™ ¯ Ô Ï È Î ‹ X Ú Ô Ó È ¿ 2 0 0 5 - 0 6

τοτο

Oλοήµερο ∆ηµοτικό Σχολείο Aθήνας Παλαιό BαρβάκειοH έκδοση χρηµατοδοτήθηκε από το KE.Θ.E.A. µέσω του Mentor Prevention Achievement Award 2003, στο πλαίσιο της εφαρµογής νέων δράσεων Πρόληψης

KE.Θ.E.A.Kέντρο ΘεραπείαςEξαρτηµένων Aτόµων

TOMEAΣ ΠPOΛHΨHΣKE.Θ.E.A.Tηλ. 210 9212304fax 210 9212763prevention@ath.forthnet.grwww.prevention.gr www.mentorfoundation.org

Ευχαριστούµε

Το Mentor Foundationκαι τον Τοµέα ΠρόληψηςΚΕΘΕΑ γιατί µέσα απότην εφαρµογή του προ-γράµµατος πρόληψης τηςχρήσης ουσιών και προα-γωγής της υγείας “∆ΕΞΙΟ-ΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΤΟΥ∆ΗΜΟΤΙΚΟΥ” στο σχο-λείο µας, µας δίνουν τηδυνατότητα να εκδώσουµετο πρώτο µας σχολικόπεριοδικό.

35οOλοήµερο ∆ηµοτικό

Σχολείο Aθήνας

Κωλέττη 34,10682 ΕξάρχειαΤηλ./ΤηλεοµοιότυποFax: 210-3813777mail@35dim-athin.att.sch.gr

ΣXE∆

IAΣM

OΣ-

ΠA

PAΓΩ

ΓH:Σ

XH

MA

& X

PΩM

A,Π

APA

ΓΩΓI

KH

MO

NA

∆A

KE.

Θ.E

.A.2

310

79 7

4 76

™˘ÓÙ·ÎÙÈ΋ OÌ¿‰·

NÙÔÚ›Ó· N›Î· ¶¤ÙÈ· ™ÙÔÁÈ¿ÓÔ‚·

M¤Ù˘ K›˙·

N·Ù›·K·˙·

˚˙‚›ÏÈXÚÈÛÙ›Ó·

TÈ·

ÁÎÔ‡‰ËIˆ

¿ÓÓ·

B¤Ó˙ÈÎ

™·Ï›·

K›˙·

Aϛӷ-B·Ï¤ÚÈ·N›Î·E˘Ù˘¯›·¶¿ÙÛËM·Ú›·K·Ú·Ù¿ÛÈÔ

˘M

¿Ì˘

M·Ï

Ù¿˜

¢‹ÌË

ÙÚ·

M·Ï·

›ÓÔ˘

™‡Ú

Ô˜§‡ÙÚ·

˜M¿

Ì˘K·ÙÛfi˜

°È¿ÓÓ· Bȉ¿ÏËXÚÈÛÙ›Ó·

°ÒÁÔ˘

°È·ÚÔÛ

Ï¿‚ BÂÚ

Ì›ÙÛÎÈ

ÕÏÎËÛÙË-™ÙÂÊ·Ó›· ™ÈÔ‡ÏË

M˘ÚÛ›ÓË

XÈfiÓË

™ ¯ Ô Ï È Î ‹ X Ú Ô Ó È ¿ 2 0 0 5 - 0 6

το

Π E P I E X O M E N A

03-05 Το ανεµόπτερο κουβαλά την ιστορία του σχολείου µας 06-08 Το ανεµόπτερο κάνει πρόληψη 09-10•12-15•18-27•60-66•71 Τοανεµόπτερο ταξιδεύει µε ιστορίες και δηµιουργίες που φτιάξαµε εµείς τα παιδιά 11 Το ανεµόπτερο στον ουρανό του γέλιου 17•28-29Ανεµοπτεροµαγειρέµατα 30-43 Οι ταξιδιώτες του ανεµόπτερου 46-49 Το ανεµόπτερο πετά και το µεσηµέρι 50-58 Το ανεµόπτερο κουβαλάειστις αποσκευές του 10•16•43•49•65•67•70•72 Ανεµοπτεροψυχαγωγία 68-69 Οι πιλότοι του ανεµόπτερου «δίνουν στίγµα».

(Eικονογράφηση Eξωφύλλου: Nτορίνα Nίκα, Στ’ 2)

2

∂ÈÛ·ÁˆÁÈÎfi ÛËÌ›ˆÌ·

Το σχολείο µας µπαίνει στον κόσµο των περιοδικών!

°ÂÈ· Û·˜! Επιτέλους βγάζουµε κι εµείς περιοδικό. Το ονοµάσαµε Ανεµόπτερο. Είµαστε µαθητές και µαθήτριες του 35ου

Ολοήµερου ∆ηµοτικού Σχολείου Aθήνας και θέλουµε να σας διασκεδάσουµε και να σας δώσουµε πληροφορίες.

Συνεργαστήκαµε, γελάσαµε, βοηθήσαµε ο ένας τον άλλον και το βγάλαµε. Τώρα που τελειώνουµε τα σχολεία κι αρχίζουν οι

διακοπές του καλοκαιριού θα διασκεδάσετε στην παραλία µαζί µε το περιοδικό. Θα έρθετε αντιµέτωποι µε πολλές εκπλήξεις.

∆ουλέψαµε πολύ σκληρά και τα καταφέραµε όλοι µαζί. Χαρά µας είναι να σας το δώσουµε χωρίς κανένα αντίτιµο. Χαρήκαµε

που συνεργαστήκαµε γιατί έτσι το περιοδικό έγινε καλύτερο και πιο διασκεδαστικό. Ευχόµαστε να σας αρέσει από καρδιάς.

Θέλουµε να το χαρείτε κι εσείς όπως το χαρήκαµε κι εµείς.

Η συντακτική οµάδα

∆ Ô ∞ Ó Â Ì fi Ù Â Ú Ô Â › Ó · È Û Ù · ¯ ¤ Ú È · Û · ˜ , ¤ Ù Ô È Ì Ô Ó · Â Ù ¿ Í Â Ù Â !

3

Το δηµοτικό της οδού Κωλέττη (σχ. 1) τουΜητσάκη είναι ίσως το πιο γνωστό τουέργο. Αναγκασµένος να εκµεταλλευτεί έναπαράγωνο οικόπεδο, ο Μητσάκης κατόρ-θωσε να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσειςτου προγράµµατος και επιπλέον να πλουτί-σει τη λύση µε µερικά ενδιαφέροντα στοι-χεία. Στον τριώροφο όγκο των τάξεων πουβλέπει προς τη µεσηµβρία, η προστασίατων µεγάλων ανοιγµάτων γίνεται µέσω ενόςανοιχτού εξώστη που ταυτόχρονα χρησι-µεύει σαν διάδροµος επικοινωνίας. Οιτάξεις ανά δύο έχουν προσπέλαση µέσααπό κοινό προθάλαµο, ενώ ένα µεγαλύτεροκενό στον όγκο περιέχει το, επίσης, ανοι-χτό κλιµακοστάσιο.

Από λειτουργική άποψη, το σχολείο τηςΚωλέττη δηµιουργεί έτσι µια ευχάριστηεναλλαγή από ηµιϋπαίθριους και κλει-στούς χώρους: από το δρόµο κανείς κινεί-ται κάτω από ένα υπόστεγο για να φτάσειείτε στα γραφεία δεξιά είτε στις τάξειςαριστερά. Ένα µεγαλύτερο και δύο µικρό-

τερα «αίθρια» εξασφαλίζουν τις απαραίτη-τες ανοιχτές επιφάνειες στη στάθµη τουεδάφους. Αντίστοιχα στη στάθµη του α’ορόφου µπορεί να κινηθεί κανείς και πάνωαπό τα στέγαστρα. Με αυτόν τον τρόποεξασφαλίζεται πρόσθετος υπαίθριοςχώρος στο τόσο περιορισµένο οικόπεδο.

Πέρα όµως από τις παραπάνω επιτυχείςλύσεις σε ένα δύσκολο λειτουργικό πρό-βληµα, παρατηρούµε ότι εδώ συνυπάρ-χουν και εξίσου επιτυχείς λύσεις µορφο-λογικές, οι οποίες µερικές φορές θεωρού-νται πιο σηµαντικές από τις καθαρά «λει-τουργικές». Για παράδειγµα, ο Μητσάκηςδεν επεκτείνει τους ανοιχτούς εξώστεςώστε να προστατέψει τις ακραίες τάξεις.Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε δυσάρεσταπροβλήµατα στον τυφλό τοίχο προς τοδρόµο. Γι’ αυτό προτιµά να σταµατήσειτους εξώστες αντικριστά µε τους προθά-λαµους των τάξεων και τονίζει αυτή τηδευτερεύουσα διάσταση στον κάναβο τουκτιρίου µε ένα γραµµικό «στέγαστρο» στο

δώµα. Ένα άλλο στοιχείο ενδιαφέροντοςείναι η διαµόρφωση των στεγάστρων καιπώς αυτά έρχονται να συνδεθούν µε τονόγκο των τάξεων. Οι δοκοί εν προβόλωαπό το στέγαστρο κόβονται ακριβώςπερασιά µε τους από πάνω εξώστες. Αντί-στοιχη είναι η διαφορά στάθµης ανάµεσασε δύο δοκούς που συνδέονται υπό γωνίαµε την κυλινδρική κολώνα της εισόδου, καιη εξαφάνιση του στηθαίου εκεί όπου τοστέγαστρο ενώνεται µε τον εξώστη. Όλεςαυτές οι λεπτοµέρειες είναι έτσι µελετηµέ-νες ώστε να δηµιουργούν την εντύπωσηµιας εκλεπτυσµένης πολυφωνίας ανάµεσασε πλήρη και σε κενά που µαρτυρούν ασύ-γκριτες ικανότητες του Μητσάκη.

∆ηµ. Φιλιππίδης,“Νεοελληνική Aρχιτεκτονική”

Μελισσα 1984, σελ. 210-213

Tο α ν ε µ ό π τ ε ρ ό µ α ς . . . κ ο υ β α λ ά ε ι µ α ζ ί τ ο υ τ η ν ι σ τ ο ρ ί α τ ο υ σ χ ο λ ε ί ο υ µ α ς !

Λίγα λόγια για τοναρχιτέκτονα του

σχολείου µαςΝικόλαο Μητσάκη

44

°ÓˆÚ›˙ÔÓÙ·˜ ÙÔ Û¯ÔÏÂ›Ô Ì·˜: H ‰È΋ ÙÔ˘ IÛÙÔÚ›· & AÚ¯ÈÙÂÎÙÔÓÈ΋ Κείµενο των παιδιών µετά από συζήτηση µε τον αρχιτέκτονα κύριοΣωτήρη Πουλίτση

Το κτήριο που στεγάζεται το σχολείο µας έγινε µέσα σε ένα πρόγραµµαπου το έκανε το Ελληνικό κράτος, συγκεκριµένα το Υπουργείο Παιδείαςκαι Θρησκευµάτων, το 1930 στο πλαίσιο προγράµµατος που στόχευε στονα φτιαχτούν στην Ελλάδα 3.000 σχολεία. Ένα από αυτά τα 3.000 σχο-λεία που γίνανε τότε ήταν και το δικό µας, το 35ο ∆ηµοτικό Σχολείο. Τότετο Υπουργείο είχε προσλάβει πάρα πολλούς νέους αρχιτέκτονες, έναςαπό τους οποίους ήταν και ο Ν. Μητσάκης, που άρχισε να µελετάει τοκτήριο το 1932, πριν από 74 χρόνια.

Το σχολείο µας έχει µεγάλη ιστορία. Στα χρόνια του ’40 κατά την περίο-δο της κατοχής, στον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, ήταν ∆ιοικητήριο της Γκε-στάπο. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε εδώ το παλιό Βαρβάκειο, δηλαδή ηΒαρβάκειος Πρότυπη Σχολή µέχρι τη δεκαετία του ΄70. Τέλος, εδώ είχετα γραφεία της η ∆ιδασκαλική Οµοσπονδία Ελλάδος.

Τα κτήρια που φτιάχνει ένας αρχιτέκτονας δεν τα φτιάχνει για µια εβδο-µάδα ή ένα χρόνο, αλλά για αρκετό καιρό. Σκέφτεται ότι πρέπει να φτιά-ξει ένα κτήριο που να ζουν οι άνθρωποι µέσα σε αυτό και µαζί µε αυτόγια πάρα πολλά χρόνια. Μια άλλη αρχή των αρχιτεκτόνων είναι ότι τα κτή-ρια πρέπει όχι µόνο να διαρκούν για πάρα πολύ καιρό, αλλά να είναι καιωραία. Επίσης, πρέπει να είναι και χρήσιµα, δηλαδή, να µπορούµε να ζούµεµέσα σε αυτά, να έχουν λειτουργίες ώστε να είναι χρήσιµα. Όταν βγήκε τοπρόγραµµα για αυτά τα σχολεία, επικρατούσε η εξής άποψη: «ότι το σχο-λείο λειτουργεί µε αίθουσες ώστε να γίνονται τα µαθήµατα» και άρα τοσχολείο χωρίζεται σε αίθουσες και κάθε αίθουσα αντιστοιχεί σε µια τάξη.Επίσης, εφόσον υπάρχουν διαλείµµατα, χρειάζεται να υπάρχει και έναπροαύλιο για να παίζουν τα παιδιά, να κάνουν διάλειµµα και να αθλούνται.

Οι αρχιτέκτονες ήθελαν το σχολείο να έχει πολύ φως, ώστε µέσα στιςαίθουσες να έχει φωτισµό, για αυτό έχουµε και µεγάλες τζαµαρίες, για ναέρχεται το φως µέσα στην αίθουσα.Aλλά ήθελαν και λίγο να κρύβει τονήλιο γι αυτό έχουν κάνει και το διάδροµο ανάµεσα στις αίθουσες και στοπροαύλιο ώστε να κρύβει τον ήλιο και να µην έρχεται µέσα στις αίθου-σες. Το σχολείο µας έχει πάρα πολύ µεγάλα παράθυρα. Ήταν για τηνεποχή του ένα σχολείο που είχε πολλά πλεονεκτήµατα, δηλαδή, είχε φως,είχε προαύλιο, είχε ωραίες αίθουσες µεγάλες, είχε πολλούς χώρους καιήταν φτιαγµένο για να µείνει πολλά χρόνια. Σιγά-σιγά, µε τα χρόνια δηµι-ουργήθηκαν προβλήµατα που σε εµάς τα παιδιά δεν αρέσουν. Για παρά-δειγµα, τα σίδερα στα παράθυρα θυµίζουν φυλακή. Αναγνωρίζουµε ότιβοηθούν να µην µπορεί να µπει κανείς µέσα στην αίθουσα να κλέψει, ναµην σπάνε από τις µπάλες που παίζουµε. Θα θέλαµε να υπήρχε χορτάρικαι όχι µπετόν στην αυλή, να έχει πισίνα για το διάλειµµα, να έχουµεαίθουσα γυµναστικής και χορού. Θα µπορούσε µε αρχιτεκτονική µελέτη& σχεδιασµό να ενταχθούν και άλλες αίθουσες για να καλύψουν αυτές τιςανάγκες µας;

Nτο

ρίνα

Nίκ

α,Στ

’ 2

5

°È· ¤Ó· ηχÙÂÚÔ Û¯ÔÏ›Ô!Αγαπητοί γονείς,δάσκαλοι, επαγγελµατίες στο χώρο τουσχολείου και παιδιά! Όπως γνωρίζετε κάνουµε το µάθη-µα της πολιτικής Αγωγής µε το δάσκαλό µας,τον κ.Μπά-µπη Μπαλτά. Ένα µάθηµα που αντικείµενό του έχει τηνπολιτική, µια λέξη που µάλλον σας έχει κουράσει να τηνακούτε. Eίµαστε µαθητές της ΣΤ’ τάξης και θέλουµε ναφτιάξουµε ένα νέο σχολείο.Ναι,καλά διαβάσατε,ένα νέοσχολείο. Θα σας παρακαλούσαµε, εάν µπορείτε, να µαςβοηθήσετε γι’ αυτό το καλύτερο σχολείο.

Το µαθητικό Συµβούλιο της ΣΤ’ τάξης αποφάσισε τα εξής:Να φτιάξουµε ένα χώρο για να κάνουµε γυµναστική το χειµώνα και όταν βρέχει Στο πάτωµα του προαυλίου να τοποθετηθεί τάπητας για να µην χτυπάµε όταν πέφτουµε Να υπάρχουν πολλά φυτά για να έχουµε οξυγόνο Να υπάρχει µια αίθουσα υπολογιστών Να υπάρχει µια αίθουσα για να ζωγραφίζουν τα παιδιά Να έχουµε περισσότερα δικαιώµατα στο παιχνίδι(Να µη µας απαγορεύονται παιχνίδια όπως για παράδειγµα οι κάρτες) Να υπάρχει ένα ιατρείο για να πηγαίνουµε όταν χτυπάµε Οι δάσκαλοι να µην ειρωνεύονται τα παιδιά γιατί δεν είναι κατώτερα όντα Να υπάρχει ένα κέντρο ψυχαγωγίας µε ηλεκτρονικά παιχνίδια Να ανοίγει πιο συχνά η βιβλιοθήκη και να έχει µεγαλύτερη ποικιλία παιδικών βιβλίων Το προαύλιο δεν είναι αρκετά µεγάλο.Να πηγαίνουµε και στον 3ο όροφο και να παίζουµε Χρειάζεται χώρος για σπορ Χρειάζεται γυµναστήριο Χρειάζεται χώρος για γιορτές Χρειάζεται αίθουσα για φαγητό Θέλουµε µεγαλύτερη ποικιλία πιο υγιεινών φαγητώνΧρειαζόµαστε περισσότερες καθαρίστριες Χρειαζόµαστε περισσότερα δέντρα, φυτά και χορτάρι Χρειαζόµαστε εξοπλισµό γυµναστικής Χρειαζόµαστε µια κουζίνα Χρειαζόµαστε κάδους ανακύκλωσης

Αυτά ήταν µερικά από τα αιτήµατα που πρέπει να γίνουν, ταπιο αναγκαία, µε λίγα λόγια! Ελπίζουµε να σας άρεσαν και νασυµφωνήσετε! Θα βάλουµε τα δυνατά µας και θα κάνουµετο καλύτερο για να υλοποιηθούν αυτά τα σηµαντικά,κατά τηγνώµη µας, αιτήµατα! Ραντεβού την Παρασκευή το πρωί, 24Μαρτίου 2006, 10πµ. Σας ευχαριστούµε πάρα πολύ!!!

Αθήνα 23/4/2006Το µαθητικό Συµβούλιο της Στ’ τάξης

6

™¯ÔÏ›Ô, ¤Ó·˜ ¯ÒÚÔ˜ Ô˘ ÂӉȷʤÚÂÙ·ÈÎ·È ÊÚÔÓÙ›˙ÂÈ: H Û˘Ì‚ÔÏ‹ ÙÔ˘ ÚÔÁÚ¿Ì-Ì·ÙÔ˜ ÚfiÏ˄˘Ένας από τους στόχους του ολοκληρωµένου και µακροχρόνι-ου προγράµµατος πρόληψης της χρήσης ουσιών και προαγω-γής της υγείας «∆εξιότητες για Παιδιά του ∆ηµοτικού» τουΤοµέα Πρόληψης ΚΕ.Θ.Ε.Α. είναι να υποστηρίξει το σχολείοώστε να αποτελέσει ένα περιβάλλον που νοιάζεται και φρο-ντίζει για τις ψυχο-κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων πουσυναντούνται στο χώρο του (είτε είναι παιδιά είτε είναι οι ενή-λικες που τα φροντίζουν), αλλά και να συµβάλλει στη δηµι-ουργία κλίµατος συνεργασίας και αλληλεπίδρασης όλης τηςσχολικής κοινότητας.

Σκοπός του είναι η ενίσχυση των προσωπικών,ψυχολογικών,κοι-νωνικών παραγόντων που προωθούν πεποιθήσεις και συµπεριφο-ρές οι οποίες οδηγούν σε υγιείς επιλογές και στάση ζωής και συµ-βάλλουν στην καθυστέρηση ή αποφυγή της έναρξης της χρήσηςψυχοδραστικών ουσιών. Οι υπόλοιποι βασικοί στόχοι του είναι:

Να «εφοδιαστούν» παιδιά και ενήλικες µε ικανότητες απα-ραίτητες για την αντιµετώπιση προσωπικών και διαπρο-σωπικών δυσκολιών

Να βελτιωθεί η συνοχή των µελών του σχολείου αλλά καιη σχολική ατµόσφαιρα

Να ενισχυθεί η αυτό-γνωσία και η αυτοεκτίµηση τωνµαθητών

Να ενδυναµωθούν οι σχέσεις ανάµεσα στους ενήλικες καιστα παιδιά

Να δηµιουργηθεί ένα δίκτυο πρόληψης και υποστήριξηςµέσα και γύρω από το σχολείο

Το µοντέλο του συγκεκριµένου προγράµµατος πρόληψης

έχει αποσπάσει διεθνή αναγνώριση και διάκριση λαµβά-

νοντας το 1ο βραβείο Mentor Αchievement Award 2003

(ανάµεσα σε άλλα 149 προγράµµατα πρωτογενούς πρόλη-

ψης από όλο τον κόσµο) από το Mentor Foundation.

TO ANEMO¶TEPO KANEI¶PO§HæHΣTO ΠΛAIΣIO TOY OΛOKΛHPΩMENOY KAI MAKPOXPONIOY ΠPOΓPAMMATOΣ ΠPOΛHΨHΣ KAI ΠPOAΓΩΓHΣ THΣ YΓEIAΣTOY ΠAI∆IOY ME TITΛO “∆EΞIOTHTEΣ ΓIA ΠAI∆IA TOY ∆HMOTIKOY” ΠOY EΦAPMOZETAI AΠO TON TOMEA ΠPOΛHΨHΣKE.Θ.E.A. ΣTO 35ο ∆HMOTIKO ΣXOΛEIO AΘHNAΣ ME THN YΠOΣTHPIΞH TOY MENTOR ACHIEVEMENT AWARD 2003, ΣAΣMETAΦEPOYME EIKONEΣ KAI EMΠEIPIEΣ AΠO THN ΣXOΛIKH MAΣ KOINOTHTA.

7

Tο Ίδρυµα Mέντορ είναι ένας διεθνής µη κυβερνητικός οργανισµός

που έχει ως αποστολή του την πρόληψη της κατάχρησης ουσιών

από τα παιδιά και τους νέους. The Mentor Foundation is an

International Non Governmental Organization. Its mission is the

prevention of drug misuse amongst children and youth.

Ο προληπτικός χαρακτήρας του ολοκληρωµένου καιµακροχρόνιου προγράµµατος πρόληψης της χρήσηςουσιών και προαγωγής της υγείας «∆εξιότητες για Παιδιάτου ∆ηµοτικού» περιλαµβάνει:

την πληροφόρηση προς τους ενήλικες σχετικά µε το πρό-βληµα της χρήσης και κατάχρησης ουσιών και την αντιµε-τώπισή του

την ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής

την ενθάρρυνση εναλλακτικών δράσεων έκφρασης, δηµι-ουργίας και αλληλεπίδρασης µέσα από τον πολιτισµό καιτο περιβάλλον

την εκπαίδευση όσων αποτελούν πρότυπο για το παιδί καιεπηρεάζουν τις αποφάσεις και τη συµπεριφορά του

την αξιολόγηση σε όλα τα στάδια εφαρµογής του

Απευθύνθηκε:

σε όλες τις τάξεις του σχολείου

σε γονείς του σχολείου αλλά και της γύρω περιοχής

σε εκπαιδευτικούς του σχολείου καθώς και άλλων δηµοτικώνσχολείων της Α’ ∆/νσης Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης Αθήνας

στους επαγγελµατίες που εργάζονται στο χώρο του καιφροντίζουν από το ρόλο τους για τη λειτουργία του

Μέσα από το πρόγραµµα πρόληψης το σχολείο αξιοποίησετην ευκαιρία να δείξει το ενδιαφέρον του για τους ανθρώπουςτης κοινότητάς του, «ανοίγοντας τις πόρτες του»:

στους εκπαιδευτικούς και γονείς όχι µόνο του σχολείουαλλά και της περιοχής, φιλοξενώντας στους χώρους τουεκπαιδευτικά-επιµορφωτικά προγράµµατα (συνολικά,µόνο το 2ο έτος, συµµετείχαν 43 εκπαιδευτικοί από 27δηµοτικά σχολεία της Α’ ∆/νσης Π.Ε. Αθήνας)

σε πρώην µαθητές του σχολείου που φοιτούν πλέον στο

γυµνάσιο, φiλοξενώντας τις δικές τους υποστηρικτικέςσυναντήσεις.

σε εκπροσώπους τοπικών υπηρεσιών για την υγεία και τηνπροστασία του ανθρώπου (ΜΕΡΙΜΝΑ, Ινστιτούτο Υγείαςτου Παιδιού).

Αυτό το «άνοιγµα» του σχολείου είχε ως αποτέλεσµα ναδηµιουργηθεί ένα υποστηρικτικό και ανατροφοδοτικό δίκτυοοµοτίµων (και για γονείς και για εκπαιδευτικούς και για παιδιά).

Τέλος, όσον αφορά στη δηµιουργία και έκδοση του σχολικούπεριοδικού, επιλέξαµε να υποστηρίξουµε αυτή την πρωτοβουλίατων παιδιών του σχολείου που προέκυψε από το πρόγραµµαπρόληψης, γιατί πιστεύουµε ότι µέσα από αυτή τη διαδικασία ταπαιδιά αναλαµβάνουν ρόλους και ευθύνες, αναδεικνύονται οι ικα-νότητές τους, έχουν όραµα και ευκαιρία να πιστέψουν ότι µε τηνπροσπάθεια µπορούν να καταφέρουν ό,τι ονειρεύονται! Η ίδια ηδιαδικασία δηµιουργίας καθ’ αυτή αποτελεί ενέργεια πρόληψης.

Σωτηρία Τσιώτρα,Τοµέας Πρόληψης ΚΕ.Θ.Ε.Α.

35o OÏÔ‹ÌÂÚÔ ¢ËÌÔÙÈÎfi ™¯ÔÏÂ›Ô Aı‹Ó·˜-TÔ̤·˜ ¶ÚfiÏ˄˘ KE.£.E.A.: ¢˘Ô ¯ÚfiÓÈ·Û˘ÓÂÚÁ·Û›·˜ Î·È ÚÔ·ÁˆÁ‹˜ Ù˘ ¶Úfi-Ï˄˘Με αφορµή τη λειτουργία του θεσµού του Γραφείου ΑγωγήςΥγείας στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση (έναρξη 2001) µιασειρά από δραστηριότητες, πρωτοβουλίες και καινοτόµα προ-γράµµατα έλαβαν χώρα στα σχολεία µας. Όλα τα προγράµµα-τα πρόληψης και αγωγής υγείας υποστηρίχτηκαν µε επιµόρ-φωση των εκπαιδευτικών, λόγω της ανάγκης για µια τέτοια επι-µόρφωση πριν από την εφαρµογή.

Η συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας µε το ΥπουργείοΥγείας και Αλληλεγγύης έφερε κοντά το σχολείο µε τα προ-γράµµατα πρόληψης και ειδικότερα µε τον Τοµέα Πρόληψηςτου ΚΕ.Θ.Ε.Α. (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτηµένων Ατόµων). Ηεπιµόρφωση των εκπαιδευτικών στα προγράµµατα «∆εξιότη-τες για παιδιά του δηµοτικού» και «O κήπος µε τις 11 Γάτες»και τις προσεγγίσεις του, έγινε στο πλαίσιο στήριξης της υλο-ποίησης προγραµµάτων Αγωγής Υγείας στα σχολεία µας.

Η ιστορία του σχολείου µας µε την προσπάθεια προαγωγής τηςπρόληψης άρχισε όταν ένας εκπαιδευτικός του 35ου & 37ουδηµοτικού σχολείου Αθήνας, µέσα στην αναζήτησή του για στή-

8

ριξη των προ-σπαθειών του,ήρθε σε επαφή µετον Τοµέα Πρόλη-ψης ΚΕ.Θ.Ε.Α. καιυποστηρίχτηκε επιµορ-φωτικά από το 2003ξεκινώντας από το εκπαι-δευτικό πρόγραµµα «Oκήπος µε τις 11 Γάτες».Συνέ-χισαν την επιµόρφωσή τουςαρχές του 2004 τρεις εκπαι-δευτικοί του σχολείου µε το«∆εξιότητες για παιδιά τουδηµοτικού», εφάρµοσαν 2ευρωπαϊκά προγράµµατα Αγω-γής Υγείας µε θέµα «Tα συναι-σθήµατα» & «Yγιεινή ∆ιατρο-φή» και το σχολικό έτος2004-2005 &2005-2006εισηγήθη-καν νααναλάβε ιτο σχολείοτο διετέςολοκληρωµέ-νο πρόγραµµαπρόληψης τηςχρήσης ουσιών καιπροαγωγής της υγείας«∆εξιότητες για παιδιάτου δηµοτικού». Ο Σύλλογος∆ιδασκόντων εισηγήθηκε «ότι τοαντικειµενικό πρόβληµα της χρήσηςουσιών απαιτεί την ανάληψη πρωτοβουλιών µεστόχο την πρόληψη. Η κοινωνική ευθύνη των εκπαιδευ-τικών χρειάζεται να προταχθεί, όποιο και αν είναι το κόστοςσε διαθέσιµο χρόνο εκπαίδευσης.Οι εκπαιδευτικοί θα συµµετέ-χουν στις διαδικασίες της σχολικής κοινότητας και στο υπο ανά-ληψη πρόγραµµα». Ακολούθησε η 1η συνάντηση µε τους εκπρο-σώπους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεµόνων.

Έτσι ανοίχτηκε µια διαδικασία στο σχολείο µας για ευρύτερηκαι ουσιαστικότερη επικοινωνία, συνδιαλλαγή, έκφραση διαφο-ρετικών απόψεων, στάσεων, πεποιθήσεων, συναισθηµάτων.Αυξήθηκε ο αριθµός των ενηλίκων που εµπλέκονται, συνει-

σφέρουν και αποτελούν πρότυπα µέσα στο σχολείο για ταπαιδιά, µε αποτέλεσµα να εµπλουτιστεί και ανανεωθεί η σχέση

του κάθε παιδιού µε διαφορετικό ενήλικα, αλλά έγινε καιανακατανοµή των δεξιοτήτων στο σχολείο. Οι εκπαιδευ-

τικοί και οι άλλοι ενήλικες του σχολείου, χωρίς ναεγκαταλείψουν το γνωστικό αντικείµενο, έδωσαν

έµφαση και στην ανάπτυξη των υπόλοιπωνπλευρών της προσωπικότητας των παιδιών.

