Saartje Vandendriesschein gender comedy ‘Wolfsvrouwen’

G-JOBNIEUWE POLITIEBAASCATHERINE DE BOLLE

G-TESTHOE COMBINEER

JIJ ARBEID EN ZORG?

3

G-SPOT

4 GNONSENS Waarom vrouwen beter parkeren

6 GSPOT Saartje Vandendriessche bereidt een theaterstuk voor… over gender

10 GJOB Nieuwe politiebaas Catherine De Bolle aan het woord

13 WORKWATCHERS Win een dineetje voor twee!

17 GSTUDIE Moeten we afstappen van vaste werktijden?

18 GTEST Hoe combineer jij arbeid en zorg?

19 GWET Joke is zwanger en werd op zoek naar een job gediscrimineerd

20 COLUMN Theoloog en kersverse papa Jürgen Mettepenningen met de pen

21 GPOLITIEK Met GROEN-voorzitter Wouter Van Besien in gesprek

24 WIKI Hoe ver moet jij gaan om evenveel te verdienen als een man?

inhoud

21

COVERSaartje Vandendriessche aan het VRT-gebouw in Brussel (foto: Michael De Lausnay)

Beste lezer,

Dit is het lentenummer van g-magazine, dat verschijnt tijdens deze maand van de loon-ongelijkheid (tussen vrouwen en mannen). In dit derde nummer is de combinatie arbeid en zorg de rode draad. In de vorige twee nummers, die je ook online kan raadplegen via www.g-magazine.be, hadden we het over genderstereotiepen (in het onderwijs) en over het glazen plafond. In die drie nummers, hebben we het over thema’s, die tijdens de maand maart altijd gespreksonderwerp zijn naar aanleiding van de internationale vrouwendag en de loonkloof tussen vrouwen en mannen. Een vrouw moet tot maart werken om evenveel te verdienen dan een man tijdens het voorbije jaar.

Dit jaar was de wereldvrouwendag meer dan symbolisch, het leverde in ons land een wet op die ons in staat moet stellen om de loonkloof beter te meten én aan te pakken. Je leest er meer over in de rubriek Workwatchers in dit blad.

Met dit blad keken we in drie nummers, met drie thema’s, het voorbije half jaar ook boven ons vakbondsmuurtje uit. We zochten telkens gesprekspartners van buiten de vakbond op, ook bekende Vlamingen, om te praten over gender. Welk vervolg moeten we aan deze trilogie geven? Heb jij een idee? Wij hebben de vraag nog niet beantwoord, dus laat het ons zeker weten via www.facebook.com/gendermagazine of www.g-magazine.be.

Ilke Jaspers

Gender en de combinatie arbeid en zorg

“Ik ben voor diversiteit, dus niet alleen vrouwen, maar ook andere groepen moeten meer vertegenwoordigd zijn binnen de politie.”

13

edito

Dit niet-commercieel magazine werd gerealiseerd door

Ilk�Ilke Jaspers is gender-adviseur

10

gnonsens

Niet werkende huisvrouw is totaal

geen optie meer

gwiki Huisvrouw is een vrouw die het huis-houden doet, al dan niet met de zorg voor

kinderen. Een man in die positie wordt huisman

genoemd. In de traditionele rolverdeling in het gezin - zoals die sinds de jaren 1920 bestond - had de man binnen een huwelijk de rol van kostwinner. De vrouw verzorgde het huishouden en voedde de kinderen op. Een huisvrouw van vroeger zou op de huis-houdschool, of van haar moeder, kunnen hebben geleerd, hoe alle huishoudklusjes goed en snel uit te voeren. Deze traditio-nele rolverdeling verdween vanaf de jaren 1960 geleidelijk. Aan het begin van de een-entwintigste eeuw zijn de taken binnen het huishouden niet meer standaard ingedeeld. Van mannen wordt verwacht en is ook ge-accepteerd, dat zij ook taken in het huis-houden op zich nemen. gwiki

Strijd der seksen woedt in de logeIn de meeste loges kunnen vrouwen nog altijd niet ingewijd worden. Waarom? “Zo-dra een vrouw in de buurt is, wordt de man een haan en dan is hij niet meer in staat een sereen, diepzinnig gesprek te voeren”, stelde Frank De Fever, auteur van het boek ‘Waarom ik bij de loge ben’ in De Standaard. Op zaterdag 21 januari 2012, werd in een Gentse vrijmetselaarstempel geschiedenis geschreven: van de vijf nieuwe leden die werkplaats Bevrijding die dag inwijdde, waren er twee van het vrouwelijke ge-slacht. Dat klinkt zeer onschuldig en geweldig modern, maar toch was het een revo-lutionaire gebeurtenis. Bevrijding behoort immers tot het Grootoosten van België, de grootste vrijmetselaarskoepel van het land, en die is anno 2012 nog altijd exclusief mannelijk. Vrouwen mógen er geen lid van worden.“Onze loges zijn exclusief manne-lijk, alleen zij beslissen in college of dat kan veranderen. Dat heeft niets te maken met een vermeende ongelijkheid van man en vrouw. Vrouwen kunnen perfect vrijmet-selaar worden. Alleen niet bij het Grootoosten van België, of bij andere mannelijke organisaties”, aldus Jozef Asselbergh, de grootmeester van het Grootoosten, in De Standaard.

4

De hervormingen in de werkloosheid, pensioenen en tijdkrediet treff en vrou-wen extra hard. Het overlevingspensi-oen van de vrouw, bij overlijden van de man, verdwijnt en wordt vervangen door een tijdelijke overgangsuitkering, nadien rest enkel nog een mogelijke werkloosheidsuitkering. En boven de 65 jaar verdwijnt het overlevingspen-sioen op termijn zelfs helemaal. ‘Wie

geen 30 jaar is op 1 januari 2012 krijgt nu te horen dat er geen overlevings-pensioen zal zijn voor hem. Dit bete-kent dat “niet werkende huisvrouw” of “niet werkende huisman” totaal geen optie meer is voor de toekomst’, lazen we op www.degevolgen.be bij het profi el ‘Ik ben een vrouw’. De formule-ring ‘voor hem of haar’ was beter ge-weest, maar de makers van de website

hadden alvast hun genderbril op en dat verdient onze aandacht. De hervormin-gen van de regering Di Rupo dreigen vooral laaggeschoolde vrouwen, vrou-wen met veel zorglast, alleenstaande en allochtone vrouwen te raken.

De vrijmetselarij is een internationaal verbreide en regionaal gestructureerde broederschap van mensen die streven naar geestelijke en morele verheffi ng, onderlinge waardering en wederzijdse hulp. De leden worden vrijmetselaren of vrijmetselaars genoemd. Het is het grootste geheim ge-nootschap en is wereldwijd verspreid. De eerste grootloge werd gevormd rond 1717 in Engeland, te Londen, waarmee de vrijmetselarij zich organiseerde in de vorm zoals we die vandaag de dag kennen. In het Nederlandse taalgebied wordt het woord loge als synoniem voor vrijmetselarij gebruikt. De besloten bijeen-komsten van de vrijmetselarij vinden plaats in een werkplaats, ook loge genoemd. Een vrijmetselaar zweert zwijg-plicht met betrekking tot het reilen en zeilen van de vrijmetselarij en van andere vrijmetselaars. Wat in een loge ge-zegd wordt, moet binnen de muren blijven. Zo stelt de vrijmetselarij zich klassiek voor aan het grote publiek.

4

Waarom vrouwen beter parkeren

Vrouwen en parkeren: dat gaat niet samen. Een cliché dat mannen lacherig verspreiden, en waar vrouwen helaas al te veel geloof aan hechten. Een nieuw onderzoek doet mannen een toontje lager zingen: vrouwen parkeren over het algemeen (een beetje) beter, al doen ze er wel signifi cant langer over. 2500 chauff eurs werden beoordeeld op verschillende aspecten van de parkeer-kunst. Vrouwen scoorden gemiddeld 13,4 op 20, mannen 12,3. Vrouwen waren over het algemeen beter in het vinden van een parkeerplaats dan mannen, om één eenvou-dige reden: mannen reden te snel om het plekje te spotten of door te krijgen wie ging vertrekken. De tweede test bestond eruit de auto in de juiste positie te manoevreren. Mannen, zelfverzekerd als ze zijn, parkeren sneller (16 tegenover 21 seconden) en zijn snel tevreden met de positie van de wagen in de parkeerplaats. Ten onrechte, en dat kostte hen kostbare punten. Dubbel zoveel vrouwen als mannen koos ervoor de auto te herpositioneren. Eens vrouwen tevreden zijn, blijkt dat ze ook echt beter geparkeerd staan dan mannen: centraal en recht, zoals het hoort. Uit eerder onderzoek bleek al dat vrouwen slechter parkeren als ze niet in zichzelf geloven. Hun partner speelt daar een grote rol in: door te zuchten, nog tijdens het parkeren al te zeggen wat er misloopt of (lief hoor) aan te bieden om te parkeren, verliest ze het vertrouwen in haar kunnen en loopt het eff ectief fout af. Ook het feit dat vrouwen er langer over doen, zien mannen als een teken van zwakte. Terwijl uit deze studie net blijkt dat het loont om je tijd te nemen.

5

studie net blijkt dat het loont om

gwiki

Wie zorgt, is een

topatleetWie zorgt, zet topprestaties neer, dat zegt KAV met de campagne ‘Goud voor zorg’. Of je nu in je eentje voor je kind zorgt, bij je zieke buurvrouw schoonmaakt of je bejaarde moeder elke avond in bed helpt, om te zorgen voor wie je lief is, heb je net zoveel moed, kracht en doorzettingsvermogen nodig als een atleet. Vandaar dat KAV met Hanna Mariën ook een (ex-)topatlete aantrok als gezicht en meter van de campagne. De bijna 30-jarige Mariën haalde met de 4 x 100 meter estafetteformatie van Kim Gevaert zilver tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Peking. KAV en Mariën roepen vriendinnen op om te fi etsen, te zwemmen en te wandelen én om deze kilometers te registreren op www.goudvoorzorg.be. Want hoe meer mensen tonen dat ze al sportend achter deze actie staan, hoe meer aandacht er is voor zorg. Het einddoel is om op Vriendinnendag, op 12 mei 2012 in het Kursaal van Oostende het totaal aantal kilometers te onthullen en de beleidseisen over te maken aan de bevoegde ministers. KAV vraagt met ‘goud voor zorg’ een premie voor elke mantelzorger, vijf jaar tijdkrediet gelijkgesteld voor elk pensioen en extra jobs in de Vlaamse zorgsector.

Wie zorgt, is een zorgt, is een zorgt,

topatleet

Wie zorgt, is een zorgt, is een zorgt,

topatleet

Parkeren is het laten stilstaan van een voertuig, langer dan nodig is voor het laten in- en uitstappen van passagiers of voor het laden en lossen van goe-deren. Parkeren is normaliter het sluit-stuk van een rit, tocht of vlucht (ook vliegtui-gen en schepen parkeren).

