Als directeur is Buijs zich bewust van haar rol in

het vormgeven van het christelijk karakter van de

school. Een slinkend deel van de ouders had nog

binding met de christelijke traditie, een groot deel

was er onbekend mee. Buijs dacht daarbij steun

te kunnen hebben aan predikant Otto Grevink.

“We zijn beiden christelijk en doen niets samen”,

zei ze tegen hem. En dat vond ze vreemd. Grevink

is een predikant met de blik gericht op de wereld.

Hij legde vanuit de kerk contacten met

Plusprojecten in Waalwijk, waarin maatschap-

pelijke verbanden als buurtwerk, ouderenzorg,

kinderopvang en scholen samen optrekken.

Ook de christelijke basisschool Juliana van

Stolberg voelde dat ze in haar omgeving een bij-

drage te leveren had. Grevink wilde ook betrokken

zijn bij de school en van betekenis zijn bij vragen

van geloofsopvoeding die leven binnen de school

en zeker ook bij een aantal ouders.

KlikZo is een bijzondere band gegroeid. De school

kent een actieve werkgroep vieren en geloven.

De predikanten maken er geen deel van uit, maar

Grevink is wel een animator. Een van de leden is

Sandra Gaakeer. Zij is al lang aan de school ver-

bonden, eerst als ouder en invalleerkracht, nu als

begeleider van zorgleerlingen. Met hen drieën

spreek ik over een dynamisch proces van betrok-

kenheid dat zowel de enige protestantse basis-

school in Waalwijk als de kerken blijkt te

verrijken.

Soms vinden ze elkaar: kerk en school. Zoals in Waalwijk, waar het christelijk basisonderwijs en de kerken vroeger weinig met elkaar te maken hadden. Tot een jaar of zes geleden de Juliana van Stolbergschool een nieuwe direc­teur kreeg, Adri Buijs­Versteeg, die ideeën ontwikkelde voor een nieuwe brede school. En ongeveer tegelijkertijd Otto Grevink als predikant van de Ambrosiuskerk ver binding zocht met maatschappelijke organisaties. Ze vonden elkaar.

Het begon dus bij een klik tussen mensen. Adri

Buijs nodigde de predikanten van de protestantse

kerken in Waalwijk uit om bij een onderwijsproject

iets te komen vertellen. Zij wil bewust met alle

kerken goede banden hebben. Alle predikanten

zagen dit helemaal zitten. Ook met het oog op het

beeld dat kinderen van de kerk hebben. Grevink

vertelt hoe hij als gast aanwezig was bij de ope-

ning van een moskee, hoe hij later in de klas door

Turkse jongens herkend werd en hoe die hem

daarom waardeerden.

Kerk is gastvrouwNu kent de school jaarlijks een bijzonder

Bijbelproject waaraan predikanten deelnemen en

dat uitmondt in een viering in de kerk. Aan het

School en kerk zorgen voor verbinding

28School en kerk zorgen voor verbinding Tekst Paul Boersma | Fotografie Juliana van Stolbergschool

Bijbelproject dragen de predikanten hun steentje

bij door in de klassen gesprekken te voeren. “We

krijgen dan natuurlijk vragen als: wat deed Noach

in de ark met de mest? En dominee, gelooft u in

geesten?”

Zoals op wel meer scholen zijn er tussen kerk en

school afspraken gemaakt over de liedcultuur. Het

zijn kerkelijke liederen, liederen uit de wereld van

kinderen en soms een lied uit de oude doos, zoals

‘Ik wandel in het licht van Jezus’. “Als kinderen

dat zingen verbinden de generaties zich, voelen de

ouderen zich thuis bij die kinderen.”

In Waalwijk heeft dat geleid tot een gezamenlijk

repertoire waaruit geput kan worden op school en

in de kerkdienst. In die kerk-schoolviering is de

kerk leidend en treedt op als gastvrouw. Maar de

viering draait ook om de inbreng van de school.

Kinderen spelen een spel, leraren musiceren,

leerlingen maken het Bijbelverhaal tot een beeld-

verhaal. Grevink zelf leidt het koor van kinderen

waarmee hij in de school heeft geoefend.