Η υλοποίηση του προγράµµατος στιςτάξεις των σχολείων µας θεωρήσα-

µε ότι χρειαζόταν να συνεχιστείαπό δραστηριότητες κατά τηλειτουργία του Ολοήµερου Σχο-λείου τις ώρες που συσχετίζο-νταν µε τα µαθήµατά τους όπωςαυτά που αφορούσαν τις τέχνες,τον πολιτισµό,την άθληση και τηνξένη γλώσσα.Μέσα από αυτές τιςδραστηριότητες και την αλληλεπί-δραση µε τα παιδιά, προέκυψε η

ιδέα για τη δηµιουργία ενόςσχολικού περιοδικού

που θα δίνει τη δυνα-τότητα τόσο σταπαιδιά να εκφράζο-νται, να δηµιουρ-γούν και να δηµο-σιοποιούν αυτές

τους τις δυνατότητεςόσο και στους ενήλικες

που βρίσκονται ή συναντώνταιστο σχολείο για να µαθαίνει ο

ένας για την προσπάθεια τουάλλου. Παρότι δεν υπήρξε καµία

προσπάθεια επιβολής για τη δηµι-ουργία του, τα παιδιά µέσα από ολό-

κληρη τη διαδικασία συναντήσεωνήταν αυτά που έκριναν την πορεία του

και την προετοιµασία του για έκδοση.

Χαράλαµπος Μπαλτάς, Χαράλαµπος Κατσός

∆άσκαλοι του 35ου Ολοήµερου ∆ηµοτικού Σχολείου Αθήνας

8

9

TÔ ÙÚ¤ÓÔ Ô˘ ‹ÁÂ ÛÙÔ ÊÂÁÁ¿ÚÈΚάποτε ήταν ένα τρένο που το λέγανε Τόµι. Ο Τόµι κάθε µέραήταν µελαγχολικός επειδή δεν µπορούσε να πραγµατοποιήσει τοόνειρό του που ήταν να πάει στο φεγγάρι. Ξυπνούσε νωρίς ναπάει στο σταθµό για να πάει τους επιβάτες στον προορισµότους. Κουβαλούσε όµως και κάρβουνα και πετρέλαιο.

Μια µέρα ένα άλλο τρένο, ο Τζωρτζ, τον κορόιδεψε για τοµουτρωµένο του πρόσωπο. Τότε ο Τόµι δεν έδωσε σηµασία καισυνέχισε τη δουλεία του. Όταν τελείωσε ήταν πολύ αργά, πήγεγια ύπνο στις πέντε τα ξηµερώµατα. Πριν όµως κλείσει τα µάτιατου µια δυνατή λάµψη εµφανίστηκε µπροστά του. Ήταν τοφεγγάρι που του είχε κατεβάσει µια τεράστια λαµπερή σκάλα καιτου είπε: «Ανέβα αυτή τη σκάλα και θα οδηγηθείς σε εµένα.Γρήγορα, όµως, επειδή σε λίγο ξηµερώνει και θα χαθώ».

Ο Τόµι χαρούµενος προσπαθούσε να ανέβει όσο πιο γρήγοραµπορούσε. ∆εν πρόλαβε, όµως, επειδή ο ήλιος ανέτειλε σιγά -σιγά και το φεγγάρι χάθηκε. Τότε ο Τόµι πήγε νωρίς στη δουλειάτου για να τελειώσει γρήγορα, να πάει για ύπνο και ναπραγµατοποιήσει το όνειρό του.

Έτσι κι έγινε. Έφυγε απ’ τη δουλειά του και πήγε για να κοιµηθεί.Τότε το φεγγάρι έριξε πάλι τη σκάλα και το τρένο ανέβηκεχαρούµενο. ∆υο χρόνια αργότερα ο Τόµι ήταν ευτυχισµένος εκείψηλά κι όταν κρύωνε χωνότανε στην αγκαλιά του φεγγαριού, κιόταν χανότανε αυτό χανόταν και ο Τόµι µαζί του.

Ζήσανε µαζί, αχώριστοι φίλοι για πάντα.

Έλσα Παπαγιάννη, ∆’ τάξη

The train that went to the moonOnce upon a time there was a train called Tommy.Tommy was sadevery day, because he couldn’t make his dream come true. Hisdream was to fly to the moon. Every day he got up early to go tothe station. His job was to take passengers to their destination.He, also, carried coal and petrol.

One day, another train, George, teased him for his sad face.But Tommy didn’t care about him and he kept on doing hisjob. He finished his job at 5 o’clock in the morning and hewent to bed. Before he closed his eyes a strong lightappeared in front of him. It was the moon that had thrown ahuge ladder and told him "Climb up and you will come to me.But do it quickly because the sun will come out in a while andI‘ll be gone".

Tommy was really happy and he tried to climb up the ladder asfast as he could. But he didn’t make it because the sun came outand the moon disappeared.Then Tommy decided to go to workearly because he wanted to finish earlier and go to sleep andmake his dream come true.

When he finished his work he went straight home to sleep.Thenthe moon threw the ladder again and the train climbed up full ofjoy.Two years later Tommy was really happy up there and whenhe was cold he hid in the arms of the moon and when the moonwas gone he was gone with it.

They lived together, inseparable friends forever.

Έλσα Παπαγιάννη, ∆’ τάξη

Tommy

∆Ô ∞ÓÂÌfiÙÂÚÔ Ù·Íȉ‡ÂÈ Ì ÈÛÙÔÚ›Â˜Î·È ‰ËÌÈÔ˘ÚÁ›Â˜ Ô˘ÊÙÈ¿Í·Ì ÂÌ›˜ Ù· ·È‰È¿...

10

∆ÂÏÈο Ì ÙÔ ı˘Ìfi Ó· Ô‰ËÁÂ›Ù·È ÛÙËÓÂΉ›ÎËÛË Î·Ó¤Ó·˜ ‰ÂÓ ÎÂÚ‰›˙ÂÈ.Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Μαριγού-λα. Η Μαριγούλα έµενε σε ένα µικρό καιφτωχό χωριουδάκι. Η Μαριγούλα είναι 8χρονών και είναι 55 κιλά. Όλος ο κόσµοςεκεί που έµενε πέρναγε από µια γεφυ-ρούλα. Μια µέρα η Μαριγούλα ήθελε ναπεράσει από τη γέφυρα που από κάτωήταν µια µικρή λιµνούλα. Όπως πάει να

περάσει, σπάει η γέφυρα και λέει:

Βοήθεια, βοήθεια πέφτω από τονγκρεµό. Όταν έπεσε στην µικρήλιµνούλα είπε:

Βοήθεια, βοήθεια πέφτω στον ωκεα-νό. Σε µια στιγµή έρχονται κάτοικοιτου χωριού και τους λέει:

Εσείς φταίτε, εσείς µε σπρώξατε κιέπεσα κάτω. Τώρα για τιµωρία θα µεπάτε στα µαγαζιά.

Αφού δεν έχουµε λεφτά.

Α! δε µε νοιάζει, να το σκεφτόσαστανπριν, που θα µε ρίχνατε.

Τα ρούχα της µόνο ήταν βρεγµένα. Μιαµέρα ήθελε να βάλει µια παγίδα στουςκατοίκους. Άρχισε, λοιπόν, και έβγαζεένα - ένα ξυλαράκι από τη γέφυρα. Απότότε δεν πέρασε κανείς.

Ε, τότε εξαγριωµένη πέρασε µε θυµό τηγέφυρα και έπεσε και έλεγε πάλι τα ίδια.

Xριστίνα Tιαγκούδη, Στ2

H Θυµωµένη Mαριγούλα

‰ÂÏÊ›ÓÈÚÈÓfiÎÂÚÔ˜

¿ÓÙ·‚¿ÙÚ·¯Ô˜

Û·ÏÔ˜ÈÔfiÙ·ÌÔ˜··Á¿ÏÔ˜

Á¿Ù·ÛΛԢÚÔ˜

·ÚÎÔ˘‰¿ÎÈ

MÔÚ›Ù ӷ ‚Ú›Ù ÔÈ· ˙Ò· ÎÚ‡‚ÔÓÙ·È Ì¤Û· ÛÙÔ KÚ˘ÙfiÏÂÍÔ;

A B A T P A X O ™ B ¶ ° E

Z £ N ¶ ™ B Y A K ° A T A

™ K Y § O ™ ° • X ø N N ¢

¢ M P º æ K A ø T H T ° §

P ¢ E § º I N I K I A O N

A ¶ º ™ Y O ¶ A ¶ A ° A §

P § N O Z Y § K T I E Z ¢

K H £ æ ° P I N O K E P T

O E I ¶ ¶ O ¶ O T A M O ™

Y A Y ¢ B ™ I O ø • H P £

¢ N º A P K O Y ¢ A K I X

A B A T P A X Y T K M • ¶

K Z E ¶ A ¶ A ° A § O ™ º

P I N O K E P O ™ H T X ™

Πέτια Στογιάνοβα, Στ2’

11

∆Ô ∞ÓÂÌfiÙÂÚÔ ÛÙÔÓ Ô˘Ú·Ófi ÙÔ˘ Á¤ÏÈÔ˘...

ŒÓ·ÎÔÚÈÙÛ¿ÎÈ Î¿ıÂÙ·È ÌÚÔ-

ÛÙ¿ ÛÙÔÓ Î·ıÚ¤ÙË Ì ÎÏÂÈÛÙ¿ Ù·Ì¿ÙÈ·: “∆È Î¿ÓÂȘ ÂΛ”, ÙÔ ÚˆÙ¿ÂÈ ËÌËÙ¤Ú· ÙÔ ; “£¤Ïˆ Ó· ‰ˆ Ò˜

Â›Ì·È fiÙ·Ó ÎÔÈÌ¿Ì·È.”

√∆ÔÙfi˜ ¿ÂÈ ÎÏ·›ÁÔÓÙ·˜ ÛÙË

ÌËÙ¤Ú· ÙÔ˘. “°È·Ù› ÎϷȘ ∆ÔÙ¤;” ∆ÔÓÚˆÙ¿ÂÈ. “√ Ì·Ì¿˜ ¯Ù‡ËÛ ÙÔ ¯¤ÚÈ ÙÔ ,”Ù˘ ··ÓÙ¿ÂÈ. “ª· ηϿ Î·È ÁÈ· ·˘Ùfi

ÎÏ·È ; £· ¤Ú ӷ ÁÂÏ¿˜.” “∞˘Ùfi¤Î·Ó· Î·È Ì ¤‰ÂÈÚÂ.”

¶ÔÏÏ¿·È‰È¿ ·fi ÙÔ Û¯ÔÏ›Ô

οıÔÓÙ·È ·’ ¤Íˆ ·fi ÌÈ· ÈÙÛ·Ú›·Ë ÒÚ· ‹Ù·Ó 2 ·Ú¿ 05’. ∏ ÈÙÛ·Ú›· ‹Ù·Ó

ÎÏÂÈÛÙ‹ Î·È Ô Î·ı·ÚÈÛÙ‹˜ ‚Á·›ÓÂÈ ¤Íˆ ηÈϤÂÈ: “∆È ÂÚÈ̤ÓÂÙÂ;”. “¡· ¤ÚıÂÈ 2 Ë ÒÚ·

ÁÈ· Ó· ¿ÚÔ˘Ì ÙË ÌÈ· ›ÙÛ· ‰ÒÚÔfiˆ˜ ϤÂÈ Î·È ÛÙËÓ ·Ê›Û· ÛÙÔ

·Ú¿ı˘ÚÔ.”

ŒÓ·˜ÎÚÂÔÒÏ˘ Û˘˙ËÙ¿ÂÈ ÌÂ

¤Ó·Ó ȯı˘ÔÒÏË: ∂ÁÒ ÙÚÒˆ ‰ÒÎ·È ‰¤Î· ÚfiÓÈ· ÎÚ¤·˜ ‚Ô‰ÈÓfi Î·È ¤¯ˆÁ›ÓÂÈ ‰˘Ó·Ùfi˜ Û· ‚fi‰È. “∆È ÌÔ˘ Ϙ”, ÙÔ˘··ÓÙ¿ÂÈ Ô È¯ı˘ÔÒÏ˘. “∂ÁÒ ÙÚÒˆ

‰¤Î· ¯ÚfiÓÈ· „¿ÚÈ Î·È ·ÎfiÌ· Ó·Ì¿ıˆ ÎÔχÌÈ.”

ŒÓ·˜¿ÓıÚˆÔ˜ ÚˆÙ¿ÂÈ Û ¤Ó·Ì·Á· › Ô˘ Ô˘Ï¿ÂÈ ˙Ò·.

“∞ÚÔ˘Ú·›Ô˘˜ ¤¯ÂÙÂ;” Ÿ È! “∆È ÙÔ˘˜ ı¤ÏÂ-ÙÂ;” ƒˆÙ¿ÂÈ Ô Î·Ù·ÛÙËÌ·Ù¿Ú¯Ë .”¡·! ∏ ÓÔÈÎÔÎ˘Ú¿ ÌÔ˘ ÌÔ‡ ¤Î·Ó¤͈ÛË Î·È ı¤ÏÂÈ Ó· Ù˘ ·Ê‹Ûˆ

ÙÔ Û›ÙÈ fiˆ˜ ‹Ù·Ó ÚÈÓ.”

•¤ÚÂȘ ÔÈ ·ÛÙ˘ÓÔÌÈÎԛηٷ˙ËÙÔ‡Ó ¤Ó·Ó ¿ÓıÚˆÔ Ì¤ӷ Ì¿ÙÈ Ô˘ ϤÁÂÙ·È Ã·Ó˜.

“∫·È ÙÔ ¿ÏÏÔ ÙÔ˘ Ì¿ÙÈ Ò˜ ϤÁÂÙ·È;”

∆ÈϤÂÈ Ô ¤Ó·˜

ÙÔ›¯Ô˜ ÛÙÔÓ ¿ÏÏÔÓ;“ƒ·ÓÙ‚ԇ ÛÙËÓ

ÁˆÓ›·.”

Eπιµέλεια: Συντακτική Oµάδα

12

Tο ωραίοσπίτιΜια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδίπου το έλεγαν Έρικ. Οι γονείς του είχανπεθάνει και γι’ αυτό έµεινε µε τον παπ-πού. Όταν ο Έρικ ήταν πολύ µικρός,µόλις 7 χρονών, ο παππούς του είπε ναπάνε ένα ταξίδι και να φύγουνε από τοΜεξικό και να πάνε στην Ισπανία. Τουπαππού του Έρικ του είχαν µείνει κάποι-ες οικονοµίες και είπε:“µε αυτά τα χρή-µατα θα πάµε στην Ισπανία.”

Μετά από λίγες µέρες έκλεισαν τα εισιτή-ρια και θα πήγαιναν την άλλη µέρα τοπρωί στίς 10. Όταν ξύπνησαν πήγαν ναπλυθούν και να φάνε για να µην αργήσουν.Περπάταγαν µέχρι που έφτασαν στοαεροδρόµιο. Μόλις έφτασαν ο Έρικ όλορώταγε: «παππού, τι ώρα θα φτάσουµε;»

Λέει ο παππούς:“σε λίγο”. Το αεροπλάνοάρχιζε να κατεβαίνει και λέει ο παππούς

στον Έρικ: «φτάσαµε επιτέλους». Ο Έρικκαι ο παππούς κατέβηκαν απ’ το αερο-πλάνο και άρχισαν να ψάχνουν για έναξενοδοχείο για να µείνουν αλλά όλα ήτανπανάκριβα. Τα λεφτά τους είχαν τελειώ-σει γιατί τα έδωσαν για το αεροπορικόεισιτήριο.

Έψαχναν αλλά δεν έβρισκαν τίποτα καιξαφνικά άρχισε να βρέχει παρά πολύ. Οπαππούς και ο Έρικ έτρεχαν για να πάνεσε µια γωνιά και εκεί βλέπουν ένα τερά-στιο σπίτι και να! Aνεβαίνουν τα σκαλιάκαι αρχίζουν να χτυπάνε το κουδούνι καιτην πόρτα αλλά δεν άνοιγε κανείς. Στοσπίτι ο Ερικ γλίστρησε και ξαφνικά πετά-γεται το κλειδί δια µαγείας στα χέρια τουπαιδιού και άνοιξαν την πόρτα.

Το σπίτι ήταν πολύ βρόµικο. Ήταν γεµά-το µε αράχνες και ιστούς αράχνης.Φώναζαν: «ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ Ε∆Ω;» ∆ενµίλαγε κανείς.

Ο παππούς είχε κρυώσει και έψαχναν τιςκρεβατοκάµαρες για να ξαπλώσει.

Ο παππούς έγινε καλά και ο Έρικ πήγε

µε τον παππού του να καθαρίσουν τοσαλόνι, την τραπεζαρία και τα δωµάτια.

Πέρασαν χρόνια. Είχαν επιδιορθώσει τοσπίτι και πούλησαν κάποια πράγµατα. ΟΈρικ είχε µεγαλώσει. Ήταν από τα πιοπλούσια αγόρια της Ισπανίας. Όλοι τονζήλευαν.

Σήµερα ήταν τα γενέθλια του Έρικ και θακάνανε ένα µεγάλο πάρτυ. Όταν βγήκε,είδε µια όµορφη κοπέλα που την έλεγανΚλάρα και την ερωτεύθηκε. Κι αυτή τονείχε ερωτευτεί. Ο Έρικ της είχε δώσειπρόσκληση για τα γενέθλια του.

Ήρθαν τα γενέθλια του Έρικ και ήρθε ηώρα και χόρεψαν. Αυτή δέχτηκε την πρό-σκληση… Ο Έρικ της ζήτησε ναπαντρευτούν και αυτή απάντησε.

Είπε ναι. Τελικά παντρεύτηκαν και έκαναν2 παιδιά τον Κλάρκ και την Μπελίσια, καιέζησαν αυτοί καλά και εµείς καλύτερα.

Μπέτη Κίζα, Στ1’

Βρες το αντίθετο της λέξης

Χωρίο Φως Χαρά Ευχάριστο Καλό Μέρα Αριστερά Πάνω Εδώ Σωστό

Βάλε σε κύκλο το σωστό

Είναι µαλακό και σ’ αρέσει να το φοράς.

• µπουφάν • πουλόβερ • παλτό

Iωάννα Bενζικ, Γ’ τάξηΤο

“είµαι ελεύθερος” δεσηµαίνει αποφεύγω τις

υποχρεώσεις µου αλλά τιςαντιµετωπίζω.

13

√ ΋Ԙ

The garden

Hardin

Έλα να δεις µια

Come and see

Halina’t pagmasdan

Τόσο αγαπηµένη µέρα!

Such a lovely day!

Kaaya-ayang umaga

Ο ήλιος τρεµοσβήνει λαµπερά,

Sun shines brightly,

Napakasikat ng araw

Ο ουρανός είναι καθαρός µπλε

Sky clear blue.

Ang bughaw na

Τα λουλούδια αρχίζουν να ανοίγουν

Flowers in bloom

Alapaap pag bukang

Στους κήπους έχουν µεγαλώσει,

In gardens have got

Bulaklak sa hardin

Ουράνια τόξα µε χρώµατα.

Rainbow colors, Harmonious colors

Sila lumaki kakulay ng

Τα κουνούπια κάνουν θόρυβο

Insects buzzing

Buhay hari pasaganang

Και τα πουλιά τραγουδούν γλυκά

Birds sweetly singing.

Kulay mga ibang

Ανοιξιάτικη ώρα στον κήπο µου!

Springtime in my garden!

Nag aawitan simula

Ng paktubo sa akin hardin!

Άσλευ Aνκίκο,∆’ τάξη

σχέ

διο

του

Γιαρ

οσλά

β B

ερµ

πίτ

σκι

,Στ2

’

14

AϛӷΜια φορά και έναν καιρό σ’ένα δάσος βασίλευε έναςβασιλιάς και µια βασίλισσαπου ήταν πολύ ευτυχισµέ-νοι. Μια µέρα η βασίλισσαανακάλυψε ότι ήταν έγκυος.Μετά από λίγους µήνες γέν-νησε ένα κοριτσάκι που τηςέδωσαν το όνοµα Αλίνα.

Μια µέρα, όταν η Αλίναβγήκε έξω απ’ το βασίλειο,

µια κακιά µάγισσα ήρθε καιπήρε την πριγκίπισσα Αλίνακαι την πήγε κάπου πολύµακριά από το βασίλειοτης.

Ο βασιλιάς και η βασίλισσαόταν έµαθαν ότι η πριγκί-πισσα δεν είναι στον κήποαµέσως φώναξαν τουςφρουρούς για να τηνψάξουν σ’ όλο το βασίλειο.

Η κακιά µάγισσα ήταν ηαδερφή του βασιλιά. Οιγονείς τους πριν πεθάνουν

αποφάσισαν να δώσουντο βασίλειό τους στοβασιλιά που τον έλεγανΆλµερ.

Η µάγισσα ήθελε αυτό τοβασίλειο και, επειδή οιγονείς τους έδωσαν τοβασίλειο στο βασιλιάΑλµέρ, ήθελε να εκδικηθείτον Αλµέρ.

Η µάγισσα µάγεψε τηνΑλίνα για να µην µπορεί ναµιλήσει. Η µάγισσα είπε:“ταµάγια θα λυθούν µόνο όταν

ένας γενναίος πρίγκιπας θαέρθει να τη σώσει.”

Ο πρίγκιπας έσωσε τηνπριγκίπισσα, την πήγε στουςγονείς της και τη ζήτησε σεγάµο.

Οι γονείς της συµφώνησανκαι έτσι παντρεύτηκαν. Ηπριγκίπισσα µετά τον ερω-τεύτηκε. Κι έζησαν αυτοίκαλά κι εµείς καλύτερα.

Αλίνα-Bαλέρια Nίκα,Γ’ τάξη

15

∏ ηډԇϷΕγώ είµαι η όµορφη

η καρδουλίτσαόλοι µε λατρεύουν,

µ’ αγαπάνε και τους αρέσω.

Εγώ είµαι η αλήθεια,η ελπίδα και η αγάπη.

Εγώ είµαι το µέλλον και πότε δεν εξαφανίζοµαι.

Ιωάννα Βένζικ, Γ’ τάξη

∏ ÚˆÙ·ÚÈÏÈ¿Στην Αλίνα και στην Νατίααρέσει να κάνουν πάραπολλές φάρσες.

Την πρωταπριλιά βρήκαντην ευκαιρία να τροµάξουντη Χριστίνα και τη Ντορίνα.Ήθελαν να τους τροµάξουντην µέρα της Φυσικής.

∆ιάλεξαν αυτή τη µέραεπειδή είπε ο δάσκαλοςστα παιδιά να φέρουν όσοιέχουν από ένα ζωάκι.

Η Νατία και η Αλίναέφεραν µια µεγάλη καιχοντρή αράχνη, µε οχτώπόδια. Η Ντορίνα όµως καιη Χριστίνα φοβούνται τιςαράχνες. Η Αλίνα και ηΝατία είπαν στη Ντορίνακαι στη Χριστίνα ότι είχανφέρει ένα καναρίνι. Όµως

όταν η Χριστίνα και ηΝτορίνα πήγαν να ανοίξουντο κουτί η αράχνη πήδηξεπάνω στο µπλουζάκι τηςΧριστίνας. Τρόµαξε πάραπολύ.

Φυσικά και η Ντορίνατρόµαξε. Η Αλίνα και ηΝατία έσκασαν στο γέλιο.Αυτή η φάρσα τους έµεινεαξέχαστη.

Aλίνα-Bαλέρια Nίκα,Γ’ τάξη

¢ÂÓ Â¤ÏÂ͘ ÙËÛÙÈÁÌ‹ Î·È ÙÔ̤ÚÔ˜ Ô˘ ÁÂÓÓ‹-ıËΘ, ούτε το να είσαικορίτσι ή αγόρι, ούτε τοόνοµά σου, τις περισσότερεςφορές. Είσαι παιδί και οιγονείς σου, η δασκάλα ή οδάσκαλός σου, αποφασίζουνσυχνά για εσένα, γεγονός πουκαµιά φορά σε καταπιέζει.Όµως, αυτό σε εµποδίζει ναείσαι ελεύθερος; Έχεις ήδηιδέες που σου επιτρέπουν νασκέφτεσαι όπως θέλεις καιµια προσωπικότητα ώστε ναµπορείς να αρνείσαι ό,τι δενσου αρέσει. Οι υποχρεώσειςείναι απαραίτητες για να βγειςστον κόσµο. Αλλά δεν είναιπαρά ένα πλαίσιο στιςεπιλογές σου και δεν πρέπεινα σε εµποδίζουν νασκέφτεσαι για ναανακαλύψεις το ποιο ή ποιαείσαι και πως θέλεις να δρας.Μόνο έτσι θα ολοκληρωθείςως άτοµο και θα έχεις τονέλεγχο της ζωής σου. Εκτόςαν προτιµάς να ξεφύγεις απότον εαυτό σου και να γίνειςκάποιος άλλος..»

(απόσπασµα από το βιβλίο «ΕΓΩ! Τι είµαι;»

Oσκάρ Mπρενιφιέ,εκδόσεις Καστανιώτη)

16

Nατία Kαζαϊζβίλι, Γ’ τάξη

AÓÂÌÔÙÂÚÔ-Ì·ÁÂÈڤ̷ٷ

Αν και αγαπάµε όλα ταφρούτα, οι φράουλες είναιένα από τα αγαπηµένα µας.Εσάς; Σκεφτήκαµε να σαςδώσουµε µερικές συνταγέςµε φράουλες.

Καλή επιτυχία καιπροσοχή στην εκτέλεση!

510 γρ. φράουλες200 γρ. ζάχαρη420 γρ. νερόβανίλιαΧυµό ½ λεµονιού

Κάνουµε στη φωτιά ένασιρόπι µε τη ζάχαρη τονερό και τη βανίλια.Όταν πάρει µερικέςβράσεις, το αφήνουµενα κρυώσει και ρίχνουµετις φράουλες λιωµένες.Προσθέτουµε το χυµότου λεµονιού. Το βάζου-µε στην κατάψυξη γιανα παγώσει.

Mαρία Kαρατάσιου,∆’ τάξη

εκτέλεση

υλικά

¶·ÁˆÙfi ºÚ¿Ô˘Ï·!

6 ασπράδια αυγών1/2 κουταλάκι τσαγιούκοφτό κρεµόριοελάχιστο αλάτι1 ½ φλιτζάνι τσαγιούζάχαρηΛίγη βανίλια1 κιλό φράουλες1/2 κιλό κρέµα σαντιγί

Αφήνετε τ’ ασπράδια έξωαπό το ψυγείο επί µίαώρα.Τα χτυπάτε στο µίξερµε το κρεµόριο και µε τοαλάτι, έως ότου πήξουν.

Ρίχνετε τµηµατικά τηζάχαρη, ενώ συνεχίζετετο χτύπηµα επί 4 περίπουλεπτά. Προσθέτετε τηβανίλια. Στρώνετε σε τρίαταψάκια λαδόχαρτο καιτο αλείφετε µε βούτυρο.

Το πασπαλίζετε µε λίγοαλεύρι και σχεδιάζετετρεις κύκλους διαµέ-τρου 20 εκατοστών.Απλώνετε επάνω τηµαρέγκα (έτσι θα γίνουντρεις δίσκοι µαρέγκαςπου θα αποτελέσουν τηβάση του γλυκίσµατος).Ψήνετε τις µαρέγκες σε

εκτέλεση

υλικά

TÔ‡ÚÙ· Ì ºÚ¿Ô˘Ï·!

σιγανό φούρνο επί 40περίπου λεπτά ή ωσότουστεγνώσουν. Κρατάτεµερικές φράουλες για τογαρνίρισµα και κόβετετις υπόλοιπες σε φετά-κια, αφού τις πλύνετεκαι τις στραγγίξετεκαλά.

Τις πασπαλίζετε µε ζάχα-ρη και τις αφήνετε στοψυγείο για να παγώσουν.Μία ώρα πριν το σερβίρι-σµα, βάζετε τις µαρέγκεςτη µία απάνω στην άλληµε κρέµα σαντιγί και µεφράουλες ανάµεσα.

Γαρνίρετε την επιφάνειαµε κρέµα σαντιγί και µεολόκληρες φράουλες.

Nτορίνα Nίκα, Στ2

17

18

H Pfi˙· Ù·Íȉ‡ÂÈ Û ¤Ó·Ó ›Ó·Î· ˙ˆÁÚ·ÊÈ΋˜£Â·ÙÚÈÎfi MÔÓfiÚ·ÎÙÔ Û ‰¤Î· ÂÈÎfiÓ˜

ÛÙÔ Û›ÙÈΜαµά: [Τακτοποιώντας, βρίσκει ένα γάντι του µποξ κάτωαπό το τραπέζι. Μετά από λίγο σκοντάφτει πάνω σε έναδεύτερο. Εκνευρισµένη φωνάζει:] Ρόζα!! [Εµφανίζεται ηΡόζα.] ∆ικά σου είναι αυτά τα γάντια του µποξ, πεταµέναµέσα στη µέση του σπιτιού;

Ρόζα: Ναι...Όχι! ∆εν είναι δικά µου. Ο Γρηγόρης µου τα δάνεισεµερικές µέρες, για να προπονηθώ. Ξέρεις...την Παρασκευή θαπάω σε ένα αγώνα κοριτσιών. Το κορίτσι που θα κερδίσει, θαπάρει λεφτά, µετάλλιο... [χαµογελώντας] κι ένα ακόµη δώρο!

Μαµά: Μπορείς να µου πεις, σε παρακαλώ, τί εννοείς ότανλες ότι θα πας στον αγώνα;!...Εννοείς ότι θα πάρεις µέροςστον αγώνα; [Η Ρόζα γνέφει καταφατικά.] Μάλιστα...Καιποιοί κάνουν τον αγώνα; Και πώς βρήκαν τα λεφτά για τηνικήτρια και για το µετάλλιο, ε; Και το άλλο δώρο; Τί είναι;

Ρόζα: Ε, καλά...τα παιδιά του σχολείου µου το κάνουν...10ευρώ, ένα ψεύτικο µετάλλιο και δώρο...να κάνεις ό,τι θέλειςµε τη µπάλα των αγοριών για µια ολόκληρη εβδοµάδα...Αλλά,δεν το κάνω γι’αυτά. Το κάνω µόνο για να δείξω σε όλα τααγόρια που µε κοροϊδεύουν, ότι δεν είµαι φοβιτσιάρα καιανίκανη και ότι µπορώ να προστατέψω µόνη µου τον εαυτόµου. Έχουν...έχουµε βάλει στοίχηµα...