De Kristelijke Arbeiders Vrouwenbeweging (KAV) is een Vlaamse vereniging van vrouwen die zich binnen de chris-telijke arbeidersbeweging (ACW) positioneert. De KAV werd in 1920 opgericht door Maria Baers, die de Vlaamse afdeling

zou leiden en Victoire Cappe, die de Franstalige afdeling zou leiden. De vereniging ontstond uit het Algemeen Secretariaat van

de Christelijke Sociale Vrouwenwerken van België dat door beiden in 1912 op initiatief van kardinaal Mercier was opgericht. Daar waar deze vereni-ging binnen de Katholieke Kerk werd opgericht, heeft ze zich op het einde van de 20e eeuw formeel gedistantieerd van deze Kerk en heeft nu haar ei-gen opvattingen uitgebouwd omtrent religieuze, maatschappelijke en mo-rele thema’s. Nu kan men de positie van KAV omschrijven als feministisch, onafhankelijk en aan de linkerkant van het politieke spectrum. Het leden-aantal van de KAV heeft een gestage stijging gekend tot ongeveer 325.000 leden in de jaren 1980, maar hierna is het aantal leden sterk afgenomen. Zo waren er in 2005 nog 135.000 leden en in 2011 nog 85.000. Op 12 mei 2012, op vriendinnendag, zal KAV haar nieuwe naam bekend maken.

De Kristelijke Arbeiders Vrouwenbeweging (KAV) Vlaamse vereniging van vrouwen die zich binnen de chris-telijke arbeidersbeweging (ACW) positioneert. De KAV werd in 1920 opgericht door Maria Baers, die de Vlaamse afdeling

zou leiden en Victoire Cappe, die de Franstalige afdeling zou leiden. De vereniging ontstond uit het Algemeen Secretariaat van

gwiki

5

gspot

“Als je bij de VRT hogerop wil, moet je je masculien gedragen”

Saartje Vandendriessche

“De combinatie arbeid en gezin is heel actueel. Deze week stonden de gazetten er vol van”, zo begon

Saartje Vandendriessche ons gesprek, met krantenknipsels

bij de hand. Deze knipsels over vrouwen- en mannenrollen, quota’s, glazen plafonds en

genderstereotiepen behoren voortaan tot de vakliteratuur

van de tv-omroepster. Want ze bereidt een theaterstuk voor over

gender…, lachen is toegestaan, zelfs sterk aanbevolen in

‘Wolfsvrouwen’, voor het eerst gender comedy in Vlaanderen.

6

We spraken af met Saartje Vandendriessche op het eind van de krokusvakantie, op haar werkplek, de VRT. De krantenkoppen van toen in de krant De Morgen bezorgden haar inspi-ratie: ‘Twist tussen topvrouwen’, ‘Sekse-verschil blijft groot’ en ‘Meeste vrouwen aan de top in Litouwen’. Artikels die het gevolg waren van het interview dat fe-deraal overheidsmanager Monique De Knop eerder aan De Standaard had ge-geven. “Zij beweerde in dat interview dat de combinatie arbeid en gezin niet mogelijk is én dat je als vrouw keuzes moet maken”, verduidelijkt Saartje. Een artikel uit de krant dat ze ook uitknipte was dat over het procentueel aantal topvrouwen in Europa. “Van alle top-jobs in Litouwen worden er 44 procent ingenomen door vrouwen, in België is dat 29 procent en Nederland bengelt, ongeloofl ijk maar waar, achteraan met 19 procent”, weet de tv-omroepster.

Uit deze krantenknipsels haalt ze ook materiaal voor het theaterstuk ‘Wolfs-vrouwen’ dat ze vanaf de maand mei samen met haar tante op de planken brengt. “We hangen het stuk op aan het thema gelijke kansen en aan discri-minatie op basis van geslacht. Ik heb hiervoor subsidies gekregen van de cel gelijke kansen van de Vlaamse over-heid. Maar het wordt geen belerend, educatief theater”, zegt Saartje.

“In ‘Wolfsvrouwen’ bakkeleien de per-sonages Rita en Dorien over het thema

gender, over mannen en vrouwen, over alles wat ons verschillend maakt. Rita en Dorien, zijn twee ontwortelde vrouwen, uit twee generaties, een beetje geschift, die op zoek zijn naar oplossingen in de genderidiotie. Van-uit hun zelf en eigen opgebouwde bunker halen ze alle valstrikken uit de genderschuif. Ze willen uitbreken, mekaars ogen openen, op zoek naar een nieuwe versie van zichzelf”, duidt Saartje die in ‘Wolfsvrouwen’ Dorien vertolkt.

“Ik wil geen onzin verkopen in het the-ater, vandaar dat ik mij zo goed mo-gelijk documenteer over het gender-thema, dat bijzonder actueel is. Je kan geen krant of tijdschrift openslaan of het thema komt wel aan bod. Een stom voorbeeld waar ik inspiratie uithaal is een interview met het koppel Olivier Deschacht en Annelien Coorevits in het weekblad Dag Allemaal. Ik was gechoqueerd bij het lezen van het ant-woord van de voetballer op de vraag van de journalist of zijn partner, de ex-miss België, nog mag werken. Olivier Deschacht zegt: ik moedig dat niet echt aan, ik heb liever dat ze voor ons zorgt. En Annelien zegt hierop: Olivier zou nog het liefste willen dat ik altijd thuis blijf en voor hem en dochtertje Elena zorg. Hiermee dwingt de voet-baller zijn partner om alle zorgtaken op zich te nemen en sluit hij een jonge vrouw met pit op in een gouden kooi. Daar word ik heel lastig van.”

gender, over mannen en vrouwen, over alles wat ons verschillend maakt. Rita en Dorien, zijn twee ontwortelde vrouwen, uit twee generaties, een beetje geschift, die op zoek zijn naar oplossingen in de genderidiotie. Van-uit hun zelf en eigen opgebouwde bunker halen ze alle valstrikken uit de genderschuif. Ze willen uitbreken, mekaars ogen openen, op zoek naar een nieuwe versie van zichzelf”, duidt Saartje die in ‘Wolfsvrouwen’ Dorien

Saartje Vandendriessche (Wilrijk, 28 februari 1975) is een Vlaamse

actrice, presentatrice en omroepster bij de Vlaamse televisiezender één.

Ze woont in de Antwerpse gemeente Hove. Saartje volgde haar middelbare schoolopleiding aan het Regina Pacisinstituut in Hove. Ze is licentiate in de Sociale en Culturele Agogiek. Deze opleiding genoot zij aan de VUB. Daarna volgde zij een acteeropleiding aan de Toneelschool (1997-1998) en aan de Internationale TV-School. Haar presentatiewerk begon Vandendriessche in 2002 bij jongerenzender TMF. Nadien was zij, van 2003 tot 2004, omroepster bij VT4. Vanaf 2005 is Vandendriessche te zien als omroepster bij één. In 2007 werd Vandendriessche het nieuwe gezicht van het Vlaams toeristisch televisieprogramma op één, Vlaanderen Vakantieland. Ze was te zien in verschillende toneelstukken en televisieseries in heel uiteenlopende genres. Ze beviel in mei 2009 van een dochter en leeft sinds begin 2011 niet meer samen met de vader van haar kind. Momenteel presenteert Vandendriessche ook op de Vlaamse jongerenzender Ketnet. Ze is ook bekend als sportende bekende Vlaming, ze fi etst en doet aan triatlon. Ze schreef samen met een fi etsvriendin het wielerboek ‘Het vrouwelijk verzet’, dat intussen ook een vrouwenfi etsclub is (http://www.facebook.com/hetvrouwelijkverzet). Met ‘Het vrouwelijk verzet’ neemt Vandendriessche deel aan recreatieve fi etsevenementen. In mei 2012 gaat haar zelf geschreven gender comedy ‘Wolfsvrouwen’ in première in het Fakkeltheater in Antwerpen. Haar blog is www.saartjevandendriessche.blogspot.com.

actrice, presentatrice en omroepster bij de Vlaamse televisiezender één.

gwiki

:

7

“Veel vrouwen bevestigen zelf de genderstereotiepe rolpatronen door het

een evidentie te vinden dat zij voor de kinderen zorgen.”

88

“Ik zie ook bij mijn werkgever, hier op de VRT, dat er heel wat vrouwen zijn die kinderen krijgen, het niet meer kunnen bol werken en dan parttime gaan wer-ken. Ik vind dat geen goede evolutie. Want daarmee zetten die vrouwen een stap opzij in hun carrière.“

“Het wordt ook niet verwacht van een man dat die parttime gaat werken of zijn loopbaan volledig onderbreekt om zorgtaken op zich te nemen. In heel veel mannen hun ogen is zo een man een lo-ser. In veel bedrijven heb je ook een mas-culiene manier van werken. Als vrouw in een masculien bedrijf terecht komen is heel vervelend, want dan moet je je ook masculien gaan gedragen, anders kom je er niet. En de VRT is ook een masculien bedrijf”, stelt de tv-omroepster.

De Vlaamse Radio- en Televisieomroep-organisatie (VRT) heeft volgens Saartje Vandendriessche een mannelijke be-drijfscultuur, maar wordt sinds de zomer van 2010 wel voor het eerst geleid door een vrouw, gedelegeerd bestuurder Sandra De Preter. De eerste vrouwelijke CEO van de VRT werkte voordien voor Sanoma Magazines dat in België vooral bekend raakte als uitgever van vrou-wenbladen zoals Flair, Libelle en Feeling. “Een vrouw aan de top van de VRT is fantastisch, maar of dat dit de bedrijfs-cultuur verandert, dat is afwachten. Als je in een bedrijf zoals de VRT hogerop wil geraken moet je vooral masculiene eigenschappen hebben. Iemand die om vijf uur naar huis gaat om de kinderen gaan op te halen, toont zich feminien. Een man die vroeger doorgaat, toont

zich dan weer masculien door te zeg-gen dat hij de dag nadien extra vroeg begint te werken, terwijl een vrouw dat ook doet, maar het niet verkondigt. Wij vrouwen zijn veel afwachtender, wij wil-len onze job goed doen en we denken: ze zullen het wel zien dat we onze job goed doen en we zullen wel beloond worden omdat we harde werkers zijn.”

En hoe combineert Saartje Vandendriessche zelf arbeid en gezin bij de VRT? “Die com-binatie is voor iedereen moeilijk. Maar ik vind het heel spijtig dat die vraag altijd aan de vrouw wordt gesteld. Als je als vrouw alles wil gedaan krijgen, moet je hulp krijgen van je partner, je ouders of een nanny. Presentatrice Heidi Lenaerts heeft de problematiek van arbeid en ge-zin op facebook gezwierd. Ze zegt dat je beiden niet perfect kan combineren, tenzij je je blauw betaald aan een nanny of ouders hebt die hun volledig leven in het teken stellen van je kinderen.”

“Als ik aan het moederschap begon, heb ik gezegd dat ik hiervoor in mijn carrière geen stap opzij wou zetten. Maar ik kan wel rekenen op een papa die er zoveel mogelijk is voor zijn doch-ter, maar veel vrouwen hebben die mo-gelijkheid niet. En veel mensen hebben ook medelijden met die man achter de vrouw die haar ambities en dromen wil waarmaken. Dat is ook een voorbeeld van een foutieve gedachte die main-stream wordt.”

