Świat Cygar

Palenie cygar ma w sobie odrobinę magii. I to nie dlatego, że w zamierzchłych czasach był to obrzęd rytualny. Chodzi raczej o metafizyczny kontakt z innymi światami; światami smaków i zapachów niedostępnych nam na co dzień, a zawsze obecnych praktycznie w każdym cygarze.

Zawsze paląc cygaro mamy szansę odbyć podróż do kraju, z którego ono pochodzi. Czasami będzie to wyprawa pod słoneczne niebo Meksyku, na twardą ale piękną ziemię Ameryki Północnej, czasami podróż na Karaiby, do wilgotnej i ciepłej krainy wysp i piratów, czasami włóczęga po bezkresnych lasach Ameryki Południowej. Ale zawsze będzie to PRZYGODA.

Podobnie rzecz ma się ze smakami cygar, ale ich po prostu nie można tak sobie wyliczyć. Czasami są subtelne, czasami zaskakujące, często niezwykłe i zawsze obecne. Potrafią też naprawdę zaskoczyć. Przeważnie dominują akcenty drzewne (z przewagą cedru), skórzane, przyprawowe czy ziołowe. Ale w niektórych cygarach wyczujemy wyraźnie nuty miodowe, akcenty orzechowe, posmaki kawowe czy czekoladowe.

Smak cygara zawsze jest subiektywny, bo w dużej części zależy od wrażliwości osoby palącej, jej nastroju, zdolności rozpoznawania aromatów, a także od rodzaju posiłku spożytego przed, napoju spożywanego podczas, atmosfery, nastroju, pogody czy pory dnia. Oczywiście zależy też od rodzaju cygara, jego wielkości i kraju jego pochodzenia, od rodzaju tytoniu użytego do jego produkcji, od sposobu jego przechowywania, czy od jego „wieku".

Jedno jest pewne - zapalenie dobrego cygara zawsze jest wydarzeniem wyjątkowym. Skłania do refleksji, stanowi pretekst do chwili zastanowienia, sprzyja zwolnieniu tempa dnia i ułatwia nabranie dystansu do mijających wydarzeń. Cygarem można coś uczcić, przy cygarze można świętować, można przy cygarze rozmawiać z przyjaciółmi i doskonale bawić się podczas każdego przyjęcia; od rautu w ambasadzie po imprezę w dyskotece czy nocnym klubie.

Bo takie właśnie są cygara; niezwykłe, różnorodne i bogate. Dlatego warto czasem poświęcić im wolną chwilę, poszukać w nich tego, czego czasami w codziennym życiu może nam brakować. Warto poszukać „swojego" cygara, aby zyskać wiernego przyjaciela na zawsze. Warto także obdarować kogoś dobrym cygarem z okazji Świąt, urodzin, czy imienin. Bo taki prezent jest oryginalny i stanowi wyraz naszego wielkiego szacunku dla osoby obdarowywanej, która z pewnością doceni nasz dar.

1 | S t r o n a

Świat Cygar

Na wszelkie prezenty doskonale nadają się także różne akcesoria cygarowe; stylowe humidory, ekskluzywne popielnice, oryginalne etui z metalu bądź skóry, czy ekstrawaganckie zapalniczki. To upominki zawsze niezwykłe i chętnie przyjmowane zarówno przez członków rodziny, przyjaciół, znajomych, jak i partnerów biznesowych.

Od ziarna do dymu

Najwspanialsze chwile życia są ulotne, pomimo tego, iż mogą wymagać lat przygotowań. Podobnie jest z cygarami. Wspaniała przyjemność godziny spędzonej z prawdziwie zachwycającym cygarem jest rezultatem miesięcy a nawet lat żmudnej, specjalistycznej i pracochłonnej działalności.

Oryginalne cygara, wytwarzane wyłącznie z naturalnych produktów, rozpoczynają swoją historię na plantacji tytoniu, lecz nie z jakichkolwiek, dziko rosnących, na tropikalnych wzgórzach szczepów. Bardzo niewiele miejsc na świecie jest obdarzonych glebą, temperaturą i wilgotnością, które mogą wyżywić sadzonkę, aby przekształciła się w roślinę, której liście będą przydatne w procesie wytwarzania cygar.

Jedynie doskonała pogoda nie jest wystarczająca, alchemia ta potrzebuje jeszcze gleby, a ponadto żadne dwie lokalizacje nie są nigdy dokładnie takie same. Tak więc, nawet na Kubie, tytoń do liści zawijacza, pokrywy i wkładki z hodowanych w kraju gatunków nazywanych puros, jest jedynie uprawiany w kilku miejscach, z których najsłynniejsza jest dolina Vuelta Abajo w zachodniej części kraju. Najlepszy na świecie zawijacz, z cienistych hodowli liści w Connecticut, rośnie jedynie na stu akrach w tym stanie. Zawijacz z Connecticut hodowany w Ekwadorze może być doskonały, ale i tak będzie inny. Bez

znaczenia jest jak doskonałe będą cygara produkowane w Republice Dominikany, Hondurasie, Nikaragui, Meksyku czy na Kubie - nie będą one nigdy takie same. Wszystkie posiadają specyficzne cechy, które pochodzą z gleby, gdzie były uprawiane - podziemnych składników, których nie da się zastąpić.

Życie cygar premium rozpoczyna się, gdy najmniejsze nasiona oczekują w "poczekalni" przez ponad 45 dni, a następnie są sadzone w prostych rzędach jak żołnierze w szeregach.

Tytoń hodowany w cieniu jest nakryty swego rodzaju namiotem z siatki. Kolejne 45 dni i rośliny są gotowe na swoje pierwsze "podrasowanie"; usuwa się niektóre liście przeznaczone na cygara. Sekret smaku cygara rozpoczyna się już w tym miejscu, umiejscowienie liści na łodydze daje im odmienne smaki. Valdo, liść z dołu - posiada najłagodniejszy smak, seco ze środka - średni smak i ligero ze szczytu - posiada najsilniejszy smak i strukturę. Nawet po pięciu czy sześciu "podrasowaniach" krzew tytoniu dostarcza zaledwie od 16 do 18 liści, które spełniają wysokie standardy wytwarzania cygar premium.

Te starannie wybrane liście są następnie pakowane zgodnie ze swoją strukturą oraz wielkością i luźno rozwieszane w szopach służących do ich konserwowania - na okres od 3

2 | S t r o n a

Świat Cygar

do 8 tygodni, w zależności od pogody i zamierzonego rezultatu. Liście umieszczone w szopach są zielone, tracą one następnie swój kolor i nabierają odcieni brązu. Po okresie przechowywania w szopie będą one ponownie klasyfikowane i podzielone, oraz pogrupowane według wielkości, struktury i koloru i sytuacja ta powtarza się ciągle przez cały okres przygotowania. Na tym etapie są one składane w paczuszki liczące 20 liści - zwane "rękoma" i są gotowe do rozpoczęcia najważniejszego procesu, jakim jest fermentacja, w czasie którego liście przekształcają się ze zwykłej rośliny w skarbnicę możliwości palenia.

"Ręce" są składowane w wolnostojące "monolity" o wysokości od 2 do 4 metrów, ważące do 5 000 kg. Ciasne upakowanie tych stert czy "burros" skutecznie odcina dopływ powietrza i rozpoczyna proces fermentacji lub "pocenia się", jak się ten proces

niedelikatnie nazywa. Powoli temperatura wewnętrznych liści zaczyna rosnąć. Z liści wydziela się wilgoć, sok, nikotyna i amoniak. Wszystkie te składniki muszą być na takim samym poziomie i w takiej samej temperaturze, aby proces przebiegał jednolicie. Gdy liście nabierają głębi, zapachu i charakteru, żar i aromat wypełniają całą okolicę. Kontrolowanie temperatury jest kluczową sprawą. Gdy wzrasta temperatura, w sterty wpychane są długie termometry. Najwyższe osiągane temperatury to ok. 70oC, lecz przeciętna wynosi około 50oC - z wyjątkiem maduro, które wymagają wyższych temperatur, aby pogłębić swój kolor.

Gdy temperatura osiągnie wymagany poziom, każda ze stert jest "przewracana", tzn. szczytowa "ręka" jest usuwana, liście z niej wymieszane i umieszczona na ziemi, tak aby stały się dnem nowej sterty. Takie odbudowywanie sterty od dołu do góry może mieć

miejsce nawet dziesięć razy przez okres od jednego do trzech miesięcy, pod obserwacją tych, którzy sprawdzają wiek, strukturę i kolor. Liściom, które staną się maduro może zająć nawet do sześciu miesięcy aby osiągnąć swoje bogate, intensywne odcienie czerni i brązu. Proces jest zakończony, kiedy temperatura się wyrówna po "przewróceniu", lecz rozkład procesu w czasie jest subiektywny. Niedostateczna fermentacja daje cygaro, które gaśnie i co gorsze, ma cierpki, gorzki smak oraz wywołuje uczucie palenia w klatce piersiowej. Lecz gdy dojdzie do przefermentowania, liście będą "zużyte" i bez smaku, tak więc bez odpowiednio długiej fermentacji nie będzie faktycznie cygar.

Kiedy fermentacja jest zakończona, tytoń jest ponownie skrupulatnie sortowany, oznaczany zgodnie ze swoim pochodzeniem i datą a następnie przenoszony do magazynu na "leżakowanie", czyli okres wypoczywania, który może trwać od jednego do trzech lat lub dłużej.

Po opuszczeniu magazynu tytoń jest tak kruchy, jak pożółkły papier, który zbyt długo leżał na strychu. Aby stał się ponownie giętki, liście są delikatnie spryskiwane wodą - procedura ta nazywa się "casing" i polega na użyciu precyzyjnej ilości wilgoci niezbędnej do przywrócenia spragnionym liściom życia. Są one wtedy gotowe do operacji usuwania żyłek i w niektórych przypadkach rozdzielania liści - zawijaczy na lewą i prawą połowę w celu zapewnienia odpowiedniego wzoru na ręcznie produkowanych cygarach. Na koniec są one ostatecznie badane i segregowane na liście wkładki, pokrywy i zawijacza.

Zbytecznym wydaje się wspominanie o tym, choć jest wartym odnotowania fakt, jaką wykonano do tej pory ilość ręcznej, żmudnej pracy - a liście wciąż nie są jeszcze zwijane w cygara. Jest taki dopóki osoba dobierająca tytoń nie dokona swoich "czarów". Ekspertyza takiej osoby jest gruntowną wiedzą na temat każdego tytoniu, jak będzie on smakował, z jaką prędkością będzie się palił czy jak będzie łączył się z innymi. Poznanie atrybutów jednego czy też innego tytoniu jest kwestią doświadczenia, lecz poznanie smaku i charakteru ich kombinacji jest sztuką.

3 | S t r o n a

Świat Cygar

Możliwości są nieskończone, jak ma to miejsce w przypadku artysty stającego przed czystym płótnem. Osoba dobierająca tytoń zagłębia się w swoim doświadczeniu jak artysta w swojej wyobraźni i wybiera tytoń w takich dokładnych proporcjach, aby dać temu

gatunkowi jego wyróżniający się smak. Nie można opublikować wyborów tej osoby, w wielu przypadkach to, co wyróżnia cygara jednej firmy od drugiej leży w rękach osoby dobierającej tytoń. Gdy jest zakończona praca tej osoby, po wszystkich sadzeniach, hodowli, podrasowywaniu, kategoryzacji, fermentacji i leżakowaniu, tytoń jest wreszcie gotowy, aby stać się prawdziwym cygarem.

Ręcznie czy nie ręcznie

Mity są przekonujące, ale chyba żaden bardziej jak ten, że najlepsze kubańskie cygara są zwijane między udami młodych kobiet. Byłoby to zbyt proste. Ręce a nie uda są używane do produkcji doskonałych cygar - niezliczone pary zręcznych i niestrudzonych rąk.

Aby zrozumieć niesamowite rzemiosło produkcji cygar trzeba najpierw poznać właściwe słownictwo. Jeden z dwóch końców cygara, ten który się trzyma w ustach jest nazywany "główką", a ten który się pali "stopą" lub "zakładką". Wokół główki owinięty jest mały kawałek tytoniu, nazywany "czapką", który schodzi do "barków" cygara. W skład konstrukcji cygara wchodzą trzy główne składniki - wkładka, pokrywa i zawijacz, właśnie ich zestawienie oraz sposób, w jaki są złożone powoduje wszelkie różnice.

