PEK

ING

- M

AA

RT 2

013

Schaatsen op HouhaiUBI GALLERYDE WERKKAMER VAN PATRICK DE VRIESChinezen op vakantie in NederlandProgramma Kroningsdag

Elke maand houdt De Nederlandse Vereniging een aantal activitei-ten. Kom een keer kijken en doe mee!

De Nederlandse borrelDe Nederlandse Vereniging houdt elke eerste vrijdag van demaand een borrel in Nearby The Tree. Vanaf 19.00 uur is het elke maand gezellig druk. Kom na je werk of wanneer de kinderen in bed liggen even bijkletsen.

De Nederlandse lunchElke derde donderdag van de maand is er de Nederlandselunch. Elke maand wordt gezocht naar een nieuwe, verrassendelocatie ergens in Peking. De Nederlandse lunch is eengoede gelegenheid om elkaar te leren kennen en om nieuwerestaurants te ontdekken. Kijk op de website www.nvpeking.com voor de eerstvolgende lunch.

De Nederlandse boekenclubIedere maand bespreekt De Nederlandse boekenclub een boek.De boekenclub kan nog nieuwe leden gebruiken. Opgeven kanbij Kim van Rijssen: k.v.rijssen@hotmail.com

KlaverjassenElke dinsdagavond kunt u klaverjassen in Nearby The Tree.Loop binnen om een kaartje te leggen met andere Nederlanders.

WebsiteDe laatste informatie vindt u op onze website. Kijk regelmatig op www.nvpeking.com! Hier kunt u zich ook aanmelden voor de nieuwsbrief van de Nederlandse Vereniging.

Agenda van acitivteiten30 april: KroningsfeestCheck de website www.nvpeking.com voor de laatste informatie en aankondiging van andere activiteiten.

De Leeuw is het blad van, voor en door leden van de Nederlandse Vereniging te Peking. De Leeuw wordt gevuld met artikelen die in de meest brede zin interessant zijn voor Nederlanders in Peking. Bijdragen zijn van harte welkom. De redactie houdt zich het recht voor om bijdragen naar eigen inzicht en zonder opgave van reden te redige-ren, in te korten, door te schuiven naar een volgend nummer of in zijn geheel niet te plaatsen.

AbonnementenAlle betalende leden van de Nederlandse Vereniging te Peking krijgen de Leeuw automatisch toe-gestuurd. Downloaden kan ook, kijk dan voor meer informatie op www.nvpeking.com

RedactieJudith van de BovenkampEugene BratInge JansenHenk van MourikMargot StroekenMarcel Vink

Bijdrages van:Alex van EgmondIrene HansePieter KersemakersRob KorfageAnton LustigPaul MengelbergHeleen Sizoo

Adres redactienvpeking.org@gmail.com

Ontwerp voorkantOscar Venhuis

AgendA & Activiteiten colofon

Lidmaatschap van de NVPLidmaatschap van de NVP loopt van september tot juli. Alleenstaanden betalen 400RMB, gezinnen betalen 600RMB, studenten 100RMB. Via www.nvpeking.com kunt u zich aanmelden als lid.

maart 2013 - 3 -

de leeuw13e jAArgAng - nr 3 -

wo

or

d v

An

de

vo

or

zitt

er

Beste mede-NVP’ers

De eerste helft van ons verenigingsjaar zit er alweer op. We hebben al heel wat leuke activiteiten gehad. Als bestuur hebben we besloten ons extra in te zetten voor zogenaamde familie-evenementen. In deze events willen we graag de familie centraal stellen zodat we beter kunnen voldoen aan de behoefte van de leden. Zo denken we aan sportactiviteiten, maar we willen bijvoorbeeld ook actiever aandacht geven aan Nederlandse culturele activi-teiten in Beijing.

Verder staat onze een bijzondere viering van Koninginnedag, namelijk de laatste, te wachten. In stijl zullen we dit jaar afscheid nemen van de Koningin en onze nieuwe Koning een warm welkom heten. Meer informa-tie over deze bijzondere dag volgt snel. Maar schrijf 30 april alvast in uw agenda! Het belooft een bijzondere dag te worden!

Verder is het belangrijk te vermelden dat onze oude website gehackt is. Daarom staat deze nog steeds online met zeer oude content. We werken er hard aan om deze content offline te krijgen. Daarom kijkt u vooral op onze website www.nvpeking.com waar regelmatig updates worden gegeven over onze activiteiten. Ook sturen we regelmatig, zo’n 2 keer maand, NVP-nieuwsbrieven uit. Mocht u deze niet ontvangen, kijkt u eens in uw spam-box of ze daar wellicht in terecht komen. Is dat niet zo, stuur ons dan een mail. Ook hebben we een Facebook-pagina en een Linkedin-groep. Word daar ook lid van!

Ik hoop jullie snel weer te zien!

Veel plezier bij het lezen van deze Leeuw!

Namens het bestuur 2012 – 2013

Hayo de Feijter - Voorzitter

mAArt 2013

- 4 - maart 2013

inhoudsopgAve

De eerste Leeuw van 2013 staat weer boordevol interessante verhalen van Nederlanders in Beijing en ande-re boeiende onderwerpen. Zo nemen we een kijkje in de werkkamer van Patrick de Vries (Hoofd Pers- en Culturele Zaken op de ambassade) en leven we mee met de zwangerschap van Heleen Sizoo.

Maar ook kijken we terug op het schaatsfestijn Dutch Open Beijing, blikken we vooruit op Koninginnedag, en brengen we een interview met Eddy Yang van het Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen. Verder een interview met parkeermanager en aanbieder van expat-tv Ruud van Winden, en met Machtelt Schelling van Ubi Gallery.

Uiteraard ontbreekt ook De Lange Man niet, en zijn er enkele boekenrecensies. Plus nog veel meer! Kortom, genoeg leesvoer nu de warmere dagen langzaaam weer dichterbij komen.Veel leesplezier!

Eugene, Henk, Inge, Judith, Marcel en Margot

vAn de redActie

smog in Beijing

Schaatsen op Houhai . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5Programma Kroningsdag . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8Ruud van Winden, Expat TV . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10De werkkamer van Patrick de Vries . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12Chinese toeristen in Nederland . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14Lost in Thailand - filmrecensie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 165 boeken over China voor beginners . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18De Lange Man . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19Ubi Gallery . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20Leraren op bezoek in China. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23Baby’s, nagellak en magnetrons . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26Zaiwaland. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30Wij zijn geland - Vragenvuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32Dokter Pieters blik op Beijing . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34Achterob. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35

maart 2013 - 5 -

Beijing dutch open 2013 schAAtsen op houhAi

Op zondag 13 januari is weer het jaarlijkse schaatsevenement op het Houhai-meer gehouden. De avond voor de wedstrijd steeg de smog-index tot ongeëvenaarde hoogte en de stank was niet te harden. Je ver-bleef echt niet voor je plezier buiten. De hoop dat er een windje op zou steken was nog nooit zo groot geweest. De eerste afmeldingen voor het schaatsfestijn waren al binnen.

Gelukkig was het de volgende ochtend een stuk beter. Hoewel de smog-index nog boven de 300 aangaf was het wel duidelijk dat deze een snel dalende lijn aangaf

DoorgaanWe besloten als bestuur dat we het evenement gewoon maar door moesten laten gaan, desnoods zonder te schaatsen. Er was tenslotte 30 liter verse erwtensoep gemaakt, en zo’n hoeveelheid krijg je niet zo makkelijk in je diepvriezertje gepropt. Dus op naar de Zoom Bar waar de pannen snel op het fornuis stonden die na wat ‘opstartproblemen’ met de gastoevoer langzaam opgewarmd konden wor-den.

KinderwedstrijdOm half 1 stonden er toch 5 stoere kids op het ijs die de mindere omstandigheden trotseerden en aan de wedstrijd begonnen.

Stijn was de winnaar en werd na de wedstrijd door een heuse reporter van het Radio 1 Journaal geïnterviewd. Behalve de radio was ook de Nederlandse TV vertegenwoordigd en werden er de nodige opnames gemaakt voor het programma “TV MAX”.

Interview voor Radio 1 Journaal.

- 6 - maart 2013

Mannen aan de startNa de nodige uitleg door de scheidsrechter en onze voorzitter stonden de mannen klaar voor de start. Bastiaan was er weer om zijn titel te verdedigen en hij spurtte weg. Na de eerste ronde was er al een flink gat tussen hem en de nummer 2 gevallen en dit gat werd gedurende de 5 rondes alleen maar groter en groter. Het was niet verbazingwekkend dat hij wederom de eerste prijs in de wacht kon sle-pen. Ook Bastiaan werd na afloop uitgebreid door de pers geïnterviewd.

ErwtensoepVanwege de smog is men niet heel lang op het ijs gebleven. Al snel liep de Zoom bar weer vol alwaar de erwtensoep al dampend stond te wach-ten. Deze vond gretig aftrek en al gauw was de eer-ste pan leeg. De broodjes rookworst (voor diegenen die geen erwtensoep lusten) vielen ook bij de soep-eters in de smaak en waren al snel op. Toen was het tijd voor de prijsuitreiking. Zoals hiervoor al gemeld was de hoofdprijs en natuurlijk de medaille bij de kids voor Stijn Lek, maar ook voor de andere 4 bikkels was er een kleinigheidje.

Niet alleen de Nederlanders waren op het ijs te vinden, ook de Chinezen gleden hun baantjes.

maart 2013 - 7 -

MedaillesBij de heren kreeg Bastiaan weer zijn medaille omgehangen en kon hij de wisselbeker weer mee naar huis nemen. De fles Berenburg die hem ten deel viel werd met de nodige aanwezigen gedeeld.

Na de prijsuitreiking was er voor de liefhebbers nog een lekker glas glühwein.

Ondanks de smog is het weer een heel gezellig oer-Hollands evenement geweest. Volgend jaar weer!

Irene Hanse

De winnaar Stijn Lek krijgt zijn medaille. Een medaille, wisselbeker en fles Berenburg.

- 8 - maart 2013

nieuws vAn de AmBAssAdedinsdAg 30 April: kroningsdAg

Volg de gebeurtenissen in Amsterdam samen met de Nederlandse gemeenschap in Peking!

Elk jaar organiseren de ambassade, de Nederlandse Vereniging en de ´Nederlandse School’ (Stichting De Rode Leeuw) in Peking een aan-tal activiteiten rondom Koninginnedag. Met de abdicatie van Koningin Beatrix en de inhuldiging van Prins Willem-Alexander op 30 april wordt Koninginnedag dit jaar extra bijzonder. Op de ambassade viert u Koninginnedag samen met de Nederlandse gemeenschap en kijkt u naar het officiële programma in Amsterdam.

ProgrammaHet programma bestaat uit drie onderdelen. In de middag vindt er enerzijds een markt plaats voor de Nederlandse kinderen, anderzijds is er een gesloten receptie voor genodigden van de ambassade en het Nederlandse bedrijfsleven. In de avond organiseert de Nederlandse ver-eniging een feest dat toegankelijk is voor alle Nederlanders.

14:00 – 16:00 Kindermarkt15:30 – 17:30 Receptie voor genodigden17:30 – 19:30 Pauze; Ambassade gesloten voor publiek19:30 - 01:00 Avondprogramma en feestTijdens het hele programma kunt u op grote schermen kijken naar de verslaglegging door de NOS van de gebeurtenissen in Amsterdam.

