alter ego: Gérard La Lune

ON A MARCHÉ SUR LA LUNEBlogs 2014 – 2017

www.gerardgeerlings.nl - Gerard.geerlings@gmail.com

Inhoudsopgave

DRIE JAAR BLOGGEN… 3

ON A MARCHÉ SUR LA LUNE 4

BRIGITTE BARDOT 6

TURING GEDICHTEN WEDSTRIJD 7

MIJN EIGEN RODIN 9

JOHN EN JANE 11

DE SOCIOLOGIE VAN DE CAMPING 12

DE EENZAME FIETSER 13

L’IMPORTANT C’EST LA ROSE 14

DE KRANT IS EEN STAGIAIR GEWORDEN EN MENEER IS TEGENWOORDIG ‘ONLINE’ 15

HET VERDWIJNEN VAN HET LINKSE GELUID UIT HET PUBLIEKE DEBAT 17

REDACTIE DWDD, HEDENMORGEN, 8:15 19

MARK ROTHKO 21

THE THEORY OF EVERYTHING 24

DE NAPOLEONISERING VAN HITLER 27

ANGST ESSEN SEELE AUF 29

TERRORISME KAN OOK OVERGAAN… 30

DE FEMINISERING VAN HET WINKELAANBOD 31

EN WAT ALS DONALD TRUMP WINT? 33

TRUMP TOWER, NEW YORK, KERSTNACHT 2017, 3:17 35

2016 WAS EEN SUCCESVOL JAAR VOOR VLADIMIR POETIN! 40

DE BELASTINGDIENST EN BIG DATA 43

9 TIPS VOOR EFFECTIEVE NETWERK MARKETING 46

MAG IK HET MET JOUW ROBOT DOEN? 48

LINK NAAR DE BLOGS 50

Pagina 2

Drie jaar bloggen…Juni 2017

Het moet zo’n veertig jaar geleden zijn geweest dat ik op de fiets ben gestapt en zonder doel en met maar 1.000 gulden op zak op de fiets richting het zuiden ben gaan fietsen. Ik zat tussen een baan en een studie in (The Story of My Life…) en had 2,5 maand niets te doen en dit leek me de meest goedkope en aangename manier om de tijd te doden. Ik had mijn Batavus racefiets tweedehands voor 100 gulden bij een tweedehands zaak in Groningen gekocht. Dit wonder der techniek had zowaar vijf versnellingen, menig modern fietser zou er zijn neus voorop halen (lees meer in mijn blog De eenzame fietser ) .

Ongeoefend stapte ik op de fiets, zonder reserveband of remblokjes en alleen een bandenreparatieset van Simson. Omdat het de eerste drie weken regende zat er niets anders op door te blijven fietsen in de hoop dat ergens in het zuiden de zon zou gaan schijnen. Gelukkig deed Nederland dat jaar mee aan een EK of WK (ik zou niet meer weten welk) en werd ik als sportieve fietsende Nederlander ’s avonds gefêteerd door de andere campinggasten wanneer ik tijdens de wedstrijden bij de TV in ‘La Salle des Fêtes’ aanschoof en gastvrij menig drankje kreeg aangeboden terwijl iedereen om me heen ‘Johan Cruijff’ riep (ik had toen ook lang haar). Na drie weken fietsen begon de zon plots te schijnen en zag ik een bordje langs de kant van de weg staan: ‘Madrid 400 km.’. Dan pakken we die kilometers nog even mee dacht ik toen en twee dagen later zat ik op een zonnig terras in Madrid, mijn conditie was inmiddels puik!

Daarna besloot ik het wat kalmer aan te doen en ben ik langs de Portugese kust gaan fietsen en zwemmen tot mijn geld op was. In totaal heb ik toen 5.000 km. gefietst en naast de vele lekke banden heeft de Batavus me niet in de steek gelaten hoewel de binnenbanden aan het eind van de tocht wel gatenkaas leken. Een keer had ik de pech dat bij het bandenplakken mijn ventiel de afgrond in gleed en ik hier uren naar op zoek ben geweest. Uiteindelijk ben ik naar beneden geklauterd en heb ik hem gevonden en kon ik weer verder. Extra remblokjes zou achteraf ook wel handig zijn geweest met name als je in de Pyreneeën met een rotvaart naar beneden rijdt op de snelweg terwijl de vrachtauto’s om je heen ervan uit gaan dat je wel opzij zal gaan als ze hebben getoeterd…

Een beetje lange inleiding wellicht maar zo is het eigenlijk ook gegaan toen ik ruim drie jaar geleden besloot te gaan bloggen. Gewoon een blog aangemaakt in WordPress en vier uur later stond mijn eerste blog over Yoga online! En daarna gewoon lekker stukjes gaan schrijven, al doende leert men! Niks Search Engine Optimalization (SOA), als je maar lang genoeg doorgaat krijg je vanzelf meer lezers!

Pagina 3

Wel heb ik begin vorig jaar een schrijverscursus gedaan bij Wim Brands op de Schrijversvakschool in Amsterdam, een instituut dat schrijvers de mogelijkheid geeft wat bij te verdienen naast de karige inkomsten die zij krijgen uit de verkoop van hun eigen werk. Een slimme formule want er zijn heel wat mensen die denken via schrijven de kost te kunnen gaan verdienen, er wordt heel wat geschreven in Nederland…

Inmiddels drie jaar later hebben meer dan 140.000 bezoekers mijn site in totaal meer dan een 1.000.000 keer bezocht en neemt het aantal bezoeken per dag geleidelijk toe, nu zo’n 1,700 per dag. Menig professioneel schrijver zou daar jaloers op zijn. Daarbij moet ik wel aantekenen dat er tegenwoordig ook bots zijn die je website automatisch bezoeken en dat het bezoeken van je blog niet gelijk staat aan het lezen maar dat geldt natuurlijk ook voor papieren boeken. En sommige blogs worden continue goed bezocht zoals bijvoorbeeld momenteel Mag ik het met jouw robot doen?, opvallend genoeg alleen door de week en niet in het weekend dus waarschijnlijk wordt die ergens in het onderwijs gebruikt.

Wat me wel is opgevallen is dat je qua performance beter kort kan schrijven als lang, beter over iets privés dan iets ingewikkelds en dat het aantal views sterk afhangt van het tijdstip dat je iets online zet: vrijdagavond rond 21:00 is het best, dan zijn de meeste lezers online.. Voor mijn trouwe lezers hierbij als cadeau een PDF met mijn 22 meest populaire blogs!

On a Marché sur La LuneNovember 2014

Op 30 maart 1950 verscheen in de Kuifje reeks het album ‘On a marché sur la lune’ van mijn held Georges Remi (1907–1983), beter bekend als Hergé.

Op 25 mei 1961 kondigde president John F. Kennedy, dus 11 jaar later, het Apollo programma aan met als doelstelling de eerste bemande missie naar de maan te organiseren. De eerste maanlanding vond uiteindelijk plaats op 20 juli 1969 om 20:17:39 UTC, dus zo’n 8 jaar nadat Kennedy zijn plan bekend maakte, Hergé heeft dat dus nog mee kunnen maken. Ik was toen 13 jaar oud en werd die dag midden in de nacht door mijn vader wakker gemaakt om naar de rechtstreeks uitzending te kijken op onze zwart-wit televisie.  Vage beelden van de maan en de Eagle en er gebeurde lange tijd weinig tot uiteindelijk Neil Armstrong uit de Eagle klom en de beroemde woorden sprak: “That’s one small step for [a] man, one giant leap for mankind”.

De laatste maanlanding vond plaats in december 1972, 45 jaar geleden dus. In totaal hebben 12 astronauten op de maan rondgelopen waarvan er 4 inmiddels overleden zijn en de jongste 79 jaar oud is. 45 jaar dus zonder dat mijn generatie de mogelijkheid heeft gehad op de maan te lopen, iets waarvan ik als kind droomde en wat onze generatie jammer genoeg zo langzamerhand wel kan vergeten. Er komt waarschijnlijk een moment dat er geen levende ‘Moonwalker’ meer op de aarde rondloopt. Binnenkort gaat NASA de Orion testen die eigenlijk een kopie is van de Apollo inclusief een capsule en een lander voor op een planeet, het is de bedoeling dat deze raket weer mensen op de maan gaat brengen en zelfs verder in het heelal.

Pagina 4

Momenteel zijn we afhankelijk van de Russen om ons Internationale ruimtestation ISS te bezoeken, de Amerikanen hebben zelfs geen ruimtewaardige raket meer. Deze week zijn bij de lancering twee, nieuw ontwikkelde, commerciële raketten ontploft: de Antares van Orbital Sciences (met een Russische raket) en Galactic van Virgin (die alleen een rondje om de aarde kan maken) en bij deze laatste zijn zelfs slachtoffers gevallen. Ik weet niet wat er aan de hand is met dit soort grote programma’s maar technisch gezien zou je iets wat je 45 jaar geleden gedaan hebt, toch vrij eenvoudig moeten kunnen herhalen.

Het lijkt er wel op of de technologische ontwikkeling, nu primair gestuurd door commerciële bedrijven, steeds op zoek is naar innovaties en geen genoegen nemend met ‘Proven Technology’, waarschijnlijk vanwege de patenten. En dat grote projecten qua risico moeilijk te managen zijn, daar hebben we in Nederland ook een paar voorbeelden van. Met het Chinese Space Program gaat het iets beter, ze hebben vorige week rond de maan gevlogen en zijn op schema met hun plan in 2020 op de maan te lopen:

Ook India heeft recent een sonde in een baan om Mars gebracht en heeft Space ambities hoewel de timeline niet al te gedetailleerd is. Ik kan zo’n visie op de site van de NASA niet ontdekken, volgens mij is er daar structureel iets mis met hun programma. Grote projecten zoals dit hebben leiderschap en een centrale regie nodig en Obama twijfelt over de ambitie en laat te veel projecten over aan het bedrijfsleven, de vraag is of dat wel werkt in de Space context: niet bedrijven maar landen zijn de concurrenten in Space en geld speelt daarbij ook een belangrijke rol. Maak maar eens een Business Case voor een commercieel bedrijf voor een bemande missie naar de maan, krijg je wel een erg lange Payback tijd. Gezien de huidige plannen zou het weleens een Chinees of iemand uit India kunnen zijn die de volgende stap op de maan zet. Onderstaand kostenoverzicht spreekt ook in hun voordeel:

Ondertussen gaat de droom die als kind had om ooit op de maan te lopen in rook op, eigenlijk zijn we geen steek opgeschoten de laatste 45 jaar. ‘Space is hard’ zei sir Richard Bransons na het ongeluk deze week, waarom ging het 45 jaar geleden dan wel goed? Je kan je afvragen of leiders die dit soort uitspraken doen en tegelijkertijd grote risico’s nemen met dodelijke gevolgen voor het eigen personeel wel de juiste persoon zijn om dit soort projecten te leiden. We hebben een ambitie, visie en leiderschap nodig: Kennedy heeft een stip op de horizon gezet en dat ook gerealiseerd!

Mijn ambitie: Over 15 jaar kunnen zeggen: ‘On a marché sur la planète Mars!’

Pagina 5

Brigitte BardotAugustus 2104

Vandaag is Brigitte Bardot 80 geworden, één van mijn jeugdidolen.

Mijn vader was erg gecharmeerd van haar en dat ging zelfs zo ver dat hij zijn jongste dochter naar haar vernoemde. Daarmee brak hij bij zijn zesde kind met de Katholieke traditie het nageslacht te vernoemen naar een familielid. Tot dan toe was er veel sociale druk vanuit mijn grootouders de kinderen obligaat te vernoemen naar een familielid, een delicate zaak waarbij je moest oppassen niemand voor het hoofd te stoten. Zo werd ik als oudste zoon vernoemd naar mijn opa van moeders kant dus moest de tweede zoon vernoemd worden naar iemand van vaders kant. Toen de broer van mijn moeder zijn eerste zoon kreeg werd hij eveneens Gerard genoemd, later omgedoopt tot het chiquere ‘Gérard’, verschil moet er zijn! Met de keuze voor het vernoemen naar Brigitte Bardot maakte hij een belangrijk statement wat geheel past in het tijdsbeeld van de jaren zestig.

Brigitte Bardot stond in de jaren vijftig voor vrijheid, een nieuwe seksuele moraal en de emancipatie van de vrouw en daar zag mijn vader wel wat in. Toen mijn vader met mijn moeder, samen met een van haar vrijgezelle zussen, een weekendje naar Parijs ging moest hij dan ook persé naar de Folies Bergère in Montmartre en dat heeft grote indruk gemaakt. Mijn moeder vond het allemaal wel erg duur en onzin met die champagne maar op menig familiefeestje is daar later nog hard om gelachen, goede investering dus van mijn vader. Ik ben er nooit achter gekomen of het nog invloed heeft het gehad op de consumptie van het huwelijk. Wel hebben we met al het nageslacht, zo’n 27 kinderen en kleinkinderen (in die zin was de consumptie succesvol), in 2003 op mijn moeders 75ste verjaardag en op haar nadrukkelijke verzoek, een bezoek gebracht aan de de Folies Bergère. Een mooie herinnering aan mijn vader die niet meer leeft.

Ik heb dus altijd een zwak gehad voor Brigitte Bardot, als jong fotomodel en actrice door een groot publiek aanbeden vanwege haar uiterlijk en op latere leeftijd publiek veroordeeld vanwege haar politieke opvattingen. Ik had het er dit weekend over met mijn oudste dochter en die zag een parallel tussen Brigitte Bardot en Yoko Ono waar ik een maand geleden over schreef. Beide zijn vrouwen die niet voldoen aan de verwachtingen van het grote publiek en publiek worden uitgekotst omdat ze authentiek blijven. Zoals Brigitte deze week zegt in de Paris Match: ‘Ik zal mijn hele leven zeggen wat ik denk, of mensen dat nu leuk vinden of niet’. En dat ben ik wel heel erg met haar eens!

Pagina 6

Als eerbetoon aan Brigitte heb ik in november 2013 een uitgebreide synopsis voor de musical ‘Et Dieu Créa La Femme’ ofwel ‘BB de Musical’ geschreven, deze toen aan Joop van den Ende aangeboden. Omdat ik van Joop geen reactie kreeg heb ik na een jaar wachten het script in december 2014 opnieuw aan Joop van den Ende aangeboden maar nu ook aan Albert Verlinde van Stage Entertainment.

Op 6 januari 2015 kreeg ik een negatieve reactie van Stage Entertainment, het eigen creatieve team van Stage Entertainment is al sinds 2013 bezig met het script en dat vordert gestaag volgens Maarten van Nispen, directeur Corporate Communicatie en woordvoerder van Joop en Janine van den Ende:

Hoewel we nu drie jaar verder zijn is er nog steeds niets mee gebeurd en heb ik besloten mijn synopsis nu voor iedereen vrij beschikbaar te stellen, je kan het hier vinden:

Brigitte Bardot The Musical Et Dieu Créa La Femme!

Voor meer informatie kan je je bij mij melden!