Μαµά: Αυτό έκανες από µικρή. Και βλέπω ότι έχεις σκοπόνα το κάνεις για όλη σου τη ζωή. Να αποδείξεις!...Μα Ρόζαµου, δεν µπορείς κι εσύ να φερθείς σαν ένα κανονικό κορίτσι;Να αφήσεις τους αγώνες και να κάνεις κάτι πιο λογικό;∆ενπειράζει, όµως, αυτό διορθώνεται. Την Παρασκευή δε θα παςστον αγώνα, αλλά στην Εθνική Πινακοθήκη. Μαζί µου.

Ρόζα: Μα...Μαµά...

Μαµά: Σταµάτα να συλλαβίζεις και πήγαινε να µαζέψεις τοχαµό στο δωµάτιό σου.

ÛÙÔ Û¯ÔÏ›Ô[Στο προαύλιο του σχολείου η Ρόζα κατσουφιασµένησυναντάει ένα αγόρι.]

Ρόζα: Γρηγόρη!...Έχουµε πρόβληµα. Η µαµά δε µ’αφήνει ναέρθω στον αγώνα. Θα µε πάει στην...Εθνική Πινακοθήκη.Πάει το στοίχηµα...

Γρηγόρης: Τι;! Έχασα τα λεφτά µου!!!

Ρόζα: Κι εγώ θα φορέσω φούστα!!!

Γρηγόρης: [ Έκπληκτος] Ε;;;

ÛÙÔ ‰ÚfiÌÔ ÁÈ· ÙËÓ ¶ÈÓ·ÎÔı‹ÎË[Παρασκευή πρωι.Η Ρόζα και η µητέρα της έξω από το σπίτι. ΗΡόζα δυσκολεύεται να περπατήσει µε τη φούστα. Περπατάειάχαρα κι απρόθυµα. Μαζί τους ο Γρηγόρης.]

Ρόζα: Ωωωχχ...

Μαµά: Έλα προχώρα! Αγκύλωση έπαθες και δεν µπορείς ναπερπατήσεις;

Γρηγόρης: Έχετε δίκιο κυρία Χρύσπα.

Ρόζα: Σταµατήστε κι οι δυο σας! Μη µε κοροϊδεύετε! Κιεσύ; [στο Γρηγόρη] Γιατί ήρθες; Για να κοροϊδεύεις;

Γρηγόρης: Όχι, αλλά για να σε δω µε φούστα. Έχω να σε δωέτσι από το νηπιαγωγείο. Σου πάει, όµως.

Ρόζα: [∆ίνοντάς του µια µπουνιά στο χέρι.] Σταµάτα![Νευριασµένη στη µητέρα της που γελάει] Μαµά, φεύγουµε;;;

Μαµά: Ναι! Ναι! Γρηγόρη θα έρθεις µαζί µας;

Γρηγόρης: Όχι...µπα...Ξέρετε...σήµερα γίνεται ένας αγώναςκαι...[Η Ρόζα τον κλωτσάει µε δύναµη στο καλάµι] Άουτς!!!

ÛÙËÓ ¶ÈÓ·ÎÔı‹ÎËΜαµά: Ούτε οι πίνακες;

Ρόζα: Τίποτα! [Κάτι βλέπει κάπου πιο πέρα και το βλέµµατης κολλάει εκεί.] Περίµενε λίγο...είδα κάτι [ Ένας πίνακαςτης µαγνητίζει το βλέµµα.]

Μαµά: Καλά! Καλά! Πήγαινε, να ησυχάσω!

[Η Ρόζα σαν υπνωτισµένη κατευθύνεται προς τον πίνακα.Στέκεται απέναντί του και τον παρατηρεί.]

Ρόζα: Αυτός ο πίνακας...σαν...σα να είναι αληθινός! Μα πώς;...Τα χρώµατα αλλάζουν...τα σύννεφα κουνιούνται...τα φύλλα τουδέντρου...βγάζουν παράξενους ήχους. Σαν τραγούδια! Και ταπουλιά!...Τα πουλιά πετούν... [Πάει πιο κοντά και κάτι την τραβάειµέσα στον πίνακα σα µαγνήτης.] Αααχ! Μαµα! [Γυρνάει και ταφώτα είναι κλειστά.] Λοιπόν, ηρεµία... Πρέπει... να ηρεµήσω γιανα µπορέσω να σκεφτώ τί θα κάνω. Ναι, ναι...αυτό είναι... Αχ!Να! Ένας σωλήνας! Πρέπει να πιαστώ από εκεί, να τραβηχτώκαι να βγάλω το χέρι µου από αυτό το... [Παρατηρεί ξανά τονπίνακα] πανέµορφο και υπέροχο πίνακα... [Πιάνει το σωλήνα,

19

τραβιέται, βγάζει το χέρι της µέσα από τον πίνακα και τότε όλαγίνονται όπως πριν.Τώρα είναι ένας απλός πίνακας µε ένα δέντροκαι πολλά πουλιά γύρω του.] Πολύ παράξενο! Πρέπει να το πωστο Γρηγόρη.

Μαµά: Πού ήσουνα τόση ώρα; Σε έψαχνα παντού!... Μετρόµαξες πολύ! Νόµιζα ότι χάθηκες!

Ρόζα: Συγνώµη. Ξεχάστηκα... Φεύγουµε τώρα;∆ε νιώθω καλά...

Ρόζα: [Περπατούν µπροστά από τους πίνακες. Η Ρόζα κοιτάζειαφηρηµένα. Βαριεστηµένα και παραπονιάρικα, χαµηλόφωνα]Μαµά, γιατί µε έφερες εδώ; Ξέρεις ότι βαριέµαι σε τέτοιαµέρη... [Χαζεύοντας γύρω της] Εδώ έρχονται µόνο γέροι καιγριές. Παιδιά καθόλου. Και πρέπει να κάνουµε και ησυχίακαι...δε µ’αρέσει καθόλου!

›Ûˆ ÛÙÔ Û›ÙÈΡόζα: [Φωνάζει στη µητέρα της που βρίσκεται µέσα στηνκουζίνα.] Μαµά, πάω να αλλάξω και να κάνω ένα µπάνιο!

Μαµά: Καλά. Μην αργήσεις! Θα σου βάλω να φας και όταντελειώσεις να πας να κοιµηθείς.

Ρόζα: Ναι... Μπορώ να πάρω το φαγητό στο δωµάτιό µου;Βαριέµαι τόσες βόλτες...

Μαµά: [Εµφανίζεται κρατώντας ένα δίσκο µε φαγητό, που δίνει στηΡόζα µαζί µ’ένα φιλί.] Καλά. Αλλά για τελευταία φορά. [Καθώςαποµακρύνεται.] Μην αργήσεις να ξαπλώσεις. Καληνύχτα.

Ρόζα: [Πηγαίνει στο δωµάτιό της και τηλεφωνεί στο Γρηγόρη.]Έλα γρήγορα στο σπίτι! Πρέπει να πάµε κάπου! [...] Θα σουπω µόλις έρθεις! [...] ∆εν το ξέρει. Νοµίζει ότι θα κάνωµπάνιο, θα φάω και πέσω για ύπνο. Γι’ αυτό να µπεις από τοπαράθυρο! [...] Έλα! Σε παρακαλώ! [...] Τι; Τιµωρία; Έλα...κανείς δε θα το καταλάβει! [...] Ωραία! Σε περιµένω! [...] Σεδέκα λεπτά. Καλή τύχη! [Αρχίζει να πηγαινοέρχεται νευρικάστο δωµάτιο.] Έλα καµµιά φορά! Έλα!

Γρηγόρης: [Λαχανιασµένος µπαίνει από το παράθυρο.] Ελπίζω ναάξιζε τον κόπο, γιατί παρά τρίχα γλίτωσα από το σκυλάκι µας!

Ρόζα: Υπερβολές! Αυτά τα λες επειδή νυστάζεις. Αλλά θα ταξεχάσεις όλα µόλις φθάσουµε εκεί!

Γρηγόρης: Εκεί πού;

Ρόζα: Θα στα πω όλα εκεί! Πάµε!!

ÌÚÔÛÙ¿ ÛÙËÓ ÈÓ·ÎÔı‹ÎËΓρηγόρης: Στο Μουσείο;;; Καλά! Μόνο εδώ δεν περίµενα!Αφού το µισείς αυτό το µέρος!...

Ρόζα: ∆εν είµαι και τόσο σίγουρη πια... Πάµε µέσα να δειςκαι θα σου πω...

Γρηγόρης: Και πώς θα µπούµε µέσα;

Ρόζα: Θα βρούµε κάποιο τρόπο εµείς, δεν µπορεί!

Γρηγόρης: [Χαµογελώντας] Αυτό να λέγεται! Είµαστε ειδικοί...Αλλά γιατί;;;

Ρόζα: Μην κάνεις έτσι! ∆ε θα κλέψουµε κιόλας!

Γρηγόρης: ∆εν είπα αυτό!...[Σα να µονολογεί.] Αλλά, µόνο γιανα κλέψει έρχεται κανείς εδώ τη νύχτα, αλλά εµείς δε θα τοκάνουµε φυσικά. Αλλά, τότε γιατί ήρθαµε;;;

Ρόζα: [ Τραβώντας τον] Μέσα είπαµε θα σου πω!

ÌÚÔÛÙ¿ ÛÙÔӛӷη!Ρόζα: [Ψιθυριστά] Είναι πολύσκοτεινά εδώ µέσα. Έφερες φακό;

Γρηγόρης: Εγώ;;; Εσύ µε έφερεςεδώ! Πού να ξέρω εγώ ότι θα πάµεκάπου όπου θα χρειαστούµε φώτα;

Ρόζα: Κοίτα εκεί! Ένα φως! Μάλλον είναι αυτό που ήθελα νασου δείξω! Λοιπόν, θα κατευθυνθούµε προς το φως... Με ταχέρια ψηλά, όµως, για να µη ρίξουµε τίποτα κάτω και τοσπάσουµε, έτσι;

Γρηγόρης: [Περπατώντας µε τα χέρια ψηλά] Γιατί µου τα λεςόλα αυτά;∆εν είµαι µικρό παιδί για να µου τα λες όλα αυτά!Είµαι αγόρι και είµαι και δυο µέρες πιο µεγάλος από σένα και...

Ρόζα: Κοίτα!

Γρηγόρης: [Κοιτάζοντας τη ζωντανή εικόνα] Αααα...Απίστευτο!... [Πάει προς τον πίνακα, αλλά η Ρόζα τοντραβάει πίσω ] Σα να µε τράβηξε µέσα!

Ρόζα: Παραλίγο να το κάνει και σε µένα, αλλά κρατήθηκα απόαυτό το σωλήνα και µε τη βοήθειά του τραβήχτηκα έξω...

Γρηγόρης: Αυτός ο πίνακας...

Ρόζα: [Γυρνάει την πλάτη στο Γρηγόρη και παρατηρεί τησκοτεινή αίθουσα] Όταν το πρωτοείδα, το φως έσβησε καιεξαφανίστηκαν όλοι µέσα από την αίθουσα. Μόνο εγώ κι οπίνακας... [Γυρνάει και βλέπει το Γρηγόρη µέσα στον πίνακαµε το ένα του χέρι απ’έξω. Τον φωνάζει, προσπαθεί να τονβγάλει τραβώντας τον, αλλά ο πίνακας τον τραβάει ολόκληροµέσα και µαζί του τραβάει και τη Ρόζα.]

(συνεχίζεται) Nτορίνα Nίκα, Στ2’

20

√ ÌÔÓfiÏÔÁÔ˜ ÙÔ˘ ıÚ·Ó›Ô˘Μέρες είµαι µόνο µου. Μέρες είµαι µε παρέα. Μέρες είµαι χαρούµενο. Μέρες είµαι στεναχωρηµένο. Μέρες έχω παιδιά καιδασκάλους δίπλα µου ή τα χέρια τους πάνω µου. Τα πράγµατά τους µε βαραίνουν, αλλά µου αρέσει γιατί έχω παρέα. Άλλεςµέρες όµως έχω δίπλα µου µόνο τα άψυχα θρανία και τις άψυχες καρέκλες.

Γιαροσλάβ Bερµπίτσκι, Στ2’

AladdinOnce, in a faraway land, there lived a poor but kindhearted boy called Aladdin. He lived with his pet monkey Abu, in the roofof an old building which overlooked the bustling market place of Agraba.Aladdin and Abu, like many others in the city, weresometimes so hungry that they had to steal food to survive-otherwise they would have starved.And they often had to run fortheir lives, for the sultan’s guards were always on the lookout for thieves.The sultan lived in a magnificent royal palace with hisbeautiful daughter, Princess.

Ραχήλ ντελ Ροζάριο [Rechelle bing del Rosario], Γ’ τάξη

ŒÓ· ·È‰› ÙÔ˘ ‰ÚfiÌÔ˘Ένα παιδί που ζούσε σε µια φτωχή γειτονιά τον έλεγαν Χανς Χέλσικ.∆εν είχε ούτε ένα παιχνιδάκι για να παίξει. Ζούσε σε ένα πάραπολύ µικρό σπίτι και η µαµά του ήταν άρρωστη. Ο πατέρας του δούλευε όλη την ηµέρα στο χωράφι και πήγαινε στο σχολείο µεµια σκισµένη τσάντα. Μια φορά τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο και ήρθε ένα ασθενοφόρο και τον πήγε σε µια µεγάλη πόλη. Όταν τοπαιδί συνήλθε οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έχασε την µνήµη του. Το παιδί το έσκασε από το νοσοκοµείο και δεν ήξερε που να πάει.Όπως πέρασε το δρόµο τον χτυπά ξαφνικά πάλι ένα αµάξι. Το χτύπησε και το παιδί πέθανε. Όταν το παιδί πέθανε και η µαµά του τοέµαθε σταµάτησε η καρδιά της και πέθανε στο ίδιο τους το σπίτι.

Γιάννης Μπίλικ, Στ’1

√ ª¿ÚÎÔ˜Μια φορά ήταν ένα παιδί, το λέγανε Μάρκο.∆εν έβρισκε κανέναν φίλο για να παίζει, γιατί δεν ήξερε να µιλάει. Μια µέρα καθώςπερπατούσε το παιδί είδε έναν άνθρωπο και του είπε: «έλα θα σε µάθω να µιλάς». Κι έτσι αυτό το παιδί µετά από λίγο καιρό έµαθενα µιλάει και να συµπεριφέρεται καλά. Κι έτσι έκανε πολλούς φίλος. Έφυγαν. Και ζήσαµε εµείς καλά και αυτό καλύτερα.

Κώστας ∆ίµπαλης, Στ’1

2 ∞ÚÈÏ›Ô˘¶·ÁÎfiÛÌÈ· H̤ڷ ¶·È‰ÈÎÔ‡ Î·È EÊË‚ÈÎÔ‡ BÈ‚Ï›Ô˘Λογοτεχνικό εργαστήριο στο 35ο Ολοήµερο ∆ηµοτικό Σχολείο Aθήνας • Υπεύθυνος εκπαιδευτικός: Μπάµπης Μπαλτάς

Αθήνα 30/3/2006 [Τα κείµενα των παιδιών είναι πρωτότυπα και γράφτηκαν ειδικά για την περίσταση της γιορτής.∆ιαβάστηκαν σεµια από τις συναντήσεις του περιοδικού στις 5/4/2006 παρουσία των εκπαιδευτικών Μπάµπη Κατσού, Σπύρου Λύτρα,∆ήµητραςΜαλαίνου, Ιωάννας Βιδάλη και Μπάµπη Μπαλτά].

21

Μία φορά και ένανκαιρό ένας λαγόςπερπατούσε στο δάσοςκαι ξαφνικά βρήκε µιαχελώνα.

Η χελώνα είχε αναποδο-γυρίσει. Και όταν τηβρήκε ο λαγός τηνκορόιδευε. Της είπε:«Xα, χα δεν µπορείς νασηκωθείς». Ο λαγός τηςείπε: «θα σε βοηθήσω ανκάνουµε έναν αγώνα.» Ηχελώνα δέχτηκε καιέπειτα σταθήκαν στηγραµµή. Ξαφνικά άρχισαννα τρέχουν.

√ Ï·Áfi˜Î·È ˯ÂÏÒÓ·ÙÔ˘∞ÈÛÒÔ˘

Ο λαγός στη διαδροµήκάθισε να ξεκουραστείκαι τον πήρε ο ύπνος.Τότε η χελώνα τον πέρα-σε και ο λαγός έχασε.Τότε ο λαγός είπε ότι δενθα βαρεθεί ποτέ ξανά.

∆ηµήτρης Βενέτης, Στ’1

°ÂÓÈο ÛÙÔȯ›· ÁÈ· ÙËÓ ·ÚÔÈÌ›·Η παροιµία είναι παλαιότατο είδος του παραδοσιακού λόγου. Από τον αρχαίο ελληνικό κόσµο κληροδοτήθηκε µέσω τουβυζαντινού στο νεώτερο και επιβιώνει µέχρι τις µέρες µας. Παρά το γεγονός ότι η λειτουργία της παροιµίας στη σύγχρονη κοινωνικήζωή έχει διαφοροποιηθεί, παραµένει ένα προσφιλές και εύχρηστο είδος του καθηµερινού λόγου, λόγω της συντοµίας της, τηςποικιλίας των νοηµάτων που µπορούν να αποδοθούν µε αυτή και του ρυθµικού της λόγου. Υπάρχουν συλλογές από κάθε περίοδοτης ελληνικής γραµµατείας. ∆ιδάχτηκε στα παιδιά µε σκοπό το φρονηµατισµό τους και περιλήφθηκε στα αναγνωστικά του∆ηµοτικού κατά διαστήµατα. Παρακάτω αναφέρονται µερικές γνωστές παροιµίες:

Όπως έστρωσες θα πέσεις. Ό,τι γυαλίζει δεν είναι διαµάντι. ∆είξε µου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Κάνε το καλόκαι ρίξ’ το στο γιαλό. Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε. Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι. Ηγλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Κατά φωνή και ο γάιδαρος. Τέλος καλό όλα καλά.

Όπως καταλάβατε οι παροιµίες αναφέρονται ως συµβουλή, πρόβλεψη, αλλά και πολύ συχνά ως ειρωνικό, καυστικό σχόλιο.

Στεφανία-Άλκηστη Σιούλη, Στ’ 2

22

Ένας κόκκινοςκύκνοςΤα σπίτια του χωριού ήταν κοντά στηθάλασσα. Φόντο τους από πίσω, τοβουνό µεγαλόπρεπο, το οποίο συµφιλίω-νε την φύση µε τον πολιτισµό.

Βουνό και θάλασσα σχίζονταν από δρό-µους, άλλοτε ίσιους κι άλλοτε σαν κου-λουριασµένα φιδάκια µε επικίνδυνεςστροφές. Άκουγες τον ήχο κανενός που-λιού, άκουγες τον ήχο από τις µηχανέςστις βάρκες, άκουγες την εξάτµιση απόκανένα µηχανάκι. Άκουγες κάτι και µετάησυχία.

Ησυχία σηµαίνει σιωπή. ∆ύσκολα οιάνθρωποι αποφάσιζαν να ανοίξουν τοστόµα τους και όταν το έκαναν, µιλούσανγια ό,τι έβλεπαν στη τηλεόραση και ό,τιδιάβαζαν στις εφηµερίδες.

Μικροί και µεγάλοι µεγάλωναν πλάι στηθάλασσα και το βουνό.

Το σχολείο ήταν για τους µικρούς µαθη-τές και τις µικρές µαθήτριες, ένας τόποςγνώσης.

«Πηγαίνω στο σχολείο σηµαίνει µαθαίνωγράµµατα» έλεγε η γιαγιά. Και «η µόρφωσησηµαίνει καλύτερος άνθρωπος» έλεγε οπαππούς. Η γιαγιά και ο παππούς συµ-φωνούσαν πάντα.Τα εγγόνια τους, η Κλε-ονίκη και η ∆ήµητρα, τους κοιτούσαν σταµάτια όπως το µικρό πουλί κοιτάζει στοράµφος την µητέρα του την ώρα που τοταΐζει.

Ο παππούς και η γιαγιά ήταν όλο συµ-βουλές. Έλεγαν στα εγγόνια τους πωςπρέπει να προσέχουν, να µην κάνουνπράξεις που ύστερα θα µετανιώσουν, ναµη µιλάνε πολύ αλλά να ακούν. Συνήθως,

η ∆ήµητρα και η Κλεονίκη έλεγαν µε µιαφωνή «αυτά παππού ήταν για τα δικά σουχρόνια, τώρα όλα άλλαξαν».

Στο σχολείο η δασκάλα µιλούσε µεάλλους δασκάλους, την ώρα του µαθήµα-τος, για τους κυνηγούς του χωριού. ΗΚλεονίκη άκουγε τα λόγια της, όπως«άσε, σήµερα σκοτώθηκε κι άλλο πουλί»,ή «δεν πάει άλλο, µικρά παιδιά πηγαίνουν γιακυνήγι µε τον πατέρα τους». Τα παιδιάέστηναν αυτί και τα µετάφεραν στουςγονείς τους.

Έτσι έκανε και ο Γιώργος, πήγε και τα είπεστον πατέρα του. Αυτός του απάντησεότι «οι δάσκαλοι δεν µπορούν να κάνουντίποτα, το σχολείο δεν µπορεί να µε σταµα-τήσει, εγώ θα κυνηγάω πάντα, και θα καλέσωγια φαγητό τη δασκάλα να φάει από τα που-λιά που θα έχω σκοτώσει».

Κάθε κυνηγός πιστεύει πως είναι «οικολό-γος» γιατί πηγαίνει στα βουνά και στηθάλασσα. Επειδή οι άνθρωποι είναιµακριά από τη φύση, οι µόνοι που τηνεπισκέπτονται είναι κυνηγοί, κι έτσι λένετον εαυτό τους «οικολόγο».

Αυτά έλεγε και ο µπαµπάς του Γιώργου.Ήταν άνθρωπος µε µουστάκι, είχεχοντρά χέρια και ένστικτο αυτοπροστα-σίας. Όταν διαφωνούσε πάντα έλεγε «θασε σκοτώσω».

Ο Γιώργος έκανε παρέα µε την Κλεονί-κη και τη ∆ήµητρα. Η Κλεονίκη έδειχνεπάντα προσοχή για να ακούει ιστορίεςκα έβαζε τον Γιώργο να της λέει όλα.Της αρέσει να φαντάζεται τον πατέρατου Γιώργου µε µουστάκι. Μόνο πουσκεφτόταν τα λόγια της δασκάλας της,πως «αυτοί οι κυνηγοί έχουν ρηµάξει τοντόπο, πουλί δεν ΄χουν αφήσει στην ησυχίατου».∆εν ήξερε τι να νιώσει, περιέργειαή αποστροφή. Πριν από όλα, σκεφτό-ταν η Κλεονίκη, «χρειάζεται να έχω προ-σωπική άποψη, να µάθω για να κρίνω». Τοείπε και στη ∆ήµητρα και συµφώνησεµαζί της. Άνοιξαν κάποια βιβλία και

µετά αποφάσισαν να κάνουν µια βόλταστις σούδες του χωριού, εκεί πουυπάρχουν λίµνες µε καλάµια, για ναµάθουν τι είναι ο περίφηµος «κόσµοςτων πουλιών».

Ήταν απόγευµα. Τελείωσαν τα µαθήµατάτους και λίγο πριν γείρει ο ήλιος, ξεκίνη-σαν για τις σούδες. Πέρασαν µέσα απότον κάµπο µε τις ελιές, µέσα από τουςχωµατόδροµους και µέσα από τα χωρά-φια, τα οποία περίµεναν την άνοιξη ναπρασινίσουν. Ήταν χειµώνας και η θερ-µοκρασία ήταν χαµηλή. Τις προηγούµε-νες εβδοµάδες είχε χιονίσει, µα αυτό δενεµπόδισε τους κυνηγούς να βγουν γιακυνήγι και να σκοτώσουν πουλιά, κυρίωςπάπιες.

Ο παππούς είχε πει µια µέρα στιςεγγονές του, όταν κάθονταν στο τζάκι,πως «µε αυτό το χιόνι κανένας δεν βγήκενα ταΐσει τα πουλιά, όλοι πήραν τα όπλατους και ακούγονταν τουφεκιές σα ναέγινε πόλεµος». Η Κλεονίκη και η ∆ήµη-τρα θυµήθηκαν τα λόγια του, γιατίπαντού µπροστά τους έβρισκαν κού-φιες σφαίρες, άδεια φυσίγγια, κόκκινακαι πράσινα.

Περνούσαν από χωράφι σε χωράφι,από σύνορο σε σύνορο. Ευτυχώς δενυπάρχουν πια αγροφύλακες, γιατί όλοκαι κάποιος θα ρωτούσε ποιανού είναικαι τι θέλουν τέτοια ώρα µακριά απότο σπίτι τους. Περνούσαν και απόκάποια µέρη, τα οποία τα λένε «καρτέ-ρια, εκεί όπου οι κυνηγοί κάθονταιέτοιµοι µε το όπλο τους κα περιµένουννα περάσει καµιά µπεκάτσα ή κανέναορτύκι. Χωρίς να τις δουν έφτασανστις σούδες, αυτές τις µικρές βρωµολί-µνες µε τα καλάµια. Ξέρανε από τηδασκάλα τους ότι τα καλάµια δεν επι-τρέπουν στα στάσιµα νερά να µυρί-σουν και το διαπίστωσαν. Πιο κειάκουσαν κάτι σαν µουσική, µια συναυ-λία βατράχων. Ξαφνικά είδαν µπροστάτους κάτι κόκκινο και άσπρο µαζί.

Ήταν ακίνητο και κούρνιαζε µέσα στη γη.∆εν κουνιότανκαθόλου. Η ∆ήµητρα και η Κλεονίκη πλησίασαν µε φόβοκοντά του. Ήταν ένα µεγάλο πουλί, πεταµένο εκεί.Θυµήθηκαν τα λόγια του παππού πως «τους κύκνουςτους σκοτώνουν οι κυνηγοί για την πλάκα τους, γιατί τοκρέας τους δεν τρώγεται». Σκέφτηκαν πώς το χρώµα τουπουλιού κύκνος δεν ήταν άσπρο.

Η Κλεονίκη γύρισε στη ∆ήµητρα και της είπε «ένας κόκκινοςκύκνος».Ο κύκνος ήταν βουτηγµένος στο αίµα και η ∆ήµητραείπε στην Κλεονίκη το αστείο του παππού:«όλοι οι κύκνοι είναιάσπροι µέχρι να βρούµε έναν κύκνο, ο οποίος, δεν είναι άσπρος».Και συµπλήρωσε τελικά δεν είναι όλοι οι κύκνοι άσπροι.

Νύχτωνε και γύρισαν πίσω στο σπίτι.∆εν είπαν σε κανέναντίποτα. Την άλλη µέρα έµαθαν το κακό µαντάτο, πως οΓιώργος χτυπήθηκε άσχηµα στο πόδι από την καραµπίνατου πατέρα του, γιατί ήταν γεµάτη σφαίρες και έπαιζε µαζίτης. Εκείνη τη µέρα δεν ήρθε στο σχολείο ούτε ο µπαµπάς,ούτε ο Γιώργος.

Χαράλαµπος Μπαλτάς

23

Γιαροσλάβ Bερµπίτσκι, Στ’2

Γιαροσλάβ Bερµπίτσκι, Στ’2 Mαρία Kαρατάσιου,∆’ τάξη

24

Μια φορά και έναν καιρόζούσε ένα κοριτσάκι που τηνέλεγαν Ρασίνα και ήταν 10χρονών. Αυτό το κορίτσι είχεέναν χάρτη στην πλάτη.Αυτός ο χάρτης έδειχνε τονδρόµο για έναν µαγικόκόσµο. Αυτός που πριν τονέκανε ήταν ένας φοβερόςµάγος που πριν πεθάνει τηςέδωσε 60 µαγικούς µαρκα-δόρους.Λάτρευε αυτούςτους µαρκαδόρους πιο πολύκαι από τα µαλλιά της, όχιµόνο επειδή ήταν µαγικοίαλλά επειδή από µικρή τηςάρεσε και ζωγράφιζε ότιέβλεπε µπροστά της.

Από τότε που πέθανε οµάγος τη µεγάλωσε η µαγική

γάτα του µάγου που µετα-µορφωνόταν σε µια πανέ-µορφη νεράιδα.

Επειδή ο χάρτης ήταν οκόσµος της Ντίσνευ, τηνκυνηγούσαν πολλοί κακοί,ακόµα και φαντάσµατα. ΗΡασίνα κινδύνευε και η νεράι-δα ορκίστηκε στη ζωή τηςότι θα την προστατέψειµέχρι θανάτου. Μετά απόδύο χρόνια, η νεράιδα πέθα-νε και το 12χρονο κορίτσι,που δεν είχε που να πάει,αποφάσισε να ακολουθήσειτον χάρτη που οδηγούσεστον κόσµο της Disney.

Πήρε ότι χρειαζόταν για τοταξίδι και ξεκίνησε κάνοντας

το σταυρό της. Το κορίτσιδεν ήξερε ότι οι µαρκαδόροιήταν µαγικοί, όµως το έµαθεόταν πεινούσε.

Όταν τελείωσε το φαγητότης και ήταν πολύ πεινασµέ-νη, σταµάτησε για να ξεκου-ραστεί και να ψάξει γιαφαγητό. ∆εν είχε βρει τίπο-τα και γι’ αυτό άρχισε ναζωγραφίζει φαγητά. Όταντελείωσε την ζωγραφιά της,εµφανίστηκαν µπροστά τηςόλες οι λιχουδιές που είχεζωγραφίσει. Βλέποντας αυτό,άρχισε να ζωγραφίζει ότιήθελε, µέχρι που σκέφτηκενα ζωγραφίσει την είσοδοτου µαγικού κόσµου τουΝτίσνευ.

Η είσοδος εµφανίστηκε αλλάφοβήθηκε να µπει µέσα. Ηγάτα που έκανε παρέα στηνΡασίνα έτρεχε προς την είσο-δο µε ένα κόκκινο µαρκαδόροστο στόµα κι έτσι η Ρασίνατην κυνήγησε µέχρι που πέρα-σαν την είσοδο. Πήρε τονµαρκαδόρο και κοίταξε γύρωτης. Ήταν ο µαγικός κόσµος,αλλά δεν ήταν όπως τον περί-µενε. Όλα ήταν µαύρα και ταφυτά νεκρά. Νερό πουθενάκαι τα δέντρα ξερά.(Συνεχίζεται...)

