— * ------------------------------------------------------ · beelden en originele heden ......
TRANSCRIPT
— * ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------S ignalement —Een week Merce Cunningham, de
nieuwe produktie van Roxane Huilmand en de opvoering van de Triadische Balletten: dat zijn de onbetwistbare blikvangers in de serie
Dans. Het zijn ook de exponenten van drie totaal verschillende genres: Cunningham is symbool van de nu al traditie geworden Angelsaksische postmoderne dans, Huilmand is één van de opvallendste epigonen
van het Belgische Anne Teresa De Keersmaeker-ejfekt, en de Triadische Balletten voeren de Bauhaus-periode weer ten tonele. Naast deze drie biedt deSingel nog de Stephen Petronio
Company en twee jonge Franse gezelschappen.
Merce Cunningham beheerst
IX
dansseizoenVORIG jaar kwam de Pool-
se teatermaker Tadeusz Kantor voor een week in deSingel werken, dit seizoen is de Amerikaanse koreograaf Merce Cunningham aan de beurt. Die manier van programmeren wil deSingel de volgende seizoenen verder uitbouwen: erkende artistieke talenten naar hier halen en ze in verschillende disciplines aktief laten werken, zodat er 'iets’ van hun inzichten en bezigheden in Vlaanderen blijft hangen.De impact van de nu 68-jarige Merce Cunningham op de hedendaagse Amerikaanse en Europese dans is onmiskenbaar groot. Zijn dansstijl werd weliswaar nooit rechtstreeks door anderen overgenomen, maar Cunninghams opvattingen over danstechnieken zijn zo revolutionair dat hij met recht de va
der van de postmoderne dans genoemd wordt. Cunningham ontwikkelde een geheel nieuw dansvocabularium, geïnspireerd door de vernieuwingen die zich na de oorlog in de beeldende kunsten en de muziek voordeden.In het begin van de jaren vijftig richtte hij een eigen gezelschap op. Zijn eerste happening, een 'multi media event’ (woorden en begrippen die toen nog gloednieuw waren), werd in '53 opgevoerd in New York, met muziek van John Cage. Merce Cunningham brak met de bestaande dansopvattingen, die de beweging essentieel beschouwden als "de uitdrukking van dramatische spanning en emotionaliteit”. Dans als gevoelsmatige expressie, zoals hij dat leerde bij de legendarische Martha Gra-
ham, zag hij niet zitten.Voor Cunningham is dans 'bewegen zonder meer’, zonder verhaal of inhoudelijke betekenis. Zijn dansstijl is dan ook tegelijk abstrakt én helder: muziek, dekor en belichting horen erbij als zelfstandige nevenattributen, die de beweging artistiek alleen maar wat meer in de verf zetten.In deSingel wordt een volledig overzicht van Cunninghams ko- reografieën sinds de jaren zestig getoond, met het aksent op zijn meest recente kreaties: een Europese première zit er alvast in. De koreografieën die de Company momenteel niet meer danst zullen wél op video te zien zijn in een tentoonstelling die tegelijk in deSingel loopt (zie verder in deze Singelkrant).V anaf woensdag 16 september.
Merce Cunningham, 68 nu en algemeen beschouwd als de vader van de postmoderne dans.
Bohner brengt Triadische BallettenIN het Duitse Dansteater
neemt de 51 -jarige Gerard Bohner een aparte plaats in: vanaf ’72 kreeg hij de gelegenheid om het dansgezelschap van het Nationaal Theater in Darm- stadt volgens zijn eigen principes uit te bouwen. Bohners grote voorliefde voor het werk van Bauhaus-kunstenaar Oskar Schlemmer bracht hem ertoe diens beroemde Triadische Balletten uit 1922 te rekonstrueren.
Triadisch (Trias’) verwijst naar de drie-eenheid in dans, kostuum en muziek die koreograaf, teatermaker en kostuumontwerper Schlemmer op zijn eigen manier ontwikkelde. Hij ont wierp daarvoor een abstrakte dansvorm, gebaseerd op de elementaire verschijningsvormen van ruimte, vorm en kleur: kubus, bol, piramide, vierkant, cilinder, cirkel, horizontaal, vertikaal, diagonaal, rood, geel,
blauw, zwart en wit. Het evolueren van de dansende figuren in hun bizarre kostuums doorheen de ruimte moest gebeuren via een aantal strakke en matemati- sche regels: met deze dansprin- cipes ging Schlemmer lijnrecht in tegen de klassieke en koketterende balletten uit zijn tijd. Bohners eerste voorstelling van deze rekonstrukties in Berlijn in '77 was, na enkele minder geslaagde pogingen in de USA,
een revelatie. Waarop Bohner nog drie andere Bauhausdansen vanonder het stof haalde: de Stokkendans, de Hoepeldans en de Metalendans.Sinds "81 werkt Bohner als vrij koreograaf in Berlijn en maakte hij heel wat koreografieën, ondermeer de soloproduktie ’Schwarz Weiss Zeigen', waarmee hij twee jaar terug in België was.DeSingel hengelt al lang achter
Schlemmers-Bohners Triadische Balletten, maar het had heel wat voeten in de aarde om alle dansers, die over diverse gezelschappen verspreid zitten, weer bij elkaar te krijgen. In februari '88 is het zover en komen ze naar Antwerpen! Tegelijk zal een expositie rond het werk van Schlemmer gehouden worden, zie daarvoor elders in deze Singelkrant.