Turing Gedichten WedstrijdOktober 2014

Toen ik mei 1975 als 19 jarig beginnend en veelbelovend dichter op het podium van het Concertgebouw stond tijdens de ‘Nacht van de poëzie’ om mijn eerste gedicht voor te dragen kon ik geen woord uitbrengen: punt was dat ik mijn eerste gedicht toen nog moest schrijven. Ik was als een van de eerste bezoekers de zaal in gelopen en trof daar de gehele nationale Dichterselite gezellig aan de dis, ze hadden, voor de zaal openging, met zijn allen op het podium zitten eten en (vooral) drinken. Ik vroeg of er nog wat van het buffet over was en werd uitgenodigd aan te schuiven. Deze uitnodiging kon ik niet afslaan dus ging ik gezellig op het podium zitten en dronk een glaasje mee: ik heb de hele nacht op het podium gezeten en dat was erg leuk.

Cees Buddingh schreef later een column over deze ‘Nacht van de poëzie’ in de Volkskrant met de titel ‘Dat was eens maar nooit meer’: het was een complete chaos en Geert Lubberhuizen, die alles aan elkaar moest praten, deed vergeefse pogingen de 40 aanwezige dichters tot de orde te roepen. Hugo Claus had zijn toenmalige vriendin Sylvia Christel meegenomen (zie foto) en dat dwong respect af, Harry Mulisch bleef zoals gewoonlijk een heer, Simon Vinkenoog had weer te veel gerookt en Johny de Selfkicker had een zeer ernstige vorm van zonnesteek en schreeuwde het uit. De volgende dag stond in de Volkskrant een column van Hopper (Nico Scheepmaker) die zich afvroeg wie toch die jongeman was die de hele avond op het podium had gezeten en die

Pagina 7

slechts 1 zin in de microfoon had gesproken, dat was ik dus met het kortste gedicht ooit, de inhoud van mijn debuut als dichter ben ik helaas vergeten.

Dichten en schrijven zijn activiteiten die je normaal gesproken, er zijn uitzonderingen, zoals J.K. Rowling, niet in het publiek doet. Met schrijven kan je, als je het goed kan vermarkten, nog wel je boterham verdienen. Met dichten kan je dat wel vergeten. Een oplage van 500 is al heel veel en waarschijnlijk komt een flink deel van de dichtbundels uiteindelijk bij De Slegte terecht, of hoe de opvolger hiervan ook mag heten. De enige manier om er nog aan wat te verdienen is het optreden als dichter, iets wat eigenlijk tegen de aard van dichters in gaat: gedichten moet je lezen en niet horen, althans naar mijn mening. Als je dichters hun gedichten hebt horen voordragen kan je de gedichten van sommige dichters niet meer lezen zonder hun karakteristieke stemgeluid in je achterhoofd te horen, Jan Wolkers en Jules Deelder zijn goede voorbeelden. Maar het gaat natuurlijk om het gedicht zelf, dat moet natuurlijk een intrinsieke waarde hebben.

De nacht van de poëzie bestaat gelukkig nog steeds en we hebben nu ook een Turing Nationale Gedichten Wedstrijd. Deze gedichtenwedstrijd is een initiatief van de De Turing Foundation, opgericht in 2006 door Pieter Geelen en zijn vrouw die dit fonds hebben gefinancierd uit de opbrengsten die zij verkregen bij de beursgang van TomTom, Pieter was een van de oprichters. Naast deze wedstrijd gaat veel geld naar goede doelen en daar ben ik erg voor. Dit is meer te waarderen dan je geld uitgeven aan privé ballonvluchten, het in vrije val naar beneden springen of andere narcistische uitingen.

Vorige jaar voor het eerst meegedaan aan de wedstrijd en ik doe deze keer weer mee. Leuk om te doen hoewel het niveau van de winnaars me wel tegen valt. Gelaagdheid is erg uit de mode en moeilijke woorden gebruiken wordt ook niet gewaardeerd, zie de WordCloud hierboven van alle woorden die vorig jaar bij de ruim 10.000 inzendingen gebruikt werden.

Als je mee wilt doen kun je je hier aanmelden: www.turinggedichtenwedstrijd.nl

Pagina 8

Mijn eigen RodinNovember 2106

Toen ik vijftien was bezocht Ik voor het eerst het Musée   Rodin  in Parijs en was ik erg onder de indruk van zijn werk. Bij zijn beelden gaat het niet om een klomp brons maar om iets wat groter is dan het materiaal alleen en mij als aanschouwer in vervoering brengt. “Dat is dus kunst” ontdekte ik toen. Net als deze blog meer is dan de som van de woorden en beelden die ik gebruik. Ik wou dat ik een beeld van hem had, dacht ik toen, wel een beetje kostbaar waarschijnlijk dus eerst maar eens wat geld verdienen…

Tot ik zo’n veertig jaar later en acht jaar geleden met mijn vrouw een trip door Yorkshire, Wales en Engeland maakte door de countryside. Vast onderdeel van ons programma is, naast ‘Tea and scones’ en een bezoek aan de lokale pub, het bezoeken van antiekwinkels: een hobby die wij beide delen. En er zijn veel van dit soort winkels in Engeland, dat is het nadeel van het winnen van twee wereldoorlogen: je blijft met veel troep zitten omdat niks kapot gaat en daar moet je dan weer wat mee: vandaar al die antiekwinkels en TV programma’s over antiek en veilingen in Engeland.

Ik weet niet meer precies waar het was maar plots stonden we in een winkel met vitrines vol servies en bestek, schilderijen, sieraden en beelden en vlak bij de ingang stond mijn Rodin! Eerst zag ik niet dat het een Rodin was maar vond ik het een interessant beeld maar bij nadere bestudering was het er een en de eigenaar vertelde er meteen bij dat het geen origineel was maar een kopie maar wel een verdomd goede kopie. Dondert niet, dacht ik, het gaat niet om het geld maar om iets moois dat je graag wil hebben. Maar aangezien het om een relatief groot bedrag ging (600 pond) besloten we er nog even over na te denken.

Eerst maar eens thee met scones dus en het dorpje nader bekeken. Maar als een magneet trok de Rodin mij toch weer naar de winkel. De eigenaar wist een koper te hebben toen we voor de tweede keer naar binnen gingen. Mijn eega vond het een beetje duur en wilde eerst nog onderhandelen over de prijs. Afijn, uiteindelijk verlieten we de zaak met het beeld en een mooi antiek visbestek voor dezelfde prijs, best een duur bestek dus maar we maken er nog steeds met plezier gebruik van als we gasten hebben.

Pagina 9

De volgende dag liepen we een paar dorpen verder langs alweer een antiekshop, het was zondag en de winkels waren dicht. Plots zagen we in de etalage eenzelfde kopie van Rodin’s L’Age d’Airain staan, deze keer met een prijskaartje eraan: 450 pond! Blijkbaar was er een hele partij kopieën aan de plaatselijke antiekhandelaren aangeboden! “Verdorie, we hadden beter moeten onderhandelen!” zei mij eega. Ik heb later begrepen dat Rodin vele afgietsels van zijn beelden liet maken in veel verschillende materialen, dat naast het feit dat daar ook weer veel kopieën van zijn: in die zin was hij een van de eerste die aan massaproductie van kunst deed.

Afijn, het beeld staat nog steeds in onze huiskamer en af en toe aai ik hem over zijn hoofd, “mijn eigen Rodin” denk ik dan trots. Mijn eega heeft al een aantal keren geprobeerd me over te halen het beeld te verkopen maar dit is mijn Rodin en er zit ook nog een verhaal aan vast en voor mij was het die prijs wel waard!

Ik was dan ook blij verrast vanmorgen een artikel in de Volkskrant aan te treffen over een aanstaande Rodin tentoonstelling in het Groninger museum.  Conservator Suzanne Rus heeft het voor elkaar gekregen vijf versies van L’Age d’Airain, ofwel in het Nederlands Het Bronzen Tijdperk, bij elkaar te krijgen als onderdeel voor de Rodin tentoonstelling die deze week van start gaat. Haar natuurlijk meteen een mailtje gestuurd met het aanbod ook mijn beeld in te brengen voor 450 pond, kopen kan ook maar dan wordt het 600 pond… In ieder geval ga ik natuurlijk binnenkort naar de Rodin tentoonstelling in Groningen!

Pagina 10

John en JaneJuli 2014

Als we de A71 verlaten bij Ganat begint mijn egaa altijd het kapsel te fatsoeneren en de lippen bij te werken: we zijn weer terug op de camping La Filature in Ebreuil in de Auvergne bij John en Jane, een Engels stel dat al meer dan 25 jaar deze camping beheert. Met tussenpozen komen we hier terug en het is hier altijd erg gezellig, niet te druk, mooi gelegen aan de rivier de Sioulle en, naar Franse begrippen, goed ingericht. Beetje jaren zestig qua inrichting met een klein barretje waar John ‘s avonds achter de bar staat, 1 maal per week bakt hij pizza en zorgt hij voor het buitengebeuren. Jane is het zakelijke brein, zorgt voor de winkel en kookt elke dag een maaltijd, natuurlijk biologisch verantwoord en met kweek uit eigen tuin!

Vanaf het begin dat wij kamperen komen we hier af en toe onderweg naar het zuiden en het is altijd weer interessant te zien hoe de camping erbij ligt en hoe het met John en Jane gaat. John is niet meer de jonge god van 25 jaar geleden die op de fiets met zijn hond over de camping reed en menig vrouwenhart op hol liet slaan (waaronder mijn egaa). Twee jaar geleden is hij van de trap gevallen en als je hem vraagt hoe het nu gaat zegt hij ‘well’ dus niet ‘Good’. De jaren hebben zijn sporen achter gelaten en i.p.v. de fiets rijdt hij nu op stoer op een oude crossmotor, dat weer wel.

Het is erg stil op de camping en het runnen hiervan is zeker geen vetpot. Eigenlijk alleen in augustus loopt het een beetje en ik denk dat er nu circa 20 tenten staan terwijl er zeker 150 kunnen staan. Vooral de winters zijn lang en John vertelde ons dat hij dan de avonden doorbrengt met het luisteren naar muziek, vooral Engelse rock uit de jaren zestig en zeventig. We hebben de afgelopen jaren het dorp Ebreuil langzaam achteruit zien gaan: gisteren op Quatorze Julliet was er geen café open en alleen een vuurwerk van nog geen 10 minuten waarna iedereen weer snel naar huis liep. Mooie streek de Auvergne maar niet om lang te blijven, we gaan zo weer door naar het zuiden op zoek naar plekken waar wat meer te doen is!

Pagina 11

De Sociologie van de CampingAugustus 2104

Dit jaar tijdens de vakantie drie verschillende campings bezocht in de Auvergne, Calabria en de Qeurcy. Fantastische tijd gehad en genoten van mooi weer in een groene omgeving. Met name de laatste camping La Bonnette in Caylus in de Quercy waar campingbaas Hans de scepter zwaait, was erg leuk. Minimale maar goede faciliteiten en Hans, omringt door een paar leuke vrouwen, is erg relaxt en te vinden achter de bar alwaar hij goede koffie schenkt.

Het kenmerkende van een goede camping is dat er leuke mensen om je heen staan, in La Bonnette overwegend Nederlanders wat na een week Spanje wel weer eens leuk is. Direct naast ons stonden mensen uit Den Haag, Tilburg, Hoogeveen en Amersfoort, een leuke mix. Je hoeft maar twee meter van je tent af te lopen en je loopt iemand tegen het lijf voor een gezellig praatje. 

Omdat mijn vrouw uit Hoogeveen komt waren bij haar de Hoogeveeners favoriet. Beide van ongeveer dezelfde leeftijd dus dat moest wel gemeenschappelijke kennissen opleveren, we hebben vorige week drie uur op een dorpsterras bier zitten drinken terwijl beide bezig waren met namedropping. Zelfs op de camping, terwijl we met de Prius langs de tent van dat stel reden, ging dat door (Ken je Aaltje Blok ook? Nee wel een Elsje Blok). 

Ik kom zelf uit Den Haag en gelukkig was er ook een Haags stel. Hij type Jurist die ergens op een Ministerie achter zijn bureau in de pauze zijn meegebrachte boterhammetjes oppeuzelt, zij had alle boeken al gelezen maar was nog wel steeds bezig met nieuwe. Een hoop poeha maar weinig inhoud en de twintig jaar oude caravan stond niet in relatie tot de verhalen die hij afstak. Nadat ik wat met hem gedronken had bleek hij helemaal niet uit Den Haag te komen maar Leidschendam en zijn ambitie was, vertelde hij, ooit in Voorburg te eindigen, de expats stad voor Hagenezen die door echte expats uit Den Haag zijn verdrongen.

Dan de Amersfoorters, zaten de hele dag op hun tablets te kijken, helaas is wifi tegenwoordig op de campings overal aanwezig. Zelfs tijdens het unieke optreden van gitarist Ben ging dat door. Geen aandacht voor de pure Rock en Roller Ben die qua uitstraling helemaal klopt maar helaas niet kan zingen, tragisch maar interessant om naar te kijken. Amersfoorters hebben niet zoveel met hun stad, zijn allemaal import uit Almere of Nieuwegein en hebben als beroep Consultant (hij) of communicatiemedewerker (zij – parttime).

Het leukst waren de Tilburgers, wisten we allang want we hebben meerdere kennissen uit die regio en met hen is het altijd gezellig toeven. Wat een relaxte lui, lekker uitslapen, sjekkie draaien, boek lezen en spelletje doen met de kinderen. Geen woord van ruzie opgevangen in die paar dagen wat toch weleens voorkomt bij de meeste stellen. Nog nooit iemand zo zien schaterlachen nadat hij bij het inparkeren van de caravan er onder terecht kwam…

Volgend jaar weer!

Pagina 12

De eenzame fietserAugusts 2015

Deze zomer was ik in de buurt van La Rochelle en dat was voor mij de aanleiding om, weliswaar per auto, nog eens hetzelfde traject af te leggen dat ik zo’n 40 jaar geleden heb gefietst tussen Surgeres en La Rochelle over de D939. Ik was toen onderweg naar Portugal en, in mijn herinnering, was dit een van de zwaarste stukken om te fietsen: striemende regen, beulende tegenwind en heuveltje op en af, het hield maar niet op!

Ik was uit Nederland vertrokken op een tweedehands racefiets merk Batavus, op de kop getikt voor 100 gulden in Groningen, zonder reserveband of remblokjes en alleen een bandenreparatieset van Simson. En het enige professionele onderdeel van mijn uitrusting bestond uit een racebroek met een zemen inleg die na een aantal weken recht op bleef staan en beter ‘s nachts buiten de tent gezet kon worden. Afijn, wel 6.000 km mee gefietst en als fietsende Nederlander met een primitieve uitrusting had je toen veel bekijks omdat je toen zowat de enige fietser was die zo gek was met 35+ midden op de dag te gaan fietsen.

Dat is wel erg veranderd! Als je nu in Frankrijk rondrijdt kom je om de haverklap fietsende Nederlanders tegen, alleen of in groepsverband. En als je er echt bij wilt horen trek je zo’n mal fietstricot aan voorzien van opvallende reclame en bezit je een supersonische fiets vol met de meest moderne snufjes om je prestaties online te kunnen volgen. Het is allemaal een stuk professioneler geworden en de moderne fietser gaat elk jaar op zijn minst een weekje met zijn fietsclub in Frankrijk fietsen, liefst bij de Alpe D’Huez, de Puy de Dome of de Mont Ventoux. Fietsen is populair en de fietsbranche en hotels op locatie doen goede zaken.