AanmeldenU kunt zich vanaf 1 april online aanmelden voor de kindermarkt en het avondprogramma. Houdt u de website van de Nederlandse ambas-sade (www.hollandinchina.org) in de gaten voor het laatste nieuws.

De Koninginnedagviering wordt mede mogelijk gemaakt door het Nederlandse bedrijfsleven in China.

maart 2013 - 9 -

kinderkroningsmiddAg 30 April Bij de rode leeuw op de AmBAssAde

Check de website www.derodeleeuw.org

voor het kinderprogramma!

De Rode Leeuw heeft ook dit voorjaar kinderboekenschrijvers naar Beijing gehaald. Op 9 en 10 april bezoeken de schrijvers Hans en Monique Hagen de Nederlandse klas! Hun bezoek wordt afgesloten met

een vertelvoorstelling!

waar: WAB - High School Amphit theaterwanneer: donderdag 11 april 18.15 uur

voor wie: kinderen van 5 tot 15 jaar en hun ouders

aanmelden via kinderactiviteit@derodeleeuw.org

donderdAg 11 April 18.15 uurkinder-vertelvoorstelling

hAns en monique hAgen

- 10 - maart 2013

Vervelend voor wie dagelijks in de onmetelijke files staat, maar het gaf Van Winden ook het eerste aanzetje tot zijn huidige baan. Want al die heilige koeien moeten toch ergens worden neergezet als de worsteling om thuis te komen of het winkelcentrum te bereiken weer is volbracht. En om nou te zeggen dat de hoofdstedelijke parkeergarages uitnodigen...

Donkere parkeergarages,,Het ontbreekt aan service, in allerlei opzichten”, zegt de Zuid-Hollander, die met zijn eerste baan in

ICT voor een telecommunicatiebedrijf via Zweden in de Volksrepubliek kwam. ,,De gemiddelde par-keergarage in China is donker, heeft geen beweg-wijzering en al helemaal geen lift. Er ligt vaak ook veel rotzooi overal. Kortom, mensen hebben er geen goed gevoel bij en krijgen dat ook niet.”

Een waarheid als een koe. Veruit de meeste par-keergarages bezitten bovendien geen betaalauto-maat. Wie weer naar buiten wil, rekent over het algemeen contant af met een oudere Chinees in een groene dikke legerjas. China ontwikkelt zich razendsnel, maar onder de grond lijkt de tijd stil te staan.

Concept naar Westers voorbeeldVoor de Nederlander reden om zich als zelfstandig operator te richten op parkeermanagement (www.p-space.com) en een concept naar westers voorbeeld uit te dokteren dat tot verbetering kan leiden. ,,Toen ik in Nederland was ben ik ook in veel garages geweest om zelf te ervaren hoe ze het daar aanpakken – want van origine ben ik geen kenner. Dan merk je toch wel dat dit goed is geregeld. Licht is zo enorm belangrijk, niet alleen om goed zicht te hebben, maar ook om een veili-ger gevoel te creëren en een zachtere atmosfeer. Duidelijke pijlen zijn ook cruciaal, zodat mensen makkelijk en snel de garage weer kunnen verlaten.”

En, voegt hij eraan toe, een efficiënt gebruik van de ruimte is ook van eminent belang. ,,Je ziet nu vaak dat in woonwijken en zeker bij winkelcentra, parkeerplaatsen voor een specifiek persoon zijn. Dat houdt soms in dat veel mensen een parkeerplek zoeken, maar ondanks allemaal lege vakken hun auto nergens kunnen neerzetten. Kan natuurlijk beter. Maar wel op een goede manier, en niet zoals

ruud vAn winden, niet Alleen ‘pArkeermAnAger’ mAAr ook

expert in expAt-tvHij is nog geen 40, maar desondanks kan Ruud van Winden als een China-veteraan worden beschouwd. De Honselersdijker woont al sinds 1998 in China, toen er in Beijing nog maar 200.000 auto’s rondreden. Dat zijn er inmiddels, anderhalf decennium later, ruim 5 miljoen.

Ruud en Eryn

maart 2013 - 11 -

sommige Chinezen doen: stiekem de privéparkeer-plekken toch aanbieden en hopen dat de eigenaar niet plots onverwachts terugkomt en erachter komt dat zijn stek bezet is.”

Expat-televisieHet is niet het enige wat hij in China doet. Ruud, getrouwd met Eryn die sommigen misschien wel kennen als Parents Relations Officer bij YCIS, heeft al een rits aan projecten aangepakt, in de tijd dat hij in Shanghai en Beijing woonde – nadat hij vanwege studie ook al in Amerika en Thailand zat. Hij heeft zich nu ook met een zakenpartner gestort op expat-televisie, via zijn onderneming TV4xpats (www.tv4xpats.nl).

Voor een vast bedrag per maand (35 euro) onbe-perkt ‘live’ televisie kunnen kijken, van de publie-ke zenders tot alle commerciële kanalen. Sport, nieuws, soaps, actualiteit en spelprogramma’s zoals het in het vaderland, op hetzelfde moment, ook te zien is. Zonder de beperkingen van websites als Uitzending Gemist, waar het aanbod allerminst volledig is en vaak moeilijk doorkomt vanwege internetproblemen.

SlingboxIn de meeste gevallen maken expats gebruik van een slingbox die in Nederland moet worden aange-sloten, vaak bij familie of vrienden, maar daar zit het risico aan vast dat het enorm lastig kan zijn om op afstand problemen op te lossen.

,,Wij hosten de slingboxen daarom zelf”, zegt Van Winden. ,,We zorgen er ook voor dat alles bij de mensen in China goed wordt aangesloten, en als er een probleem is, kunnen we dat meteen aanpakken. We werken al wereldwijd met dit concept, hebben bijvoorbeeld ook klanten op Cyprus en in Dubai bijvoorbeeld. En potentiële klanten kunnen eerst een testaccount krijgen zodat ze een maand kunnen bekijken of het ze bevalt.”

Wie dus ook probleemloos wil genieten van Nederlandse tv en niets wil missen van De Wereld Draait door, Eredivisie Live en Ik Houd van Holland, kan zich wenden tot Ruud via de website: www.tv4xpats.nl.

Marcel Vink

- 12 - maart 2013

de werkkAmer vAn pAtrick de vries

In de rubriek ‘De werkkamer van...’ maken we kennis met de medewerkers van de Nederlandse ambas-sade in Beijing. Wie werkt waar en waarom. Patrick is sinds augustus in Beijing en vertelt over zijn werk als hoofd Pers en Culturele Zaken.

Het is een wat grote overgang van een tafel met zes Amerikaanse militaire generaals in de Afghaanse hoofdstad Kaboel – ‘I just like the fighting, Patrick’ - naar een modeshow van een Nederlands-Chinese ontwerper in Peking – ‘Ik ontwerp echt mooie kleding, Patrick’ - maar dat is tegelijk de charme van het vak diplomatie.Tja, de werkkamer. Ik moet bekennen dat ik er het liefst op uitga. Deze week sprak ik met de Chinese voetbalbond over de aankomende vriendschappe-lijke interland tussen Nederland en China en alle commerciële en maatschappelijke evenementen daar omheen. Ik heb reislustige ouders, dus van jongs af aan bezochten we vele uithoeken en wat blijft het toch wonderlijk dat overal ter wereld en met wie je ook praat er geen betere ijsbreker is dan simpelweg zeggen I’m from Holland; you know Cruijff, Gullit en Van Basten?.

Daarna moest ik naar Shenzhen om met een Chinese staatsonderneming te praten over spon-soring en cultuur. In plaats van een advertentie in de krant kiest deze onderneming ervoor musea en

kunstdistricten te ontwikkelen teneinde de PR te bevorderen. In deze musea plaatsen zij onder ande-re Nederlandse tentoonstellingen. Ook bouwen ze het nieuwe China in Shenzhen: een Zwitsers dorps-hotel in de heuvels; een Spaans zandstrandhotel en een Venetiaans hotel inclusief gondels, volledig nagebootst en met Chinees personeel in lederhosen. Dat had Deng Xiaoping misschien niet voorzien toen hij in het Zuiden met markteconomie wilde experimenteren. De overheid laat de kunstenaars hier meer vrije ruimte. De curator bevestigde dat het schilderij van twee naakte kussende vrouwen ‘waarschijnlijk niet in Peking komt te hangen’.

Door naar Guangzhou, Hong Kong en Shanghai om met de creatieve industrie (design, architec-tuur) te spreken. Tussen september en december worden er in deze steden internationale ‘Design Weeks’ georganiseerd. Ook Peking heeft er een en dit jaar is Amsterdam ‘guest city’. De gedachte is om Nederland met een herkenbaar concept in alle steden te presenteren, waarbij een verband wordt gelegd tussen design en architectuur en sociale

maart 2013 - 13 -

kwesties zoals verstedelijking: variërend van het ontwerp van verkeersborden tot groene wonin-gen, sociale woningbouw en ‘smart highways’ die zelf elektriciteit opwekken. Geweldig om met de Nederlandse vrije ondernemers en geesten te brainstormen. Ik mag graag romantiseren over deze designers en architecten die tien jaar geleden met rugzak in China aankwamen en nu grote onderne-mingen met Chinese architecten leiden. Schuurt een beetje met het pak en de das.

Ik spreek ook veel met academies over lange-termijnsamenwerking met Nederlandse academies en conservatoria. Daarbij valt op dat op het gebied van klassieke muziek de Chinese studenten hun Nederlandse tijdgenoten soms al voorbij zijn, ter-wijl bij dans en design er nog een gat bestaat. Dat zit ‘m vooral in de onwennigheid om buiten de geëffende paden te denken, zo heb ik me laten ver-

tellen.Concurrentie op de Chinese markt wordt wel steeds groter. We spreken daarom ook meer en meer over ‘Holland branding’ en publieksdiplomatie - hoe verkoop je Nederland en hoe beïnvloeden we dis-cussies op voor Nederland belangrijke terreinen als water, voedselveiligheid en internationaal recht. Zeg maar Nederland voorbij de tulp, de molen en Cruijff.

Komende week hopen we het contract met Youku over het eerste Nederlandse online filmfestival te sluiten: drie maanden Nederlandse film en docu-mentaire door heel China – van ‘Komt een vrouw bij de dokter’ tot ‘Het paard van sinterklaas’ en ‘Daar hoorden zij engelen zingen’.

Dan toch de werkkamer. De gebruikelijke kinder-fotootjes; veel papier (om te schuiven!) en altijd wereldkaarten. Eentje met China als middelpunt - Zhongguo! En natuurlijk het Chinese taallesboek, dat helaas te weinig mee naar huis gaat. Toen wij in Amerika woonden geloofde ons 4-jarige zoontje er heilig in dat als je maar lang genoeg Nederlands bleef praten de rest van de Amerikaanse klas ook wel Nederlands zou leren. Dat wordt mijn terugval-optie hier!

Patrick de Vries

In Kaboel met kogelvrijvest over straat.

- 14 - maart 2013

chinese toeristen nAAr nederlAndEr is heel wat veranderd in het Chinese toerisme sinds Eddie Yang, directeur Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen (NBTC), in de reisbranche werkt. “Toen ik in 1987 begon met werken, was er bij wijze van spreken één vlucht naar Europa per dag vanaf Beijing.” Met de groei van de Chinese eco-nomie neemt echter ook het aantal Chinese toeristen enorm toe.

