2

«انسانیت به نام »

مجموعه شعر و ترانه

"شب های دیوانگی "

اهورا کاکتوس

5102 - 0931

3

شب هایی در رختخواب چشامنم را می بستم ، اما خربی شب هایی که خواب معنایی نداشت و از خواب نبود ،

کلامت و حرف ها مدام نوشنت می داد . و شعر جایش را به شبهایی که دیوانه وار غرق در تاریکی در ذهنم می آمدند ،

" بود . . .شب های دیوانگی " تم ، و این آغاز می نوش

0931اهورا کاکتوس / اردیبهشت

4

« فهرست « 8................................................................................... کیمیا

3.................................................................................. از من

00....................................................................... عاشق پر پر

05.................................................................................. گرگ

01........................................................................ گریه ی من

01....................................................................... جهان آینده

08............................................................................. راه جلو

03... ....................................................................گناه مشرتک

50........................................................................ سیفون دنیا

55....................................................................... به امید فردا

59................................................................... نردبون آسمون

52................................................................. کافه ی قهوه ای

57...................................................................... 777بوئینگ

58................................................................. سین بدون د ـعی

91............................................................................ همجنس

95......................................................................... تنت جهان

99................................................................................. جاده

5

92.................................................................................... سد

91......... .......................................................................... بانو

98............................................................................. هر شب

93.......................................................................... اشک خدا

11............. ......................................................... دیوار قدیمی

10................................................................... دور اما نزدیک

15.................................................................. های دیوانگی شب

19.................................................................... بوسه ی عشق

11..................................................................................... بام

12........................................................................... بانوی من

17.................................................................................. دلکو

18.................................................................................. مرگ

21... ................................................................. عشق و عشق

25.................................................................... پیامن کاکتوس

29.................................................................. مرگ یک عشق

22.. .....................................................................یارم ،گیتارم

21.......................................................................... نیمه شب

27....................................................................... من کاکتوس

6

28.................................................................................... پیر

23........................................................................ خون و خدا

11. ........................................................................همین حاال

15................................................................................ زادگاه

19................................................................... یغامی جاودان

11......... .......................................................................شلیک

12................................................................................. جنگ

17.................................................................................... تب

13........................ ......................................................... ردنم

71...................................................................................... تو

75............................................................................ تک رنگ

79............................................................................... مفعول

71............................................................................. آوای یار

72.. .............................................................................مجازی

77.......................................................................... بام آسامن

78....................................................................... رضبه مغزی

73.................................................................................... آب

80................................................................... ر است ـچه خب

7

89...................................................................... سفر در شب

81.................................................................. ر ـدر حش ر ـقش

82................................................................................ تجاوز

81...................................................................... مکعب خالی

88................................................................. یک شب مستی

31....................................................................... مرگ فشنگ

35.............................................................. روبان مشکی عید

8

کیمیا

گریه در باران عرص جمعه

با حقیقتی پر از شبهه

رفنت بی جواب آخرین پیغامت

رفنت با لبی که خیس از نامت

عشق در قلبم و این کیمیا

عشق به کیمیای بی ریا

کیمیایی که دست در دستش دارم

کیمیایی که دیوانه وار دوستش دارم

بارانی که در قلبش گریه کردم

با اینکه من یه مردم گریه کردم ،

کیمیای کیمیاگر دنیای من است

کیمیا راز تار تنیدن است . . .