De kiem van het theaterstuk ‘Wolfs-vrouwen’ was het boek ‘De ontembare vrouw’ van de Amerikaanse psychologe

Clarissa Pinkola Estés dat ze begin jaren 1990 schreef. ‘De ontembare vrouw, als archetype in mythen en verhalen’ is een studie naar de psychologie van vrouwen, uitgevoerd aan de hand van sprookjes en traditionele volksverha-len uit diverse culturele tradities. De studie is ook gebaseerd op de eigen ervaringen van Estés als therapeut en Latijns-Amerikaanse verhalenvertel-ster. “Je kan het moeilijk een boek noe-men, het is een naslagwerk, een bijbel voor de vrouwen. Voor mij was het een smak in het gezicht. Ik vind dat iedere vrouw dat boek moet gelezen hebben. Het komt erop neer dat wij als vrouwen onze oerinstinkten kwijt zijn. Estés ver-gelijkt die instinkten met die van een wolf: het intuïtieve, de scherpe blik, het durven rondsnuff elen, het sterk staan op de poten, uw tanden laten zien, dur-ven van u afbijten, durven aanvallen. Een wolf is een heel sterk dier en leeft in de roedel. Ik vind dat een sterk beeld, vandaar ook de titel van het theaterstuk ‘wolfsvrouwen’.”

“Ik wil niet veralgemenen, maar ik merk dat heel veel vrouwen van zichzelf vin-den dat ze moeten braaf en lief zijn, en lachen, niet teveel buiten de lijnen mo-gen kleuren, en vooral zorgzaam zijn. Humor brengen, dat laten we aan de mannen over, wij zullen daar wel mee lachen. Vanuit de opvoeding wordt ons

:

“Iedereen moet ons tof vinden, we moeten er ook nog sexy uitzien, maar

liefst niet met een te grote mond.”

“Met ‘Wolfsvrouwen’ wil ik de vrouwen een boost geven”“Dit is het eerste interview dat ik geef over de genderproblematiek. Ik ben benieuwd wat de reacties gaan zijn. Ik wil niemand tegen de borst stoten, want o wee, Vlaande-ren is zo fi jngevoelig als je iets zegt over hoe je zelf iets aanpakt. Ik wil de helft van de Vlaamse vrouwen niet over me heen krijgen en de mannen niet met de vinger wijzen. Ik wil vooral sensibiliseren, de mensen wijzen op die genderstereotiepe rollenpatro-nen. Onlangs was ik voor een reportage voor Vlaanderen Vakantieland in Afrika, de ranger, de mannelijke chauff eur deelde er de taken uit: de vrouwen moesten koken en de mannen het vuur maken. Terwijl ik het vuur wou maken, maar dat werd me ge-weigerd. Met een kwinkslag hem ik toen aangegeven dat dit zo genderstereotiep is.”

‘Wolfsvrouwen’ wordt geregisseerd door de ingeweken Nederlandse Colette Notenboom die studeerde aan Studio Herman Teirlinck en haar sporen verdiende als cabaretière. Saartje vertolkt samen met haar tante en oud-actrice Nele Vandendries-sche, die intussen de 60 gepasseerd is. De bedoeling is dat het publiek lacht in ‘Wolfs-vrouwen’. “Wij zijn al vier jaar samen dat stuk aan het schrijven. Gender is een zwaar thema, maar het stuk is wel comedy. Ik heb ervaring opgedaan met comedy tijdens Comedy for life, maar het wordt een hele uitdaging om het publiek en de vrouwen in het bijzonder te doen lachen met twee vrouwen op de planken.”

Saartje Vandendriessche werd eind 2010 in voorbereiding van Comedy for life ge-coacht door Nigel Williams. Comedy for life was een benefi etavond met stand-upco-medy ten voordele van de inzamelactie Music for life van Studio Brussel voor Rode Kruis-Vlaanderen. Er werd ook een korte tv-reeks van gemaakt.

“Ik wil me niet in een vakje laten steken, ik ben meer dan een omroepster, ik hou ervan om uit te breken. En dat ga ik ook doen in ‘Wolfsvrouwen’”, besluit Saartje.

■

9

ook geleerd dat we ons niet mogen vuil maken, kortom wij vrouwen zijn vooral gekooid én fl auwtjes”, typeert Saartje de meerderheid van haar geslachtsge-noten.

Op de vraag of ze haar dochter Mille van bijna 3 jaar op een andere manier, genderneutraal, opvoedt, antwoordt ze volmondig ja. “Ik laat haar zichzelf enorm vuil maken, ik behandel haar niet als een prinsesje. Ik kleed haar niet roze. Als ze valt, wil ik niet dat ze fl auw doet. Ik wil haar niet beperken. Ze moet ook durven spreken. Ik wil een kind waar pit in zit. Ik wil haar vooral niet on-derdanig opvoeden. Als je naar reclame kijkt op tv, zie je onderdanige vrouwen, altijd in de keuken of aan het poetsen. Het is de man die met de kinderen zot speelt in de tuin, enorm stereotiep, ik vind dat heel erg. Want ik ben wel een moeder en er zijn heel veel moeders die dollen met hun kinderen in de tuin.”

“Met ‘Wolfsvrouwen’ wil ik de vrouwen een boost geven”“Dit is het eerste interview dat ik geef over de genderproblematiek. Ik ben benieuwd wat de reacties gaan zijn. Ik wil niemand tegen de borst stoten, want o wee, Vlaande-

Je kan try-out-voorstellingen van ‘Wolfsvrouwen’ bijwonen in de

Mechelse theaterzaal Moonbeat op 11, 18 en 26 mei 2012. Tickets:

015/63.89.09 of www.moonbeat.be. De première is in het Antwerp-

se Fakkeltheater op 28 mei 2012. Er zijn ook nog voorstellingen in

het Fakkeltheater op 29 en 30 mei 2012 en op 6, 7 en 8 september

2012. Tickets: 070/246.036 of www.fakkelteater.be.

Try Out ‘Wolfsvrouwen’ in Mechelen,

premiere in Antwerpen

015/63.89.09 of www.moonbeat.be. De première is in het Antwerp-

se Fakkeltheater op 28 mei 2012. Er zijn ook nog voorstellingen in

Interview: Filip Bellemans

Fotograaf: Michael De Lausnay

Catherine De Bolle legde op woensdagnamiddag 29 februari 2012 de eed af als nieuwe commissaris-generaal van de federale politie. Misschien had ze dit tijdstip wel bewust ge-kozen zodat haar kinderen er konden bijzijn. Kwestie van een goede start te nemen in de combinatie arbeid en gezin. G-magazine kon de eerste vrouwelijke hoofdcommissaris van de politie enkele gendervragen stellen tijdens de babbel die ze had met de pers vooraf-gaand aan de eedafl egging op de schrikkeldag.

10

Nieuwe politiebaas aan het woord

gjob

10

Catherine De Bolle:“Ik ben voor diversiteit, dus niet

alleen vrouwen, maar ook andere groepen moeten meer

vertegenwoordigd zijn binnen de politie.”

G-magazine: U heeft nu een symbool-functie, als eerste vrouw aan het hoofd van de politie, vindt u dat vervelend?Catherine De Bolle: Bij mij ligt de na-druk niet op mijn vrouw zijn, maar ik vind het natuurlijk wel mooi dat ik de eerste vrouw ben aan het hoofd van de federale politie. Ook omdat de vrouwen binnen de politiediensten hiermee zien dat ze kunnen doorstromen binnen de lokale en federale politie. Maar voor mij ligt de nadruk op de inhoud van het politiewerk en die is dat we er zijn voor de bevolking en dat we werken aan een veilige samen-leving. Onze interne werking moet afge-stemd zijn op het algemeen belang dat we altijd moeten voor ogen hebben.

G-magazine: Gaat u dan geen concre-te acties ondernemen om de positie van de vrouw te versterken binnen de politie?Catherine De Bolle: Er zijn nu ongeveer 20 procent vrouwen binnen de federale politie en ik vind dat dat best nog een beetje meer mag zijn. Ik ben voor diver-siteit binnen de politie, omdat ik vind dat de politie een weerspiegeling moet zijn van de maatschappij. Binnen de politie zullen wij een aantal acties ondernemen om vrouwen meer te laten meebeslis-sen. De doorstroming moet beter. Het aantal vrouwen binnen elk kader moet meer zijn dan 20 procent. Binnen de federale politie zal hiervoor een werk-groep voorstellen moeten aanreiken.

G-magazine: Wat wilt u zelf kwijt over uw privéleven?Catherine De Bolle: Ik ben gehuwd, ik ben gelukkig (ze lacht), ik heb drie kinde-ren, drie zonen, ik heb een tweeling van 11 jaar en de oudste is 13 jaar. En ik heb met mijn man duidelijk besproken hoe wij dat als gezin kunnen waarmaken. En het zal niet altijd evident zijn. Een aan-tal verantwoordelijkheden die ik vroe-ger had in mijn gezin, neemt mijn man over. En ik beschik ook over een netwerk rondom mij om in opvang te voorzien als dat zou nodig zijn.

G-magazine: Was het ooit uw ambitie om de baas van de federale politie te worden?Catherine De Bolle: Ik heb daar in het verleden nooit bij stilgestaan. Maar toen de mogelijkheid zich voordeed, heb ik voor mezelf uitgemaakt dat dit toch pre-cies misschien iets voor mij was. En ik heb een grondige analyse doorgevoerd van het functieprofi el. Pas ik daar in of pas ik daar niet in? En ik ben ook gaan spreken met een aantal mensen die topfuncties bekleden om te kijken of evenwicht met familie en werk haalbaar is. Ik stelde ook vragen bij de mediabelangstelling, want dat was ik totaal niet gewend. Dat is toch wel een grote verandering, de anonimiteit is voor een stukje weg.

1111

Catherine De Bolle (Aalst, 17 februari 1970) is vanaf 1 maart 2012 commissaris-generaal van de federale politie. Ze was daarvoor sinds 2001 de korpschef van de politiezone Ninove. De Bolle studeerde rechten aan de universiteit van Gent tussen 1988 en 1993 en volgde nadien een opleiding tot offi cier bij de rijkswacht. Ze werkte na haar studies als jurist bij de rijkswacht/federale politie. Nadat commissaris-generaal Fernand Koekelberg in maart 2011 ontslag had genomen en Paul Van Thielen commissaris-generaal ad interim werd, stelde De Bolle zich kandidaat. De selectiecommissie van de algemene inspectie achtte haar het meest geschikt. Na de bevestiging van deze keuze door de federale politieraad werd haar aanstelling als de eerste vrouwelijke commissaris-generaal van de federale politie bevestigd. De Bolle is gehuwd en heeft drie zonen. Ze woont in Ninove. Haar cv vermeldt ook nog dat ze een bijzondere belangstelling heeft voor interieurinrichting en muziek.

gwiki

:

1212

G-magazine: Uw twee bevoegde mi-nisters zijn vrouwen, vindt u dat spe-ciaal of maakt dat niet uit?Catherine De Bolle: Ik vind het zeer spe-ciaal, dat zij ook de combinatie moeten doen van gezin en professioneel wer-ken. In die zin vind ik dat wel goed. Maar het is vooral ook het project en hun programma dat ik zeer belangrijk vind en waar ik ook de nadruk op leg. Ik heb met de minister van binnenlandse zaken al een aantal gesprekken gehad over de weg die zij wil volgen en wil zien voor de politie en dat is ook mijn weg die ik zie en wil volgen.