Hier in Beijing kom je vaak afbeeldingen van de Eiffeltoren en advertenties voor Londen tegen. De redactie van De Leeuw vroeg zich af hoe het eigenlijk zit met Chinees toerisme naar Nederland. Komen er ook steeds meer Chinezen naar ons koude kikkerlandje, of reizen ze vooral naar de grotere landen?

We vragen het Eddie Yang. Hij is Chinees, maar werkt al sinds 1996 veel met Nederlanders. Eerst via KLM, maar sinds 2004 als directeur van het Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen (NBTC) in Beijing. Dit Bureau promoot toerisme naar Nederland. Yang heeft de cijfers paraat. “Het aantal Chinese bezoekers aan Nederland groeit jaarlijks met 15-20 procent. Per jaar bezoeken nu ruim 200.000 Chinezen ‘helan’. Van hen is onge-veer de helft toerist en de andere helft zakenreizi-ger.

Nederland behoort niet bij de meest bezochte Europese bestemmingen voor Chinese toeristen; dat zijn Frankrijk, Italië en Zwitserland. Maar een bezoek aan deze drie landen wordt, zeker in de lente, steeds vaker gecombineerd met een bezoek aan de Hollandse bollenvelden. De Keukenhof staat met stip bovenaan de lijst van Nederlandse attracties voor Chinezen, ‘The most beautiful spring garden in the world’ zoals het NBTC het hier promoot.

Nederland heeft natuurlijk meer te bieden dan tulpen en klompen. Sinds vorig jaar probeert het NBTC Nederland ook op de kaart te zetten als zomerse familiebestemming. Chinese ouders vin-den educatie erg belangrijk en Nederland heeft veel te bieden op het gebied van kunsteducatie. Kinderen kunnen in de Nederlandse musea kennis-maken met wereldberoemde schilders als Johannes Vermeer en Vincent van Gogh. Een van de plek-ken die hiervan profiteert is het Krőller-Műller Museum. Meer leren over de schilderijen van Van Gogh en fietsen door de natuur van het ‘Van Gogh Bos’ zoals Nationaal Park De Hoge Veluwe in het Chinees heet, is een excursie die veel Chinese gezinnen aanspreekt. En de Efteling? Daar gaan Chinezen niet heen. Voor pretparken hoeven ze niet helemaal naar Europa te reizen.

Behalve de bollenvelden bewonderen en cultuur snuiven, winkelen Chinese toeristen ook graag tijdens hun vakantie. Ze behoren bij de meest spenderende nationaliteiten en geven per trip zo’n 300 euro per persoon per dag uit aan shoppen. De Bijenkorf in Amsterdam heeft inmiddels Chinees sprekend personeel in dienst om de bezoekers uit ‘Zhongguo’ te assisteren. Ook de Designer Outlet in Roermond ontvangt steeds meer Chinese gasten. Verder kopen de Chinezen graag diamanten tijdens hun bezoek aan Amsterdam.

Yang ziet een duidelijke verschuiving van het soort reis dat Chinezen boeken naar Europa. Waar het vijf jaar geleden vooral ‘10 steden in 10 dagen’-reizen waren, worden deze nu nog voornamelijk geboekt door Chinezen uit de derde en vierde ‘tier-steden’ (provinciesteden met zo’n 1-5 mil-joen inwoners). Chinezen uit de eerste en tweede

maart 2013 - 15 -

tier (zoals Beijing, Hangzhou) kunnen het zich veroorloven om vaker op reis te gaan en laten hun bezoeken steeds meer aansluiten bij hun individu-ele interesses. Een verschuiving van ‘I was here’-sightseeing naar meer ruimte voor ontspanning. Er zijn ook steeds meer reizen waarbij niet alle dagen zijn volgepland met excursies, maar mensen meer tijd hebben om zelf rond te kijken. Yang ziet ook een toename van individuele reizigers, met name pas afgestudeerden die zich in het Engels kunnen redden en al backpackend door Europa trekken.Nederlanders die in China wonen zouden zich volgens Yang nog meer als ‘ambassadeur’ kunnen opstellen, het mooie van Nederland benadrukkend in hun contacten met Chinezen. Ook deelname van in Beijing wonende Nederlanders aan activiteiten met Chinese touroperators, zoals fietsexcursies in de buitenwijken, zou hij verwelkomen.

Wat vindt Yang zelf het mooist aan Nederland? “Lastige vraag. Naast de vlakke Hollandse land-schappen en de molens van Kinderdijk zijn dat toch de Nederlanders zelf. Ik houd van hun open-heid, gastvrijheid en recht-door-zeeheid.”

Meer lezen over Chinese toeristen in Nederland? Zie http://www.nbtc.nl/nl/Homepage/landennet-werk/landennetwerk/China.htm en de daar genoem-de “market scan China.”

Margot Stroeken

Bijzondere feiten en weetjes:

• Aantal binnenlandse toeristische trips in China: 2,1 miljard

• Aantal Chinese toeristen in het buitenland: 56 miljoen (maar hiervan gaat 70% naar Hong Kong en Macau)

• Chinese reizigers in Nederland: ruim 200.000, van wie 100.000 als toerist (verge-lijk: uit Duitsland komen jaarlijks 3 miljoen toeristen naar Nederland).

• Duur van bezoek: 1,7 nachten

• Mening Chinezen over Europa en Europeanen: -positief: artistiek, elegant en rijk in historie -negatief: langzaam, conservatief en arro-gant

- 16 - maart 2013

minimAAl Budget, mAximAAl impAct‘lost in thAilAnd’ 人在囧途之泰囧 ren zAi jiongtu zhi tAi jiong

Toen vorig jaar op 12 december de low budget komedie ‘Lost in Thailand’ van regisseur Xu Zheng in pre-mière ging, wees niets erop dat deze film binnen korte tijd de bioscoophit van China zou worden. Inmiddels is er ruim 200 miljoen dollar binnen geharkt en jubelt de Chinese filmwereld al van een revelatie: de lokale cinema gaat Hollywood verslaan. Grote vraag blijft natuurlijk of deze komedie het lachen waard is voor de niet-Chinese kijker.VerschillenInternationaal gezien verschilt humor van land tot land. Als Nederlanders kijken we met bewonde-ring op naar de Britse iconen van de lach zoals het Monty Python team en verachten we onze Oosterburen juist vanwege het vermeende ontbre-ken van enig gevoel voor humor. Andersom erva-ren Duitsers en Britten de Nederlandse humor als te platvloers en te bot. Als de verschillen in Europa al zo groot zijn, dan ziet het er slecht uit voor de Chinese komedie om door te breken.

BevestigingDeze vrees wordt bevestigd door grappen die op de website ‘Chinasmack’ circuleren. Een voorbeeld: ‘Vandaag tijdens het avondeten vroeg ik mijn broertje en zusje naar hun schoolresultaten. Mijn zusje zei zonder omwegen: “Ik geef niets meer om mijn cijfers. Ik wil alleen maar een goede man trouwen in de toekomst.” Mijn broertje trok zijn wenkbrauwen op en zei: “Ik geef ook weinig om mijn cijfers. Als ik maar nooit een vrouw als mijn zus trouw, dan is het ok.”’

TwistBovenstaande grap is nu niet bepaald het toppunt van de geestigheid, althans naar mijn idee. Sinds de tweede klas van de kleuterschool heb ik niet meer zo’n grap gehoord en dat is lang geleden. Na het bekijken van meer voorbeelden op de website ‘Chinasmack’ (twee keer per maand wordt er een selectie van internetgrappen geplaatst) kon ik con-

cluderen dat Chinezen over het algemeen geen clou gebruiken of een twist aan hun grap toevoegen.

VerhaalHoe het ook zij, ik moet hier ‘Lost in Thailand’ bespreken. Deze komedie speelt zich voor het grootste gedeelte af in Thailand en vertelt het ver-haal van een geldbewuste zakenman, gespeeld door regisseur Xu Zheng zelf, die een uitvinding doet waarmee hij benzine goedkoper kan maken en dus gigantische winsten binnen handbereik heeft. In Thailand zal hij het patent moeten veilig stellen, waarbij hij wordt belaagd door zijn zakelijke rivaal Bo. Gedurende zijn verblijf in Thailand krijgt hij ook nog gezelschap van Baobao, een vrije, onbe-zonnen tegenpool.

RammelenHet plot om zijn patent in Thailand veilig te stel-len, was mij pas duidelijk op driekwart van de film. Daarmee is gelijk een minpuntje aan de komedie gesignaleerd: het script rammelt af en toe. Het gegeven om een vrolijke hippie tegenover een geldbeluste zakenman te zetten, is briljant en gezien de huidige, maatschappelijke veranderingen waarin China zit ook heel relevant, maar het komt soms niet uit de verf. Het is te danken aan de snelle opeenvolging van scènes én het energieke acteer-werk van de hoofdrolspelers dat de film bij elkaar wordt gehouden.

maart 2013 - 17 -

BaobaoVooral het acteerwerk van Baobao, gespeeld door Wang Bao Qiang, is geweldig. In het begin van de film haat je zijn nadrukkelijke en naïeve aanwezig-heid, maar als ten slotte de film eindigt, dan kun je geen afscheid meer van hem nemen. Overigens laat actrice Fan Bingbing zich ook nog even zien in deze ‘slechts’ twee miljoen dollar kostende kome-die. Veel waar voor weinig geld dus en dat schijnt voor de Chinese filmindustrie een unicum te zijn. Maar hoe zit het met het haha-gehalte?

LadyboyKomische situaties zitten er genoeg in ‘Lost in Thailand’, zoals wanneer Xu in Bangkok onder het krakende bed belandt van een westerling met twee

hoeren en Bao een mannelijke gast moet masseren. Overigens zijn de toespelingen op (homo)seks en ‘ladyboys’ tijdens die scènes niet van de lucht, hoe-wel er geen ladyboy of erotiek te zien is. Op mij kwam het wat matigjes over, dus ik stelde mij voor dat dit voor een Amerikaan wellicht om te lachen en te brullen was.

KloofDe wens is de vader van de gedachte: ‘Lost in Thailand’ kwam in februari ook in de Verenigde Staten uit, maar slechts 29 van de 5000 cinema’s in het land vertoonden de komedie. De distribu-teur meende dat de culturele kloof te groot was en besteedde daarnaast weinig aandacht aan de marketing. Gevolg was dat de film bij lange na niet hetzelfde aantal bezoekers trok als in de Volksrepubliek. Ergens is dat jammer, want hoewel ‘Lost in Thailand’ geen meesterwerk is, kan het zeker de wereldburger een komisch avondje bezor-gen.

Alex van Egmond

- 18 - maart 2013

1. De toekomstWhen China Rules The World- Martin Jacques (2e editie 2012)De toekomst van China in economisch en cultu-reel perspectief. Jacques geeft meer inzicht in de Chinese manier van denken en hoe de cultuur ook het denken over de economische ontwikkeling en de rol van China in Azië en de wereld beïnvloedt. Hij geeft indrukwekkende cijfers van de ontwikke-ling van de Chinese economie en de korte termijn waarop deze de Amerikaanse gaat overnemen, maar plaatst er ook kanttekeningen bij. Na pagina 350 begint hij zich wel een beetje te herhalen. Voor degenen die weinig tijd hebben, zie zijn TED Talk van 15 minuten op www.ted.com.

