We vinden een huis in Karystos, en wat voor een!!!

Ons plan, najaar 2017, was in Karystos de boot op de kant te zetten en een half jaar een gemeubileerd appartement te huren. De Pietje was inmiddels toe aan groot onderhoud. Vooral ook van het interieur. En wonen op de boot, terwijl je moet schuren, schilderen en lakken is niet aan te bevelen.

Van Vassili, de baas van pizzeria Zygos, konden we een keurig, geheel gemeubileerd, appartement huren, vlakbij de werf. Maar de Griekse goden beslisten anders. Frank kwam met Georgos aan, voorzitter van het koor waar hij in zingt, oud schoolmeester in Karystos, later onze leraar op de Griekse les. Zijn collega Sofia, die in Athene nog werkt en woont, heeft een huis te huur. Of we niet willen komen kijken. Dat doen we en alleen al door de ligging – waarover zo meer – besluiten we dat we het ook van binnen willen zien.

Op Kreta, na mijn 70-ste verjaardag, hebben we, zoals 5 jaar daarvoor afgesproken, een evaluatie gehouden over de afgelopen vijf jaar met de vraag wat gaan we de komende 5 jaar doen. Door met varen of niet. De conclusie is, binnen een paar jaar stoppen met varen, de boot verkopen en een plek zoeken om te wonen. En tot mijn verrassing en grote vreugde zegt Marleen: …..in Griekenland. En waar?? In Karystos.

Daar wonen veel van onze vrienden. Het is niet de warmste plek of de meest pittoreske. Maar wel Grieks, geen toeristenoord, dicht bij Athene en het vliegveld en met prima voorzieningen. Maar waar in Karystos?

We fantaseren: niet ver buiten het centrum, we moeten alles kunnen belopen, of befietsen. We willen niet afhankelijk zijn van een auto. Liefst een huis op de begane grond, of anders een appartement met lift. We worden ouder en moeten vooruitzien naar mogelijke gebreken.

En dan is er dus opeens dat huis van Sofia Biniaris. Net even buiten het centrum. Op 5 minuten afstand lopen van de zee, het strand, de haven, de taverna’s. Met aan de overkant van de weg, de bakker en de slager. Met de pick-up van de bio-groenteboer iedere morgen voor de deur. Met links en rechts op zo’n 40 meter een buurtsuper. Wat willen een paar pensionados nog meer. En wat heet, traditioneel Grieks. 100 vierkante meter (10 x 10), dikke muren, hoge kleine kamers, tuin rondom. Alles net nieuw geschilderd. En voor een heel redelijke huurpijs. Er is een klein probleem !!!! Het is héééélemaal léég.

Maar het heeft ook wel wat bijzonders.

Zoals een bordes met terras en een tuintje.

Een monumentale voordeur. Een prachtige betegelde hal. En zulke mooie ramen.

We zijn verkocht. Maar hoe nu verder? Scheepsberaad op het strand levert de volgende conclusie op. Doen we dit nu niet, dan is de kans groot dat we nooit meer zo iets vinden in Karystos. Als we nu eens besluiten om niet een half jaar, maar tenminste anderhalf jaar in Karystos te blijven. Het huis te huren, in te richten, de boot op te knappen en de verkoop meer te stimuleren. En lukt die verkoop niet, dan brengen we de boot voorjaar 2019 terug naar Nederland. We vinden het een goed plan.

Wat helpt is dat de eigenaren met een bed aankomen, en een oud electrisch fornuis en een nieuwe ijskast. En een tafel en stoelen in de keuken. Plus wat oude klapstoelen om voorlopig op te zitten. Kastruimte is er genoeg. Met mooie ingebouwde kasten in de dikke muren en een ouderwetse klerenkast in de slaapkamer.

