [Hachi]

♪Two-Faced Lovers [Wowaka] fimpje=weird

♪ Uta ni Katachi wa nai Keredo [Doriko]

Note:

De namen tussen

haakjes zijn de namen

van de producers.

Producers zijn mensen

die vocaloidliedjes

maken. Over hen vind

je straks meer!

Kagamine Rin en Kagamine Len zijn

twee Vocaloids die bij elkaar horen

en worden samen verkocht. Ze zijn

vaak gezien als een tweeling, maar

Crypton die ze gemaakt heeft, heeft

besloten daar niks over vast te

stellen, zodat iedereen zelf kan

verzinnen of ze nou een tweeling,

spiegelbeelden, twee versies van

dezelfde persoon of wat dan ook zijn.

Rin en Len zijn erg populair. Ze waren

de tweede Vocaloids 2 en werden op

27 december 2007 uitgebracht. Hun

stemmen komen allebei van Asami

Shimoda. Rin en Len worden vaak

samen in liedjes gebruikt, maar ook

gewoon apart.

Rin

Meltdown [Iroha]

I like you, I love you

[JevanniP]

Kokoro [Toraboruta-P]

Melancholic [Junky]

Antichlorobenzene [Otawa-P]

Love is War R184mm Remix

[Original: Ryo, remix: Yuuyu]

Butterfly on Your Right

Shoulder [Nori P]

Len

Kokoro Kiseki [Jun-P]

Paradichlorobenzene [Otowa-P]

Butterfly on Your Right Shoulder

[Nori P]

The Riddle Solver who can’t solve

Riddles [Hinata Haruhana]

Samen

Gekokujou [ichigyouP]

Trick and Treat [OSTER-project]

Rin Rin Signal [Signal-P]

Gemini [DixieFlatline]

Adolescence [shigunaruP]

Karakuri Burst (Note: Het teken in de titel (als je op het filmpje klikt) is NIET

het teken van de nazi’s. Het wijst de andere kant uit. In het filmpje is het op

Lens mouw soms omgedraaid, maar het heeft echt niks met Hitler te maken

(aangezien het ook een symbool van allerlei andere dingen is).

Megurine Luka is de vierde Japanse

Vocaloid 2 en de derde Crypton

Vocaloid. Haar stem komt van Yū

Asakawa. Op 30 januari 2009 kwam

ze op de markt. Ze heeft een

Engelse en een Japanse voicebank,

wat inhoudt dat ze in het Engels

kan zingen (wel met een accent),

maar het programma zelf is nog

wel in het Japans. De meeste luka-

liedjes zijn dan ook in die taal.

Just Be Friends [DixieFlatline]

Double Lariat [Agoaniki-P] Dit gaat over het bereiken

van een doel, hoe je steeds beter wil worden en steeds

harder probeert, waardoor je uiteindelijk je doel

bereikt en terugkijkt naar waar het mee begon, en hoe

belangrijk die dingen eigenlijk voor je zijn. Ik houd van

de tekst <3, want ookal is dit een beetje de boodschap,

je kunt het toch op allerlei verschillende manieren

opvatten.

Akahitoha (A Single Red Leaf) [Kurousa-P]

No Logic [JimmyThumb-P] Laat dit maar eens aan alle

leraren en strenge ouders zien!

Secret [Ryuuuu] Een zeer apart Engelstalig Luka-liedje.

Tower [Hayashikei (KEI)]

Leia [Yuyoyuppe]

Stardust Utopia [Otetsu]

15

Dancing Samurai [Kanimiso-P]

Paranoid Doll [natsu-P & Kokutoupokky-P]

The Gale [Nori-P]

World’s Crying [otetsu]

Breathe [Team Aburitoro-don]

Coward Montblanc <3

[DECO*27]

Mozaik Role [DECO*27]

Panda Hero [Hachi]=3

Ten-Faced [YM]

Pokerface (GEEN Lady Gaga) [Yucha-P]

Eraser [ep0d]

For My Soul [Junky]

Sorry for Being a Closet Otaku [Katahotori-P]

Ah, It’s a Wonderful Cat’s Life (met Kagamine Len) [Nem]

Eyesight Test [40mP]

Happy Synthesizer (met Megurine Luka) [EasyPop]

Gackpoid is de derde Japanse Vocaloid 2. Zijn

‘avatar’ (de man met het paarse haar) heet Kamui

Gakupo en de software zelf heet Gackpoid. Zijn

stem komt van J-rock zanger Gackt. Hij is de

eerste door INTERNET Co.,Ltd gemaakte Vocaloid

en werd op 31 juli 2008 uitgebracht.

Megpoid Gumi

Megpoid is net als Gackpoid gemaakt door

INTERNET Co.,Ltd. Ook haar avatar heeft een

naam: Gumi. Haar stem komt van Megumi

Nakajima. Megpoid klinkt erg realistisch. Haar

liedje Aitai (I want to meet you) is daar een

goed voorbeeld van. Ondertussen is er ook een

Vocaloid 3 versie van Megpoid uit. Daar zijn

vier verschillende ‘voicebanks’ van. Sweet ,

Power, Adult en Whisper. Die zijn sinds 21

oktober dit jaar uit. De Vocaloid 2 Megpoid is al

sinds 26 juni 2009 uit.

16

SeeU is de eerste Koreaanse Vocaloid en ze is gemaakt door SBS

Artech. Haar stem komt van Kim Dahi, zangeres van de K-pop band

‘Glam’. Ze is pas sinds 21 oktober dit jaar uit en heeft gemengde

reacties ontvangen. Sommigen vinden haar niks, andere vinden

haar geweldig. SeeU’s design vind ik in ieder geval erg leuk.

Behalve een Koreaanse voicebank heeft ze ook een Japanse. Beide

hebben al veel kritiek gekregen, maar door al die publiciteit is ze al

wel erg bekend :D!

SeeU’s demo songs:

Run

Never Let You Go_Remix

Shining Star

I=Fantasy - met Kim Dahi samen

Umbrella

Originele liedjes:

Falling Rain

Hot Winter

Silent Dream

Demon with Angel Ring

If Delivered

Nekomura Iroha is weer een Japanse

Vocaloid. Ze kwam uit op 22 oktober 2010

en is gemaakt door AH Software. Haar

‘voiceprovider’ (de persoon waar haar

stem van komt) is onbekend. Iroha is niet

zo heel populair, maar ze is echt een goede

vocaloid. Haar stem is krachtig en diep, in

tegenstelling tot haar schattige race-kitty

design, maar dat vind ik juist zo leuk aan

haar. =)

Deze Panda Hero cover is geweldig, zó

echt. Eigenlijk is alles van Fruutella met

Iroha heel goed. Zijn Freely Tomorrow

gecoverd door Iroha is ook love.

Original Iroha songs:

Neko Neko Super Fever Night [samfree]

Sunny Sunny Notebook [Nakimurya]

HEART [Mermaid-P]

19

Sinds ik Coward Montblanc , Ai Kotaba, Mozaik

Role en Two Breaths Walking heb gehoord staat

DECO*27 in mijn lijstje met favoriete producers.

Coward Montblanc is zo’n beetje mijn favoriete

Gumi-liedje en ik houd erg van de tekst van Two

Breaths Walking. Meer DECO*27-liedjes

opzoeken was leuk en ik heb weer een aantal

hele leuke ontdekt. Vooral ’t filmpje van Once

Upon A Me sprak me erg aan, hihi.