Ik had dit jaar het voorrecht op de camping in de Quercy tegenover zo’n fiets enthousiast te mogen staan die samen met zijn vrouw en twee kinderen een week in een huurtent zaten. Elke dag om halftwee, als de kinderen hun middagdutje begonnen, pakte hij een van zijn twee fietsen en begon hetzelfde ritueel: fiets grondig schoonmaken en controleren, alle digitale apparaten (telefoon, gps en alle andere technische snufjes) preparen en aan de praat krijgen, rugzak met sportfood en drank inpakken en uiteindelijk zich in het veel te krappen reclamepak hijsen: een waar genoegen om vanuit de schaduw naar te kijken! Na zo’n anderhalf uur was het dan zover en werd hij vrolijk uitgewuifd door vrouw en de inmiddels wakker geworden kinderen en begon hij zijn tocht door de heuvels terwijl de temperatuur boven de 35 graden lag!

Het mooie van al die nieuwe technologie is dat zijn vrouw, via de laptop en de aangeschafte wifi (40€ per week), zijn verrichtingen online kon volgen en precies kon bijhouden wat zijn sportieve prestaties zijn (hartslag, temperatuur, gemiddelde snelheid etc.) en waar hij uithangt: ik zou het er een beetje benauwd van krijgen. Voor de echtgenoot genoeg informatie om te anticiperen op zijn terugkomst. Na een uurtje fietsen kwam hij dan fris en fruitig de camping weer op: erg moe was hij van deze inspanning niet geworden. Het eerste wat ik dan zou doen is flink water drinken en uitgeput neer vallen, maar nee hoor, zonder greintje van transpiratie begon het ritueel van het ontmantelen van zijn digitale appraten en weer schoonmaken en uit elkaar halen van zijn fiets terwijl hij trots om zich heen keek: kijk mij eens, ik hoor erbij!

Pagina 13

L’important c’est la roseFebruari 2016

Daar zit je dan, 76 jaar oud met een achttien jaar jongere man tegenover je die je helpt met eten omdat je te veel bibbert om dit zelf te kunnen. Wel goed verzorgd, ondanks alles een dame met een mooie ketting, een chic horloge en dure ringen aan de vingers. Sinds gisteren ben je opgenomen op de afdeling palliatieve zorg waar ik als vrijwilliger af en toe een paar uurtjes meehelp. Net opgenomen in een kale kamer met alleen de noodzakelijke voorzieningen en zonder enig persoonlijk spoor behalve dan een eenzame ansichtkaart in de vensterbank. Je staart het liefst naar buiten waar je achter de kaart de bomen van het bosrijke Zon en Schild op de wind ziet mee bewegen.

De ontmoeting begon koppig, bijna boos, het duurde even voor je je liet helpen. Wel kwam er af en toe een stroom woorden uit jouw mond, meest Nederlands, maar ook Frans en een beetje Duits. De verpleegkundige hadden me verteld dat je als kind in Parijs had gewoond, geen van de verpleegkundigen kon echter haar Frans verstaan, een hersentumor doet vreemde dingen met je. Dus maar even alles in mijn beste Frans gedaan: ‘Vous voulez du fromage, pâté ou confiture?’ Dat ging beter dus ging ik verder met ‘Du pain, du vin et du boursin?’. Tussen alle woorden, die niet altijd te verstaan en samenhangend waren, kwam het woord ‘Becaud’ een aantal keer voor. Mooi aanknopingspunt, dus vroeg ik je of je van zijn muziek houdt. Toen begonnen je oogjes te glimmen.

Vanaf mijn Smart Phone met Spotify heb ik toen een paar nummers van Becaud en Aznavour voor je afgespeeld. Dat vond je prachtig, je zong mee op ‘L’important c’est la rose’ en wist zelfs met gebaren het plotse einde van ‘Et maintenant’ aan te geven! Je droomde weg op Becaud’s muziek naar lang vervlogen tijden terwijl je bleef kijken naar de bomen buiten en de eenzame ansichtkaart. En daar word ik dan wel weer een beetje triest van. Je bent ernstig ziek en je hebt niet veel tijd meer. Maar wel mooie herinneringen….

Pagina 14

De Krant is een Stagiair geworden en Meneer is tegenwoordig ‘Online’November 2015

Afgelopen weekend belde mijn krantenbezorger aan met de mededeling dat hij vanaf maandag de Volkskrant niet meer zou bezorgen maar dat de bezorger van de Telegraaf dit voortaan zou gaan doen. Na jaren trouwe dienst moest hij tot zijn spijt zijn wijk afstaan aan de Telegraaf bezorger omdat alle dagbladen nu voortaan via ‘De Persgroep Distributie’ aan huis worden bezorgd. Na jaren trouwe dienst zat het er nu voor hem op. We zijn altijd zeer tevreden geweest over deze bezorger en daarom gaven we hem met oudjaar altijd een flinke fooi, een goede bezorger is immers goud waard! Nu maar afwachten hoe het met de nieuwe bezorger gaat en of hij al die verschillende kranten wel uit elkaar kan houden…

Hierboven de looplijst van de wijk waar ik woon die ik laatst toevallig bij mijn krant aantrof. Interessante kost voor een Socioloog zoals ik: in mijn straat is het vooral Volkskrant maar in de straten achter ons heerst het AD terwijl de Telegraaf redelijk ondervertegenwoordigd is in onze wijk. Helemaal chique is het hebben van twee kranten en ook dat komt redelijk vaak voor, meestal een combinatie van een landelijke en een lokale krant. Verder vallen de vele lege plekken op de lijst op: er zijn schijnbaar steeds meer mensen die het zonder krant kunnen stellen.

Pagina 15

Er is nogal wat veranderd in het krantenlandschap de afgelopen jaren. Terwijl ik dit schrijf zit ik in de trein en zie ik eigenlijk alleen maar Smartphones om me heen en een enkele Metro, een dagblad zie je tegenwoordig maar zelden. Ook merk ik dat ik zelf de krant steeds slechter lees, in ieder geval niet meer zo intensief als een aantal jaren geleden. Belangrijkste reden hiervoor is dat het nieuws tegenwoordig via vele kanalen tot je komt en als je echt iets wilt weten je via het internet allerlei aanvullende informatie snel gevonden hebt.

Alle kranten hebben last van de concurrentie van het Internet en dat is te merken aan de dalende oplages en de kostenbesparende maatregelen zoals bijv. het samenvoegen van de distributie. Maar ook in de content. Hele stukken krant kan ik overslaan omdat het om oud nieuws gaat wat al dertig keer gehypet is op de sociale media of uitgebreid besproken in talkshows en als ik het echt interessant vind heb ik meestal via Twitter of Google al veel achtergrondinformatie gevonden – of er zelf al een blog over geschreven…

Navraag onder mijn leerlingen of ze de krant nog weleens lezen levert hetzelfde beeld op, sporadisch wordt er onder de jeugd een krant gelezen maar iets snel opzoeken kunnen ze heel goed. Als ik tijdens de les begin over een onderwerp uit de actualiteit of verwijs naar het Journaal of Nieuwsuur dan kijken ze me meewarig aan: nieuws op TV is voor de meeste een zapmoment en het eigenlijke nieuws speelt zich af op de sociale media die sterk worden gedomineerd door de zgn. bekende Nederlanders (BN’ers) of, nog mooier, internationale ‘celebraties’, als die zich ergens druk over gaan maken dan is het plots nieuws!

Interessant was gisteren dan ook het interview in de Volkskrant met Marc Chavannes, oud-journalist van het NRC, die recent een overstap heeft gemaakt naar het online platform ‘De Correspondent’. De Correspondent is een van de weinige betaalde online journalistieke websites in Nederland en nog aardig succesvol ook. De Correspondent werkt niet met vaste medewerkers maar met correspondenten die per stuk betaald worden en Marc is aangetrokken om als ervaren journalist het geweten van deze website te zijn en jongere collega’s te coachen.

Goede zaak, zouden andere kranten ook moeten doen, oudere ervaren journalisten inzetten om jongere collega’s te begeleiden. Als de Volkskrant zo’n mechanisme had gehad voor zijn stagiaires zou het plagiaat probleem met de stagiair dat vorige week naar buiten kwam wellicht niet gebeurd zijn. In het Interview verteld Marc Chavannes hoe leuk het was bij de krant te werken toen er nog sprake was van groei en hoe dat veranderd is nu de oplages continu dalen. Vanuit kostenoverwegingen moet meer door minder mensen gedaan worden en dan is het een logische stap te bezuinigen op kwaliteit en goedkope stagiaires in te gaan zetten. Bij de Correspondent heerst nog een creatieve sfeer waar hij zich thuis voelt en hij het weer naar zijn zin heeft, geef hem is ongelijk!

Pagina 16

Het verdwijnen van het linkse geluid uit het publieke debatDecember 2105

Wat hebben het klimaatakkoord, de aangekondigde bezuinigingen bij Vrij Nederland, de verkiezing van Geert Wilders tot politicus van het jaar en het debat rond de Teevendeal, allemaal onderwerpen die deze week in het nieuws waren, met elkaar te maken?

Allereerst het klimaatakkoord afgelopen weekend afgesloten in Parijs. Tot mijn verbazing zag ik dat het de VVD gelukt is het debat over het klimaat naar aanleiding het akkoord afgelopen weekend naar zich toe te trekken door het voorzitterschap van Ed Nijpels van de Borgingscommissie Energieakkoord waarmee hij in het voetspoor treedt van Pieter Winsemius, voormalig Minister van VROM en de eerste VVD’er die zich zorgen maakte om het milieu. Ed Nijpels was de afgelopen week vaak op TV om te pleiten voor uitvoering van dit akkoord terwijl de verantwoordelijke PvdA staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu Sharon Dijksma in Parijs haar koffers nog aan het pakken was. Je zou verwachten dat iemand van de Groen Links of de PvdA de trekker zou zijn van dit debat en niet iemand afkomstig van de VVD. Blijkbaar hebben Jesse Klaver en Diederik Samsom andere zaken aan hun hoofd en zo hebben we plots een VVD’er als boegbeeld van het klimaatakkoord en die het bedrijfsleven moet gaan manen het akkoord uit te gaan voeren.

Daarna kwam het treurige nieuws over Vrij Nederland, jarenlang mijn lijfblad en verplichte kost voor links intellectueel Nederland met de wekelijkse columns van Renate Rubenstein, Piet Grijs, de interviews van Bibeb en de boekenbijlage. VN, HP en de Groene Amsterdammer waren jarenlang de aanjagers van het publieke debat en verplichte kost voor de linkse intellectuele elite.

Zo’n drie jaar geleden heb ik nog een proefabonnement genomen op VN maar veel interessants kwam ik daar niet meer tegen, alleen de kerstspecial met alle interviews koop ik nog trouw. Deze neergaande trend zie je niet alleen bij de weekbladen maar ook bij de dagbladen. Het publieke debat wordt niet meer geïnitieerd door de traditionele media maar via de sociale media die zich met name richten op wat op het moment de hype van de dag is. Televisie, radio en kranten volgen slaafs wat trending is op het internet en zijn zelf geen trendsetters meer. Met name linkse politieke partijen weten daar niet goed op in te spelen, rechtse politici doen dit een stuk beter.

Pagina 17

In dan het debat deze week over de deal van Fred Teeven, onze eerste en waarschijnlijk laatste nationale crime fighter, die voor Volk en Vaderland achter gesloten deuren deals sloot met criminelen en die daarbij nieuwe middelen heeft ingezet die door het establishment op het Ministerie van Justitie destijds niet erg werden gewaardeerd. Niet voor niks werd Fred na zijn uitstapje naar Leefbaar Nederland door de VVD met open armen ontvangen, met hem in hun gelederen kon de VVD het politieke debat met betrekking tot veiligheid naar zich toe trekken en zich afzetten tegen het ex VVD-kamerlid Geert Wilders.

En dan tot slot de zoveelste verkiezing tot politicus van het jaar van Geert Wilders. Geert weet dat zijn achterban wegzapt bij het journaal en geen kranten meer leest maar WhatsAppt en Facebookt. Geert weet slim gebruik te maken van de sociale media en met simpele quotes maximale aandacht te krijgen. Opvallend is dat in de media op dit moment langzaam een omkeer plaats vindt: werd Wilders een tijdje geleden door journalisten gehoond, nu benaderen steeds meer journalisten hem met respect. Zij zien ook dat hij het in de peilingen toch wel erg goed doet en dan is het toch wel handig op goede voet met hem te staan, je weet maar nooit of je hem zo nog eens nodig hebt…

Bij de verkiezing van de politicus van het jaar door de parlementaire pers stond Geert Wilders niet in de top 5 maar won Staatssecretaris Klaas Dijkhoff, in de top vijf stonden dit jaar drie VVD’ers, en geen één PvdA’er. Niet zo verwonderlijk nu de PvdA volledig ontbreekt in het publieke debat en de VVD-trekker is als het gaat om het milieu, de rechtsstaat, de vluchtelingen en het klimaat. De PvdA staat erbij, kijkt ernaar en weet de successen van het kabinet niet electoraal te verzilveren. Toch iets niet goed gedaan toen de portefeuilles werden verdeeld.

Overigens niks gehoord van Diederik Samsom en Lodewijk Asscher deze week maar dat kan aan mij liggen, alleen Sharon Dijksma zag ik aan de slag op de klimaattop die vanuit Parijs stelde dat je op verschillende manieren naar het klimaat akkoord kan kijken, maar dat het een “grote stap vooruit is in de collectieve aanpak van de klimaatverandering en het oplossen van problemen waar mensen nu al dagelijks mee te maken hebben”. Moest ik even over nadenken, Ed Nijpels was een stuk concreter: ‘handhaven allemaal die normen!’.

Pagina 18

Redactie DWDD, hedenmorgen, 8:15December 2105

Westergasfabriek, videoconference DWDD, 8:15 heden morgen

Mathijs (vanuit bed): Goede morgen allemaal, welkom op deze mooie dag, ik heb er zin in!

Dieuwke: Fijn Mathijs, we gaan weer een mooie uitzending maken met onze vrienden!

Mathijs: Even over vrijdag, wie was die rare snijboon eigenlijk die plots andere dingen ging zeggen dan de autocue? Wie heeft dat nu weer geregeld?

Dieuwke: Dat had die stagiair van de School van de Journalistiek geregeld en niet met mij afgestemd, inmiddels vervangen hoor…

Mathijs: Mooi, stond ik mooi voor aap maar gelukkig heeft niemand het gemerkt en kon Marc Marie een leuke grap maken, niet meer uitnodigen dus Dieuwke!

Dieuwke: Even voor de hele redactie: jullie moet de gasten wel goed duidelijk maken dat ze niet moeten af wijken van wat tevoren is afgesproken anders loopt alles in het honderd en kan je nooit een vriend van Mathijs worden, het past niet bij de formule dat iedereen ook nog eens een eigen mening heeft!

Mathijs: Nou ja vriend, vrienden heb ik eigenlijk niet maar wel betrouwbare gasten… Wie staat op het programma van vandaag, wordt het niet weer eens tijd voor onze Halina? Wie kan er een leuk onderwerp bij haar verzinnen?

Marieke: In de Margriet stond een leuk onderwerp over ouder wordende actrices en hun carrièreperspectief…

Mathijs: Gaat Halina nooit doen, wil eeuwig jong blijven…

Janneke: Wellicht iets over popup toneel…

Dieuwke: Bestaat dat dan al?

Janneke: Nee, maar dat zou mooi in onze DWDD popup portfolio passen…

Mathijs: Uitstekend idee! Pierre erbij en Hans en wellicht kan Joop nog meedoen…

Pagina 19

Dieuwke: Janneke, geweldig plan, de lancering kunnen we vanavond al groot brengen, vergeet Marketing niet in te seinen en dat Mathijs en ik het idee vast leggen voor het intellectueel eigendom, je weet maar nooit…

Mathijs: Perfect!

