27.05.2020r. Temat tygodnia: Niby tacy sami, a jednak inni.

Temat dnia: Dzieci z różnych stron świata.

Co tu nie pasuje?

Wyprawka, karta E, nożyczki, koperta.

Dziecko wycina zdjęcia z karty, liczy głoski w nazwach zdjęć i porównuje ich liczbę; wskazuje

zdjęcie, w którego nazwie jest najwięcej głosek. Zdjęcia umieszcza w kopercie.

Ćwiczeniówka str56

Słuchanie piosenki: Dzień Dziecka – Dzieci Świata.

https://www.youtube.com/watch?v=Qm9Msz3lNaA

https://www.youtube.com/watch?v=ZSXClGr4Ss8&list=PLjGsQYozgMpF5HngqIwPE7EUXjWR3

TBcW

Wysłuchanie opowiadania:

Moje pierwsze pieniądze – „Magiczne pudełko”.

https://www.youtube.com/watch?v=69e0TacuPSA

Rozmowa na temat opowiadania:

Opowiadanie Agaty Widzowskiej „Język migowy” Inni, a jednak tacy sami- słuchowisko

https://www.youtube.com/watch?v=ATBAYTg01k8

Rozmowa na temat opowiadania:

Ćwiczenia poranne.

https://www.youtube.com/watch?v=oUFKW4OjhiM&t=18s

1. Różni nas wygląd, a łączy zabawa- rozmowa inspirowana wierszem A. Widzowskiej Małe cuda.

Ćwiczeniówka str. 57

- słuchanie wiersza A. Widzowskiej Małe cuda.

- odpowiadają na pytania: Czego dorośli mogą nauczyć się od dzieci?

- Czego dzieci oczekują od dorosłych?

- Jakie prawa mają dzieci?

- zastanawiają się, czy wszystkim dzieciom na świecie jest dobrze i czy przestrzegane są ich prawa,

- wymieniają osoby, do których mogą się zwrócić, kiedy są łamane prawa dziecka,

- przyglądają się zdjęciom dzieci, opisują różnice w ich wyglądzie; zastanawiają się, skąd pochodzą,

- kończą rysować zabawki według wzoru (rytmu), a potem kolorują ich rysunki.

Zabawa ruchowa – Kto dalej? Klocki drewniane, skakanki lub szarfy. N. proponuje wspólną zabawę, bardzo popularną m.in. w Indiach. Wyznacza w sali linię za pomocą skakanek lub szarf. Dzieci biorą do rąk drewniane klocki i układają przed swoimi nogami. Następnie, skacząc na jednej nodze, starają się przesunąć klocki jak najdalej. Jeśli ktoś stanie na dwóch nogach, zatrzymuje się w miejscu. N. obserwuje, kto pokonał najdłuższy odcinek. Ogłasza zwycięzcę. Zabawę można powtórzyć kilka razy.

Kim są Adil i Dalaja? Poznawanie warunków życia dzieci w Indiach. Mapa świata, zdjęcie dziewczynki – Azjatki – i chłopca – Azjaty, kartoniki z imionami: Adil, Dalaja. R. układa na dywanie zdjęcia dzieci: Azjatki i Azjaty (z Indii). Obok zdjęć

kładzie kartoniki z ich imio- nami: Adil, Dalaja. Dzieci 6-letnie odczytują imiona dzieci. R. wspólnie z dziećmi odnajduje na ma- pie świata Azję. Następnie pokazuje, gdzie leżą Indie. Wyjaśnia, że dzieci przedstawione na zdjęciach pochodzą właśnie z tego kraju. Opowiada dzieciom ciekawostki o warunkach życia dzieci w Indiach.

W Azji nie wszystkie dzieci beztrosko spędzają dzieciństwo. Na przykład w Indiach dzieci, zamiast uczyć się i bawić, bardzo wcześnie zaczynają pracować. Pomagają swoim rodzicom. Nie mają no- woczesnych zabawek. W szkole siedzą na podłodze. Piszą na małych tabliczkach. Do sali lekcyjnej wchodzą boso, tak jak do świątyni. Buty zostawiają przed drzwiami.

Odszukiwanie podobieństw pomiędzy dziećmi. Karton formatu A2, flamaster, kalendarz ścienny, napis Dzień Dziecka.

