http://www.tangali.net

Publicatie 058

Alhaaj Mohamed Juzoef Tangali Qadri

Copyright © M.J. TangaliAmsterdam, 25 oktober 2011

1e drukUitgever: Stichting Noorani Islamic Research Institute

E-mail: info@tangali.netWebsite: www.tangali.net

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaargemaakt door druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijzedan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uit-gever.

No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means without written permissionfrom the publisher.

Inhoud

1. De islam2. Islamitische leerstelling3. De Heilige Qur’aan4. De Ahle Soennat5. Allah6. Zedenleer (normen en waarden)7. Profeten alaihimus salaam8. De Dag des Oordeels9. De vijf zuilen van de islam10. Het Geloof11. Het Gebed12. De Armenbelasting13. Het Vasten14. Regels bij het vaststellen Ramadaan.15. De Bedevaart16. Islam en de samenleving17. De godsdienstige gemeenschap18. Onderwijs19. Islamitische Wetgeving20. De vier bronnen21. Hadith22. Denkscholen23. Jihad24. Het gezin

25. De geesteswetenschap26. Profeet Mohammed sallallaaho alaihi wa sallam27. De klassieke periode28. De Mutazilies (zijn ongelovigen)29. Middeleeuwse filosofie30. Soefisme31. Sekten32. Islam in de 20ste eeuw33. Islam en andere godsdiensten34. De Kaaba35. Mekka36. Imam37. De vier kaliefen38. Overige Kaliefen39. De Abaasids40. De Fatimid dynastie en Umayyads in Spanje41. De Ottomanen en de moderne periode

1. De Islam

De islam is een wereld godsdienst, dat ontstaan isin Saoedi Arabië waarvan de leerstelling van deHeilige Profeet Mohammed (sallallaaho alaihi wasallam = vrede zij met hem) is. Het Arabischewoord islam betekent literair ‘overgave’, maar alseen religieuze term in de Heilige Qur’aan betekentde “overgave aan de wil van Allah Ta’ala (AllahAlmachtige).”

De islam berust op vijf zuilen, namelijk Sahādat(geloof), Salāt (gebed), Zakāt (armenbelasting),Ramadaan (vasten) en Hadj (bedevaart). Iemanddie de islam praktiseert, is een moesliem. Con-form de Heilige Qur’aan is de islam de oorspron-kelijke en universele religie, zelfs even natuurlijkis de moesliem, omdat zij zich vanzelfsprekendonderwerpt aan de wetten van Allah, die daariningeworteld is. Voor de mens, die heer en meesteris over eigen wil, betekent de islam praktiseren enuit vrije wil onderwerpen aan Allah Ta’ala. Eenmoesliem is een volgeling van de Openbaring(Heilige Qur’aan) gezonden aan de Heilige Pro-feet Mohammed (sallallaaho alaihi wa sallam) enis dus een lid van de islamitische gemeenschap.

De naam moesliem staat in de Heilige Qur’aanvers 22:78 geschreven, daarom worden de volge-lingen van de Heilige Profeet Mohammed (sallal-laaho alaihi wa sallam) moesliem genoemd. Delaatste tijd wordt ook het woord Mohammedaansgebruikt, dat een persoonlijke godsverering vanMohammed (sallallaaho alaihi wa sallam) impli-ceert. Dit is uiterst verboden in de islam!

Hoewel er geen exacte statistieke gegevens be-schikbaar zijn, bedraagt de moesliem populatiewereldwijd meer dan 950 miljoen. De islam isuitgegroeid in uiteenlopende klimaten, cultureleen etnische landen. De grootste etnische groepenin de islamitische gemeenschap inclusief de Ara-bieren komen voor in Noord Afrika, het MiddenOosten, Turkije, Rusland, Centraal Azië, Iran, Af-ghanistan, Pakistan, India, Bangladesh, ZuidoostAzië (Maleisië, Indonesië, Filippijnen) en in eenklein deel van China. In Europa is de islam detweede grote godsdienst, na de christelijke.

2. Islamitische leerstelling

De twee fundamentele bronnen van de islamiti-sche leerstelling en praktijk zijn de HeiligeQur’aan en de Ahadith (Ahle Soennat gedragsre-gels van de Heilige Profeet Mohammed sallal-laaho alaihi wa sallam).

3. De Heilige Qur’aan

Moesliems respecteren de Heilige Qur’aan als hetwoord van Allah Ta’ala aan Mohammed (sallal-laaho alaihi wa sallam) overgebracht door deaartsengel Gabriël, de aartsengel van de openba-ring. Allah Ta’ala is zelf de auteur van de HeiligeQur’aan en daarom onfeilbaar en beschermheerervan. Het Geschrift genaamd de Heilige Qur’aanis de collectie van de passages onthuld aan Mo-hammed (sallallaaho alaihi wa sallam) gedurende23 jaar (611-634). Het is onderverdeeld in 114hoofdstukken van ongelijke lengte. Het kortstehoofdstuk omvat 3 korte verzen en de langste 306lange verzen. De verzen zijn gezonden in zowelMekka als Medina. Zowel de islamitische als deniet-islamitische geleerden, zijn het eens met de

essentiële onkreukbaarheid van de HeiligeQur’aan tekst. Het is de beschermer van de leervan de vorige Heilige Geschriften. Het Geschriftbevat de kernleer van de vorige Goddelijke Boe-ken gezonden aan de Profeten Dawoed (David),Moesa (Mozes) en Isa (Jezus) alaihis salaam.

De Heilige Profeet las de verzen van de HeiligeQur’aan voor aan zijn volgelingen en deze schre-ven het op. Anderen leerden het meteen uit hethoofd. De Heilige Qur’aan zoals wij dat in boek-vorm kennen is samen gesteld door de Sahāba(metgezellen van de Profeet) radi Allaho anhum nahet jaar 634. Een goed gekeurde versie is beginjaren 650 geproduceerd door een groep geleerdenonder leiding van Hazrat Oesman ibn Affan radiAllaho anho. Hij heeft destijds alle andere versieslaten vernietigen. In de Heilige Qur’aan zijn pas-sages opgenomen over onder andere de islamiti-sche godsdienst, sociale-, burgerlijke-,commerciële-, militaire- en overige toegestane ac-tiviteiten. De Heilige Qur’aan wordt doormoesliems nooit lager dan navelhoogte vastge-houden. Ook wordt het nooit aangeraakt zonderde benodigde reinheid en woezoe (rituele bewas-sing van de ledematen).

Voornamelijk in Arabische, maar ook wel in ande-re islamitische landen, ziet men vaak dat HeiligeQur’aan teksten als decoraties, banners, gebou-wen en posters. Toelichting op de Heilige Qur’aanzijn talloos gegeven. De bibliotheek van Tripoli enLibanon bevatten meer dan 20.000 commentaren.In Turkije is de Heilige Qur’aan geschreven inspirituele vorm genoemd Maznavi door de Heili-ge Soefi meester Hazrat-e-Mevlana Rumi Jalalud-din radi Allaho anho. Dit meesterwerk is vertaald inonder andere Turks, Ottomaans Turks, Urdu, Per-zisch en Engels.

4. De Ahle Soennat

De tweede substantieve bron van de islam is Aha-dith. De kern van deze tradities is gebaseerd opwat de Profeet Mohammed (sallallaaho alaihi wasallam) zei of deed overeenkomstig de verschil-lende afleveringen van de Heilige Qur’aan verzen.De Ahadith kan niet vergeleken worden met deHeilige Qur’aan. De laatste werd en wordt nogsteeds in zijn geheel of deels uit het hoofd geleerddoor de volgelingen van de Profeet Mohammed

(sallallaaho alaihi wa sallam). Door het perfectegeheugen is in een vroeg stadium de huidigeQur’aan samengesteld in geschreven vorm.

De overlevering van de Ahadith was hoofdzake-lijk verbaal. De schrijver uit de betrouwbare col-lectie dateert uit de negende eeuw. Integenstelling tot de Heilige Qur’aan is de Hadith,met respect, niet onfeilbaar. In het begin van deislam werd de vraag gesteld of de Profeet Moham-med (sallallaaho alaihi wa sallam) zelf onfeilbaarwas (los van de Openbaring in de HeiligeQur’aan). Dit was een punt van discussie. Laterwas de algemene opvatting van de islamitischegemeenschap het Iman (geloof), dat de ProfeetMohammed (sallallaaho alaihi wa sallam) en devorige Profeten onfeilbaar zijn. Doordat de Aha-dith hoofdzakelijk van mond tot mond werd over-geleverd, bestond de mogelijkheid datvergissingen in de menselijke overdracht kondenvoorkomen. Hadith is daarom een ondergeschiktebron aan de Heilige Qur’aan, hoewel het van zeerbijzondere betekenis is voor de meeste moesliems.De moesliems die volgens de leer van de HeiligeProfeet (sallallaaho alaihi wa sallam) leven wor-den Soennieten genoemd. Deze vormen de groot-

ste groep in de wereld. Uit de Hadith (over-levering) is gebleken dat uitsluitend deze groep‘Ahle Sunnat’ naar het Paradijs gaat en de overige72 firqa’s (stromingen in de islam) voor eens enaltijd naar de Hel zullen worden gestuurd.

Verscheidene nuanceringen van interpretatie enverschillende denkscholen hebben zich ontwik-keld in de Soenniet theologie. De Soenniet tendensheeft zich aangepast aan de minder belangrijkeverschillen van opinie en bevestigen de algemeneopvatting van de gemeenschap in rechtlijnige be-langen. Vier denkscholen hebben zich in iedergeval ook ontwikkeld in de Soenniet traditie na-melijk de Hanefi, Shafi’i, Maliki en Hanbali.