Wkładka jest rdzeniem cygara i jego właściwym środkiem, który jest owinięty pokrywą i zawijaczem. Zrobiony jest z długich liści tytoniu wkładki, które biegną na całej długości

cygara lub też z krótkich liści tytoniu wkładki - krótszych pociętych kawałków, typowych dla maszynowo wyrabianych cygar. Cygara premium wykorzystują jedynie długie liście wkładki, co zapewnia ten sam smak całego cygara i wytwarza długi popiół. W wypełniaczach cygar premium są połączone co najmniej dwa lub trzy rodzaje tytoniu aby stworzyć paletę smaków cygara.

Zawijacz jest pierwszą warstwą przykrywającą wkładkę. W dobrych gatunkowo cygarach, jest to specjalny liść mający odpowiednią wytrzymałość, aby utrzymać w całości zwój. Cygara z rynku masowego mogą wykorzystywać "homogenizowany" zawijacz, zrobiony z części tytoniu, który został pocięty i z powrotem złączony. Zawijacz wpływa na smak, prędkość palenia i aromat cygara, a jego smak musi być zgodny ze smakiem wkładki i pokrywy.

Pokrywa jest przysłowiową okładką, po której można ocenić książkę. Musi być estetycznie przyjemna, pozbawiona żyłek, o równej strukturze i przyjemna w dotyku. Ale to nie wszystko. Pokrywa może decydować, aż do 60% o smaku cygara, tak więc musi to być jeden doskonały liść, dobrze dobrany aby uzupełniał i podwyższał udział wkładki

4 | S t r o n a

Świat Cygar

i zawijacza. Artyzm potrzebny do dobrania pokrywy należy do osoby zwijającej cygaro, która jest najbardziej wykwalifikowaną osobą w hierarchii fabryki cygar.

Mając te trzy składniki, wciąż są trzy sposoby złożenia cygara, tak aby uzyskać różne jego typy. Każdy etap konstrukcji ręcznie wytwarzanych cygar, w pełni tego słowa znaczeniu, jest wykonywany poprzez ręczną pracę. W cygarach skręcanych częściowo maszynowo a częściowo ręcznie, wkładka jest formowana przez maszynę, lecz zawijacz nakładany jest ręcznie. W całkowicie maszynowo produkowanych cygarach, wszystkie etapy są wykonywane przez maszynę.

Ręczna produkcja jest szczęśliwie staromodna w najlepszym tego słowa znaczeniu. Duma z rzemiosła nie jest tylko zabytkowym zwrotem w fabryce cygar, jest to podtrzymanie wiekowego przemysłu. Ręcznie robione cygara rozpoczynają swoją historię w rękach osoby formującej wkładkę w cylindryczny kształt. Oczywiście procedura ta nie jest taka prosta i nie polega na zrolowaniu liści czy złożeniu ich jak książki. Zamiast tego tytoń jest marszczony razem jak wachlarz, aby stworzyć poziome prześwity dla dobrego ciągu oraz aby przy paleniu cygara, przy każdym zaciągnięciu się można było wyciągnąć cały smak tytoniu od jego początku do końca. Wkładka jest zawijana w liść zawijacza i staje się uformowanym cygarem pozbawionym pokrywy. Takie niekompletne cygara umieszcza się po dziesięć w rzędzie w drewnianych formach, mających rozmiar zamierzonego ostatecznego produktu. Formy są umieszczane w specjalnych prasach, które odpowiednio mocno ściskają te cygara, aby uzyskać kształt właściwego cygara. W czasie tego ściskania, trwającego do 45 minut, cygara te są regularnie obracane, aby wytworzyć spodziewany cylindryczny kształt.

Następnie trafiają one do zręcznych rąk osoby rolującej cygara - zwijacza, który tworzy elitę jako najbardziej wykwalifikowana osoba w grupie wytwarzających cygara. Doświadczony

zwijacz przycina liść pokrywy do rozmiaru i zaokrągla cygaro w ten sposób, że czubek liścia jest na "stopie" a główna część liścia wypada na "główce" cygara. W ten sposób łagodniejszy smak tytoniu będzie zawarty w pierwszych zaciągnięciach się palącego. Następnie wycina on małe kawałki na "czapkę" i przykleja je na główce za pomocą odrobiny naturalnego kleju drzewnego. Każdy, kto zamierza zostać mistrzem w rolowaniu, czyli torcedor, musi praktykować przez dwa lata. Nieliczni, którzy awansują do tej szlachetnej grupy pracują następnie przez kolejne sześć lat, zanim będą biegli we wszystkich kształtach. Standardy są tak rygorystyczne, iż okres 20 lat nie uważa się za zbyt długi w stawaniu się mistrzowskim zwijaczem.

W tym miejscu całego procesu, rola człowieka staje się drugoplanowa i natura przejmuje ponownie dowodzenie. Skończone cygara, których tytoń został zwilżony w celu obróbki, pozostawia się do wyschnięcia w cedrowych pomieszczeniach o kontrolowanej temperaturze. Lecz schnięcie nie jest jedyną rzeczą, która zachodzi w tych leżakowniach. Smak każdego z tytoniu tak dokładnie dobranego, aby uzupełniał pozostałe, musi mieć czas na połączenie się, tak aby indywidualne smaki stały się odcieniami smakowymi i połączony, niepowtarzalny charakter cygara wysuwał się na czoło. To nakładanie się smaków trwa co najmniej trzy tygodnie, ale może być przedłużone do kilkunastu miesięcy czy nawet ponad roku w przypadku specjalnych serii cygar.

5 | S t r o n a

Świat Cygar

Gdy cygara są wreszcie ukończone, podlegają jeszcze jednemu wnikliwemu badaniu, w czasie którego są dokładnie dzielone według koloru i pakowane do pudełek. Każde pudełko musi zawierać cygara wyłącznie w jednym odcieniu, gdyż czynnik ten nie jest związany ze smakiem, jakością czy konsystencją. Jest to kwestia dumy. Perfekcyjne pudełko reprezentuje sobą nadzwyczajną pieczołowitość, jaką zostały objęte ręcznie produkowane cygara w czasie całego procesu wytwarzania.

Jednakże ręcznie produkowane cygara nie są jedynymi dobrymi. Cygara, które formowane są maszynowo i zawijane rękoma nie są pozbawione całej tej troski, ponieważ podczas gdy maszyna formuje cygaro bez pokrywy, zwijacz nakłada liść pokrywy i cygara są z

odpowiednią starannością sprawdzane, sortowane i leżakują. Prawnie cygara takie mogą być w dalszym ciągu nazywane ręcznie robionymi i proces ich formowania przez maszyny faktycznie może być zaletą, jako że gwarantuje spójność. Nierówne rezultaty i ludzkie błędy, które zawsze mogą się przytrafić w czasie ręcznej pracy, mogą być uniknięte przy użyciu maszyn. Ponadto maszynowo formowane cygara są znacznie mniej drogie niż te ręcznie robione, co nie jest wcale mało istotnym czynnikiem.

Cygara wytwarzane całkowicie maszynowo tworzą ogólnie kategorię masowych, tanich cygar. Są one często wytwarzane z homogenizowanych liści tytoniu (HTL), to jest substancji o konsystencji pulpy zawierającej łodyżki i włókna tytoniu zmieszane ze substancją podobną do celulozy. Homogenizowany liść tytoniu, często produkowany w arkuszach, może być wykorzystywany jako zawijacz lub pokrywa. Cygara wytwarzane maszynowo są z definicji najbardziej spójne ze wszystkich i są one naprawdę łagodne, a więc mogą być idealnym wyborem dla tych, którzy palą kilkanaście cygar dziennie.

Występują również maszynowo wytwarzane cygara, które nie są przeznaczane na masowy rynek i są one jednymi z najpopularniejszych na świecie. Są to europejskie cygara typu holenderskiego, produkowane przez takie firmy jak Christian of Denmark, Schimelpenninck i Villiger. Niektóre z tych suchych cygar są w całości z tytoniu, podczas gdy inne wykorzystują zawijacz i pokrywę z homogenizowanych liści. Generalnie są one maszynowo formowane i używa się w nich krótkich wkładek, ponieważ zaliczane one są do kategorii krótkich cygar. Nie oznacza to, że suche cygaro nie może być doskonałe. Można je znaleźć w repertuarze wybrednych palaczy, a niektórzy koneserzy preferują wyłącznie te cygara.

Pochodzenie tytoniu

Produkcją ręcznie wyrabianych cygar zajmują się głównie Kuba, Dominikana, Ekwador, Honduras, Jamajka, Nikaragua, Brazylia, Meksyk, Filipiny i USA. Niejednokrotnie już na podstawie wstępnej obserwacji można dokonać przybliżonej oceny kraju pochodzenia danego cygara. Dla znawców przedmiotu możliwe jest rozróżnienie cech charakterystycznych umożliwiających rozpoznanie konkretnych stylów, powiązanych z danym krajem. Zadanie to jednak utrudnia niejednokrotnie sprowadzanie przez producentów mieszanek tytoniów z różnych krajów a nie opieranie się wyłącznie o uprawy lokalne.

6 | S t r o n a

Świat Cygar

Poniżej przedstawiam, krótki przegląd kilku krajów-producentów:

REPUBLIKA DOMINIKANY - bez wątpienia najpopularniejsze cygara w Stanach Zjednoczonych (są to także moje ulubione cygara), łagodne, ze słodkim, podobnym do orzecha smakiem. Powszechne są tonacje ziemne i roślinne. Głównym rejonem uprawy jest dolina Cibao.

HONDURAS - cygara, które są silniejsze i ostrzejsze niż dominikańskie. Prawie tak bogaty smak jak tytoniu z Kuby, poniekąd kubańska tradycja i szacunek dla kubańskich producentów stanowi podstawę przemysłu tytoniowego w Hondurasie. Tytoń jest tutaj uprawiany zasadniczo od wybrzeża San Pedro Sula do wzgórz Santa Rosa de Compan i dalej po pogranicze z Nikaraguą.

KUBA, HAWANA - uznawane za najlepsze na świecie, cygara hawańskie od średnich do pełnosmakowych, z ziemną, kawową i miodową tonacją. Hawański tytoń jest również używany w europejskich suchych cygarach. Rejony uprawy tytoniu na Kubie to: Semi-Vuelta, Remedios, Partido, Oriente i Vuelta-Abajo.

JAMAJKA - jamajskie cygara, z najsłynniejszym z nich Macanudo, są nieco łagodniejsze niż dominikańskie.

NIKARAGUA - cygara nikaraguańskie, wciąż poprawiające się, są średnio słodkie, o pełnym smaku i aromatyczne.

EKWADOR - cygara ekwadorskie są łagodne i pełnoaromatyczne.

KAMERUN - tytoń ten jako liść pokrywy, a nie jako cygaro, łączy w sobie ostry smak i ostry aromat.

SUMATRA - podobnie jak wyżej, tytoń a nie cygaro, choć łagodny jest dość ostry.

7 | S t r o n a

Świat Cygar

MEKSYK - wciąż cygara typu premium, ale z nieprzewidywalnym zakresem smaków - od łagodnych do ciężkich

.

BRAZYLIA - tytoń i cygara z Brazylii mają tendencję do bycia ciemnymi, bogatymi w smak oraz łagodnymi z lekko słodkim zapachem.

Przechowywanie Cygar

Niektóre drogocenne przedmioty, takie jak obrazy i biżuteria mają być z założenia pokazywane i noszone, ale cygara - być może najcenniejsze ze wszystkich - muszą być trzymane w zamknięciu. No, może nie całkiem w zamknięciu, ale w ciemnym miejscu, gdzie nie występują wahania klimatu. Mowa tu o humidorze - pojemniku do przechowywania przedmiotów w wilgoci lub też innym rozsądnym zastępczym pojemniku, na który pozwoli nasz budżet. Cygara powinny być przechowywane w temperaturze 20 - 21oC przy 70,00 - 72,00% wilgotności.

To odtworzenie tropikalnego klimatu z miejsca pochodzenia tytoniu, zabezpiecza cygara przed wyschnięciem i skruszeniem, wydłuża ich żywotność, a nawet pozwala im dalej odpowiednio leżakować, jeśli jest to wymagane. Nie oznacza to, że cygara są tak kapryśne, są one po prostu pochodzenia roślinnego i w pewnych warunkach, szkodliwych dla roślin w zwykłych okolicznościach, nie mogą przetrwać. Dlatego też potrzebne są te specjalne pojemniki.

