stihozbirka "son"
TRANSCRIPT
Со оглед на тоа дека ова ми е прво поголемо дело се решив за
вакво, онлајн, објавување на збирката песни “Сон”. Исто така, сметам
дека ова, дефинитивно, не е моето најдобро дело, сметам дека можам
да извлечам повеќе од себе, па и тоа е една од причините заради која ја
поставив збирката на бесплатен даунлоуд.
Како и да е, во продолжение имате стихови напишани од мојата
десна рака, па повелете.
Уживајте!
Од авторот
СОН
Сонот ми е спас за се
Во темните ноќи кога сум тажен
Во доцните часови кога сум студен.
И останувам така тажен и студен додека сонот не ме спаси
Во она што го сакам,со тие што ги сакам да ме врати
Барем додека сонувам да одам по вистинскиот пат
Да не чувствувам ни студ ни јад
Никој во светов да не почувствува глад.
Би сакал.
Барем во сонот...
Барем во сонот...
Во животот направив грешки
Доживував ситуации тешки, жешки.
Правев погрешни работи
Се движев со погрешни личности.
Ги направив тие грешки, но во сонот го побарав спасот
Во сонот барем ми е исплатлив напорот
Ги заборавив сите лоши личности
Сонот ме извлече од сите тие грешки, тешки, жешки
Барем во сонот...
Барем во сонот...
Сонот ќе ме спаси од стравот
Тој ќе ме избави од тешкиот живот
Ке ми ѓи смири сите непријателски чувства
Сиот гнев и лошите претчувства
Да бидам со таа што ја сакам
Да и го подарам целиот свет
Како доказ дека ја љубам
И да го изговори оној зборот,
Најсвет.
Барем во сонот...
Барем во сонот...
SPOMENI
[to da re~am.
Сpomeni bolat, Колат.
Пu{tam solza Нo toa ne mi оди vo polza.
Sakam da zaminam,
Sakam da umram, Нo ne! Нe{to vo srcevo me ko~i
Sepak imam nade` i malku po~it.
Пred ogledalo stojam Пoslednite denovi gi brojam
Пoslednata nade` ja krojam
Пred sudbinata se strojam Оdam napred, no bez voqa. Nade`ta posledna umira
Нade`ta posledna zao|a. Пaѓam vo depresija
Мo`ebi `ivotot me testira.
Doznavam, se bilo la`no
Sega srceto moe e излажано
Srce koe ima{e sre}a i sega seto toa e samo nesreќa.
Kade e qubovta? Kade iz~ezna srekata?
Кade e onaa radost od porano?
No ne! Нe mo`am da se vrakam nazad ve}e se e storeno.
No seto toa se samo stari spomeni
Niшto ne se izmeni Нema nikakvi promeni,
Сamo problemi nepreboleni,
Сamo za tagata stvoreni.
ШТО ДА ПИШАМ
[to da pi{am na listov koga ve}e go gubam zdivot? No, ima ne{to {to me odr`uva vo `ivot Било што било
Стегни срце,поминало.
Колку ќе патиш по изгубеното?
Kolku ќe gubi{ za minatoto? Kolku ќe pu{ta{ solzi?
Дали доволно go ceni{ `ivotot?
Stravot i ne~ustvitelnosta нe’ vodat kon krajot Ne kon rajot, kon pekolot.
Ми доаѓа листот на кој пишувам да го скинам
Овие темни стихови никогаш да не ги видам
Ги мразам овие мрачни стихови
Ги презирам овие студени денови.
Го барам излезот - го нема
Текот на животот здивот ми го зема.
Каде, кога и со кој сеуште не знам.
Дали јас повеќе од тебе вредам?
Честопати сум сакал да кренам раце од се
Животот ме наведе на тоа,но не попуштив.
НЕ!
Не го гледам повеќе патот кон иднината
Оставам Господ да реши,да ме води судбината.
Животот ме натера и да бегам
Со страв и тешки чекори да газам
Не ме стигна никогаш “Нештото” од кое бегав
Но, ме стигнаа многу други и на ист начин одговарав.
ФАЛА
Биди ми нешто што никогаш никој не ми бил
Биди поразличен и во мака помогни ми
Биди ти, тој кој ќе го направи тоа
Само следи ја љубовта Божја.
И нема да бидам толку важен јас,
Туку твојата добрина
Ќе ми значи мене многу,
А, ти ќе се движиш по патот со светлина.
