07 nominalismo e revolución científica
TRANSCRIPT
Nominalismo e revolución Nominalismo e revolución científicacientífica
Fin da Idade Media:
O mundo alleo ao suxeito
Alma
Especie
Renacemento
O suxeito conforma o mundo
Mente
Individuo
Baixa idade mediaBaixa idade media
Racha o equilibrio poder relixioso e civil
Independencia
Confronto
Racha o equilibrio razón fe
A ciencia investiga
A observación fronte á conservación
Omnipotencia DivinaOmnipotencia Divina
Non hai esencias fixas e inmutábeis
A lóxica como último límite da omnipotencia
Negación do exemplarismo
Negación da lei natural
Prioridades de GuillermePrioridades de Guillerme
Economía
Principio da navalla de Occam
Individuo
Só existe o concreto e singular
IntuiciónFronte a
abstracción, coñecemento do inmediato
Nominalismo: Os universaisNominalismo: Os universais
Realismo
Na mente
"ante rem" (Idea exemplar)
"in re" (subsiste na cousa)
"post rem" (concepto do entendemento por abstracción)
Antirealismo
Radical: Vox sen referencia real ningunha
Supositio: Substitúe ao conxunto de individuos a que se refire
Da Rosa só nos queda o nome
STAT ROSA PRISTINA NOMINE, NOMINA NUDA TENEMUS
A ciencia no XIV: abrindo camiñoA ciencia no XIV: abrindo camiño
Pluralidade:
Só existe o individual
Intuición directa
Continxentismo
Movemento:
Ímpetus
Unidade do universo
Renacemento: S. XV e XVIRenacemento: S. XV e XVI
Emerxe a subxectividade
Exáltase o individualismo
Desenvólvense as cidades (burguesía)
Descubertas
Maior intercambio cultural e comercial
Preparación da revolución Preparación da revolución científicacientífica
Atopar regularidades na natureza
Capacidade de prever e utilidade do coñecemento, fronte a verdade en si.
Paso da filosofía especulativa á ciencia física.
Paso da cualidade á cantidade (do milagre á medida).
Progresiva laicización da filosofía.
Abandono cada vez máis frecuente do latín
Desenvolvemento das matemáticas e das ciencias físicas.
Emersión da idea de progreso.
Factores favorábeisFactores favorábeis
Observación dos fenómenos: Non contemplativa senón experimental. Non teórica senón práctica.
Introdución das variantes cuantitativas para expresar cualidades (velocidade, tempo,...).
Numeración arábiga divulgada a partir do s. XIV.
Coñecemento de obras científicas gregas.
Desenvolvemento do espírito burgués.
Incremento das viaxes marítimas.
Preocupación polos oficios artesanais e menestrais.
Cálculos destinados á busca de precisión nos canóns.
Xiro copernicanoXiro copernicano
Nicolás Copémico (1473-1543)
Heliocentrismo (o Sol centro do sistema solar): Círculos concéntricos
Une matemática con observación
Tycho Brahe (1546-1601)
Percibe que o sistema de Ptolomeo ten fallos, pero ás veces explica mellor que o copernicano
Propón un sistema mixto no que a Terra está no Centro, pero os planetas xiran ao redor do sol.
Johannes Kepler (1571-1630)
Abandona a circularidade e introduce a elipse
Heliocentrismo (heliolatría: o Sol é Deus)
Aceptación de movemento dos planetas non uniforme
Galileo Galilei (1564-1642)
Defende o sistema heliocéntrico a pesar das advertencias (ameazas da igrexa) porque:
Estaba absolutamente seguro da verdade científica
Non admitía que puidesen existir dous tipos de verdades
Defendía que os textos sagrados debían ser ben interpretados.
Consideraba que a igrexa recibiría ben un trunfo cultural fronte aos reformistas
Tiña recoñecemento persoal por parte das autoridades eclesiásticas.
Isaac NewtonIsaac Newton
Leis iguais e universais para todos
Espazo e Tempo absolutos
A natureza explícase sen recorrer a Deus
Lei de inercia: Todo corpo persevera no seu estado de repouso ou movemento uniforme e rectilíneo, en tanto non se vexa na obriga de cambiar de estado por unha forza impresa.
Lei de aceleración proporcional: O cambio de movemento é proporcional á forza motriz impresa, e prodúcese segundo a liña recta en que actuou dita forza.
Lei de acción e reacción: Sempre hai unha reacción contraria e igual a unha acción; é dicir, as accións de dous corpos son sempre mutuamente iguais e en senso contrario.
Lei de Gravidade: Os corpos atráense reciprocamente de forma directamente proporcional ao produto das masas e inversamente proporcional ao cadrado da distancia.
Cambia a imaxe do mundoCambia a imaxe do mundo
A finitude do universo.
A existencia dun finalismo.
A circulariedade dos movementos celestes.
A heteroxeneidade do universo (supralunar e sublunar).
A distinción entre movementos naturais e movementos violentos.
O uso de epiciclos, deferentes, ecuantes... e demais elementos inventados para facer cadrar os preconceitos.