5. Allah

Monotheïsme staat centraal in de islam, het geloofin een Allah, Eenheid en de Almachtige. Geloof inmeervoudigheid van Allah (polytheïsme) of intoevoeging in welke vorm dan ook aan Allah isnadrukkelijk verboden (ongeloof). Allah Ta’alacreëerde natuur door een fundamentele daad vanBarmhartigheid, anders zou er daadwerkelijk een

leegte zijn. Allah Ta’ala voorzag ieder elementvan Zijn Schepping met Zijn eigen wil, zodat heteen karakteristieke vorm kreeg. Het resultaat iseen goed geordende, harmonieus geheel, een kos-mos waarin alles zijn eigen plaats en beperkingenheeft. Geen tekort, ontwrichting of breuk wordtgevonden in de natuur. Allah Ta’ala treedt op alsGezaghebber van het universum welke naar Zijnwil functioneert. Het is een eerste teken en bewijsvan Allah Ta’ala en Zijn Eenheid. In het verledenpasseerden onder Allah Ta’ala ’s leiding de Profe-ten (Noah, Mozes, Abraham, Jezus, etc. alaihimussalaam). Van enkele staan de namen in de HeiligeQur’aan geschreven. Enkele van de Heilige Pro-feet Mohammed (sallallaaho alaihi wa sallam) zijnwonderen staan in de Heilige Qur’aan. In over-eenstemming met de islam heeft Allah Ta’ala vierfundamentele functies, te weten de Schepping,Leiding, voedsel en jurisprudentie. Alle scheppin-gen zijn nuttig gemaakt aan de mensheid welke zijkunnen exploiteren en daarmee hun voordeel be-halen. Het toppunt van het mensdom is AllahTa’ala te aanbidden (Hem alléén te aanbidden) eneen ethisch sociaal leven te ontwikkeling vrij vancorruptie.

6. Zedenleer (normen en waarden)

De Heilige Qur’aan verklaard dat ‘hervormen vande aarde’ ideëel is aan de menselijke inspanning.De fundamentele kritiek op het mensdom in deHeilige Qur’aan is, dat het te trots, te kleingeestigen egoïstisch is. De mens is van aard bang, recite-ren wij in de Heilige Qur’aan. Zodra het kwaadhem overkomt, raakt hij in paniek, maar zodra hetgoede hem bereikt belet hij het om anderen tebereiken. Deze ondergeschikte motieven brengenindividuele mensen op een dergelijk laag niveau,dat zij de Schepper uit het oog verliezen. Alleenals zij vallen en gefrustreerd zijn, denken zij aanAllah Ta’ala. Omwille van hun kortzichtigheid,vrezen mensen dat hun liefdadigheid en opoffe-ring voor anderen zullen resulteren in hun eigenverzwakking. Dit is de invloed van Satan. AllahTa’ala heeft beloofd dat voorspoed, weldaad zalterugkeren naar de armen die voor Hem (Allah)gekozen hebben. De Heilige Qur’aan dringt eropaan, dat de mensen hun onbeduidend gedrag na-laten en zich meer richten op het ontplooien vanzichzelf. Door te doen wat Allah Ta’ala bevolenheeft, zullen de mensen hun innerlijke moraalontwikkelen. Dit wordt in de Heilige Qur’aan

‘taqwa’ genoemd. Vrij vertaald betekent het ‘angstvoor Allah Ta’ala’. Letterlijk vertaalt betekent het‘zichzelf beschermen tegen gevaar’. Hierdoorkan de mens onderscheid maken tussen het goedeen de slechte. Bovendien kunnen zij hun eigenhandelingen beoordelen, ontsnappen aan de mis-leiding van de (satanische) mensen, een gevaartewaaraan zij altijd zijn blootgesteld. Vaak denkenmensen dat zij iets gewichtigs hebben gedaan,maar de daad is op termijn van geen betekenis. Dejuiste goede daad van iemand kan alleen wordenbeoordeeld door ‘taqwa’. Een persoonlijk strevenzal het maximale voordeel zijn voor de mensheiden niet het onmiddellijke plezier of ambities vanhet zelf.

7. Profeten alaihimus salaam

Vanwege de zedelijke zwaktes van de mens, heeftAllah Ta’ala Profeten op aarde gestuurd om demensen correcte zedenleer én spirituele gedragaan te leren. Na schepping en voedsel is AllahTa’ala ‘s Barmhartigheid voltooid in deze daadvan godgeleerde Leiding. Ondanks dat ‘goed enslecht’ herkenbaar ingeprent zit in het hart van de

mensen, heeft de onmacht of weigering van velenom dit te erkennen ertoe geleid, dat de komst vanProfeten noodzakelijk was. Deze leiding is univer-seel, niemand is hiervoor ontzien. Adam alaihisalaam was de eerste Profeet, na zijn verhuizing uitde Tuin van het Paradijs vergaf Allah Ta’ala hemzijn kleine vergissing (deze reden accepteert deislam niet als originele leer). De boodschap vanalle Profeten vloeit voort uit dezelfde godgeleerdebron, welke in de Heilige Qur’aan ‘de Beschermen-de Plaquette, het Verborgen Boek of de Moeder derGoddelijke Boek’ wordt genoemd. De moesliem er-kent de ca. 124.000 Profeten die Allah Ta’ala naarde mens heeft gestuurd. Godsdiensten zijn daar-om in beginsel één, zelfs al verschilt hun genoot-schap. Profeten zijn een ondeelbare eenheid. Alleprofeten zijn mensen, zij hebben geen deelnemingin de Godheid, maar zijn de meest perfecte voor-beelden voor de mensheid. Sommige Profeten zijnin aanzien hoger (Rasoel) dan andere (Nabi). In deHeilige Qur’aan reciteren wij dat de Heilige Pro-feet Mohammed (sallallaaho alaihi wa sallam) deZegel der Profeten wordt genoemd. Hiermee wordtbevestigd dat de Profeet Mohammed (sallallaahoalaihi wa sallam) de laatste Boodschapper vanAllah Ta’ala is. De Profeet Mohammed (sallal-

laaho alaihi wa sallam) is geboren in Mekka in hetjaar 571. Hij behoorde tot de stam Hashim, eenarme maar zeer gerespecteerde tak van de presti-gieuze en invloedrijke groep van Quraish. Zijnvader overleed vóór zijn geboorte en zijn moederstierf toen hij zes jaar oud was. Hij groeide op bijzijn oom Abu Talib. Peinzend en in teruggetrok-ken geaardheid toonde hij op jonge leeftijd eenacuut moreel van gevoeligheid. Hij werd dan ookwel Al-Amin (de betrouwbare, eerlijke) genoemd.Net als zijn stamgenoten werd hij ook een hande-laar en maakte hij vele reizen naar Syrië waar hijcommuniceerde met Christenen. De Profeet (sall-allaaho alaihi wa sallam) begon de zaken van eenweduwe, Khadija te regelen. Vanwege zijn eerlijk-heid en bekwaamheid trouwde zij met hem toenhij 25 jaar oud werd. Toen de Profeet 40 jaar oudwerd kreeg hij de eerste Openbaring van AllahTa’ala om de Boodschap van de Waarheid te ver-kondigen. Dit deed de Profeet gedurende 23 jaar.De Profeet leefde 63 jaar op aarde (in fysiekevorm).

8. De dag des Oordeels

In hoofdstuk Al-Fatiha van de Heilige Qur’aanstaat: “Allah Ta’ala is Heer en Meester van de Dagdes Oordeels” (Qur’aan 1:3). De theologische acti-viteiten van de Schepping, voedsel en Leidingkomen aan hun eind met de komst van de Dag desOordeels. Op deze dag gaan alle mensen bijeenko-men en Allah Ta’ala zal over ieder mens oordelen.Degene met goede daden gaan naar het Paradijsen zij met slechte daden naar de hel. Allah Ta’alazal ook die moesliems vergeven, die oprecht ver-giffenis verdienen.

9. De vijf zuilen van de islam

De islam is, zoals u in het begin heeft gelezen,gebaseerd op vijf zuilen namelijk het Geloof, hetGebed, de Armenbelasting, het Vasten en de Be-devaart naar Mekka.

10. Het Geloof

Een moesliem belijdt zijn geloof door met hart enziel uitspreken van de geloofsbelijdenis (Sahādat).

Hierdoor getuigt de moesliem dat er geen god isdan Allah Ta’ala en dat de Profeet Mohammed(sallallaaho alaihi wa sallam) Zijn laatste Bood-schapper is. Niet alleen met hart en ziel erkennenhiervan is voldoende, het moet ook door demoesliem (gelovige) in praktijk worden gebracht.

11. Het Gebed

Een moesliem bidt vijf maal per etmaal. Dezegebeden heten Fajr (voor de dageraad), Zohr (be-gint ongeveer een uur nadat de zon de midden-stand heeft bereikt), Asr (begint ca. twee uur voorzonsondergang in het laagseizoen en tweeëneen-halve uur voor zonsondergang in het hoogsei-zoen), Maghrib (begint met het aanbreken van dezonsondergang) en Isha (dit late gebed begintruim twee uur na zonsondergang). Omstreeksmiddernacht begint het Tahadjoed gebed. Deze isechter niet verplicht gesteld, maar wordt doorveel moesliems voor spirituele vooruitgang ver-richt. De moesliem richt zich tijdens het gebednaar de richting van de Kaaba in Mekka, het cen-trum van devotie.