Биди ти, тој на кој од срце ке му кажам фала
Биди ти, тој кој во очите на другите ќе биде само будала
Биди ти. тој кој ќе оди со главата горе
Со големи чекори и срце како море.
Направи го за себе
Направи го за луѓето блиску до тебе
И процени дали е добро или не
Колку вредиш самиот ќе препознаеш.
Тоа не вреди за едно фала
Но и тоа е доволно
Ќе ти биде простена секоја грешка
Еве ти уште еднаш: ФАЛА!
Борба
Na momenti se ~uvstvuvam tolku studeno
Tolku taga и omraza kako на светов da mu bilo sudeno Srceto ke ostane ve~no razbudeno.
Protiv ~ustvata ne mo`е{, No ima{ sila da preboli{, Ima{ pri~ina da izdr`i{, So `ivotot da prodol`i{. Gospod znae deka poveke sakam,
No od toa {to go imam poveke ne baram. Pominati bezbroj predizvici, iskustva
Bezbroj kolebawa, izme{ani ~uвstva.
I ponekogaш go posakuvam toa ~uvstvo na taga
Ponekoga{ ne se trudam od маката da se izvadam
Sreќen da bidam, da izdr`am.
Znam,ke go pobedam и toa шto ne go mo`am
Ke preminam и preku toa шto silno go sakam.
Dali samo umot go la`am ili navistina veruvam?
Dali navistina sakam ili seto toa e samo minliva opsesija?
Srekata e tuka no nekoj ne saka da ja vidi Za nekoj spu{teni se zavesite sre}en da bidi
Go gubam stravot od predizvicite и bolkata I pokraj lo{ite работи veruvam vo Gospod i ja baram qubovta
Ako imaш loши spomeni prodol`и Sozdavaj novi a lo{ite ostavi gi, Издржи!
Извор: http://academiafocofight.wordpress.com
УСПЕХ
Да ги напишам сите неуспеси овде,
Ќе бидам успешен.
Да кажам за секоја моја болка,
Ќе бидам успешен.
И да пуштам на листов солза,
Ќе бидам успешен.
Не ме прашувај зошто го пишувам ова
Немам одговор-имам одговор...тоа.
И покрај неуспесите сум победник
Издржав, напред продолжив
Како ниеден друг смртник.
Верувам во себе,верувам во Господ
Верувам во тебе,верувам во успехот
Ако нависитна го сакам тоа нема што да ме запри
Секоја пречка, секоја немилосрдност
Ќе бидат сопки поминати,успешни.
Еве ти стих,еве ти причина
За се’ што сум проживеал
Колку на душата лежи горчина
Но, само едно сакав
И господ ми го даде
Повеќе од доволно ми е.
ЕДЕН ЗБОР
Еден збор кој многу значи
Пет букви со кои може цел свет да се спаси
Целта е љубовта,патот е љубовта
Ништо друго освен љубовта.
Ги следиш парите, славата
Ќе згрешиш
И на мене ќе се сетиш.
Продолжува животот
Не е касно за ништо
Стави ја љубовта на прво место
И нема да те прободи ниеден куршум од пиштол.
Богат сум,зашто има љубов во мене
Силен сум затоа што има љубов во мене
Надеж имам оти имам љубов во мене
Издржлив сум зашто има љубов во мене.
Луѓето ти нанесуваат болка,
А не љубовта
Луѓето се тие кои те повредуваат,
Но не и љубовта.
Ако ја бараш, ќе ја најдеш
Ако ја имаш, не оставај ја
Ако си ја изгубил, бори се за неа.
ЗА ТЕБЕ
Колку ноќи поминав во тага
Колку зборови кажани - верував во лага
Немав мир, немав сон, немав ништо
Бев скршен од тебе, но не правев ништо скришно.
Знаеш ли како е да се разбудуваш секое утро со тежина на душата??
Да бараш, да молиш, да викаш, а да не ти е простено??
Само Господ во тие моменти ме слушна.
Ги заборавив сите луѓе кои беа тука со мене
Ги оставив сите само за тебе.
Но тоа не беше доволно нели?
Бараше уште и не ме погледнуваше во очи.
И ти остана еднаш скршена
Сакаше на секој да вратиш
За болката твоја непреболена
Ме одбра мене
Ме натера пред тебе да патам.
