Het eerste slachtoffer onder onze rangen isgeteld. Onze geliefde strijdmakker dr. ir.Gerard Baptist is gevallen op het veld vaneer. Wij hadden hem nog zo gewaarschuwdop zijn voeding te letten. • Voor Baptist ishet te laat, voor u nog niet. Onze meer dangoed in het vlees zittende medemensenkunnen de cursusreeksen Lekker engevarieerd vegetarisch koken en Lekkervegetarisch met peulvruchten en granenvolgen of een van de vele dieetlessen geor-ganiseerd door het Centrum voor Voed-ings- en dieetadvies (UZ). Meer kooktipsen inlichtingen, tel: 09/240.44.04 • ‘Datwordt weer smikkelen en smullen’ denktBor De Wolf. • Helaas voor Bor lijden veelhonden en katten aan overgewicht. Eenstrikte Moreelskuur lijkt dan ook aan deorde van de dag. Wie daar meer over weet, is

Myriam Hesta. Meer info over dikkedieren, tel: 09/264.78.25 • Mag het onsnog verbazen dat de mens aan de oorsprongligt van deze obesitas-plaag onder huis-dieren? Me dunkt van niet. Wie daar ook vanovertuigd is, is dr. Rudy De Meester. Ukan er alles over lezen in Mensen zijn vaakde oorzaak van het probleemgedrag vandieren. Dat het niet God was, hadden wijook al begrepen. Meer info, tel:09/264.76.84 • Open deuren, en hoe zewetenschappelijk in te trappen. • Gelukkigis er nog dr. Gunther van Loon. Hijspreekt over de Geslaagde implantatie vaneen pacemaker bij een paard. Of het hierom een przewalskipaard ging, kon men onsniet bevestigen. Wij houden onze hoevengekruist. Meer info, tel: 09/264.75.84 • Alsprofessor van Loon een derde maal in deze

rubriek wil verschijnen,moet hij gewillig alle dank-betuigingen van het paardondergaan. Dr. DominicDe Groote laat namelijkweten: Maagzweer mogelijkdoor dierenlikjes. Wij latenalvast onze viervoetigevrienden de eerstvolgendedagen niet nabij onze bed-stede komen. Meer info, tel:09/264.77.45 • We mogenniet alle schadelijke dierenover één kam scheren. Dr.Robert Vander Stichelestelt: Kinderen krijgen meeren meer last van luizen.Meer info, tel:09/240.33.74 • Overluizen en pelsen gesproken.Wie zich geroepen voelt omde Roeland Raes -rebellente vervoegen, kan altijdmailen naar anti-raes-komi-tee@justice.com. Wij staanniet in voor de gevolgen. •Culturele verschillen in de

multi-etnische samenleving zullenondergeschikt worden aan individuelekenmerken stelt dr. Kristiaan Thienpont.Meer info, tel: 09/264.37.75. Professionelekankeraars zullen een ander onderwerpmoeten zoeken. • De top van Nice bijvoor-beeld. Wie op vakkundige en onderbouwdewijze het komende voorzitterschap van Bel-gië wil afbreken, surft naar de website vanhet LVSV: http://www.student.rug.ac.be/lvsv. Zij organiseren op 24 januari eengespreksavond over de top van Nice en hetkomende voorzitterschap van België. Gast-spreker is Willy de Clercq, schoothondjevan wijlen VDB en vader van Schampersfavoriet Yannick. Yannick de Clercq is bin-nenkort live te aanschouwen in de Gentsecorrectionele rechtbank. Wordt ongetwijfeldvervolgd. • In afwachting daarvan brengenwij onze vrije tijd door in de pas heropendeWetenschappelijke Bibliotheek van hetSMAK. Meer info, tel: 09/240.76.06. •Knus gezeten en omringd door allerleionbestemds, ook wel eens moderne kunstgeheten, lezen wij de bevindingen van eenOnderzoek naar het welbehagen van Gen-tenaars. Een studie van professor HelmutGaus en medewerkers. Meer info, tel:09/264.68.69 • Slagers scoren goed op dewelbehagen-schaal, als we Betty’s Marc alsrepresentatief voor het gild beschouwen. Debakkers hebben niet zo veel succes. Dr.Michel Vanhoorne ontdekte Alsmaarmeer bakkers zijn allergisch voor meel. Zijbevinden zich duidelijk in een neergaandefase van de Kondratieff. Meer info, tel:09/240.36.91 • Maar er is ook goednieuws. Er is blijkbaar niets aan de handmet de vruchtbaarheid in België. Dat is deconclusie van dr. Marc Dhont. Volgens onsis de enige plausibele verklaring dat nietalleen dieren, maar ook te strakke broekenworden geweerd. Maar wie zijn wij? Meerinfo, tel: 09/240.37.92 • Wij zijn alvast nietéén van die 114 studenten die een groteinteresse toonden in de aanvullende oplei-ding informatica. Meer info, tel:09/264.34.06 • Wij hebben namelijk eensociaal leven. Ons motto: Neen aan deGrollebollen!

JJéérraarrdd BBaappttiissttee

WWoestijnvis strikes again. Het diabolische duo Vandenhautte-Mortierweet hun verschillen mediageniek op de spits te drijven. De brave

burger zal zich verplicht voelen beide bladen aan te schaffen om de ver-schillen te kunnen duiden. En wie is hier de dupe van? Yep, de andereweekbladen. Schamper op kop. Want welk blaadje verschijnt op dezelfdedag als uw geliefde Schamper? Bonanza. Wij hebben de verschillende redac-ties van weekbladen al aangeschreven. De Vlaamse weekbladen en Scham-per: één front. Ons motto: Neen aan de grollebollen!

2

Grollebollen en przewalskipaarden KORT

WANT, EN LAAT IK ME HIER DUIDELIJK ZIJN, DIE BEELDSTORM KOMT ERZEKER EN VAST. BIJGEVOEGD VINDT U EEN EXEMPLAAR VAN BEELD-STORM. ZOALS U DAT GEVRAAGD HAD. WEGENS HET ABSOLUTE DIEPTE-PUNT IN KWALITEIT WAGEN WIJ HET ZELFS NIET MEER HIER GELD VOOR

3

Mogelijk komt er binnen enkele jaren een systeem dat het studeren er heel wat flexibeler zalmaken. Het zou om een creditsysteem gaan dat een opleiding veeleer als een geheel vanstudiepunten dan als een opeenvolging van jaren ziet. De VLIR (Vlaamse InteruniversitaireRaad) heeft enkele voorstellen waarvan het lang nog niet zeker is dat de universiteiten er welakkoord mee zullen gaan.

De eerste stap is het pass/fail-systeem: eens voor een vak geslaagd, voor altijd geslaagd. Daar-door zou het in theorie mogelijk zijn een opleiding levenslang uit te rekken. De tweede stapis het invoeren van een cesuur. Als het van de GSR (Gentse StudentenRaad) zou afhangen,komt die op tien op twintig te liggen. Eens dat minimum behaald, zou de student erdoor zijnvoor dat vak. Ook de VVS (Vereniging van Vlaams Studenten) is voorstander van tien optwintig als cesuur. Vooral omdat 10 er nog steeds mooier uitziet dan 12 natuurlijk. Ook denormen om graden te bereiken moeten meezakken.

In het kader van de internationalisering van het hoger onderwijs is één voordeel van hetcreditsysteem al heel duidelijk. Men zou een stuk van zijn opleiding in Parijs kunnen doen,een ander deel in Gent, noem maar op. De wereld zal als een rijpe vrucht voor uw voetenliggen. U hebt ze maar op te rapen. Tenzij iemand anders u voor is en de vrucht vertrappelt.

Onze eigenste RUG is meteen al kandidaat om dat met veel overtuiging te doen. De Onder-wijsraad van deze universiteit heeft namelijk over het pass/fail-systeem gestemd en bleek eenenigszins ander standpunt dan de GSR en VVS te hebben. Ze zijn tegen. (Awoert!) RectorJacques Willems zal natuurlijk het advies van de Onderwijsraad volgen. De onderwijsraad wilvasthouden aan het huidige systeem, waarbij de hardwerkende student een totaal van min-stens 50% moet halen om vrijstellingen te bekomen. De Onderwijsraad zat waarschijnlijk aande centjes te denken: als studenten geen 50% meer moeten halen, kunnen ze hun opleidingop het gemak een ‘beetje’ uitrekken. Dat zou de universiteiten handenvol geld kosten. DeGSR stelt daarom dat er in de eerste kandidatuur voorwaarden moeten zijn om in hetpass/fail-systeem terecht te komen. Bijvoorbeeld voor één derde van het pakket geslaagdzijn. Wel moet het democratisch onderwijs gevrijwaard blijven. De universiteiten zoudendoor eventuele hogere kosten een rem kunnen zitten op de vrije toegang en slechts eenbeperkt aantal studenten laten genieten van het creditsysteem. De Leuvense Overkoepe-lende KringOrganisatie (LOKO) vindt strengere voorwaarden in de eerste kandidatuur nietnodig: we moeten vertrouwen hebben in het gezond verstand van de student.

De jongens en meisjes van de GSR willen ook dat de heren en dames professoren begeleidworden bij een eventuele overgang. Het verlagen van de cesuur zou het puntentoeken-ningsgedrag van de proffen wel eens kunnen wijzigen. Bepaalde olijke docenten hebben allaten weten dat ze in plaats van een elf, in het nieuwe systeem voor hetzelfde examen eennegen op twintig zullen geven. Een elf is een delibereerbaar cijfer, een negen zal gewoon nietgeslaagd zijn.

Op den duur vraag je je dan af: zijn de studenten er nu echt maar in functie van de prof? Ikdacht dat de docent er slechts was door en voor de student. Het zou wel heel kleinhartig vande docerende lichamen zijn om zomaar hun puntentoekenningsgedrag te wijzigen. Gelukkigwaren er enkele maanden geleden Amerikaanse verkiezingen. Anders promootte ik hier eenonbetwistbaar examensysteem met ponskaarten. Laat ik het voorlopig op de promotie vanhet pass/fail-systeem houden.

inhoudSCHAMPER 22 JAN ‘00

NUMMER 3882Kort3Voorwoord 4Psychologische opvang 5Bibliotheek SMAK6Didactiek bij proffen9Spelling10Mobiliteit11Dodonaea12Interview prof. Demeyer 14Boekbespreking15Digitaal16Koe gepleegd17Kookrubriek18Studentencultuur20Cultuur23Kringen en Konventen24Cultuuragenda

Passeren of zakken

Tim Van der Mensbrugghe

T

4

SCHAMPER: Hoe komen studenten hierterecht? Vinden zij gemakkelijk de weg?De Potter: “Bij de inschrijving krijgen allestudenten een pakket waarin vermeld staatdat ze op het Adviescentrum terechtkunnenvoor psychosociale hulp. Er zijn echter veelstudenten die dat blijkbaar niet weten en diehier via omwegen terechtkomen, ondermeer via de monitoraten van de faculteiten(studiebegeleiders, nvdr). Het zou mis-schien wel duidelijker mogen zijn dat ze ookrechtstreeks naar hier mogen komen en datze niet eerst langs die omwegen moetenpasseren.”

SCHAMPER: Hoe zou die verduidelijkingkunnen gebeuren?De Potter: “Onder andere door dit inter-view, hoop ik, en misschien door een beetjemeer reclame of zo, ik weet niet hoe we dathet best aanpakken, hoor. Ik verschiet er

eigenlijk van dat mensen hun weg vindennaar hier en ik denk dat er nog veel meernaar hier zouden kunnen komen.”

SCHAMPER: Hoeveel studenten komen hierwekelijks?De Potter: “Soms komen er tien studentenper week, soms twee, soms geen enkele.”

SCHAMPER: Is er overleg met de studenten-arts?De Potter: “Ja, we sturen vlot studentennaar elkaar door.”

SCHAMPER: Naast toegankelijkheid is erook nog de drempel om hier binnen te stap-pen. Zetten studenten gemakkelijk de stapnaar deze vorm van hulpverlening?De Potter: “Ik denk dat de drempel omnaar hier te komen lager is dan die om recht-streeks naar een psycholoog te stappen. Wij

zijn verbonden aan ‘de unief’. Studentenkomen in het Adviescentrum om zich in teschrijven en leren zo dit gebouw kennen. Dedrempel is hier redelijk laag, denk ik, hoopik ook. De meeste studenten komen vlot uithun woorden. Soms gebeurt het dat iemandniet direct uit zijn woorden komt, maar als ikdan enkele vragen stel, komt het gesprekvlug op gang.”

SCHAMPER: Met welke vragen kunnen stu-denten hier terecht?De Potter: “Met psychosociale vragen enook met vragen over studieadvies,studieplanning of studiemethode. Overstudievaardigheden organiseert het Advies-centrum ook workshops. In oktober ofnovember is er een introductiesessie. Degeïnteresseerden kunnen vervolgens eenworkshop volgen van vier sessies. Dit duurtéén tot twee maanden zodat ze vanaf nieuw-jaar voorbereid zijn om examens af teleggen.”

FFaaaallaannggsstt eenn ddeepprreessssiieeSCHAMPER: Wat voor een hulp mogen stu-denten van u verwachten?De Potter: “Wij geven eerstelijnshulp. Wijvangen studenten op en vaak helpt het al datzij hun hart eens kunnen luchten. Studentenkomen vaak spreken over faalangst of overmotivatieproblemen bij het studeren. Ookwanneer het gaat over eenzaamheid op kotof aanpassingsproblemen aan het studen-tenleven kunnen wij de meeste studentenwel helpen. Wanneer het ernstig is, bijongeveer één procent, dan verwijzen wij destudenten door naar een Dienst voorGeestelijke Gezondheidszorg (GGZ), naarzelfstandige psychologen of psychiaters ofnaar het UZ, bijvoorbeeld in geval van eet-stoornissen. Ik laat studenten altijd de keuzetussen een zelfstandig psycholoog of eendienst. Een Dienst voor GGZ, meestal meteen psychiater, enkele psychologen enmaatschappelijk assistenten is namelijk veelgoedkoper dan een psycholoog. Meestalkiezen de studenten voor de Dienst.”

SCHAMPER: Worden de studenten die hierkomen, nadien ook opgevolgd?De Potter: “Zoveel mogelijk, dat is niet al-

Psychologische opvang vanstudenten kan beter

AAns De Potter is sinds vorig jaar een nieuwe studieadviseuse in het Ad-viescentrum voor Studenten. Zij studeerde Klinische Psychologie aan

de RUG en begeleidt nu studenten die met psychosociale klachten naar hetAdviescentrum komen. Volgens De Potter vinden nog steeds te weinig stu-denten de weg naar de psychologische hulpverlening.

Volgens Ans De Potter vindennog steeds te weinig studentende weg naaar de psychologischehulpver-lening.

“Tijdens de examens zie ik minder studenten”

5

tijd gemakkelijk, maar we proberen dat tedoen door hen te vragen om nog eens terugte komen of door contact op te nemen metde psycholoog naar wie ze zijn doorver-wezen. Zelf bellen wij de studenten niet op.Zij bepalen wat er gebeurt, het zijn zij diebeslissen.”

