vacature 25 juni 2011
DESCRIPTION
Weekblad voor m/v met talentTRANSCRIPT
-
Vacature.
voor m/v met talent
25.06
12.534 JOBS OP
VACATURE.COM
Priv
versus
onderwijs
feiten of fabels?
exclusief Hudson salarisstudie:
Uw loon steeg de Voorbije 10 jaar met 50%
DE MAAnDAg VAn
de projectleider van
het viaduct van vilvoorde
DOSSiER
Waarom 15.000 Belgen
in luxemBurg Wonen en Werken
hEET VAn DE nAAlD
uW dna Bepaalt
uW verkoperstalent
001_GPV4QU_20110625_VMGCV_00.pdf; Jun 22, 2011 14:16:10
-
Voor NIRAS is jouw talent essentieel
www.niras.be/jobs
002_GPV1QU_20110625_VMGCV_00.pdf; Jun 22, 2011 10:46:40
-
Geluksvogels
Hallo, mijn naam is Sam, ik ben 34 jaar en werk als eind-
redacteur. Zet een groep volslagen vreemden bij elkaar
en laat hen zich aan elkaar voorstellen. De kans is groot
dat bijna iedereen na het noemen van zijn naam en leef-
tijd onmiddellijk uitpakt met zijn beroep. Hoe komt het
dat we zo vergroeid zijn met ons werk? En hoe zat dat in
vroegere tijden? Op deze en andere vragen proberen we
u binnenkort een antwoord te distilleren in een zomers
filosofennummer.
Voor mensen zoals u en ik, die dagelijks in de microkos-
mos van een bedrijf wroeten, is het enorm verfrissend en
verrijkend om te lezen hoe dwarskijkers als pakweg Plato,
Sartre of Heidegger tegenover werk aankeken. Zo leerde
Aristoteles ons al in zijn meesterwerk Ethica Nicomachea
dat ambities zonder talent zoals huizen zonder fundering
zijn. Op een zeker moment dreigt instortingsgevaar. An-
ders gezegd: willen en kunnen moeten met elkaar in over-
eenstemming zijn. Tegelijk meende deze Griekse knappe
kop dat je moet streven naar het volmaakte. Wie getuige is
van zijn eigen virtuositeit kan het immers zomaar overko-
men dat hij wordt besprongen door geluk. Van dat laatste
ben ik trouwens nog altijd in blijde verwachting. Gelukkig
biedt Aristoteles ook troost: blijf niet steeds verder zoeken
naar externe doelen bij alles wat je doet. Elke handeling
heeft een intrinsiek doel. Of: een lasser vindt geluk in het
lassen an sich, zoals een dichter in het dichten op zich. Al
is het naar mijn bescheiden mening meegenomen dat je
er ook nog iets aan verdient.
Een boekje dat ik iedereen wil aanraden, is Geluksvogels
van filosoof Sebastien Valkenberg. Hij is ervan overtuigd
dat we het nog nooit zo goed hadden als nu. Wie vandaag
zijn job verliest, is geen vogel voor de kat. Je krijgt een
uitkering en kan uitkijken naar een nieuwe job of een (ge-
subsidieerde) opleiding volgen. Ik ben geneigd hem ge-
lijk te geven. Mijn grootvader, een -jawel- dorpsfilosoof,
groeide op in een tijd dat zulke verworvenheden nog niet
verworven waren. De woorden carrire of cong pay
moesten nog uitgevonden worden. Vooral in het eerste
deel van zijn leven was hij fulltime bezig met overleven.
Maar zijn levensmotto luidt, nog altijd: De zin van het
leven is er zin in hebben. En nu heb ik zin invakantie.
laat ons uw mening weten op
vacature.com/standpunt
PRIV VERSUS ONDERWIJS 04
VAN PRODUCTONTWIKKELAAR 16
TOT RATTENFLUISTERAAR
UW LOON UITGEKEERD 12
AAN DE SLAG IN ONS 20
KLEINSTE BUURLAND
Ze leven in beide kampen: de vooroordelen. Leraars heb-
ben zeen van vakantie en dan durven ze nog klagen.
Omgekeerd: in de privsector kan u veel meer verdienen.
Vacature laat beide kampen aan het woord en ltert de
fabels van de feiten.
In het Tanzaniaanse stadje Morogoro trainen de Belgen Bart
Weetjens en Christophe Cox, twee productontwikkelaars,
Afrikaanse reuzenhamsterratten in het opsporen van land-
mijnen en tuberculose. Het is onze missie om mensenlevens
te redden.
Wie de voorbije tien jaar in dezelfde functie in hetzelfde
bedrijf werkte, zag zijn loon in die periode met iets meer
dan de helft toenemen. Dat is n van de
opmerkelijke conclusies van de nieuwe salarisstudie
van
Wil u de voordelen van een internationaal centrum zonder
de nadelen van een echte grootstad? Dan moet u dringend
in de voetsporen van 15.000 Belgen treden en naar het
groothertogdom Luxemburg verkassen. Uw salaris n levens-
kwaliteit zullen er wel bij varen.
ABONNEES VAN DE T I JD , DE MORGEN, GAZET VAN ANTWERPEN EN HET LAATSTE N IEUWS ONTVANGEN VACATURE AUTOMAT ISCH B I J HUN KRANT.
Stand
Punt
door Sam De Kegel
Vacature van de week:
SALES ENGINEER
TELEVIC EDUCATION
bij TELEVIC
209
beste carrires
in dit magazine
RUBRIEKEN
MAANDAG VAN 03
GESPOT 11
JUNKBOX 14
DUBBELCHECK 15
SALARISWATCHER 19
CIJFER 23
PUBLIEKE OPINIE 23
COLUMN AN OLAERTS 26
VACATURE.COM 26 Anja De Vleeschouwer & Dirk Broodcooren
01
Ambities zonder talent zijn
zoals huizen zonder fundering.
VMG-20110625_01_INHOUD.indd 1 23/06/11 21:48
001_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:54:01
-
00
Maandag van
Peter Vanderheyden,
projectleider van het viaduct in Vilvoorde
Ik sta op. Hoewel ik een vroege vogel ben,
vandaag toch een beetje vroeger dan anders. Ik wil
om 7 uur in de werfkeet onder aan het viaduct zijn.
Onderweg merk ik dat onze informatiecampagnes
hun werk hebben gedaan. Heel wat mensen zijn
vroeger vertrokken. Mijn reisweg valt ongeveer sa-
men met het traject van de werken, zodat ik kan
controleren of de signalisatie in orde is.
De lokale wegen rond Machelen zitten vast.
Daardoor ben ik later dan verwacht op de werf.
Onze communicatieverantwoordelijke, Anton de
Coster, staat mij op te wachten. Een journalist van
de VRT-radio wil hem interviewen boven op het via-
duct. Daar geraak je alleen via een trap die door een
van de brugpijlers gaat. En alleen ik heb de sleutel.
We zijn weer in de werfkeet. De wereider
geeft een eerste update van de werken. In een eer-
ste fase frezen we de toplaag van het asfalt weg.
Ook de uitzettingsvoegen, waar het uiteindelijk al-
lemaal om te doen is, worden nu al uitgebroken. Om
9 uur bekijk ik met de aannemer of we niet alleen de
toplaag maar ook de onderlaag moeten wegfrezen.
We hebben het ook over de werken in de midden-
berm. Er ligt veel vuil en het beton blijkt hier en daar
aangetast door vocht.
Ik telefoneer en mail. Een aantal tekstkar-
ren, een belangrijk onderdeel van de signalisatie,
zouden niet goed leesbaar zijn. Het ledetectiesys-
teem moet nog beter gekalibreerd worden. En ik
bespreek met het hoofd van de brandweer wat we
doen in geval van een incident. Daarna neem ik con-
tact op met het Vlaams Verkeerscentrum om me te
informeren over de toestand op de weg. Blijkt dat
die meevalt.
De werfopzichter springt binnen en met hem
overloop ik een paar andere werven waarvoor ik ver-
antwoordelijk ben. Ik bel opnieuw met het Verkeers-
centrum om te kijken of de omleiding op de buitenring,
die sinds 14 uur van kracht is, voor niet al te veel hinder
zorgt. Maar ook de hinder blijkt mee te vallen. Rond 17
uur vergader ik met onze communicatieverantwoorde-
lijke en geef hem een laatste stand van zaken mee.
Met mijn afdelingshoofd overloop ik de
gang van zaken tot nog toe. We hebben het over de
lokale verkeershinder en we beslissen om het kruis-
punt van de Diegemstraat en de Schaarbeeklei weer
open te stellen voor verkeer.
Ik rij naar huis. Zonder al te veel proble-
men. Maar ook zonder echte ontspanning in
het vooruitzicht. Ik leef al twee maanden aan dit
ritme en werk nog tot 7 september door. Ik kan het
me niet veroorloven tussendoor even vakantie
te nemen.
Mijn laptop gaat weer open. Dit keer om
alle klachten van weggebruikers te behandelen. Dat
is niet altijd leuk, maar ook niet erg. Heel veel vra-
gen gaan over hoe je het best van punt A naar punt
B kunt rijden. In totaal beantwoord ik dertig mails.
Rond 23 uur kijk ik nog een laatste keer naar de
nieuwssites om door de berichtgeving over de wer-
ken te gaan. Alles is rustig.
Ik ga slapen. Wouter de Broeck
Als projectingenieur en hoofd van de cel Bruggenbestand van het Vlaamse Agentschap Wegen en Verkeer leidt Peter Vanderheyden de herstelling van het viaduct in Vilvoorde.
Zowel de technische kant als de cordinatie en communicatie met alle betrokken partijen vallen onder zijn bevoegdheid.
foto
sofievan
hoof
03
Mag ik te laat op kantoor komen door wegenwerken?
vacature.com/telaat
003_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 18:58:29
-
zo
v
e
e
l
t
a
l
e
n
t
Dienst Rekrutering en Selectie
Administratief Centrum Portus
Keizer Karelstraat 1, 9000 Gent
09 266 75 60
Gent gaat voluit voor gelijke kansen!
Wij selecteren kandidaten op basis
van hun kwaliteiten, ongeacht leeftijd,
geslacht, etnische afkomst, geloof,
handicap, nationaliteit, enz.
www.gent.be
Stad Gent stelt meer dan 5 000mannen en vrouwen tewerk om haar beleid te
vertalen naar een optimale dienstverlening voor alle Gentenaars. Hierbij staan
klantgerichtheid en resultaatgerichtheid centraal. Ook jij kan deel uitmaken
van dit dynamische team! Denk je graag mee of steek je liever de handen uit
de mouwen? Stad Gent heeft een grote variatie aan functies. Je kan aan de
slag in zowel technische, sociale, administratieve als leidinggevende functies,
in verschillende departementen.
www.gent.be/solliciteren
Hoe solliciteren? Solliciteren bij Stad Gent kan
spontaan of naar aanleiding van een vacature.
Je solliciteert snel en gemakkelijk via onze website
www.gent.be/solliciteren. Hier vind je ook een
overzicht van de openstaande jobs terug.
004_GPV1QU_20110625_VMGCV_00.pdf; Jun 22, 2011 12:47:39
-
coverstory
Onder
versus
priv
Feiten of fabels? 7 stellingen over...
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 4 23/06/11 20:46
004_GPV3QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:29:14
-
550
Ze hebben maandenlang vakantie, weten niet wat
stress is en klagen toch nog dat ze hard moeten
werken. Leerkrachten krijgen vaak met vooroordelen
af te rekenen. Omgekeerd leven er ook vooroorde-
len vanuit het onderwijs tegenover de privsector.