Hachi is echt een van mijn favo producers omdat zijn liedjes altijd erg interessante teksten of mooie verhalen hebben, en die waarbij je denkt ‘Waar gáát dit over?’ zijn gewoon leuk om naar de luisteren. Hachi heeft die bijzondere ‘Hachi-stijl’ en behalve goed liedjes maken, kan hij ook nog fantastisch tekenen. Veel van zijn video’s zijn door hemzelf gemaakt, een groot deel met de muis! (vandaar de bijnaam ‘Mouse Warrior Hachi’, hij heeft nu ondertussen een tablet xD) Yes this dude is pretty amazing.

Haruichi Lovegazer

Ai Kotaba Coward Montblanc

Shinkai Summit Mozaik Role

Two Breaths Walking Once Upon A Me

No You, No Me Bird Love Song

Sin and Punishment Pedal Heart

Kimi Ijou, Boku Miman Non-vocaloid:

Dummy Dummy Love-Lost Elegy

Persona Alice THE WORLD END UMBRELLA Hold, Release; Rakshasa and Carcasses Qualia Mrs.Pumpkin’s Comical Dream clock lock works WORLD'S END UMBRELLA (The World End Umbrella remake) Wonderland and the Sheep's Song Lynne Matryoshka Panda Hero

Gigantic Girl Torinoko City

Blue Skyline Delusion Sketch

Your Star Cutoff Line

Jenga Karakuri Pierrot

Life Size Eye Examination

Time Machine (met 164, een andere producer)

Hier staan de producers waar ik

het meest bekend mee ben!

Terwijl ik meer liedjes van 40mP opzoek kom ik er langzaam achter

dat ik ze eigenlijk allemaal leuk vind. Om de een of andere reden

slagen ze er allemaal in om me goed te laten voelen. 40mP’s naam

komt van een van zijn video’s, waarbij de verhoudingen tussen

Miku en de achtergrond niet echt klopten. Een aantal mensen

plaagden hem ermee door te zeggen dat Miku wel 40 meter was,

en zo komt deze producer dus aan zijn naam.

Leuk weetje: 40mP is ondertussen getrouwd met Chano, iemand

die covers van vocaloidnummers zingt en er komt een baby aan

=3.

18

Wowaka heeft echt een eigen stijl die je

meteen herkent en gebruikt ook altijd alleen

maar zwart, wit en grijs in zijn filmpjes. Ik kan

de ‘Wowaka-style’het niet echt goed

beschrijven, dus luister maar gewoon! Ik vind

niet ál Wowaka’s liedjes geweldig (wel veel

xD), maar ik ben toch wel een beetje een fan.

Op het eerste gezicht lijken veel van zijn

liedjes op elkaar, maar toch zijn ze allemaal

catchy op hun eigen manier.

Melt Non-Vocaloid

Love is War Perfect Day

World is Mine Sayonara Memories

Black Rock Shooter Let’s Promise

When the First Love Ends I’ll Teach You [World is Mine vervolg]

Kocchi Muite Baby

Toosenbo

Two-Faced Lovers

Zureteiku (Out of Step)

Rolling Girl

World’s End Dancehall - Andere video

Unhappy Refrain

Prism Cube

Ryo is een van de bekendste vocaloidproducers en is lid van de groep Supercell. Supercell was eigenlijk ontstaan door een misverstand tussen Ryo en de artiest die het plaatje gebruikt in het liedje [Melt] had gemaakt. Ryo had het voor zijn liedje gebruikt zonder toestemming van de maker en uiteindelijk besloten ze samen te werken en Supercell te vormen. Tegenwoordig focussen ze zich meer op niet-vocaloidsongs, Ryo is nog steeds een van de grote producers met een aantal enorme hits. Zijn [World is Mine] is ontzettend bekend en was ook het liedje dat mij in dit fandom kreeg!

Mothy/Akuno-P

Akuno-P, ook wel bekend als Mothy is vooral

bekend van zijn ’Evil Series’. Ook heeft hij de

‘Seven Deadly Sin Series’ en de ‘Clockwork Lullaby’

series gemaakt. Allemaal zijn ze met elkaar

verbonden. Ik zal even een lijstje geven met de

liedjes in een beetje logische volgorde.

Waarschuwing: Nooit de reacties lezen voordat je

de video hebt gezien!

Seven Deadly Sins

Daughter of Evil

Servant of Evil

Evil Food Eater Conchita

The Tailor Shop on Enbizaka

Madness of Duke Venomania

Judgement of Corruption

Gift from the Princess who

Brought Sleep

Clockwork Lullaby

Spring-Powered Lullaby

Girl of a Miniature Garden

Re_Birthday

Heartbeat Clocktower

Chrono Story

Capriccio Farce

Story of Evil

Daughter of Evil

Servant of Evil

Regret Message

Daughter of White

Twiright Prank

(Re_Birthday )

Original Sin Series:

Moonlit Bear

Abandoned on a Moonlit

Night Excerpt

Enkele Covers van Clear zijn:

Iroha Uta Ook wel ‘Eroha Uta’ (Erotic Song) genoemd

als het over Clears cover gaat, haha. Yep, dit wordt als

‘sexy’ beschouwd. (I can’t disagree.)

Fire Flower

Magnet (DasoClear) Volgens youtube-commentaar

veroorzaakt dit ernstige bloedneuzen en

‘(cl)eargasms’. We zullen zien…

Cantarella (CleaNero) Ik kon de stemmen van Nero en

Clear hierin eerst echt niet uit elkaar halen, nu eigenlijk

nogsteeds niet “Orz.

Melody in the Sky Mijn eerste Clear-liedje :3. Heel

rustgevend. Echt zo’n liedje wat je luistert na een

drukke schooldag om lekker te relaxen en je goed te

voelen.

Little Traveler En dit was mijn tweede Clear-cover^^.

Als je meer van Clear wilt horen, luister dan naar de

Youtube-afspeellijst voor Clear!

Clear is de eerste mannelijke

utaite die ik ontdekt heb en

nog steeds een van mijn

favorieten. Hij heeft een heel

mooie stem en ik heb eigenlijk

nog nooit een slechte cover

van hem gezien. Ondertussen

heeft Clear al meerdere

albums uit, waarvan één

collab-album met Nero. Ook is

hij lid van PointFive(.5), een

groep van vijf Nico Nico

Singers. Clear=Awesome.

Utaites, ook wel Nico Nico Singers genoemd zijn getalenteerde

mensen die vocaloid- of animeliedjes coveren en op ‘Nico Nico

Douga’een soort Japanse youtube plaatsen. Er zijn al verschillende

live-concerten met Nico Nico Singers geweest en sommige zijn zelfs

pro gegaan. Hieronder een paar van mijn favorieten!

Naam: クリア (Kuria) [Dat betekent ‘Clear’.]

Leeftijd: 27/28?

Verjaardag: 27 augustus

Waarom ik hem zo geweldig vind:

Zijn stem is gewoon <33. Echt heel… clear xD. Ik

weet niet zo goed hoe ik ’t in gewoon Nederlands

moet omschrijven, dus luister maar gewoon!

Naam: ヤマイ(Yamai)

Leeftijd: 25

Verjaardag: 23 maart

Wat ik zo geweldig aan haar vind:

Ze heeft een prachtige stem en al

haar covers zijn gewoon heel goed,

heb ik meer uitleg nodig? Ook is ze

een van mijn eerste utaites! <3

Yamai is met haar ‘Just Be Friends

piano versie’ de eerste vrouwelijk

Nico Nico Singer die ik hoorde. Ze heeft

een mooie diepe stem die je meteen herkent.

Tegenwoordig is ze een professional onder de naam

‘KANAN’, maar ze maakt ook deel uit van ‘UsaColony’,

samen met Usa en Tourai en heeft met die band al

meerdere albums gemaakt.

Just Be Friends [ Band Edition]

Dear Ik houd van Dear. Het is echt een heel mooi liedje. Usa’s cover is ook erg

goed!