SCHAMPER: Welke klachten hoort u hetmeest?De Potter: “Faalangst komt vaak voor, ookdepressie. Depressie is één van die proble-men die we zelf niet behandelen. Bepaalde

symptomen van depressie die in lichte mateaanwezig zijn zoals neerslachtigheid ensomberheid kunnen verbeterd worden doorerover te praten. Wanneer echter blijkt dathet ernstig is, wordt de student doorver-wezen.”

SCHAMPER: Komen studenten vrijwillignaar hier?De Potter: “Behalve de studenten die wor-den doorverwezen door de studentenarts,komen de meeste studenten vrijwillig, of opaanraden van vrienden, familie, ouders ofhun lief. De meeste studenten krijgen weleen duwtje in de rug. Studenten die mijwillen komen bezoeken, kunnen aan hetonthaal van het Adviescentrum een afspraakmet mij maken.”

SCHAMPER: Zijn er perioden waarin umeer bezoek hebt dan anders?De Potter: “Daar kan ik niet echt op ant-woorden omdat ik nog maar pas in dienstben. Ik heb wel de indruk dat bepaaldeproblemen te maken hebben met de winter.De dagen zijn dan korter en het is vlugger

donker. Tijdens examens zie ik minder stu-denten omdat ze dan geen tijd hebben.

SCHAMPER: Werkt u samen met bepaaldefaculteiten?De Potter: “Wel ja, studenten die in heteerste jaar aanpassingsproblemen hebben,kunnen meestal ook terecht bij de moni-toren van de faculteiten om informatie tekrijgen over studentenactiviteiten endergelijke. Zo krijgen ze verscheidenemogelijkheden voorgeschoteld over hoe zezich kunnen integreren in het studenten-leven. Tussen de facultaire studiebegelei-ders en het Adviescentrum bestaat eengoede wisselwerking.”

SCHAMPER: Hebt u nog een goede raadvoor studenten?De Potter: “Alle vakken bijhouden en optijd beginnen. Ik weet dat het een cliché is,maar het is een feit. En ook, nooit opgeven.”

foto’s: V. Janssens

T . V a n d e V e l d e

Moeder waarom lezen wij?

De bibliotheek van het SMAK verzameltboeken over alle kunstenaars vanaf hetbegin van de twintigste eeuw. Ze ontstondsamen met het SMAK in 1975 en bevatvooral boeken die ter promotie aan hetSMAK geschonken zijn, boeken die Jan Hoetvan zijn reizen meegebracht heeft en, dooreen ruilovereenkomst, tentoonstellingscata-logi van andere musea, alles samen goedvoor zo’n 40.000 titels. Daarnaast heeft debibliotheek een twintigtal abonnementen optijdschriften over hedendaagse kunst,stapels exemplaren van tijdschriften dieondertussen niet meer verschijnen en eenverzameling persartikels over hedendaagse

kunst (vooral over de activiteiten van hetSMAK zelf).

De boeken zijn onderverdeeld in drie cate-gorieën. Een eerste deel wordt gevormddoor monografieën en individuele tentoon-stellingscatalogi, alfabetisch geklasseerd opnaam van de kunstenaar. Het tweede deelbestaat uit groepscatalogi die alfabetischgeklasseerd zijn per stad waar de tentoon-stelling plaatsgevonden heeft. Ten slotte zijner de algemene boeken over esthetica, kun-stfilosofie of kunststromingen. Het is debedoeling om al deze boeken automatischte klasseren, waarbij de tentoonstellingscata-

logi op elke deelnemende kunstenaar enelke auteur opgezocht kunnen worden (integenstelling tot bijvoorbeeld de stadsbiblio-theek, waar slechts een beperkt aantalnamen per boek ingevoerd wordt). Voor-lopig zijn echter nog maar een goede 7.000boeken in deze klassering opgenomen, en ishet door technische problemen voor hetpubliek zelfs nog helemaal onmogelijk omvan dit systeem gebruik te maken.

Om te voorkomen dat iedereen die hetmuseum bezoekt meteen ook wat in de bib-liotheek komt rondlummelen, wordt zeenkel opengesteld voor geïnteresseerdendie een eenmalig inschrijvingsgeld van 200frank betalen. Voor die 200 frank mag jealleen boeken raadplegen en fotokopiesnemen, dus niet ontlenen. De bibliotheek isopen van dinsdag tot en met vrijdag, telkensvan 10.00u tot 12.00u en van 14.00u tot16.00u. Ze bevindt zich in een zaaltje rechtsvan de inkomhal van het SMAK.

VVoor diegenen onder jullie die het SMAK alleen maar kennen als caféannex concertzaal, of als kindercrèche op oudejaarsavond: het SMAK

heet voluit “Stedelijk Museum voor Actuele Kunst” en heeft sinds dinsdag9 januari (zoals je van een museum voor actuele kunst kan verwachten)een heuse wetenschappelijke bibliotheek. Omdat de doelgroep par excel-lence van deze bibliotheek przewalskipaarden en studenten zijn, en omdatSchamper (wij citeren de dienst communicatie van het SMAK) “het geschik-ste medium is om de studenten hierover in te lichten”, gingen wij eenskijken.

De SMAK-bibliotheek

W e e W e e

“Tijdens de examens zie ik minder studenten”

6

Het was en is een bizarre situatie: de juf ofmeester van de lagere school krijgen eenbetere didactische opleiding dan docenten.Regenten worden opgeleid om les te geven,en ook licentiaatsonderwijzers moeten lerenhoe het moet. De enige groep in ons onder-wijs die daaraan is ontsnapt, is het legerZAP’ers en AAP’ers dat elke dag de eer enhet genoegen heeft om aan de universiteit temogen doceren.

Straffe gastenHet loopt al mis bij de benoeming van dedocenten. De VLIR (Vlaamse Interuniversi-taire Raad) heeft voorgesteld dat hetmogelijk moet zijn voor docenten om eendocententraining te volgen. Mooi initiatief,maar u had misschien zelf al de voorzichtigetoon in het zinnetje kunnen vaststellen: deVLIR kan geen maatregelen opleggen. Hetgaat hier dus om een mogelijkheid, niet omeen verplichting. Zo’n tien jaar geleden hadde VLIR zelf initiatieven genomen om vooreen interuniversitaire docentenopleiding tezorgen, maar daar is toen weinig reactie opgekomen.

Ondertussen zijn de universiteiten zelfbegonnen met hun (niet verplichte) doceer-trainingen. Ter illustratie: op wereldniveau iszo’n 84% van de docenten hoger onderwijsniet vertrouwd met vakdidactiek, in Vlaan-deren is dat cijfer maar 40%. Dat komtvolledig op het conto van de docenten, dieop vrijwillige basis de training volgen.Ruddy De Potter, algemeen coördinatorvan het adviescentrum voor studenten énsecretaris van de onderwijsraad, verteldeons dat er aan de RUG sinds twee jaar eendergelijke training bestaat. In die periodehebben al 200 lesgevers op een totaal van600 geleerd hoe ze didactisch verantwoordkunnen lesgeven. Blijkbaar zijn die vierhon-

derd andere zo’n straffe gasten dat ze dieopleiding niet nodig hebben. Maar RuddyDe Potter vindt het een mooi resultaat vooreen initatief dat nog maar twee jaar bestaat.Overigens, de docententraining wordt tenstelligste aangeraden. Waarom ze dan nietgewoon verplicht maken, denken wij.

De trainingen worden aan de RUG georgan-iseerd door Luc Van De Poele van de vak-groep Onderwijskunde. De lessen durendrie dagen, gespreid over drie weken, enworden gegeven aan zo’n twintigtal docen-ten, van alle faculteiten, omdat dat het leer-rijkste is. Voor meer informatie kan u terechtin het artikel op de pagina hiernaast.

Alles voor de wetenschapEen ander probleem is de dubbelzinnigepositie van de docenten. Zij zitten in een sys-teem waarin hun curriculum vooralgewaardeerd wordt aan de hand van hunwetenschappelijke activiteit en publicaties.Gewerkt moet er worden, maar niet aan hunpedagogische vaardigheden. Dit systeemwerkt in het nadeel van jongere academici,die in vergelijking met hun oudere collega’snog niet zoveel gepubliceerd hebben. Dekeuze tussen de uitbouw van een weten-schappelijke carrière en enkel door studen-ten geapprecieerde lesactiviteiten is snelgemaakt.

Maar er komen barsten in het wetenschaps-front. Onderwijsevaluatie is een vast begripgeworden aan de RUG, en de studenten spe-len daarin een belangrijke rol. Zij mogen perfaculteit hun stem laten horen in de evalu-aties die georganiseerd worden door dekwaliteitscellen onderwijs. Deze orga-nen houden zich ook nog bezig met onderandere het coördineren van de program-mawijzigingen de visitaties en de inrichting

van de abituriëntendagen.

Er bestaan al evaluaties sinds ‘93, maar inprincipe moet elke lesgever sinds oktober‘98 (de start van de kwaliteitscellen) drie-jaarlijks geëvalueerd worden nadat deonderwijsactiviteiten zijn afgerond. Dit aca-demiejaar moet er dus een deel van het les-gevend personeel nog voor de eerste maalgecontroleerd worden. Dat gebeurt doorvragenlijsten met enerzijds gesloten vragen,die via de computers van het ARC verwerktworden, en anderzijds open vragen. De laat-ste categorie wordt nagelezen ensamengevat door de evaluatiecommissie.Dat samenvatten is niet onbelangrijk: als jemaar met 10 mensen in de richting zit, is hetleuk dat een eventueel gewraakte prof jehandschrift niet kan herkennnen.

Vervolgens stelt de evaluatiecommissie eensamenvattend dossier op. Als de evaluatieheel slecht is, sturen ze het rapport met eenbegeleidende brief naar de desbetreffendedocent gestuurd, met de vraag hoe hij of zijde problemen zal oplossen. Automatischwordt gedurende de twee volgende acade-miejaren gecontroleerd of er verbetering is.

Didactiek bij proffen

DDidactiek bij proffen, het klinkt als de welbekende tang die men al eensop een varken aantreft. Je hebt natuurtalenten die een auditorium

inpalmen en van een les een echte show maken. Andere proffen klampenzich krampachtig vast aan hun katheder, terwijl ze inspiratieloos hun cur-sus declameren. Om maar te zeggen: er kan een wereld van verschil zijntussen twee mensen die toch beiden competent geacht worden om tedoceren.

Alles mag, en niets moet

7

Antwoordt de docent niet op de eerste brief,dan wordt hij uitgenodigd op een persoon-lijk gesprek. Volgens Nathalie Depoortervan de Kwaliteitscel Onderwijs van de facul-teit Letteren en Wijsbegeerte, gebeurt ditechter bijna nooit.

BenoemingenEn stilaan beginnen de evaluaties een belan-grijke rol te spelen in de benoemingen vandocenten. De kwaliteitscellen houden alleevaluaties immers bij, zodat bevorde-ringscommissies die steeds kunnen opvra-gen. Dit systeem wordt gehanteerd over defaculteitsgrenzen heen: zo kan de evaluatievan de studenten van de Landbouwfaculteitdoorwegen in de discussie over de benoem-ing van een docent van de Faculteit Dierge-neeskunde. De evaluaties kunnen zelfs aan-leiding geven tot sancties. In theorie kanhet universiteitsbestuur iemand ontslaan alsde onderwijsevaluatie twee keer na elkaaronvoldoende is, of driemaal onvoldoende inde loop van de beroepscarrière.

BeleidEr wordt dus iets gedaan om de didactischekwaliteiten van docenten te verbeteren. De

schuchtere pogingen kunnen echter hetgebrek aan een duidelijk beleid niet camou-fleren. In Vlaanderen moeten de univer-siteiten zelf instaan voor didactische initi-atieven. Het bedrag hiervoor zit verwerkt inhet budget dat de universiteiten van deVlaamse Overheid toegewezen krijgen. Toenwe Rudy De Potter vroegen wat het budgetis voor onderwijsvernieuwing aan de RUG,kregen we een aarzelend antwoord. Er is inhet verleden een eenmalige inspanninggeleverd vanuit de Onderwijsraad, die deRaad van Bestuur adviseert over onder-wijsaangelegenheden. Er is toen een bedragvan 80 miljoen vrijgemaakt, waarna het initi-atief werd overgelaten aan de faculteiten.

Het onderwijsbeleid is aan de RUG een zaakvan de faculteiten, wat niet echt bevorderlijkis voor het voeren van een uniform beleid.Denk maar aan de financiële middelen, dienu in gespreide slagorde gebruikt worden.Ruddy De Potter antwoordde op deze kri-tiek door te wijzen op het belang van deOnderwijsraad, waar de onderwijsdirecteursvan de verschillende faculteiten inzitten.Problemen kunnen daar aangekaart worden,en na onderling overleg kan een beleid uit-

gestippeld worden door de verschillendefaculteiten. Allemaal goed en wel, maar snelop de bal spelen wordt toch veel moeilijker.

De faculteiten mogen dus proberen ominnoverende didactische methodes in tevoeren. Voorlopig blijft het bij individueleinitiatieven, en blijft een centrale visieachterwege: een gebrek aan financiële mid-delen is de grote spelbreker. Hoewel, hetkan ook goede wil zijn. In Nederland, daarweten ze pas van aanpakken. De Noorder-buren hebben het hele boeltje geforceerddoor het financieringsmodel te veranderen.Er werd 500 miljoen gulden van de univer-siteiten afgenomen, die ze pas terugkregenwanneer ze hun onderwijs hervormden. Zokan de universiteit van Maastricht zich nuexpliciet profileren als een onderwijsuniver-siteit.

De laatste jaren heeft het onderwijs al veelmeer aandacht gekregen aan de RUG. Er iseen stevige basis uitgebouwd om de docen-ten te evalueren, en ze kennis te latenmaken met de didactische basisprincipes.

k bij proffen

TToomm DDee PPaaeeppee

Lesgevers in het zweet

De trainingen duren drie dagen, diegespreid worden over drie weken. Er wordtgewerkt in groepjes van een twintigtalmensen van alle faculteiten. Ze staan openvoor beginnende docenten, maar ook dege-nen die al enkele jaren meedraaien zijnwelkom.

leren lerenDe eerste dag wordt geopend door de rec-

tor himself, een illustratie van het belang dataan de docententraining wordt gehecht.Daarna snijdt Luc Van de Poele de doel-stellingen, het plannen en het leren lerenaan. Zo krijgen de deenemers een overzichtvan de soorten studenten, en hun respec-tieve leerstrategieën. Van De Poele legttrouwens sterk de nadruk op het aspect zelf-sturing door de student, ook al in de kandi-daturen.

