Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang dilaksanakan mulai 1970 hingga 1990 telah melonjakkan ekonomi Negara khususnya dalam membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat Malaysia. Sesungguhnya, DEB merupakan suatu kejayaan besar dalam perpaduan dan hubungan etnik di Malaysia.

Huraikan:

I. Strategi serampang dua mata iaitu membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat.

Pengenalan

Sejak mencapai kemerdekaan Negara, Malaysia telah memperkenalkan dasar-

dasar dalam bidang politik, ekonomi dan sosial bagi memajukan negara.Kesan

daripada pelaksanaan dasar-dasar tersebut, Malaysia kini telah banyak mencapai

kemajuan dalam pelbagai bidang. Secara umumnya dasar bermaksud perancangan

Kerajaan untuk mencapai sesuatu matlamat sama ada dalam bidang ekonomi, politik

atau sosial.

Dasar juga boleh ditakrifkan sebagai “apa yang dilakukan oleh Kerajaan atau

sebaliknya” . Setiap Kerajaan mempunyai matlamatnya yang tersendiri berdasarkan

masalah dan isu yang dihadapi. Bagi mengatasi masalah tersebut, Kerajaan perlu

merancang strategi yang sesuai dengan sumber dan keupayaannya. Terdapat masalah

yang dapat diselesaikan secara cepat namun banyak masalah yang memerlukan

perancangan jangka panjang bagi penyelesaiannya.

Pada awal era kemerdekaan, Kerajaan menghadapi pelbagai masalah seperti

perpaduan kaum, kemiskinan, jurang pendapatan antara kawasan bandar dan luar

bandar serta ancaman komunis.Bagi mengatasi masalah ini, kerajaan memperkenalkan

dasar-dasar yang bersesuaian dengan matlamat yang ditetapkan. Sebagai contoh

Kerajaan memperkenalkan Dasar Pembangunan Ekonomi melalui Rancangan

Pembangunan Lima Tahun yang menggariskan pelan pembangunan yang ingin

dilaksanakan bagi mengatasi masalah sosioekonomi. Termasuk di dalam rancangan ini

ialah Dasar Ekonomi Baru yang dilancarkan pada tahun 1970.

Tercetusnya Sebuah Dasar

Dasar Ekonomi Baru (DEB) telah diperkenalkan untuk menangani masalah

ketidak seimbangan ekonomi di antara pelbagai kaum di Malaysia yang menjejaskan

perpaduan antara kaum dan keamanan negara. Masalah perpaduan kaum ini bermula

sejak zaman penjajahan British lagi. Perbezaan aktiviti ekonomi ini juga menyebabkan

kurangnya peluang untuk ketiga-tiga kaum ini bercampur gaul bagi mewujudkan

perpaduan. Mengikut Furnival, ketiga-tiga kaum mengamalkan budaya dan agama yang

berbeza walaupun tinggal di sebuah Negara. Di sini juga wujud pengenalan kaum

mengikut jenis pekerjaan yang dilakukan. Kelebihan masyarakat Cina ialah kerana

mereka bekerja di lombong bijih yang kemudiannya bertukar menjadi kawasan Bandar

seperti di Lembah Kelang. Hasilnya kedudukan sosio ekonomi masyarakat Cina lebih

baik jika dibandingkan dengan orang Melayu dan India.Sejak Malaysia mencapai

Kemerdekaan pada tahun 1957 hingga ke akhir tahun 1960an, pembangunan ekonomi

di dorong oleh kuasa pasaran. Hasilnya, Malaysia mencapai kadar pertumbuhan

ekonomi yang tinggi tetapi masih wujud ketidakseimbangan yang serius. Ini bermakna,

walaupun pertumbuhan ekonomi tinggi, kekayaan tidak diagihkan dengan baik.

Golongan yang miskin, kebanyakannya kaum Bumiputera yang tinggal di kawasan luar

bandar dan berkerja sebagai petani, masih ramai dan masih mundur. Manakala kaum

Cina dan orang asing pula menguasai bidang perindustrian, perniagaan dan sektor

korporat.