И денеска се ежам од помислата на сето тоа
Рацете ми се тресат додека го пишувам ова
Немав надеж,немав љубов за другите
Имав болка и презир кон сите.
Денеска сето тоа е преболено
Срцето мое е затворено
Се потсеќам на сликите твои и пак посакувам да си тука
Не чувствувам ништо, но еден мал дел од срцето за тебе сеуште чука.
ЗАТОА ШТО ГО ЗАБОРАВИВМЕ
БОГА
Губиме надеж
Затоа што го заборавивме Бога
Губиме љубов
Затоа што го заборавивме Бога
Несреќни сме
Затоа што го заборавивме Бога
Се плашиме
Затоа што го заборавивме Бога.
Сега партиската книшка е нашиот бог
Затоа што го заборавивме Бога
Се плашиме од нашиот газда
Затоа што го заборавивме Бога
Не знаеме по кој пат да тргнеме
Затоа што го заборавивме Бога
Заборавивме се
Затоа што го заборавивме Бога.
Заборавивме... дека Бог е семоќен
Заборавивме... на неговото ветување
Заборавивме... на Исус Христос
Заборавивме... на се.
Затоа меѓусебе се уништуваме
Во бездната на Луцифер тонеме
Само за себе си гледаме
Затоа што Него го заборавивме.
ИНСПИРАЦИЈАТА НЕ СЕ ТРОШИ
Инспирацијата не се троши
Го гледам општеството како се крши
Ги гледам владетелите како свесно не лажат
Дека ќе биде подобро многу луѓе веруваат.
Темно лице, солзите капат на подот
Косата неисчешлана, телото не може да го издржи ова
А мене ме мачи јадот
Се чувствувам како туѓинец
Не’ покрива мракот
Не’ напаѓа Ѓаволот.
Било и полошо,
Но не толку песимистичко
Немало излез,
Но ова е нелогично.
Извор: http://30goingon60.com
ИСКРЕНО
Искрено, да ги слушав постарите
Ќе се искачев и на Хималаите
Но, останав да се трујам тука со вас
Вртејќи ја главата наоколу,
Веќе ми е гнас.
Ме боли уво за вашата партија
Нема да се смеам,
Кога во деветиот круг ќе се давите во сопствената гнасотија
Заеби пародија, ова е вистинска приказна...
И сеуште си фрлен на истиот порок
Јас би рекол дека тоа е твојот бог
Не се почитуваш самиот себе
Па затоа, не очекувам да ме почитуваш ни мене.
Јас не сум сменет и нема да се сменам
Тоа што мислиш дека јас треба да го направам
Направи го ти
Единствено ти...
ИСУСОВОТО РАЃАЊЕ
Исусовото раѓање и најголемиот ден
“Луѓе радувајте се”
Скапа храна, но секој да го прослави овој ден е спремен.
Бог е нашиот Спасител.
Го даде својот син и го остави во рацете на немилосрдните
Животот му го одзедоа оние - безбожните
Го роди Марија девица
И неа ја славиме на овој ден.
Среќни сме на денот на раѓањето на нашиот спасител
Срекни сме и причина имаме
Прости ни Боже за се
Довека ќе те славиме.
ЈАС
Свеж и инспиративен
Лиричар и креативен
На моменти бесен
На секаков предизвик спремен.
Доверлив и секогаш тука
Да, сум бил и лицемерен
Тоа во гради ме пука
И во гради се чукав
Но, останав истиот
Не за џабе стигнав до тука.
Ќе ме препознаеш по стиховите
Ќе ти удрат во очи римите
Ќе ме вбројуваш во добрите.
И нема да ти кажам многу за навиките
Навикнав на се на ред се приликите
А сликите? Старите?
Остави ги заборавени се.
КРУШЕВО
Еве сум во мојот град
Тука израснав и сеуште растам
Во срцето на мојот град
Од оваа убавина не сакам да избегам.
Не е се така розево
Но не мора да биде се’ сиво
Живеам со гордост во овој град
Во кој секогаш ќе бидам млад.
Од тука научив се
За животот, за самиот себе
Каде и да одам ова е моето родно место
Улиците, светлата, калдрмата...
Целата љубов јас оставив тука
Се што имам ќе стане во мене и тука
Во мојот роден град, каде што живеам
И текстови за него пишувам
За мојот роден град!
