- w 2.kursy.adexemplum.com/uploads/docs/causus_probny_karne.pdfczułam od niego alkohol. przyznał ,...

1

Niniejszy dokument stanowi opracowanie (utwór) materiałów poufnych i bez zezwolenia Autora nie może być w żaden sposób wykorzystywane. © 2012 Agata Rewerska. Fundacja IUDICIUM ARS EST

INFORMACJE OGÓLNE

1. Po zapoznaniu się z aktami proszę sporządzić , jako pełnomocnik

oskarżycielki posiłkowej radca prawny Leszek Pióro apelację albo - w

przypadku uznania , że brak jest podstaw do jej sporządzenia - opinię

prawną o braku podstaw do wniesienia środka odwoławczego . Sądem II

instancji jest Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy ul.

Chopina 1 w Warszawie.

2. Należy przyjąć, że we wszystkich protokołach znajdują się :

- niezbędne dane ( numery dowodów tożsamości, numery PESEL ) oraz

właściwe podpisy osób uczestniczących w czynnościach procesowych i

wymagane pieczęcie urzędowe;

- podpisane przez pokrzywdzoną oraz podejrzanego pouczenia o ich

uprawnieniach i obowiązkach w postępowaniu karnym oraz potwierdzenie

odbioru przez strony zawiadomienia o wniesieniu aktu oskarżenia .

3. Zakładamy, że w aktach znajdują się postanowienia wydane w toku

postępowania przygotowawczego: o jego wszczęciu , powołaniu biegłego z

zakresu medycyny sądowej , przedstawieniu zarzutów ; ponadto,

podejrzany został zapoznany z aktami dochodzenia przed wniesieniem

aktu oskarżenia .

4. Z informacji uzyskanej z Krajowego Rejestru Karnego wynika, że

podejrzany jest osobą niekaraną.

2


Warszawa, dnia 10 kwietnia 2011 r.

Mł.asp. Piotr Pałka.

KRP Warszawa I

Notatka urzędowa

W dniu 10.04.2011 r. w godzinach 7:00-17:00 pełniłem służbę patrolową wraz z sierż.

Danielem Tonfa radiowozem oznakowanym na terenie KPR Warszawa I Ok. godz. 15:45

z polecenia dyżurnego udaliśmy się pod adres ul. Graniczna 2 m.3 , gdzie miała

oczekiwać pobita kobieta.

Na miejscu zastano : zgłaszającą - Teresę Chmura – Socha c. Natalii i Marka ur.

15.05.1945 r. w Częstochowie, zam. Warszawa, ul. Graniczna 2 m.3 , dow. osob. IBD

7823190 oraz matkę w/w - Natalię Chmura c. Jadwigi i Zygmunta ur. 24.08.1922 r. w

Warszawie , zam. Ptasia 7 m. 18 , dow. osob. BNM 3421678.

Teresa Chmura poinformowała , że około godz. 15 :30 została pobita przez swojego

męża Romana Sochę , z którym jest w trakcie sprawy rozwodowej. Mężczyzna miał

wykręcić jej dłoń, przewrócił na ziemię, kopał, szarpał za włosy. W/w miała widoczne

obrażenia : zaczerwieniony policzek , spuchnięta prawą dłoń, skarżyła się na ból głowy .

Stwierdziła, że wcześniej mąż ją okradł . Roman Socha oddalił się z miejsca zdarzenia

przed naszym przybyciem. Świadkiem zdarzenia byli : obecna Natalia Chmura zam.j/w

oraz Józef Baryła zam. Parafia Św. Antoniego Padewskiego ul. Elektoralna 7 , Warszawa ,

który z uwagi na obowiązki służbowe nie czekał na nasz przyjazd. Do pokrzywdzonej

wezwano pogotowie, które udzieliło jej pierwszej pomocy , następnie lekarz

zadecydował , że pobita zostanie zabrana do Szpitala przy Banacha.

Notatkę sporządzono celem dalszego wykorzystania w sprawie i przekazano dyż. KRP

Warszawa I.

Mł. asp.

Piotr Pałka

3


Sygn. akt 1 Ds. 123/11

PROTOKÓŁ PRZESŁUCHANIA ŚWIADKA

Dnia 10 kwietnia 2011 r. godz. 17:30

Mariola Anglia, st.sierż. KRP Warszawa I , protokołowała osobiście, działając na podstawie art. 177 § 1

k.p.k. oraz art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k. przesłuchał niżej wymienionego jako świadka .

Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 k.k.,

Świadek podał następujące dane osobowe:

Imię i nazwisko: Piotr Pałka

Imiona rodziców i nazwisko rodowe matki: Marek i Urszula

Data i miejsce urodzenia: 1 września 1985 r. w Warszawie

Adres dla doręczeń w kraju (art. 138 k.p.k.): KRP Warszawa I

Wykształcenie: wyższe

Zajęcie: funkcjonariusz policji

Karalność za fałszywe zeznania: niekarany

Stosunek do stron: obcy

Następnie świadek zeznał:

Jestem funkcjonariuszem Komendy Rejonowej Policji Warszawa I . W dniu 10.04.2011 r. w

godzinach 7:00-17:00 pełniłem służbę patrolową wraz z sierż. Danielem Tonfa

radiowozem oznakowanym na terenie KPR Warszawa I Ok. godz. 15:45 z polecenia

dyżurnego udaliśmy się pod adres ul. Graniczna 2 m.3 , gdzie miała oczekiwać pobita

kobieta. Na miejscu zastaliśmy zgłaszającą Teresę Chmura - Socha c. Natalii i Marka ur.

15.05.1945 r. w Częstochowie, zam. Warszawa, ul. Graniczna 2 m.3 , dow. osob. IBD

7823190 oraz jej matkę Natalię Chmura c. Jadwigi i Zygmunta ur. 24.08.1922 r. w

Warszawie , zam. Ptasia 7 m. 18 , dow. osob. BNM 3421678. Teresa Chmura

poinformowała , że około godz. 15 :30 została pobita przez swojego męża Romana Sochę .

Nadmieniam, że z jej słów wynikało , iż są oni w trakcie rozwodu. Roman Socha miał jej

wykręcić prawą dłoń, przewrócił na ziemię, kopał, szarpał za włosy. Teresa Socha miała

widoczne obrażenia : zaczerwieniony policzek , spuchnięte palce prawej dłoni, skarżyła się

na ból głowy . Mówiła, że mąż wcześniej ją okradł tj. zabrał jakieś pieniądze . Nie jestem w

stanie dokładnie odtworzyć jej słów , ponieważ była ona zdenerwowana, roztrzęsiona.

Kobieta podała, że Roman Socha oddalił się z miejsca zdarzenia , został spłoszony przez

przechodzącego księdza. Świadkiem zdarzenia byli : obecna Natalia Chmura zam.j/w oraz

ksiądz Józef Baryła zam. Parafia Św. Antoniego Padewskiego ul. Elektoralna 7 , Warszawa .

Ksiądz nie czekał na nasz przyjazd, natomiast zostawił pokrzywdzonej swój adres .

Wezwano pogotowie, które udzieliło kobiecie pierwszej pomocy , następnie lekarz

zadecydował , że pobita zostanie zabrana do Szpitala przy Banacha. Pokrzywdzoną

pouczono o możliwości złożenia zawiadomienia o przestępstwie.