12. De Armenbelasting

Islam betekent naast broederschap ook socialerechtvaardigheid. De islam leert ons dat wereldserijkdom tijdelijk in ons bezit blijft. In het hierna-maals heb je er niets aan. Het blijft namelijk opaarde achter. Door met je rijkdom armen en be-hoeftige tegemoet te komen voldoe je aan eengoede daad. Het is een grote zonde om het geld opte potten, terwijl je er geen goede daad mee ver-richt.

13. Het Vasten

Elke moesliem is verplicht zich te onderwerpenaan de Wil van Allah Ta’ala. Vanaf de leeftijd van15 jaar is het verplicht zich aan op z’n minst de vijfGeboden of zuilen te houden. De negende maandvan de islamitische kalender is de Ramadaan. Invergelijking met de christelijke kalender is de isla-mitische jaar gemiddeld 11 dagen korter. Dit is dereden waarom ieder jaar de Ramadaan in eenandere periode van de christelijke kalender valt.Het vasten begint met de zonsopgang en eindigtmet de zonsondergang. In deze tijd mag niet gege-ten en gedronken worden. Daarnaast is het voor

beide partners (gehuwde man en vrouw) verbo-den seksuele kontakten te hebben. Het vastenvergt dus een grote discipline van de moesliem.Kortom genotsmiddelen zijn niet toegestaan. DeRamadaan duurt 29 of 30 dagen, afhankelijk vande nieuwe maan. In de maand Ramadaan is eenbelangrijke avond het is de avond van vergiffenisen is bekend als Lailat-ul-Qadr. In de heiligenacht Lailat-ul-Qadr is het Heilige Geschrift, deHeilige Qur’aan, geopenbaard aan de Heilige Pro-feet Mohammed (sallallaaho alaihi wa sallam).Lailat-ul-Qadr, een bijzonder verheven nacht, isde nacht waarop alle deuren der zegen opengaanen Allah Ta’ala moesliems oproept om vergiffeniste vragen.

14. Regels bij het vaststellen van het begin eneind van de maand Ramadaan.

Deze uitleg is een Ahle Soennat interpretatie diegebaseerd is op de Heilige Qur’aan en Hadith (deShari’ah, overleveringen van de Profeet) volgensImam-e-Azam Abu Hanifah radi Allaho anho. Tegen-woordig is deze Hadith nader uitgelegd doorImam-e-Ahle Soennat Ash Shah Ahmad Raza Khanradi Allaho anho. De hervormer van de 14e eeuw

Hijri. Van de 12 maanden is vaak het begin eneinde van de maand Ramadaan een onderwerpvan discussie. Ala Hazrat zegt: “Bij alle Openba-ringen is er altijd slechts één interpretatie (uitleg,onderwerping) geldig. De islam past zich niet aaneen tijdperk, omgeving of omstandigheid. "AllahTa’ala is Alwetend!" Door te stellen, dat de omstan-digheden in het jaar 622 anders zouden zijn isonzin. Daarom mag men geen eigen interpretatiesgeven vanwege eigen persoonlijke belangen, be-hoeften en of denkwijze. De moesliem mag nietvervallen in de huidige technologie en weten-schap, het materialisme, de verdorvenheid, deintolerantie en/of in sterke mate de anti-islamiti-sche activiteiten door moenafieks (huichelaars) ennon-moesliems machten.”

Tegenwoordig laten, droevig genoeg, moesliemszich manipuleren door moderne technologischeinterpretaties en wetenschappen, gedreven doormaterialistische lusten en verworvenheden.

15. De Bedevaart

Iedere moesliem die economisch sterk is, is ver-plicht de Hadj (Bedevaart) te verrichten. Ruim 2

miljoen moesliems over de hele wereld gaan jaar-lijks voor de Hadj naar Mekka in Saoedi Arabië.Dit is de laatste onvoorwaardelijke verplichtingvan de moesliem die eens in het leven deze pel-grimstocht moet maken. In Mekka staat de Kaaba,het huis van Allah Ta’ala. Door de ontwikkelingenin de vervoerindustrie, voornamelijk het vlieg-tuig, is het bezoek aan de stad Mekka voor deHadj toegenomen. De pelgrim wordt Hadji ge-noemd. Gedurende de eerste tien dagen van deBedevaart mag de Hadji zijn haren en nagels nietknippen en moet hij zich onthouden van alle vor-men van onfatsoenlijkheid. De belangrijkste han-delingen van deze tien dagen zijn zeven keer omde Kaaba heen lopen, zeven keer snel lopen tussentwee bergen dicht bij de heilige plaats, ongeveer 5kilometer lopen naar Mina, daarna de reis 9 kilo-meter verder vervolgen naar Arafat; daar die mid-dag verblijven en luisteren naar een preek, daarnateruggaan naar Mekka. Teruggekomen in Mekkamoet de Hadji een offer brengen ter gedachtenisaan de Profeet Abraham alaihi salaam, zijn bijzon-dere daad om zijn dierbare zoon op te offerenvoor Allah Ta’ala, en daarna nogmaals de Kaababezoeken. Na deze tien dagen is de kern van deBedevaart afgerond en gaat de Hadji naar Medina

waar hij of zij de Tombe van de Heilige ProfeetMohammed (sallallaaho alaihi wa sallam) be-zoekt.

16. Islam en de samenleving

De islamitische visie op de samenleving is theo-cratisch in de zin van ‘het doel van alle moesliemsis Allah Ta’ala Zijn Geboden op aarde opvolgen’.Ondanks deze, geestelijke voorschrift, beoefeneneen aanzienlijk aantal religieuze autoriteiten poli-tieke invloeden uit in sommige islamitische lan-den. Islamitisch sociale filosofie is gebaseerd ophet geloof dat alle terreinen van het leven spiritu-eel, sociaal, politiek en economisch een ondeelba-re eenheid maakt. Dit is door en door ingebed metislamitische waarden en normen. Dit ideaal weer-geeft concepten als ‘Islamitische Wet’ en ‘Islamiti-sche Staat’. Het verklaart de islam als sterke accentop het sociale leven en sociale functie. Zelfs dekardinale godsdienstige verplichtingen, de vijfzuilen van de islam, geven als richtlijnen helderesociale suggesties, bijvoorbeeld elkaar ontmoetenen gezamenlijk in de moskee en het gebed verrich-ten.

17. De godsdienstige gemeenschap

De basis van het islamitische genootschap is degemeenschap van de godsdienst welke geconsoli-deerd wordt door de vijf zuilen van de islam. Demissie is het goede te verkondigen en het slechtete verbieden en daarmee de aarde te hervormen.De gemeenschap moet al het buitengewone ver-mijden. Gedurende de ‘Middel Eeuwen’ begon-nen islamitische autoriteiten een gradatie vanonfeilbaarheid te claimen, tot voordeel van degemeenschap, maar de Europese koloniale over-heersers in de islamitische landen lieten specule-ren dat het gemeenschap gestraft moest worden.

In de 20ste eeuw hebben islamitische filosofenvoortdurend dialoog gevoerd en voorstellen ge-daan voor hervorming.

18. Onderwijs

Het islamitische universitaire systeem heeft eenbijzondere bijdrage geleverd aan de culturele ont-wikkelingen van de islam. De universiteiten wa-ren gesticht als instituten van religieuze studie,

waar Oelema-e-Ahle Soennat (Schriftgeleerden),Qazi’s (rechters), Moefti’s (uitlegger van de wet-teksten) en andere hooggeplaatste functionarissenwerden opgeleid. Deze functionarissen vormdeneen belangrijke politieke groep, vooral in Turkijeen India, waar zij veel invloed hadden op hetStaatspolitiek. In veel moesliem landen van de20ste eeuw hebben de Oelema hun vroegere in-vloedrijke status verloren, voornamelijk te mid-den van de westers geschoolde moesliems diegeen sterke verlangen hebben naar de strikte reli-gieuze gedragslijn.

In de 9de eeuw stichtte de kalief Al-Mamun eenacademie in Bagdad op voor de studie van moder-ne (wereldse) vakken en voor de vertaling vanGriekse filosofische en wetenschappelijke teksten.In de 10de eeuw stichtte de Fatimid kaliefen deAl-Azhar universiteit in Cairo voor onder anderemoderne studies. Al-Azhar is nog steeds het be-langrijkste centrum voor islamitische studies.Vorsten en welgestelde mensen steunen financieelnog steeds individueel geletterden van deze uni-versiteit. Middeleeuwse islamitische geleerden le-verden belangrijke bijdragen aan de onderwerpen

filosofie, medicijnen, astronomie, wiskunde en denatuurwetenschappen.

Tussen de 9de en 13de eeuw waren de islamitischeuniversiteiten de meest productieve ontwikke-laars in de wereld. Te midden van de andereislamitische universiteiten werd in 1067 de Ni-zaamiya gesticht in Bagdad door de IraneseStaatsman Nizaam al-Moelk. Hier werd de wet,theologie en islamitische traditie onderwezen. Eenvan de beroemde medewerkers van deze univer-siteit was Al-Ghazzali. De Moestansiriyya werd in1234 in Bagdad gesticht. Hier werd onderrichtgegeven in de islamitische wetgeving en anderevakken.

19. Islamitische Wetgeving

De islamitische wetgeving, genoemd de Shari’ah,omschrijft nauwkeurig de morele doelen van degemeenschap. In de islamitische gemeenschapheeft de term ‘Wet’ een ruimere betekenis dan dievan het moderne Westen, omdat islamitische wetzowel wettig als morele bevelen bevat.

