1. Dlaczego Józef w obliczu podejrzeń Marii o zdradę nie wniósł oskarżenia dostarszych izraela?

2. Dlaczego chcąc ją odprawić został nazwany prawym człowiekiem skoro prawoBoże (Mojżeszowe) nakazywało kamienować cudzołożników?

Mateusza 1:18, 19

"A z narodzinami Jezusa Chrystusa było tak: Kiedy jego matka, Maria, byłaprzyrzeczona+ w małżeństwo Józefowi, okazało się, zanim się połączyli, że jest

brzemienna za sprawą ducha świętego.+ A ponieważ Józef, jej mąż, był prawy i niechciał z niej uczynić publicznego widowiska,+ zamierzał się z nią potajemnie

rozwieść.+”

W starożytnym Izraelu zaręczyny były traktowane jak małżeństwo. Prawo Boże nakazywałokarać cudzołóżników śmiercią. Na czym więc polegała w tym przypadku prawość Józefa? Z miłości do Mari chciał sprzeciwić się wymaganiom prawa Bożego, które obowiązywało wtamtym czasie, ponieważ chciał ukryć śmiertelny grzech swojej narzeczonej, tym samym stając się uczestnikiem jej przestępstwa.

Wprawdzie nie było wówczas testów DNA pozwalających na ustalenie ojcostwa, ale Izraelici nie wierzyli przecież w to, że to bociany przynoszą dzieci (Rodz. 38:6-10). Innymi słowy dziecko prędzej czy później by się urodziło i podejrzenia padłyby na Józefa, lub uznano by, że Maria dopuściła się niemoralności w ten, czy inny sposób. Postępowanie Józefa było więc obliczone na to, żeby Żydzi nie oskarżyli Mari o cudzołóstwo i nie skazali na śmierć przez publiczne ukamienowanie (Jana 8:1, 5).

Dlaczego więc, w natchnionym przez Boga tekście, mimo to Mateusz opisujący całą sytuację określił Józefa, jako człowieka prawego?

https://www.jw.org/pl/publikacje/ksi%C4%85%C5%BCki/na%C5%9Bladujmy-ich-wiar%C4%99/anio%C5%82-gabriel-odwiedza-mari%C4%99/

"Maria musi porozmawiać z Józefem i prawdopodobnie robi to, zanim jej ciąża staje się widoczna dla wszystkich. Zapewne niepokoi się, jak ten uczciwy, oddany Bogu człowiek zareaguje na to, co usłyszy. Mimo to przedstawia mu całą prawdę. Można sobie wyobrazić, jak zmartwiony jest Józef. Pragnie wierzyć swej ukochanej, ale wygląda na to, że go zdradziła.

Pismo Święte nie wyjawia, jakie myśli przychodziły mu do głowy ani na czym oparł swoje rozumowanie. Dowiadujemy się tylko, że postanawia się z Marią rozwieść, czyli unieważnić zaręczyny, które uważano wówczas za równie wiążące jak ślub. Nie chce jednakwywołać skandalu ani narazić jej na publiczną hańbę. Dlatego postanawia rozstać się z nią potajemnie (Mat. 1:18, 19) . "

Co musiałby zrobić Józef, żeby uwolnić Marię od zarzutu cudzołówstwa i uratować jej życie? Krótko mówiąc musiałby dopuścić się kilku, z ludzkiego punktu widzenia, nieuczciwości. Przede wszystkim Józef musiałby wręczyć Marii list rozwodowy i przed starszymi uzasadnić dlaczego ją odprawia. Nie mógłby powiedzieć, że go zdradziła, ponieważ wówczas zostałaby ukamienowana. Musiałby przyprowadzić przynajmniej jednego świadka (drugim byłby Józef Mateusza 18:16), któryby potwierdził, że gdy się z niązaręczał była już w ciąży, ponieważ rozpusta nie była w Izraelu zawsze karana śmiercią.

Powtórzonego Prawa 24:1

„Jeśli jakiś mężczyzna weźmie kobietę i uczyni z niej swoją własność jako żonę, to gdybynie znalazła łaski w jego oczach, ponieważ doszukał się u niej czegoś nieprzyzwoitego,+

wypisze jej świadectwo rozwodu+ i włoży jej do ręki, i odprawi ją ze swego domu.+”