Dag twee wordt gewijd aan het presenterenen lesgeven, met veel aandacht voor de con-crete situaties in het leslokaal. Daarvoor krij-gen de docenten een opdracht, waarbij zeeen korte les moeten geven over een onder-werp dat niet tot hun vakgebied behoort,gewoon om de zenuwen wat op te drijvenom de opdracht zo realistisch mogelijk temaken. Het kan ook zijn dat verschillendedocenten hetzelfde onderwerp moetenbehandelen. Dat heeft zijn nut wanneerachteraf de lesjes in groep worden bespro-ken, en iedere docent geconfronteerd wordtmet de opmerkingen van de andere deelne-mers. Opmerkingen die, aldus Van de Poele,vaak ontnuchterend zijn.

DDocententraining: het klinkt alsof die arme proffen op paramilitairewijze klaargestoomd worden om zich in het strijdgewoel te werpen.

In sommige auditoria zijn er misschien dergelijke oorlogssituaties, maarhet merendeel van de lessen gaat er toch vrij gezapig aan toe. De man diede trainingen verzorgt, is Luc Van de Poele van de vakgroep Onder-wijskunde.

De docententraining

Ten slotte is er nog een dag voorbehoudenaan de evaluatie van de studenten en deprincipes van het hoger onderwijs. Voor deexaminering worden de principestoegelicht, en wordt er concreet aandachtgeschonken aan de link met de onderwijs-activiteit.

BedenkingenOp onze vraag of die drie dagen genoeg zijnom een voldoende basis te hebben, ant-woordt Luc Van der Doelen dat de training

vooral dient als ondersteuning voor wat dedocenten, die vaak zelf al jaren les geven, alaan ervaring hebben opgebouwd. En driedagen enkel moeten en mogen nadenkenover onderwijs is een gelegenheid om eensstil te staan bij de manier van onderwijzen.Het is trouwens de bedoeling dat er in detoekomst vervolgsessies georganiseerd wor-den. Het zou dan gaan om kortere work-shops rond meer specifieke thema’s zoalsonderwijs voor grote groepen.

Volgens Van de Poele zou een verplichtingom aan dergelijke trainingen deel te nemenniet nodig zijn. De allernoodzakelijkste voor-waarde is de motivatie bij de docenten. Erzijn wel stimulansen ingebouwd bijbevorderingen op sommige niveau’s, waarvermeld is dat het volgen van een dergelijkecursus tot aanbeveling strekt. Daar vindensommigen een reden om toch deel tenemen. En er zijn natuurlijk mensen die alfantastisch bezig zijn, en die ook zonderextra cursus op een zeer hoog niveaudoceren. Daar is de behoefte om feedbackte krijgen natuurlijk veel kleiner.

Over de link met de onderwijsevaluatie vande kwaliteitscellen is er nog wel wat tezeggen. Er zijn klachten van docenten datsommige vragen uit de evaluaties contrapro-ductief zijn met de inhoud van de trainin-gen. Dat komt omdat er geen eenvormigsysteem van basisvragen is. Nochtans is in dewetenschappelijke literatuur beschrevenwelke vragen je kan stellen bij evaluaties vanhet onderwijs. Aan de RUG waren oor-spronkelijk alle vragen hetzelfde, voor allefaculteiten. Daarvan is men na een tijdjeafgestapt, waardoor we nu in het andereuiterste zijn gevallen. Er moet misschien welruimte zijn voor vragen die specifiek zijnvoor de aard van de faculteit. Van de Poelevindt dat er nog meer gekoppeld moet wor-den aan evaluaties. Nu gebeurt het datdocenten volledig anders geevalueerd wor-den per faculteit.

Tot slot had Luc Van de Poele enkele con-crete voorbeelden van wat er op didactischgebied zoal kan foutgaan aan de universiteit.Cynisme bijvoorbeeld is niet bevorderlijkvoor de motivatie. Zo kan een docent eengroep willen uitdagen, maar eigenlijk eensneer geven die hard aankomt bij sommigestudenten. En iedereen kent wel de klassie-ker die de kroon spant aan het begin van hetacademiejaar: “Kijk eens naar links, kijk eensnaar rechts, slechts een van de drie zal hethalen.” Dergelijke uitlatingen kunnenervoor zorgen dat de samenwerking tussenstudenten op een heel laag pitje komt testaan omdat de concurrentie onder de stu-denten alleen maar wordt aangewakkerd.

Tom De Paepeadvertentie

8

9

Aan goede bedoelingen nochtans geengebrek om de spelling transparanter en con-sequenter te maken. We schrijven 1994.Ruim drie jaar had een spellingcommissieaan een duidelijke hervorming gewerkt,maar de voorstellen werden in 1994 opnauwelijks een paar uur tijd door deVlaamse en Nederlandse ministers van Cul-tuur en Onderwijs naar prullenmand ver-wezen. Een van de leden van de bewustespellingcommissie die jarenlang hard labeurvan de tafel geveegd zag worden, is prof.Johan Taeldeman, verbonden aan de vak-groep Nederlandse Taalkunde. Schamperging op audiëntie bij deze autoriteit ter zakeen vernam meer over de gemiste kansen.Prof. Taeldeman: “De spellingcommissieheeft na jarenlang intensief vergaderengrondig gemotiveerde voorstellen tot her-vorming geformuleerd, maar die werdenafgeschoten door het Comité van Ministersvan de Nederlandse Taalunie. Er werd ookbewust naar de pers gelekt, waarbij bepaaldevoorbeelden van verandering totaal uit huncontext gerukt werden. Extreme voorstellenwerden eruit gelicht om de verontwaardig-ing van de publieke opinie uit te lokken,waar men ook in geslaagd is. Hoe meer eraan de klassieke spelling geraakt wordt, hoemoeilijker verkoopbaar, natuurlijk. Men ginger bovendien aan voorbij dat de voorstellenniet te nemen of te laten waren: de com-missie wou vooral de prioriteiten aangevenen wist heel goed dat de resultaten niet terevolutionair mochten zijn. Dat men bijvoor-beeld voortaan ginekoloog zou moetenschrijven, was onzin. Zo ver zou men, zekervoor zulke hybride gevallen, nooit gegaanzijn.”

Maar het kwaad was geschied. De publiekeopinie was verontwaardigd en huiverde bijzo’n verregaande aanslag op het klassieke

spellingbeeld, maar de literatoren lieten zichook niet onbetuigd. De taal waarin zij hunmeesterwerken schrijven, daar mocht ondergeen beding aan gesleuteld worden. RutgerKopland stelde dat al die taalwetenschap-pers maar eens in een psychiatrischeinstelling opgesloten moesten worden, JefGeeraerts poneerde onterecht dat zelfs hetetymologische principe met voeten getre-den werd, en ook barones Monica vanPaemel en Benno Barnard lieten zich nietonbetuigd in de stemmingmakerij. De mi-nisters wilden te allen prijze commotie ver-

mijden, en verwierpen het rapport van despellingcommissie nagenoeg volledig. On-nodig te zeggen dat de commissie, en vooralhaar voorzitter prof. Geerts van de Leu-vense Universiteit, verbitterd en ont-goocheld achterbleef.

Prof. Taeldeman: “Is dit nu een spellingher-vorming? De spelling van de vreemde woor-den bijvoorbeeld, was (en is) een puinhoop.Neem nu het Griekse voorzetsel kata-. Allewoorden in het Grieks hadden een -k, dankan men ervoor kiezen fonetisch te spellenof de vreemde spelling te behouden. In hetGroene Boekje nu zien we de vorm met -c

en met -k naast elkaar, bv. katalysator naastcatastrofe.”

Inconsequenties uit de wereld helpen vondmen blijkbaar minder belangrijk dan hetvasthouden aan de meest gangbare spelling.In het geval van de dubbelspellingen valt erevenmin doortastendheid of logica tebespeuren: lantaarn maar ook lantaren, lite-ratuur en litteratuur, doorn en doren enz.Dat het afgeleide adjectief van clerusklerikaal is, roept eveneens heel wat vragenop. In plaats van inzicht in het systeem tekrijgen wordt de taalgebruiker geconfron-teerd met een heleboel uitzonderingen opde regels die, er zit niets anders op, inge-studeerd moeten worden.

Prof. Taeldeman: “Een makkelijk te lerenspelling werkt met doorzichtige, vaste regelsmet zo weinig mogelijk uitzonderingen. Hadmen het rapport van de commissie aan-vaard, dan zouden er ook regels met eenvooruitkijkend karakter vastgelegd zijn. Ditom te voorkomen dat men op de nieuweeditie van het woordenboek moet wachtenom te weten hoe een nieuw woord correctgespeld wordt. Blijven we bij het voorbeeldvan het Griekse prefix kata-. Als er een nieuwwoord met dit prefix gevormd wordt, hoekan dan uitgemaakt worden of het woord inkwestie met c of met k geschreven wordt?Een consequente keuze voor vernederland-sing zou overigens de vorm met kopgeleverd hebben.”

De regels die uiteindelijk uit de busgekomen zijn beslaan ettelijke bladzijden inde Leidraad van Het Groene Boekje -onweerstaanbaar leesvoer voor die ene keerdat u echt niets beters te doen heeft - enkennen heel wat uitzonderingen. Uit hethoofd leren is dus de boodschap. Als het eentroost mag zijn: taal- en stijlfouten vermijdenis van veel groter belang. Een niet geringeopdracht voor de Vlaming die de sporen vande jarenlange overheersing van het Fransnog steeds in zijn taalgebruik meedraagt.Het deksel van die fermenterende beerputlaten we er voorlopig nog eventjes op.

Het przewalskipaard en de zee-eend

TTraditiegetrouw stond de laatste editie van Het Groot Dictee der Neder-landse Taal weer garant voor een avondje spellingterreur. Tandenge-

knars en vertwijfelde blikken alom, daar in Den Haag op 17 december: deopsteller van het dictee trakteerde de deelnemers immers op fijne zinssne-den als ‘cedilles en i-grecs’, een ‘omaatje in een crapaudtje’ en ‘freudiaanseminnelyriek over sint-janskruid en karwijzaad’. De spellingellende blijftechter niet beperkt tot woorden die nauwelijks gebruikt worden. Naast eendriedubbele schrijfkramp krijgt de doorsnee taalgebruiker ook van decourant voorkomende woorden soms het heen en weer.

Mieke Boone

foto

: Sam

son

10

Mobiliteitsprobleem lijkt onoplosbaar

Elke student kreeg aan het begin van ditacademiejaar bij zijn inschrijvingsfor-mulieren een formulier met vragen over zijnvervoergedrag. De meeste studenten stuur-den dit formulier netjes ingevuld terug ende resultaten daarvan kunnen nu bekekenworden op het internet (aivwww.rug.ac.be/Studentenadministratie/mobiliteitsbevrag-ing.html). De eerste vraag was: Hoe komenstudenten naar Gent? Antwoord: Van de inGent wonende studenten komt het meren-deel (41%) met de fiets en de rest komt metde bus, tram, auto of motor. De pendelstu-dent (iedere dag heen en weer) komt vooralmet de trein (47%) en voor een groot deel(32%) met de auto. De kotstudent gebruiktals hij naar zijn kot komt vooral de trein(60%), maar toch komt ook een kwart vande kotstudenten naar Gent met de auto. Bijdeze percentages laat de website wel na omte vermelden om hoeveel studenten hetelke keer gaat.

Deze enquête laat toe om twee grote con-clusies te trekken. Ten eerste, de ligging vanuniversiteitsgebouwen heeft een groteinvloed op het vervoergedrag van studen-ten.Ten tweede, alsmaar meer studentengebruiken een auto om zich te verplaatsen.

Om dat laatste te weten te komen, wasechter lang geen bevraging vereist. Hetbewijs van het stijgende autogebruik werd inde weken voor kerstmis dagelijks geleverddoor kilometerslange files in de stratentussen de Heuvelpoort en het Zuid. Studen-tenvertegenwoordiger Peter Comhairehaalde ondertussen het huidige mobiliteits-beleid eens flink over de hekel: “Het is nuduidelijk dat steeds meer studenten de autogebruiken. En het enige wat er gebeurt, isdat er verder gezocht wordt naar manierenom al deze auto’s te kunnen blijven par-keren.”

De eerste vaststelling is dat de ligging vaneen universiteitsgebouw mee het vervoers-gedrag van de studenten bepaalt. Het bewijshiervoor wordt geleverd door de studentendiergeneeskunde. Zij zijn de meest ferventeaanhangers van het autoverkeer. Meer daneen kwart van de toekomstige dierenartsenrijdt met de auto naar de les. Dit vindt zijnoorzaak in de afgelegen ligging van de facul-teit diergeneeskunde, namelijk in Merel-beke. Merelbeke is ongeveer tien kilometervan Gent verwijderd en moeilijk bereikbaarmet het openbaar vervoer. Het resultaat isdat de dierenartsen ongewild meehelpen

aan de groei van de files.

Behalve het mobiliteitsgedrag vande student is er natuurlijk ook noghet mobiliteitsgedrag van de restvan de RUG, het academisch per-soneel. Ook daar wordt onderzoeknaar verricht. Dit gebeurt door dedienst Milieucoördinatie die voorhet personeel een enquête heeftopgesteld. Hierin wordt ondermeer aan autobestuurders

gevraagd waarom ze niet aan car-

pooling doen. Fietsers konden suggestiesdoen voor een beter RUG-fietsbeleid.Gebruikers van het openbaar vervoermochten tips geven voor verbeteringen aanhet openbaar vervoer. De enquêtes moestenworden ingediend tegen 15 december 2000;de resultaten volgen later.

Tussen de RUG, de Gentse Hogescholen ende stad Gent verloopt een traag overleg. Opdriemaandelijkse vergaderingen wordt el-kanders mobiliteitsbeleid uitgevlooid. DeRUG snoeft met haar fietsherstelplaats, deHogeschool Sint-Anna is fier op haarvooruitstrevend fietsbeleid. De vzwSOVOREG die het project met de gratisSOX-fietsen heeft uitgebouwd, laat dan weertreurig weten dat het respect voor de gratisfietsen afneemt en dat er steeds meer fietsenworden gestolen.

Busje blijft wegHet Leuvense voorbeeld om gratis openbaarvervoer aan te bieden werd minutieusonderzocht. In Leuven liep van oktober totdecember vorig jaar een project waarin aanstudenten gratis openbaar vervoer werdaangeboden. De Lijn raamde de kosten vandit project op één miljoen Belgisch frank,waarvan de stad Leuven en de Leuvense uni-versiteit elk de helft betalen. Op 23 novem-ber werd dit project besproken op dedriemaandelijkse Gentse overlegvergade-ring. Uit het gesprek werd geconcludeerddat gratis openbaar vervoer duur is.Voorzichtig werd geopperd dat het interes-sant zou zijn om een onderzoek te verricht-en naar het verplaatsingsgedrag van deGentse studenten, bijvoorbeeld de ver-plaatsingen naar Merelbeke. Opnieuw eenstudie dus. Het dichtslibben van de wegenhoudt de geesten dus wel bezig, vooralsnogechter zonder tastbaar resultaat. Het lijkt welalsof er een acuut gebrek aan expertise is.Zowel de stad als de RUG blijven noodged-wongen improviseren en kunnen geensnelle oplossing van het mobiliteitsprob-leem beloven.