Przesłuchanie zakończono dnia: 10 kwietnia 2011 r. o godz.: 19:00

Podpis świadka:

Podpis osoby przesłuchującej:

4



PROTOKÓŁ PRZYJĘCIA USTNEGO ZAWIADOMIENIA O PRZESTEPSTWIE I PRZESŁUCHANIA W CHARAKTERZE ŚWIADKA OSOBY ZAWIADAMIAJĄCEJ



k.p.k. , art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 304a k.p.k., art. 325a k.p.k. przesłuchał niżej wymienioną jako

świadka .

Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1, art. 234 i art. 238 k.k.

Świadka pouczono o uprawnieniach wynikających z art. 182 § 1 i § 3 k.p.k..:


Imię i nazwisko: Teresa Chmura-Socha z domu Chmura

Imiona rodziców i nazwisko rodowe matki: Marek i Natalia z domu Bojarska

Data i miejsce urodzenia: 15 maja 1945 r. w Częstochowie

Miejsce zameldowania nas pobyt stały: Warszawa 00-130 , ul. Graniczna 2 m.3,

Wykształcenie: wyższe

Zajęcie: nauczyciel akademicki

Karalność za fałszywe zeznania: niekarana

Stosunek do stron: pokrzywdzona, żona sprawcy


Jestem żoną Romana Sochy syna Józefa i Józefy ur. 1.07.1955 r. w Piasecznie. Z Romanem

jesteśmy małżeństwem od 1995 r. , jestem jego drugą żoną. Obecnie nie mieszkamy razem,

ja złożyłam pozew o rozwód z winy męża. Roman związał się ze swoją 30-letnią

pracownicą . Nie mieszkamy razem od 3 tygodni. Roman sam się wyprowadził , ja go nie

wyrzucałam. Zabrał resztę swoich rzeczy 8 kwietnia 2011 r. Do chwili obecnej nie

załatwiliśmy m.in. naszych spraw majątkowych. Mamy wspólność majątkową. Liczyłam ,

że Roman się opamięta, że pozew da mu do myślenia. W dniu 9 kwietnia 2011 r., będąc w

banku PKO , zorientowałam się , że Roman wybrał wszystkie pieniądze z naszego

wspólnego konta . Oszczędności było 80.000 zł. Były to nasze wspólne pieniądze,

oszczędności z okresu , kiedy byliśmy małżeństwem. Dostęp do konta mam tylko ja i

Roman. Zadzwoniłam do Romana i poprosiłam o spotkanie, aby wyjaśnić tę sprawę.

Roman , niechętnie, ale się zgodził, powiedział , że wpadnie 10 kwietnia około 15-16 .

Istotnie , przyszedł około 15. W mieszkaniu była także moja matka Natalia Chmura.

Czułam od niego alkohol. Przyznał , że zabrał wszystkie pieniądze i ich nie odda. Stwierdził

, że wszystko jest jego. Dodał, że ich już nie ma , bo wpłacił zaliczkę na kupno domu.

Nadmieniam, że mieszkanie przy Granicznej 2 stanowi moja wyłączną własność , nabyłam

je jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego z Romanem Sochą . Stwierdził , że te

pieniądze to „rekompensata za lata męki, kiedy musiał żyć z taką starą raszplą”.

Nazwałam go złodziejem i zapowiedziałam, że pójdę na Policję. Roman się zdenerwował,

powiedział do mnie „ty gruba świnio” , „szmato”. Zaczęłam krzyczeć , żeby się wynosił .

Wówczas wykręcił mi rękę , zaczął wyłamywać palce, ciągnął za włosy , kopał. Wszystko

działo się bardzo dynamicznie. Nie wiem, jak znalazłam się przed drzwiami mieszkania.

5


Leżałam, a on mnie kopał. Słyszałam krzyki matki „policja!” . Zasłaniałam się rękami.

Chyba straciłam na moment przytomność. W pewnym momencie dotarł do mnie głos „co

pan robi! Panie Romanie , proszę się uspokoić!” . Roman przestał i chyba uciekł. Uratował

mnie nasz proboszcz ksiądz Józef Baryła z Parafii Św. Antoniego Padewskiego przy ul.

Elektoralnej 7 w Warszawa. Ksiądz wracał z wizyty u mojej obłożnie chorej sąsiadki.

Ksiądz Baryła bardzo dobrze kojarzy mojego męża , ponieważ Roman bardzo udzielał się

w parafii . Matka z księdzem udzielili mi pierwszej pomocy, wezwali pogotowie i policję.

Zostałam przewieziona do Szpitala na Banacha, gdzie poza ogólnym potłuczeniem i

siniakami stwierdzono u mnie złamanie palca środkowego i serdecznego prawej dłoni.

Wnoszę o ściganie mojego męża Romana Sochy, który dopuścił się następujących

przestępstw na moją szkodę : ukradł pieniądze stanowiące naszą wspólna własność w

kwocie 80.000 zł. i pobił mnie , łamiąc palce . Składam do akt zaświadczenie wystawione

przez lekarza ze Szpitala przy Banacha w Warszawie .


Podpis świadka :

Podpis osoby przesłuchującej :

Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny

w Warszawie

02-097 Warszawa , ul. Banacha 1a

Warszawa, dn. 10 kwietnia 2011 r.

ZAŚWIADCZENIE

W dniu dzisiejszym udzielono pomocy medycznej pacjentce : Teresie Chmura – Socha l. 66, zam. Warszawa, ul. Graniczna 2 m.3 , PESEL : 45051544879.

Przywieziona na Izbę Przyjęć przez załogę Pogotowia Ratunkowego nr 1234. Z wywiadu : około godz. 16 pobita przez męża. Stwierdzono : liczne zasinienie i podbiegnięcia krwawe w okolicach pleców , ramion , przedramion, ud, opuchnięcie lewej strony twarzy , złamie palców środkowego i serdecznego prawej dłoni –założono opatrunek gipsowy.

RTG czaszki b/z.

Wystawiono zwolnienie lekarskie na okres 10 dni. Kontrola w rejonie.

Dr n.med. Piotr Białek

Nr 234569

6






k.p.k. oraz art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k. przesłuchał niżej wymienioną jako świadka .

Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 , art. 234 i art. 238 k.k.

