Wśród fiordów, fieldów i lodowcówNorwegii

Najstarsze jak dotąd ślady działalności człowieka w Norwegii odkryto koło Komsa w okręgu Finnmark i niedaleko Fosna w Nordmøre. Datuje się je na około 9000 p.n.e. – 8000 p.n.e..

W 793 r. atakiem na klasztor w Lindisfarne rozpoczęła się epoka wikingów. Od tego roku skandynawscy najeźdźcy na długich łodziach często widziani byli w portach Europy Północno-

Zachodniej. Norwescy wikingowie dotarli do Islandii, Irlandii (założyli tam miasto Dublin), Grenlandii a także, jak twierdzi wielu historyków, do Ameryki.

We wczesnym średniowieczu kraj podzielony był pomiędzy lokalnych władców. Jednym z pierwszych, którzy podjęli próbę zjednoczenia, był Harald Pięknowłosy (nor. Harald Hårfagre).

Pierwszy kościół powstał w Norwegii w Moster w 995 r. za sprawą króla Olava Tryggvasona. Jako symboliczny moment chrystianizacji kraju uznaje się jednak bitwę pod Stiklestad, gdzie poległ

władca Norwegii Olav Haraldsson, uznany później świętym. XIII wiek to czas świetności Norwegii: pod panowaniem Håkona IV w skład terytorium norweskiego wchodziły także Jämtland, Islandia,

Wyspy Owcze, Orkady, Szetlandy i Grenlandia. W XIV wieku kraj został osłabiony przez zwiększające się wpływy Hanzy, epidemię czarnej śmierci w 1349 r. i walki o tron. Po śmierci Håkona VI w 1380 r. tron objął jego syn Olav IV, a następnie żona zmarłego króla, Małgorzata I, która była

także królową Danii, a później i Szwecji. W 1397 Norwegia, Szwecja i Dania zawarły unię, zwaną kalmarską. Szwecja wyłamała się z unii w 1523 r. Norwegia, coraz bardziej zależna od Danii,

pozostała w unii do 1814 r. Wtedy to, zwycięzcy w wojnach napoleońskich podpisali traktat w Kilonii, na podstawie którego Norwegia miała stać się częścią Szwecji, jako odszkodowanie dla tej ostatniej za

stratę Finlandii na rzecz Rosji. Uchwalona 17 maja 1814 w Eidsvoll konstytucja była próbą odzyskania przez kraj całkowitej suwerenności. Skończyło się jednak na unii personalnej ze Szwecją.

Pełną niepodległość odzyskali Norwegowie w 1905 r.

Ustrój polityczny

Norwegia jest monarchią konstytucyjną. Według konstytucji, król ma bardzo szeroką władzę, m.in. wybiera Radę Państwa, w skład

której wchodzi premier i co najmniej siedmiu członków, egzekwuje podatki, mianuje wszystkich urzędników cywilnych, kościelnych i wojskowych, jest naczelnym dowódcą sił lądowych i morskich, ma też prawo łaski. W rzeczywistości władza wykonawcza spoczywa

jednak w rękach rządu, na czele którego stoi premier. Władza ustawodawcza jest w rękach Stortingu (jednoizbowy parlament), składającego się z dwóch wydziałów: Lagtingu (¼) i Odelstingu

(¾). Wybierany jest na kadencję czteroletnią, zasiada w nim łącznie 169 deputowanych. Projekty ustaw wnoszone są do Odelstingu przez jego członków lub rząd za pośrednictwem członka Rady

Państwa. Konstytucja Norwegii obowiązuje od 17 maja 1814 roku, z późniejszymi zmianami.

Galeria

Pałac królewski w Trondheim Król Norwegii Harald V

Miasta NorwegiiMiasta NorwegiiOslo

Bergen

Tromso

Trondheim

OsloOslo (1624-1878: Christiania, 1878-

1924: Kristiania) to miasto w południowej części Norwegii, położone nad Fiordem Oslo (Oslofjord), stolica państwa. Oslo jest również siedzibą władz gminy i regionu. Gmina Oslo

graniczy z gminami Bærum, Ringerike, Lunner, Nittedal, Skedsmo, Lørenskog, Enebakk, Ski, Oppegård i Nesodden. W

samym Oslo mieszka ponad 11% mieszkańców Norwegii.

