การแปรรูปบทละครใน เรื่อง...
TRANSCRIPT
การแปรรูปบทละครใน เร่ืองอเิหนา
การแปรรูปบทละคร หมายถงึ การนําบทละครมตีคีวาม
ใหม และจัดการแสดงประกอบบทประพันธตอนน้ันๆ เพ่ือให
เห็นการเคลื่อนไหวและการแสดงที่สอดคลองกับบทประพันธ
แตละตอน
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
การแปรรูปบทละครใน เร่ืองอเิหนา
๑. การนํามาแสดงเปนละครดกึดําบรรพ
๒. การนํามาสรางเปนละครจักรๆ วงศๆ (ชอง ๓ สมัยกอน)
๓. การนํามาสรางเปนละครปจจุบัน (ชอง ๙ สมัยกอน)
๔. การนํามาสรางเปนเพลงไทยเดมิ
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๑. ตัวอยางการนํามาแสดงเปนละครดกึดําบรรพ
ตอน ไหวพระ (หลังจากอเิหนารบชนะทาวกะหมังกุหนงิ)
HTTPS://YOUTU.BE/1CTEELBFJFK
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๒. การนํามาสรางเปนละครจักรๆ วงศๆ (ชอง ๓)
ตอน ศกึกะหมังกุหนงิ
HTTPS://YOUTU.BE/TPNQ5WLJDWK?LIST=PLVNW5M0T
VETNRB1DTZ4RNR1GCDBZFSLB6 (ชวง นาททีี่ ๒๐ เปนตน
ไป ดู จรกา)
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๓. การนํามาสรางเปนละครปจจุบัน (ชอง ๙)
ดัดแปลงและเปลี่ยนชื่อเรื่องเปน “สุดหัวใจเจาชายเทวดา”
HTTPS://YOUTU.BE/L8AXDXWOMI4?LIST=PLL-
WLBMO5XIRTGGRAD-A8BGJJJZ3VODWV (เปดตัวอเิหนา
และการพบกันของอเิหนากับบุษบา)
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๓. การนํามาสรางเปนละครปจจุบัน (ชอง ๙)
เพลงประกอบละคร “สุดหัวใจเจาชายเทวดา”
ชื่อเพลงจนิตะหราครวญ (นําบทประพันธมารอง)
HTTPS://YOUTU.BE/ZP0OKU7LE4C
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๔. การนํามาสรางเปนเพลงไทยเดมิ
เพลง บุษบาเสี่ยงเทยีน (บุษบาเสยีงทายเพื่อใหรูแนชัดวาใครคือ
คูครองของตน ระหวางอเิหนากับจรกา)
HTTPS://YOUTU.BE/OAJKX93S7SW
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
คุณคาของบทละครในเร่ืองอเิหนา ตอน ศกึกะหมังกุหนิง
๑. คุณคาดานวรรณศลิป
- การดําเนินเร่ือง - การบรรยายเร่ือง
- การใชภาพพจน - การเลนคํา
๒. คุณคาดานสังคม
- พฤตกิรรมตัวละคร - ความเชื่อ - สภาพสังคมในอดตี
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๑. คุณคาดานวรรณศลิป - การดําเนินเร่ือง
บทละครเร่ืองอเิหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง มีการดําเนินเร่ืองที่
กระชับ รวดเร็วสื่อความไดทันท ี วาใคร ทําอะไร ที่ไหน อยางไร เชน
ตอนที่บรรยายการรบของสังคามาระตากับวหิยาสะกํา ในการรบคร้ังน้ี
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- ตัวอยางการดําเนินเร่ืองที่รวดเร็ว
“เม่ือน้ัน สังคามาระตาแข็งขัน
ขับมาไววองปองประจัญ เปนเชงิช้ันชงิชัยในททีวน
รายรับกลับแทงไมแพลงพล้ํา วหิยาสะกําผัดผันหันหวน
ตางเคยีงเรียงรายยายกระบวน ปะทะทวนรวนรุกคลุกคล”ี
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- การบรรยายเร่ือง