G-magazine: Het feit dat u meer dan uw voorgangers belang hecht aan communicatie en transparantie, aan-ziet u dat als een vrouwelijke eigen-schap?Catherine De Bolle: Ik ben zo. Ik streef naar consensus, ik wil ook transparant zijn. En ik wil met de medewerkers, de partners en de vakbonden in discus-sie gaan. En ik ben er van overtuigd dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde doel dienen, dat van het algemeen belang. Maar of dat nu een typische vrouwelijke eigenschap is, dat kan ik niet goed zeg-

gen. Ik weet niet hoe mannen het zou-den doen, de nadruk ligt bij mij echt wel op de inhoud van de job en niet echt op het vrouw zijn. Maar ik ben natuurlijk ge-lukkig dat ik de eerste vrouw ben en het mag doen. Omdat ik denk dat het toch wel voor de vrouwen belangrijk is dat zij kunnen doorstromen naar de hogere functies. Want binnen de politie zijn er nog niet veel mandaatfuncties bekleed door vrouwen. Binnen de federale poli-tie ben ik nu de tweede. De directeur-co-ördinator van Leuven is ook een vrouw.

G-magazine: Wat moet er gebeuren om meer dan 20 procent vrouwen bij de politie te krijgen?Catherine De Bolle: Ik ga bekijken met de rekruterings- en selectiedienst hoe wij daar in de toekomst nog meer aan-dacht kunnen aan besteden en hoe we dat concreet zullen aanpakken. Maar ik ben voor diversiteit in het algemeen, dus niet alleen vrouwen, maar ook an-dere groepen binnen de maatschappij moeten meer vertegenwoordigd kun-nen zijn binnen de politie.

■

:

gen. Ik weet niet hoe mannen het zou-den doen, de nadruk ligt bij mij echt wel op de inhoud van de job en niet echt op het vrouw zijn. Maar ik ben natuurlijk ge-lukkig dat ik de eerste vrouw ben en het mag doen. Omdat ik denk dat het toch wel voor de vrouwen belangrijk is dat zij kunnen doorstromen naar de hogere functies. Want binnen de politie zijn er nog niet veel mandaatfuncties bekleed door vrouwen. Binnen de federale poli-tie ben ik nu de tweede. De directeur-co-ördinator van Leuven is ook een vrouw.

G-magazine: Wat moet er gebeuren om meer dan 20 procent vrouwen bij de politie te krijgen?Catherine De Bolle: Ik ga bekijken met de rekruterings- en selectiedienst hoe wij daar in de toekomst nog meer aan-dacht kunnen aan besteden en hoe we dat concreet zullen aanpakken. Maar ik ben voor diversiteit in het algemeen, dus niet alleen vrouwen, maar ook an-dere groepen binnen de maatschappij moeten meer vertegenwoordigd kun-nen zijn binnen de politie.

■

Eén op vijf politiemensen mag dan van het vrouwelijk geslacht zijn, de zes medewerkers op de pers-dienst van de federale politie zijn allemaal vrouwen. En zij worden geleid door Astrid Kaisin, we vroe-gen haar een reactie op de aan-stelling van Catherine De Bolle.

“Mevrouw De Bolle is de vierde commissaris-generaal waarvoor ik werk. Ik denk dat ons werk op de persdienst niet veel zal veranderen met een vrouw als hoofdcommissa-ris. Maar ik verwacht wel dat zij veel belang gaat hechten aan de com-municatie. Ik weet niet of dit aan het vrouw zijn ligt of aan haar karakter. Zij legt de klemtoon op transpa-rantie. We gaan nog meer proactief moeten communiceren en er ge-woon zijn voor de media, niet enkel met positief nieuws.”

“Ik vind het zeer positief, uitdagend en ik was zeer blij toen ik hoorde dat mijn toekomstige baas een vrouw ging zijn. Ze is ook nog jong. Met de contacten die ik tot nog toe met haar heb gehad, ben ik zeer enthousiast. Ik denk ook dat we voor iets nieuw gaan. Je moet de goede persoon op de juiste plaats hebben, het geslacht is niet van belang. Maar het is sym-bolisch wel belangrijk dat het een vrouw is.”

“ZE LEGT DE KLEMTOON OP TRANSPARANTIE”

Catherine De Bolle legde de eed af als nieuwe hoofdcommissaris in het bijzijn van haar voorganger Paul Van Thielen en de ministers van justitie en binnenlandse zaken, de mevrouwen Turtelboom en Milquet.

Interview: Filip Bellemans

Fotograaf: Geert Tresignie

gjob

13Interview: Filip Bellemans

workwatchers

Workwatchers biedt leuke activiteiten aan vrouwen met een syndicaal engagement. De activiteiten zijn gratis en staan voor iedereen open, ook voor mannen.De feelgoodmomenten van Workwatchers versterken (vrouwelijke) vakbondsmilitanten om te werken aan een gezinsvriendelijke werkplek.

WorkWatchersVOOR 'N GEZOND EVENWICHT

OP EN NAAST HET WERK

13

Mele Walters, verantwoordelijke ACV Gendergelijkheid en Vrouwen bij ACV Midden-West-Vlaanderen, nodigde vriendinnen en vrienden uit om op dinsdagavond 20 maart naar de fi lm te komen. In zaal Komedie in De Spil in Roeselare werd dan om 19 uur de fi lm ‘Made in Dagenham’ vertoond. In de Workwatchers-activiteiten van ACV Midden-West-Vlaanderen, onder de noemer ‘tijd voor ontspanning’, worden thema’s zoals de loonkloof, gezinsvriendelijke bedrijven en de combinatie werk en gezin besproken.

Op 25 januari kwam stressconsulente Ann Bilsen bij de Workwatchers van Waas en Dender langs in het sociaal centrum Pater Rutten op de Oude Vest in Dendermonde. “Met een zeer diverse groep van een 20-tal mensen besprak zij eerst de oorzaken en gevolgen van stress met veel oog voor de persoonlijke verhalen van de deelnemers, na de pauze werden er relaxatie-oefeningen gedaan. Hiervoor werden de meegebrachte matjes gebruikt. Het was een speciaal, maar leuk sfeertje. Een boeiende avond, waarbij de deelnemers tot rust kwamen en inzichten meekregen die het leven aangenaam maken”, vertelt organisator Bart Reyns (foto) van ACV Sint-Gillis-Waas/Stekene. “Je lichaam en geest hebben in deze drukke tijden nood aan ontspanning. In deze workshop creëren we een moment van aandacht voor jezelf, zonder de stress en het hectische van elke dag. Hiervoor werken we met een combinatie van lichaamsgerichte relaxatie-oefeningen en mindfulness-meditatie. Deze oefeningen geven je meer bewustzijn op lichamelijke spanningen en innerlijke stressfactoren. De mindfulness leert je om bewuster in het hier en nu te leven”, geeft stressconsulente Ann Bilsen nog mee.

Naar de fi lm

in Roeselare

Relaxatie-workshop in

Dendermonde

gwiki Dagenham is een wijk in de regio Groot-Londen. De fi lm ‘Made

in Dagenham’ uit 2010 is gebaseerd op waargebeurde

feiten. In 1968 protesteerden 850 vrouwelijke arbeiders uit de Ford fabriek tegen de ongelijkheid in lonen tussen mannen en vrouwen. Rita O’Grady (vertolkt door Sally Hawkins) woont in Dagenham en werkt net zoals veel lokale vrouwen bij de Ford fabriek. Wanneer deze vrouwen ontdekken dat hun mannelijke collega’s meer betaald krijgen dan zij, komen ze in opstand. Met humor, verstand en goede moed nemen de vrouwen het op tegen de directie, hun echtgenotes en uiteindelijk de overheid. Rita ontpopt zich hierbij tot een vastberaden onderhandelaarster.

Relaxatie-workshop in

Mindfulness of achtzaamheid is een uitdrukking die afkomstig is uit het angelsaksisch taalgebruik, waarvan de oorsprong in het boeddhisme ligt. Het is een onderdeel van het zogenaamde achtvoudige pad. Het wordt al duizenden jaren toegepast door aanhangers van allerlei vormen van boeddhisme. Voornamelijk in het Verre Oosten. Het bestaat uit meditatie en yoga. Door het bewustworden en loslaten van automatismen en oordelen, is het mogelijk innerlijke kalmte en rust te bereiken. In het Westen is het bekend geworden door het werk van onder anderen Thich Nhat Hanh, een Vietnamese monnik die verbannen is en nu in Frankrijk woont en daar les geeft.

gwiki

Er hadden heel wat vrouwen zin in een ACV cocktail in Kontich en in Antwerpen op 2 vrijdagavonden. “Het doel van de avond was zin krijgen in de sociale verkiezingen. De middelen die we daarvoor gebruikten waren verhalen van ervaren militanten, fi lmpjes, groepsgesprekken en lekkere cocktails”, vertelt Pamela Van Gorp van ACV-Antwerpen. “Alex, onze cocktailshaker leerde ons 4 soorten cocktails maken: de Cosmopolitan, gekend door alle ‘Sex and the city’ kijkers onder ons, Sex on the beach, Mojito en onze eigen groene ACV cocktail werden geshaked en geproefd door de vrouwen. Zelf konden we de shake-moves oefenen met, gelukkig, plastieken fl essen”, liet Pamela ons nog weten. Wil je de ingezonden foto van de cocktailavond scherp bekijken, drink dan eerst een ACV cocktail. Santé

Zin in een ACV cocktail?

Feelgood-Friday in Ieper

Sex and the City is een Amerikaanse televisieserie die gaat over de belevenissen van vier vriendinnen midden op Manhattan, New

York. ‘Sex and the City’, werd in België aanvankelijk door VT4 en later op VijfTV uitgezonden. De serie omvat 6 seizoenen, in totaal 94

afl everingen. Het is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijfster Candace Bushnell, die hiermee internationale roem verwierf. De serie haalde veel onderwerpen rond seks uit de schemerige wereld van het taboe: trio’s, soa, onenightstands, orale seks, biseksualiteit en dildo’s zijn allemaal onderwerpen die uitgebreid besproken worden. Het idee wordt verspreid dat alles kan, zolang je het zelf goed vindt. Er is ook kritiek op de serie: sommigen vinden het juist niet bevrijdend voor de vrouw. Zo zouden de vrouwelijke personages oppervlakkige types zijn, vooroordelen bevestigen en daardoor de boodschap geven dat vrouwen niet serieus genomen hoeven te worden. Ook op vlak van mode is de serie een cult-fenomeen geworden: shoppen is één van de favoriete bezigheden van deze vrouwen en er wordt ook veel belang gehecht aan mode en hun outfi ts in de serie. Intussen zijn er ook al twee langspeelfi lms gemaakt die gebaseerd zijn op de televisieserie.