Świadka pouczono o uprawnieniach wynikających z art. 182 § 1 i § 3 k.p.k.:


Imię i nazwisko: Natalia Chmura

Imiona rodziców i nazwisko rodowe matki: Zygmunt i Jadwiga z domu Krasińska

Data i miejsce urodzenia: 24 sierpnia 1922 r. w Warszawie

Miejsce zameldowania nas pobyt stały: Warszawa 00-131 , ul. Ptasia 7 m. 18,

Wykształcenie: wyższe-lekarz, obecnie emeryt


Stosunek do stron: matka pokrzywdzonej i teściowa wobec sprawcy


Jestem matką Teresy Chmura –Socha i teściową dla Romana Sochy . Od początku byłam

przeciwna temu małżeństwu, Roman nie ma wykształcenia , jest prostym człowiekiem,

grubianinem. Wiem od córki , że Roman znalazł sobie młodszą partnerkę i wyprowadził

się. Teresa założyła sprawę o rozwód. W dniu dzisiejszym ok. 14:30 wpadłam do córki w

odwiedziny , nie byłam z nią wcześniej umówiona. Teresa wspomniała, że spodziewa się

wizyty Romana . Mówiła , że mąż wybrał wszystkie pieniądze ze wspólnego konta. Padła

jakaś duża suma – kilkadziesiąt tysięcy złotych, chyba 80.000 zł. Generalnie Teresa jest

osobą zamkniętą , nie zwierza mi się ze swoich problemów osobistych. Jednak ja , jako

matka , od dłuższego czasu domyślałam się , że w jej małżeństwie nie jest dobrze. Starałam

się często do niej wpadać , rozmawiać z nią. Roman , przyszedł około 15. Powiedzieliśmy

sobie „dzień dobry” i wróciłam do kuchni . Będąc w kuchni usłyszałam podniesione głosy

dobiegające z pokoju, ale wówczas jeszcze nie zareagowałam. W pewnym momencie

awantura przeniosła się do przedpokoju. Wyjrzałam z kuchni. Teresa powiedziała

Romanowi, żeby się wynosił. Roman zaczął wrzeszczeć , wyzywał Teresę od „świń, szmat”.

Potem rzucił się na córkę : wykręcił jej rękę, ciągnął za włosy , kopał. Ciągnąc za włosy

wyrzucił za drzwi mieszkania . Zaczęłam krzyczeć „policja!”. Próbowałam odciągnąć

Romana. On był w jakimś amoku. Na szczęście po schodach schodził jakiś ksiądz. Rzucił

się na ratunek, złapał Romana za rękaw , krzyczał „co pan robi! Panie Romanie , proszę się

uspokoić!” . Wtedy zięć uciekł. Wezwałam pogotowie i policję. Córkę przewieziono do

Szpitala na Banacha, założono jej gips na dłoń.


Podpis świadka:


7


Warszawa, dn. 11 kwietnia 2011 r.

Dr nauk med. Dariusz Mol

biegły z zakresu medycyny sądowej

z listy Sądu Okręgowego w Warszawie

OPINIA SĄDOWO-LEKARSKA

Po zapoznaniu się z aktami 1 Ds. 123/11, w tym załączoną dokumentacją medyczną oraz

zeznaniami pokrzywdzonej , opiniuję :

Teresa Chmura –Socha l. 66 w dn. 10.04.2011 r. przywieziona na Izbę Przyjęć Szpitala

przy ul. Banacha w Warszawie przez załogę Pogotowia Ratunkowego nr 1234.

Z wywiadu : około godz. 16 pobita przez męża.

Pokrzywdzona podała : Sprawca (…) wykręcił mi rękę , zaczął wyłamywać palce, ciągnął

za włosy , kopał (…) Leżałam, a on mnie kopał (…) Zasłaniałam się rękami. Chyba

straciłam na moment przytomność (…) Zostałam przewieziona do Szpitala na Banacha,

gdzie poza ogólnym potłuczeniem i siniakami stwierdzono u mnie złamanie palca

środkowego i serdecznego prawej dłoni ( …).

Świadek Natalia Chmura zeznała :Sprawca (…) rzucił się na córkę : wykręcił jej rękę,

ciągnął za włosy , kopał. Ciągnąc za włosy wyrzucił za drzwi mieszkania (…) Wezwałam

pogotowie i policję. Córkę przewieziono do Szpitala na Banacha, założono jej gips na dłoń.

Świadek Piotr Pałka zeznał : (…) Teresa Chmura poinformowała , że około godz. 15 :30

została pobita przez swojego męża Romana Sochę (…) Roman Socha miał jej wykręcić

prawą dłoń, przewrócił na ziemię, kopał, szarpał za włosy. Teresa Socha miała widoczne

obrażenia : zaczerwieniony policzek , spuchnięte palce prawej dłoni, skarżyła się na ból

głowy (…).

Z historii choroby : liczne zasinienie i podbiegnięcia krwawe w okolicach pleców ,

ramion , przedramion, ud, opuchnięcie lewej strony twarzy , złamie palców środkowego

i serdecznego prawej dłoni –założono opatrunek gipsowy. RTG czaszki b/z .Wystawiono

zwolnienie lekarskie na okres 10 dni.

WNIOSKI :

Obrażenia ciała doznane przez Teresę Chmura-Socha w postaci złamie palców

środkowego i serdecznego prawej dłoni spowodowały naruszenie czynności

narządu ciała trwające dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. Obrażenia te

mogły powstać w okolicznościach podanych przez pokrzywdzoną .

Podpis

8


Dnia 11 kwietnia 2011 r.

sygn. akt 1 Ds. 123/11

PROTOKÓŁ PRZESŁUCHANIA PODEJRZANEGO

KRP Warszawa I., dnia 11 kwietnia 2011 r. o godz. 13:00, Mariola Anglia , st. sierżant KRP Warszawa I (stanowisko, imię i nazwisko) działając na podstawie art. 325g § 1 i 2 k.p.k., art. 175 § 1 k.p.k., art. 308 § 2 k.p.k., art. 311 § 2, 3 i 5 k.p.k., zgodnie z art. 143 § 1 pkt.2 k.p.k. z udziałem protokolanta : osobiście przesłuchała niżej wymienionego jako podejrzanego z art. 284 § 1 k.k. i inne tożsamość podejrzanego stwierdzono na podstawie : dowodu osobistego HDF 345689 wydanego przez Prezydenta m.st. Warszawy oraz potwierdzono w bazie PESEL numer ewidencyjny PESEL: 550701897652 Podejrzany(a) podał(a) następujące dane osobowe, po czym wyjaśnił(a): • Imię i nazwisko (i ewent. pseudonim oraz nazwisko rodowe): Roman Czesław

Socha • Wzrost (cm): 190, waga ( kg ) : 120 • Kolor oczu: niebieskie • Inne cechy rysopisowe: brak • Imiona rodziców i nazwisko rodowe matki: Józef i Józefa z domu Red • Data i miejsce urodzenia: 1.07.1955 r. w Piasecznie • Miejsce zameldowania na pobyt stały: Warszawa , ul. Graniczna 2 m. 3 • Miejsce zamieszkania: Warszawa, ul. Odyńca 7 • Adres dla doręczeń w kraju (art. 138 k.p.k.): j/w • Obywatelstwo: polskie • Wykształcenie (także nazwa szkoły średniej lub wyższej): średnie –technikum

budowlane • Stan cywilny (podać także ewentualną różnicę między stanem cywilnym): żonaty • Liczba dzieci i ich wiek: nie posiada • Liczba osób pozostających na utrzymaniu i kim są te osoby dla podejrzanego(nej):

nie posiada • Stan zdrowia (wady psychiczne i fizyczne, ułomności itp. oraz ewent. dowody na ich

potwierdzenie): dobry , nieleczona w PZP • Zawód wyuczony: dyrektor • Miejsce pracy lub źródło utrzymania, jeżeli podejrzany(a) nie pracuje: - • Zajmowane stanowisko służbowe lub wykonywane czynności: firma „BUDO-FUX”,

Warszawa, Al. Jerozolimskie 127 , dyrektor, 12.000 zł. netto/m • Stan majątkowy (w tym majątek nieruchomy, ruchomy większej wartości, u rolników

inwentarz żywy i martwy): oszczędności 250.000 zł., samochód BMW rocznik 2010 , działka budowlana 2 ha w Konstancinie Jez.,

• Służba wojskowa i przynależność do Wojskowej Komisji Uzupełnień: odbyta, przeniesiony do rezerwy , WKU Śródmieście

• Ordery i odznaczenia: nie posiada • Stosunek do pokrzywdzonego: mąż

9


• Poprzednia karalność i dane co do odbycia kary : nie karany • Zajęcie i dochód miesięczny współmałżonka - osoby pozostającej we wspólnym

pożyciu z podejrzanym(ną): pracownik akademicki około 6000 zł. Podejrzanego pouczono o uprawnieniach określonych w art. 300 i 301 k.p.k. oraz o

obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138, 139 k.p.k.. Pouczenie te otrzymałem na piśmie .