การบรรยายมกีารใชภาษาเพื่อใหผูอานเกดิจนิตภาพรวมใน
การอาน ท้ังการตอสู การแสดงอารมณโกรธ การแสดงความรัก
ของตัวละคร
การบรรยายในลักษณะนี้เรยีกวา การใชภาษาใหเกดิ
รสวรรณคดไีทย
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
รสวรรณคดไีทย
เปนการแบงลักษณะของเนื้อหาบทประพันธ ที่ม ี
การแสดงอารมณออกมาตางกัน ซ่ึงรสวรรณคดขีองไทย
สามารถแบงออกไดเปน ๔ รส ไดแก เสาวรจนี
นารีปราโมทย พโิรธวาทังและสัลลาปงคพสิัย
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
เสาวรจนี คือเนื้อหาของบทประพันธที่มกีารชมความงามของตัวละคร
ในเรื่อง ซึ่งอาจเปนตัวละครที่เปนมนุษย อมนุษย หรอืสัตว
อาจรวมไปถึงการชมความเกงกลาของกษัตรยิ ความงามของ
ปราสาทราชวังหรอืความเจรญิรุงเรอืงของบานเมอืง
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ตัวอยาง เสาวรจนี : ชมความงามของวิหยาสะกํา
“ทนตแดงดังแสงทับทิม เพรดิพริ้มเพรารับกับขนง
เกศาปลายงอนงามทรง เอวองคสารพัดไมขัดตา
กระนี้หรอืบดิามพิศิวาส จนพนิาศดวยโอรสา
แมนวาระตูจรกา งามเหมอืนวิหยาสะกํานี้”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
นารีปราโมทย
เนื้อหาของบทประพันธ มกีารแสดงความรัก ท้ังที่เปนการพบ
กันในระยะแรกๆ และในโอโลม ปฏโิลมกอนจะถึงบทสังวาสหรอื
การแกลง การหยอกลอของตัวละครดวย
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ตัวอยางบทนารีปราโมทย : ตอนอเิหนาอธบิายให
นางจนิตะหราวาตีเขาใจถงึสาเหตุที่ตนตองไปชวยกรุงดาหารบ
“ถึงไปก็ไมอยูนาน เยาวมาลยอยาโศกเศราหมอง
พระจุมพติชติเชยปรางทอง กรประคองนฤมลขึ้นบนเพลา”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
พิโรธวาทัง
บทประพันธมกีารแสดงอารมณไมพอใจ ตั้งแตนอยไปจนมาก
จงึเริ่มตั้งแต ไมพอใจ โกรธ ตัดพอ ประชดประชัน กระทบ
กระเทยีบเปรยีบเปรย เสยีดส ีและดาวาอยางรุนแรง
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ตัวอยางพิโรธวาทัง : ตอนสังคามาระตากําลังพูดกับวหิยาสะกํา
“เมื่อนั้น วหิยาสะกําศรใีส
ไดฟงแคนขัดกลัดใจ จงึตอบคําไปดวยพลัน”
“เมื่อนั้น สังคามาระตาเฉิดฉัน
ไดฟงดังศรเสยีบกรรณ จงึตอบไปพลันทันใด”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
สัลลาปงคพิสัย
บทประพันธมกีารแสดงอารมณโศกเศรา อาลัยตอบุคคลอัน
เปนที่รัก ท้ังที่เกดิจากการพลัดพรากจากลาหรอืตองเสยีชวีติไป
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ตัวอยางสัลลาปงคพิสัย : ตอน อเิหนาคดิถงึนางทั้งสาม
“คร้ันออกมานอกนคเรศ พระทรงเดชเศราสรอยละหอยไห
เหลยีวหลังตั้งตาดูเวยีงชัย หฤทัยหวั่นหวั่นถงึกัลยา
โอวาเจาดวงยหิวาพ่ี ปานน้ีจําครํ่าครวญหวนหา
ใครจะปลอบโฉมงามสามสุดา แตพอพาใจเศราบรรเทาคลาย”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- การใชภาพพจน
วรรณคดรีอยกรอง กวมีักใชศลิปะในการนําถอยคํา สํานวน
โวหารมาประกอบทําใหผูอานเกดิจนิตภาพและมอีารมณรวมหรอื
