NIEMCY (REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC)

Konrad Adenauer (1876–1967), niemiecki prawnik, polityk, działacz chrześcijańsko-demokratyczny. Współtwórca i od 1946 przewodniczący Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU). 1949–1963 pierwszy kanclerz Niemiec, 1951–1955 również minister spraw zagranicznych. 1955 nawiązał stosunki dyplomatyczne z ZSRR.Odegrał wybitną rolę w procesach integracji europejskiej, przyczyniając się do powstania EWG i Euratomu, wprowadził Niemcy do EWWiS oraz Rady Europy, zaliczany do tzw. Ojców Europy.

Helmut Kohl (ur. 1930), polityk niemiecki. 1982–1998 kanclerz Niemiec. 1990 został pierwszym kanclerzem zjednoczonego państwa. Był zdecydowanym zwolennikiem zacieśniania integracji europejskiej, utworzenia Unii Europejskiej, szybkiej Unii Gospodarczej i Unii Walutowej. Prowadził aktywną politykę wschodnią, dążąc do odprężenia w stosunkach z ZSRR, Polską, NRD.

Angela Merkel (ur. 1954) niemiecka polityk. W 1989 mieszkająca w NRD (Niemiecka Republika Demokratyczna) Merkel po upadku muru berlińskiego zaangażowała się w powstający ruch demokratyczny, była zastępcą rzecznika pierwszego demokratycznego rządu NRD. Po zjednoczeniu Niemiec w październiku 1990 i wyborach ogólnoniemieckich, została deputowaną do Bundestagu oraz ministrem do spraw kobiet i młodzieży w rządzie Helmuta Kohla. W 1994 została ministrem środowiska, ochrony zasobów naturalnych i bezpieczeństwa jądrowego. Przewodnicząca Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, kanclerz Niemiec od 2005.

FRANCJA (Republika Francuska)

Charles André De Gaulle (1890–1970), francuski mąż stanu, generał. W czasie II wojny światowej stał na czele emigracyjnego rządu Francji, kontynuującego walkę z Niemcami hitlerowskimi. W latach 1959-1969 był prezydentem Francji i twórcą nowej konstytucji ustanawiającej półprezydencki system rządów.

Był jednym z Ojców Europy, którzy wywarli największy wpływ na kierunek integracji Europy, autorem koncepcji Europy Ojczyzn, a w 1963 doprowadził do podpisania Traktatu elizejskiego, w którym opowiedział się za ścisłą kooperacją z Republiką Federalną Niemiec.

Jacques Chirac (ur. 1932), polityk francuski, premier w latach 1974–1976, 1986–1988. Od 1995 do 2007 prezydent Francji. Chirac od młodości związany jest z ruchem gaullistowskim. Należy do Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

Nicolas Sarkozy (ur. 1955)– francuski polityk, od 2007 prezydent Republiki Francuskiej i z urzędu współksiążę Andory, w latach 2004–2007 przewodniczący Unii na rzecz Ruchu Ludowego, były minister w kilku rządach, deputowany i poseł do Parlamentu Europejskiego.

WIELKA BRYTANIA

(Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej)

Margaret Hilda Thatcher (ur.1925) – brytyjska polityk, premier Wielkiej Brytanii w latach 1979-1990, chemik, prawnik. Stanowczość w stosunku do strajkujących górników oraz do państw komunistycznych spowodowała nadanie jej przydomku Żelaznej Damy (Iron Lady). Liberalną politykę gospodarczą jej gabinetu ochrzczono mianem thatcheryzmu. Jeden z czołowych "eurosceptyków", zwolenniczka ograniczonej integracji europejskiej.

Była najdłużej urzędującym brytyjskim premierem w XX w. Jest także jedyną kobietą, która kiedykolwiek w Wielkiej Brytanii była wybrana na szefa partii rządzącej.

Tony Blair, (ur. 1953) –premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (1997-2007) i przywódca Partii Pracy (w latach 1994-2007).

David Cameron (ur. 1966) od 2010 premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, od 2005 lider Partii Konserwatywnej.

UNIA EUROPEJSKA

Robert Schuman (1886–1963), polityk francuski. Jeden z Ojców Europy - głównych działaczy politycznych powojennej Europy opowiadających się za europejską integracją.

Po II wojnie światowej członek francuskiego Zgromadzenia Narodowego. W latach 1946–1947 minister finansów, 1947–1948 premier Francji, a w okresie 1948–1953 minister spraw zagranicznych kilku kolejnych francuskich gabinetów.