20. De vier bronnen

Islamitische wetgeving is gebaseerd op vier bron-nen. De eerste twee zijn de feitelijke bronnen, teweten de Heilige Qur’aan en de Ahadith. De der-de bron wordt Ijma (individueel verantwoordelij-ke opinie) genoemd. Dit wordt toegepast wanneereen probleem niet wordt gedekt door passages inde Heilige Qur’aan of Ahadith. Een Moefti (isla-mitische jurist) kan dan een uitspraak doen overhet probleem door gebruik te maken van Qiyas(parallelle redenering). Zulke beredenering werdvoor het eerst ontwikkeld toen islamitische theo-logen en juristen, in overmeesterde landen, wer-den geconfronteerd met de noodzaak lokalegewoontes en wetten te integreren met de HeiligeQur’aan en Ahadith. Later hebben islamitischeautoriteiten deze originele redeneringen als ge-vaar gezien voor de interpretatie van de HeiligeQur’aan en Ahadith, en hebben zij de toepassingervan gelimiteerd tot uitzonderingen.

Omwille van de wijsgerige veranderingen in demoesliem wereld gedurende de laatste decennia,is een hernieuwde nadruk gelegd op de innovatie-ve bedenkers van Ijtihad. Deze vierde bron is de

consensus van de gemeenschap welke geleidelijkaan is bereikt door het terzijde leggen van sommi-ge opinies en de acceptatie door anderen. Daar deislam geen officiële dogmatische autoriteit heeft isdit een informeel rechtsproces dat vaak lange be-handeltijd nodig heeft.

21. Hadith

De overleveringen van de Profeet Mohammed(sallallaaho alaihi wa sallam) worden Hadith ge-noemd. Meervoud van het woord Hadith is Aha-dith. Het beschrijft voorschriften voor onderandere handelingen en het leven volgens zijnSoennat. Het wordt geaccepteerd als een belang-rijke bron van islamitisch geloof en praktijk enkomt ná de Heilige Qur’aan op de eerste plaats.De meest belangrijkste en grootste is het boek-werk Sahih Bukhari (7.675 Ahadith) welke geschre-ven is door Hazrat Imam Bukhari radi Allaho anho.Een aantal andere Ahadith boeken zijn SahihMoesliem, Tirmizi, Abu Dawoed en Ibn Maja. AlleAhadith boeken zijn genoemd naar hun auteur.Deze boeken bevatten interpretaties van de wet-geving, debatten over theologische zaken zoals

het vasten en het gebed, gedrag en houding, soci-aalleven en commerciële handelwijze.

22. Denkscholen

Vijf denkscholen zijn in de islam opgericht. VierSoenniet en één Sjiieten. De vier Soennitischedenkscholen verschenen in de eerste twee eeuwenvan de islam, te weten de Hanafi, de Shafi’i, deMaliki en de Hanbali. Alle vier hebben systemati-sche redeneringen gebruikt voor de terreinen dieniet gedekt werden door de Heilige Qur’aan enAhadith. Zij verschillen in beginsel in hun accentop het ‘tekstuele recht’ of ‘analogische beredene-ring’. Elke denkschool erkent de conclusies van deander als uitermate wettig en het wordt binnen dekaders van orthodoxe islam toegepast. Elke schoolstrekt zich uit in verschillende gebieden. De Hana-fi in het Indiase subcontinent, Centraal Azië, Tur-kije, enkele streken van Egypte, Jordanië, Syrië,Irak, Suriname, Pakistan en Palestina. De Maliki inNoord Afrika, de Shafi’i in Zuidoost Azië en deHanbali in Saoedi Arabië. De Sjiieten denkschoolJafari in Iran.

23. Jihad

De term Jihad, vrij vertaalt heilige oorlog, bena-drukt de belemmering van de islamitische doel-stelling om de wereld te hervormen, welkegepaard kan gaan met het inzetten van militairemacht. De voorgeschreven richtlijnen voor Jihadzijn niet bedoeld voor territoriale uitbreiding ofgedwongen bekering van mensen tot de islam,maar voor politieke machtsovername ten einde deislamitische principes toe te passen door openbareinstituten en onderdrukking van de islam te voor-komen. Verder ter verdediging van aanvallen opde islam. Het concept Jihad was en wordt deson-danks gebruikt door sommige (zwakbegaafde)moesliem heersers om oorlogen te rechtvaardigengemotiveerd door puur politieke ambities.

Volgens de islamitische wet was de wereld ver-deeld in drie zones: het Huis van de Islam (waarmoesliems in overwicht zijn), het Huis van Vrede(de kracht waarmee moesliems vredesverdragenhebben afgesloten) en het Huis van de Oorlog (derest van de wereld). Langzamerhand werd Jihadmeer geïnterpreteerd als defensief dan offensief.In de 20ste eeuw inspireert het concept Jihad

moesliems in hun belemmering tegen het wester-se kolonialisme.

24. Het gezin

De vroegere islamitische gemeenschap trachtte defamiliebanden te versterken op kosten van loyali-teit van de oude stam. De Heilige Qur’aan be-klemtoont ‘respect voor de ouders en liefde enwijsheid tussen het echtpaar’. Man en vrouw zijnverklaard gelijkwaardig te zijn ‘buiten beschou-wing gelaten dat mannen één gradatie hoger zijn’,omdat mannen verantwoordelijk zijn voor be-scherming en levensonderhoud van hunvrouw(en) en kinderen. Hazrat Ibn Umar verhaaltdat de Heilige Profeet Mohammed (sallallaahoalaihi wa sallam) zei: “Jullie (de mannen) zijn debeschermers (voogden) van alles en jullie zullenondervraagd worden op de Dag des Oordeelsover jullie voogdijschapen. Mannen zijn verant-woordelijk voor hun echtgenote, kinderen en le-vensonderhoud en de vrouw is verantwoordelijkvoor de bezittingen van haar man” (Hadith SahihBukhari, Muslim).

25. De geesteswetenschap

In de tijd dat de Heilige Profeet Mohammed (sall-allaaho alaihi wa sallam) de islam verkondigdewerd het Arabische schiereiland bewoond doorgroepen Bedoeïenen (nomaden die zich bezighielden met stelen). Deze zwervers kwamen opgegeven ogenblik in de handel terecht. De religievan de Arabieren was polytheïstisch. Niettemin,een oude traditie van monotheïsme of op zijnminst een geloof in een hogere macht was aanwe-zig. Joodse en christelijke gemeenschappen lever-den vermoedelijk een bijdrage aan een groeiendeontvankelijkheid van monotheïstische doctrines,hoewel nooit het joodse noch het christelijke tekenbij de Arabieren werd aangetroffen. Een aantalmonotheïstische priesters probeerden de Profeet(sallallaaho alaihi wa sallam) voor te gaan, maarhadden geen succes.

26. Profeet Mohammed (sallallaahoalaihi wa sallam)

De Heilige Profeet Mohammed (sallallaaho alaihiwa sallam) begon zijn geestelijke ambt op veertigjarige leeftijd. De aartsengel Jibraïl (Gabriel) alaihissalaam kwam naar hem toe en zei: “Lees in naamvan Allah Ta’ala.” Na drie keer het verzoek van deaartsengel las de Profeet een aantal door HazratGabriel alaihis salaam meegebrachte Openbaringenvan Allah Ta’ala die in de Heilige Qur’aan (SurahIqra) terug te vinden zijn. De Profeet vertelde dezegebeurtenis aan zijn familie en naaste vrienden envier jaren later had hij 40 personen bekeerd tot deislam. Hij begon de Boodschap van Allah Ta’ala inhet openbaar te verkondigen door eerst te begin-nen in zijn geboortestad Mekka. Bespottelijk ge-maakt en bedreigd door de Mekkanen verliet hijin 622 n. Chr. Mekka en vertrok naar Medina.Hiermede is het islamitische kalenderjaar Hijri(vluchten) begonnen. Hazrat Umar radi Allaho an-ho, de tweede kalief van de islam systematiseerdede islamitische kalender in het jaar 639 n. Chr.

Al spoedig beklede de Profeet (sallallaaho alaihiwa sallam) in Medina de functie als tijdelijke enspirituele autoriteit en werd hij herkend als eenwetgever en Profeet. De Arabische en Joodse op-positie in Medina werd vernietigd en de oorlogtegen de Mekkanen kreeg een aanvang. In toene-mende mate verklaarden de Arabieren getrouw-heid aan hem en in 630 werd Mekka veroverd. Decentrale leerstelling van de Profeet was goedge-zindheid, de Almachtige en Eenheid van AllahTa’ala, de noodzaak van weldaad en rechtvaar-digheid in menselijke relaties. Belangrijke elemen-ten van het Jodendom en christendom werdensamengevoegd in de nieuwe godsdienst. Zulkecentrale instituten als de pelgrimstocht en deKaaba heiligdom werden opgenomen in de isla-mitische praktijk.

27. De klassieke periode

Gedurende de eerste eeuwen van de islam werdde wetgeving, theologie en de fundamentele or-thodox islamitische disciplines ontwikkeld. Theo-logie is van direct belang voor de wetten van deislam, maar niet zo essentieel zoals de christelijke

theologie was voor het christendom. Theologischespeculaties begonnen vrij spoedig na het jaar 634n. Chr. De eerste grote zaak in kwestie werd ge-provoceerd door de moord van de derde kaliefOesman ibn Affan radi Allaho anho en aansluitendde politieke belemmeringen. De Kharijites, eenfanatieke groep, kwam op om het respect vanpraktisch alle moesliem politieke autoriteiten teoneerbiedige, en na talloze opstand werden zijuiteindelijk onderdrukt. Een meer gematigde in-terne onenigheid van de Kharijites, genoemdIbaadis, overleefde de onderdrukking. Deze sektebestaat nog steeds in Noord en West Afrika, Syriëen Oman.

