vacature 15 oktober 2011
DESCRIPTION
Weekblad voor m/v met talentTRANSCRIPT
-
15.10
LODE VANDERMEULEN
VROEGER: PEDAGOOG
NU: IT-ONDERNEMER
SUCCESTAPES
YANN ARTHUS-BERTRAND
S WERELDS BEKENDSTE
LUCHTFOTOGRAAF
MAANDAG VAN
YVES LETERME
6 TIPS VOOR EEN GESLAAGDE CARRIREBOCHT
KIJK VERDER DAN UW EIGEN DIPLOMA OF FUNCTIETITEL
+
Vacature.
13.279 JOBS OP
VACATURE.COM
WOENSDAG 19 OKTOBER - BRUSSELS EXPO
KOM NAAR HET GROOTSTE CARRIRE-EVENT IN BELGI
001_GPV1QU_20111015_VMGCV_00.pdf; Oct 12, 2011 11:37:26
-
Voor u is onze energie eindeloos
www.careers.total.com
Energie voor je
toekomst
De toekomst
van energie
Wist je dat de wereldwijde hoofdzetel van Total Petrochemicals,
het hoofdkantoor van Total Belgium n de diensten die instaan voor
de bevoorrading van ruwe aardolie en de aansturing van de rafnaderijen
van Noord-Europa zich in Brussel bevinden? Om maar te zeggen: Belgi
is belangrijk voor Total. Wij zijn er nummer 1 voor brandstoffen en
stookolie, n een topspeler op wereldniveau in raffinage en petrochemie.
Van onze petrochemische sites in Antwerpen en Feluy heb je vast al
gehoord. Bovendien hebben we over het ganse land brandstofdepots,
regionale centra, een smeermiddelenfabriek in Ertvelde en een
productie-unit voor koelvloeistoffen in Schoten.
Wereldwijd vind je bij Total maar liefst 500 verschillende beroepen,
in meer dan 130 landen. Voor Total-talent ligt een gevarieerd
carriretraject dan ook binnen handbereik.
Goed nieuws voor onze zowat 4750 medewerkers in Belgi in IT, HR,
aankoop, juridische diensten en financin, f in R&D, productie, verkoop
en distributie. Goed nieuws ook voor hun kwaliteiten en ambities, dankzij
een uitgebreid opleidingspakket en permanente coaching.
002_GPV1QU_20111015_VMGCV_00.pdf; Oct 12, 2011 11:44:04
-
Activeren in plaats van subsidiren
Een doordeweekse maandagochtend. Ik sta te bumpe-
ren op de Brusselse ring en dood de tijd door te kijken wat
mijn vriendjes op Facebook uitspoken. Een oude school-
vriendin is onderweg naar zee. Nog even genieten van de
laatste nazomerdagen, samen met haar jongste spruit. Mijn
buurvrouw gaat eerst joggen in het bos en gaat dan heerlijk
lunchen met mama en baby. Van nog een andere vriendin
weet ik dat ze gewoon de strijk gaat doen. Maar dat zet ze
natuurlijk niet op Facebook.
Mijn vriendinnen bevinden zich in goed gezelschap. Hoe
langer hoe meer Belgen ontdekken de voordelen van ouder-
schapsverlof en tijdskrediet. 2011 is nu al een recordjaar met
bijna 190.000 uitkeringen per maand.
Maar maken onze politici wel de juiste keuze? Ondanks de
dreigende recessie kampen bedrijven met zware problemen
om hun vacatures ingevuld te krijgen. Tegelijk moet onze
overheid serieuze besparingen realiseren. In die optiek vind
ik het bijzonder vreemd dat we er dan voor kiezen om men-
sen te subsidiren om thuis te blijven.
Het klopt dat ouderschapsverlof en tijdskrediet een zegen
zijn voor onze jonge gezinnen, die worstelen met de combi-
natie arbeid en gezin. Nogal wiedes dat zij graag gebruik ma-
ken van de mogelijkheden die de overheid hen biedt. Min-
der werken en daar toch een financile compensatie voor
krijgen, je zou wel gek zijn om het niet te doen. Maar is een
dergelijk verhaal wel houdbaar? Moeten politici niet de bood-
schap brengen dat onze welvaart enkel houdbaar is als we de
consequenties van onze keuzes zelf dragen? Want meer tijd
voor je gezin is toch veel waard, en hoeft niet per se nog eens
financieel gecompenseerd te worden.
In zijn nota kiest di Rupo ervoor om ouderschapsverlof en
tijdskrediet te behouden. Diezelfde nota maakt de dien-
stencheques echter een pak duurder. Vreemd. Want de
dienstencheques activeren twee keer. Aan de ene kant geeft
het systeem van dienstencheques heel veel gezinnen meer
ademruimte. Daardoor hoeven ze geen parttimes meer te
doen om te poetsen en te strijken. Aan de andere kant krij-
gen veel laaggeschoolden de kans om te werken in het regu-
liere arbeidscircuit. Dubbele activering dus, terwijl ouder-
schapsverlof en tijdskrediet ons eerder aanmoedigen om
thuis te blijven. Iets waar onze onderhandelaars nog even
bij stil kunnen staan?
laat ons uw mening weten op
vacature.com/standpunt
Tijd voor plan B 04
foTograaf meT een missie 16
in memoriam: de gouden eu-carrire 12
aan de slag Bij de spoorwegen 20
Van zijn boek La terre vu du ciel verkocht hij 3 miljoen
exemplaren. Met zijn project 6 Milliards kreeg hij
vanuit alle hoeken van de wereld lof. Yann Arthus-
Bertrand, een fotograaf met een missie:
0Ik ben verliefd op de aarde.
Aan alle mooie liedjes komt een eind, ook aan dat van
de EU-ambtenaar. Vroeger groeiden de bomen tot in de
hemel op vlak van loon en pensioen, maar nieuwe regel-
geving dreigt daar nu een stokje voor te steken.
Sinds 2009 kan de NMBS de ervaring van werknemers
die de overstap willen maken vanuit de privsector mee
in rekening brengen. Industrieel ingenieur Jo Spreutels
(30) maakte er dankbaar gebruik van. Ik verdien
enkele honderden euros meer dan vroeger.
aBonnees van de T i jd , de morgen, gazeT van anTwerpen en HeT laaTsTe n ieuws onTvangen vacaTure auTomaT iscH B i j Hun kranT.
Stand
Punt
door Marian Kin
01
Meer tijd voor je gezin is veel waard,
en hoeft niet per se nog eens financieel
gecompenseerd te worden.
ruBrieken
isabelle claeys, stafmedewerker
onderwijsontwikkeling en communicatie
maandag van 03
salariswaTcHer 11
acTua 12
junkBox 14
duBBelcHeck 15
succesTapes 16
puBlieke opinie 19
column an olaerTs 22
vacaTure.com 22
De een was vroeger pedagoog en gaat nu als it-onder-
nemer door het leven. Een ander nam maar liefst vijf
scherpe carrirebochten. Vind uzelf opnieuw uit, voor
men u ertoe dwingt. Wie zegt dat hij zijn carrire kan
voorspellen, is onnozel.
Kijk verder in dit nummer
voor boeiende uitdagingen bij:
Gemeente Stabroek, Stad Gent,
OCMW Edegem, A.Z. Klina,
Universitair Ziekenhuis Gent,
Waterwegen En Zeekanaal,
Gemeentelijk Havenbedrijf
Antwerpen, Filou & Friends,
Rode Kruis-Vlaanderen, Telenet,
Antwerpse Waterwerken, DEME,
Guylian, Instron s.a.s., SD Worx,
Kadine Essentiel, Punch Powertrain,
VAB Fleet Services, Van Laere
Algemene Aannemingen, ...
COVERFOtO
SOFIEVAN
HOOF
VMG-20111015_01_INHOUD.indd 1 13/10/11 18:00
001_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:18:52
-
2VACATURE
15 OKTOBER 2011
Ontdek
in het midden van
dit magazine welke
ondernemingen
wachten op
uw talent!
Laatste dagen om u in te schrijven voor de 10de editie van
Vacature Talentum
Carrirestad voor uw talent
Wilt u kunnen solliciteren bij tal van topbedrijven, goed voor duizenden jobs? Wilt
u uw talent en imago bijschaven met de hulp van de grootste experts van Belgi?
Of wilt u simpelweg de nieuwste business & lifestyle trends checken? Dat kan
allemaal op 1 plek en op 1 dag. Ontdek nieuwe kansen en wie weet uw
nieuwe toekomst op Vacature Talentum te Brussels Expo op woensdag 19 oktober.
Schrijf u snel in en geniet van een supersnelle doorgang plus een exclusief
beursboek, waarin u een mooi overzicht krijgt van alles wat Vacature Talentum
voor u en uw Talent kan betekenen!
Schrijf u gratis in op www.vacaturetalentum.be!
Woensdag 19 oktober - Brussels Expo
002_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 14, 2011 00:35:45
-
00
Maandag van
Yves Leterme,
ontslagnemend premier
Ik vertrek van mijn ambtswoning in de
Lambertmontlaan naar deVRT. Ik heb amper twee uur
geslapen; pas rond 4.30 uur lag ik na een hele nacht
vergaderen over Dexia in bed. Het eerste interview
van de dag is met Gilles de Coster voor De ochtend
op Radio 1. Een half uur later word ik verwacht in het
ochtendprogramma van Tomas De Soete op Studio
Brussel.
Ik ben terug in mijn ambtswoning en heb
met de Vlaamse minister-president Kris Peeters
een teleconferentie over de redding van Dexia. Een
kwartier later heb ik een vergadering over Dexia met
de mensen van de Gemeentelijke Holding.
Ik kom aan op het CD&V-hoofdkwartier aan
de Wetstraat 89 voor het wekelijkse partijbestuur.
De voornaamste onderwerpen zijn - zoals te ver-
wachten was - Dexia en de lopende onderhandelin-
gen voor een nieuwe federale regering.
Mijn chauffeur zet me af op het paleis voor
mijn wekelijkse audintie bij de koning.
Ik lunch samen met een twintigtal belang-
rijke Belgische ondernemers. Soms komen we infor-
meel samen om tussen het eten door te overleggen
over de sociaal-economische situatie van het land.
Ik keer terug naar mijn ambtswoning in de
Lambertmontlaan voor televisie-interviews met Ka-
naal Z en de Amerikaanse zakenzender CNBC. Een
kwartier later word ik genterviewd door De Standaard.
Ik schuif aan voor een vergadering met de
Antwerpse gouverneur Cathy Berx, Justitieminister
Stefaan De Clerck, minister van Financin Didier
Reynders en mensen van de diamantsector. Op de
agenda staat de bespreking van het Strategisch Plan
Diamant 2020.
Na een interview met een journalist van Het
Laatste Nieuws rij ik naar de Heizel waar ik verwacht
word voor de uitreiking van lEntreprise de lAnne,
de Franstalige tegenhanger van De onderneming
van het Jaar. De winnaar is het engineeringbedrijf
Hamon uit Mont-Saint-Guibert in Waals-Brabant.
Rond zeven uur verlaat ik de zaal. Ik ben doodmoe.
Mijn chauffeur rijdt de autosnelweg op, richting Ie-
per. De hele weg naar huis vecht ik tegen de slaap.