Ντορίνα Νίκα Στ’2,Μπέτυ Κίζα Στ’1,

Άλκηστη-Στεφανία ΣιούληΣτ’2

magic pe

n

Οι µαγικοί

µαρκαδόροι

25

∆Ô ÁÔ˘ÚÔ˘Ó¿ÎÈΜια φορά κι έναν καιρό, ήµουν εγώ στο χωριό. Ήθελα ναέχω ένα κατοικίδιο ένα γατάκι ή ένα σκυλάκι, αλλά οι γονείςµου δε µε άφηναν. Μία µέρα ένας φίλος του µπαµπά µουέδινε δωρεάν το γουρουνάκι του. Οι γονείς µουσυµφωνούσαν να πάρουµε το γουρουνάκι ενώ εγώ δεν τοήθελα. Τελικά µου το πήρανε, αλλά εγώ δε το έπαιζακαθόλου.Μια µέρα το γουρουνάκι αρρώστησε και οι γονείςµου δεν ήταν στο χωριό, κι εγώ ανησύχησα . Του έδωσαφάρµακο, να ηρεµήσει. Την άλλη µέρα ήταν µια χαρά. Τοπρωί βγήκα έξω και άρχιζα να παίζω µε το γουρουνάκι.Γίναµε αχώριστοι φίλοι. Το απόγευµα ήρθαν οι γονείς τουστο σπίτι.∆εν πίστευαν στα µάτια τους. Εγώ το έβαλα µέσαστο σπίτι γιατί έκανε κρύο. Και το ονόµασα Μπίµπλ. Τοάλλο πρωί έκανε αταξίες µέσα στο σπίτι, το είχε σκάσει.Άλλα εγώ ξέρω ότι η αγάπη µετράει περισσότερο.

Πέτια Στογιάνοβα, Χριστίνα Τιαγκούδη, Στ’2

√ ∂ϤʷÓÙ·˜ Ο ελέφαντας µε την χαρακτηριστική προβοσκίδα, είναιένα από τα µεγαλύτερα θηλαστικά που ζουν αυτή τηστιγµή στον πλανήτη Γη! Και µάλιστα, έχει ιστορία αιώνωνδείχνοντας αξιοθαύµαστη προσαρµοστικότητα στοπεριβάλλον και τις κλιµατολογικές συνθήκες µε τηνπάροδο του χρόνου. Εντύπωση πάνω του προξενούν ταµεγάλα του αυτιά, καθώς και τα τεράστια πόδια του. Όσογια το νερό που καταναλώνει, αρκεί να πούµε πως κάθεγουλιά είναι δέκα λίτρα!

Aλίνα-Bαλέρια Nίκα, Γ’ τάξη

√ χÎÔ˜Μια φορά κι έναν καιρό ένας λύκος πολύ πεινασµένοςτριγυρνούσε ζητώντας τροφή. Όταν έφτασε σ’ έναντόπο άκουσε ένα παιδί να κλαίει και µια γριά να λέει: «σελίγο θα σε παραδώσω στο λύκο». Επειδή νόµιζε ότιαυτός είναι ο λύκος που εννοούσε η γριά στάθηκε πολύώρα περιµένοντας. Μετά άκουσε να λέει το παιδί σ’αυτόν: «εάν έρθει ο λύκος εδώ θα τον σκοτώσω». Όταντο άκουσε ο λύκος έφυγε λέγοντας «σ’ αυτή την έπαυληάλλα λένε κι άλλα εννοούν».

Βαγγέλης Γκαζιάνης, E’ τάξη

H §ÂÔ¿Ú‰·ÏË Ζώο των βουνών, η λεοπάρδαλη φηµίζεται για έναχάρισµα που λίγα ζώα διαθέτουν :

Μπορεί να πηδήξει µέχρι και δέκα µέτρα ψηλά!Αγαπηµένη της συνήθεια δεν είναι άλλη από το κυνήγι. Γι’αυτό και, από τα χαράµατα η αργά, λίγο πρινσουρουπώσει, αναζητά σε βραχώδεις εκτάσεις τοθήραµά της. Παρ’ όλα αυτά, µπορεί να είναι ιδιαίτερατρυφερή µε τα µικρά της, που µένουν µέσα στη ζεστήαγκαλιά της για 18 µήνες.

Aλίνα-Bαλέρια Nίκα, Γ’ τάξη

26

Στον πλανήτη των παραµυθιών

Ο Αλέξανδρος ήταν έναδωδεκάχρονο παιδί πουτου άρεσαν πολύ ταπαραµύθια, τα µηχανήµα-τα και το διάβασµα. Είχεκαι ένα µικρό σκυλί, πουτον έλεγε Ρόκι. Ήταν οκαλύτερος φίλος του.Μια µέρα είδε σ’ έναβιβλίο πώς φτιάχνεται έναραδιόφωνο. Φαινότανπολύ εύκολο και έτσισκέφτηκε να κάνει καιαυτός ένα. Όταν τελείω-σε, χάρηκε πάρα πολύ.Έκανε για πρώτη φορά

ένα ραδιόφωνο σαν αυτόπου είχαν στο σπίτι,δηλαδή, ένα κανονικό.Τουλάχιστον, έτσι νόµιζε.Πήγε στο δεντρόσπιτο,άνοιξε το ραδιόφωνο καιπερίµενε και περίµενε...,- Γαβ, γαβ!- Ναι, ξέρω, δεν βγάζεικανένα ήχο...Μα, τι έχει;Έτσι όπως µίλαγε, ο Γερο-γοργοµπλού τον άκουσε. ΟΓερογοργοµπλού είναι απότον πλανήτη των παραµυ-θιών και είναι 10.996 ετών.Το πώς είναι, το λέει και το

όνοµα. Είναι µια µπλε καιγριά γοργόνα...ήµάλλον...Γοργόνος. Ζει στηθάλασσα αλλά έχει έναµηχάνηµα που τον πάειόπου θέλει. Και όµως, πάειµόνο στην φίλη του, τηΜπλέ Νεράϊδα (που µένειστο παραµύθι του Πινόκιο)και στο εργοστάσιό τουπου είναι µέσα σε ένακάτασπρο και µεγάλο σύν-νεφο. Όταν τον άκουσε,ήταν εκεί. Έχει επικοινωνίεςπαντού. Εκτός από τη Γη.- Ποιος είσαι;

Και από πού είσαι;- Αχ! Άρχισε να µιλάει!Να το ακούσει αυτό ηµαµά και ο µπαµπάς! …Θα δω εγώ! Θα δω λεφτάκαι πολλά παιχνίδια!- Γαβ- Φυσικά και µιλάω, αν καιόχι τόσο καλά. Είµαι γέροςπια. Έχω 10.996 χρόνια.- Με µένα µιλάς;- Ε, µε ποιόν; Με εµένα;(Συνεχίζεται)

Ντορίνα Νίκα, Στ’ 2

27

σχέδιο Γιαροσλάβ Bερµπίτσκι, Στ’2

Και τώρα δύο δύσκολες συνταγές,Πολίτικης Κουζίνας, το αποτέλεσµα όµωςµας αποζηµιώνει...Για να τα φτιάξετε θαχρειαστείτε τη βοήθεια από κάποιονµεγάλο. Νοµίζουµε µε τέτοια νόστιµαφαγητά δεν θα το αρνηθεί.

πÌ¿Ì ª·˚ÏÓÙ›Υλικά για 12 άτοµα

Υλικά

12 µελιτζάνες τσακώνικες µεγάλες και ίσιες7 κρεµµυδάκια, κοµµένα σε φέτες12 σκελίδες σκόρδο, σε φετούλες1 µατσάκι µαϊντανό, ψιλοκοµµένο αλάτι, πιπέρι3 ντοµάτες ώριµες, πολτοποιηµένες1 φλιτζάνι (250 ml) ελαιόλαδο3 πιπεριές, κοµµένες σε λωρίδες1 κουτ. τσαγιού ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι

Eκτέλεση

Χαράζετε τις µελιτζάνες κατά µήκος για να βάλετε τη γέµιση.Αφαιρείτε τη φλούδα ριγωτά από τις µελιτζάνες και τιςβάζετε για 1 ώρα σε αλατισµένο νερό να ξεπικρίσουν.

Τις ξεπλένετε, τις τηγανίζετε και τις αφήνετε σε σουρωτήριγια να φύγει το λάδι τους.

Σε µια κατσαρόλα ζεσταίνετε το µισό λάδι και σοτάρετε τακρεµµύδια για 15 λεπτά δίχως να τα µαυρίσετε.

προσθέτετε την ντοµάτα, το σκόρδο, ζάχαρη, αλάτι, πιπέρικαι µαϊντανό και βράζετε τη σάλτσα για 15 λεπτά ακόµη. Την

αφήνετε να κρυώσει.

Βάζετε τις µελιτζάνες σε ένα ταψί τη µια δίπλα στην άλλη.Ανοίγετε µε προσοχή τις µελιτζάνες στο σηµείο που τιςέχετε χαράξει και τις γεµίζετε µε τη σάλτσα. Βάζετε µιαλωρίδα πιπεριάς πάνω στη γέµιση και ρίχνετε από πάνω τουπόλοιπο ελαιόλαδο.

Ψήνετε το φαγητό σε µέτριο προθερµασµένο φούρνο για 1 ώρα.

Σηµείωση: Το φαγητό αυτό, όπως και όλα τα λαδερά, είναιπιο νόστιµο όταν τρώγεται την επόµενη µέρα που έχουνενώσει καλά οι γεύσεις.

Mυρσίνη Xιόνη, E’τάξη • Eυτυχία Πάτση,∆’ τάξη

∏ ÔÌÂϤٷ Ù˘ ª¤ÙËΥλικά

6 αυγά1 κουτί τόνος1 ντοµάτα µεγάληλίγο αλάτιλίγο µαύρο πιπέρικρεµµύδι

Eκτέλεση

Ετοιµάζετε ένα µπολ, ανακατεύετε τα 6 αυγά ρίχνετε λίγοαλάτι βάζετε λίγο µαύρο πιπέρι µε τον µισό τόνο.Aνακατεύετε όλα αυτά που είπαµε.

Μετά παίρνετε ένα τηγάνι µε λίγο λάδι µέσα.Tο ζεσταίνετε καικόβετε µικρά κρεµµυδάκια.Tα βάζετε στο ζεστό λάδι για ναπάρουν χρώµα, µετά ρίχνετε µια φρέσκια ντοµάτα, και στησυνέχεια ρίχνετε το περιεχόµενο του µπολ που είχε µέσα (αυγό,τόνο, αλάτι, µαύρο πιπέρι) και η φωτιά πρέπει να είναι χαµηλή.Και µετά βάζετε το µισό τόνο που έµεινε από το αυγό.

Το βάζετε µόνο για 5’ λεπτά και είναι έτοιµο στο πιάτο σας.

Mπέτυ Kίζα, Στ’1 τάξη

28

AÓÂÌÔÙÂÚÔÌ·ÁÂÈڤ̷ٷ

∞ÊÚÈηÓÈÎfi˜ §Ô˘ÎÔ˘Ì¿˜Υλικά

µαγιάχλιαρό νερόζάχαρη

Eκτέλεση Για να φτιάξουµε τον λουκουµά πρέπει να βάλουµε το αλεύρι

µέσα στο ταψί. Μετά ρίχνουµε χλιαρό νερό, µετάανακατεύουµε µαζί µε τη µαγιά.

Το αφήνουµε να φουσκώσει για 45’ έως 1 ώρα. Μετά βάζουµε3 κουταλιές ζάχαρης και µετά ανακατεύουµε.Tο αφήνουµε γιαµισή ώρα και η ζύµη µας είναι έτοιµη. Zεσταίνουµε το τηγάνικαι αφού έχει πήξη λίγο η ζύµη µας βάζουµε δόση-δόσηµέσα στο καυτό λάδι όπου και ετοιµάζεται ο λουκουµάς µας!

Mπέτυ Kίζα, Στ’1 τάξη

™Ô˘Ù˙Ô˘Î¿ÎÈ· ™Ì˘ÚÓ·›Èη Υλικά για 6 -7 άτοµα

Υλικά

600 γρ. µοσχαρίσιο κιµά400 γρ. αρνίσιο κιµά1 µατσάκι µαϊντανό ψιλοκοµµένο1 αυγό1/2 φλιτζάνι (120ml) ελαιόλαδο1 κρεµµύδι µεγάλο ψιλοκοµµένο1 κουτ. τσαγιού ζάχαρη1/2 κουτ. τσαγιού µπαχάρι σκόνηαλάτι - πιπέριαλεύρι για αλεύρωµα1/2 κουτ. τσαγιού κύµινο σκόνη

Υλικά για σάλτσα

250ml τοµατοπολτό1 κουτ. σούπας (15 γρ) βούτυρο φρέσκο1 κουτ. τσαγιού ζάχαρηEκτέλεση

Βάζετε σε ένα µπολ τον κιµά, το κρεµµύδι, το αυγό, τοελαιόλαδο, το µαϊντανό, 1 κουτ. τσαγιού ζάχαρη και όλα ταµπαχαρικά. Πλάθετε το µείγµα σε µικρά κεφτεδάκια.

Βράζετε τα υλικά για τη σάλτσα.

Αλευρώνετε τα κεφτεδάκια και τα ρίχνετε στη σάλτσα πουβράζει. Χαµηλώνετε τη φωτιά και αφήνετε τα σουτζουκάκιανα βράσουν για µία ώρα περίπου.

Mυρσίνη Xιόνη, E’τάξηEυτυχία Πάτση,∆’ τάξη

Aρχίζει το

µαγείρεµα!

29

30

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στο σχολείο; Πολύ ωραία, µε όλες τις συνέπειες, βέβαια, του καλά και της αγωνίας και του άγχους που υπάρχειγιατί έχουµε να αντιµετωπίσουµε πάρα πολλά πράγµατα σχετικά µε εσάς τα παιδιά. Ας πούµε, όταν είσαστε άτακτα, να µην πέσεικανείς και χτυπήσει, να µη φύγει κανείς, και ούτω καθεξής. Σε γενικές γραµµές, όµως, είναι πάρα πολύ ωραία γιατί έχουµε νακάνουµε µε πολύ καλά παιδιά.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; Σε γενικές γραµµές δεν υπάρχουν. Βέβαια, υπάρχουν µερικά παιδιά ταοποία είναι περισσότερο άταχτα από ό,τι πρέπει ή κάνουν φασαρίες ή κάνουν αταξίες ή δεν ακούν πολλές φορές ή αργούν το πρωίνα έρθουν στο σχολείο, τα ξέρετε όλα αυτά, αλλά φαντάζοµαι ότι σιγά-σιγά τα πράγµατα διορθώνονται και πάµε όλο και καλύτερα.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Θα θέλαµε να είναι πιο σωστοί στις υποχρεώσεις τους, να γίνουν καλύ-τερα παιδιά και να γίνουν αργότερα χρήσιµοι άνθρωποι στην κοινωνία.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Γιατί µου άρεσε από τότε που ήµουν µικρός. Είχα στόχο να γίνω δάσκαλος πριν ακόµατελειώσω το δηµοτικό σχολείο γιατί πίστευα ότι µπορώ να προσφέρω πάρα πολλά στα παιδιά.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο; Για να βοηθήσουµε γενικά στο σχο-λείο. Αυτό ήταν µια απόφαση από όλους τους συναδέλφους, σε συνεργασία µε το ΚΕΘΕΑ, βέβαια. Πιστεύω ότι βοηθάει και ταπαιδιά και τους γονείς αλλά και τους δασκάλους και γενικά το σχολείο καλύτερα ούτως ώστε να αποφευχθούν κάποιες άσχη-µες καταστάσεις στο µέλλον. Είναι παραδεκτό και αποδεκτό ότι το πρόγραµµα αυτό κάνει µόνο καλό.

Τι είδατε να αλλάζει στο σχολείο; ∆εν έχω τάξη ιδιαίτερη αλλά σε γενικές γραµµές, απ΄ ό,τι οµολογούν όλοι οι συνάδελφοι,οι δάσκαλοί σας, νοµίζω ότι τα πράγµατα έχουν καλυτερέψει πάρα πολύ και τα παιδιά έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ ως προς τησυµπεριφορά και τη συνεργασία.

Ποιοι είµαστε;

Οι µαθητές του 95ου Νηπιαγωγείου Αθήνας µε τη νηπιαγωγό τους κυρία Κατερίνα Μαυροκεφάλου

Ο ∆ιευθυντής του Σχολείου µας κύριος Κωνσταντίνος ∆ρυγιαννάκης

OI TA•I¢IøTE™TOY ANEMO-¶TEPOY

31

Eπισκευτήκαµε το νηπιαγωγείο και είδαµε τα παιδιά να παίζουνόλα µαζί.Μαζευτήκαµε όλοι στους πάγκους και αρχίσαµε την κου-βεντούλα µας.Με µεγάλη προθυµία απάντησαν στις ερωτήσεις µας:

Πώς περνάτε στην τάξη σας; Παίζουµε οµαδικά παιχνίδια, «του-βλάκια», κουκλοθέατρο, παίζουµε µουσικά όργανα, ζωγραφίζουµεστο καβαλέτο, παίζουµε παιχνίδια µε διάφορους ήρωες, λέµε ιστορίεςκαι παραµύθια και πολλές φορές φτιάχνουµε οι ίδιοι τις ιστορίες µας.Μαθαίνουµε και άλλα πράγµατα, όπως π.χ. πώς να είµαστε υπεύθυνοιαφού στην ώρα του φαγητού υπάρχουν υπεύθυνοι, βοηθοί σερβιτόροι.

Είδαµε ότι η τάξη τους ήταν καθαρή και τακτοποιηµένη. Πώς τοκαταφέρνετε αυτό; Τα µαζεύουµε όλοι µαζί!!! ήταν η απάντηση τους.

Ρωτήσαµε και τη νηπιαγωγό τους ...

Πώς περνάτε στο σχολείο; Εγώ περνάω καλά γιατί µουαρέσει το σχολείο, είµαι µε τα παιδιά, παίζω, νοµίζω ότικάνω κάτι πολύ χρήσιµο.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια;∆ε γίνεται να έχεις παράπονα από παιδάκια 5 και 6 χρονών!

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Θαήθελα να µάθουν να µαθαίνουν, να αγαπάνε τη γνώση.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Γιατί πιστεύω ότι µε ταµικρά παιδιά µπορείς να κάνεις καταπληκτικά πράγµατα.

Τι κάνετε στην τάξη µε τους µαθητές σας, τι είδατε να αλλάζει; Κατ΄αρχήν, η δουλειά µας βασίζεται σε ένα πρόγραµµα που έχει κάποιους τοµείς: το νοη-τικό, το µαθηµατικό, τη γλώσσα, το συναισθηµατικό, τον κοινωνικό, την τέχνη. Με όλα αυτάτα πράγµατα, λοιπόν, καταπιανόµαστε. ∆ουλεύουµε και ατοµικά, µε το κάθε παιδάκι ξεχωριστά,και σε οµάδες και όλα τα παιδιά µαζί όταν το φέρνει η ώρα (όχι για πολύ γιατί τα παιδιά είναι µικράκαι κουράζονται εύκολα).

Ποιοι είµαστε;

Στην Α΄ ∆ηµοτικού είδαµε µια τάξη καθαρή και στολισµένη. Ακούσαµε τους µαθητές να µιλάνε µε µεγάλο ενθουσιασµό για αυτάπου κάνουν. Φάνηκε να είναι µια αγαπηµένη τάξη αφού όλοι έχουν καθίσει µε όλους.

Πώς περνάτε στην τάξη σας; Περνάµε πολύ καλά.

Τι κάνετε, γίνεται κάτι διαφορετικό στην τάξη σας; Κάνουµε συναντήσεις όπου µαθαίνουµε για τον εαυτό µας και πώς ναγίνουµε φίλοι. Ζωγραφίζουµε, παίζουµε, µιλάµε για διάφορα πράγµατα και µαθαίνουµε πολλά. Ακόµα κάτι το διαφορετικό είναιτο «Ξεχωριστό Παιδί», γιατί κάθε παιδί µέσα από την προσπάθειά του είναι ξεχωριστό.

Έχετε να µας δώσετε και άλλα παραδείγµατα από τις διάφορες δραστηριότητες που κάνετε; Το «κοχύλι», το οποίο τοπαίρνει όποιος θέλει να µιλήσει γιατί «αν µιλάµε όλοι µαζί γίνεται βαβούρα!!!». Μας έδειξαν ακόµα ένα µεγάλο χαρτί πάνω στοοποίο υπήρχαν τα ονόµατα όλων των παιδιών της τάξης. Όταν ρωτήσαµε για ποιο λόγο υπήρχαν εκεί είπαν ότι µε αυτόν τοντρόπο έµαθαν όλα τα καινούρια ονόµατα και είδαν ότι κάποια παιδιά είχαν δύο ονόµατα. Ένα παιχνίδι που τους αρέσει να παί-ζουν στις συναντήσεις είναι αυτό της εµπιστοσύνης και αλληλοβοήθειας: ο καθένας περνά µια διαδροµή µε εµπόδια µε κλειστά

οι µαθητές της Α' τάξης µε τη δασκάλα τους κυρία Ειρήνη Παρούτη

32

τα µάτια έχοντας όµως τη βοήθεια της υπόλοιπης οµάδας.

Πώς διατηρείτε την τάξη σας καθαρή; Αφού πρώτα τη βροµίζουµε µετά τηνκαθαρίζουµε.

Πώς είναι οι σχέσεις σας µεταξύ σας και πώς η σχέση µας µε τη δασκάλα σας;Είναι πολύ καλή, την αγαπάµε, παρόλο που όταν µιλάµε µεταξύ µας, µας βάζει τιµω-ρία. Την ευχαριστούµε πολύ επειδή µας µαθαίνει τόσα πράγµατα και λέξεις.

Ρωτήσαµε και τη δασκάλα...

Πώς περνάτε στο σχολείο; Πάρα πολύ ωραία.∆ιασκεδάζουµε, µαθαίνουµε πράγµα-τα, κάνουµε παιχνίδια πολλά, περνάµε πολύ ωραία.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια;Μερικοί δεν προσέχουνόσο πρέπει,πετάγονται και διακόπτουν τους άλλους,µιλάνε χωρίς να πάρουν το λόγο,αλλά είναι µικροί ακόµα, πιστεύω ότι σιγά-σιγά θα τα καταφέρουν.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Να προσέχουν περισσότε-ρο και να µη µιλάνε τόσο πολύ όταν δεν πρέπει.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Γιατί αγαπάω τα παιδιά και µου αρέσει ναµαθαίνω στους άλλους πολλά πράγµατα.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στοσχολείο και στην τάξη σας; Το θεωρώ πολύ σηµαντικό και ειδικά όταν ξεκινάει από τις µικρές ηλικίες, βοηθάει πάρα πολύ τα παιδιάνα βελτιώσουν τη συµπεριφορά τους και να µάθουν πολύ χρήσιµα πράγµατα που θα τα βοηθήσουν και στα µαθήµατα.

Τι κάνατε στην τάξη µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Κάνουµε τα µαθήµατα που έχει το ωρολόγιο πρόγραµ-µα, όταν µας µένει χρόνος προσπαθούµε να ζωγραφίσουµε, να τραγουδήσουµε, µερικές φορές και κάποια παιχνίδια που θέλουννα παίξουν τα παιδιά, κάποια αστεία που θέλουν να πουν. Μέσα από το Πρόγραµµα Πρόληψης είδα ότι πολλά παιδιά κατάφε-ραν να εξωτερικεύσουν και να εκφράσουν τα συναισθήµατά τους ενώ πριν ήταν πολύ κλεισµένα στον εαυτό τους και δεν µιλού-σαν στους άλλους, δεν επικοινωνούσαν µε τα άλλα παιδιά. Σιγά-σιγά είδα ότι άρχισαν να βγάζουν προς τα έξω τον εαυτό τους,να µην ντρέπονται, να µην φοβούνται, να µιλάνε πιο ελεύθερα.

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στην τάξη σας; Μας µίλησαν για το πρόγραµµα «∆εξιότητες για παιδιά του ∆ηµοτικού» του ΚΕ.Θ.Ε.Α. πουκάνουν κάθε Πέµπτη και Παρασκευή. Κάνουµε µε τη δασκάλα µας πολύ ενδιαφέροντα πράγµατα. Κάνουµε οµάδες για ναµάθουµε να συνεργαζόµαστε, λέµε ιστορίες και µιλάµε για τη φιλία, ζωγραφίζουµε, παίζουµε, µαθαίνουµε να γράφουµε ένα οµα-δικό κείµενο και πώς να δεχόµαστε τα καινούρια παιδιά. Ακόµα κάνουµε κάθε φορά ξεχωριστές οµάδες, συνεργαζόµαστε, σκε-φτόµαστε.∆εν υπάρχει κανένα παιδί στην τάξη που δεν είµαστε φίλοι. Περνάµε πάρα πολύ καλά.

Όταν τύχει να είστε µε κάποιον που δεν θέλετε, τι κάνετε; Αν δεν θέλει δεν παίζει, αν δεν θέλει να συνεργαστεί, έχει αυτότο δικαίωµα. Όµως προσπαθούµε να συνεργαζόµαστε και να είµαστε οµάδα.

Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας στο σχολείο; Μας αρέσει να παίζουµε διάφορα παιχνίδια όπως κυνηγητό, ποδό-σφαιρο, «πέτρα, ψαλίδι, µολύβι, χαρτί» και να ζωγραφίζουµε.

Έχετε κάποιες αρχές ή κανόνες για τη λειτουργία της τάξης σας; Να µιλάµε µε τη σειρά, να µη µιλάµε όλοι µαζί.

Πώς είναι οι σχέσεις σας µεταξύ σας και πώς η σχέση σας µε τη δασκάλα σας; Είναι καλή; Απάντησαν µε ένα µεγάλο και

οι µαθητές της Β' τάξης µε τη δασκάλα τους κυρία Μαρία Κακαρά

33

δυνατό «ΝΑΙ! Πολύ καλή». Μέσα από το περιοδικό θέλησαν να της στείλουν ένα µήνυµα «Η κυρία µας είναι πάρα πολύ καλή,η πιο γλυκιά κυρία του κόσµου. Ευχαριστούµε πάρα πολύ γιατί µας µαθαίνει πολλά πράγµατα. Την αγαπάµε πολύ, θέλουµε νατην έχουµε µέχρι να τελειώσουν τα πάντα!»

Ποιο είναι το αγαπηµένο σας µάθηµα; Όλα!

Πώς καταφέρνετε να διατηρείτε την τάξη σας καθαρή; Το µυστικό είναι απλό: την φροντίζουµε.

Ρωτήσαµε και τη δασκάλα ....

Πώς περνάτε στο σχολείο; Πάρα πολύ ωραία.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; Κανένα ιδιαίτερο θα σας έλεγα.Λίγο τον τσακωµό, στην αρχή, αλλάµετά κανένα πρόβληµα.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Να συνεχίσουν και τα υπόλοιπα χρόνια να είναι τόσο καλοί και ήρεµοιόσο είναι φέτος.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Γιατί µου άρεσε από µικρή.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο και στην τάξη σας; Γιατί πιστεύωότι είναι απαραίτητο για όλα τα παιδιά, µιας και ζούµε σε µια κοινωνία και εσείς µάλλον θα ζήσετε σε µια κοινωνία, που έχουναλλάξει οι αξίες, τα οράµατα. Και εκτός από αυτό, το είχα γνωρίσει το πρόγραµµα και είδα πόσο σηµαντικό είναι για εσάς.

Τι κάνετε στην τάξη σας µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Από την αρχή, κάναµε πράγµατα µέσα από το πρό-γραµµα που αφορούσαν την τάξη, την αυτοεκτίµηση, τη φιλία, πώς γίνεται και πώς χαλάει µια φιλία, τους σηµαντικούς για τα παι-διά ανθρώπους που τα αγαπούν. Και το βασικότερο που είδα είναι ότι τα παιδιά πλέον δεν τσακώνονται, είναι πολύ πιο ήρεµα.

Πώς νοµίζετε ότι νιώθουν τα παιδιά; Θα πρέπει να ρωτήσετε τα ίδια τα παιδιά. Θα ήθελα να πιστεύω ότι περνάνε καλά.

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στην τάξη σας; Περνάµε πολύ καλά, ζωγραφίζουµε τις ελεύθερες ώρες µας και µας βοηθάει η κυρία µας σε πράγ-µατα που δεν καταλαβαίνουµε. Περνάµε καλά γιατί είµαστε φίλοι.

Πώς περνάτε στα διαλείµµατα στο σχολείο; Καλά, παίζουµε, µιλάµε και άλλα πολλά.

Γίνεται κάτι ιδιαίτερο, διαφορετικό στην τάξη σας; Κάνουµε πολλές χειροτεχνίες, συνεργαζόµαστε, δουλεύουµε, κάποιεςφορές κάνουµε οµαδικές συνεργασίες.

Πώς είναι η σχέση σας µεταξύ σας και µε τη δασκάλα σας; Οι σχέσεις µας τόσο µεταξύ µας όσο και µε τη δασκάλα µαςείναι καλές αλλά ακόµα προσπαθούµε.

Πώς θα θέλατε να γίνεται το µάθηµα; Με ζωγραφική, γυµναστική.

Σας αρέσει η τάξη σας έτσι όπως είναι; Eάν όχι, τι θα κάνατε για να τη βελτιώσετε; Eάν ναι, τι κάνατε για να τη βελ-τιώσετε; Μας αρέσει η τάξη µας όπως την έχουµε φτιάξει, έχουµε πάρα πολλές όµορφες ζωγραφιές που φτιάξαµε εµείς ταπαιδιά, δεν θα θέλαµε τίποτα να αλλάξει.

Έχετε κάποιους κανόνες για τη λειτουργία της τάξης σας; Ναι, έχουµε βάλει. Ο πρώτος κανόνας µας είναι να κρατήσουµετην τάξη µας καθαρή, ο δεύτερος είναι να κάνουµε ησυχία και να µη χτυπάµε τους άλλους.

Τι σας αρέσει πιο πολύ στη δασκάλα σας; Η δασκάλα µας είναι πολύ καλή, µας βοηθάει στα µαθήµατά µας και όποιες ασκή-σεις δεν καταλαβαίνουµε µας τις εξηγεί ξανά.

οι µαθητές της Γ' τάξης µε τη δασκάλα τους κυρία Γεωργία Xάϊδα

34

Ποιο µάθηµα σας αρέσει περισσότερο και γιατί; Η γυµναστική α) γιατί παίζουµε µπάλα και ποδόσφαιρο, β) γιατί µου αρέσεινα τρέχω και να παίζω, γ) γιατί παίζουµε. Τα µαθηµατικά α) γιατί είναι ωραία, β) γιατί µου αρέσουν οι ασκήσεις που κάνουµε στοβιβλίο, γ) επειδή είναι εύκολα, δ) γιατί έχει αριθµούς. Τα θρησκευτικά και η ιστορία γιατί µαθαίνουµε για τα παλιά τα χρόνια. Ηζωγραφική γιατί ζωγραφίζω εγώ από µόνος µου. Η µουσική γιατί µαθαίνω πολλές νότες.