Jeroen: Mathijs, moeten we nog aandacht besteden aan het popup restaurant fiasco?

Dieuwke: Dat was helemaal geen fiasco! Robert komt vanavond uit leggen dat dit gepland was! Vanavond kan hij dat mooi koppelen aan de nieuwe Michelingids die vandaag uitkomt, goede smaak is er nu eenmaal alleen voor mensen die bij onze club horen en niet voor mensen die er geen verstand van hebben!

Mathijs: Ja, die recensenten zijn zuurpruimen, die komen op de zwarte lijst en nodigen we nooit meer uit! Robert gaat daarom vanavond ook exclusief voor mij een Waldorf Salad maken, kunnen we mooi die scene uit Fawlty Towers laten zien met John Cleese en die scene over de inspecteur van de Restaurantgids, zetten we die zuurpruimen mooi neer!

Dieuwke: Staat al op de autocue Mathijs!

Mathijs: Tot aan tafel!

Naschrift 19 mei 2016: Tot mijn verbazing heeft de redactie van DWDD mijn idee over Halina Reijn toch opgepakt en kwam er een half jaar later een documentaire “De OK-Vrouw” over Halina Reijn van filmmaker Gülsah Dogan, op 19 mei 2016 in plaats van DWDD uitgezonden…

Pagina 20

Mark RothkoAugustus 2015

Toen Winston Churchill in 1961 voor het eerst na de Tweede Wereldoorlog de VS bezocht was dat aan boord van de Christina van de Griekse miljardair Aristotle Onassis die hem over de Hudson naar New York bracht. De Christina was eigenlijk een Canadees oorlogsschip omgebouwd door Onassis en door hem vol gehangen met Europese, met name Franse, impressionisten, toen erg populair onder ‘The Rich and Famous’. Boris Johnson beschrijft in zijn boek ‘The Churchill factor’ hoe Churchill in 1895 voor het eerst New York bezocht: New York was toen qua grootte vergelijkbaar met Manchester of Liverpool maar had zeker niet de omvang van Londen, het centrum van het Britse rijk. Zo zag de skyline van New York er in 1895 uit:

Tijdens zijn bezoek aan New York In 1961 was Churchill zwaar onder de indruk van de transformatie die VS en in het bijzonder New York, had ondergaan: terwijl ‘Britain’ nog steeds zwaar te leiden had onder de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog en qua invloed steeds minder te vertellen had waren de Verenigde Staten booming en was New York uitgegroeid tot het politiek en economische centrum van de wereld. Dit wat goed te zien aan Skyline van New York met zijn imponerende wolkenkrabbers die Churchill vanaf de Cristina goed kon zien. De Tweede Wereldoorlog was een belangrijke stimulans geweest voor de groei van de Amerikaanse economie terwijl het Verenigd Koninkrijk op dat moment langlopende leningen aan de VS had uitstaan en haar rijk sinds de Eerste Wereldoorlog had zien instorten en haar invloed op de wereldpolitiek zien afnemen.

Pagina 21

Het was ook in 1961 dat Mark Rothko zijn opdracht teruggaf voor het maken van exclusieve schilderijen voor het ‘Four Seasons’ restaurant in de ‘Seagram Building’ aan in New York van de beroemde architecten van der Rohe en Johnson. Het nieuwe restaurant mocht van de opdrachtgevers vierenhalf miljoen dollar kosten en de doelgroep van het restaurant was eveneens ‘The Rich and Famous’ dus het mocht wat kosten. Voor de kunst aan de muur in het restaurant werd door de eigenaar bewust gekozen voor een opdracht aan een Amerikaanse moderne kunstenaar en niet een Europese. Mark Rothko, toen een van de vooraanstaandste New Yorkse kunstenaars kreeg de opdracht en ging aan het werk, dit worden ook wel de ‘Seagram Murals’ genoemd. Twee jaar later had hij een aantal panelen af maar besloot hij met de opdracht te stoppen, de ‘Seagram Murals’ zijn nu op verschillende plaatsen afzonderlijk te bezichtigen.

Ik heb deze zomer de biografie van Annie Cohen-Solal over Rothko gelezen en de Rothko tententoonstelling in het Haags gemeentemuseum gezien, met name de biografie is erg boeiend. In dit boek beschrijft Annie Cohen-Solal niet alleen het werk van Rothko maar de hele nieuwe generatie moderne kunstenaars die na de Tweede Wereldoorlog in dit optimistische economische klimaat ontstond en bestond uit kunstenaars als Pollock, Gottlieb, Newman, De Kooning en natuurlijk Rothko. In 1949 verzamelde zich in New York in East Village een groep kustenaars, veel van hen overigens oorspronkelijk afkomstig uit Europa, die samen een club vormden met een gemeenschappelijk doel: het op de kaart zetten van de Amerikaanse moderne kunst. Op dat moment was er geen aandacht voor de eigen kunstenaars en was de Amerikaanse kunstmarkt erg gefocust op de Europese kunstenaars, met name de Franse impressionisten, vandaar dat Onassis ze ook aan de wand van de Cristina had hangen. Het waren niet alleen schilders die deel uit maakten van deze ‘De Club’ maar ook musici en schrijvers, critici die over hen gingen schrijven, galeriehouders die hun werk gingen exposeren en op een gegeven moment ook rijke verzamelaars die hun werk gingen kopen. En met succes, momenteel worden de werken van de schilders van deze groep voor grote bedragen verkocht met prijzen voor een Jackson Pollock van 140 miljoen een Willem de Kooning van 137,5 miljoen en een Rothko voor 72,7 miljoen dollar.

Pagina 22

Wat maakt Rothko nu zo bijzonder? Allereerst dat hij eigenlijk van oorsprong geen schilder pur sang maar ontwikkelde hij zich als schilder vanwege de interesse in de techniek van het schilderen en het concept achter een schilderij. Rothko was niet voor niks een groot gedeelte van zijn carrière naast schilder ook kunst onderwijzer en het hoe en waarom van zijn schilderijen was erg belangrijk voor hem. In de biografie van Annie Cohen-Solal wordt maar heel even ingegaan op zijn techniek en het feit dat Rothko daar niet veel over kwijt wilde. Wel dat hij continu experimenteerde met kleur en zijn assistenten opdracht gaf een schilderij laag voor laag op te zetten volgens zijn instructies: hij deed dus niet alles zelf zoals veel moderne kunstenaars nu doen (Koens, Hirst, Ai WeiWei besteden het maken ook meestal uit). Daarin liep hij dus voorop. Daarnaast had hij een missie met zijn schilderijen die voor hem niet over vorm of kleur gingen maar bedoeld zijn om vanuit het schilderij een rechtstreeks connectie te maken en een emotie teweeg te brengen bij de toeschouwer.

Tevens zag hij zijn werk als eindpunt van de kunst, hij kon zich niet voorstellen dat iemand na zijn werk nog eens stap verder kon zetten in zijn zoektocht naar het uitbeelden van de ultieme emotie. Dat hij zijn schilderijen niet in het restaurant het ‘Seagram Building’ wilde heeft daar veel mee te maken: zijn kunst vraagt de totale aandacht en daar moet je niet onverschillige restaurantbezoekers onder laten eten. Dat er in de jaren zestig een nieuwe generatie schilders opkwam die veel aandacht kreeg vond hij dan ook onverteerbaar. Eind jaren zestig krijgt hij lichamelijke klachten en uiteindelijk pleegt hij in 1970 zelfmoord.

Om eerlijk te zijn was ik niet erg onder de indruk van zijn werk tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling in het Haags Gemeentemuseum. Heb er een tijdje naar zitten staren maar het maken van een spirituele connectie bleef uit, helaas. Schijnbaar zit ik nog in het primitieve kleur en vorm stadium en heb ik nog niet de staat van verlichting bereikt zoals de vele kunstpausen zoals Joost Zwagerman die lyrisch zijn over zijn werk. De biografie van Annie Cohen-Solal vind ik veel interessanter, met name omdat het een goed beeld geeft van de opkomst van de moderne Amerikaanse kunst na de Tweede Wereldoorlog, aanrader!

Pagina 23

The Theory of EverythingJanuari 2015

Deze week uitgebreid stil gestaan bij de begrippen ‘Tijd’ en ‘Waarde’, hun betekenis, onderlinge samenhang en ‘De zin van het leven’, ga er maar even voor zitten!

Het begrip ‘Tijd’.Allereerst het begrip ‘Tijd’. Afgelopen maandag had ik plots een gat in de tijd tussen mijn colleges in Amsterdam en een vergadering in Utrecht en dan heb je een leuke uitdaging om daar een zinvolle invulling aan te geven. Het was koud en ik had geen zin in de kroeg of de bibliotheek te gaan hangen dus besloot naar de film te gaan in. Het werd ‘The Theory of Everything’ die momenteel draait in het Wolff Camera aan de Oude Gracht in Utrecht naast de Winkel van Sinkel. Dit is momenteel de oudste bioscoop van Nederland, kwam er tijdens mijn studententijd vaak, helaas gaan ze dit jaar sluiten. ‘The Theory of Everything’ is een mooie film gebaseerd op het verhaal van de vrouw van Stephan Hawking, Jane Wilde. De film gaat met name over hun huwelijk en de invloed van de ziekte van Hawkin hierop. Heel af en toe komen zijn theorieën over het heelal aan de orde over zwarte gaten en andere zaken, simpel uitgelegd natuurlijk voor de moderne bioscoopbezoeker die meer hangt naar romantiek dan kennis vergaren. Op maandagmiddag was ik de enige bezoeker voor deze film, kan aan het tijdstip liggen maar de film is zeker de moeite waard!

Stephen Hawking is op zoek naar de verklaring van het ontstaan van het heelal, hij wil proberen alles wat er is te vatten in een elegante simpele wiskundige formule, ga er maar aan staan! Hij is nog steeds bezig dus geen simpele klus. Dit heeft me altijd gefascineerd, tijd is zo’n begrip waar je lang over na kunt denken en dat moeilijk te vatten is. Voor de natuur is tijd een oneindige dimensie maar voor ons mensen is onze tijd beperkt tot de periode die we op aarde zijn tussen geboren worden en sterven, voor ons is de totale tijd die we hebben dus gelijk aan ons leven.

Pagina 24

Mijn visie op het begrip ‘Tijd’:Als je bijv. kijkt naar het Internet dan kan je tegenwoordig met een druk op de knop een bericht ‘all over the world’ sturen en een fractie van een seconde later een response krijgen, data gaan dus met enorme snelheid door glasvezelkabels maar met een beperking: nooit sneller dan het licht. Je kan wel sneller dan de zwaartekracht gaan (G-kracht) maar niet sneller dan het licht. Als we wel sneller dan het licht zouden kunnen gaan zou het namelijk mogelijk zijn in de tijd te reizen en dat zal nooit iemand lukken want dan hadden we allang iemand uit het verleden tegen moeten komen, iemand uit de toekomst tegen komen zou volgens mij dus zeker niet kunnen – dan zou je namelijk trager dan het licht moeten gaan! Als we nu in het heelal kijken zien we sterren die al lang dood zijn maar waarvan het licht dat ze ooit uitstraalden na een aantal lichtjaren pas bij ons komt. Stel dat je sneller dan het licht kan kijken dan zou je dus in het verleden kunnen kijken, dat kan volgens mij theoretisch weer wel, we kunnen niet bewijzen dat er niemand in de toekomst op ons terug kijkt. Om die reden zou de hemel dus ook kunnen bestaan, alleen in een andere vorm dan de meeste mensen denken: er zou intelligent leven kunnen zijn dat vanuit de toekomst op ons terug kijkt maar dat niet de mogelijkheid heeft in te grijpen (door sommigen de hemel genoemd).

Overigens kwam er deze week belangrijk nieuws voor Stephan Hawking in het nieuws. Sinds 2007 zijn er 7 maal onverklaarbare radiogolven uit de ruimte waargenomen zonder dat dat gepaard ging met licht, deze golven zijn 5,5 miljard jaar geleden verzonden. Als ze afkomstig waren van een explosie dan was er ook licht geweest, nu dit ontbreekt moet er een andere bron zijn die dit heeft veroorzaakt. Wel is er een relatie met de zwaartekracht en een magnetisch veld. Even een boodschap terugsturen met de vraag wat ze daar aan het doen lijkt me geen optie, dan moeten we 10,1 miljard jaar wachten op het antwoord. Wellicht komt Stephen binnenkort met het antwoord?

Het begrip ‘Waarde’:Deze week stonden een aantal bedrijfsmodellen centraal tijdens mijn colleges Informatie Management bij Hogeschool TIO waaronder Michael Porter’s ‘Supply Chain’ model. Volgens dit model gaat het bij activiteiten van bedrijven en organisaties altijd om het toevoegen van waarde, elke stap in het proces om producten of diensten aan te bieden aan klanten gaat altijd gepaard met waarde creatie. Om die reden is er een directe relatie tussen marge en waarde, door waarde toe te voegen kan een bedrijf winst maken. Sturen op marge is dan ook erg belangrijk, met name Amerikaanse bedrijven zoals Apple, Google, McDonalds, Coca-Cola of Starbucks zijn daar erg goed in, ze hebben een sterk merk en maken hoge marges en consumenten kennen aan hun producten een hoge waarde toe.

Pagina 25

Mijn visie op het begrip ‘Waarde’:Waarde is een relatief begrip en heeft te maken met ons normen en waardensysteem. Wat voor de een van waarde is hoeft dat voor een ander niet te zijn maar er zijn wel continu allerlei processen aan de gang die om onze normen en waarden te beïnvloeden. Continue zijn marketing, reclame maar ook politici en journalisten bezig met het beïnvloeden van onze waarden en, zonder dat we het beseffen, veranderen deze continu. Je kan het begrip waarde ook op tal van andere wijze uitleggen, velen hebben zich daar al over gebogen. Zo heb ik jaren geleden het boek van Robert M. Pirsig gelezen, ‘Zen and the Art of Motor Cycle maintenance’ dat waarde en zingeving aan elkaar koppelt. Iets is van waarde als het voor jou zinnig is, iets toevoegt. Wat is bijvoorbeeld de zin van onderwijs voor een student? Ik zou zeggen als onderwijs ervoor zorgt dat jij aan het eind van de studie meer waard bent op de arbeidsmarkt. Onderwijs gaat dus niet om het papiertje maar om het zorgen dat studenten slimmer worden, meer kennis hebben en dat ook nog kunnen toepassen!

Heeft het leven zin?Als je dus nadenkt over deze twee begrippen ‘Tijd’ en ‘Waarde’ kom ik dus uit op twee aanpalende begrippen ‘Leven’ en ‘Zin’ en dan komen we uit op de meest gestelde vraag in ons leven is: ‘Heeft het leven zin?’ ofwel ‘The Meaning of Life’. Velen hebben zich daar het hoofd al over gebroken en het is de kernvraag voor filosofen, schrijvers en kunstenaars, niemand heeft daar tot nu toe een eenduidig antwoord op kunnen geven. De vraag stellen is nog niet hem beantwoorden en daar kan alleen een persoonlijk antwoord op gegeven worden omdat waarde en zingeving subjectieve begrippen zijn.