Swe pomysły, wraz z J. Monnetem, przedstawił w 1950 w tzw. planie Schumana, którego ukoronowaniem było utworzenie rok później Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Opowiadał się za umocnieniem współpracy francusko-niemieckiej, ostro sprzeciwiał się powojennej izolacji Niemiec. Z

jego planu ogłoszonego w 1950 przebijała myśl o konieczności zbliżenia francusko-niemieckiego jako niezbędnego warunku europejskiej współpracy1956–1960 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.

Jean Monnet (1888–1979), francuski polityk, dyplomata i ekonomista. Jest uważany za jednego z Ojców Europy.Był pomysłodawcą idei ogłoszonej, jako plan Schumana – unii gospodarczej dwóch gałęzi przemysłu, węgla i stali, korzystnego dla procesu współpracy w Europie. Po powstaniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali przez 3 lata pełnił funkcję przewodniczącego Wysokiej Władzy, najwyższego organu nowej organizacji. Przyczynił się do powstania w 1957 Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

Nazwiskiem Monneta określa się obecnie projekt Komisji Europejskiej, którego celem jest poszerzenie wiedzy naukowców i studentów o integracji

europejskiej. Pomaga on w tworzeniu katedr, kursów, studiów i badań europejskich, cześć jego środków przeznaczana jest także na stypendia.

Jerzy Buzek (ur. 1940) – polski polityk, profesor nauk technicznych, poseł na Sejm III kadencji z Akcji Wyborczej Solidarność (AWS) oraz premier rządu RP w latach 1997–2001, od 2004 poseł do Parlamentu Europejskiego VI i VII kadencji, a od 14 lipca 2009 jego przewodniczący.

Catherine Margaret Ashton, Lady Ashton (ur. 1956 r.)– brytyjska polityk, była komisarz Unii Europejskiej ds. handlu międzynarodowego, obecnie

Wysoki Przedstawiciel Unii Europejskiej ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Członkini Izby Lordów, pełniła także funkcję przewodniczącego Izby oraz Lorda Przewodniczącego Rady. Należy do Partii Pracy.

José Manuel Durão Barroso (ur. 1956) – polityk portugalski. Minister spraw zagranicznych, od 2002 r. premier Portugalii, którą to funkcję pełnił do 2004, czyli ogłoszenia go szefem Komisji Europejskiej. Na jej czele stoi od 1 listopada 2004.

USA, Stany Zjednoczone Ameryki

Ronald Wilson Reagan (ur. 1911, zm. 2004) – 40. prezydent USA (1981–1989) oraz 33. gubernator Kalifornii. Jako przywódca USA udzielił znaczącej pomocy "Solidarności" w walce o obalenie komunizmu w Polsce. Był konserwatywnym liberałem. Przed rozpoczęciem kariery politycznej Reagan był aktorem filmowym.

George Herbert Walker Bush (ur. 1924) – amerykański polityk, republikanin, przedsiębiorca naftowy. W latach 1989-1993 41. prezydent Stanów Zjednoczonych. Zwolennik aktywnej polityki zagranicznej USA. W stosunkach z ZSRR popierał Michaiła Gorbaczowa i próbował przeciwdziałać rozpadowi imperium sowieckiego. Prowadził działania na rzecz przywrócenia pokoju na Bliskim Wschodzie. Wyrażał poparcie na rzecz zniesienia apartheidu w RPA. Po rozwiązaniu ZSRR i powstaniu Wspólnoty Niepodległych Państw (1991), uznał nowe suwerenne państwa i zapoczątkował proces współpracy z Rosją.

W 1990 po zbrojnej napaści Iraku na Kuwejt zainicjował utworzenie międzynarodowych sił zbrojnych nad Zatoką Perską (operacja Pustynna Tarcza). Przy ich pomocy uwolnił Kuwejt od irackiej okupacji (operacja Pustynna Burza, 1991).

Bill Clinton (ur. 1946) – w latach 1993-2001 42. prezydent USA, demokrata. Clinton poświęcił się naprawianiu gospodarki państwa i polityce wewnętrznej USA. Problemy gospodarcze wynikające z recesji rozwiązał przez zwiększenie opodatkowania; jednak próby reformy systemu ubezpieczeń zdrowotnych nie powiodły się wobec braku akceptacji ich przez Kongres.