Galeria

Oslo - widok z fiorduLoża masońska w Oslo

Park Vigelanda w Oslo

BergenBergen to norweskie miasto i gmina leżąca w

regionie Hordaland. Drugie co do wielkości miasto Norwegii, 237 000 mieszkańców (2004). Na styku Morza Północnego i Norweskiego. Nazywane bramą do fiordów. Na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Specyficzny klimat; największa na świecie amplituda opadów .

Zdjęcie

Zdjęcie budynków blisko Bryggen wybudowanych w 1901 roku

Trondheim

Trondheim – miasto w Norwegii, nad Trondheimsfjorden, ośrodek administracyjny,

dobrze rozwinięty przemysł stoczniowy, maszynowy, metalowy, rybny, ważny port

handlowy i rybacki. Ważny ośrodek sportów zimowych (trasy biegowe, skocznie narciarskie).

Zabytki

Nidarosdomen – Katedra w Trondheim Kolumna Olava Tryggvasona

Skocznia narciarska

TromsoTromsø jest stolicą regionu Troms, jest również

największym miastem północnej Norwegii, siódmym największym miastem kraju. Miasto leży na wyspie

Tromsøya, za kołem podbiegunowym. Jego dokładna lokalizacja to 69° 40' 33" N, 18° 55' 10" E. Znajduje się

tutaj najdalej na północ wysunięty uniwersytet - Universitetet i Tromsø. Mimo swojego położenia, prawie

300 km za kołem polarnym, klimat nie jest wyjątkowo surowy, ze względu na silny wpływ Prądu Zatokowego.

Noc polarna trwa w Tromsø od 27 listopada do 19 stycznia, dzień polarny od 19 maja do 27 lipca.

Galeria

Katedra w Tromso Most prowadzący na wyspę Tromsøy

Tromsø

Fiordy zachodniego wybrzeża, Norwegia

Norwegia przeważnie kojarzy się z fiordami i to właśnie im kraj zawdzięcza swój szczególny urok. Ogromne rozpadliny skalne, przez które morze wdziera się głęboko w ląd, rozszczepiają krajobraz wybrzeża na całej

długości, aż do granicy z Rosją, ale największe wrażenie wywiera widok fiordów u zachodnich brzegów Norwegii, przede wszystkim w pobliżu Bergen.

Spokojne płaszczyzny wód ujęte w surowe ramy poszarpanych skał wcinają się klinem w głąb lądu, tworząc tak niezwykła scenerię, że nawet przesada w przepełnionych zachwytem opisach w folderach turystycznych wydaje

się uzasadniona. Bez wątpienia widok jest oszałamiający, szczególnie zimą, a także na początku maja, kiedy krótka norweska wiosna upiększa krajobraz żywymi barwami.

W lecie łagodne zbocza gór przemierzają piechurzy, a po wodach fiordów pływają regularnie flotylle białych promów, które zakłócają spokój, panujący w tych okolicach przez pozostałe dziewięć miesięcy w roku. Nie należy jednak obawiać się, że zwiedzanie zachodniego wybrzeża zmieni się w koszmar za sprawą wycieczek

autokarowych; nawet w najchętniej odwiedzanych regionach nie brakuje zacisznych miejsc.

"Stolicą fiordów" zwane jest Bergen, drugie co do wielkości miasto w Norwegii. Wśród atrakcji tej sympatycznej miejscowości należy wymienić nastrojową, starą dzielnicę kupiecką, pochodzącą z czasów, gdy

Bergen było najdalej wysuniętym na północ portem handlowym Hanzy. Jak sugeruje turystyczna nazwa miasta znakomicie spełnia ono rolę bazy wypadowej dla tych, którzy chcą zwiedzić fiordy zachodniego wybrzeża. Bez

trudu można też stad dotrzeć do doliny Flam położonej na północny wschód, przez którą biegnie warta obejrzenia górska linia kolejowa prowadząca do Aurlandsfjorden, maleńkiej odnogi najdłuższego i

najgłębszego fiordu Norwegii, Sognefjorden, obrzeżonego szeregiem uroczych wiosek. Sognefjorden to najsłynniejsza droga wodna w Norwegii, a zarazem jeden z najbardziej czarujących fiordów, piękniejszy nawet

niż równoległy do niego Nordfjorden, który przecina linię brzegową niespełna 100 km dalej na północ.