N. prosi, aby dzieci wskazały między dziećmi podobieństwa, które występują bez względu na pocho- dzenie i kulturę, w jakiej one żyją (np. chęć do zabawy). Zapisuje propozycje na kartonie umieszczo- nym na tablicy. Informuje, że dzieci mają swoje święto. W Polsce przypada ono 1 czerwca. Pokazuje tę datę w kalendarzu, zwraca uwagę na sposób, w jaki została ona oznaczona. Pyta: Jak jest obchodzony ten dzień w Polsce? Kogo i czym obdarza się w tym dniu? Umieszcza na tablicy napis Dzień Dziecka.

Rozpoznawanie dzieci po wyglądzie zewnętrznym. Poznawanie nazw różnych kultur. Karton formatu A2, zdjęcia dzieci (chłopca i dziewczynki) różnych ras i narodowości w strojach cha- rakterystycznych dla różnych regionów świata, np.: Europejczyków (Polaków w strojach krakow- skich), Innuitów, Indian, Afrykanów, Arabów, Hindusów. R. układa na dywanie duży karton, a obok niego zdjęcia dzieci (chłopca i dziewczynki) różnych ras i narodowości w strojach charakterystycznych dla różnych regionów świata. Dzieci, z ewentualną pomocą R., dobierają w pary chłopców i dziewczynki. Następnie układają na kartonie zdjęcia dzieci w miejscach wskazanych przez R.: – zdjęcia dzieci indiańskich – w lewym górnym rogu, – zdjęcia dzieci hinduskich – w prawym dolnym rogu, – zdjęcia dzieci afrykańskich – w lewym dolnym rogu, – zdjęcia dzieci innuickich – w prawym górnym rogu, – zdjęcia dzieci europejskich – pośrodku.

Zabawy dzieci z różnych stron świata. Instrumenty perkusyjne, koc, karton formatu A2, zdjęcia dzieci (chłopca i dziewczynki) różnych ras i narodowości w strojach charakterystycznych dla różnych regionów świata, np.: Europejczyków (Po- laków w strojach krakowskich), Innuitów, Indian, Afrykanów, Arabów, Hindusów.

• N. proponuje zabawę charakterystyczną dla dzieci, których zdjęcia znajdują się w lewym górnym rogu. Pyta, o jakie dzieci chodzi. Przekazuje krótko ciekawostki z życia dzieci indiańskich. Zaprasza do zabawy Uważny tropiciel. Dzieci siedzą w kole. N. wybiera jedno dziecko, które siada w środku koła i zamyka oczy. Jest ono tropicielem. Następnie tylko za pomocą gestu wskazuje kolejne dziecko, któ- re stara się przejść na drugą stronę koła tak, aby tropiciel go nie usłyszał. Jeśli tropiciel usłyszy, że ktoś się skrada, klaszcze w dłonie i wskazuje kierunek, z którego dobiega szmer. Jeśli tropiciel zareagował w odpowiednim momencie i pokazał odpowiedni kierunek, N. wybiera kolejne dziecko, które próbu- je przejść na drugą stronę koła. Jeśli tropiciel nie odgadł poprawnie, N. wybiera nowego tropiciela.

• N. proponuje zabawę charakterystyczną dla dzieci, których zdjęcia znajdują się w prawym górnym rogu. Pyta, o jakie dzieci chodzi. Przekazuje krótko ciekawostki z życia dzieci innuickich. Zaprasza do zabawy Jazda po dywanie. Rozkłada na dywanie koc, na którego środku kładzie się chętne dziecko.

Wyznaczone dzieci chwytają koc za brzegi i delikatnie przesuwają go po dywanie w określone przez R. miejsce.

• R. proponuje zabawę charakterystyczną dla dzieci, których zdjęcia znajdują się w lewym dolnym rogu. Pyta, o jakie dzieci chodzi. Przekazuje krótko ciekawostki z życia dzieci afrykańskich. Zaprasza do zabawy Czarujemy deszcz. Wybiera pięcioro dzieci, którym wręcza instrumenty perkusyjne. Dzie- ci wygrywają na instrumentach dowolny rytm, według którego tańczą pozostałe dzieci – czarują deszcz. Następnie wszyscy kładą się na podłodze i nasłuchują, czy słychać już odgłosy deszczu. R. prosi, aby dzieci przypomniały przebieg zabawy charakterystycznej dla dzieci, których zdjęcia znajdują się w prawym dolnym rogu. Prosi, aby dzieci przypomniały, jak wygląda ich dzieciństwo.