George W. Bush (ur. 1946) –prezydent Stanów Zjednoczonych, republikanin. Sprawował urząd od 2001 roku do 2009. Najważniejszymi wydarzeniami w czasie jego prezydentury były zamachy 11 września 2001 roku i w odpowiedzi na nie podjęcie zbrojnej interwencji w Afganistanie, a potem w Iraku.

Barack Hussein Obama (ur. 1961) – amerykański polityk Partii Demokratycznej; prezydent Stanów Zjednoczonych; od 2005 do 16 listopada 2008 senator ze stanu Illinois; zwycięzca wyborów prezydenckich w 2008. Laureat pokojowej Nagrody Nobla za rok 2009 "za wysiłki w celu ograniczenia światowych arsenałów nuklearnych i pracę na rzecz pokoju na świecie".

ROSJA (do 1991 roku w ZSRR) Federacja Rosyjska

Leonid Iljicz Breżniew (ur. 1906, zm. 1982) – działacz Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i polityk ZSRR. Od 1964 I sekretarz, od 1966 sekretarz generalny KC KPZR.

W okresie rządów Breżniewa, w polityce wewnętrznej nastąpiło zatrzymanie procesu destalinizacji, wzrost korupcji i nepotyzm oraz nasilenie represji wobec dysydentów. W polityce zagranicznej Breżniew był autorem doktryny o ograniczonej suwerenności krajów socjalistycznych, tzw. doktryny Breżniewa, zastosowanej w czasie inwazji na Czechosłowację w sierpniu 1968.

Michaił Siergiejewicz Gorbaczow (ur. 1931) – polityk radziecki i rosyjski. Ostatni przywódca Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR) i jedyny prezydent ZSRR. Próbował na tym stanowisku przeciwdziałać dążeniom odśrodkowym i niepodległościowym. W wyniku puczu moskiewskiego odsunięty na kilka dni od władzy. Mimo upadku puczu dawnej władzy nie odzyskał i po rozpadzie ZSRR 25 grudnia 1991 ustąpił ze stanowiska prezydenta, przekazując stanowisko prezydentowi Rosji Borysowi Jelcynowi.

Borys Jelcyn (ur. 1931, zm. 2007) do 1991 Premier Federacji Radzieckiej a od 1991 do 15 maja 1992 Premier Federacji Rosyjskiej, od 29 maja 1990 do 10 lipca 1991 Przewodniczący Rady Najwyższej Rosji. Pierwszy w historii tego kraju Prezydent Federacji Rosyjskiej.

Wladimir Putin (ur. 1952) – rosyjski polityk, prawnik, działacz państwowy; w 2000 wybrany na prezydenta Rosji. Urząd prezydenta pełnił do 2008. Od 8 maja 2008 jest premierem Rosji. W okresie rządów Putina wyraźnie poprawiła się sytuacja gospodarcza kraju, Rosja uzyskała realne członkostwo w G8 i spłaciła większość swojego zadłużenia zagranicznego.

Dmitrij Miedwiediew (ur. 1965 ) – rosyjski polityk, prawnik, działacz państwowy. Wicepremier Rosji od 14 listopada 2005 do 7 maja 2008. Od 7 maja 2008 prezydent Federacji Rosyjskiej.

UKRAINA

Julia Tymoszenko (ur. 1960) – ukraińska polityk, doktor ekonomii, była wicepremier, premier Ukrainy od 24 stycznia do 8 września 2005 oraz ponownie od 18 grudnia 2007 do 11 marca 2010. Jest liderką partii Batkiwszczyna oraz Bloku Julii Tymoszenko.

Przed rozpoczęciem kariery politycznej z sukcesami pracowała w branży energetycznej, stając się jedną z najbogatszych osób w państwie. W 2005 po

zwycięstwie pomarańczowej rewolucji została pierwszą kobietą na stanowisku premiera Ukrainy. Bez powodzenia kandydowała w wyborach prezydenckich w 2010.