Rond half negen ben ik thuis. Niet zoveel la-
ter ga ik slapen. Hoog tijd om een beetje slaap in te
halen. Jan Stevens
Na een lange nachtelijke marathonvergadering om Dexia te redden, stond ontslagnemend premier Yves Leterme na een paar uurtjes slaap
maandag alweer vroeg op om de pers te woord te staan.
foto
didierlebrun
iphotonew
s
03
Het cv van Yves Leterme
vacature.com/yves
VMG-20111015_03_MAANDAG VAN.indd 3 13/10/11 17:53
003_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:19:03
-
Wil/angst x ken nis = potentieel
Sommigen worden ertoe gedwongen,
anderen nemen zelf het heft resoluut in han-
den. Vroeg of laat moet iedereen zichzelf
opnieuw uitvinden. Of u mist de boot. Vier
carrireswitchers vertellen hun verhaal.
De kans dat u uw bedrijf overleeft, is heel groot.
Een gemiddeld bedrijf in Belgi bestaat tien tot
twintig jaar. U leeft zon tachtig jaar. Daarom is
het echt niet abnormaal dat u tijdens uw loop-
baan gedwongen wordt een andere baan te
zoeken omdat uw werkgever verkocht is, failliet
ging of er gewoon mee ophield. Velen zoeken
die nieuwe baan in het verlengde van hun vori-
ge job. Anderen draaien de knop radicaal om en
beginnen zelf met iets compleet anders. Deze
groep is groter dan u misschien denkt.
Dat klopt, vertelt Marie-Noelle van Hoore-
beke, consulent bij het outplacementbureau
Galile. We voelen ook het effect van de crisis.
Meer en meer veertigers en vijftigers kloppen
bij ons aan om hun professionele leven een
andere richting te geven. Ze zoeken vooral een
zinnige job met een maatschappelijk nut. Hun
vroegere werkomgeving werd hen te brutaal, te
stresserend en te veel gericht op snelle resulta-
ten. Toch hadden deze werknemers hun priv-
leven meestal naar het tweede plan verschoven
tot er iets gebeurde: een fusie of de komst van
een andere directeur.
Zon carrireswitch is niet iedereen gegeven.
Marie-Noelle van Hoorebeke: Wie iets heel
anders wil beginnen, moet daar niet alleen over
dromen. Allereerst moet u de tijd nemen om tot
rust te komen en na te denken. U moet ook echt
geloven in het nieuwe project: u moet uw nieu-
we droom als het ware uitstralen. De vragen
over de competenties en de beschikbare mid-
delen volgen later, maar zijn al even belangrijk.
Erik Verreet, Benot July
Hoe maakt u van
uw loopbaanswitcH
een succes?
>>
Professor Ans De Vos (Antwerp Management
School), Tanja Verheyen (VUB), mede-auteur van
het nieuwe boek Remotie, Een stap terug is een
stap vooruit en Boerenbond-voorzitter
Piet Vanthemsche, ervaringsdeskundige, formule-
ren enkele essentile adviezen:
Een ontslag of een demotie is een
zware klap. Het duurt even voor
u daarvan bekomen bent. U staat
aan het begin van een verande-
ringsproces. Daar moet u de tijd
voor nemen. Uw eerste doel is uit
de tunnel te geraken. Vergelijk
het met een ernstig rouwproces,
aldus Tanja Verheyen. Zeker bij
een gedwongen degradatie is
de werknemer daarna niet meer
dezelfde. Hij verandert soms zelfs
van persoonlijkheid.
Om succesvol uit dat gat te kruipen zit er niets anders op
dan aan zelfreflectie te doen. Ans De Vos: Velen blijven
kleven aan hun oude baan. Een informaticus die het pro-
grammeren beu is, zal sowieso aangesproken worden op
zijn it-kennis. Om echt te veranderen, moet u verder kijken
dan uw diploma of uw functietitels. Zoek dieper: welke
capaciteiten en karaktertrekken maken u bijvoorbeeld tot
een goed leraar Frans? Voelt u de leerlingen perfect aan?
Kan u boeiende verhalen vertellen? Hanteert u vlot de
nieuwe media? Dat zijn drie verschillende competenties
die overdraagbaar zijn naar een andere baan. Tracht uw
competenties op te lijsten. Stilstaan bij uzelf en de vragen
stellen wat wil ik echt en wat kan ik aan, vormen de
sleutel tot het succes van uw verandering.
Neem uw tijd
(zeker als u
ontslagen of
gedegradeerd bent)
Neem afstand van
uw oude job
1 2
COVERSTORY
Hoe u uzelf kan heruitvinden
Vroeger: pedagoog
Nu: it-ondernemer
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 4 13/10/11 17:50
004_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:19:20
-
5n nis = potentieel
Als u een heel andere
richting kiest, botst u
meestal op sterke reacties
in uw omgeving. Men zal
u verwijten niet te weten
wat u wil. De anderen
hebben niet het recht u
te dicteren wat u wel of
niet kan doen. Ga 100
procent voor uw eigen
ding, raadt professor De
Vos aan.
Tanja Verheyen: Zet een geloofwaar-
dig portret van uzelf neer (in cv, brief
en sollicitatiegesprek): wees bewust
van wat u waard bent, want eigen lof
stinkt nu eens niet. En zoek gericht.
Ans De Vos: Een rekruteringsspecialist
zoekt vooral competenties bij de sollici-
tanten. Wie uit een heel andere sector
komt solliciteren, moet meer inspan-
ning leveren om ver te geraken. Maar
die handicap kan gecompenseerd
worden door een grondige voorbe-
reiding en uw passie. Laat vooral uw
enthousiasme doorschemeren.
Piet Van Themsche: Blijf altijd uzelf. Het
slechtste wat u kan doen is een rol begin-
nen spelen. Ieder heeft zijn eigen stijl en
een eigen karakter. Hou u daaraan. Wees
ook niet bang.
Deze elegante formule komt van de filosoof
Ludwig Wittgenstein: Wil/Angst X Kennis
= Bereik (of Potentieel). Uw wil, gedeeld
door uw angst, vermenigvuldigd met uw
kennis, is gelijk aan uw bereik (of uw
potentieel). Iedereen is wel eens angstig.
Maar als uw wil die angst overwint, heeft
u een groot bereik. Wie zijn stress of angst
laat overheersen, remt zijn potentieel af.
Om uw competenties te vinden en uit te dokteren waar u
echt goed in bent, moet u dus beginnen met afstand te ne-
men van uw oude werk. Weinigen slagen daarin zonder
hulp, ontdekte Tanja Verheyen. Soms kan de partner of
een familielid een helpende hand reiken. Maar meestal
zijn die te dicht betrokken. Een collega of een vriend is al
een betere keuze, zeker als die in eenzelfde situatie is be-
land. Natuurlijk is er ook professionele hulp voorhanden.
Bij een psycholoog gaat u meestal terug in de tijd: wat liep
er mis? Een loopbaancoach daarentegen verkent mee de
toekomst. Ik hoor dat bepaalde outplacementbureaus direct
uw professioneel profiel uittekenen en u dan een reeks va-
catures toesturen. Zij slaan het stadium van de zelfreflectie
over. Op die manier loopt het verkeerd.
Stippel
zelf uw
weg uit
Leer uzelf
verkopen
Blijf uzelf en
wees niet bang
Spreek uw vrienden
en kennissen aan
3 4 5 6
. . .
Vroeger: veearts, ambtenaar, kabinetschef, ...
Nu: voorzitter Boerenbond
Vroeger: op hr-dienst van multinational
Nu: eigen schoonheidssalon
Vroeger: marketeer
Nu: buschauffeur
0
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 5 13/10/11 17:50
005_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:19:31
-
COVERSTORY
No risk,no glory
Vroeger: veearts, ambtenaar,
kabinetschef, consultant en hoofd
van Federaal Voedselagentschap
Nu: voorzitter Boerenbond
Van veearts over ambtenaar, kabinetschef,
consultant en hoofd van het Voedselagent-
schap tot voorzitter van de Boerenbond. Piet
Vanthemsche heeft zichzelf in zijn loopbaan
al vijfmaal opnieuw uitgevonden. Ik laat
geen kansen liggen.
Piet Vanthemsche stuurde enkele jaren geleden zijn
familie kerstkaartjes met de lijfspreuk No guts, no
glory van de Amerikaanse generaal George Patton.
Hij verwees naar zijn zoveelste loopbaansprong: Als
u verandert van job moet u zich altijd opnieuw uit-
vinden. Wie denkt dat dit vanzelf gaat, is gedoemd
om te mislukken.
Eerst was ik veearts in Tielt. Ik verzorgde dieren
bij de boeren, steekt Piet Vanthemsche van wal. Na
vijf jaar veeartsenpraktijk wou zijn vrouw Patsy een
echte job: Toen bleef de vrouw van een man met
een vrij beroep thuis om de telefoon op te nemen.
Na enkele gesprekken hebben we beslist dat ik naar
de ambtenarij zou overstappen. Met een maandsa-
laris van 50.000 frank was dat een financile ader-
lating. Gelukkig werd Patsy op dat moment ver-
pleegster in het UZGent. De volgende jaren kreeg
het koppel drie kinderen.
In 1986 begon ik op het ministerie van Landbouw.
Het was een gigantische cultuurschok. Een minis-
terie zit vol regels en procedures. Je moet in dat
systeem kruipen, kijken hoe het werkt en eenmaal
je het beheerst, moet je proberen er optimaal in te
functioneren. Dan word je een deejay: je kan op het
juiste moment op het juiste knopje drukken. Iedere
keer dat ik van job veranderde, heb ik dat moeten
doen. Patsy bleef verpleegster. Ze gaf haar man de
vrijheid om zijn carrire uit te bouwen, ook al had
Piet Vanthemsche, voorzitter Boerenbond: Hoewel ik zelfzeker overkom, ben ik dat lang niet altijd. Wie zichzelf wil heruitvinden, moet zichzelf ook in vraag stellen.
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 6 13/10/11 17:51
006_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:19:50
-
7dat als gevolg dat de drie kinderen naar het inter-
naat in Aalst moesten.
Levens gekraakt voor camera
In 1997 vroeg Karel Pinxten, minister van Landbouw
en Middenstand, Piet Vanthemsche als kabinetschef:
Ik kende de politieke wereld niet. Het was weer een
ander systeem. Heel lang duurde zijn verblijf in de
Wetstraat niet. In 1999, bij de ondervragingen door
de parlementaire onderzoekscommissie rond de di-
oxinecrisis, stapte Piet Vanthemsche op: In die com-
missie zag ik hoe ze ambtenaren die zich niet weer-
Wie zegt dat hij zijn carrire kan
voorspellen, is onnozel.
Foto
soFievan
hooF
baar opstelden, afslachtten. Daar zijn voor de camera
levens gekraakt. Ik heb me heftig verzet. Ik voelde wel
aan dat ik een groot risico liep om als topambtenaar
in een hoekje weggepromoveerd te worden. Daarom
heb ik tijdens een rechtstreekse uitzending op televi-
sie mijn ontslag ingediend. Dat was ongehoord: een
inspecteur-generaal had nog nooit zelf ontslag gege-
ven. Ze kenden er zelfs de procedure niet voor.
Zo stond hij plots opnieuw op zijn eigen benen. Piet
Vanthemsche verkocht advies rond kwaliteitssystemen
en voedselveiligheid.
Als kabinetschef droeg iedereen alles aan. Nu moest
ik zelf postzegels plakken, koffie zetten en Word leren!
Ik kwam uit een beschermde omgeving met een se-
cretaresse die mijn teksten verzorgde. Ik had nog nooit
met een computer gewerkt. Heel boeiend, zeker als je
s avonds een tekst van veertig bladzijden verliest die s
morgens moet opgeleverd worden. Ik ben om midder-
nacht opnieuw begonnen. Ik had nu een bedrijfje te
runnen. Ik heb zelfs de Vlaamse regering geadviseerd
over de regionalisering van de landbouw in 2001. Mijn
vrouw vond het een waanzinnig risico. Onze drie kin-
deren waren toen tussen vijftien en achttien, maar het
zaakje draaide en na drie jaar waren we met drie part-
ners.