• R. proponuje zabawę charakterystyczną dla dzieci, których zdjęcia znajdują się pośrodku. Pyta, o ja- kie dzieci chodzi. Prosi, aby dzieci opowiedziały o dzieciństwie dzieci europejskich i porównały je z dzieciństwem dzieci z innych stron świata, np. z Indii. Zaprasza do wybranej przez dzieci i znanej wszystkim zabawy ze śpiewem.

Zajęcia 2. Dziecięce marzenia – zajęcia plastyczne.

Wprowadzenie. R. pyta: Jak nazywa się święto, które zostało ustanowione dla dzieci? Kiedy je obchodzimy? Jaką niespo- dziankę chciałybyście otrzymać tego dnia? Jak chciałybyście spędzić ten dzień?

Zapoznanie z tematem pracy. N. proponuje dzieciom wykonanie pracy na temat: Dziecięce marzenia. Zachęca do tego, aby podzie- liły się swoimi pragnieniami z innymi dziećmi i z dorosłymi.

Wyjaśnienie sposobu wykonania pracy. Dowolna praca wykonana techniką kropkowanie. N. zapoznaje dzieci z nową techniką plastyczną – kropkowanie. Pokazuje przykładową pracę wy- konaną tą techniką. Wyjaśnia dzieciom sposób wykonania pracy. Przypomina, że aby rysunek był czytelny, kropki tworzące jedną osobę, roślinę, jeden przedmiot, jedno zwierzę muszą znajdować się blisko siebie.

Samodzielna praca dzieci. Dla każdego dziecka: kartka, przybory plastyczne, np.: farby, pędzel, kredki ołówkowe, kredki świe- cowe, cienkopisy, kreda, flamastry. Dzieci stawiają kropki na papierze i tworzą obrazek. Wykorzystują wybrane przez siebie przybory plastyczne. Używają jednego koloru lub wielu kolorów. Część pracy wykonują np. flamastrem, część farbami, a jeszcze inną część – kredkami.

Omówienie prac wykonanych przez dzieci. Zorganizowanie wystawy. Sznurek (do powieszenia prac), spinacze, prace wykonane przez dzieci. Dzieci umieszczają swoje prace na sznurku, przypinając je spinaczami. Następnie kolejno wychodzą na środek, wskazują swoją pracę i opowiadają o marzeniach. Z pomocą R. wykonują w szatni wysta- wę dla rodziców.

Zabawy na świeżym powietrzu

Zabawa ruchowa Kabaddi – wydłużanie fazy oddechowej. N. proponuje dzieciom wspólną zabawę Kabaddi, zwaną inaczej utrzymanie oddechu. Wyznacza te- ren do zabawy, dzieli go na pół, wyraźnie oznaczając środkową linię (np. skakankami). Dzieli dzieci na dwa zespoły, które stają

naprzeciwko siebie. Wybrane przez R. dziecko przebiega na stronę przeciw- nika, głośno wołając: Kabaddi. Stara się dotknąć jak największą liczbę dzieci z przeciwnego zespołu i wrócić na swoje miejsce. Musi jednak zrobić to w czasie jednego okrzyku (czyli na jednym oddechu). Wygrywa zespół, którego uczestnik dotknął większej liczby dzieci.

Rzucanie piłką do kosza. Piłka, kosz lub kartonowe pudełko, skakanka. Dzieci ustawiają się w rzędzie przed koszem (jeśli w ogrodzie nie ma kosza, R. może postawić karto- nowe pudełko). R. za pomocą np. skakanki wyznacza linię rzutu. Dzieci rzucają piłką do kosza. Każde dziecko ma trzy rzuty. R. zapisuje wyniki. Po zakończeniu zabawy ogłasza zwycięzcę. Dzieci indiańskie

•

Dzieci hinduskie

Dzieci afrykańskie

Dzieci innuickie

Dzieci europejskie

POWODZENIA