Μια φορά κι έναν καιρό, στο νησί Μουράνο της Βενετίας, υπήρχε ένα εργοστάσιο μαγικού γυαλιού. Οι εργάτες ανακάτευαν τόνους άμμου με νάτριο, ασβέστιο σίδηρο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο

Τα ανακάτευαν με διάφορα χρωματιστά οξείδια για να δώσουν χρώμα στο γυαλί, πάνω από δυνατή φωτιά και έφτιαχναν υπέροχα, και

πανάκριβα αριστουργήματα

Τα πολύχρωμα αριστουργήματα ήταν εξαιρετικά ευαίσθητα και χρειαζόταν μεγάλη προσοχή κατά τη μεταφορά τους

Αυτός ο υπέροχος πανέμορφος Μουράνο κόσμος ταξίδευε σ ‘όλον τον κόσμο, κι όπου έφταναν, έκαναν τους παραλήπτες ήρεμους, ευτυχισμένους

Τα φρόντιζαν, τα λάτρευαν κι έκαναν σχέδια για το μέλλον τους

Σ’ όλον τον κόσμο υπήρχαν εκατομμύρια μικρά Σ’ όλον τον κόσμο υπήρχαν εκατομμύρια μικρά Μουράνο, άσπρα κόκκινα κιτρινα μαύρα, ψηλά Μουράνο, άσπρα κόκκινα κιτρινα μαύρα, ψηλά

κοντά λιγνά παχουλά…κοντά λιγνά παχουλά…

Όλα ήθελαν τα ίδια πράγματα, όλα ήθελαν το ίδιο μέλλον και προσπαθούσαν…

Ήταν όλα τόσο διαφορετικά αλλά και όλα τόσο μοναδικά..!!

Ο κύριος και η κυρία Κώστα πήραν δυο Μουράνο. Το δεύτερο όμως ήρθε με μια φτερούγα σπασμένη

Το πρόσεχαν με όλη τους τη σωματική και ψυχική τους δύναμη. Κι όταν κατάφερνε να πετάει λίγο λίγο με τη σπασμένη φτερούγα του, όλος ο κόσμος ήταν δικός τους

… π , και με σ ασμένα φτερά τα καταφέρνουνπ !αντού

Στιβεν Χώκινς., αστροφυσικός, Στιβεν Χώκινς., αστροφυσικός, Καθηγητής Μαθηματικών στο Καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Πανεπιστήμιο CabridgeCabridge

Εμείς μπορούμε?

Γιατί λοιπόν να τους

περιφρονούμε;

Άπό το βιβλίο της Χρύσας Δραγούτσου «τα ΜΟΥΡΑΝΟ»

Διασκευή –Επιμέλεια: Ζωή ΠαπαζήσηΒοηθός: Αγγελική Λιάτου7ο ΓΕΛ ΤΡΙΚΑΛΩΝ -2010