……………………………… Podpis podejrzanego

Podejrzanego pouczono o treści art. 175 k.p.k. .

Podejrzany wyjaśnia :

Pouczony o treści praw i obowiązków podejrzanego, które otrzymałem również na piśmie

oświadczam, że przedstawione mi w dniu dzisiejszym zarzuty zrozumiałem . Nie przyznaję

się do popełnienia żadnego z zarzucanych mi przestępstw. Mogę wyjaśniać.

Uważam, że cała ta spraw została zaaranżowana przez Teresę Chmura-Socha , jeszcze –

niestety - moją żonę oraz jej matkę . Jest to po prostu zemsta starej, porzuconej kobiety.

Tak, przyznaję , związałem się z Andżeliką Nowak, moją 30-letnią asystentką : kochamy się

, wspólnie planujemy przyszłość, spodziewamy się dziecka. Kiedy powiedziałem Teresie , że

odchodzę i chcę się rozwieść , zapowiedziała mi, iż mnie zniszczy. To małżeństwo od

początku było nieporozumieniem .

Zarzut przywłaszczenia jest całkowitym absurdem. Jak można ukraść własną rzecz ?

Pieniądze zgromadzone na koncie były wspólne, to były nasze oszczędności. Uważam , że

za te kilkanaście lat wspólnego pożycia należy mi się jakaś rekompensata.

Nie jest prawdą , abym pobił tę kobietę. Tego dnia pracowałem , następnie w godzinach ,

kiedy miało mieć miejsce to zdarzenie, przebywałem u mojej ciotki Heleny Kmiotełłko ,

zamieszkałej : Warszawa , ul. Graniczna 2 m. 67 . Byłem u niej od godz. 14: 30 do 16 z

minutami. Ciotka z pewnością to potwierdzi.

Znam księdza Józefa Baryłę bardzo dobrze , ponieważ jest proboszczem w mojej byłej parafii. Jednak w dniu 10 kwietnia 2011 r. nie widziałem go.

Protokół po osobistym odczytaniu podpisuję.

……………………….

( podpis podejrzanej )

Przesłuchanie zakończono dnia 11 kwietnia 2011 r. o godzinie 14:30

………………………..

( podpis przesłuchującego )

10






k.p.k. oraz art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k. przesłuchał niżej wymienioną jako świadka .

Tożsamość świadka stwierdzono na podstawie: dowodu osobistego GFH 876534 oraz potwierdzono

w bazie PESEL; nr ewidencyjny PESEL 25091198755

Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 k.k.

Świadka pouczono o uprawnieniach wynikających z art. 182 § 1 i § 3 k.p.k., art. 183 § 1 k.p.k. oraz

art. 185 k.p.k.


Imię i nazwisko: Helena Kmiotełłko

Imiona rodziców i nazwisko rodowe matki: Witold i Ludwika z domu Banaś

Data i miejsce urodzenia: 1 września 1925 r. w Kielce

Miejsce zameldowania nas pobyt stały: Warszawa 00-130 , ul. Graniczna 2 m. 67,

Wykształcenie: średnie

Zajęcie: emeryt


Stosunek do stron: obca


Znam Romana Sochę. Jest on synem moich nieżyjących już przyjaciół Józefa i Józefy Socha.

Z Józkiem pracowałam jeszcze w latach 50. Dla Romka jestem „przyszywaną” ciotką , ale

nie jesteśmy krewnymi. Ostatni raz widziałam Romana przed Bożym Narodzeniem w 2010

r. W dniu wczorajszym tj. 10 kwietnia 2011 r. nie widziałam Romka. Cały wczorajszy dzień

byłam poza Warszawą . Przebywałam w Świdrze na działce u znajomej. Nie potrafię nic

powiedzieć na temat małżeństwa Romana Sochy. Nie rozmawiałam z nim nigdy na ten

temat. To wszystko, co mogę zeznać.


Podpis świadka:


11


Warszawa, dnia 5 maja 2011 r.

1 Ds. 123/11

Akt oskarżenia przeciwko Romanowi Socha o przestępstwa z art. 284 § 1 k.k., art. 157 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k.

oskarżam:

Romana Czesława Sochę, syna Józefa i Józefy z domu Red, urodzonego 1 lipca 1955 r. w Piasecznie, obywatelstwa polskiego, o wykształceniu średnim , żonatego, nieposiadającą dzieci, nieposiadającą nikogo na utrzymaniu, zatrudnionego w firmie „BUDO-FUX” w Warszawie na stanowisku dyrektora, osiągającego zarobki 12.000 zł. miesięcznie , nie karanego ( k. 22 ), (na wolności - środka zapobiegawczego nie stosowano)

o to, że:

1. w dniu 9 kwietnia 2011 r. w Warszawie przywłaszczył sobie rzeczy ruchome w postaci pieniędzy w kwocie 80.000 zł. na szkodę swojej żony Teresy Chmura-Socha, mimo że stanowiły one wspólność majątkową, tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k.;

2. w dniu 10 kwietnia 2011 r. w Warszawie przy ul. Granicznej 2 kopiąc i szarpiąc

Teresę Chmura-Socha spowodował u w/w obrażenia ciała w postaci złamie palców : środkowego i serdecznego prawej dłoni, co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała trwającym dłużej niż 7 dni , tj. o czyn z art. 157 § 1 k.k. ;

Na zasadzie art. 24 § 1 k.p.k. i art. 31 § 1 k.p.k. niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie II Wydział Karny w postępowaniu uproszczonym.

Prokurator mgr Lucjan Śpioch

I. Lista osób podlegających wezwaniu na rozprawę:

Oskarżony: k.8-10 Roman Socha,

Obrońca: adw. Hipolit Maria Horoszko.

Świadkowie: k.3 Piotr Pałka k.4-5 Teresa Chmura- Socha k.6 Natalia Chmura k.11 Helena Kmiotełłko

Biegły : k. 7 Dariusz Mol II. Wykaz innych dowodów do odczytania na rozprawie:

k. 5 dokumentacja lekarska k.7 opina sądowa-lekarska k dane o karalności

12


Sygn. akt II K 234/11 Dnia 22 marca 2012 r.