IInitiatieven om het mobiliteitsprobleem in kaart te brengen zijn ergenoeg. Er is de mobiliteitsbevraging onder studenten door de Dienst

Studentenadministratie. Er is de mobiliteitsenquête onder het personeeldoor de Dienst Milieubeheer. En…er is overleg tussen de stad Gent en deUniversiteit Gent onder de titel Student en Mobiliteit. Tot zover leidden aldeze initiatieven uitsluitend tot wat heen en weer gepraat met bitter weinigconcrete resultaten, terwijl de files zich razendsnel blijven uitbreiden.

Veel geblaat, weinig wol

TVdV

foto: V. Janssens

Alsmaar meer studenten gebruiken een auto om zichte verplaatsen

11

Dodonaea?

Dodonaea is niet nieuw, een stukjegeschiedenis voor de intelligentsia onderons (ofte de menswetenschappelijke lezertoch ook nog tevreden stellen). Hetgenootschap werd in 1887 opgericht doorProf. Dr. MacLeod, die tevens de stichtervan de Vlaamse natuur- en geneeskundigecongressen was. Prof. MacLeod was boven-dien een belangrijk voorstander van devernederlandsing van de Gentse universiteit,maar dat is een ander verhaal. Dodonaea isgenoemd naar de grote Vlaamse botanicus,Rembert Dodoens (1517-1585).Wie ooit de kruidtuin in Meche-len heeft bezocht of de KleineZavel in Brussel, kent hem vastwel: het is die kerel die daar eenstandbeeld heeft. Van hem zijnruim 25 werken over plantkundebewaard gebleven. Dodoens wasbovendien een van de belangrijk-ste Vlaamse artsen van zijn tijd.Een terechte naamgeving dus.

Al wat gebeurt op natuurweten-schappelijk vlak behoort tot deinteressesfeer van de leden vanDodonaea. Het genootschap teltop het moment zo’n 230 leden enbestaat vooral uit oud-studentenen universiteitsmedewerkers. Een aantalleden houdt zich dagelijks bezig met onder-zoek. “Toch is Dodonaea ook voor lekeninteressant,” zo verzekerde Frederik Leli-aert, secretaris van Dodonaea ons. “Dodon-aea houdt zich voornamelijk bezig met hetgeven van voordrachten, meerbepaald meteen biologische of natuurwetenschappelijkeinhoud. Sommige voordrachten zijn bijzon-der gespecialiseerd, maar andere zijn vooreen ruimer publiek toegankelijk,” aldusFrederik. Liefhebbers van natuurweten-schappen zijn dus van harte welkom.

De activiteitenkalender van Dodonaea isgoed gevuld. Regelmatig worden voor-drachten georganiseerd over recent weten-schappelijk onderzoek. Af en toe zijn er

lezingen over expedities of wordt eenoverzichtslezing gegeven over een wel-bepaalde ontwikkeling in natuurweten-schappelijk onderzoek. Wat dacht u van eenthema-uiteenzetting waarbij de activiteitenvan een laboratorium van een Vlaamse uni-versiteit of onderzoeksinstelling wordentoegelicht? Of een geleid bezoek aan eenlaboratorium? Dodonaea organiseert ookenkele veldexcursies, waarbij enkelegroepen van organismen thematisch wor-den bekeken. Dit jaar wordt bijvoorbeeld

een strandexcursie georganiseerd. Studen-ten van de Universiteit Gent hebbentrouwens een bijkomend voordeel. De voor-drachten worden gehouden in auditorium 4in de Ledeganck en excursies vertrekkeneveneens vanuit de Ledeganckstraat in Gent.Handig toch?

Dodonaea gaf tot dit jaar het Biologischjaarboek Dodonaea uit en dit al sinds 1930.Vanaf 1890 was Dodonaea al uitgever van hetbotanisch jaarboek. Tijd voor veranderingen vernieuwing echter, ook bij Dodonaea.Het biologisch jaarboek is niet meer enwordt vervangen door een semestrieel tijd-schrift. “De nadruk in het biologisch jaar-boek lag vooral op een globaal beeld vannatuurwetenschappen, zowat alles kwam

aan bod. Het nieuwe tijdschrift gaat zichmeer toespitsen op ecologie en natuurbe-houd,” meldde Frederik Leliaert ons.Dodonaea werkt hiervoor nauw samen methet Instituut voor natuurbehoud. Het jaar-boek was nochtans een uitstekend forumvoor de publicatie van het werk van jongewetenschappers.

Toch blijft Dodonaea jonge wetenschapperskansen bieden. Elie Gillis (1937-1988),oud-professor aan deze universiteit, deedeen aanzienlijke donatie aan Dodonaea. Deinteresten van deze schenking worden jaar-lijks uitgereikt als de Elie Gillisprijs aan tweejonge onderzoekers die zich verdienstelijkhebben gemaakt op het gebied van plant- ofdierkunde. Vorig academiejaar gingen deprijzen naar Floris Vanderhaeghe voor de

richting Plantkunde en TimAdriaens voor de richtingDierkunde.

Na een snuffeltocht in deactiviteitenkalender van Dodo-naea vonden wij toch dat vooralde geïnteresseerde leek, die bijvoorkeur al wat kennis heeft vanfysica of biologie, misschiengebiologeerd kan worden doorDodonaea. Dus waar wachtenjullie nog op? Dodonaeabeschikt over een steeds aan-groeiende bi-bliotheek waarineen aanzienlijk aantal zeldzametijdschriften zijn opgenomen.Helaas is de bibliotheek uitslui-

tend voor leden. Dodonaea is zeker demoeite waard: ik raad de liefhebbers aan omzo snel mogelijk contact te zoeken met Fre-derik Leliaert.

Voor meer informatie: Frederik Leliaert(Secretaris Dodonaea), Vakgroep Biologie -Labo Plantkunde, K.L. Ledeganckstraat 35,9000 Gent. Tel.: 09 264 50 85. Mailen voorinformatie kan:frederik.leliaert@rug.ac.beEn voor de surfers:http://allserv.rug.ac.be/~fleliaer/dodonaea

TToen de hoofdredacteur van Schamper mij vroeg hier een artikel over teschrijven, dacht ik: wat is een Dodonaea voor iets? Een Przewal-

skipaard? Een universiteitsmedewerker? Achteraf bleek Dodonaea nietsvan dit alles te zijn. Dodonaea is een heus Koninklijk natuurwetenschap-pelijk genootschap dat zich, u kon het al raden, vooral bezig houdt metnatuurwetenschappen.

KvA

12

Zero risk doesn’t exist

De Vakgroep Dierlijke Productie behoort totde Faculteit Landbouwkundige enToegepaste Wetenschappen en is gegroeiduit wat vroeger de leerstoelen Veeteelt enVoeding en Hygiëne waren. In 1990schakelde men over op het systeem van vak-groepen en verhuisde Voedingsleer naareen andere vakgroep. Het experimenteleslachthuis waarover de vakgroep beschikt,dateert al van het eind van de Golden Six-ties, toen er voldoende geld vrijkwam van-uit het Ministerie van Landbouw. De Vak-groep Dierlijke Productie heeft door zijnisolement weinig contact met andere vak-groepen, zelfs niet binnen de eigen faculteit.Het dertigtal mensen dat er rondloopt, doetonderzoek naar karkaskwaliteit,vleeskwaliteit, vertering bij varkens enherkauwers en dies meer.

SCHAMPER: Hoe is BSE eigenlijk ontstaan?Demeyer: “Ik denk dat het in het begin vande jaren ‘80 in het Verenigd Koninkrijk

opgekomen is. Daar vertoonden vooral ou-dere melkkoeien als eerste dieren de symp-tomen. Men kon dat met een aan zekerheidgrenzende waarschijnlijkheid toeschrijvenaan het gebruik van verwerkteschapenkarkassen die een analoge ziektehadden, het scrapie, dat zelf niet de oorzaakis. Die karkassen werden verwerkt in been-der- en voedermeel dat aan die melkkoeiengegeven werd. Het is een globale pro-blematiek met twee slagwoorden: recyclageen efficiëntie. Je tracht het slachtafval zo effi-ciënt mogelijk te benutten. Men behandeldedat afval volgens de toen geldende richtlij-nen voor microbiële veiligheid. Devoorgeschreven temperatuur is op een

bepaald ogenblik verlaagd, vanuit de effi-ciëntie-idee. Denk maar aan de kosten voorfossiele brandstoffen. Plots bleek er iets inhet beendermeel te zitten dat resistent wastegen die behandeling: het zogenaamdeprion, dat niet kapot ging door verhitting.Het is iets zeer eigenaardigs: het is geenmicrobe of virus maar een zuiver eiwit. Hetinfecterende prion heeft een configuratie-wijziging ondergaan, waardoor het infectiefwordt, in die zin dat het al de natuurlijk aan-wezige prionen aanzet om de afwijkendeconformatie aan te nemen. Dan krijg je diesponsvormige encephalopathie, die bij run-deren tot het dollekoeiensyndroom leidt.Kort daarop zijn er twee reacties geweest,vooral omdat men hetzelfde prion van BSEook associeerde met een nieuwe vorm vanCreutzfeld-Jacob, een bij de mensvoorkomende sponsvormige encephalitis,

die tot zeer triestige toestanden leidt enongeneeslijk is. Men kon met aan zekerheidgrenzende waarschijnlijkheid aantonen dathet BSE-prion verantwoordelijk was voor denieuwe vorm van Creutzfeld-Jacob. Ik geloofdat er een 88-tal gevallen van de ziektewaren, waarvan 84 in het VerenigdKoninkrijk. Toen zei men dat het gevaarlijkbegon te worden.””Men heeft ten eerste beslist tot een volledi-ge verbanning van slachtafval en dierlijk vetin de veevoeding in Engeland en later ook inde Europese Unie. Nadien heeft men nogeen tweede barrière tegen de verspreidingingebouwd door de verwijdering van demeest infecterende delen van het karkas:het ruggenmerg, de hersenen en het laatstedeel van de dunne darm. De twee barrièreszijn eigenlijk voldoende om de verdere uit-breiding van de ziekte tegen te gaan.”

PaniekvoetbalSCHAMPER: Is de reactie van de weten-schap op tijd gekomen?Demeyer: “Ik denk dat het merendeel vande wetenschappers de huidige ingrepen eenbeetje paniekerig en overdreven vindt. Ikdenk dat de wetenschappers er in het alge-meen over eens zijn dat men gedaan heeftwat men kon, en dat het risico nu aanvaard-baar is. Dr. Emmanuel Vanopdenbosch,de Belgische BSE-specialist, zegt dat het risi-co om door het eten van rundsvleesCreutzfeld-Jacob op te lopen, minimaal tenoemen is. Maar die historie heeft zo’nenorme impact op de hele sector van deveehouderij, het vleesverbruik, dat menandere motieven begint te hanteren om ietste doen, bijvoorbeeld het invoeren van BSE-testen op dieren ouder dan dertig maand.Eén van de motieven die daar gespeeldhebben, is het opkrikken van het imago vanhet vlees, op één of andere manier proberende consument weer vertrouwen te doen krij-gen. Vertrouwen dat hij voor het grootstestuk ten onrechte verloren is.”

SCHAMPER: De Europese Unie heeftonlangs zeer strenge maatregelen getroffen,in Duitsland is er hevige opschudding overde dollekoeienziekte. Paniekvoetbal?Demeyer: “Overal is er opschudding. Het

TToen u in december een studentenresto binnensprong met het idee: “Ditis nog altijd beter dan mijn eigen uit de hand gelopen kookexperi-

menten”, kon u het al zien. Overal hing uit welke schotels rundsvleesbevatten. De maatregel volgde op de opschudding in de media over dedollekoeienziekte. In deze tijden van alimentaire onzekerheid zochtSchamper, twee blikjes frankfurterworstjes in de aanslag, een nuchterestem in het debat over BSE (Bovine Spongiforme Encephalopatie). We von-den die stem in de nabijheid van het Biocentrum Agri-vet van de RUG teMelle , een vroegere proefhoeve, waar Professor Daniël Demeyer als hoofdvan de vakgroep Dierlijke Productie zijn onderzoeken doet.

Professor Demeyer en het vlees

“Pessimist mogen we niet zijn”

13

k doesn’t existgrote probleem is de uniformisering van deregelgeving in heel Europa. Op een bepaaldogenblik is er ook sprake geweest dat Duitsevleeswaren niet meer mochten bin-nenkomen omdat men in de vleeswaren-bereiding dikwijls mechanisch ontbeendvlees gebruikt. Men associeerde het been-dermerg met zenuwweefsel, wat dan weerwordt geassocieerd met infectiegevaar. Datwou men niet: hop, weg. Ik heb heel sterkde indruk dat dat paniekreacties zijn. En depolitieke instrumenten in de Europese Unieom tot een gemeenschappelijke regelgevingte komen, zijn heel beperkt. In juli 1997werd op Europees vlak de beschikking omweefsels weg te nemen uitgevaardigd. Spijtiggenoeg werd dat maar bekrachtigd in okto-ber 2000. Het heeft meer dan drie jaar ge-duurd. Het is zeer moeilijk voor politiekebesluitvormers om rationeel te beslissenwant ze staan onder invloed van commer-ciële en sociale invloeden. Nu doet menniets anders dan een veiligheidsprincipehanteren. Dat principe dat formeel het‘voorzorgsprincipe’ genoemd wordt, zegt:‘Het moment dat we iets vermoeden,moeten we ingrijpen. Zelfs als niet allewetenschappelijke aanduidingen ontegen-sprekelijk zijn. Daarenboven streeft datvoorzorgsprincipe naar een nul risico. Datlaatste is nattuurlijk onhaalbaar, maar er kanzeker gesteld worden dat het risico zeergoed onder controle is. Er is maar éénschaduwzijde: iedereen zit met grote vreeste wachten op de toename van het aantalCreutzfeld-Jacob-gevallen. Dat komt door dezeer lange incubatietijd. Men ziet het aantalgevallen van Creutzfeld-Jacob toenemen enmen is bang dat het aantal ineens exponen-tieel zou stijgen. Er zijn allerlei scenario’s enrisicoanalyses ontwikkeld en er is nog eenkleine kans dat de epidemie heel ernstigevormen zal aannemen. Men spreekt vanhonderdduizenden gevallen. Die kans is ge-ring maar niemand weet het juist. Wehebben nu echter systemen die met eenzeer aanvaardbare vaardigheid de kettingbewaken. Voor zover de maatregelen wor-den toegepast, is het heel veilig om een bief-stuk te eten, veel veiliger dan met de autorijden bijvoorbeeld. De moeilijkheid zit in demoderne vleesproductie. De productieket-

ting is zo lang en het systeem zo complexdat het bijna niet meer te overzien is, dat jeniet meer alle mogelijke interacties en inci-denten kunt voorzien.”