ПАРЧЕ ВРЕДНО
Листот и пенкалото
Книгата и страниците
Насловот и кориците
Името и инспирациите
Склопено во едно
Парче вредно
Прво, второ или последно
Бесконечно
Доказ за минатото
Поттик за иднината
Успех за мене
Посветено за тебе.
ТЕКСТ 16-ТИ
Текст 16-ти.
Добро одат вечерните лирики
И се што ми поминува низ главата
Го земам пенкалото и пишувам.
Стихови колку еден океан
Мислата патува до следниот бран
Го следам сонот,
Иако не го разбирам животот.
Хартија насобрана,
Зборови во форма стихувана,
Порака искрена,
Мисла чувствителна.
Најголемата борба со животот ја водам во моментов
Кога пишувам и се бунтувам за се одново
Нема да запрам!
Големата битка со животот ја продолжувам.
Ме туркал многу пати
Сум станал, но не вратив
Истото се повтори
Крик не дозволив да излези.
И ајде сега скрати
Одиме на текст 17-ти...
НЕДЕЛА
Денот Божји
Најубавиот ден нели?
Како што вели Тој
Слави го овој ден
Посвети го на одморот свој.
Заврши ги сите работи
За на денот Божји да одмориш
На твојот Бог да го посветиш.
НЕДОВРШЕНА
Додека нови кризи се раѓаат
Старите влади пааѓаат.
Многу млади луѓе по нови хоризонти трагаат.
Да тргнат по потешкиот пат, по патот на чесноста и вистината
Многу малку се одлучуваат.
Бегаат, а всушност не знаат каде одат
Немаат каде да одат
Со Луциферски образ Бог милостивиот го молат
Со дрога, алкохол, неверство, убиство, лага
Полека го убиваат
И од Него се одвикнуваат.
ВЕРУВАЈЌИ И – ПРАВЕЈЌИ СЕ’
Немам верба во љубовта.
Немам надеж во надежта
Поразен сум. На работ на бездната
Уште една завеса е спуштена.
Го немам жарот на лицето
Го немам пламенот во срцето
Имам депресија, која ме убива
Се губам во просторот, кој ме дефокусира.
Губам се што имам.
Го губам и она што го немам
Па бегам,
Но не можам да избегам
Летам,
Но на земја повторно паѓам.
Се ежам, во огледало се гледам
Сакам да се прашам нешто,
Но не знам што.
Бесмислено поминува времето
А, егото...
Го нема
Не знам за себе, па затоа нешто се обидувам
Да сторам, да се обидам нешто да направам,
А што – не знам.
Знам само да напишам неколку стихови
Да ги ублажам овие постојани бодежи.
Љубовта како извор на инспирација
Па, затоа пишувам
Затоа од се’ се лишувам.
Гледа и слушам,
Вистинскиот лик
Вистинскиот глас го барам
Го нема.
Не го слушам,
Не го гледам.
Пак ми доаѓа да бегам
Ама не можам
Па, пак се ежам
И се прашувам.
Не бев будала
Само верував во љубовта
Затоа што таа ме движеше
Ме инспирираше да творам.
И да се борам.
НА ПАТ КОН СОВРШЕНОСТА
Потрошив безброј листа
И се уште ја барам најмудрата мисла.
Најдов само бесмисла,
Која бара смисла.
Ќе го достигнеме и совршенството
Но, што после тоа?
На врвот нема ништо
Па каква корист од тоа?
Бараме мир.
Не е дека не сме го нашле,
Туку и од него ни здосадило
Ништо не даваме, само бараме
А, најмногу сакаме да потрошиме
Без да вратиме,
Без да платиме,
Зарем бесплатно е?
Тогаш, кажи ми кон што се стремиме,
Пријателе мој?
Тогаш, кажи ми што бареме,
Пријателе драг?
Тогаш, кажи ми што, навистина, сакаме,
Пријателе вечен?
ОДМАЗДА
Сакам да допрам до тебе, го пишувам ова од срце
За тебе,з а кој одмаздата е решение за се.
Патиш,повреден си па сакаш да наплатиш
Да се одмаздиш!
Тоа само нанесува повеќе горчина на душата
Срцето и мозокот не сакаат да слушаат
За секоја грешка на другиот ќе наплатуваат.
Ќе боли уште повеќе
Ќе стане како дрога од која нема откажување
Ќе патиш, а ќе го окривуваш другиот за тоа
Ќе живееш во темнина,
Која ја донесе омразата твоја.