Pagina 26

Een uitzondering is er voor de gelovigen onder ons, voor hen is het makkelijk omdat het geloof hun normen en waarden bepaald. Ik ben oorspronkelijk Katholiek en op de Katholieke school beantwoorden wij de vraag: waarom zijn wij op aarde met het antwoord: wij zijn op aarde om God de Vader te dienen. Lekker makkelijk. Gelukkig zijn er steeds minder mensen die geloven in Nederland maar dat impliceert wel dat er dus ook steeds meer mensen over deze vraag moeten gaan nadenken! Niet verwonderlijk dus dat ‘Zingeving’ steeds hoger op de agenda te komt te staan zoals ik een week geleden op het PIM Congres hoorde van de Marketing Trendwatchers.

Wat mezelf betreft neig ik ook naar een ‘Ja’ op de vraag of het leven zin heeft maar er zijn ook momenten… Maar dan moet ik toch weer even denken aan Stephen Hawking die onder de verschrikkelijke omstandigheden van een niet werkend lichaam maar met een briljante geest overeind blijft! Niet zeuren dus en, vrij naar Monty Python: ‘Always look at the Bright Side of Life!’

De Napoleonisering van HitlerDecember 2015

Een maand geleden reed ik met de auto door Duitsland en hoorde ik onderweg een interview op een lokale zender met een historicus over de historische betekenis van Hitler. In voornamelijk wetenschappelijke bewoordingen ging hij in op de rol van Hitler vanuit politiek, sociaal en economisch perspectief zonder één woord te besteden aan ethische dilemma’s, de vele slachtoffers die gevallen zijn en de Jodenvervolging. Het was een gezellig interview en de interviewer stelde verder geen kritische vragen.

Nieuwsgierig geworden naar het veranderende perspectief op Hitler gisteren naar ‘Er ist wieder da’ geweest gezien tussen een overwegend jong en mannelijk publiek die al popcorn etend vooral erg kon lachen om deze film. Ik had verwacht dat deze film wel zou draaien in het filmhuis voor het wat oudere publiek maar hij draait nu al een tijdje in de lokale Pathé hier.

Er zitten zeker komische elementen in deze film maar de teruggekeerde Hitler doet ook veel foute uitspraken die niet komisch zijn en hard aankomen. In de film wordt met name aan het eind van de film een directe relatie gelegd met de opkomende vreemdelingenhaat en extreemrechts in Duitsland en dat maakt de film actueel. Wat me daarbij opviel is dat de jeugd om me heen qua reacties andere criteria aanlegde met betrekking tot wat ‘Komisch’ en wat ‘Fout” is. Leeftijd maakt dus schijnbaar veel uit qua beleving van deze film.

Pagina 27

Vergelijk je deze film met ‘Der Untergang’ die tien jaar geleden is gemaakt, met een voortreffelijke vertolking van Hitler door de inmiddels overleden Bruno Ganz, dan zie je dat beide films Hitler heel anders neerzetten. In ‘Der Untergang’ wordt gepoogd een realistisch beeld van Hitler neer te zetten en komt hij er als persoon niet goed af, er valt niet veel te lachen in deze film. Ik heb deze film destijds vlak na het uitkomen in een bioscoop gezien aan de Kurfürstendamm in Berlijn en na afloop bleef het overwegend oudere Berlijnse publiek minutenlang stil in de zaal zitten en zag ik sommige ouderen met tranen in de ogen naar buiten lopen.

Dat was wel anders na afloop van ‘Er ist wieder da’. Schijnbaar heeft er een kentering plaats gevonden met betrekking tot de visie op de betekenis van Hitler voor Duitsland, niet alleen met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog maar ook ten aanzien van zijn betekenis met betrekking tot de huidige politieke situatie in Duitsland, in het bijzonder de vluchtelingenproblematiek. Deze problematiek deelt de Duitse, maar ook onze samenleving op in ‘voor’ of ‘tegen’ en waarschijnlijk kijk je als toeschouwer ook vanuit deze optiek naar deze film.  En voor jongeren die deze film zien zonder de bagage die ouderen hebben kan ik me voorstellen dat er dan veel te lachen valt om de komisch neergezette Hitler.

Net als bij Napoleon, die ook behoorlijk wat op zijn geweten heeft, wordt Hitler dus steeds meer als historische figuur neergezet waar je wetenschappelijk onderzoek naar kunt doen maar ook grappen over kunt maken. So geht es…

Pagina 28

Angst essen Seele aufOktober 2015

Tegenwoordig gaat er geen dag voorbij of je ziet op TV woedende burgers die zich opwinden over de toestroom van vluchtelingen naar Nederland. Vanavond was het weer raak in Rotterdam waar burgemeester Aboutaleb moedig stand hield tegenover de machteloos woedende medelanders die tegen de opening van een AZC zijn. Bij het zien van dit soort beelden moet ik steeds weer denken aan de titel van de film van Rainer Werner Fassbinders uit 1974 ‘Angst essen Seele auf’ die gaat over een 60 jarige Emmi die verlieft wordt op een 29 jaar jongere Marokkaanse gastarbeider Salem. En dat roept behoorlijk wat weerstand op in de omgeving van beiden waarop beide flink worden geïntimideerd en op een gegeven moment moeten vluchten.

Fassbinders film is in Nederland uitgebracht onder de naam ‘Alle Turken heten Ali’, de Duitse naam spreekt mij meer aan omdat die volgens mij ook meer dekkend is voor de inhoud: angst maakt mensen hard en zuur en er in het algemeen niet leuker op!

Het vluchtelingen debat roept veel emoties op en een rationele discussie onmogelijk, niet voor niets staat de PVV zo hoog in de peilingen. Kijkend naar de beelden van de inspraakavonden wordt je niet erg vrolijk al die emotionele uitlatingen, goed dat Aboutaleb de confrontatie aangaat! De zoon van een gastarbeider uit de jaren zeventig is inmiddels zelf burgemeester geworden en een verdomd goede ook!

Ps. ‘Angst essen Seele auf’ is geen correct Duits, moet eigenlijk zijn ‘Angst isst Seele auf’, Fassbinder wilde hiermee een verwijzing maken naar de wijze waarop gastarbeiders Duits spreken als ze net beginnen de taal te leren. Dit gezegde is inmiddels in Duitsland een standaarduitdrukking geworden.

Pagina 29

Terrorisme kan ook overgaan…Januari 2015

Bas Heijne, NRC columnist, maakte deze week op Nieuwsuur een vergelijking tussen de terroristen die de redactie van Charlie Hebdo genadeloos neerschoten en de terroristen van de RAF in Duistland. Hoewel beide groepen een geheel verschillende doelstelling hebben, hebben ze gemeen dat zij beiden door middel van de inzet van geweld tegen zorgvuldig gekozen doelen (personen) een maximaal schokeffect in de samenleving willen realiseren. Bas Heijne wees op het feit dat een aantal van de RAF-terroristen later afstand hebben genomen van de RAF en na verloop van tijd deze beweging zichzelf ophief, waarom zou dit voor de huidige terroristen ook niet kunnen opgaan? Ik zie de laatste dagen veel reacties voorbijkomen van mensen die de toenemende islamitische extremistische terreur als een onomkeerbaar proces zien dat alleen maar erger kan worden. Er is volgens mij ook een hoopvoller perspectief en kunnen we leren van de lessen in het verleden, veel zal afhangen van hoe de staat en wij burgers met dit soort terreur omgaan.

De Rote Armee Fraktion (RAF) was een links-extremistische terreurgroep in Duitsland, opgericht in 1970 en werd ook wel de Baader-Meinhof-Groep genoemd. De RAF werd in 1970 opgericht door Andreas Baader, Gudrun Ensslin en Horst Mahler en Ulrike Meinhof. In de 28 jaar van haar bestaan heeft de RAF 48 moorden gepleegd en talrijke bankovervallen en bomaanslagen. Bij de beschrijving van de geschiedenis van de RAF  wordt er vaak onderscheidt gemaakt tussen de eerste, tweede en derde generatie RAF.

De eerste generatie RAF bestond uit een groep actieve leden rond de oprichters, zowat allemaal werden ze aangehouden bij hun acties en tot lange celstraffen veroordeeld en in extra zwaarbewaakte inrichtingen geplaatst. In de cel gingen de RAF leden in hongerstaking uit protest tegen hun behandeling. De meeste van de eerste generatie RAF overleden in de cel met als officiële oorzaak zelfmoord. Door hun sympathisanten, juristen en mensenrechten experts werd dit in twijfel getrokken, waardoor de terroristen door hun sympathisanten als martelaar werden gezien.

Uit deze groep sympathisanten ontstond de tweede generatie RAF die in de herfst van 1977 in Duitsland grote onrust veroorzaakte (Deutschland im Herbst) die kan worden vergeleken met de situatie nu in Frankrijk. Belangrijkste doel van deze tweede generatie was het vrij krijgen van de gevangenzittende leden van de eerste generatie. Met hun doelkeuze, de lange duur van hun acties en de samenwerking internationaal met andere terroristische bewegingen hielden ze de hele Duitse samenleving in hun greep. Zo werd tijdens de ontvoering van de vooraanstaande Duiters Jurgen Ponto en  Hans-Martin Schleyer door Arabische terroristen die een Lufthansa-vliegtuig gekaapt om de eisen van de RAF te ondersteunen. Er was toen een intensieve samenwerking tussen de RAF en met name Palestijnse verzetsgroepen, RAF-leden deden mee en hielden zich schuil in hun trainingskampen vlabij Aden in Yemen, hier heeft een van de Charlie Hebdo terroristen ook een tijdje gezeten.

Werd de eerste generatie RAF keihard aangepakt door de overheid, de tweede generatie werd een stuk humaner aangepakt en een aantal RAF-leden veranderde tijdens de detentie van

Pagina 30

mening en werd na een flinke straf zelfs vervroegd vrij gelaten. Tevens stapte er een groep van 10 leden begin Jaren tachtig uit de RAF en vertrokken naar de DDR. Er is nog een derde generatie RAF actief geweest maar die was lang niet zo effectief als de tweede generatie. In 1998 meldde de RAF in een persbericht dat ze zichzelf had opgeheven, sindsdien hebben we niks meer van de RAF gehoord.

Als we een les kunnen leren van deze hectische periode in de Duitse geschiedenis dan is het wel dat het belangrijk is dat we onze eigen normen en waarden in ere blijven houden en zorgen dat we binnen de grenzen van onze rechtstaat blijven opereren. Tevens is het belangrijk in dialoog gaan met de sympathisanten van terroristen, die houden nu hun mond vanwege het politieke klimaat maar ze zijn er wel degelijk in grote getale en vormen een gevaar voor de toekomst. Niet iets wat je op korte termijn oplost maar hopelijk een meer positief perspectief biedt.

De feminisering van het winkelaanbodFebruari 2016

Had je als man vroeger nog de mogelijkheid een boekhandel, platenzaak of elektronicawinkel in te duiken terwijl je vrouw naar schoenen, jurkjes of tassen ging kijken, juist in onze categorie is het winkelaanbod en de mannelijke ‘Customer Experience’ zoals het tegenwoordig heet wel erg mager geworden.

Vandaag een rondje door de mooie binnenstad van Amersfoort gedaan en geconstateerd dat na het sluiten van de V&D:

Er nog maar één goede boekhandel over is in onze binnenstad,

Er geen CD of DVD winkels meer zijn,

Er geen computer winkels meer zijn behalve dan de Apple store,

Er nog wel wat fotozaken zijn maar met een wel heel beperkt aanbod.

Daarentegen stikt het in de stad van de mode, schoenen, tassen, cosmetica, lingerie, parfum, chocola en bonbon winkels waar voor mannen weinig te halen is. En als er dan aanbod voor ons is in een winkel moet je vaak met de trap naar boven, schijnbaar is er aan ons niet veel te verdienen. Soms is er voor de man een speciaal zitje met ons een auto of sportblad tussen de damesbladen waar je dan even kan zitten terwijl je vrouw aan het passen is en waar je, als de verkoopsters je vrouw ‘s koopgedrag positief inschatten, een espresso krijgt. Bij mijn vrouw is dat meestal het geval…

Pagina 31

Ik moet dan ook constateren dat het evenwicht man – vrouw in het winkelaanbod er niet meer is en in het voordeel van de vrouw is doorgeslagen. Winkeliers zouden er dan ook goed aan doen het winkelaanbod voor mannen te vergroten anders krijgt op een gegeven moment geen vrouw haar man de stad mee in…

De grote boosdoener en veroorzaker van deze trend ben ik natuurlijk zelf: tot voor kort ging ik eerst in de winkels kijken wat er zoal te koop is en pas daarna bestelde ik online bij de webwinkel waar het het goedkoopst is. Maar dat eerste kan dus niet meer: de verschraling van het aanbod in onze binnensteden heeft ervoor gezorgd dat de producten die je online wilt kopen niet meer in winkels te zien zijn. Als er al aanbod in de winkels is dan worden alleen de bestverkopende in de winkel getoond. De consequentie hiervan is dat je volledig afhankelijk bent van de productinformatie op het internet zelf en de reviews die de kopers van producten op vergelijkingssites geven.

Ik werd eerder deze week dan ook helemaal blij toen ik in Doorn fotowinkel Van Kesteren instapte en een heel aardige en deskundige medewerker mij uitgebreid ging uitleggen hoe de Olympus OM-D E-M10 Mark II werkt en waarom die beter is dan zijn voorganger de Olympus OM-D E-M10. Ruim drie kwartier heeft hij in onze relatie geïnvesteerd en hebben we uitgebreid herinneringen opgehaald uit het pre-digitale tijdperk toen je nog fotorolletjes had die je zelf in een doka kon ontwikkelen: hij wist zelfs wat “doordrukken” betekend (en dat weten alleen de kenners!). Nadeel voor mij was wel dat hij alleen Olympus toestellen in de vitrine had maar dat mocht de pret niet drukken. Ik ben er inmiddels van overtuigd dat dit een geweldig toestel is hoewel de koopbeslissing nog niet is gevallen.

Zou het daarom niet een goed idee zijn in onze binnensteden speciaal voor mannen productinformatie winkels te maken waar deskundige en ervaren medewerkers je onder het genot van een espresso alles kunnen uitleggen over de nieuwste ontwikkelingen en modellen van mannendingen zoals fototoestellen, tablets en gereedschap en dat je daar dan ook even mee mag spelen? En als je dan later via Internet online besteld je hun code kan ingeven zodat zij een redelijke fee krijgen van de fabrikant? Zowaar een mooi nieuw businessmodel en een goede reden om weer eens met je vrouw te gaan shoppen, kan jij spelen terwijl zij past!

Met dank aan: V&D, Claudia Strater en Foto Van Kesteren Doorn (Pasfoto’s, Copyshop, Fotozaak), onderdeel van de Foto-Groep.

Naschrift: uiteindelijk heb ik dit fototoestel bij van Kesteren gekocht!

Pagina 32

En wat als Donald Trump wint?Januari 2016

De Amerikaanse verkiezingen beloven dit jaar reuze spannend te worden, zowel aan de kant van de Republikeinen als van de Democraten waar Hillary Clinton op dit moment haar voorsprong op concurrent Bernie Sanders aan het verliezen is.

Spraakmakend is de verkiezingscampagne van Donald Trump, al maanden op kop bij de Republikeinen met als enige serieuze tegenstander senator Ted Cruz. Deze week kondigde Sarah Palin aan Trump te steunen, wellicht een poging zich te revancheren na haar amateuristische kandidaatschap voor het vicepresidentschap in 2008? Als running mate zou ze Trump kunnen supporten en dat ligt waarschijnlijk goed bij de Tea Party en Trump’s conservatieve achterban en kan het nodige publicitaire vuurwerk opleveren. Trump weet steeds de aandacht op zich te richten door boute uitspraken te doen die massaal op internet en in de media overgenomen worden. Werden de vorige twee verkiezingen in de VS gewonnen door Obama via de social media, deze zouden weleens kunnen worden beslist via de ‘celebrity’ media die tegenwoordig in toenemende mate het dagelijkse leven van de gewone Amerikaan beïnvloeden. De familie Clinton steekt in ieder geval kwantitatief schril af tegen die van de combinatie Trump – Palin die we de komende tijd beter gaan leren kennen!

In Europa leeft een sterk anti Trump sentiment met name gevoed door onze opiniemakers die meestal overwegend voor de Democraten zijn. Niet vreemd dus dat ik vandaag hoorde dat ons huidig kamerlid voor D66 Wassila Hachchi de Tweede Kamer gaat verlaten om Hillary Clinton’s campagne te gaan ondersteunen. Altijd goed voor een vaste plek aan tafel bij DWDD als je dan weer terugkomt, weer een expert erbij! Jammer voor de mensen die op haar gestemd hebben maar je moet nou eenmaal prioriteiten stellen in het leven.

Pagina 33

De kansen dat Trump de Republikeinse voorverkiezingen gaat winnen wordt groot genoemd maar ik hoor tegelijkertijd iedereen zeggen dat Trump het uiteindelijk bij de verkiezingen in november niet gaat redden. Voornaamste reden: Trump weet de gematigde Republikeinse stemmers niet aan zich te binden en heeft bepaalde traditionele stemmers zoals de Latino’s van zich vervreemd door zijn uitspraken over immigranten.

Maar wat als, tegen de verwachting in, Trump uiteindelijk toch gaat winnen? Wat heeft dat dan voor consequenties voor Amerika en voor ons? Volgens mij zal Trump’s beleid, als ik hem zo hoor, twee pijlers hebben: 1) verbeteren van de eigen Amerikaans economie 2) slagvaardiger worden in de buitenlandse politiek.

Allereerst zal het sociaaleconomische klimaat in Amerika verharden. De door Obama met veel moeite doorgevoerde hervormingen van de gezondheidszorg zullen op zijn minst versoberen. Wellicht zal Trump proberen de binnenlands vraag te bevorderen door handelsbeperkende maatregelen, met name China zal daar last van krijgen maar ook wij hier in Europa. De trans-Atlantische betrekkingen komen dan nog meer dan nu toe het geval is onder druk te staan.

Niet geheel losstaand van het vorige punt zal de buitenlandse politiek meer in het teken gaan staan van de economie. Hopelijk begint de altijd daadkracht uitstralende Trump zijn ambtstermijn niet met nieuwe buitenlandse avonturen en zijn er krachten binnen het Amerikaanse systeem, met name binnen Defensie, die hem daarvan kunnen weerhouden. Trump heeft niet zoveel op met zelfbeschikking en democratie maar wel met olie en natuurlijke hulpbronnen. Dus zou hij zijn pijlen weleens op heel andere conflicten kunnen gaan richten dan nu het geval is en nieuwe partners kunnen gaan zoeken.

Het is opvallend en tegelijk geruststellend dat Poetin zich positief heeft uitgelaten over Trump, zij hebben dan ook veel gemeenschappelijk. Rusland wordt wel een oligarchie genoemd waarbij een kleine groep machtige en kapitaalkrachtige mensen het voor het zeggen heeft. Met de verkiezing van Trump zou de VS weleens een stap in die richting kunnen maken. Volgens de Franse econoom Thomas Pikettey verschuift het aandeel van de middenklasse langzaam maar zeker en levert het in ten opzichte van de top en moeten we vrezen voor een groeiende ongelijkheid in de samenleving. Trump heeft net als Poetin veel affiniteit met de wereld van de miljardairs en, volgens zijn uitspraken en stijl van leiding geven, minder met het bestrijden van sociale ongelijkheid en democratische grondbeginselen.

Vanuit het Europees perspectief wordt volgens mij verkeerd ingeschat hoe de verhoudingen in de VS eigenlijk liggen en vanuit welk sentiment kiezers uiteindelijk besluiten te stemmen. Het is daarom verstandig er ook rekening te houden dat Trump gaat winnen en na te denken wat de consequenties daarvan zijn. Kortom: het worden interessante verkiezingen dit jaar daar!

Pagina 34

Trump Tower, New York, Kerstnacht 2017, 3:17December 2016

Donald Trump kon de slaap niet vatten en zat in zijn kamerjas achter zijn bureau op de 26e verdieping uitkijkend over Central Park dat sinds een paar weken niet meer voor het publiek toegankelijk was. Na de mislukte raketaanval op Trump Tower hadden de veiligheidsdiensten tot deze ingrijpende maatregel besloten. Er was in eerste instantie veel weerstand geweest van de New Yorkers tegen deze maatregel maar na wat onderhandelen had hij een deal met het stadsbestuur kunnen maken waarbij op termijn een consortium van Central Park een pretpark zou maken met een strenge toegangscontrole en hij een licentie zou krijgen voor een helikopter landingsplaats in het park waar nu de ijsbaan was, dat zou hem minuten vliegtijd naar Washington schelen en op termijn een potentieel nieuwe inkomstenbron voor zijn Trump Foundation.

Maar dat was niet de reden waarom hij de slaap niet kon vatten. Hij was nu bijna een jaar POTUS en de eerste 100 dagen waren zeer succesvol geweest met name omdat hij een aantal “Quick Wins” had weten te implementeren die hem nog populairder maakten dan hij al was. De media waren allemaal zeer te spreken over de nieuwe wind die er waaide in Washington en de eerste resultaten die hij had geboekt. Een van de belangrijkste dingen die hij had gedaan was het scheiden van zijn operationeel team, dat vanuit het Witte Huis opereerde, en zijn Strategie- en Communicatieteam, dat door hem persoonlijk werd aangestuurd vanuit New York. Wie wat van Trump gedaan wou krijgen moest bij hem op audiëntie in zijn Trump Tower dat hij voor een mooi prijsje had verhuurd aan de Presidents Office en waar het een komen en gaan was van CEO’s, staatshoofden, “celebrities” en de intimi die behoorden tot zijn “Inner Circle”.

In het voorjaar werd hij voor het eerste geconfronteerd met een aantal problemen die zijn VP Mike Pence en manager van het operationeel team, niet zelf kon oplossen en waardoor hij gedwongen was in te grijpen. Dit had ertoe geleid dat hij wat kabinetsleden had moeten vervangen die blijkbaar niet goed gekwalificeerd waren, helaas had dit tot gevolg gehad dat er de nodige vuile was op straat was komen liggen.  En daar hadden de traditionele media natuurlijk flink van gesmuld in hun oude anti Trump gedrag terugvallend. Gelukkig kon hij nog steeds gebruik maken van de diensten van zijn voormalige campagnemanager Kellyanne Conway die een steeds belangrijkere rol speelde in zijn staf en zo langzamerhand ook in zijn privéleven… Zo had ze Trump goed geholpen toen een wel erg ambitieuze schoonzoon de macht wou grijpen in zijn Trump imperium zodat hij zelf geen zeggenschap meer zou hebben. Dit was uiteindelijk opgelost door hem af te kopen zonder dat dat tot een officiële scheiding leidde zodat de buitenwereld hier niks van had gemerkt maar dit had hem wel veel tijd gekost, hij haatte het wel met crisismanagement bezig te moeten zijn, liever was hij aan het bouwen...

Een van de eerste besluiten die Trump nam na zijn installatie tot President was het vaststellen van de zogenaamde “Trump doctrine” die uitgangspunt zou zijn voor zijn buitenlandse beleid onder aanvoering van voormalig Exxon Mobil baas Rex Tillerson. Kern daarvan was dat de wereld opnieuw zou worden ingedeeld in invloedssferen en dat niet langer één land het voor het zeggen had maar de wereld door de belangrijkste landen verdeeld zou worden in invloedssferen. Een andere belangrijke pijler van zijn nieuwe beleid was het inzetten van de nucleaire dreiging waarbij Trump de inzet van kernwapens waar ook op de wereld niet uitsloot. Om dit te regelen

Pagina 35

had hij de drie belangrijkste regeringsleiders bij elkaar geroepen: Poetin, Trump en Xi Jinping naar het voorbeeld van de Yalta conferentie in 1945, alleen deed deze keer Engeland niet mee mar China. De conferentie was georganiseerd in Honolulu op Hawaï omdat deze drie landen daar geografisch gezien aan elkaar grenzen maar ook wel een beetje om een plaagstootje uit te delen aan Barack Obama…

Na drie lange dagen onderhandelen hadden de grootmachten de wereld opnieuw verdeeld waarbij de geografische, militaire en economische grenzen opnieuw waren vastgelegd in invloedssferen met als mantra dat de conflicten binnen een bepaalde invloedssfeer door de desbetreffende grootmacht zelf opgelost zouden worden. Zowel bij Poetin, Trump en Xi Jinping stonden begrippen als “Democratie” en “Burgerrechten” niet hoog op de agenda en daarom waren ze het er al vrij snel over eens geworden dat pragmatisme de leidraad moest worden voor samenwerking en niet morele en ethische waarden. Rusland legde een claim op het Midden-Oosten, China wilde Afrika en de US Zuid-Amerika, Japan, Zuid Korea en Canada. In de periferie van de conferentie werd besloten dat Europa gewoon Europa bleef, daar viel immers niets te halen, met uitzondering van Groot-Brittannië dat een aantal Commonwealth landen claimde waar ze al eeuwen een relatie mee hebben zoals bijvoorbeeld India, Australië en Nieuw-Zeeland, daar had het trio geen probleem mee, een mooi resultaat voor Theresa May die midden in de Brexit onderhandelingen zat en wel een succesje kon gebruiken!

Het eerste wat er na deze conferentie gebeurde was dat China meteen een invasie pleegde op Taiwan en dat ging erg vlotjes. Formeel werd er à la Hong Kong een transitie regering geïnstalleerd maar al snel legden de Taiwanezen zich bij deze bezetting neer. Poetin op zijn beurt maakte een deal met Erdogan en in no time werden door beide partijen de problemen met ISIS in Irak en Syrië opgelost of beter gezegd weg gebombardeerd. Dit had een nieuwe stroom vluchtelingen naar Europa tot gevolg waardoor een grote hoeveelheid terroristen hun werkveld verlegden naar Europa. In het kort gezegd kwam het erop neer dat de grootmachten nu orde op zaken konden stellen in hun eigen territorium: iets dat ze al langer wilden doen maar vanwege de oude verhoudingen niet durfden. Dat dat soms gepaard ging met wat duw en trekwerk viel te verwachten maar deze nieuwe doctrine leverde ook veel mooie nieuwe dingen op, met name op economisch vlak. In no time sloten de drie grootmachten handelsverdragen met elkaar af waarbij het een beetje sneu was dat het Europa, vanwege de interne verdeeldheid, maar niet lukte zich hierbij aan te sluiten.

Pagina 36

Het najaar was dus een turbulente periode geweest voor Trump maar, zoals dat altijd gaat bij grote reorganisaties, moet je eerst door het zuur voordat je bij het zoet kan komen en economisch was zijn nieuwe beleid een doorslaand succes! Met name de relatie van de VS met Rusland was sterk verbeterd en Rex Tillerson was het gelukt een paar mooie deals af te sluiten met Russische oligarchen die hij nog kende uit zijn tijd bij Exxon Mobil.

In oktober, op het moment dat het Witte Huis werd gesloten en een bestemming als Museum kreeg, ontstond er plots een conflict tussen Pakistan en India over Kashmir. De problemen in Kashmir waren een jaar eerder ontstaan na het dood van Burhan Wani, die streed voor de onafhankelijkheid van Kashmir, hij was neergeschoten door Indiase ordetroepen. Gebruik makend van de chaos in Kashmir besloot Pakistan met India de strijd aan te gaan over gebieden die zij al lange tijd van elkaar betwisten. In korte tijd werden er steeds meer landen bij dit conflict betrokken waaronder China dat aan Kashmir grensde en dat al meer dan 70 jaar gebieden van Kashmir bezet hield.

Eigenlijk was dit conflict een goede stress test of de Trump Doctrine wel goed werkte. De gevechten tussen India en Pakistan werden steeds heviger en toen India versterking kreeg van Engeland zette Pakistan begin december een atoombom in met als gevolg meer dan 180.000 doden en 1,3 miljoen slachtoffers. Plots werd er voor het eerst sinds Hiroshima en Nagasaki weer een atoombom gebruikt en stonden er atoommachten tegenover elkaar (China & Pakistan vs. India) waardoor een escalatie dreigde terwijl de VS formeel en volgens haar eigen doctrine niet betrokken was bij dit conflict. Wel kwam er vanuit de UK een hulpvraag van Theresa May, Amerika’s langste en trouwste bondgenoot. Ondertussen was China bezig zijn troepen richting de grens met Kashmir te sturen en werden er ook troepenbewegingen gesignaleerd richting Tibet. Terwijl Premier Modi van India probeerde een oplossing te bedenken dreigde dit conflict flink uit de hand te lopen.

De dag ervoor had Trump over deze kwestie geprobeerd overleg te voeren met Poetin en Xi Jinping maar beide waren niet geïnteresseerd in een overleg: de VS had niets met dit conflict te maken want het behoorde niet tot zijn invloedssfeer. Rusland had al overleg gehad met China en China had een oplossing voor ogen die voornamelijk militair was: afgesproken was dat China de problemen daar zelf zou oplossen. Ondertussen nam In de VS de druk van de publieke opinie op Trump steeds meer toe om iets te doen aan deze humanitaire ramp. De media deden uitgebreid verslag van de ramp en drongen aan op ingrijpen. In de VS wonen veel mensen afkomstig uit Kashmir en Tibet en deze begonnen zich flink te roeren: hij moest wat doen besefte hij en de adviezen van de haviken in het Pentagon waren geen echte bijdrage tot een oplossing. Hij moest iemand zien te vinden die hem kon adviseren en die gezag had bij alle partijen die betrokken waren bij dit conflict en een grote staat van diens had. Wie kon hij in vertrouwen bellen en om advies vragen? Iemand met ervaring en die de betrokken regeringsleiders goed kende? In eigen gelederen kon hij zo snel niemand vinden…

Trump pakte zijn beveiligde telefoon en belde het nummer dat hij als eerste in zijn telefoon had geprogrammeerd toen hij deze van de CIA kreeg en dat hij nog nooit gebeld had. De telefoon ging twee keer over en werd toen opgenomen met een kort “Barack”. “Ik hoop niet dat ik je stoor” zei Trump, “Maar kan ik je even spreken, ik heb dringend je advies nodig”. “Natuurlijk” zei Barack, “Ik ga even hiernaast zitten, Michelle slaapt”. Het was even stil en toen zei Barack “Vertel me Donald, wat is er aan de hand, ik ben altijd beschikbaar als ik je ergens mee kan helpen”. Trump legde kort zijn dilemma uit: het verdrag met China en Rusland respecteren en niks doen of humanitair en militair ingrijpen in een conflict dat potentieel explosief is en de VS kon meeslepen in een jarenlang conflict met China en Rusland onder de dreiging van een nucleaire oorlog.