StephenPetronioCompanyD E Amerikaan Stephen
Petronio begon zijn dansloopbaan bij de Trisha Brown Company, waarmee hij zowat zeven jaar lang de wereld rondreisde.Zijn eerste koreografic maakte hij in '79, vijf jaar later richtte hij de Stephen Petronio Company op die al onmiddellijk geselekteerd werd voor belangrijke festi vals in het buitenland (Spo- leto, Londen, Zürich, Min- neapolis en Utrecht). In de USA treedt het gezelschap vooral op in de Dance The- atre Workshop (New York). Stephen Petronio’s meest recente koreografieën worden omschreven als een kombi- natie van virtuoze, bijna explosieve dans, sterk visuele beelden en originele hedendaagse muziekkomposities. Voor zijn kreatie 'Walk In’ (’86) ontving Stephen Petronio een Bessie Award. Petronio’s koreografieën zijn soms atletisch en spectaculair, soms dansant, broos en vloeiend.In deSingel brengt hij eind november '87 'No 4’, 'Simu- lacrum Reels' en 'Walk In’. De muziek is van de Amerikaanse komponisten David Linton en Lenny Picket.
Philippe 'Codex' Découflé NieuwePHILIPPE Découflé, pas 26, wordt een van de vreemdste koreografen in de Franse danswereld
genoemd, maar sinds hij de hoofdprijs won op het Koreografenconcours van Bagnolet (’83) is hij dé lieveling van het publiek. In 1986 ging zijn ’Codex’ met veel sukses in première op het Holland Festival. Ook in deSingel was ’Codex’ vorig jaar een opgemerkte voorstelling in het dansabonne- ment. Philippe Découflé brengt een grappige, niet-alledaagse dans, tegelijk absurd en buitengewoon virtuoos. De dansers zijn uitgedost in merkwaardige kostuums gaande van banaan en komkommer tot kikvorsman of kobra. De muziek is ritmisch, het geheel oogt bijwijlen als een stormachtige videoclip.Philippe Découflé toonde zich in Codex een koreograaf-met-toekomst: na de première van zijn volgende kreatie in april ’88 in de Théâtre de la Ville (Parijs) komt het gezelschap eind april met deze nieuwe produktie naar deSingel.
Monnier - Durroure: 'Mort de rire'D E Fransen Mathilde Monnier en Jean-François Durroure waren met hun duo’s ’Pudique Acide’
en ’Extasis’ een onverwachte revelatie op het vorige dansfestival te Avignon. Zij leerden elkaar kennen in de dansstudio's van Viola Farber (Centre National de Dance Contemporaine d'Angers) en studeerden samen in New York, o.m. bij Merce Cunningham. In '84 maakten zij er hun eerste kreatie "Pudique Acide’, een klein meesterwerkje. Naast dit eigen koreografisch werk danst Mathilde Monnier nog regelmatig bij het dansgezelschap van François Verret in Parijs. Jean-François Durroure is sinds april ’84 verbonden aan het Tanztheater van Wuppertal o.l.v. Pina Bausch. Wat niet belet dat het duo blijft samenwerken.'Mort de rire’ is de eerste grote kreatie van Durroure & Monnier voor een gezelschap van zes dansers. De voorstelling is ontstaan toen Jean-François Durroure een tijd ernstig ziek was geweest. Die ziekte heeft de kreatie tematisch en qua vormgeving beïnvloed: ’Mort de rire’ is een mengeling van emst en maskerade met luchtige en plezierige scènes. "Vous pouvez rire, dans cent ans vous serez tous morts”, fluistert een kinderstem bij de aanvang.Monnier & Durroure komen met deze voorstelling in oktober naar België.
RoxaneHuilmand
ROXANE Huilmand maakt deel uit van ROSAS, het
dansgezelschap van koreografe Anne Teresa De Keersmaeker. In ’84 werkte ze ook mee aan 'Balatum', de eerste produktie van Michèle Anne De Mey. 'Muurwerk’, Huilmands eerste zelf bedachte en gedanste ko- reografie, ging in december ’85 in première: het was en is een memorabele solovoorstelling, die gedanst wordt in een door stenen muren afgebakende ruimte en ontzettend veel van de fysiek van de danseres vereist. Een sobere, maar tegelijk expressieve uitvoering, op muziek van ’Maximalist' Walter Hus. In mei ’88 komt Roxane Huilmand naar deSingel met een nieuwe produktie, haar tweede dus. Dit keer niet meer alleen, maar samen met nog vier dansers.
Zoekt u ruim te voor:Danslessen, bewegingstrainingen. Repetitie- en produktiewerk. try-outs of voorstellingen, dekoratelier en -magazijn, video- en filmopname, tentoonstellingen maar ook voor:feesten en fuiven, beurzen, vergaderingen en kursussen
Dan is er voor u V R IJE VAL,het produktiecentrum van DE BEWEGING vzw, met drie ruime studio's, twee grote zalen, en een magazijn, specifiek ingericht voor dans-, theater- en andere kunstaktiviteiten. Vraag onze gratis folder (met huurprijzen).Bel: (03) 238 83 16, of kom eens langs; VRIJE VAL,Namenstraat 7 (einde van de Zuid-Singel) 2000 Antwerpen. S2S1
Dc Morgen Zaterdag 30 mei 1987