Rolą takiego pojemnika jest zapewnianie stałego źródła wilgoci i hermetyczności. Cygara można nawet trzymać w plastikowym pojemniku, pod warunkiem umieszczenia w nim zmoczonego papierowego ręcznika lub gąbki /zawiniętej w osobny woreczek foliowy/. Można kupić urządzenia regulujące wilgoć, zaprojektowane do dużych i małych pojemników. Wszystkie pojemniki do przechowywania przedmiotów w wilgoci, nawet te najdroższe posiadają elementy nawilżające, które wymagają dolewania wody w regularnych odstępach czasu. Preferowana jest woda destylowana, ponieważ niektóre z elementów urządzenia mogą być uszkodzone przez chemikalia zawarte w wodzie kranowej, która może ponadto zwiększyć ryzyko zapleśnienia cygar. To jedna ze szkół, mówiąca o przechowywaniu cygar w humidorach, niektórzy polecają mieszanki wody destylowanej z alkoholem - co ma zapobiec zapleśnieniu, ponieważ cygara mogą również zapleśnieć gdy wejdą w bezpośredni kontakt z wodą. Nie należy, dlatego nigdy do tego dopuścić.

8 | S t r o n a

Świat Cygar

Cygara są "stworzeniami" o tak stałych nawykach, iż wilgoć nie może być ani zbyt duża ani zbyt mała. Ale nawet wtedy, gdy przez nieuwagę cygara wyschną, nie są jeszcze stracone. Mogą one być zawsze ponownie nawilżone, ale podobnie jak w przypadku dobrego palenia proces ten nie może być pospieszny. Muszą one poleżeć przez chwilę w nawilżaczu, tak daleko od źródła wilgoci jak to tylko możliwe. Cygara nienawidzą jakichkolwiek nagłych zmian.

Często poleca się przechowywać cygara w cedrowych pudełkach, ponieważ drewno nadaje pikantności, która polepsza smak cygar w miarę ich dojrzewania. Jeśli przechowuje się cygara w ten sposób, można zdjąć celofanowe opakowanie, tak aby mogło dojść do naturalnego wymieszania smaków. Cedr wspomaga proces, w czasie którego różne tytonie łączą się ze sobą w jedną mieszankę smaków, zamiast pozostawać przy swoich indywidualnych smakach. Ze względu na wspólne wykorzystywanie powietrza, niedopuszczalne jest dodawanie aromatyzowanych cygar. Do cygar przechowywanych w

plastikowym pojemniku można dodać kilka kawałków cedru, aby polepszyć to nieco przyziemne otoczenie i zbliżyć je, choć trochę do pudełka cedrowego.

Przy zakupie pojemnika zachowującego wilgoć, choć wydaje się spora kwotę pieniędzy, radość jaką zyska się z dobrze przechowywanych cygar będzie odpowiednią rekompensatą. Kupując pojemnik należy szukać takiego, w którym będzie można zmieścić praktyczną ilość cygar pożądanej przez nas wielkości. Należy zwrócić uwagę na to, iż niektóre pojemniki, które według producenta powinny mieścić 50 cygar mogą być obliczone na taką ilość cygar, lecz mniejszych. Należy dokładnie sprawdzić wewnętrzne wymiary. Niektóre pojemniki są wykończone drewnem cedrowym, co jest kwestią smaku. Są tacy, którzy uważają, iż drewno cedrowe - który pochłania wilgoć - konkuruje z cygarami o wilgoć i przez to niweluje pozytywne cechy drewna. Jak w przypadku wielu innych towarów, można zakupić pojemniki oferujące taką ilość opcji, iż trudno jest dokonać wyboru, dlatego też możną kierować się przy wyborze osobistym odczuciem, które jest tak samo dobre jak każde inne.

Koszt pojemnika, ze względu na tą różnorodność, może być bardzo zróżnicowany. Może kosztować kilkaset złotych lub tysiące. Zewnętrzna konstrukcja pojemnika powinna zawierać zawias pianina i dokładnie zamykającą się klapę, która będzie dobrze wyważona,

tak aby pojemnik nie przewracał się po jej otwarciu. Im wyższa cena pojemnika tym więcej opcji, można więc znaleźć pojemniki z półeczkami i szufladkami, zamkami i rączkami oraz innymi wykończeniami, dzięki którym taki pojemnik może śmiało konkurować z ręcznie produkowanymi sekretarzykami. Niektóre z nich oferują higrometry, które mierzą poziom wilgotności, a które można również dokupić osobno. Gdy przyjemność palenia rozpoczyna się dla kogoś z chwilą otwarcia pojemnika na cygara, można pozwolić sobie na zakup takiego

pojemnika, który będzie uzupełniał atmosferę całego tego doznania.

Rzecz jasna, nie jest przyjemnym wyciąganie cygar z lodówki, miejsca które jest czasami polecane do ich przechowywania. Szybko szroniące się lodówki mają jedną zdecydowaną wadę - wyciągają wilgoć, więc kiepsko się nadają do zabezpieczenia cygar. Jedynym przypadkiem, gdy zamrażarka, lodówka może się przydać, jest zwalczanie tytoniowych insektów mogących się zagnieździć w cygarach. Pomimo odkażania w czasie produkcji

9 | S t r o n a

Świat Cygar

cygar, jajeczka tych owadów czasami pozostają w uśpieniu w tytoniu. Jeśli wylęgną się one, korzystając z dogodnej atmosfery panującej w pojemniku na cygara, mogą one uczynić spustoszenie. Jeśli dojdzie to takiej strasznej sytuacji, należy dokładnie zbadać cygara, w poszukiwaniu otworków wydrążonych przez te owady i wyrzucić te cygara, które zostały zaatakowane. Pozostałe należy zapakować do plastikowego woreczka i umieścić na kilka dni w zamrażalniku, aby zabić wszelkie pozostałe szkodniki. Następnie cygara powinny poleżeć przez kolejnych kilkanaście dni w lodówce, zanim powrócą do temperatury pokojowej. Stopniowa zmiana temperatury jest konieczna, w przeciwnym, bowiem wypadku owijacz rozpadnie się i cały wysiłek ratowania cygara pójdzie na marne. Następnie należy wyczyścić dokładnie pojemnik, aby na powrót stał się bezpiecznym schronieniem dla cygar.

Innym nieszczęściem, które może się niestety przytrafić, jest pleśń - jawi się jako zielono - niebieski i brzydki potwór. Cygara dotknięte pleśnią muszą być spisane na straty a pojemnik ponownie musi być wyczyszczony i przewietrzony. Czasami na pokrywie cygara pojawiają się szaro-białe pyłki. Jest to tzw. meszek, oznaka wydzielania się olejków z cygara, w miarę jego starzenia się. Należy je zwyczajnie przetrzeć miękką szmatką.

Cygara są dobrze zabezpieczone w domu, ale czasami można chcieć zapalić je gdzie indziej. W tym celu potrzebny jest przenośny pojemnik, ponieważ cygara bardzo łatwo można zgiąć lub pokruszyć, gdy będą przewożone niezabezpieczone. Ważną rzeczą jest, aby taki pojemnik pasował do wszelkich regularnie palonych cygar. Długie cygara potrzebują teleskopowego pojemnika. Dla cygar o takiej samej średnicy można wykorzystać pojemnik z osobnymi przegródkami dla każdego cygara. Należy uwzględnić to ile cygar będzie przewożonych i czy nie będą one luźno umieszczone w pojemniku, należy bowiem wybierać pojemnik, w którym cygara nie będą się o siebie obijały.

Skórzany pojemnik powinien być sprawdzony pod kątem występowania ewentualnych zadziorów, które mogłoby uszkodzić cygara. Trzeba pamiętać, iż pojemnik mieszczący cztery cygara obok siebie nie zmieści się do kieszeni. Nie wolno nigdy wkładać częściowo

spalonych cygar do pojemnika z pozostałymi, ponieważ jego zapach przejdzie na inne. Niewypalone w ciągu dnia cygara powinny wracać z powrotem do pojemnika do przechowywania w wilgoci. Przenośny pojemnik nie utrzyma ich w świeżości, może tego dokonać jedynie przenośny pojemnik do przechowywania w wilgoci i oczywiście można taki właśnie również zakupić. Utrzymanie cygar w najlepszym możliwym stanie nie jest aż tak ciężką pracą. Jest to po prostu sposób na wyrażenie uznania dla najlepszego towarzysza w domu i w drodze.

Marka

Jest jeden pewnik dotyczący palenia cygar - nie ma idealnego cygara. Może jedynie być cygaro odpowiednie dla kogoś. Przyjemność poszukiwania najlepszego cygara jest podróżą samą w sobie, jako że jednocześnie można palić tylko jedno cygaro. Niesamowita ilość różnych cygar powoduje, iż wybranie właściwego cygara jest jak trafienie szczęśliwego losu na loterii, ale z odrobiną wiedzy i ciekawości można wyruszyć na poszukiwanie, które

same w sobie będzie nagrodą.

10 | S t r o n a

Świat Cygar

Marka - informacje jakie są potrzebne rozpoczynają się od marki, a niektóre z nich mają problem "podwójnej tożsamości", który sięga swoimi korzeniami rewolucji kubańskiej w 1959 r. Kiedy Castro doszedł do władzy i znacjonalizował przemysł tytoniowy, wielu producentów uciekło - wierząc iż mogą zabrać ze sobą swoje nazwy marek. Kubańczycy, którzy zostali, nie zgodzili się i kontynuowali produkcję cygar z ich oryginalnymi nazwami. Dzisiaj wciąż są marki, takie jak Romeo y Julieta, Montecristo, Partagas, Punch i inne, które faktycznie są produkowane przez dwie różne firmy, jedną na Kubie a drugą gdzieś indziej na Karaibach. Na obwódce jest oznaczenie wskazujące na markę kubańską, zaś napis Havana jest wydrukowany małymi literami.

Kolor I kształt

Kolor - uzyskanie jednolitego i właściwego koloru jest jedną z trudniejszych w całym ciągu technologicznym produkcji cygar. Każdy producent preferuje własne oznaczenia kolorów, co wynika z faktu, iż producenci rozróżniają ponad 60 odcieni, co czyni wszelkie uogólnienia niezwykle trudnymi, niemniej można przyjąć umownie, iż palący cygara ograniczają się do siedmiu.

Generalnie, im jaśniejszy kolor, tym łagodniejszy smak, im ciemniejszy odcień tym słodszy i pełniejszy bukiet smaku. Poniżej przedstawiono najczęściej używane zestawienie barw:

Claro Claro - ta pokrywa w zielonawym odcieniu występuje również pod nazwą, candela, jade oraz A.M.S. - American Market Selection /Wybór Amerykańskiego Rynku/, ze względu na swą minioną popularność w USA. Cygaro to daje bardzo łagodny, prawie słodki smak.

Claro - jasne, żółtawo-brązowy liść preferowany ze względu na swój neutralny smak.

Colorado Claro - jasno brązowy z lekkim smakiem.

Colorado - odcień czerwonawo-brązowy do brązowego. Ze swoim bogatym smakiem i subtelnym aromatem, owijacz ten nazywany jest E.M.S. - English Market Selection /Wybór Rynku Angielskiego/, ponieważ w przeszłości był bardzo doceniany w Europie, a obecnie również w Stanach Zjednoczonych.

Colorado Maduro - średni kolor brązowy o średniej mocy.

Maduro - kolor tej pokrywy najlepiej opisuje określenie czarna kawa, i określenie również dobrze opisuje moc jego smaku. Znany jest również jako S.M.S. - Spanish Market Selection /Wybór Rynku Hiszpańskiego/.

Oscuro - prawie czarny kolor tego liścia jest ciemniejszy niż jakiegokolwiek innego, ponieważ jest on najdłużej pozostawiany do dojrzewania na plantacji tytoniu i przechodzi dłuższy okres poddawania obróbce.

Kształt - cygara wypełnione, owinięte i zrolowane przedstawiają sobą szeroki wachlarz form, między którymi różnice są wyrażone ułamkami cali. Obecnie jest tak wiele różnych rozmiarów i kształtów cygar, iż postawione na sztorc, przypominałyby miniaturową dżunglę krótkich, wysokich, nieregularnych i majestatycznych drzew. Jak w świecie naturalnym, produkty przemysłu cygarowego, nie zmierzają zbytnio do jednolitości. Swego czasu,

11 | S t r o n a

Świat Cygar

cygara danej nazwy, takie jak Churchill posiadały standardową wielkość. Ale już tak nie jest. Dzisiaj "Churchill" może mieć wielkość od 6 3 do 8 cali i ten luźny związek między nazwą i rozmiarem występuje we wszystkich wielkościach.