2. Moderne geschiedenisOn China- Henry Kissinger (2011) (vertaald als Over China)De Amerikaanse oud-minister van Buitenlandse Zaken beschrijft de geschiedenis van China en de betrekkingen met het Westen en de Verenigde Staten vanaf de 19e eeuw. Bijzonder zijn de inkijkjes in de historische gesprekken van hem en Amerikaanse president Nixon met Mao Zedong, die toen al in hele slechte gezondheid was.

3. Milieu When a Billion Chinese Jump: How China Will Save Mankind- Or Destroy It- Jonathan Watts (2010)Waar komen de smog en de vervuilde rivieren van-daan? Wat is de prijs die het Chinese milieu moet betalen voor de economische ontwikkeling? De Chinezen proberen de natuur naar hun hand te zet-ten, vooral sinds de jaren 50. Watts reist door heel China en beschrijft wat hij er aantreft, van wolken-jaagteams om regen te bevorderen tot gekloonde

populieren. Geen boek om vrolijk van te worden maar zeer vlot geschreven.

4. Taal op botjesOracle Bones, A Journey though Time in China (vertaald als Orakelbeenderen)- Peter Hessler (2007) Het moderne China in de context van de ontwik-keling van de Chinese taal. Hessler beschrijft het leven van zijn Chinese vrienden en oud-studenten en geeft en passant ook meer uitleg over het ont-staan van de Chinese taal en over de strijd van de Oeigoeren in Xinjiang. Ook zijn andere boeken Country Driving (hilarisch verslag van zijn pogin-gen om een Chinees rijbewijs te halen en het ver-

keer in Beijing en omgeving te doorstaan) en River Town (over zijn ervaringen als leraar Engels in de provincie) zijn de moeite waard.

5. Kijken, kijken en ook kopenAs China Goes, So Goes the World- Karl Gerth (2011)De tijden van Deng Xiaoping, waarin de Chinese droom een fiets, een radio en een horloge omvatte, zijn voorbij. Nu zijn het auto’s, appartementen en luxeproducten waar de Chinezen ’s nachts van wakker liggen. Waar in de jaren ’80 sommigen economen dachten dat China de eerste moderne economie zonder auto’s kon worden, beschrijft dit boek de doelbewuste strategie van de regering om de binnenlandse vraag te stimuleren. Het biedt een antwoord op de vraag waarom hier in Beijing zoveel Starbucks en McDonalds te vinden zijn.

Margot Stroeken

5 Boeken over chinA voor BeginnersElke dag komen er nieuwe boeken uit over China. Maar welke zijn de moeite waard om te lezen? Hierbij een overzicht van vijf non-fictie boeken uit de afgelopen jaren die een inkijk bieden in het China van van-daag. Ondanks de toenemende aandacht voor China in Nederland, zijn lang niet alle boeken vertaald in het Nederlands.

maart 2013 - 19 -

De Lange Man bezocht in zijn klerenkast de in de loop der jaren opgebouwde verzameling Oranje requisieten. Er waren opblaashoedjes in de nationale kleuren, een paar Unox-wanten, een frivole oranje boa en een paar klompen, ooit te klein aangeschaft. Er waren Heineken T-shirts, en ook een oranje das met vrolijke leeuwtjes. Maar niets passends om te dragen bij de inauguratie van een kersverse Koning, zuchtte De Lange Man bin-nenshoofds en hij besloot een kuierrondje te maken over de grachten om zijn gedachten te ordenen. Het nevelde vroeg, de burgers hadden zich teruggetrokken voor hun beeldbuizen en blauw flikkerend licht kwam door de ramen en verlichtte het pad van De Lange Man tot aan de stamkroeg.

De Kasteleinse met de Blozende Wangen begroette hem met een ‘Als een mot naar de lamp, Lange Man?’ en schoof hem een ijskoud kelkje toe. De Lange Man hief het tot de lippen, proostte naar het statieportret van de Koningin dat achter de bierglazen promineerde, en nam een slokje.

‘Ik heb het er niet op’, prevelde de man naast hem op de kruk, gezeten achter een halfvol glas van ooit schuimend bier. ‘Dat hele koningshuis, het kan me gestolen worden’. Vanuit zijn ooghoeken observeerde De Lange Man zijn collega-drinker: een kleine man met enorme wenkbrauwen, en een klein snorretje onder een spitse neus. De Muizige Man klotste zijn bier in het glas, zodat het wat schuimde. ‘Geld speelt geen rol. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd is hen vreemd’. De Muizige Man liet een boertje dat nagalm-de in zijn glas. ‘Sloven zijn wij, onder het juk van de grote denkramen’.

‘Dat is..’, diplomatiekte De Lange Man, ‘zeker een bepaalde manier om hier naar te kijken’. Hij nam een wat groter slokje en gebaarde de Kasteleinse voor een opvolger. ‘Maar denkt U misschien dat we beter af zijn met een president?’ De Muizige Man zweeg en tuurde naar de bodem van zijn glas, alsof daar wijsheid was te vinden. ‘Dat nou ook weer niet’, mompelde hij.‘Juist!’, trompetterde De Lange Man, die dacht te staan een het begin van een triomfantelijke overwinningstoe-spraak. Hij zag in een flits Wilhelmina, een kleine, wat

proppige vrouw die op het balkon van het Paleis op de Dam bij ‘Leve de Koningin!’ haar arm zo strak en hard omhoog wierp dat ze bijna achterover leek te tui-melen. Hij zag Juliana het roerige volk vanaf het bal-kon tot iets van stilte manen, met een ontroerend Sssst! Het was de tijd van ‘Geen Woning, geen Kroning’, en de Gouden Koets was wazig door wolken traangas. Dat waren momenten van iconische waarde, en hij ver-heugde zich op een paar nieuwe, die hij kon meedragen voor de rest van zijn leven.

‘Uw woordkeus…’, sprak De Muizige Man, ‘is exem-plarisch voor het probleem. U zegt: ‘met een presi-dent’. Maar moet dat niet zijn ‘onder een president?’ Of, zo U lijkt toe te juichen, ‘onder een monarchie’? Het kelkje van De Lange Man zweefde enkele secon-den tussen tapkast en lippen. ‘Bilderberg, jonge vriend’, lispelde De Muizige Man, en zijn harige wenkbrauwen golfden op en neer als hamsters op een trampoline. ‘Meer zeg ik niet.’ De Lange Man staarde naar het portret van de Vorstin. Ze leek te knipogen. ‘Ik weet niet zo goed wat dat betekent’, probeerde De Lange Man, ‘maar ik denk te weten dat wij niet slecht af zijn onder Ons Koningshuis.’ Toen hij dat zei, klonk het als een proclamatie waarin de hoofdletters te horen waren.

‘Wij hoeven nergens onder’, zei De Muizige Man. ‘De zoden uitgezonderd.’ Met die woorden plaatste hij zijn geld op de bar, rechtte zijn rug waardoor hij centime-ters groeide en vertrok, De Lange Man achterlatend met een klein, bijna onzichtbaar barstje in zijn konings-gezindheid.

Buiten dreven slierten mist over het grauwe water van de gracht. De Lange Man peinsde zich naar huis, en toen hij de sleutel in het slot stak, de vertrouwde klik hoorde, en de kat zich meldde voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd, dacht: ‘Ach, wat dan ook. We krijgen Maxima als Koningin. Dat kan toch niet mooier?’

De Lange Man

de lAnge mAn

- 20 - maart 2013

Hoe ben je in China terecht gekomen en wat deed je voor je met Ubi begon?Ik ben in augustus 2007 naar Beijing gekomen, voor mijn werk op de ambassade als hoofd van de pers- en culturele afdeling. Mijn man volgde na een paar maanden voor zijn werk bij DSM. We vonden het allebei zo fascinerend om in China te wonen, dat we zijn gebleven, ook toen mijn plaatsing op de ambassade afliep.

Je ontwerpt zelf ook sieraden. Kun je daar iets meer over vertellen?Ik ben opgegroeid in een familie met enorm veel liefde voor kunst en muziek. We werden gestimu-leerd om zelf dingen te ontwerpen en te maken. Toen ik nog in Nederland werkte, ben ik naast mijn werk cursussen gaan volgen om zelf goud en zilver te smeden. In Den Haag, Amsterdam en Schoonhoven. Ik vind het geweldig om met mooie materialen bezig te zijn, te ontwerpen en te ontdek-ken hoe moeilijk het soms is om je beeld echt om te zetten in iets tastbaars.

Wat is Ubi Gallery?Ik ben Ubi Gallery niet gestart om mijn eigen col-lectie te tonen, maar vooral omdat ik op zoek was naar interessante ontwerpen en kunstwerken uit China. Ik ontdekte dat er heel goede ontwerpers zijn, maar die hebben geen goede plek om hun werk te tonen. In Ubi laten we speciale sieraden zien, kunstvoorwerpen – met een verhaal en een goed ontwerp. Soms gemaakt van traditionele

materialen als zilver of goud, maar vaak ook van andere materialen als textiel, papier of plastic. De galerie heeft twee verdiepingen. Op de begane grond vind je de eigentijdse sieraden. Niet alles is even duur, je hebt al iets voor 150 RMB. Maar de echt speciale stukken kosten meer dan 10.000 RMB.

Op de tweede verdieping laat ik modern keramiek zien. Schalen en vazen, prachtig om zo neer te zetten en ook te gebruiken. Een groot deel komt uit China zelf, maar ik heb ook wat stukken uit Nederland. Traditioneel keramiek is op heel veel plekken te vinden en leuke kopjes en borden ook. Maar echt goede eigentijdse ontwerpen kon ik de afgelopen jaren niet vinden. Ik reis nu heel China door om dat bij elkaar te brengen in de galerie, voor al die anderen die ook wat anders dan anders willen. Ook hier variëren de prijzen van een paar honderd RMB tot een paar duizend. Ik schat in dat op dit moment 80 procent van de mensen die wat aanschaft Chinees is. Het is goed om te merken dat het aansluit bij de lokale markt.

Waar zit Ubi Gallery? Op dit moment zitten we in Yangmeizhu Straat. Een ontzettend gezellige en authentieke straat in Beijing, Dashilar, net ten zuiden van het Tiananmen-plein en op loopafstand van Capital M. We gaan verhuizen naar een ander pand op termijn, maar blijven in hetzelfde gebied.

Dashilar is een van de oudste entertainment- en winkelgebieden van Beijing. De overheid van dit district wil het opknappen, zonder het al te gron-dig te renoveren, zodat het charmant blijft, maar met betere woonconditities voor bewoners en gebruikers. Het is hetzelfde gebied waar elk jaar de Beijing Design Week neerstrijkt. Met een team van architecten, de overheid en wat pioniers, proberen we het tot een prachtig creatief gebied te maken.

Hoe ben je aan de naam Ubi Gallery gekomen?Ubi betekent ‘waar’ in het Latijn. Voor mij is het stellen van vragen het allerbelangrijkste in kunst

nederlAndse mAchtelt schellingover hAAr uBi gAllery in dAshilAr

Toen Machtelt Schelling in 2007 naar Beijing kwam had ze niet kunnen bevroeden dat ze vijf jaar later een eigen galerie in het levendige gebied van Dashilar zou runnen. De Leeuw vraagt Machtelt de hemd van het lijf over haar drijfveren en natuurlijk over Ubi Gallery, waar zij speciale sieraden en modern keramiek laat zien.

maart 2013 - 21 -

en design. Daar refereert het aan. Daarbij zocht ik een korte naam, zonder betekenis in het Engels of Chinees.