PROTOKÓŁ ROZPRAWY GŁÓWNEJ

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia, Wydział II Karny sprawa Romana Sochy oskarżonego z art. 288 § 1 k.k. i inne

OBECNI Przewodniczący: SSR Marek Biały Protokolant : Dariusz Miki Prokurator Prok. Rej. Lucjan Śpioch Wywołano sprawę o godzinie 9 min. 30 .

Rozprawa odbyła się jawnie.

Na rozprawę stawili się: Pokrzywdzony: Teresa Chmura- Socha Oskarżony: osobiście . Stawił się obrońca z wyboru adw. Hipolit Maria Horoszko, pełnomocnictwo w aktach. Stawili się wezwani świadkowie :Teresa Chmura-Socha ,Natalia Chmura, Piotr Pałka, Helena Kmiotełłko Stawił się biegły : Dariusz Mol Teresa Chmura-Socha oświadcza, że chce występować w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Oskarżony podał co do swej osoby (art. 213 § 1 k.p.k.):

Roman Czesław Socha , syn Jozefa i Józefy z domu Red, urodz. 1 lipca 1955 r. w Piasecznie, dyrektor, żonaty, nieposiadający nikogo na utrzymaniu, zarobki 12.000 zł./m , nie karany, nieleczony w PZP

Prokurator odczytał akt oskarżenia. Oskarżony, uprzedzony w treści art. 175 § 1 k.p.k., na zapytanie Przewodniczącego, czy przyznaje się do zarzuconego mu czynu oraz czy chce złożyć wyjaśnienia i jakie, podał: Treść aktu oskarżenia zrozumiałem , nie przyznaję się do żadnego z zarzucanych mi czynów. Odmawiam składania wyjaśnień. Wobec odmowy składania wyjaśnień Sąd postanowił ujawnić, a Przewodniczący na podstawie art. 389 § 1 k.p.k. odczytał protokół przesłuchania z dn.11.04.2011 r. k.23-25 Potwierdzam , natomiast ze względu na upływ czasu nie jestem pewien, czy w dn.10.04.2011 r. w godzinach popołudniowych istotnie odwiedziłem ciotkę Helenę Kmiotełłko.

13


Przewodniczący zarządził postępowanie dowodowe oraz pouczył oskarżonego o przysługującym prawie zadawania pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co do każdego dowodu (art. 386 § 2 k.p.k.). Świadków wezwano na salę rozpraw.

Przewodniczący uprzedził świadków i biegłych *) o odpowiedzialności za złożenie fałszywych zeznań oraz pouczył ich o treści art. 182, 183, 185, k.p.k.

Zapytani o imiona, nazwiska, wiek, zawód, miejsce zamieszkania, karalność za fałszywe zeznania oraz stosunek do stron świadkowie i biegli *) podali:

1. Teresa Chmura-Socha, lat 66, nauczyciel akademicki , żona, nie karana , pouczona o treści art. 182 § 1 k.p.k., oświadcza, że chce zeznawać, na wniosek obrońcy - po odebraniu przyrzeczenia ;

2. Natalia Chmura , lat 89, lekarz, teściowa , nie karana, pouczona o treści art. 182 § 1 k.p.k. – oświadcza , że chce zeznawać , na wniosek obrońcy - po odebraniu przyrzeczenia ;

3. Piotr Pałka, lat 26, Policjant, obcy , nie karany , za zgodą stron bez przyrzeczenia; 4. Helena Kmiotełłko , lat 86, urzędnik , obca, nie karana , za zgodą stron bez

przyrzeczenia ; 5. Dariusz Mol, lat 35, lekarz, biegły SO z zakresu medycyny sądowej , obcy , nie

karany.

Następnie Sąd odebrał przyrzeczenie zgodnie z przepisami art. 187, 188, 189 k.p.k. od świadków - z wyjątkiem *) P.Pałka, H.Kmiotełłko . Świadków wobec braku sprzeciwu obecnych stron Sąd postanowił przesłuchać bez przyrzeczenia. Świadków usunięto do osobnego pokoju, a następnie każdego świadka wezwano na salę osobno i przesłuchano w nieobecności tych świadków, którzy jeszcze nie zeznawali. Świadkowie zeznali:

Świadek Teresa Chmura – Socha zeznaje : Chyba 9 kwietnia zorientowałam się, że Roman wybrał wszystkie pieniądze z naszego wspólnego konta . Oszczędności było 80.000 zł. Były to nasze wspólne pieniądze z okresu, kiedy byliśmy małżeństwem. Dostęp do konta miałam tylko ja i Roman. Zadzwoniłam do Romana i poprosiłam o spotkanie, aby wyjaśnić tę sprawę. Z oporami, ale się zgodził, powiedział , że wpadnie następnego dnia . Przyszedł około 15. W mieszkaniu była także moja matka, która o moim mężu miała zawsze złą opinię . Oskarżony przyznał , że zabrał wszystkie pieniądze i ich nie odda. Stwierdził , że wszystko jest jego. Mówił , że wpłacił zaliczkę na kupno mieszkania. Powiedziałam, że pójdę na Policję. Wówczas wykręcił mi rękę. Oskarżony zaczął wyłamywać mi palce, ciągnął za włosy, kopał. Wszystko działo się szybko. Wyrzucił mnie z mieszkania. Leżałam przy schodach, on mnie kopał. Słyszałam krzyki „policja!” . Chyba straciłam na moment przytomność. Uratował mnie nasz proboszcz ksiądz Józef Baryła z Parafii Św. Antoniego Padewskiego . Matka z księdzem wezwali pogotowie i policję. Zostałam przewieziona do Szpitala na Banacha, stwierdzono u mnie złamanie palca środkowego i serdecznego prawej dłoni. Przed rozprawą próbowałyśmy z matką odtworzyć sobie to zdarzenie , ale dzisiaj jego szczegółów już nie pamiętam.

14


Świadek Natalia Chmura zeznaje : Zdarzenie miało miejsce blisko rok temu, więc szczegółów nie pamiętam. Nie jestem w stanie powiedzieć np. jak był ubrany oskarżony. Prawdopodobnie to była godzina 17-18. Teresa z oskarżonym byli w pokoju , natomiast ja byłam w kuchni. W pewnym momencie usłyszałam podniesione głosy dobiegające z pokoju. W końcu awantura przeniosła się do przedpokoju. Wyjrzałam z kuchni. Teresa powiedziała Romanowi, żeby się wynosił. Roman rzucił się na córkę : wykręcił jej rękę, ciągnął za włosy, kopał. W końcu wyrzucił za drzwi mieszkania . Zaczęłam krzyczeć „policja!”. Po schodach szedł ksiądz. Rzucił się na ratunek. Wtedy zięć uciekł. Wezwałam telefonicznie pogotowie i policję. Teresa była pobita. Córkę przewieziono do Szpitala na Banacha, założono jej na dłoń gips.

Świadek Piotr Pałka zeznaje : Nie wiem w jakiej sprawie zostałem wezwany. Interwencji domowych mam kilka dziennie. Nie kojarzę interwencji przy ul. Granicznej w Warszawie.

Świadek Helena Kmiotełłko zeznaje :

Na pytanie obrońcy : Proszę powiedzieć , jak oskarżony zwraca się do świadka ?