คลอยตามไปดวย กวจีะเลอืกใชคํามาเปรยีบเทยีบดวยลักษณะ
ตางๆ กัน กวโีวหารที่ปรากฏในบทละครเรื่อง อเิหนาตอนที่เรยีน
ไดแก อุปมาและอธพิจน
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
อุปมา
อุปมา คือการเปรยีบเทยีบวาสิ่งหนึ่งเหมอืนสิ่งหนึ่ง
โดยนําสิ่งที่มลีักษณะเดนเหมอืนกันมาเปรยีบเทยีบกัน มคํีาที่
แสดง การเปรยีบเทยีบ เชน เหมอืน ดัง ดุจ ประดุจ เทยีบ
คลาย เปนตน
อุปมา อาจเรยีกอกีอยางวา การเปรยีบเหมอืน
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ตัวอยางอุปมาในบทละครเร่ือง อิเหนา
“มีความเกษมหรรษา ดังไดผานเมืองฟาราศ ี
ดวยนัดดาเรืองอทิธฤิทธี เห็นวาบุรีไมอันตราย”
“จงึชักมานทองทั้งสี่ทศิ ดังจะปดบังแสงสุรียศรี
ลมหวนอวนกลิ่นสุมาล ี เหมือนกลิ่นผายาหยซีึ่งเปลี่ยนมา”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
อธิพจน
อธพิจน คอื การใชถอยคําหรอืการเรยีบเรยีงเนื้อหาที่มี
การกลาวเกนิกวาความเปนจรงิ หรอืแปลกประหลาดไปจากเดิม
อธพิจน อาจเรยีกอกีชื่อวา อตพิจน
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ตัวอยางอธพิจนในบทละครเรื่อง อิเหนา
“พระวาจานาเช่ือเปนพนนัก จงึหลงรักภักดไีมเดยีดฉันท
พาซื่อสุจริตคดิสําคัญ หมายม่ันวาเมตตาปรานี
มิรูมาอาภัพกลับกลาย จะหลกีเลี่ยงเบ่ียงบายหนายหนี
ยังสมคําสัญญาที่พาท ี กี่รอยปพระจะกลับคนืมา”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- การเลนคํา
เปนการเลอืกคําที่ออกเสยีงเหมอืนกัน แทรกลงไปในบท
ประพันธที่อยูในวรรคหรอืบาทเดยีวกัน ทําใหการออกอานเสยีง
เกดิความคมคายและมคีวามหมายที่นาสนใจ เกดิความไพเราะของ
เสยีง
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- ตัวอยางการเลนคํา : การนําชื่อนก ชื่อพันธุไม อุปมาใหเชื่อมโยงกับหญงิอัน
เปนที่รัก
“วาพลางทางชมคณานก โผนผกจับไมอึงมี่
เบญจวรรณจับวัลยชาลี เหมอืนวันพี่ไกลสามสุดา
นางนวลจับนางนวลนอน เหมอืนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา
จากพรากจับจากจํานรรจา เหมอืนจากนางสะการะวาตี”
* มกีารเลนคําวาเหมอืนในวรรคหลังแทบทุกวรรคและยังเปนการใช
อุปมาในบทประพันธอีกดวย
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
๒. คุณคาดานสังคม
- พฤตกิรรมตัวละคร
ในอเิหนาตอนศกึกะหมังกุหนงินี้ มตีัวละครหลายตัวที่มี
บทบาทนาสนใจ ซึ่งไดแก ทาวกะหมังกุหนงิ อเิหนา จนิตะหรา-
วาต ี ทาวดาหา สังคามาระตาและวหิยาสะกํา
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ทาวกะหมังกุหนงิ
ทาวกะหมังกุหนงิเปนตัวละครสําคัญในเรื่องนี้ ที่มคีวาม
เชื่อมั่นในตัวเองสูง เห็นไดจากการที่ไมเชื่อโหร เมื่อครั้งทํานายวา
จะถึงคราวเคราะห ใหเลื่อนวันยกทัพ
ทาวกะหมังกุหนงิเปนพอที่รักลูกมาก ลูกตองการอะไรก็จะหา
ใหทุกอยาง ถึงแมจะเปนการทําผดิก็ตาม เชน การทําใหเกดิ
สงครามชงินางในครั้งนี้ ก็เพราะตองการบุษบาใหกับลูกของตน