Fiordy Norwegii

Fiordy Norwegii

Góry i fieldy w Norwegii

Norwegia to wyjątkowo górzysty kraj. Największe skupisko dwutysięczników znajduje się w zachodniej Norwegii w górach Jotunheimen (Dom olbrzymów). Te góry mogą być celem samym w sobie. Wędrować po nich można tygodniami. Równie ciekawe choć niższe i mniej dzikie są góry Rondane koło Andalsness i Alpy Norweskie nad zachodnim wybrzeżem.Inną charakterystyczną formacją norweskiego krajobrazu są wysokie płaskowyże tzw. fieldy. Do najbardziej znanych należy Hardangervidda leżąca na wschód od Bergen. My z fieldami spotkaliśmy się jadąc trasą Rallarvegen z Flam do Hallingskeid. Mroźny wiatr hula tam do woli. Jak norwedzy są blisko związani z krajobrazem swojego kraju niech świadczy patriotyczne hasło związane z przyjęciem konstytucji w Eidsvoll w 1814 "Enige og tro til Dovre faller" - "Zgodni i wierni (wyrażonym w konstytucji ideałom) dopóki będzie istniało Dovre". Dovre to wielki, skalisty płaskowyż w

środkowej Norwegii.

Góry Norwegii

Góry Norwegii

Norweskie LodowceDo najbardziej znanego lodowca Norwegii

Jostedalsbreen, leżącego w zachodniej części kraju można dotrzeć od kilku stron. Najbardziej znane są

jęzory Briksdalsbreen oraz Nigardsbreen. Warto jednak w miarę możliwości wjechać w mniej znaną dolinę i spotkać się z nim sam na sam bez tłumu turystów za plecami. Polecam też wycieczkę po lodowcu, w co trzeba jednak trochę zainwestować. Na północy w

pobliżu miasta Mo i Rana leży drugi znany lodowiec Svartisen. Mniejsze czapy lodowe porozrzucane są po

całej zachodniej i północnej Norwegii o Svalbardzie nie wspominając.

Lodowiec Jostedalsbreen

TroleJednym z symboli Norwegii są trole. Krąży o nich wiele legend, a nawet jest park w którym podobno mieszają. W każdym sklepie z pamiątkami możemy znaleźć jakoś ciekawą pamiątkę z tymi dziwnymi stworami. Według legend byli to pierwsi mieszkańcy Norwegii, którzy zamieszkiwali te tereny jeszcze przed osadnikami z Europy. Dzieciom opowiada się historie, że po zachodzie słońca wychodzą ze swoich kryjówek stwory obdarzone nadnaturalną mocą. Trole mają długie, pomarszczone nosy, po cztery palce u rąk i nóg, włochate ogony. Mimo swojego odrażającego wyglądu uważa się, że ich natura jest bardzo łagodna, że są nieśmiałe i bardzo naiwne, lecz nic więcej nie wiadomo. Pewne jest tylko to, że warto żyć z nimi w dobrych stosunkach. W przeciwnym razie może stać się coś dziwnego, a zgubiwszy się w lesie trzeba mieć świadomość, że nie jest się samemu. Trudno je spotkać bo chowają się one przed słońcem, które może zamienić je w kamienie lub spalić. Niektórym z nich nie udało się na czas schronić, więc czasami możemy spotkać w Norwegii twory skalne przypominające je swym kształtem. W Norwegii można zobaczyć jedyny w swoim rodzaju znak drogowy Uwaga na trole! Jedną bardzo krętną drogę nazwano Drogą Troli.

Trolerole

Tysiącmetrowa przepaść nad

Lysefjorden

Jęzory lodowca

W miejscowości Heddal najokazalszy drewniany kościółek w Norwegii.

Urnes - stavkirke uważa się za najstarszy drewniany kościół w Europie.