28. De Mutazilies (zijn ongelovigen)

De vertaling van Grieks filosofische literatuur inhet Arabisch in de 8ste en 9de eeuw resulteerde inhet ontstaan van de eerste voornaamste islami-tisch theologische school, genaamd de Moetazili-tes. Zij legden de nadruk op logisch denken enzorgvuldige logica. De vraag om de belangrijk-heid van goede werken hield stand en de Moetazi-lites handhaafden, dat een persoon die een

grafschennis pleegde zonder berouw te hebbennoch een moesliem noch een niet-moesliem was,maar het midden-grond bewoonde. Hun funda-mentele nadruk lag op de absolute Eenheid enRechtvaardigheid van Allah Ta’ala. Zij verklaar-den dat Allah Ta’ala puur geest was zonder eigen-schapen, omdat eigenschapen met zich veelheidvan vormen meebrengen.

Godgeleerde rechters vereisten vrije wil van demens, omdat de mens vrij moest zijn in het kun-nen kiezen tussen goed en kwaad. Beloning enstraf werden absurd. Allah Ta’ala, omdat Hij vol-maakt is, kan geen beloning voor het goede tegen-houden of straf voor het kwaad. De Moetazilitesverdedigden, als rationalisten, de menselijke be-weegredenen als competent voor het onderscheidtussen goed en kwaad, hoewel het bijgevoegd isdoor onthulling.

De theologie van de Moetazilites werd ingebur-gerd als een Staatsgeloofsbelijdenis door kaliefAl-Mamun, maar in de 10de eeuw zette een terug-slag zich in onder leiding van de filosoof Al-Azharen zijn volgelingen. Zij verloochenden de vrijheidvan de vrije wil betreffende het concept als onver-

enigbaar met Allah Ta’ala Zijn absolute macht enwil. Zij verloochenden ook, dat natuurlijk redene-ring van de mens kan leiden tot kennis over goeden kwaad. Morele waarheden zijn gestaafd doorAllah Ta’ala en kunnen alleen gekend wordendoor openbaring. De vooruitzichten van Al-Azharen zijn school kwamen langzamerhand overheer-send in Soenniet of orthodox islam en zij zegevier-den onder meest conservatieve moesliems. Detendens van de Soennieten was tolerant en zijpasten zich aan de kleine verschillen over opinie.Ook benadrukten zij de consensus van de ge-meenschap in het belang van de doctrine.

29. Middeleeuwse filosofie

De Moetazilites waren waarschijnlijk de eerstemoesliems die de Griekse filosofische methodenovernamen om hun mening uit te leggen. Sommi-ge van hun tegenstanders pasten dezelfde metho-den toe en het debat initieerde de islamitischfilosofische beweging welke berustte op de Arabi-sche vertaling en studie van Grieks filosofische enwetenschappelijke werken aangemoedigd doorde kalief Al-Mamun.

De eerste bekende islamitische filosoof in de 9de

eeuw was Arab al-Kindi. Hij trachtte het Grieksfilosofische concept op een lijn te brengen met deOpenbaring van de islam. Als opvolgend islamiti-sche filosoof van die periode werd hij in beginselgeïnspireerd door werken van Aristoteles en doorNeoplatoons, welke hij samenvoegde tot een ge-heel nieuwe filosofisch systeem.

In de 10de eeuw was de Turk al-Farabi de eersteislamitische filosoof die Openbaring en godsdien-stige wet ondergeschikt maakte aan filosofie. Hijbeargumenteerde, dat filosofische waarheid op dewereld hetzelfde is en dat veel verdwenen gods-diensten symbolische expressies zijn van een ide-aal universeel godsdienst.

In de 11de eeuw voltooide de Perzisch islamitischefilosoof en arts Aviciena de meest systematischeintegratie van Grieks rationalisme en islamitischedenkwijze. Dat was op basis van verschillendeorthodoxe artikelen van het geloof, zoiets als ge-loof in persoonlijke onsterfelijkheid en in deschepping van het heelal. Hij beweerde ook, datgodsdienst slechts filosofie is in een metaforischevorm dat het aanvaardbaar maakt voor de men-

sen die niet in staat zijn filosofische waarheden tebereiken in redelijke formuleringen. Deze opvat-tingen leidden tot aanvallen op Aviciena en op defilosofie in het algemeen door meer orthodox isla-mitische denkers. Voornamelijk op de theoloogal-Ghazzali, wiens boek Destruction of the Philosop-hers het meest te doen had met het eventuele ver-val van rationalistisch filosofische speculaties inde islamitische gemeenschap.

Averroes, in de 12de eeuw Spaans-Arabische filo-soof en arts, verdedigde Aristoteles en Neopla-toons zienswijzen tegen al-Ghazzali en werd demeest significant islamitische filosoof in de wes-terse intellectuele geschiedenis wegens zijn in-vloeden op de Scholasticus.

30. Soefisme

De mystieke beweging (soefisme) dateert uit de8ste eeuw n. Chr. toen kleine groepen vromemoesliems begonnen het innerlijke leven van degeest te ontwikkelen door morele zuivering. Infeite was het soefisme al begonnen gedurende defysieke aanwezigheid van de Heilige Profeet Mo-

hammed (sallallaaho alaihi wa sallam). Er werdenin Medina twee scholen opgericht. Een school datzich met nadruk legde op de studie van Shari’ah,en als bijvak spiritualiteit en de tweede school diede nadruk legde op spiritualiteit gevolgd doorShari’ah. In deze Sahāba tijd waren in principe alleSahāba een Aliem. In deze tijd waarin wij leven ishet verstandiger om eerst Shari’ah te leren endaarna spiritualiteit zoals alle Awliyah het hebbengedaan.

Gedurende de 9de eeuw ontwikkelde soefismezich in een mystiek onderricht met rechtstreekseverbondenheid of zelfs extatisch vereniging metAllah Ta’ala als het ideaal. Deze inspiratie tot demystieke harmonie met Allah Ta’ala verstoordede orthodox islamitische overtuiging tot het mo-notheïsme. In 922 werd al-Hallaj ervan beschul-digd zijn identiteit te hebben vergeleken metAllah Ta’ala en werd hij geëxecuteerd in Bagdad.Prominente Soefi’s probeerden vervolgens eensamenvoeging te bereiken tussen gematigde Soe-fisme en orthodoxe praktijken.

In de 11de eeuw slaagde al-Ghazzali grotendeelserin om Soefisme binnen de orthodoxe grenzen tebrengen.

In de 12de eeuw ontwikkelde Soefisme zich tot eengeschoolde elite in een complex populaire bewe-ging. De Soefi legde het accent op intuïtief kennisén de liefde voor Allah Ta’ala vergrote de aantrek-kingskracht van de mens tot de islam. Grotendeelsbreidde de Soefisme zich uit van Midden Oostentot Afrika en Oost Azië. Soefi broederschap ver-menigvuldigde zich snel van de Atlantische kusttot Indonesië. Sommige overspanden zelfs de vol-ledige islamitische wereld, anderen waren regio-naal of lokaal actief. Het enorme succes van dezebroederschapen lag juist primair in de bekwaam-heden en menslievendheid van hun stichters enleiders die niet alleen bijstonden in de spirituelenoodzakelijkheden van hun volgelingen, maarook de armen hielpen in alle oprechtheid doorfrequente dienstverlening als intermediair tussende mensen en de overheid. Bekende Soefi Orderszijn Qadri, Chishti, Naqshbandi en Suharwardi.

31. Sekten

De Sjiiet dook op, uit een geschil over politiekeopvolging van Profeet Mohammed (sallallaahoalaihi wa sallam). De Sjiieten beweren dat de zeg-genschap over de gemeenschap een GoddelijkRecht van de Profeet zijn nazaat is via zijn dochterFatima en haar man Ali radi Allaho anhum. DeSjiieten geloven in een serie van 12 onfeilbareleiders (Imams) te beginnen met Imam Ali. DeSjiieten wordt ook gekend als ‘de Twaalfde’. Detwaalfde en laatste imam verdween in 880 enSjiieten wachtten op zijn terugkeer het momentwaarop de wereld gevuld zal worden met gerech-tigheid. Tot die tijd is zelfs de beste heerser halflegitiem. De Sjiieten, in tegenstelling tot de ortho-doxe Soennieten, beklemtonen esoterische kenniseerder dan de consensus van de gemeenschap.