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ทาวกะหมังกุหนงิ
ทาวกะหมังกุหนงิ จงึเปนตังละครที่ แสดงถึงความรักของ
พอแมที่มอบใหแกลูก แมตองแลกดวยชวีติของตนก็ตาม ดังที่
ปรากฏในบทประพันธที่วา
“ผดิก็ทําสงครามดูตามท ี เคราะหดกี็จะไดดังฝาฝน
พ่ีดังพฤกษาพนาวัน จะอาสัญเพราะลูกเหมือนกลาวมา”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
อเิหนาและนางจนิตะหราวาต ี
อเิหนาและจนิตะหราวาต ี เปนตัวละครที่แสดงถึงความเปน
ธรรมชาตขิองมนุษย ที่มคีวามรัก โลภ โกรธและหลง
อเิหนา เมื่อจากนางอันเปนที่รักก็เศราโศกเสยีใจ เมื่อเขาสู
สนามรบก็ทุมเทเต็มความสามารถ และเคารพผูใหญ
จนิตะหราวาต ี เปนตัวละครที่แสดงภาพผูหญงิแสนงอน
ที่ขี้หงึและเจาคารม เจาประชด
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
ทาวดาหา
ทาวดาหา เปนตัวละครที่แสดงบทของ “กษัตรยิที่ตรัสแลวไม
คืนคํา” เมื่อเคยประกาศวาถาใครมาขอบุษบาก็จะยกใหไมเกี่ยง
ชาตติระกูล และภายหลังเกดิการของนางบุษบาอกีหนึ่งก็ปฏเิสธ
ถึงจะถูกขูวาจะตองเกดิสงครามก็ตาม
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
สังคามาระตาและวหิยาสะกํา
ตัวละครท้ังสองนี้ เปนตัวละครที่แสดงใหเขาใจวา ในสมัยกอน
ทายาทของกษัตรยิ ตองศกึษาเพลงอาวุธตั้งแตอายุยังนอย เพื่อรับ
งานปกปองบานเมอืงและขยายอาณาเขต
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- ความเชื่อ
ความเชื่อที่ปรากฏในอเิหนาตอนที่เรยีนนี้ มหีลายประเด็น
ดวยกัน ซึ่งพอจะยกเปนตัวอยางไดชัดเจนหลายเรื่อง เชน
* ความเชื่อเรื่องการทํานายของโหร
* การทําพธิตีัดไมขมนาม
* การทําพธิรีดน้ํากอนออกรบผานโขลนทวาร
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- สภาพสังคมในอดตี
แมเนื้อเรื่องจะเปนการนําเสนอผานตัวละครที่เปนชาวชวา
แตพระบาทสมเด็จพระพุทธเลศิหลานภาลัยไดแทรกความรูและ
เหตุการณบานเมอืงลงไปดวย ทําใหปรากฏสังคมไทยในอดตีจาก
ตัวบทประพันธ
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
- สภาพสังคมในอดตี
* การเตรยีมทัพทหาร
* การจัดตําแหนงทัพตามนามครุฑ
* การตั้งคายตามตําราพชัิยสงคราม
* การสงเครื่องบรรณาการของเมอืงที่แพสงคราม
* ลูก ถือเปนสมบัตขิองพอแม จะยกใหใครก็ได
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
รูหรือไม?
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
รูหรือไม? อเิหนา ไมใชชื่อพระเอกของเรื่อง แตเปนชื่อของตําแหนงของ
ตัวละครที่จะไดเปนกษัตรยิองคตอไป
ซึ่งชื่อจรงิของตัวละครเอกฝายชาย ที่เราคุนวาอเิหนาปรากฏ
ชื่อบนกรชิ ที่องคปะตาระกาหลาสลักไว และมอบไวใหตอนเกดิ
เปนของขวัญ
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
“มาจะกลาวบทไป ถงึองคอสัญแดหวา
ซึ่งเปนบรมอัยกา สถติยังช้ันฟาสุราลัย
จงึนิมิตกริชแกวสุรกานต” นามกรพระหลานจารึกใส
คร้ันเสร็จเสด็จจากวมิานชัย เหาะมากรุงไกรกุเรปน”...