Wantrouwige boeren
In 2002 kwam er een plaats vrij aan de top van het
Voedselagentschap. Ik stond op een tweesprong: mijn
bedrijf verder uitbouwen of de vacature aannemen?
Ik heb die uitdaging aangenomen omdat ik concrete
ideen had voor hetVoedselagentschap.Vanuit het puin
moesten we zes diensten van 1.600 ambtenaren (plus
800 zelfstandige dienstverleners) samenvoegen en een
nieuwe organisatie opbouwen. Mijn directieteam en ik
hebben van nul iets compleet nieuws gemaakt dat nu in
Europa als referentie geldt.
Vijf jaar later en twee jobs verder stond Piet Vanthem-
sche weer voor de keuze: baas worden van het Europese
Voedselagentschap of de Boerenbond. Bij de Boeren-
bond heb ik mezelf helemaal moeten heruitvinden. In
mijn vorige jobs had ik het laatste woord. Ik had de re-
putatie nogal autoritair te zijn. De Boerenbond is een le-
denbeweging; daar functioneert dat proces omgekeerd.
Daarom heb ik in 2007 negen maanden in Vlaanderen
rondgetoerd als ondervoorzitter. Als ik iets zei, werd ik
onmiddellijk tegengesproken. Ik moest in debat gaan,
leren meedenken en dan een conclusie formuleren. De
boeren waren wantrouwig, want als baas van het Voed-
selagentschap stond ik vroeger langs de andere kant.
Ik vertelde dat ik altijd mijn mening zou geven, ook als
die anders was dan die van hen. Maar dat we dan naar
een consensus zouden zoeken en dat ik die consensus
zou verdedigen. Dat vonden ze goed. Ik ben nu vier jaar
voorzitter en ik ben hun boegbeeld geworden.
Hij toont de zeven dossiers op zijn bureau: Ik hop van
het ene naar het andere dossier. Ik moet elke dag over de
meest diverse onderwerpen alles weten: ruimtelijke or-
dening, sociale zekerheid voor zelfstandigen, vegetaris-
me, Ik ben ook voorzitter van de holding van de Boe-
renbond en zetel in de raad van bestuur van KBC. Ik heb
een chauffeur. Ik lees veel in de auto en schrijf er stukjes.
Thuis probeer ik me te ontspannen. In het weekend ben
ik een andere mens, zeggen mijn gezinsleden.
Kansen grijpen
Wie zegt dat hij zijn carrire kan voorspellen, is on-
nozel. Ik laat geen kansen liggen. Zo was ik in 1994 di-
recteur van de Veterinaire Dienst en organiseerde ik de
ziektebestrijding. Dat liep goed.Toen kwam er een vaca-
ture voor directeur van het secretariaat-generaal van het
ministerie. Dat was een brede functie. Ze vonden nie-
mand.Toen heb ik hen erop gewezen dat ze het nog niet
aan mij hadden gevraagd.Maar jij bent een veearts, was
de reactie. Die functie was meestal voor landbouwinge-
nieurs. Ik heb de functie gekregen, maar moest wel op
zaterdagen de dossiers studeren om te begrijpen waar
het ministerie mee bezig was: het investeringsfonds, het
onderzoek,
Dat is de rode draad door mijn loopbaan: telkens werd
ik minder operationeel en boog ik me meer over de stra-
tegische dossiers.
Piet Vanthemsche was niet altijd zeker dat een overstap
zou lukken: No risk, no fun. Toen ik bij de Boerenbond
kwam, wist ik niet of ik dat aankon. Wie geen risicos wil
nemen, doet het beter niet. Hoewel ik zelfzeker over-
kom, ben ik dat lang niet altijd.Wie zichzelf weer wil uit-
vinden, moet zichzelf ook in vraag stellen.
Hij is nu vier jaar voorzitter. Een voorzitter van de Boe-
renbond krijgt een termijn van vijf jaar die eenmaal kan
verlengd worden. En daarna? Dat zullen we wel zien.
Plannen doe ik niet. Erik Verreet
0
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 7 13/10/11 17:51
007_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:20:06
-
Ik wil niet op automatische
piloot draaien
Vroeger: pedagoog
Nu: it-ondernemer
Lode Vandermeulen volgde zijn hart en nam
twee drastische carrirebochten. Ontdek hoe
een pedagoog het helemaal gemaakt heeft in de
informaticawereld.
Toen LodeVandermeulen in 1983 met zijn vrienden van
de punkband Aroma di Amore in het opvanghuis t Sas
in Betekom optrad, vroeg baas Piet Van Thuyne hem of
hij daar niet wou beginnen.Mijn burgerdienst was juist
afgelopen en mijn diploma pedagogie deed er eigenlijk
niet toe. Piet zag dat ik het goed kon vinden met de gas-
ten. In t Sas kregen een tiental jongeren tussen 15 en
30 jaar die tussen de mazen van de klassieke jeugdop-
vang vielen, tijdelijk onderdak. De meeste jongeren
kwamen uit stukgeslagen gezinnen, waren thuis weg-
gelopen of misbruikt. In t Sas leerden ze weer regelma-
tig naar school of naar het werk gaan om later op eigen
benen te kunnen staan. Wij, de begeleiders, bleven van
maandag- tot zaterdagochtend 24 op 24 uur in t Sas om
daarna een week te bekomen. Omdat je daar een hele
week met de gasten samen zat, ontstond er een nauwe
band. Zo werden ze heel open en konden wij als opvoe-
ders hen beter bijsturen. Sommigen kregen we op het
rechte pad.
Lode Vandermeulen (53) was in 1982 afgestudeerd aan
de KULeuven in de Pedagogische Wetenschappen,
richting Volwassenvorming. Ik begon aan die studies
omdat de vakken me interessant leken: psychologie, fi-
losofie, sociologie. Maar hij had de negatieve kant van
de job duidelijk onderschat.Jongeren die na zes maan-
den ontslagen werden, geraakten weer in de knoei en
belden bij me thuis aan. Ik kon hen niet wandelen stu-
ren met trek uw plan. Daarvoor kende ik hen te goed.
Na drie jaar was ik dan ook heel de tijd aan het werk, ook
in mijn vrije tijd. Dat werd me te veel. Om op adem te
komen trok hij maanden door Afrika, waar hij Joanna,
een Australische met een job in Londen, leerde kennen.
Terug in Belgi wekte hij nog een jaar bij t Sas:Ik begon
op automatische piloot te draaien. Dat is niet de bedoe-
ling. Toen besliste ik dat ik iets anders wilde doen.
Naar Londen
Zijn broer Johannes had hem een Apple Macintosh Plus
gegeven. Vroeger moest ik niets hebben van pcs. Maar
die Mac was helemaal anders: ik kon direct met Page-
maker wat teksten en advertenties zetten, zonder enige
formele opleiding. Het was een verademing om in mijn
vrije week iets nuttigs te leren.
Intussen was zijn relatie met de Australische vriendin
zo stevig dat hij naar Londen trok. Omdat zij bij de BBC
World Service werkte en in Londen een appartement
huurde, had hij al een verblijf. Ik was zinnens een
tijdje Londen te verkennen. Het was een zuivere gok. De
VDAB laat toe dat een Belgische werkloze zes maanden
naar het buitenland trekt om werk te zoeken, terwijl zijn
uitkering doorloopt. Na drie weken had ik al een job.
Ik had namelijk mijn cv met mijn Mac-ervaring in drie
Apple-winkels gelegd. Bleek dat Belgi toen een voor-
sprong had in het gebruik van Macs in design en re-
clame. In het land van de blinden is eenoog koning. Vijf
dagen later kreeg ik een aanbod. Ik scoorde toen vooral
met QuarkXPress. Daar heb ik zelfs les over gegeven in
grote bureaus.
Uiteindelijk werkte Lode Vandermeulen tien jaar in de
Londense reclamewereld bij grote bureaus als Landor
Associates en later bij Imagination. Eerst was hij desk-
top publisher. Daarna werd mijn job iets technischer.
Ik wist hoe een Mac in elkaar stak en hielp collegas bij
problemen. Ik heb dat zelf geleerd door er dagelijks mee
te werken. Cursussen heb ik nooit gevolgd. Bij Landor
heb ik een Europees netwerk genstalleerd. Ik kreeg er
de titel hoofd van de it.
IBM ontwijken
Na tien jaar liep de relatie met de Australische op de klip-
pen. Op bezoek in Belgi ontmoet hij zijn toekomstige
vrouw. Hij besluit naar Belgi terug te keren. Ik volgde
weer een vrouw. Thats the story of my life. We wilden
onze kinderen grootbrengen in een goede omgeving.
Terug in Belgi kiest hij voor de informaticawereld.
Na zes maanden Innet, - Ik bouwde er websites maar
dat paste niet in de bedrijfscultuur - tekent hij bij het
Cimad van Rob Heyvaert en Hilaire Saenen. Ik heb
Heyvaert overtuigd om een nieuwe media-afdeling
op te starten. Toen IBM na twee jaar Cimad opkocht,
vreesde ik voor mijn bewegingsvrijheid. Ik dacht dat het
tijd werd om een gok te wagen. Lode Vandermeulen
schudde de laatste twijfels van zich af en startte in 1998
de websitebouwer Evisor, samen met Jan Teblick en en-
kele oud-collegas van Cimad. Hij was mede-eigenaar
en nam de verkoop voor zijn rekening. Dit was een se-
rieuze carrireswitch, maar vergeet niet dat ik bij mijn
vorige werkgevers keer op keer een afdeling had geleid
en die succesvol had uitgebouwd.
Het eerste jaar groeide Evisor van vijf naar dertig man.
Het tweede jaar waren we al met negentig. Het was in
volle dotcom-boom en iedereen had dollartekens in de
ogen. Met een beetje expertise werd je direct succes-
vol. We ontwierpen de waanzinnigste websites. In 2000
verkochten we Evisor aan PricewaterhouseCoopers.
Maar wanneer in 2002 PwC zijn consultancy-afdeling
verkocht aan IBM, zat ik vier jaar na datum terug bij
IBM! Hij trok zijn conclusie en ging weer op zoek. Lode
schakelde zijn netwerk van risicokapitalisten in en pre-
senteerde zich als mogelijk salesdirecteur bij jonge star-
ters.Via het Leuvense Capricorn belandde hij in 2003 bij
Amplexor dat toen twee jaar oud was. Amplexor, zeven
jaar geleden met amper tien man, telt er vandaag al
tachtig. Het Leuvense bedrijf bouwt grote ECM-pro-
jecten (Entreprise Content Management): websites,
intranetten en systemen voor documentbeheer. Het
heeft klanten als de Federale overheid , Agfa, Puratos,
Dexia, KBC, ... Samen met enkele managers heeft Lode
Vandermeulen een deel van het kapitaal in handen: Ik
ben hier nu zeven jaar. Dit is veruit mijn langstdurende
job. De voorbije maanden hebben we vijftien nieuwe
medewerkers gentegreerd.
Tijd voor familie
Lode had nog geen seconde spijt van zijn studies pe-
dagogie. Ik heb daar geleerd efficint te vergaderen, in
groep te werken en te luisteren. Te veel technici verge-
ten te vragen wat de klant eigenlijk wil. Vandermeulen
betwijfelt of zijn carrire nog een grote bocht zal nemen.
Mijn familie en kinderen zijn heel belangrijk voor mij.
Ik maak er nu tijd voor: ik werk vier vijfde. Toen mijn
vrouw zes jaar geleden bij een ongeval overleed, heb ik
dat beslist. Hij is intussen hertrouwd met Chris die ook
een dochter heeft. Samen hebben ze een bed & break-
fast geopend. Dat is een goed antidotum tegen moge-
lijke verveling. In het weekend geef ik de gasten advies
over wandel- en fietstochtjes. Erik Verreet
COVERSTORY
Lode Vandermeulen, it-ondernemer bij Amplexor:
Toen mijn vrouw zes jaar geleden bij een ongeval overleed, heb ik beslist om 4/5de te gaan werken.
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 8 13/10/11 17:51
008_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:20:21
-
9Foto
soFievan
hooF
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 9 13/10/11 17:52
009_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:20:37
-
Mijn poppen
herinnerden me
aan mijn
meisjesdroom
Vroeger: op hr-dienst van multinational
Nu: eigen schoonheidssalon
De route nationale in Hannuit
is niet meteen een toeristische
attractie, maar als Marinette
Bonfond (41) de deur van haar
schoonheidsinstituut opent,
smelt u voor haar innemende
glimlach. Ze verwelkomt haar klanten in een mysterieuze
oase van exotische geuren.
Niets aan de oprichtster van Au-Del des Yeux doet ver-
moeden dat ze tien jaar op de hr-dienst van een multinatio-
nal heeft gewerkt. Wanneer besloot ze haar leven overhoop
te gooien? De klik kwam er na het overlijden van mijn va-
der, zegt Marinette. Op zolder vond ik mijn poppen terug,
die ik altijd opmaakte en vertroetelde. Een meisjesdroom,
die ik altijd ben blijven koesteren.
Marinette: Mijn ouders wilden dat ik ging studeren. Ik heb
eerst een kandidatuur chemie gevolgd en dan een graduaat
in de handelswetenschappen. Ik kon onmiddellijk aan de
slag waar ik stage had gelopen en ik werkte er graag, was al-
tijd goedgehumeurd en had toffe collegas.Toch had ik nooit
het gevoel dat ik mij ten volle kon geven.
Haar vrienden en haar man waren op de hoogte van haar
geheime droom maar waren tegelijkertijd stomverbaasd
toen ze in oktober 2000 aankondigde om de stap te wa-
gen: een eigen schoonheidsinstituut oprichten en op
hetzelfde moment een opleiding volgen voor massages
en schoonheidsverzorgingen in Namen. Ze vonden het
een gewaagde zet. Een comfortabele job opgeven om het
ongekende tegemoet te gaan. De zaak was een voltijdse
job. Mijn studies, examens, het gezinsleven en mijn vijf
kinderen moest ik allemaal zien te combineren. Dat het
me allemaal gelukt is, heb ik aan hen te danken.
Marinette wilde echt haar eigen concept uit de grond stam-
pen. Mijn klanten komen vaak samen met hun partner of
kinderen. Ik brouw voor elke klant de perfecte formule in
mijn grote toverketel met mijn producten, verzorgingen en
mijn kwalificaties.
Benot July
Aan het stuur ben ik opnieuw
nuttig en gelukkig
Vroeger: marketeer INu: buschauffeur bij De Lijn
Ik heb niet het klassieke parcours van een buschauf-
feur afgelegd, zegt Roland Depaire (52), die sinds het
begin van dit jaar aan de slag is bij de openbareVlaamse
vervoermaatschappij De Lijn.
Roland kwam door onvoorziene omstandigheden
in zijn huidige functie terecht. Ik werd ontslagen als
audiovisual supervisor bij een mediabedrijf dat de
publiciteit van hele grote merken in portefeuille had,
verklaart de marketeer, die vroeger nog in de verkoops-
afdeling van een voedingsconcern werkte. Mijn ont-
slag kwam natuurlijk hard aan, maar uiteindelijk was ik
niet echt ongelukkig dat ik er weg moest.
Als 50-plusser kreeg Roland Depaire een outplacement-
begeleiding die door zijn ex-werkgever werd betaald.
Dankzij deze ervaring kon hij met een positief gevoel
vertrekken maar het hielp hem niet om een nieuwe job
te vinden. Mijn begeleiders bleven er maar op hame-
ren dat ik vertrouwen in mezelf moest hebben en dat
mijn leeftijd geen rol speelt. De realiteit bleek jammer
genoeg anders: werknemers staan niet te springen om
oudere mensen aan te nemen. Ze vrezen dat ze met hun
jarenlange ervaring de werking van het bedrijf zullen
verstoren. Jonge mensen zijn bang voor ouderen.
De marketingspecialist besliste uiteindelijk om te
reageren op een advertentie van De Lijn voor een
job als chauffeur. De uitvalsbasis is Ukkel, een steen-
worp van zijn voordeur. Ik heb moeten vechten
voor die job want de psychologe geloofde niet dat ik
gemotiveerd was, vertelt Roland Depaire. Ik wilde
die job echt! Niet uit berusting maar omdat het idee
om andere verantwoordelijkheden te hebben me
echt aansprak. Een voertuig van bijna 20 ton door
het verkeer loodsen, dat is niet niks.
Na een opleiding van enkele weken kon hij beginnen
aan zijn nieuwe baan die hem een aantal heel concrete
voordelen biedt. Hij heeft weliswaar een flexibel uur-
rooster maar daar staan 44 verlofdagen tegenover. Ver-
der heeft hij een brutoloon van 2.900 euro per maand
en extralegale voordelen zoals aanvullend pensioen-
sparen en een hospitalisatieverzekering. Ik verdien na-
tuurlijk minder dan vroeger, maar ik heb ook opvallend
minder stress.
Na een carrire van 32 jaar in de privsector ontdek
ik nu wat het is om in de openbare sector te werken.
Hier heeft de vakbond een grote invloed en willen
sommige mensen liefst zo weinig mogelijk werken.
Maar ik kom vooral in contact met collegas die hun
werk goed willen doen en sociaal contact belangrijk
vinden. Eigenlijk past het leven dat ik nu leid veel
beter bij wat ik echt belangrijk vind. Ik heb opnieuw
plezier in mijn job en ik heb het gevoel dat ik iets voor
de mensen beteken.
Benot July
5 redenen om van job te veranderen
vacature.com/carrireswitch
Foto
grietdekoninck
Talentum
Woensdag 19 oktober
brussels expo
kom naar het grootste carrire-event in belgi
VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 10 13/10/11 23:11
010_GPV2QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 23:14:06
-
11
SALARISWATCHER
Samen met mijn collegas bestudeer ik een enqute
die bij meer dan 70.000 ouderen werd afgenomen.
Sinds 2004 moeten gemeenten een ouderenbe-
leidsplan opstellen, met doelstellingen en acties die
senioren maximaal aan het maatschappelijk leven
laten deelnemen. Ruim 150 gemeenten en steden heb-
ben al een bevraging gedaan. Ouderen hebben speci-
fieke wensen. We hebben dus verschillende aspecten
onderzocht, zoals huisvesting en zorg. Ik buig me over
het onveiligheidsgevoel bij ouderen. Wat blijkt? Dat
ouderen op straat niet alleen bang zijn om beroofd te
worden, maar dat ze zich ook niet veilig voelen omdat
ze kunnen vallen of moeilijk het openbaar vervoer
kunnen nemen. Onveiligheid is dus een ruim begrip.
950 euro voor een retourticket
naar Burundi
Samen met mijn vriend heb ik vorig jaar een appar-
tement gekocht in Antwerpen. We hebben er 153.000
euro voor betaald, een interessant koopje, zeker als je
weet dat we nauwelijks kosten hebben moeten maken.
Voor het appartement betalen we maandelijks 950
euro. Naast onze hypotheek hebben we ook een lening
voor onze camionette van 250 euro. We zijn dol op
kamperen en hebben een voorkeur voor kleine cam-
pings zonder al te veel luxe, met proper sanitair zijn we
dik tevreden. Een staanplaats kost tussen de 10 en de
15 euro per nacht. Vorig jaar hebben we heel uitzon-
derlijk een verre reis gemaakt naar Burundi. Vooral de
vluchten waren duur: 950 euro voor een retourticket.
We hebben er het huwelijk van vrienden bijgewoond
en hebben het nabijgelegen Tanzania bezocht.
260 euro voor een kapperscursus
Ik schat dat we zeker n keer per week uit eten gaan.
Thuis eten we geen vlees, op restaurant wel. Voor een
etentje betalen we doorgaans 25 euro per persoon,
wijn inbegrepen. Onlangs hebben we een koelkast ge-
kocht van 900 euro. Mijn leukste aankoop is ongetwij-
feld een heuse kapperscursus. Ik vind het plezierig om
met mijn handen bezig te zijn en heb 260 euro betaald
voor een thuiscursus. In het pakket zitten onder meer
scharen, een dvd en een kapperspop met haar. Wie
weet behaal ik ooit een certificaat Dirk Blijweert
Meer salariswatchers op
vacature.com/salaris
3.933
Naam: Liesbeth De Donder
Leeftijd: 27
Diploma: Doctoraat Pedagogische wetenschappen
richting Agogische Wetenschappen
Burgerlijke staat: Samenwonend
Functie: Postdoctoraal onderzoeker bij VUB
Brutoloon: 3.932 euro
Extralegale voordelen: Gratis treinvervoer, laptop en
hospitalisatieverzekering
Sparen: Neen
Beleggen: Neen
Vorig jaar opslag: Geen
euro bruto als postdoctoraal onderzoeker bij VUB
11
foto
MichelW
iegandt
VMG-20111015_11_SALARISWATCHER.indd 11 13/10/11 17:48
011_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:21:02
-
Het is crisis, iedereen bespaart. Iedereen?
Ja, iedereen. Zelfs de EU-ambtenaren in Brus-
sel hangt een rigoureus spaarplan boven het
hoofd. Langer werken zonder looncompensa-
tie, een verhoging van de pensioenleeftijd,
vervroegd pensioen aan banden en minder
vakantie. De EU zit in met haar imago en wil
niet achterblijven nu iedereen de broeksriem
aanhaalt.
De EU en haar ambtenaren. Een mooie reputatie
hebben ze niet. Helaas beseffen ze dat zelf nog on-
voldoende. Twee weken geleden stuurde de Union
Syndicale, de grootste van alle ambtenarenvakbon-
den, zijn verontwaardiging de wereld in over de ge-
plande verlenging van 37,5 tot 40 uur per week.
Het bericht werd meteen gretig opgepikt door Pool-
se, Nederlandse en vooral Britse media. De toon
was overal gelijk: schandalig dat zon bevoorrechte
klasse aan de zijlijn blijft staan, terwijl iedereen een
inspanning levert in deze crisistijden. Nigel Farage
van de UK Independence Party mocht nog eens zijn
gal spuwen over de geldverslindende bureaucraten
in Brussel en het clich leek alweer bewaarheid.
Het hele verhaal ziet er licht anders uit. Eind juni
legde de Slovaakse EU-commissaris Maro efcovic,
bevoegd voor personeelszaken, een kladversie van
een besparingsplan op tafel. Tegen 2017 moeten alle
EU-instellingen (Commissie, Raad, Parlement, Hof
van Justitie n de verschillende agentschappen) het
met 5 procent minder personeel stellen. Dat cijfer
wil men halen door een rem te zetten op nieuwe
aanwervingen terwijl de babyboomers uitstromen
via pensionering.
Om het verlies aan personeel op te vangen, zullen
de overblijvende ambtenaren voortaan 40 in plaats
van 37,5 uur per week moeten werken zonder dat
ze daarvoor extra worden betaald. Van de zes dagen
vakantie om hun heimat te bezoeken, blijven er nog
twee over. De normale pensioenleeftijd wordt op-
getrokken van 63 naar 65 jaar. De leeftijd voor een
vervroegd pensioen (met vermindering van pen-
sioenrechten) gaat omhoog van 55 naar 58 jaar. En
iedereen betaalt een speciale bijdrage van 5,5 pro-
cent op het belastbaar basisloon. Alle maatregelen
samen moeten een besparing van 1 miljard euro
opleveren tegen 2020.