De Wahabies zijn volgelingen van een hervormdebeweging. Deze beweging begon door de conser-vatieve Syrische jurist Mohammed ibn Abd al-Wahab (1703-1792). Ibn Abd al-Wahab was trouwaan de Heilige Qur’aan en Ahadith. Hij verwierpalle vernieuwingen evenals de principes van con-sensus, van de moesliemgemeenschap, op initië-

rende islamitische Schrift en uit gewoontevergelijkingen met de Heilige Qur’aan en Aha-dith. Het ascetische leven en de strenge prekenvan ibn Abd al-Wahab breidde de invloed van deWahabies uit, die weelde, dansen, gokken, mu-ziek en roken verwierp. Het Wahabisme groeidesnel als een nationalistisch religieuze bewegingmet nazaten door heel Arabië. De Wahabi strijdersvielen met succes aan en verwijderden in de vroe-ge jaren van de 19de eeuw de heiligdommen vanKarbala uit de steden Riyad, Mekka en Medina.Dit deden zij voordat de Turkse sultan MahmoedII met zijn leger hun in 1818 versloeg. Momenteelzijn er meer dan 8 miljoen Wahabies, waarvanmerendeels op het Arabische schiereiland SaoediArabië leven. De boeken van deze sekte die bewe-ringen van ongeloof bevatten zijn lang geledengepubliceerd en uitgegeven door deze respectlozemensen, toen zij nog in leven waren. Sommigevan deze boeken zijn voor de tweede keer gedrukten nogmaals hebben de geleerden van de AhleSoennat afkeuring van deze beweringen uitge-sproken en uitgegeven. De gedrukte documentenvan deze respectloze mensen waarin zij AllahAlmachtige een leugenaar noemen, onder hunzegels en signaturen, kunnen vandaag de dag nog

gezien worden. Foto’s van deze documenten zijngenomen. Foto’s en andere boeken werden naarMakkah Mu'azzama en Medina Moenawwara ge-bracht om hetzelfde te presenteren aan de geleer-den van deze heilige plaatsen. Deze foto’s zijn nogsteeds in het bestand van de Arabische regering.

Dit onheilige oordeel betrekking hebbende op devalse bewering, dat Allah een leugenaar is waren18 jaar geleden1 nogmaals gepubliceerd met eentegenspraak in Rabi-ul Akhir, 1308 Hijri in hettijdschrift Siaanat-un-Naas in Hadiqah-tul-UloomPress, Meerut (stad in India). Later in 1318 Hijriwerd een gedetailleerde tegenspraak over dit oor-deel gepubliceerd in Gulzar-e-Hasnie Press, Rum-ba. Tot op heden, in 1320 Hijri, was eenveelomvattende tegenspraak over dit oordeel ge-publiceerd in Tuhfah-e-Hunafiah Press in PatnaAzimabad. De auteur van dit onheilige oordeelging dood in de maand Jamad-al-Akhir in 1323Hijri. Hij handhaafde volkomen stilte tot zijndood. Nooit heeft hij gezegd dat het niet zijn oor-deel (Fatwa) was, noch verklaarde hij de bedoe-ling te hebben datgene te zeggen wat de AhleSoennat geleerden hadden begrepen. Hij had kun-nen verduidelijken wat hij zowaar gemeend had.

Het was geen onbelangrijke kwestie, welke hij kannegeren. Het was een zeer serieuze kwestie vanongeloof.

Andere kleine sekten zijn ontstonden naast deShia. De meest bekende van deze is de Ismaïlsekte. De theologische ideeën van Ismail is meerradicaal dan die van de Sjiieten en zijn grotendeelsafgeleid van Gnosticisme en Neoplatonisme. Ismailszijn hoofdzakelijk ontstaan in India en Pakistan;anderen zijn recentelijk geëmigreerd van OostAfrika naar Canada. Ismaïl is de oudste zoon vanJaffar al-Sadiq die de Sjiieten erkennen als de zesdeimam of spirituele opvolger van de Profeet Mo-hammed (sallallaaho alaihi wa sallam). Na dedood van Ismail erkenden zij zijn zoon Moham-med als de zevende en laatste imam wiens terug-keer op de Dag des Oordeels zij afwachten. DeIsmails worden ook gekend als ‘de Zevende’, om-dat zij alleen zeven imams erkennen minder dande twaalf van de Sjiieten.

In de 9de eeuw werd een Ismaïlische Staat doorHamdan Qarmat op communistische principes inIrak gesticht. Zijn volgelingen werden bekend alsQarmatians. Zijn Staat viel spoedig uiteen en som-

mige van zijn volgelingen vormden in de 10de

eeuw samen met andere Ismail groepen de Fa-timid dynastie van Noord Afrika. Twee centralebranches van Ismails zijn in Bohras met hoofd-kwartier in Mumbai (India) en de Khojas gecon-centreerd in de Gujrat Staat (India).

Een ander afgeleide sekte van de Ismails met aanhet hoofd Aga Khan heeft volgelingen in Pakistan,India, Iran, Jemen en Oost Afrika. Een andereuitloper van de Ismails is de Drasse sekte dieverrees na de mysterieuze verdwijning van deIsmail Fatimid kalief al-Hākim in Cairo. VeelDrussen geloven dat al-Hākim een incarnatie vanAllah Ta’ala is.

In 1814 verklaarde een jonge Sjiiet, Mirza AliMohammed van Shiraz, zichzelf tot Bab (poort totAllah Ta’ala) en verzon een Messiaanse rol. Zijnvolgelingen, de Babis, werden onverbiddelijk ver-volgd door de Sjiiet geestelijken en hij werd geëxe-cuteerd in 1850.

Onder leiderschap van zijn discipel, Mirza Ho-seyn Ali Nuri (bekend als Bahaullah), ontwikkel-de de Bahái (zo werd de groep later genoemd) een

kosmisch pacifistische doctrine, verklarende datBahái een godsdienst was onafhankelijk van deislam. Hij bekeerde veel mensen in de VerenigdeStaten tot zijn sekte. Onder leiding van ShighiEfendi ontwikkelden de Bahais een administratiefsysteem met hoofdkwartieren in Wilmett, Illio-nois, Verenigde Staten. Naar schatting zijn er we-reldwijd 5,3 miljoen Bahais, waarvan er 110.000 inde Verenigde Staten wonen. Deze sekte heeft in-tussen in meer dan 300 landen afdelingen en hunboekwerk is vertaald in meer dan 350 talen.

Noot: In de Sahih Hadith Sharief staat geschreven datalle andere sekten (72), dan de Ahle Soennat, op eendwaalspoor zijn en niet naar het zullen Paradijs gaan.

32. Islam in de 20ste eeuw

De stagnatie van de islamitische cultuur na de‘Middel Eeuwen’ leidde tot een originele denkwij-ze (Itihad) en religieuze hervormingsbewegingen.In tegenstelling tot de primaire leerstelling enfilosofische bewegingen van de Middeleeuwenwaren de moderne bewegingen voornamelijk be-trokken bij de sociale en morele hervormingen. Deeerste beweging was de ongelovige Waai (ge-

noemd naar zijn stichter Ibn Abd al-Wahabi) wel-ke in Arabië in de 18de eeuw opkwam en eenenorme promotor van de heropleving werd metuitlopers door de hele moesliemwereld. De Waha-bi beweging trachtte de islam opnieuw in te voe-ren door het te zuiveren van non-islamitischeinvloeden, in het bijzonder degenen die het mono-theïsme in gevaar brachten en door het accent teleggen op de verantwoordelijkheden vanmoesliems eerst na te denken alvorens blindelingstradities te accepteren. Zelf zeggen de Wahabiesdat het verstand van onze Heilige Profeet Mo-hammed (sallallaaho alaihi wa sallam) gelijk isaan het verstand van een viervoetig dier. Hoekunnen deze ongelovige, onnozele en helbewo-ners dit in hun verstand halen?

Andere islamitische hervormers werden beïn-vloed door Westerse ideeën. De meest invloedrij-ke hervormer van de 19de eeuw n. Chr. was deEgyptenaar Mohammed Abduh die geloofde, datde beweegredenen en de moderne Westerse denk-wijze eerder de waarheid van de islam zou beves-tigen dan het te ondermijnen én dat islamitischedogma zou worden hervormd in een moderneonderwijsperiode.

Mohammed Iqbal is de meest bekende modernefilosoof die de herinterpretatie van de islamitischedogma’s heeft geprobeerd te verbeteren. Andereintellectuelen in Egypte, Turkije en India hebbengetracht zulke ideeën in overeenstemming tebrengen met de leer van de Heilige Qur’aan zoalsdie opgericht zijn door constitutionele democra-tie, wetenschap en de emancipatie van de vrouw.De Heilige Qur’aan leert het principe van ‘heer-sen door overleg’ welke in moderne tijden, dispu-teren zij, het best eerder gerealiseerd kan wordendoor een representatieve regering dan monarchie.De niet-moesliems brachten onder de aandachtdat de Heilige Qur’aan de studie en gebruik vande natuur aanmoedigde, maar dat moesliems alna enkele eeuwen van briljant wetenschappelijkwerk in Europa de Heilige Qur’aan hadden gepas-seerd en afstand van had genomen. Zij beklemto-nen dat de Heilige Qur’aan vrouwen gelijkerechten had gegeven, maar dat deze onrechtmatigin bezit waren genomen door mannen die grotemate polygamie aanmoedigen. Hoewel de mo-dernste ideeën gebaseerd waren op de aanneme-lijke interpretatie van de Heilige Qur’aan werdenzij vooral na 1930 met bitterheid bestreden doorde islamitische gemeenschap.

Ten slotte, en wellicht meest belangrijkste, de bit-ter verontwaardigde moesliems voelt alles watwesters is als kwade westerse kolonialisme, somswel terecht. Gedurende de moderne periode is deislam gegroeid door toename van bekeerde Afri-kanen en zwarte Amerikanen aan wie de funda-mentele voorstander, van algemene gelijkheid,veel betekent.

33. Islam en andere godsdiensten

Overtuigt door de absolute waarheid van de islamhebben moesliems traditioneel niet gezocht naareen dialoog met vertegenwoordigers van anderegodsdiensten. Echter, schreven islamitische ge-leerden uit de Middeleeuwen volkomen objectie-ve werken over hen. Recentelijk hebbenmoesliems zich bezig gehouden door met verte-genwoordigers van de christelijke en joodse gods-dienst in dialoog te treden.