...“จงึเห็นจารึกอักษร นามกรพระโอรสา
ช่ือหยังหยังหน่ึงหรัดอนิดรา อุดากันสาหรีปาต ี
อเิหนาเองหยังตาหลา เมาะตาริยะกัดดังสุรศรี
ดาหยังอริราชไพรี เองกะนะกะหระกุเรปน”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
รูหรือไม? อเิหนา มีมเหสถีงึ ๑๐ คน
โดยปกตติําแหนงของพระมเหสจีะมีเพียง ๕ ตําแหนงเรียงตามศักดิ์
ไดแก ประไหมสหุรี มะเดหว ี มะโต ลกิูและเหมาหลาหง ี
อเิหนาไดแบงตําแหนงพระมเหสอีอกเปน ฝายซาย ๕ คนและ
ฝายขวา ๕ คน จงึครบ ๑๐ ตําแหนง ยกตัวอยาง
- จนิตะหราวต ี เปน ประไหมสุหรีฝายขวา (ใหเกยีรตทิี่มากอน)
- บุษบา เปนประไหมสหุรีฝายซาย
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
รูหรือไม? สํานวนที่วา “วาแตเขาอเิหนาเปนเอง” มีที่มาจากบทละครเร่ือง
อเิหนา
เน่ืองจากอเิหนาเคยกลาวไววาคนที่มาทําสงครามเพ่ือชงิบุษบาชางโง
เหลอืเกนิ เพราะผูหญงิไมไดมีคนเดยีว
แตหลังจากอเิหนาไดพบบุษบาก็เปนคนกดีกันไมไดครองคูกับจรกา
ทั้งเผาเมืองดาหา ลักพาตัวบุษบาไปซอนไวในถํ้า ใสรายจรกา เปนตน
จงึเปนที่มาของสํานวน “วาแตเขาอเิหนาเปนเอง”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
เฮฮานอกบทเรียน
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
จรกา...
จรกา ถงึแมเปนตัวละครที่นาสงสารเพราะถูกแยงคูหม้ัน
ก็ไดรับความเมตตาใหได จินดาสาหร ีพระธดิาจากเมืองกาหลัง ซึ่ง
งามไมนอยหนาบุษบาไปครอง
แตดวยรูปรางของจรกาจึงสรางความสนุกสนานผูอาน เม่ือนกึ
ถงึคําประพันธ ยกตัวอยางดังนี้
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
“พิศดูรูปรางเหมือนอยางไพร เตบิใหญกํายําล่ําสัน
นาชังช่ัวชาสารพัน ไมคูควรกันกับบุตรี”...
...“คร้ันเห็นจรกาเขามาเฝา บรรดาเหลาชะแมแซเสยีง
บางตําหนิตวิาหนาเพรียง ดูดําดังเหน่ียงนาชังนัก
ไมมีทรวดทรงองคเอวอวน พิศไหนเลวลวนอัปลักษณ
ใสชฎาก็ไมรับกับพักตร งามบาดตานักขี้ครานดู”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย
เพรียง
“ในลักษณน้ันวาจรกา รูปช่ัวต่ําชาทั้งศักดิ์ศรี
ทรลักษณพิกลอนิทรีย ดูไหนไมมีจําเริญใจ
เกศานาสกิขนงเนตร สมเพชพิปริตผดิวสิัย
เสยีงแหบแสบสั่นเปนพนไป รูปรางชางกระไรเหมือนยักษมาร
เมื่อย้ิมเหมอืนหลอกหยอกเหมอืนขู ไมควรคูเคยีงพักตรสมัครสมาน
ดังกากาจชาตชิาสาธารณ มาประมาณหมายหงสพงศพระยา”
ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย