su ve sodyum metabolİzmasi°zmasi_son... · * hİs ve tüm hds alanları ozmotik olarak denge...
TRANSCRIPT
Toplam Vücut Sıvısı
Hücre Dışı Sıvısı (1/3)
DokulararasıSıvılar (intertisyel
alan ve lenfatikler) (≈3/4)
Damar İçi Sıvısı (plazma) (1/4)
Hücre İçi Sıvısı (2/3)
Boşluk Sıvıları (transselüler
sıvılar) (%1-4)
• SU dengesi ile PLAZMA OZMOLALİTESİ
• SODYUM dengesi ile EFEKTİF DOLAŞIM VOLÜMÜsabit tutulur
• Birbirinden bağımsız spesifik yollarla düzenlenir
Su dengesinde
bozukluk
Hipoozmolalite(Hiponatremi)
Hiperozmolalite(Hipernatremi)
Sodyumdengesinde
bozukluk Hipervolemi Hipovolemi
• OSMOZ: Suyun az yoğun ortamdan çok yoğun ortama hareketi
• OZMOLARİTE: Bir litre çözücüde (suda) çözünmüş total solüt partikül sayısı (mOsm/L)
• OZMOLALİTE: Bir kilogram çözücüde (suda) çözünmüş total solüt partikül sayısı (mOsm/kg)
TANIMLAR
EFEKTİF OZMOLALİTE
(TONİSİTE)
İNEFEKTİF OZMOLALİTE
TOTAL OZMOLALİTE
•İnefektif ozmolalite hücre dışı alan ile hücre içi arasındaki arasındaki su dağılımını etkilemez
*Efektif ozmolalite (tonisite) hücre dışı alan ile hücre içi arasındaki su dağılımını etkiler
* TONİSİTE: İki kompartman (hücre dışı alan ile hücre içi) arasındaki ozmotik basınç gradyentinin bir ölçüsü
İNEFEKTİF OZMOLLER * Hücre membranını rahatlıkla geçerler ve hücre dışı alan ile hücre içi alanda aynı konsantrasyonda bulunurlar* Ozmolaliteyi artırırlar ama su hareketine neden olmazlar * Serum sodyumunu değiştirmezler* Üre, etanol, metanol, etilen glikol, izopropil alkol, glukoz(non-diyabetiklerde)
EFEKTİF OZMOLLER * Hücre membranından geçemezler ve hücre dışı alanda kalırlar * Ozmolaliteyi artırırlar * Hücre içinden hücre dışına su geçişine neden olurlar * Serum sodyumunu düşürürler* Mannitol, glisin, sorbitol, glukoz (diyabetiklerde)
*Plazma ozmolalitesi: 2 x [Na+] + BUN (mg/dl)/2.8 + glukoz (mg/dl)/18
*Sodyum plazmada klor veya bikarbonat gibi anyonlarla bileşik şeklinde bulunur
*Plazmada ozmotik olarak en efektif solütSODYUM’dur
* HİS ve tüm HDS alanları ozmotik olarak denge halindedir; çünkü su tüm hücre membranlarından rahatlıkla geçer* Plazma ile intertisyel boşluktaki sıvıların bileşenleri birbirine benzerdir. Fark; plazmada proteinler mevcuttur
*Sodyum kapiller endotelyalmembrandan serbestçe geçebilir ve bundan dolayı hücre dışı alanda “inefektif bir ozmol” gibi hareket eder*Plazma proteinleri kapillerduvarı geçemezler ve plazmada “primer efektif”solütlerdir*Vasküler boşlukta suyu tutmayı sağlayan basınca “PLAZMA ONKOTİK BASINCI”denir *Bu basıncı karşısında ise kalbin kasılması ile üretilen “KAPİLLER HİDROSTATİK BASINCI” bulunur
*HDS volümünün primerbelirleyicisi sodyum tuzlarıdır. Çünkü bu alanda en yoğun olarak bulunan ozmotik olarak aktif solüttür*SODYUM = VOLÜM
İNTERTİSYEL ALAN
“SODYUM TUZLARI”
PLAZMA
“PROTEİNLER (ALBÜMİN)”
HÜCRE İÇİ
“POTASYUM TUZLARI”
3 ANA KOMPARTMAN ARASINDA SUYUN
DAĞILIMINI BELİRLEYEN “OZMOTİK” FAKTÖRLER
Hücre içi
Hücre dışı (intertisyel alan)
Na-K ATPaz pompası
• Sıvı-elektrolit homeostazının en temel özelliği “HDS volümünün ve dolaşım stabilitesininidamesidir”
• HDS, tüm hücreleri çevreler ve bundan dolayı hücrelere oksijen ve besinleri taşınmasından ve metabolik atıkların uzaklaştırılmasından sorumludur
• Daha da önemli bir kavram; efektif arteryel kan volümdür
• Doku perfüzyonunu sağlayan volümdür
EFEKTİF DOLAŞIM VOLÜMÜ (EFEKTİF ARTERYEL KAN VOLÜMÜ)
• Fizyolojik şartlarda HDS volümü ile doğru orantılı
• Öte yandan bir dizi hastalıkta EAKV, HDS volümünden bağımsız olabilir
• Her iki volümde büyük oranda total vücut sodyum depoları tarafından belirlenir (sodyum hücre dışı boşlukta suyu tutmayı sağlayan primer hücre dışı solüt)
• Sonuç olarak, efektif dolaşım volümünün idamesi ve idrarla sodyum atılımının ayarlanması ile gerçekleştirilen sodyum dengesinin düzenlenmesi yakından ilişkili fonksiyonlardır
Sodyum geri emiliminin %65-70’i proksimal tubulde gerçekleşir
*Tüm nefron boyunca aktif olarak geri emilen sodyum için enerji gerektiren basamak, hücre içindeki sodyumun intertisyuma ve oradan da vazarektalaratransportunu sağlayan bazolateral Na-K-ATPaz pompasıdır
SODYUM (VOLÜM) REGÜLASYONU ve
OZMOREGÜLASYON ETKENLERİVolüm regülasyonu Ozmoregülasyon
Algılanan Efektif dolaşım volümü
(efektif arteryel kan
volümü)
Plazma ozmolalitesi
Algılayıcılar Kardiyopulmoner
reseptörler
Atrium
Karotid sinüs, aortik ark
Jukstaglomerüler aparat
Hipotalamik
ozmoreseptörler
Efektörler RAAS
ANP
Norepinefrin
ADH
ADH
Susama
Etkilenenler İDRARLA SODYUM
ATILIMISusama
İdrar ozmolalitesi
Su alımı
*Böbrek sodyum ve dolayısıyla volüm homeostazının başlıca efektör organıdır*HDS volümü temel olarak renal sodyum atılımındaki değişiklikler ile düzenlenir
SODYUMU (HDS VOLÜMÜNÜ)
DÜZENLEYEN RENAL MEKANİZMALAR
GFR (Renalotoregülasyon)
Renal sempatik sinirler
Humoral faktörler(RAAS, Vazopressin, Katekolaminler, ANP, Prostoglandinler…)
Fiziksel faktörler
• Böbrek tarafından atılan sodyumun miktarı, filtre edilen sodyum miktarı ile orantılı
• Filtre edilen sodyum miktarını ise “GFR ve plazma [Na]” belirler
• GFR’deki herhangi bir oynama renal sodyum işlenmesini (handling) etkiler
• Bu yüzden GFR’nin oldukça sabit tutulması gereklidir
GFR
RENAL OTOREGÜLASYON
• Arteryel basınçta m.g. değişikliklere rağmen böbrek perfüzyonbasıncının (renal kan akımının) ve GFR’nin sabit bir şekilde idamesidir
• Renal otoregülasyon ortalama arter basıncı 80-180 mmHgarasında iken GFR’nin sabit tutulmasını sağlar