Sadistic Vampire Een heel cool badass liedje.

Shirayuki Vond dit liedje toen ik naar nieuwe Osu!-beatmaps zocht. Ik zag Usa’s

naam en dacht meteen ‘download-download-download’. Het was het waard

hoor^^.

Koko ni Aru Koto Een mooie ballad van Usa =).

Hajimete no Koi ga Owaru Toki (When the First Love Ends) Een mooi verdrietig

liefdesliedje.

Senbonzakura De titel betekent ‘Duizend Kersenbloesems’. Er zijn óntzettend

veel Senbonzakura-covers op het moment, en die van Usa is een hele goede.

Tsugai Kogarashi (Paired Wintry Winds) Met Tourai De mannelijk stem hierin is

Tourai, een utaite én producer/componist van vocaloidliedjes! Hij is best wel

cuwl =).

Wil je meer van Usa horen? Hier is een youtube-afspeellijst voor Usa (｡･ｘ･)つ!

Enkele Covers van Yamai zijn:

Eh? Aa, Sou. Is een erg cool liedje. Veel beter dan het origineel en ook andere covers lijken

vergeleken met deze tien keer niks. (Let alleen niet op het filmpje en het is misschien maar

goed dat je de tekst niet kan verstaan. Die is namelijk erg pervy.)

Last Song Een heel mooi liedje en een érg goede cover. Niet denken ‘OMG, HOE KAN EEN

LIEDJE OOIT 9 MINUTEN LANG ZIJN?’ Het zijn een meisjes- en jongensversie achter elkaar.

Het verschil hoor ik alleen niet zo.

Akahitoha (A Single Red Leaf) De muziek zelf hierin is erg mooi. Eerst luisterde ik soms dan

ook gewoon naar de instrumentele versie, haha. Nu doe ik dat eigenlijk nooit meer, want

Yamai’s versie is gewoon zo goed. Flawless as always Yamai-san!

Sayonara no kwari ni, Hanataba wo Weer een hele mooie cover van Yamai. De titel

betekent ‘Het Boeket in plaats van het Afscheid/The Bouquet instead of the Goodbye’. Ik

heb geen vertaling van het hele lied kunnen vinden, maar een interpretatie van iemand op

Youtube is: “Wauw, dus tijd is verstreken en nu ben je weg, en alles wat ik van je over heb

om je te herinneren zijn bloemen.”

Just Be Friends – Piano Version Een mooie langzame pianoversie van het bekende ‘Just Be

Friends’. Daarvan zul je in dit artikel nog meerdere versies horen. Vooral het jazzy einde is

nice.

Love is War (Ook wel ‘Koi wa Sensou’.) Je móet hier gewoon even naar luisteren. Niet

perse het hele liedje, maar je moet gewoon écht even Yamais geweldige schreeuw op het

begin horen. Een van de krachtigste van alle covers die ik heb gehoord.

Yamai heeft nog veel meer covers. Te veel om allemaal in dit artikel op te

sommen. Daarom verwijs ik je door naar de Youtube-afspeellijst voor Yamai

Naam: うさ(Usa)

Leeftijd: ?

Verjaardag: 29 september

Waarom ze en van mijn

favorieten is: Haar stem heeft

iets rustgevends en veel van

haar covers zijn erg goed.

Usa maakt ook deel uit van UsaColony en zingt dan ook veel duetten met Yamai

en Tourai. Haar naam betekent konijn in het Japans en heeft dus niks met de V.S.

te maken. De eerste cover die ik van haar hoorde was ‘Just Be Friends [Band

Edition]’ en sindsdien ben ik een fan.

Enkele Covers van Zebra zijn:

♫ Matryoshka (met Hashiyan) Awesome song, awesome voices,

awesome art, awesome comments =3. (WAARSCHUWING: Dit blijft

waarschijnlijk nog weken in je hoofd zitten en je hebt grote kans dat

je niks anders meer wil tekenen dan awesome Matryoshka-style.)

♫ Just Be Friends (met Rapbit) JUST BE FRIENDS STRIKES AGAIN!

Met een coole eigen video, leuke rap en Zebra, wat wil je nog meer?

;D

♫ Just Be Friends (Solo)

♫ Double Lariat Double Lariat is nog altijd een van mijn favoriete

liedjes en Zebra’s cover verandert daar niks aan. Het was even zoeken

naar goede covers voor dit liedje, maar toen ontdekte ik deze <3. Hier

naar luisteren maakt me altijd happy =).

(Hier is trouwens nog een mix met Clears versie erbij!)

♫ When the First Love Ends ‘Alweer dat liedje?!’ Yup, met alweer

gratis achtergrondgerommel op het begin erbij. Dat hoort gewoon

zo, maar vraag me niet waarom.

♫ Piano x Forte x Scandal (met Rumdarjun) Rumdarjun is ook

behoorlijk cool!

Meer covers van Zebra vind je in deze playlist.

Zebra I love Zebra =D. Sinds ik zijn Matryoshka-

cover met Hashiyan heb gehoord ben

ik meer van hem op gaan zoeken en

nu ben ik een fan ;D. Helaas uploadt hij

niet zo vaak iets. Hij heeft een band

genaamd ‘Naked City’ en maakt deel

uit van een ‘sound production team’

genaamd MONI-FACE.

Naam: ゼブラ(Zebura)

Leeftijd: 23

Verjaardag: 5 november

Waarom ik Zebra zo cool vind:

Zijn naam lijkt op mijn

twitternaam (RandomZebrah,

haha) xD.

- Hij heeft een cuwl vestje.

- Ik houd gewoon van zijn stem <3.

- Zijn covers zijn awesome.

Als we het dan tóch over

Matryoshka hebben;

Vip-Tenchou & 96Neko’s cover

is hilarisch. En vergeet niet dat

Vip-Tenchou (die in het groene

vest) een MAN is. (En 96Neko is

een vrouw.) Confusing eh?

Oh, god, Choucho. Wat zal ik nou weer eens

over haar zeggen? ZE IS AWESOME. Ze heeft de

opening songs van de animes Kamisama no

Memochou en Mashiroiro Symphony gezongen

en ze heeft nu een album uit genaamd ‘Lapis’.

Haar naam betekent vlinder.

Enkele Covers van Choucho zijn:

Just Be Friends Alweer Just Be Friends! Ja, alweer just be

friends. Dit is waarschijnlijk mijn favoriete ‘normale’(dus

geen rap/band edition/piano versie) cover. Het beetje ad-lib

op het eind is leuk. Way to go, Choucho!

Black Rock Shooter [Band Edition] Ik vond het liedje Black

Rock Shooter eerst maar niks, maar dankzij Choucho vind ik

’t nu wel oké. En Band Editions zijn gewoon altijd leuk ;).

Melt – 3M Mix Melt is een heel mooi en cute liedje en dit is

een erg goede cover! Lalalalalalala~.

World is Mine [Band Edition] World is Mine was mijn eerste

Vocaloidliedje en eigenlijk vind ik de Band Edition nog leuker!

Yep, zeker weten een van mijn favoriete versies.

Hajimete no Koi ga Owaru Toki (When the First Love Ends)

En alweer When the First Love Ends. Maar dit is gewoon een

hele goede Choucho-cover, dus hij moest er wel even bij!

Meer van Chouch horen? Hier is een playlist met meer van

haar covers!

Naam: ちょうちょ (Choucho)

Leeftijd: ?

Verjaardag: 25 juni

Waarom Choucho awesome is:

Ze is gewoon erg goed en ze heeft

‘World is Mine’ 10 x cooler

gemaakt. Bovendien klinkt ze altijd

heel aardig/lief in haar covers.

Dat waren een paar van mijn favorieten, maar er

zijn natuurlijk nog veel meer goede nico nico

singers! Daarom zal ik er nog een paar noemen

en nog wat vertellen over een speciale

categorie. De….

Trap singers, zijn zangers/zangeressen die kunnen

zingen als iemand van het andere geslacht (zoals

Vip-Tenchou en 96Neko).

Een bekende mannelijke trap singer is Piko (waar

ik trouwens geen fan van ben xD). Hij doet waat

collabrations met Sekihan, een andere trap

singer. Piko’s Just Be Friends, Sekihan & Piko’s

Cendrillon. Piko is nu een professional en er is zelfs

een Vocaloid van hem gemaakt! Utatane Piko!

Valshe is een vrouwelijke trap singer (en ze is

goeeeeed). Deze Boss Death cover is hélemaal door

haar gezongen. Met haar meisjesstem (het liedje is

Luka Luka Night Fever). Tokyo Rock City is ook erg

goed. Valshe heeft ondertussen ook al albums uit,

jongens! Daarvoor heeft ze veel samengewerkt met

Minato (die dus ook Tourai is). Yes, Valshe is cool!

Andere vrouwelijke trap singers zijn Che:Sakurai,

Hitori. Dit is hun Magnet cover.

♪ Alice - Lovely en ontspannend

♪ Hello/How are you? – Cute <3

♪ Meltdown – die hoge noten o.o

♪ Sakura no Ame

Hanatan

♫ Aitai

♫ Catfood

♫ Like Dislike (met ASK)

♫ Cendrillon (met Pokota)

Wotamin

♪ Letter Song

♪ Proof of Life (met Valshe)

♪ Love is War

♪ Karakuri Pierrot

♪ Two Breaths Walking

Torinoko City – ENE

Melt – Gazelle (Gazelle is de zangeres van

Supercell! Daar heet ze ‘Nagi’.)

SPiCA – Noir

Ur-Style – Airi

PONPONPON – KanzentaiCell (mijn

wekkermuziekje xD)

Eyesight Test – KanzentaiCell

One-Way route – KanzentaiCell

No Logic – Kuripurin

Clock Lock Works – ASK & Faneru

Jenga – Chibita

Ah, it’s a Wonderful Cat’s Life – Ryo-kun &

Maruru

En dan heb je ook nog een hele bende 千本桜

(senbonzakura)-covers. Zoek die zelf maar op!

Dit was het einde van de Vocaloidspecial.

Hopelijk vond je het leuk~!

Deze zijn hilarisch:

Magnet – Faneru, Gero & ASK

Double Lariat – Faneru & Gero

Alice Human Sacrifice – Faneru & Gero

Shota Shota Night Fever – Gero & Roro

Tip:

Yoppei maakt ongelofelijk

gestoorde schreeuwerig

covers waarvan je meteen

in een deuk ligt. Een paar

daarvan zijn Meltdown,

Rolling Girl, Mrs. Pumpkin,

BRS, Romeo and Cinderella

en World is Mine.

24

Blauw, paars, wit en het wolkenachtige effect geven een dromerige en serene uitstraling.

Iedere maand zal hier een wallpaper komen de staan die ik of Flore voor

jullie maak. De wallpaper van deze maand is gemaakt door Veerle en

heeft twee versies. Het plaatje dat erop staat is van Hatsune Miku uit het

Vocaloidartikel. Ze zijn er in widescreen-formaat en in gewoon fromaat.

Hopelijk vind je ze mooi~! (Klik op de wallpapers voor de grote versie.)

Wat groen erbij en een andere texture maken het toch weer heel anders!

25

Door Reym ‘Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren.’ Dat was een van de dichtregels die de man vaak citeerde – van een of andere Nederlandse schrijver, Elschot, geloofde de jongen. Hij hoopte dat hij op een dag de wetten en praktische bezwaren kon laten vallen, maar hoe zwaar de droom en daad toch wogen, de wetten stonden er toch altijd recht tegenover. Hij moest het aan zich voorbij laten gaan, want een leraar van het meest strenge soort, die het geweldig vindt als ze je honderden strafregels op kon geven, was net als een stuk schimmel: je kan de schimmel net zo hard wegsnijden als je wil, maar het ding is hardnekkig en heeft zich diep in de grond geworteld; met als resultaat dat het telkens weer de kop opsteekt. Om deze reden deed hij altijd zijn best om kalm te blijven in zijn les, ook al ging dat meestal met grootse moeite en tegenzin. Hij begon langzamerhand te snappen hoe Jozef K. zich gevoeld moest hebben in Het Proces. Zou Franz Kafka ook zo’n leraar gehad hebben?

‘Als hij zijn gitaar liefkozend

oppakte en er een paar tonen op

speelde, vergat hij de wereld om

zich heen’ Waarom ging het schooljaar, en in het speciaal deze les niet vanzelf voorbij? Het zand van de tijd sijpelde maar al te langzaam, alsof iemand er een teerveld in had uitgesmeerd. Hij staarde naar het bord en probeerde iets op te steken van wat uitgelegd werd, maar snapte er nog steeds helemaal niks van. Als hij maar lang genoeg wachtte, liep de tijd vanzelf door en zou het einde van de les vanzelf komen. Na deze les zou hij een blokuur muziek hebben – zijn lievelingsvak. Als hij zijn gitaar liefkozend oppakte en er een paar tonen op speelde, vergat hij de wereld om zich heen en kreeg hij een warm gevoel in

zijn vingers, dat zich tintelend verspreidde over zijn lichaam. Op een dag, als hij van deze afgrijselijke school, met de verschrikkelijke martelsessies ook wel bekend als lessen, af zou zijn, zou hij de wereld eindelijk kunnen laten zien wat hij waard was. Iedereen op aarde streeft naar geluk, en hij zou het zijne verkrijgen door gitaar te spelen, datgene waar hij echt naar verlangde tijdens dit kruisvuur van theorie over vergelijkingen in de taal. De bel schrok hem op, en hij greep zijn tas en liep door de volle gangen van het gebouw heen. Eindelijk, daar was het lokaal. Toen hij de deur opendeed, hoorde hij verschillende zangstemmen – hij waande zich in het paradijs. Hij pakte de gitaar waar hij altijd op speelde en aaide zachtjes over de snaren. Uit zijn zak haalde hij zijn favoriete plectrum en begon een nummer te spelen. Het was een nummer dat hij zelf aan het schrijven was voor een praktische opdracht; hij had besloten om er al zijn woede in te gooien over deze school, een rechtsgang zonder einde en zonder advocaten. Hij was net bezig aan het refrein, toen de muziekleraar binnenkwam. “Jongens, ik heb een mededeling!” riep hij opgewekt. “Volgende week moeten jullie de praktische opdracht inleveren, die ik jullie lang geleden heb opgegeven. Jullie weten dat de week erna een schoolfeest wordt gehouden, en een aantal van jullie mogen daar optreden!” Er was een probleem met zijn lied. De melodie was al geschreven, maar het moeilijkste was om een tekst te schrijven die zijn gevoelens beschreef. Telkens als hij dacht een mooi woord te hebben gevonden, dreef het weg in een rumoerige zee van gedachten, geen reddingsboei nabij.

26

“Verdwaald in een wereld die jij kent, maar ik niet, ben in de war, mijn doel vergeten, wat ligt in het verschiet?” “Ik heb geen schijn van kans meer, met de regels van het spel Volgde mijn hart, speelde vals, voelde mij toch geen rebel De vrijheid is een waarheid, de wereld is een leugenstroop Ik zal dit toch nooit winnen, wat geeft mij nu nog hoop? Het Niets is nu mijn helper, het Alles ging verloren” Wat rijmde nou op verloren? Bekoren? Wat moest hij dan bekoren? Toch niet die leraar? En klonk leugenstroop niet idioot? Dat sloeg toch helemaal nergens op? Hij kon het dichten maar beter aan een echte dichter overlaten. Probleem. Dichters vind je overal, maar waar vind je een echte dichter? De echte dichter zou toch in het hart moeten zitten? Hij zat gevangen in zijn eigen verwachtingen. Hij was leeg van geest, een leerlingnummer, geen nummer dat aan een gevangene werd toegekend, ook al leek het daarop. Kende hij zichzelf? Kende hij de wereld? Was hij zichzelf vergeten in het leven van alledag, omdat hij zichzelf had achtergelaten als een schim in de droomwereld? Hetgeen hij op het bureau van de muziekleraar legde was een blaadje met daarop een liedtekst en akkoorden, in donkerblauwe inkt. De leraar bekeek het blaadje en liet zijn ogen aandachtig langs de regels tekst glijden. “Wil je het misschien voorspelen op de gitaar? Ik zou graag horen hoe het klinkt als het gezongen wordt.”

Kende hij zichzelf? Kende hij de

wereld? Was hij zichzelf vergeten in het

leven van alledag, omdat hij zichzelf

had achtergelaten als een schim in de

droomwereld?

Hij had geen schijn van kans, althans, dat dacht hij toen hij het podium betrad. Als hij niet wist dat er mensen in de zaal zaten, had hij leeuwen verwacht, klaar om hem te verscheuren als hij de arena zou betreden. Hij gaf een zenuwachtig, doch vriendelijk knikje tegen de andere leerlingen op het podium, die bas, drum en keyboard bezetten. Dit was een gevecht. Een gevecht in elk opzicht zoals een gevecht heeft. Op leven en dood, voor eer, erop of eronder. Dit was het. Dit zou het zijn. En het was ook zo. De menigte viel stil, in afwachting van wat er gebeuren zou. Het was juist door de stilte dat het hem opviel hoeveel mensen er in de zaal waren. Al deze mensen verwachtten een optreden. Zouden ze zich gerealiseerd hebben dat er maanden werk vooraf waren gegaan aan deze avond? Dat er voor deze vijf minuten aan geluid er dagenlang geoefend was, en dat het schrijven van de liedtekst de schrijver haast een traumatische ervaring had opgeleverd? En daar, het werd nog erger. Hij stond in de zaal, de man die een blokkade gebouwd had van woorden. Een ijzeren muur, die tussen hem en de vrijheid stond.

‘Hij stond in de zaal, de man die

een blokkade gebouwd had van

woorden’ Een gitaarakkoord verbrak de stilte. Geen speech nodig. Geen aftelling. Geen epische opgang. Dat zou het begin alleen maar verder uitstellen. Het was begonnen. “Ken ik mijzelf – het is de vraag of ikzelf mij wel ken, Een naam of nummer, wat voor entiteit ik ben” … “Ik was een nummer! Moest ik mijzelf vergeten, om in deze afgrond te kunnen overleven? Zonder identiteit, ben ik nog wel een mens? Wie is de ware ik, wat is mijn grootste wens?” Daar, hij kwam aan bij het refrein!

27

“Want de vrijheid is een waarheid en de wereld is een leugen Ben ik degene die binnen zit Of zit ik juist buiten? Door vrij van geest te blijven, kom je dichter bij jezelf, Ze hebben mij nu wel, Maar ik heb mijn eigen geest nog, mijzelf!” Hij? Hij zag hem niet meer. Hij zag alleen de juichende menigte, de lichten en de snaren van zijn gitaar. Het maakte hem niet uit of dit een succes zou worden. Voor hem voelde het als een succes. Het podium voelde opeens vertrouwd aan zijn voeten. Hij voelde zich thuis.

De échte repetities beginnen op de eerste maandag van de herfstvakantie, half 11. Het systeem

zit bijzonder in elkaar: op basis van onze rol zijn we eerder al in 4 groepen verdeeld, iedere groep

met een eigen regisseur. De repetities bestaan uit afwisseling tussen het repeteren met die

regisseur en doorlopen van de voorstellingen samen met de ‘hoofdregisseur’ die meer kijkt naar

het geheel, terwijl de andere regisseurs allemaal op hun eigen groep letten. De hoofdregisseur

geeft aanwijzingen die de regisseurs daarna weer ieder met hun eigen groep gaan uitwerken.

Ook de voorstelling zit heel speciaal in elkaar: als publiek zie je constant 18 kamertjes van 1

vierkante meter. In iedere kamer bevindt zich een personage die daar, ook als hij/zij geen tekst

heeft, aanwezig en zichtbaar is en zijn/haar eigen ding doet, ondertussen online op internet,

zoals je dat thuis normaal ook doet. Je ziet dus mensen hun haren kammen, een boek lezen,

tekenen, zich opmaken, eten, enz. Er is overal wel wat te zien, je zou zomaar één personage

kunnen gaan volgen en een hele verhaallijn ontdekken.

Terwijl dit gebeurt zijn er steeds een aantal mensen in gesprek. Via internet, dus zonder uit hun

kamertje te komen, maar toch hebben ze contact. Iedereen zit eigenlijk heel alleen en eenzaam,

maar is ondertussen heel sociaal bezig (klinkt bekend?). Als publiek is het een soort

pingpongspel om te ontdekken waar de tekst vandaan komt en de gesprekken te volgen.

Doordat iedereen voortdurend aanwezig is worden de verhaallijnen extra versterkt. Zo zijn

er twee meiden die een profielwerkstuk maken op Youtube over ‘de sociale verhoudingen tussen

middelbare scholieren’, dus eigenlijk dat waar het hele stuk over gaat, is er een meisje dat bij een

psycholoog loopt en wordt buitengesloten, is deze psycholoog van 24 verliefd op een jongen van

20 die ze op internet heeft ontmoet, totdat ze ontdekt dat hij eigenlijk een meisje van 14 is,

wordt er op een gegeven moment flink gefeest en daarna ook flink uitgebrakt, enz. Deze verhalen

en de verhoudingen tussen de personages worden allemaal duidelijk door msn-

gesprekken, sms-jes, twitterberichten, enz. Ondertussen komt af en toe de “google-

groep” voorbij, met grappige google zoekopdrachten, twitterberichten, GeenStijl reacties,

spam-popups enz.

De week begint voor sommigen nog een klein beetje onwennig. We kennen onze

groepsgenootjes al wel een beetje van de repetities op zondagen, maar écht goed kennen

we elkaar nog niet (sommigen zijn hier met klasgenoten of vrienden, maar ik ken nog

niemand). We moeten nog een beetje ontdekken hoe iedereen is maar in de loop van de week

worden de repetities en de pauzes steeds gezelliger. Steeds meer mensen, ook buiten de eigen

repetitiegroep, leren elkaar kennen en we blijven niet meer alleen in de buurt bij de mensen die

we al kenden, we gaan allemaal steeds meer de groep in, zo zou je het kunnen zien. Het wordt

écht heel gezellig als de dagen aankomen (vanaf donderdag) dat we ook ’s avonds

repeteren. We eten ’s avonds met zijn allen in de gezellige gezamenlijke ruimte. Omdat

we ons niet willen verdelen over de verschillende tafels zetten we alle tafels tegen elkaar,

waardoor er één lange tafel ontstaat waaraan we met zo’n 40 mensen zitten te eten. De

sfeer is fantastisch, iedereen kan het wel met elkaar vinden. Als je in de gezamenlijke ruimte zit,

lekker op de bank, onderuitgezakt in één van de zitzakken of gezellig aan tafel, hoor je overal om

je heen groepjes mensen vrolijk kletsen en vooral heel veel gelach. Regelmatig gebeurt het dat je

ineens een hoop gegil hoort en er ergens iemand van 3 mensen tegelijk de kieteldood krijgt, dat

twee mensen elkaar achterna zitten omdat de één kokospudding op de neus van de ander heeft

gesmeerd, dat mensen ineens allemaal over elkaar heen op een zitzak liggen of dat een groepje

onder veel gelach (of heel serieus, ook dat is totaal niet vreemd) allerlei yoga-achtige oefeningen

ligt te doen op de grond. Alles kan, niets is raar en je zult hier nooit voorschut staan, omdat

voorschut hier simpelweg niet bestaat. Alleen al om gewoon zo te zitten, om je heen te kijken en

de sfeer te ervaren is geweldig en voelt heerlijk fijn. Als je dan bedenkt dat jij zelf deel

uitmaakt van deze fantastische sfeer voel je je helemaal gelukkig.

Het decor

Het is een ongelooflijk goede en fijne groep, het is heel moeilijk om uit te leggen. Iedereen

is anders en heeft zijn eigen verhaal en leven, toch zijn we allemaal hetzelfde. Met zijn

allen werken we hier samen om iets moois te maken samen zijn we bezig met dat waar we

het meest van houden: acteren, optreden. Sommigen hebben al heel veel ervaring en volgen

een theateropleiding, anderen waaronder ik zijn ‘amateurs’ (er is natuurlijk wel een bepaald

niveau, er zijn tenslotte audities geweest) maar dat maakt allemaal helemaal niet uit, net als de

leeftijd, die vanaf 14 tot 22 gaat. Het samen bezig zijn met deze voorstelling schept een

geweldige band, de verschillen zijn totaal niet belangrijk, hooguit in positieve zin. De leukste

repetitie is toch wel op donderdag, de dag dat de ‘hoofdregisseur’ er niet bij is. Niet omdat hij

er niet is, hij is een hele goede regisseur en geweldig om mee te werken, maar omdat de 4

regisseurs nu meer samenwerken, de 4 groepen meer tot één groep worden gemaakt. We

beginnen de dag met een aantal energieke warming-ups, waarbij we allemaal lekker loskomen.

Bij het laatste nummer is het de bedoeling dat we allemaal compleet losgaan en we stellen ons

allemaal vreselijk aan, brullen vals mee, dansen en springen erop los met lelijke gezichten, het

ziet er belachelijk uit. Hierna is iedereen weer helemaal opgeladen met energie en ben ik in één

klap van rustig en moe naar hyperactief en vol met energie omgeslagen.

Ook de doorlopen worde nu steeds leuker. Nu we ook ’s avonds doorlopen doen, als het echt

donker is in de zaal, is er veel meer sfeer. Het decor wordt steeds verder af gemaakt, er komt

steeds meer belichting, geluid en muziek wordt toegevoegd, kortom het begint steeds

meer op een echte voorstelling te lijken.

De sfeer wordt nog steeds alsmaar beter en beter, we worden steeds meer één groep en het

wordt steeds meer duidelijk wat voor geweldige band dit schept. Ik heb het al vaker

meegemaakt met muziek, maar als je je grootste hobby met anderen kan delen doet dit echt

heel veel met je. Als deze hobby dan ook nog acteren is, waarbij geldt ‘hoe gekker hoe beter’

kan de sfeer echt niet meer stuk!

Hoi, ik ben Belle. En ik ben internetspotter voor het magazine dat je nu leest. Dat houdt in dat ik elke maand leuke dingen op het internet spot die met het thema van het nummer te maken hebben. En aangezien het thema van deze maand live on stage is, heb ik wat leuke auditiefilmpjes voor jullie. Deze heeft íets te veel zelfvertrouwen:

En dit is gewoon ronduit slecht:

Tsja, niet iedereen heeft dezelfde smaak:

Wie houdt er nou niet van konijnen?!

Blijkbaar heeft Amerika toch wél talent:

Dit was het alweer. Tot volgende maand! x Belle

1. Je komt in een nieuwe klas en zit naast een meisje dat je (nog) niet kent. Ze ziet er aardig uit en je zou graag kennismaken. Wat doe je? a. Ik vraag haar hoe ze heet en waar ze vandaan komt. Als ze vraagt waar ik vandaan kom, begin ik meteen enthousiast te vertellen over mijn woonplaats. b. Ik wacht eventjes of ze iets gaat zeggen, maar vraag uiteindelijk zelf naar haar naam. Ik stel mezelf netjes voor en vraag wat naar haar hobby’s tot er een gesprekje op gang komt. c. Ik kijk verlegen een beetje rond en wacht tot ze zelf een gesprek begint. Ik wil wel, maar ik ben zo zenuwachtig…

2. Je bent jarig en je hebt je familie uitgenodigd voor een feest. Je buurmeisje en je nichtje zijn er ook en jullie zijn lekker aan het kletsen op jouw kamer. Onverwachts komt er visite van een meisje dat je vroeger kende. Je hebt haar al vijf jaar niet gezien en hebt ondertussen geen contact met haar gehad. Hoe reageer jij? a. Super, gezellig! Ik begroet haar vrolijk en begin meteen een enthousiast gesprek. Ik herinner me meteen weer wat leuke dingen over haar… Terwijl we lekker praten neem ik haar met mijn nichtje en buurmeisje mee naar mijn kamer. b. Leuk! Ik stel haar voor aan mijn nichtje en buurmeisje en vraag dan voorzichtig of ze mee naar boven gaat, waar we een beetje verlegen gaan zitten. In het begin zijn we een beetje giegelig en zenuwachtig, maar na een tijdje komt er toch een leuk gesprek op gang tussen mij, mijn buurmeisje, mijn nichtje en haar. c. Leuk, maar wel een beetje eng… Ik haal mijn buurmeisje en nichtje en stel ze zenuwachtig aan het meisje voor. Na een lange stilte vraag ik zachtjes of ze iets wil drinken. Uiteindelijk breekt mijn buurmeisje het ijs door te vragen of ze mee naar boven gaat. Ik houd me wat op de achtergrond tot ik me langzaam een wat beter op mijn gemak voel en me een beetje in het gesprek tussen mijn buurmeisje en het meisje meng.

3. Het meisje blijft de hele middag. Na afloop… a. Baal ik, het was zo super gezellig en we zijn nog lang niet uitgekletst! We wisselen msn uit en beloven elke dag te mailen. b. Vind ik het erg jammer dat ze gaat, het was erg leuk! We wisselen msn en e-mail uit zodat we elkaar nog eens kunnen vertellen over hoe het gaat. c. Vind ik het jammer dat ze gaat, maar aan de andere kant heeft het ook wel weer lang genoeg geduurd voor iemand die ik nog niet zo goed ken. Ik geef haar mijn msn, maar weet nog niet zo goed of ik er iets mee ga doen.

4. Jouw vriendinnen praten over het weekend. Jij… a. Vertelt enthousiaste verhalen over alles wat je hebt gedaan. Ook al heb je alleen maar op de bank gehangen, jij weet altijd wel iets leuks te vertellen! Als één van je vriendinnen begint te vertellen over de Efteling, herinner jij je meteen weer een grappig verhaal en vertelt het in geuren en kleuren. b. Praat gezellig met je vriendinnen, maar hebt niet zoveel te zeggen omdat je weinig hebt gedaan. Je luistert naar wat ze te vertellen hebben en vertelt wat over wat jij hebt gedaan. Als één van je vriendinnen enthousiast begint te vertellen over de Efteling, lach je vrolijk mee en vertel je een leuke blooper die je nichtje maakte toen jullie daar samen waren. c. Luistert naar wat de anderen vertellen en lacht gezellig mee om hun grapjes. Je beantwoordt hun vragen maar vertelt zelf niet zoveel, hun verhalen zijn toch veel interessanter en je vindt het wel best dat jij niet steeds degene bent die alles vertelt.