Стихови кројам во твоја полза
На тоа лице ќе протече уште илјада и една солза
Дали ќе ме разбереш не знам,
Но така ќе успееш без никој друг
САМ!
МИ ТРЕБА Сонце, тоа е твоето име
Злато, е твоето презиме
Срце, твоето моминско презиме.
Не знам дали те сакам
Но на тебе мислам 24 саати.
Не знам дали сум сакал
Но, повторно на нашата слика, прегрнати, се навраќам.
Сваќам, дека ми треба повеќе од ова
Ми треба обравче црвено
Ми треба милост и искреност
Ми треба љубов.
Ми треба се’ она што не е за една вечер
Ми треба нешто што по цел ден ќе ме смее
Ми треба нешто што со доверба поврзано е
Ми треба нешто што ќе ме води низ животот...
ОСАМЕН
Те сакав но не знам дали и ти мене
Гледам дека љубовта почна да венее.
Онаа искра што блескаше меѓу нас згасна
Се плашам да не се повтори истата приказна.
Бев осамен и сега повторно сум осамен
Не толку тажен, не толку депресивен
Но, сепак осамен.
Некогаш нашата љубов беше поголема од која било друга на светот
Некогаш нашата љубов ги достигна ѕвездите и небото
Но денеска остана само споменот.
Останаа солзите што течеа како река
Останаа убавите моменти скриени под сенка
Останаа спомени прелиени со среќа
Остана минатото исполнето со болка,
Останав и јас со намуртено лице
Останав без надеж и со празни раце
Останав празен и со клуч на моето срце
Останав без чувства натажен и скршен.
Извор: http://www.trekearth.com
ШТО СЕ’ НУДАМ Сликата твоја сеуште стои на позадината
Зашто сватив нешто
Мора да играм вешто
Тоа што го сватив е премногу важно.
Можеби не те сакам и не те гледам често
Но ти си моето “се”
Она кое го прави моето лице постојано насмеано
Ти нудам грижа, топлина и згодно момче.
ПОСВЕТА
Сакав да напишам нешто
Но ми избега мислата
Сакав тебе да ти посветам нешто
Но потиснати се чувствата.
Би напишал безброј стихови,
Но ќе излажам.
Би кажал многу вистини,
Но ги немам.
Би ти посветил многу работи
Но немаш веќе чувства
Се прашувам каде ќе беше ти
Без мојата помош и сочувства.
Можеби нема да продолжам со исто темпо
Можеби ќе заобиколам од се во животот
Но ќе остане истото дете смеѓо
Ке продолжам напред гордо и цврсто.
Не би сакал со ова да те повредам
Знам дека така ќе звучи
Сакам само да ти докажам
Дека сум искрен, сакам да сватиш.
Некогаш ова ќе биде само слатка тага
Ќе се сетиш на мене,а и јас на тебе.
Кога-тогаш таа љубов на површина излага
Ќе сватиш дека не сум мислел само на себе.
РАЗГОВОР СО СТУДЕНИОТ ЅИД Застанав покрај ѕидот стар Готов за рушење како и моето срце Иако, беше студен го допрев Се држеше цврсто. Мојата болка беше голема А до мене го имав само студениот камен Почнав како луд да ја раскажувам мојата приказна тешка На каменот му опишував како згасна љубовниот пламен. Почнав да леам солзи, Чувствував како ѕидот да ми зборуваше Виножито имаше на небото, а ѕидот како да почна солзи да рони Полека чувствував ми олеснуваше. Ја раскажав целата приказна Ја раскажав само на ѕидот, но ми олесна На моето лице се појави насмевка А ѕидот падна.....
РЕАЛНОСТ
Гледам и опишувам реална слика
Секој се жали, не можам да помогнам. Безразлика,
Патам и јас заедно со нив
Не осетив болка но пишувајќи за тоа
Се чувствувам непобедлив.
Не би го сочувствувал ова, ако не значи ништо
Не би го пишувал, ако не е критика кон некој
Не е ова ништо во споредба со тоа што го имаш
Ова е само дел од тоа ти што го немаш.
Не сакам да употребувам погрдни зборови
Со ова само го искажувам мојот глас
И не ми требаат многу реченици
Гледам наоколу и сочувствувам со вас.