Waarin verschilt Ubi Gallery van andere winkels (bijvoorbeeld een juwelier)?Een galerie is natuurlijk eigenlijk een winkel voor kunstvoorwerpen. Maar omdat kunst zichzelf niet altijd makkelijk verkoopt, komen daar verschil-lende andere dingen bij kijken. Uitleg geven en zorgen dat informatie goed beschikbaar is, is daar een van. En kunstenaars actief promoten in de pers en hen presenteren aan het publiek is een andere. Het mooie is dat je in een galerie ruimte hebt om een verhaal te vertellen met een tentoonstelling. Door werken bij elkaar te plaatsen en op een spe-ciale manier te presenteren, wordt de betekenis van werk soms veel duidelijker.

Hoe kom je aan de ontwerpers waarvan je de sie-raden en keramiek exposeert? Ubi Gallery probeert vooral een platform te zijn voor Chinese ontwerpers. Dat vullen we in eerste instantie aan met interessante werken van wat er in de buurt gebeurt, zoals in Taiwan, Hongkong, Korea en Japan. En natuurlijk laat ik ook werk zien van een aantal Nederlandse kunstenaars. Ik ga veel universiteiten in China af en bezoek studio’s en beurzen om nieuwe talenten op te sporen. Het leuk-ste onderdeel van het werk! Ik werk in eerste instantie alleen met kunstenaars die opgeleid zijn aan de kunstacademie en op andere plaatsen tentoonstellingen hebben gehad. Sommige kunstenaars uit de galerie hebben inter-

nationale prijzen gewonnen en zijn serieus met hun vak bezig. Verder moet ik zelf geloven in de kwali-teit van het werk en maak ik een inschatting of het aansluit bij de bezoekers en verzamelaars.

De sieraden zijn bijzondere kunstwerkjes. Zijn ze goed draagbaar? De meeste werken zijn naar mijn idee heel goed

- 22 - maart 2013

draagbaar en niet al te kwetsbaar. Soms zit er een stuk dat ik presenteer om het verhaal van de ont-werper en zijn werk duidelijk te maken. Die wer-ken zijn soms wat minder draagbaar, maar dienen dan ook een ander doel.

Heb je al bijzondere momenten meegemaakt sinds je met Ubi bent begonnen?Onze eerste tentoonstelling hadden we tijdens de Beijing Design Week in 2012. We zaten toen op een postzegel van 30 m² en in een week tijd zijn meer dan duizend mensen binnen geweest. Dat was sowieso een ervaring! Het viel me op hoe-veel tijd mensen nemen en echt geïnteresseerd zijn. Vanaf dat moment is het geweldig verlopen. Uitnodigingen voor lezingen in China en Europa; mailtjes van kunstenaars uit de hele wereld die nieuwsgierig zijn naar de ontwikkelingen in China op het gebied van toegepaste kunsten. Erg stimu-lerend. En…we hebben ook al de eerste klanten gehad die zeiden: “doet u mij maar alle tien”. Dat zul je op dit moment in Europa niet zo snel zien. Het is een nieuwe markt die we aanboren, klanten zijn gewend om of grote merken te kopen of goed-koop inwisselbaar spul en dit zit er tussen in. Het komt niet vanzelf, en we zijn natuurlijk superblij

met af en toe zo’n klant.

Heb je nog bijzondere plannen voor de komende periode op stapel staan? Tijdens het Literatuur Festival van Capital M in maart zal ik een tentoonstelling organiseren over de Crafts of Poetry. In april/mei organiseren we in de wijk een groot event met rondwandelingen ter kennismaking met Dashilar. Verzamelpunt is onze galerie. En rond juni verhuis ik naar een ander en prachtig karakteristiek pand. Elk jaar eind septem-ber, begin oktober is de Beijing Design Week. Dat is het grootste event van dit gebied. Daar ben ik in 2012 begonnen met de galerie en verwacht dat het weer even goed wordt. En zo vult het jaar zich met veel mooie dingen. We sturen altijd digitale uit-nodigingen uit voor speciale events – dus laat me weten als je op de verzendlijst wil komen.

39 Yangmeizhu Straatwww.ubigallery.cominfo@ubigallery.comFacebook/weibo: ubigallery

Inge Jansen

In oktober 2012 bracht geograaf en docent aardrijkskunde Paul Mengelberg met een groep leerkrachten van het Alfrink College in Zoetermeer een studiebezoek aan Beijing. Het was voor hem niet eerste keer in China en het zal ook zeker niet de laatste keer zijn. Voor De Leeuw vertelt hij over zijn ervaringen.In de herfst van 2003 bezocht ik China voor het eerst. Aanleiding was de vraag van mijn petekind om eens “langs” te komen en te kijken wat hij in China zoal deed. Als geograaf sla je zo’n uitnodi-ging natuurlijk niet af. Hij woonde en werkte op een scheepswerf in de voor mij op dat moment nog praktische onbekende miljoenenstad Yantai, zo’n zeshonderd kilometer ten zuidoosten van Beijing.

SlakkengangOp het vliegveld van Beijing haalde hij me op en per taxi vertrokken we naar de stad, alwaar hij z’n intrek had genomen in een veel-sterren hotel met alle denkbare luxe. In de daaropvolgende dagen nam hij me mee op sleeptouw. Voor het eerst zag ik in hoog tempo de bekende highlights: het Tiananmen-plein, de Verboden Stad, een paar tempels, de Muur en het Zomerpaleis. Na 3,5 dag vol verbazing rond gekeken te hebben, vertrok-ken we naar Yantai. We landden op een soort Zestienhoven.

In het gedateerde luchthavengebouw kwamen onze koffers letterlijk door een gat in de muur op een kleine transportband langs. Buiten stond de auto met chauffeur van de scheepswerf klaar om ons naar zijn appartement te rijden. Het zal me altijd bijblijven, die brede vierbaansweg waarop nauwe-lijks verkeer reed en wij met een slakkengang van 40 km per uur richting stad reden. Dat we niet har-der reden was omdat de chauffeur de week ervoor van de eigenaar van de werf op zijn donder had

gekregen dat hij in de stad te hard reed.

Partiële moderniseringIn de daaropvolgende dagen maakte ik kennis met zowel de stad als de werf. De miljoenenstad maakte indruk omdat oud en nieuw - zoals zo vaak in China - pal naast elkaar lagen. Zo bezocht ik een supermarkt die even modern was als de super-markten thuis. Maar buiten om de hoek werden op de markt kippen en ganzen voor het oog van de kopers de nek omgedraaid en in een grote, met heet water gevulde oliedrum van hun veren ontdaan. Op de werf heerste een strikte hiërarchie. De baas en leidinggevenden elk met een eigen kantoor op de eerste verdieping, ondergeschikten bij elkaar in een grote ruimte op de begane grond. Medewerkers - waarvan er slechts enkelen (gebrekkig) Engels spraken - zeiden niets totdat ze wat werd gevraagd. Het bedrijf was partieel aan het moderniseren. Moderne lasergestuurde draai- en snijbanken ver-sus arbeiders die met mokers stukken staal bewerk-ten en die bleken te wonen in een soort plaggenhut-ten aan de rand van het bedrijfsterrein.

Land van tegenstellingenDe Singaporese eigenaar bleek erg amicaal en nodigde ons uit op zijn zojuist opgeleverde cata-maranjacht van zestig meter lengte dat niet zou misstaan in Saint-Tropez. We waren helemaal overweldigd door de luxe van dikke tapijten, inge-legd hout en jade, een masterbedroom van 50 m²,

lerAren uit zoetermeer op studiereis in Beijing

- 24 - maart 2013

diverse luxe slaapvertrekken voor de gasten, een eetsalon met een tafel voor zes personen en als toefje een helikopterdek on top. Het was me duide-lijk: dit was een land van grote tegenstellingen, bit-tere armoede tegenover rijkdom vlak naast elkaar. Ik werd er door gebiologeerd. Na een weekje China stond mijn besluit vast: ik kom hier terug.

China Experience ProjectIn de daaropvolgende jaren bezocht ik bijna elk jaar dit verbazingwekkende land, dat in ijltempo moderniseerde. Bij het bezoek in 2006 dacht ik, staande op de muur nabij Jinshanling: dit zouden mijn leerlingen eens moeten zien. Eenmaal thuis begon ik een plan te schijven voor een ‘China Experience Project’. Het bestond uit een groot aan-tal activiteiten thuis en zou worden afgesloten met een bezoek aan Beijing.

Ik zocht en kreeg de medewerking van school. Aan het eind van de zomervakantie van 2006 meldden zich 24 kandidaten aan. In samenwerking met het museum van Volkenkunde, Monique Groeneveld en Dimsum Reizen passeerde een keur aan deskun-digen de revue om de kinderen wekelijks iets over een aspect van China te vertellen of te laten bele-ven. Er waren lezingen over geografie, geschie-denis, taal en cultuur; we gingen Chinees koken, lieten ons prikken door een acupuncturist, leerden

enkele tekens kalligraferen, maakten kennis met de theeceremonie en Chinese popcultuur en last but not least voeren en peddelden we mee op een dra-kenboot.

Week van hun levenEind april 2007 was het dan zover, 24 leerlingen en vier begeleiders vertrokken naar Beijing. In de hoofdstad maakten we kennis met Richard, onze CITS-gids. Een man uit duizenden en inmiddels een echte vriend. De kinderen hadden de week van hun leven. Niet alleen zagen we alle bekende cultu-rele hoogtepunten van de stad, maar ook bezochten we een middelbare school in Zunhua (tachtig kilo-meter ten noordoosten van Beijing). Het werd een gedenkwaardige ontmoeting: 24 Hollandse jongens en meiden verwelkomd door ruim 3000 juichende, lachende en zwaaiende Chinezen. We bezochten lessen, speelden een partijtje basketbal (dat we overigens met 42-2 verloren) en wisselden adressen uit. Het werd een reis om nooit meer te vergeten. Het jaar daarop deed ik het dunnetjes over met een groep van 26 collega’s. In datzelfde jaar wisselde ik van school en omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan... besloot ik na enige tijd te onder-zoeken of er wellicht ook op mijn nieuwe stek belangstelling was voor dit fascinerende land. Dat bleek het geval. Afgelopen oktober vloog ik met 24 Zoetermeerse collega’s naar Beijing.

maart 2013 - 25 -

Beijing Cambridge HighschoolOm 4.40 uur zetten we voet op Chinese bodem. Omdat het hotel ons pas rond 07.00 uur verwacht-te, kregen we de vroegste excursie door Beijing die ik ooit had meegemaakt. Tot onze niet geringe verbazing stonden kort voor 07.00 uur - in het grijze ochtendgloren - enkele honderden Chinezen het hijsen van de nationale vlag op het Tiananmen-plein te aanschouwen! Op maandag maakten we een leuke en vooral leerzame wandelexcursie door de hutongs.

Twee dagen later klopten we aan bij de Beijing Cambridge Highschool, waar drie van onze deel-nemers ook een lesje mochten geven. Bij aankomst stond de schoolband klaar en overhandigden lieftal-lige Chinese leerlingen ons bloemen. We maakten een rondleiding over het terrein van de school waarna we ons naar de klaslokalen begaven voor een lesje Geografie, Engels en Economie. Dat laat-ste bleek nog een probleem omdat Economie op Chinese scholen een onbekend vak is. Er werd een maatschappijles-sausje overheen gegoten en toen was het geen probleem. Zelf had ik het genoegen iets over de geografie en cultuur van Nederland te vertellen. Dat we op Chinees verzoek onze lessen een week voordien hadden opgestuurd, bleek van groot voordeel. De leerlingen wisten het antwoord op bijna alle vragen en invuloefeningen die ik hen voor zette!