Τι σας δυσκολεύει περισσότερο στο σχολείο και γιατί; Η γλώσσα µε δυσκολεύει πιο πολύ γιατί µερικά δεν τα ξέρω. Τα µαθη-µατικά γιατί δεν ξέρω τους πολλαπλασιασµούς, γιατί δεν µου αρέσουν.

Ρωτήσαµε και τη δασκάλα ......

Πώς περνάτε στο σχολείο; Πολύ καλά.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; ∆εν έχω κανένα, είναι όλα πολύ καλά παιδιά. Προσπαθούµε ναγίνουµε καλύτεροι.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Nα είναι πιο ήσυχοι και να εφαρµόζουν τους κανόνες που όλοι µαζί έχου-µε αποφασίσει.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Γιατί µου άρεσε πολύ να είµαι κοντά µε παιδιά, γιατί αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο και στην τάξη σας; Γιατί πιστεύωότι µέσα από το πρόγραµµα αυτό θα δουλέψουµε θέµατα όπως τα συναισθήµατα, η συνεργασία, η φιλία, η αγάπη και η µείωσητης επιθετικότητας.

Τι κάνετε στην τάξη σας µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Σίγουρα δεν έγιναν θεαµατικές αλλαγές, αλλάπιστεύω ότι βάλαµε το “λιθαράκι” για βελτίωση των σχέσεων µεταξύ των µαθητών και αν συνεχίσουµε να δουλεύουµε µε αυτότο πρόγραµµα θα έχουµε πολύ καλύτερα αποτελέσµατα και καλύτερη εξέλιξη στο µέλλον.

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στην τάξη σας; Πολύ καλά γιατί είµαστε φίλοι, επειδή παίζουµε πολύ µαζί, προσέχουµε στο παιχνίδι µας. Περ-νάµε όπως περνάνε όλες οι τάξεις.

Γίνεται κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο στην τάξη σας; Κάνουµε το πρόγραµµα «∆εξιότητες για παιδιά του ∆ηµοτικού» τουΚΕ.Θ.Ε.Α., ζωγραφίζουµε, δεν κάνουµε µόνο µαθήµατα.

Πώς περνάτε στα διαλείµµατα στο σχολείο; Περνάµε πολύ καλά, πολύ ωραία γιατί παίζουµε κυνηγητό, κρυφτό και διάφοραάλλα παιχνίδια, διασκεδάζουµε.

Πώς είναι οι σχέσεις σας µεταξύ σας και πως η σχέση σας µε το δάσκαλό σας;

Πολύ καλά, διασκεδαστική, ευχάριστη.

Με µερικά παιδιά δεν είµαστε πολύ καλά αλλά µε το δάσκαλό µας είµαστε πολύ καλά.

Πώς θα θέλατε να γίνεται το µάθηµα; Με δικό µας τρόπο, ήσυχα, χωρίς φασαρία, να είναι διασκεδαστικά, να περνάµε ωραία,οµαδικά, να µη βαριέµαι, να κάνουµε όλο πάρτυ.

Σας αρέσει η τάξη σας έτσι όπως είναι; Eάν όχι, τι θα κάνατε για να τη βελτιώσετε; Eάν ναι, τι κάνατε για να τη βελτιώ-σετε; Θα τη γεµίζαµε µε περισσότερες ζωγραφιές, θα θέλαµε να τη στολίσουµε και να τη διακοσµήσουµε περισσότερο, µπο-ρεί να αλλάζαµε τα θρανία µας.

Έχετε κάποιες αρχές για τη λειτουργία της τάξης σας; Ναι, αλλά δεν τις τηρούµε πάντα. Έχουµε, όπως το να µη µιλάµε ότανµιλάει ο άλλος, να µην κάνουµε φασαρία, να µη βρωµίζουµε την τάξη µας, να µην κοροϊδεύουµε τους άλλους, να µην κάνουµε

οι µαθητές της ∆' τάξης µε το δάσκαλό τους κύριο Αργύρη Γεωργαντζή

35

ότι θέλουµε, να παίζουµε οµαδικά παιχνίδια.

Τι σας αρέσει πιο πολύ στο δάσκαλό σας;

Όταν µας λέει αστεία ή µας κάνει πλάκες

Ότι είναι πάντα χαµογελαστός

Ότι είναι καλός µαζί µας.

Ποιο µάθηµα σας αρέσει περισσότερο και γιατί; Η γυµναστική γιατί παίζουµε ποδόσφαιρο, επειδή παίζουµε ό,τι θέλουµε,επειδή παίζουµε οµαδικά παιχνίδια µε την κυρία µας και διασκεδάζουµε.Τα µαθηµατικά γιατί εξασκείται το µυαλό µας, επειδήείναι πολύ ωραία, επειδή µαθαίνουµε όταν µεγαλώσουµε να αποφεύγουµε να µας κλέψουν. Η Ιστορία επειδή µαθαίνουµε τηνιστορία της χώρας µας.

Τι σας δυσκολεύει πιο πολύ στο σχολείο και γιατί; Τα µαθηµατικά, τίποτα, το ξύλο και οι βρισιές.

Ρωτήσαµε και το δάσκαλο...

Πώς περνάτε στο σχολείο; Περνάω πολύ καλά και µε τα παιδιά και µε τους συναδέλφους µου τους δασκάλους.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; Παράπονα, όχι, δεν έχω κανένα.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Aυτό που θα ήθελα είναι να µπορούν να τηρούν κάποια πράγµατα πουλέµε και να δουλεύουν σαν οµάδα, να νιώθουν ότι είναι ένα σύνολο.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο και στην τάξη σας; Tο αποφάσι-σα και για τα ίδια τα παιδιά, που νοµίζω ότι θα τα βοηθήσει πολύ να αντιµετωπίσουν διάφορες καταστάσεις και πρώτα απ’ όλαεδώ µέσα στο σχολείο σε σχέση µε τους συµµαθητές τους αλλά και µε τους δασκάλους, αλλά και για τον ίδιο µου τον εαυτόγιατί είδα πράγµατα καινούργια που δεν τα είχα σκεφτεί µέχρι τώρα.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Το διάλεξα ανάµεσα σε άλλα, γιατί δεν ήταν το µοναδικό που σκεφτόµουνα. Το διάλεξα,κυρίως, γιατί αφορά σε σχέσεις µεταξύ ανθρώπων, των παιδιών και εµένα προσωπικά.

Τι κάνετε στην τάξη σας, µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Kατ’ αρχήν, κάναµε στο πρόγραµµα για τη συνερ-γασία και για τα συναισθήµατα. Aυτό που είδα να αλλάζει ήταν ότι τα περισσότερα παιδιά µπορούν, καταλαβαίνουν και ακο-λουθούν αυτά που τα ίδια σκέφτονται και λένε µέσα στο πρόγραµµα.

36

Ποιοι είµαστε;

Είδαµε µια τάξη στολισµένη µε πολλές χειροτεχνίες, ζωγραφιές και κολλάζ µε θέµατα από τεχνολογία, ζώα αλλά και συναισθήµατα.

Πώς περνάτε στην τάξη σας; Οι περισσότεροι απάντησαν θετικά αλλά και ειλικρινά, δηλαδή, µερικές φορές καλά και µερικές άσχηµα.

Πώς θα θέλατε να γίνεται το µάθηµα; Θα θέλαµε να γίνονται τα µαθήµατα µε περισσότερα διαλείµµατα και µε περισσότερη ησυχία.

Ρωτήσαµε και τη δασκάλα ....

Πως περνάτε στο σχολείο; Πρώτα θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη που µου παίρνετε. Θεωρώ ότι ήταν µια πολύόµορφη σκέψη και πρωτοβουλία και εύχοµαι να την υλοποιήσετε και να τα καταφέρετε.Στο σχολείο περνάω γενικά καλά,ευχά-ριστα.Βέβαια, αν εξαιρέσουµε ότι είναι µια δουλειά που είναι καθηµερινή και κάπου κουράζει, είναι δηµιουργική και ευχάριστηγιατί βρίσκοµαι κοντά σε παιδιά.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; Το βασικό παράπονο που έχω από τους µαθητές µου είναι ότι κάνουνφασαρία µέσα στην τάξη, δεν ακούν πολλές φορές και δηµιουργούν µερικά προβλήµατα που δυσκολεύουν το µάθηµα στην τάξη.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Βασικά θα ήθελα να είναι καλοί άνθρωποι, να είναι καλά παιδιά, µε φιλό-τιµο και πιστεύω ότι µε λίγη προσπάθεια στα διαβάσµατα θα καταφέρουν να γίνουν και πάρα πολύ καλοί µαθητές.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; ∆εν ήταν η αρχική µου επιλογή, ήθελα να γίνω ψυχολόγος αλλά λόγω των Πανελλαδικώνκαι των βάσεων που ήταν υψηλότερες στην ψυχολογία τότε, πέρασα στο Παιδαγωγικό και έγινα δασκάλα. Έχει, βέβαια, µια σύν-δεση η ψυχολογία µε την εκπαιδευτική διαδικασία γιατί πάλι συναναστρέφεσαι µε ανθρώπους, µε παιδιά γιατί αγαπάω τα παι-διά. Νοµίζω ότι το επάγγελµα της δασκάλας µε βοηθάει να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο και στην τάξη σας; Γιατί πιστεύωότι είναι ένα πρόγραµµα που βοηθάει πάρα πολύ να καταλάβουµε τον εαυτό µας, να βγάλουµε κάποια συναισθήµατα και είναιένα κοµµάτι το οποίο δούλεψα αρκετά στην τάξη και που άρεσε στα παιδιά. Μας βοηθάει να γίνουµε καλύτεροι, πιστεύω ότιαυτός ήταν ένας στόχος, να µπορούµε να εκφραζόµαστε, να πούµε αυτά που θέλουµε, αυτά που νιώθουµε και είναι ένα εφό-διο µελλοντικά για να κάνουµε υγιείς σχέσεις και να µπορούµε να απαιτούµε, να προστατεύουµε τον εαυτό µας.

Τι κάνετε στην τάξη µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Κάναµε πάρα πολλές δραστηριότητες, συνεργαστήκαµεσε οµάδες, κάναµε πάρα πολλά κολάζ, ζωγραφιές, οµαδικές εργασίες, φτιάξαµε ιστορίες µε εικόνες και πιστεύω ότι αυτό πουβοήθησε τους µαθητές της τάξης µου ήταν ότι µπόρεσαν να συνεργαστούν και πολλές φορές να εκφράσουν αυτό που πραγ-µατικά είχαν µέσα στην ψυχή τους.

Έχετε καλή σχέση µε τα παιδιά; Πιστεύω ότι έχω αρκετά καλή σχέση µε τους µαθητές µου. Αλλά θα ήταν προτιµότερο ναρωτήσετε τα παιδιά για αυτό.

Τι θα θέλατε να πείτε στα παιδιά της τάξης σας; Ότι τους αγαπώ, παρόλο που κάποιες φορές µε πίκραναν και µε φέρανε σεδύσκολη θέση και ότι θέλω να είναι καλά, να περνάνε καλά, να έχουν υγεία και να µπορούν στη ζωή τους να κάνουν αυτό πουθα τους κάνει ευτυχισµένους.

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στην τάξη σας;

Πολύ ωραία

οι µαθητές της Στ' 1 τάξης µε το δάσκαλό τους κύριο Γιώργο Αλεξιάδη

Οι µαθητές της Ε' τάξης µε τη δασκάλα τους κυρία Αθηνά Καρανάση

37

Μερικές φορές καλά, µερικές φορές βαρετά.

Μια χαρά.∆ιαβάζουµε, γράφουµε, µιλάµε, καµιά φορά προσέχουµε και καµιά φοράδεν προσέχουµε.

Γίνεται κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο στην τάξη σας; Φέτος κάνουµε διαφορε-τικά και καινούργια πράγµατα και το πρόγραµµα που κάναµε στην ευέλικτη ζώνη, το«∆εξιότητες για παιδιά του ∆ηµοτικού» ήταν πολύ ωραίο αλλά τελείωσε χθές. Στόχοςτων συναντήσεων ήταν να µάθουµε να συνεργαζόµαστε και να εκτιµούµε τον εαυτόµας και τους άλλους.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες που είχε το πρόγραµµα; Κάποιες φορές ήταν δύσκολη ησυνεργασία ανάµεσα σε αγόρια και κορίτσια.

Πώς περνάτε στα διαλείµµατα στο σχολείο; Μια χαρά περνάµε, παίζουµε.

Πώς είναι οι σχέσεις σας µεταξύ σας και πως η σχέση σας µε το δάσκαλό σας;

Τέλειες.

Με τις φίλες µας γενικά είναι καλές, µε τον κύριο µας καµία φορά διαφωνούµε.

Πώς θα θέλατε να γίνεται το µάθηµα;

Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο ήρεµα, χωρίς πολύ φασαρία και ο κύριος να µη µας µάλωνετόσο αλλά αυτό εξαρτάται και από εµάς

Κανονικά, να διαβάζουν όλα τα παιδιά αλλά αυτό δε γίνεται

Να βγαίνουµε και έξω από την αίθουσα.

Σας αρέσει η τάξη σας έτσι όπως είναι; Eάν όχι, τι θα κάνατε για να τη βελτιώσε-τε; Eάν ναι, τι κάνατε για να τη βελτιώσετε; Όχι, θα βάζαµε τις ζωγραφιές που κάνα-µε µε τον κύριο Μπάµπη, θα την κρατούσαµε πιο καθαρή, θα τη βάφαµε άλλο χρώµα.

Τι σας αρέσει πιο πολύ στο δάσκαλό σας;

Οι βαθµοί που µας βάζει πολλές φορές.

Που όταν βάζει τα γυαλιά του µοιάζει σαν πράκτορας του FBI!

Ρωτήσαµε και το δάσκαλο....

Πώς περνάτε στο σχολείο; Αρκετά καλά, δεν κουράζοµαι και πολύ, περνάω όµορφα και µου αρέσει.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; Έχω αρκετά παράπονα, κυρίως, από τα αγόρια όταν δεν διαβάζουνκαι τα κορίτσια µιλάνε πολλές φορές µεταξύ τους και δεν προσέχουν. Κυρίως αυτά, κατά τα άλλα, όµως, είναι καλά παιδιά.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Θα ήθελα να προσέχουν πιο πολύ στο µάθηµα και να διαβάζουν λίγοπερισσότερο.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Κατά λάθος, δεν το διάλεξα, τυχαία µπήκα.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο και στην τάξη σας; Στην αρχή, τοσυζητήσαµε µε τους µαθητές µου και αποφασίσαµε να κάνουµε στην ώρα της ευέλικτης ζώνης κάτι που θα µας µείνει περισ-σότερο, κάτι να πάρουµε ακόµα παραπάνω, και το βρήκαµε ότι θα ήταν καλό.

Τι κάνετε στην τάξη µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Κάναµε διάφορα πράγµατα για να µάθουµε για τη φιλία,για τη συνεργασία, για τις υποχρεώσεις µας, πώς να προσέχουµε τον εαυτό µας, συζητήσαµε για το γυµνάσιο που θα πάνε τουχρόνου. Ακόµα είναι νωρίς να πω τι έµεινε στους µαθητές.

38

Ποιοι είµαστε;

Αυτή η τάξη µας έκανε εντύπωση µε το που µπήκαµε µέσα. Τα θρανία ήταν γύρω-γύρω και στο κέντρο άφηναν ένα κενό. Όλη ητάξη, µαζί µε το δάσκαλό τους, ήταν πολύ πρόθυµη να απαντήσει στις ερωτήσεις µας.Το πρώτο πράγµα, λοιπόν,που ρωτήσαµε ήταντι είναι αυτό το κενό στη µέση και γιατί έχουν τοποθετήσει µε αυτό τον τρόπο τα θρανία. Όλοι µαζί µας απάντησαν ότι στο κέντροβρίσκεται η «πισίνα».Ο κ.Νίκος µας είπε ότι χρειάζεται η πισίνα για «να τους πετάω στα βαθιά», αλλά καµιά φορά και όταν «ζεσταί-νονται». Τα παιδιά χαίρονται γιατί το µάθηµα γίνεται παιχνίδι και το παιχνίδι γίνεται µάθηµα. Στην τάξη αυτή υπάρχουν κι άλλα «µαγι-κά», όπως η µαγική λέξη «προσπάθεια», δηλαδή, κάθε µέρα προσπαθούµε, δεν λέµε σήµερα δεν µπορώ. Υπάρχει, όµως, και ένα«µαγικό στυλό» όπου έτσι γίνεται ο έλεγχος. Έχουν ακόµα φτιάξει και ένα κουτί που το ονοµάζουν «Το τέρας».Αυτό το κουτί περιέ-χει ερωτήσεις από τα ίδια τα παιδιά όλων των κατηγοριών.∆ιαλέγουν στην τύχη και απαντούν σε µικρές οµάδες -βάζουν ακόµα καιβαθµούς, όλοι µαζί. Εκτός από τα µαθήµατα - γλώσσα, γραµµατική συντακτικό, σύνθεση, παραγωγή, µαθηµατικά, ιστορία, πολύ καλέςεκθέσεις µε οδηγίες κλειδιά- τους έχει µάθει ο δάσκαλός τους να ακούν το συµµαθητή τους, να υπάρχει σεβασµός µέσα στην τάξη.Κάνουν πολλά ακόµα ενδιαφέροντα πράγµατα όπως να διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία, ένα πρόγραµµα Κυκλοφοριακής Αγωγής «Ο∆ρόµος κι εγώ», φέρνουν πληροφορίες από εφηµερίδες και περιοδικά. Στην ευέλικτη ζώνη τη µια παίζουν και την άλλη κάνουν θεω-ρία. Μας λένε τα παιχνίδια: «αυτοκινητάκια εµπιστοσύνης», «παντοµίµα: ποιος είναι ο φίλος».Λένε: «Τελικά παίζαµε και µαθαίναµε».

Τους ρωτήσαµε τι έµαθαν και µας απάντησαν ότι έµαθαν να δουλεύουν σε οµάδες, τους άρεσε να δουλεύουν µε αυτόν τοντρόπο και δεν υπήρχε πρόβληµα γιατί συνεργάζονταν. ∆υσκολία είχαν όταν δεν ήθελαν να συνεργαστούν. Όµως το έχουν κατα-φέρει µε κανόνες και προσπάθεια. Βλέπουµε στον τοίχο ένα σύνθηµα «εµείς και όχι εγώ». Όπως λένε και οι ίδιοι υπάρχειαλτρουισµός, βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Εκεί που έχουν κι άλλο να προσπαθήσουν, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, είναι ναµάθουν να µην τσακώνονται, να σέβονται τους άλλους και να µη µιλάνε όλοι µαζί.

Πώς είναι η σχέση σας µε το δάσκαλό σας; Είναι ο καλύτερος κύριος στο σύµπαν. Έχουµε πολύ καλή σχέση µε το δάσκα-λό µας γιατί δεν είναι η πρώτη χρονιά, κάποια παιδιά τον έχουµε δάσκαλο από την πρώτη δηµοτικού.

Ρωτήσαµε και το δάσκαλο ....

Πώς περνάτε στο σχολείο; Στο σχολείο περνάω πολύ καλά. Παίζω µε τους µαθητές µου, µαθαίνω από τους µαθητές µου καινοµίζω πως και και οι ίδιοι τα περνάνε ευχάριστα.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια; ∆εν έχω παράπονα, σίγουρα, όµως, είναι µια δύσκολη δουλειά καιυπάρχει µια συγκρουσιακή κατάσταση, άλλος ο ρόλος του µαθητή και άλλος ο ρόλος του δασκάλου. Προσπαθώ το κατά δύνα-µη, όσο µπορώ τουλάχιστον, να µετριάσω αυτή την κατάσταση. Να υπάρχουν λιγότερες συγκρούσεις µέσα στην τάξη και ναπετυχαίνουµε τους στόχους τους οποίους έχουµε βάλει.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Όπως είπα έχουµε βάλει κάποιους στόχους τους οποίους πρέπει να πετύ-χουµε. Στο τέλος της χρονιάς όλοι θα αξιολογήσουµε τη δουλειά µας, αν έχουµε πετύχει αυτούς τους στόχους τους οποίουςέχουµε θέσει. Αυτό που θέλω είναι οι µαθητές να κατακτήσουν τουλάχιστον τους περισσότερους από αυτούς που έχουµε θέσει.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Πολύ δύσκολη η ερώτησή σου. Όταν ήµουν µικρός έβλεπα τους µεγαλύτερούς µου ναακολουθούνε το επάγγελµα του δασκάλου, του καθηγητή και φυσικά στο περιβάλλον που ζούσα δε γνώριζα και κάποια άλλααπό τα επαγγέλµατα τα οποία υπάρχουν. Τελειώνοντας, όµως, όταν έγινα δάσκαλος, αγάπησα το επάγγελµα και προσπαθώ ναγίνοµαι όσο το δυνατό καλύτερος και δηµιουργικός στο επάγγελµά µου.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε το πρόγραµµα πρόληψης και αγωγής υγείας στο σχολείο και στην τάξη σας; Πιστεύω πωςτο σχολείο δεν είναι µόνο µαθηµατικά και γλώσσα. Στο σχολείο πιστεύω ότι χρειάζεται να αποκτούµε και άλλες γνώσεις, άλλεςδεξιότητες, εκτός από τα µαθήµατα. Θα πρέπει να παίρνουµε εφόδια για να αντιµετωπίζουµε τη ζωή, όσο το δυνατό καλύτερα.Νοµίζω ότι αυτό το πρόγραµµα είναι χρήσιµο.

Τι κάνατε στην τάξη σας µε τους µαθητές σας και τι είδατε να αλλάζει; Στην τάξη µας συζητούµε, παίζουµε οµαδικά παι-

οι µαθητές της Στ' 2 τάξης µε το δάσκαλό τους κύριο Νίκο Σταύρο

39

χνίδια και νοµίζω πως αρέσει στους µαθητές και θέλουν να συνεχίζουν να κάνουν αυτό το πρόγραµµα. Υπήρξαν µεγάλες αλλα-γές και θα έλεγα η πρώτη και η πιο σηµαντική για εµένα είναι ότι αυτή τη στιγµή οι µαθητές γνωρίστηκαν καλύτερα και δενέχουµε συγκρουσιακές καταστάσεις.

Πώς φροντίζετε την τάξη σας πως την κρατάτε τόσο καθαρή; Από την αρχή της χρονιάς, έχουµε θέσει κάποιους κανόνεςτους οποίους τηρούµε.∆εν πετάµε χαρτιά κάτω, έχουµε το καλάθι, φροντίζουµε να είναι τακτοποιηµένα τα πράγµατα εκεί πουπρέπει και φεύγοντας να αφήνουµε την τάξη µας καθαρή και τα θρανία, οι καρέκλες να είναι στη θέση τους όπως τα έχουµε.Και όπως βλέπετε η διάταξη της τάξης µας είναι σε σχήµα ορθογώνιο.

Τα παιδιά ακούν τι τους λέτε; Με τη διάταξη που καθόµαστε ο ένας βλέπει τον άλλο, βρισκόµαστε πρόσωπο µε πρόσωπο, ορόλος ο δικός µου είναι συντονιστικός, καθοδηγητικός, είµαι και εγώ ένας από τους µαθητές, ένας µεγαλύτερος µαθητής, θαέλεγα, και όλοι βρισκόµαστε πρόσωπο µε πρόσωπο και ίσοι µεταξύ ίσων.

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στο σχολείo; Περνάω µια χαρά, τα παιδιά δεν είναι όπως σε όλα τα άλλα τα σχολεία, µερικές φορές είναι πιοζωηρά από τα άλλα!

Έχετε παράπονα από τους µαθητές σας και ποια;Όχι, ιδιαίτερα.Τα καταφέρνουµε,δηλαδή,συνεργαζόµαστε καλά, αν καµιά φοράυπάρχει κάποιο πρόβληµα το συζητάµε και το λύνουµε, κανένα παράπονο, τα αγαπάω όλα τα παιδιά, και τα ζωηρά και τα ήσυχα.

Τι περιµένετε και τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Περιµένω να µε ακούνε όταν τους λέω πράγµατα τα οποίατα βοηθούν να προστατευθούν να µη χτυπήσουν, να πειθαρχούν στις ασκήσεις και µια καλή συνεργασία, αυτά περιµέ-νω.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Γιατί µου αρέσει ο αθλητισµός, ήµουν και εγώ αθλήτρια και δεν θα µπορούσα ποτέ ναδουλέψω σε ένα κλειστό χώρο, δηλαδή, µου αρέσει ο ανοιχτός χώρος.

Ποιοι είµαστε;

Λιουντµίλα Βερµπιτσκα, Αναστασία Γεωργίου, Σοφία Εµµανουηλίδου-Μπάτζη, Ελένη Ζάχου, Ελένη Κατσιάρα-Μυλωνά,Ειρήνη Κοντοπούλου, Έλενα Μιρτσόφσκα, Νίκη Παπαχριστοπούλου, Βέτα Πέππα-Μητσάκη, Ζωή Σιούλη

Τι θα θέλατε µέσα από την ψυχή σας για το παιδί σας;

Τα πάντα

Να έχει µια καλή, ευτυχισµένη ζωή

Να είναι καλά και ευτυχισµένο

Να έχει την υγεία του και να είναι όσο καλύτερη η ζωή του

Να βρει τον εαυτό του και να είναι όσο ευτυχισµένο γίνεται µε τον εαυτό του και µε τις επιλογές του

Να γίνει αυτό που επιθυµεί να γίνει! Και πνευµατικά και επαγγελµατικά

Να είναι υγιής και σωµατικά και ψυχικά

Να είναι ευχαριστηµένο και µέσα στο σχολείο και στο σπίτι. Να είναι ήρεµο και να µπορεί να νιώθει όµορφα.

οι γονείς που συµµετέχουν στο πρόγραµµα πρόληψης

η δασκάλα της γυµναστικής κυρία Πόπη Παπαδοπούλου

40

Τι σκεφτήκατε ακούγοντας για το πρόγραµµα πρόληψης που θα εφαρµοζόταν στο σχολείο µας;

Θετικά πράγµατα. Γενικότερα ό,τι αφορά στην προστασία από τις λάθος επιλογές

Ότι είναι για την προστασία από τη µάστιγα των ναρκωτικών

Μια καλή ευκαιρία για πληροφόρηση

Πολύ χαίροµαι, θέλω να υπάρχει πρόληψη, να συµµετέχω και εγώ και τα παιδιά και οι δάσκαλοι και οι γονείς και όλοι µαζίνα καταφέρουµε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά µας

Νιώθω πως είµαστε πολύ τυχεροί και σαν γονείς και εσείς που είστε εδώ, τα παιδιά, που µπορούµε να συµµετέχουµε σεαυτή την οµάδα και έχουµε επιλεγεί για να γίνεται αυτή η δουλειά πρόληψης στο δικό µας το σχολείο.

Γιατί επιλέξατε να συµµετέχετε;

Ήµουν σίγουρη ότι θα µε βοηθήσει να κάνω εγώ πρώτα καλύτερες επιλογές και αυτό µετά θα βοηθήσει τους γύρω µου καιπρώτα από όλα τα παιδιά µου

Αρχικά, εκδηλώθηκε το ενδιαφέρον µου µόνο όσον αφορά τα ναρκωτικά. Στην πορεία µε ενδιέφερε να αναπτυχθεί η επι-κοινωνία µέσα στην οικογένεια µε στόχο να ζούµε καλύτερα, να είναι καλύτερες οι σχέσεις µας

Επέλεξα να έρθω θεωρώντας ότι κάνω ένα βήµα για να γίνω καλύτερος γονιός

Για να ακούσω καινούργια πράγµατα, γνώµες, τι µπορώ να κάνω εγώ καλύτερα για τα παιδιά µου

Είδα ότι µε γέµιζε πρώτα απ’ όλα εµένα. Μέσα από το πρόγραµµα βελτιώθηκα εγώ και βελτιώθηκε και η αντιµετώπιση καισυµπεριφορά µου προς τα παιδιά µου. Και τα παιδιά µου βελτιώθηκαν και αποφασίσαµε να συνεχίσουµε να συµµετέχουµεγιατί για εµάς είναι οικογενειακή υπόθεση

Γιατί δεν είµαστε τέλειοι,γιατί πάντα υπάρχει κάτι το οποίο µπορούµε να βελτιώσουµε και είναι καλό να «κουρδίσουµε ταρολόγια» όλοι µαζί και να πάµε µαζί

Γιατί δεν είµαστε τέλειοι, γιατί θέλουµε µαζί σας, µε τα παιδιά µας, να κάνουµε κάτι καλύτερο. Να προσπαθήσουµε µαζί ναφτάσουµε σε ιδανικά σηµεία, σε όµορφο επίπεδο, έτσι που να είναι οι σχέσεις µας ωραίες και σωστές

Τι κάνετε στις συναντήσεις σας;

Συζητάµε, ακούµε η µια την άλλη, τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει, τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουν τα παιδιά της, προ-σπαθούµε να βρούµε λύσεις, ο καθένας προσπαθεί να βρει λύσεις στο δικό του πρόβληµα ή δυσκολία µέσα από την εµπει-ρία και του άλλου γονιού

Παίζουµε οµαδικά παιχνίδια

Με την καθοδήγηση της συντονίστριας παίζουµε, µαθαίνουµε και διαµορφώνουµε τις σχέσεις µας στην οικογένεια

Συζητάµε πώς εµείς µπορούµε να είµαστε πιο εκπαιδευµένες µητέρες, πώς να είµαστε πιο κοντά στα παιδιά µας, να µπαί-νουµε στη δική σας νοοτροπία, πώς να σας δώσουµε να καταλάβετε και τη δική µας θέση και πώς να µην επαναλάβουµετα λάθη των δικών µας γονιών

Παίζουµε παιχνίδια, συζητάµε, γελάµε, προβληµατιζόµαστε, λύνουµε µερικές απορίες

Εµείς περνάµε πάρα πολύ ωραία εδώ. Eίµαστε όλες µαµάδες, λέµε τα προβλήµατα που έχουµε µε τα παιδιά µας και µε τουςεαυτούς µας και προσπαθούµε η κάθε µια να δώσει τη λύση της

Πόσο καιρό συµµετέχετε;

Άλλες για δεύτερη σχολική χρονιά, δηλαδή, ενάµιση χρόνο από τότε που ξεκίνησε το πρόγραµµα στο σχολείο, και άλλες αυτήτη σχολική χρονιά, δηλαδή, ένα χρόνο.

Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;

41

Ικανοποίηση, σιγουριά

Ανακούφιση, αισιοδοξία

Ευχαρίστηση, κατανόηση

Είδαµε ότι δεν είναι τραγικά, ότι όλοι έχουµε δυσκολίες και ότι υπάρχει τρόπος να τις αντιµετωπίσουµε

Στην αρχή δεν ήξερα και δεν είχα ιδιαίτερες εντυπώσεις. Στην πορεία είδα ότι µπήκαµε σε θέµατα που όλες τις µαµάδεςαγγίζουν και βλέποντας ότι τα προβλήµατά µου είναι κοινά, είναι και άλλων, άρχισε να µου αρέσει, να συµµετέχω σταθερά.Εδώ βρήκα µια δεύτερη οικογένεια, φίλες και ανθρώπους που µπορούν να µε στηρίξουν και να τους στηρίξω

Θετικές. Μακάρι να υπήρχε και πιο πριν για να είχαµε λάβει µέρος πιο νωρίς

Είναι πολύ καλές οι εντυπώσεις µας, είµαστε πολύ ευχαριστηµένες από αυτό που έχει συµβεί και πιστεύουµε ότι έχουµεκάνει και εµείς βήµατα προς το καλύτερο. Πιστεύουµε ότι όλοι οι γονείς έχουν τέτοια ανάγκη, να µπορούν να συµβουλεύ-ονται ή να µαθαίνουν πράγµατα που δεν τα ήξεραν πριν.

Η ιδέα για το σχολικό περιοδικό πως σας φαίνεται;

Πολύ καλή, αργήσατε κιόλας. Είναι κάτι δηµιουργικό σίγουρα

Είναι πολύ καλή ιδέα γιατί µέσω του περιοδικού θα επικοινωνήσουν οι απόψεις γονιών, παιδιών, εκπαιδευτικών. Είναι µιαευκαιρία επικοινωνίας

Επειδή δεν γίνονται τέτοια πράγµατα συχνά, οτιδήποτε δηµιουργικό γίνεται και κάνετε µαςαρέσει και θα το στηρίξουµε

Πάρα πολύ καλή για όλους

Ποιοι είµαστε;

Φωτεινή Αναγνωστοπούλου, ∆ηµήτρης Κλίµεντοφ, Αναστασία Μαλινόβσκα, Ντενίζ Μάρκο, Άλεξ Μεντόκα-Νέλσον,Τζων Ντερβισάι, Αναστασία Οµηρίδη,Πέππας Γιώργος, Έλβις Χίτο

Τι µας πρόσφερε αυτή η συµµετοχή;

Έµαθα να συνεργάζοµαι και να εµπιστεύοµαι τους φίλους. Έµαθα να εκφράζοµαι.

Αυτό που άξιζε ήταν ότι έβλεπα παλιούς συµµαθητές και παλιούς φίλους µου.∆έθηκα και βρέθηκα µαζί τους.

Μέσα στην οµάδα ένιωσα...Χαρά,Ωραία,Χρήσιµη µερικές φορές, Ευχαρίστηση,Οµαδικότητα.

Ένα πράγµα που δεν µου άρεσε ήταν ότι τελειώνουµε το πρόγραµµα γιατί όλα ήταν υπέροχα ! ∆ε νοµίζω ότι είναι κάτι σ’ αυτόπου να µην αρέσει σ’ ένα παιδί.

Ποιοι είµαστε;

Βρισκόµαστε στο χώρο της σχολικής βιβλιοθήκης η οποία λειτουργεί κάθε Πέµπτη, από τις 10:00 το πρωί µέχρι τις 3:00 περί-

η υπεύθυνη της σχολικής µας βιβλιοθήκης, κυρία Τζένη Παππά

πρώην µαθητές του σχολείου που τώρα πλέον πηγαίνουµε στο Γυµνάσιοαλλά συνεχίζουµε να συµµετέχουµε στο πρόγραµµα πρόληψης

42

που το µεσηµέρι, για τις ανάγκες του ∆ηµοτικού σχολείου και του Ολοήµερου σχολείου.

Πώς περνάτε κάθε Πέµπτη; Μπορώ να πω ότι είναι από τις καλύτερές µου ηµέρες. Είναι πιο χαρούµενη και όµορφη γιατί είµαισε επαφή µε παιδιά χαρούµενα, µε παιδιά του δηµοτικού.

Τι κάνετε, δηλαδή, στη βιβλιοθήκη κάθε Πέµπτη; Αυτό που κάνω και µε τα παιδιά του Τ.Ε.Ε., που συστεγάζεται στο ίδιο κτή-ριο το βράδυ. Με εσάς, όµως, υπάρχει πολύ µεγαλύτερη συµµετοχή, πολύ µεγαλύτερη ζωντάνια και βλέπω πολύ µεγαλύτερηόρεξη από τα µικρά παιδιά να διαβάσουν βιβλία και να έρχονται και να επισκέπτονται το χώρο της βιβλιοθήκης µας. Γίνονταιπολλά µέσα στη βιβλιοθήκη, βλέπουµε ταινίες, µιλάµε, ακούµε ραδιόφωνο, µπορεί να βάλουµε να ακούσουµε κάποια αγαπηµέ-νη µουσική από τον εξοπλισµό που έχει η βιβλιοθήκη µας και νιώθουµε έτσι κάπως διαφορετικά στο χώρο της βιβλιοθήκηςαπό ότι στους υπόλοιπους χώρους του σχολείου. Και βέβαια, τώρα έχουµε ξεκινήσει ένα πολύ ωραίο πρόγραµµα, παρουσιά-ζουµε Μουσιοσκευές, από τα διάφορα Μουσεία της πόλης µας, από το Μουσείο Μπενάκη, από το Μουσείο Γουλανδρή και είναιπιο πολύ ωραία πράξη επαφής των παιδιών µε την τέχνη και τον πολιτισµό.

Πώς νοµίζετε ότι περνάνε τα παιδιά όταν είναι στη βιβλιοθήκη; Είναι ζωηρά, δεν βαριούνται, είναι µια χαρά γιατί τα νέα παι-διά έχουν τη δράση και τη ζωή µέσα τους.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα να είστε στη βιβλιοθήκη και να ασχολείστε µε θέµατα από την αρχαία Ελλάδα; Έχωτελειώσει Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήµιο, έχω δουλέψει 3 χρόνια ως αρχαιολόγος και ενώ ετοιµαζόµουν να γίνω αρχαι-ολόγος, παντρεύτηκα, άφησα την αρχαιολογία και διορίστηκα µετά στο δηµόσιο ως καθηγήτρια. Άρα αυτή η αγάπη που είχαεξαρχής, για την αρχαιολογία και για την τέχνη δε µε έχει αφήσει, τη συνεχίζω στο σχολείο, παράλληλα, δηλαδή, µε το επάγ-γελµά µου ως καθηγήτρια που µου αρέσει πάρα πολύ η επαφή µε τους ανθρώπους γενικότερα και ειδικά µε τους νέους, ασχο-λούµαι και µε την τέχνη. Σας εύχοµαι πάντα να είστε δηµιουργικά, ζωντανά και δραστήρια!

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στο σχολείο; Στο σχολείο περνάµε πολύ όµορφα, µε φατσούλες όµορφες, φωνούλες, επίσης, όµορφες, αλλά µαςστεναχωρείτε φορές-φορές.

Γιατί; Εµείς οι πιο µεγάλοι έχουµε απαιτήσεις περισσότερες από εσάς τα µικρά παιδιά.

Έχετε παράπονα από τους µαθητές του σχολείου; Τα µόνα παράπονα που έχω από τα παιδιά είναι ότι κάποιες φορές δενείναι συνεπείς.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Πολλοί οι λόγοι. Το διάλεξα προσωρινά, έτσι για να απασχοληθώ για κάποιο χρόνο αλλάδυστυχώς µε αναγκάσατε εσείς, οι φατσούλες, να είµαι πάρα πολύ µαζί σας, για πάρα πολλά χρόνια.

Ποια είναι η σχέση σας µε τους µαθητές του σχολείου; Εγώ θα ρωτούσα τη δική σας σχέση µε εµένα. Θεωρώ άψογη τησχέση µου µαζί σας και εύχοµαι να είστε και εσείς ευχαριστηµένοι µαζί µου.

Ποιοι είµαστε;

Γιατί ήρθατε σε αυτό το σχολείο; Γιατί γνωρίζω όλα τα παιδιά του σχολείου, είναι τα παιδιά της περιοχής µου.

Ποια είναι η σχέση σας µε τα παιδιά; Φιλική, άλλωστε εγώ είµαι και µαµά και ξέρω.

Είχατε κάποιο επάγγελµα πριν από αυτό που προσφέρετε στο σχολείο µας; Ήµουν δασκάλα στην Αλβανία.

η υπεύθυνη για την καθαριότητα κυρία Βικτορία Βέρτη

η υπεύθυνη για τη λειτουργία του κυλικείου κυρία Άντα Τσιορµπατζούδη

43

Πως σας φαίνεται η ιδέα του σχολικού µας περιοδικού; Καταπληκτική! Και καλή

Νοµίζετε ότι θα βγει καλό το περιοδικό µας; Πάρα πολύ καλό. Ό,τι βγαίνει από παιδιά, βγαίνει πολύ καλό.

Ποιοί είµαστε;

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Για βιοποριστικούς σκοπούς. Έχω τελειώσει σε Κολλέγιο ∆ιοίκηση Επιχειρήσεων µετά τοΤΕΕ-Οικονοµία/∆ιοίκηση. Η µακρόχρονη ανεργία µε οδήγησε στο να κάνω αίτηση στο ∆ήµο Αθήνας ως σχολικός φύλακας. Επι-λέχθηκα να έρθω στο σχολείο αυτό από το 1ο ∆ηµοτικό ∆ιαµέρισµα του ∆ήµου Αθήνας. Είµαι ευχαριστηµένος από τη δουλειά,είµαι οικονοµικά ανεξάρτητος, παρότι συνεχίζουν να υπάρχουν και τα προβλήµατα στο επάγγελµά µας. Είµαστε συνολικά, 8φύλακες σε αυτό το σχολείο γιατί είναι και λίγο επικίνδυνα εδώ στην περιοχή. Εµείς προσέχουµε το σχολικό χώρο αλλά και τονπεζόδροµο έξω από το σχολείο.

Ένας από τους σχολικούς µας φύλακες, κύριος Κώστας Ανδρικόπουλος

4444

4545

46

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στο σχολείο;

Στο σχολείο αυτό που µε απασχολεί κάθε µέρα είναι κάτι να αλλάζει. ∆εν βλέπω την καθηµερινότητα στο σχολείο σαν µιαοµοιοµορφία και µια ισοπέδωση, αντίθετα, κάθε µέρα προσπαθώ να γίνονται αλλαγές. Θεωρώ ότι όταν βλέπουµε έτσι τηνκαθηµερινότητα τότε δε βαριόµαστε και ο χρόνος µας περνά δηµιουργικά.

Πολύ καλά, είµαι στο σχολείο σχεδόν µια δεκαετία, είναι καλά τα παιδιά, καλοί οι συνάδελφοι οπότε περνάω πολύ καλά.

Έχετε κάποια παράπονα από τους µαθητές σας και ποια;

Έχουν να κάνουν, κυρίως, µε το ότι ενώ θα ήθελα κάθε µέρα να τους κοιτώ, να τους απολαµβάνω και να µε απολαµβάνουν,µερικές φορές δεν υπάρχει αυτό το κλίµα.

∆εν έχω πολλά παράπονα, λίγα µπορώ να πω. Θα ήθελα να είναι πιο καλά παιδιά, να µη τσακώνονται µεταξύ τους, να τα βρί-σκουν µε συζήτηση και όχι µε ξύλο.

Τι περιµένετε, τι θα θέλατε από τους µαθητές σας;

Αυτό που θέλει νοµίζω κάθε εκπαιδευτικός. Θα ήθελα τα παιδιά µου να εισαχθούν σε ένα Πανεπιστήµιο, δε θέλω κάποιααπό αυτά που σήµερα τους λέµε «κακούς µαθητές» να σταµατήσουν το σχολείο. Θα ήθελα όταν βλεπόµαστε έξω στοδρόµο, να µπορώ να τα κοιτάζω και να µε κοιτάζουν µε µια αίσθηση ότι κάναµε σηµαντικά πράγµατα. Αυτό που µε ενδια-φέρει είναι να αισθάνονται ότι εµείς προσπαθήσαµε να αλλάξουµε τον κόσµο και ότι αυτό δεν το κάναµε µόνοι µας αλλάζητήσαµε και από αυτά τα παιδιά να βοηθήσουν να αλλάξουµε τον κόσµο.

Θα ήθελα να γίνουν σωστοί άνθρωποι και κάποια στιγµή να θυµούνται ότι πέρασα και εγώ από τη ζωή τους.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα;

Τα επαγγέλµατα που έχω κάνει στη ζωή µου είναι αρκετά πολλά. Ήµουνα σερβιτόρος, ήµουν και αγρότης. ∆εν αγαπούσα

Οι δάσκαλοι του Ολοήµερου σχολείου, κύριος Μπάµπης Μπαλτάς, κύριος Μπάµπης Κατσός

TO ANEMO-¶TEPO ¶ETAKAI TOME™HMEPI

47

το επάγγελµα τουδασκάλου γιατί οιδικοί µας δάσκαλοιµας χτυπούσανπάρα πολύ και επι-πλέον, συµπεριφέρο-νταν φασιστικά. Σπού-δασα όµως, και έκανααυτές τις σπουδές γιατίµου άρεσε η φιλοσοφίακαι από τη φιλοσοφία σιγά-σιγά κατευθύνθηκα στηνπαιδαγωγική. Σήµερα αν µερωτούσε κάποιος πόσο αγα-πάω αυτή τη δουλειά, θα τουέλεγα πάρα πολύ.

Πιστεύω ότι είναι από τα πιο δηµι-ουργικά επαγγέλµατα. Έχει σχέσηµε παιδιά, σου δίνει καθηµερινήχαρά γιατί ασχολείσαι µε τα παιδιάτα οποία είναι δηµιουργικά, έχουναυθορµητισµό. Είναι ένα επάγγελµαπου δε σε κουράζει ποτέ, παρότιέρχονται στιγµές που κουράζεσαι.Εξάλλου, είµαι 20 χρόνιαδάσκαλος!

Γιατί αποφασίσατε νακάνετε το πρόγραµµαπρόληψης και αγωγήςυγείας στο σχολείο καιστην τάξη σας;

Όταν ήρθαν τα προγράµ-µατα αγωγής υγείας στασχολεία µας, δηλαδή, δηµιουρ-γήθηκε το πρώτο γραφείο ΑγωγήςΥγείας, είπα "Να, είναι τώρα µια καλήευκαιρία οι δάσκαλοι και οι δασκάλες να ενδυ-ναµωθούν και να µπορέσουν να ξανακάνουν πάλι απότην αρχή επιστήµη". Έτσι λοιπόν προσπάθησα να πάρωόλη αυτή την επιµόρφωση που χρειαζόταν και έχουνπεράσει από τότε 6 χρόνια. Ο λόγος που ασχολούµαι µετα προγράµµατα πρόληψης είναι η διαθεµατικότητα πουεπιτυγχάνεται µέσα από τα ζητήµατα υγείας. Με αυτή τηνέννοια µαθαίνουµε και εµείς να είµαστε πολύ πιο δεκτικοίστην πράξη, να µη µιλάµε µόνο γενικά για πράγµατα, να µηλέµε «ότι φταίνε οι άλλοι» ή «δεν µπορούµε να κάνουµε

τίποτα», αλλά να δραστηριοποιούµαστε εµείς, κάθε µέρανα πράττουµε, κάθε µέρα να βλέπουµε την όρεξη γιααλλαγή του σχολείου και της κοινωνίας.

Πιστεύω ότι είναι ένα πρόγραµµα που θα βοηθήσει τα παι-διά να δούνε τον εαυτό τους, να καταλάβουν τις δικέςτους δυνάµεις, τις δικές τους δεξιότητες και µε αυτό τοντρόπο να µπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα σε προ-βλήµατα που θα αντιµετωπίσουν αργότερα.

Τι κάνετε στην τάξη σας, µε τους µαθητές σας και τιείδατε να αλλάζει;

∆ουλεύω µε τις µεγάλες τάξεις, κάνω πολιτική καιαισθητική, µετά ασχολούµαστε µε τη διατροφή

των παιδιών και µε το σχολικό περιοδικό. Ηδουλειά µου στην πολιτική ήταν να προ-

σπαθήσουµε να δούµε πόσο σηµα-ντική ήταν αυτή η έννοια και γιατί

την έχουµε ξεχάσει, η δουλειάµου µε την αισθητική είναι ναµπορούµε να βλέπουµε έναπίνακα ζωγραφικής και ναµπορούµε να καταλάβουµεεάν είναι εξπρεσιονισµός ήιµπρεσιονισµός, η δουλειά µουστη διατροφή ήταν να µπορού-νε να τρώνε όλα τα παιδιά σπι-

τικό φαγητό εδώ στοσχολείο. Ήταν ιδιαί-τερη χαρά µου ότανξεκινήσαµε τη χρο-νιά µε 40µερίδεςσπιτικού φαγητού,

λυπάµαι πολύ πουτώρα σερβίρουµε το

πολύ 3-5. Το περιοδικό, οισυναντήσεις του περιοδικού,

ήταν ακόµα µια πάρα πολύ καλήευκαιρία για όλους µας να δούµε

τι σηµαίνει. Θεωρώ ότι αυτή τηνώρα είµαστε σε ένα κρίσιµο

σηµείο. Απελευθερώθηκαν οι ελευ-θερίες και οι δυνάµεις των µαθητών,

έχουµε βγει από την τάξη «καταστολής»και έχουµε περάσει στην κατάσταση «πρόληψης». Αυτόσηµαίνει, ότι έχουν απελευθερωθεί ενδιαφέροντα, προ-βλήµατα, ανησυχίες, κινητικότητα, αντιπαραθέσεις,συγκρούσεις. Νοµίζω ότι αυτές οι αλλαγές που έχουν επι-

48

τευχθεί µέχρι τώρα δεν έχουν ολοκληρωθεί, θα περιµένουµε την καινούργια χρονιά του χρόνου να δούµε πώς όλο αυτό τοπεδίο που ανοίξαµε µε ποιο τρόπο θα ισορροπήσει.

Φτιάχνουµε ένα περιοδικό και γι αυτό µου παίρνετε συνέντευξη. Πιστεύω ότι µέσα από το πρόγραµµα «∆εξιότητες για Παι-διά του ∆ηµοτικού» και από την παραγωγή του περιοδικού βγήκαν πολλές δεξιότητες των παιδιών, πολλά παιδιά καταλά-βανε ότι µπορούν να γράψουν και να εκφράσουν τις απόψεις τους.

Ποιοι είµαστε;

Γιατί διαλέξατε να συµµετέχετε στη συγγραφική οµάδα του περιοδικού στο ολοήµερο σχολείο; Ένας λόγος είναι ότι πάνταµου αρέσει να δουλεύω σε µια οµάδα για ένα πολύ συγκεκριµένο αποτέλεσµα, δηλαδή, να κάνουµε πράγµατα που θα οδηγή-σουν σε ένα απτό αποτέλεσµα και όλη η διαδικασία να δηµιουργήσει κάτι.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Ξεκίνησε από τις σπουδές µου, που ήταν σπουδές θεατρολογίας. Ένα από τα µαθήµατα σεαυτές τις σπουδές ήταν η θεατρική αγωγή, άλλα ήταν η ηθοποιία, η σκηνοθεσία κλπ. και µετά, όταν δηµιουργήθηκε το µάθηµατης θεατρικής αγωγής στα ολοήµερα σχολεία, ασχολήθηκα και εγώ και τελικά µου άρεσε και το συνεχίζω, µε όλες τις δυσκολίες.

Τι πιστεύετε για το περιοδικό µας; Νοµίζω ότι θα βγει πάρα πολύ ωραίο και αισθητικά και θεµατικά. Είναι εξαιρετική προ-σπάθεια γιατί βγαίνει υλικό από εσάς.

Ποιοι είµαστε;

Πώς περνάτε στο σχολείο; Είναι η πρώτη φορά που εργάζοµαι σε δηµόσιο σχολείο και είναι πάρα-πάρα πολύ ωραία! Και µάλι-στα είναι και διαφορετικό το περιβάλλον γιατί δουλεύω στο ολοήµερο, βλέπω τα παιδιά εκτός του πρωινού σχολείου που είναιπολύ πιεσµένα και εδώ είναι πολύ ωραία.

Έχετε και πια παράπονα από τους µαθητές σας; Παράπονα δεν έχω αλλά θα ήθελα γενικά τα παιδιά, και ιδιαίτερα των µεγα-λύτερων τάξεων, να συµµετέχουν περισσότερο στα µαθήµατα του ολοήµερου γιατί, παρότι στο ολοήµερο δεν παίρνουν βαθ-µούς, µπορούν να χρησιµοποιήσουν τις ώρες του ώστε να µάθουν κάποια παραπάνω πράγµατα, ιδιαίτερα στα αγγλικά, που µπο-ρούµε να κάνουµε µια επανάληψη όσων κάνουν στο πρωινό.

Τι θα θέλατε από τους µαθητές σας; Θα ήθελα λίγο περισσότερη υπευθυνότητα και συνεργασία, όσον αφορά τις µεγαλύτε-ρες τάξεις, γιατί στο µάθηµα στο ολοήµερο δεν είχα την απαραίτητη προσοχή.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Μου άρεσαν τα αγγλικά πρώτα από όλα και µου άρεσε και να διδάξω οπότε ήταν µια καλήευκαιρία να τα συνδυάσω και τα δυο και γι αυτό διάλεξα να γίνω καθηγήτρια αγγλικών.

Γιατί αποφασίσατε να συµµετέχετε στο σχολικό περιοδικό και πως σας φαίνεται αυτή η ιδέα; Ήταν µια πολύ καινούργιαιδέα για εµένα, δεν είχα ξανασυµµετάσχει σε περιοδικό, ήθελα να δοκιµάσω κάτι καινούργιο και µου άρεσε πάρα πολύ η συνερ-γασία, η ιδέα να φτιαχτεί ένα περιοδικό.

Από την αρχή του χρόνου και µέχρι σήµερα είδατε κάτι να αλλάζει; Αυτό που παρατήρησα, τουλάχιστον όταν αρχίσαµε τοπεριοδικό, ήταν ότι αρκετά παιδιά ασχοληθήκατε, µιας και εγώ βοηθούσα στο περιοδικό στις µεταφράσεις των κειµένων πουγράφατε και είδα ότι αρκετά παιδιά θέλατε να κάνετε τις ιστορίες σας στα αγγλικά οπότε είδα περισσότερο ενδιαφέρον στηγλώσσα και στη συγγραφή.

η καθηγήτρια αγγλικών κυρία ∆ήµητρα Μαλαίνου

η δασκάλα ειδικότητας στη θεατρική αγωγή κυρία Γιάννα Βιδάλη

49

Ποιοι είµαστε;

Πώς και ήρθατε σε αυτό το σχολείο; Ήρθα σε αυτό το σχολείο γιατί από την αρχή φέτος ήθελα να έρθω στα Ολοήµερασχολεία, να προσφέρω όσο µπορώ µέσα από τη ζωγραφική και σε άτοµα που τους αρέσει αυτό το επάγγελµα, να γίνει µια εξέ-λιξη.

Θα θέλατε να αλλάξει κάτι; Παιδιά που δεν έχουν ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, µε τον τρόπο µου να συµβάλλω, ώστε ναασχοληθούν περισσότερο µε τη ζωγραφική.

Πώς είναι η σχέση σας µε τα παιδιά; Η σχέση µου µε τα παιδιά είναι πάρα πολύ καλή. Πιστεύω το ίδιο να αισθάνονται καιαυτά για εµένα.

Πώς ήταν η εµπειρία σας από τη δηµιουργία του περιοδικού; Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, µου άρεσε πάρα πολύ και πήραθετικά στοιχεία και θα είµαι έτοιµος και για του χρόνου να ξαναµπούµε στην ίδια ιστορία και να ξανακάνουµε, πάλι εξίσου, έναθαυµάσιο περιοδικό.

Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελµα; Από µικρός µου άρεσε να ζωγραφίζω. Στο διάλειµµα στο Γυµνάσιο ζωγράφιζα και όταντελείωσα το Λύκειο αποφάσισα ότι θέλω να γίνω ζωγράφος.

Είδατε κάτι να αλλάζει στην οµάδα µετά την εµπειρία µε τη δηµιουργία του περιοδικού; Είδα να δενόµαστε σαν οµάδααυτοί που είµαστε και να λειτουργούµε σαν σύνολο και αυτό είναι θαυµάσιο. Τα λέµε και του χρόνου µε ένα καινούργιο περιο-δικό. Η προσπάθειά σας ήταν πάρα πολύ καλή, θαυµάσια.

ο καθηγητής ζωγραφικής κύριος Σπύρος Λύτρας

50

∆Ș ·Ú¯¤˜ ÙÔ˘ ÚÔÁÚ¿ÌÌ·ÙÔ˜:

Κάθε παιδί είναι µοναδικόΌλα τα παιδιά έχουν ικανότητεςΤο να µαθαίνουµε ξεκινά από τη γέννησή µαςΜαθαίνω και µέσα από το τι νιώθω - αισθάνοµαιΜπορούµε να µάθουµε µε πολλούς διαφορετικούς τρόπουςΤο παιχνίδι, η συζήτηση και η αλληλοβοήθεια µέσα απότην οµάδα θα µας βοηθήσουν να µαθαίνουµε∆εν υπάρχουν καλοί και κακοί µαθητέςΟ καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό τουΌλοι είµαστε σηµαντικοί

TO ANEMO-¶TEPO KOY-BA§AEI ™TI™A¶O™KEYE™TOY...

51

™˘ÓÂÚÁ·Û›·2 µυαλά σκέφτονται καλύτερα από ένα,βρίσκουν περισσότερες και καλύτερες λύσειςΚάνω, δηµιουργώ κάτι µαζί µε κάποιον άλλοΜοιράζοµαιΜέσα από τη συνεργασία κάνω φίλουςΧρειάζεται εµπιστοσύνη∆ίνει υποστήριξηΓια να τα καταφέρουµε χρειάζεται πρώτα να εκτιµάµε καινα υποστηρίζουµε ο ένας τον άλλο

ªÈÛÔÙÂÏÂȈ̤Ó˜ ÚÔÙ¿ÛÂȘ...

“ªÂ ‰˘Û·ÚÂÛÙ›, Ì ‰˘ÛÎÔχÂÈ, ·ÈÛı¿ÓÔÌ·È ¿Û¯ËÌ· fiÙ·Ó...

Με ενοχλούν Μιλάνε όλοι µαζίΚάποιοι ενοχλούν τα άλλα παιδιάΜε σπρώχνουνΠαίρνουν και σχίζουν τα χαρτιά µουΦωνάζουν και µε αφήνουν µόνηΜε χτυπάνε

“ªÂ ¢¯·ÚÈÛÙ›, ·ÈÛı¿ÓÔÌ·È Î·Ï¿ fiÙ·Ó...

Παίζω και διαβάζωΒοηθάει ο ένας τον άλλοΠροσπαθούν να µην κάνουν βλακείες οι συµµαθητές µουΜου δίνουν δώρα και µε αγαπάνεΜαθαίνωΕίµαι πρώτος και συµφωνώ µε τη δασκάλα µουΧορεύουµε και είµαστε καλά µαζίΤαξιδεύω

Μιχάλης Ιλιεφ, Κριστιάνα Παια, Βασίλης Γκανάπης ,Ιβελίνα Βελεβα, Μαρία Ντολό-ρες, Γιάννης Αουστρια, Ισλάµ-Μπάµπης Ζεχεντουλ,Αλεξάνδρα Ζιµνιακ, Θωµάς Οικο-νόµου, Μπογκοµίλα Ιοβτσεβα, Σοφία Κουλουφάκου, Ιωάννα Ντεµο, ΠαναγιώτηςΤαρούσα, Μαρία Σελµανλλαρη, Χατία Σιαβλατζε, Αλέξανδρος Μπουσαι, ΆντζελαΜπαραι,Φρόσω Πουσάνη

ªÈÛÔÙÂÏÂȈ̤Ó˜ ÚÔÙ¿ÛÂȘ...

“∆È Â›Ó·È Ôχ ÛËÌ·ÓÙÈÎfi

Να είµαι υγιήςΝα έχω φίλουςΝα είµαι τίµιοςΝα βοηθάω τους άλλουςΝα νιώθω άνεταΝα µε αγαπούνΝα αγαπώ τους γονείς µουΝα εµπιστεύοµαι τους ανθρώπουςΝα µεγαλώνωΝα προσπαθώ πολύΝα κάνω επιλογές για τον εαυτό µουΝα τρώω σωστάΝα είµαι χαρούµενος/ηΝα νιώθω ότι αξίζωΝα χαίροµαι τον εαυτό µουΝα είµαι έξυπνος/ηΝα νιώθω ήρεµος,/η

Χαρά Σπηλιώτη, Αντριάν Κλεπάντλο, Άλντο Αγκάλιου, Άννια Κορνέγιεβα, Κωνσταντί-να Μητσάκη, Ντάνιελ Τόσκα, Νίκος Ράδος, Ντάνιελ Χαµέρλα, Σπύρος Λαγκαδινός,Ίνα Κυριαζή, ∆ιονύσης Γκολέµη, Ελένη Μπαντούνα

Aπό την B’ τάξη κράτησε...Aπό την A’ τάξη κράτησε...

52

“Eπª∞π £Àªøª∂¡√™ fiÙ·Ó …

µου φωνάζουνµε πειράζουνδεν µε παίζουνµε χτυπάνεµε ενοχλούνµε κοροϊδεύουνδεν έχει κάποιος δίκιοπειράζουν τους πιο αδύναµους

“∂πª∞π Ã∞ƒ√Àª∂¡√™ fiÙ·Ó …

είναι χαρούµενος ο άνθρωπος που αγαπώµου συµβαίνουν ωραία πράγµαταµου κάνουν έκπληξηπαίζω ποδόσφαιροµου δίνουν δώραβγαίνω βόλτανικάει η οµάδα µουπαίρνω άρισταέχω πολλά µαθήµατα

“EIMAI EN£OY™IA™MENO™ fiÙ·Ó...

µε αγαπούν όλοιµου κάνουν έκπληξηέχω γεννέθλιαη κυρία αφήνει να παίζουµε

µου κάνουν δώραπάω στο πάρκοµου αρέσει κάτι πολύκάνουν κάτι κάποιοι που δεν περίµενα από αυτούς

“EIMAI HPEMO™ fiÙ·Ó...