Enkele maanden geleden lanceerden we op
vacature.com een poll rond dit onderwerp: het
regende reacties. Vacature zet de voornaamste
vooroordelen op een rij en laat vanzelfsprekend ook
beide kampen aan het woord.
Onderwijs
versus
priv:
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 5 23/06/11 20:47
005_GPV3QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:29:43
-
Ruth Deloof, leerkracht Engels: Het is absoluut waar
dat we veel vakantie hebben in vergelijking met men-
sen die in de privsector werken. Maar ik hoor toch
weinig leerkrachten klagen over hun werk. Veel vakan-
tie hebben is sowieso geen reden om leraar te worden.
Ik begeleid jonge leerkrachten die net in het vak stap-
pen en het is gelukkig voor niemand een reden om
in het vak te stappen. Anders hou je het ook niet vol.
Bij de buitenwereld leeft sowieso een verkeerd beeld
van de vakantie van leerkrachten. In de vakanties
tijdens het schooljaar ben ik telkens enkele
dagen zoet met het voorbereiden van lessen,
zon anderhalve dag per week. De lange zomer-
vakantie is natuurlijk een serieus pluspunt, maar vanaf
half augustus beginnen we in het middelbaar met de
voorbereiding van het schooljaar. Nog niet meteen
voltijds, maar je moet wel beschikbaar zijn. Zon an-
derhalve week voor het schooljaar begint, werken we
VOOROORDELEN TEGENOVER
HET ONDERWIJS
Ruth Deloof, leerkracht Engels: Tja, dat is nog
zon vooroordeel. Een cht vooroordeel. Want voor
elk uur dat je les geeft, ben je ook vooraf bezig. De
werkdruk is de jongste jaren administratief ook
enorm toegenomen. Alles is meer op maat van de
leerling. Ik ben daar 100 procent voorstander van,
maar het betekent dat leerlingen extra opdrach-
ten verwachten, veel meer remediring krijgen, je
moet een digitaal scoreboek bijhouden, je krijgt
mails van leerlingen en ouders die je moet beant-
woorden, ... . Je moet ook blijven veranderen, mee-
gaan met de nieuwe technologien. En nadenken
over hoe je leerstof aanbrengt. Daar ben je voort-
durend mee bezig. En als het onderwijs gelijk is aan
veel vakantie en weinig of geen hard werk: waarom
stappen zoveel jonge mensen dan na twee drie
jaar uit het onderwijs? Omdat ze de werkdruk to-
taal verkeerd inschatten.
Het allereerste jaar dat ik les gaf, was ik ze-
ven dagen op zeven bezig. Ik zie dat ook bij de
nieuwe leerkrachten die er bij komen: die zijn mak-
kelijk tot middernacht bezig om alles rond te krij-
gen. Het voordeel is wel dat je de uren dat je geen les
geeft, zelf kan kiezen.
Eyal Benisty,business consultant: Ik herinner me dat
ik in het middelbaar effectief leerkrachten om 15 uur
of zelfs nog vroeger zag naar huis vertrekken. Ze geven
niet alleen les natuurlijk, dat is waar, maar toch. Ik geef
ook opleidingen aan klanten en als ik thuis kom, maak
ik ook nog voorbereidingen. Precies hetzelfde als bij
een leerkracht dus. Het verschil is dat ik dan al een vol-
ledige dag gewerkt heb en dat leerkrachten veel vroe-
ger thuis zijn n ook minder uren aan de slag geweest
zijn. Aan de andere kant hebben ze ook variabele uur-
roosters, wat het niet altijd makkelijk maakt. Ze zitten
soms vastgekluisterd aan een vervelend uurrooster:
dat is een praktisch ongemak.Of ze wel weten wat
hard werken is? Ik denk het wel, al valt het
nog altijd goed mee in vergelijking met heel
veel jobs in de privsector. Als je louter kijkt naar
het aantal uren dat mijn collegas en ik werken, dan zit
dat toch een stuk boven hetgeen mensen in het onder-
wijs presteren.
opnieuw voltijds. Ik kan me wel inbeelden dat veel
mensen een gezonde jaloezie hebben tegenover onze
vakanties. Als je kinderen hebt, zoals ik, komt dat na-
tuurlijk heel goed uit. De balans tussen werk en priv
is in mijn geval uitstekend. Een 9 op10 zou ik zeggen.
Eyal Benisty, business consultant: 3,5 maanden
vakantie op een jaar, dat is enorm. Mensen in de
priv kunnen daar alleen maar van dromen. Ik
kan me zelfs niet voorstellen hoe het moet
zijn om zoveel vakantie te hebben, al kun-
nen leerkrachten er zelf niets aan doen. Het
hoort bij hun job. Maar het is een serieus plus-
punt, dat is duidelijk. Het enige nadeel is dat ze niet
zelf kunnen kiezen wanneer ze op vakantie zijn. En
ze kunnen ook niet zo makkelijk n dag of meer
verlof nemen, zoals ik dat bijvoorbeeld wel kan
doen. Maar mensen uit de priv moeten daar vol-
gens mij niet jaloers op zijn: het is iets wat bij een
job in het onderwijs hoort. Er zijn ook zaken aan
hun job verbonden die ik liever niet zou hebben.
Dat sommige leerkrachten dan nog durven klagen
over hard werk? Dat is er natuurlijk over. Maar ik
vermoed dat het toch over een minderheid gaat.
Ik kan me niet inbeelden dat leerkrachten zelf niet
beseffen in wat voor een luxesituatie ze zitten als
het over vakantie gaat. Ach, je hebt overal mensen
die klagen of vinden dat ze reden hebben om te kla-
gen, niet alleen in het onderwijs.
COVERSTORY
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 6 23/06/11 20:47
006_GPV3QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:30:45
-
77
Ruth Deloof, leerkracht Engels: We weten mis-
schien niet wat commercile druk of concurrentie is,
maar geloof me: leraars kennen stress. Ik ken bijvoor-
beeld geen enkele leerkracht die geen stress heeft bij
het begin van een nieuw schooljaar. Of die geen stress
kent omdat hij een klas moet managen, nieuwe leer-
vormen uitproberen, leerdoelen moet realiseren, sta-
pels examens moet verbeteren. Ok, wij moeten geen
targets halen, zoals in de privsector vaak wel het ge-
val is. Wij hebben andere stress. Zoals ik al zei: veel
jonge leerkrachten verlaten het onderwijs na enkele
jaren omdat ze het serieus onderschat hebben. En
de vergelijking met de privsector is sowieso moeilijk
te maken. Toen ik begon, kreeg ik vaak de opmer-
king allez, je bent jong en ambitieus, waarom ga je
in het onderwijs? Ik werd daar altijd een beetje boos
om. We zijn ook ambitieus, maar dat vertaalt
zich niet in het opklimmen in een hirarchie
en bonussenstructuur. Je kan ambitie botvie-
ren in de klas en de leerlingen vooruitgang
laten maken.
Eyal Benisty, business consultant: Leerkrachten we-
ten wat stress is, maar ze ondervinden het amper twee
keer per jaar: tijdens de examenperiodes. Alle exa-
mens moeten verbeterd worden, ze moeten deadlines
halen. Ik heb elke week deadlines voor bepaalde pro-
jecten. En als ik die deadlines niet haal, moet ik over-
uren presteren. De stress is in priv hoger, dat is een
feit. Ik kom thuis en heb soms nog werk te doen. Leer-
krachten ook, maar zij hebben dan ook maar 20 uur
per week les in een fulltime. Dat is een hemelsbreed
verschil. Ik werk thuis, terwijl ik al 40 uur gewerkt heb.
Alles wordt bij ons ook gebudgetteerd op basis van x
aantal uren. Ik heb voor n speciek project bijvoor-
beeld drie uur tijd die kunnen aangerekend worden
aan de klant, en ik moet er maar voor zorgen dat het
binnen dat tijdsbestek af is. Wij moeten onze timing
ook nauwgezet bijhouden. Dat soort stress kennen ze
in het onderwijs toch veel minder. Ze moeten wel alle
materie gezien hebben binnen een semester maar
dat is het dan. Bij ons is de stress veel constan-
ter aanwezig.
FOTO
GRIETDEKONINCK
Ruth Deloof,
leerkracht Engels
0
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 7 23/06/11 20:47
007_GPV3QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:31:01
-
COVERSTORY
FOTO
GRIETDEKONINCK
Eyal Benisty,
business consultant
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 8 23/06/11 20:48
008_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:31:26
-
99
Is een loopbaan in het onderwijs op ter-
mijn saai en demotiverend? De klassieke be-
vorderingen in het onderwijs gaan niet
verder dan het rijtje technisch adviseur,
adjunct-directeur, directeur. Die vlakke loopbaan
houdt echter niet in dat een onderwijzer zijn hele
leven voor eenzelfde klas moet staan, zegt Jeroen
Janssens, woordvoerder van Vlaams onderwijs-
minister Pascal Smet. Niets weerhoudt een direc-
teur in het basisonderwijs ervan om in een zesde
leerjaar twee of drie onderwijzers te plaatsen zodat
de leerlingen zich kunnen voorbereiden op de veel-
heid aan leerkrachten in het secundair onderwijs.
Die zogenaamde functie-en taakdifferentiatie is de
voorbije jaren verder uitgebouwd. Onderwijzers
kunnen omschakelen naar de functie van zorg-
cordinator of ict-cordinator en ook sommige
secundaire scholengroepen bieden hun leerkrach-
ten die mogelijkheid. Leraars kunnen het lesgeven
ook combineren met cordinatieopdrachten, het
leiding geven aan vakwerkgroepen, mentorschap,
leerlingenbegeleiding of stagebegeleiding. Een
loopbaan in het onderwijs hoeft dus niet saai te zijn.
En toch blijkt burn-out een vaak voorkomend ver-
schijnsel bij leerkrachten. ISWLimits, een spin-off
van de K.U.Leuven, gespecialiseerd in stressbege-
leiding, voerde in opdracht van het gemeenschaps-
onderwijs een onderzoek uit naar het psychosociale
welbevinden van de leerkrachten en daaruit bleek
dat 9 procent een verhoogd risico vertoont op een
burn-out. Dat cijfer ligt iets hoger dan het gemid-
delde, maar is vergelijkbaar met de burn-outcijfers
in de onderwijssector in andere landen en ook
bij andere zogenaamde contactberoepen, zegt
Yasmin Handaja, die het onderzoek heeft geleid.
Erik Vanherck, CLB-medewerker van de afdeling
Antwerpen-Noorderkempen legt uit waarom le-
raars een kwetsbare groep zijn. Leerkrachten
hebben het gevoel dat ze er alleen voor
staan. In theorie kunnen ze terugvallen op
collegas en directie, maar echt teamwerk
kun je dat niet noemen. Uiteindelijk komt
het meestal op de schouders van de individuele
leraar terecht.
Vanherck wijst naar het uitgebreide takenpakket,
dat niet alleen de theoretische en pedagogische ken-
nis omvat en een toegenomen pak administratieve
taken, maar ook het dagelijkse werk met een klas-
groep. Leraars zijn emotioneel erg betrokken bij
hun job. Op een heel andere manier dan wie in een
privbedrijf werkt. Ze volgen de jongeren met wie
ze werken elke dag en ze hebben geregeld contact
met hun ouders. Soms loopt dat goed, soms levert
dat frustratie en zelfs agressie op. Het hoeft dan ook
niet te verwonderen dat sommigen zich persoonlijk
geraakt voelen.