9

از من

ر خورده از من که تـامم دنیایش ج

از من که قلبش سالهاست مرده

از من که زنجیری آدم ها شده

از من که غریبه ای عشقش را برده

از من که میان خیابان ها گم شده

غولی بی شاخ و دم شدهاز من که

از من که مردی بد حجاب و لختم

از من که دیگر کارش تـامم شده

از من که هم آغوش تنهایی شده

از من که مسافر رس راهی شده

از من که تـامم بدنش کبود است

از من که مهامن شالقی شده

از من برو ، از من که تیر آخرم

از من نبین ، که من بی دست و رسم

از من که عمق بی کسی و تنهایی ست

01

از من شبها باران جنون جاری ست

از من که خنده اش بوی زخم میدهد

از من که به سمت پرتگاه می رود

از من که شعرش دلتنگی شده

از من که اشکش فریادی شده

از من که در آتش خودش می سوزد

از من که روز را به شب می دوزد

پینه بستهاز من که به گیتارش

از من که کنار غم ها نشسته

از من که به جاده ی تقدیر رسیده

از من که طعم مرگ را چشیده

از من که پیاده به راه افتاده

از من که بارش را به دوش کشیده

از من برو ، از من که تیر آخرم

از من نبین ، که من بی دست و رسم

از من که عمق بی کسی و تنهایی ست

ا باران جنون جاری ست . . .از من شبه

00

عاشق پر پر

ببین که من عاشق نگاهت هستم

دیوانه ی سکوت نا به جایت هستم

ببین چطور برایت پرپر می شوم

ببین که محتاج خنده ی آشنایت هستم

شاید که الکل کمی آرامم کند

تسکین بدهد ، ساعتی رامم کند

شاید که رویت را دوباره ببینم

. . . آغاز راه بی پایانم کندچشامنت

02

گرگ

من سگ وفادار نیستم

من سگ پاسدار نیستم

من استخوان خوار نیستم

چوپان را برده و یار نیستم

من گرگ این بیشه ام

من آواز این تیشه ام

من گرگ خسته ی تنهایی ام

من گرگ بی کس و نا آشنایی ام

من با سگ های چوپان دشمنم

خون خشک شده به پیراهنممن

پیراهن یوسفی که هرگز نکشتمش

پیراهن برادری که هرگز نخواستنش

03

من گرگم و تـامم شب زوزه میکشم

از خون سگ های ولگرد نـمیچشم

گرگی زخمی که باران را دیده

گرگی که از شکارچی نرتسیده

من قاتل پنهانم

تفنگ تیز دندانم

ضامن استقاتل آن کس که جان را

. . . قاتل شب هایی که ماه کامل است

04

گریه ی من

من ، زنی که در آغوش شب گریه میکند

من ، مردی که در سیگارش گریه میکند

گریه میکنم به تـامم دنیای مسخره

گریه میکنم به وزوز های حرشه

اشک در چشم یک سگ مستم

جغد شب های رسد من هستم

غمگین است دلقکی که ناالن و

حجم زندگی برایش سنگین است

تلو تلو میخورد تـامم دنیا را

شد تـامم اشکها را به دوشش میک

05

گریه میکنم عشق خیابانی را

گریه میکنم این همه نادانی را

گریه میکنم به دفرت خاطراتم

گریه میکنم به سیاهی یادم

گریه میکنم به قطره های باران

مین متالشی میشوندکه بی گناه بر ز

مانند اشک های بی پایانم

. . . از ابر های بغض کرده می روند

06

جهان آینده

من از دیار کوه و خشم و تفنگم

فرزند رسزمینی از جنس جنگم

به دنبال صلح و صفا میگردم

من یار پرچم سفید رنگم

آرزوی آتش بس در تـامم دنیا

آرزوی انسانیت در راه

جاری در رگ هر انسان خون

آرزوی آشتی و آزادی دنیا

دشتی که در دلش میدان مین نیست

هیچ رسباز و تفنگی در کمین نیست

همه شادی به تن دارند و خوشحال

لباسی که دیگر آهنین نیست

07

فشنگ و نارنجک های آتشین مرده اند

خمپاره ها درد را به گور برده اند

مدفونمبب ها افسانه های

شیر ها ظاملان را خورده اند

تیرت متام روزنامه ها پر از خنده

زیر نور خورشید پاک و تابنده

کویر ها سیراب تر از هر روز

جهان صحرایی رس سبز و پاینده

جهان خانه ای زیبا و برازنده

جهان رسود و تـامم عالـم خواننده

ایستاده ایم ، فردایامن را می سازیم

ر است ، پیش به سوی آینده . . .جهان منتظ

08

راه جلو

جلو رفنت ، تنها راه برگشت

راهی که بین صدها بیراهه ست

گرگ زخمی رو به خیابان شلوغ

با آخرین کوکتل مولوتوف توی دست . . .

09

ــــ مشرتکـــ گناه

گناه من تلخی قهوه ی زندگیم

گناه من دوخته به بردگیم

من سوال های پس مغز معیوبم گناه

گناه من رویا های زندانی و مصلوبم

گناه من تنها لبخندم

گناه من عزا برای هم بندم

گناه من دیوانگی های جاری در رگم

گناه من بی وفایی های سگم

گناه من زانو نزدن ، خم نشدن

گناه من ایستادن و رد نشدن

گناه من هم رنگ جنگل شدن

و خاموش نشدن گناه من گفنت

گناه من شعری که صدای هق هق گریه اش می آید

گناه من دست در دست کودکی که مادرش را می خواهد

21

گناه من نعره ی ننگینم

گناه من وجود سنگینم

گناه من دوست داشنت

گناه من گل کاشنت

گناه من خواب دنیایی زیبا را دیدن

گناه من قه قهه ی شادی را شنیدن

، گناه مشرتک انسان هاگناه من

گناه من ، تصور زندگی بی دق دقه را چشیدن . . .

20

سیفون دنیا

بیا و آخرین سیگار را ب ک ش

بیا و روی کاغذ رخ مرگ را ب ک ش

دنیایی که در فاضالب حبس شده

بیا و سیفون مسرتاح را ب ک ش . . .

22

به امیــــد فـــردا

باد دردی که به ارث بردیمنابود

برای نابودی اش ایستادیم ، نـمردیم

شمشیر های برنده رفتند بر باد

ما مانده ایم ، میامنیم ، زنده در یاد

زنده در رسزمینی که میشنوم ندا میدهد

زنده با عروسی که در جشن سیاه پوش میشود

زنده در خاکی که آنرا به هیچ میفروشیم

برای فردا می کوشیمزنده مشت شده ،

امید دارم که فردای روشن می آید

فردایی که دردی به ارث نربد

امید دارم که روزی پاک می آید

که پیش از خنده دانه اشکی نخرد

امید دارم ،

و با امیدم زنده ام

امید دارم ،

این زخم التیام می یابد . . .

23

نردبون آسمون

فرار ، در به دری و عالـم غربت

کردن دنیا ، خاطرات مردت له

یه زندگی که بدون توقفه

غرور جلو رفنت ، بدون تأسفه

بیداری شب و اسرتس چراغ

خطا و عشق بدون اتفاق

ولی دنیامون داره می چرخه

هر کی رو پاهاشه داره میجنگه

شام باالیی ، اما همیشه اونجا نـمی مونی

ما که پایینیم ، آیه یأس نـمیخونیم

شیم باال از ته چاه خودمونو میک

اون روز میاد ، با چه لذت ها

همه با هم میایم باال از نردبون

میدوییم واسه پیروزی ، اینه رمزمون

24

معجزه با فریاد ، اینه عشقمون

به دست همدست

آبی رنگ آسمون

میدوییم ، آزادی رو جار میزنیم

قـبـر همه دشمنا رو میکـــنیم

سگی نـمی ترسیم از هیچ سگ و نا

تو قطب هم که باشیم نـمی لرزیم

نه برگشت داریم ، نه عقب گرد

رو به جلو ، با هدف قله و فتح

باال میریم از نردبون آسمون

میجنگیم ، اینه تنها راهمون

ابرای سیاه میرن

آسمون همیشه آبیه

جشن ستاره ها ،

تو شبای مـهتابیه . . .

25

کافه ی قهوه ای

کافه و یه فنجان قهوه ی داغتوی

رادیو روشن و عر عر یه االغ

پشت میز رو به روم یه پیرمرده

با دستایی که مث سیبـری رسده

به تیتـر روزنامه ها پناه آورده

تـامم صفحه ها رو دوره کرده

نگاه سنگینش توی فنجان حل نـمیشه

قهوه ش حسابی تلخه ،

دیگه شیرین نـمیشه

قده ها ،تو صورتش ع

که بهش گره خوردن

عینک ذره بینیش ،

شای مردن قبـر چ

اصلن به من چه . . . ؟ !

که داره چه باری به دوشش میکشه . . . ؟ !