Kontich en in Antwerpen op 2 vrijdagavonden. “Het doel van de

Feelgood-Friday in Ieper

Kontich en in Antwerpen op 2 vrijdagavonden. “Het doel van de

Feelgood-Friday in Ieper

Sex and the Cityde belevenissen van vier vriendinnen midden op Manhattan, New

York. ‘Sex and the City’, werd in België aanvankelijk door VT4 en later op VijfTV uitgezonden. De serie omvat 6 seizoenen, in totaal 94

afl everingen. Het is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijfster

gwiki

In het ACV-verbond Brugge-Oostende-Westhoek houden ze voortaan feelgood-Fridays. Tijdens dit workwatchersevenement krijgen de deelnemers informatie over de sociale verkiezingen én een voetmassage. De eerste feelgood-Friday vond vorige maand plaats in Ieper (ingezonden foto). Deze maand zijn er voetmassages in Brugge en Veurne. eline.vansteelandt@acv-csc.be kan er je meer over vertellen.

Feelgood-Friday in Ieper

maand plaats in Ieper (ingezonden foto).

eline.vansteelandt@acv-csc.be kan er je

2 maart was Europese dag voor gelijk loon

Het ACV roept al enkele jaren de maand maart uit als de maand van de loongelijkheid, omdat vrouwen moeten werken tot maart 2012 om evenveel te verdienen als mannen in 2011. De Europese dag voor loongelijkheid op 2 maart vormde dan ook de ideale gelegenheid om een actie te houden aan het kabinet van Minister van Werk Monica De Coninck. Een delegatie van ACV en KAV werd door de minister ontvangen voor een gesprek, waarin de bekommernissen en de eisen van het ACV op tafel werden gelegd. Het ACV vestigde vooral de aandacht op de problematiek rond fl exibele en deeltijdse jobs, en vroeg de minister naar haar standpunt hierover.

2VRIJDAG

Europese dag voor loongelijkheid

MAART

© Jürgen Doom

14

Valentijnsactie in Hasselt

Aan het station van Hasselt werd op 14 februari g-magazine nr2 over het glazen plafond gratis verdeeld door de plaatselijke workwatchers. Zo te zien (ingezonden foto) hing er die dag meer dan liefde in de lucht.

Vrouwen kwamen over de brug op Vrouwendag

gwiki De sociale verkiezingen zijn verkiezingen die om de vier jaar georganiseerd worden in Belgische bedrijven met ten minste 50 werknemers. Ze worden reeds georganiseerd sinds 1950. Ze hebben tot doel om personeelsafgevaardigden

te verkiezen voor het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW) en/of de ondernemingsraad (OR). Alle werknemers kunnen deelnemen

aan de sociale verkiezingen, maar moeten zich kandidaat stellen via één van de drie representatieve vakbonden (ABVV, ACV of ACLVB). Die vakbonden moeten drie lijsten voorstellen voor het CPBW: één lijst voor de arbeiders, één voor de bedienden en één voor de jeugdige werknemers (indien er 25 werknemers onder de 25 jaar zijn tewerkgesteld). Dit is idem voor de ondernemingsraad, maar daar moet er nog een vierde lijst worden voorgesteld voor de kaderleden (indien er ten minste 15 kaderleden zijn tewerkgesteld). Deze laatste lijst kan worden voorgesteld door de drie vakbonden of door de Nationale Confederatie van het Kaderpersoneel (NCK). De CPBW’s worden geïnstalleerd in ondernemingen met minstens 50 werknemers, bedrijven met 100 of meer werknemers zijn verplicht een ondernemingsraad in te richten. Tijdens de laatste sociale verkiezingen in 2008 werden er afgevaardigden verkozen voor ongeveer 9000 organen in ongeveer 6000 ondernemingen. De vakverenigingen dienen in de mate van het mogelijke de diversiteit (gender, verschillende secties van de onderneming, etniciteit) op de lijsten te garanderen. Daarnaast moet een kandidaat werknemer zijn in het desbetreff ende bedrijf, 6 maanden ononderbroken anciënniteit hebben op de dag van de verkiezingen en tot de werknemerscategorie behoren waarvoor hij opkomt. Er is geen nationaliteitsvoorwaarde en leidinggevend personeel en preventieadviseurs kunnen zich niet kandidaat stellen. In 2012 zijn de sociale verkiezingen gepland van 7 mei 2012 tot en met 20 mei 2012. Je kandidaatstelling moet ingediend worden tussen tussen 13 en 27 maart 2012. De exacte uiterste indieningsdatum hangt af van de verkiezingsdatum.

feelgood

2VRIJDAG

Europese dag voor loongelijkheid

8DONDERDAG

Internationale vrouwendag

MAART

© Rob Stevens

© Michael De Lausnay

Geen doktersromannetjes,

maar verpleegsters in de watten

Aan de vooravond van de internationale

vrouwendag organiseerde ACV, ACV Openbare

Diensten, LBC-NVK, Wereldsolidariteit

en KAV een gespreksvoormiddag met

verpleegkundigen onder de noemer

‘vrouwen in de watten’. Tijdens deze

gespreksvoormiddag in het universitair

psychiatrisch centrum van de KU Leuven in

Kortenberg kreeg je boeiende verhalen te

horen van verpleegkundigen bij ons én uit de

Filippijnen.

Op de internationale vrouwendag van 8 maart voerde de Vrouwenraad op de middag actie in onze hoofdstad op de Sainctelettebrug over het kanaal Charleroi-Brussel. Met vlag en spandoek, toeters en bellen vroegen de vrouwen (en mannen) op de brug aandacht voor de rechten van vrouwen wereldwijd. De vrouwenraad lanceerde op de vrouwendag samen met andere Belgische vrouwenorganisaties ook een manifest voor vrouwenrechten dat je online kan raadplegen op www.vrouwenraad.be.

www.vrouwenraad.be

De internationale vrouwendag op 8 maart eindigde voor de vrouwenbeweging in ons land heuglijk, sommigen noemden het zelfs feestelijk. Want het Parlement, de Kamer van volksvertegenwoordigers, keurde een wetsvoorstel goed om de loonkloof tussen mannen en vrouwen aan te pakken. De nieuwe wet zal toelaten om via de sociale balans de loonverschillen tussen mannen en vrouwen op ondernemingsniveau zichtbaar te maken. De loonkosten zullen immers moeten opgesplitst worden volgens geslacht. En aangezien de sociale balans moet neergelegd worden bij de Nationale Bank wordt deze informatie ook publiek toegankelijk en kunnen bedrijven vergeleken worden. Nieuw is ook dat vrouwen die vermoeden dat ze minder verdienen dan hun mannelijke collega’s, als ze hetzelfde werk doen en hetzelfde diploma hebben, een beroep kunnen doen op een bemiddelaar om dit na te gaan in hun bedrijf (van minstens 50 werknemers).

Parlement pakt de loonkloof aan

Ilke Jaspers (foto), hoofdredactrice van dit blad en gender-adviseur bij ACV, mocht haar blijdschap over de nieuwe wet ’s avonds op Radio 1 in Vandaag, gaan toelichten. “De nieuwe wet maakt meer maatwerk mogelijk. Meten is weten en nu gaan we eindelijk, na zo veel jaren strijden, beter weten wat de oorzaken van de loonkloof zijn, en dat per bedrijf. Ligt het aan de functieclassifi caties? is er een ongelijke toegang tot bepaalde functies, promoties of opleidingen? Om antwoorden te vinden op deze vragen, kan de wet fl ink helpen”, aldus Ilke Jaspers.

Deze loonkloof-wet kwam er vooral op initiatief van Sonja Becq (CD&V) en van Maya Detiège (sp.a). N-VA en LDD onthielden zich bij de stemming. De andere Vlaamse oppositiepartijen Groen en Vlaams Belang stemden wel voor.

Workwatchers AgendaMeld een Workwatchersactiviteit via www.g-magazine.be of rechtstreeks aan Ilke.Jaspers@acv-csc.be.

16

Win een dineetjevoor twee!

In deze g-magazine vind je een recto-verso-affi che sociale verkiezingen

van het ACV. Als je deze voor je raam hangt, er een foto van maakt en

doorstuurt naar pers@acv-csc.be maak je kans om een Noord-Zuid-

diner voor twee personen te winnen. Waar wacht je nog op? Vermeld

in de mail met als onderwerp ‘wedstrijd SV’ je coördinaten. Misschien

kan je binnenkort met je partner je smaakpapillen verwennen met

exotische gerechten uit Afrika, Europa, Azië of Latijns-Amerika, en dat

op kosten van de vakbond. Deze affi chewedstrijd is een initiatief van

Vakbeweging, het militantenmagazine van het ACV.

© Rob Stevens

Flexibilisering en de loonkloof: weg met de BlackBerry?

gstudie

Enkele maanden geleden kwamen onder-zoekers van de Vlaamse Regering tot de opmerkelijke vaststelling dat jonge vrou-wen gemiddeld hogere uurlonen verdie-nen dan hun mannelijke leeftijdsgenoten. In de media werd dit geïnterpreteerd als een teken dat de loonkloof tussen vrou-wen en mannen stilaan gedicht wordt. Helaas is er wellicht niet zo veel reden tot optimisme.

De belangrijkste oorzaak voor de loonkloof is het feit dat vrouwen minder snel promotie maken dan mannen, waardoor mannen na verloop van tijd terechtkomen in hogere functies met hogere lonen. Dat verschil in promo-tiekansen verklaart waarom het loonver-schil tussen mannen en vrouwen beperkt is bij het begin van de carrière en waarom de loonkloof verbreedt naarmate de leef-tijd en daarmee het aantal gemiste pro-moties toeneemt. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat er onder jongere werk-nemers geen zichtbare loonkloof bestaat. De vraag of jonge vrouwen echt beschik-ken over “hogere” uurlonen laten we even terzijde, wel met de bemerking dat er ook rekening gehouden dient te worden met het feit dat werkende vrouwen gemiddeld hoger opgeleid zijn.

De groeiende aandacht voor verschillen in promotiekansen is dus terecht. In alle Europese landen woedt het debat over quota bij de samenstelling van de Raden van Bestuur van beursge-noteerde ondernemingen. In België wordt sinds kort ook gediscussieerd over quota voor topambtenaren. Het glazen plafond is inderdaad pijnlijk zichtbaar in die allerhoogste niveaus. Maar bij dat al-les moeten we in het achterhoofd houden dat we spreken over slechts een handvol mensen. In absolute cijfers mikt men op

ongeveer tweehonderd bijkomende vrou-welijke bestuurders. Voor een deel is die focus op topfuncties het gevolg van het feit dat genderongelijkheid het meest zicht-baar is aan de absolute top. In de mate dat die een voorbeeldfunctie hebben, is de aandacht ervoor ook gerechtvaardigd. Maar het is toch vooral de sterke onder-handelingspositie van de vrouwen die een topfunctie in het vooruitzicht hebben, die ervoor zorgt dat net deze maatregelen hoog op de politieke agenda blijven.