Wie het gevoel heeft het even niet meer aan te kun-
nen, zit met een bijkomend probleem. Op school
is er zelden iemand aan wie de leraar zijn verhaal
kwijt kan. Er rust nog altijd een taboe op burn-
out, zegt Vanherck. Als je naar buiten komt met
het probleem, riskeer je dat mensen denken dat je
niet bekwaam bent voor de job. En dat terwijl het
vaak de meest gengageerde leerkrachten zijn die
het grootste risico lopen.
Vanherck, die het fenomeen drie jaar geleden aan-
kaartte via het vakblad Klasse en daarna met een
reeks vormingen is gestart, zegt dat vooral be-
ginnende leerkrachten erg kwetsbaar zijn.
Vanwege hun grote motivatie voelen ze
zich heel erg betrokken. Ze overschrijden
hun grenzen zonder dat ze er erg in heb-
ben. Met als gevolg dat ze het onderwijs verlaten.
Hij noemt het een fuikgevoel. Vaak weten leraars
niet dat ze tegen hun grens aan zitten. Het is dus
belangrijk dat ze weten waar die grenzen liggen.
Maar er is ook een gezamenlijke verantwoorde-
lijkheid. Zowel directie als collegas moeten dur-
ven reageren op signalen van een leerkracht die
het moeilijk heeft. Of iemand een aanspreekpunt
vindt, is vandaag nog erg afhankelijk van school tot
school. Sommige directies staan er voor open om
oplossingen te zoeken, op andere scholen blijft het
een taboe, zegt Vanherck.
Een vooroordeel, zo oordeelt Jeroen Janssens,
woordvoerder van Vlaams onderwijsminister Pascal
Smet: Sinds september 2007 kent het secundair en
volwassenenonderwijs een evaluatiesysteem, dat
sinds twee jaar ook van kracht is in het basisonder-
wijs en het deeltijds kunstonderwijs. Alle leerkrach-
ten die minstens 104 dagen zijn aangesteld (dus lan-
ger dan een zwangerschapsverlof) moeten op basis
van hun functiebeschrijving verantwoording aeg-
gen bij de onderwijsinspectie. De evaluatie gebeurt
in regel om de vier jaar. Luidt de eindconclusie
onvoldoende dan krijgen tijdelijk aange-
stelde leerkrachten meteen hun ontslag. Vast
benoemd personeel kan pas worden ontsla-
gen na twee opeenvolgende onvoldoendes
of drie tijdens de hele loopbaan. Tussen de
evaluaties moet telkens een jaar zitten, zodat de
leerkrachten de kans krijgen om zich, al dan niet
met behulp van begeleiding, te verbeteren.
Volgens Jeroen Janssens heeft dit systeem al tot ont-
slagen geleid. Tegelijk nuanceert hij: Het is niet
ontwikkeld als een sanctiesysteem, maar wel als
een coachings- en begeleidingsinstrument. De basis
daarvoor ligt in de gendividualiseerde functiebe-
schrijving, waarin specieke afspraken kunnen wor-
den opgenomen met het oog op verbetering.
0
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 9 23/06/11 21:49
009_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:51:30
-
HET LOON VAN LEERKRACHT RUTH & BUSINESS CONSULTANT EYAL
Een salaris van een leerkracht is een voorbeeld bij uit-
stek van een zogenaamd functieloon. De belangrijkste
bepalende factoren zijn het hoogst behaalde diploma,
de ancinniteit en het niveau van het onderwijs waar de
lesgever is tewerkgesteld. Elke extra graad, jaar ervaring
of vak kan voor een beetje meer loon zorgen, allemaal
netjes bepaald volgens weddeschalen. Het is een rigide
systeem. Financile stimuli, zoals bonussen of extrale-
gale voordelen zoals bedrijfswagen, laptop of gsm zijn
onbestaande.Wel hebben leraars recht op vakantiegeld,
gratis openbaar vervoer, een etsvergoeding en krijgen
ze met hun lerarenkaart een korting op museumtickets,
boeken en ander didactisch materiaal. Met 96 procent
vast loon blijft het onderwijs echter absolute koploper
onder alle sectoren. Die ijzeren loonwetten mogen dan
achterhaald lijken, ze geven de werknemer ook een stuk
houvast. Een leraar in het secundair onderwijs
weet dat hij na vijf jaar 3.176,98 euro bruto
per maand zal verdienen en tien jaar later
4.008,10 euro bruto.
De stelling dat privbedrijven royaler betalen valt dan
ook perfect te toetsen aan de hand van een voorbeeld.
Ruth Deloof, leerkracht Engels: Het onderwijs
speelt een belangrijke maatschappelijke rol: we
stomen de volgende generaties klaar. De privsec-
tor is meer gericht op winst, maar aan de andere
kant: zonder die bedrijven draait de economie ook
niet. Waar staan wij dan? Het moet gewoon niet zo
gescherp gesteld worden, vind ik. Wij verdienen
in het onderwijs ook goed onze boterham.
Veel mensen hebben de indruk dat wij ka-
rig betaald zijn, maar dat klopt niet. Ik word
betaald op licentiaatsniveau. Ik heb een prima ver-
loning en hele goeie werkomstandigheden. Een
ander paar mouwen is het voor onderwijzers die in
het lager onderwijs staan en voor kleuterleidsters.
Die lonen zijn aan de lage kant. In de priv heb je
in sommige sectoren extralegale voordelen en bo-
nussen. Om die te krijgen, moeten die mensen zich
VOOROORDELEN TEGENOVER
DE PRIVSECTOR
COVERSTORY
Een leraar geschiedenis met een masterdiploma en vijf-
tien jaar werkervaring krijgt goed 4.000 euro bruto. Een
boekhouder (met dezelfde ancinniteit en eveneens
zonder leidinggevende functie) mag zich in de bank- en
verzekeringssector aan 3.839 euro per maand verwach-
ten. En een icter bij een bedrijf in de chemiesector klokt
op 4.349 euro af (bron: salariskompasVacature).
Maar het is wel zo dat 44 procent van de werknemers in
de nancile sector de mogelijkheid heeft een bonus te
behalen en een kwart recht heeft op een andere vorm
van prestatiebeloning. Hetzelfde geldt voor een derde
van de informatici en 26 procent van de mensen die in
de chemiesector werken. Behalve de gezondheidszorg
(7 procent) is er op vlak van variabele beloning geen en-
kele andere sector die zo slecht scoort als het onderwijs.
Voor een echt gedifferentieerd loonbeleid be-
staat er geen draagvlak in het onderwijs.
Daarvoor is de vrees voor ongelijkheid te
groot. Een bijkomende moeilijkheid is het gebrek
aan objectieve prestatiecriteria. Input van leerlingen of
studenten mag dan een logisch meetinstrument lijken
voor de onderwijskwaliteit, het zorgt er ook voor dat
leerkrachten in een kwetsbare positie komen en zich
misschien gewillig gaan opstellen om hun evaluatie en
bijhorende bonus te benvloeden. Er bestaan natuurlijk
waardevolle indicatoren over onderwijskwaliteit, zoals
inspectieverslagen en evaluaties door de directie. Al bij
al blijft het een beperkt draagvlak, zegt Gert Theunis-
sen, onderzoeker aan de faculteit economie en bedrijfs-
wetenschappen van de K.U.Leuven. Voor de meeste
andere sectoren is het veel eenvoudiger om criteria op
te stellen die voor iedereen aanvaardbaar zijn.
Hoe ziet haar werkdag er uit? Elke werkdag ziet er anders uit.
Ik heb mijn lessenpakket, zon vier vijf uur per dag. Daar-
naast heb ik ook nog een twee uur per week toezicht en
permanentie. Elke dag heb ik 1 2 uur nodig voor lesvoor-
bereiding. Daarnaast heb ik ook nog vakgroepvoorbereiding,
die nog s zoveel tijd in beslag neemt. Als ik thuis ben, ben ik
nog een uurtje bezig met verbeteringen.
Hoe ziet zijn werkdag er uit? Ik ben veel onderweg,
omdat ik opleiding geef bij klanten, aan coaching doe
en software implementeer. Gemiddeld ben ik een uur
per dag onderweg. Als ik op kantoor werk, schrijf ik
analyses uit voor klanten en regel ik de administratie.
1. 2.
Salaris: 2.100 euro netto
Aantal uren les: 18 uur/week
Extra uren: 3 uur/week begeleiding beginnende leerkrachten
Aantal vakantiedagen: 13,5 weken/jaar
Aantal werkuren per week: 40 uur
Ruth Deloof (35),
leerkracht Engels
aan het Konin-
klijk Atheneum
Voskenslaan in
Gent
Salaris: 2.100 euro netto
Extralegale voordelen: bedrijfswagen, laptop, iPhone
met data-abonnement en 50 euro belkrediet, tankkaart,
hospitalisatieverzekering, groepsverzekering, bonus:
1.000 euro (2010)
Aantal vakantiedagen: 26
Aantal werkuren per week: 45 50 uur (De uren
dat ik onderweg ben naar klanten reken ik daar niet bij)
Eyal Benisty (28),
business consul-
tant bij Norriq
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 10 23/06/11 21:11
010_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:11:58
-
11
GESPOT
Veel gadgets zijn nutteloos. Ze
werken niet helemaal zoals u
zou willen. Of trachten het
wiel opnieuw uit te vinden.
Wij zochten en vonden vier
slimme gadgets voor op kan-
toor of daarbuiten.
Touchpad muis
Touchpads op laptop vervangen uw computer-
muis. Maar vele zijn niet bepaald comfortabel.
Terwijl een goeie ouwe desktop muis behoorlijk
omvangrijk is in uw draagtas en uiteraard
moeilijk werkt op uw schoot. Deze Swiftpoint
Mouse, aangesloten op uw USB-uitgang,
brengt soelaas. Ze is erg licht en ergonomisch.
Richtprijs is 70 dollar.
Zonnig keyboard
Draadloze toetsenborden zijn niet nieuw. Maar dit keyboard van
Logitech is zowel draadloos als milieuvriendelijk. Het werkt name-
lijk op zonne-energie. Bovendien hoeft u zich niet altijd in zon-
licht te bevinden. Volgens de fabrikant verzamelt het energie
van elke lichtbron, zowel binnen- als buitenshuis.
Koelkast met LCD
Op een doorsnee koelkast vindt u doorgaans niet veel meer dan uw
boodschappenlijstje. Maar de Samsung RSG309 Refrigerator (kostprijs
2.700 dollar) is andere koek. Het heeft een ingebouwd LCD-scherm dat
onder meer Twitter, Google Calendar en fotos van Picasa ondersteunt.
Handig voor de thuiswerkers onder ons.
Skibril met
snelheidsaanduiding
We weten dat het niet bepaald de tijd van het jaar is,
maar dit vonden we echt slim. Een skibril, de Recon Zeal
Transcend GPS, die tijdens het skin aanduidt hoe snel
u gaat. Kijkt u tijdens uw afdaling recht voor u, dan ziet
u het landschap. Kijkt u naar beneden in de bril, dan
merkt u uw snelheid. Maar ook uw locatie, de hoogte,
temperatuur en afgelegde afstand. Kostprijs van deze bril
is navenant: 400 500 dollar.
IN DEZE RUBRIEK GAAN WE OP ZOEK NAAR
NIEUWE GADGETS EN TRENDS OP DE WERKVLOER
slimme
gadgets
4
voor werk en priv
Omzeil de les met 6 handige apps
vacature.com/les
ook bewijzen. Doorspartelt het bedrijf een moeilij-
ke periode, dan worden ze daar ook op afgerekend.
Dat is de keerzijde van de medaille.