چرا اینقدر سیاهه و قهوه ها رو تلخ میچشه

26

من هنوزم با دنیای لجباز خودم درگیرم

انقدر به خوردم دادن ،

از این فنجان ها سیرم

هنوزم توی تنگ دهنم از خودم بازهمن

دارن برام اشک می ریزن ،

کله ی من پیازه

ممن هنوز گــم

تو صدای گوش خراش این رادیو

کم کم دارم غرق میشم ،

مث تو و تایتانیک و دیکاپریو

تو روزگاری مث فرمول انیشتین قاطی

راستی ،

رنگ چشامی پیرمرد سبز بود یا شکالتی . . . ؟ !

27

(777بوئینگ هفتصد و هفتاد و هفت )

از رادار دنیا خارجم ،

من بوئینگ هفتصد و هفتاد و هفت

تصویرم مفقود ،

از کادر جهان در رفت

جی.پی.ا س بودنم غیر فعاله

خلبان سفری که بی پایانه

بر فراز آسامن ،

از فرودگاه تکراری سیرم

مقصد بی نهایت ،

میرمبه نا کجا آباد

آنجا که خربی از برج مراقبت نباشد

فرود و نشسنت عاقبت پرواز نباشد . . .

28

عیــد بدون سین

ای نیست ،سبزه

اینجا کویره

واسه کاشنت گندم دیگه دیره

سکه از جیب ها رفته

دلها رو خون گرفته

ساعتها همه خوابن ،

همه تو کام

عقربه ها که قهرن با آدما

همه رو ترشی انداخترسکه شانس

رفت و پشت رسش هم نگاهی ننداخت

کسی سیر نیست ،اینجا

همه گرسنه و تشنه

زخمی و آغشته به زهر دشنه

سنبل از غم پژمرده شد و مرد

خنده ی باغچه رو به خاک سپرد

ر و پاره پارهرپ سفره ی زندگیمون پ

29

چند قدمی بیشرت تا نابودی نداره

ون عمو نوروزسین و بد عید بدون

عیدی بدون سین و پر از درد و پر از سوز

عیدی که لب گور و بدون سینه

دیگه وقت ، وقت مرگ این آیینه . . .

31

هــمــجـنـس

لول میخورم به همجنسم روی تخت

می ک شم تنم بر سینه ی بازش

دو دستم محکم ، حلقه بر کمرش

ی نازشداغ میشوند لبهایم ، بر گونه

سانفرانسیسکو این تخت خیس است

که لخت شده ، نفس نفس میزند

با محلفه ی سفیـد ابریشمی

لباس از تن عشقامن میکــند

همجنسم در آغوشم

و با رسخی بدنم یکی شده

و عشقی که به دوشم

بر کمرم تاریخی شده

تنها مهامن بی تاب این خواب ، همجنسم

ب ، همجنسماوج لذت هایم در این ش

ســر میخورد این شب از لب و گردنت

می افتد در دامن روز و دوباره مردنت

30

من ، همجنسم ، شب و تخت خواب

شصت و نه ، شناور روی این رساب

این سفید خیسدر

پرواز شدم

ساز شدم ،

آواز شدم

در این خیس سفید

پر از راز شدم

عشق را آغاز شدم

دیوانه ای ،شبها

همجنس باز شدم . . .که

32

جهان تنت

می آورم نسیـم شب را برای تنت

می فشارم عشق را برای بودنت

که بچکد و ببارد بر اتاقامن

و باز شوند دکمه های پیراهنت

شعله ی سوزان آتـش عشقم روی تنت

بو میکشم ، میچشم

زندگی را روی گردنت

فتح میکنم آغوشت ،

که آشیانه ام

دستم ، جهان در

نوازش میکنم بدنت . . .

33

جادهـ

در جاده

پر از پیچ ، پیچ و پیچ

در جاده

شتابان های هیچ

هیچ و هیچ

در جاده

با گریه و خنده

تنها دوستم یک چمدان

به آینده

آینده و آینده

می روم راه را پایان بکنم

می روم مسیر را آسان بکنم

در بزرگراه شلوغ زندگی

سوی انسان بکنمگامی به

34

من میروم و جاده می ماند

مرا به انتهایش می کشاند

مردی که کنار جاده بغض شده

و تنگنای فریدون را میخواند

روی تابلو نوشته :

" از سمت راست برانید "

و من با جاده به چپ می روم

تـامم راه را به چپ می روم

دنیا را طوری دگر می روم

می روم . . .زندگی را خالف جهت

35

ســـــد

سوراخ های این سد بیشرت از انگشتای منه

اآلنه سیل لعنتی این شهر رو از جا ب کــنه

مردم فرار میکنن و دورتر و دورتر میدون

آخرین فداکار ،

پرتوس در حال مردنه

همه از غم پژمرده ن ،

شهر شده ماتم کده

شهر زیر آب میره ،

آتالنتیس عاقبته

شامرش رشوع شده ،

دنیا رو معکوس می شامرم

این سیل جاری از چشم منه یا از سده . . . ؟ !

36

بانو

خورشید رویت را برگردان

بانوی من بر تـامم جهان می تابد

ای شب ،

آرامش جای دیگریست

آنگاه که بانو در آغوشم میخوابد

و تو بانو ،

قاتل غم هایم

هایمو میان دم و بازدم

ن ساحل دریاچه نوشنت بر ش

بانو عطر گل های رسخ باغچه

کنار بانو نشستم و میخندم

در را به روی اشک می بندم

بانو ،

با چشم های من تـامشا کن

که ببینی چقدر دوستت دارم

37

تسکین تـامم دردهایم

در لحظه ای نبودنت سخت بیامرم

بانو ،

ببین مرا ،

این روانی ات

از غل و زنجیرش رها شدهکه

دست در دستت دارد

. . . و خوشبخت ترین آدم دنیا شده

38

هـــر شـــب

های سنگین ملودی

شبهای یک نفره

شاعریگیتار

ه یه عمره در به درهک

پر از درد و مرض

میلرزه و میرقصه هر شب

با اشک های نیمه شبهنوز

به رس می بره

شچراغ های خونه

دیگه کم نورن

های خوشبختیدر

که ازش دورن

میزنه به دنیاییزل

که پژمردش کرده

شب چشامشهر

صورتشو میشورن . . .

