Reportazh gazetaresk-shkencor për parkuna kombëtar të Qafë Shtamës

Parku Kombëtar i Qafë-Shtamës, ndodhet rreth 25 km në veri-lindje të Krujës. Kjo zonë është e njohur në vendin tonë për burimet e ujit, ajrin e pastër dhe pishat e saj qindravjeçare. Vendndodhja e këtij parku pranë kryeqytetit, ka bërë që kjo zonë të ketë të gjithë potencialin e mundshëm për t’u shfrytëzuar për turizëm.

Territori është formuar në një zonë të shkatërrimit tektonik. Shkëmbinjtë magmatikë të zonës mirëdita dhe ato flishorë e terrigjenë të krasta-cukalit e kanë zhvilluar erozionin selektiv, e cila ka ndikuar edhe në pamjen që ka vetë qafa.

Kjo hapësirë gjeografike nuk mund të nënkuptohet pa bimësinë e saj natyrore, e cila përfaqësohet nga pyje shumë të mëdha. Bimësia që dominon në këtë park janë halorët, si pisha e zezë dhe bredhi.

Ahishtet është kati i bimësisë i cili dominon pjesët e poshme të këtij parku. Drurët që gjenden në këtë pjesë janë ahu, dellenja, frashëri, dhe një bimë endemike që nga banorët e kësaj zone njihet si bima e “bushit”.Livadhet e cila përfaqësohen nga një bimësi e pasur barishtore shtrihen në lartësitë maksimale te parkut.

Burimet e saj janë shumë të njohura, ku dallohet Kroi i ‘Nënës Mbretëreshë’, pranë Qafë-Shtamës, rreth 1.100 metra mbi nivelin e detit, midis pyllit të pishës së Parkut Kombëtar. Emrin e ka marrë në vitet 1930-të, sepse këtu merrte ujin e pijshëm familja mbretërore, teksa një kamion bënte çdo ditë rrugën Tiranë-Qafë-Shtamë. Uji i burimeve të Qafë-Shtamës vlerësohet si i lehtë, i varfër në kripëra, por i pasur me magnez. Ndërsa Kroi bën pjesë në listën e monumenteve të natyrës shqiptare.

Një problem madhor që e shqëron këtë park është mungesa e informacionit. Ky informacion mungon jo vetëm në lobimin që duhet ti bëhët kësaj zone por edhe në vetë parkun. Në park mungojnë tabelat orientuese, ku e vetmja tabelë është kjo që shihet në foto, ku dallohet qartë vjetërsia e saj.