Oskarżony mówi do mnie „ciociu”. W tym miejscu obrońca wnosi , aby pouczyć świadka o treści art. 182 § 1 k.p.k.

Przewodniczący poucza świadka o treści art. 182 § 1 k.p.k.

Świadek po pouczeniu : w takim razie odmawiam składania zeznań , nie mam nic do powiedzenia , wszystko co wiedziałam to już zeznałam na policji.

Przewodniczący zwolnił świadka od dalszego udziału w rozprawie.

W tym miejscu obrońca informuje, że oskarżony chciałby złożyć uzupełniające wyjaśnienia.

Oskarżony – na pytania obrońcy wyjaśnia : odtworzyłem sobie w pamięci , co robiłem w dniu 10.04.2011 r.. Jestem pewien na 100 %, że u mojej ciotki Heleny Kmiotełłko , zamieszkałej Warszawa , ul. Graniczna 2 m. 67 , byłem od godz. 14-14:30 do 16 z minutami, a więc wówczas nie mogłem przebywać w mieszkaniu żony. Tego dnia ani jej ani teściowej w ogóle nie widziałem.

Biegły Dariusz Mol opiniuje :

Na pytanie obrońcy :Czy takie obrażenia, chodzi o złamanie, mogły powstać w wyniku upadku ze schodów ?

Mogły powstać w wyniku upadku ze schodów.

Na pytanie Przewodniczącego, czy strony składają dalsze wnioski dowodowe :

15


Oskarżycielka posiłkowa wnosi o przesłuchanie Józefa Baryłę zam. Parafia Św. Antoniego Padewskiego ul. Elektoralna 7 w Warszawie, który był świadkiem jej pobicia przez oskarżonego w dn.10.04.2011 r.

Prokurator do uznania sądu.

Obrońca na podstawie art. 170 § 1 pkt.1 k.p.k. w zw. z art. 178 pkt.2 k.p.k. wnosi o oddalenie wniosku dowodowego , ponieważ przeprowadzenie dowodu z przesłuchania księdza Józefa Baryły jest niedopuszczalne, bowiem duchowny nie może być przesłuchiwany w charakterze świadka.

Sąd postanowił na podstawie art. 170 § 1 pkt.1 k.p.k. oddalić wniosek dowodowy oskarżycielki posiłkowej , ponieważ przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne, bowiem duchowny nie może być przesłuchiwany w charakterze świadka.

Strony dalszych wniosków dowodowych nie zgłaszają.

Sąd postanowił na podstawie art. 394 § 1 i § 2 k.p.k., ujawnić za zgodą stron, bez odczytania :

k. 5 zaświadczenie lekarskie

k. 7 opinia sądowa-lekarska

dane o karalności

Na pytanie Przewodniczącego - strony oświadczyły, że nie zażądają uzupełnienia przewodu sądowego. Przewodniczący ogłosił, że przewód sądowy jest zamknięty, po czym udzielił głosu stronom.

Oskarżyciel publiczny: wnosi o uznanie Romana Sochy za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i wymierzenie : - za czyn I na podstawie art. 284 § 1 k.k. kary 1 roku pozbawienia wolności ; - za czyn II na podstawie art. 157 § 1 k.k. kary 1 roku pozbawienia wolności; orzeczenie na podstawie art. 85, art. 86 § 1 k.k. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat ; nadto, na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 1 pkt.1 k.k. wnosi o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby oraz obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi. Obrońca: wnosi o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów oraz zasądzenie kosztów udziału w sprawie obrońcy z wyboru zgodnie z fakturą , którą składa do akt .

Oskarżony w ostatnim słowie : wnosi o uniewinnienie.

Rozprawę zamknięto o godz. 14 min. 30 .

.......................................... .......................................... Przewodniczący Protokolant

16


Sygn. akt II K 234/11

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2012 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : SSR Marek Biały

Protokolant : Dariusz Miki

w obecności Prokuratora : Lucjana Śpiocha

przy udziale oskarżyciela posiłkowego : Teresy Chmura-Socha

po rozpoznaniu w dniu : 22 marca 2012 r.

sprawy :

Romana Czesława Socha urodz. 1 lipca 1955 r. w Piasecznie syna : Józefa i Józefy z d.

Red

oskarżonego o to , że :

1.w dniu 9 kwietnia 2011 r. w Warszawie przywłaszczył sobie rzeczy ruchome w postaci

pieniędzy w kwocie 80.000 zł. na szkodę swojej żony Teresy Chmura-Socha, mimo że

stanowiły one wspólność majątkową, tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k.;

2.w dniu 10 kwietnia 2011 r. w Warszawie przy ul. Granicznej 2 kopiąc i szarpiąc Teresę

Chmura-Socha spowodował u w/w obrażenia ciała w postaci złamie palców :

środkowego i serdecznego prawej dłoni, co skutkowało naruszeniem czynności narządu

ciała trwającym dłużej niż 7 dni , tj. o czyn z art. 157 § 1 k.k.

I. Romana Czesława Sochę uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów.

II. Na podstawie art. 632 pkt.2 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw.

Hipolita Marii Horoszko kwotę 15.000 zł. ( piętnastu tysięcy złotych ) tytułem

udziału w sprawie obrońcy z wyboru ; wydatki związane z prowadzonym

postępowaniem karnym przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Marek Biały

17


Wniosek

o sporządzenie uzasadnienia wyroku

Działając w imieniu oskarżycielki posiłkowej Teresy Chmura-Socha , jako jej

pełnomocnik z wyboru , na podstawie art. 422 § 1 k.p.k. wnoszę , o sporządzenie na

piśmie uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie

II Wydział Karny, który zapadł w dniu 22 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K

234/11 przeciwko Romanowi Czesławowi Socha oskarżonemu z art. 288 § 1 k.k. i inne

oraz o jego doręczenie wraz z odpisem wyroku na adres mojej kancelarii.

Radca Prawny

Leszek Pióro

Załącznik :

Pełnomocnictwo z dn. 23.03.2012 r.

Prezentata Biura Podawczego Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w

Warszawie z dnia 23.03 2012 r.

Warszawa, dn. 23 marca 2012 r.

PEŁNOMOCNICTWO

Ja, Teresa Chmura-Socha niniejszym upoważniam radcę prawnego Leszka Pióro ,

prowadzącego Kancelarię Prawną w Warszawie ul. Moniuszki 3, do reprezentowania

mnie i występowania przed wszystkimi sądami i organami w sprawie o sygn. akt II K

2334/11, jako pełnomocnik z prawem udzielenia dalszej substytucji.