Cygara są opisywane poprzez swoją długość w calach i swoją średnicę, nazywaną średnicą pierścienia, która jest mierzona w sześćdziesiątych czwartych częściach cala. Tak, więc cygaro opisane jako 6 1 x 46 oznacza cygaro długości sześciu i pół cala o średnicy nieco mniejszej niż 3 cala /48/64/. Europejczycy używają milimetrów i mierzą raczej obwód cygara niż jego średnicę. I tak 6 1 x 46 staje się 165 mm x 18,26 mm. Ponieważ nazwy i

wielkości nie zbiegają się jednolicie, najlepiej jest poszukiwać preferowanej wielkości, nie bacząc na to jaką nazwę wybrał dla tego cygara producent.

Niezależnie od długości i obwodu, są dwa główne typy cygar: parejos - cygara z prostymi bokami i figuardos - te z nieregularnymi kształtami.

Chociaż podział może być bardziej szczegółowy niż przedstawiono w poniższej liście, cygara o prostych bokach mogą być podzielone na następujące kategorie:

Corona - cygaro to, ze swoją arystokratyczną nazwą /po hiszpańsku korona/, jest tradycyjnym wyznacznikiem, na podstawie którego mierzy się wszystkie inne rozmiary. Jego średnia wielkość 5 1 do 6 cali na 42 do 44 nadaje się na większość okazji i oferuje, co najmniej 45 minut przyjemności palenia. Jak większość cygar o prostych bokach corona posiada otwartą stopę i zamkniętą główkę.

Churchill - o rozmiarach, co najmniej 7 x 47, Churchill jest cygarem mocnym, o pełnym smaku, które bierze swój charakter od swego imiennika Winstona Churchilla, który wypalił w swoim życiu prawdopodobnie najwięcej cygar na tej planecie.

Double corona - ze swoimi rozmiarami ok. 6 1 x 48, cygaro to reprezentuje szkołę "im większe tym lepsze" i oferuje pokaźny obwód, przy dobrze wymieszanych tytoniach i pełnym smaku.

Petit corona - jak wskazuje nazwa, jest to mniejsze cygaro o wielkości od 5 do 5 1 cala, o średnicy pierścienia 38-44, idealne do krótszego palenia.

Panatela - te cygara są generalnie dłuższe i cieńsze niż corona. Smukłość tego cygara powoduje zmniejszenie ilości tytoniu mieszczącego się w nim, oraz wiążący się z tym spadek ilości składników mieszanki wchodzącej w skład w bukietu. Dodatkowo, mniejszy obwód pierścienia rozpala się bardziej niż większy obwód.

Lonsdale - są to cygara łączące w sobie cechy różnych cygar. Są one grubsze niż panatela i dłuższe niż corona.

Rothschild - oto solidne i zwięzłe cygaro. Rothschild, będący krótkim cygarem, ale z pierścieniem o średnicy 50, jest dość pokaźnym typem.

Nieregularne figuardos są wyróżniającymi się osobowościami w świecie tytoniu. Każde posiada specyficzne cechy, które dodają konkretną jakość doświadczeniu palenia. Stopa lub główka tych cygar może być otwarta lub zamknięta, zaostrzona lub zaokrąglona. Mogą one

12 | S t r o n a

Świat Cygar

wyglądać zabawnie, ale można je znaleźć w zbiorach poważnych palaczy. Poniżej przedstawiono niektóre z głównych kształtów figuardos, mogących wystąpić z pewnymi odmianami:

Perfecto - kiedyś popularne, obecnie prawie karykaturalne, perfecto jest zwężone na obu końcach z wybrzuszeniem w środkowej sekcji.

Torpedo - cygaro o nazwie i kształcie broni, torpedo posiada zaostrzoną główkę, zamkniętą stopę i środkowe wybrzuszenie.

Pyramid - to cygaro posiada zaostrzoną zamkniętą główkę i otwartą, rozszerzoną stopę, co czyni pierwsze zaciągnięcie się pamiętnym.

Diadema - wyniosłe, 8 calowe lub większe cygaro o średnicy pierścienia co najmniej 60, posiada proste ścianki z zaokrągloną główką i najczęściej otwartą stopą.

Culebra - w języku hiszpańskim oznacza to węża, culebra jest potrójnym wrzecionem - trzy długie, cienkie cygara splecione razem. Zaostrzone główki są oddzielone i przeznaczone są do palenia każdego z osobna.

Bellicoso - przy 5 1 calach i średnicy pierścienia 52, cygaro to posiada względny obwód i kształtną szyjkę, która jest łatwa do przycinania.

Suche - aby dodać jeszcze jeden wymiar, należy pomyśleć o małym i suchym cygarze, dwa atrybuty, których żadne z powyższych cygar nie oferuje i które mogą wydawać się niepożądane. Ale maleńkie europejskie cygara typu "holenderskiego" są kolejną interesującą odmianą, posiadającą swoje zalety. Sprzedawane w paczkach w kilkunastu rozmiarach, łatwe są do przenoszenia lub przechowywania w kieszeni lub szufladzie. Ponieważ nie wymagają one nawilżania, mogą być przewożone przez długi okres czasu. Te idealne na krótkie przerwy "suche" cygara, są dostępne w szerokiej gamie smaków od jasnych i łagodnych do ciemnych i bogatych.

Najlepsze - oczywiście spośród tych wszystkich typów i kształtów, niektóre cygara uważane są za będące lepszej jakości niż inne. Generalnie, wśród poważnych palaczy, najpopularniejszymi cygarami są cygara markowe /premium/ produkowane z długich liści tytoniu wkładki. Są to głównie ręcznie produkowane cygara, ale to mogą być również maszynowo formowane i ręcznie zwijane. Idąc dalej w hierarchii jakości są cygara super - premium, które wyróżniają się specjalnie wyselekcjonowanymi tytoniami we wkładce i pokrywie, o dodatkowym okresie leżakowania. Wchodząc w jeszcze bardziej ekskluzywne rejony, napotkamy cygara rocznikowe, które podobnie jak wina, są produkowane z wyłącznie jednego wybitnego rocznika tytoniu. Z własnymi oznaczeniami i pudełkami, cygara rocznikowe są sprzedawane ze wszystkimi atrybutami ekskluzywnośc

Zakup

Zakup - uzbrojeni w swoją chęć znalezienia odpowiedniego cygara, z pewną wiedzą na temat koloru, wkładki i kształtu, jesteśmy przygotowani do wzięcia cygara w rękę i zbadania go dokładnie. Liczą się jego wygląd i stan. Nigdy nie będzie się Sherlockiem Holmes'em, który potrafił zidentyfikować cygaro po jego popiele, ale można wziąć pod uwagę wskazówki, które daje pokrywa. Otwór po insekcie oczywiście eliminuje kandydata. Kolor

13 | S t r o n a

Świat Cygar

powinien być wyrównany, bez plam, choć plamki od słońca są dopuszczalne. Chociaż cygaro nie powinno zawierać wielu żyłek, żyłki w liściu są częścią wyraźnego charakteru tytoniu i często mówią o jego pochodzeniu. Na przykład, pokrywa kameruńska ma wyraźniejsze żyłki niż liść z Connecticut. W dotyku pokrywa kameruńska jest "wyboista", ale jego struktura, zwana "ząbkowaną" jest w tym liściu oznaką cygara o dobrym smaku. Z drugiej strony, doskonała pokrywa z Connecticut ma gładszą strukturę powierzchni i mniej ząbków. Olejowy połysk wszystkich pokryw mówi o tym, iż były one poddawane odpowiedniej obróbce i nawilżeniu. Przy 75% wilgotności tytoń wydziela olej i można mieć nawet uczucie jedwabistości w dotyku. Cygaro, które jest suche, kruche, lub pęka wzdłuż pokrywy jest nie do przyjęcia.

Jako że odczucia dotykowe cygar są częścią jego podsumowania, należy wziąć je do ręki, delikatnie (za stopę, nie za główkę, tak aby nie uszkodzić "czapki") i sprawdzić wszelkie twarde lub miękkie punkty, które mogłyby dowodem źle skonstruowanej wkładki i co mogłoby mieć wpływ na zaciąganie się. Ciężar cygara może wskazywać jak ciasno lub luźno jest ono spakowane i czy łatwo będzie się zaciągać, a co jest kwestią osobistego wyboru. Ponieważ testowe palenie cygara nie jest częścią negocjacji przy zakupie cygara, nasze poszukiwanie dotarło w tym miejscu do zakupu. Trzeba podjąć decyzję.

Kupowanie cygar jest przygodą niezależnie od tego jak bardzo jest się doświadczonym, ale nawet na początku można chcieć kupić więcej niż jedno. Możliwość zakupu kilkunastu za lepszą cenę to zakup "wiązki" czyli zwykle

pięciu cygar spakowanych razem. Chociaż nie można ocenić każdego z nich z osobna, wiązki lepszej jakości są faktycznie bardzo dobre. Cygara są również sprzedawane w pudełkach po 20 lub 25 sztuk i mogą być w tej formie tańsze. Trzeba dokładnie zbadać pudełko aby upewnić się, że wszystkie sztuki są tego samego koloru, co wskazuje na uwagę ze strony producenta.

Niektóre sposoby pakowania są wskazywane przez nazwę cygara. Na przykład oznaczenie "8-9-8" oznacza, że cygara są ułożone w pudełku o okrągłych ściankach w trzech rzędach, osiem na dnie, dziewięć w środku i osiem na górze. Amatista jest terminem, który odnosi się do szklanego słoja z pięćdziesięcioma cygarami. Następnie są tubos, cygara pakowane oddzielnie w ściśle zamkniętych aluminiowych, szklanych lub drewnianych tubach. Szukanie idealnego cygara jest jak poszukiwanie skarbu przez całe życie, ale łatwe do przenoszenia pojedyncze cygara są idealne na swój własny sposób, są zawsze gotowe do wypalenia we właściwym momencie.

Preludium

Każda przyjemność ma swoje rytuały wstępne. Palenie cygara ma ich wiele. Najpierw jest spodziewana przyjemność. Następnie ma miejsce proste posunięcie wzięcia cygara do ręki i zaangażowanie wszystkich

zmysłów, delikatne obracanie cygara palcami, aby wyczuć jego giętkość i cechy fizyczne. Rozkoszowanie się kolorem i kształtem. Wdychanie bez pośpiechu jego kuszącego bukietu. Czas spędzony na tych ceremonialnych chwilach nie jest tylko preludium, ale początkowym krokiem na drodze do całkowitej satysfakcji.

Jednakże, jest kilkanaście rzeczy, których nie powinno się robić na tym etapie. Nie ma powodu, aby usuwać nalepkę z oznaczeniem, która mimo wszystko jest częścią doskonałego rzemiosła, odróżniającego cygaro od bardziej plebejskich rozrywek. Oprócz względów estetycznych, nalepka ta może być przytwierdzona do pokrywy za pomocą odrobiny kleju i ściągnięcie jej może spowodować uszkodzenie delikatnego pokrywy. Jeśli naprawdę zależy nam na ściągnięciu tejże nalepki, wystarczy poczekać aż ciepło rozgrzanego cygara rozpuści klej. A przede wszystkim należy opanować odruch, jeśli taki

14 | S t r o n a

Świat Cygar

występuje, lizania cygara. To nie jest rożek lodowy, którego jedzenie należy do całkiem innego rodzaju słabości. Praktyka ta ma swoje korzenie w czasach, gdy nie było jeszcze pojemników do przechowywania cygar w wilgoci, i jest obecnie nie tylko niepraktyczne, ale również niesmaczne.

Udział w radości palenia cygara wymaga otwartości na nowe możliwości oraz pewnych technicznych umiejętności. Rozpoczynają się one wraz przycięciem - otwarciem, które musi zostać wykonane na główce wszystkich cygar premium. Przycięcie to nie może być byle jakie, lecz musi być bardzo staranne, uwzględniające delikatność z jaką "czapka" została nałożona na główkę. Dobre przycięcie umożliwia odpowiednie zaciąganie się cygarem. Może to być cięcie za pomocą gilotyny - czyli cięcie wzdłuż linii prostej przez główkę, cięcie "V" - klinowe wycięcie w kształcie litery V lub przebicie - czyli zrobienie otworu na środku główki.

