1954: NARODZINY ŚWIATŁOWODU

Ojciec światłowodów, Narinder Kapany, przyszedł na świat i dorastał w Dehradun w północnych Indiach. Tu właśnie od jednego z nauczycieli dowiedział się, że światło może się przemieszczać wyłącznie po linii prostej – i uznał ponoć tę prawdę za osobiste wyzwanie. Po ukończeniu szkoły średniej podjął studia fizyczne w Agra University, które kontynuował – specjalizując się w optyce - w Imperial College of Science w Londynie. W roku 1954 znane pismo Nature opublikowało jego słynną dziś pracę o światłowodach, czyli kanałach do prowadzenia fali świetlnej, które bynajmniej nie musza być układane prostoliniowo; zaraz potem został wykładowcą w University of Rochester w USA. W roku 1960 przeniósł się do Mekki światowej fizyki, jaką jest Kalifornia, wiążąc się z najsłynniejszymi uczelniami świata – UC Berkeley i Stanford University.

Światłowody są dziś powszechnie wykorzystywane jako elementy urządzeń optoelektronicznych, składniki optycznych układów zintegrowanych lub do transmisji sygnałów na duże odległości, jak również do celów oświetleniowych.

Światłowodami są zazwyczaj włókna szklane (niekiedy z tworzyw sztucznych) składające się z rdzenia i otaczającego go płaszcza z materiału o współczynniku załamania mniejszym od współczynnika załamania materiału rdzenia; oprócz światłowodów włóknistych stosuje się także światłowody płaskie i paskowe. Zasada działania światłowodów polega na wielokrotnym wykorzystaniu zjawiska całkowitego wewnętrznego odbicia wiązki światła podążającej wzdłuż światłowodów.

Bogdan Miś