34. De Kaaba

De Kaaba in Mekka is het centrale heiligdom vande islam. Het is een kubusachtige bouwwerk vangrote bakstenen. De Kaaba werd gebouwd doorde Profeet Ibrahim (Abraham) en zijn zoon Pro-feet Ismail (Ishmael) alaihimus salaam en trekt pel-grims naar de meest belangrijke heilige plaats(Harām) in Mekka. Voor moesliems is de Kaabahet huis van Allah Ta’ala. Het wordt ieder jaarvoor het begin van de Bedevaart gewassen enbedekt met een donkerkleurig zijdenkleed. DeKaaba is vooral sinds de tijd van de Profeet Mo-hammed (sallallaaho alaihi wa sallam) bekendgeworden. Verder is een moskee er omheen ge-bouwd en is recentelijk een poort van puur goudgemaakt. De Witte Steen (wat nu zwart is gewor-den) was uit het Paradijs door de aartsengel Ga-briel gebracht voor de Profeet Abraham alaihissalaam. Het staat in het zuidoosten van de Kaabaen wordt door de pelgrims gekust.

35. Mekka

Mekka, in het Arabisch Makkah uitgesproken, iseen stad ten westen van Saoedi Arabië. Deze is dehoofdstad van de provincie Al-Hijaz (Hejaz). Mek-ka werd eerst Makoraba genoemd door de Egyp-tische aardrijkskundige Polemiek. De stad teltnaar schatting 700.000 inwoners. Mekka is de ge-boorteplaats van de Profeet Mohammed (sallal-laaho alaihi wa sallam), stichter van de islam en demeest heilige stad van de moesliems. De geografi-sche ligging van deze stad bezien vanuit verschil-lende handelsroutes, heeft Mekka tot eenbelangrijke handelsstad gemaakt. Mekka was aleen religieus centrum vóór de komst van de Pro-feet Mohammed (sallallaaho alaihi wa sallam).Verscheidene heilige voorvallen op de binnen-plaats van de grote moskee Al-Harām hadden eenreligieuze betekenis in pre-islamitisch tijdperk.Op het binnenterrein van de moskee bevindt zichde heilige put Samsam welke door Hagar, moedervan Ishmael, werd gebruikt.

Sinds de komst van de Profeet Mohammed (sallal-laaho alaihi wa sallam) werd de stad op verschil-lende momenten bestormd. De stad werd

veroverd door de Egyptenaren in de 13de eeuw.Vanaf 1517 werd de stad Mekka door de Sharifs,afstammelingen van de Profeet Mohammed (sall-allaaho alaihi wa sallam) via Hasan, geregeerd.Hasan is de zoon Hazrat Ali de vierde kalief. In de16de eeuw werd Mekka geregeerd door het gezagvan Turkije. De Turken werden in 1916 verdrevenuit de stad door de Groot Sharif Hoseyn ibn Ali.Deze werd later de eerste koning van Al-Hijaz. In1924 werd de stad bezet door Abdul Aziz ibnSaoed, daarna door de sultan van Najd dat Mekkatot de religieuze hoofdstad van Saoedi Arabiëmaakte.

36. Imam

Imam is het Arabische woord voor religieuze lei-der. Het wordt ook gebruikt voor iemand die aanhet hoofd staat van een politieke moesliemge-meenschap. De Profeet Mohammed (sallallaahoalaihi wa sallam) en zijn eerste opvolgers, inclu-sief die van de Umayyad kalifaat, hadden beiderollen vervuld. Later is de functie van religieuzeleider en dat van de politieke leider gescheiden.Het hoofd van de Staat gaat op vrijdag in de

centrale moskee het Djuma gebed voor en zijncommissarissen doen hetzelfde in de provincialehoofdsteden.

Bij de Sjiieten is de Imam zowel religieuze alspolitieke leider. In Iran moet de Imam een nazaatzijn van Hazrat Ali en Fatima radi Allaho anhum(schoonzoon en dochter van de Profeet Moham-med sallallaaho alaihi wa sallam). De imam wordtdoor de hoofdmacht van de Sjiieten als immuungeacht van alle zonden en fouten en door de Is-mails als een ware incarnatie van Allah Ta’ala.Beide sekten geloven dat de laatste Imam zich opeen geheimzinnige plaats bevindt en wachten zijnterugkeer af.

37. De vier kaliefen

De 4 kaliefen van de islam (Abu Bakr, Umar-e-Faroek, Oesman Ghanie en Ali radi Allaho anhum)zijn de opperste leiders van de moesliemgemeen-schap en woordvoerders van de Profeet Moham-med (sallallaaho alaihi wa sallam). Onder hen wasde moesliem Staat een theocratie met de Shari’ah,de religieuze en morele principes van de islam. De

Soennieten, volgen tradities van de Profeet, be-schouwden de periode van de eerste vier kaliefenals de Gouden Eeuw van de islam.

Andere sekten kwamen om deze periode te obser-veren en vervolgens verschillende kaliefen te in-troduceren. Hierdoor ontstond een splitsingtussen de Soennieten en de anderen zoals de Sjiie-ten die zich moesliem noemen, maar niet de regelsvan de Ahle Soennat volgen. Gedurende de loopvan de islamitische geschiedenis had de komstvan het kalifaat meer verdeeldheid gebracht danandere artikelen over het geloof. Gebaseerd op hetvoorbeeld van de eerste vier met oprecht geleidekaliefen en Sahāba (metgezellen) van de Profeetdefinieerden de Soennieten de volgende vereistenvan een kalief: “De kalief moet een Arabier zijn enafkomstig van de stam Quraish van de ProfeetMohammed (sallallaaho alaihi wa sallam). Hij zalverantwoordelijk zijn voor het ten uitvoer bren-gen van de Goddelijke wetten en het verspreidenvan de islam met behulp van alle middelen dienoodzakelijk zijn.”

Nadat de Profeet (sallallaaho alaihi wa sallam) dewereld vaarwel had gezegd in 634 Hijri werd in

Medina door een groep islamitische leiders Haz-rat Abu Bakr Siddiqui, de schoonvader van deProfeet, gekozen tot leider van de gemeenschap.Hazrat Abu Bakr kreeg de titel Khalifah RasoelAllah Ta’ala (opvolger van de Boodschapper vanAllah Ta’ala). Het woord Kalief is afgeleid vandeze titel. Voordat hij overleed in 634 wees AbuBakr Hazrat Umar Faroek aan als tweede Kaliefdie door de moesliemgemeenschap zonder aarze-ling werd geaccepteerd. Onder leiding van HazratUmar vond de eerste grote uitbreiding van deislam plaats buiten de grenzen van Saoedi Arabië.Egypte, Syrië, Irak en het noordelijk deel van Me-sopotamië werden islamitische grondgebied. Ha-zrat Umar kreeg de titel Amir-al-mu’minien(bevelhebber van de gelovigen). Na de dood vanHazrat Umar in 644 werd Hazrat Oesman-e-Gha-nie ibn Affan als derde kalief aangewezen dooreen panel van 6 Mekka’s electoraten. Hij was deschoonzoon van de Profeet en een van de eerstebekeerlingen. Hij vervolgde Umar’s beleid betref-fende de uitbreiding van het islamitische territori-um. Hazrat Oesman neutraliseerde deislamitische preken door de publicatie van eenofficiële versie van de Heilige Qur’aan met eenbegeleidende opdracht om alle andere versies te

vernietigen. moesliem rebellen van al-Kufah(Irak) en Egypte belegerden op een dag HazratOesman in Medina en vermoordden hem in 656.Hazrat Ali, een neef en schoonschoon van deProfeet, werd erkend als de vierde kalief door demoesliems van Medina. De gouverneur van Syrië,Muawiyyah (de eerste Umayyad kalief) weigerdeHazrat Ali te erkennen als kalief en zwoer wraakop de dood van Hazrat Oesman (die Muaw-wiyah’s bloedverwant was). In 657 ontmoetten derivalen elkaar bij Siffin op een vlakte in het noor-den van Syrië dicht bij de moderne stad van ArRaqqah. Daar vond een onbeslist gevecht plaatsen kwamen beide overeen om het geschil te arbi-treren. Hazrat Ali vond zichzelf geschikt als kalief(op basis van gelijke gronden met Muawiyyah).Woedend op Ali en deze vernedering, wegens hetonderwerpen aan de verzoening, deserteerden devolgelingen van Muawiyyah, later bekend alsKharijities, en zworen Hazrat Ali en Muawiyyahte zullen vermoorden. Het lukte hen om HazratAli te vermoorden. Hazrat Ali’s zoon Hasanclaimde op dat moment in 661 het omstredenkalifaat, maar deed onder druk van Muawwiyah’saanhangers binnen een paar maanden afstand vanhet kalifaatschap.