39

اشک خدا

آنگاه که ابر ها اشک میریزند

پالتوی من سقف و آشیانه نیست

رگبار آسامن ،

چرت سنگر هجوم باران دیوانه نیست

خدا هم با چشم خیس دارد قدم میزند

دل از قه قهه های مصنوعی میکــند

خدا هم نخی مارل برو بر لب دارد

خدا هم غم ، غم ،

قطره قطره میبارد

پریشان از دنیای مجهول و آشفته

رشمسار از این همه نسل سوخته

خدا و جهانی زخم ، کبود ، زیــر کتک

خدا و چشامنش ،

اشک

اشک

اشک . . .

41

دیوار قدیمی

قدیمی از جنس آجرهدیوار

داره از ایستادنش می بره

همه یه روزی پاش نشسته ن

زخم چوب خط رو تنش پره

دیوار و انقالب و شعار و یادگار

فحش ها و شاشیدن کنار دیوار

پای این دیوار سیگار دود میشه

دیوار و مردی از جنس تیشه

دیوار میره و یادش می مونه

تکیه گاه ما ،

. . . تا به همیشه

40

دور اما نزدیک

مرا میان تنهایی ام می یابی

به تـامم سیاهی ام می تابی

دامن گل دار زیبایت را می پوشی

جرعه ای از دریای مهر می نوشی

می بوسمت از دور ، با یک عالـمه دلتنگی

با این فاصله برای عشقت می جنگی

عشق آسامنی را در قلب هایامن می بینی

دوستت دارم های گرمم می نشینیکنار

نت های گیتار را از دور می شنوی

به سمت جنون و این عشق میدوی

صدای خنده هایم را خوب می شناسی

مرا روانه ی مستی میسازی

دستانت دور اند ، عجب دنیای بی رحمی

تو تـامم دنیای منی میفهمی ؟!

شعر هایم را پشت تلفن برایم میخوانی

به تو شده و خوب می دانی . . . همه تقدیم

42

شب های دیوانگی

جنون دوباره در این رگ جاری شده

شب آمده وقت بیداری شده

برقصد خودکار و بشاشد بر صورت کاغذ

و مسرتاح پر شود از حرف هایم

بنویسم طنز و تسلیت

همه بخندند و بگریند به کار هایم

ماه کامل میشود ، زوزه بلندتر

میشود ، هوا رسدتر شعر فریاد

بیت های خانه به دوش دفتـر آوارگی

من ...

خودکار ...

شعر شب های دیوانگی . . .

43

بوسه ی عشق

عشق را گم میکنی

در این شاید

کنار عاشقت بـامن ،

و این باید

با من جاری

در این تخت خواب

دوباره ،

دوباره ،

ت می آید . . .یاهصدای بوسه

44

ــامب

و دیوانگی ها در رسمجنون

، در بلندی

و لحظات آخرم

کبوتر روی آننت

خیره به من

،ناگهان

از پشت بام می پرم . . .

45

بانوی من

ن آرامش بخش تر است صدایت از قرص های مسک

از تـامم فرشتگان دنیا سـر استبانوی من

زیبایم ،بانوی

رمز نفس کشیدنم

با عشقت می تپد ،قلبم

نامت حک بر بدنم

یک لحظه نبودنت برابر مرگ من است

بر گونه ات ،قطره اشکی

بزرگرتین درد من است

بانو ، سهم من از خدای عشق است

آغوشت که برایم باغ بهشت است

دو عاشق پر از شوق پرواز

همدم ، همراه و هم آواز

من و بانو ، دو دیوانه ی رس مستیم

ا زنده ایم به عشقامن وابسته ایمت

46

بانو ،

پایان غم هایم

بانو ،

ا تـامم اشک هایم

بر خوشبختی می تابدبانو

با عشق در آغوشم میخوابد

آغوشی که

پناه و خانه ی اوست

آغوشی که

رسا و کاشانه ی اوست

بانو راز این بودن است

بانو ،

جاری در رگ های من است

در هم شکست آمد و تنهایی را

بانو ،

دلیل زنده بودن است . . .

47

دلکو

دلکو ، دلی از جنس کوه

پا بر جا ، رس سخت و ایستاده

در جدال با دنیای ترسناک

پر از خشم ، تنفر و اراده

دلکو و داستان زندگی غمناکش

دلکو و رویای زیبای آزادش

دلکو ، فرزند غیرت و عشق

از دستانش محبت جاری ست

چشامن روشنش آینده را می بینند

نـمیخوابد ، آنگاه که وقت بیداری ست

دلکو خود را یافته در این ازدحام

به سمت فردا می رود امیدوار

لبخند میزند ، دنیا را شاداب میکند

دلکوی دور از جامعت الشخور و بیامر

دلکو یک پایداری از آهن است

دلکو ، در قلب کاکتوس بودن است . . .

48

مــــرگ

پاهای فرو نشسته روی مین

ی من ،رابطه

کربیت

و بنزین

از هر طرف به مرگ میرم

پوسیدن و پوکیدن

در سیاه چال ا وین

چند خط وصیت روی کاغذ کاهی

و من ،همه سوت میکشند

آویزان به پل هوایی

من و یک شیشه سم ،

یک مرگ ناب

خندیدن که برایامن بود یک رساب

روم و به خط پایان میرسممی

اعرتاضم به هر دم و بازدم ، یک انقالب

49

من در حال رانندگی در جاده

ای گرسنه ، غذایی آمادهدره

در خیابان ،

،یک قدم به عقب

یک قدم به جلو

امم راه زندگی ،تـ

تـامم عمر ت لو ت لو

تـامم دنیا را مرگ فرا گرفته

گرفتهتـامم دنیا داغدار ، عزا

مرگ مرا به خود میخواند

به آغوش رسدش می کشاند

هیچ میشوند ،همه

پوچ می شوند

فردا تنها یادم باقی می ماند . . .