BeendermeelSCHAMPER: Beendermeel wordt ookgebruikt in afgeleide produkten, zoals gela-tine. Zijn daar problemen?Demeyer: “Ik ben geen specialist, maar alsik het productieproces van gelatine bekijk,dan is daar een zuurhydrolyse, een basischehydrolyse (behandelingen met een sterkzuur en een sterke base - nvdr), filtreren,indampen. Zelfs als daar een prion in zou zit-ten, dan zou dat volgens mij die behandelin-gen niet overleven. Maar men is nooit zeker.Maar het klopt, gelatine kan overal inzitten:medicatie, cosmetica of bakkerijproducten.Met hetgeen ik weet, denk ik dat het over-dreven is om daar een gevaar in te zien endat daar niet meer gevaar in zit dan in al hetandere dat we doen.”

SCHAMPER: Heeft de wetenschap al eenzicht op de afloop van de BSE-crisis?Demeyer: “Er is een overgedragen vorm,

die waarschijnlijk van dat dierenmeel afkom-stig is. Er zou ook zoiets zijn als spontanemutatie waarbij natuurlijk aanwezige prio-nen spontaan gaan muteren. Ik heb een col-lega die zegt: ‘Vijftig jaar geleden was er ookBSE, maar toen zag men het niet.’ Waarschi-jnlijk is er zoals bij alle vreselijke ziekte ookeen basisniveau van het voorkomen van BSEen Creutzfeld-Jacob. Absoluut nietvoorkomen bestaat niet. Zero risk doesn’texist. Er zijn altijd vliegtuigen die neer-storten of atoomcentrales die ontploffen.”

LuxeproductSCHAMPER: Gaat de voedselproductieketenna deze crisis geoptimaliseerd zijn?Demeyer: “Door de dioxine- en de BSE-cri-

sis is het besef dringender geworden dat weefficiënter - in termen van ketenbewakingdan - voedsel moeten produceren. Dat istoch één positief aspect. Maar er zijn zoveeldingen waar de voedselproductieketenrekening mee moet houden: er is hetdierenwelzijn, de sensorische kwaliteit, deeerlijkheid van het levensmiddel, het poli-tieke aspect. Kwaliteit van dierlijke levens-middelen is een zeer ingewikkeld iets maarmen zal optimaliseren, dat is een feit. Spijtigis wel dat de standpunten zo ver uit elkaarliggen. Je hebt de standpunten van deextreme groenen, zoals van Michel Van-denbossch, die waarschijnlijk niet zo meat-minded is, en je hebt de andere, de brutale,micro-economische motieven van geld ver-dienen op korte termijn. Tussen die tweeeen consensus vinden is niet gemakkelijk.”

SCHAMPER: Gaat de sector deze klappen teboven komen?Demeyer: “Het is een zeer sterke sector. Erzitten enorm gemotiveerde en creatievemensen in - er is er onlangs nog eentjeoverleden (VDB - nvdr). Het is een creatieveen veerkrachtige sector die misschien nogmoet leren wat breder te kijken. Ik vrees dathet vlees waarschijnlijk een beetje duurderzal worden en dat we niet zoveel meerzullen produceren. Vlees was een luxepro-duct toen ik een kleine jongen was, toen waseen kip een feestmaal, nu smijten ze ze bijwijze van spreken naar je kop. We zijn er ingeslaagd om efficiënt te werken zodat wevoor iedereen veilig en betaalbaar voedselkunnen produceren. Een beetje ten kostevan smaak en dierenwelzijn. De risico’s bijdergelijke intensieve producties zijn zeerklein, maar als het gebeurt, moet je opletten,want voor je het weet zit het heel de wereldrond. Ik denk dat we een beetje te vergegaan zijn in die richting, dat we moetenterugschroeven. Meer aandacht voor hetdier als ook rechten hebbend individu, meeraandacht voor de kwaliteit dan voor dekwantiteit. Ik ben ervan overtuigd dat datkomt, het moet wel. Pessimist mogen weniet zijn.

meyer en het vlees

T&T

“Voor zover de maatregelenworden toegepast, is het

heel veilig om een biefstukte eten, veel veiliger dan

met de auto te rijden bijvo-rbeeld.”

14

Mensen en andere dieren

Onder redactie van Geertrui Cazaux, alscriminologe verbonden aan de Gentse uni-versiteit, verscheen onlangs een boek dat derelaties tussen mens en dier meervoudigbekijkt. Het boek bestaat uit artikels die vooruw, hun en ons gemak onderverdeeld zijn invier categorieën. Deel één gaat dieper in opde ethische kant van mens-dier relaties, ter-wijl deel twee het juridische perspectiefonder de loep neemt. Het derde deelbestrijkt allerlei vormen van relaties tussenmens en dier. Het vierde deel ten slottebehandelt de praktijk.

Niet alle in dit boek gebundelde artikels zijneven sterk. Zo stellen we ons vragen bij Demens-dier relatie in het ethisch vegetarismevan Dolf De Ridder en Marcel Hebbe-linck. Het artikel is pure propaganda voorvegetarisme en jammer genoeg weinig kri-

tisch. Ook het artikel van Tobias Leenaertlijdt aan dit euvel. Een artikel mag (moet?)een persoonlijke toets hebben en eenzekere stellingname in zich dragen, het magechter niet afglijden naar het pamflettaire.En net daar neigen beide artikels naar. Jam-mer, want zoals o.a. Paul Gimeno enUlrich Melle aantonen, kan het ook anders.

Het tweede juridische gedeelte is stevigonderbouwd maar zal de modale lezer nietof weinig aanspreken. Het derde deel sluitnauw aan bij de beide vorige en belicht deel-aspecten van onze relaties tot de dieren. Zozijn er artikels over de toekomst van dieren-tuinen, het statuut van gezelschapsdieren,proefdieren en het verband tussen geweldjegens dieren en geweld jegens mensen. Hetlaatste deel is zoals gezegd sterk gericht opde praktijk. Naast organisaties die zich rich-

ten tot mindervaliden en het therapeutischenut van honden, komt ook dedierenbescherming aan bod en mag MichelVandenbosch de werking van GAIAtoelichten.

Mensen en andere dieren. Hun onderlingerelaties meervoudig bekeken is een interes-sant boek geworden, dat verschillendeaspecten van de mens-dier relaties belicht.Volledigheid is natuurlijk onmogelijk enwordt door Cazaux dan ook niet beoogd. Alsenige minpunt geldt volgens ons de tweereeds vermelde artikels en -alweer- eenintroductie tot GAIA. Deze introductie ismisschien wel wat overbodig: niet alleen isde organisatie bekend bij het grote publiek,er bestaan reeds gemakkelijk te verkrijgenwerken rond GAIA, zoals Hendrickx’ GAIA.Profiel van een beweging.

Geertrui Cazaux (red.) Mensen en anderedieren. Hun onderlinge relaties meer-voudig bekeken. Uitgeverij Garant. Prijs:1390 frank. URL: http://allserv.rug.ac.be/~gcazaux

DDe hedendaagse mens heeft een bizarre verhouding met het dier.Enerzijds vertroetelt hij zijn schoothondje, przewalskipaard of poes,

anderzijds behandelt hij ze louter als objecten. De schrijnende toestandenop de veemarkt en de sterk uiteenlopende reacties hierop bewijzen nogmaar eens: de mens is de band met het dier verloren. De ene beschouwtze als wandelende voedingsbronnen, de andere beschouwt ze als onder-drukte broeders en zusters. Totale vervreemding leidt tot gevaarlijke en/ofridicule excessen.

JB

advertentie

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

G

15

DIGITAALGezocht (m/v)

Wie regelmatig in de computerklassen vege-teert, kent de chat-liefhebbers wel. Ze zittendagelijks urenlang voor het scherm naarvoorbijsnellende regeltjes tekst te staren dieeen heuse virtuele conversatie vormen.Misschien ben je zelf wel zo iemand, en danzijn de letters asl waarschijnlijk de eerste dieje voor de geest komen wanneer je iemandvoor het eerst ontmoet. Asl is namelijk hetop zijn chat-iaans vragen naar de age, sexand location van de andere persoon. Ken-merkend voor chatten is dat de meestemensen gebruikmaken van een bijnaam. Demeeste van deze ‘nicknames’ prikkelenmisschien wel de fantasie, maar verder benje er niets mee. En met de uitleg die je van jedie sunny17, Mr. Przewalski of die hot-lover007 krijgt, moet je je dan ook tevredenstellen. Dat dit soms wel tot verrassingenkan leiden kan een 28-jarige Engelsmangetuigen. Toen hij onlangs zijn cyberbabe inlevende lijve wou ontmoeten, bleek zij eenzestigjarige Amerikaanse te zijn die net haarman vermoord had. U bent gewaarschuwd.Ook zijn er honderden verschillende chan-nels met verschillende onderwerpen,waaruit iedereen zijn favoriet kanaal kankiezen. En dan ben je weg natuurlijk. Eenvan de meest populaire dating-chatsites isdie van radio Donna. Wereldwijd werden eral tientallen huwelijken ingezegend die hunoorsprong vonden in het één of ander chat-kanaal.

Get a love lifeInteressanter is het om een virtuele adver-tentie te plaatsen op het web. Het internetwemelt van de datingsites die de wanhopigemedemens veel beloven en die vaak ook vra-gen om hier wat geld voor neer te tellen. Erzijn echter voldoende sites die deze servicefree-of-cost aanbieden in ruil voor enkelepietluttige reclamebanners op je scherm.Virtuele advertenties hebben heel watvoordelen. Je kan ze kwijt op een massawebsites waar ze wereldwijd te bekijken zijn.

Ook kan je aan de hand van een aantal tref-woorden zoeken naar iemand die bij joupast. Erg lang hoef je niet op een antwoordte wachten, want via pop-up berichtjes enmailboxen krijg je bijna dadelijk reacties. Endat kan je van een brief per post niet zeggen.Je kan zoveel boodschappen verzenden naarzoveel personen als je wenst Ook hier kan jemet een fantasierijke nickname werken,zodat drempelvrees zo goed alsonbestaande is. De meeste van deze web-sites laten je toe om een heel gedetailleerdprofiel van jezelf op te stellen, zodat eenander onmiddellijk weet of het wel zin heeftom jou een boodschapje te sturen. Onnodigte zeggen dat als je een foto bij je profielvoegt, je meer reacties kan krijgen. Of netminder, maar dat hangt natuurlijk enkel vanjezelf af. Eenmaal je je soulmate gevondenhebt, kan je in plaats van uren te chatten,beter afspreken in een stemmig cafeetje.Alleen is maar alleen, en virtueel maarvirtueel.

Lijsten en profielenEen van de beste dating sites is rendez-vous.be. Op deze site kan je in real-time zienwie er op dat moment ook op de site ver-toeft en deze persoon een rechtstreeksscreen-to-screen berichtje sturen. Ook kanje op verschillende manieren zoeken naareen andere persoon aan de hand van leef-tijdsgrenzen, geslacht, niet geslacht, roker ofniet roker, de regio tot en met de haarkleur,het gewicht en hun sterrenbeeld. Op dezesite krijg je ook een persoonlijke berichten-box, waar anderen een boodschap voor joukunnen achterlaten. Op de Engelstalige sitedating.com krijg je dezelfde faciliteiten enmet de advanced search sla je binnen dekortste keren iemand aan de haak. Bijzonderaan deze site is dat bij de lijst met personendie aan je wensen voldoen steedsnauwkeurig staat aangeduid hoeveel milesfrom target jij woont. De leeftijdsgrenzen opAmerikaanse sites zijn trouwens standaard

tussen de achttien en de negenennegentig.Rare jongens die Amerikanen. Www.World-offline.com is een gelijkaardige site metduizenden contactadvertenties. De kampi-oen voor wat betreft het matchen van profie-len is www.sparkmatch.com. waar je eenhele waslijst vragen te verwerken krijgt,waarna de personen die het meest aan jouwprofiel beantwoorden getoond worden involgorde van relevantie. Nog meer eenzamelandgenoten kan je vinden op de websitewww.friendfinder.com.

Universal Internet PassportOm je nog duidelijker te profileren kan jealtijd een eigen webpagina aanmaken metjouw personalia. Verschillende sites doen ditin een handomdraai voor jou aan de handvan enkele persoonlijke vraagjes. Bij hetNederlandstalige www.looknmeet.com kandit zelfs in één minuut. Hier kan je ook dooreen fotogalerij browsen op zoek naar eengeschikte partner. Ook www.asl.to biedt eengelijkaardige service.

Vinden en gevonden wordenValentijn nadert. Wie de ware al gevondenheeft, vindt op het web een onuitputtelijkebron van poëzie, webcards, enzovoort. Voordiegenen die hun prins(es) nog zoekenbegint nu de rush naar het internet. Op uwplaatsen. Start!

Links:http://www.donna.be/web/g_chat/index.htmhttp://nl.rendez-vous.be/scripts/friends/ http://www.one-and-only.com/Love cards :http://cards.hieris.nl/clients/handig/cat09.htmlhttp://www.lovecalculator.com/http://www.dds.nl/~ljcoster/anderen/liefde.html

HHela, zocht jij iemand om samen te volleyballen, mee uit te gaan, egelsde snelweg over te helpen steken of de stad op stelten te zetten? Wel,

dat is dan vanaf vandaag geregeld dankzij het volgende verhaal overzoeken en gezocht worden.

StijN

16

Koe gepleegd op Faculteit Diergeneeskunde

De actie begon vrijdagmiddag. Er zou eenvergadering in het decanaat plaatshebben.De studenten blokkeerden de toegang envroegen de vergadergegadigden met klemop te rotten. Enkele strobalen, een amal-gaam van studenten en spandoeken én eenflinke koe van het wit-blauwe ras versperdende ingang. Het beest werd van een weidegeplukt en deed dienst als blokkade én alsmascotte. Pieter Saeys, één van de organ-isatoren van de actie: “Ik vind hetafschuwelijk dat studenten en proffen zowreed kunnen zijn tegen dieren. Het belangvan deze faculteit ligt toch bij het dieren-welzijn? We zijn hier bezig met dierge-neeskunde, is het dan niet de bedoeling datde dieren er beter van worden?”

VoetbalVolgens de actievoerders zouden bepaaldestudenten er hun hand niet voor omdraaienom op koeien en andere dieren te slaan opeen manier die u ook niet aangenaam zouvinden. Sommige proffen zouden daar nieteens op reageren. “Voor zover ze het zelf alniet doen,” merkt iemand verbeten op.Saeys zegt zelf gezien te hebben dat een aan-tal studenten met een maag van een schaapaan het ‘voetballen’ was. “Zoiets doe je tochniet? Toen een professor het zag, dacht ikdat die zou optreden. Maar die man gaf alsenig commentaar: ‘Hands! Verschote, het isvoetbal, hé jongen, geen basket. Penalty!’ Ikben toen echt ziek geworden.”Verschillende studenten bleken soortgelijkevoorvallen gezien te hebben. Ze verenigdenzich en gingen herhaaldelijk klagen bij dedecaan van de faculteit, Frank Tarens. Deactievoerders beweren dat de decaan de feit-en minimaliseerde en hen telkenmaleafwimpelde. De studenten probeerdensamen te werken met de Vlaamse Dierge-neeskundige Kring (VDK). Zij zagen eensamenwerking echter niet zitten.