δεν µε ενοχλεί κανέναςπαίζω µπάλα µε τους φίλους µου και δεν τσακωνόµαστεείναι όλα καλάκοιµάµαιδεν είµαι ποτέ ήρεµη...

“EIMAI ¶EPHºANO™ fiÙ·Ó...”

µε έχουν φίληκαταφέρνω να κάνω κάτικάνω γκόλστη γυµναστική κερδίζει η οµάδα µουείµαι χρήσιµοςπαίρνω καλούς βαθµούς και άριστα,πηγαίνω καλά στο σχολείοεπειδή έχω καλούς γονείς που µε αγαπάνε

“EIMAI A¶E§¶I™MENO™ fiÙ·Ó...

δεν ξέρω τι να κάνωµε µαλώνουνδεν µε θέλουνδεν καταφέρνω κάτιέχει γίνει κακό σε αυτούς που αγαπώµε στεναχωρούν οι φίλοι µου µε τις πράξεις τους και τσακώνονται

«∂πª∞π ¡∂Àƒπ∫√™-∞°Ãøª∂¡√™ fiÙ·Ó ..

µου φωνάζουνµε χτυπάνεδεν ξέρω το µάθηµαη οµάδα µου «τρώει» γκολ

53

δεν προλαβαίνω να κάνω αυτό που θέλωµε βγάζουν από τα νεύρα µου!

Κωνσταντίνα Μητσάκη, ∆ιονύσης Γκολέµη, Ντανιελ Τόσκα, Αλεξάνδρα Νόβακ, Σπύ-ρος Λαγκαδινός, Ρόσεν Ντιµιτρόβ, Νίκος Ράδος, Γεωργία Γιογλή, Αννια Κορνέγιεβα,Τριαντάφυλλος Οµηρίδης, Γιάννης Χιόνης, Αννα-Μαρία Πετκο

«∂πª∞π Ã∞ƒ√Àª∂¡√™ ÁÈ·Ù›...

έγινα φίλος µε τον κάποιο συµµαθητή µου θα πάω στο Ναύπλιο αρχίζουν οι διακοπές τελειώνει το σχολείο έπαιξα ποδόσφαιρο παίζω στο κοµπιούτερ είναι ηλιόλουστη ηµέρα έρχεται το καλοκαίρι βλέπω παιδικά προγράµµατα στην τηλεόραση πήγα στο χωριό µου ήρθε ο θείος µου στο σπίτι οι γονείς µου µου πήραν καινούργια ρούχα θα επισκεφτώ το καλοκαίρι τη χώρα µου θα πάω βόλτα παίζω µε ζωάκια

µου δίνουν καινούργια παιχνίδια κάνω ποδήλατο και πατίνια

«∂πª∞π §À¶∏ª∂¡√™ ÁÈ·Ù›...

τσακώθηκα µε το φίλο µου η αδελφή µου δεν θα πάει µονοήµερη εκδροµή πέθανε ο θείος, η θεία µου, η γιαγιά µου τσακώθηκα µε τον αδελφό µου σε λίγο τελειώνει το σχολείο µε κοροϊδεύουν µε χτυπούν δεν πάω βόλτα δεν βλέπω τηλεόραση

Η ακροστιχίδα του «εαυτού» µας:

Ευγενικά (του φέροµαι)

Aγάπη

Yπεύθυνος

Tίµιος

Όµορφος

Συνεπής

Ελευθερία Αναγνωστοπούλου, Ιωάννα Βενζικ Γιάννης Γεωργίου,Φιλάρετος Γιαβρής,Τάσος Ζάχος, Βασιλική Κάββουρα, Νατία Καζαϊσβιλι, Σαλία Κίζα, Ερντάλ Κλιµεντοβ,Άγγελος Κουρέτα, Μιχάλης Λιόσης, Μαρκελιάνο Μεζανι, Ενρικ Μεµουσιαι,ΤζενσίλαΜουτσολαρι, Ειρήνη Ξηρού, Γιάννης Οικονόµου, Βασίλης Πότση, Γιάννης Τόσκα,Αλίνα-Βαλέρια Νίκα Ραχήλ Ντελ Ροζαριο, Ιωάννα Φιωτακη

Aπό την ∆’ τάξη κράτησε...

Aπό την Γ’ τάξη κράτησε...

54

Κατά τις συναντήσεις µαςµάθαµε πως µπορούµενα βελτιώσουµε τις σχέ-σεις µας µε τους άλλουςχωρίς να φωνάζουµε, ναχτυπάµε ο ένας τον άλλο,να τσακωνόµαστε. Μέσααπό «Τους φωτεινούςσηµατοδότες - τα φανά-ρια» που µας βοήθησαννα παίρνουµε καλύτερεςαποφάσεις, φτιάξαµεδουλεύοντας οµαδικά τιςπαρακάτω ιστορίες:

√ ı˘ÌˆÌ¤ÓÔ˜µ·ÛÈÏÈ¿˜

Μια φορά κι ένανκαιρό, ζούσε σ’ ένακάστρο ένας κακός,πολύ αυστηρός βασι-λιάς που όλο ήθελε να

τα κάνουν οι άλλοι και φώναζε στους υπηρέτες του. Ήταν πάραπολύ θυµωµένος συνέχεια φώναζε και φώναζε όπου στο τέλοςκανένας από τους υπηρέτες του δεν τον άκουγε και δεν τον εξυ-πηρετούσε. Ο Βασιλιάς κάλεσε το στρατηγό του και συζητούν:

Με ζήτησες βασιλιά µου;

Ναι σε ζήτησα.

Τι µε θέλεις;

Να πας να διώξεις, να απολύσεις τους υπηρέτες.

Αλλά ο στρατηγός ήταν κουρασµένος και πήγε για ύπνο. Ο Βασι-λιάς άκουσε φωνές από τους υπηρέτες, πήγε στο δωµάτιο τουστρατηγού και τον βρήκε να κοιµάται.Σκέφτηκε πολύ ώρα ψύχραι-µα. Αποφάσισε να µην τον χτυπήσει και µετά πήγε στην κουζίνα.Εκεί είδε το µάγειρα και σκέφτηκε ότι µπορεί να είναι κουρασµέ-νος έτσι ξανασκέφτηκε πάλι πολύ ώρα ψύχραιµος και έφυγε.Απο-φάσισε ότι δεν θα τους απολύσει ή δεν θα τους σκοτώσει αλλάαντίθετα, υποσχέθηκε ότι θα σταµατήσει να τους φωνάζει, τουςανέβασε την αµοιβή και αυτοί µε τη σειρά τους τον ξανα-υπηρε-τούσαν. Και ζήσαµε εµείς καλά και ο Βασιλιάς καλύτερα!

Άγγελος Τιαγκούδης, Άγγελος Φιωτάκης, Χριστίνα Κότα, Βασίλης Μπάτζης, ΣοφίαΧατζά, Ιάκωβος Καρβουνάς, Κωνσταντίνος Άλπος, Ευτυχία Πάτση, Βάλι Μεµάϊ

∏ ÂÚȤÙÂÈ· ÂÓfi˜ ·È‰ÈÔ‡

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παιδί που ήθελε να βγαίνειβόλτες µε τους φίλους του µόνο του, χωρίς τους γονείς του καινα είναι ανεξάρτητο χωρίς να δίνει σηµασία σε κανέναν. Όµως οιγονείς του είχαν αντίθετη γνώµη, δεν το άφηναν να πάει µόνοτου γιατί φοβόντουσαν γι αυτό µην πάθει κανένα κακό, δεν τουείχαν εµπιστοσύνη. Έτσι αυτό κλείστηκε στο δωµάτιό του καισκέφτηκε ότι µία νύχτα θα το σκάσει. Εκεί που ήταν στο παρά-θυρο έτοιµο για να το σκάσει, σκέφτεται γιατί άραγε οι γονείςτου να µην το αφήνουν; γιατί να φοβόντουσαν; τι άραγε µπο-ρούσε να πάθει;Αφού σκέφτηκε και κατάλαβε ότι δεν πρέπει νατο κάνει, µίλησε µε τους γονείς του. Οι γονείς του από τη δικήτους πλευρά, είχαν καταλάβει ότι είχαν την ευθύνη και σκέφτη-καν ότι φέρθηκαν λάθος για αυτό συζήτησαν µε το παιδί τουςκαι του εξήγησαν ότι δεν πρέπει να κάνει αυτό το πράγµα γιατίείναι επικίνδυνο για τον εαυτό του, µπορεί να το κλέψουν και νααπειλείται η ζωή του, πως δεν το αφήνουν να βγει µόνο του γιατίακόµα είναι µικρό και πως όταν µεγαλώσει λίγο ακόµα τότε θατο αφήνουν να βγαίνει µε τους φίλους του. Τότε το παιδί κατά-λαβε, συµφώνησε και όλοι µαζί πήγαν µια βόλτα στο πάρκο. Οιγονείς του καταλαβαίνοντας το πόσο το παιδί τους ήθελε να βρί-σκεται και να µένει µόνο του µε τους φίλους του, έκαναν αργό-τερα και ένα πάρτι στο σπίτι. Έτσι σιγά-σιγά οι γονείς του και τοπαιδί καθώς µεγάλωνε συµφώνησαν να βγαίνει µε τους φίλουςτου, αλλά να µην αποµακρύνεται από το σπίτι, να είναι πάντα µετους φίλους του και να γυρνάει την ώρα που συµφώνησαν στοσπίτι. Έτσι κι έγινε το παιδί έβγαινε µε τους φίλους και οι γονείςτου ήταν ήσυχοι και του είχαν εµπιστοσύνη.

Ματίνα Μητσάκη, Τζένη Χάλο, Καµέλια Μάρκο, Μαίρη Καρατάσιου, ΚλαούντιαΝόβακ, Ηλιάνα Οµηρίδη, Μιχάλης Γκολέµι, Μέρο Μπανάϊ, Νικόλας Μυλωνάς, ΆσλευΑνγκίκο, Ελίνα Αλικο, Έλσα Παπαγιάννη

√ Ï˘Ë̤ÓÔ˜ ¡ÙfiÓ·ÏÙ

Μια φορά ήταν µια παρέα,ο Ντόναλτ,η Ντέζη,ο Μίκη και η Μίνη.Αποφάσισαν να πάνε στο πάρκο για να παίξουν κρυφτό. Βγήκενα τα φυλάει ο Ντόναλτ. Όταν άρχισε να τα φυλάει, οι φίλοι τουσκέφτηκαν να φύγουν, να του κάνουν µια πλάκα γιατί βαριόντου-σαν και δεν ήθελαν να παίξουν κρυφτό και αποφάσισαν να τοναφήσουν µόνο του χωρίς να του πούνε τίποτα. Ο Ντόναλτ µόλις"βγήκε", δεν έβρισκε τους φίλους του πουθενά, τους έψαξε σεόλο το πάρκο και επειδή δεν τους βρήκε κάθισε σε ένα παγκάκινα ξεκουραστεί, να σκεφτεί και να κλάψει. Σκέφτηκε γιατί άραγενα τον αφήσουν µόνο του χωρίς να του πουν τίποτα; Ο Ντόναλτένιωσε πολύ µεγάλη λύπη, ήταν στεναχωρηµένος επειδή οι φίλοιτου τον εγκατέλειψαν. Τότε, εκεί που καθόταν, οι φίλοι του επέ-

55

στρεψαν.Του εξήγησαν πως δεν τους άρεσε να παίζουν κρυφτό,πως πήγαν στο περίπτερο να πάρουν παγωτά, «κάναµε λάθοςπου δεν στο είπαµε».Λυπήθηκαν και οι ίδιοι για τη στάση τουςκαι του ζήτησαν συγνώµη. Τέλος, έπαιξαν χαρούµενοι ξανά όλοιµαζί τα αγαπηµένα διαφορετικά παιχνίδια τους και γύρισαν όλοιστα σπίτια τους ευχαριστηµένοι και αγαπηµένοι.

Ιάκωβος Καρβουνάς, Κώστας Άλπος, Ευτυχία Πάτση, Βαλεντίνο Μεµάι, Ηλιάνα Οµη-ρίδη, Μιχάλης Γκολέµι, Παντελής Περιβολάκης, Νικόλας Μυλωνάς, Άσλεη Ανκίκο,Ελίνα Αλίκο, Γιώργος Ρατιάνι, Έλσα Παπαγιάννη, Κλαούντια Νόβακ, Ματίνα Μητσάκη,Καµέλια Μάρκο, Μαίρη Μπανάι,Τζένη Χάλο, Άγγελος Τιαγκούδης, Άγγελος Φιωτάκης,Χριστίνα Κότα, Βασίλης Μπάτζης, Σοφία Χατζά, Λίνα Σαµπερι, Κριστοφορ Γκερµενι

¶Ô›ËÌ· ÁÈ· ÙÔÓ "™Ô˘‰·›Ô!"

Σπουδαίος δεν είναι αυτός που βασίζεται στα δυνατά του µπράτσα στη δυνατή του φωνή και στο λαιµό.

Αληθινά σπουδαίοςΕίναι αυτός που συνεργάζεταιΜε βάση την ηρεµίαΠου µπορεί να συγχωρεί

Τέτοιοι άνθρωποι τέτοια παιδιά κάνουν τον κόσµο καλύτερο.

Aγγελική ∆ήµα

ªÈÏ¿Ì ÁÈ· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù· ...

Νιώθω πόνο όταν τσακώνοµαι µε τους φίλους µου κι ο πόνοςαυτός είναι τραγικός όταν προσπαθώ να τα ξαναβρούµε καιδυστυχώς δε γίνεται τίποτα.

Όταν πάλι κανείς δεν µπορεί να καταλάβει τα προβλήµατάµου νιώθω απέραντη θλίψη να µε κυριεύει αλλά ξέρω ότιυπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που µ’ αγαπούν και είναι πάνταέτοιµοι να µε βοηθήσουν και να µου συµπαρασταθούν.

Μοναξιά δεν υπάρχει όταν παλεύουµε τα όνειρά µας ναπραγµατοποιηθούν. Μοναξιά δεν υπάρχει όταν σ’ αγκαλιάζουνφίλοι που σ’ εκτιµούν.

Τέα Ζυγκουρη, Ελένη Λιόση, Ελένη Μανωλακάκη, Κλεντέα Μπαναι, ΑλέξανδροςΠαπαευθυµίου, Άντων Τσαλα, Μυρσίνη Χιόνη, Νίκη Χριστούλη, Κων/νος Φιωτάκης,Σωτήρης Γιαβρής, Τζουλιάν Χοτζα, Γιάννη Νουρεντινι, Σεβελιάν Γκυζελη, ΜαρίναΑθανασίου, Πάτρικ Βουιτσιτσκι, Βαγγέλης Γκαζιάνη, Αρετή Καρύπη, Χρηστάκης Λιου-λιο, Μικλοβανα Μουσαι, Ελένη Παπαχρήστου, Αγγελική ∆ήµα, Ελλη Λορτκιπανιτζε

√π ∞¡∞°∫∂™ ∆ø¡ ¶∞π¢πø¡ Â›Ó·È ....

Φροντίδα/ζεστασιάΎπνος Μόρφωση/διάβασµα Παιχνίδι

Aπό την Στ1’ τάξη κράτησε...

Aπό την E’ τάξη κράτησε...

56

Αγάπη Ξεκούραση Φαγητό/νερό Φιλία Άθληση Ελεύθερος χρόνος Επικοινωνία Σωµατική επαφή ∆ιασκέδαση Καθαριότητα

∆∞ ¢π∫∞πøª∞∆∞ ∆ø¡ ¶∞π¢πø¡ Â›Ó·È ...

µόρφωση ξεκούραση να ζούµε ελεύθερα να προσέχω την αδερφή µου παιχνίδι διασκέδαση/ψυχαγωγία σεβασµός στους ανθρώπους που είναι γύρω µας να πηγαίνω σχολείο καθαριότητα φιλία

√π À¶√Ã∂ø™∂π™ ∆ø¡ ¶∞π¢πø¡ Â›Ó·È ….

να κάνω τα µαθήµατά µουνα καθαρίζω το δωµάτιό µου να µαθαίνω να βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού να σέβοµαι τους ανθρώπους που είναι γύρω µου να πηγαίνω σχολείο να δίνω και να παίρνω βοήθεια να δίνω και να παίρνω αγάπη να τηρώ τους κανόνες να σέβοµαι τη γνώµη του άλλου

να διαβάζω

ªÈÏÒÓÙ·˜ ÁÈ· ÙË ºI§IA...

Φίλος, φιλί Ικανή Λησµονώ Ιερή, ισότητα Άνθρωπος, αλληλοβοήθεια, αγάπη, αγωνία

KA§O™ ºI§O™ Â›Ó·È ·˘Ùfi˜ Ô˘...

σε υποστηρίζει δεν βρίζειείναι έµπιστος σε εκτιµά είναι συνεργάσιµος βοηθάει είναι αθλητικός τύπος ακούει rap συµφωνεί µαζί µου δεν σε εκµεταλλεύεται τον εµπιστευόµαστε και µας εµπιστεύεται είναι ειλικρινής, σου λέει την αλήθειαµοιράζεται τα πάντα µαζί σουδε σε κοροϊδεύει µας αγαπάει είναι πλούσιος πιστεύει ότι η φιλία είναι ιερή

™KEæEI™ MA™ ÁÈ· ÙÔ °˘ÌÓ¿ÛÈÔ...

Γνώση Yποµονή Mόρφωση, µεγαλώνω Νέοι φίλοι, νεύρα, νοιάζοµαι, ναρκωτικά Aλληλοβοήθεια, αγωνία, ανησυχία Συνεργασία, συνεπής, σκέψεις Iκανότητες, ιστορία Όνειρα, οδύσσεια, όρια

57

Γιούργκεν Αλιζοτι, ∆ηµήτρης Βενετης, Βασίλης Γιαβρής, Τζίλντα Γιουπε, Κων/νος∆ιµπαλη, Σιντορέλα Ζαχαι, Παναγιώτης Καντζιλιερης, Ελευθερία Καραπιπερη,Μπέτυ Κίζα, Στεφανία Λάτση-Σπυρακου, Αρτενις Μεζανι, Σωτήρης Μπαρε, ΜπόραΜιτσογκλαβα, Αννα Ρεσουλη, Αµαρίλντο Τσαλα, Ροστισλαβ Μπιλικ, Ιον Μπενζαρι,Φραντζέσκα Σενκα,Φίλιππος Τσαµπουκας, Σπρέσσα Xυσενί

«∆È Ì·˜ ¢¯·ÚÈÛÙ› ÛÙË ˙ˆ‹ Ì·˜ Î·È ÛÙȘ Û¯¤ÛÂȘ Ì·˜»

Με χαροποιεί όταν έχω καλή συνεργασία µε τους φίλουςµου, όταν γράφουµε µία έκθεση ή οτιδήποτε άλλο.

Με ευχαριστεί όταν είµαι µε αυτούς που αγαπώ.

Είµαι χαρούµενη όταν πηγαίνω βόλτα µε την οικογένειά µου.

Χαίροµαι όταν δεν βλέπω αδέσποτα ζώα στο δρόµο.

Είµαι χαρούµενη όταν παίζω µε τις φίλες µου

και λέµε ανέκδοτα.

Είµαι χαρούµενος όταν είµαι κοντά στους φίλους µου.

Αισθάνοµαι όµορφα όταν ξέρω ότι έχω καλούς φίλους και τα πάω καλά µαζί τους, όταν τα πάω καλά στο σχολείο.

«∆È Ì·˜ ‰˘ÛÎÔχÂÈ ÛÙË ˙ˆ‹ Ì·˜ Î·È ÛÙȘ Û¯¤ÛÂȘ Ì·˜»

Με στεναχωρεί όταν τσακώνοµαι µε τις/τους φίλες/ους µου.

Με στεναχωρεί όταν οι φίλοι µου δεν µε παίζουν και µεκοροϊδεύουν.

Είµαι στεναχωρηµένη όταν παθαίνω κάτι εγώ και η οικο-γένειά µου, όταν µαλώνω µε τις φίλες µου και όταν πεθαίνειένα ζωάκι.

Με στεναχωρεί όταν βλέπω παιδιά να κοροϊδεύουν άλλαπαιδιά.

Στεναχωριέµαι όταν οι φίλες µου δεν µε κάνουν παρέα.

Με στεναχωρεί όταν µε µαλώνουν οι γονείς µου, ότανδεν τα πάω καλά στο σχολείο, όταν θυµώνω.

«∆È ÈÛÙ‡ԢÌ fiÙÈ Ú¤ÂÈ Ó· οÓÔ˘Ì ÁÈ·Ó· ÌÔÚԇ̠ӷ ˙ԇ̷̠˙› ÂÓÒ Â›Ì·ÛÙ‰ȷÊÔÚÂÙÈο ¿ÙÔÌ·»

Μπορούµε να συνυπάρξουµε µεταξύ µας ακούγοντας τιςγνώµες του άλλου, τις συζητάµε, τις κάνουµε καλύτερες καιπροσπαθούµε να καταλήξουµε σε κάτι που να συµφωνούµεόλοι και να µην τσακωνόµαστε.

Μπορούµε να συνεργαζόµαστε.

Μπορεί να λέει ο καθένας τη γνώµη του χωρίς να ντρέ-πεται για να µπορέσουµε να βρούµε µια άκρη.

Μπορούµε να αφήνουµε να λέει ο συνάνθρωπός µας τηγνώµη του χωρίς να τον κοροϊδεύουµε.

Μπορεί να είµαστε διαφορετικοί και ξεχωριστοί αλλά είµα-στε ΟΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, που νιώθουµε, σκεφτόµαστε, ζούµε,έχουµε ανάγκη τους άλλους

Μαρία Αµπαρτζιδη, Γιαροσλαβ Βερµπιτσκιι, Έντζη Ζιου, Αννα Καβακα, Άννα Καρβου-νά, Μαρία Κατσαρού, Τριαντάφυλλος Κουλουφάκος, Ρένος Κύρκος, Ρενάλντο Μου-τσολαρη, Σωτηρία Παλουκη, Παύλος Πενταρης, Αθηνά Πετροσιαν, Νίκος Πρεδευ-τακης, Θωµάς Σιαδήµας, Άλκηστη-Στεφανία Σιούλη, Πέτια Στογιάνοβα, Αλκεν Τζα-τουφα, Γιάννης Τζοτζι, Ντορίνα Νίκα, Χριστίνα Τιαγκούδη

Aπό την Στ2’ τάξη κράτησε...

58

"∏ ÚfiÏË„Ë Ì¤Û· ·fi Ù· ÂӉȷʤÚÔÓÙ¿ Ì·˜"...

"™Ã∂™∂π™"

Η εφηβεία είναι µια πολύ δύσκολη περίοδος για κάθε άνθρω-πο. Το 98% των εφήβων έχουν προβλήµατα στις σχέσειςτους. Είτε είναι οικογενειακές, φιλικές, είτε είναι οι σχέσεις µετους καθηγητές και τα µαθήµατά τους, είτε είναι µεταξύ δύοετερώνυµων αντίθετων φύλων, αλλά κυρίως οι έφηβοι και οιέφηβες έχουν µεγάλο και σοβαρό πρόβληµα µε τον εαυτότους. Το θέµα δεν είναι να τα’ χουµε καλά µε τους γύρω µας,γιατί στην πραγµατικότητα δεν θα τα’ χουµε καλά µε τουςάλλους αν δεν τα’ χουµε πάνω απ’ όλα καλά µε τον εαυτό µας!

Υπάρχουν συγκρούσεις, τα νεύρα που καταλήγουν σε ξεσπά-σµατα, λόγια που βγαίνουν στην επιφάνεια για µικρά και µεγά-λα προβλήµατα που δηµιουργούνται στις σχέσεις των εφήβωνµε τους γύρω τους. Για παράδειγµα, όταν υπάρχουν συγκρού-σεις τα πάντα γύρω νιώθεις ότι είναι εναντίον σου… Έχειςπροβλήµατα µε τους φίλους σου και ξεσπάς στην οικογένειάσου… Είναι απολύτως φυσιολογικό! Πρέπει όµως να κάτσειςκαι να σκεφτείς: Γιατί γίνεται αυτό; Φταίει σε τίποτα η µαµάσου; Εφόσον όχι, προσπάθησε να ηρεµήσεις και όταν θα’ στεκαι οι δυο ήρεµοι/ες ζήτα της συγγνώµη, συζητήστε το καιαπό κει και πέρα να προσπαθείς να αντιµετωπίζεις το κάθεθέµα που σε απασχολεί όχι µε νεύρα και παρορµήσεις, παράµόνο µε αυτοέλεγχο.

Όλες οι σχέσεις είναι δύσκολες...Πρέπει να κάνουµε τιςσωστές επιλογές µε τα άτοµα που κατά τη γνώµη µας εµπι-στευόµαστε, για να µην πληγωθούµε και για να µην υπάρξεικανένα πρόβληµα. Ας τραβήξουµε ένα µεγάλο Χ σε όλα όσαπιστεύουµε ότι όχι µόνο δεν βοηθάνε στην πορεία µας, αλλάαντίθετα την εµποδίζουν. Ας δώσουµε στον εαυτό µας ταεφόδια για να προχωρήσει… Με αυτοπεποίθηση, δύναµη καισιγουριά.

Το συµπέρασµα είναι πως η ζωή δεν είναι µόνο τα λάθη µαςαλλά και οι ελπίδες, οι προσδοκίες και τα όνειρα, οι στόχοιµας. Πρέπει να κάνουµε µέσα µας µία συζήτηση µε τον εαυτόµας. Τι θέλουµε, τι ζητάµε από µας και από τους άλλους; Πωςσκοπεύουµε να πραγµατοποιήσουµε αυτά τα «θέλω». Μέσααπό ποιους δρόµους, µε ποιες κινήσεις και αποφάσεις!

Αναστασία Οµηρίδη,Μαθήτρια Α΄τάξης, 5ο Γυµνάσιο Αθήνας

"∆√ ¶√¢√™º∞πƒ√"

Το ποδόσφαιρο βοηθάει να σκεφτόµαστε πιο πολύ και να βρί-σκουµε καινούργιες στρατηγικές. Να γινόµαστε πιο δυνατοί καινα µαθαίνουµε το «ευ αγωνίζεσθαι»,δηλαδή, να σεβόµαστε τουςαντιπάλους. Για παράδειγµα, όταν χτυπήσει ο αντίπαλος πρέπεινα σταµατήσουµε το παιχνίδι και να διώξουµε την µπάλα έξω.

∆ηµήτρης Kλιµεντόφ,Μαθητής Α΄τάξης,

5ο Γυµνάσιο Αθήνας

Aπό την παρέα των Eφηβων-πρώην µαθητών του σχολείου κράτησε...

58

µ¿Ï ٷ ÁÚ¿ÌÌ·Ù· ÛÙË ÛˆÛÙ‹ ÛÂÈÚ¿:

Ï·Úη›ÎÈ· .................................................................................................

Ò·Á· .................................................................................................

‰È·ÏÔ‡ÏÔ˘ .................................................................................................

ÌÙ·Ù›·‰È· .................................................................................................

ÏÔÈÊ› .................................................................................................

5959

60

Ποιήµατα που έφτιαξαν τα ίδια τα παιδιά µε αφορµήτην Παγκόσµια HµέραΠοίησης και την ΠαγκόσµιαHµέρα κατά του Pατσισµού /Poems written by the pupilson the occasion of theInternational Day of Poetryand the International DayAgainst Rasism

21 ª·ÚÙ›Ô˘Παγκόσµια ηµέρα ποίησηςΠαγκόσµια ηµέρα κατά τουρατσισµού

Εργαστήριο ποίησης στο 35ο Ολοήµερο ∆ηµοτικό Σχολείο στo πλαίσιo του µαθήµατος της Αισθητικής Αγωγής.

Υπεύθυνος εκπαιδευτικός ΣΤ’ τάξηςΜπάµπης Μπαλτάς

Αθήνα 21/3/2006

Στις 21/3/2006 το 35ο Ολοήµερο∆ηµοτικό σχολείο και η ΣχολικήΒιβλιοθήκη του 5ου Τ.Ε.Ε.διοργάνωσαν µια ποιητική βραδιά για να τιµήσουν τον ποιητή ΛάµπροΠαγκάκη.

Η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης ΤζένηΠαππά µίλησε για την ποίηση καιπρολόγισε τον ποιητή.

Ο εκπαιδευτικός του ΟλοήµερουΣχολείου Μπάµπης Μπαλτάς µίλησεγια τη σχέση του πολέµου µε τηνποίηση και διάβασε ποιήµατα τουΧάρολντ Πίντερ.

Την ίδια ηµέρα υλοποιήθηκε κι έναπαιδικό εργαστήρι ποίησης. Ταποιήµατα που ακολουθούν είναι απ’αυτό το εργαστήρι.

™ÙËÓ ·ÙÚ›‰· Ô˘ ·Á·ÒΉθελα να είµαι σαν πουλίΝα πετάω στον ουρανόκαι να βλέπω από ψηλάΤη πατρίδα που αγαπώ

Να πετάω πάνω από τη θάλασσαΝα σταµατάω στα βουνάΝα πάρω µια ανάσα από την πατρίδα που αγαπώ

Θέλω να είµαι ελεύθερο πουλίΝα χορεύω και να κελαηδώΓια να ζήσω τη ζωήΣτην πατρίδα που αγαπώ.Σπρέσα Xυσενί, Στ’1

ºıÈÓfiˆÚÔΦθινόπωρο τα φύλλα πέφτουν και τα αµάξια που περνούν τα πατάνε. Τα φύλλα που πέφτουν σιγά - σιγά Κιτρινίζουν.Φτιάχνεται ένα στρώµα στο έδαφοςαπό κίτρινα φθινοπωρινά φύλλα.Παναγιώτης Καντζιλιέρης, Στ’1

◊ÏÈÔ˜Κοιτάτε ξηµερώνει η µέραΌλα είναι χαρωπά,ο ήλιος ο λαµπρόςΡίχνει πάνω στη γη τις όµορφες ακτίνες τουκαι όλα είναι χαρωπά.∆ηµήτρης Βενέτης, Στ’1

∆Ô fiÓÂÈÚÔ Ù˘ ·Á¿Ë˜Σε είδα µια φορά Και σε ερωτεύτηκα τρελάΤα µάτια σου λαµπεράΤα χείλη σου κοκκινιστά.Ήσουν ονειρεµένος αλλά ποτέ αληθινόςΣαν τον ήλιο λαµπερός κι έµοιαζες σαν πουλί ΚελαϊδιστόςΕρχόσουν κι έφευγες σαν τον χειµώναΜπόρα Μιτσογκλάβα, Στ’1

√ ‹ÏÈÔ˜Συχνά βγαίνω έξω και κοιτάζωΤον ήλιο που λάµπειόλη την ηµέρακαι εµείς χαιρόµαστε

Τον ήλιο όταν τον βλέπουµεείναι σαν να µας κοιτάεικι εκείνος και είναι σαν µαςλέει Ότι η ζωή είναι µπροστά µας.