Instrumentami przeznaczonymi do tego precyzyjnego, delikatnego aktu przemocy są gilotyny, nacinarka i przekłuwacz. Przycięcie może być również dokonane za pomocą specjalnie zaprojektowanych nożyczek do cygar lub też nieco mniej elegancko za pomocą scyzoryka, który mimo wszystko łatwiej mieć przy sobie. Niezależnie od tego, jakiego narzędzia będziemy używać, idealne przycięcie musi być precyzyjne. Jeśli uszkodzimy miejsce, w którym "czapka" łączy się z pokrywą, cygaro rozwinie się i będąc

rozcapierzone na końcu, będzie niesmaczne. Dla bezpieczeństwa, zawsze należy wykonywać cięcie powyżej tej linii.

Choć gilotyna kojarzy się z brutalnymi obrazami ścinania głów, obecnie pozwala ona na najdelikatniejsze i najbardziej cywilizowane cięcia. Krótki przegląd innych narzędzi ujawnia praktyczność gilotyny.

Nacinarka daje cięcie z dwoma płaszczyznami, pozwalające na dobre zaciąganie się. Ale niewiele ostrzy pozostawia nieposzarpane brzegi. Nadto nacinarka kiepsko się sprawdza przy zwężonych i zaostrzonych główkach. Dodatkowo, nie jest właściwa dla cygar o większej średnicy pierścienia i prawie niemożliwe jest naostrzenie jej ostrzy. Przekłuwacz produkuje otwór a nie cięcie, i w tym leży cała trudność. Pojedynczy otwór koncentruje w sobie kwasy i soki tytoniu i kieruje je na język palącego, nie wróżąc tym samym pomyślnego palenia. Gdy cygaro jest nakłute, tytoń może się rozłożyć się na bokach i na dnie otworu, wpływając na zaciąganie się. Z powyższych powodów, przekłuwacze nie są już dłużej popularne. Są również nożyczki do cygar, ale ich używanie wymaga doświadczenia, natomiast wycięcie klina w główce cygara za pomocą noża wymaga chirurgicznej precyzji, tak aby otworzyć je a nie amputować. Na koniec, zręczne ściągnięcie "czapki" za pomocą paznokci jest najbardziej dostępną metodą, ale aby utworzyć wymagany przez nas otwór, przez który będzie wydobywać się dusza cygara, potrzebne są zwinne paznokcie.

Rozmiar cięcia jest tak samo istotny jak rozmiar wybranego cygara. Ma on wpływ na smak, zaciąganie się, długość palenia i oczywiście jakość naszego doświadczenia. Otwarcie cygara, które jest zbyt duże, spowoduje wciągnięcie w usta dymu, z nadmiernym żarem i gorzkim smakiem. Cygaro spali się zbyt szybko, i czas spędzony z cygarem będzie ogólnie zmarnowany. Jednakże, zbyt małe otwarcie ma inne nieapetyczne cechy. Zaciąganie

będzie trudne, ilość dymu niewielka, a smak zepsuty koncentracją substancji smolistych i nikotyny. Idealne cięcie jest nieco mniejsze niż średnica cygara. Generalnie gilotyna spełnia to zadanie szybko i właściwie.

Gilotyna, które wygląda i działa jak jej imienniczka, daje czyste, równe i okrągłe otwarcie na końcu cygara, umożliwiając łatwe zaciąganie się i pełny smak. Niedrogie plastikowe gilotyny są łatwe do przenoszenia i starczają na kilkanaście miesięcy. Są modele lepszej jakości, takie jak przycinacz do cygar Paul'a Gamarian,

15 | S t r o n a

Świat Cygar

który posiada stalowe ostrze Sheffield'a. Oraz model dwuostrzowy - taki jak przenośny przycinacz do cygar od Zino Davidoffa, którego zaletą jest szybsze i czystsze cięcie. Niezależnie od tego, który instrument wybierzemy, należy pamiętać, iż tępe ostrze zniszczy cygaro. Szybkie i precyzyjne cięcie jest celem każdej gilotyny, niezależnie od tego czy napędzała ona Rewolucję Francuską czy rozpoczyna przyjemność związaną z paleniem cygara.

Jak i czym zapalać

Wznoszenie toastu jest aktem celebracji. Zapalanie cygara jest toastem w tym znaczeniu, ale również "robieniem tostu" ze stopy cygara. W prawidłowo zapalanym cygarze płomień nigdy nie dotyka cygara. Sposób, w jaki zapala się cygaro wpływa na jego smak i na to jak będzie się ono paliło, tak więc prawidłowe zapalenie cygara jest najważniejsze. Najlepsze zapalniczki są zasilane butanem, ze względu na swoje bezbarwne i bezzapachowe paliwo. Długie zapałki do zapalania cygar, wykonane z drewna cedrowego, są kolejną dobrą opcją (chociaż, kwestia gustu, osobiście używam benzynowej Zippo).

Z cygarem w jednej ręce i zapalniczką w drugiej, wchodzi się w rytuał, w którym uczestniczą wszyscy palący cygara. Po zapaleniu zapałki, należy odczekać moment aż siarka wypali się, i wtedy można rozpoczynać. Nigdy nie należy wkładać stopy cygara do płomienia. Ta zakazana czynność spowoduje, iż tytoń zamieni się w węgiel, a smak spalenizny będzie towarzyszył nam od pierwszego do ostatniego zaciągnięcia się. Nigdy też nie należy rozpoczynać z cygarem w ustach. Trzyma się je ręce, około ćwierć cala od płomienia pod kątem 45 stopni. Cygaro należy powoli obracać, tak aby obwód stopy cygara został lekko i równo opalony a wypełniacz zaczął się tlić.

Takie opalanie jest delikatną sztuką, która wymaga cierpliwości i czujnego oka, aby mieć pewność, że cały obwód stopy jest zapalony. Jeśli cały obwód nie będzie równo rozgrzany, cygaro nie będzie paliło się równo. Jeśli jedna strona będzie paliła się szybciej niż pozostałe, nastąpi tzw. tunelowanie i cygaro nigdy nie będzie paliło się prawidłowo. Kiedy zobaczymy popiół otaczający pokrywę i wznoszącą się strużkę dymu, należy przybliżyć cygaro do ust,

delikatnie zaciągnąć się, obracając je nad płomieniem (ale nie wkładając cygara do płomienia) w celu zapalenia całego zewnętrznego obwodu. Jeśli cygaro jest prawidłowo zapalone, pierwsze zaciągnięcie będzie najbardziej aromatyczne i satysfakcjonujące. Delektujmy się nim.

Od czasu do czasu, nawet dobrze zapalone cygaro, może zgasnąć w trakcie palenia. Jeśli się to przytrafi, należy delikatnie strącić popiół i sprawdzić czy ogień faktycznie zgasł - robi się to poprzez delikatne przedmuchanie cygara. Jeśli nie pojawi się żaden dymek, należy najpierw rozgrzać końcówkę cygara, obracając je nad płomieniem w celu uwolnienia substancji smolistych, a następnie zapalić ponownie. Przy ponownym zapalaniu krawędzi pokrywy, może się okazać, iż ponownie zapali się całe cygaro. Ponownie zapalane cygaro może dymić się mocniej, ale to i tak lepiej niżby nie miało się palić w ogóle.

Zapalanie cygara od momentu rozpalenia płomienia do pierwszego zaciągnięcia, jest jednym z najbardziej osobistych aspektów palenia cygara. Jakość przejścia od spodziewanej przyjemności do brania w niej udziału zależy od umiejętności, koncentracji i delikatności, z których pomocą celebracja ta jest dokonywana. Gdy palący cygaro okazuje szacunek i uznanie, cygaro odpowiada na to poświęcenie uwagi. Jest to moment prawdziwie osobistej przyjemności.

16 | S t r o n a

Świat Cygar

Maksymalna przyjemność

Delektowanie się cygarem jest często porównywane do rozkoszowania się doskonałym winem. Rzeczywiście, koneserzy cygar mówią o "piciu małymi łykami" aromatu dymu. Analogia jest trafna, ze względu na to, iż kubki smakowe są najlepszymi przewodnikami przyjemności cygara. Rozkoszowanie się złożonością i zaskakującą kombinacją aromatów dymu cygara jest porównywalne do radości odnajdywanej w doskonałym winie lub wykwintnym posiłku. Oczywiście uznanie to wymaga odpowiedniego i palenia i pewnej praktyki.

Zasadą numer jeden jest to, iż palący cygaro nigdy nie wciąga dymu do płuc. Po prostu przetrzymuje dym w ustach dla przeżycia rozkosznej chwili i następnie wypuszcza dym obserwując jego unoszenie się. Dym nie jest produktem ubocznym, ale kluczem do

przyjemności. Smak cygara i aromat są przenoszone przez dym, kiedy wchodzi on do ust i je opuszcza, pozostawiając po sobie smak - ostry, orzechowy, drzewny, bogaty lub słaby, trudny do zdefiniowania ziemisty posmak, dotyk wzniosłości - odczucia, które nie mogą być przekazane słowami, lecz zawarte są w dymie, najbardziej z ulotnych substancji.

Wciąganie dymu nigdy nie powinno być pospieszne, lecz musi być w odstępach jednominutowych, aby utrzymać cygaro zapalone. Oczywiście należy poświęcić pewną uwagę utrzymaniu rytmu pomiędzy palącym a cygarem. Należy kontrolować tempo: im szybciej pali się cygaro, tym mniej przyjemności się odczuwa. Puszczanie dymu jak komin jest nie tylko nieeleganckie, ale również sprzeczne z celem palenia cygara, którym jest przyjemność kontemplowania. Dodatkowo, zbyt częste wciąganie dymu spowoduje przegrzanie cygara i wytworzy ostry smak. Jak Auguste Barthelmy napisał w L'art de Fume Pipe & Cigare (Sztuka palenia fajki i cygara - 1849) - "...Prawdziwy palacz cygara powstrzymuje się od imitowania Wezuwiusza". Właśnie tak.

Spokojnie palące cygaro dostarczy 45 minut lub więcej przyjemności, w czasie których dobrze jest utrzymać główkę cygara tak suchą jak to tylko możliwe. Oznacza to, iż cygaro nie powinno być trzymane w ustach. Mokre cygaro wygląda nie tylko paskudnie, ale również zaczyna kiepsko smakować, gdy substancje smoliste i nikotyna zbierają się w ślinie. Cygaro powinno być mocno trzymane w ustach w trakcie wciągania dymu, ale niezaciskane. W czasie całego palenia cygaro, powinno ono przebywać w ustach około trzech minut. Powinno się delektować aromatem a nie smakować mokry tytoń.

Gdy będziemy już wyczuleni na odcienie aromatu, oczywistym stanie się, iż pierwsze pół cygara nie jest takie samo jako drugie pół. Smak cygara zmienia się wraz ze zmniejszaniem

się jego długości. Dym wzmaga się wraz ze zmniejszaniem się ilości tytoniu i w którymś momencie w trakcie palenia - każde cygaro jest inne - smak zmieni się i wcale nie na lepsze. W większość cygar, niezależnie od ich jakości, ich najlepszy smak jest w ich jednej trzeciej długości. Niektórzy koneserzy wolą przerwać palenie zanim osiągną ten punkt. Najbardziej doświadczeni palacze cygar rozpoznają, kiedy cygaro oddało już swoją esencję i odkładają je, będąc usatysfakcjonowanymi. Niektórzy ludzie zawsze dopalają cygaro do końca. Jednakże, cygaro, którego smak zintensyfikował się osiągając cierpkość, pozostawi w ustach nieprzyjemne wrażenie, a przykry zapach w pomieszczeniu doskonale będzie doskonałym usprawiedliwieniem narzekań tych wszystkich osób, które nie akceptują palenia. Dodatkowe zaciągnięcia, po tym, gdy cygaro sygnalizuje swój koniec, są zwykle nie tak przyjemne i prawdopodobnie nie warte takich konsekwencji.

17 | S t r o n a

Świat Cygar

W czasie swojego zbyt krótkiego, a pięknego życia, cygara pozostawia po sobie "odciski palców" w postaci popiołu. Cygaro, które jest palone prawidłowo wyprodukuje długi, mocny popiół. Kruszący się popiół jest nie tylko oznaką braku umiejętności, ale oznacza również niechybny bałagan. Kultura cygarowa szerzy opinię, iż cygara najlepszej jakości wytwarzają biały popiół. Biały popiół może być estetycznie bardzo przyjemny, ale na ogół jest niestosowny. Doskonały widok cala popiołu jest oznaką dobrze skonstruowanego cygara i w tym miejscu powinien on być dopilnowany, aby spadł w naturalny, wdzięczny sposób do popielniczki. Popiół można strącić, jeśli staje się za długi, poprzez długie zaciągnięcie się w celu rozgrzania stopy cygara i delikatne krótkie puknięcie w popielniczkę. Idealnym rezultatem będzie uzyskanie czystej przerwy odsłaniającej żar na stopie cygara będący oznaką dobrze rozgrzanego cygara.

Popielniczka powinna być ostatecznym miejscem spoczynku cygara. Pozwolenie, aby cygaro wypaliło się samo, co trwa krótko, wytworzy najmniejszą ilość nieprzyjemnego zapachu. Rozgniatanie cygara jedynie zwiększy ilość wyeksponowanego tytoniu i co jest z tym związane, niemiłych oparów. Zużyte, wypalone cygaro ma zapach, którego nie można nazwać przyjemnym, tak, więc jeśli to możliwe, dobrze jest nie zostawiać go śmietniku w zamkniętym pomieszczeniu.

Choć palenie cygara jest bardziej idealne niż ogólnie życie, to jednak zdarzają się sytuacje, gdy sprawy potoczą się na opak. Czasami nie będzie możliwe zaciągnięcie się cygarem, co może być spowodowane zbyt ciasnym uformowaniem cygara. Nazywa się to "ciasnym

przepływem" i objawia się to redukcją smaku i tendencją do gaśnięcia cygara. Wkładka może nawet zawierać węzeł lub czop, który blokuje przepływ dymu. Z drugiej strony "luźny przepływ", gdy cygaro nie odpowiednio ciasno upakowane, może powodować pieczenie i ostry smak, ponieważ dym będzie się wydobywać zbyt szybko i w zbyt dużych ilościach. I na koniec, cygaro może palić się zbyt szybko i nierówno, po jednej stronie pokrywy, sytuacja ta może być skutkiem kiepskiej konstrukcji i niewłaściwego nawilżenia. Pomimo heroicznych prób wskrzeszenia cygara do życia, sytuacje te są zwykle beznadziejne. Najlepiej udać się ze swoim rozczarowaniem do sklepu z tytoniem, które sprzedało to cygaro. Większość dobrych sprzedawców powinno uwierzyć nam. I w tym momencie trzeba brać się za zapalanie kolejnego cygara, ponieważ czas przeznaczony na jego palenie jest marnowany na inne sprawy.

Gdzie i kiedy?

"Panowie, możecie palić", ogłosił Król Edward VII w dniu objęcia przez siebie tronu. Uradowani dworzanie, wreszcie, po latach, wolni od surowego zakazu wydanego przez matkę Edwarda, Królową Wiktorię, zapalili cygara. Prawdziwy palacz cygara wyczekuje każdego cygara z taką właśnie nadzieją.

Dla większości palaczy, cygara są pasją, a nie tylko rozrywką. To, kiedy, gdzie i co jest palone jest zaplanowaną a nie spontaniczną rzeczą. Jednym z powodów jest to, iż właściwe wypalenie cygara zajmuje czas i czynność to wymaga uwagi. Wypalenie corony zajmuje co najmniej pół godziny (a pewnie i więcej), zaś churchilla może zająć prawie godzinę. Początkującym palaczom poleca się często wybranie na pierwszy raz mniejszych cygar, z powodu ich łagodniejszego smaku i krótszego czasu palenia, więc porada ta ma swój sens. Jednakże, większe rozmiary pierścieni dążą do bardziej łagodnego palenia się, ponieważ rozgrzewają się one wolniej, tak więc przewodnikiem w wyborze cygara muszą być nasze osobiste preferencje i styl życia. Ale niezależnie od tego, jakie cygaro wybierzemy, podstawową zasadą jest poświęceniu należnego mu czasu. Cygaro wymaga tego a my zasługujemy na nie.

18 | S t r o n a

Świat Cygar

Nikt inny, poza meksykańskim panem masochizmu, Pancho Villa, nie podziela poglądu, że wypalenie cygara przed śniadaniem jest dobrym pomysłem. Lecz przez większość dnia nasze kubki smakowe są odpowiednio przygotowane, jeśli są na to nastawione. Większość ludzi preferuje słabsze i łagodniejsze cygara we wczesnych godzinach dnia. Po obiedzie, jest odpowiedni czas na cygaro, zwłaszcza, jeśli cygaro jest uzupełnieniem posiłku. Lekki obiad wymaga łagodnego cygara, bardziej konkretny posiłek cygara o pełnym smaku. Większość ludzi nie ma czasu, aby się rozkoszować cygarem po południu, lecz ponownie lepsze będzie

słabsze cygaro, tak aby nasze kubki smakowe zregenerowały się przed kolacją. Różnica smaku cygara w zależności od pory dnia, naszego apetytu, stanu fizycznego i umysłowego w danej chwili, nie jest rzeczą niezwykłą. Alchemia cygara jest wzajemnym oddziaływaniem między palącym a dymem.

Idealnym czasem na cygaro jest czas po wieczornym posiłku - godzina relaksu, kontemplacji, przerwa która odnawia perspektywy i ducha. Poważni palacze nie uznaliby słowa "medytacja" za niewłaściwe, ze względu na to, iż cygaro pozwala nam na moment wytchnienia w życiowej pogoni, poprzez czas potrzebny do jego wypalenia i umożliwia wyciszenie się i moment introspekcji. Gdy te chwilą staną się ustaloną częścią naszego życia, będą one coraz bardziej potrzebne, ze względu nie tylko na dostarczaną przyjemność, ale również ze względu na to, iż są one kluczem do regeneracji naszych wewnętrznych sił.

W odróżnieniu od tych prywatnych chwil, są również typowe biesiadno - towarzyskie miejsca do palenia cygar. Rosnącym fenomenem są "Noce Palaczy" w restauracjach. Nie można do niczego przyrównać atmosfery, jaka wytwarza się wśród bratnich dusz związanych ze sobą swym upodobaniem, przebywających w oparach doskonałego dymu, przy wyśmienitych napojach i potrawach. Wybór okoliczności palenia: prywatnie czy publicznie, samotnie czy z przyjaciółmi, gdzie i kiedy, jest rzeczą tak osobistą jak nasze ulubione cygaro. Jedyną wspólną cechą jest to, że niezależnie od naszego wyboru, cygaro

zawsze będzie naszym najlepszym towarzyszem.

Ukryte Informacje

Księga konesera cygar, jest zbiorem rozważań na temat cygar, napisanym przez Zino Davidoffa, założyciela imperium cygar, noszącego jego imię. Okładka tej książki jest repliką pudełka cygar, wykonanego z drewna cedrowego, wraz z kolorową etykietką i ozdobnymi wykończeniami. Ta wesołość opakowania nie pokrywa się z raczej uczonym tonem pracy, ale właśnie przez ten kontrast pasuje. Książka ma wygląd staromodnego prezentu, jakim właśnie jest pudełko cygar. Prawdziwa przyjemność jest ukryta w środku.

Najbardziej markowe cygara są pakowane w pudełka z drewna cedrowego, które pogłębiają aromat cygar i chronią je przed wyschnięciem. Pudełka są wykonywane w dwóch wersjach: "pudełka ozdobne" ze sklejki cedrowej, oklejone etykietkami i ozdobnymi wykończeniami brzegów oraz "pudełko sekretarzyk" z mosiężnymi zawiasami i gwoździami, które nie zardzewieją w wilgoci pojemnika do przechowywania cygar sklepu tytoniowego. Producenci niezmiennie od dziewiętnastego wieku, aż do dzisiaj ozdabiają pudełka naklejkami zdobnymi w ornamenty.

19 | S t r o n a

Świat Cygar

Pudełka cygar upiększają podobizny znamienitych osobistości, czarujących pań, zachwycające plantacje, insygnia skrzyżowanych mieczy i wszelkie rodzaje dramatycznych obrazów, tak jakby zawartość tych pudełek była niezwykle drogocenna - bo tak w rzeczywistości jest. Ale nie wszystkie naklejki spełniają tylko dekoracyjną rolę. Na kubańskich cygarach, gdy pudełko zostanie zabite gwoździami, nakleja się zielono - białą etykietę, wskazującą na to, iż produkt ten jest oryginalnym pochodzącym z Hawany. Zgodnie z tą regułą, podobne oznaczenia autentyczności marki, są używane przez wiele firm.

Mając to na uwadze, istotna jest wiedza na temat prawdziwych oznaczeń cygar produkowanych na Kubie. Zanim Castro doszedł do władzy, spodnia część pudełka była oznaczana pieczęcią "Made in Havana - Cuba" (wyprodukowano w Hawanie - Kuba). Jeśli kupicie pudełko cygar z taką właśnie pieczątką, oznaczać to musi, iż są z one z okresu przed embargiem. Po roku 1961, napis ten został zastąpiony "Hecho en Cuba". W 1985 roku dodano logo Cubatabaco z numerem fabrycznym, ale w 1994 oznaczenie to zostało zastąpione napisem "Habanos SA".

Lecz niezależnie od tego, gdzie cygara zostały wyprodukowane, pudełko powinno nam mówić jak zostały one wyprodukowane. Jedynie "Totalmente a mano" oznacza cygara wyprodukowane całkowicie ręcznie i będą one wycenione zgodnie z tym. Poza tym występują pewne niezrozumienia. "Hecho a Mano" lub "Made by Hand" nie określa dokładnie jak bardzo te cygara były dotykane ludzkimi rękoma. Cygara, które są ręcznie formowane i ręcznie wykańczane mogą nosić taką właśnie etykietę. Naklejka może również mówić "Hand Rolled" (ręcznie zwijane), co ponownie oznacza, iż jedynie pokrywa była nakładana ręcznie. Dalsze możliwości wprowadzania w błąd leżą w oznaczeniu "Envuelto a mano", co oznacza po prostu ręcznie pakowane, tak więc nie jest to nawet zbliżone do ręcznego wytwarzania.

Nawet w eleganckim świecie cygar, kupujący muszą się mieć na baczności, albo być, choć trochę poinformowani. Intrygujące wzornictwo, ze złotymi lwami, ślicznymi ptakami i literowymi zawijasami są jedną z najcudowniejszych tradycji związanych z cygarami. Lecz żeby dowiedzieć się czegoś o cygarach, trzeba czytać pudełko.

Ocenianie Cygar

Przypuśćmy, iż mamy w ręce cygaro wytwarzane ręcznie, z całkowicie naturalnego tytoniu, z długą wkładką. Jeśli spodziewanie się przyjemności, jest połową przyjemności, już powinniśmy w tym miejscu odczuwać rozkosz. Lecz całkowita przyjemność wymaga cygara o pewnych cechach i umiejętność rozpoznawania tych cech jakości jest bardzo istotna przy wyborze cygara. Ocenianie smaku cygara jest kwestią subiektywną i werdykt należy wyłącznie do nas. Ale przy ocenianiu jakości cygara, można wyznaczyć określone standardy i dokonać obiektywnego osądzenia.

W ocenianiu cygar istnieje wyłącznie jeden standard: konsekwencja, która we wszystkich sferach życia definiowana jest jako zdolność do działania na wysokim poziomie raz za razem. Z cygarami jest tak samo. Konsekwencja jest znakiem doskonałości, wspólnym wyznacznikiem dla oceniania dwóch podstawowych składników cygara: jego konstrukcji i tytoniu.

Miarą konstrukcji cygara jest to, iż musi się palić dobrze i umożliwiać dobry przepływ dymu - czynniki wynikające z konsekwencji wypełnienia. Jeśli cygaro nie jest w pełni napełnione, przepływ dymu będzie łatwy, co niektórzy uważają za zaletę. Lecz gdy przepływ dymu będzie zbyt łatwy, zaskutkuje to szybkim paleniem się cygara, powodującym nieprzyjemne przegrzanie cygara, niesmak w ustach i gorący dym. Z drugiej strony, jeśli cygaro jest napełnione zbyt mocno, trudno będzie się zaciągać, lub nawet może dojść do zaczopowania się

20 | S t r o n a

Świat Cygar

przepływu dymu uniemożliwiając nam tym samym zaciąganie się. Przez utrudniony przepływ dymu, jego ilość zmniejszy się, a wraz z nim ilość aromatu i smaku, czyli dwóch kluczowych elementów dobrego cygara.

Oprócz przepływu dymu, konstrukcja cygara powinna umożliwiać równe palenie się cygara, będące oznaką jego prawidłowego zwinięcia. Popiół powinien być zwarty i urosnąć do długości jednego cala, nie spadając. Trzymając cygaro w ustach powinno się czuć jego

twardość i sprężystość; "rozmamłane" cygaro nie jest ani przyjemne ani nie świadczy dobrze o jego konstrukcji. Cygaro trzymane w ręce powinno być sprężyste. Żadna z powyższych cech nie zagwarantuje idealnego cygara, lecz są one fundamentami konstrukcji i świadomej oceny.