BoksbalPaul Mussche, preses van de VDK, legt uit:

“Die mensen zijn extremisten. Het kaninderdaad wel voorkomen dat een studentof een professor eens op een dier slaat dat

niet meer vooruit of achteruit wil, maarzeggen dat het echt slaan is zoals op diebeelden van Gaia, vind ik meer dan over-dreven. Ik denk niet dat die ‘dierenvrienden’thuishoren bij een studentenclub. Hun actieheeft veel weg van een wervingscampagne.Heel de faculteit hangt vol affiches die eigen-lijk veeleer ‘Kom bij ons’ zeggen dan ‘Red dedieren’. Wij willen ons als studentenclubtrouwens volledig distantiëren van hunactie.”De actievoerders willen dat er bewak-ingscamera’s komen om te bewijzen dat ereffectief dieren mishandeld worden. En erzou binnen de faculteit een strenger tuchtreglement moeten komen. De protes-tanten zijn van oordeel dat iemand gesanc-tioneerd moet kunnen worden voor hetvoetballen met een maag of voor het “ver-warren van een koe met een boksbal”. Vol-

gens Professor Chris Sabbe is dat niet haal-baar. “Bewakingscamera’s kosten handenvolgeld en er moet ook nog eens personeel zijnom zich met die dingen bezig te houden.Dat is helemaal niet rendabel. Stel dat er driekeer - en dat vind ik persoonlijk al heel veel- per jaar ècht sprake is van dierenmishan-deling, dan is dat die kost zeker niet waard.”Om hun eisen kracht bij te zetten, beslotende actievoerders de nacht op het decanaatdoor te brengen. Ook de meestrijdende koezou tijdens de nacht aanwezig blijven.

De volgende morgen, zaterdag 20 januari2001, was de ontreddering groot. De koebleek ‘s nachts gestorven te zijn. We vindenSaeys beteuterd bij het karkas van het eenszo trotse dier. “Ze is dood. Gestorven doorslecht water, vermoeden we. Ik kan het nietgeloven. Jammer. Het was een mooi dier.”De studenten vonden niet direct de doods-oorzaak. Maar toen één van hen aan deemmer water van de koe rook, bleek diezeer onaangenaam te ruiken.

Jan Armagneau: “Gisteravond nam ik deemmer en ging water halen uit de sloot. Ikdacht dat dat veilig was. Blijkbaar niet.Ontzettend spijtig. Ik denk dat er een hogedosis van één of ander chemisch product inzat. De koe heeft hooguit een litertjegedronken. Toch is ze eraan bezweken.”

Het overlijden doet heel wat vragen op-rijzen. Op zeven (!) meter van de plaats waarhet beest ‘gestald’ stond, was er eendrinkwaterkraantje. Waarom ging Armag-neau dan water halen uit een toegevrorensloot honderd meter verder? En kon hij nietruiken hoezeer die emmer stonk? We vragenons af hoe een dierenarts in spe - eenzelfverklaard voorvechter van het dieren-welzijn zelfs - zo laks kan zijn in het laven vaneen koe. We vrezen dat de dieren nog barretijden staan te wachten.

VVrijdag 19 januari 2001 bezette een vijftigtal studenten het decanaatvan de Faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke. Zij vinden dat ver-

schillende mensen van de faculteit, zowel professoren als studenten, zichbeestachtig gedragen tegenover de dieren. Met hun actie wilden de stu-denten strengere maatregelen tegen dierenmishandeling afdwingen.

Studenten protesteren tegen dierenmishandeling

Tévé DM

foto: V. Janssens

DE

L

IE

GE

ND

E

RE

PO

RT

ER

De koe: een martelares van de revolutie

17

Gegratineerde scampi’s in witte wijn

Het is u misschien opgevallen dat ik bijzon-der veel recepten toewijd aan hetgeen dezee ons te bieden heeft. Dat er ook in ditrecept alcohol vermengd zit is een louterespeling van het toeval. De wijnproduktie isomslachtiger dan u wel denkt. De bij dewijnoogst geplukte druiven worden gepleten van de droesem gescheiden (geperst), demost laat men met bijgevoegde en na-tuurlijke gist gisten, waarbij de suiker ges-plitst wordt in alcohol en koolzuur. Reedsrond 2000 v. Chr. werd in het Eufraatgebiedwijn gemaakt en werden er goddelijkeeigenschappen aan toegeschreven. In hetOude Testament verschijnt Noach als uitvin-der van de wijnbouw. De door de oudeRomeinen gedronken wijn was door harsentegen luchtindringing beschermd en sterkgeparfumeerd. Hij werd enkel verdundgedronken.

Voor 4 personen hebt U het volgende nodig:500g (diepgevroren) scampistaarten, 1 wor-

tel, 1 prei, 1 sjalot, 1 dl witte wijn, _ blokjevisbouillon, 1 dl room, 1 eigeel, 1 koffielepelpaprikapoeder, 1 mespuntje cayennepeper,2 soeplepels cognac, 2 soeplepels olie,gehakte bieslook en peper en zout.

Indien U voor de diepgevroren scampi’sgekozen hebt, legt U deze in een zeef en laatze ruim een uur ontdooien op kamertem-peratuur. Pel de scampi, op de staart en hetlaatste segment na. De verkregen schaalbakt U op een hoog vuur met 1 soeplepelolie. Na een tweetal minuten zet U het vuurwat lager en voegt er de in schijven gesne-den prei, sjalot en wortel aan toe. U laat ditnu twee minuten fruiten op een zacht vuur.Vervolgens bestrooit U dit met een mespun-tje cayennepeper en paprika. Paprika voegtU best toe met de pan van het vuur, zodat desuiker in de paprika niet karameliseert en desmaak en kleur van uw gerecht niet beïn-vloedt. U mengt dit alles goed om en overgi-et met de cognac, de witte wijn en 1 dl warm

water. Het halfverkruimelde visbouillon-blokje voegt U eveneens toe. Laat dit alles 10minuten sudderen op een zacht vuurtje. Ugiet dit brouwsel door een zeef en druktgoed op de groenten om een bouillon teverkrijgen die doordrongen is van de groen-tenaroma’s. Aan deze bouillon voegt U deroom toe en laat het nu 3 à 4 minuten prut-telen op een zacht vuur. Intussen, en nuword het waarschijnlijk een klein beetjerisky, bakt U de scampi’s snel in een grotepan met 1 soeplepel olie. Eens de scampiroze-rood kleurt, verdeelt U ze over 4 oven-schoteltjes.

Neem de saus van het vuur en voeg er heteigeel aan toe. Meng goed en giet de sausvervolgens over de scampi’s. Zet de schotel-tjes nog enkele minuten onder de ovengrillvoor een mooie kleur (ik definieer: zwart isgeen kleur). Bestrooi met gehakte bieslooken dien onmiddellijk op. Presenteer metknapperig brood.

Het nummer van het brandwondencen-trum is: 02/268.62.00

CCollega’s vroegen me eens iets luchtigs te maken dat tegelijk feestelijkis en niet supermoeilijk. Geen przewalskipaardenfilet dus. Alsof m’n

recepten zo moeilijk zijn! Neem er een pan bij en volg uw leider in eenonmetelijke oase van tintelende smaken en kruidig geurende specerijen.

Vincent Janssens

BBEEAAUUTTIIFFUULL RREEDDDDRREESSSS

Vier avonden na elkaar brengen de showgirls van De Factoriein de Gentse Backstage de theatervoorstelling “Beautiful RedDress”.

Showgirls? Noem het meiden, vrouwen, dames, sletten, tutten,trezen… Zes uiteenlopende karakters, met hetzelfde doel: detop bereiken. Wat hen bindt zijn de dromen over glamour enmislukte audities. Wat hen uit elkaar drijft is een onderhuidseconcurrentie omdat er maar één in het spotlicht kan staan.

Het resultaat: een hilarisch grappige, maar ook een bitsige engemene voorstelling met live-muziek en dans. Een kijkje achterde schermen van het BV-dom!

Te zien op woensdag 24, donderdag 25, vrijdag 26 enzaterdag 27 januari om 20u in de Backstage, Sint-Pieters-nieuwstraat 128 te GentReservatie: 09/ 233 35 35 Kaarten kosten 300 BEF (studenten, -26 jaar) en 400 BEF

advertentie

KKOO

OOKK

RRUU

BBRR

IIEE

KK

18

Studenten en cultuur

1. Kajton Cie.Dit is de eerste van de twee toneelverenigin-gen van RUG-studenten. De naam verwijstnaar de peuter die grootse ‘kajtonnen’werelden bouwt. Theatermakers zijn vol-gens de bezielers van Kajton Cie. immerskleine kinderen, en kinderen hebben zoalsbekend veel meer dan volwassenen het ver-mogen om fantasieën werkelijkheid te latenworden, al dan niet op het podiumKajton Cie. gaat er sinds 1996 flink tegenaan.Per jaar spelen zij een behoorlijk aantalstukken, en daarvoor wordt er elke weekheftig gerepeteerd. Er staan dit jaar nog drienieuwe stukken op stapel. De groep speeltonder andere iets van een zekere A. Tsje-chov. Geloof echter niet dat Kajton Cie.enkel toneelmonumenten serieus neemt.Nieuwsgierig? Ga ze dan bekijken in Gent,Antwerpen, Leuven, Oostende of Wenen.

2. Fils FéministesEen tweede toneelvereniging, of is het deeerste? Op dat punt zullen we maar nietverder ingaan. Feit is dat Fils Féministes zichal zes jaar bezighoudt met theateropvoerin-gen, maar ook toneelweekends, workshopsen zelfs luisterspelen op de radio brengt. Zijspelen zowel de klassiekers als recent, somsminder evident werk. Het doel van devereniging is zoveel mogelijk studentenactief of passief kennis te laten maken mettheater in al zijn facetten. Ze nemen daarbijeen pretentieloze en open houding aan, diegeïllustreerd wordt door de open repetitiedie aan het begin van elk academiejaarplaatsvindt. Elk jaar is een nieuw begin eneen beetje een experiment voor Fils Fémi-nistes.De bende, die dit jaar bestaat uit een man oftwintig, repeteert twee keer per week. En

dat geeft blijkbaar resultaten. De groep heeftal de eer gehad om deel te nemen aan the-aterfestivals in Gent, Leuven en - jawadde -Krakow. Dit jaar kan u nog gaan kijken naar‘Old Times’ van Harold Pinter en ‘Na deregen’ van Sergi Belbel, en u hoeft daarvoorgelukkig niet zo ver te gaan.

3. FotoklasOok de Fotoklas houdt zich bezig metbeeldende kunst. Elk jaar krijg je van Foto-klas twee keer de kans om een reeks lessenonder leiding van een professioneelfotograaf te volgen. De tweede reeks van ditjaar is ondertussen al bezig. Als je volgendjaar de lessen wil volgen, wees er dan snel bijwant de groep moet beperkt blijven tot vijf-tien personen. Het doel van de lessen isvooral het fotografisch proces in de donkerekamer onder de knie te krijgen.Je hoeft deze lessen niet te volgen om dedoka te mogen gebruiken. Betaal een kleinevergoeding en de deuren van de doka gaanvoor jou open. Naast de doka en de lessenworden nog andere activiteiten georga-niseerd. Fotoklas zoekt fotografen op ofnodigt hen uit om werk te komen tonen. Tij-dens de Kultuurdag stellen de studentenhun eigen werk tentoon. Op de site van deFotoklas is ook nog een (permanente)virtuele galerij te zien met werk van deleden.

4. SchildersatelierHet Schildersatelier kent u misschien betervan de hetze over de behuizing dan van haaractiviteiten. Nog steeds zijn de lokalen waarde schilders actief zijn niet de meest veiligeplekken, om het licht eufemistisch uit tedrukken. Maar daar dien(d)en andereartikels in Schamper voor. Misschien zorgt

de spannende omgeving wél voor extraadembenemende werken? Ook het Schildersatelier organiseert tweelessenreeksen per academiejaar. Zowelabsolute beginners als enigszins gevorder-den nemen deel aan de lessen. Het beschik-bare materiaal is niet beperkt tot verf, zoalsde naam misschien doet vrezen. U kan zicheveneens uitleven met potlood, klei en veelmeer.Aan de tweede lessenreeks van dit jaar kan jenog deelnemen. De inschrijvingen daarvoorzullen parallel lopen met een tentoon-stelling van het werk van de studenten diezich aan de eerste reeks waagden. Op diemanier kan u zich een beeld vormen van deavonturen in Schildersatelierland. De ten-toonstelling-inschrijving zal begin februariplaatsvinden, houd de affiches in het oog.

5. PanopticonPanopticon houdt zich bezig met het verto-nen van het betere filmwerk. In decemberwaren er bijvoorbeeld drie filmavondenrond de thema’s voyeurisme en totali-tarisme. Elke avond werden er twee pres-tigieuze films gedraaid, waar u voor eenzacht prijsje van mocht genieten. Meestersals Hitchcock, Coppola en Truffaut passeer-den de revue.Panopticon organiseert dit jaar nog enkeleduo-avonden, telkens rond één auteur, stro-ming of land. In maart zal er een Edgar AllanPoe-driedaagse te beleven zijn in FilmPlateau, een dankbare plek om films te ver-tonen. Panopticon wil echter duidelijkmaken dat zij haar eigenzinnige ding doet endaarom niet zomaar gelijk te stellen is metFilm Plateau.Panopticon werkt met vier bestuursleden,die natuurlijk niet met z’n vieren alles uit degrond kunnen stampen. Voelt u zichgeroepen, dan mag u altijd de groep lossemedewerkers vervoegen, die nu uit een tien-tal mensen bestaat. U kan dan mee ideeënuitbroeden op obscure vergaderingen, en dehanden uit de mouwen steken tijdensactiviteiten.

6. StudentenfanfareOp een cantus, galabal, of een andere stu-

SStudenten doen aan de unief vaak nog meer dan studeren alleen. Ge-tuige daarvan de acht konventen, die samen alle erkende studenten-

verenigingen van de RUG groeperen. Het bekendste onder de studenten iswaarschijnlijk het Faculteiten Konvent. Via dat ding komt u immers aan uwgoedkopere boeken en cursussen. Maar wist u dat er ook nog zoiets bestaatals het Kultureel Konvent? Binnen dit kader doet een relatief kleine groepstudenten driftig zijn creatieve ding. En dat ding is het best waard om ge-kend te zijn. Daarom een korte blik op de acht kultuurverenigingen diebloeien en groeien in allerlei zompige lokalen van de RUG.

U doet het toch ook?