De topfuncties moeten we echter leren zien als het topje van de ijsberg. De si-tuatie aan de top kun je amper ver-anderen als je niet tegelijk werk maakt van een betere doorstroom in de onderliggende carrièreni-veaus. En die problematiek treft veel meer vrouwen dan het handvol waarop de quota betrekking hebben, die vandaag voor zoveel discussie zorgen. Ooit zal ook dit debat gevoerd moeten worden over de zogenaamde “sticky floors”, de belem-meringen op de lagere carrièreniveaus waardoor vrouwen er “blijven plakken”.

Het verschil in promotiekansen tus-sen mannen en vrouwen is groten-deels toe te schrijven aan de com-binatie arbeid en gezin. Daar ontstaat de beperking op de tijd die vrouwen kun-nen investeren in hun carrière en daar ontstaan ook de stereotypen over vrou-wen die meespelen bij aanwervingen en promoties. Maatregelen die de combina-tie arbeid en gezin verbeteren, gaan dan ook echt naar de kern van de zaak.

Eén van de maatregelen die naar voren wordt geschoven, is het flexi-biliseren van de werktijd door onder meer het afstappen van vaste werk-tijden, de mogelijkheid tot thuiswerken

en het loslaten van de aanwezigheids-plicht. Maar wat is het effect op de positie van vrouwen? De BlackBerry is wellicht het symbool bij uitstek van deze vorm van flexibilisering. Microsoft pakt er bijvoor-beeld mee uit dat sinds het bedrijf “het Nieuwe Werken” invoerde, het gerust mogelijk is om de kinderen van school te halen om vier uur en vervolgens ’s avonds de gemiste werkuren inhalen. Maar naast de voordelen zijn er ook risico’s. Door het vervagen van de grens tussen thuis en werkplaats, lopen de privé- en werksfeer meer door elkaar zodat ook de beperkin-gen op de werkduur onder druk komen.

De vraag moet gesteld worden of een bedrijfscultuur die overwerk stimuleert, eigenlijk wel vrouwvriendelijk is? In een cultuur van lange werkuren en toene-mende werkdruk, dreigen vooral vrouwen achterop te raken. Een dag telt 24 uur en als vrouwen instaan voor het gros van de gezinstaken, dan is de rekening natuur-lijk snel gemaakt. Recent was er een opmerkelijke ontwikkeling bij het Duitse Volkswagen. Daar hebben de vakbonden bekomen dat de mailservers worden uit-geschakeld buiten de kantooruren om de privé-sfeer te beschermen van de onge-veer duizend werknemers van Volkswa-gen die beschikken over een BlackBerry van het bedrijf. Binnenkort ook in België?

De loonkloof die kennen we, maar ken je ook de promotiekloof? Deze lente verschijnt ‘De Promotiekloof – Carrières van mannen en vrouwen op de Belgische arbeids-markt’. In 270 bladzijden geeft Nick Deschacht antwoorden op vragen zoals ‘Zijn de carrièreverschillen tussen vrouwen en mannen aan het verdwijnen?’ en ‘Kiezen vrouwen er zelf voor om te werken in lagere carrièreniveaus of worden ze gediscri-mineerd?’. Deschacht die docent is aan de faculteit Economie & Management van de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) kroop voor g-magazine in de pen …

De belangrijkste oorzaak voor de loonkloof is het feit dat vrouwen De belangrijkste oorzaak voor de loonkloof is het feit dat vrouwen De belangrijkste oorzaak voor de

minder snel promotie maken dan mannenvan tijd terechtkomen in hogere functies

de loonkloof verbreedt naarmate de leef-tijd en daarmee het aantal gemiste pro-

topfunctie in het vooruitzicht hebben, die ervoor zorgt dat net deze maatregelen hoog op de politieke agenda blijven.

De topfuncties moeten we echter leren De si-

tuatie aan de top kun je amper ver-anderen als je niet tegelijk werk

En die problematiek treft veel meer vrouwen dan het handvol waarop de quota betrekking hebben, die vandaag voor zoveel discussie zorgen. Ooit zal ook dit debat gevoerd moeten worden over

“sticky floors”,

tijd en daarmee het aantal gemiste pro-

dit debat gevoerd moeten worden over

minder snel promotie maken dan

de quota betrekking hebben, die vandaag voor zoveel discussie zorgen. Ooit zal ook dit debat gevoerd moeten worden over

de quota betrekking hebben, die vandaag de quota betrekking hebben, die vandaag voor zoveel discussie zorgen. Ooit zal ook voor zoveel discussie zorgen. Ooit zal ook voor zoveel discussie zorgen. Ooit zal ook dit debat gevoerd moeten worden over dit debat gevoerd moeten worden over

minder snel promotie maken dan

De belangrijkste oorzaak voor de

hoger opgeleid zijn.

De groeiende aandacht voor verschillen In alle

Europese landen woedt het debat

In België wordt sinds kort ook gediscussieerd over

In alle Europese landen woedt het debat

wordt sinds kort ook gediscussieerd over In België

In alle

mensen. In absolute cijfers mikt men op dat we spreken over slechts een handvol mensen. In absolute cijfers mikt men op

Eén van de maatregelen die naar voren wordt geschoven, is het flexi-Eén van de maatregelen die naar voren wordt geschoven, is het flexi-Eén van de maatregelen die naar

biliseren van de werktijd door onder voren wordt geschoven, is het flexi-biliseren van de werktijd door onder voren wordt geschoven, is het flexi-

mensen. In absolute cijfers mikt men op

Eén van de maatregelen die naar

van het bedrijf. Binnenkort ook in België?

NICK DESCHACHT

De auteur is doctor in de economie en

publiceert vooral over de relatie tus-

sen gender en carrières. Zijn nieuwste

boek over de promotiekloof bundelt

de resultaten van een statistisch on-

derzoek naar de promotiekansen van

vrouwen en mannen. Je kan het bestel-

len via www.aspeditions.be.

>

17 17

gtest

Resultaat:

Rode zone

Bij jou op de werkvloer is de combinatie zorg en gezin haast onmogelijk te combineren met een fulltime job. Om het leefbaar en werkbaar te houden ben je genoodzaakt om deeltijds te werken of zoveel mogelijk thematische verlo-ven en tijdkrediet op te nemen. Er is dus nog heel wat werk aan de winkel!

Gele zone

Meestal slaag je erin om op een succesvolle manier jouw job en jouw zorgtaak binnen het gezin met elkaar te verzoenen. Toch loopt er af en toe een wiel af. Er kan en moet hier en daar nog bijgestuurd worden opdat je jouw job pro-bleemloos met de zorg voor je gezin zou kun-nen combineren!

Groene zone

Wauw, super! Alles loopt op rolletjes. Waar jij werkt is het perfect mogelijk om een voltijdse job te combineren met een druk gezinsleven!

Vrouwen nemen nog steeds het gros van alle zorgtaken voor hun rekening en omdat de combinatie van zorg met arbeid niet evident is, werken vrou-wen daarom vaker deeltijds, ze nemen meer thematische verloven op, na de geboorte van een kind nemen ze

zwangerschapsverlof op, … en dit alles resulteert uiteindelijk in een lager loon.

Doordat hun loopbaan geregeld onder-broken wordt, is het in veel gevallen ook geen evidentie om binnen hun organisa-tie carrière te maken en toegang te krij-

gen tot hogere functies. Men vraagt veel van werknemers. En vaak is dat niet of heel moeilijk te combineren met de zorg-taken die in veel gezinnen nog steeds op de schouders van de vrouw rusten. Hier-door ‘kunnen’ vrouwen niet voor derge-lijke functies ‘kiezen’.

Hoe zit het bij jou op de werkvloer? Is de combinatie van arbeid en zorg een fl uitje van een cent of een moeilijke evenwichtsoefening?

Werkwijze: voor iedere stelling die op jou van toepassing is, mag je één hokje van de thermometer kleuren. Je begint onderaan en klimt zo verder omhoog.

10 Ik kan zelf voor een groot stuk bepalen

wanneer ik mijn verlof opneem.

9 Wat vroeger naar huis gaan, is geen

probleem. Ik heb immers glijdende uur-

roosters of ik kan hierover

afspraken maken.

8 Ik hoef geen tijdkrediet (tijdelijke maat-

regel) op te nemen om de combinatie

met mijn gezin werkbaar te maken.

7 Ik moet deeltijds werken niet overwegen

om de combinatie met mijn gezin

te maken.

6 Ik kan gemakkelijk betaald familiaal

verlof krijgen

(om bv voor een ziek kind te zorgen).

5 Mijn carrière wordt niet beperkt, omdat

bepaalde functies in onze organisatie

niet te combineren zijn met mijn gezin,

de zorg voor mijn familie en/of mijn

sociaal engagement.

4 Ik kan vakantie opnemen tijdens

schoolvakanties.

3 Het is mogelijk om het presteren van

overuren te weigeren.

2 Ik kan van thuis uit werken.

1 De vergaderingen en opleidingen wor-

den vooral tijdens de werkuren gepland.

Hoe combineer jij arbeid en zorg?

Doe de test!

We denken al te vaak dat mannen en vrouwen een gelijk loon krijgen voor gelijk werk, dit met het argument dat dit principe in onze wetgeving ingeschreven is. Toch wijzen studies uit dat vrouwen gemiddeld 21% minder verdienen dan mannen. Hoe kan dat?

18

19

Beste Nathalie, het was niet zo evident om zwanger zijnde te solliciteren, maar het

is me gelukt: ik heb een leuke nieuwe job te pakken.

Niet zo evident, omdat er blijkbaar ondanks alle anti-discriminatie wetten toch

nog werkgevers zijn voor wie een zwangerschap een reden is om op een aanwer-

ving terug te komen. Ik was namelijk als eerste uit de selectieprocedure gekomen

als trajectbegeleider bij een bepaalde social profi t organisatie. Ik vertelde hen aan

de telefoon dat ik zwanger was en 3 dagen later kozen ze alsnog voor de tweede

kandidaat. Ander en beter dan maar! Ik ben ondertussen aangeworven als trainer

bij een andere vzw, maar blijf mij toch ernstig vragen stellen over de ernst waar-

mee werkgevers omgaan met het verbod van discriminatie en zwangerschap!”

Joke

Beste Joke,

Inderdaad, in België zijn er wetten die vrou-wen moeten beschermen tegen discrimina-tie op de werkvloer en bij de aanwerving, omwille van een zwangerschap of zelfs een eventuele toekomstige zwangerschap, een feit dat eenvoudig weg samenhangt met het vrouw-zijn. Maar ondanks dat, loopt al-les niet van een leien dakje.

Het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, gelegen in de Ernest Blerotstraat 1, 1070 Brussel, www.igvm.belgium.be , heeft vrij recent een uitgebreide studie laten uitvoeren in verband met dit fenomeen. De stu-die dateert van 2010. Uit het onderzoek dat werd uitgevoerd door de Universi-teit Hasselt blijkt dat meer dan drie op de vier werkneemster te maken krijgt met zwangerschapsgerelateerde discriminatie en ongelijke behandeling. Dit onderzoek kan je raadplegen op hun website, maar laat je niet afschrikken want het is vrij uit-gebreid (226 pagina’s). Dat wijst er ander-zijds op dat het een degelijk onderzoek is.