Ο ήλιος λάµπει,τα λουλούδια ανθίζουν,το φεγγάρι φωτισµένοαπό τα αστέρια που λάµπουν.Βίκυ Ζαχάι, Στ’1

∏ ¿ÓÔÈÍËΗ άνοιξη όλο λουλούδια και χαρά.Το παιχνίδι είναι τρέλα Θα το αγαπώ πολύ µες στο πάρκο θα το τραγουδώ.Όλο παιχνίδι και χαράΟ αέρας όλο φυσά Η άνοιξη όλο φτερά Μες στα πουλιά κελαηδιστάτα παιδιά όλο τρέχουν και φωνάζουν δυνατά.Μπέτυ Κίζα, Στ’1

√ ‹ÏÈÔ˜ ¨Ήλιε φλογερέ µην µας καις Άλλο!Φτάνει πια! Τους έχεις διώξει όλους.Κανείς δεν σε αντέχει πια.Μια µέρα βγήκε λίγος άνεµος Και όλοι ξαναγυρίσανε.Ελευθερία Καραπιπέρη, Στ’1

∏ fiÌÔÚÊË Ì¤Ú·Μια µέρα που ήµουνα στον κήπο είδα κάτι. Αλλά δεν ήξερα τι είναι.Την άλλη µέρα το ξανά είδακαι τελικά κατάλαβα τι είναι.Και ήταν ένα τριαντάφυλλοσε µια όµορφη µέραΚώστας ∆ίµπαλης, Στ’1

√È ·Á¿Â˜ ÌÔ˘Μπορεί να πέρασαν πολλοί απ’ τις καρδιάς τα µέρη.Μα µόνο εσένα αγάπησα Παντοτινό µου αστέρι.Στεφανία Λάτση, Στ’1

∂ÍÔ¯‹Τα µικρά αστεράκια λάµπουν στον ουρανό και τα λευκά περιστεράκιαΠαίζουν στον αγρό.Τα κουνελάκια παίζουν κρυφτόΚαι τα κοτοπουλάκια πατητό.Κι όταν στην εξοχή η νύχταΠλησιάζει το φεγγάρι όλο τον ουρανό σκεπάζει.Άννα Ρεσούλη, Στ’1

∏ ·Á¿ËΕίναι τα µάτια σου λαµπερά σαν τον ήλιοφωτεινά και η καρδιάσου είναι γεµάτη καιη αγάπη σου χρυσήπου λάµπει σαν χρυσάφι.Τζίλντα Γιούπε, Στ’1

°È· ÙËÓ ·Á¿Ë ÙË Ï˘Ë̤ÓËΣτο µπαλκόνι ήσουνστενοχωρηµένος πολύΤα µάτια σου δάκρυζαν από µια αγάπη τρελή.Στο σπίτι σου έµενες και δεν έβλεπεςΠληγωµένη η καρδιά,αυτή τη φορά ήταν διαφορετικάΚαι από την στιγµή που τον είδαΑπό κοντά Τον ερωτεύτηκα τρελάΑλλά αυτή η αγάπη δεν πάει πουθενάΦραντζέσκα Σένκα, Στ’1

√ ‹ÏÈÔ˜Άναψε το φως της ηµέρας

καληµέρα είπα χαµογέλασα και το ήλιο είδα.Τρέχω στο σκολειό και τραγουδώΜε περιµένουν οι φίλοι µου και τους αγαπώ.Η καρδιά µου χτυπά δυνατά γιατί µου δίνει πολύ χαράΟ ήλιος ας λάµψει σ’ όλη τη γηΑς χαµογελάσουν όλα τα παιδιά του κόσµου Μαζί.Γιούργκεν Αλιζότι, Στ’1

∏ ı·Ï¿ÛÛÈ· ÔÌÔÚÊÈ¿Είσαι µια γοργόνα κι εγώ είµαι η θάλασσαΘα ήθελα να σ’ αγκαλιάσουν τα τρυφερά µου κύµατα από αγάπηθα ήθελα να µην σ’ αποχωριστώ ποτέόπως η γοργόνα δεν αποχωρίζεται ποτέ τη θάλασσα.Σωτήρης Μπάρε, Στ’1

∆Ô ÊÂÁÁ¿ÚÈΣου στέλνω το φεγγάρι να σε φωτίζει!Και ένα αστέρι τρυφερό να σε κοιµίζει! Βάλε τη δύναµή σου ναΝικήσει!Αρτενίς, Στ’1

™·Ó ÙËÓ ı¿Ï·ÛÛ·Είσαι σαν µια µακρινή θάλασσαΒαθιάπου έχει αλάτι και δεν γυρνάει πίσωΠοτέΓιατί είναι µακριά.Κολυµπάς όπως οι άλλοι στο νερό.Αµαρίλντο Tσάζα, Στ’1

∆· Ô˘ÏÈ¿Ν’ αγαπάς τα πουλιά και τα σύννεφαΤους γνωστούς και τους άγνωστους τόπουςΤα λουλούδια και τα δέντραΜα πιο πολύΝ’ αγαπάς τους ανθρώπουςΒασίλης Γιαβρής, Στ’1

√ ¯ÚfiÓÔ˜ ¿ÓÙ··ÏÏ¿˙ÂÈΤην άνοιξη τα λουλούδια ανθίζουνΤα δέντρα γεµίζουν καρπούςΗ πόλη γεµίζει αρώµαταΑπό τα λουλούδια της άνοιξης

Το καλοκαίρι οι άνθρωποι πηγαίνουν διακοπέςστα χωριά τους

και στο εξωτερικό.Μερικοί κάθονται στην πόλη και πηγαίνουν στη θάλασσαΌσο ο ήλιος λάµπει.

Το φθινόπωρο τα φύλλα των δέντρων πέφτουν.Κι αρχίζει να ψιλοβρέχει

Το χειµώνα οι άνθρωποι κρυώνουν επειδή βρέχειΉ χιονίζειΠότε κάνει παγωνιά και βλέπεις τους ανθρώπους να είναι κλεισµένοι στα σπίτια τουςΉ να πίνουν στα µαγαζιάΖεστό καφεδάκι, σοκολάτα και άλλα ζεστά ροφήµατα.Μπόρα Μιτσογκλάβα, Στ’1

σχέ

διο

Aλί

να -

Bαλ

έρια

Nίκ

α,Γ’

τάξ

η

61

Πάντα πρέπει να βοηθάµε

τον φίλο µας

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δύο φίλοι, ο Αλέξηςκαι ο Σπύρος. Μια µέρα που πήγαν στο σχολείο, στοδρόµο ήρθε µια αρκούδα.

Ο Αλέξης ανέβηκε στο ένα δέντρο αλλά ο Σπύροςδεν µπόρεσε να ανέβει στο άλλο δέντρο και έµεινεστο δρόµο. Ο Αλέξης δεν πήγε να βοηθήσει τονΣπύρο να ανέβει στο δέντρο. Όταν ήρθε η αρκούδακοντά στον Σπύρο, ο Σπύρος έκανε πως είναι

62

TÔͤÚÂȘ fiÙÈ ÂÈ-

ϤÁÂȘ ηıËÌÂÚÈÓ¿ÁÈ· Û¤Ó·, ÙȘ Û¯¤ÛÂȘÛÔ , ÙË ‰È¿ıÂÛ‹ ÛÔ , ÙË˙ˆ‹ ÛÔ ; EÛ‡ ÂÈϤÁÂÈ˜Â·Ó ı¤ÏÂȘ Ó· Â›Û·È Ô·˘Ùfi˜ ÛÔ˘ ‹ οÔÈ-

Ô˜ ¿ÏÏÔ˜ „‡ÙÈ-ÎÔ˜!

πεθαµένος. Η αρκούδα µύρισε δυο-τρεις φορές καιέφυγε. Όταν κατέβηκε κάτω ο Αλέξης, ο Σπύρος τουείπε: «Γιατί δεν µε βοήθησες να ανέβω κι εγώ, τι φίλοςείσαι;»

-«Εεε, τι µε νοιάζει εµένα, ήθελα να σωθώ εγώ»,είπε ο Αλέξης.

-«Εντάξει Αλέξη, κάνε ότι θέλεις, δεν πειράζει»,

είπε ο Σπύρος. Αν εγώ ήµουν στη θέση σου θα σεβοηθούσα».

Μετά ο Αλέξης κατάλαβε ότι έκανε λάθος καιζήτησε συγνώµη. Ο Αλέξης και ο Σπύρος πάλιέγινα φίλοι. Και έζησαν ευτυχισµένοι.

Σπρέσα Xυσενί, Στ’1

63

64

The lonely only dogHarry was a happy dog. He had everything adog could want.

In the kitchen, he had a big, soft pillow-just forhim.

Harry had bowls of water-upstairs and down-stairs. He had toys and bones and pilloweverywhere-just for him. Harry got a treatevery time he would sit, lie down, or roll over.He even got a treat when he barked at thecloset where the treats were kept. Harryloved tricks and games. Every night, Gwen,Greg walked to the stairs.

Harry run ahead with his orange ball. Harry letthe ball bounce down-one step a time. Gwenand Greg tossed it back up. One, two, three,give it back!" they shouted.

Then the game began again. Harry Gwen, and,Greg walked in the park.

There was much to sniff and see and hear.Sometimes they took long walks in the woods.Then Harry would be glad to go home to hisbones and pillows and treats.

One day, Harry, Gwen and Greg walked infront of a pet shop window. Some puppieswere snoozing and snuggling. Others werewrestling. For the first time, Harry felt like alonely only dog. He wanted to snuggle wrestle,too.Then, Harry, Gwen and Greg saw somedogs walking together. One dog nipped.Twodogs nuzzled.

Harry wished he could be one of them. In thepark, Harry saw dogs in packs or pairs. Hewondered why his family only had him.Whywas he a lonely dog? That night, Harry felt sad.

Ραχήλ Ντελ Pοζάριο, Γ’ τάξη

Το ξέρατε ότι ο Κάρλο Κολόντι, συγγραφέας του Πινόκιο, του γνωστού ήρωα του παραµυθιού είχε κάνει πολλέςπροσπάθειες πριν φτάσει να κάνει επιτυχία µε το συγκεκριµένο παραµύθι;

Η επιτυχία θέλει προσπάθεια και επιµονή.∆ιαβάστε το παρακάτω κείµενο για να καταλάβετε τι εννοούµε:

Πινόκιο: Ο ήρωας του παιδικού έργου του Κάρλο Κολόντι (ψευδώνυµο του Κάρλο Λορενζίνι) µε τίτλο «Οι περιπέτειες του Πινόκιο».Το έργο γράφτηκε το 1881, όταν ο Κολόντι απογοητευµένος από τις προηγούµενες συγγραφικές του απόπειρες που δεν είχανεπιτυχία, έστειλε σε έναν εκδότη ένα σύντοµο επεισόδιο από τις περιπέτειες µιας ξύλινης µαριονέτας, του Πινόκιο.

Από την πρώτη κιόλας έκδοση το έργο αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τα παιδιά, ενώ ακολούθησαν πολλές εκδόσεις και µεταφράστηκανσε πολλές γλώσσες.

Το 1940 οι περιπέτειες του Πινόκιο µεταφέρθηκαν στον κινηµατογράφο από το Γουόλτ Ντίσνεϊ και αποτέλεσε µία από τις καλύτερεςταινίες κινουµένων σχεδίων. Από τότε µεταφέρθηκε πολλές φορές στον κινηµατογράφο. Το 2004 παρουσιάστηκε και η πρώτη όπεραεµπνευσµένη από τις περιπέτειες του Πινόκιο σε λιµπρέτο του Σάντρο Μπερναµπέι και µουσική του Αντόνιο Τσεριτσόλα.

Nτορίνα Nίκα, Στ’2

Mαρία - Bαλέρια Nίκα, Γ’ τάξη

65

66

∞Ô¯·ÈÚÂÙÒÓÙ·˜ ÙÔ˘˜ Ì·ıËÙ¤˜ Ù˘ ™Ù’ Ù¿Í˘Κάθε χρόνο υπάρχει µια παρέα που µας χαιρετά...η ΣΤ’ τάξη που ολοκληρώνει την πορεία της στο δηµοτικό και «ανοίγει πανιά» γιανέα ταξίδια...µια καινούργια διαδροµή προς το γυµνάσιο και την εφηβεία. Ευχόµαστε σε αυτή την παρέα, καλά και ασφαλή ταξίδια! Οιίδιοι ως «οι καπετάνιοι του καραβιού της ζωής τους», να φροντίσουν να αξιοποιήσουν τα εφόδια που πήραν και θα συνεχίσουννα παίρνουν µέσα από το σχολείο και από την οικογένειά τους ώστε να ξεπερνούν τις «φουρτούνες» που θα βγουν στο δρόµο τους.Σας ευχόµαστε να απολαµβάνετε τις επιτυχίες σας, να µην ντρέπεστε για τα λάθη σας αλλά να µαθαίνετε από αυτά και να συνεχίζετενα εξελίσσεστε, να είστε περήφανοι ο καθένας για τον εαυτό του!

NANOYPIΣMA

Γλυκοφιλώ, παιδάκι µου,

τα µάτια σου

τ’ αγγελικά

Mε το φιλί το πατρικό,

που’ ναι γλυκό

σαν µέλι

Nα γαληνέψει

ο ύπνος σου και

µέσα σ’ όνειρα γλυκά

∆ίκαια να σου φανεί

η ζωή και οι άνθρωποι

σαν άγγελοι.

Nάνι, νάνι, παιδάκι µου,

κοιµήσου, θα’ ρθουν

χιλιόχρωµες

Πεταλουδίτσες στα

όνειρά σου

στην άνθινη ψυχή σου

Kοιµήσου και αγρυπούν

πολλοί για σε, παιδί µου,

Tώρα να ήµουν

κήπος στο χωριό και

ανθόκηπος στη χώρα!

Mαρία Kαρατάσιου,

∆’ τάξη

67

ÂÚÈÔ‰ÈÎfi ÛÙ˘ÏfiÊÂÁÁ¿ÚÈ Û›ÙÈÛ¯ÔÏÂ›Ô ÎÈËÙfiÁfiÌ· ·ÛÙ¤ÚÈ·ÌÔχ‚È Í‡ÛÙÚ·ÙËϤʈÓÔ ‚È‚Ï›Ô

AÓÙÈÛÙÔ›¯ÈÛ ٷ ·Ú·Î¿Ùˆ:

AMAΠΛ ...................................................................................

™APTIE ...................................................................................

A™KENAT ...................................................................................

¶OºYNAM ...................................................................................

§EPHTI™OA ...................................................................................

AXIN¢AI¶I ..................................................................................

BÚ¤˜ ÙȘ ϤÍÂȘ

™ÙÔ˘ ÎÔ˘ÊÔ‡ ÙËÓ fiÚÙ· fiÛÔ ı¤ÏÂȘ ‚ÚfiÓÙ·...

ÁÚ¿„ÙÂ ÌÈ· ·ÎfiÌË ·ÚÔÈÌ›·

ŸÙ·Ó ÎÔÈÌ¿Ù·È Ë Á¿Ù· ¯ÔÚÂ‡Ô˘Ó Ù· ÔÓÙ›ÎÈ·...

º·ÛÔ‡ÏÈ ÙÔ Ê·ÛÔ‡ÏÈ ÁÂÌ›˙ÂÈ ÙÔ Û·ÎÔ‡ÏÈ...

Γρίφοι - Παιχνίδια

Tι είναι αυτό που το κλωτσάµεκαι αρέσει σε όλα τα παιδιά;

• αρκουδάκι • µπάλα • παιχνίδια

Σ’ αυτό µπορούµε να πίνουµε νερό και άλλα:

• ποτήρι • σπασµένο ποτήρι • περιοδικό

Σ’ αυτό βλέππουµε την ώρα:

• κινητό • τηλεόραση • ρολόι

Σ’ αυτό µπορούµε να δούµε κινούµενα σχέδια:

• εικόνες • τηλεόραση • φεγγάρι

Mπέτυ Kίζα, Στ’1

AÓÂÌÔÙÂÚÔ„˘¯·ÁˆÁ›·

68

Ακούστε και εµάς πως ζήσαµε την εµπειρία της προετοιµασίαςτου σχολικού περιοδικού:

Πώς ήταν η εµπειρία του να βγάλουν οι µαθητές ένα περιο-δικό;

Ήταν ωραία, διασκεδάσαµε, αντιµετωπίσαµε και κάποιεςδυσκολίες, όµως, περάσαµε πολύ όµορφα γιατί συνεργαστήκαµεόλοι και βγάλαµε αυτό που θέλαµε (Χριστίνα Τιαγκούδη)

Μου άρεσε πάρα πολύ, φέρναµε υλικό και ήταν ωραία, πάνταήθελα να παίρνω συνεντεύξεις. ∆ιασκεδάσαµε πάρα πολύ (Αλίνα-Βαλέρια Νίκα, Σαλία Κίζα)

Ήταν µια πολύ καλή εµπειρία γιατί δηµιουργήσαµε και φέρα-µε όλοι µας υλικό και αυτό ήταν πολύ ωραίο (Ιωάννα Βένζικ, ΣαλίαΚίζα)

Εγώ ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήµουν στην οµάδα ενός περιο-δικού αλλά όταν ανακοινώθηκε στην Στ΄ τάξη για να δηλώσουνποιοι θα ήθελαν να συµµετέχουν, στην αρχή, σκέφτηκα ότι δενήθελα να είµαι αλλά µετά σκέφτηκα ότι, εντάξει, θα µπορούσαφέροντας υλικό και έτσι µπήκα (Μπέτυ Κίζα)

Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ γιατί από µικρή µου άρεσαν οιταινίες που οι δηµοσιογράφοι σε αυτές βρίσκουν στοιχεία µεπολύ παράξενα πράγµατα και πάντα έλεγα ότι θα µου άρεσε ναήµουν και εγώ δηµοσιογράφος και όταν άκουσα στο σχολείο ότιµπορούµε να βγάλουµε ένα περιοδικό µου άρεσε πάρα πολύ καισυµµετείχα (Ντορίνα Νίκα)

Καλή γιατί είχε πολλές δραστηριότητες, πολλά αστεία και

µπορεί κανείς να µάθει καλά και σπουδαία πράγµατα (ΓιαροσλάβΒερµπίτσκι)

Πολύ καλή και ευχάριστη γιατί κάναµε περισσότερη παρέα µετα παιδιά, συνεργαστήκαµε (Άλκηστη-Στεφανία Σιούλη)

Τι συναισθήµατα είχατε; Χαρά, θυµό, λύπη, στεναχώρια. Χαράνιώθαµε γιατί:

φέραµε πολύ ύλη, µαζέψαµε υλικό και µας έβγαινε ωραία

συνεργαζόµασταν, είµαστε µαζί, µοιραζόµαστε

στήριζε η µια την άλλη

ήθελα πολύ να το κάνω αυτό και το κάναµε, µας έβγαινεωραία

στην αρχή δεν το πίστευα ότι θα βγει αλλά στο τέλος πίστε-ψα σε αυτό

άκουγα τα παιδιά και τους δασκάλους να µιλάνε

Θυµό γιατί: κάποια παιδιά όταν παίρναµε συνεντεύξεις έκανανφασαρία και εµείς νευριάζαµε. Λύπη και στεναχώρια όταν κάποιαπαιδιά προτίµησαν να φύγουν από την οµάδα περιοδικού για ναπαίζουν µπάλα αλλά εµείς συνεχίσαµε, προσπαθήσαµε, δουλέψα-µε πιο γρήγορα και κάναµε κάτι που το θέλαµε, τα καταφέραµε!Παρότι πιο λίγοι.

Ήταν εύκολα ή δύσκολα και γιατί;

Ήταν και εύκολα και δύσκολα.∆ύσκολα ήταν α)όταν είχα-µε να πάρουµε τις συνεντεύξεις από τα παιδιά στις τάξειςτους επειδή µερικές φορές τα παιδιά άκουγαν, µερικές φορές

OI ¶I§OTOI TOY ANEMO¶TEPOY¢INOYN™TI°MA...

69

όµως δεν άκουγαν, ήταν λίγο άτακτα, δεν συγκεντρώνονταν,κάνανε φασαρία και γινόταν δύσκολο το έργο µας, β) γιατίδεν ήταν εύκολο να βρούµε τους δασκάλους εύκαιρους ναδώσουν συνέντευξη, δεν είχαµε, στην αρχή, τα δηµοσιογρα-φικά κασετοφωνάκια και ήταν δύσκολο να προλαβαίνουµε ναγράφουµε αλλά πιστεύω ότι τα καταφέραµε γ) γιατί χρειαζό-ταν να φέρουµε ύλη. Πιο πολύ, όµως, ήταν εύκολα γιατί µαςάρεσε (Σαλία, Αλίνα-Βαλέρια, Χριστίνα, Ιωάννα, Nατία, Μπέτυ,Ντορίνα, Άλκηστη-Στεφανία)

Εύκολα θα έλεγα γιατί ήταν εύκολο να φτιάξεις θέµατα, ιστο-ρίες, ζωγραφιές (Γιαροσλάβ)

Πώς ήταν η συνεργασία µεταξύ σας;

Ήταν πάρα πολύ καλή, έχουµε βάλει πάρα πολλές σελίδεςόπως είχαµε πει, όλα τα παιδιά έδιναν συνέχεια, κάθε µέρα, υλικάκαι µπορέσαµε να γεµίσουµε πιο γρήγορα και εύκολα το περιο-δικό, ο καθένας έκανε κάτι και όλοι µαζί µπορέσαµε να το βγά-λουµε (Ιωάννα, Ντορίνα, Σαλία)

Mου άρεσε που συνεργάστηκα µε τους συµµαθητές µου, απόκάποια παιδιά στις µεγάλες τάξεις απογοητεύτηκα γιατί κορόϊ-δευαν ή δεν άκουγαν (Ιωάννα, Ντορίνα, Nατία)

Πώς ήταν όλη αυτή η συναλλαγή µε τους δασκάλους, τα υπό-λοιπα παιδιά, τους γονείς και τους άλλους επαγγελµατίες στοσχολείο;

Όχι, τόσο καλή µε όλους. Με τα παιδιά ήταν δύσκολογιατί κάποια φώναζαν ενώ παίρναµε συνεντεύξεις (Γιαρο-σλάβ)

Είδαµε ότι µερικοί δάσκαλοι ντρέπονταν αλλά όλοι µας είπανγια το σχολείο και το περιοδικό. Ήρθα πιο κοντά µε την κυρίαΑθηνά κατά τη συνέντευξη, κατάλαβα ότι είναι πάρα πολύ καλή(Χριστίνα, Ντορίνα, Nατία)

Από τους δασκάλους περιµέναµε περισσότερα και καλύ-τερα από ό,τι µε τα παιδιά.∆εν έβαλαν την ψυχή τους όλοι,δεν έβαλαν το µυαλό τους να δουλέψει στις απαντήσεις, απα-ντούσαν µονολεκτικά, µε ένα ναι-όχι-πολύ και χρειαζότανεµείς να τους κάνουµε περισσότερες ερωτήσεις (Πέτια, Ντο-ρίνα)

Ήταν πολύ καλή η εµπειρία µε τους δασκάλους. Με τα παιδιάµας δυσκόλεψε η φασαρία που έκαναν κάποια αγόρια που δενµας βοηθούσε έτσι να κάνουµε τη δουλειά µας. Αλλά το ευχαρι-στήθηκα πολύ. Ευχαριστώ πολύ γιατί µου δώσατε την ευκαιρία νακάνω την εργασία και να έχω αυτή την εµπειρία και από άλλεςτάξεις (Αλίνα-Βαλέρια)

Ήταν ωραία η εµπειρία µε τις συνεντεύξεις σε όλους, χρειά-στηκε µερικές φορές να εξηγούµε τις ερωτήσεις (Άλκηστη-Στε-φανία)

Τι σας έκανε εντύπωση;

Που έγινα δηµοσιογράφος (Nατία)

H επίσκεψη που κάναµε στο νηπιαγωγείο,στο πως ήταν ταπαιδιά και πως περνάνε, ήταν πολύ ωραία τα βγάλαµε φωτογρα-φίες! Εντυπωσιάστηκα όταν είδα ότι είχαµε συγκεντρώσει τόσοπολύ υλικό για το περιοδικό που µπορούσαµε να το προχωρή-σουµε για έκδοση (Ιωάννα)

H ύλη που δηµιουργήσαµε ήταν πολύ ωραία, τα σταυρόλεξα,τα κείµενα, οι ζωγραφιές και ελπίζω ότι το περιοδικό θα βγει πολύωραίο!

Oι διαφορές από τάξη σε τάξη και όσον αφορά στο χώροτους και στη συµπεριφορά τους (Σαλία, Mπέτυ)

Ότι το περιοδικό αρχίζει να σχηµατίζεται ενώ στην αρχήυπήρχαν κάποιοι που έλεγαν ότι δεν θα βγει τίποτα, δεν θα µπο-ρέσουµε, και τώρα το περιµένουµε να βγει και θα είναι και πολύωραίο! (Σαλία, Ντορίνα, Άλκηστη-Στεφανία)

Που πηγαίναµε µαζί µε άλλες συµµαθήτριες να κάνουµεσυνεντεύξεις και θα θυµάµαι ότι τα παιδικά µας χρόνια ταπεράσαµε ωραία. Μέσα από αυτή την εµπειρία θέλω να γίνωδηµοσιογράφος παρόλο που ήθελα να γίνω τραγουδίστριαγιατί έχω καλή φωνή και τώρα δεν ξέρω ποιο να διαλέξω!(Nατία)

Oι εικόνες που είχαν στους τοίχους τους οι περισσότερεςτάξεις, οι κανόνες που µας είπαν, και αυτό σχεδόν σε όλες τιςτάξεις, το πως κρατούσαν την τάξη τους καθαρή. Επίσης, µαςεντυπωσίασε που τα παιδιά ήταν χαρούµενα που τους παίρναµεσυνέντευξη (Χριστίνα)

Όταν πήγαµε να πάρουµε συνέντευξη από τον κύριο ∆ιευθυ-ντή και ενώ µας έλεγε ότι θα δώσει συνέντευξη για 10΄στο τέλος,έδωσε συνέντευξη για µισή ώρα! (Γιαροσλάβ)

Θέλουµε να ευχαριστήσουµε πολύ την κυρία Χριστίνα από τοΚΕΘΕΑ, τους κυρίους Μπάµπη Μπαλτά και Μπάµπη Κατσόαπό το ολοήµερο και όλα τα παιδιά που είµαστε µαζί και δου-λέψαµε στο περιοδικό.

Ντορίνα Νίκα, Χριστίνα Τιαγκούδη, Αλίνα-Βαλέρια Νίκα, Πέτια Στογιάνοβα, Ιωάννα Βέν-ζικ, Σαλία Κίσα, Μπέτυ Κίσα, Νατία Καζαϊζβίλι, Mαρία Kαρατάσιου, Γιαροσλάβ Βερµπίτσκι,Άλκηστη-Στεφανία Σιούλη,Ευτυχία Πάτση, Μυρσίνη Χιόνη

Aλίνα - Bαλέρια Nίκα, Γ’τάξη

70

Θάλασσα όµορφη θάλασσα γαλανή που κάθε πρωί λάµπεις σαν τον ήλιο,σήµερα θα σ’ αντικρίσωπάλι το πρωί ακίνητη µε κρύο.Τα χέρια µου θ’ ανοίξω να σ’ αγγίξω από αγάπη πολλήκαι µέσα µου θα σε κλείσω για πάντα στη ζωή.

Θάλασσα γαλανή που κάθε µέρα βγάζεις τα δελφίνια σου έξω απ’ τα νερά σου για να µας δείξουν την οµορφιά σου,

θάλασσα ωραία και µακρινή φέρε τα δελφίνια σου πιο κοντά.

Θάλασσα όµορφη µε τους βράχους σου που λάµπουν στον ήλιο,θάλασσα όµορφη φέρε τα ψάρια πιο κοντά για να τα πιάσουµεκαι να έρθουν µαζί µας πάντα στη ζωή.Η αγάπη φανερώθηκε στο εκτυφλωτικόγαλάζιο φως σου, µε το όνοµα Ραχήλ,Νατία, Μάρκος, Ιωάννα,Βαλεντίνος, Έλσα και Σαλία.

Η συγγραφική οµάδατου ποιήµατος είναι µαθητές/τριες του 35ου Ολοήµερου ∆ηµοτικού σχολείουσε συνεργασία µε τον ποιητή ΛάµπροΠαγκάκη και το δάσκαλο της τάξηςΧαράλαµπο Μπαλτά

Αθήνα 12/1/2006

H Λάµψη της θάλασσας

¶ÚÔ-Û¿ıËÛÂ Ó· ÁÓˆ-

Ú›˙ÂȘ ÙÔÓ Â·˘Ùfi ÛԢηıËÌÂÚÈÓ¿ Î·È Ó· ÙÔÓ

·Ô‰¤¯ÂÛ·È. MË Û ÓÔÈ¿˙ÂÈÌfiÓÔ Ë Â͈ÙÂÚÈ΋ ÂÌÊ¿ÓÈÛË.

™˘ÓÂȉËÙÔÔ›ËÛ ÔÙÈ Ë Ú·ÁÌ·ÙÈ-΋ ÔÌÔÚÊÈ¿ ‰ÂÓ ‚ϤÂÙ·È Ì ٷ̿ÙÈ·. TËÓ ·Ó·ÁÓˆÚ›˙ÂȘ ηÈ̤۷ ·fi ÙÔ˘˜ ¿ÏÏÔ˘˜ Ô˘

ÌÔÚ› Ó· Â›Ó·È ¤Ó·˜Î·ıÚ¤ÊÙ˘ ÁÈ·

Û¤Ó·.

A˘Ù¿Ô˘ οÓÂȘ

οı ̤ڷ ÛÔ˘ÂÈÙÚ¤Ô˘Ó Ó·ÁÓˆÚ›˙ÂȘ ÙÔÔÈfi˜ ‹ ÔÈ¿

›۷È!

k¿ıÂ̤ڷ Ô˘

ÂÚÓ¿ÂÈ ÂÈ-ϤÁÔ˘Ì ӷÙË ˙Ô‡ÌÂ

71

Aλί

να-B

αλέρ

ια N

ίκα,

Γ’ τ

άξη

72