19

en en cultuurdentenactiviteit bent u deze bende vast aleens tegen het lijf gelopen. Als u dat hebtgedaan, zal het u niet verbazen dat hun web-site vermeldt “Muzikale studenten die staanvoor bier en plezier voor drank en klank!”Oftewel: dit zijn de mannen (en vrouwen)van de ambiance!Zij spelen dus ambiancenummers, maar luis-teren eveneens wanneer hen gevraagdwordt iets anders te spelen. Per weekhebben zij gemiddeld twee activiteiten,behalve tijdens de examenperiodes. Ook tij-dens de vakantie treden ze af en toe op. DeStudentenfanfare heeft dus een redelijkdrukke agenda. De Studentenfanfare noemtzich een volwaardige studentenclub. Zeheeft immers eigen, al dan niet muzikaleactiviteiten, waaronder natuurlijk de can-tussen. Ook zonder haar stamcafé de Sala-mander zou de Studentenfanfare de Studen-

tenfanfare niet zijn.

7. Tempi MistiIn december verwarmden zij de kille archi-tectuur van resto de Brug met hun muziek.Dit jaar zullen ze nog twee concerten tenberde brengen, die uw door beats inzwepende cadans gebrachte zenuwen zullen‘healen’. Tempi Misti is een symfonisch or-kest dat bestaat uit een vijftiental studenten.Mozart is één van de gelukkigen die op hunprogramma mag staan. Elke woensdagavondkan je de groep ergens repeterend vinden inStudentenhuis De Brug.Nieuwe muziekmakers zijn welkom, in hetbijzonder strijkers. Kom in godsnaam niet afmet je elektrisch huishoudtoestel. “Het isechter niet zo evident om nieuwe mensen

bij onze groep te krijgen,” zegt Liesje Lozievan Tempi Misti. “Lokaalproblemen liggendaarbij in de weg”. Lokaalproblemen, hetspook dat vooral de kultuurverenigingentreft. Het Schildersatelier blijft het meest fla-grante voorbeeld, maar ook de toneelv-erenigingen voeren elk jaar kruistochten omeen bühne te vinden (sommigen moeten totin Krakow gaan!). Ook het studentenorkestkampt dus met het lokalenspook. “Cultuuris iets waarmee een unief kan uitpakken”,aldus Liesje, “maar hier is men duidelijk nietbereid om ons veel ondersteuning tegeven.” Geduld, Liesje, ooit zal het picolo-geluid van je achter-achterkleinkind je vanu-it een gerieflijk, veilig lokaal tegemoetklinken.

8. SanseveriaAnderhalf jaar geleden kwam de eerste San-

severia ter wereld. Sanseveria is een literairtijdschrift dat ideeën wil spuien en reactieswil uitlokken. Het richt zich daarbij tot zoveel mogelijk mensen, en dus niet alleen totstudenten. Naast een blad ter wereld bren-gen, organiseert de vereniging eveneensactiviteiten als filmvoorstellingen en voor-leesavonden. Dit laatste beeld je je bestdynamischer in dan het klinkt, aangezien deavonden vaak meer neigen naar een soortperformances. Activiteiten als deze tonenaan dat Sanseveria niet in het hoekje van deliterair bladen wil blijven zitten, maar dat hetzich opent naar andere kunsttakken. Zowerkte Sanseveria al samen met andereGentse initiatieven als Starbot, Beeldstormen Hotsy Totsy. Zo zal jij ook wel eens foto’safgedrukt zien in het blad, en wie weet waar-

toe de breinen achter het papier nog in staatzijn.Verwacht dus geen pagina’s vol gortdrogetekst in Sanseveria. Het geheel ziet er nogalbont uit, met zware gedichten naast com-plete nonsens, maatschappelijke essaysnaast zuivere satire. Elk nummer draait rondeen bepaald thema. Thema’s die de revue alpasseerden waren reizen en toerisme, hetstadsleven, clichés en engagement in dekunst. Het nummer dat heel binnenkortuitkomt, gaat over begeerte, en hetdaaropvolgende over utopieën, droom-werelden en ingebeelde werkelijkheden. Doet dit laatste onderwerp bij jou spontaanallerlei ideeën opwellen? Heb je nog één ofander schrijfsel liggen dat volgens jou bestwel in dit boekje past? Sanseveria ontvangtgraag je hersenspinsels . De hoofdredacteurmeldt ons dat er wel een voorwaarde is, dieeveneens geldt voor kandidaat-illustratorenen -fotografen: neem je werk serieus maarniet jezelf. Als dat lukt en je raakt door decensuur, dan is je broodje gebakken.

Wil je al deze activiteiten ook eens een beet-je aan den lijve ondervinden, maar durf jeDe Brug niet zonder mama binnen tekomen, dan is er binnenkort op de Kultuur-dag een kans om toch eens ongegeneerdrond te koekeloeren. Die dag is het nogmeer de bedoeling dat u zich komt ver-gapen aan het werk van de verschillendekultuurverenigingen. De Kultuurdag gaatonder voorbehoud door op 1 maart 2001. Uzal kunnen genieten van allerleivoorstellingen, demonstraties, open ver-gaderingen, concerten en recepties. Houdde affiches en de bedrijvigheid in de Brug inhet oog. Voor meer informatie of voor con-tact met één van de verenigingen, kan jeverder terecht in de Brug of op het internet.Surf naar de site van de RUG, klik daar opStudentenverenigingen, vervolgens op Kul-tureel Konvent, en dan op de verenigingvan je keuze. De ene vereniging bezit eenvolwaardige site met veel informatie, deandere vermeldt voorlopig enkel adres, e-mail en/of telefoon.

het toch ook?

EVR

Werk van de Fotoklas

20

Wil je ook hip zijn?

Discothèque is de tweede productie vanKUNG FU (dat bestaat uit het drietal PolHeyvaert, Felix van Groeningen en JonasBoel). Hun vorige productie, Best Of, was in1998 eigenlijk besteld door het Gentse The-ater Victoria voor haar theaterfestival, maarheeft uiteindelijk theaterfestivals in zowatheel Europa afgereisd (en was te zien opPukkelpop). Aan de hype te zien die ronddeze nieuwe voorstelling gecreëerd wordt(zoals de release van een mysterieuze‘theme from Discothèque’-single, waarvanniemand weet wie de artiest is die achter hetpseudoniem Samantha Fu schuilgaat), zijnde verwachtingen voor het succes van Dis-cothèque nog heel wat ambitieuzer.

Discothèque houdt het midden tussen eentheatervoorstelling en een spektakel, metnaadloos aansluitend op de voorstelling eenfuif op de scène zelf. Deze scène wordtvolledig ingericht als een discotheek, meteen bar (waar na de voorstelling zowaar echtdrank besteld kan worden!), een dansvloer,veel effectlicht, een DJ, een przewalskipaarden een enorm videoscherm als achtergrond.Gedurende de eigenlijke voorstelling zijn op

deze scène dertig uitfreakende jongerentussen zestien en eenentwintig jaar te zienen dialogen te horen die deels met verbor-gen micro’s verzameld zijn in discothekenen deels door de acteurs zelf geïmpro-viseerd zijn tijdens de repetities. Dit alleswordt bovendien door twee camera’sgefilmd, zodat op het videoscherm live-beelden van de voorstelling geprojecteerdworden.

Voor de première zijn jullie te laat, die vondplaats op vrijdag jongstleden, voor eenstaand publiek van 1000 man in de AB inBrussel. Willen jullie toch nog kunnenmeepraten over Discothèque zonderdaarom naar het buitenland te moeten gaan:van 06/06 tot 06/08 loopt de voorstelling inde Vooruit in Gent.

Het verslag van de première kan je lezen inde volgende schamper

VVragen jullie zich ook soms af wat al dat hippe volk op een doorde-weekse avond doet? Schamper ging op onderzoek en ontdekte dat de

crème van hip Gent de laatste tijd elke avond druk aan het repeteren wasvoor Discothèque, het nieuwe project van KUNG FU, dat vrijdag 19 januariin première ging in de AB in Brussel.

Ga naar Discothèque!

Het plan PrzewalskiDe democratie wordt bedreigd. En nog geenklein beetje ook. Het is niet meer genoegom te zeggen dat extreem-rechts slecht is enextreem-links volledig te negeren. Waar zijnde goede oude tijden waar dat nog vol-doende was om de democratie van nefasteinvloeden te vrijwaren?Kabouter Francis vroeg het zich ook af.“Moeten we iets doen om de democratie omzeep te helpen!” jutte hij zijn toehoordersop. “Moeten we de macht grijpen, verkiezin-gen houden en we herstellen Tante Betje inhaar eer. Tante Betje heil! Tante Betje heil””Tante Betje heil! Tante Betje heil!” ant-woordde de menigte en gezamenlijk smetenze hun bruine puntmutsje in de lucht.Ook Kabouter Louis zat ver van KabouterFrancis met de handen in het haar door dezieltogende democratie. “Paars het begint,bont en blauw het eindigt,” en hij zette zijnrode kaboutermuts op. “Moeten iets wedoen! Moet de democratie gered worden!Met weg de vrije meningsuiting! Als nog langzal duren het, het zal rap gedaan zijn! TanteBetje Geil! Tante Betje Geil!”De menigte medestanders mompelde waten zei iets van “Gaan het Sint-Baafs we in

brand steken!”De beide kaboutermenigtes begonnen zichte organiseren, werkten constructieve strijd-plannen uit om door destructie de democra-tie weer op te bouwen.Kabouter Jonathan werd echter ongerustover de woelige sfeer die er heerste enwaagde het enige kritiek te uiten. Maar alraskreeg hij dreigbrieven van zowel KabouterFrancis als Kabouter Louis. Hij reageerde perexprespostduif met een column. “Je zal hetmaar met me eens zijn,” stond er in, “en danben je goed op weg de wereld te verachtenen te roepen naar een specht dat hij zijn bekmoet houden!”Tiens, dacht Kabouter Louis, spechten doenhun bek toch niet open? Tjonge, dachtKabouter Francis, de jeugd van tegen-woordig, de wereld zo verachten. Hoe dur-ven ze? Oplichters! Natuurlijk ben ik het nietmet je eens! Ha! Volks! Veilig! Vlaams!Kabouter Francis las gnuivend verder. “Deliefde is bedrog,” stond er ook en: “De liefdestinkt het meest, daarom blijft ze aan jekleven.” Tiens, dacht Kabouter Francis, diejongen heeft gelijk. Tjonge, dacht KabouterLouis, zijn dat nu verontschuldigingen voor

zijn kritiek? Hola, hier zie, ja ja! Ik zie het!”Ik heb niets gewaagd. Het waren ‘zij’. Zijhebben het gewaagd kritiek te uiten. Do notblame me. Kritiek op Oostenrijk dan nogwel. De bastaards!”Oei, dacht Kabouter Francis, die jongenheeft toch een nogal onsamenhangendestijl. Ik ben daar tegen. Vlug eens KoningFilip verwittigen, die zal hem wel eens lerenveilig, Vlaams en volks te zijn. KabouterLouis dacht min of meer hetzelfde maar daniets maatschappelijker.Kabouter Jonathan werd in de toren van deSint-Baafskathedraal opgesloten. “Zal hemdat leren.” zei Kabouter Louis. KabouterFrancis stemde daarmee in en samen stakenze, gesteund door hun metgezel-kabouters,de kathedraal in de fik.Zo zorgden de kleine, linkse of rechtsekabouters ervoor dat de democratie geredwerd en gezeten op hun vurige przewal-skipaarden reden ze de brandende horizontegemoet.

Tévé DM

CO

LU

MN

TO

NE

EL

21

Strip: XXe ciel.com / Kunst met peren

Want, Dames en Heren, niet de blik in haarogen is kunst. Nee, mocht kunst zo moeilijkzijn waar moet het dan heen moeten met demensheid? Bespaar Uzelf uren gezwijmel in

de ogen van diegene die u laterverontschuldigend ‘mijn vrouw’ zal noemen.Het antwoord is veel simpeler en ligt teblinken bij uw stripboer. Trouwens, verwartU dat alstublieft niet met een landbouwinge-nieur die tegen betaling z’n kleren uit doet.Maar dit geheel terzijde, we hadden het overhet stripverhaal XXe ciel.com, een strip meteen grote S.

De 98-jarige psychoanalyste Eva Stern krijgtin het bejaardentehuis vreemde mailstoegestuurd door een zekere @nonymous.Het zijn fotocollages die het verhaal van detwintigste eeuw vertellen aan de hand vande mens en z’n drang om te vliegen. Eerstbegrijpt Eva het niet maar samen met een

jonge studente psychologie herinnert zezich vanuit haar bejaardenflatje de waarheiden de identiteit van de vermoedelijke afzen-der. Het verhaal steekt origineel in elkaar enondanks de weinige informatie die de lezerkrijgt aangereikt, blijf je geboeid doorlezen.De tekeningen zijn zwierig en somtijds apoc-alyptisch. Schrijver/tekenaar Yslaire magzich tevreden op de borst kloppen, hij heeftz’n hemel verdiend. Samen trouwens metuitgeverij Pandora, want dankzij deze fijnemensen is er weer een zijnsvraag uit onsleven minder. De vraag ‘Wat is kunst?’ isvanaf heden geen dooddoener meer.Dronken van blijdschap dansen we dus alszweverige natuurdeernes naar ons volgendeprobleem: ‘de zin van het bestaan’… Maardat, lieve kindertjes, is een probleempjevoor het volgende nummer.

XXe ciel.com door Yslaire, uitgeverij Pan-dora.

WWat is kunst? Het is de vraag die de pedante zanger van Noordkaapalweer al een hele tijd geleden ons in het oor brulde. Waar de men-

sheid toen nog radeloos z’n vertwijfeling uitschreeuwde, heeft degemakzuchtige consumptiemaatschappij van vandaag een passend ant-woord gevonden. Dus U weet het, als U vanavond weer struikelt over denachtbrakers en de vollemaansfilosofen die de goten van uw straatbevuilen, dan hebt U een antwoord klaar.

Sim

Project Grow – Strip Hop

Dat het anders kan, bewijst Jeremiah Per-syn, onder de lads beter bekend als Jasta.Project Grow komt uit de koker van dezecreatieve jongeling en toont aan dat een mixvan stijlen niet noodzakelijk tot ver-schrikkingen leidt. Project Grow is zoweleen comic als een soundtrack. U leest decomic en luistert ondertussen naar desoundtrack. Innoverend, niet?

Jasta komt uit de hiphopcultuur, dat had uwel al kunnen raden. Mag het ons dan ver-bazen dat Project Grow in de eerste plaatsdoor deze cultuur beïnvloed is? De teken-stijl is nauw verwant aan graffiti en de sound-track bestaat uit blunted beats, in mensen-taal: instrumentale hiphop. Project Grow is

echter geen eenmansproject. Jasta heeft zijnmaten uitgenodigd om mee te werken aanzijn project. Zo verzorgen onder meerKaine, Grazhoppa en Desk - toch nietdirect de minsten - de soundtrack. De comicis voor rekening van Jasta, Pee Gonzalez,Spillie (een andere), Razor en anderen.

