Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΝΤΑΡΜΑ ΚΑΙ ΜΟΞΑ • Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΕΝ

ΕΞΑΡΤΙΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΕΔΙΚΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΕΘΕΤΕ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΒΡΑΧΜΑΝΩΝ.

• ΟΙ ΒΡΑΧΜΑΝΟΙ ΜΕΤΕΘΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ.

• ΕΝΑΣ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΟΣ ΕΠΙΔΙΩΞΙΜΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΡΦΗ ΥΠΑΡΞΗΣ.

• ΟΙ ΒΡΑΧΜΑΝΟΙ ΠΡΟΒΑΛΑΝ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΚΑΛΟΥ ΚΑΡΜΑ

ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΚΑΛΟΥ ΚΑΡΜΑ

• ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΟΥΣΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΤΑΡΜΑ (ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑΣ), ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΑΝ ΓΙΑ :

Α) ΤΗΝ ΚΑΣΤΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΕ ΚΑΙ Β) ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ:• ΤΟΥ ΝΕΟΥ • ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΒΡΑΧΜΑΝΟ• ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗ• ΤΟΥ ΑΠΟΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟΥ ΑΣΚΗΤΗ

• Έτσι, από την εποχή αυτή (περ.500 π.Χ.) άρχισε να παράγεται ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων που καθορίζουν λεπτομερέστατα τους κανόνες που διέπουν την κοινωνική και θρησκευτική ζωή. Απ' αυτούς οι γενικά υποχρεωτικοί, εκείνοι δηλαδή που ισχύουν για όλες τις κάστες και τα στάδια ζωής, είναι τα προσκυνήματα σε ιερά μέρη, η λατρεία των θεοτήτων, η τιμή και οι προσφορές προς τους βραχμάνους, η αποφυγή οιασδήποτε βλάβης κτλ.

• Οι ειδικά υποχρεωτικοί κανόνες είναι οι τελετές που πρέπει να κάνει ο Ινδουιστής σε διάφορες στιγμές της καθημερινής του ζωής, αλλά και σε κάθε σταθμό της ζωής του γενικά, ανάλογα με την κάστα και το στάδιο ζωής στο οποίο βρίσκεται. Ως προς τις σχέσεις μεταξύ των καστών οι κανόνες αυτοί καθορίζουν ποιοι γάμοι επιτρέπονται μεταξύ τους και ποιοι όχι, τι μιαίνει και τι καθαρίζει και πάμπολλα άλλα

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΝΤΑΡΜΑ ΚΑΙ ΜΟΞΑ

• ΣΤΟΝ ΑΜΕΣΟ ΤΡΟΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΓΙΟΓΚΑ, ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ, ΜΕ ΤΟ ΝΤΑΡΜΑ

• Η τρίτη και σημαντικότερη έκφραση του Υπέρτατου Πνεύματος, είναι ο Σίβα ο Καταστροφέας... μα αυτό δεν σημαίνει κάτι αρνητικό. Αντίθετα, ο Σίβα αντιπροσωπεύει τον Αέναο Κύκλο και είναι αυτός που τον δημιουργεί: μετά την Δημιουργία, έρχεται η Καταστροφή... που όμως δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το βήμα πριν την Αναγέννηση. Έτσι, ο Σίβα αντιπροσωπεύει τόσο το τέλος όσο και την αρχή, καταστρέφοντας ώστε να δημιουργήσει ξανά. Ο Σίβα, είναι επίσης η Σοφή Αρχέγονη Συνείδηση, που κατοικεί μέσα μας και μας καθοδηγεί.

Κατά την Ινδουιστική Θεογονία, ο Σίβα ξεπετάχτηκε από το μέτωπο του Βράχμα, κι αμέσως διαχωρίστηκε σε αρσενικό και θηλυκό. Η θηλυκή πλευρά του Σίβα, είναι η Σάκτι (λέγεται και Παραβάτι). Σ’ αυτήν την δυαδικότητα, ο Σίβα είναι η Ουσία και η Σάκτι είναι η Δύναμη της Ουσίας. Ο Σίβα είναι αυτός που σκοτώνει και η Σάκτι αυτή που γεννά. Ο Σίβα είναι η συνείδηση και η Σάκτι είναι η μακαριότητα. Δεν μπορεί να υπάρξει ο Σίβα χωρίς την Σάκτι, ούτε η Σάκτι χωρίς τον Σίβα. Έτσι, έχουμε το σημαντικότερο ζευγάρι του Ινδουισμού: τους «Αιώνιους Εραστές» που δημιουργούν το Τέλειο Ένα και διδάσκουν την δυαδικότητα του Σύμπαντος και των πάντων.

• Οι Αβατάρες του θεού Βίσνου

• Η Ινδουιστική πίστη διδάσκει ότι, κατά καιρούς η ισορροπία μεταξύ καλού και κακού διαταράσσεται, δίνοντας το «προβάδισμα» σε δαίμονες (δηλαδή στο κακό). Τότε είναι που ο Βισνού «ενσαρκώνεται» στην γη για να επαναφέρει την ισορροπία. Μέχρι στιγμής, ο Βισνού έχει ενσαρκωθεί 9 φορές και αναμένεται η 10η :

• Το «Κάλι», προέρχεται από το σανσκριτικό «kala», που σημαίνει «σκοτεινό» αλλά και «χρόνος»

Η Κάλι λοιπόν, είναι η «σκοτεινή πλευρά» της Σάκτι -της θηλυκής πλευράς του Σίβα δηλαδή. Όταν η Σάκτι οργίζεται, μεταμορφώνεται στην Κάλι. Ακόμα όμως και με την τρομερή μορφή και καταστρεπτική μανία της, η Κάλι δεν επιτίθεται αλόγιστα και τυχαία. Η οργή της είναι πάντα ενάντια στο κακό, στην άγνοια και -κυρίως- ενάντια σε όσους εμποδίζουν άλλους να απαλλαχθούν από την άγνοια.

Ο Σίβα, είναι ο μόνος που μπορεί να ημερέψει την οργή της Κάλι και να την μετατρέψει πάλι στην Σάκτι, μιας και είναι ο μόνος που μπορεί ν’ αντέξει την καταστροφική της μανία, όντας και ο ίδιος Καταστροφέας. Έτσι, όταν η οργή της Κάλι ξεφεύγει από τα όρια, ο Σίβα σπεύδει να πέσει στα πόδια της για να την σταματήσει ή, άλλες φορές, μεταμορφώνεται σε βρέφος, προκαλώντας μ’ αυτόν τον τρόπο το μητρικό της ένστικτο και τρυφερότητα. Στην θέα του συντρόφου της, η Κάλι ημερεύει και ξαναγίνεται Σάκτι. Ο Ινδουισμός μ’ αυτό διδάσκει το πως αλληλοσυμπληρώνονται τα δύο φύλα.

Όντας η θηλυκή πλευρά του Σίβα ως ο Καταστροφέας, η Κάλι δεν είναι μια έννοια που θα πρέπει να λάβουμε ελαφρά. Αντίθετα, δεν είναι τυχαίο που καλύτερα «Μητέρα», μιας και η Κάλι φροντίζει και διδάσκει σαν μητέρα, όποιον θέλει να διδαχτεί. Είναι αυτή που μέσα από τον θάνατο (τον συμβολικό θάνατο) θα διδάξει και που η πρώτη της διδαχή είναι η απαλλαγή από τον φόβο... ώστε να φέρει την αναγέννηση.