5. Een docent vraagt of iemand uit jullie klas wil helpen met de open dag. Je gaat dan in een klaslokaal staan en vertelt over je school als mensen iets aan je vragen. Uiteraard krijg je ook een consumptie. Je hoort van anderen dat het vorig jaar heel gezellig was. Geef jij je op? a. Natuurlijk! Ik steek meteen mijn hand op als ze vraagt wie er wil helpen en vraag mijn vriendinnen om gezellig mee te doen! Zenuwen? Ach, wat kun je nou fout doen, die mensen weten toch niet of je gelijk hebt of niet! b. Ik denk er nog even over na. Uiteindelijk geef ik me samen met mijn BFF op om te helpen. Ik blijf wel bij haar in de buurt maar beantwoord ook steeds sneller zelf vragen naarmate ik er langer ben. c. Echt niet! Dat vind ik maar eng, dat mensen je allemaal vragen gaan stellen… Daar ben ik veel te verlegen voor! Als het toch zou moeten, zou ik het alleen samen met een vriendin doen, en haar het woord laten doen…

Als je graag een ster die overal optreedt wil worden moet je wel een beetje

zelfvertrouwen hebben, en ook als je dat niet wilt kan het geen kwaad om een

wat spontaner te zijn. Dus test het hier! En ben je erg verlegen of misschien een

beetje té spontaan? Bij elke uitkomst staan een paar goede tips waar je zeker

wat aan hebt. Zo vind jij de goede balans!

6. Je loopt door de school met een nieuwe klas. Voor je loopt een meisje dat je heel aardig lijkt, ze is ook alleen. Je ziet meteen dat jullie goede vriendinnen zullen zijn. Wat is je openingszin? a. Weet je wat ik vind? Ik vind dat wij vriendinnen moeten worden! b. Hoi, ik zie dat je ook alleen bent… Ik ben [jouw naam], hoe heet jij? c. Uhm… Hoi… Uh… Hoe heet je?

7. In een gesprek… a. Vertel je het liefst over dingen waar je enthousiast over bent, zoals je hobby’s. Je kan daar heel enthousiast over praten, ook tegen mensen die je nog niet goed kent vertel je hier vrolijk over. b. Praat je het liefste over leuke dingen zoals je hobby’s. Met vriendinnen praat je ook wel eens over persoonlijke dingen, maar bij mensen die je niet zo goed kent praat je liever over “gewone” dingen c. Heb jij het het liefste over “normale” dingen, en niet te persoonlijk. Je hebt ook niet de behoefte om zelf veel te praten, zeker met onbekenden vind je dit wat spannend.

8. Je komt onverwachts een klasgenoot tegen. Het is niet echt een vriendin van je maar je vindt haar wel aardig. Hoe begroet je haar? a. (Vrolijk) “Heee!” b. “Hoi!” c. (Nadat de ander je heeft begroet) “O, hoi…”

9. Wat doen jouw handen tijdens een gesprek? a. Ze maken uitgebreide, enthousiaste gebaren en bewegingen bij mijn verhaal b. Ik speel wat met mijn vingers. Soms gebruik ik mijn handen om iets duidelijk te maken bij wat ik zeg c. Ze hangen naast mijn lichaam, maar mijn vingers friemelen en frunniken de hele tijd aan mijn kleding, elkaar of een sieraad.

Tel het aantal keer A, B en C dat je hebt geantwoord kijk dan hier voor de uitslag en tips!

Meeste A: Superspontaan! Jij bent heel erg spontaan en kunt goed vrienden maken. Je praat graag over dingen waar je enthousiast over bent en ontmoetingen met anderen gaan meestal meteen erg goed. Punten waar jij misschien wel op moet letten, zijn: - Constant Convo Take-over (=Constante gesprek overnemer): Juist omdat jij zo spontaan en enthousiast bent, kan het soms voorkomen dat je zó graag praat over iets dat je een gesprek steeds “overneemt”. Dat wil zeggen dat als iemand iets zegt jij jezelf daar meteen op de één of andere manier in herkent, en erover begint te vertellen. Dat is heel leuk en gezellig, maar let daarbij wel op dat jij niet de enige bent die praat, laat de anderen ook iets vertellen over iets dat zíj leuk of juist vervelend vinden - Houd er ook een beetje rekening mee dat niet iedereen superspontaan is, voor sommigen kan het best moeilijk zijn om contact te maken. Denk er dan ook aan dat je vriendinnen misschien wat meer verlegen zijn en misschien wat minder durven en willen dan jij. Jij kunt ze daarbij helpen door ze te leren wat meer voor zichzelf op te komen en hun angsten te overwinnen bij bijv. presentaties. Maar weet het ook te accepteren als iemand iets niet wil of durft, dat kan en mag ook gewoon!

Meeste B: The perfect balans Jij bent niet heel verlegen, maar kan soms wel een beetje zenuwachtig of nerveus zijn. En terecht! Gelukkig weet jij hier heel goed mee om te gaan en probeer je het wel. Als je jezelf eenmaal over je zenuwen hebt heen gezet voel je je weer vertrouwd en kun je goed contact maken. Je houdt je wel wat op de achtergrond bij de populairdere mensen die een grote invloed hebben op anderen, maar weet wanneer je voor jezelf moet opkomen en doet dat ook als het moet.Tips voor jou: - Ga zo door! Laat je vooral niet stoppen door anderen en kom op tijd voor jezelf op. - Bij vriendinnen mag je best wat meer op de voorgrond zijn. Bij hen kun je gerust wat meer van jezelf laten zien, jouw verhalen zijn minstens zo interessant als die van hen!

Meeste C: Verlegen Jij bent best verlegen. Daar is op zich niets mis mee, als je maar niet over je heen laat lopen! Voor jou is het belangrijk dat jij je niet te veel van anderen aantrekt en op tijd voor jezelf op komt. Dit kan soms spannend zijn, maar het is wel heel belangrijk! Kennismaken met onbekenden vind je best wel eng. Dat is hartstikke logisch, want wat weet je nou eigenlijk van ze? Probeer toch eens over je angsten/zenuwen heen te zetten en iets te doen dat je normaal gesproken niet zo goed durft, zoals wat meer tekst zeggen tijdens een presentatie of op iemand afstappen die je nog niet (goed) kent. Het is even spannend, maar achteraf lucht het op! Vind je het toch moeilijk om contact te maken of voor jezelf op te komen en zou je graag wat meer durven? Een toneelclubje kan je helpen om langzaam maar zeker wat meer zelfvertrouwen te krijgen en wat meer te durven en doen. Ook dit kan even eng zijn, maar het werkt echt (ik spreek uit ervaring, heb dit bij meerdere kinderen gezien)!

35

Iedere maand schrijft Azure een leuke column

voor jullie. Deze maand gaat die over haar grote

liefde voor feesten.

Een tijdje geleden werd onze school weer verblijd met de komst van een schoolfeest. Een geweldig gezellige aangelegenheid waarbij alle bovenbouwers uitgenodigd zijn naar een vage beachclub genaamd “Kokomo” te komen voor een gezellig avondje zuipen. Natuurlijk komen er wel wat leraren-die-denken-dat-ze-heel-wat-zijn mee, zoals die zuurpruim van natuurkunde, maar de school heeft de verantwoordelijkheid niet. Terwijl we braaf onze tekeningen van sterren en planeten in zaten te kleuren tijdens kunst vertelde jaargenoot D. me dat ze met W. wat wiet op de kop had getikt, en diverse mensen hadden zin om eens lekker los te gaan. “Ik wil een jongen in me voelen!” aldus wilde stamgroepgenoot J.