• Uç kan basıncı değerleri kompanse edilemez
• Afferent arteriyol direncinde ayarlamalar yaparak net glomerülerfiltrasyon basıncını sürdüren intrarenal 3 otoregülatuarmekanizma mevcut;
(1) Miyojenik yanıt(2) Tubuloglomerüler feedback (denge)(3) 3. regülatuar mekanizma
TGF’den bağımsız ama MY’den daha yavaş bir mekanizma ATP ve AT2 aracılığıyla geliştiği düşünülüyor
Just A. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol. 2007;292:R1-17
MİYOJENİK YANIT
*Renal arter basıncındayükselme afferentarteriyolün düz kashücrelerinin gerilmesineneden olur*Afferent arteriyoldekasılma m.g ve bu dayükselmiş arteryelbasıncın glomerülerkapillere aktarılmasınıönler
Kan Basıncı ↑; RBF↓, Pgc↓, GFR ↓
Kan Basıncı ↓; RBF↑, Pgc ↑, GFR ↑
TUBULOGLOMERÜLER DENGE (FEEDBACK)
İntravaskülerbasınç artışı
(azalışı)
GFR’de artış
(azalma)
Makuladensaya NaClsunumunda
artış (azalma)
Afferent arteriyoldevazokonstrüksiyon
(vazodilatasyon)
GFR’ninnormale dönüşü
*Makula densa hücreleri lümendeki NaCl değişikliklerini Na-K-2Cl vasıtasıyla algılar;*Afferent arteriyole sinyal iletir (kasılma veya gevşeme; TGF)*Jukstaglomerüler hücrelere sinyal iletir (renin sekresyonu)
JUXTAGLOMERULAR APPARATUS
RENİN SALINIMI
Renin salınımını artıran faktörler
• Sodyum alımında azalma
• Renal perfüzyonun azalması
• Makula densaya gelen sodyum miktarında azalma
• Sempatik aktivasyon (β1)
• Beta agonistler
• Alfa reseptör antagonistleri
• Kıvrım diüretikleri
• Hiponatremi, hipokloremi, hipopotasemi
• Ayakta durma
• Prostaglandin E2
Renin salınımını azaltan faktörler• Sodyum alımında artış• Renal perfüzyonun artması• Makula densaya gelen sodyum
miktarında artma• ADH• Pepstatin• ANP• NSAİİ• Beta blokerler• Alfa agonistler
Fizyolojik koşullarda renin salınımının temel belirleyicisi SODYUM alımıdır
Renal Perfüzyon Basıncında Azalma veyaMakula Densaya Azalmış NaCl Sunumu
Makula densa hücrelerinde NOS-1 enzim aktivasyonu
COX-2 enzim ekspresyonunda artış
Renal PG E2 sentezinde artış
Afferent arteriyolde dilatasyon
Renin salgılanması
PROSTOGLANDİNLER
SODYUM (ve VOLÜM) REGÜLASYONUNDA ROL OYNAYAN DİĞER HORMONLAR
• Norepinefrin: Proksimal tubulden sodyum geri emilimini artırır
• Dopamin: Dolaşımda ki L-dopadan böbrekte üretilir; bazolateral Na-K-ATPaz aktivitesini azaltarak sodyum geri emiliminim azaltır
• Endojen digital-like hormon (ouabain): BazolateralNa-K-ATPaz aktivitesini azaltarak sodyum geri emiliminim azaltır
Sodyum
Alımı ↓
Renin ↑
AT2 ↑
Aldosteron ↑
NE ↑
ANP ↓
Proksimalve distal
nefrondanNaCl geri
emilimi ↑
İdrarla sodyum
atılımı azalır
(YENİ BİR DENGE)
Sodyum alımı ↑
Renin ↓
AT2 ↓
Aldosteron ↓
NE ↓
ANP ↑
Proksimalve distal
nefrondanNaCl geri
emilimi ↓
İdrarla sodyum
atılımı atılır