Powtórzonego Prawa 17:6, 7

„Na podstawie wypowiedzi dwóch świadków lub trzech świadków+ ma zostaćuśmiercony ten, kto miałby umrzeć. Nie zostanie uśmiercony na podstawie

wypowiedzi jednego świadka.+ 7 Najpierw ręka świadków ma się podnieść na niego,by go uśmiercić, a potem ręka całego ludu;+ i usuniesz spośród siebie zło.+”

https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001555?q=Prawo+Moj%C5%BCeszowe+wymaga%C5%82o+by+m%C4%99%C5%BCczyzna+kt%C3%B3ry+dopu%C5%9Bci%C5%82+si

%C4%99+rozpusty&p=par#h=6

„Prawo Mojżeszowe wymagało, by mężczyzna, który dopuścił się rozpusty z niezaręczoną dziewczyną, poślubił ją i dał jej ojcu opłatę za narzeczoną (50 srebrnych sykli, czyli 110 dolarów); prócz tego do końca życia nie mógł się z nią rozwieść. Wspomnianą opłatę miał złożyć nawet wtedy, gdy ojciec nie zgodził się dać mu jej za żonę ( Wj 22:16, 17; Pwt 22:28,

29 ). Gdyby jednak dziewczyna była zaręczona, mężczyznę należało ukamienować. Jeżeli napastowana kobieta krzyczała, nie podlegała karze, ale jeśli tego nie zrobiła (co wskazywało na jej przyzwolenie), również była karana śmiercią ( Pwt 22:23-27 ).

Świętość małżeństwa uwypuklało prawo przewidujące karę śmierci dla dziewczyny, która dopuściła się potajemnie rozpusty, a wyszła za mąż, podając się za dziewicę. Jeżeli mąż wniósł takie oskarżenie bezpodstawnie, uznawano go za winnego zniesławienia domu jej ojca. Karą za oszczerstwo było ‛skarcenie’ przez sędziów — być może chodziło o chłostę — i grzywna w wysokości 100 srebrnych sykli (220 dolarów), przekazywana ojcu dziewczyny (Pwt 22:13-21). Jeśli córka kapłana dopuściła się nierządu, kalała jego świętą godność. Karano ją śmiercią, a zwłoki palono jako coś odrażającego (Kpł 21:9; zob. też 19:29). Akt rozpusty popełnionej przez osobę związaną małżeństwem (cudzołóstwo) stanowił naruszenie siódmego przykazania, za co oboje winowajców czekała śmierć (Wj 20:14; Pwt 5:18; 22:22).

Jeśli mężczyzna dopuścił się rozpusty wobec służącej, która była przeznaczona dla kogoś innego, ale nie została jeszcze wykupiona ani wyzwolona, wymierzano karę, lecz nie skazywano ich na śmierć (Kpł 19:20-22). Wynikało to zapewne stąd, że w przeciwieństwie do zwykłej zaręczonej dziewczyny owa kobieta nie była jeszcze wolna i nie odpowiadała w pełni za swe czyny. Nie zapłacono za nią całej ceny wykupu i wciąż była poddana swemupanu.”

https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001202?q=P%C3%B3%C5%BAniejsze+wypaczenia+Prawa+Moj

%C5%BCeszowego+nie+powinny+bynajmniej+sk%C5%82ania%C4%87+do+wniosku&p=par#h=7

„Późniejsze wypaczenia Prawa Mojżeszowego nie powinny bynajmniej skłaniać do wniosku, że Izraelita mógł bez trudu rozwieść się z żoną. W tym celu musiał poczynić kilka formalnych kroków. Miał ‛wypisać jej świadectwo rozwodu’, a więc sporządzić oficjalny dokument. Następnie musiał go ‛włożyć jej do ręki i odprawić ją ze swego domu’ ( Pwt 24:1 ).

Chociaż Pismo Święte nie podaje więcej szczegółów, ta procedura prawna najprawdopodobniej obejmowała skonsultowanie się z upoważnionymi mężczyznami, którzy mogli najpierw spróbować doprowadzić do pojednania. Przygotowanie tego świadectwa i przeprowadzenie prawnego rozwodu wymagało czasu, co mogło dać mężowi sposobność do przemyślenia swej decyzji. Musiały też istnieć konkretne podstawy do rozwodu, a gdy przepisy te stosowano we właściwy sposób, niewątpliwie powstrzymywało to od pochopnego działania. Zarazem chronione były też prawa i interesy żony. Biblia nie wyjawia, jaka miała być treść „świadectwa rozwodu”.”

