story of na nong bong - effects from gold mining in loei province northeastern thailand
TRANSCRIPT
ณ ดินแดนแหงหนึ่งที่ลอมรอบไปดวยภูเขา อุดมไปดวยทรัพยากรธรรมชาติมากมาย
รวมทั้งสินแร ทั้งทองคํา เหล็ก ทองแดง
ยังมีหมูบานนาหนองบงซึ่งตั้งอยูในตําบลเขาหลวง อําเภอวังสะพุง จังหวัดเลย
ชาวบานมีวิถีชีวิตที่สอดคลองกับธรรมชาต
มีหนอไมตามธรรมชาติเปนอาหารและส
ิ อาศัยกันอยางสงบสุข พอมีพอกิน
ินคาหลักที่สรางรายไดใหกับชุมชน
แตเมื่อป 2549 ตนไมบนภูทับฟา แหลงอาหารอันอุดมสมบูรณของหมูบานแหงนี้ ถูกตัดทิ้งไมมีเหลือ เพราะบริษัทเอกชนแหงหนึ่งเริ่มเปดดําเนินงานเหมืองแรทองคํา
และนั่นก็เปนจุดเริ่มตนที่ทําใหวิถีชีวิตของคนในหมูบานแหงนี้ ไมเหมือนเดิมอีกตอไป
ทั้งแหลงน้ํา แหลงอาหาร สภาพอากาศ สงผลกระทบทั้งตอสุขภาพ วิถีชีวิต และสภาพจิตใจ
ดิน ก็เปนอีกสวนหนึ่งที่ไดรับผลกระทบจากการทําเหมอืง
ปลายป 2550 เหลาผูนําชุมชนรวมกับผูประกอบการเหมืองไดดําเนินงานสรางถนน โดยนําดินที่ปนเปอนสารเคมีจากเหมืองมาถม
พื้นที่คันนาสรางเปนถนนใกลพื้นที่เกษตรกรรม แลวจึงมาเรียกเก็บเงินจากชาวบานเจาของที่นาแถบนั้น ในราคาแปลงละ 600 บาท
ซึ่งชาวบานก็เห็นดีดวยกับความสะดวกสบายที่เขามา แตผลกระทบที่ตามมาไดสงผลเปนวงกวาง
เพียงไมกี่ครัวเรือนที่ไดใชประโยชน แตน้ําที่ไหลผาน ชะลางหนาดนิเหลานี้
ไดนําสารเคมีที่เปนพิษ ไหลปะปนลงสูพื้นที่นาของชาวบาน และไหลลงสูลําน้ําฮวย ซึ่งเปนแหลงน้ําหลักของหมูบานแหงนี้และบริเวณใกลเคียงอีก 6 หมูบาน
เทานั้นยังไมพอ การนําดินที่เหลือจากการทําเหมืองออกมาใช ทั้งสรางถนน ถมที่สรางบาน หรือเพื่อการใดๆนั้น เปนการกระทําที่ผิดตอ พรบ.แรในขอ 67 ที่วา
“หามมิใหผูถือประทานบัตรปลอยน้ําขุนขน/มูลดินทราย อันเกิดจากการทําเหมืองออกนอกเขตเหมืองแร เวนแตน้ํานั้นจะมี ความขุนขน/มูลดินทราย ไมเกินอัตราที่กําหนดในกฎกระทรวง”
ดวยปญหาตางๆที่เกิดขึ้น ซึ่งรุมเรา และรุกล้าํวิถีชีวิตเดิมของชาวบาน ทําใหคนในชุมชนไมวาจะเปนรุนพอแม รวมไปจนถึงรุนลูกหลาน ซึ่งเปนตัวแทนของคนรุนใหม พลังและความหวังในวันขางหนา
ตองลุกขึ้นมาตอสู โดยตั้งเปน กลุมคนรักษบานเกิด สรางความเขมแข็งภายในชุมชน เพื่อทวงคืนสิทธิที่ถูกลิดรอนไปกลับคืนมา
ตราบใดที่เหมืองยังคงดําเนินกิจการตอไป การนําดินที่ปนเปอนจากเหมืองมาใชก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น อีกทั้งสภาพแวดลอม สุขภาพของชาวบาน แหลงอาหาร ปญหาเหลานี้นับวันก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ การตอสูของชาวบานก็ยังคงดําเนินตอไป ตราบใดที่รัฐและเจาของเหมืองยังคงเพิกเฉยตอสิ่งที่เกิดขึ้น