Kemiskinan yang dialami berpunca daripada pelbagai sebab antaranya ialah

produktiviti yang rendah dalam bidang pertanian seperti tanaman padi, saiz tanah atau

ladang yang tidak ekonomik, tidak memiliki tanah, harga komoditi seperti getah yang

rendah selain sikap masyarakat yang negatif. Masalah daripada jurang pendapatan

yang berbeza antara kaum dan kemiskinan telah memberi kesan kepada perpaduan

kaum di Malaysia. Menjelang pilihanraya umum pada 1969, isu-isu hubungan kaum dan

ekonomi telah dimanipulasikan oleh parti-parti politik khususnya pihak pembangkang

menyebabkan hubungan kaum menjadi tegang. Akibatnya tercetusnya peristiwa

rusuhan kaum pada 13 Mei 1969 yang merupakan pengalaman terburuk bagi negara

Malaysia. Kerajaan amat menyedari keadaan ini dan telah telah mengambil tindakan

bagi memperbaiki keadaan, antaranya dengan memperkenalkan Dasar Ekonomi Baru.

Ekoran daripada peristiwa rusuhan kaum pada tahun 1969, DEB diperkenalkan

pada tahun 1970 iaitu di bawah pentadbiran Perdana Menteri Kedua Tun Abdul Razak.

Ia bertujuan untuk menghapus kemiskinan tanpa mengira kaum dan mengstruktur

semula masyarakat supaya negara dapat membangun dengan stabil dan aman di

samping hasil pembangunan dapat dinikmati oleh seluruh rakyat. Pengstrukturan

semula masyarakat adalah supaya jenis kaum tidak sinonim dengan kegiatan ekonomi.

Strategi serampang dua mata ini tertumpu kepada usaha mencapai sasaran sosio

ekonomi seiring dengan mencapai objektif perkembangan ekonomi sebagai satu cara

mewujudkan keharmonian dan perpaduan di dalam negara yang mempunyai pelbagai

kumpulan etnik dan agama. Sasaran utama adalah perpaduan negara. Untuk mencapai

sasaran ini, dua strategi utama telah diwujudkan:

Untuk mengurangkan kemiskinan tegar tanpa mengira bangsa melalui

kenaikan taraf pendapatan dan memperbanyakkan peluang pekerjaan

untuk semua rakyat Malaysia.

Untuk menyusun semula masyarakat bagi memperbaiki

ketidakseimbangan ekonomi agar mengurangkan dan seterusnya

menghapuskan identifikasi kaum dengan fungsi ekonomi.

Pembangunan Keseimbangan Ekonomi Dengan Dasar Ekonomi Baru.

Sebelum 1970, polisi pembangunan Malaysia disasarkan terutamanya untuk

menggalakkan perkembangan dengan penekanan yang lebih ke atas pasaran eksport.

Walaupun ekonomi berkembang dengan cepatnya dalam tempoh ini pada purata

tahunan 6.0 peratus, terdapat kekurangan penekanan dalam aspek pengagihan,

menghasilkan ketidakseimbangan di antara kumpulan etnik dengan memberi kesan

negatif sosial dalam bentuk rusuhan kaum pada tahun 1969.

Salah satu aspek penting DEB adalah berada di premis ekonomi yang

berkembang pesat. Perkembangan adalah syarat yang perlu untuk menyediakan

peluang bagi yang miskin dan golongan yang kurang bernasib baik untuk

membolehkan mereka keluar dari kemiskinan dan turut serta di dalam aktiviti aliran

utama ekonomi. Tambahan lagi, ia akan memastikan bahawa pengagihan tidak berlaku

dari peruntukan semula kekayaan yang ada tetapi dari pengembangan dan punca baru

kekayaan. Perlaksanaan strategi untuk membasmi kemiskinan dan penyusunan semula

masyakat menghasilkan kemajuan yang ketara dalam pengagihan pendapatan

menjelang 1990. Kadar isi rumah yang hidup di bawah taraf kemiskinan menurun dari

49.3 peratus pada tahun 1970 kepada 16.5 peratus pada tahun 1990 dan menurun lagi

kepada 5.1 peratus pada 2002.

Dalam istilah penstrukturan ekuiti korporat, lebih dari dua per tiga ekuiti korporat di

Malaysia dimiliki oleh warga asing pada tahun 1970, sementara Bumiputera , kaum

pribumi yang mewakili dua pertiga dari jumlah penduduknya , memiliki hanya lebih

sedikit dari 2 peratus. DEB menetapkan sasaran penstrukturan berupa 30:40:30, di

mana menjelang 1990, pegangan kaum Bumiputera patut mencapai 30 peratus, rakyat

Malaysia yang lain 40 peratus dan warga asing 30 peratus, di dalam konteks ekonomi

yang berkembang. Pada tahun 1990, bahagian ekuiti Bumiputera bertambah kepada

20.4 peratus dari keseluruhan jumlah ekuiti korporat, dan pegangan rakyat Malaysia

yang lain bertambah kepada 46.8 peratus dan 25.1 peratus untuk warga asing.

Walaupun Bumiputera tidak mencapai sasaran 30 peratus pegangan ekuiti

menjelang 1990, kemajuan yang dihasilkan oleh mereka adalah cukup besar

berbanding dengan kedudukan mereka pada tahun 1970. Menjelang 2002, disebabkan

jumlah nilai ekuiti berkembang dengan pesat, pegangan semua kumpulan bertambah

dalam nilai mutlak. Walaupun bahagian warga asing jatuh kepada hampir satu pertiga,

nilainya bertambah 30 kali ganda berbanding dengan kedudukan mereka pada tahun

1970.

Strategi pembasmian kemiskinan Malaysia sentiasa memfokuskan kepada

pembangunan sumber manusia dan kualiti kemajuan hidup. Program-program yang

berkaitan menekankan projek yang menjana pendapatan dan bukan bantuan kebajikan,

kecuali dalam kes-kes terkecuali di mana bantuan secara langsung diberikan.Ini untuk

memastikan rakyat miskin boleh berdikari untuk turut serta dalam aktiviti aliran utama

ekonomi. Kebanyakan strategi pembangunan luar bandar telah memasukkan program

pembasmian kemiskinan seperti tanah baru dan pembangunan in-situ; peruntukan bagi

infrastruktur saliran dan pengairan; perkhidmatan sokongan pertanian; menggalakkan

pembangunan industri kampung dan kecil; infrastruktur luar bandar termasuk jalanraya,

elektrik dan air; dan perkidmatan sosial seperti kesihatan, sekolah, bantuan makanan

dan penempatan semula setinggan.

Program penyusunan semula masyarakat menfokuskan kepada strategi berikut:

Campur tangan terus dari Kerajaan melalui pengwujudan agensi khas untuk

mengambil alih kepentingan ekonomi dan memegang amanah ini untuk

Bumiputera sehingga sampai masa apabila mereka berkemampuan untuk

mengambil alih.

Memperkenalkan peraturan dan pengaturan khas, di mana penglibatan dan

penyertaan Bumiputera dibantu dan dipermudahkan dalam sesuatu tempoh

masa.

Peruntukan untuk konsesi fiskal dan bantuan kewangan sebagai sebahagian

dari pakej ke arah pembangunan keusahawanan.

Memesatkan program untuk pendidikan dan latihan.

Menambah pemilikan Bumiputera melalui projek penswastaan;dan

Mengurangkan secara progresif, melalui keseluruhan perkembangan ekonomi,

ketidak seimbangan di dalam pekerjaan agar pekerjaan mengikut sektor dan

tahap pekerjaan akan mencerminkan komposisi kaum.

Memesatkan program untuk pendidikan dan latihan.

Menambah pemilikan Bumiputera melalui projek penswastaan; dan

Mengurangkan secara progresif, melalui keseluruhan perkembangan ekonomi,

ketidakseimbangan di dalam pekerjaan agar pekerjaan mengikut sektor dan

tahap pekerjaan akan memcerminkan komposisi kaum.

Pelaksanaan DEB menitikberatkan tiga perkara utama:

1. Meningkatkan produktiviti dan pendapatan sektor pertanian dengan

menggunakan teknologi baru, alat-alat baru dan kemudahan yang lebih

baik.Antaranya:

a. Membina projek perumahan kos rendah.

b. Menyediakan kemudahan pengangkutan –bayaran murah.

c. Menyediakan kemudahan asas bekalan air, elektrik dan kesihatan.

d. Memperbanyak peluang pekerjaan.

2. Mengadakan pelbagai perkhidmatan sosial terutamanya untuk meninggikan

taraf hidup golongan berpendapatan rendah. Antara langkahnya:

a. Penanaman padi dua kali setahun.

b. Kemudahan parit dan tali air.

c. Memperbaiki kemudahan kredit dan pemasaran.

d. Bantuan kewangan untuk peniaga kecil.

e. Penanaman padi luar musim

3. Menambah peluang untuk menukar kegiatan dari sektor yang rendah

produktivitinya kepada kegiatan ekonomi yang lebih menguntungkan melalui:

a. Rancangan pembangunan `in-situ` dan kemajuan tanah seperti FELDA dan

FELCRA

b. Projek perikanan dan pertanian moden.

c. Bantuan kewangan dan teknikal.

d. Menyusun semula organisasi- organisasi-delivery system.

II. Analisakan kejayaan rancangan-rancangan ekonomi dibawah Dasar Ekonomi Baru (DEB) dalam konteks pembangunan sosioekonomi masyarakat Malaysia.

DEB menggambarkan keazaman Kerajaan untuk mewujudkan sebuah negara bersatu

padu, adil, stabil dan progresif. Matlamat-matlamat DEB dijangka dapat dicapai dalam

keadaan ekonomi yang berkembang dengan pesat supaya tidak ada mana-mana

golongan mengalami kerugian atau merasa hak mereka diketepikan. Berdasarkan

kesedaran ini, DEB bertujuan mewujudkan satu susunan sosioekonomi yang adil bagi

rakyat Malaysia meningkatkan pencapaian mereka menerusi satu sistem yang

membolehkan penglibatan, pengurusan dan penguasaan mereka secara lebih saksama

dalam proses pembangunan negara.

Perlu ditegaskan bahawa perpaduan negara merupakan objektif menyeluruh dan

matlamat asas negara. Perpaduan negara menjadi asas dalam usaha membentuk

sebuah negara yang teguh dan bersatupadu dan amat penting bagi menjamin keutuhan

dan keselamatan negara dalam jangka panjang. Berbagai usaha telah dijalankan sejak

15 tahun yang lalu bagi mencapai matlamat tersebut.

Salah satu daripada berbagai corak pendekatan yang telah diambil ke arah perpaduan

negara ialah pembentukan satu suasana sosioekonomi yang membolehkan penyertaan

semua kaum dengan lebih berdaya maju dan saksama dalam proses pembangunan.

Sehubungan dengan ini, DEB merupakan satu daripada pendekatan untuk mencapai

perpaduan negara dan integrasi nasional menerusi pembasmian kemiskinan dan

penyusunan semula masyarakat. Program-program pembasmian kemiskinan yang

telah dilaksanakan dalam tempoh 15 tahun yang lalu telah berjaya memupuk semangat

hidup bermasyarakat dan perasaan terjamin serta mengurangkan perasaan diketepikan

dan perasaan terasing dengan melibatkan golongan miskin dalam berbagai corak

pembangunan ekonomi. Program penyusunan semula masyarakat pula telah berjaya

melibatkan semua rakyat Malaysia, tanpa mengira keturunan, dalam kegiatan

perdagangan dan perindustrian. Rakyat Malaysia dari berbagai keturunan bersama-

sama menyumbangkan tenaga dalam kegiatan-kegiatan moden menerusi strategi-

strategi penyusunan semula gunatenaga di bawah DEB.

1. Rancangan Malaysia Kedua

Merupakan rancangan pembangunan lima tahun pertama di bawah DEB.

Matlamat Rancangan Malaysia Kedua adalah untuk menyelesaikan masalah

ekonomi dan sosial antara kaum, kawasan dan wilayah. Tumpuan diberikan

terhadap usaha membasmi kemiskinan tanpa mengira kaum dengan

menambahkan pendapatan dan menyediakan peluang pekerjaan bagi

merapatkan jurang ekonomi serta menghapuskan identiti kaum mengikut fungsi

ekonomi. Program pembangunan kawasan luar bandar diteruskan. Beberapa

agensi di bawah Kementerian Tanah dan Kemajuan Wilayah ditubuhkan untuk

melaksanakan program pembangunan wilayah. Agensi lain juga telah ditubuhkan

khususnya untuk membantu golongan petani, menggalakkan perkembangan

perusahaan dan perdagangan serta memajukan bandar.

2. Rancangan Malaysia Ketiga

Rancangan Malaysia Ketiga merupakan lanjutan Rancangan Malaysia Kedua

yang terus mendokong aspirasi DEB. Usaha membasmi kemiskinan dan

menyusun semula masyarakat terus menjadi matlamat segala program

pembangunan ekonomi dalam tempoh ini. Program pembangunan pertanian dan

perindustrian diteruskan untuk meningkatkan produktiviti, membuka peluang

pekeriaan dan meningkatkan taraf hidup rakyat. Pembukaan tanah secara besar-

besaran dilaksanakan di bawah program pembangunan wilayah oleh agensi-

agensinya seperti Lembaga Kemajuan Johor Tenggara (KEJORA), Lembaga

Kemajuan Terengganu Tengah (KETENGAH) dan Lembaga Kemajuan

Pahang Tenggara (DARA) dan Lembaga Kemajuan Kelantan Selatan

(KESEDAR). Tumpuan diberikan terhadap penanaman getah dan kelapa sawit

kerana keperluan eksport. Agensi pembangunan wilayah diluaskan peranannya

dalam sektor pembangunan industri dan pembangunan bandar baru.

3. Rancangan Malaysia Keempat

Rancangan Malaysia Keempat juga seperti Rancangan Malaysia Ketiga yang

mendukung aspirasi DEB. Namun begitu, Rancangan Malaysia Keempat

dilancarkan semasa dunia mengalami kelembapan ekonomi. Rancangan

Malaysia Keempat tetap meneruskan program pembangunan ekonomi dalam

Rancangan Malaysia Ketiga. Rancangan Malaysia Keempat mula memberikan

tumpuan kepada perkembangan perusahaan berat yang berasaskan pelaburan

modal dan penggunaan teknologi tinggi serta keperluan tenaga pekerja mahir.

Sehubungan dengan itu, kerajaan telah menubuhkan Perbadanan Industri

Berat Malaysia (HICOM) pada akhir tahun 1980. Penubuhan HICOM adalah

untuk mengenal pasti, memulakan dan menguruskan projek industri berat

dengan cekap seperti yang dikendalikan oleh sektor swasta. Bagi menggiatkan

perindustrian dan menggalakkan pelaburan modal asing, perusahaan baru telah

dibuka seperti di Skudai (Johor), di Senawang (Negeri Sembilan), di Bintulu

(Sarawak)serta di Menggatal dan Likas (Sabah). Di samping itu, zon

perdagangan bebas telah diperkenalkan di Bayan Lepas (Pulau Pinang)

dan di Sungai Way (Selangor). Bagi memastikan keberkesanan projek

perindustrian, dua program telah dilancarkan pada tahun 1983, iaitu Kajian

Dasar Perindustrian Malaysia dan Pelan Induk Perindustrian. Kelemahan dalam

struktur perindustrian negara dikenal pasti oleh Kajian Dasar Perindustrian

Malaysia. Pelan Induk Perindustrian pula menyediakan hala tuju pembangunan

industri dan strategi pelaksanaannya. Pengenalan Dasar Penswastaan dan

Dasar Pensyarikatan Malaysia merupakan perkembangan baru dalam

Rancangan Malaysia Keempat kerana melibatkan sektor swasta dalam menjana

pembangunan ekonomi negara. Penglibatan sektor swasta dapat mengurangkan

bebanan kewangan yang ditanggung oleh kerajaan. Bagi mengimbangi

pemilikan harta dan saham perindustrian antara kaum bumiputera dengan kaum

bukan bumiputera, Permodalan Nasional Berhad (PNB) telah ditubuhkan dan

Skim Amanah Saham Nasional (ASN) telah dilancarkan pada tahun 1981.

Sektor pertanian turut diberikan perhatian dalam Rancangan Malaysia Keempat

menerusi Dasar Pertanian Negara (DPN). Dasar ini yang dibentuk pada tahun

1984 bermatlamat untuk memodenkan dan menggiatkan semula sektor

pertanian secara bersepadu dengan menyediakan infrastruktur dan

perkhidmatan sokongan. Secara keseluruhannya, Rancangan Malaysia Keempat

mencatatkan perkembangan Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) pada kadar

5.8 peratus setahun. Pendapatan per kapita pula telah meningkat pada kadar 4.4

peratus setahun menjadi RM4000 juta pada tahun 1985.

4. Rancangan Malaysia Kelima

Rancangan Malaysia Kelima merupakan rancangan lima tahun ekonomi yang

terakhir untuk merealisasikan aspirasi DEB yang genap 20 tahun pada tahun

1990. Penekanan utama Rancangan Malaysia Kelima adalah untuk

meningkatkan sektor perindustrian dengan melonggarkan peraturan mengawal

hak milik syarikat dan pelesenan dalam sektor swasta. Selain itu, syarat

pelaburan modal asing dilonggarkan untuk meningkatkan pelaburan sektor

perindustrian berorientasikan eksport. Pada masa yang sama, kerajaan

berusaha meningkatkan kecekapan pengurusan agensinya agar dapat

bekerjasama dengan sektor swasta dengan lebih berkesan. Pembangunan

kawasan luar bandar terus diberikan perhatian. Penggunaan tanah dengan lebih

cekap dititikberatkan supaya dapat menyumbang kepada pertumbuhan ekonomi

negara. Industri desa yang berpotensi seperti kraf tangan digalakkan.Untuk

kemudahan tersebut, kredit dan insentif telah diperluas, misalnya, melalui Bank

Pertanian Malaysia, Skim Pinjaman Khas Pertanian dan Amanah Ikhtiar

Malaysia. Sektor pelancongan menjadi perusahaan penting dalam tempoh

Rancangan Malaysia Kelima. Penubuhan Perbadanan Pelancongan Malaysia

merancakkan lagi industri pelancongan terutama dengan pelancaran Tahun

Melawat Malaysia pada tahun 1990. Satu lagi penekanan Rancangan Malaysia

Kelima adalah dalam bidang penyelidikan dan pembangunan. Bidang ini

dimajukan untuk meningkatkan keupayaan dan kecekapan guna tenaga

tempatan untuk meningkatkan produktiviti negara. Pada tahap kedua,

pelaksanaan DEB berjaya merapatkan jurang antara kaum serta wilayah. Kadar

kemiskinan menurun manakala dalam KDNK, pendapatan per kapita dan hak

milik modal saham kaum bumiputera meningkat. Walaupun begitu, peningkatan

hak milik modal saham bumiputera hanya setakat 20.3% sedangkan sasaran

yang ditetapkan 30%. Sebaliknya, hak milik modal saham kaum bukan

bumiputera meningkat kepada 46.2% melebihi sasaran 40% yang ditetapkan.Ini

bermakna DEB memberikan manfaat kepada semua kaum. Peningkatan hak

milik modal saham kedua-dua golongan ini sekurang-kurangnya berjaya

mengurangkan hak milik modal saham orang asing kepada 33.5%.

5. DASAR PEMBANGUNAN EKONOMI

Dasar pembangunan ekonomi diperkenalkan untuk memenuhi keperluan

ekonomi moden yang berteraskan perindustrian.

Dasar Pertanian Negara

Dasar Pertanian Negara (DPN) yang dilancarkan pada 12 Januari 1984

bermatlamat untuk meningkatkan pendapatan sektor pertanian ke tahap

maksimum menerusi pengurusan sumber ekonomi negara yang cekap dan

berkesan. DPN juga bermatlamat untuk memaksimumkan pendapatan pekebun

kecil di samping memajukan komoditi utama yang berpotensi untuk dieksport.

Beberapa strategi untuk mencapai matlamat DPN telah dilaksanakan. Antaranya

termasuklah menggalakkan pembukaan tanah-tanah baru di bawah rancangan

FELDA, agensi pembangunan wilayah dan kerajaan negeri. Selain itu, program

pembangunan in-situ diperkenalkan untuk memulihkan kawasan yang

berproduktiviti rendah. Program ini dilaksanakan dengan menyediakan

perkhidmatan sokongan pertanian seperti pemasaran, kredit, subsidi dan

penyelidikan. Penglibatan sektor swasta dalam projek penswastaan pertanian di

bawah Kementerian Pertanian juga diperkenalkan.

Pembangunan In-Situ

Merupakan strategi untuk meningkatkan produktiviti kawasan pertanian yang

sedia ada. Dilaksanakan melalui projek-projek pembangunan pertanian

bersepadu dan program yang lazim dilaksanakan oleh jabatan kerajaan

contohnya, KEMUBU, BESUT, JOHOR BARAT, KELANTAN UTARA dan

SELANGOR BARAT.

Dasar Pensyarikatan Malaysia

Dasar Pensyarikatan Malaysia diperkenalkan pada 25 Februari 1983. Dasar ini

bermatlamat untuk merangsang penglibatan sektor swasta secara aktif dan

berkesan dalam pembangunan negara. Melalui dasar ini, Malaysia dianggap

sebagai sebuah syarikat yang dimiliki secara bersama oleh kerajaan dan sektor

swasta. Semua kakitangan kerajaan dan swasta merupakan pemilik saham dan

pekerja yang dipertanggungjawabkan untuk memajukan syarikat ini, iaitu

Malaysia. Bagi melaksanakannya, sebuah panel perunding antara pihak

kerajaan dengan sektor swasta telah ditubuhkan.Pegawai kerajaan ditempatkan

di syarikat swasta untuk menilai hubungan dan berkongsi kepakaran. Sektor

swasta perlu memahami dasar kerajaan dan mengutamakan kepentingan

nasional dalam aktiviti ekonomi di samping mendapatkan keuntungan

maksimum. Pihak kerajaan pula bertindak memberikan perkhidmatan sokongan

bagi memudahkan operasi sektor swasta.

Dasar Penswastaan

Dasar Penswastaan telah dilancarkan oleh Perdana Menteri Dato Seri Dr.

Mahathir Mohamad pada bulan Mac 1983. Menerusi dasar ini, kerajaan

memindahkan perkhidmatan, perusahaan, kepentingan, pelaburan dan kuasa

tertentu kepada sektor swasta. Dasar Penswastaan bermatlamat mengurangkan

beban kewangan kerajaan. Selain itu, dasar ini bertujuan meningkatkan

produktiviti serta kualiti perkhidmatan atau barangan kerana sektor swasta

dianggap lebih cekap daripada sektor awam. Dasar Penswastaan diyakini dapat

mempercepat pembangunan ekonomi negara melalui pelaburan modal oleh

sektor swasta. Unit Perancangan Ekonomi (UPE) bertindak sebagai

jawatankuasa penswastaan yang memberikan garis panduan kepada sesebuah

kementerian atau jabatan yang ingin menjalankan penswastaan.Berdasarkan

garis panduan yang disediakan, penswastaan boleh dilaksanakan sama ada

secara sepenuhnya ataupun secara sebahagian.Menerusi Dasar Penswastaan

kerajaan dapat mengurangkan beban kewangan dan mengalihkan tumpuan

terhadap pembangunan sektor lain. Antara syarikat yang terlibat dalam

penswastaan oleh kerajaan termasuklah: Syarikat Airod Sdn. Bhd. dan Tenaga

Nasional Berhad (TNB).

Dasar Hala Tuju Cara Baru

Dasar Hala Tuju Cara Baru ialah dasar kerajaan untuk membangunkan kawasan

luar bandar. Jelasnya, dasar ini merupakan pendepatan baru kerajaan

membangunkan kawasan tersebut. Matlamat utama dasar ini adalah untuk

meningkatkan pendapatan golongan petani dan pekerja desa melalui

penglibatan mereka dalam sektor pelaburan. Dasar ini dilaksanakan melalui tiga

strategi.

Strategi pertama adalah dengan mengelompokkan kampung-kampung

menjadi petempatan yang lebih besar supaya segala kemudahan dapat

disediakan dengan lebih ekonomik.

Strategi kedua, meningkatkan pendapatan golongan petani dan pekerja

desa melalui program usahawan desa yang terlibat dengan industri

pembuatan barangan.

Strategi ketiga ialah pelaksanaan projek pembangunan oleh agensi

kerajaan untuk meningkatkan pendapatan penduduk luar bandar.

Dasar Peningkatan Daya Pengeluaran Negara (DPDPN

Dasar Peningkatan Daya Pengeluaran Negara (DPDPN) bermatlamat untuk

mencapai kadar pertumbuhan ekonomi yang berterusan walaupun negara

menghadapi pelbagai cabaran. Peningkatan hasil pendapatan negara penting

untuk meningkatkan kadar pertumbuhan ekonomi yang Iebih tinggi. DPDPN ini

juga memastikan penggunaan sumber negara pada tahap maksimum bagi

mengelakkan sebarang pembaziran di samping memastikan sektor perindustrian

dapat bersaing pada peringkat antarabangsa. Antara strategi pelaksanaan

DPDPN termasuklah membaiki sistem pengurusan operasi, struktur organisasi,

penggunaan teknologi terkini serta penerapan nilai dan etika kerja yang murni.

Dasar Kependudukan

Dasar Kependudukan telah dikemukakan oleh Perdana Menteri pada 29 Mac

1984. Matlamat Dasar Kependudukan adalah untuk mencapai sasaran 70 juta

penduduk menjelang tahun 2100. Pertumbuhan penduduk dalam jangka masa

yang panjang akan memberikan kesan positif terhadap bekalan tenaga kerja,

peningkatan produktiviti dan perluasan pasaran. Di samping itu, jumlah

penduduk yang besar akan menyumbang ke arah kekuatan politik dan

keselamatan negara. Dasar Kependudukan menitikberatkan keselarasan antara

kadar pertumbuhan penduduk dengan kadar pembangunan sosioekonomi

negara khususnya yang berkaitan dengan kemudahan pendidikan, perumahan,

kesihatan dan peluang pekerjaan. Oleh sebab itu, segala program pembangunan

negara didasarkan pada unjuran jumlah penduduk untuk memastikan

pertambahan jumlah penduduk tidak mendatangkan masalah kepada negara.

Kesimpulan

Selepas 20 tahun DEB ditinggalkan, rakyat Malaysia jelas mendapat sesuatu yang

amat bermakna dan bernilai daripada dasar yang telah dilaksanakan ini. Beberapa

projek yang dilaksanakan dapat dilihat hasil kejayaannya seperti jurang ekonomi di

antara kaum dapat dikurangkan. Pelancaran dasar-dasar pembangunan ekonomi jelas

memberikan sumbangan kepada pembangunan ekonomi jangka panjang.Walaupun

dasar-dasar ini pada umumnya turut melibatkan kerajaan dan swasta tetapi hasrat

kerajaan tetap terpelihara. Sektor awam dan sektor swasta saling memahami dan

kerjasama terjalin erat. Kefahaman rakyat dan kakitangan kerajaan dapat

mempengaruhi keberkesanan segala dasar yang diperkenalkan oleh kerajaan.

BIBLIOGRAFI:

1. Ahmad Ali Seman dan Warti bt Kimi .2013. Hubungan Etnik Di Malaysia. Print

Malaysia Sdn. Bhd. Wilayah Persekutuan.

2. Ahmad Fawzi Abdul Halim Ahmad . 1987. Isu-isu Perpaduan, Cabaran,

Pencapaian dan Masa Depan. Kuala Lumpur.Percetakan Season Sdn Bhd.

3. Dasar Ekonomi Baru diakses daripada www.epu.gov.my › ... › Dasar-dasar

Utama diakses pada 25 Feb 2013.

4. Institut Tadbiran Awam Negara. 1997. Dasar-Dasar Pembangunan Malaysia.

Kuala Lumpur.Percetakan Nasional Berhad.

5. Mohd Yusof Kasim. (1988). Ketidakseimbangan Wilayah: Satu Penilaian

Terhadap Dasar dan Strategi Pembangunan Wilayah dalam Tempoh Dasar

Ekonomi Baru (1970-1990). Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

6. Pengseimbangan melalui Dasar ekonomi baru di ... Diakses daripada

http://www.isis.org.my/attachments/390_MAZ_Kompass_220907.pdf pada 25

Feb 2013

7. Rancangan Malaysia Kelima. Diakses daripada

http://www3.pmo.gov.my/rancanganweb/rancangan1.nsf/18919c170aa1dfba482567320023cc

04/bc8bcacad457f4e14825674b00329232?OpenDocument pada April 20, 2023

8. Mohd Firdaus Wong bin Abdullah. (Feb 18, 2011).Diakses daripada

http://mohdfirdauswong.blogspot.com/2011/02/nota-sejarah-bab-7-tingkatan-5_18.html

pada April 20, 2023

9. Pusat Maklumat Rakyat (Nov 14, 2008). Diakses daripada Rancangan Malaysia Kedua

(RMK-2: 1971 – 1975)

http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/component/content/article/284-rancangan-

malaysia/1361-rancangan-malaysia-kedua.html pada April 20, 2023