Project Grow is een project waar twaalfmensen aan meewerkten. Het geheel oogtdan ook bijzonder indrukwekkend. De stripis op te vatten als een bizarre trip waarin hetverhaal ondergeschikt is aan de visuals. Pro-ject grow richt zich in de eerste plaats op dehiphopliefhebber, getuige de soundtrack.Wie echter zonder oogkleppen door hetleven durft te gaan, zou aangenaam verrast

kunnen worden. Met Project Grow bewijsthet Gentse label Brick 9000 dat er ook inBelgië vernieuwend talent rondloopt. Hetzou jammer zijn, mocht u het missen.

Project Grow – Comic + soundtrack – URL:www.Brick9000.com

DDe jaren negentig werden vooral door één ding gekenmerkt: een totaalgebrek aan stijl. Er werd, eigen aan een fin-de-siècle-gevoel, gegapt en

gepuurd uit oude modestijlen dat het een lieve lust was. De terugkeer vande ‘kniebroek’ was een van zijn meest gevreesde exponenten. De laarzendie overal opdoken, konden er nog net mee door. Maar het modevee laatzich alweer gewillig naar de slachtbank van de trend leiden.

Jay-B

MU

ZI

EK

22

Lijmen het been / Bijmen het leem FFILMM

Misschien is het voor de mensen die hetboek niet moesten lezen in het middelbaarwel nuttig even het verhaaltje te overlopen.De sullige Laarmans (Koen De Bauw)komt in contact met de rijke zakenmanBoorman (Mike Verdrengh). Hij laat zichdoor hem op sleeptouw nemen om dommemiddenstanders -zijn er andere?- duizendenexemplaren van het waardeloze ‘NieuwWereldtijdschrift’ aan te smeren. Eénmaalalles in kannen en kruiken is, begrijpen dekopers dat ze in de zak zijn gezet, en dat het‘Nieuw Wereldtijdschrift’ enkel kan dienenals toiletpapier. Op die manier loopt onsvrolijke duo ook Willeke van Amelrooytegen het lijf. Willeke heeft last van haarbeen en door de oplichterij van Boorman enLaarmans ziet ze zich verplicht de behande-ling uit geldgebrek uit te stellen. Haar been

moet worden afgezet en Boorman krijgtwroeging.

De acteur die Pinkeltje moest spelen vieldoor de mand, maar Mike Verdrengh is welde echte Boorman. Mike is niet de meestefantastische acteur die hier in Vlaanderenrondloopt, maar stop een sigaar in z’nhoofd, scheer hem een ringbaardje en zwierhem in een driedelig maatpak en je hebt deperfecte Boorman. Zonder blind te zijn voorz’n soms rammelende acteerprestaties isdeze man de Boorman die wij onsvoorstelden toen we ‘Lijmen het Been’lazen. Koen Debouw is weliswaar een betereacteur Mike, maar jammer genoeg is dit voorons een nieuwe Laarmans. We hadden onsLaarmans lelijker, eenvoudiger en simpelervoorgesteld. Deze Laarmans was ons net iets

te glad.

De film kabbelt rustig voort en sluit ergnauw aan bij het boek. Elsschot was al geenemo-schrijver, en deze film doet ook geenmoeite het sentiment op te zoeken. Dat kanwat frigide overkomen, maar regisseurRobbe De Hert bewijst hiermee dat hij de‘nieuwe zakelijkheid’ van Elsschot goedbegrepen heeft. Wat hij echter niet zo goedbegrepen heeft, is dat vergane glorie meestaldaadwerkelijk vergaan is. Zo doet het op-voeren van Sylvia Kristel omwille van pro-motionele of sentimentele redenen echtafbreuk aan de film. Het is niet omdat LaKristel in een vorig leven heel natuurlijk haarbenen kon spreiden (remember Emanuelle)dat ze nu in staat is om een half blaadje teksteen beetje natuurlijk uit haar strot te wrin-gen. Maar we zijn vergevingsgezind. ‘Lijmenhet been’ hoeft dus voor ons niet op debrandstapel en mevrouw Kristel nòg niet.Alstublieft, dank u wel!

EEen boek verfilmen is een precaire zaak. Vaak loopt het faliekant af. Zokan ik mij de verfilming van ‘Pinkeltje en de Biebbelbonse pap’ nog

zeer goed herinneren. Prachtig boek, fantasierijk, spannend en humoris-tisch. De verfilming daarentegen was voor mij de eerste traumatische con-frontatie met de realiteit. M’n onbezorgde kinderleventje was een illusiearmer; Pinkeltje was geen echte kabouter. Snif.

SS ii mm

Frankenstein FFILMM

Geef ons maar de klassieke verfilming vanJames Whale uit 1931. Whale mag dan weleen loopje met het verhaal genomenhebben, zijn film staat als een huis. Whalevoelde de eenzaamheid van het monsterperfect aan. Het monster is niet een monstermaar een eenzame ziel, door iedereen ver-acht vanwege zijn uiterlijk. Vriendschappenworden in de kiem gesmoord omdat demens niet verder kan kijken dan het mon-sterlijke uiterlijk. Dr. Frankenstein zelf is nietmeer dan een karikatuur, een waanzinnigedie ervan droomt om over leven en dood teheersen, maar elke menselijke emotietegenover zijn creatie ontbeert.

De Britse auteur Boris Karloff joeg met zijn

vertolking de filmkijkers niet alleen de stu-ipen op het lijf maar wist ook het verdriet,de angst en de wrok van het stomme mon-ster weer te geven. Zijn gegrom drukt zowelde wanhoop als de woede van een eenzameziel uit, veracht door een maatschappij dieniet verder kan kijken dan haar eigen ide-alen. De eenzaamheid van het monster werdnog sterker in beeld gebracht in Whale’s ver-volg uit 1932, The bride of Frankenstein. Defilm, nog meer tongue-in-cheek, verhaalthoe dokter Pretorius zijn vroegere leerlingFrankenstein zo ver kan krijgen een bruidvoor het monster te schapen. Het loopt, hoekan het ook anders, fataal af. Maar éénwoord en één beeld zeggen alles: het mon-ster kijkt naar zijn bruid en vraagt hoopvol

‘Friend ?’. Kippenvel en ontroering, hand inhand.We kunnen alleen maar hopen dat demensen van Film Plateau in hun oneindigewijsheid besluiten om ook The Bride ofFrankenstein te programmeren. In dezedagen van algemene vervlakking en xenofo-bie kunnen wij een prachtfilm over ver-draagzaamheid en vriendschap best welgebruiken. Zeventig jaar na de feiten isWhale’s werk nog steeds up to date. De film kadert in de reeks Monsters en ster-ren en wordt voorafgegaan door een lezingvan Jo Smets over The mad scientist:Frankensteinmotieven in hethorrorgenre. Op 1 februari spreekt JudithFranco over Genderpatronen in de hor-rorfilm. Beide lezingen zijn gratis.

Frankenstein – Film Plateau – 25 januariLezing: 18.00u. – Vertoning: 20.00u

TToen Mary Shelley naar aanleiding van een weddenschap haar verhaalneerpende, had ze nooit kunnen bevroeden dat honderd jaar later haar

creatie een cultfiguur zou worden. Het monster gecreëerd door VictorFrankenstein werd ontelbare keren neergezet, zelfs Robert De Niro kroopin de huid van het monster. Regisseur Kenneth Brannagh, in de rol van Vic-tor Frankenstein, vergat in zijn getrouwe verfilming echter één ding: nietFrankenstein maar het monster staat centraal.

John Boles asVictor Moritz

Schamper is het kritische en onafhankelijkestudentenblad van de Universteit Gent. DeRedactie bestaat uit vrijwilligers en komt

elke dinsdag samen om 19u op het volgendeadres:

Schamperredactie - Studentenhuis DeBrug

St-Pietersnieuwstraat 459000 Gent

09/264.70.87schamper@student.rug.ac.be

Rek.nr.: 890-0144049-35

Lezersbrieven zijn welkom, liefst op dis-kette. Naamloos is prullenmand. Vermeldook studierichting, jaar en contactadres.Op grondig gemotiveerd verzoek latenwij uw naam weg. Lezersbrieven dienenbetrekking te hebben op de studenten-problematiek en de RUG in het algemeenof artikels in Schamper in het bijzonder.De redactie behoudt het recht voor omingezonden stukken verkort weer tegeven, of om technische reden niet teplaatsen.

Oplage:4500 exemplaren op gerecycleerd papier,

gratis verspreid in alle faculteiten, resto’sen homes van de RUG

Verantwoordelijke uitgever:Tim Van der Mensbrugghe

St-Pietersnieuwstraat 45, 9000 GentDrukkerij:

Druk in de Weer c.v. Forelstraat 35

9000 Gent

Redactie:Hoofdredacteur

KernredactieCoördinator

Tom De PaepeAdvertentiesAndy CobbautEindredactie

Wouter Woussen, Tom De Paepe, Tim Vander Mensbrugghe, Rudy van Doeselaar, Jef

Van Baelen, Joke Vrijders Redactie

Bart ‘stekelbaars’ Aerts, Meyrem Almaçi,Jurgen ‘dwergpoliep’ Boel, Andy ‘aange-

spoelde zeehond’ Cobbaut, Niels ‘plankton’De Decker, Maarten ‘Neptunus’ De Gendt,

Tom ‘zeewolf’ De Paepe, Simon ‘kwal’ Des-met, Bert De Vuyst, David De Wolf, Vincent‘zeekomkommer’ Janssens, Pieter ‘garnaal’Jonckheere, Stijn Segers, Pieter Sergoonis,

Kristel Van Audenaeren, Jef Van Baelen, Tim‘goudvis’ Van der Mensbrugghe, Tom ‘mure-ne’ Van de Velde, Rudy van Doeselaar, Vicky

‘waternimf’ Vanhoutte, Elke ‘heremietkr-eft’ Van Royen, Jan ‘hamerhaai’ Vermeulen,

Joke Vrijders, Sofie ‘bakvis’ Willems, Wou-ter ‘kabeljauw’ Woussen en het zeeprze-

walksipaardje natuurlijkVormgeving

Papieren versie: Tom De Paepe, Jan Vermeulen

Internet versie: Bert De Vuyst, Jan Vermeulen

Cover: Tim Van der MensbruggheCartoons

Maarten De GendtFoto’s

Vincent JanssensSchamper op internet

www.schamper.rug.ac.be

23

CC oo ll oo ff oo nnkkrriinnggeenn eennkkoonnvveenntteenn

AAAAGGEENNDDAAAA

Volledige agenda is te vinden op:http://www.student.rug.ac.be

MMAA AANNDDAAGG2222 JJAANNUUAARRII

DDIINNSS DDAAGG2233 JJAANNUUAARRII

WWOOEENNSSDDAAGG2244 JJAANNUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG2255 JJAANNUUAARRII

VVRRIIJJ DDAAGG2266 JJAANNUUAARRII

MMAA AANNDDAAGG2299 JJAANNUUAARRII

WWOOEENNSSDDAAGG3311 JJAANNUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG11 FFEEBBRRUUAARRII

VVRRIIJJ DDAAGG22 FFEEBBRRUUAARRII

VGesK Minivoetbal vrouwenVGK Jaarcantus, Salamander, 20uLombrosiana Cantus, Père Total, 20u

VDK 2e kan fuif, FK Vertrappelen FK-preses door Przewalski-

paard

Romania Schaatsen, 19u30, trappen BlandijnLVSV Gespreksavond met Willy De Clercq, gevolgd

door nieuwjaarsreceptie, 20u, Notarisstraat 3

VNSU Gespreksavond met José Fontaine, Waalse regionalist, De Brug, 20u.

VGK Fuif, Sioux, 22uVRG Cantus, salamander, 20uVG Cantus, 19u30 trappen Resto Overpoort

VGesK Galabal, balzaal Vooruit, 22u.ARK Ludieke sit-in tegen Roeland Raes, Rectoraat

VGK Championettes-Black Danielsfuif, UZ-sport-zaal, 18u30

VDK Dierenartsen zonder Grenzen cocktailparty

Romania Snookeravond, 20u, snooker BlandijnLVSV Cantus, Den draver, 20u

Lombrosiana NachtspelGermania Soirée 69

VRG Galabal, Casino

De Vlamingen op de Titanic,Kunst-hal Sint-Pietersabdij, tot 2/4

Geanimeerde tentoonstellingover gezichtsbedrog, Het Illuseum

Oorkussen van de melancholie,Museum voor schone kunsten, tot

25/2

Ai Kritahora,Richard Foncke, Spijkstraat 1

Polychrome beeldee van EddyCarels,

Geuzenhuis

My name is Bont, MIAT, tot 15/4

Panamarenko: een overzicht, SMAK, Citadelpark,

tot 28/1

150 jaar Landmeetkunde en Cartografie,

Museum voor Geschiedenis Weten-schap, De Sterre,

16-11 - 31/6

Joe Scanlan - Mike Kelley, SMAK,Citadelpark, 18/11 - 4/2

Philippe Vansnick, "Territorium",SMAK, tot 4/2

•Maandag 22 januariConservatoriumconcert, Jazz combo,12u30, Bijloke

•Dinsdag 23 januariThe Sheik, film met pianobegeleiding,20u, PlateauVooruit Geluid, Japanorama, 20uVooruitAl met die riet bakram se spoor, Theater,20u, Tinnenpot

•Woensdag 24 januariA Void of, Hedendaagse dans, 20u,MinardNiet alle Marokkanen zijn dieven, HET-PALEIS, DASTHEATER, 20u30,Nieuw-poorttheater

•Donderdag 25 januariJaarlijkse Winterreise, Schubert, 20u30,De Rode PompTine Balder, Afrikaanse Poëzie, 20u,Theater Tinnenpot

•Vrijdag 26 januariThe Banana Peel Blues Band, Jazz, 21u,Lazy river Jazz ClubEen kruis te ver, Toneel, 20u15, TheaterKrakeelWilde Vrouwen, Het Moment, 20u, The-ater Tinnenpot

•Zondag 28 januariKafeeconcert Earsessions, 21u, Vooruit

•Maandag 29 januariPrzewalskipaarden en kunstmatigeinseminatie, lezing en doe-namiddag,10u,St.-Pieternieuwstraat 25

•Dinsdag 30 januariConceptueel klankexperiment, BrandonLabelle, 20u, Logos TetraëderThe Hired Man, Koninklijk ballet vanVlaanderen, 20u, Vlaamse OperaWoyzeck, Zuidelijk Toneel, 20u, Vooruit

•Woensdag 31 januariEgschiglen, Theater, 20u30, Nieuw-poorttheaterIvanov, Het Toneelhuis, 20u, NTG

•Vrijdag 2 februariLezing Kunst en Jazz, Fernand Tanghe,20u30, De Gouden Florijn La Sortie, Dans, 20u, Vooruit

AGENDACULTUUR

Schamper geeft 5 vrijkaarten weg vanelk concert van Logos (www.logos-

foundation.org).

Schrijf ons een kaartje op het bekendeadres.