Joke, voor zover het een troost mag zijn – toch maar een heel magere – je staat dus

helemaal niet alleen. Immers het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen heeft sinds 2004 ongeveer een 140 klachten ontvangen over directe en indirecte discri-minatie op grond van zwangerschap en moederschap binnen de arbeidssfeer.

Eventjes naar de juridische kant van de zaak.

Juridisch gezien spreken we over discri-minatie als iemand ongunstiger wordt behandeld dan een ander in een verge-lijkbare situatie wordt, is of zou worden behandeld. De term “discriminatie” is voorbehouden voor de “verboden gevallen van verschil-lende behandeling”. Dus niet elke verschil-lende behandeling is een discriminatie, er kan immers een rechtvaardigingsgrond meespelen. Welnu, discriminatie op grond van geslacht is verboden inzake arbeids-betrekkingen, en dit zowel op grond van Europees als Belgisch recht. Door de toe-passing van deze wet en de richtlijn wordt elke discriminatie op grond van zwanger-schap, bevalling of moederschap gelijkge-steld met een discriminatie op grond van geslacht.

Vraag het aan NathalieZwangerschap en discriminatie

gwet

In dit opzicht is het duidelijk dat je kan te-rugvallen op de wet van 10 mei 2007 om de niet-aanwerving aan te vechten op grond van discriminatie op basis van geslacht, en meer in het bijzonder wegens zwanger-schap.

Het is dan ook aan te raden met deze klacht naar het Instituut voor Gelijkheid van Vrou-wen en Mannen te stappen. Je hebt twee mogelijkheden:

Je kan vrijblijvend contact nemen met het Instituut op het groene nummer 0800/12 800 of via de contactpagina van hun website, en dit vooraleer je jouw klacht echt wil formaliseren.

Je kan ook eff ectief een klacht indienen, per mail, per brief of telefonisch. Hoe verloopt de procedure in dat geval? Je krijgt van het Instituut een ontvangstbeves-tiging met een dossiernummer. Het instituut onderzoekt eerst of uw klacht ontvanke-lijk is, d.w.z. of men over genoeg gegevens beschikt om uw klacht te behandelen (uw identiteit, datum, handtekening, beschrij-ving situatie,…). Vervolgens gaat het Insti-tuut na of het uw klacht mag behandelen en of de klacht gegrond is. Laat vooral je tele-foonnummer en of je e-mailadres na, zodat het Instituut je kan bereiken.

Je krijgt vervolgens van het Instituut advies over het ingediende dossier en de verdere hulp die je van het Instituut mag verwach-ten. Het Instituut onderneemt op eigen ini-tiatief geen stappen of acties rond de inge-diende dossiers, het Instituut handelt enkel met de toelating van de indiener van het dossier.

Wat kan het Instituut voor jou doen? In-formatie verstrekken, contact opnemen met de tegenpartij, de tegenpartij op zijn of haar

We kregen nog een vraag van Joke uit L. over zwangerschap en discriminatie.

20

Jürgen met de pen … Column

Jürgen

Midden februari kreeg ik bericht van het plotse overlijden van mijn geestelijke vader en beste vriend: Pieter. Een week later werd hij begraven, amper twee uur nadat mijn derde kind – mijn eerste zoon – werd geboren… Het leven kan vreemde kronkels nemen, waarbij ik hier geconfronteerd werd met allerlei emoties die door elkaar liepen. De twee uiteinden van het leven raakten elkaar op bijzondere wijze: leven geven en le-ven afgeven. Twee mannen: een slecht begin voor een column in een magazine dat de G predikt. En toch, wanneer ik me louter op mijn beste vriend richt, dan is er zoveel vrouwelijks te vermelden.

Onder ons gezegd: echte vriendschap onder mannen is vrouwelijk.

Pieter was wat men noemt ‘mijn boe-zemvriend’. Bij boezem denkt een ge-zonde jongeling als ik aan een weel-derig vrouwenpatroon van een jong ogende dame, die al mijn emoties tot leven brengt. Hartstocht. In zekere zin was Pieter iemand zoals dergelijke dame, maar dan omwille van het inner-lijke patroon, dat zeker weelderig was. Rijk aan luisterend oor, empathie, be-grip, wijze raad, vergevingsgezindheid, vertrouwen, ondersteuning. Met Pieter kon ik schaterlachen, bij hem kon ik uit-huilen. Met Pieter kon ik fel discussiëren, van hem mocht ik inzichten leren. On-danks de zes voor zijn leeftijd, waren we in de vriendschap beiden jong.

Vriendschap is vrouwelijk, dat besef ik nu. We boden immers geborgenheid aan elkaar, maar ook de zekerheid dat we er op ieder moment waren voor el-kaar en het zalige gevoel dat de ene ie-dere dag een keer met diepe genegen-heid dacht aan de andere. Ach, zoals de schrijver van het oudtestamentische

Bijbelboek Wijsheid van Jezus Sirach te-recht opmerkte: “Een trouwe vriend is niet te betalen: het heeft een waarde waar niets tegen opweegt”.

In een tijd waar alles in economische termen vertaald dient te worden, is het onbetaalbare van onschatbaar belang.

De term ‘boezemvriend’ is goed geko-zen. Wie een weelderige boezem heeft - een hart waarin minstens één vriend mag huizen en in wiens hart ik mag toe-ven - mag zich heel gelukkig prijzen.

‘Pieter’ is de tweede naam van mijn zoon Mauro. Kwestie van gender, zullen we maar zeggen.

Pieter was mijn boezemvriend. En hij blijft dat.

Jürgen Mettepenningen is theoloog.

Boezemvriend

Nathalie Diesbecq is juristeHeb je een vraag voor Nathalie?Contacteer haar dan via www.g-magazine.be

�athali�

rechten en plichten wijzen, verzoenen en bemiddelen tot en met in rechte op-treden en burgerlijke partijstelling, op-volging en advisering. En de dienstverle-ning van het Instituut is gratis.

Laat je dus vooral niet ontmoedigen. Zelfs al wil je niet echt meer aange-worven worden bij die ene werkgever die jouw kandidatuur liet links lig-gen voor de tweede beste kandidaat, wegens jouw zwangerschap, het kan geen kwaad dit voorval op zijn minst te melden bij het Instituut. Op die manier werken we samen aan het eff ectief doen respecteren van de Gelijkheid tussen vrouwen en mannen. Bovendien is uit de bedoelde studie ook gebleken dat heel wat werkgevers met onterechte vooroordelen zitten als het gaat over zwangerschap en tewerkstel-ling. Dus als het Instituut de betrokkene gewoon al op de vingers kan tikken en informatie verstrekken op de rechten van zwangere vrouwen, betekent dat wellicht dat er in toekomst eventueel minder zal gediscrimineerd worden.

Van harte succes toegewenst!

Goed kunnen functioneren in gezin en op de arbeidsmarkt, kan maar wanneer de basisrelaties goed zit-ten. Zo eenvoudig is dat, zo moeilijk is dat soms. Vriendschap is daarbij essentieel.

21

Als vader van drie kinderen en voorzitter van Groen combineert Wouter Van Besien een drukke job met de zorg voor zijn gezin. Ook voor hem is het niet vanzelfsprekend om een goede balans te vinden tussen werk en gezin. Maar, zo zei hij in eerdere interviews “mijn kinderen komen altijd op de eerste plaats”. Tijdens ons gesprek vroegen we hem naar zijn visie op de relatie tussen werk en gezin, en naar zijn mening over de loonkloof tussen vrouwen en mannen.

G-magazine : U bent sinds 2009 de voorzit-ter van Groen. In welke mate heeft dat uw

leven veranderd?Wouter Van Besien: Mijn leven is natuurlijk op veel vlakken veranderd, vooral wat be-kendheid betreft. Mensen herkennen mij snel-ler, spreken mij aan op straat,… Wat de drukte betreft had ik daarvoor ook al een drukke job als ondervoorzitter van Groen, al werkte ik toen wat meer achter de schermen. Vooral tij-dens de regeringsonderhandelingen was mijn leven hectisch en onvoorspelbaar. Je hebt dan geen enkele controle meer over je agenda: je krijgt ’s avonds het bericht dat je de volgende ochtend of middag aanwezig moet zijn bij de onderhandelingen, en die kunnen dan duren tot 8 uur ’s avonds maar soms ook tot de vol-gende ochtend. Je weet dat niet op voorhand, en dat is voor de organisatie van een gezin bijzonder moeilijk. Zonder die onderhandelin-gen is het ook druk, maar heb je meer controle over je agenda, zodat je activiteiten en verga-deringen zelf kan plannen.

G-magazine: Hoe combineert u uw job ei-genlijk met uw gezin? Als je drie kinderen hebt vraagt dat toch heel wat planning, en je wil er toch zijn voor je kinderen?Wouter Van Besien: Ik heb 3 kinderen: Lio (11), Kamil (9) en Lars (7). Ze zijn om de twee weken bij mij, dat maakt het qua inplanbaar-heid toch wat makkelijker. In de weken dat de kinderen bij mij zijn plan ik mijn agenda zo dat ik ze ’s morgens altijd naar school kan bren-gen, en dat met de fi ets. In de mate van het mogelijke probeer ik ze ook altijd van school te halen. Soms lukt dat niet, en dan heb ik een netwerk van mensen waarop ik kan terugval-len: in de eerste plaats mijn vriendin en mijn moeder, maar ook vrienden of de ouders van andere kinderen in de klas.

G-magazine: Wat met de mensen die geen sociaal netwerk hebben om hun kind op te vangen? Wouter Van Besien: Ik denk dat het de plicht is van de overheid om dat gebrek aan een so-

arbeid en zorg

Met GROEN-voorzitter Wouter Van Besien in gesprek over de combinatie

gpolitiek

:

22

ciaal netwerk op te vangen, bijvoorbeeld door met voorrangslijsten te werken voor kinderopvang, zodat je alleenstaande moeders niet in een onmogelijke situatie duwt. De overheid kan hier zelfs nog een stap verder in gaan door het bouwen van informele netwerken rond mensen. Groen gelooft sterk in het verder uitbouwen van woonzorgzones, zodat je binnen steden en dorpen wijken hebt met centraal bin-nen die wijken dienstencentra, die men-sen uit de buurt samenbrengen. Op die manier breng je mensen makkelijker in contact met elkaar, zonder dat je dat ge-forceerd doet.