38. Overige Kaliefen

De Umayyad kaliefen waren afstammelingen vanaristocratische mensen, de Umayya, waartoeMuawiyyah de eerste Umayya kalief behoorde.Gedurende zijn regeerperiode stabiliseerde Mua-wiyyah het moesliemgemeenschap na HazratAli’s dood. Hij veranderde de islamitische hoofd-stad Medina in Damascus en bracht de moesliemheersers in contact met de uitgebreidere cultureleen administratieve tradities van het Byzantijnseimperium. Muawiyyah benoemde zijn zoon Yazidtot zijn opvolger. Yazid I, regeerde van 680-683,volgde zijn vader op, maar kwam onmiddellijktegenover twee opstandelingen te staan. De KufahSjiieten erkenden Hazrat Ali’s tweede zoon Haz-rat Hussain (kleinzoon van de Profeet) als kalief.Aldus aangemoedigd, verliet Hazrat Hussain Me-dina voor al-Kufah ondanks waarschuwingen datYazid ’s leger een eind had gemaakt aan de opko-mende Koeffa. Op de vlakte van Karbala in Irakwerden hij en zijn escorte onderschept en versla-gen. Deze gebeurtenis, meer dan welke andere,werd de start van de Sjiieten afscheiding. Eentweede opstand van de Mekkanen werd tenslotteonderschept gedurende het kalifaatschap van

Abd al-Malik (685-705) de derde opvolger vanYazid. Sjiieten, Kharijiten, andere groepenmoesliems en Mawwali’s (niet Arabische bekeer-lingen) kwamen voortdurend in opstand tegen deUmayyads. De Mawwali beschuldigde deUmayyads ervan religieuze nalatigheid en onver-schilligheid van hun verlangens voor volledigebroederschap in de moesliemgemeenschap.Umayyad kaliefen, niettemin, vergrote snel hetmoesliem keizerrijk en creëerde een bureaucrati-sche toepassing. Onder de Umayyads trokken demilitairen oostwaarts richting India en China,westwaarts door Noord Afrika naar de Atlanti-sche Oceaan, daarna noordwaarts door Spanjeover de Pyreneeën gebergte naar Frankrijk waarde Franse infanterie onder de jubelende heerserCharles Martel hen nabij Poitiers in 732 inrekende.

39. De Abbāsid

De Umayyads werden ten val gebracht door eensamenwerking tussen Sjiieten, Iraniërs, anderemoesliems en niet-moesliem groeperingen dieniet tevreden waren met de Umayyad regime. Derebellen werden geleid door de Abbāsid familie

(750-1258), afstammelingen van de Profeet zijnoom Abbas.

Vanaf 718 hadden de Abbāsid een complot be-raamd om het kalifaat over te nemen. Zij zondenbemiddelaars naar verschillende delen van hetmoesliem keizerrijk om daar propaganda tegen deUmayyads te maken. Omstreeks 747 hadden zijvoldoende aanhang opgebouwd om een opstandte organiseren in het noorden van Iran dat 3 jarenlater leidde tot de nederlaag van de Umayyadkalifaat. De Abbāsid executeerden de meeste vande Umayyad familie en veranderden de hoofd-stad van het keizerrijk in Bagdad. Zij namen veelvan de pracht en praal van de vroegere Perzischemonarchie in hun eigen hof op.

Vanaf 750, te beginnen met Abu al-Abbas, hebbende Abbāsid de laatste vijf eeuwen het kalifaatgevoerd. Het is de meest langdurige en bekendeislamitische dynastie. De Abbāsid werden modelvoor het onderwijs en moedigden aan religieuzeobservatie aan. Zij waren de eerste moesliem kei-zers die leiders werden van een islamitische be-schaving en beschermers van de godsdienst.Onder hun kalifaat werd het aanzien van Bagdad

omgeruild met Medina als het centrum van theo-logische activiteiten, industrie en grotendeels han-delsontwikkeling. Het islamitische imperiumbereikte hiermee de hoogste top van materieel enintellectuele prestatie.

De kaliefen, van de 8ste en 9de eeuw, Haroenar-Rashid en zijn zoon Abdullah al-Mamun zijn inhet bijzonder bekend om hun aanmoediging vanintellectuele beoefening. Gedurende hun heer-schappij werden geletterden op het hof uitgeno-digd om te debatteren over verschillendeonderwerpen. Vertalingen werden gemaakt vanGriekse, Perzische en Syrische werken. Ambassa-des werden herbezet door Charlemagne, Keizervan het Westen.

Tegen het eind van de 9de eeuw begonnen deAbbāsid kaliefen administratieve verantwoorde-lijkheid te delegeren naar ministers en andereoverheidsdienaren. Ook begonnen zij de controleop hun Bagdad wachten te verliezen. Geleidelijkaan gaven ze hun persoonlijke politieke macht open richtten zij zich meer op hun rol als bescher-mers van het geloof. Een resultaat van deze veran-dering was de toegenomen vervolging van ketters

en niet-moesliems. Omstreeks dezelfde tijd vestig-den zich verschillende opstandelingen van onaf-hankelijke vorstendommen in de oosterseprovincies. Onafhankelijke kaliefen vestigdenzich eveneens aansluitend in Noord Afrika enSpanje. Tenslotte, de macht van de Abbāsid reiktenauwelijks buiten Bagdad uit en omstreeks 950hadden deAbbāsid kaliefen praktisch geen machtmeer. Zij dienden slechts als dummy op genadevan de militaire bevelhebbers. De laatste neder-laag van deAbbāsid dynastie kwam van buiten demoesliem wereld, toen al-Moestassim ten dodewerd geschreven door de aanvallende mongolenin opdracht van Hulagu Khan, de kleinzoon vanJenghis Khan.

Toen de mongolen Bagdad in 1258 overmeester-den vluchtten twee leden van de Abbāsid familienaar Cairo (1261-1517) in Egypte, waar zij toe-vlucht zochten bij Baybars I, de sultan van Mam-meluk. Elk van hen werd opeenvolgend tot kaliefbenoemd door de sultan, maar zij hadden alleentoestemming om religieuze taken aan te nemen.De afstammelingen van de tweede kalief blevenmachteloos onder de Mammeluk sultans.

40. De Fatimid dynastie en Umayyads in Spanje

Gedurende de afname van Abbāsid macht vestig-den twee kaliefen zich in Noord Afrika en Spanje.De eerste geregeerd door de Fatimid (afgeleid vanFatima, dochter van de Profeet) dynastie werdbenoemd door Ubayd Allah Ta’ala die zichzelf in909 tot kalief van Tunesië had verklaard. De Fati-mids waren Sjiieten, die zich afstammelingen vanFatima noemen.

Op het hoogste punt van hun macht, in de tweedehelft van de 10de eeuw, vormde de Fatimid kaliefeen serieuze bedreiging voor de Abbāsid in Bag-dad. De Fatimids regeerde het grootste gedeeltevan noordelijk Afrika van Egypte tot Algerije in-clusief Sicilië en Syrië. Bovendien maakten deFatimids aanspraak op de loyaliteit van andereSjiieten zowel binnen als buiten hun domein. Zijzonden vanuit hun hoofdstad Cairo missionaris-sen uit naar de rest van de moesliem wereld om deFatimid kaliefen als onfeilbaar en zondeloos teverklaren en dat zij de dragers van geestelijkeverlichting, overgedragen door Hazrat Ali, waren.Hun dynastie werd omvergeworpen in 1171 doorSalahuddin Ajoebie, de sultan van Egypte.

De tweede kalief was benoemd door Abd-ar-Rah-man III die zichzelf in 929 tot kalief van Spanjehad verklaard. Hij was de afstammeling van eenUmayyad prins die het bloedbad vanAbbāsid zijnfamilie ontvluchtte en zich in 755 in Spanje vestig-de. De Umayyad dynastie van Spanje, verant-woordelijk voor een briljante periode in Spaansgeschiedenis, regeerde vanuit de hoofdstad inCordoba tot 1031 toen het kalifaat uit elkaar viel inverschillende kleine Staten.

41. De Ottomanen en de moderneperiode

Vanaf ongeveer de 13de eeuw namen de verschil-lende vorsten door de hele moesliem wereld heen,vooral de Ottomaanse sultans, aan dat de titelKalief kritiekloos was zonder bevel betreffende debenodigdheden van het kalifaat. De titel hield eenkleine betekenis in voor de Ottomaanse sultanstotdat hun keizerrijk in verval begon te raken.

In de 19de eeuw, met de komst van de christelijkemacht in het Nabije Oosten, begon de sultan zijnrol als kalief te benadrukken in een poging om de

groei van de moesliem buiten zijn domein totsteun te zijn. De Ottomaanse Keizerrijk stortte inelkaar gedurende de Eerste Wereld Oorlog (1914-1918). Na de oorlog onttroonden de Turkse natio-nalisten de sultan en het kalifaat was definitief teneinde (maart 1924) gebracht door de Turkse GrootNationale Assemblee.

De afschaffing van het kalifaat bracht een grootopschudding in de moesliem wereld en er werdgeprotesteerd tegen de actie van de Turkse rege-ring. Langzamerhand legde koning Hussain ibnAli van al-Hijaz (intussen was dit een deel vanSaoedi Arabië geworden) de eis op de titel door dezedelijkheid van zijn afkomst als directe nazaatvan de Profeet (sallallaaho alaihi wa sallam) enzijn zeggenschap over de twee heilige stedenMekka en Medina. Buiten Palestina, Syrië en en-kele delen van Arabië kreeg zijn wens enige aan-dacht. De verovering van al-Hijaz in 1925 doorAbdul Aziz ibn Saoed, heerser van Najd, maakteHussains eis zelfs minder belangrijk.

Een internationale moesliem congres in Cairo in1926 om de aanvaardbare opvolger van het kali-faat te kiezen bleek mislukt. Het resulteerde

slechts in een verzoek aan de moesliemgemeen-schap, wereldwijd, samen te werken aan herbe-noeming van het kalifaat. Echter, na de TweedeWereld Oorlog hebben de moesliem naties zichvoornamelijk bezig gehouden met het bevorderenvan de nationale onafhankelijkheid en oplossenvan de economische problemen. Hierdoor is devraag naar herinvoering van het kalifaat niet meerrelevant geworden.