Andere belevingOok islamitische en niet-gelovige leerlingen doen

mee. In een van de vieringen had een atheïstische

jongen de rol van Jezus gekregen. Zijn ouders –

overtuigde atheïsten – wilden erbij zijn. Na afloop

van het spel, halverwege de dienst, vroeg de jon-

gen of hij nu naar huis mocht. Maar hij heeft de

hele dienst meegemaakt. Grevink vindt dat

belangrijk. Kinderen maken zo echt iets mee van

wat in een kerkdienst met eigen rituelen gebeurt.

kerk-schoolproject meer dan een sociale activiteit.

“Mensen zijn niet enkel op grond van een ‘contract

social’ aan elkaar verbonden en verplicht.

Het gaat ook over een dieper besef dat de mens

ervaart waartoe hij op aarde is: een geroepene

zijn. Dan klinkt de vraag veel dieper die God aan

Kaïn stelde: waar is uw broeder?

VerbindingBijzonder is ook de bloemengroet die leerlingen

en kerkleden mee hebben genomen naar de kerk

en die zij na afloop van de dienst rondbrengen.

Aanvankelijk maakten Buijs en Gaakeer de boe-

ketten. Nu doen ouders die een bloemenwinkel

hebben het, samen met andere ouders, leerlingen

en kerkleden. Zo ervaren leerlingen ook iets van

dienstbaarheid. Een gezin waarvan de vader van

een leerling een ongeluk had gehad, kreeg bloemen

en de leerling bedankte de dominee via Hyves.

Grevink kon daarop weer zijn medeleven tonen.

Verbinding! Zo betekent de kerk echt ook iets voor

de school.

Maken jullie het de leraren niet te gemakkelijk

door het bij een commissie neer te leggen?, vraag

ik nog. “Zeker, maar daardoor krijgen we ook die

collega’s mee die minder kerkelijk meelevend zijn

en moeten wennen dat ze er ook op zondag bij

zijn. Daardoor is gaandeweg iedereen enthousiast

mee gaan doen,” antwoordt directeur Buijs.

Wat nog in het verschiet ligt, is het organiseren

van gespreksmomenten met ouders over levens-

en geloofsvragen. Want die vragen leven meer

dan we vaak denken, vermoedt Grevink.

Wordt vervolgd dus….

Wouw!, denk ik, als ik naar huis rijd: in Waalwijk

wordt echt volop samen gevierd, beleefd en

geloofd.

Gaakeer valt hem bij. “Als kinderen naar de kerk

gaan, krijgen ze een heel andere beleving dan op

school. Ze gaan vooraf eerst naar de lege kerk –

ook al iets bijzonders voor velen. Maar als ze dan

op zondag de volle kerk binnengaan, ervaren ze

werkelijk iets.”

Plaatje bij het praatje?De viering en het Bijbelproject hebben een sociaal

thema dat verbonden is met de doelen van de

school ten aanzien van burgerschapsvorming:

pesten, bouwen, wie is je naaste. Kinderen maken

daar behoorlijk werk van. Zo hebben leerlingen

het verhaal van Kaïn en Abel ‘vertaald’ in eigen

beelden door een fotoserie te maken, die is ver-

toond bij de lezing van het verhaal in de dienst.

“Fantastisch wat kinderen dan teruggeven. En het

wordt zo helemaal ook hun verhaal.” Bij een

ander thema ontstaat een rap of hebben leer lingen

‘elfjes’ gemaakt. En wat te zeggen van die Turkse

jongens die hun torens van Babel tentoonstelden

op de tafel in de kerk?

De preek vinden kinderen vaak het moeilijkste

onderdeel. Grevink maakt nu vooraf een preek-

schets, en de leerlingen maken daar tekeningen

bij die tijdens de preek worden getoond. Een

preek met beelden van de hoorders – kan het

mooier?

Krijgen kinderen ook iets mee van het religieuze?

Oftewel: komt God ter sprake? Grevink begrijpt de

vraag en duidt die als ‘is God enkel een plaatje

bij het praatje?’ Voor hem en de school is het

29 School en kerk zorgen voor verbinding