Stroopwafels en klompjesNa 45 minuten iets over ons land en onze cultuur te hebben verteld, mini-klompjes (hoezo stereo-typen?), stroopwafels, drop en pennen te hebben uitgedeeld, was het de beurt aan een Chinese col-lega. Hij liet beelden en teksten zien waarin vooral de grootsheid van China tot uiting kwamen. Op een

bepaald moment stonden de leerlingen op om deze trots in een lied te verwoorden.

De sfeer in de klas was er één die ik herkende van decennia terug. Je sprak als leerling alleen als je wat werd gevraagd. Wat zouden deze kinderen schrikken bij een bezoek aan een hedendaagse mid-delbare school in ons land. Niet dat het bij ons een rommeltje is, verre van dat zelfs , maar de interac-tie tussen docent en leerling is enorm veel intensie-ver en de didactische werkvormen zijn veel gevari-eerder. Achterin de klas zaten een stuk of acht ver-tegenwoordigers van scholen uit de omgeving. Ze waren door de directie uitgenodigd. Wij, bezoekers uit Nederland, vormden deel van het bewijs dat de Beijing Cambridge Highschool inderdaad het pre-dicaat internationaal verdiende!

OngedwongenNa de lunch in de schoolkantine was het tijd voor een hartelijk afscheid. Wij overhandigden een foto-plaquette met diverse indrukwekkende rode stem-pels, iets dat indruk maakt, zo had ik van eerdere bezoeken aan de andere school geleerd.

Wij kregen enkele geprinte kleurenkopieën van de groepsfoto die gemaakt was bij aankomst en een paar schoolmappen inclusief vlieger voor degenen die les hadden gegeven. Het was een leerzame en vooral leuke, ongedwongen ontmoeting geworden. Het voornemen om tot een uitwisseling met een Chinese school te komen is door deze ervaring weer een stapje dichterbij gekomen.

Paul MengelbergDocent Aardrijkskunde Alfrink College

Zoetermeer

- 26 - maart 2013

“Ja”, zeg ik, “dat kan wel kloppen. Ik denk dat ik een dezer dagen ongesteld moet worden”. Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij me aan: “Zei je dat twee weken geleden voordat je naar Nederland vloog niet ook al?” “Mmm, dat zou kunnen klop-pen.” We kijken elkaar aan: het zou toch niet? Ik denk terug aan het moment twee maanden geleden. Na een lang traject, heb ik eindelijk een werkvisum gekregen. Daar hoort bij dat ik mij uit Nederland moet uitschrijven en ik geen recht meer blijk te hebben op mijn zorgverzekering bij CZ. Ik zit achter de computer de voorwaarden van de nieuwe verzekering te lezen. “Lief”, zeg ik, “Oom Verzekering heeft een jaar wachttijd om de kosten voor zwangerschap te vergoeden, dus we moeten nog minimaal 12 maanden wachten voordat we aan kinderen kunnen gaan denken. Ok?” “Prima, lief, ik wilde toch nog wel een jaar wachten.”

En nu zijn we dus nog geen twee maanden ver-der....

“Zou je toch niet een zwangerschapstest doen?”, vraagt Maurice. Wellicht toch wel verstandig ja.

Op naar de apotheek. Met behulp van handen en voeten maken we in ons gebrekkige Chinees dui-delijk dat we een zwangerschapstest willen hebben. De apotheker maakt ons vervolgens duidelijk dat twee streepjes een baby in de buik betekent. Op naar huis. Ik trek me terug op het toilet. Na een paar minuten vraagt Maurice: “Is het goed?” Ik zie twee streepjes verschijnen.. Is het goed, denk ik. Ja, natuurlijk is het goed. Maar wat was het nou, twee streepjes zwanger of één streepje? Ik weet het niet meer. Maurice begint ook te twijfelen. We kijken op de gebruiksaanwijzing, maar worden daar niet wijzer van. Dus wij met de test terug. De apotheker kijkt op de test om ons vervolgens stralend aan te kijken. Zwanger dus. Direct worden we meegeno-men naar een ander gedeelte van de winkel die vol staat met potjes met afbeeldingen van zwangere vrouwen. Een pil per dag. Ok. We hebben geen idee, maar het zal wel. En doet u ons ook maar twee extra zwangerschapstesten. Gewoon voor de zekerheid. Check check doublecheck heb ik tijdens mijn studie journalistiek ingepeperd gekregen.

Twee weken later zitten we in de taxi naar het American Sino Hospital voor een eerste echo. Via via horen we dat het een goed ziekenhuis is en betaalbaar. We hebben een afspraak voor een eerste echo. Het ziekenhuis is behoorlijk ver weg en ik zie mezelf met weeën niet dit hele stuk met de taxi afleggen. Voor die dag staat een dagje ziekenhui-zen bekijken gepland. Bij het American Sino kij-ken we vol ongeloof naar het scherm. Ja, er zit toch echt een levend wezentje in mijn buik! 8 weken zwanger! Met een foto gaan we naar ziekenhuis twee. China Japan Friendship Hospital. Dit is een public hospital, dus de kosten zijn een stuk lager. Als we daar aankomen is het uitgestorven. Net lunchpauze. Er wordt een vrouwtje van achter haar rijst vandaan getrokken en ze staat ons in gebrek-kig Engels te woord. Hoeveel weken zwanger zei je? Acht??? Ze kijkt me vreemd aan. “Nee, sorry, we hebben echt geen plek meer voor je...” Acht weken zwanger. En ik maar denken dat ik er vroeg bij was om op zoek te gaan naar een ziekenhuis. Zo moet het dus voelen als je op zoek bent naar

BABy’s, nAgellAk en mAgnetronszwAnger in Beijing - deel 1

Zwanger of niet zwanger. Dat blijkt zo’n zeven maanden geleden de vraag. Na een familiebezoek in Nederland, krijg ik van mijn vriend de vraag of ik genoten heb van de Hollandse keuken: “Je bent wat vol-ler.. Een bol buikje, grotere borsten...”

maart 2013 - 27 -

een crèche in Amsterdam. “Oh, wacht eens even. Misschien hebben we wel een plekje voor je. De kosten zijn dan 60.000 RMB.”

Tja, een zak geld brengt je overal hier in China. Zelfs in een public hospital. Een beetje ontdaan verlaten we dit ziekenhuis. Waar de meeste buiten-landers kiezen voor Beijing United, is dit voor ons geen optie. Het moet toch goedkoper kunnen vind ik. We gaan die middag naar Amcare, net zoals het B.U. gevestigd in Lido. Bij de ingang krijg ik al een goed gevoel. De meisjes achter de balie hebben het erg gezellig met elkaar en als blijkt dat ik niet zo goed Chinees spreek, wordt er direct een ver-taalster bij gehaald.

Geduldig geeft ze antwoord op al onze vragen. Ik krijg in het Engels een beschrijving mee wat er allemaal gecheckt moet worden, met de kosten erbij. OK, de kosten zijn hoog, maar een stuk lager dan B.U. Ik kijk mijn vriend aan en we maken een afspraak voor de 12-wekenecho. Goed, dat is in ieder geval geregeld. Navraag bij mijn zus leert mij dat in Nederland niemand enig idee heeft wat eigenlijk de kosten zijn voor een zwangerschap en bevalling daar.

Een paar maanden later sta ik in de subway. Het is lekker weer en ik heb een strak jurkje aan. De jon-geman voor wie ik sta kijkt me onderzoekend aan en biedt dan mij zijn zitplaats aan. Aaarrrhh: nu ben ik echt zwanger. Ik kan er niet meer om heen. Er wordt voor mij opgestaan in de subway. Bizar. Mijn broeken zitten inderdaad wat strakker. Tja, ik zou toch ook aan zwangerschapskleding moeten gaan geloven. Laat winkelen nou niet mijn grootste hobby zijn, maar het wordt nu toch echt tijd om een nieuwe garderobe aan te schaffen.

Op naar Wangfujing. In elke kledingwinkel vraag

ik waar de afdeling voor zwangere vrouwen is. Hoofdschuddend word ik aangekeken. Dat hebben we hier niet. Na Wangfujing probeer ik nog wat shopping malls. Nee, nergens hebben ze een afde-ling voor mij. Een collega wijst me erop dat er bij Solana een enorme kinderarea zit. Hij meent er ook zwangerschapskleding gezien te hebben. Vol goede moed ga ik naar Solana. Bij een paar winkels han-gen inderdaad wat jurkjes. Ik schrik als ik op de prijskaartjes kijk: 1000 RMB voor een shirtje. 1000 RMB???? Ik ben toch niet gek!

Wat hebben de Chinezen vrouwen aan? Ik denk na en bedenk me dat de Chinezen er niet uitzien tij-dens de zwangerschappen. Ik vertel mijn studenten dat ik zwanger ben en vraag direct aan de vrouwe-lijke studenten met kind waar zij hun kleding heb-ben gekocht. Standaard antwoord is dat ze de wijde kleding van hun mannen aandeden. Het enige wat ik volgens hen toch echt nodig heb is een speciaal schort. Dit zou mijn baby voor alle straling van elektrische apparaten beschermen. Yeah right.. Ik zou het alleen dragen in de subway, zodat er geen twijfel over bestaat dat ik zwanger ben en ik dus gegarandeerd ben van een zitplaats.

Al mijn studenten – ik werk in Beijing als lerares - reageren heel enthousiast als ik ze vertel over mijn zwangerschap. Eén van mijn studenten vraagt of mijn man er net zo blij mee is als ik. “Boyfriend”, verbeter ik haar. Geschokt kijkt ze me aan: “Ben jij niet getrouwd????” “Nee, ik ben niet getrouwd”, vertel ik haar. Maar we zijn al bijna negen jaar samen, dus de basis is er wel, probeer ik haar uit te leggen. Ze snapt er helemaal niets van. Zwanger en niet getrouwd zijn. “Maar wat vinden je ouders daarvan?” “Mijn ouders zijn ontzettend blij dat het kindje zo’n geweldige lieve en betrokken vader krijgt. En of we elkaar daarbij nou eeuwige trouw hebben gewenst is ze om het even.” Ze laat

- 28 - maart 2013

de informatie allemaal bezinken, maar aan het einde van de les stamelt ze nog hoofdschuddend: “Pregnant and not married.”. Ik voel me alsof ik een van de ergst denkbare misdaden heb begaan.

Door mijn werk als lerares Engels kom ik veel in contact met Chinezen. En zoals overal ter wereld geeft mijn steeds dikker wordende buik vooral met vrouwelijke studenten veel gespreksstof. Er blijken nogal wat verschillen tussen hoe ik een zwanger-schap zie en hoe de Chinezen er mee omgaan.