W odniesieniu do tytoniu, ponownie wyznacznikiem jest konsekwencja czy raczej zgodność. Oczywiście tytoń musi być jednakowej dobrej jakości oraz prawidłowo przetworzony. Poza tym, konsekwencja w smaku i aromacie zależy od umiejętności producenta utrzymania przez niego stałego składu tytoniu wchodzącego w skład mieszanki. Ponieważ uprawa tytoniu jest narażona na nieprzewidywalne zdarzenia losowe związane ze zmianami pogody i niepomyślnymi zbiorami, firma musi posiadać źródło liści pozwalające na zazębienie się kolejnych zbiorów i powolną integrację, której efektem będzie zgodność (konsekwencja) smaków.

Jedna uwaga: Jedno zapalenie jednego typu cygara nie jest wiarygodnym testem. To ile sztuk cygar jednego typu będziemy musieli wypalić, aby je ocenić, jest kwestią czasu, temperamentu i portfela. Wypalenie pudełka cygar będzie sprawiedliwą choć kosztowną ocena. Ale i tak na koniec, biorąc pod uwagę daną konsekwencję w konstrukcji cygara i jego tytoniu, test jak cygaro smakuje i pachnie jest sprawą czysto osobistą. Nikt nie może powiedzieć innej osobie, czy lepszy jest szampan czy chardonnay, czy lepiej smakuje kawior czy kapusta. Podobnie jest z cygarami. Ostateczny osąd zależy od opinii palącego.

Palące bractwo

W 1962 roku, zaledwie kilka godzin przed tym, gdy Prezydent Kennedy zadekretował embargo Kuby, wysłał tam swego doradcę, aby zabezpieczył osobistą dostawę tysiąca sztuk cygar H. Upmann Petit Coronas. Generał Ulysses S. Grant, który odpalał cygaro od cygara, zrozumiałby to. Podobnie Senator USA Henry Clay, którego pasja do cygar została uwieczniona w marce cygar noszących jego nazwisko.

Osoba paląca cygara jest w dobrym towarzystwie. Weźmy Alberta Einsteina i Zygmunta Freuda, dwa wielkie umysły: jeden z nich zgłębiał wszechświat a drugi świat wewnętrzny i obydwaj palili cygara. Zakres geniuszy rozciąga się od wysublimowanych (Maurice Ravel tworzył eteryczną muzykę w inspirujących oparach dymu cygar), do hałaśliwych (Babe Ruth palił kolosalnie dużo i miał swoją podobiznę na pokrywie cygara za 10 centów). Historia ujawnia niezwykłych palaczy cygar. Jednym z nich, któremu nikt nie mógł się równać, był człowiek dzierżący cygaro i pozyskujący państwo siłą swojej osobowości - Winston Churchill. Pierwszy raz spotkał się z cygarami w wieku lat 22, kiedy stacjonował na Kubie w czasie wojny hiszpańsko - amerykańskiej, mówi się, że do czasu swojej śmierci w wieku 92 lat, wypalił ponad ćwierć miliona cygar, czyli około 4 tysięcy rocznie. Jego ulubionym,

21 | S t r o n a

Świat Cygar

spośród posiadanych trzech tysięcy, był double corona (podwójna corona) o średnicy 48 - cygaro, które stało się jego imiennikiem. Zawsze palił cygara typu maduros.

Jedynym kolosalnym palaczem cygar, który przeżył Churchilla był George Burns, który rozpoczął palenie w wieku lat 14 i ostatni raz zapalił zaraz po swoich setnych urodzinach. Jego ulubionym "pomocnikiem" w życiu prywatnym oraz na scenie, było cygaro El Producto Queen. Burns dzielił swój podpis na cygarze z Groucho Marx'em, który posiadał swoje trzy

słynne atrybuty: wąsy, brwi i gigantyczne cygaro, którego używał do "wygładzania" swojej gry. "Jeśli zapomnisz kwestii", powiedział kiedyś, "wszystko, co musisz zrobić to włożyć cygaro w usta i zaciągać się nim dopóki nie przypomnisz sobie tego, co zapomniałeś". Jego cygara, w czasie zdjęć nie były nigdy zapalone, ale Groucho palił dziennie dwa cygara, ze skłonnością do Dunhilli 410-tek.

Edward G. Robinson może być również uznany za przedstawiciela szkoły "cygaro podporą wszystkiego", który wydeptał swoją drogę do gwiazdorstwa jako zadumany gangster. A Charlie Chaplin pokazywał cygaro symbolizujące złego, tłustego kota, który uciskał niewinnego i sponiewieranego. Cygara miały problem ze swoim wizerunkiem, ale nie wtedy, gdy palącym był, uwielbiany przez wszystkich Bill Cosby. Nie doszedł on do palenia cygar wraz z zamożnością i sławą, ale nauczył się palić jako młody chłopak, kiedy uciekał do piwnicy ze swoim dziadkiem, dla samej przyjemności jego towarzystwa. Obecnie preferuje on Hoyo de Monterrey double corona, które są jego, jak mówi: "ulubioną kubańską rzeczą od czasu Desi Arnaz".

Żona Desi'ego, Lucille Ball paliła cygaretki, co nie zadziwiłoby jej fanów, którzy znali ją z ekranów telewizji jako zwariowaną, próbującą wszystkiego Lucy. Ale nie ma nic niemądrego w paleniu przez kobiety cygar, przez całe stulecia paliły one cygara i dopiero obyczaje kulturowe dziewiętnastego wieku uczyniły ten zwyczaj jako zastrzeżony dla mężczyzn. Jedyną kobietą z tego okresu historii, która może być przykładem osoby palącej cygara jest George Sand, wielka niezależna pisarka, która w 1867 dała nam te wspaniałe

słowa: "Cygara uśmierza smutki i wypełnia samotne godziny milionem miłych obrazów".

Dzisiaj lista kobiet palących cygara jest bardzo obszerna i są wśród nich prawdziwe koneserki: Madonna, Whoopi Goldberg oraz Bette Midler, która również lubi zapalić. Supermodelka Linda Evangelista pali cygara Cohiba panatelas oraz wieloletnia modelka, aktorka, prowadząca talk-show Lauren Hutton, która pierwsza paliła cygara wraz kobietami w ojczystych wioskach, w czasie swoich podróży, uwielbia dominikańskie cygara o średnicy 41 - H.Upmann. Obie te kobiety dzielą swoje zamiłowanie do cygar ze swoimi mężczyznami i układ ten został swego czasu skomentowany przez francuską pisarkę Colette, o której mówiło się, iż paliła w łóżku. "Jeśli kobieta zna preferencje mężczyzny, włączając w to jego preferencje cygar", powiedziała, "i jeśli mężczyzna wie, co lubi kobieta, będą oni odpowiednio uzbrojeni, aby stanąć twarzą w twarz".

Prawdopodobnie dzisiaj, Rudyard Kipling cieszyłby się współdziałaniem między kobietami, mężczyznami i cygarami i zmieniłby fragment napisany przez niego w 1886 roku w poemacie "The Betrothed", w którym przewidział konflikt pomiędzy jego narzeczoną i jego ulubionym cygarem: "Kobieta jest tylko kobietą, ale dobre cygaro jest dymem". Na

22 | S t r o n a

Świat Cygar

szczęście inni wielcy literatury opisywali cygara bez odniesień do kobiet. Somerset Maugham pochwalał cygara jako jedyną prawdziwą satysfakcję w życiu, "jedyną zrealizowaną ambicję, która nie przyniosła rozczarowań". Niepowtarzalny Mark Twain, który był często przedstawiany z cygarem w ręku, miał swoje ostatnie słowo w kwestii tego gdzie powinno być dozwolone palenie: "Jeśli nie można palić w niebie, nie pójdę tam". Choć prędzej niż Twain mógł być poinformowany o niebiańskich zasadach palenia Jack Kennedy.

Wracając na ziemię, klan Kennedy'ch kontynuuje tradycje palenia cygar. Miłośnik cygar Arnold Schwarzenneger poślubił bratanicę Kennedy'iego Marię Shriver i jest współwłaścicielem Havana Room, prywatnego klubu cygarowego w Beverly Hills. Życie biegnie dalej i jest ono lepsze z dobrym cygarem.

Retrospekcja

Na ścianie starożytnej świątyni Majów w Palenque w Meksyku, znajduje się relief przedstawiający palącego mężczyznę. Ale mogła tam być również kobieta. Wszyscy Majowie palili tytoń na długo przed rokiem 1492, kiedy Krzysztof Kolumb wziął Karaiby za Indie, i członek jego załogi odkrył Indian zaciągających się zwiniętymi liśćmi tytoniu. Przenieśli oni ten zwyczaj do swego kraju, choć nie było to dokładnie tym, o czym myślała królowa Isabella, kiedy sponsorowała tę operację, mając nadzieję na wzbogacenie państwa. Lecz następnie nacjonalizm, kolonializm, wojna i wszelkie rodzaje polityki rządowej, zawsze odgrywały rolę w historii cygara. Podobnie jak wszystkie zjawiska kulturowe, również cygara podlegają zmianom społecznych obyczajów oraz nieprzewidywalnym wahaniom gospodarczym, przetrwały one również, co najmniej dwa tysiące lat. Historia cygara nie jest jeszcze zakończona.

Hiszpanie wraz z Portugalczykami, byli oryginalnymi konkwistadorami Nowego Świata, i pierwszymi Europejczykami, którzy poznali piękno cygar i zrobili majątek na ich produkcji. Hiszpański kolonializm miał swoje korzenie w Centralnej i Południowej Ameryce, czyli

obszarach gdzie rósł tytoń do produkcji cygar (Kuba przeszła pod hiszpańską dominację w roku 1515). Można się wyrazić, iż Anglicy przegapili cygara i na początku stali się narodem palącym fajki, mając tytoń z Virginii, jednej ze swoich północnoamerykańskich kolonii. Widocznie to co się pali zależy od tego co się podbija. Po odkryciu Kolumba, upłynęło trochę czasu, ale już na początku XVIII wieku Hiszpanie uprawiali tytoń na Zachodniej Półkuli, produkując cygara w Hiszpanii i eksportując je, poprzez holenderskich kupców, nawet do Rosji.

Kubańskie cygara zaczęły podróżować po świecie wraz ze zmianą map. W XVIII wieku, w czasie bitew prowadzonych między europejskimi potęgami, cygara przekroczyły granice i zawładnęły nowymi kulturami. W roku 1763 Brytyjczycy okupowali Kubę przez rok, więcej niż potrzeba, aby zostać zauroczonym kubańskimi cygarami. W 1803, kiedy Napoleon najechał Hiszpanię, jego ludzie odkryli tam kubańskie cygara i zdopingowali Francję do produkcji własnych cygar.

23 | S t r o n a

Świat Cygar

Ameryka poznała po raz pierwszy raz smak cygar, w 1762, kiedy Israel Putnam, oficer brytyjskiej armii na Kubie, przywiózł z powrotem do swego domu w Connecticut hawańskie cygaro i zapas kubańskiego tytoniu. Tytoń był już uprawiany w tej kolonii przez osadników, tak jak i przedtem przez Indian, ale przyczynek Putnam'a zainspirował rozwój tego, co stało się jednym z najwspanialszych pokryw cygar na świecie - czyli cienisty liść z Connecticut. Putnam został później generałem w Rewolucji Amerykańskiej, ale i tak został on najbardziej zapamiętany za nadanie rozpędu fabrykom cygar powstającym w Hartford, rejonie Connecticut.

Choć palenie cygar nie stało się w Ameryce popularne aż do czasu Wojny Domowej, do późnych lat XIX wieku Stany Zjednoczone rozwinęły spory przemysł cygarowy, który wykorzystywał tytoń uprawiany w kilkunastu stanach oraz importowany z Kuby. W

ostatnim kwartale XIX wieku, emigranci z Kuby, spośród których wielu uciekało przed hiszpańską polityką kolonialną, zapewnili wykwalifikowaną siłę roboczą. Ponieważ Floryda była najbliższym miejscem ich przybycia na teren Stanów, stan, ze swoimi Key West i Tampa, ten stał się Mekką produkując największe ilości cygar, zaspokajające rosnący apetyt państwa. Hiszpańsko - Amerykańska Wojna w 1898, która spowodowała embargo Kuby, nie przerwała zbytnio tego rozpędu.