(YENİ BİR DENGE)
SU DENGESİ
• Ozmoz ve ozmotik basınç
kavramları önemli
• Su tüm hücre membranlarından ve kapillerduvardan rahatlıkla geçer
• Suyun farklı sıvı kompartmanları arasında dağılımını belirleyen ozmotik basınçtır
• Her kompartmanın ozmotik faktörü farklıdır
OZMOREGÜLASYON VE VOLÜM REGÜLASYONU ETKENLERİ
Ozmoregülasyon Volüm regülasyonu
Algılanan Plazma ozmolalitesi Efektif doku perfüzyonu
(efektif arteryel volüm)
Algılayıcılar Hipotalamik
ozmoreseptörler
Kardiyopulmoner
reseptörler
Atrium
Karotid sinüs, aortik ark
Jukstaglomerüler aparat
Efektörler ADH
Susama
RAAS
ANP
Norepinefrin
ADH
Etkilenenler İdrar ozmolalitesi
Su alımı
İdrarla sodyum atılımı
Susama
*ADH VE SUSAMA “su dengesinin idamesi” için en önemli etmenler
*ADH, ozmolalitedeki küçük değişiklerde renal su atılımını ayarlayarak plazma ozmolalitesinin dar limitler içinde tutulmasını sağlar.
*Öte yandan maksimal antidiürezirağmen, plazma ozmolalitesi hala yüksek ise susama hissi uyarılır ve su alımı artar. *Hipofizer ve renal mekanizmalar yetersiz olduğu zaman, susama bir emniyet mekanizması olarak görev yapar.
ANTİDİÜRETİK HORMON-ARGİNİN VAZOPRESSİN
• Hipotalamusta “supraoptikve paraventrikülermagnoselüler çekirdeklerde”sentezlenen 9 amino asitli peptit yapıda bir hormondur
• Bir kısmı doğrudan beyne salıverilir (hafıza, saldırganlık, kan basıncı ve vücut ısısını düzenlenmesi)
• Büyük çoğunluğu arka hipofizde, kana salıverilmek üzere depolanır
ADH (VAZOPRESSİN) RESEPTÖRLERİNİN LOKALİZASYONU VE İŞLEVLERİ
Eski adı Yeni adı Lokalizasyon İşlev
V1a V1 Damar düz kası
Trombosit
Hepatosit
Miyometrium
Vazokontrüksiyon
Miyokardial hipertrofi
Trambosit agregasyonu
Glikojenoliz
Uterus kontraksiyonu
V1b V3 Anterior hipofiz ACTH, prolaktin ve
endorfinlerin salınımı
ADH RESEPTÖRLERİNİN LOKALİZASYONU VE İŞLEVLERİ
Eski adı Yeni adı Lokalizasyon İşlev
V2 V2 Birleştirici tubul ve toplayıcı
kanallarda bazolateral membran
Damar endotelyumu
Damar düz kas hücresi
AQP2 su kanallarının
sentezinin indüksiyonu ve
apikal membrana taşınması
vWF ve faktör 8 salınımı
Vazodilatasyon
• ADH salınımı için fizyolojik koşullarda en önemli uyaran “PLAZMA OZMOTİK BASINCI”
• Plazma ozmolaritesi eşik değer 280-285 mOsm/L
ADH SALINIMIN NON-OZMOTİK DÜZENLENMESİ
Hemodinamik değişiklikler (EAKV’nin azalması)
Bulantı*
Stress
RAAS
Hipoksi/hiperkapni
İlaçlar ve hormonlar
ADH SALINIMIN DÜZENLENMESİHemodinamik Değişiklikler
• HipovolemiADH sekresyonuiçin güçlü bir uyarıdır
• Uyarı-yanıt ilişkisi ise giderek artan tarzdadır
ADH SEKRESYONUNU ETKİLEYEN İLAÇ VE HORMONLAR
STİMÜLATÖR İNHİBİTÖR
Asetikolin Norepinefrin
Nikotin Flufenazin
Apomorfin Haloperidol
Morfin
(yüksek dozlarda)
Morfin
(düşük dozlarda)