Стиховите и мојот глас се посилни од се
Некој таму надвор на студот седи без да испушти крик
Некој се плаши да викне
На трет му е забрането да зборува од некој си егоцентрик.
ЕДНО
Сакам да те видам тоа е се
Те чуствувам во срцето ко едно сме.
Допри ги моите усни
Да ја почувствувам таа топлина преку твоите бакнежи вкусни
Да те допрам, да се уверам дека не сум сам.
Стиховиве се за тебе не ми е срам
Старите пријатели би рекле: “Не си салам”,
А јас сакам само некој шо го сакам силно да го сакам
Да ме сака без да сака да не е до мене да сака,
Би сакал уште овој момент да биде се во ред
Зашто одамна нешто не е.
Господ ке те донесе до мене
Зашто вистински се љубиме
Шумата е густа, но единствениот пат е само за нас
Доволно е широк за ова “едно”.
Иако е долг, има крај
Како и песнава.
Но стиховите нема никогаш да завршат
Нема никогаш недоречени да останат.
Љубовта ќе исплива до брегот,
Љубовта е клучот на се
Нека има уште многу како мене и тебе.
СОНЦЕ
Сонцето прво ја буди мојата насмевка, Сонцето прво ме расонува. Го гледам сонцето и синото небо Сваќам дека сум најсрекен на светот. Продира низ прозорците Продира и низ оние мали отвори на ролетните Те милува по лицето и ти посакува: “Добро утро”
Ti posakuva uсpe{no pominat da ti e denot.
Сонцето ми влева утринска надеж Желба за работа и кон успех копнеж.
Gi sakam utrata koga toa me budi,
Gi sakam zorite koga toa se budi. Ne mo`at da go skrijat oblacite, iako edno e
Da ne e toa “edno” ne bi se budel so nasmevka Go sakam и vo najstudenite zimski denovi I vo naj`e{kite 30-stepenski denovi Zatoa {to edno e!
СПАС
Господе не знам дали да барам спас за другите луѓе
Тргнаа по патот на Ѓаволот, веќе не сме луѓе.
Се плашам да не направам грев ако барам нивни и наш спас
Се плашам казнетиот да не бидам јас.
Ќе барам спас зашто го посакувам тоа од срце
Ќе се ставам на нивно место како замена за нивниот спас
И пишувам се повеќе за да те славам тебе Господе
Затоа што ти ми даде се, ти ми даде глас.
За сите гревови ќе платам
Да, тоа го сакам
За секоја моја грешка,з а секое мое неверство.
Само едно нешто барам
А за се друго ќе платам.
Можеби луѓето не го заслужуваат ова
Знам дека сме те изневериле безброј пати досега
Нема изговор ни следува казната
Ќе биде тешка, но за тоа не се свесни луѓето.
СТИХОВИ
Исполнет со чувства,
Момент на инспирација,
Патувам низ мислите,
Како река течат стиховите.
Нов стих, нов ден, нова инспирација,
Нова можност, нов момент за нова стиховна илустрација.
Сите чувства, сите мисли фрлени на хартија
Спомени ,настани, инспирацијата дофати ја.
Пишувам за тебе
Пишувам за мене
Пишувам за вас
Пишувам за сите нас.
Доста причини има за да го напишам ова
Уште повеќе причини да продолжам со ова
Стихови од срце за душа сечија
Надеж и поттик за тага нечија.
Стихот е богатство
Стихот е другарство
Листот и пенкалото, мислите и чувствата
Доволни за ново творештво.
Кога немам никој до мене
Посегнувам по листот
Ги пишувам маките во животот
Го исфрлам бесот и гневот
Пишувам што ми лежи на срце
Листот тоа ми го дозволува,
Стихот тоа го опишува,
Пенкалото ме навлекува.
Пишувам за се
За секој мој грев
За секоја моја грешка
За секој мој став.
Пишувам за животот
Пишувам за смртта
За секоја моја мисла
Секако и за чувствата.
ТОА СТЕ ВИЕ
Тешко пробивам да го најдам доброто
Ти го испрале мозокот
Сега твоја вредност е лошото.
Лошо е
И полошо ќе биде
Оптимист сум, но ситуацијава сериозна е.
Само Божјата љубов ни е потребна
Само таа ќе не донесе до подобра поткрепа
Ке не навлече на доброто
За да го заборавиме лошото.