Veel bevallingen worden gewoon ingepland in de agenda. Zo is een van mijn studenten de dag voor-dat ze een keizersnee kreeg nog gaan werken en reed ze zelf op de dag van de bevalling naar het ziekenhuis om het kindje eruit te halen. Bij een andere les krijg ik op mijn kop van mijn studenten: het weekend ben ik bij Lily Nails geweest en heb ik een leuk kleurtje op mijn nagels laten aanbren-gen. Hoe durf ik nu nagellak te dragen? Dat is ten strengste verboden tijdens de zwangerschap! Hoe stom van mij? Dat had ik toch moeten weten. Ik durf amper nog een slokje van mijn koffie te nemen. Ik drink een kopje koffie per dag, maar ook dit valt bij sommige studenten verkeerd. Heel lief dat ze zo met mij meedenken en het beste voor mijn kind willen, maar ik voel me hierdoor soms

wel een beetje crimineel.

Op kantoor sorteer ik mijn taxibonnetjes. Een office-medewerkster komt de lerarenkamer binnen, waar ook de magnetron staat. “Sorry Heleen, ik wil graag mijn lunch opwarmen, zou dat nu even kunnen?”. Verbaasd kijk ik haar aan. “Tuurlijk, ga je gang. Daar hoef je niet je excuses voor aan te bieden”. En ik ga weer verder met mijn bonnetjes. Ze staat wat om me heen te dralen, dus ik kijk haar vragend aan. “Wanneer zou ik mijn lunch kunnen opwarmen?” “Wanneer jij wil”, zeg ik, mijzelf, afvragend waarom ze niet haar lunch in de magne-tron zet en opwarmt. “Zou je dan even weg kun-nen gaan?” vraagt ze mij.. “Euh, tuurlijk”, stamel ik. “Maar waarom?” “Dan kan ik de magnetron aanzetten.” Duidelijk weer een moment van een cultuurverschilletje.

Heleen Sizoo

Lees in het volgende nummer van De Leeuw het vervolg en de afloop van Heleens zwangerschaps-perikelen.

maart 2013 - 29 -

www.bblcarrental.nl

Laagste eigen risico - Geen extra verzekeringen bij aankomst - No nonsense voorwaarden

*28+ dagen tarief categorie A, excl. Schipholfee

Schipholservice...direct wegrijden!

24 uurs

Autohuur tarieven vanaf € 23,- per dagAutohuur tarieven vanaf Autohuur tarieven vanaf Autohuur tarieven vanaf Autohuur tarieven vanaf all-in *

bb&l_2010_ad_148x105.indd 1 12/9/09 3:52:06 PM

- 30 - maart 2013

Vorig BerichtDe vorige aflevering Zaiwaland heette “Vormers van de Ziel der Natie”, omdat we zojuist in een sjieke entou-rage in Shanghai een prijs hadden gekregen, wederom voor de combina-tie van mijn jarenlange inspanningen als onderzoeker naar de Zaiwa-taal van de Jingpo, met ons huidige Prop Roots Program, allang niet meer voor de taalwetenschap maar om de Jingpo- (Zaiwa-) kinderen meer zelfvertrou-wen te geven. Li Yang en ik waren de enige genodigden uit het NGO-gebied en we vormden vast een leuk contrast met alle mede-gelauwerde of dinerende en borrelende of optredende VIPs. Allemaal vooral beroemd binnen China, dus ik zal u de namen besparen. Het ging om een jubileum van mediaketen Xiàndài Chuánbō (Modern Media). Van alle bekroonde gasten stond een artikel in hun Life Magazine (zie foto). Het andere nieuws was dat we een samenwerkings-contract hebben met de lagere school van ons dorp. Let wel, via actieve bemiddeling van hogerhand: het lokale Bureau voor Onderwijs dat ons goedge-zind is. Dit contract geeft ons meer bevoegdheid om lessen te verzorgen. Wij en onze twee vaste vrijwilligers voor dit jaar konden hierdoor eindelijk de klaslokalen in.

Gerechtigheid In dit land waar corruptie hoogtij viert, waar zelfs de zogenaamd charismatische premier een gigan-tisch fortuin voor de eigen clan blijkt te hebben opgebouwd, hebben we onlangs aangetoond dat goede bedoelingen toch wel boven komen drij-ven. Mits op de juiste manier gepresenteerd, maar vooral: met de nodige stokken achter de deur! Allereerst en vooral: die aannemer die ons vorig jaar voor duizenden euro’s geflest heeft, bekende

schuld tijdens officiële onderhande-lingen op het stedelijke politiebureau. Zijn familie sprak namens hem en heeft meegeholpen twee derde van de aantoonbare schade terug te beta-len. Dit is een ongewoon resultaat en iedereen in deze streek mag ervan weten, want het toont aan dat we wel goed maar niet gek zijn. Ook mag iedereen weten dat wij deze schavuit eigenlijk van nog meer ellende bespaard hebben, want de lokale politie kreeg andere plannetjes met hem: hem op te sluiten wegens het maken van valse rekeningen – ons een zorg, we willen ons geld terug –

vervolgens geld af te persen om hem uit de bak te houden, waarna ze ons ongetwijfeld zouden vertel-len dat zijn geld al op was. Via onze connecties van hogerhand hebben we hier een stevig stokje voor gestoken. Eigenlijk hebben we dus zowel deze schurk alsook verscheidene politiebeambten aange-pakt. Die dan ook ineens heel braaf werden. Blijkt weer dat in China alles altijd ingewikkelder in elkaar zit dan je als simpele Hollander kunt bevroe-den en je beter alles met flinke korrels zout kunt nemen. Bijvoorbeeld: dat familielid dat namens die boef met fraaie woorden zijn excuses en veront-waardiging uitte, was zelf een sleutelfiguur bij het vervalsen van die rekeningen. Mijn bewondering voor mijn vrouw Li Yang is naar nog grotere hoogten gestegen. Wat een takt en intelligentie! Het dikke onderzoeksrapport van eigen hand werd erkend en als leidraad gebruikt. Het verloop van de onderhandelingen op dat poli-tiebureau lag geheel in haar handen. Ze was streng maar rechtvaardig; hard, maar waar nodig ook invoelend en sociaal. Het voelt op een subtiele manier toch als een overwinning, dat de woorden “goede doelen”, “fondsen bestemd voor onderwijs” – al of niet onwennig en wrang – door alle betrok-

Bericht uit zAiwAlAnd - deel 5wApenfeiten

De Jǐngpō-dorpsgemeenschappen van de Westelijke Bergen, in de wandeling Zaiwaland genaamd, zijn te vinden in een subtropisch, door Birmees grondgebied omgeven, uiterst puntje van China. Dit is waar Anton Lustig woont, kunstenaar maar mooi ook ’s werelds voornaamste specialist op het Zǎiwà, gesproken door het merendeel van de Chinese Jingpo. Prop Roots, het levenswerk van Anton en zijn vrouw Li Yang, beoogt door middel van taal- en creatief onderwijs en interculturele uitwisselingsprojecten de Jingpo/Zaiwa-kinderen meer zelfvertrouwen geven en hen beter in staat stellen hun toekomst in eigen handen te nemen, in een samenleving die gekenmerkt wordt door armoede, culturele erosie en enorme problemen rond drugs en HIV/AIDS. Zij hebben nu hun intrek genomen in het nieuwe projectcentrum waar zij een jaar aan gebouwd hebben!

Omslag Shēnghuó zázhì (Life Magazine) Dec 2012

maart 2013 - 31 -

ken partijen voor het eerst in de mond genomen werden. Er leek heel eventjes iets als gerechtigheid te bestaan! Want waar ging het hele bouwproject nu eigenlijk om; waarvoor zijn Li Yang en ik nu eigenlijk hier gekomen…?

Een nieuw begin Kort daarop werd een andere belangrijke drempel overwonnen. Na een jaar bouwen verhuisden we van ons tijdelijk onderkomen op de school naar het projectcentrum. En vervolgens vertrokken alle gas-ten en waren Li Yang en ik voor het eerst alleen. We hebben geprobeerd een paar dagen te genieten van de rust, met ons tweetjes in dit grote huis, met flink wat rommel nog, maar ook de beginselen van minimale luxe (een keuken zowaar, en een tafel waar een stoel onder past…) Soms staren we naar onze bamboe panelen, de bizarre stalen construc-ties of de ruwe bakstenen muren, met telkens dat weidse, zonovergoten uitzicht en zachtjes allerlei dorpsgeluiden, en dan bekruipt ons weer dat onver-mogen te geloven dat dit gebouw hier nu écht staat. De schrijver van dit Bericht zwijmelt een beetje, maar het was dan ook once in a lifetime: zonder enige bouwervaring zo’n complex ontwerp (pro deo Yuster.nl) te realiseren, en niet zomaar ergens maar echt middenin (bovenin) een Jingpo-dorp, en tegelijk al ons geld over de balk te gooien en alle schepen te verbranden. Maar hoe dan ook, het was Chinees Nieuwjaar en we hebben voor het eerst deelgenomen aan de festiviteiten in het dorp, ontspannen rondgeslenterd in het zonovergoten dorp, gekeuveld en mee aangeschoven. ’s Avonds werden wij als nieuwe dorpelingen uiteraard drin-gend verzocht te zingen op het podium. Het feest eindigde in een uitbundige dans.

VerderEr wordt nog steeds gewerkt aan het gebouw, door onszelf, door de drie vertrouwde Zaiwa-arbeiders van het eerste uur en door de vrijwilligers en aller-lei andere gasten uit binnen- en buitenland. Het

gaat vooral om gaten vullen, muren verven en een-voudig meubilair van bamboe maken. Onze grote activiteitenruimte heeft straks een enorm bamboe rek voor onze eigen bibliotheek, met maar liefst 1200 van de prachtigste kinderboeken. Het is nog niet klaar maar er komen al vaak kinderen lezen. De lessen aan de lagere school beneden gaan nog steeds door: Voorlezen in de onderbouw, en in de bovenbouw, Vrij schrijven met een Thema, en Engels. Deze winter geen kamp. Het komende Zomerkamp is alvast in goede handen. Hierover later meer!We hebben met succes een briefuitwisselingspro-ject opgezet tussen kinderen uit de omliggende dorpen en volwassen Chinese vrijwilligers uit de steden of in het buitenland. Er wordt gewerkt aan een echte website, naast onze vertrouwde facebook.com/PropRoots en site.dou-ban.com/leandong. Ons fraaie projectcentrum met haar gehele land-schappelijke, culturele en artistieke entourage, gaat ook een ‘goodwill guesthouse’ worden. Alleen zo kunnen wij het ons veroorloven de toenemende stroom geïnteresseerden te huisvesten – al of niet met inbegrip van het mooie atelier – en rond te lei-den in onze streek.