Epinefrin Opioid agonistler
Nalokson Prometazin
Histamin Etanol
Bradikinin Karbamazepin
Prostaglandin Glukokortikoidler
Beta endorfin Klonidin
Siklofosfamid (İV) Fenitoin
Vinkristin Fensiklidin
İnsülin Oksilorfan
Anjiyotensin II Butorfanol
Lityum
Kolesistokinin
• İlk olarak 1986’da eritrosit membranında ortaya konan su kanal proteinleridir
• ≈30 kDa ağırlığında birbirinin aynı monomerlerdenoluşmuş tetramerik proteinlerdir
• Membranlarda lokalize olan bu su kanalları tubullerde su geri emiliminde hayati rol oynarlar
• Böbrekte lokalize olan 7 üyesi bulunmaktadır
• Bazılarının rolü (AQP 6, 7, 11) tam olarak bilinmemektedir
Benga G et al. P-(Chloromercuri) benzenesulfonate binding by membrane proteins and theinhibition of water transport in human erythrocytes. Biochemistry 1986;25:1535-8.
BÖBREKTE BULUNAN AKUAPORİNLER VE İŞLEVLERİ
AQP1 Proksimal tubul, Henle kulbu inen ince kol (apikal ve bazolateralmembranlarda)
Su geri emilimi(ADH regüle etmez)
AQP2 Birleştirici tubul ve toplayıcı kanallarda esas hücreler(apikal membranlarda)
Su geri emilimi(ADH’ya duyarlı)
AQP3 Birleştirici tubul ve toplayıcı kanallarda esas hücreler(bazolateral membranlarda)
Su geri emilimi(ADH’ya duyarlı)
AQP4 Birleştirici tubul ve toplayıcı kanallarda esas hücreler(bazolateral membranlarda)
Su geri emilimi(ADH regüle etmez)
HÜCRESEL OZMOLİTLERİN DENGESİ
• Hipotonisite (hiponatremi) veya hipertonite(hipernatremi) kronik bir şekilde gelişirse (48 saatten uzun) ozmoregülasyonda önemli rol oynarlar
• İnozitol, sorbitol, betain, gliserofosfokolin
• Kronik hipotonisite Hücre içi ozmolitkonsantrasyonu azalır
• Kronik hipertonisite Hücre içi ozmolitkonsantrasyonu artar
Plazma ozmolaritesinde
artış
ADH salınımında
(ve susamada)
artış
Toplayıcı kanallardan su
geri emilimi
Az ve hipertonik
idrar (su içilir)
Plazma ozmolaritesininnormale dönüşü
Plazma ozmolaritesinde
azalma
ADH salınımının
(ve susamanın) supresyonu
Toplayıcı kanallardan su geri emiliminin baskılanması
Çok ve hipotonik idrar
Plazma ozmolaritesinin
normale dönüşü
Hiponatremiyi (hipotonisite) tetiklemeden günlük ne kadar su alabiliriz?
• “Günlük alınan solüt miktarı” ve “idrarın konsantrasyon-dilüsyon yeteneği” günlük atılan idrar miktarını belirler
• Metabolizma ile açığa çıkan günlük ≈ortalama 10 mOsm/kg (≈600 mOsm) solüt yükün böbreklerle atılması gerekir
• İdrar ozmolalitesi 50-1200 mOsm/kg
• Yani günlük idrar miktarı en fazla 12 L (600/50) olur
• İnsensibl kayıplar ≈600 mL
• 12.6 mL su tüketebiliriz
Hipernatremiyi (hipertonisite) tetiklemeden günlük ne kadar su almalıyız?
• Solüt yükten kurtulmak için günlük idrar miktarı en az 500 mL (600/1200) olmalıdır
• İnsensibl kayıplar ≈600 mL
• 1100 mL su tüketmeliyiz