Hete adem van publieke opinie
Met dit - volgens de Commissie ambitieuze - voor-
stel probeert ze wind uit de zeilen te nemen van de
lidstaten en het Europees Parlement. Onder druk
van de publieke opinie sturen die aan op forse be-
sparingen in de Europese administratie. Op nati-
onaal niveau nemen de regeringen harde maatre-
gelen. Daarom moeten ook wij tonen dat we een
inspanning leveren, verklaart Anthony Garvili,
woordvoerder van Commissaris Maro efcovic.
Sinds 15 september onderhandelen de Commissie
en de vakbonden over de maatregelen. Het gaat
nog niet om een formeel voorstel, zegt Garvili.
De dag dat een EU-job zijn glans verloor
ACTUA
VMG-20111015_12_ACTUA.indd 12 13/10/11 17:47
012_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:21:30
-
zijn glans verloor
. . .
Tegen eind dit jaar hopen we klaar te zijn met de
onderhandelingen en dan kan de Commissie het in
een vaste vorm gieten. Dat voorstel moet naar de
Raad en het Parlement. Het kan dus nog even duren.
Wat er aan het einde van de rit overblijft van de lijst
met maatregelen, is volgens Garvili puur giswerk.
We kunnen alleen vermoeden dat de gesprekken
met de lidstaten niet eenvoudig zullen zijn. Zij willen
zo veel mogelijk besparingen binnenhalen.
De vakbonden houden zich voorlopig gedeisd. Ook
zij voelen de druk van de publieke opinie. Na de on-
gelukkige uitval van de Union Syndicale waagt geen
enkele afgevaardigde zich aan een uitspraak over
het spaarplan. Het is te vroeg om te communiceren,
luidt het. Nu boude meningen verkondigen, zou de
resultaten van de onderhandelingen kunnen ben-
vloeden. Het zou ook gefundenes fressen zijn voor
eurosceptici la Farage. En we worden al zo vaak
verkeerd begrepen, zucht een vakbondsman die lie-
ver anoniem blijft.
Dat het effect van de besparingen aan dit tempo wel
erg lang op zich zal laten wachten, wijst Anthony
Garvili van de hand. Ingrepen in het personeelsbe-
leid werpen nu eenmaal pas resultaten af na verloop
van tijd. Het voordeel is dat de besparingen ook toe-
nemen met het verstrijken van de tijd.
De woordvoerder verwijst naar het ingrijpende be-
sparingsplan uit 2004 dat tot vandaag 3 miljard euro
heeft opgeleverd en tegen 2020 nog eens voor 5 mil-
jard aan besparingen moet zorgen. Anders dan de
lidstaten hebben wij niet gewacht op een crisis om
ons huis op orde te zetten, pocht Garvili.
De hervorming van het personeelsstatuut in april
2004 heeft inderdaad nieuwe bakens uitgezet voor
wie bij de EU in dienst gaat. Maar ze volledig toe-
schrijven aan grote vooruitziendheid, is bij de haren
getrokken. De Europese instellingen kregen er dat
jaar in een klap tien nieuwe leden bij. Het ambtena-
renapparaat telde 35.000 mensen, vandaag zijn dat
er 55.000. Het budget voor administratie bedroeg
toen 4,5 procent van de totale EU-begroting, van-
daag is dat 6 procent (8,46 miljard). Bovendien was
het de eerste belangrijke hervorming van het perso-
neelsstatuut sinds 1968. Vooruitziend? Nou ja. Niet
hervormen zou zelfmoord geweest zijn.
Einde van de gouden carrires
Wat de hervorming wel heeft gedaan, is definitief
komaf maken met de gouden carrires die van de
EU een van de aantrekkelijkste werkgevers ter we-
reld hadden gemaakt. Om te beginnen ging de pen-
sioenleeftijd omhoog van 60 naar 63 jaar en werd
de vervroegde uitstap opgetrokken van 50 naar 55
jaar (met een verlies van 3,5% per niet gewerkt jaar).
De loonaanpassingen die tot dan via een taai en
jaarlijks onderhandelingsproces tot stand kwamen,
gebeuren voortaan automatisch, op basis van de
levenskost in acht landen (Denemarken, Frankrijk,
Verenigd Koninkrijk, Itali, Spanje, Nederland, Bel-
gi, Luxemburg). De methode is niet helemaal onbe-
sproken. In 2009, op een moment dat een goed deel
Lagere instaplonen voor nieuwkomers, meer tijdelijke contracten, minder vakantie: de job van EU-ambtenaar is niet meer wat hij ooit geweest is.
foto
christophELicoppEiphotonEw
s
12
VMG-20111015_12_ACTUA.indd 13 13/10/11 17:47
013_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:21:41
-
Iedere sector heeft zijn eigen professionele besognes. Ook de
chrysantenteelt. In de aanloop naar Allerheiligen hebben de Ne-
derlandse chrysantentelers gestemd voor een chrysant nieuwe stijl.
Driekwart van de bloemenkwekers gaat voortaan voor een plant
met een steel van 72 cm die voor 15 cm is ontbladerd. Niemand
weet waarom. Daarom is het jargon. +++ Koren op de molen
van de 55-plusser: jongere werknemers blijven twee keer zo snel
thuis als ze zich niet goed voelen. Zo is gebleken uit een onderzoek
van Multibionta, een multinational die in vitaminetabletten grossiert.
Het bedrijf heeft weliswaar 3.000 Britten ondervraagd, maar als
marketingmanagers zich met onderzoek beginnen te bemoeien, is
waakzaamheid geboden. Voor Multibionta is het namelijk
goed nieuws om te weten dat jongere werknemers va-
ker ziek zijn. Waarschijnlijk krijgen ze niet genoeg vitamines bin-
nen. Daarom is het een opportuniteit. +++ Intussen is een aantal
jonkies met een campagne gestart. Pay your interns is de klacht.
En Pay your interns heet de website. Je vindt er een lijst terug van
bedrijven die misbruik maken van stagiairs. Dat armzalige onderne-
mingen hun stagiairs niet betalen, tot daar. Maar grote, blinkende
dozen zouden dat wl moeten doen. De Verenigde Naties bijvoor-
beeld, en de Europese Commissie en H&M, MTV en Amazon. De
stagiairs pikken het niet dat er winst wordt gemaakt op hun rug.
Ze vragen een minimumloon van 7 euro per uur. Je vraagt je af
waarom. Tenslotte is het crisis. En tenslotte blijven het stagiairs, die
doen het voor de gratis ervaring.
+++ Ook Apple staat op de
zwarte stagiairslijst. Net nu Steve
Jobs half heilig werd verklaard.
Hopelijk kan zijn biografie n
en ander nuanceren. Het boek
van William Isaacson komt pas
uit binnen een week, maar hier
en daar zijn de eerste uittreksels
al verschenen. Onder andere
over de beroemde halve rolkraag van Steve Jobs. Die
blijkt te zijn ontworpen door Issey Miyake. Wat wij nu
voorspellen, is dat de trui binnenkort zal opduiken in de winkel.
Omdat het geld zal opbrengen. En ook omdat iedereen graag een
beetje heilig wil zijn. Daarom. An Olaerts
JUNKBOX
van Europa kreunde onder de besparingen, had-
den de EU-ambtenaren recht op een loonsver-
hoging van 3,7 procent, als gevolg van de hoge
inflatie in de periode juli 2008 juni 2009. De lid-
staten tekenden bezwaar aan, maar het Hof van
Justitie verwierp dat. In het nieuwe besparings-
voorstel van de Commissie wordt de landenkorf
daarom uitgebreid met Zweden en Portugal.
Maar het is het snoeiwerk in de instaplonen voor
nieuwkomers dat ongetwijfeld zijn stempel heeft
gedrukt op de toekomstige EU-carrires. In het
oude systeem kreeg een beginnende tolk 4.580
euro (graad LA8), terwijl nieuwelingen na 1 mei
2004 zich tevreden moesten stellen met 3.578
euro (graad A5). Van de acht salaristrappen in
elke graad bleven er vijf over, telkens te bereiken
na twee jaar en een positieve evaluatie. Promotie
werd voortaan een geduldoefening.
De ambtenaren op de lagere niveaus zijn ook
verleden tijd. In plaats van de oude D-categorie
(gebruikelijk voor chauffeurs en zaalassistenten)
kwamen tijdelijke contracten zonder ambtena-
renstatuut. En de B- en C-categorie gingen op in
het AST-label, dat alle administratief personeel
overkoepelt. Tegelijk steeg in alle categorien
het aantal tijdelijke contracten, meestal jaarlijks
tot driejaarlijks hernieuwbaar voor een maxi-
mum van zes jaar. Als gevolg van de maatregelen
daalde de koopkracht van EU-ambtenaren in de
periode 2004-2010 met 4,2 procent, terwijl over-
heidsambtenaren in de lidstaten gemiddeld 1,8
procent moesten inleveren.
Aantrekkingskracht ebt weg
In dit plaatje wordt duidelijk dat de oude EU-job
veel van zijn glans heeft verloren. Intern leidt dat
tot afgunst of demotivatie bij werknemers die
zich als tweederangs behandeld voelen. Maar
naar de buitenwereld zit Europa stilaan met het
probleem dat minder pas afgestudeerden een
job bij de instellingen ambiren. Vooral jonge
Britten, Duitsers en Fransen zijn nog moeilijk
te overhalen om zich in Brussel te vestigen. Wat
tot de eigenaardige situatie leidt dat lidstaten
zowel klagen over de hoge ambtenarenlonen,
als over het feit dat er te weinig van hun land-
genoten werken voor de Commissie. Vandaar dat
EU-commissaris ef ovi heeft uitgesloten dat de
16 procent extra salaris die elke EU-ambtenaar
krijgt om het leed te verzachten dat hij ver van
huis woont, in de toekomst zal verdwijnen. Het
blijft een moeilijke evenwichtsoefening tussen
besparen en competitief blijven op de arbeids-
markt, zegt Anthony Garvili. Wouter Debroeck
Elke week remixet onze 2-minuten dj de junk in zijn
geheugen tot een fijne set van 120 onproductieve seconden
. . .
VMG-20111015_12_ACTUA.indd 14 13/10/11 18:16
014_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:22:00
-
15
DUBBELCHECK
Mijn werkdrive is even groot,
maar ik ben minder flexibel dan vroeger
Omdat ik twee functies combineer, heb ik een heel gevarieerde job: ik orga-
niseer interne trainingen rond onderwijsvernieuwing, ondersteun lectoren,
stippel mee het algemene beleid uit. Maar ik ben ook verantwoordelijk voor
de pr en de communicatie binnen de Hogeschool. De oud-studentenwerking,
de brochures en de website, beurzen bezoeken, nieuwe studenten rekruteren:
het zijn maar een paar taken uit dat pakket. Maar ik vind die afwisseling net
heel fijn, en ik hou van het sociale contact dat erbij hoort.
Het is een drukke baan, vooral omdat ik zo veel mogelijk tussen 9 en 5 wil
doen. Vroeger liep het werk vaak uit, en dat gaf me niet. Maar nu wil ik ge-
woon niet dat mijn zoontjes tot 18.30 uur in de opvang moeten blijven.
Mijn werkdrive is dezelfde gebleven, maar ik ben minder flexibel. Ook omdat
Vincent minder regelmatige uren heeft. We verdelen de taken wel correct naar
mijn gevoel, elke avond bespreken we hoe de volgende dag eruitziet en wie de
kinderen kan brengen of halen. En wat het huishouden betreft: we hebben een
poetsman die een halve dag per week bijspringt, zijn hulp is echt onmisbaar.