Tot in het volgende bericht!Anton Lustig

Vivian uit Korea beschildert de doucheruimte – Ocean style

UitzichtFoto als dank voor geschonken gitaar

- 32 - maart 2013

wij zijn gelAnd - vrAgenvuur

Wie Jelleke Verriet

Hier sinds Oktober 2012Hier met Simon, Chloe (5) en Isabel (3)Gekomen uit DublinWoont waar Central ParkWerkt waar Simon werkt bij ShellWaarom Peking Interessante locatie en een goed excuus om een taal te leren die 1,3 miljard

mensen op deze aardbol machtig zijn. En whoa… wat is dat moeilijk!Leeftijd 39Favoriete Hollandse snack Bitterballen met mosterdMist uit Holland KaasBier of Wijn Witte wijnHobby's Niet postzegels verzamelenSport kijken of doen In ieder geval niet kijken, geen geduld voorBeste boek Lord of the Rings – Tolkien

Rijst of aardappels RijstSmog of op de fiets Op de smog na is Beijing echt een geweldige stad. Zonder smog kan ik

hier heel lang blijven wonen.Verboden Stad of Muur Muur, maar vindt de Verboden Stad ook prachtigTaxi of auto met chauffeur Auto met chauffeurBlijven of hier snel weer weg BlijvenHeineken of Tsingtao TsingtaoEcht of namaak Als het maar mooi is en geen schreeuwende labelsAmsterdam of Peking AmsterdamNoedels of Peking Eend Peking EendPeking Opera of Jan Smit Ik vermoed Peking Opera, maar zo’n spektakel heb ik nog niet mee mogen

maken.Chinees leren of niet inbur-geren

Chinees leren

Zelf opvoeden of door ayi Zelf opvoeden met een beetje hulp van ayiKaraoke of illegale dvd’s Illegale DVDs

In deze rubriek vuren we een aantal vragen af op de nieuwe leden van de NVP. Dit geeft een beetje een idee wie de nieuwe leden zijn. Alhoewel er nog genoeg te vragen over blijft.

maart 2013 - 33 -

wij zijn gelAnd - vrAgenvuur

Wie Yvonne Horst

Hier sinds In Beijing sinds 31 december 2012, in China sinds augustus 2010.Hier met vriend Miguel Roberg.Gekomen uit Shenyang, provincie Liaoning.Woont waar Om de hoek bij Chaoyangmen metrostation, in de Dafangjia hutong.Werkt waar Ik geef les aan een van de dependances van Huijia Kindergartens, in

Sanyuanqiao.Waarom Peking Hier vonden zowel mijn vriend als ik werk en er zijn meer banen te vinden

die aansluiten bij mijn vriends werkveld (management & marketing). Als afgestudeerd leerkracht kan ik overal wel terecht.

Leeftijd 29Favoriete Hollandse snack Een nieuwe haring vind ik erg lekker, maar voor de boerenkoolstamppot

van mijn moeder mag je me wakker maken!Mist uit Holland Familie & vrienden.Bier of Wijn Een biertje in het cafe, rode wijn bij een goede maaltijd.Hobby's (reis)bloggen voor GoYvon.com, lezen, hoepelen en reizen.Sport kijken of doen Het liefst sport ik zelf, maar af en toe kijken vind ik erg leuk. Met name

voetbal en schaatsen.Beste boek Een onmogelijke keuze! Ik lees veel goede boeken, maar welk boek het

beste is, daar kan ik geen keus in maken. Karin Slaughter is een van mijn favoriete auteurs.

Rijst of aardappels Rijst.Smog of op de fiets Op de fietsVerboden Stad of Muur MuurTaxi of auto met chauffeur TaxiBlijven of hier snel weer weg Ik hoop hier nog wel een aantal jaar te blijven.Heineken of Tsingtao Tsingtao.Echt of namaak EchtAmsterdam of Peking PekingNoedels of Peking Eend Peking eendPeking Opera of Jan Smit Peking Opera, alhoewel ik die nog moet bezoeken.Chinees leren of niet inbur-geren

Chinees leren

Karaoke of illegale dvd's Karaoke

In deze rubriek vuren we een aantal vragen af op de nieuwe leden van de NVP. Dit geeft een beetje een idee wie de nieuwe leden zijn. Alhoewel er nog genoeg te vragen over blijft.

- 34 - maart 2013

Goede vragen, waar geen eensluidend antwoord op te geven is. In Nederland bel je 112, je vraagt de ambulance, die staat meestal binnen 10 minuten op je stoep en brengt je in een mum van tijd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Zo nodig lig je binnen een half uur aan de bloedverdunners waardoor de effecten van eventuele hart- of herseninfarcten zoveel mogelijk beperkt worden. Maar wie hier in Peking ooit een ambulance met zwaailichten in het verkeer heeft gezien, weet dat de verkeerssituatie hier anders kan zijn. Ambulances krijgen hier namelijk geen voorrang. Dat zal waar-schijnlijk wel als zodanig in de Chinese wegen-verkeerswet staan, maar de realiteit is vooralsnog helaas anders.

Nou is het natuurlijk wel zo dat de gemiddelde expat hier jong is en een veel minder grote kans heeft op hart- of herseninfarcten. Vandaar dat het probleem voor ons expats niet zo speelt. Maar er zijn meer spoedgevallen denkbaar waarvoor je toch graag snel naar een ziekenhuis zou willen. Kortom, tijd voor een handleiding: Wat te doen je als je in Peking een hartaanval krijgt?

Er zijn hier twee ambulancebedrijven: de ‘120’ en ‘999’. Als je 120 belt krijg je de staatsaanbieder en de 999 is een semi-private provider die zich speci-fiek op de ‘Beijing-markt’ richt. In de praktijk is er weinig verschil tussen deze twee ambulancebedrij-ven. Ze spreken in beide callcenters meestal alleen Chinees en de responstijd kan nogal eens verschil-len. Als je niet al te vloeiend in het Chinees bent,

kan het voor de telefonist ook moeilijk zijn om te bepalen hoe snel hij de ambu-lance moet sturen en daarbij, alleen al het begrijpen van het adres, kan soms moei-lijk zijn. En ze brengen patiënten meestal eenvoudigweg naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Dat alles wordt bepaald door de bestuurder en de (Chinees sprekende) dokter aan boord. Dat kan dan, als je pech hebt, een ziekenhuis zijn waar in principe alleen Chinees wordt gesproken en waarvan het de vraag is of speciaal dit ziekenhuis nu geschikt is voor dit geval.

Je kunt dus als de tijd het toelaat maar beter een alarmcentrum via je verzekering bel-len (zoek dat even op in je papieren) of als je lid bent van International SOS, ons alarmcentrum, voor advies. Let wel, voor een hartinfarct of her-seninfarct geldt natuurlijk dat je zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moet. Dan ga je dat niet eerst eens rustig met je verzekeringsmaatschappij in Nederland bespreken. Er is daarom ook nog de derde optie. En dat is, als je lichamelijke toestand het toelaat, snel in een taxi springen en je bij een ziekenhuis laten afzetten. En wat moet je dan tegen de taxichauffeur zeggen? Een gespecialiseerd hart-ziekenhuis is het Anzhen Hospital en voor hersen-infarcten het Tian Tan Puhua. En in het algemeen wordt westerse zorg natuurlijk geleverd in het Beijing United of in een clinic als de onze.

Tja, een perfecte handleiding is dit niet, maar dat had ik ook niet beloofd.

Pieter Kersemakers

dokter pieters Blik op Beijing:hArtAAnvAl

Wat doe je als je in Peking een hartaanval krijgt? Laatst had ik een professor op mijn spreekuur die des-kundige was op het gebied van risico-evaluaties. Hij stelde een paar goede vragen over Beijing. En dit keer ging het een keer niet over de luchtverontreiniging. ‘Wat doe je als je hier in Peking een hartaanval krijgt?’, vroeg hij. ‘Of een hersenbloeding?’

maart 2013 - 35 -

Ik en de wasmachine: we hebben nooit een goeie rela-tie gehad.

En niet alleen de wasmachine: het huis staat vol met apparaten die altijd het slechtste met mij voor hebben. Ik druk op verkeerde knoppen, lampen knipperen als ik in de buurt kom, de afstandsbediening stuurt me naar onbegrijpelijke menus, de verzameling machines die zorgen voor frisse lucht en vochtigheid zijn een gesloten boek, en als u bij mij aanbelt is het een loterij: druk ik op de juiste knop van de intercom om u bin-nen te laten? Hoogstwaarschijnlijk niet. Ik ben degene die zichzelf elektrocuteert als hij de kerstboomlampjes aandoet.

Ik ben niet lui, en wil de wereld om mij heen graag begrijpen. En ik ben omringd door aardige en gedul-dige mensen die mij keer op keer uitleggen wat ik moet doen voor het gewenste resultaat. Ik luister gehoor-zaam, herhaal wat ze tegen me zeggen, maar een dag, een uur, of tien minuten later sta ik weer met de mond vol tanden. Ik wil het zo graag snappen, want het effectief gebruik van al die techniek is noodzakelijk om te overleven, als een schoon en sociaal wezen.

De wasmachine spreekt Chinees, en normaal gesproken kan ik de aanwezigheid van dat grijsgroene Ding in mijn keuken negeren, want anderen (lief en ayi) prop-pen alles van de wasmand in dat Ding, en daarna vind ik het gestreken en wel in mijn kast. Maar in de afwe-zigheid van lief EN de ayi, tijdens Chinees Nieuwjaar, moest ik met het Ding in conversatie.

Dat is geen gemakkelijk gesprek. Het is een bovenla-der, voor degenen onder u die er iets verstand van heb-ben, en dus ogenschijnlijk makkelijk om te bedienen. Ik stelde het gesprek zo lang mogelijk uit, maar nij-pend tijdens de vuurwerkweken was de T-shirt-situatie. Met zeven onverwoestbare shirts stond ik bij het Ding. Moeilijk kon het niet zijn, toch? Ik vond de aan-en-uit-knop, en kreeg vervolgens een keuze van knipperende lampjes. Ik mikte de shirts in de trommel, strooide er wat poeder op, sloot de klep, en koos lampje 1. Het ding begon te snorren, water stroomde binnen, en tevreden met wat leek op een overwinning maakte ik

thee en zag een film. Ik was eigenlijk een beetje trots. Man en machine, ha! Natuurlijk win ik.Een half uur later piepte het Ding om aandacht. De shirts dreven nog rond in water, maar de actie was gestopt. De shirts waren gewassen, dat was duidelijk, maar de grijze watersoep had er niet moeten zijn. Ik koos voor lampje twee en sloot de klep.

Het moest natuurlijk lampje drie zijn, dat zag u al aan-komen. . Die shirts waren erg schoon, drie uur later. Ik had gewonnen, dankzij trial en error. Er waren dan ook geen andere knopjes over.

Zal ik nog uitleggen dat alles in de hoek van Iphone en Ipad (en ja, die hebben we ook in dit huis) voor mij prachtige apparaten en hebbedingetjes zijn, die veel plezier verschaffen, maar die, als het even niet gaat zoals het moet gaan, mij tot wanhoop drijven, en een kreet om hulp? Die dan altijd wel geboden wordt, maar toch. En laat ik niet beginnen over memorysticks.

Deze voortdurende technische onhandigheid baart mij zorgen, Ik lach mijn schaamte weg, ik draag mijn klunzigheid als een medaille op de borst, alsof ik wel andere dingen aan mijn hoofd heb dan een wasmachi-ne, een luchtververser, of afstandsbediening. Maar het wringt wel in mij. Afhankelijk zijn van anderen als het aankomt op simpele zaken is nooit een plezierig idee. Je weet nooit waar je nog eens belandt, waar hulp niet voorhanden is. Ik vraag mijzelf wel eens af: hoe zou ik het doen op een onbewoond eiland? Ok, er zijn geen apparaten om het hoofd over te breken, maar kan ik een vlot bouwen, een vis vangen, een kokosnoot uit een boom meppen?

Er zit gelukkig een positieve kant aan dit alles. Lief is verzekerd van mijn voortdurende aanhankelijkheid. En de ayi kan af en toe rekenen op een doosje chocola en een loonsverhoging. Ik moet gewoon even onthouden: lampje drie voor schone shirts.

Achterobachterob.wordpress.com

AchteroB