Ik behoor tot de kleine groep mensen die niet gaan (verder bestaat die alleen uit vriendin S. en een heleboel bruggers en ander gespuis dat bij de wet nog geen alcohol mag drinken). Ik heb namelijk al wel genoeg feest gehad in mijn leven. Enerzijds in de vorm van schoolfeesten – tijdens het Halloweenfeest van klas twee dronken we nog allemaal braaf één blikje energy en verder fris, én sleepte ik de prijs voor “engste outfit” in de wacht – maar anderzijds van de vele feesten in familieverband die ik al heb moeten doorstaan. Ken je dat, die saaie bijeenkomsten waarbij al je stokoude ooms en tantes in een bubbelige cirkel om een salontafel zitten, hard roepend en schreeuwend over voetbal en politiek met ’n jenevertje en ’n roomhoorn in de hand? Dat dus, maar dan tijdens Sinterklaas.

Films en reclamespotjes – die van de Albert Heijn van vorig jaar was wel het absolute dieptepunt – geven ons het beeld dat Sinterklaas een festijn is wat je “gezellig” met je “dierbaren” viert. Voor mij is niets minder waar. Want ieder jaar, ongeveer tussen de tijd dat Klaas arriveerde en hij uiteindelijk zijn zak vol cadeautjes afleverde, was er het Sinterklaasfeest van de gemeente. Mijn vader werkt daar, en hij en al zijn collega’s

met kinderen in de leeftijd onder de tien werden dan uitgenodigd voor een zeer gezellige bijeenkomst.

Al maanden van tevoren begon de pret: dan werd er een formulier thuisbezorgd met daarop zo’n zes mogelijke cadeautjes – drie voor ’t ene geslacht, drie voor ’t ander – waaruit een keuze gemaakt diende te worden. Ze varieerden van jojo’s tot My Little Pony’s tot Wibra-potloden waarvan de punten altijd zo snel afbreken tot van die plastic Hot Wheels-karretjes waarmee ik als maagdelijk onschuldige driejarige ooit eens een dure, “emotioneel waardevolle” vaas van mijn moeder letterlijk mee van de tafel heb geraced – dat trouwens compleet terzijde. De kiddo’s werden geacht een eerste en een tweede keus aan te strepen: vaak kreeg je datgene wat het goedkoopst in grote partijladingen opgekocht kon worden.

En dan… de feestavond zelf. Een donkere ruimte vol sigarettenrook en verschaald bier; afgekoelde bitterballen met mayonaise die erg veel op een bepaald lichaamsvocht leek; en overal lagen slappe pepernoten, vaak half vertrapt door profielzolen van de degelijke schoenen waarop de vrouwen der arbeiders naar de avond kwamen. Vermoeid haalden de moeders een hand door hun verstandige moederkapsels, starend naar hun lustig rondrennende kroost en hun luid converserende mannen, en telde de minuten af tot de Sint zou komen om de pakjes te overhandigen. De goede man gebruikte een telefoongids als Groot Boek en droeg een spijkerbroek onder zijn tabberd- en toen ik dat opmerkte, was het abrupt gedaan met de feestvreugde.

Dit, opgeteld bij het feit dat ik vier ooms en vier tantes heb die elk jaar weer jarig zijn, maakt dat ik een gruwelijke hekel heb aan feestjes. Nee, laat mij maar wat achter mijn schermpje hangen, luisterend naar Omnia… maar daarover in het volgende nummer meer.

Fuifnummers en pretletters

Azure

Printables, eigenlijk gewoon ‘uitprintbare dingen’ zijn dingen

zoals boekenleggers, briefpapier en kaartjes. Flore maakt die

met plezier en in ieder tijdschriftnummer staan daarom een

paar mooie printables voor jullie. Ze staan hier in het klein. Klik

erop voor de grote versie :D! Je komt dan op de Project

Magazine-website waar je ze kunt downloaden en uitprinten. =)

Lady Gaga-briefpapier voor de echte fans!

Twee boekenleggers met anime-plaatjes

van Veerle.

Het was een warme zomerdag, en jij was met je beste vriend(in) op weg naar de ijssalon.

Jullie waren net van plan om voorzetsel jullie ongebruikelijk vervoersmiddel te starten, toen dezelfde

beste vriendin een raar geluid hoorde. Het klonk als het geluidswerkwoord van een schattig dier .

Jij vond dit maar bijwoord en besloot om even naar de onderdeel van een auto te kijken. Er was

helemaal niks te zien.

“Kijk,” zegt je BFF , “daar loopt enge leraar ! Wat heeft die nou voor een bijv. naamwoord +

kledingstuk aan!” Oh jee, hij zou het toch niet gehoord hebben?

Diezelfde enge leraar loopt op jullie hetzelfde vervoersmiddel en vraagt wat er aan de hand is.

Gelukkig geeft desbetreffende leraar vak dat de enge leraar geeft , dus die kan jullie auto-onderdeel

mooi repareren.

Jullie starten het hetzelfde vervoersmiddel en rijden bijna lelijke jongen van zijn sloffen. Als jullie

bij de ijssalon aankomen, zijn er gelukkig nog genoeg smaken om uit te kiezen. Jij wil

graag vul rare ijssmaak in en je vriendin kiest een andere rare ijssmaak.

Je grijpt naar je kinderachtig tv-programma –portemonnee en wil afrekenen, maar er zit geen

geld in! Dat is zeker weggetoverd door bekende tovenaar/heks , die een andere rare ijssmaak ijsje

aan het eten is. Gelukkig zit lekkere hunk/chick ook in de ijssalon, en hij biedt aan om jullie

ijsjes te betalen. Jullie gaan bij hem aan het tafeltje zitten, maar er ligt een enorme

vlek vloeibaar spul op de stoel van dezelfde lekkere hunk/chick , dus zijn raar kledingstuk wordt helemaal

vies! Ach wee, jij mag het gaan schoonmaken. Maar dat vind je niet erg, want jij vindt

zijn onopvallend lichaamsdeel helemaal geweldig! Hij is je zo dankbaar, dat hij jou en je

vriendin vanavond uitnodigt in zijn bijvoeglijk naamwoord , kleur, soort onderdak om een gigantisch

jouw lievelingsmuziek feest te vieren, waar ook jouw favoriete artiest gaat spelen! Dat was echt de

aller overtreffende trap zomerdag van je hele leven!

Door Reym

Vul in! =D

38

Heel erg bedankt voor het lezen van Project Magazine!

Wij hopen dat je het leuk vond en dat je net als wij uitkijkt

naar het volgende nummer dat over een maand gaat

verschijnen. Als je wat kwijt wil kun je het altijd vertellen op

de Project Magazine Blog. Opmerkingen, vragen of opbouwende

kritiek zijn altijd welkom en wij hopen dan ook dat het

volgende nummer nog beter wordt!

Het Project Magazine Team

1

Meet the team! Iedereen die meewerkt aan dit

tijdschrift verdient een plekje op deze pagina!

Veerle

Hoofdredactrice&

vormgever

Azure

Columniste &

schrijfster

Flore

Designer

Belle

Internetspotter

Danielle

Interviewer

Reym

Schrijfster

Laurel

Interviewer en

fotografe

Kiek

Tekenaar

Wil je ook graag meehelpen aan dit tijdschrift? Ga naar

www.projectmagazinex3.blogspot.com, lees de vacatures en schrijf je

in!