Pagina 37

“Lastig dilemma” zei Barack, “Maar waarom militair ingrijpen, dat werkt toch alleen maar escalerend? Waarom niet het voortouw nemen met humanitair ingrijpen, dan creëer je draagvlak en krijg je de mensen mee. Ga praten met Modi van India want die heeft gezag in de regio en goede contacten met zowel Rusland en China begin samen met hem en Engeland de hulpverlening op te zetten. En als dat eenmaal loopt zou ik met China contact opnemen en ze vragen de hulpverlening niet te dwarsbomen, dan win je tijd voor het vinden van een oplossing, ik denk niet dat China erg geïnteresseerd is in een nucleair avontuur aan haar landsgrenzen maar als je met China gaat praten moet je wel wisselgeld hebben, wat levert ze het op als ze niet ingrijpen? Belangrijk in deze is dat Pakistan de agressor is en dat India geen belang heeft bij een conflict met China.”

“Klinkt goed”, dacht Trump, hij had in het afgelopen jaar steeds meer respect gekregen voor Obama, toch maar 8 jaar president geweest zonder affaires, schandalen en immens populair bij zijn eigen achterban en in het buitenland, met name Europa. Jammer dat hij tijdens Barack’s Presidentschap geen contact met hem had kunnen maken, elke poging van zijn kant om een ontvangst te krijgen op het Witte Huis was mislukt en vanuit deze frustratie was hij destijds zelfs de politiek ingestapt.

“Dank je wel Barack, hier heb ik wat aan, is het goed als ik je af en toe bel? Kan je advies erg waarderen, wil je deze communicatie overigens tussen ons houden? Dat ligt gevoelig bij mijn achterban…”. Barack moest lachen, “Natuurlijk doe ik dat Donald, ik kan echter niks garanderen want zoals je weet luistert de NSA ook mee… Als het kan graag overdag bellen, ben er juist aan gewend geraakt ’s nachts door te slapen!”. “OK”, zei Trump “en nog een prettige kerstdagen”. Trump legde de hoorn naast zich neer en staarde weer naar buiten.

De stad zag er verlaten uit, over een paar uren zou New York ontwaken voor de eerste kerst onder zijn Presidentschap. Eén jaar gelden zat Barack Obama nog in het Witte Huis, Trump had toen niet kunnen bedenken dat hij in deze kerstnacht met Barack aan de telefoon zou hangen voor advies. “Jammer dat Barack voor de verkeerde partij heeft gekozen” dacht hij, “Hij zou een goede CEO kunnen zijn voor een van mijn bedrijven”.

Pagina 38

2016 was een succesvol jaar voor Vladimir Poetin!Januari 2017

Ondanks de boycot maatregelen van de VS en Europa heeft Rusland politiek en economisch een succesvol jaar achter de rug en kan Vladimir Poetin tevreden terugkijken op 2016.

Op politiek terrein heeft Poetin Ruslands militaire positie in Syrië versterkt door samenwerking met het Syrië van Sadat en Iran, de relatie met Turkije hersteld, eindelijk een overeenkomst afgesloten voor de olie en gasleiding over Turks grondgebied, Ruslands positie in de Krim en Oekraïne geconsolideerd en gezorgd voor een militaire dreiging die de voormalige Sovjet republikeinen serieus nemen en de NAVO op stang jaagt (en waarvan we niet weten of die ook reëel is). Tevens heeft hij Donald Trump een duwtje in de rug kunnen geven in de verkiezingscampagne zodat hij eindelijk af is van die vervelende Obama zodat hij met Trump een in zijn ogen meer gelijkwaardige gesprekspartner krijgt.

Hoewel de economie over 2016 nog een lichte daling van het BNP laat zien van -0,5% voorspelt Moody’s voor de komende jaren weer groei: 2% voor 2017 en 3% voor 2018. Dit succes is het meest zichtbaar in de groei van de vermogens van de Russische miljardairs het afgelopen jaar die er voor het eerst in twee jaar weer behoorlijk op vooruit zijn gegaan, zie deze tabel van de top 10 miljardairs:

Ik heb de cijfers van Forbes over de afgelopen drie jaar in deze tabel bij elkaar gezet en de top 10 rijken (excl. Poetin want daar weten we het niet exact van) heeft haar vermogen het afgelopen jaar met 33 miljard zien stijgen, dus zo’n 25% erbij. En dat terwijl de totale Russische economie over dezelfde periode kromp. Vladimir Poetin komt in de Forbes lijst niet voor maar algemeen wordt aangenomen dat hij de rijkste Rus is met een geschat vermogen tussen de 30$ en 200$ miljard en daarmee de rijkste Rus is en wellicht zelfs de rijkste op aarde. De belangrijke oorzaak van zijn gestegen rijkdom moet worden gezocht in het feit dat steeds meer bedrijven onder staatstoezicht zijn gekomen, van 35% van het BNP naar 70% nu, en allerlei constructies waardoor Poetin zichzelf heeft kunnen verrijken. Donald Trump staat in de Forbes lijst met 4,5m$ op plaats 336, zal hij niet leuk vinden en waarschijnlijk de reden waarom hij zo zijn best doet

Pagina 39

hierover niks naar buiten te brengen. Ik ben benieuwd wat zijn zoons nu aantreffen tijdens de Due Diligence die als het goed is nodig is nu zijn bedrijf door zijn zoons wordt overgenomen. Hun succes zal afhangen van de groei van het concern dus hebben ze belang bij een lage inschatting, ben benieuwd of we daar nog wat van gaan merken de komende tijd.

Ik heb tevens opgezocht wie uit deze top 10 rijkste Russen om fiscale redenen hun holding in Nederland hebben (voor zover we weten) en dat zijn er 5, goed voor onze schatkist dus. We wisten natuurlijk al dat Poetin zijn dochter in Nederland een tijdje geleden in Nederland had en er zijn geruchten dat hij via stroman Gennady Timchenko zijn vermogen via Nederland veilig stelde als aanhouder van grondstoffenhandelaar Gunvor gevestigd aan de Amsterdamse Herengracht: dit bedrijf maakt over 2014 $267 miljoen nettowinst op een omzet van $88 miljard, goed voor de Nederlandse fiscus dus. De winst van deze miljardairs moet dus met name worden verklaard door internationalisering van hun economische activiteiten en kan niet verklaard worden door een interne Russische factoren en onze fiscale regelgeving zorgt ervoor de behaalde winst niet ten goede komt van de gewone Rus.

Met zijn geschatte vermogen kan Poetin zich meten met nummer 1 op de Forbes lijst 2016 Bill Gates met een geschat vermogen van 75m$, overigens staat de eerste Rus Leonid Mikhelson op plaats 60 met 14,4m$, uit de cijfers over 2017 blijkt dat hij inmiddels is ingehaald door Alexey Mordashov op de voet gevolgd door Mikhail Fridman. Fridman kwam deze deze week in het nieuws vanwege de arrestatie in Spanje van medebestuurder Peter Wakkie bij telecombedrijf Zed+ in Spanje, op verzoek overigens van de FBO en de CIA. Wakkie wordt verdacht van het betalen van steekpenningen aan familieleden van Russische ministers. Tja, dat kan natuurlijk de flinke stijging verklaren.

Opvallend is dat er elk jaar weer flinke wijzigingen zijn in deze lijst, er zijn blijkbaar zoveel onzekerheden in de Russische economie dat je voor je het weet je plek moet afstaan aan iemand anders. Zo stond Vladimir Potanin, eigenaar van de grootste nikkel producent Norilsk Nickel nog bovenaan met 15,4m$ en nu op plaats vier. Wellicht heeft dat ook te maken met de echtscheiding met zijn dertigjarige vrouw Natalia Potanina die een schikking met hem trof en maandelijks $250,000 van hem krijgt en vastgoed in Moskou, Londen en New York: Ruslands jetset beweegt zich tegenwoordig internationaal en heeft overal vastgoed en bezittingen. Vladimir Potanin ooit vice president onder Poetin en een van de sponsoren van de Sochi Winter Olympische Spelen in 2014 en investeerde stevig in de ontwikkeling van het Olympische dorp (dat nu leg staat) en bezit hij tevens een transport en infrastructuur bedrijf, een farmaceutisch bedrijf en een ski resort. Handig met Poetin bevriend te zijn…

Je ziet op jaarbasis grote fluctuaties onder de ranking van de top miljardairs in Rusland terwijl deze ranking bijvoorbeeld in Europa of de VS veel stabieler is. Zo had bijvoorbeeld Roman Abramovich in 2007 een vermogen van 23,5m$ en is dat nu gekrompen tot 8,6m$ zodat hij buiten de huidige top 10 valt, hetzelfde geldt voor Mikhael Prokhorov (ooit 19,5m$ vermogen) en Oleg Deripaska (ooit 28m$), over deze laatste gaan overigens geruchten dat Paul Manafort, de voormalige campagneleider van Donald Trump voor hem gewerkt heeft. Je doet er in Rusland verstandig aan qua vermogen niet te dicht in de buurt van Poetin te komen lijkt het wel, anders

Pagina 40

loop je een flink risico! Wat Poetin aan lengte mist compenseert hij door de hoogte van zijn vermogen lijkt het wel, bij Trump ligt dat waarschijnlijk net andersom…

Tevens is het verstandig geen ruzie met hem te maken zoals bijvoorbeeld Oliemiljardair Michail Chodorkovski, in 2003 8m$ waard, ondervonden heeft. Chodorkovski wilde destijds de nieuwe president van Rusland worden, maar kwam voordat hij daartoe de kans kreeg in een strafkamp terecht wegens belastingontduiking en fraude. Pas na 10 jaar kreeg hij amnestie en week hij uit naar Zwitserland. In een land met een vermogende tsaar aan het hoofd doe je er goed aan niet groter te worden dan hij zelf en doe je aan spreiding van de risico’s door je portefeuille uit te breiden buiten de landsgrenzen.

Overigens moet de totale economische waarde van Rusland sterk gerelativeerd worden, qua BNP staat Rusland op plaats acht en zelfs kleiner dan Engeland en Duitsland, vanuit dit perspectief is het eigenlijk onbegrijpelijk dat we ons zo druk maken om wat er in Rusland gebeurd: de economische invloed van Rusland op ons is marginaal en dat geldt tevens voor de militaire verhoudingen waar ze in het niet vallen als je dat vergelijkt met het totaal aan uitgaven van de Westerse landen, niet verstandig aan te vallen lijkt me Vladimir!

Deze week sprak ik een Rus die uit een vermogende familie komt en die in Nederland woont die mij vertelde dat veel Russen momenteel hun positie in Europa versterken ten koste van de US en UK omdat zij verwachten dat Trump en de Brexit het weleens moeilijker zouden kunnen maken hun bezittingen daar te handhaven en dat Nederland daarom fiscaal een goed alternatief is. Ik

Pagina 41

heb een tijdje geleden een zakenman uit Oost-Europa geholpen met het zoeken van een beleggingspand in Nederland om dezelfde reden en dat blijkt nu achteraf een hele goede investering te zijn geweest. Daarbij komt dat investeerders ook zien dat de kans dat het economisch klimaat in Nederland gaat wijzigen klein is: Nederlanders zijn immers, als het er op aankomt, meer koopman dan dominee. Zelfs PvdA minister Dijsselbloem is erg blij met de winstbelasting op vermogens van buitenlandse holdings en de ondoorzichtige “Fiscal Ruling” praktijk van de Belastingdienst die toch maar mooi onze schatkist aanvult zonder dat we er veel voor hoeven te doen!

Samenvattend kan je stellen dat Vladimir Poetin goed is in marketing en door dreiging meer voor elkaar krijgt dan de eigenlijke machtsverhoudingen rechtvaardigen en dat wij zo stom zijn daar steeds weer in te trappen!

Disclaimer: De bedragen van Forbes en de Quote zijn schattingen maar ze geven wel een aardig beeld, het zou interessant zijn als iemand dit eens gedetailleerd zou gaan uitzoeken!

De belastingdienst en Big DataMei 2015

De ICT-sector is altijd op zoek naar nieuwe aansprekende Buzz woorden waarmee ze hun proposities op de markt kunnen brengen en hun klanten nieuwe producten en services kunnen verkopen, dit onder het mom van: ‘Als je voorop wilt lopen als bedrijf moet je hiermee aan de slag gaan’ en ‘Je kunt het beste met ons in zee gaan want wij weten daar alles vanaf!’. Momenteel gaat het vooral over ‘The Cloud’, ‘The Internet of Things’ en ‘Big Data’, allemaal begrippen die niet staan voor iets nieuws maar een nieuw label zijn voor technieken en ontwikkelingen die al langer aan de gang zijn en door de commercie slim op de markt worden gezet.

Neem Big Data, een term die staat voor het feit dat tegenwoordig ontzettend veel digitale data beschikbaar zijn omdat zowat alle transacties tegenwoordig digitaal worden vastgelegd en je met moderne analyse tools verbanden en trends kunt ontdekken die een bedrijf of organisatie in staat stellen hun klanten beter te kunnen begrijpen en dus bedienen. Daarbij gaat het niet alleen om wat er in systemen vastligt maar ook om telefoondata, zoekgedrag en gebruik van websites en sociale media. Nog niet zo lang geleden, toen al deze data nog niet beschikbaar waren, werd er ook al veel marktonderzoek gedaan door bedrijven en gespecialiseerde onderzoeksbureaus naar wat er in de omgeving van bedrijven gebeurde. Daarbij werd meestal gebruik gemaakt van eigen beschikbare data aangevuld met kwantitatief en kwalitatief onderzoek, vaak gebaseerd op steekproeven.

Het grappige is dat door de opkomst van nieuwe informatietechnologie deze oude tools van marktonderzoek nu soms geen relevante resultaten meer opleveren. Zo konden bij de laatste UK-verkiezingen de opiniepeilers geen goede forecast van de einduitslag doen. Als gevolg daarvan ging de discussie in de media steeds over de noodzaak van een drie partijen coalitie. Bij de definitieve einduitslag bleek dat de Torries wonnen met en absolute meerderheid. Als reden voor de slechte prognoses werd opgegeven dat het systeem van steekproeven gebaseerd op het telefoonboek nu niet meer werkt omdat 1) niet iedereen meer een vast telefoonnummer heeft en

Pagina 42

2) soms zelfs meerdere mobiele nummers heeft of 3) belt via Skype of WhatsApp. Blijkbaar biedt Big Data, als alternatief voor het doen van ouderwetse prognoses, geen uitkomst, Big Data als instrument is dus nog niet volwassen genoeg om zoiets simpels als ‘op wie ga je stemmen’ te voorspellen.

Iedereen is het erover eens dat Big Data veel potentie heeft en een belofte voor de toekomst is. Er moet echter nog heel wat gebeuren voordat bedrijven er echt wat mee kunnen. Een van de grootste problemen is natuurlijk dat er wel heel veel data opgeslagen worden maar dat dit nog niet wil zeggen dat je er dan ook toegang toe hebt. En daar waar men wel toegang heeft tot al deze data staan er wetten en regels in de weg die bepalen of je deze data ook daadwerkelijk mag gebruiken. Natuurlijk heeft Google toegang tot onze zoekgegevens en weet Facebook ook allemachtig veel van mijn vrienden maar dat wil nog niet zeggen dat deze bedrijven bij elkaar in de databases kunnen of mogen kijken: er spelen natuurlijk ook commerciële belangen hierbij: voor wat hoort wat!