Верба во Бога!
Љубов кон Бога!
Почит кон Бога!
Љубовта Божја ќе не извади од ова сивило.
Гледам прашина
Гледам луѓе се загушуваат во својата прашина
Чувствувам и смрдеа
Луѓето се гушат во сопствената смрдеа.
Гледам се’
Гледам беда
Гледам болка
Гледам се’,
Само доброто не
Само љубовта ја нема!
Надежта ја нема!
И вербата ја нема!
Свои интереси по секоја цена.
Туѓата грешка не е важна
Омраза и гнев
Само лоши мисли и бес
Тоа сте вие!
ЦРВЕНИ ОЧИ
Ме печат очите
Буден во ноќите
Со мастилото во рака до зорите...
Пушти солза, а не заплака
Испушти крик, но не викна.
Низ темнината се движиш со силен светлосен зрак
Го пробиваш лошото низ тој вечен мрак.
И сакам, пак да сум на истото место
Го уклучувам сетилото шесто,
Но сеуште тапкам во место
Повторно успеа да го излажеш ова срце будалесто.
Ги пишувам стиховиве зашто знам дека сум успеал
И ќе продолжам со тоа, Бог преку нив ќе го славам
Тажни моменти, среќни моменти
Не е важно, животот продолжува.
Не ме почитувај мене
Почитувај ги стиховите ако се олицетворение на тебе
Не ме гледај мене
Туку продолжи да читаш заради самиот себе.
ЧЕКАЈЌИ
Како и секој, почнав од нула без самодоверба
Без свој став и изградена мисла,
А сметав дека на правиот пат сум
Угоре, удолу, за се во мојот живот крив сум
Јас сум, валкан ум, но чисто срце
Тој сум.
Ја барам шансата, отисоци на лицето од шлаканицата
Викотницата и болката, а смеата?
Таа е само вештачка
Не од срце излезена,
Со голема подлост,
Затемнувајќи ја светлината.
Љубовта стана далечна
Бев жртва на лагата
И на мојата искреност
Единствено добро дело во мојата досегашност.
А, љубов моја, ти која ми нанесе болка
Почнав да халуцинирам и да бидам жртва на параноја
Чувствувам како судбината ми бега од рака
А, љубов моја, ти која ми нанесе болка
Почнав да халуцинирам и да бидам жртва на параноја
Чувствувам како судбината да ми е предодредена,
Запечатена, просудена, одгатната од мене.
За тебе се најдобро, за мене зандана
Можеби и тоа го заслужив
За некоја повисока цел не се изборив
Останав да тонам во баналноста
И бесмисленоста на светот
Оставам отпечатоци зад себе
За повторно да заживее митот.
Останувам на истото ниво
Ми се заканува пропаст, закани по мојот живот.
Скалите кон Рајот ги има многу
Немам сила за тој подвиг, па затоа ЗБОГУМ!
ШТО ПОСТИГНА СО ТОА?
И не знам што постигна со тоа
Не знам дали го исфрли гневот
Не размисли што потоа
Тоа не е поттик за живот.
Размислував, но повеќе не
На толку ниско не може секој да падне
И да биде толку гаден
Да глуми искрен.
И нема да се препознаеш во ова
Го знам тоа,
Но моите стихови се поболни од секоја тупаница
Секој мој кажан збор е смртоносен
Не, ова не е закана.
Размисли,
Спушти се на земја, па одлучи
Стојам цврсто на земја и не бегам
Не летам во облаците кога ќе треба да избегам.
ГО НЕМА ВЕЌЕ... Се сеќавам, како пишував за мојот спас,
Се сеќавам, како бегав од се.
Се сеќавам, каков излез имав јас
Се сеќавам, напишав и песна за тебе.
Се сеќавам на се,
Но се чини дека сега тоа изгубено е.
Веќе немам мир.
Веќе сонот не е мојот спас
Токму спротивното,
Сонот е мој непријател, мој глас,
Кој не можам да го испуштам
Не можам да го ослободам
И почнувам да се гушам
Почнувам здивот да го губам.
Затоа што сега се плашам од сонот
Се плашам да заспијам
И да не го достигнам дното.
Се плашам очи да затворам.
Сега трагам по нешто ново
Нешто друго што ќе го замени мојот спасител
Нешто што ќе ме извади од се
И ќе биде мој најдобар пријател
Како мојот сон...