Eyal Benisty, business consultant: Ik kijk er van op
hoeveel Ruth verdient. Dat is allesbehalve een slecht
loon, als je ziet hoeveel vakantie er bij komt. Dat het in
de priv rond geld draait: tja, dat is de missie van een be-
drijf. Maar er speelt ook een maatschappelijke relevan-
tie: bedrijven die het goed doen, nemen mensen aan.
Bij ons is de rekrutering dit jaar bijvoorbeeld heel hoog.
Is er trouwens wel veel verschil tussen werknemers in
de priv en het onderwijs? Ik heb deze job geko-
zen omdat ik die graag doe, net zoals een leer-
kracht dat ook gedaan heeft. Ik doe het niet
voor het geld alleen, anders zou ik het nooit
volhouden. Ik zou nooit een job kunnen doen tegen
mijn zin, hoeveel ze ook bieden. Leerkrachten zijn ook
geen vzws: ze worden goed betaald. Sommigen noe-
men zich misschien wel idealisten, maar ze krijgen er
ook een serieus loon voor. Ik heb een laptop, een gsm
en een mooie bedrijfswagen, ja. Maar ik heb die nodig
voor mijn werk. Elke week leg ik voor het werk meer dan
1.000 kilometer af: dan heb je een goeie en comforta-
bele auto nodig. Er zijn collegas van mij die hun smart-
phone geweigerd hebben. Het is een cadeau dat je krijgt
van het bedrijf, maar het betekent ook dat je veel meer
bereikbaar moet zijn. Dominique Soenens, Wouter De Broeck
Discussieer mee op onze website
vacature.com/onderwijsprive
William Visterin
VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 11 23/06/11 21:11
011_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:12:24
-
ACTUA
Belgi is een land met hoge loonkosten.
Een alom bekend feit dat door een nieuwe
salarisstudie van Hudson op een treffende
wijze in de verf gezet wordt. Wie de voorbije
tien jaar in dezelfde functie in hetzelfde be-
drijf werkte, zag zijn loon in die periode met
iets meer dan de helft toenemen. Met dank
aan onder meer de automatische indexatie.
Hoe evolueren de salarissen in Vlaanderen nu
de crisis voorbij is? Op hoeveel bonus kan u dit
jaar rekenen? En waarom geven bedrijven steeds
meer variabel loon? Op zoek naar een antwoord
op deze en andere hamvragen legde Hudson bij
de 18de editie van zijn Generic Salary Survey zijn
oor te luister bij 119.177 bedienden, professionals,
managers en senior managers in 639 bedrijven en
organisaties, waarvan het grootste deel (93%) uit
Vlaanderen. Een grootscheeps onderzoek, waar-
van we voor u de vier meest in het oog springende
conclusies op een rij zetten.
Uw loon steeg met
E
x
c
l
u
s
i
e
f
S
a
l
a
r
i
s
s
t
u
d
i
e
b
i
j
1
1
9
.
0
0
0
w
e
r
k
n
e
m
e
r
s
:
4
m
a
r
k
a
n
t
e
c
o
n
c
l
u
s
i
e
s
Uw loon steeg de
voorbije 10 jaar
met 50%
Het is een op zijn zachtst gezegd opmerkelijk cij-
fer: wie de voorbije tien jaar in dezelfde functie
in hetzelfde bedrijf werkte, zag zijn loon gemid-
deld met maar liefst 50,6% stijgen. Het gevolg
van de automatische indexatie, de loonstijgin-
gen die bedrijven toekennen, loongroei door an-
cinniteit en de toename van variabele beloning.
Brecht Decroos, associate director talent ma-
nagement bij Hudson: Het is voor alle duidelijk-
heid het cijfer voor iemand die tien jaar lang de-
zelfde functie uitoefent binnen eenzelfde bedrijf.
We hebben bij ons onderzoek 15.304 mensen ge-
vonden die in dat geval waren. Let wel: dat cijfer
wil niet zeggen dat dezelfde functie in tien jaar
tijd in Vlaanderen gemiddeld 50% meer loon op-
brengt: daar ligt het cijfer een stuk lager, door de
in- en uitstroom van mensen, mensen die pro-
5
0
%
100%
110%
120%
130%
140%
150%
160%
2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011
Basissalaris Indexatie Total Cash
50,6%
HET CUMULATIEF EFFECT VAN DE AUTOMATISCHE INDEXATIE, DE STIJGINGEN IN
BASISSALARIS EN VARIABEL LOON TIJDENS DE VOORBIJE 10 JAAR. (BRON:HUDSON)
1
012_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 19:18:50
-
25
. . .
S
a
l
a
r
i
s
s
t
u
d
i
e
b
i
j
1
1
9
.
0
0
0
w
e
r
k
n
e
m
e
r
s
:
4
m
a
r
k
a
n
t
e
c
o
n
c
l
u
s
i
e
s
5
0
%
in 10 jaar tijd
motie maken, ... . Je kan natuurlijk zeggen
dat je de indexatie niet echt mag meereke-
nen, omdat dat je levenskost is, maar het
cijfer blijft heel hoog. Het is maar de vraag
of dat in de komende jaren en decennia
vol te houden is. Als je de situatie boven-
dien vergelijkt met het buitenland dan zit
Belgi met een loonkost die historisch
hoog en niet concurrentieel is. Het lijkt
me om die reden onwaarschijnlijk dat
de evolutie van de voorbije tien jaar zich
in de toekomst doorzet. Dat is ook niet
wenselijk. Het gevaar bestaat dat we men-
sen geen werk meer kunnen geven, om-
dat onze bedrijven naar het buitenland
gaan trekken. Blijft de vraag of de war
for talent de lonen toch niet opnieuw de
hoogte zal in stuwen? Je moet mensen
goed betalen en meestrijden in de war for
talent, dat klopt, maar bedrijven moeten
ook concurrentieel blijven. Het komt er
op aan een evenwicht te vinden tussen de
twee. Tenzij er scale en parascale maat-
regelen zouden komen, maar daar moeten
we niet op rekenen: de overheid heeft niet
veel reserves. Organisaties gaan vooral
extralegale voordelen in de strijd werpen.
Op termijn denk ik dat de indexatie meer
onder druk zal komen. Vanuit hr-oogpunt
zou dat misschien niet slecht zijn. De au-
tomatische indexatie laat bedrijven heel
weinig ruimte voor een echt loonbeleid.
Dit jaar geen
loonstijging
voor 1 op 6
Bedrijven hebben opnieuw budgetten voor
loonstijgingen. Vorig jaar kreeg maar liefst n
op drie werknemers geen loonstijging, in 2011
geldt dat nog maar voor n op zes werknemers.
Gemiddeld zien bedienden, kaderleden en ma-
nagers hun loon dit jaar met 3,68 procent stij-
gen, waarvan 2,18% voor rekening van de auto-
matische indexatie is. Met het variabel loon erbij
bedraagt de gemiddelde stijging 4,39%. Brecht
Decroos: De opvallendste evolutie is dat een
groter aantal werknemers een loonsverhoging
krijgen.Doordecrisismoestenbedrijvenzichhet
voorbije jaar aan heel strikte budgetten houden,
nu is er opnieuw meer ruimte. Ze moten ook:
als je je high potentials vorig jaar niets hebt kun-
nen geven, dan moet je nu over de brug komen.
Je kan dat geen twee jaar na elkaar doen. Je merkt
ook dat de loonsverhogingen meer verspreid
zijn. De bewegingsruimte in verloning is groter
geworden. In vergelijking met vorig jaar zijn er
4 keer meer mensen die een loonsverhoging
van meer dan 10% krijgen. Vreemd is dat niet.
Als je met hr-mensen spreekt, dan hoor je dat ze
de war for talent enorm voelen. Het is een per-
manent, demograsch gegeven: we hebben een
enorme uitstroom van babyboomers de komen-
de twintig jaar.
2
13
013_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 19:19:10
-
JUNKBOX
InNewYorkenBoston isdespanning
dezer dagen te snijden, nu zijne prins-
elijke hoogheid Filip, vergezeld van het prinselijke aanhangsel
Mathilde, daar neergestreken is. In het goede gezelschap van 300
Belgische zakenlui die de prinselijke fratsen en aters maar al te graag
dulden als smeermiddel voor een handvol vette contracten. Een mens
zou zich spontaan gaan afvragen waarom we in hemelsnaam enkele
honderdduizenden euros belastingsgeld veil hebben voor een ambas-
sade in Washington, een consulaat in the Big Apple en een FIT-kantoor
in datzelfde New York. Zeg nu zelf: Laurent permanent in Congo, Fi-
lip afwisselend in New York en China: daar worden we toch allemaal
beter van? +++ Onder het motto hoe vettiger hoe prettiger pakte
Story deze week uit met honderden naar verluidt smeuge smsjes van
premier Leterme naar zijn vermeende minnares. Uit betrouwbare bron
dat spreekt - vernamen wij intussen dat het om een geitenhoedster
uit Brussel-Halle-Vilvoorde zou gaan. Ook Het Laatste Nieuws trachtte
een commercieel graantje mee te pikken van sms-gate door op de
eigen cover uit te pakken met de cover van Story. Faut le faire, en dat
allemaal in de naam van de politieke relevantie. Op zijn hondjes of
op het bureau in de Wetstraat 16, met vrouw, secretaresse
of minnares, of waarom niet, in een triootje over de taal-
grenzen heen met Elio: dankzij de noeste onderzoeksjour-
nalistiek van Story begrijpen enkele honderdduizenden
Vlamingen extra nu eindelijk ook de echte inzet van de
politieke impasse in dit land. +++ Graag sluiten we ditmaal
af met een tip aan onze schare vrouwe-
lijke lezers, geheel vrijblijvend uiteraard.
Mocht u in Molenbeek, Anderlecht, Schaar-
beek of Vorst werken en, met enkele mooie
dagen in het vooruitzicht, overwegen om
kortgerokt (of, als je er dan cht om vraagt,
kortgerokt en hooggehakt) naar het
werk te gaan, bezint eer je begint. In be-
paalde wijken in de hoofdstad van Europa
past dat namelijk absoluut niet. Meer nog,
wie de ongewenste avances van bepaalde
heerschappen daar negeert, kan maar be-
ter enkele lessen karate gevolgd hebben.
Onze bron in Molenbeek meende te weten
dat burgemeester Moureaux nu premies
zou willen geven aan lokale bedrijven die
enkel homos tewerkstellen, maar ook deze
denkpiste zou intussen afgevoerd zijn.
Filip Michiels
Elke week remixet onze 2-minuten dj de junk in zijn
geheugen tot een jne set van 120 onproductieve seconden
Loonnorm: wel voor bedienden
en arbeiders, niet voor kaderleden
en managers?
Het is op het eerste gezicht uitstekend nieuws voor veel bedrijven: na twee moeilijke jaren
kunnen ze hun beste elementen opnieuw belonen. Maar helaas geldt dat goeie nieuws en-
kel in theorie. Want de loonnorm die de regering van lopende zaken in een KB liet gieten,
gooit roet in het eten: die voorziet een afdwingbare loonstijging van 0,0% voor dit jaar en
0,3% voor volgend jaar. In de praktijk zijn bedrijven dus aan handen en voeten gebonden. Of
lijkt dat alleen maar zo? Voor bedienden die op basis van baremas beloond worden, geldt
de loonnorm zonder afwijking: bovenop de index komt er 0,0% bij in 2011 en 0,3% in 2012.