…………………

18


Sygn. akt II K 234/11

Uzasadnienie : Na podstawie zgromadzonego w postępowaniu przygotowawczym oraz ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny : Roman Socha oraz Teresa Chmura-Socha są małżeństwem. Roman Socha w 2011 r. związał się z Andżeliką Nowak . Para spodziewa się dziecka , wspólnie planuje przyszłość. Roman Socha na przełomie marca/kwietnia 2011 r. postanowił się rozwieść , wyprowadził się z mieszkania żony przy ul. Granicznej 2 w Warszawie i zamieszkał pod adresem Warszawa ul. Odyńca 7. Teresa Chmura-Socha w kwietniu 2011 r. złożyła pozew o rozwód. Roman Socha w dn. 9.04.2011 r. pobrał z rachunku bankowego kwotę 80.000 zł. Pieniądze stanowiły oszczędności jego oraz Teresy Chmura-Socha, były wspólną własnością obojga małżonków. Pieniądze były gromadzone na jednym koncie do którego mieli dostęp zarówno podsądny jak i jego żona. Roman Socha pobraną kwotę wpłacił jako zaliczkę na poczet mieszkania , które planuje zakupić wspólnie z Andżeliką Nowak. Roman Socha w dn. 10.04.2011 r. w godzinach wczesnopopołudniowych pracował, następnie od godz. 14 do 16 przebywał u swojej ciotki Heleny Kmiotełłko. Teresa Chmura –Socha w dn. 10.04.2011 r. około godz. 15:30 w miejscu swojego zamieszkania doznała obrażeń ciała w postaci złamania palca środkowego i serdecznego prawej ręki, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni. Roman Socha jest osobą niekaraną , w miejscu zamieszkania cieszy się dobrą opinią ( k. 8,13). Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie : wyjaśnień Romana Sochy ( k. 8-10,13,15 ), częściowo zeznań Teresy Chmura-Socha (k.14 ) oraz Natalii Socha ( k. 14 ) , a także, zaświadczenia lekarskiego( k. 7) , opinii sądowo-lekarskiej ( k. 7,15 ). Roman Socha nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw . Oskarżony wyjaśnił , że zarzuty wysuwane pod jego adresem opierają się wyłącznie na pomówieniach zazdrosnej żony i złośliwej teściowej. Podsądny uczciwie wyznał , że odszedł do innej kobietą ; potwierdził ,iż to z nią wiąże swoją przyszłość. Roman Socha podkreślił , że jego małżeństwo – z uwagi na różnice światopoglądowe - od samego początku nie było zgodne. Roman Socha wyjaśnił , że zarzut przywłaszczenia jest całkowitym nieporozumieniem. Pieniądze zgromadzone na koncie były wspólne, stanowiły dorobek obojga małżonków, dlatego mógł nimi swobodnie dysponować. Pobraną w dn. 9.04.2011 r. kwotę 80.000 zł. spożytkował na zakup mieszkania. Oskarżony kategorycznie zaprzeczył, aby 10.04.2012 r. pobił Teresę Chmura-Socha. Mężczyzna wytłumaczył, że tego dnia najpierw przebywał w miejscu pracy , a następnie odwiedził swoją ciotkę Helenę Kmiotełłko , u której był do godz. 16. Oskarżony tego dnia w ogóle nie widział pokrzywdzonej ( k. 8-10, 13,15). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, które należy uznać za spójne , logiczne , a przede wszystkim korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym. Na wstępie należy podkreślić, że Roman Socha ma stałe miejsce zatrudnienia, jest osobą niekaraną, cieszącą się dobrą opinią ( k. 8,13 ) . Podsądny w toku całego postępowania karnego konsekwentnie zaprzeczał, aby mógł dopuścić się zarzucanych mu przestępstw. Oskarżony szczerze wyjaśnił, że związał się z inną kobietą i dlatego odszedł od żony, w sposób logiczny uzasadnił swoją decyzję , ze smutkiem przyznał , iż jego dotychczasowe

19


małżeństwo od samego początku było pomyłką. Wyjaśnienia Romana Sochy w zakresie dotyczącym pobranych 80.000 zł. brzmią przekonująco . Trudno odmówić oskarżonemu racji, nie można bowiem stawiać mu zarzutu, że własnymi oszczędnościami gospodaruje tak jak chce. Brak jest z kolei jakichkolwiek pewnych dowodów , które podważyłyby twierdzenia w/w w części dotyczącej dn.10 kwietnia 2011 r. Roman Socha drobiazgowo opisał , co robił krytycznego dnia. Jego słowa trafiają do przekonania. Nie można mieć pretensji do podsądnego, że osoba dla niego najbliższa skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań ( k. 15 ), tym samym stawiając go w trudnej , procesowej sytuacji. Jak już nadmieniono na wstępie wyjaśnienia Romana Sochy dotyczące 9.04.2011 r. – w zasadniczych dla sprawy kwestiach - korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, przede wszystkim z zeznaniami samej pokrzywdzonej oraz jej matki. Relacja oskarżonego w tym zakresie jest zgodna z zeznaniami Teresy Chmura-Socha ( k.14 ) oraz Natalii Chmura ( k. 14) . Pokrzywdzona przyznała, że oszczędności stanowiły własność jej męża. Depozycje wymienionych świadków kłócą się z wersją podaną przez oskarżonego wyłącznie w części dotyczącej 10.04.2011 r. Jednak zeznania Teresy Chmura-Socha oraz Natalii Chmura - w przeciwieństwie do wyjaśnień Romana Sochy - mogą budzić zasadnicze wątpliwości. Wypowiedzi świadków charakteryzują się chwiejnością , wewnętrzną sprzeczności , kłócą się ze sobą. Niewątpliwie świadkowie nie są obiektywnie , czego i sami nie ukrywają ( k. 14 ). Ich wypowiedzi dotyczące osoby podsądnego są emocjonalne, bezkrytyczne. Sąd także zwrócił uwagę na fakt, że Natalia Chmura nie była w stanie podać szczegółów zdarzeń , których – rzekomo – była świadkiem. Nie potrafiła sprecyzować godziny , kiedy miały mieć miejsce opisywane przez nią wypadki , nie umiała opisać szczegółów ubioru oskarżonego. Sam opis rzekomego ataku oskarżonego nie brzmi przekonująco . Roman Socha miał się zachowywać wyjątkowo brutalnie natomiast świadek w żaden realny sposób nie pomogła pokrzywdzonej ( k. 14 ). Oczywistym jest , że każdy próbowałby powstrzymać napastnika , tymczasem Natalia Chmura jedynie zadzwoniła na policję ( k. 14 ). Zeznania Natalii Chmura nie są zgodne z relacją córki. Świadkowie podają inne godziny zdarzenia ( k. 14 ) , różnie przedstawiają jego przebieg. Teresa Chmura – Socha, indagowana przez sąd, w końcu przyznała , że omawiała przedmiotowe zdarzenia z Natalią Chmura ( k. 14 ). Świadczy to , że świadkowie próbowali ustalić , dopasować swoje zeznania. Oskarżenia w/w świadków nie znajdują żadnego oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Piotr Pałka – funkcjonariusz policji , który przyjechał na miejsce zdarzenia – zeznał , że interwencja miała na tyle bezbarwny przebieg , iż w ogóle nie zapadła mu w pamięci ( k. 15 ). Powyższe kłóci się z dramatyczną relacją zarówno Teresy Chmura- Socha jak i Natalii Chmura. Sąd uznał zeznania Piotra Pałki za wiarygodne. Świadek jest funkcjonariuszem publicznym, osobą obcą dla stron , nie ma więc żadnego interesu w tym , żeby zeznawać nierzetelnie, na czyjąkolwiek korzyść. Helena Kmiotełłko – osoba najbliższa dla oskarżonego – na podstawie art. 182 § 1 k.p.k. odmówiła składania zeznań ( k. 15 ). Jeżeli określona okoliczność ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy , a do jej stwierdzenia wymagane są specjalne wiadomości , organ procesowy jest uprawniony i

20


jednocześnie zobowiązany do zasięgnięcia opinii biegłego lub biegłych , bądź też instytucji naukowej lub specjalistycznej. Dariusz Mol - biegły z zakresu medycyny sądowej – nie wykluczył , że do złamania mogło dojść w wyniku upadku ze schodów ( k. 15). Twierdzenia pokrzywdzonej , co do okoliczności doznanych obrażeń , pozostają zatem w sprzeczności z opinią sądowo-lekarską . Sąd uznał opinię za jasną , rzetelną , wyczerpującą.