Wiktor Juszczenko, (ur. 1954) – ukraiński polityk, premier, w latach 2005–2010 prezydent Ukrainy. W 2004 był jednym z dwóch głównych kandydatów w wyborach prezydenckich. Jego głównym konkurentem stał się premier Wiktor Jankowic, wyznaczony przez ówczesnego prezydenta Leonida Kuczmę na swojego następcę. Liczne nieprawidłowości podczas kampanii wyborczej, w tym likwidowanie niezależnych mediów, tolerowanie chuligańskich ataków na zwolenników Wiktora Juszczenki aż po próbę otrucia go i wreszcie sfałszowane wybory, w których wygrał Jankowic doprowadziły do masowych protestów przeciwko manipulacjom władz, które nazwano Pomarańczową Rewolucją. W rezultacie masowych wystąpień i wsparcia zagranicy Najwyższy Sąd Ukrainy

unieważnił wyniki wyborów, jako sfałszowanych i nakazał powtórzenie ich drugiej tury. Tym razem zwycięzcą został Wiktor Juszczenko.

Wiktor Jankowic, (ur. 1950) – ukraiński polityk, premier Ukrainy w latach 2002–2005 i 2006–2007, przywódca Partii Regionów, od 2010 prezydent Ukrainy. Reprezentuje nurt prorosyjski w ukraińskiej polityce.

POLSKA

(Rzeczpospolita Polska, do 1989 Polska Rzeczpospolita Ludowa)

Bolesław Bierut, (ur. 1892, zm. 1956) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952, poseł na Sejm PRL.

Władysław Gomułka, (ur. 1905 zm. 1982) – polski polityk, działacz komunistyczny, I sekretarz KC PPR (1943–1948), I sekretarz KC PZPR (1956–1970), poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL . W II połowie lat 60. zaostrzył kurs, zwiększając jednocześnie nacisk na "właściwe stosunki" z ZSRR, czego skutkiem było zdjęcie ze sceny Dziadów w reż. Kazimierza Dejmka. Inicjator kampanii antysemickiej, w 1968, która spowodowała masową emigrację Żydów z Polski..

Poparł interwencję w Czechosłowacji w 1968. 7 grudnia 1970 doprowadził do podpisania pomiędzy Polską a RFN układu, w którym RFN uznało zachodnią granicę Polski. Korzystając z tego niewątpliwego sukcesu w polityce zagranicznej postanowił wprowadzić podwyżkę cen na mięso i jego przetwory, co w konsekwencji doprowadziło do protestów społecznych. W grudniu 1970 na jego polecenie krwawo stłumiono (kilkadziesiąt ofiar śmiertelnych) robotnicze manifestacje na Wybrzeżu.

Edward Gierek (ur. 1913, zm. 2001) – polski polityk, działacz komunistyczny, w latach 1970–1980 I sekretarz KC PZPR; poseł na Sejm. Tzw. "gierkowska dekada", czyli okres sprawowania przez Edwarda Gierka władzy w latach 1970–1980, charakteryzował się w pierwszej połowie dynamicznym rozwojem gospodarczym PRL (kosztem znacznego zadłużenia Polski w krajach zachodnich), aby w drugiej połowie zakończyć się kryzysem gospodarczym, który w efekcie doprowadził do upadku jego rządów oraz w dalszej perspektywie do upadku systemu komunistycznego w Polsce.

Stanisław Kania ( ur. 1927). W latach 1971-1980 sekretarz KC, 1975-1981 członek Biura Politycznego. Od 6 września 1980 do 18 października 1981 I sekretarz KC PZPR. Objął to stanowisko po Edwardzie Gierku, usuniętym w wyniku wydarzeń sierpnia 1980.

Wojciech Jaruzelski (ur. 1923) – polski dowódca wojskowy, generał armii Wojska Polskiego, szef Głównego Zarządu Politycznego WP (1960–1965), szef Sztabu Generalnego WP (1965–1968), minister obrony narodowej (1968–1983), przewodniczący Komitetu Obrony Kraju – Zwierzchnik Sił Zbrojnych, Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych, współtwórca Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego; stał na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, która 13 grudnia 1981 wprowadziła na terytorium Polski stan wojenny (1981–1983), działacz partyjny i państwowy, polityk, członek Biura Politycznego KC PZPR (1971–1989), I sekretarz KC PZPR (1981–1989), poseł na Sejm PRL, prezes Rady Ministrów PRL (1981–1985), Przewodniczący Rady Państwa PRL (1985–1989),

Prezydent PRL (1989) i Prezydent RP (1989–1990).

Czesław Kiszczak (ur. 1925) – generał broni Ludowego Wojska Polskiego, działacz komunistyczny, minister spraw wewnętrznych w latach 1981–1990, Prezes Rady Ministrów PRL w okresie od 2 sierpnia do 17 sierpnia 1989, wicepremier pierwszego niekomunistycznego rządu PRL (1989–1990). Wcześniej szef m.in. kontrwywiadu WSW.