51

عشق و عشق

این حس کاغذی نیست

نه مچاله می شود ،

نه پاره ،

نه خط خطی

لبخند شیرینت دورم میکند

از این تلخ های لعنتی

بخوان به نام عشق

زندگی را آفریدکه

تنهایی را فروخت

بانوی مهربان را خریدو

ما دو نفر ،

که یکی شدیم

دو مرگ ،ما

که زندگی شدیم

بانو ، رسشار از شعر های دیوانه وارم

ست یارما دم و بازدم هایم وابسته به تو

50

بانو

بانو

بانو

با تو زنده اممن

با چشامن روشنت

خیره به آینده ام

،بانو

کاغذی نیستشق ع

از جنس تپش قلب و

خون و

جان من است

بانو ،

عشق کاغذی نیست

راز ما ،

راز فردای خندان و روشن است . . .

52

پیامن کـــاکـــتوس

زیر آفتاب سوزان ،

زنده در کویر

تفنگ ها به دوش

هر کاکتوس ، رسبازی دلیر

ارتشی از جنس فریاد و اعرتاض

هم رازهم درد ، همراه و

همه متعهد به پیامن کاکتوس بودن

امروز بی باک تر از دیروز بودن

به زانو نزدن و ایستادن متعهد هستیم

میله های قفس آهنی را شکستیم

در مرز و محدوده حبس منیشویم

رسبازان آزادی ، ما همه کاکتوس هستیم . . .

53

مرگ یک عـــشق

همیشه یکی عاشق بود ،

یکی نبود

از خدا ، غیر

دیگری بود

کسی بود ، هر

هر حسی بود

پدر بزرگ با موهای سفیدش

انگشت های لرزون مثل بیدش

قصه ی قدیمی از خودش

قصه ی مرگ بعد از تولدش

قصه ی مرگ عشقش

و خنده هاش

حرفای آبسنت غم جفت لباش

54

از قصه ی مرگ عشق ،

که تـموم دنیاشو داد به باد

عشق ،از قصه ی مرگ

اعالمیه ش تو دست یه بی سواد

قصه ی چشم خیس و دست تنها

قصه ی پدربزرگ ،

ساالر غم ها

قصه ای که خیلی تلخ به رس رسید

مردی که به عشقش نرسید . . .قصه ی

55

گیتارم ، یارم

در آغوشم نشسته ای

از این آکورد به آن آکورد

شدهصدایت آرامش درونم

نت سل مرا با خود برد

انگشتانم به سیم های کوکت بوسه میزنند

ریتم ها را با عشق عوض میکنند

هر کس راه خود را رفت

و مرا تنها گذاشت

هیچکس در وجودش

عنرص وفا نداشت

اما تو تا ابد در کنارم ،

تو همدم این غم

ای یارم

آرامش را با تو یافته ام

گیتارم ،

دوستت دارم . . .دیوانه وار

56

نیمه شب

دقیقه ی شب است 53و 9ساعت

تـامم تـنم شعله ور از تب است

دودی غلیظ آسامنم را ابری میکند

سیگاری نیمه سوز بین دو لب است

مرد بیدار شب برایم لقب است

مرد بیامر ، دور از دکرت و مطب است

کاغذ و خودکار به اتاق می تابند

حظه در نیمه های شب است . . .صبح من این ل

57

من کــاکــتوس

،یه دفتـر

مبتال به بیامری

یه خودکار معتاد سیگاری

،یه کاکتوس

خیس از باران اشک

دود ، یه کاکتوس ،

تا صبح بیداری

کاکتوسی که

بوی ریسک و خطر میدهـ

باردار جنین رشارت

و انتشار میده

من کاکتوس ،

تنها ،

از یه رنگ دیگه

هرچی که داره رو واسه راهش میده . . .

58

پـــیـــر

بوی تند سیگار

و سینه ی سوخته ی پر دودم

تن زخم خورده ی سست و نابودم

جسم و روحی خط خطی و مچاله

جده ساله من بودم . . .یپیرمرد ه

59

خون و خـدا

پاشیدهخون انسانی رو پیاده رو

کودکی تو شهر جز مرگ ندیده

سکانس قتل پدرش هر روز تکرار میشه

مرگ رو بی اختیار هر روز چشیده

خورشیـد رسخ به جهان تابیده

این همه مرده و رس های بریده

همین روزها منم خون خوار میشم

وقتی خدا تو قربش آروم خوابیده . . .

61

همین حــاال

کودکی از گرسنگی جان دادهمین حاال

همین حاال مردی به عشقش پایان داد

همین حاال دخرتی مادر شد

همین حاال دالر گران تر شد

همین حاال ، فروش بشکه های نفت

همین حاال ، پول از سفره ها در رفت

همین حاال یه مد جدید اومد

همین حاال یکی سالمم کرد

همین حاال آسامن آفتابی شد

خورشیـد سوزان آبم کردگرمای

همین حاال تن دخرتی فروخته شد

دو لب پر از فریاد به هم دوخته شد

همین حاال ستاره ای از آسامن افتاد

همین حاال ، تخت خواب دانشجو و استاد

تـامم کره ی زمین در جنگهمین حاال

تـامم روزگار خشم و ظلم و تفنگ

60

ن در جوانیهمین حاال مرگ هزاران انسا

من عزادار خون های ریخته در غزه و کوبانی

کالغ این قصه زنده به خانه نرسید

همین حاال دنیای ما به آخرش رسید

همین حاال تار زندگی بی پود شد

جهان در دست حامقت های انسان نابود شد . . .

62

زادگـــاه

زادگاه ما رسزمین مصیبت ، رنج و درد

از صلح به دور ،

تـامم عمر در نربد

صلح رویایی به دور از این زمین

کفتار ها پشت بوته ها در کمین

،دنیایامن سیاه پوش

له شده زیر تحریم

خیس و خون بار ،چشامن

اعالمیه ی ترحیم

زادگاه ما رسزمینی

که لبخندش دزدیده شد

ما خاکیزادگاه

که بذرش روییده نشد . . .

63

یغامی جاودان

تو انقالب تاریخ شعر و ترانه

تو گریه ای ، با شعری عاشقانه

تو مردی که جاودانه شده

یغام ، شوق پرواز در این خانه

باران چشم من برای تو می بارد

می بارد بر شعری که از دنیا می نالد

می نالد از روزگاری بر روی صلیب

هر کس تا مرگش معکوس میشامرد

زانو نزدی ، تسلیم نشدی ، ادامه دادی

حبس سیبل و شلیک تو با شعر آزادی

ناخدای یک کشتی ، پر از فریاد های مشرتک

پر خروش و تندرو به سوی مقصد ، صلح و آبادی

تو یغامی تـامم غزل های آسامنی

که با بغض و عشق و غرور میخوانی

تو خدای ترانه های فریادی جهانی

در قلب تک تک ما میامنی . . .تو تا ابد

64

شــــلــیـک

نفسم که زیر تیغه همن ی

کلت آماده روی شقیقه

مرگ از هر راهی رسنوشتمه

ماشه منتظر واسه شلیکه . . .

65

جــنــگ

دنیای در حال جنگ

ساچمه و تیر و تفنگ

همه با هم دشمنند

قلب هایی از جنس سنگ

ما قربانی هستیم در این جنگ جهانی

فرزندان غزه و کـرد کوبانی هستیم

زیر آسامن رسخ ،

زمین دریای خون است

در دستان مشت شده

بذر خشم و جنون است

بچه های بی گناه ،

همه مظلوم و گریان

با خانه های آوار

آواره در کوه و دشت و بیابان

از هر طرف میکشند ،

کشته میشوند

66

،زیر آسامن رسخ

نابود میکنند ،

نابود میشوند

از آسامن دارد خون میبارد

این جنگ و جدال ادامه دارد

این مرگ و کشتار پایان ندارد

تفنگی تنم را نشانه دارد

میخواهد مرا از پا درآرد

وقت وداع و بدرود گفنت است

گلوله ای در قلبم جا دارد . . .

67

تــــــببیدارمچشامم بسته ن ، ولی

رسفه نـمیزنم ، ولی بیامرم

داره میگذره ، ولی بیزارم

بدنم داغه ، بدجور تب دارم

هر روز و هر شب چشامم میبارن

بدنم میلرزه ، اسرتس دارم

دارم میسوزم ، انگار سیگارم

شعرام و حرفام تب داغ دارن

بیامرستان ها پر از بیامرن

دکرت ها همه مشغول کارن

همه بد حالندر این حوالی

در این حوالی همه تب دارن

ن تو دستم دارم یه مشت مسک

میخورم و ور میرم با افکارم

هرچقد میخورم بازم تب دارم

68

رسم گیج میره ، تهوع دارم

رسم گیج میره ، تهوع دارم

میخوام که این بار تـموم شه کارم

بازم قی شدم کف اتاقم

تهوع دارم ، باال میارم

تـامم دنیا تنفر دارماز

تو این لحظه آرزوی مردن دارم

بیامرستان ها پر از بیامرن

دکرت ها همه مشغول کارن

در این حوالی همه بد حالن

در این حوالی همه بیامرن

همه خوشبخت شدن رو دوس دارن

همه خوشبخت شدن رو دوس دارن

همه آدما توی قلبشون آرزو دارن

یر دارنتـامم توهامت ما واگ

هر کسی تن ش از زندگیش داغه

تـامم آدمای دنیا تب دارن

، همه تب دارن . . .همه تب دارن

69

مردن

دیگه دستام واسه همیشه رسدن

شن ، میبندن چشاممو دارن دست میک

دم و بازدم ها ازم کوچ کردن

این نفس ها چه بی رحم و نامردن

تـامم دنیام یخ زده ، منجمد شده

تحرک تر از قلب و نبض و رگ گردنبی

زیر این خاک تا ابد جای من است

دو سیاه پوش مستطیل قربمو میکندن . . .

71

تو

تو رس آغازی ،

حرف اولی

رس تیرت حرف ها ،

تیرت اولی

در دفرت عشق ،

اولین ورق

اولین جمله ،

خط اولی

در این دنیا و

در این دریا و

قایقیمدر این

تو هر روز عشقی ،

هر روز آبی و

هر روز عاشقیم

در یک کلمه توصیفت کنم ، عاشقانه ای

ای در آسامنی ، بال پروازی ، آزادانه

70

من و تو عشقیم ، ما دو عاشقیم که جاودانه ایم

تو روانی و من زنجیری ام ، ما دیوانه ایم

تو تسکین تـامم درد های منی

های منیتو خالصه ی آرزو

تو رویای شیرین خواب های منی

تک ستاره ی آسامن های منی

تو زیباترین در دنیای منی

من ، ماه من ، مال منیعشق

تو بیت تـامم شعر های منی

قافیه ای در مرصاع های منی

تو وسعت عشق بی پایان منی

عاشق ماندنیعاشق شدن ، جادوی

تو تحقق تـامم رویا های منی

امیـد فردا و پس فردای منی . . . چراغ راهم ،

72

تــــک رنگـــ

رس زده می آیی

رس زده میخواهی

میخواهند خرت کنند

اما تو آگاهی

از همه دور هستی

همه از تو دورن

تو داری می بینی

ولی اونا کورن

همه از یک رنگ اند

اما تو تک رنگی

در تفاوت هایت با همه میجنگی . . .

73

مـفـعـول

در پشت افکارت فکری میرودم

چشامنی که به حرف آننت میدهدم

با تـامم مغزم درگیر دوم شخص مفردم

اول شخص جمع ناگهان در خود میجودم

دوست دارم در دستت به هر شکلی رصف بشوم

در دهانی پر از سخن به جنگ دنیا بروم

مغزم گنجانده امتـامم حرف ها و شعرها را پشت

مشخصم که از جمله جا مانده ام . . .نامفعولی

74

آوای یــار

نزدیک شو ،

میخواهم نت های ناب بارت کنم

هلهشور و شوق و هلبا

از گردن بر دارت کنم

تشنه ی ملودی های الکی و بی نقص تو ام

بیا که مست شوم ،

بیا که گیتارت کنم . . .

75

مــجــازی

به قربان تــامم دوستان مجازی عزیز خوش مرام

اسکایپ ، تویرت ، فیس بوک ، الین ، اینستاگرام

همه دور هم جمعیم تو خونه های خیالی

همه شب و روز اینجان ، تو وقت کار و بیکاری

از همه رنگی داریم ، از همه مدلی هست

وری هستچادری ، اروپایی ، خاک بر رسی ، هر ج

از بچه های تو کوچه ، فری ، اصغر ، داش ممل

تا دخمال و پ سال ، عجیج های عجق تـتـل

دانلود های نیمه شب و این حجم پر اشتهات

دیدن فیلم آنالین ، تو یوتیوب و آپارات

چت کردن و ادد کردن و ریپورت ، بالک

کل کل و دعوا و فحش ، رس ها نـمیرن توی الک

ز الیک ها و کامنت ها و حرفای نابا

شخصیت های شیشه ای ، با خرد شدن تو آسیاب

یه نکته ش خیلی خوبه ، از همه چیز با خربیم

روزی چند بار آپدیت میشیم ، تو ماجرا ها می پریم

76

از رورسی کوکب و آفتابه و جوراب سوراخ اسد

تا نوشابه ی مشکی و چند قوطی و یه المپ صد

واقعن دنیا خیلی کوچیک شده ،

اندازه ی یه گوشی یا تبلته

زمان مثل باد میگذره ،

فک کنم که ساعتم تری جیه ، پر رسعته

خودمم نـمیدونم ، این شعر طنزه یا که غمه ؟!

مغزم دیگه کم میاره ، سوت میکشه ، یه عالـمه

بشینیم گریه کنیم یا بخندیم بی دق دقه ؟!

. . . اینجا سیاه مطلقه . . .چشامی ما بازن ولی

77

بام آسامن

زمین روی مدارش دور برمیداشت

ماه دزدکی در رسم گام برمیداشت

نیمه شب بود و چشامن تو مهتاب

پشت بام پرتگاه و آدمک بد خواب

از خورشید تا زمین ، زهره و مشرتی

تلسکوپ روی خرپشت ، کهکشان را گیج میخوری

دور تند و تند چشمک های مرموز ستاره ها از

ریتم نا منظم قلب ، تند و تند پر سوز

به هم پینه بزنم تـامم قاره ها را

وجب بگیرم قطر سیاره ها را

بی تفاوت به هرچه درخشانی

در ضیافت این شب نورانی

در جاده ی آسامن بی انتها

به خارج از جو زمین میخوانی . . .

78

ضــربه مغزی

رسخی قطره قطره میچکد

دو دست را رنگ وحشت میزند

فریاد ابتدا رودی پشت سد است

که بعد ترک میخورد و میشکند

در آستانه ی عقب نشینی و تسلیم

در این رس فرمانده ی مجروح تنها

رول داستان های خیمه شب بازی

رس های شکسته ی تـامم عروسک ها

نونرس به دیوار کوبیده و فواره ی ج

خون به رس و گردن و پیراهن می پاشد

شکسته به کمک هایی که نیست میدود

کودکی در این رس می ترسد و می شاشد

به دور از باند پیچی و بتادین

غریب از نجات با یک پانسامن

فرمانده از فرط درد نقش بر زمین

روح در حال پرواز به آغوش آسامن . . .

79

آب

" آب را گ ل نکنید "

سهراب می افتمشعر یاد این

میان وجود میلیونی آدمها ،

داشتم به یکی از آنها میگفتم :

" ببینیم و بدانیم ، تا ابد یادمان باشد

که جادوی ماندن را به دنیامان می پاشد "

دنیای ما محتاج بودن همیشگی آب

مرگ او از مرگ ما چه سیاه تر است

از آن همه به یک اندازه سهم داریم

اینگونه که تشنه از گرسنه بی پناه تر است

نگذاریم به هیچ و ارزان از دستامن برود

هدر منی دهد آب را ،

هر کس که آگاه تر است

جهان تـنگ و آب پاک و ما ماهی در آن

قسم به آب ،

که از تـامم ماهی ها بی گناه تر است

81

ببین چشم انداز های اطراف و دور دست ها را

نکن هر جا که آب هست زیباتر استشک

لبخند خیسی میزنم به عنرص ناب حیات

لب امروز از دیروز با قطره های آب آشنا تر است

با دست خود قاتل هزاران انسان نشویم

فردا برای آیندگان عمر آب کوتاه تر است

نگذاریم هدر برود و در آخر تلف شویم

رصفه جو است ،

به راه تر است . . .آنکه شنوا تر و رس

80

چه خــرب است ؟!

عینک دودی سپری برای پنهان کردن اشک

در خیابان و دو چشمی که تر است

فکر هایی به رنگ های مبهم مانند اتهام

گامن به معتاد بودن هر کس که الغر است

از قدیم گفته اند :

هرکس بامش بیش برفش بیشرت است

مانند صف نانوایی ستدیر آمدن و کندی

هر کس بعد از من بیاید نفر آخر است

با یک مسابقه ی دو از ته کوچه تا رس کوچه

یک ، دو ، سه . رشوع شد

یکی داد میزند : آخری خر است

ذوق مرد از لحظه ی دادن انگشرتی به همرسش

زن که غافلگیر میشود و میگوید که محرش است

را از یاد می برم هر گاه که کاری ندارم تاریخ

امروز چندم است ؟!

82

ماه آبان یا آذر است ؟!

م به حال پادشاه بدبخت می سوزددلـ

که هشت دخرت دارد و هنوز بی پرس است

یک دوچرخه که هر دو چرخش پنچر است

مانند بچه ای که بی پدر و مادر است

درد دارد برای تو ، من و هر کس جای من

نگشتی که الی در است . . .لحظه ی اول از درد ا

83

ســفر در شــب

رسم گرم شد و از حالی به حالی دیگر

الکل روی هوشم کم کم اثر دارد

من دیوانه ام و شبها دیوانه تر

هر کس که مرا میشناسد خرب دارد

اگر لول هم بخورم به یک آسان نـمی افتم

وقتی تخت خوابم جای خواب دو نفر دارد

میگویند چاقو دسته ی خود را نـمیربد ، اما

حاال درخت باغ توی دستش یک تبـر دارد

باید تـک پر بـامنم در این حالت بد

وقتی که هر دخرتی به من نظر دارد

حرف هایی میشوند لب ها و انگشتانت

که یا خوب است و یا بد و یا خرب دارد

تسلیم میشوم . تنهایی همدم من است

ه شب با عشق حرفی دگر داردوقتی ک

جاده خیس است و چشامنم آسفالت

مست است مردی که قصد سفر دارد . . .

84

ق شـر در حشـر

دهان باز و پشت هم خمیازه های طوالنی

گل ، اکستازی و مرشوب ، تخت مهامنی

هیچکس تنها نیست ، همه چند همراه دارند

مثل یک رسیال گروهی پورن داستانی

کلکسیون از بازیگران محبوب و محجوب

ال ، خودت می دانی ال کسی تگزاس ، سارا واند

همه دوست دارند شبها را تا صبح ورزشی کنند

اما نه فوتبال ، نه والیبال و نه قایقرانی . . .

همه دوست دارند ، همه میخواهند

در رس همه به قول معروف " فکر شیطانی "

تی ندارد ، راحت باش با مننتـرس و نلرز ، سخ

خجالت نکش ، به آتش بکش ، به این آسانی

آلرژی در این موارد با ما کاری ندارد

در فکرم به تو ، زیر دندانم لب فوقانی

کشف تازه ای از بـمب اتم در عـلم حرش

و ما دو فیلسوف ، بغل در بغل ، در این مهامنی . . .

85

تـــجاوز

حاظر و یک اعتـرافهمه در دادگاه

اعتـراف به یک کاشف و صد اکتشاف

به اعدام با طناب کلفت تا بند کفش

فیلم نامه ی مرگ مورچه در دو بخش

دید زدن روز به روز و شب به شب

ذره بینی روی سـر آدمای منتخب

کنتـرل تـامم خوب و بد و شخص ها

تا دوربین مدار بسته داخل مغز ها

تـامم طول و عرض هاجاسوسی در

یواشکی له کردن حریم و مرز ها

تجاوز به غریبه ها ، تا دوستان و خویشان

تجاوز به من ، تو ، او ، ما ، شام ، ایشان . . .

86

مکعب خالـــی

آمدیم اینجا ، آمدیم دنیا را

زل زدیم به چشامنش و او ندید ما را

چسبیدیم غریبانه به تن های ناشناس

آلزایمر با خود برد چهره ای آشنا راو

فاصله ای به وسعت روز های سال

باید پیدا کنم پاسخ معام را !من کی ام ؟

عالمت های سوال که پر میکنند دریا را

غرق میشوم در مغزم ، آخرین نفس ها را

مقابل قیچی می ایستم و گره میزنم نخ ها را

بس است دعوا ، باید بدوزم این تکه ها را

تکه هایی به هم پیوست ، با آثار چند بخیه

و با اخبار باال می آورم تاریخ و جغرافیا را

تبعید شدم به سلولی به نام زمین

گاز زده ام سیب آدم و حوا را

87

با کابوسی که هر لحظه تکرار مى شود

حس میکنم درد مشرتک خود و خدا را

اینجا چه ترسناک و سوت و کور است

میگردم اتاق ها را آشفته و مضطرب

شاید بتوانم یک شب آرام باشم و بخوابم

اما کسی را ندیدم ،

و ناچار ،

. . . بغل کردم متکا را

88

یک شب مستی

دنیا به دورم میچرخد امشب

من هم که شوق بازی ندارم

از چه برایت بگویم امشب

م رازی ندارملـدمن که در

تلو تلو میخورم ،

،پشت هم تلو

جلوتر تلو

به من دست نزن ،

من نیازی به کمک ندارم

ماه به جای ستاره ها

دارد چشمک میزند

الکل نوش جان کرده امشب ،

شک ندارم

شبی که درد ها در آن قتل عام شدند

با حس و حالی که هر شب ندارم

ر کشیدم تا خرخرهـیک به یک س

89

هوشم که رفت ،

ر هم ندارمـحاال س

، میخورمـدیگر ن

نه ، میل ندارم

دیگر جای پیک بعد را ندارم

با مستی ،

روی مستی ،

یک شب مستی

. . . دیگر حال بیداری و ماندن ندارم

91

فشنگ مرگـــ

بفهم ، من دیگر از زندگی رنگی ندارم

امم دنیا و نفس های پوچ دلگیرمتـاز

میکندـدیگر هیچ چیز مرا خوب ن

جوانی پیرمجده سالگی یوقتی در ه

انتظار هر اتفاق و فاجعه ای دارم

هم زیر تیغم و هم تیغ به زیرم

سونامی مرگ من در راه است

وقتی هم خطرم و هم آژیرم

از شبی که فردایش نبودی

از شبی که بعدش رفتی اسیرم

نه ، اعتصاب غذا در کار نیست

آنقدر میخورم که از همه چیز سیرم

من کی بودم و جرم من چه بود

با همه ی خوب و بدهاى خود درگیرم

90

این آخرین بن بست جهان است عزیز

تقصیر تو نیست ،

میرمـباید ب

سکانسی که مغز با شلیک متالشی میشود

چشم به راه ماشه و آخرین تیرم

: امم این شعر راـبهرت است خالصه کنم ت

بای بای عزیزم ،

. . .من دارم میرم

92

عید روبان مشکی

میوه ، شیرینى ، آجیل و سینی چایی

سفره ی هفت سین و شمع و گل و ماهی

شب عید و تلوزیون و فیلم سینامیی

شب عید ، با سعدی ، حافظ و ثنایی

ری در شادی و غافل از خانه های در سیاهیـقش

در گوشه های شهر با بی کسی و تنهایی

امشاییـدور از هوای نوروز و عید ت

به جای پول ، تکه کاغذی کاهیدر جیب ها

و با دنیای بی رحم در حال زور آزمایی

مثل سوسک های سیاه زیر مرگ با دمپایی

!نفس های محروم از زندگی ، اما به چه گناهی ؟

!حبس در سلول غم ، اما به چه جرم و اشتباهی ؟

ر این دو راهیسـچشم های گریان و خیس بر

ین تباهیکجاست راه فرار از این درد و ا

دستان خالی و پوچ ، اما دل ها دریایى

. . . روبان مشکی عید ، عزا و بی پناهی

93

94