Wat ook helpt is dat we onze Engelse vriendin Stepahnie tegenkomen die spontaan roept: Kom bij mij maar meubels lenen. Ik sluit voor de winter een aantal kamers af. Wat daar in staat kan je meenemen. Een paar dagen later hebben we een typische Engelse bank in de woonkamer en nog zo het een en ander. Bovendien nu de kogel door de kerk is, kopen we bij Ikea in Athene eettafels en stoelen, een logeerbedbank, een boekenkast en wat we nog meer denken nodig te hebben. Met behulp van vrienden Ari, Serge en Frank verhuizen we de inboedel van Pietje naar de Ellenion Amerikis 55. Ons nieuwe huis. Zij zijn verbaasd wat er allemaal uit de Pietje komt. Wij overigens ook!

Bed van de huisbaas Bankje van Stephanie

Eettafel van Ikea Woonkamer

Keuken Nieuwe kat

En dan komt vriend Lefteris, getrouwd met Nederlandse Irene, met de mededeling dat hij een vriend heeft die iedere twee weken met een grote vrachtwagen met Griekse waar naar Nederland rijdt en leeg terug. En die tegen een vriendenprijs bereid is onze in Nederland opgeslagen huisraad te vervoeren. En dus arriveert er de dag voor Kerstmis een verhuiswagen voor de deur met onze spullen. Luie stoelen, bureau, kasten, vloerkleden, boeken, lampen en nog heel veel dozen met wat ook al weer ?????. Dit is nog een Kerstmis. Niets anders te doen dan dozen uitpakken. En natuurlijk onze oude grote spiegel die met de bidstoeltjes van Marleen een ereplaats krijgt in de hal.

En de rest van de winter krabben we ons nieuwe nest.

Een jaar aan de wal

Veel valt er over dat eerste jaar aan de wal in Karystos te vertellen. Maar ook eigenlijk weer niet. Want zo veel verschilt het leven op de Griekse vaste wal nu ook weer niet van dat elders in Europa.

Scheepskat Karel en zijn nieuwe vriendin (tegen wil en dank) Amanie hebben het zeer naar de zin in hun nieuwe onderkomen.

Marleen gaat met Irene naar gymnastiek en Tai Tsi. En met Dominique pottenbakken. Frans pakt zijn boeken uit en richt zijn bureau weer in en is zo tevreden als een kind. De grote keuken, met al snel een nieuw fornuis, noodt tot koken. De grote nieuwe eettafel tot eten met vrienden. En er zijn zo de nodige festiviteiten, zoals de geboorte van het eerste kleinkind van Dominique en Frank, wat aanleiding is tot en babyshower op het plein.

Aline, Marleen en Irene bij de babyshower.

Een maal per week bridgen we in de stamkroeg ’t Hoekje met vrienden Marijke en Ari. En eens per week gaan we samen op Griekse les.

Tussen de bedrijven door werken we aan Pietje. We schilderen en lakken het hele interieur opnieuw. Ongeveer iedere dag een paar uur en daarna naar de taverna aan het strand voor de werf. Uitrusten met een hapje en een drankje en een duik in zee.

Marleen rust uit. Idem, met links Dieta en rechts Christien

In het voorjaar komt er visite: achtereenvolgens zus Maaike en vriendin Bea. Marleen gaat in de hete zomermaand augustus lang naar Nederland en komt terug met schoonzus Christien en zus Dieta. Frans is in het najaar de Sjaak met 2 x een operatie aan zijn koetsiershanden en een uitgebreide medische checkup die bewijst dat hij het hart heeft van een jonge vent, de longen van een verstokt roker en niet alleen af en toe Oostindisch doof is. Maar met een pufje en een hoorapparaat aan een oor, valt er mee te leven. En om dat te vieren neemt Frans kaas mee voor de hele Nederlands Belgische kolonie.

Pootje in ‘t verband Pootje weer heel voor het kaassnijden

En dan moet er opeens heel hard aan de Pietje worden gewerkt om de boot gereed te maken voor de tocht terug naar Nederland. Want er is nog geen serieuze koper op de kust. We klussen ons een slag in het rond. Niks een paar uur rommelen en dan lekker op het strand. Het is een ook nog eens extreem koude en natte winter in Karystos en met name het werk aan huid en onderwaterschip moet telkens worden uitgesteld

Maar op vrijdag 12 april 2019, slechts een weekje later dan de planning, gaat Pietje opgepoetst te water. Voorlopig zijn we weer landrot af.