G-magazine: Het zijn toch vooral vrou-wen die de zorgtaken nog steeds op zich nemen en daarom bijvoorbeeld deeltijds werken, wat leidt tot loon- en genderongelijkheid. Wat zou u doen mocht de combinatie tussen uw werk en gezin onhoudbaar worden?Wouter Van Besien: Dat laatste is een heel moeilijke kwestie. Ik denk dat dit een gron-dig eff ect zou hebben op mijn loopbaan: als ik niet op mijn netwerk kon terugval-len, dan is de enige andere mogelijkheid een andere job zoeken. Maar meer alge-meen en maatschappelijk vind ik voor alle duidelijkheid dat mensen, of het nu man-nen of vrouwen zijn, alle recht hebben om te kiezen om minder te werken en daar-door minder te verdienen. In de praktijk zijn het wel vaker vrouwen die die keuze maken. Maar we moeten het daarom van-uit het streven naar gendergelijkheid ook niet tegenwerken. Je kan het bijvoorbeeld

ook niet verplichten voor mannen, maar wie dat wil moet de mogelijkheid hebben om minder te gaan werken. Ik denk dat die keuze door jongere generaties ook steeds vaker bewust gemaakt wordt. De zorg voor kinderen door de ouders zelf is ook voor de kinderen een goede zaak.

G-magazine: Op welke manier streeft uw partij naar meer loongelijkheid op de arbeidsmarkt?Wouter Van Besien: Wat betreft het loon moeten er volgens Groen toch een aantal maatregelen genomen worden. We moe-ten voorkomen dat mensen in de armoede dreigen te vallen. Vooral voor alleenstaan-de moeders moeten de lonen en uitkerin-gen dringend omhoog: zij zijn namelijk de kwetsbaarste groep en komen vaak in een zwakke positie terecht op de arbeids-markt. Ook de uitbetaling van de alimenta-tie moet beter worden opgevolgd: alleen-staande moeders zijn vaak afhankelijk van die alimentatie om voor hun kinderen te kunnen zorgen. Als die alimentatie dan uit-blijft, komen die vrouwen vaak in een pre-caire situatie terecht. Daarom vinden wij bij Groen dat de dienst voor alimentatie beter en effi ciënter moet werken.

G-magazine: En wat met het verschil in loon tussen vrouwen en mannen?Wouter Van Besien: Iedereen is het over eens dat je het zelfde loon moet krijgen als je hetzelfde werk doet. En dat is nu niet het geval. Alleen is het bijzonder moeilijk om te achterhalen waar dat verschil in loon vandaan komt en hoe we dat kunnen veranderen. Volgens ons ligt de oplossing

“De dienst voor alimentatie moet beter en

eff enciënter werken”

Wouter Van Besien:

in het doorgedreven werken met func-tieprofi elen en loonschalen, en hoe dui-delijker en objectiever die geformuleerd worden, hoe meer we de loonkloof kun-nen terugdringen. Het moet gaan om de functie en niet om de persoon. Bovendien moeten die functieomschrijvingen gen-derneutraal zijn, aan een meer mannelijke job mag niet meer loon vasthangen dan aan een job die meer gericht is op vrou-wen.

G-magazine: Wat vindt u over het zoge-naamde glazen plafond?Wouter Van Besien: Het glazen plafond is een onverklaarbaar fenomeen, je ziet niet waar het vandaan komt. Maar boven een bepaald niveau van loon, kom je plots enkel nog mannen tegen. Waar zijn die vrouwen dan allemaal naar toe? We heb-ben op dat vlak een belangrijke politieke overwinning behaald. Samen met sp.a en CD&V heeft Groen quota ingevoerd over het aantal vrouwen in beheerraden. Ook de overheid moet op dat vlak het goede voorbeeld geven: er is een beweging bezig naar meer vrou-wen in belang-rijke posities, maar vooral de magistratuur en diplomatie

blijft, komen die vrouwen vaak in een pre-caire situatie terecht. Daarom vinden wij bij Groen dat de dienst voor alimentatie beter

G-magazine: En wat met het verschil in loon tussen vrouwen en mannen?

Iedereen is het over eens dat je het zelfde loon moet krijgen als je hetzelfde werk doet. En dat is nu niet het geval. Alleen is het bijzonder moeilijk om te achterhalen waar dat verschil in loon vandaan komt en hoe we dat kunnen veranderen. Volgens ons ligt de oplossing

“De dienst voor alimentatie moet beter en

eff enciënter werken”

Wouter Van Besien:

de overheid moet op dat vlak het goede voorbeeld geven: er is een beweging bezig naar meer vrou-wen in belang-rijke posities, maar vooral de magistratuur en diplomatie

23

Wouter Van Besien (Bonheiden, 1 no-vember 1971) is een Belgisch politicus van de partij Groen. Sinds 25 oktober 2009 is hij voorzitter van deze partij. Van Besien is licentiaat in de sociologie en behaalde aan de Britse Universiteit van Hull de graad van master of arts in developing area studies. Hij was als jon-ge man actief binnen de Vlaamse jeugd-beweging en de Vlaamse Jeugdraad en werd in 1998 nationaal secretaris van de Chirojeugd-Vlaanderen. In 2001 ging hij aan de slag als medewerker van Agalev in Antwerpen. Hij is sinds 2006 (tot op heden) districtsschepen in zijn woonplaats Borgerhout. In mei 2008 werd hij verkozen als allereerste onder-voorzitter van Groen!, de ideologische opvolger van Agalev. In deze functie schoof hij de verzoening van economie en ecologie enerzijds en de diversiteit in de steden anderzijds als grootste uitda-gingen naar voor. Een jaar later volgde hij Mieke Vogels op als partijvoorzitter van de ecologische partij. Op 9 oktober 2010 werd hij op een statutair congres van Groen! voor vier jaar als voorzitter herverkozen. Hij staat bekend als een tegenstander van het ongenuanceerd neoliberale denken en streeft een goede verstandhouding met de vakbonden en de andere sociale partners na. Van Besien woont niet meer samen met de moeder van zijn drie kinderen.

gwiki

23

Agalev in Antwerpen. Hij is sinds 2006 (tot op heden) districtsschepen in zijn woonplaats Borgerhout. In mei 2008 werd hij verkozen als allereerste onder-voorzitter van Groen!, de ideologische opvolger van Agalev. In deze functie schoof hij de verzoening van economie en ecologie enerzijds en de diversiteit in de steden anderzijds als grootste uitda-gingen naar voor. Een jaar later volgde hij Mieke Vogels op als partijvoorzitter van de ecologische partij. Op 9 oktober 2010 werd hij op een statutair congres van Groen! voor vier jaar als voorzitter herverkozen. Hij staat bekend als een tegenstander van het ongenuanceerd neoliberale denken en streeft een goede verstandhouding met de vakbonden en de andere sociale partners na. Van Besien woont niet meer samen met de moeder van zijn drie kinderen. moeder van zijn drie kinderen.

hinken op dat vlak nog altijd achterop. Het zijn twee overheidssectoren waarin veel verdiend wordt, maar dat zijn pure man-nenbastions en daar komt weinig veran-dering in. Wij vinden dus dat de regering daar een prioriteit van mag maken, om meer vrouwen aan te trekken.

G-magazine: Naast een invloed op het loon heeft deeltijds werken ook nadeli-ge gevolgen voor je pensioen. Hoe ziet men dat bij Groen?Wouter Van Besien: We hebben met Groen sterk geprotesteerd tegen de maat-regelen van minister Van Quickenborne, waarin er twee dingen gebeurd zijn: de tijdkredieten worden verminderd in duur en de gelijkgestelde periodes verminde-ren. Als je wil dat er langer gewerkt wordt, dan moet je er ook voor zorgen dat een loopbaan combineerbaar blijft met een gezin. Het gaat hier niet alleen om de kwa-liteit van een loopbaan, maar vooral over de kwaliteit van leven. Er wordt ook vaak gezegd dat het pensioenstelsel niet meer betaalbaar zou zijn, maar dat is eigenlijk kortzichtig. Mensen die tijdkrediet opne-men, doen dat vaak om zorgtaken op zich te nemen, hetzij voor kinderen of voor bejaarde ouders of grootouders. Als die zorg niet meer kan opgenomen worden omwille van een beperking van het tijd-krediet, zal deze zorg moeten worden uit-

“Er is een beweging bezig naar meer

vrouwen in belangrijke posities, maar vooral de

magistratuur en diplomatie hinken op dat vlak nog altijd achterop”

besteed aan professionals. Dan zullen we naar meer kinderopvang en bejaardente-huizen moeten gaan, wat de overheid ook geld kost.

G-magazine: De arbeidsmarkt wordt steeds fl exibeler, waardoor de relatie tussen werk en gezin meer en meer on-der druk komt te staan. Hoe kunnen we volgens u arbeid in de toekomst beter organiseren om de druk op gezinnen te verminderen?Wouter Van Besien: Flexibiliteit hoeft in feite niet slecht te zijn. Alleen is de vraag: wie moet die fl exibiliteit tonen? Ik heb vaak de indruk dat als het de fl exibiliteit betreft voor de hoge kaders, die fl exibili-teit net in hun voordeel is. Ze kunnen thuis werken als ze dat willen en krijgen veel vrijheid om hun werktijden te bepalen. Die fl exibiliteit is op maat van de werknemer. Bij de lagere werknemers, zoals arbeiders en bedienden, is het andersom: daar gaat het om fl exibiliteit op maat van het bedrijf, met een blindheid voor de persoonlijke situatie van de werknemer. Dat is natuur-lijk geen goede zaak en daarom vinden wij ook dat fl exibiliteit een tweerichtings-verkeer moet zijn, maar met oog voor de omstandigheden van de werknemer. De werknemer moet sterk en beschermd ge-noeg zijn zodat hij niet de speelbal wordt van de werkgever.

■

loopbaan combineerbaar blijft met een gezin. Het gaat hier niet alleen om de kwa-liteit van een loopbaan, maar vooral over de kwaliteit van leven. Er wordt ook vaak gezegd dat het pensioenstelsel niet meer betaalbaar zou zijn, maar dat is eigenlijk kortzichtig. Mensen die tijdkrediet opne-men, doen dat vaak om zorgtaken op zich te nemen, hetzij voor kinderen of voor bejaarde ouders of grootouders. Als die zorg niet meer kan opgenomen worden omwille van een beperking van het tijd-krediet, zal deze zorg moeten worden uit-

Interviewers: Arnaud Stas en Marijke Schurgers

Fotograaf: Jürgen Doom

De G in G-magazine verwijst naar gender, een begrip dat de gedrags- en identiteitsverschillen tussen mannen en vrouwen duidt. G-magazine is een roldoorbrekend magazine dat jou confronteert met het doorbreken van stereotiepe denkbeelden over mannen en vrouwen én de typische mannen- en vrouwenrollen relativeert.

Dit niet-commercieel magazine werd gerealiseerd door

COLOFON | maart 2012 | nr 3Hoofdredactie: Ilke Jaspers Eindredactie: Filip Bellemans Artdirector: Johan Van Baelen Fotografen: Rob Stevens | Michael De Lausnay | Jürgen DoomWebsite: Artprotect.beVormgeving en druk: Gevaert Graphics | Gevaert Printing Verantwoordelijke Uitgever: Dominique Leyon Wettelijk Depotnummer: D/2012/0780/26Redactieadres: Haachtsesteenweg 579 | 1031 Brussel |

www.g-magazine.be

Hoe ver moet jij gaanom evenveel te verdienen alseen man?

�iki