Daar hebben de overheden minder last van. Vandaar dat het interessant was vorige week in De Correpondent een interview van Martijn Maurits met de algemeen directeur van de Belastingdienst Hans Blokpoel tegen te komen. In het interview ‘Baas Belastingdienst over Big Data: ‘Mijn missie is gedragsverandering’ geeft hij inzicht in de in de case Belastingdienst die vanuit een wettelijke basis de power heeft beschikbare overheidsinformatie te gebruiken om de aanslag en het innen van belastingen te verbeteren. De Belastingdienst heeft net een mislukt project achter de rug om een nieuw informatiesysteem te implementeren, dit project heeft ruim 10 jaar geduurd en 203 miljoen euro gekost en is in 2014 gestaakt. Nu zoekt de belastingdienst de oplossing in het geautomatiseerd koppelen van alle bestaande systemen, sommige al 50 jaar oud. Hierin zijn ze nu wel succesvol en het gebruik van Big Data technieken is een essentieel onderdeel, zo niet de kern, geworden van hun nieuwe strategie ( en die ook mooie nieuwe kansen geeft voor ICT bedrijven).

Pagina 43

Uit het interview met Hans Blokpoel, voor deze nieuwe strategie verantwoordelijk, blijkt dat hij voor openheid en transparantie is, een goede zaak! Geruststellend is ook dat de Belastingdienst alleen gebruik maakt van de eigen gekoppelde overheidsdata die de overheid al in huis heeft – een beetje smalle definitie van Big Data omdat alleen de beschikbare overheidsgegevens gebruikt worden. Maar daarbij gaat het wel om heel veel data en in heel veel bestanden zoals onlangs bleek uit een brief aan de Tweede Kamer van de Minister van Veiligheid en Justitie. In de bijlage bij deze brief van 24 maart 2015 staat een overzicht van de 92 koppelingen van de Belastingdienst met andere overheidsinstanties exclusief de koppelingen met de lagere overheden, die na de recente decentralisaties waarschijnlijk alleen maar zijn uitgebreid. Volgens de Rekenkamer werkt de Belastingdienst met 1.200 applicaties. Vanuit Informatie Management oogpunt een hele uitdaging voor de data analisten van de Belastingdienst om zinvolle informatie uit deze gigantische dataset van 10 miljoen belastingplichtigen en 1,2 miljoen bedrijven te halen!

Logisch dus dat er volgens Hans Blokpoel nog heel wat te halen valt uit het koppelen van deze bestanden om de efficiëntie van de aanslag en inning van belastinggeld te verbeteren en daar slim het label Big Data op plakt. Zo blijkt dat de Belastingdienst een eigen database heeft voor wanbetalers en in de gaten houdt of wanbetalers economische activiteiten uitvoeren die geld opleveren voor de fiscus: ‘Dynamisch Monitoren’ noemen ze dat. Gebruik maken van in andere overheidsregistraties beschikbare data lijkt me in dat geval meer dan terecht.

Waar ik wel vragen bij stel is de ‘Profiling’ van belastingbetalers die de belastingdienst aan het opzetten is. Er is een nieuw samengesteld team bezig met ‘Profiling’ van ons waarbij gekeken wordt wat de risico’s zijn met betrekking tot de aangifte en de inning. Doelstelling is in een vroegtijdig stadium doelgroepen te identificeren die een risico kunnen vormen met betrekking tot de inning van belastinggeld. Volgens Blokpoel moet daarbij gedacht worden een bijv. echtscheiding maar je kan natuurlijk ook denken aan mensen die ZZP’er worden, werkloos of ziek. Gegevens hierover zijn bij andere overheidsbestanden bekend en door koppeling kunnen deze groepen worden geïdentificeerd en door de belastingaangifte vroegtijdig benaderd, waardoor correcties achteraf van fouten worden voorkomen.

Je kan je afvragen of de overheid met deze ‘Profiling’ niet een stap te ver gaat, tot nu is het uitgangspunt dat alle burgers geacht worden de wet te kennen en belastingaangifte en betaling een verantwoordelijkheid is van de individuele burger die zich kan laten bijstaan door onafhankelijke belastingadviseurs. Door ‘Profiling’ en het proactief benaderen van burgers krijgt de overheid de rol van Big Brother en loop je het gevaar van stigmatisering als andere overheidsdiensten ook gebruik gaan maken van deze labels. Op zijn minst zou er een onafhankelijke toezichthouder moeten komen die dit soort activiteiten in de gaten houdt, toetst

Pagina 44

aan de wet en moet deze werkwijze openbaar zijn voor de burger. Nu is het niet meer dan een, weliswaar goed bedoeld, initiatief van de Belastingdienst niet gebaseerd op wetgeving. 

Hans Blokpoel ontkent ambities te hebben ten aanzien van het gebruik van andere beschikbare onlinedata en dat de Belastingdienst alleen de reeds in de overheidsbestanden beschikbare fiscale data gebruikt. Toch denk ik dat de Belastingdienst vroeg of laat er niet onderuit zal komen ook externe bronnen bij de aangiftes te gaan betrekken, zie bijv. de Markplaats case hierboven. Er worden steeds meer van dit soort economische activiteiten buiten de formele economie in de schaduw economie uitgevoerd die nu fiscaal onbelast blijven (9,1% volgens schatting 2012). Het gaat hierbij dus om best grote bedragen zoals ook blijkt uit de CBS-cijfers die door de EU gebruikt worden voor de afdracht aan Brussel, de handel via het internet speelt daarbij een steeds belangrijkere rol. Wij dragen als Nederland geld af op basis van fiscale gegevens plus de schatting van de schaduw economie door het CBS aan de EU terwijl we daarover zelf geen belasting innen waardoor de belasting geheel voor rekening van de belastingbetaler komt die te goeder trouw is. Het ligt voor de hand ook economische activiteiten op Marktplaats, Uber, Airbnb, Ebay, Croqqer etc. als bron van inkomsten voor de belasting aan te boren: deze gegevens zouden via Big Data technieken aan de bestaande databronnen kunnen worden toegevoegd. Het zou goed zijn als dit punt ook op de agenda van de Belastingdienst komt en jammer dat Hans Blokpoel deze discussie in het artikel niet aankaart…

9 Tips voor effectieve Netwerk MarketingApril 2015

Het afgelopen jaar ben ik drie keer benaderd of ik belangstelling heb mij aan te sluiten bij een Netwerk Marketing organisatie. De eerste keer werd ik gebeld door een ex-collega die me graag wilde spreken want hij was iets fantastisch op zijn weg gekomen dat zijn leven ingrijpend had veranderd en hij wilde me er graag persoonlijk over spreken (Tip 1: eerste contact altijd rechtstreeks). Hij stelde voor met mij op station Amersfoort af te spreken want hij moest toevallig binnenkort in de buurt zijn (Tip 2: spreek af in een openbare gelegenheid). Na eerst even bijgepraat te hebben keek hij me diep in de ogen en stelde de cruciale vraag: ‘Wie is volgens jou de meest succesvolle ondernemer in de wereld?’. (Tip 3: breng je gesprekspartner in verwarring met een opening statement). Na een paar namen te noemen keek hij mij meelijwekkend aan: ‘Donald Trump natuurlijk!’. Stom, stom stom, had ik moeten weten!

Daarna werd de laptop erbij gehaald en gingen we een aantal PowerPoints door van Netwerk Marketing bedrijf ACN (Tip 4: Maak indruk op je gesprekspartner met compacte en relevante informatie), en legde hij mij uit wat de bedoeling was. Kort gezegd kwam het erop neer dat hij een totaalpakket aan internetdiensten aanbood (telefoon, mobile, internet en TV) voor een vaste prijs per maand en af te nemen via hem en, als ik deze diensten ook aan anderen zou gaan verkopen, zou ik er zelf ook aan kunnen verdienen. Dus, hoe meer mensen je in je eigen netwerk kan overtuigen deel te nemen aan het programma, hoe meer je zelf gaat verdienen! Het verdienmodel ziet er ongeveer als volgt uit:

Pagina 45

Kern van het model is dus dat je een netwerk opbouwt van mensen die de producten gaan kopen en verkopen maar die ook zelf weer een netwerk gaan opbouwen, dan wordt het, als er meerdere levels actief zijn, financieel erg interessant! Network Marketing wordt ook wel Multi-Level Marketing (MLM) genoemd,  Pyramid Selling of Referral Marketing.

De mensen die ik gesproken heb die zich bezighouden met Netwerk Marketing zijn dus niet bezig producten te verkopen omdat ze goed zijn maar zijn bezig hun netwerk uit te breiden conform bovenstaande structuur. En als iedereen in het netwerk dan maar lekker de producten koopt en verkoopt van de overkoepelende organisatie rolt de commissie vanzelf naar je toe. Mijn contactpersonen zijn dan ook erg druk met het coachen van hun ‘first line’ contacten en sporen hen aan nieuwe mensen in hun eigen netwerk te vinden en aan het programma te binden. Als het je lukt zo’n structuur te creëren en in stand te houden word je slapend rijk is de filosofie! (Tip 5: benadruk het succes voor de toekomstige deelnemer!).

Eerder deze week dus mijn derde intakegesprek gehad, deze keer met een dame die mij probeerde in te palmen voor de gezondheidsproducten van Forever. Charmante dame, professionele presentatie en ze wist snel mijn zwakke punten te vinden. (Tip 6: leer snel mensen in te schatten en speel in op hun behoeftes). In het assortiment zitten ook afslank producten, ben zelf een beetje gezet dus ze schoot midden in de roos: deze producten zouden bij mij wonderen verrichten! Dat wil ik natuurlijk wel!

Netwerk Marketing is booming en big business. Met de komst van het Internet is deze formule alleen maar aantrekkelijker geworden, je hoeft niet te investeren, je bestelt alles online, je laat de producten thuis afleveren bij de klant en je ontvangt automatisch de commissie uit de verkopen van je netwerk, een kind kan de was doen! En als je je richt op een product waar consumenten sowieso al veel geld aan uitgeven zit je helemaal goed: mensen geven er toch al geld aan uit en door dit via Netwerk Marketing te doen kan je in potentie nog rijk worden ook want de winst gaat niet naar een winkel maar rechtstreeks naar jou!

Aan het eind van het gesprek met mijn potentiële coach kwamen we op de vraag hoe verder? Ben ik geïnteresseerd? Ik zei dat ik er even over zou nadenken en dat ze me over twee weken terug kon bellen. Dat vond ze geen goed idee, het was beter als ik haar zelf terugbelde en wel a.s. maandag! (Tip 7: altijd de actie bij de ander leggen!).

Pagina 46

(Tip 8: trap er niet in!). Als je aan de slag gaat met dit soort pyramide organisaties worden alleen de initiatiefnemers erg rijk, koop je waarschijnlijk zelf veel te veel van die te dure producten om indruk te maken op de bazen boven je in de pyramide en gaat je sociale netwerk je waarschijnlijk mijden omdat je constant bezig bent ze te overtuigen lid te worden van jouw club!

(Tip 9: niet vergeten maandag nog even te bellen…)

Mag ik het met jouw robot doen?November 2016

Sinds ik een nieuwe smartphone heb is het mij al een paar keer overkomen dat dit apparaat plots met mij ging praten. Gisteren nog, toen ik mijn studenten college gaf, klonk het plots “Zei u iets meneer Geerlings?” en “Als u wat heeft gezegd dan heb ik dat niet verstaan”. Daar waar ik tot nu toe gewend ben dat computers alleen iets doen als je het vraagt blijkt er plots leven in het apparaat te zitten en reageert het blijkbaar op wat je zegt. Zonder het te beseffen zijn we een nieuw tijdperk ingegaan en beginnen computers menselijke trekjes te krijgen en worden ze onze beste vriend. Gisteren en vandaag stonden er twee interessante berichten in de Wetenschapssectie van De Volkskrant die deze trend versterken en wat mij betreft een nieuwe licht werpen op onze verhouding met de techniek.

Het artikel van gisteren ging over een onderzoek onder 12 miljoen gebruikers van Facebook waaruit bleek dat mensen die Facebook gebruiken gelukkiger en gezonder zijn dat niet gebruikers en zelfs een hogere levensverwachting hebben. Van belang daarbij is de definitie die Facebook geeft van een actief sociaal leven, je bent het meest actief als je niet alleen berichten schrijft (zoals ik) maar Facebook vooral gebruikt om foto’s te plaatsen van vrienden en bekenden. Tevens blijkt dat mensen die voornamelijk uitgenodigd worden vriend te worden gelukkiger zijn dan mensen meer verzoeken versturen dan ontvangen, dat lijkt me dan weer logisch! Toch vind ik dit wel gek. Wat ik om me heen zie is juist dat mensen die veel met hun smartphone bezig zijn nauwelijks oog hebben voor de mensen om hen heen en dat vaak juist tot asociaal gedrag leidt, zo zie je vaak in restaurants mensen alleen maar met hun smartphone bezig en niet met elkaar communiceren. Tevens had ik de indruk dat de mensen die erg veel op social media zitten een beetje zielig zijn omdat ze schijnbaar niks anders te doen hebben. Ik heb dit aan mijn studenten voorgelegd maar die waren het helemaal met het onderzoek eens: ‘Facebook maakt je gelukkiger en wanneer je een tijdje zonder moet krijg je juist last van afkickverschijnselen’. Op doktersrecept dan allemaal maar op Facebook zou ik zeggen!

Pagina 47

Dan het interview vanmorgen met de Britse expert David Levy over kunstmatige intelligentie. Dat gaat nog een stukje verder. Zijn belangrijkst vraag is ‘Kunnen we met computers relaties onderhouden’ en zijn antwoord daarop is ‘ja’. Dat mijn smartphone in ene ongevraagd met me kan praten is maar een eerste stap, we zullen op niet al te lange termijn met ze kunnen converseren net als met mensen. Sterker, volgens David Levy zal het op niet al te lange termijn zelfs mogelijk worden seks met ze te hebben: de seksindustrie is al bezig robots hiervoor te ontwikkelen. In het interview legt Levy eveneens een relatie met eenzaamheid ‘Beter seks met een robot dan helemaal geen seks’. Volgens hem zijn robots geen substituut voor een menselijke relatie maar aanvullend. Maar wat als de robot zover doorontwikkeld wordt dat het fijner is bij je robot dan je eigen vrouw? Wellicht gaan vrijen met de robot van mijn vrouw dan maar?

Pagina 48

Link naar de blogs

Bovenstaande blogs zijn via deze links op mijn website www.gerardgeerlings.nl te vinden:

1 On a marché sur la lune

2 Brigitte Bardot

3 Turing Gedichten Wedstrijd

4 Mijn eigen Rodin: L’Age d’Airain

5 John and Jane

6 Sociologie van de Camping

7 L’important c’est la rose…

8 De Krant is een Stagiair geworden en Meneer is tegenwoordig ‘Online’.

9 Het verdwijnen van het linkse geluid uit het publieke debat

10 Redactie DWDD, hedenmorgen, 8:15

11 Mark Rothko

12 The Theory of Everything

13 De Napoleonisering van Hitler

14 Angst essen Seele auf

15 Terrorisme kan ook over gaan…

16 De feminisering van het winkelaanbod

17 En wat als Donald Trump wint?

18 Trump Tower, New York, Kerstnacht 2017, 3:17

19 2016 was een succesvol jaar voor Vladimir Poetin!

20 De Belastingdienst en Big Data

21 9 Tips voor effectieve Netwerk Marketing

22 Mag ik het met jouw robot doen?

Pagina 49