Daar is er geen ruimte voor interpretatie, zegt Brecht Decroos. Helemaal anders ligt het
voor kaderleden en management. De praktische toepassing wordt daar heel moeilijk. Bij die
personeelscategorien gebruiken bedrijven vaak elk jaar andere budgetten, waardoor het
minder duidelijk is wat je kan doen. De situatie is veel minder duidelijk in te schatten dan bij
baremas die vast liggen. En bijgevolg is het moeilijk te weten wanneer je legaal bezig bent
en wanneer niet. Peter Vansintjan, kabinetsdirecteur van federaal minister van werk Jolle
Milquet, gaat daar tegenin: Op ondernemingsvlak is men heel vindingrijk, maar de loon-
norm is hl duidelijk: 0,0% in 2011 en 0,3% in 2012. En die geldt voor alle lonen, of die nu
baremiek zijn of niet. Ook voor managers en kaderleden dus. Duidelijke taal, maar bedrij-
ven zullen zich volgens Brecht Decroos desondanks weinig gelegen laten aan de loonnorm.
Naar zijn schatting is 70% van de bedrijven van plan hun gangbare beloningsbeleid of -bud-
get niet aan te passen, omdat dat al vast lag op het moment dat het KB er kwam of omdat het
KB niet van toepassing is voor de beloningssystemen die zij hanteren. Dat er onduidelijk-
heid is? Kan zijn. We kregen tot dusver van bedrijven honderden vragen over de loonnorm,
zegt Peter Vansintjan. Maar richtlijnen rond het KB geven we niet. Dat is niet nodig en dat
hebben we ook niet gedaan toen de regering in 1997-98 een soortgelijk KB uitvaardigde. Net
als toen zullen er controles gehouden worden om te zien of bedrijven de loonnorm naleven.
En wie dat niet doet, wacht een strafsanctie of een administratieve geldboete.
We krijgen steeds
meer variabel loon
Nieuw is de trend niet, maar jaar na jaar wordt hij wel duidelijker: het aandeel van
het variabel loon neemt toe. In 2011 geven bedrijven meer variabel loon dan vorig jaar.
We groeien iets meer toe naar het Angelsaksische model, waarin bonussen en variabel loon
een veel grotere rol spelen. Daarbij beloon je verdienste, veeleer dan loyauteit, zoals in het
continentale systeem, zegt Brecht Decroos. Dat variabel loon aan terrein wint, is niet zo
vreemd. Het geeft bedrijven meer ruimte om een loonbeleid te voeren. Een speciale rol
in de evolutie speelt de veelbesproken cao 90, die de overheid drie geleden in het leven riep
om collectieve prestaties te belonen. Die collectieve bonusregeling is scaal buitengewoon
voordelig: werknemers moeten er geen voorhefng op betalen. Bruto is gelijk aan netto.
Ter vergelijking: bij een gewone bonus houd je slechts 40% van het brutobedrag over. Dat is
uiteraard een enorm verschil. En je merkt dat bedrijven steeds meer van die cao 90 gebruik
maken. Niet alleen bij bedienden, maar ook op het niveau van kaderleden en professio-
nals. Alleen bij het senior management is het niet populair, daar heb je logischerwijs meer
individuele bonussen. In de toekomst zal die variabilisering van het loon zich doorzetten,
denk ik. Ook bij de lagere niveaus, waar het nu niet zo gangbaar is. Een laatste opmerkelijke
vaststelling: salarisstijgingen zitten bij kmos meer in de lift dan bij middelgrote en grote
ondernemingen. Het is niet de eerste keer dat we dat zien. En het is ook niet vreemd:
binnen kmos heb je volledige autonomie om salarissen toe te kennen. Zeker middelgrote
ondernemingen zitten vaker vast aan de loonpolitiek van de internationale groep waar ze
deel van uitmaken. Als een internationale groep een globale loonstijging van 2,5% voor-
ziet, dan is die in Belgi al grotendeels opgesoepeerd door de index. Dat geeft de Belgische
. . .
3
4
014_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 19:19:21
-
15
DUBBELCHECK
Mijn tweede job als hobbyboer
is mijn vakantie
Ik werk nog maar een kleine twee maanden als ceo: ik zit nog volop in de in-
werkperiode en dat vergt veel energie. Vanuit het Oost-Vlaamse Viane rij ik elke
ochtend naar Zaventem, een helse tocht van anderhalf tot twee uur. Ik vertrek
om 7 uur s morgens en ben pas na 7 uur s avonds weer thuis. Omdat ik hou
van sporten, probeer ik tweemaal per week het traject met de ets te doen. Ik
rij er dan twee uur op, langs kleine wegen: dat is eigenlijk maar een half uur
langer dan met de auto. Douchen doe ik bij een tnesscentrum in de buurt.
Het lijkt omslachtig, maar zo heb ik tenminste mijn dosis sport gehad.
Als ik s avonds thuiskom, staat het eten klaar. Met het huishouden hoef ik me
niet bezig te houden. Ik zou deze intensieve job niet kunnen doen zonder de
medewerking van Anja. Zij baat een bed and breakfast uit. Toen zij ook nog in
loondienst werkte, leefden we enkel voor onze job. Nu werkt Anja nog hard,
maar omdat ze thuis is, kan ze zich ten volle toeleggen op het huishouden en
onze paarden en tuin. Voor mij is thuiskomen nu pure ontspanning. Ik vind
het jn om onze bed and breakfast-gasten te begroeten en de barbecue voor
hen aan te steken. Je leert hen kennen, praat met andere mensen en andere
culturen. Dat is een mooi tegenwicht voor het zakenleven.
Het weekend staat voor mij volledig in het teken van onze boerderij: daar is al-
tijd iets te doen. Ik herstel de omheining, borstel de paarden en heb zelfs mijn
eigen tractor. Mijn tweede job als hobbyboer is mijn vakantie. Van kostuum
in de week naar werkplunje in het weekend: mochten mijn medewerkers van
kantoor me op mijn tractor tegenkomen, zouden ze me waarschijnlijk zelfs
niet herkennen.
Ik heb het gevoel dat ik weer mijn eigen
baas ben
Sinds acht jaar run ik een bed & breakfast met drie kamers, die meestal
volgeboekt zijn. Ik heb dus een goed gevulde dagtaak aan de telefonische boe-
kingen, het onthaal van de gasten en het onderhoud van de kamers. Daarnaast
is er nog mijn eigen huishouden. Onze twee kinderen wonen nog thuis, maar
zijn overdag weg. En aan Dirk heb ik tijdens de week geen hulp. Met een grote
tuin, onze paarden, honden en poezen is er altijd iets te doen.
Een tijdje geleden heb ik mezelf verplicht om aan timemanagement te doen.
Ik was mezelf aan het wegcijferen. En miste sociaal contact en tijd voor mezelf.
Nu deel ik mijn tijd anders in. Het werk, dat altijd ligt te wachten, moet gewoon
af en toe wijken voor mijn vaste uurtjes zwemmen en tness. Nu heb ik het
gevoel dat ik weer mijn eigen baas ben.
Dirk moet zich tijdens de week niets aantrekken van het huishouden. Ik be-
stuur de tuin, het huishouden en zelfs de verbouwingen: ik ben een prima werf-
leider. In het weekend steunt hij me wel enorm: dan doet hij de dingen die voor
mij fysiek te zwaar zijn. Op deze manier hebben we het goed voor elkaar. Dirk
kan zijn job doen dankzij mij. En ik had de veiligheid en zekerheid om mijn
eigen droom te kunnen uitbouwen. Ann Lematre
Naam: Dirk Broodcooren (48)
Functie: ceo bij Saga Consulting Group
Naam: Anja De Vleeschouwer (43)
Functie: zelfstandige uitbater van bed & breakfasthij zij
Werkuren Gemiddeld 50 uur/week
AVonD- en WeekenDWerk s Avonds maak ik offertes of ga ik uit
eten met klanten, het weekend is heilig en hou ik vrij.
oVeruren Ja
Woon-WerktrAjeCt Van Viane naar Zaventem, een helse tocht van
anderhalf tot twee uur
thuiSWerk Kan in principe, maar nu ben ik best aanwezig op kantoor
MinDer Werken? Is nog niet voor direct.
Werkuren 50 uur/week
AVonD- en WeekenDWerk Ja, mijn gasten komen meestal pas s
avonds of in het weekend toe.
oVeruren Niet van toepassing
Woon-WerktrAjeCt Ik stap uit bed en ben op mijn werk!
thuiSWerk Altijd
MinDer Werken? Zeker niet mr in de toekomst
BALAnS
8,5
BALAnS
8
foto griet dekoninck
Dirk werkt voltijds, Anja is zelfstandige. Samen hebben ze een dochter Sandina (24) en zoon Mitchell (21).
VMG-20110625_15_DUBBELCHECK.indd 15 23/06/11 19:22
015_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 19:23:07
-
WERK & WERELD
In het Tanzaniaanse stadje Morogoro trainen
de Belgen Bart Weetjens en Christophe Cox
Afrikaanse reuzenhamsterratten in het
opsporen van landmijnen en tuberculose. Het
is onze missie om mensenlevens te redden en
gemeenschappen zelfstandiger te maken.
Op het hoofdkwartier van Apopo op de campus van
de Sokoine University of Agriculture (SUA) aan de
rand van de Tanzaniaanse stad Morogoro is het pa-
radijselijk rustig. De Afrikaanse middagzon brandt
hard, maar ink uit de kluiten gewassen cussen
zorgen voor schaduw en deugddoende verkoeling.
Ver op de achtergrond liggen de groene Uluguruber-
gen. De rust rond de gebouwen van Apopo is slechts
schijn, want hier wordt al meer dan een decennium
keihard gewerkt aan een betere wereld. Elke week-
dag trekken de lokale medewerkers van Apopo er
voor dag en dauw met een pickuptruck vol ratten-in-
opleiding op uit om de toekomstige HeroRats op het
veld te trainen in het opsporen van landmijnen. Rond
negen uur keren de trainers dan terug naar de cam-
pus, waar ze de rest van de voormiddag de allerjong-
ste ratten tam maken en oudere ratten laten speuren
naar tuberculose in speekselstaaltjes uit de klinieken
van het 200 kilometer verder gelegen Dar es Salaam.
Toen founding father Bart Weetjens en ceo
Christophe Cox in 1997 met Apopo (AntiPer-
soonsmijnen Ontmijnende ProductOntwikke-
ling) van start gingen, geloofden weinig mensen
in hun op het eerste gezicht bizarre plan: het op-
sporen van landmijnen met de hulp van ratten. Ik
ging overal om financile steun aankloppen, maar
ze verklaarden me allemaal gek, zegt Bart. Een
paar professoren van de Universiteit van Antwer-
pen, waaronder de latere rector Josse Van Steen-
bergen, hadden wel oren naar mijn plannen. Van
in het begin stonden ze achter ons en gingen ze
onze zaak bepleiten. Met resultaat: in november
1997 kreeg Apopo een eerste financile toelage om
onderzoek te voeren naar het trainen van ratten.
Anno 2011 hebben de HeroRats van Apopo in Mo-
zambique 2,5 miljoen vierkante meter gebied in
Mozambique landmijnenvrij gemaakt en hebben
ze bij 20.000 mensen tbc opgespoord die eerder
door gewoon microscopisch onderzoek gezond
waren verklaard.