W tym samym okresie, cygara tak się przyjęły w Wielkiej Brytanii, iż naród ten stał się największym rynkiem dla kubańskich cygar. Arystokracja i zamożna część społeczeństwa była entuzjastami cygar. Kiedy brytyjski finansista Leopold de Rothschild zażyczył sobie konkretnego cygara, które pasowałoby do jego stylu życia i smaku, to jest posiadało pełen smak, wielki rozmiar pierścienia, będąc jednocześnie bardzo krótkie, aby zapewnić krótkie palenie, fabryka Hoyo de Monterrey przystosowała takie cygaro dla niego. I tak świat zyskał Rotschilda, cygar wciąż bardzo popularne. Wiktoriańska Anglia, znana ze swej wysokiej elegancji, zachowała obraz cygara jako akcesoria dla wytwornego życia. Chociaż na publiczne palenie patrzono z dezaprobatą (Królowa Wiktoria nie popierała palenia), cygaro po kolacji, palone w osobnym pomieszczeniu, stało się ulubioną słabością dżentelmenów odpoczywających od swych kolegów, pozostawiając za sobą woń ekskluzywności.

W XX wieku, cygara w dalszym ciągu otrzymywały ciosy od wydarzeń dużo większych niż samo palenie. Po I Wojnie Światowej przemysł w Stanach Zjednoczonych został prawie sparaliżowany przez rosnącą popularność papierosów, tańszej alternatywy tytoniu. Ale producenci cygar uderzyli ponownie wynajdując maszynę do produkcji cygar, pozwalającą na wytwarzanie tanich, dobrej jakości cygar, w dalszym ciągu wykorzystujących kubański tytoń, na które ludzie mogli sobie pozwolić zaraz po Wielkiej Depresji. Tak, więc w latach 30-tych XX wieku cygara na całym świecie, z wyjątkiem ręcznie produkowanych cygar hawańskich, stały się towarem dostępnym dla każdego człowieka i przestały być artykułem zastrzeżonym dla majętnych i szykownych ludzi.

II Wojna Światowa i jej następstwa przyniosły zmiany, których reperkusje są wciąż dzisiaj odczuwane. Po wojnie, ceny cygar w Stanach Zjednoczonych wzrosły i firmy odpowiedziały stworzeniem maszyn produkujących w całości maszynowo cygara, z wykorzystaniem homogenizowanych liści tytoniu. Rozwój ten dał początek wielkiemu przemysłowi i kontynuował trend niedrogich cygar. Hawana, zaalarmowana utratą wielkiego segmentu rynku, również rozpoczęła produkcję maszynowo wytwarzanych cygar, które były niesamowicie popularne w Ameryce - do czasu interwencji polityków. Kiedy Castro doszedł do władzy, tarcia pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a jego komunistycznym sąsiadem zakończyły stuletni związek tytoniowy.

Lecz jak to się często zdarza, kiedy traci się jedną możliwość, otwierają się inne drogi. Jako rezultat nacjonalizacji kubańskiego przemysłu cygarowego (przekształcono je Cubatabaco), oraz embarga zadekretowanego w 1962 roku przez Prezydenta Johna F. Kennedy'ego, inne państwa wkroczyły w tę próżnię. Lokalne talenty oraz Kubańczycy żyjący w Republice Dominikany, Hondurasie i Jamajce produkują

24 | S t r o n a

Świat Cygar

obecnie doskonałe cygara o własnych rozpoznawalnych smakach i charakterze. Meksyk, Nikaragua, Ekwador i Brazylia rozwijają interesujące rezultaty. Indonezyjskie wyspy: Jawa i Sumatra mają swój udział w doskonałych tytoniach; natomiast w Kamerunie w Afryce uprawia się obecnie doskonałe liście owijacza. Stany Zjednoczone są aktualnie głównym importerem z tych źródeł, a i europejskie narody otrzymują spore ilości cygar z tych państw.

Markowe cygaro i Kuba wciąż są synonimami dla koneserów, i wszelkie ograniczenia cygar hawańskich powodowane naturalnymi i politycznymi siłami wydają się znikome. Amerykański apetyt na kubańskie cygara nie zmniejszył się tak bardzo, ale raczej zszedł do podziemia. A społeczność paląca cygara, która obejmuje podobnie myślących ludzi z całego świata, niecierpliwie oczekuje następnych ruchów politycznych, które będą związane ze zmianą warunków na Kubie i wpłyną na produkcję i dostępność cygar z tego państwa. Historia cygar wciąż się rozwija.

Budowa cygara

Budowa cygara nie jest zbyt skomplikowana, jednak każdy palacz cygar powinien posiadać pewną wiedzę na temat tego co sprawia ,że jakieś cygaro jest dobre. Żeby zrozumieć to niezwykłe rzemiosło jakim jest produkcja cygar należy zapoznać się ze specyficznym żargonem. Część cygara , którą wkładamy do ust nazywamy głową zaś tą którą podpalamy stopą. Główka owinięta jest kawałeczkiem tytoniu, czapeczką, która opada na korpus cygara, dzięki niej cygaro ładnie wygląda i przyjemnie układa się w ustach. Ponadto chroni pokrywę przed odwinięciem.

Trzy elementy konstrukcji cygara to wkładka, zawijacz i pokrywa.

Wkładka

Wkładka jest najistotniejszą wewnętrzna częścią cygara owinięta w zwijacz i pokrywę. Ona właśnie odpowiada za smak cygara ponieważ stanowi 98% jego całości. Wkładka może się składać z długich liści tytoniu, które biegną przez całą jego długość lub krótkich ciętych liści wykorzystywanych w produkcji maszynowej. W najwyższej jakości cygarach używa się wyłącznie długich liści, co stabilizuje smak podczas palenia, ponadto słupek popiołu jest wyrównany i długo się trzyma. W najwykwintniejszych markach łączy się dwa lub trzy rodzaje tytoniu dla podniesienia smaku i aromatu cygar. Najlepszy tytoń na wkładki pochodzi z Kuby, Dominikany, Hondurasu, Brazylii, Meksyku i Jamajki.

Zwijacz

Zwijacz to pierwsza warstwa okrywająca wkładkę, odgrywa on ważną rolę w trzymania cygara razem. Zwijacz mimo swego mało atrakcyjnego wyglądu, jest prawdziwym bohaterem każdego cygara. W markowych cygarach jest ot specjalnie dobrany liść, a właściwie jego połowa, który dzięki swojej elastyczności utrzymuje skręcone liście wkładki. Do produkcji maszynowej cygar używa się zwijaczy "homogenizowanych", drobno ściętych liści. Jakość zwijacza ma ogromny wpływ na smak, szybkość palenia się i aromat cygara. Smak zwijacza musi harmonizować się ze smakiem i aromatem wkładki i pokrywy.

25 | S t r o n a

Świat Cygar

Pokrywa

Pokrywa cygara jest jak karoseria samochodu poprzez którą ocenia i podziwia się samochód. Gładkość pokrywy cygara, jej delikatność dotyku, połysk i lekko żyłkowany liść stanowią o jego pięknie i nieodpartym uroku. Pokrywa może nawet w 60% odpowiadać za smak cygara, wykonywana jest z jednego liścia tak dobranego aby doskonale komponował i podkreślał walory smakowe wkładki i zawijacza. Wszystkie pokrywy powinny być tej samej barwy.

Te trzy składniki mogą być połączone ze sobą na trzy sposoby tworząc trzy typy cygar:

cygara robione ręcznie, wymagające na każdym etapie produkcji ingerencji ludzkich rąk, maszynowe, gdzie wkładka wykonywana jest maszynowo, natomiast zwijacz i pokrywa nakładane są przez człowieka i produkcja maszynowa gdzie wszystkimi etapami produkcji zajmuje się maszyna.

Obcinanie

Palenie cygara poprzedza wiele rytuałów. Najpierw rozkoszny dreszczyk oczekiwania, potem prosty ruch, ujęcie cygara w dłoń i zaangażowanie wszystkich zmysłów – delikatne obracanie cygara w rękach aby poczuć jego elastyczność, miękkość. Delektowanie się kolorem i kształtem. Przygotowanie cygara to sztuka wyrafinowana, choć nietrudna, pod warunkiem że wiemy jak się do tego zabrać. Pierwszym krokiem jest przysposobienie jego głowy. Wszystkie wysokogatunkowe cygara kończą się kapturkiem (wyciętym z tego samego liścia co pokrywa), którą należy obciąć lub przekłuć.To jaki będzie komfort palenia zależy od poprawnego nacięcia. Niewłaściwe nacięcie cygara jest równoznaczne z jego zniszczeniem. Obcinając cygaro, otwierasz je żeby uzyskać ciąg, pozostawiając cygaro nienaruszonym. Właściwe obcięcie cygara pozwala mu się dobrze palić. Wyróżnia się cięcie „gilotynowe”, biegnące prosto przez główkę lub też cięcie w kształcie litery V, wcinające się w główkę lub przebijające ją w środku.Niezależnie od narzędzia, jakiego używasz, aby dokonać idealnego cięcia, musisz przestrzegać pewnych zasad. Jeśli naruszysz miejsce, gdzie czapeczka łączy się z pokrywą, cygaro się wystrzępi, co sprawi przykrość twojemu podniebieniu.

Narzędzia którymi przysposabiamy cygaro:

Dziurkacz lub wiertak – zazwyczaj jest to prosty przyrząd, który wygląda jak stożek zakończony niewielkim wiertłem. Należy je wkręcić w głowę cygara na głębokość około pół cala (1,25 cm). Ten rodzaj obcinacza ma jednak dwie słabe strony pierwsza to że jest to czynność wymagająca sprytu, poza tym dziurka zrobiona przez wiertak jest bardzo mała i trzeba się niemało namęczyć aby nacieszyć się kłębami błękitnego dymu.

Gilotyna – posiada duży otwór w którym umieszcza się głowę cygara i przesuwa ostrze na dół. Cygaro obcięte gilotynką ma obfity ciąg a nacięcie jest tak czyste, że nie trzeba wypłukiwać z ust kawałków tytoniu.

Nożyce – robią proste nacięcie i rozkładają się tek, że obejmą każde, nawet najgrubsze cygaro. Istnieje jedno utrudnienie przy stosowaniu nożyc do obcinania cygar, mianowicie nie można kontrolować grubości odcinanego kawałka cygara.

Wyrzynarka – jest stosunkowo nowym wynalazkiem na rynku, która robi wystarczającą dziurkę, by można było uzyskać dobry ciąg. Ten rodzaj obcinacza jest bardzo prosty – ostre ostrze zwinięte w okrąg o średnicy ołówka.

26 | S t r o n a

Świat Cygar

Przyciska się obcinacz do szczytu głowy cygara i lekko kręcisz, dopóki ostrze nie wsunie się na 0,6 cm i wyciągasz kawałek tytoniu. Jest to przyrząd polecany przez koneserów.

Zapalanie

Obcięte cygaro jest gotowe do przypalenia. Istnieją tysiące odmian, kształtów i kolorów przyborów do przypalania cygar, począwszy od skromnych tekturowych zapałek po drogie ekskluzywne zapalniczki. Wybór zależy od palacza. Zapałki tekturowe - są nasycone siarką i zapach siarki mógłby przeniknąć do cygara co zmienić jego smak. Można jednak tego uniknąć, trzeba pamiętać aby podczas przypalania cygara nie dotykać go płomieniem z zapałki. Wystarczy, jeśli płomień zbliży się na odległość od 0,6 do 1,2 cm. Cygaro rozgrzeje się i zapali.Zapalniczka benzynowa – podobnie jak siarka, benzyna ma równie nieprzyjemny zapach, który przy zapalaniu cygara zmienia jego smak. Zapałki drewniane – idealnie nadają się do zapalania cygar. Większość z nich nie zawiera żadnych dodatków chemicznych przyspieszających spalanie. Jeśli zapalacie Państwo cygaro zapałką drewnianą, przed zbliżeniem spłonienia do cygara należy poczekać aż wypali się jej główka.Zapalniczka gazowa - koneserzy twierdzą iż zapalniczki gazowe są najlepszym przyrządem do przypalania cygar. Wypełniający ją butan jest bezbarwny i bezwonny, który na skutek ciśnienia pozostaje wewnątrz zapalniczki w stanie płynnym. Przy przypalaniu cygara można zastosować metodę unikania kontaktu z płomieniem, ale nie jest to konieczne.Aby mogli Państwo przypalić cygaro we właściwy sposób, należy unikać zapalniczek benzynowych oraz kontaktu płomienia z cygarem. Wybrana przez Państwa zapalniczka powinna spełniać Wasze oczekiwania estetyczne.

27 | S t r o n a