Każdy czytelnik Biblii wie, jak cała sytuacja potoczyła się dalej:

https://www.jw.org/pl/publikacje/ksi%C4%85%C5%BCki/jezus/wydarzenia-poprzedzajace-sluzbe-jezusa/jozef-dowiaduje-sie-o-ciazy-marii/

„Józef wie, że Maria jest dobrą kobietą i cieszy się wzorową opinią. Bardzo ją kocha. Ale mimo jej wyjaśnień nie może oprzeć się myśli, że zaszła w ciążę z jakimś innym mężczyzną. Nie chce, żeby została ukamienowana ani publicznie zniesławiona. Postanawia więc potajemnie się z nią rozwieść. W tamtych czasach narzeczonych traktowano jak małżeństwo, a do zerwania zaręczyn wymagany był rozwód.

Józef wciąż rozważa zaistniałą sytuację, aż w końcu zasypia. We śnie ukazuje mu się anioł Jehowy i mówi: „Nie bój się ożenić z Marią, swoją narzeczoną, bo zaszła w ciążę za sprawą ducha świętego. I urodzi syna, a ty masz mu nadać imię Jezus, bo on wybawi swój lud od grzechów” (Mateusza 1:20, 21).”

W większości opracowań teologicznych pomija się gruntowną analizę motywacji i postępowania Józefa z Marią, pewno dlatego, że nikt nie chce przypisać mu nieprawości skoro Biblia mimo wszystko określa go jako człowieka prawego. Inni boją się, że roztrząsając te kwestie wyjdą poza to, co napisano w Biblii:

Uważam, że wszystko, co napisano w Biblii na sens i że należy się zmierzyć nawet z trudnymi kwestiami. Jestem zdania, że wiara jest bardzo dobra, ale rozumu nie zastąpi. W Liście do Rzymian 15:4 apostoł Paweł oświadczył: „Wszystko, co niegdyś napisano, napisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism mieli nadzieję”. Czego więc rozważany przykład Józefa uczy nas o Jehowie? Z pewnością nie tego, że toleruje on bezprawie. Jehowa jest tak prawy, sprawiedliwy, święty i czysty, że nie może tolerować żadnego grzechu (Ps 5:4; Iz 6:3, 5; Hab 1:13; 1Pt 1:15). Jednak z uwagi na naszą niedoskonałość jest łaskawy i skory do wielkodusznego wybaczania, dlatego też jego serce poruszyło postępowanie miłosiernego Józefa, który Boga naśladował pod względem przejawiania tych pięknych cech (Mateusza 6:14, 15). Mnie osobiście bardzowzrusza i przybliża do Boga jego postawa wobec Józefa, ponieważ pokazuje mi, że Bóg „Miłosierdzia [chce], a nie ofiary” (Mateusza 9:10-13; 12:1-7; Ozeasza 6:6).

W podsumowaniu powiem, że przykład Józefa nie jest jedynym, który pokazuje, że Prawo Mojżeszowe nie było tak bezduszne, jak niektórzy twierdzą. To nie była jedynie litera, ale przede wszystkim duch! Jasno pokazuje nam to przykład króla Dawida, który skalał ziemię Izraela, ponieważ przelał niewinną krew, a mimo to nie poniósł śmierci (Liczb 35:33, 34). Jehowa osobiście wziął jego sprawę w swoje ręce i wszystko osądził. Kto wie może to nie jedyna taka sytuacja w Izraelu. Być może należy ją traktować jako swego rodzaju precedens, ponieważ choć Dawid był wyjątkowym sługą Bożym, to jednak nie miał szczególnych względów upoważniających go do łamania prawa Bożego. W Księdze Powtórzonego Prawa 10:17 Biblia zapewnia nas, że Jehowa „nikogo nie traktuje stronniczo ani nie przyjmuje łapówki”. W odróżnieniu od wielu ludzi mających władzę lub wpływy niedaje się zaślepić czyimś bogactwem albo wyglądem. Nikogo nie dyskryminuje ani nie faworyzuje. W Dziejach Apostolskich 10:34, 35 napisano, że „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe”. Dawid był człowiekiem prawym i przez wzgląd na jego dotychczasowe postępowanie i wielkie miłosierdzie, jakie okazał np. Saulowi, Jehowa odpłacił mu jeszcze większym miłosierdziem. „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu” (Hebrajczyków 6:10).

Mateusza 6:14, 15„Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich wykroczenia, to wasz Ojciec niebiański i wam przebaczy;

jeśli zaś nie przebaczycie ludziom ich wykroczeń, to wasz Ojciec także nie przebaczy waszychwykroczeń”

Źródła ilustracji: https://www.jw.org/pl/publikacje/ksi%C4%85%C5%BCki/jezus/wydarzenia-poprzedzajace-sluzbe-jezusa/jozef-dowiaduje-sie-o-ciazy-marii/

https://www.jw.org/pl/publikacje/ksi%C4%85%C5%BCki/opowiesci-biblijne/4/dawid-i-batszeba/