Radicaal
Bart Weetjens kreeg het idee om ratten mijnen te
laten opsporen in 1996 op een conferentie over
landmijndetectie in Edinburgh. Ik liep er Inne ten
Have tegen het lijf, een Nederlander die net als ik
productontwikkeling gestudeerd had. Hij had van de
Nederlandse overheid een beurs gekregen om een
studie te maken over ontmijning. Toen ik hem ont-
moette, had hij net een uitgebreide literatuurstudie
gemaakt. Ik mocht alle documenten hebben. Er zat
een artikel tussen over een Amerikaans onderzoek
Herorats
redden
mensenlevens
Hoe 2 Belgische productonwikkelaars ratten trainen
om landmijnen en tbc op te sporen
Foto
LieveBLanquaert
VMG-20110625_16_WERK&WERELD.indd 16 23/06/11 19:31
016_GPV2QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 19:32:37
-
17
...
waarbij gerbils, woestijnratjes, getraind werden om
springstof op te sporen op luchthavens. Uit dat artikel
bleek dat ze in staat waren om TNT te ruiken. Bijna
meteen kreeg ik het idee dat ratten dan misschien ook
mijnen zouden kunnen opsporen.
Wereldwijd is de landmijnenproblematiek immens:
in bijna zeventig landen liggen duizenden ontplof-
ngsklare mijnen, achtergelaten na een militair
conict. Jaarlijks doden en verwonden ze tienduizen-
den mensen. Landmijnen ontwrichten en blokkeren
de economische ontwikkeling van hele regios.
Opsporen van landmijnen is een dure, tijdroven-
de operatie, zegt Bart Weetjens. Veel landen met
een mijnenprobleem hebben het geld niet om hun
grondgebied mijnenvrij te maken. Op de landmijn-
conferentie in Edinburgh was iedereen bezig met
hoogtechnologische opsporingstechnieken die
ontwikkelingslanden nooit kunnen betalen. Inne
ten Have en ik waren de enigen die vonden dat het
veel eenvoudiger en goedkoper moest.
In dezelfde periode kreeg Bart Weetjens telefoon
uit Kenia van zijn oude studiekameraad Christophe
Cox. Eind jaren tachtig studeerden we samen pro-
ductontwikkeling aan de Antwerpse hogeschool,
vertelt Christophe. Na mijn studies trok ik naar
Kenia. Van 1994 tot 1997 werkte ik er aan een ont-
wikkelingsproject voor een middelbare school voor
arme studenten. De school had dringend nancile
steun nodig. Al sinds onze studententijd zaten Bart
en ik op dezelfde golengte en deelden we hetzelfde
wereldbeeld. Dus belde ik hem: Bart, misschien kan
jij ons helpen.
Bart: We hebben toen samen met een aantal men-
sen van de Antwerpse universiteit een vzw opgericht
met de bedoeling om uitwisselingen tussen Belgi-
sche en Keniaanse studenten te organiseren. Maar
door allerlei praktische bezwaren is dat project nooit
echt van de grond geraakt. Ik was toen al helemaal
in de ban van het gigantische landmijnenprobleem.
Toen Christophe uit Kenia terugkeerde, raakte ik het
Anno 2011 hebben de HeroRats van Apopo in Mozambique 2,5 miljoen vierkante meter gebied in Mozambique landmijnenvrij gemaakt en
hebben ze bij 20.000 mensen tbc opgespoord.
Als productontwikkelaars
hadden wij veel geld kunnen
verdienen. We hebben ervoor
gekozen om op een andere
manier een schitterende carrire
uit te bouwen.
Bart Weetjens, oprichter van vzw Apopo
VMG-20110625_16_WERK&WERELD.indd 17 23/06/11 19:31
017_GPV2QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 19:32:55
-
...
Foto
LieveBLanquaert
er met hem snel over eens om de vzw om te vormen
tot Apopo.
Vlak na zijn studies werkte Bart Weetjens een aantal
jaren als productontwikkelaar in de industrie. Op
een dag heb ik mijn job opgezegd. Ik wou niet lan-
ger bijdragen aan de consumptiemaatschappij. Als
productontwikkelaars hadden wij veel geld kunnen
verdienen. We hebben er bewust voor gekozen om
op een andere, duurzame manier een schitterende
carrire uit te bouwen. Dat lijkt een radicale keuze,
maar ik geloof dat onze wereld wel wat radicaliteit
kan gebruiken. Dikwijls wordt radicaliteit verward
met extremisme, terwijl dat er niets mee te maken
heeft. Radicaal wil zeggen: op zoek gaan naar een
middenweg zodat iedereen op deze planeet in vre-
de kan samenleven. Die radicaliteit kun je niet aan
andere mensen opleggen: het is een keuze die elk
voor zich moet maken. Met Apopo wilden wij een
organisatie uitbouwen die een wezenlijke bijdrage
levert aan de verandering van het oude systeem tot
een duurzame, eerlijke samenleving.
Rat aan de leiband
Weetjens en Cox gingen op zoek naar de meest ge-
schikte rat voor het opsporen van landmijnen. Bart
Weetjens: Ik ging te rade bij biologieprofessor Ron
Verhagen van de Universiteit Antwerpen. Als jongen
van twaalf kweekte ik zelf ratten, muizen en hamsters.
Ik heb zelfs nog geprobeerd om eekhoorns te kweken,
maar dat is nooit een succes geworden. Ik was dan
wel een rattenliefhebber, maar ik wist niet welke rat
het meest geschikt was om mijnen op te sporen. Ron
Verhagen voerde hier op de universiteit van Morogoro
al twintig jaar onderzoek en hij stelde de reuzenham-
sterrat voor. Ze is inheems, wordt in gevangenschap
gemakkelijk acht jaar oud en is resistent tegen alle mo-
gelijke ziektes. Ze is redelijk groot en robuust, weegt
1 kg, te licht dus om landmijnen te laten ontploffen.
Reuzenhamsterratten zoeken eten onder de grond met
hun bijzonder goed ontwikkelde neus. Ideaal dus om
ook mijnen op te sporen. Ron had ooit een dorpeling
gezien met een reuzenhamsterrat aan een leiband.
Daaruit leidde hij af dat de ratten getemd konden
worden. De steun van professoren zoals onder an-
deren Ron Verhagen en Josse Van Steenbergen was
in die opstartfase ontzettend belangrijk. Zonder hen
was het ons nooit gelukt om de broodnodige fond-
sen te verzamelen. We maakten een bedrijfsplan
voor zes jaar. De eerste drie jaar zouden volledig in
het teken staan van wetenschappelijk onderzoek in
Belgi: kunnen we de reuzenhamsterrat in gevan-
genschap kweken, haar tam maken en een geschikt
trainingsprotocol vinden om haar springstof te laten
opsporen? De volgende drie jaar dienden dan om
ons product verder te ontwikkelen in de streek waar
het zou gebruikt worden.
De eerste ratten werden vanuit Tanzania overge-
vlogen naar een laboratorium in Antwerpen, waar
ze getraind werden op het opsporen van TNT in
bakken met zand. De resultaten van het onderzoek
waren veelbelovend en in 2000 vestigde Apopo zich
op de campus van de SUA in Morogoro. We heb-
ben er heel bewust voor gekozen om ons product in
Tanzania verder te ontwikkelen, zegt Bart. Zo wil-
len we de lokale bevolking minder afhankelijk hel-
pen worden. Vandaag werken er ongeveer 200 locals
voor ons, hier op de campus en op de mijnenvelden
in Mozambique.
Opsporen van tbc
In oktober 2003 volgde de chte vuurproef. Chris-
tophe Cox: Onze ratten werden toen voor het eerst
in een mijnenveld in Mozambique gestuurd. Die tes-
ten waren een groot succes. Ze vonden twintig mij-
nen op een oppervlakte van 500 m en lieten geen
enkele liggen. Canvas draaide een reportage toen we
onze ratten hun eerste mijnenveld instuurden. Wij
waren er zeker van dat de dieren hun werk goed gin-
gen doen, maar toch was het met die camera erbij
heel stresserend. Een jaar later zijn we ofcieel er-
kend. In de loop der jaren hebben we zon 150 ratten
voor landmijnopsporing getraind. Twee mijndetec-
tieratten overlopen samen met hun twee begeleiders
in n uur tijd 300 m terrein; twee menselijke ont-
mijners met metaaldetectoren hebben daar een vol-
ledige dag voor nodig.
Komt hun oude studie productontwikkeling Bart
Weetjens en Christophe Cox in hun huidige werk nog
van pas? Christophe: Zeker. De opleiding product-
ontwikkeling is zeer breed. We hebben hier bijna al-
les zelf ontwikkeld. De kooien voor de ratten zijn ons
eigen ontwerp: eigenlijk is dat pure productontwikke-
ling. In onze opleiding zaten ook vakken als grasche
technieken en marktonderzoek. Al die kennis integre-
ren we in ons werk. Een project zoals onze HeroRats
is daar een voorbeeld van. We hebben onze ratten de
naam HeroRats gegeven omdat ze mensenlevens red-
den. Rond het concept HeroRats hebben we de web-
site www.herorats.org gebouwd, waar mensen hun
eigen HeroRat kunnen adopteren. Hun maandelijkse
of jaarlijkse bijdrage gaat dan integraal naar de oplei-
ding van een HeroRat.
We zijn ondertussen ook op verschillende markten
actief: naast ontmijnen is er het opsporen van tuber-
culose bijgekomen. Daarnaast krijgen we aanvragen
om programmas op te zetten om ratten te trainen
voor het opsporen van drugs en andere smokkelwaar.
We staan daar niet per se weigerachtig tegenover,
want misschien kunnen die projecten het humani-
taire werk van Apopo mee helpen nancieren. Maar
voor al dat soort van nieuwe toepassingen hebben we
meer plaats, geld en mensen nodig. Er lopen nu ook
studies naar het trainen van ratten voor het detecte-
ren van salmonella, tabak en zelfs van bedwantsen
(wandluizen, nvdr).
Bart: Na Mozambique zijn we nu een mijndetectie-
programma aan het opstarten in Thailand en in de
loop van dit jaar hopen we ook nog in Angola te kun-
nen beginnen. Daarna moeten er nog landen volgen.
Ik vind groei voor Apopo ontzettend belangrijk. Onze
technologie kan het landmijnenprobleem veel snel-
ler oplossen. Het is onze missie om mensenlevens te
redden en gemeenschappen zelfstandiger te maken.
Apopo is tot bloei gekomen met publieke giften, met
giften van particulieren en met de hulp van veel vrij-
willigers. Het is gewoon onze plicht om in zo veel mo-
gelijk landen zo veel mogelijk mensen te helpen.
Jan Stevens Morogoro (Tanzania)
Belgische artsen en verpleegsters offeren hun zomervakantie op
vacature.com/artsen
Deze ratten aan de leiband sporen landmijnen op. Twee mijndetectieratten overlopen met hun twee begeleiders in n
uur tijd 300 m terrein. Twee menselijke ontmijners met metaaldetectoren hebben daar een volledige dag voor nodig.
VMG-20110625_16_WERK&WERELD.indd 18 24/06/11 00:35
018_GPV2QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 24, 2011 00:35:44
-
19
SALARISWATCHER
Sinds januari 2010 ben ik aan de slag als stafmedewer-
ker directie van het UZ Brussel. Ik werk in opdracht
van en rapporteer aan de ceo, Prof.Dr. Noppen en de
medische directeurs. Zo verzorg ik, samen met de
collegas van de cel internationalisering, onder meer
contacten met internationale instellingen. In Brussel
wonen er heel wat expats, er moeten dus contracten
gemaakt worden met internationale verzekeraars. Bo-
vendien ontvangen we ook buitenlandse patinten
die hier een ingreep willen ondergaan. Verder zorg ik
er mee voor dat ons ziekenhuis voldoet aan de erken-
ningscriteria die de overheid ons oplegt.
660 euro afbetaling voor een penthouse
Niet lang geleden heb ik een penthouse gekocht in
Opwijk. Ik ben er trots op. Vooral het terras van 28 m,
veel lichtinval en de hoge plafonds van meer dan 4 me-
ter hebben me over de streep getrokken.Voor de lening
betaal ik maandelijks 660 euro af. Ik heb wel extra geld
uitgegeven aan de keuken maar ik kook graag. Naast
een groter inductiefornuis heb ik een aparte oven en
microgolf genstalleerd en een groot eiland.
Etentje? Tussen de 25 en de 75 euro
Verzekeringen, water, gas en elektriciteit kosten me
elke maand 200 euro. Verder geef ik heel wat geld
uit aan tankbeurten. Ik rij jaarlijks meer dan 20.000
kilometer. Niet zozeer woon-werkverkeer, maar
veeleer uitstapjes. Ik heb een vrij uitgebreide vrien-
denkring in Belgi en Nederland, en die mensen wil
ik regelmatig zien. Aan een etentje geef ik graag geld
uit, meestal tussen de 25 en de 75 euro.
3.000 euro voor geluidsinstallatie
Naast mijn penthouse is mijn Samsonite-koffer mijn
beste aankoop ooit. Mijn ouders hebben de valies
voor mij gekocht toen ik elf was. Op dat moment was
ik lid van het knapenkoor Cantate Domino uit Aalst
en reisde ik de hele wereld af. Geloof het of niet, maar
ik gebruik die koffer nog altijd. Op dit moment zet ik
ook geld opzij voor een geluidsinstallatie met degelijke
boxen. Ik reken daarvoor op 3.000 euro. Dirk Blijweert
Meer salariswatchers op
vacature.com/salaris
3.339
Naam: Maarten Walravens
Leeftijd: 32
Diploma: Verpleegkunde A1 (KHLeuven) (1997-2000),
Master of Health Science (Universiteit Maastricht)
(2000-2003), Young Management Program
(Vlerick Management School Gent/Leuven)
(2010-2011)
Burgerlijke staat: Single
Functie: Stafmedewerker directie bij UZ Brussel
Bruto maandloon: 3.339 euro
Laatste loonsverhoging: Ik ben nog maar anderhalf
jaar in dienst en heb nog geen loonsverhoging gehad, wel
enkele indexaanpassingen.
Extralegale voordelen: Blackberry, groepsverzeke-
ring, hospitalisatieverzekering, vakantiegeld,
eindejaarspremie, aanvullend gewaarborgd inkomen,
en een goed personeelsrestaurant
Sparen: Naast het traditionele pensioensparen (maximaal
bedrag) en levensverzekering probeer ik elke maand 250
euro opzij te zetten voor etentjes en concerten.
Beleggen: Geen budget, geen tijd en onvoldoende
vertrouwd mee.
foto
MIcHeLW
IeGANdt
euro bruto als stafmedewerker directie
VMG-20110625_19_SALARISWATCHER.indd 19 23/06/11 20:01
019_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 20:02:58
-
De inhaligheid van de Belgische scus is een van de redenen waarom Belgen in ons kleinste buurland komen werken en zelfs wonen. De belastingsdruk ligt er een stevig stuk lager
Met ruim 15.000 zijn ze, de Belgen die in
Groothertogdom Luxemburg werken en ook
wonen. Goed opgeleid, goed betaald en goed
ingeburgerd in een land dat amper een zak-
doek groot is, maar waar de levenskwaliteit en
het bnp tot de hoogste ter wereld behoren.
Nergens springt de prominente Europese aan-
wezigheid in het Groothertogdom zo in het oog
als langsheen de Boulevard Konrad Adenauer in
Luxemburg-stad. Het hoofdkwartier van de Euro-
pese Investeringsbank een futuristisch ogende
mix van glas, staal en hout - kijkt er uit op de be-
nedenstad, geankeerd door de vlaggen van de Eu-
ropese lidstaten. Alleen hier al buigen zowat 2.000
hoogopgeleide ambtenaren uit de gehele Unie zich
over investeringsprojecten en ontwikkelingspro-
grammas wereldwijd. Iets verderop vonden de voor-
bije decennia onder meer ook het Europese Hof van
Justitie, het Rekenhof en de centrale vertaaldiensten
onderdak. Goed voor naar schatting nog eens 8.000
banen. Luxemburg ademt dus Europa, maar ook de
bank- en verzekeringssector zijn al vele jaren lang
kind aan huis in het ministaatje. Sinds kort doet de
lokale overheid er ook alles aan om Luxemburg te
proleren als een nieuwe, centraal gelegen techno-
logiehub in Europa, en dat lijkt nog aardig te lukken
ook. Onder meer Skype en eBay brachten er hun re-
gionale hoofdkwartier onder. In tegenstelling tot het
gangbare clichbeeld is het land ook veel meer dan
een wat grijs ogend plekje waar saaie Eurocraten, -
nancile bollebozen en lokale dienstverleners tot el-
kaar veroordeeld zijn. Het charmante platteland en
het stadscentrum gaan er haast naadloos in elkaar
over, les moeten er nog worden uitgevonden en de
levenskwaliteit ligt er bijzonder hoog. Toegegeven,
dat laatste geldt evenzeer voor de woningprijzen.
Voor een fraaie gezinswoning met tuin en drie of vier
slaapkamers even buiten het echte stadscentrum
irten de prijzen al vlug met het ronde bedrag van
1 miljoen euro. En dus schuilt er toch minstens een
stevige grond van waarheid in dat andere clich dat
Luxemburg:
DOSSIER Luxemburg
VMG-20110625_20_DOSSIER LUXEMB.indd 20 23/06/11 19:55
020_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 20:05:28
-
21
dan in Belgi. Daar staat tegenover dat de woningprijzen niet van de poes zijn: om een huis met drie of vier slaapkamers te huren in de stad, betaal je minstens 3.000 euro per maand.
al jarenlang de ronde doet: wie in Luxemburg zijn
boterham verdient, mag zich doorgaans verheugen
in een meer dan goed gevuld loonzakje. Geen won-
der dus dat er intussen al enkele honderdduizenden
buitenlanders een baan en een optrekje vonden in
ons kleinste buurland.
De liefde en de scus
De liefde, de inhaligheid van de Belgische scus en
het internationale klimaat. Niet noodzakelijk in die
volgorde waren dat de drie factoren die Waaslander
Marc Dhooge goed twintig jaar geleden al richting
Luxemburg dreven. Vandaag denkt hij er zelfs niet
meer aan om ooit nog terug te keren, al brengt zijn
werk hem wel haast wekelijks in Belgi. Met een
licentie politieke wetenschappen op zak besloot ik
in Louvain-la-Neuve ook nog een MBA te halen. Dat
was goed voor mijn Frans en voor de liefde, want ik
ontmoette er mijn huidige vrouw, die uit Luxemburg
afkomstig is, grijnst Marc. We zitten in een gezellige
brasserie op het plateau van Kirchberg, net buiten
het stadscentrum, en mochten we niet beter we-
ten, we waanden ons moeiteloos in de Elzas of in
de Moezelstreek. Enkel het publiek, voor het meren-
deel deftig in het pak gestoken, laat enigszins ver-
moeden dat dit niet in de eerste plaats een toeristi-
sche trekpleister is. Ik kon hier beginnen bij Ernst &
Young, heb toen enkele jaren bij ABN Amro gewerkt
als interne auditor en nu ben ik al vijftien jaar aan
de slag bij de Europese Investeringsbank. Ik zocht
een baan in de nancile sector en ook in die tijd
al was Luxemburg een nancieel Mekka. Het kostte
me weinig moeite om hier een goede baan te vin-
den. Vandaag blijven de banken natuurlijk een heel
belangrijke werkgever, maar de laatste jaren zijn ook
de investeringsfondsen en de pensioenverzekeraars
hier massaal neergestreken. Daarnaast doet de over-
heid ook ink wat moeite om nieuwe sectoren te
lokken, van de grote internetspelers over de lmin-
dustrie tot bedrijven uit de biotechnologie. Het feit
dat men die bedrijven hier een aanlokkelijk scaal
regime kan voorschotelen, helpt natuurlijk wel wat.
goed wonen, werken, verdienen
. . .
foto
grietdekoninck(links:hoofdkw
artiervan
deeuropeseinvesteringsbank)
VMG-20110625_20_DOSSIER LUXEMB.indd 21 23/06/11 19:56
021_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 20:05:34
-
Net zoals de centrale ligging en het internationale
karakter dat hier onmiskenbaar heerst.
Fiscus, het hoge woord is er uit. De befaamde of
waren het beruchte couponnetjestreinen mogen
dan al stilaan tot de folklore behoren, Luxemburg
blijkt niet enkel de bedrijven zelf maar ook hun
buitenlandse werknemers toch een en ander te bie-
den te hebben. Katharina Jacobs, voorzitster van
de Vlaamse Club Luxembourg, is niet te beroerd
om dat ook ronduit toe te geven. Mijn man en ik
hadden er al een redelijk internationaal parcours
opzitten toen we hier tien jaar geleden met het ge-
zin neerstreken. Daarvoor zaten we onder meer in
Londen en Ierland, maar eerlijk gezegd heb ik me
de verhuis naar hier nooit beklaagd. Je zit amper in
het buitenland, vlakbij de familie, en tegelijk geniet
je toch het voorrecht om in een heel internationale
omgeving te wonen. Ik vind dat bijzonder verrij-
kend, niet in het minst voor de kinderen. Ook het
verenigingsleven en het cultuuraanbod zijn goed
ontwikkeld, saai wordt het hier nooit. Daarnaast,
daar moeten we niet auw over doen, is er natuur-
lijk het nancile plaatje. Wie hier voor de Europese
instellingen werkt, valt niet onder het Luxemburgse
belastingssysteem, maar inzake loon mogen die
ambtenaren zeker niet klagen. Dat heeft alles te
maken met het feit dat het eerste gedeelte van dat
loon onbelast is, waardoor je netto heel wat meer
overhoudt. Wie elders woont en hier een job kan
versieren, krijgt daar ook nog eens 16 procent bui-
tenlandpremie bovenop. Ook wie niet voor de EU
werkt, mag hier niet bepaald klagen: de belastings-
druk ligt een stevig stuk lager dan in Belgi. Daar
staat wel tegenover dat de woningprijzen niet van
de poes zijn: om een huis met drie of vier slaapka-
mers te huren in de stad, moet je minstens 3.000
euro op tafel leggen. Wijzelf wonen buiten de stad
in het groen, voornamelijk om die reden, en je zal
me niet horen klagen over de levensstandaard.
Dat vertaalt zich ook in het aantal buitenlanders
dat intussen in Luxemburg woont: ruim 200.000, te-
genover zowat een zelfde aantal echte Luxembur-
gers. Toch leidt die massale instroom aan buiten-
landers op de arbeidsmarkt volgens Katharina niet
tot ergernissen of wrevel. Hoe je het ook draait of
keert, ze hebben ons hier gewoon ook nodig om de
business draaiende te houden. Bovendien zitten we
hier zo dicht bij Vlaanderen, Frankrijk, Nederland
of Duitsland en zijn de handelscontacten zo intens
dat heel wat bedrijven ook echt verlegen zitten om
goed gekwaliceerde meertalige werkkrachten die
liefst ook Nederlands spreken.
Dienstensector aan de macht
Ook Marc Dhooge bevestigt dat de personenbelas-
ting in Luxemburg een stuk lager ligt dan in Belgi,
maar hij wil niet zo ver gaan om Luxemburg als een
scaal paradijs voor loontrekkenden te omschrijven.
Ik vermoed dat de hoogste belastingsvoet hier rond
40 procent schommelt. Dat is een stuk minder dan
in Belgi, maar niet spectaculair veel minder dan het
Europese gemiddelde. En ja, ook met een BTW-tarief
van 15 procent hebben we het hier beter getroffen
dan in Belgi. Interessant om weten is ook dat buiten-
landers die in Luxemburg komen wonen en werken
er ook onder de lokale sociale zekerheid vallen. Dat
betekent dat ze, mochten ze hun baan verliezen, recht
hebben op een lokale werkloosheidsvergoeding die
begrensd is in de tijd maar maandelijks wel twee- tot
driemaal hoger dan wat je in Belgi zou vangen. Dit
geldt niet voor de EU-ambtenaren. Wij vallen onder
een apart sociaal statuut en hebben bij ontslag zelfs
geen recht op een werkloosheidsuitkering. Nu, de
kans dat je als ambtenaar op straat wordt gezet is niet
zo groot, en voor dat soort proelen is er hier door-
gaans werk bij de vleet.
Anno 2011 is Luxemburg meer dan ooit een trefpunt
voor hoogopgeleiden. Terwijl de staalindustrie twin-
tig of dertig jaar geleden nog een relatief belangrijke
rol speelde, is de lokale economie vandaag bijna
totaal afhankelijk geworden van de dienstensector
en van de Europese instellingen. Dat lokt hoogge-
schoold talent uit heel Europa, niet in het minst om-
dat het aanbod van sommige proelen op de lokale
arbeidsmarkt volledig is opgedroogd. Dat alles zorgt
voor een heel internationale sfeer, en eigenlijk is het
vooral dat aspect dat me hier het meest aanspreekt,
klinkt het. De stad leeft ook op cultureel vlak een
heel stuk meer dan pakweg twintig jaar terug. Kop-
pel dat gegeven aan de bijzonder centrale ligging en
je beseft meteen dat het clich alsof we hier in een
verloren gat zitten totaal niet meer opgaat. En vooral:
het is hier heel aangenaam wonen. Openbare voor-
zieningen en dienstverlening zijn van bijzonder hoog
niveau, lestress is haast onbestaande, de criminali-
teitsgraad ligt bijzonder laag en ook de natuur mag er
best zijn. Het is geen toeval dat heel wat mensen hier
ook na hun pensionering gewoon blijven wonen.
Je hebt hier de voordelen van een internationaal cen-
trum zonder de nadelen van een echte grootstad.Wat
wil je dan nog meer?
Filip Michiels, Groothertogdom Luxemburg
130.000
In LuxeMburG werken 130.000 zoGenaaMde
transFrontaLIers, buItenLanders dIe
In beLGI, FrankrIjk oF duItsLand bLIjven
wonen en daGeLIjks de Grens oversteken.
ook een beperkt aantaL vLaMInGen schrIkt er
nIet voor teruG oM eLke MaandaG rIchtInG
LuxeMburG te rIjden en op vrIjdaGavond
opnIeuw huIswaarts te trekken.
40%
de hooGste beLastInGsvoet schoMMeLt
In GroothertoGdoM LuxeMburG rond
de 40 procent.
. . .
De banken blijven een heel belangrijke werkgever, maar de laatste jaren zijn ook
de investeringsfondsen en de pensioenverzekeraars hier massaal neergestreken.
Waaslander Marc Dhooge, woont en werkt al 20 jaar in Luxemburg
VMG-20110625_20_DOSSIER LUXEMB.indd 22 23/06/11 19:56
022_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 20:05:53
-
23
PUBLIEKE OPINIE
CIjfEr 239.000 Vlamingen pendelen dagelijks naar Brussel
Bijna een op tien werkende Vlamingen (8,8%),
239.000 in totaal, pendelt naar Brussel.
132.000 Walen maken dagelijks dezelfde trip
heen en weer. De werkgevers in het Brussels
Hoofdstedelijk Gewest halen iets minder dan
de helft van hun werknemers uit de eigen re-
gio (48%), 34% uit Vlaanderen en 18% uit Wal-
loni. Volgens nieuwe cijfers van de FOD Eco-
nomie verdienen pendelaars die in een ander
gewest werken meer.
Zo ligt het loon van Vlaamse pende-
laars in Brussel gemiddeld 21% hoger
dan het loon van Vlamingen die in de
eigen regio hun dagelijks brood ver-
dienen. Vlamingen die een job hebben in
Walloni, hebben ook een hoger loon: + 16%.
Die hogere lonen vergoeden deels de verre
verplaatsing en het tijdverlies. Ook trekken
de grote ondernemingen in de hoofdstad re-
latief meer hooggeschoolden aan. Daarom
verdient de gemiddelde Vlaming in Brussel
iets meer (2.119 euro netto) dan zijn Waalse
collega (1.980 euro) en de Brusselaar zelf
(1.984 euro). Erik Verreet
Reactie op column van vorige week Opvang
voor Chinese werknemers
China: land van contrasten
China groeit inderdaad snel, zeer snel. Men moet
mij al sinds een zestal jaar niet meer overtuigen dat
landen zoals China een grote bedreiging vormen
voor onze westerse economie. Wanneer ik na enkele
maanden weer eens voet op Chinese bodem zet, wrijf
ik mij meteen in de ogen: droom ik of is dit pure re-
aliteit wat ik zie? Waar er de vorige keer een bouw-
werf in opstartfase stond, zie ik nu een kanjer van een
wolkenkrabber. In Dalian, een relatief kleine stad in
het noordoosten, bouwt men aan recordtempo y-
overs, om het hectische verkeer de baas te kunnen
blijven. Bij ons doet men er jaren over om te beslis-
sen of er in Antwerpen een tunnel dan wel een brug
moet komen om een verkeersinfarct te vermijden. In
China bouwt men. Geen gezeur, geen politieke spel-
letjes, gewoon doen.
Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. In
mijn sector, textiel en confectie van kleding, gaan er
ook in China dagelijks weverijen en confectie-ateliers
op de es, met een sociaal drama als gevolg. Duizen-
den mensen tegelijk verliezen hun job, zonder enig
sociaal vangnet. Ze belanden meteen in de armoede.
Het contrast tussen arm en rijk wordt ook in China
met de dag groter. In het binnenland worden men-
sen met kar en paard van de weg gereden door roeke-
loze bestuurders van Europese luxewagens.
Ik vraag me dikwijls af: waar en wanneer eindigt die
explosieve groei in China? En wat gebeurt er dan?
reactie via de website
Reactie op Actua Ontslagen Opel-arbeiders
vinden nauwelijks de weg naar Volvo en Audi
van vorige week
Starre arbeidsmarkt
Dit artikel illustreert het drama van onze arbeids-
markt. Die is zo star, dat zelfs ontslagen arbeiders uit
een voormalige Opel-fabriek niet aan de slag geraken
bij een andere autoconstructeur. Met dank aan sti-
muli zoals de gouden handdruk, royale exitpremies
en natuurlijk het brugpensioen. Op die manier ver-
dwijnen opnieuw honderden werknemers van het
arbeidstoneel die we nochtans broodnodig hebben.
De werknemers kan je weinig verwijten - die kiezen
eieren voor hun geld - ons hele model moet gewoon
veranderen.
Luc De Meester, via e-mail
Wat verdient een gemiddelde Vlaming in
(gEMIDDELD NEttO MaaNDLOON, Naar PLaats VaN tEwErKstELLINg, CIjfErs OVEr 2010)
(BrON: ENqUtE Naar DE arBEIDsKraChtEN, aLgEMENE DIrECtIE statIstIEK EN ECONOMIsChE INfOrMatIE, jUNI 2011)
Vlaams Gewest 1.747 euro
Waals Gewest 2.024 euro (+16%)
Brussel 2.119 euro (+21%)
Deze week vroegen we of u
een poetsvrouw heeft.
POLL
Doe mee aan de nieuwe poll en
surf naar vacature.com/poll
Ja, ook om te helpen
bij andere huishoudelijke
taken (zoals strijken)
Neen, ik doe alles zelf
30%
15%
55%
Ja, alleen om te poetsen
VMG-20110625_23_PUBOPINIE.indd 23 23/06/11 20:11
023_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 20:46:03
-
Zit het verkopen u in het bloed? Ja, zegt profes-
sor Willem Verbeke van de Erasmus Universiteit.
En zelfs heel letterlijk: de genen die u van uw
moeder en vader heeft meegekregen bepalen
uw verkoopstijl.
Bepaalde genen leiden tot een andere aanpak bij de
verkoop, stelt professorWillemVerbeke. Hij is een Bel-
gische hoogleraar salesmanagement aan de Erasmus
Universiteit (Rotterdam) en is al vier jaar actief in de
nieuwe neuro-economics. Verbeke: Die veroorzaakt
een nieuwe revolutie, zowel in de economie als in de
psychologie. Biologische processen interesseren ons
omdat we intussen weten dat ons lichaam in grote
mate ons gedrag bepaalt. Onze hersenen werken gro-
tendeels op zichzelf, bijna automatisch. Bijvoorbeeld,
uit testen komt dat creatieve mensen meestal een
lichte vorm van ADHD hebben. Zij kunnen niet goed
stilzitten en hebben het lastig met regels binnen orga-
nisaties. Daarom zullen ze geneigd zijn een eigen be-
drijf op te richten. Dat is voor hen het resultaat van de
manier waarop hun hersenen functioneren.
Daarom is de ploeg rond professor Verbeke binnen
het ISAM-instituut op zoek naar biomarkers zoals
een gen of een fMRI-plaatje die aan de basis liggen
van biologische of psychologische processen en die
een bepaald gedrag opleveren. Stilaan krijgen we
een completer plaatje van hoe de mens functioneert.
Het onderzoek van n gen is goedkoop. Het kost vijf-
tig euro. Er is echter een probleem: elke mens bezit
20.500 genen.
Geactiveerde hersenen
Het is dus onbegonnen werk om alle genen op n
thema te onderzoeken. Daarom voerden Willem Ver-
beke en zijn collegasWouter van den Berg, LoekWorm
en Wim Rietdijk een gericht onderzoek: In onze her-
senen lopen verbindingen via het dopaminesysteem.
We weten dat het dopaminesysteem in de hersenen
wordt geactiveerd als we naar oplossingen zoeken. We
zijn actiever en meer gemotiveerd als we naar iets stre-
ven. Eenmaal we ons doel bereiken, valt die activiteit
wat stil. Er zitten vijf soorten dopamine-receptoren
in onze neuronen, genummerd van 1 tot 5. Wie een
mutatie heeft op het gen met dopamine-4 is actiever
dan anderen. Daarom werd deze mutatie het Edison-
gen gedoopt. Mensen met dit Edison-gen zien veel op
zich afkomen en zijn bijzonder creatief. Maar diezelfde
mensen kunnen het ook lastig hebben als veel infor-
matie op hun afkomt; dan kunnen ze vaak hun aan-
dacht er niet bij houden.
Binnen het Rotterdamse ISAM-instituut werden re-
cent driehonderd professionele verkopers onderzocht
op twee genen: dopamine-receptor D-4 en dopamine-
receptor D-2. We hebben vele verkopers die op ons
instituut cursus volgen. We nodigden hen uit mee te
doen aan de genetische tests. Ze gaven een staal van
hun speeksel, dat werd naar een laboratorium ge-
stuurd dat de twee genen analyseerde.
Enerzijds werden dus enkele genen van die verkopers
getest. Anderzijds g