Sąd zważył , co następuje : Roman Socha został oskarżony o popełnienie występku z art. 284 § 1 k.k. Przestępstwo to polega na przywłaszczeniu m.in. cudzej rzeczy ruchomej ( A.Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz., s.467). Istotnie, zgodnie z treścią art. 115 § 9 k.k. rzeczą ruchoma są także pieniądze. Przywłaszczenie należy rozumieć jako rozporządzenie jak swoją własnością cudzą rzeczą ruchomą ( zob. m.in. wyrok SA w Warszawie z dnia 12 lutego 2010 r., II AKa 443/09 , Apel.-W-wa 2010/3/12 ) . Nie budzi jakichkolwiek wątpliwości , że 80.000 zł. stanowiło wspólny dorobek Romana Sochy i jego żony, było ich własnością. Zgromadzony kapitał stanowił wspólną własność małżonków. Oskarżony nie mógł zatem przywłaszczyć swoich własnych pieniędzy - inaczej mówiąc - rozporządzić jak swoją własnością swoją własności. Odmienna ocena zachowania oskarżonego skutkowałaby absurdalną tezą, że przywłaszczając powyższą sumę uzyskał korzyść majątkową w wysokości 80.000 zł. , wyrządzając sobie samemu szkodę na kwotę 80.000 zł. ( por. postanowienie SA w Lublinie z dnia 19 marca 2009 r., II AKa 33/09 , KZS 2009/5/62 ) . Z tych też względów oskarżonego uniewinniono od popełnienia występku opisanego w pkt. I a/o.

Przeprowadzone - w ocenie Sądu Rejonowego - w sposób wyczerpujący postępowanie dowodowe wykazało , że brak jest jakichkolwiek podstaw , żeby przypisać podsądnemu winę w zakresie czynu z art. 157 § 1 k.k. . tj. pkt. II a/o. Twierdzenia Teresy Chmura-Socha ( k. 14 ) oraz Natalii Chmura ( k. 14 ) są całkowicie nieprzekonujące; z drugiej strony konsekwentne i logiczne wyjaśnienia oskarżonego ( k. 8-10,13,15 ) nie pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym. Sformułowana w art.5 § 1 k.p.k. zasada domniemania niewinności należy do podstawowych praw człowieka. Domniemanie to jest zagwarantowane w art. 6 ust. 2 EKPC oraz art. 14 ust. 2 MPPO ONZ jako wymóg uznawania oskarżonego za niewinnego "do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą". Także Konstytucja RP z 1997 r. przyjmuje, że "każdego uznaje się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem" (art. 42 ust. 3). Domniemanie niewinności oznacza dla oskarżonego uwolnienie go od obowiązku udowodnienia swej niewinności (art. 74 § 1 k.p.k.), którą przyjmuje się z założenia i którą obalić ma oskarżyciel udowadniając winę oskarżonego . Na oskarżonym nie spoczywa zatem ciężar dowodu . Z uwagi na domniemanie niewinności wyrok uniewinniający zapada nie tylko wówczas, gdy udowodniono, że oskarżony jest niewinny, ale także - i przede wszystkim - wtedy, gdy nie udowodniono, że jest on winny zarzucanego czynu. Konsekwencją domniemania niewinności jest zasada in dubio pro reo, czyli nakaz tłumaczenia niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego (art. 5 § 2 k.p.k.). Nakaz ten odnosi się jedynie do wątpliwości, które nie dają się usunąć. Organ procesowy powinien zatem dążyć przede wszystkim do wyeliminowania zaistniałych wątpliwości, czy to poprzez sięgnięcie do innych źródeł i środków dowodowych (np.

21


dodatkowa opinia biegłego), czy też innych sposobów przeprowadzania dowodów (np. konfrontacja świadków) i dopiero gdy po wykorzystaniu istniejących możliwości wątpliwość istnieje nadal, winien sięgnąć po regułę z art. 5 § 2 k.p.k. Zasady in dubio pro reo nie można w żadnej mierze traktować jako swoistego uproszczonego traktowania wątpliwości (zob. wyrok SN z 25 czerwca 1991 r., WR 107/91). Nie ma więc ona zastosowania w sytuacji, gdy wątpliwości są rezultatem niedokładnego i niewyczerpującego postępowania dowodowego, kiedy to organ procesowy powinien z urzędu uzupełnić to postępowanie, aby ustalić fakty zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem i wyjaśnić nasuwające się w tym zakresie wątpliwości, a nie sięgać po regułę in dubio pro reo (wyrok SN z 16 stycznia 1974 r., III KR 315/73 ). Reguła ta ma zatem zastosowanie dopiero wówczas, gdy zostały wyczerpane wszystkie możliwości poznawcze w postępowaniu (wyrok SN z 31 sierpnia 1979 r., IV KR 173/79 ). O jej naruszeniu nie można więc mówić, gdy sąd w wyniku pełnej i poprawnie dokonanej swobodnej oceny dowodów uznał, że brak jest wątpliwości albo że nie mają one znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego; jest jednocześnie dobrym prawem obrony oskarżonego mnożenie, a nawet wyolbrzymianie takich faktów i ich ocen, które pozwalają powątpiewać w jego winę, pod warunkiem wszakże nieprzeinaczania faktów (zob. wyrok SN z 14 maja 1999 r., IV KKN 714/98 ). Jeżeli na rozprawie zachwiana zostanie wersja oskarżenia, gdyż w świetle zebranych dowodów nie da się bez obawy popełnienia pomyłki wykluczyć innej wersji zdarzenia, aniżeli przyjęta w akcie oskarżenia - nie jest dopuszczalne przypisanie oskarżonemu zarzucanego czynu, albowiem w takiej sytuacji chroni go reguła in dubio pro reo (wyrok SN z 4 grudnia 1992 r., WR 369/90 ). Sąd - mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy , jak również powyższe rozważania prawne – uznał , że brak jest przekonujących , mocnych przesłanek pozwalających na uznanie Romana Sochy za winnego popełnienia występku z art. 157 § 1 k.k. W tym miejscu należy zgodzić się z argumentacją przedstawioną przez obrońcę, że nie można wykluczyć , iż w zamyśle oskarżycielki posiłkowej przedmiotowe postępowanie karne miało wyłącznie uwiarygodnić jej roszczenia wysuwane w postępowaniu rozwodowym.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 632 pkt. 2 k.p.k.

SSR Marek Biały

- w 2.kursy.adexemplum.com/uploads/docs/causus_probny_karne.pdfczułam od niego alkohol. przyznał ,...

Documents