tuğba şahintürk ‘‘şiddet’’

Şiddet ‘’şiddetle’’ yayılan bir virüs gibi, kime değse yanındakini etkiliyor.Domino taşları gibi, birine uygulanan şiddet diğerini de altüst ediyor...

metin yazarımız

Ezgi Özcan

Sözden, bakıştan,

sesten, elden hep en yakından

‘’şiddet’’.

Yakınımızın

eli olur,

sessizlik gelir

örter üzerimizi.

Vurdukları yerde gül bitm

ez, dikenler

batıyor, bu bir iç

kanama.

Sukunet onu g

ül sanıyor.

Sus sen küçüks

ün!

-Küçüğüm...

Aya

klarım

ızın

altınd

aki c

enne

t kaç

def

a bıç

aklan

dı?

Benzemiyorsan kalabalığa ötekisin cezalısın.

Karmaşık, kalabalık, ben, yalnız mıyım?

Şışşşş...

Sessiz olursan belki sevilirsin...

Elle

rini ç

ek d

esem,

A

llah y

arat

tı de

r mi?

Öpüşsek kalabalık caddelerde,

kızarlar bize.

Vursalar, öldürseler

sesleri çıkmaz.

Ne kadar büyüksen o kadar güçlü müsün? Güç ezer mi?

‘’Şiddet’’

zıt anlamı bile

olmayan kelime.

Sessizlikten besleniyor şiddet, susarak

vuruyor, susarak öldürüyoruz.

Çok sevelim birbiriizi, canımızı yakacak kadar

nefretle.

Siya

hın iç

indek

i mav

i olsa

k ya.

..

Rızam yok!

Ses etmezsek kimse bilmez, Sessiz ol.

Ben, se

n, o,

biz!

Kim

o?

Anne,sevgi arıyorum bulamıyorum. - Nereye koyduysan oradadır.

Hangisi büyük?

Şiddetim ben, karanlıkla besleniyorum.

Şiddetim

ben, ağzınızı

kapattım, ses

çıkarırsanız

konuşma

balonlarınızı

patlatırım!

Şiddetle ölüyoruz ama

cennet öteki dünyada

değil mi?

Ben kapatırsam gözlerimi, kötülükler yok olmuyor ki...

‘Sevelim, sevilelim’

-Sus!

cümlemi bitirmedim.

Uğultunun

içindeki çığlığı

duyuyor mu-

sunuz?

Kalabalıkta önce erkek,

sonra insan.

Aşağı yukarı erkek.

Kaç oda, kaç salon, kaç ‘’insan?’’

Şidd

etin

gölge

si sa

dece

mor

ya d

a kır

mızı

değil

.

Kalp, bi

r

organd

an faz

lası.

Bir b

eden

in so

ruml

uluğu

çok k

işide.

Beni seviyorsan

bana küfür etme.

Bazen perdeler kargaşaya açılır.

Şiddetim ben, gözlerinizi

yuvalarından çıkarsam da

bana karşı pasifsiniz.

Şiddetim

ben, yalnız

çalışmam,

sessizliğiniz

sayesinde

büyüyoru

m.

Şidd

etim

ben,

korku

larını

zla he

pinizi

yalnı

zlaştı

rdım

.

El yordamıyla

kendinizi

aramayın,

vicdanınıza

bakın orada

mısınız?

Elalem duyarsa ne der?

Bu cümlenizi kimse duy-

muyor.

Herkes keli-mesini, ben sen o ve diğerleri oluşturur, sen yoksan kimse yok.

Ellerinizi çekin üz

erimizden!

Cennete gitmek

için kaç hayatı

cehenneme

çevirdim?

Prezantabl mutluluk.

Şiddete uğramayan biri başkasına şiddet uygulamaz ki.

Bağırmayın sizi

duymuyoruz!

Ezilen

ezer...

Yarabantları hissettiklerimi

kapatamıyor.

Karanlık

olan fikirleri

miz,

vicdanımız

sağır.

Elindeki

taşı b

ırak,

hayd

i tut e

limi.

Baksana

‘’ne kadar?’’

mutluyuz?

Biz bir

aileyiz, bu

kadarcık

şiddetten bir

şey olmaz.

Bu gece

mutluymuş

gibi yaparsak,

yarın belki...

Elimin

ulaştığı

tek yer

öteki

elim.

Ruhuma

makyaj

yapsam,

içim dışım

bulut olsa

.

En karanlık bile ‘’o kadar’’

karanlık değil.

Biz neyle bağlıyız

ki birbirimize?

Mutluluk nerede?

Çizgileri takip edersiniz,

kendinize gelebilirsiniz.

Karanlık

ayd

ınlığın

aç gö

zlü

çocuğu

sanki

.

Siz beni gö

rüp

günaha g

irmeyin diye

,

görünmezim

.

Gözüm kör, dilim lal!

?Kalabalık,

suçlu/

Suçlu

kalabalık?

Biz sana

sessiz düşün

demedik mi?

Bir adama kaç

kadın? Eşitlik şaşı!

Dokunmayın.

Kundaktan

kefene, o taraftan bu tarafa

araftayız.

Mezar taşları gibi sessizsek, ölüyüz.