Aleksander Kwaśniewski (ur. 1954) – polski polityk, z zawodu dziennikarz. Od 1995 do 2005 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. W okresie PRL działacz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1977), minister w rządach Zbigniewa Messnera i Mieczysława Rakowskiego. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Założyciel Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej.

Józef Oleksy (ur. 1946) – polski polityk. Marszałek Sejmu w latach 1993–1995 i 2004–2005, premier Polski w latach 1995–1996, minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera w 2004, przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej (2004–2005).

Leszek Miller (ur. 1946) –polityk, działacz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, inicjator powołania i lider SLD oraz Polskiej Lewicy, były minister pracy i polityki socjalnej, były minister-szef Urzędu Rady Ministrów, były minister spraw wewnętrznych i administracji, Prezes Rady Ministrów w latach 2001–2004.

Włodzimierz Cimoszewicz (ur. 1950) –polityk, prawnik. Wiceprezes Rady Ministrów oraz minister sprawiedliwości i prokurator generalny (1993–1995), wicemarszałek Sejmu (1995–1996), prezes Rady Ministrów (SLD) (1996–1997), minister spraw zagranicznych (2001–2005) oraz marszałek Sejmu (w 2005).

Lech Wałęsa (ur. 1943) –polityk i działacz związkowy, z zawodu elektryk. Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący "Solidarności", opozycjonista w okresie PRL. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990–1995. W 1983 uhonorowany pokojową Nagrodą Nobla.

W grudniu 1970 członek stoczniowego Komitetu Strajkowego, zwolniony za krytykę działalności związków zawodowych w kwietniu 1976. W 1978 współzałożyciel Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża.W sierpniu 1980 stanął na czele strajku w Stoczni Gdańskiej. Następnie przewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego (MKS), w którego imieniu podpisał porozumienia z komisją rządową, tzw. porozumienia sierpniowe. W maju i sierpniu 1988 inspirował strajki robotnicze w Stoczni Gdańskiej. W grudniu 1988 powołał Komitet Obywatelski przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". Od 1988 koordynował oraz osobiście brał udział w negocjacjach z władzami komunistycznymi, zakończonych porozumieniami Okrągłego Stołu.

Tadeusz Mazowiecki (ur. 1927) – polski publicysta, działacz społeczny i polityk, współtwórca i przewodniczący Unii Demokratycznej i Unii Wolności, ostatni premier PRL i pierwszy premier III Rzeczypospolitej w latach 1989–1990, poseł na Sejm PRL , poseł na Sejm RP (w latach 1991–2001). W 2005 został jednym ze współzałożycieli Partii Demokratycznej – demokraci.pl, mającej stanowić poszerzenie dawnej Unii Wolności o m.in. polityków lewicowych. W 1992 został Specjalnym Wysłannikiem ONZ w Bośni i Hercegowinie, zrezygnował z tej funkcji w 1995 na skutek bezczynności wielkich mocarstw wobec zbrodni wojennych dokonywanych w czasie wojny w Bośni, głównie masakry w Srebrenicy. Ogłosił raport w sprawie łamania praw człowieka przez wszystkie strony konfliktu.

Jacek Kuroń (ur. 1934, zm.2004) –polityk, jeden z przywódców opozycji demokratycznej w okresie PRL, historyk, działacz ZHP, współzałożyciel KOR, dwukrotny minister pracy i polityki społecznej, w latach 1989–2001 poseł na Sejm.

Adam Michnik (ur. 1946) – polski historyk, eseista i publicysta polityczny, redaktor naczelny "Gazety Wyborczej". W latach 1968–1989 jeden z głównych organizatorów nielegalnej, demokratycznej opozycji w PRL, poseł na Sejm X kadencji. Laureat licznych wyróżnień, m.in. kawaler Legii Honorowej.

Jan Krzysztof Bielecki (ur. 1951) –polityk, ekonomista, premier Polski w 1991, minister-członek Rady Ministrów ds. kontaktów z Europejską Wspólnotą Gospodarczą w latach 1992–1993, od 2003 do 2010 prezes zarządu Banku Pekao S.A.