Sinds kort ben ik op donderdag vrij, maar eigenlijk werk ik evenveel als op een
andere werkdag. Ik doe de boodschappen, de was, de strijk. Zo kunnen we
tijdens het weekend van familie en vrienden genieten.
Ik volg bodystyling, de lessen vallen op donderdagavond en zaterdagvoor-
middag. Vincent zorgt sowieso dat hij er dan is voor de kinderen. Of ik blij ben
met zijn balans? Ja. Hij werkt heel veel, maar hij springt bij waar hij kan en hij
gunt mij ook de nodige ruimte. Zoals met het sporten: hij weet dat ik dat graag
wil doen, dus organiseert hij zich zo dat ik dat ook kan doen. Dat apprecieer
ik heel erg.
Het is een luxe dat Isabelle
een regelmatige job heeft
Ik werk op de commercile buitendienst en beheer de portefeuille variaverze-
keringen. Mijn klanten zijn nationale makelaarskantoren die particulieren en
bedrijven verzekeringen aanbieden. Ik heb een boeiende en veeleisende job,
helemaal niet 9 to 5, maar ik vind het net plezant dat ik zoveel vrijheid en zelf-
standigheid heb. Het is best hard werken om de objectieven te halen, maar ik
plan mijn werk en afspraken zelf. Het gebeurt dat ik s morgens om 6.30 uur al
moet vertrekken, maar evengoed kan ik beslissen om thuis mijn administratie
bij te werken. Dat is een ontzettend voordeel.
Ik heb veel flexibiliteit, maar het is onfair om te zeggen dat ik me altijd aanpas
aan ons gezin. Isabelle heeft nu eenmaal vastere uren, we vallen vooral op haar
werkschema terug. Maar als ze in het weekend naar een beurs moet of een late
werkvergadering heeft, dan hou ik mijn agenda vrij. Zo verdelen we de zorg
voor de kinderen, ik kan hen s morgens vaak wegbrengen. En meestal ben ik
tegen 18 uur thuis, op tijd voor het avondmaal en het bad- en bedritueel van
de jongens. Als ze slapen, werk ik vaak nog een paar uur door. En n avond
per week speel ik minivoetbal in Gent, meestal op dinsdag. Maar als dat om
organisatorische of professionele redenen niet lukt, vind ik dat geen ramp.
In huis komen de meeste taken op de schouders van Isabelle terecht.
Standaard doe ik de tuin, en in het weekend help ik wel mee in de keuken.
Tijdens de week komt koken er zelden van. Om de avondspits thuis wat te
verlichten, eten we meestal een boterham. De kinderen krijgen een volle maal-
tijd op school en in de crche. Ik besef dat het een luxe is dat zij een job met
regelmatige uren in het onderwijs heeft. Want als ze hetzelfde zou doen als ik,
zou ons gezinsleven onherroepelijk in het honderd lopen. Nathalie Van Laecke
Naam: Isabelle Claeys (33)
Functie: Stafmedewerker onderwijsontwikkeling en communicatie bij
de Hogeschool Gent
Naam: Vincent Estivenart (33)
Functie: Corporate accountmanager bij Mercator Verzekeringenzij hij
WErkurEn 32 uur/week
AVond- En WEEkEndWErk Af en toe zijn er infodagen,
vergaderingen en events buiten de kantooruren.
oVErurEn Sporadisch
Woon-WErktrAjECt We wonen in Aalter, ik heb een
vlotte verbinding naar de campus in Gent. Ik rij er 20 minuten over.
tHuISWErk Nee
MIndEr WErkEn? Nee
WErkurEn 50 uur/week
AVond- En WEEkEndWErk Hoort erbij, al probeer ik
weekendwerk te vermijden.
oVErurEn Ja
Woon-WErktrAjECt Naar ons kantoor in Brussel ben ik in de ochtend-
spits 2 uur onderweg, maar ik zie klanten in heel Belgi. De reistijd is variabel.
tHuISWErk Vier dagen per week werk ik van thuis uit.
MIndEr WErkEn? Nee
BALAnS
8,5
BALAnS
8
foto Isabel Pousset
Vincent werkt voltijds, Isabelle 80 procent. Samen hebben ze twee zonen: Lander (4) en Thomas (6 maanden)
kinderopvang: wat zijn de mogelijkheden?
vacature.com/kinderopvang
VMG-20111015_15_DUBBELCHECK.indd 15 13/10/11 17:46
015_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:22:11
-
foto
JrmeBonnetICorBIsoutlIne
VMG-20111015_16_SUCCESTAPES.indd 16 13/10/11 17:45
016_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:22:21
-
17
foto
JrmeBonnetICorBIsoutlIne
SUCCESTAPES
Hij is ecoloog, fotograaf en weldoener.
De man die de wereld fotografeerde vanuit
een helikopter. Van zijn boek La terre vu du
ciel verkocht hij wereldwijd 3 miljoen exem-
plaren. En met zijn project 6 Milliards kreeg
hij vanuit alle hoeken van de wereld lof. Yann
Arthus-Bertrand: Ik ben verliefd op de aarde.
Het leven maakt soms vreemde sprongen. Vraag dat
maar aan de 65-jarige Yann Arthus-Bertrand. Als
tiener was hij een probleemjongere die niet minder
dan veertien scholen versleet. Een ettertje die liever
scholen in brand zou gestoken hebben dan zijn leer-
stof van buiten te leren. Vandaag leent hij zijn naam
aan twaalf scholen en bewierookt hij leerkrachten.
Ach, ik zat toen slecht in mijn vel en ik was niet erg
slim. Niet vreemd, op die leeftijd. Ik kwam uit een
katholiek bourgeoisnest, ik was de oudste van tien
kinderen. Ik moest en zou rebelleren. Ik ben op mijn
zeventiende weggegaan thuis, om acteur te worden.
Mijn ouders waren tegen. Nu moedigen ouders hun
kinderen aan als ze iets artistieks willen doen, toen
was dat anders. Ik zocht vooral een gevoel van vrij-
heid. Ik heb onder meer in een film meegespeeld
met Michle Morgan (bekende Franse actrice die
tussen 1935 en 1999 actief was, nvdr): Dis-moi qui
tuer, uit 1965. Een film die al lang vergeten is, maar
ik heb wel veel zelfvertrouwen overgehouden aan
die periode. Ik heb er een belangrijke les uit getrok-
ken. Als je wil slagen, is n ding belangrijk: door-
zetten, ook al zijn er veel mensen die het niet met je
eens zijn. Maar ik heb ook brokken gemaakt in die
periode, daar ben ik me heel goed bewust van. Een
tiental jaar geleden vertelde mijn vader, die er nu 92
is, dat mijn moeder elke avond huilde in haar bed
vlak nadat ik vertrokken was. Verschrikkelijk. Ik ben
me nog gaan excuseren, maar mijn moeder maakte
er al lang geen probleem meer van, zei ze me.
Zijn filmcarrire zat op een dood spoor, maar
Arthus-Bertrand vond vrij vlug iets anders waar hij
zijn hart kon aan ophalen. Hij stichtte het dieren-
park bij het Chteau de Saint-Augustin in Chteau-
sur-Allier (Auvergne), waar hij directeur was. Ik heb
er een tiental jaar gewerkt, van mijn twintigste tot
mijn dertigste. Toen ik nog echt jong was, wou ik al
dieren redden. Mijn idool was toen Jane Goodall.
Ze zit nu in de adviesraad van mijn Fondation, iets
waar ik enorm trots op ben. Haar boek Chimpan-
sees en ik heeft me gemarkeerd. Ik heb daarna ook
Diane Fossey ontmoet. Ik wou doen wat zij doet. In
het park heb ik ontdekt waar ik tot op vandaag van
hou: de natuur. Ik woon nu vlakbij een bos waar ik
elke dag in wandel. Dat is belangrijk voor mij, bo-
men en dieren zien. Contact houden met de natuur.
Als ecologist sta ik met mijn voeten op de grond en
zit ik met mijn hoofd in de wolken.
Piloot in luchtballon
Het reservaat was nog maar een begin voor
Arthus-Bertrand. Hij trok met zijn vrouw naar het
Masai Mara Park in Kenia, om er leeuwen te gaan
bestuderen. Ik wou wetenschapper worden, op het
terrein leven met de dieren. Ik had het geluk dat je
in Frankrijk een doctoraat kan maken zonder dat je
een universitair diploma hebt. Ik heb in Kenia drie
jaar lang elke dag een familie leeuwen gevolgd. Daar
ben ik fotograaf geworden. Als je drie jaar lang met
de auto dieren volgt, het gras ruikt, de wind voelt,
dan raak je daar aan verslingerd. Ik zeg vaak dat de
leeuwen mijn fotografieleraars waren. Zij toonden
mij de schoonheid van de natuur. Een leeuw die
jaagt in het hoge gras: er bestaat niets mooiers. Ik
was nog nooit met fotografie bezig geweest, maar je
krijgt vanzelf de zin om te fotograferen. Al dacht ik
niet als fotograaf, maar als wetenschapper. En om-
dat ook het toeval soms een handje toesteekt, kreeg
hij het idee voor een volgend project zowat in de
schoot geworpen. Om zijn studies te betalen werkte
hij als piloot in een luchtballon. Op die manier heb
ik de luchtfotografie ontdekt. Ik toonde de dieren
aan de toeristen. Vanuit de lucht snap je heel goed
hoe dingen in elkaar zitten. Je hebt een uitstekend
zicht op hoe een territorium van een dier functio-
neert.
In 1981 keerde Arthus-Bertrand terug naar Frank-
rijk. Zijn doctoraat kwam er nooit, maar hij werd
wel journalist, reporter en fotograaf. Zijn specialisa-
tie: sport, natuur, dieren en luchtfotografie. In 1983
publiceerde hij het boek Leeuwen, een verslag van
zijn verblijf in Kenia. Hij versloeg daarnaast tien
keer Parijs-Dakar en richtte in 1991 Altitude op, een
agentschap voor luchtfotografie, waar vandaag een
70-tal fotografen bij aangesloten zijn. Het kantel-
punt kwam voor mij in 1992, toen ik in Le Monde
las over de milieuconferentie van Rio. Toen heb ik
het plan opgevat om een groot luchtfotografiewerk
te maken over de aarde. Het was moeilijk, ook al was
ik toen in Frankrijk al redelijk bekend. Financile
steun krijgen voor zon project was niet evident. Of
je een bekende naam bent of niet, dat maakt niet
zoveel uit. Ik heb een hypotheek op mijn huis geno-
men om het te kunnen doen. Maar ik was content.
Ik wist dat het iets belangrijks was dat mensen zou
De leeuwen waren
mijn fotografieleraars
. . .
Ik heb een hypotheek op mijn huis genomen
om la terre vu du ciel te kunnen maken.
Yann Arthus-Bertrand, s wereld bekendste luchtfotograaf
Yann Arthus-Bertrand, de man die ons de wereld toont vanuit de lucht
VMG-20111015_16_SUCCESTAPES.indd 17 13/10/11 17:45
017_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:22:34
-
aanspreken, dat het niet onopgemerkt zou voorbij-
gaan. En dat bleek te kloppen: er zouden van het
boek in 24 talen vertaald - 3 miljoen exemplaren
verkocht worden.
Spirituele revolutie
La terre vu du ciel was en is een werk van liefde. En
van overtuiging. Toen ik geboren werd, waren we
met 2 miljard. We zijn nu op weg naar 7 miljard. Dat
is fascinerend. Mijn ouders hadden enkel een huis
en een auto. Mijn vader had twee kostuums en drie
hemden. Kan je je dat voorstellen? Mijn impact op
de aarde is veel groter. En dat geldt voor iedereen in
het Westen. De gevolgen daarvan zie je: bossen ver-
dwijnen, de poolkappen smelten, de aarde warmt
op, En de verandering zal van ons moeten ko-
men. Toen ik in Borneo was, zag ik enorme ontbos-
sing voor de productie van palmolie. Ik sprak met
een ontbosser over biodiversiteit en opwarming.
Bij hem thuis, op een boot. Zijn vrouw had bijna
geen kleren aan, maar er stond wel een flatscreen.
Voor hen zijn wij het rolmodel. Wij hebben sociale
opvang, gratis onderwijs en moeten ons geen zor-
gen maken over voedsel. Dat kunnen zij zich amper
voorstellen. Toen ik met die man praatte, zei hij:
Maar wat kom jij me hier vertellen, rijke westerling
met je helikopter. En hij had gelijk. Wij moeten ver-
anderen. We hebben een spirituele revolutie nodig.
In 2005 richtte hij de GoodPlanet Stichting op, een
organisatie waarmee Arthus-Bertrand ijvert voor
een betere wereld en een ecologisch meer ver-
antwoorde omgang met de planeet. En toch blijft
Arthus-Bertrand wat terughoudend over zijn per-
soonlijke engagement. Ik ben niet de enige die met
dit thema bezig is. Er zijn veel mensen die fantas-
tisch werk leveren op het terrein, en die helemaal
niet op radio of televisie komen. Die mensen zijn
gelukkig. Engagement maakt je gelukkiger, daar
ben ik van overtuigd. Hoe meer je geeft, hoe meer je
ontvangt. Het zoeken naar geluk is essentieel in ons
leven. En helpen hoort daar bij. Die man in Borneo
kan nooit leven zoals ik, dat is uitgesloten. We zullen
dus moeten veranderen, daar moeten we ons reken-
schap van geven. Het wordt moeilijk, heel moei-
lijk, maar het moet. We kunnen allemaal iets doen.
Pessimistisch zijn telt niet. Het is onze plicht om het
op zijn minst te proberen.
Enkele jaren na de oprichting van GoodPlanet
kreeg Yann Arthus-Bertrand een idee voor een vol-
gend project, 6 Miljard. Het mooiste idee dat ik
ooit gehad heb, zegt hij. Iedereen heeft iets te zeg-
gen, iedereen kan iets leren van een ander. Altijd.
Yann Arthus-Bertrand, ecoloog en vermaard luchtfotograaf: Engagement maakt je gelukkiger,
daar ben ik van overtuigd. Hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt.
SUCCESTAPES
. . .
We zijn bij een oude dame in Madagascar geweest.
Ze was nog nooit in een stad geweest, sprak geen
Frans, had geen televisie en woonde in een klein
dorp. Op het einde vroegen we haar: Begrijpt u
waarom we dit doen?. En ze antwoordde: Ja, na-
tuurlijk. Wat ik u zeg, kan ik alleen u zeggen. Dat is
geniaal. Ze begreep dat ze uniek is. Daar draait het
om bij 6 Milliards. Arthus-Bertrand is naar eigen
zeggen niet verrast door het succes van 6 Milliards.
De rondreizende expositie werd intussen door zon
4 miljoen mensen bezocht. Essentile vragen stel-
len aan mensen over de hele wereld, het is iets wat
wel interessant materiaal most opleveren. Als je
aan mensen vraagt wat het ergste is wat hen over-
komen is, wat ze er van geleerd hebben, wat voor
hen geluk is, hoe ze staan tegenover de dood,
dan krijg je sowieso goeie antwoorden. En het leuke
is: je krijgt vaak totaal andere antwoorden. In In-
dia is het grootste geluk je dochters laten trouwen,
voor een ander volk is het water hebben, en voor
sommigen bestaat het geluk dan weer niet. We zijn
nog altijd bezig met het project. We maken nieuwe
opnames, waarin we mensen vragen voorleggen
over homofobie, over haat, over opvoeding, Wist
je dat er 75 landen zijn waar er geen homorechten
zijn? 6 Milliards is een werk dat het leven van men-
sen kan veranderen, daar ben ik zeker van. De film
houdt mensen een spiegel voor. Toch kreeg hij ook
kritiek, omdat grootbank BNP Paribas Fortis de film
sponsorde. Sommige verwijten ons dat we reclame
maken, maar wat voor reclame zou dat dan zijn?
Te onhandig voor politiek
La terre vu du ciel en 6 Milliards hangen voor mij
nauw met elkaar samen: je kan geen duurzame ver-
andering krijgen als we niet kunnen samenwonen.
Je moet van de anderen houden. Niet zoals poli-
tici, die vooral van hun kiezers houden. Poltici zijn
niet de beste vrienden van Arthus-Bertrand. Ach,
politici. We hebben de leiders die we verdienen,
meer kan je daar niet over zeggen. We moeten ons
meer door inspirerende leiders laten leiden. Po-
litici zeggen oninteressante dingen. Domme din-
gen, terwijl over de hele wereld belangrijke z aken
gebeuren: de Arabische revolutie, de opwarming,
de opkomst van Azi. Fundamentele zaken. Ik heb
zelf nooit zin gehad om politicus te worden, ik ben
te onhandig, het zit niet in mij. Intussen is hij be-
zig met een nieuwe film, iets tussen 6 Milliards en
Home in, de gratis online te bekijken film die hij in
2009 uitbracht over de gevolgen van het menselijk
handelen op de planeet. Hij is er vrij zeker van dat
het een succes zal worden. Ik denk dat veel men-
sen denken als ik en dat is net het succes van wat
ik doe. Ik ben verliefd op de aarde. En ik niet al-
leen. De schoonheid van de aarde raakt iedereen.
Dominique Soenens
VMG-20111015_16_SUCCESTAPES.indd 18 13/10/11 17:46
018_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:22:46
-
19
PUBLIEKE OPINIE
CIjfEr
Drie vierde van de ceos van de Bel20 is op die
topplaats geraakt door interne promotie in de
eigen onderneming. Dit opmerkelijke feit ont-
dekte het headhuntersbureau Odgers Berndt-
son uit een analyse van hun profielen en een
vergelijking met twintig jaar geleden. Een ge-
middelde ceo is vandaag 49 jaar, drie jaar ou-
der dan in 1991.
Die algemeen directeurs hebben ook minder
carriresprongen achter de rug: ze werkten
in hun loopbaan gemiddeld in drie bedrijven
(vroeger in vier) en in twee verschillende secto-
ceos van Bel20-bedrijven
groeiden intern door
Deze week vroegen we of u
tevreden bent over uw baas.
POLL
Doe mee aan de nieuwe poll en
surf naar vacature.com/poll
Ja, heel tevreden
18%
12%
Meestal niet
tevreden
32%
Neen, helemaal
niet tevreden
Meestal tevreden
38%
Reactie op actua van vorige week
Rechter, het jongste knelpuntberoep?
Schrijfjuristen zijn broodnodig
Ik sta volledig achter het idee om het schrijven van vonnis-
sen over te laten aan gespecialiseerde juristen. De kwaliteit
en de leesbaarheid van de vonnissen kan er alleen maar op
verbeteren. En dat is ook nodig. Maar schrijven is ook een
vak apart. Lang niet alle juristen slagen erin om een leesbare
tekst te schrijven die ook nog eens juridisch sluitend is. Ik
doe dat werk al tien jaar en vind het een specialisatie op zich.
Juridische teksten schrijven die ook nog leesbaar zijn, voor
mij is het een passie. Als de zoektocht naar schrijfjuristen be-
gint, zal ik dan ook niet aarzelen om te solliciteren.
Hilde Bottelier, via e-mail
Reactie op werk en wereld van vorige week
Een job en kind, maar geen man
Bewust alleenstaande moeders: groeiende groep
Fijn dat jullie zon artikel brengen, want ik denk dat dit inderdaad een groeiende groep
is. Ik ben alleszins ook van plan om een bewust alleenstaande moeder te worden. Alleen
zal het zeker moeilijker zijn dan met twee, maar volgens mij is het niet onmogelijk. Al heb
je wel flexibliteit en begrip nodig van je werkgever en heb je zelf ook een netwerk nodig
om op terug te vallen. Ik maak alleszins bewust deze keuze. Werk is tenslotte niet alles.
Als je een kindje wil, heb je ook je biologische klok waar je niet buiten kan. Ik hoop wel
dat er in onze maatschappij nog meer aandacht zal komen voor deze groeiende groep.
Niet iedereen leeft in een doorsnee gezin met partner en twee kinderen. Ik pleit
voor goede en betaalbare voorzieningen om de combinatie gezin en werk te vergemak-
kelijken: telewerk, kinderopvang, deeltijdse prestaties, enzovoort.
reactie via de website
3OP4
ren (vroeger in 2,5 sectoren). De overgrote meerderheid
(80%) deed ervaring op in het buitenland.
Terwijl in 1991 de meeste ceos (60%) een ingenieursdi-
ploma konden voorleggen, is dit aantal verminderd tot
een derde (31%). Vooral de economische diplomas zoals
handelsingenieur maakten een flinke inhaalbeweging.
De meerderheid heeft een tweede diploma, meestal in
managementopleidingen.
Zes van de twintig ceos zijn niet-Belgen. Vergeleken met
1991 is er nog n zekerheid: geen enkel Bel20-bedrijf
wordt geleid door een vrouw.
VMG-20111015_19_PUBL OPINIE.indd 19 13/10/11 17:44
019_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:23:12
-
De voorbije weken hebben we hier vaak dagen
geklopt van 7 uur s morgens tot 10 uur s avonds.
Hoezo niet hard werken bij de spoorwegen?
Industrieel ingenieur Jo Spreutels (30) moet er zelf
even om lachen, en maakt tegelijk resoluut komaf
met een van de hardnekkige clichs rond werken
bij het spoor.Ik heb enkele jaren bij Imec gewerkt,
toch een droom voor vele ingenieurs. Uiteindelijk
ben ik zelf op zoek gegaan naar iets anders, omdat
ik het werk daar niet voldoende uitdagend vond.
Ik ging toen zeker niet specifiek op zoek naar een
baan bij de overheid, maar de jobinhoud hier
heeft me finaal over de streep getrokken. Of beter:
mijn huidige chef heeft dat gedaan, in een gesprek
waarin hij me enthousiast de mogelijkheden en
ontplooiingskansen schetste. Kwam daar nog bij
dat ik ook financieel zeker geen stap achteruit heb
gezet: vandaag verdien ik maandelijks enkele hon-
derden euros meer dan wat ik bij Imec raapte.
Jo is vandaag ook een van de zogenaamde ambas-
sadeurs van de NMBS-groep, enthousiaste werk-
nemers die ook anderen warm moeten maken
voor een baan bij de spoorwegen. Daar hoort hier
en daar uiteraard wat promotalk bij, maar voor
technische profielen laag- n hooggeschoold
bieden de modernisering en groei van de spoor-
wegen effectief flink wat potentieel.
De uitstroom van werknemers op pensioenge-
rechtigde leeftijd zorgt er voor dat wij nu al enkele
jaren lang 1.500 nieuwe medewerkers per jaar
moeten aanwerven, stipt hr-directeur Jan De Ge-
ijselaer aan. Het merendeel daarvan zijn mensen
met een technische achtergrond, die bij ons aan de
slag kunnen als technici, treinbestuurders, ingeni-
eurs op de meest uiteenlopende diensten, noem
maar op. Elk jaar opnieuw zoveel mensen rekru-
teren is geen eenvoudige klus, al heeft dat weinig
te maken met het feit dat wij een overheidsbedrijf
zijn. We vissen gewoonweg in een vijver die al flink
leeggevist is en ondervinden daarbij concurren-
tie van zowel andere overheidsbedrijven als van
de privsector. Ik zal niet ontkennen dat wij som-
mige extralegale voordelen die in de privsector
wel ingeburgerd zijn niet kunnen bieden, maar wij
hebben als werkgever zeker geen imagoprobleem.
Integendeel, ons imago is de voorbije jaren sterk
verbeterd en daarbovenop kunnen we onze men-
sen ook een grote werkzekerheid aanbieden, wat
zeker een extra troef is. Onderschat daarnaast ook
het inhoudelijke aspect niet: als spoorwegmaat-
schappij staan wij voor enorme uitdagingen, zowel
qua groei als qua modernisering en nieuwe projec-
ten. Ook dat spreekt wel wat jongeren aan.
Hoge baremas
De dienst waar Jo vandaag aan de slag is infor-
matiemanagement - moest twee jaar terug nog
worden uitgevonden. Vandaag werken er vijftig
mensen, allen tussen 25 en 35. We beheren de
volledige informatiestroom naar de reizigers, van
de website www.railtime.be over de displays tot
de nieuwe interactieve zuilen in de stations. Dat
is een heel complex project, maar voor mij is het
een echte droom om daar als jonge ingenieur aan
mee te kunnen werken. Wie graag verantwoorde-
lijkheid opneemt, krijgt bij de NMBS-groep echt
wel die kans, zelfs op relatief jonge leeftijd, en dat is
toch niet zo evident. Daarnaast speelde het feit dat
je echt wel een mooi evenwicht kan vinden tussen
werk en privleven zeker ook een rol in mijn beslis-
sing om over te stappen. En nee, over het aantal va-
kantiedagen hoor je mij hier ook niet klagen.
Sinds 2009 kan de NMBS de nuttige ervaring van
mensen die de overstap willen maken vanuit de
privsector ook valideren bij hun aanwerving.
In bepaalde gevallen kan daarbij zelfs twaalf jaar
ervaring in de priv of als zelfstandige mee in reke-
ning worden gebracht. We bekijken dat natuurlijk
geval per geval, maar wel op basis van een strikte
regelgeving die we daarvoor ontwikkeld hebben,
vertelt Jan De Geijselaer. En dat dit geen onbe-
langrijke troef is, mag blijken uit het feit dat we
vandaag al ruim 300 medewerkers tellen die we zo
hebben kunnen binnenhalen. Ook niet onbelang-
rijk in deze: de baremas bij de spoorwegen liggen
sowieso ook al een stukje hoger dan die bij een
aantal andere overheidsdiensten.
Traditioneel zocht de NMBS-groep in het verleden
vooral mensen voor tewerkstelling in grote steden
als Antwerpen of Brussel. Paradoxaal genoeg wer-
ken er tot vandaag nochtans relatief weinig Brusse-
laars voor de spoorwegen.Dat heeft veel te maken
met de taalvereisten en de onderwijsproblematiek
hier in de hoofdstad. En ook al zoeken we vandaag
eigenlijk zowat overal mensen, toch proberen we
nu een extra inspanning te doen om Brusselaars
aan te werven. Niet enkel omdat hier nog een rela-
tief groot potentieel zit, maar al evenzeer omdat we
dan zeker zijn dat ze niet meteen een overplaatsing
naar een andere regio zullen aanvragen.
Niet vergelijken met Nederland
Uit een pas gepubliceerde VBO-studie zou intus-
sen moeten blijken dat de NMBS niet meer maar
net veel minder mensen nodig heeft. Mocht de
NMBS even productief zijn als de Nederlandse
spoorwegen, dan zouden ze evenveel reizigers en
goederen kunnen vervoeren met zomaar eventjes
7.400 medewerkers minder, concludeert hetVBO.
Dit is grote onzin, reageert woordvoerster Leen
Uyterhoeven bijzonder gepikeerd.Onze producti-
viteit heeft nog nooit zo hoog gelegen als vandaag.
Op tien jaar tijd hebben we ons aantal reizigers
met zomaar eventjes 50 procent kunnen opkrik-
ken, terwijl het personeelsbestand identiek is ge-
bleven. Nu, het VBO vergelijkt ons met landen als
Zwitserland en Nederland, maar dat slaat nergens
op. Qua reizigersvervoer is bij ons haast alles op
het pendelverkeer naar Brussel gericht, en dat is
een bijzonder dure vorm van mobiliteit, omdat we
buiten de piekuren dan eigenlijk te veel mensen en
middelen overhouden. Daar komt ook de heel spe-
cifieke Belgische ruimtelijke ordening bovenop:
iedereen woont hier overal. Dat is een heel ander
verhaal dan in een land zoals pakweg Nederland.
Filip Michiels
1.500 werknemers
regioDoSSier vlaams-brabant
Jobs in Vlaams-Brabant vindt u vanaf pagina 67
Vier weken lang houden we halt bij overheidsbedrijven in onze pro-
vincies voor dubbelinterviews. De hoofdrolspelers? Een werknemer
die van de priv naar de overheid overstapte, en een rekruteerder
die reeds zijn hele carrire gepokt en gemazeld is bij de overheid.
Met goed 38.000 medewerkers is de NMBS-groep zonder concurrentie een van de
grootste werkgevers van ons land. Geen wonder dus dat de honger naar vooral tech-
nische profielen er vandaag bijzonder groot is. En ondanks het soms weinig positieve
imago bij het grote publiek, blijken de spoorwegen bij ingenieurs of technici niet slecht
te scoren als potentile werkgever. Ook bij hen die daarvoor in de privsector aan de
slag waren.
fOtO
jONaSlaMpENS
VMG-20111015_20_REGIODOSSIER VL-B.indd 20 13/10/11 21:10
020_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 21:17:03
-
21
Hoe brengen pendelaars hun tijd op de trein door?
vacature.com/nmbs
s per jaar aanwerven
Jan De Geijselaer,
hr-directeur bij NMBS:
Wij staan voor enorme uitdagingen,
zowel qua groei als qua modernise-
ring. Dat spreekt jongeren aan.
Industrieel ingenieur
Jo Spreutels, stapte over
van Imec naar NMBS:
Vandaag verdien ik maandelijks
enkele honderden euros meer
dan wat ik bij Imec raapte.
Foto jonas lampens
VMG-20111015_20_REGIODOSSIER VL-B.indd 21 13/10/11 17:41
021_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:23:22
-
Lees het op
vacature.com/jezuieten
Wat leerden
Sven Ornelis,
Geert Hoste en
minister Q bij
de Jezueten?
Lees het op
vacature.com/jeanluc
De 6 lonen van
Jean-Luc Dehaene
VACATURE.COM
Ik zit met blote billen op de inox ribbels van het aanrecht en mijn moeder schrobt mijn knien
met een washandje. Met die andere mensen heb ik geen zaken, zegt ze. Het is een van mijn
vroegste herinneringen en een van de belangrijkste bewijsvoeringen uit mijn jeugd. Hl veel
van mijn kleine wensen werden op dezelfde manier doodgeknuppeld. Met die andere men-
sen hebben wij geen zaken. Kous af. Het kon mijn moeder niet schelen wie wat wl mocht, wl
deed en wl kreeg. Haar dochter niet en daarmee uit.
Meer dan dertig jaar later bezig ik nog altijd hetzelfde argument. Kijk niet opzij. Niet naar de
oprit van de buren. Niet naar het contract van de collegas. Niet naar de kansen van de slijmbal-
len. Niet naar de carrire van de brulboei. Kijk vooruit en loop door. Zelf. Ook als ik niet krijg
wat ik verdien. Met die andere mensen heb ik geen zaken. Ik heb het van mijn moeder. Maar
deze week dus even niet.
Het gaat over ene mijnheer Mariani. Ik dacht eerst dat hij een charmezanger was met een
Mexicaanse hoed, die zong van Lamour est une bouquette de violettes en van Maman, cest
toi, la plus belle du monde. Maar dat was verkeerd. Die troubadour heet Mariano, met een
o en niet Mariani met een i. Pierre Mariani met een i is een goede kennis van Sarkozy en te-
vens grote baas van een bank. In die hoedanigheid heeft mijnheer Mariani vorig jaar een
melodieuze premie binnengehaald van 600.000 euro. Het bracht zijn inkomsten voor 2010 op
een totaal van bijna 2 miljoen euro. Onder het moedermotto Met andere mensen hebben wij
geen zaken kan het mij niet bommen. Ten eerste heb ik vorig jaar niks te kort gehad. En ten
tweede ziet mijnheer Mariani er niet uit alsof 600.000 euro hem beterschap zullen brengen.
Tenslotte zag hij er in 2009 ook al schraal en ongelukkig uit. Bovendien gaat het niet goed op
zijn werk. De bank waarvan hij baas is, is opgerold.
En toch wil ik ineens graag een bus inleggen naar Parijs om het eens flink te gaan zeggen. Ik
roep op om rupsbanden te breien, soep te maken en boterhammen te smeren. Wie wil, kan
zich aansluiten bij het protest tegen de bonus van de ceo. Nochtans houd ik mij bij voorkeur
ver van naijver. Het is geen fijn gevoel om een ander iets niet te gunnen. Bovendien levert het
niks op. Alleen is dit geen jaloezie, maar verontwaardiging. Omdat het crisis is. Omdat mensen
zich zorgen maken. Omdat mensen hun werk verliezen. Omdat de banken ineens belasting-
geld willen. En omdat zulks niet past bij het salaris, de pensioenstorting n de bonus van mijn-
heer Mariani.
Dan mag de raad van bestuur nog zeggen dat de bezoldiging strookt met alle Europese regels.
Als er een koe op de E40 staat, blijf je toch ook geen 120 rijden. Maar voor heerschappen met
veel verantwoordelijkheid is de wet blijkbaar een kinderpark om gelijk peuters te gaan in zit-
ten. Het is de mens pijnlijk in het klein. Op sommige dagen wou ik dat er niks veranderd was,
dat ik nog altijd met mijn blote billen op het geribbelde inox kon zitten en dat mijn moeder zou
zeggen: Met die andere mensen hebben wij geen zaken.
COLUMN door An Olaerts
Ontdek ook de
jobs op vacature.com
13.279
Lees het op
vacature.com/elevator
Hoe maak ik een
goede elevator
pitch?
KLaaS verpLancKe
Kijk niet naar
de kansen van
de slijmballen.
Kijk vooruit en
loop door.
VMG-20111015_22_COLUMN.indd 22 13/10/11 17:39
022_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:23:33
-
23
VACATURE
15 OKTOBER 2011
www.jobs.hudson.com
De Cluster SUB-ALLIANCE verenigt professionals van industrile onderaannemers die hun complementariteit en sales
force willen delen, om de business en innovatie te promoten en om de uitwisseling van technologische ervaringen te
bevorderen.
Feronyl NV, lid van de cluster SUB-ALLIANCE en gelegen te Moeskroen, werd opgericht in 1950 en is voor 100% een
familiebedrijf. Door de jaren heen is het bedrijf uitgegroeid tot een belangrijke speler op de markt van het op maat spuitgieten
van kunststoffen onderdelen voor diverse sectoren. Door continu te investeren in nieuwe technologien en business partners,
is het bedrijf sterk gegroeid en vertegenwoordigt het momenteel een jaarlijkse omzet van 10 miljoen euro, gerealiseerd met
een team van 42 medewerkers. In een groeiende wereldmarkt is het voor FERONYL uiterst belangrijk te kunnen rekenen op
gemotiveerde med