Leszek Balcerowicz (ur. 1947) – polski ekonomista (doktor habilitowany nauk ekonomicznych) i polityk, przedstawiciel szkoły ekonomicznej zwanej monetaryzmem, wicepremier i minister finansów w trzech rządach, były prezes NBP, poseł na Sejm III kadencji, były przewodniczący Unii Wolności.

Znany przede wszystkim jako osoba, pod której przewodnictwem dokonała się ekonomiczna transformacja Polski z kraju o socjalistycznej gospodarce planowej do kraju o gospodarce rynkowej w stylu zachodnim.

Władysław Bartoszewski (ur. 1922) –polityk, dziennikarz, pisarz, działacz społeczny i historyk.

Więzień Auschwitz, żołnierz Armii Krajowej, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, uczestnik powstania warszawskiego. Dwukrotnie minister spraw zagranicznych, senator, sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w rządzie Donalda Tuska.

Janusz Kochanowski (ur. 1940, zm. 2010) –prawnik, w 2006 Sejm przegłosował jego wybór na urząd Rzecznika Praw Obywatelskich (z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości).

Premierzy III RP

Tadeusz Mazowiecki 1989-1991

Jan Krzysztof Bielecki 1991

Jan Olszewski 1991- 1992

Waldemar Pawlak 1992

Hanna Suchocka 1992- 1993

Waldemar Pawlak 1993- 1995

Józef Oleksy 1995- 1996

Włodzimierz Cimoszewicz 1996- 1997

Jerzy Buzek 1997- 2001

Leszek Miller 2001- 2004

Marek Belka 2004- 2005

Kazimierz Marcinkiewicz 2005- 2006

Jarosław Kaczyński 2006- 2007

Donald Tusk 2007-

Prezydenci RP

Wojciech Jaruzelski 1989- 1990

Lech Wałęsa 1990- 1995

Aleksander Kwaśniewski 1995- 2005

Lech Kaczyński

Bronisław Komorowski 2010-

Wysocy urzędnicy państwowi

Lech Gardocki- Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Przewodniczący Trybunału Stanu

Bohdan Zdziennicki- Prezes Trybunału Konstytucyjnego

Jacek Jezierski- Prezes Najwyższej Izby Kontroli

Irena Lipowicz- rzecznik Praw Obywatelskich

Andrzej Seremet- prokurator generalny

Jan Dworak- Prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

Grzegorz Schetyna- marszałek sejmu

Bogdan Borusewicz- Marszałek Senatu VII Kadencji

Ministrowie (stan na wrzesień 2010)

Jacek Rostowski- Minister Finansów

Waldemar Pawlak- Minister Gospodarki

Katarzyna Hall- minister Edukacji Narodowej

Jolanta Fedak- Minister Pracy i Polityki Społecznej

Barbara Kudrycka- Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Cezary Grabarczyk- Minister Infrastruktury

Elżbieta Bieńkowska- Minister Rozwoju Regionalnego

Bogdan Zdrojewski- Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Bogdan Klich- Minister Obrony Narodowej

Marek Sawicki- Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Aleksander Grad- Minister Skarbu Państwa

Adam Giersz- Minister Sportu i Turystyki

Krzysztof Kwiatkowski- Minister Sprawiedliwości

Jerzy Miller- Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji

Radek Sikorski- Minister Spraw Zagranicznych

Andrzej Kraszewski- Minister Środowiska

Ewa Kopacz- Minister Zdrowia

Organizacje Międzynarodowe

Ban Ki - moon- Sekretarz Generalny ONZ

od 2007 -

Kofi Atta Annan

Kadencja: grudzień 2006 – styczeń 1997

Boutros Boutros-Ghali

Kadencja: grudzień 1996 – styczeń 1992

Javier Peréz de Cuéllar Guerra

Kadencja: grudzień 1991 – styczeń 1982

Kurt Josef Waldheim

Kadencja: grudzień 1981 – styczeń 1972

Margaret Chan- Sekretarz Generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)

Irina Bokova- Sekretarz Generalny ONZ do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO)

Thorbjørn Jagland- Sekretarz Generalny Rady Europy

Anders Fogh Rasmussen- Sekretarz Generalny NATO

Jeorios Andreas Papandreu- Przewodniczący Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE)

Jose Miguel Insulza- Sekretarz Generalny Organizacji Państw Amerykańskich

Bingu Wa Mutharika- Przewodniczący Unii Afrykańskiej

Surin Pitsuwan- Sekretarz Generalny Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo – Wschodniej

Kåre Bryn – Sekretarz Generalny Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA)