parusavedi, alchemist in telugu, à°à°°à±à°¸à°µà±‡à°¦à°

పరుసవేది

పాలో కొయిలో

ఇంగ్లీషు అనువాదం: అలాన్ ఆర్ క్ాీ ర్్

తెలుగు అనువాదం: క్ె. సురేష్

మంచి పుస్తకం

పరుస్వేద ిఅనువాదం: కె్. సురేష్

Asociados, Barcelona, Spain.

మొదట ిముదరణ ఆగసుు , 2007 క్ాపీలు : 3000

రెండవ ముదరణ మారచి, 2008 క్ాపీలు : 2000

మూడవ ముదరణ జనవరచ, 2009 క్ాపీలు : 2000

నాలగ వ ముదరణ ఏపరరల్, 2010 క్ాపీలు : 2000

ఐదవ ముదరణ ఏపరరల్, 2011 క్ాపీలు : 1000

eBook: kinige.com, May 2012

వెల: రూ. 90/-

పరచురణ, పరతులకు: మంచి పుస్తకం, 12-13-439, వీధి న ం.1 తారాాక, సరక్ ందరా బాద్ – 500 017. ఫో ను: 94907 46614 Email: info@manchipustakam.in Website: www.manchipustakam.in సో ల్ డిసరు బిూూటర్ నవోదయ బుక్ హౌస్, ఆరూ సమాజ్ ఎదురుగ్ా, క్ాచిగూడ, హ ైదరాబాద్ ఫో ను: 2465 2387

పో రుిగ్లసు మూలం : ఓ అల్మిసాు రచయిత : పాలో క్ొయిలో ఆంగీ మూలం : ది ఆలక్మిస్టు ఇంగ్లీషు అనువాదం : అలాన్ ఆర్ క్ాీ ర్్

Original Portuguese Title : O Aquimista by Paulo Coe-

lho English Title : The Alchemist

Translated by : Alan R. Clarke

Telugu Title : Parusavedi

Translated by : K. Suresh

జీవనగమయాల వెైపు.....

రోజువారల జీవితంలోని సమసూల పరచష్ా్రం క్ోసమో, జఞా న సముపారజన క్ోసమో, నిరంతరం పరేుకుపో యిే విసుగుని బదదలు క్ొటుడం క్ోసమో సాహితాూనిా ఆశ్రయించే పాఠకులక్ తనదెనై తతవదరశనం చేయించి విశ్వతతావనిా అరథం చేసతూ సమాజ సవభావానిా అవగ్ాహన చేసుక్ోడానిక్ అవక్ాశ్ం ఇసతూ సీవయ

పరచణామానిక్ క్ావలసరన మారాగ నిా సుగమం చేయడమ ే సాహితూ పరధాన పరయోజనం.

మన బలహీనతలను రెచిగ్ొడుతూ, భ్రమలలో జోక్ొడుతూ, భ్దరతా రాహితాూల విముక్ ూ క్ోసం అవిట ిటిరకు్లనీ, నిరలజవమ ైన మారాగ ంతరాలనీ అందించే సాహితూంతో పుసూక్ాల సంత విలవిలలాడుతోంది. ఈ విష్ాద సందరాాన మానవ తతావనీా సరళంగ్ా, సహజంగ్ా అరధం చేసతూ , వాటి మధ్ూ ఉనా అనుసంధానతని విపులంగ్ా విశ్దీకరచసతూ తలెుగు సాహితూ రంగంలోక్ "పరుసవేది" పరవేశంచడం మనందరచకీ్ మహదానందం.

ఈ చరాచర సృష్రులోని అంశాలనీా ఒక అనుసంధానంతో ఒక్ ే అసరథతవంగ్ా పనిచేసతూ ఉంటాయనా "సృష్రు ఏకతవ” సతతార నిా ఆధారంగ్ా ఎంచుకుని ఈ కథ సాగడం గ్ొపప విశషేం. క్ొరుకుడు పడని తతవ చరిలు లేకుండా, కదనకుతూహల రాగంలో ఒక కళాతమక దరశనంగ్ా కథని నడపడం రచయిత చేసరన గ్ొపప ఫలవంతమ ైన సాహసం.

కథానాయకుడు శాంటయిాగ్ోతో పాటు పాఠకులుగ్ా మనమూ పరయాణిసతూ గ్ొరెరలక్ పుసూక్ాలు చదివి వినిపరంచడంలోనత, వాటితో కషుసుఖాలని పంచుక్ోవడంలోనత, ఎడారచతో మాటాీ డడంలోనత ఉనా ఔచితాూనిా అరధం చేసుకుంటాం. సృష్రుతలీ్ల ఆత్మమక అంశ్లుగ్ా ఎరుకబదధమ నై సపృహతో మన జీవన గమాూలవ పైు సాగ్చపోయిే కరమంలో మనందరచకీ్ పరధాన పరత్మబంధ్కంగ్ా ఎదురయిూే

మన "గుంపు - మౌఢ్ాూనిా (Mob dogma ని)” బదదలు క్ొటుు క్ోవడం ఎలాగ్ో అవగ్ాహనక్ తెచుికుంటాం. పరకృత్మలో ఉనా వనరుల్నా, జఞా న సంపదల్నా మన జీవన సందరాాలలోక్ సునాయాసంగ్ా పరవహింపచేసుక్ోవడం ఎలాగ్ో నేరుికుంటాం.

శాశ్వతం అనుకునా సంపదలు కరచగ్చపో యిన వళే.... నితూం అనుకునా ఆత్మమయ బంధాలు పరపంచంలో కల్లసరపో యిన వేళ.... అనీా పో గ్ొటుు కునా వాళళమ ,ై అనామకులుగ్ా మనం మిగ్చల్లపో యిన వళే..... అనాలోచితంగ్ా ఆతమశ్క్ ూని పరయోగ్చంచడం అన ే అమాయకపు సాహసాల లోనించే జీవన సందరాాలని సుసంపనాం చేసుకున ే తక్షణ పరత్మభ్ల్లా సృష్రుంచుక్ోవడంలో నిపుణులమౌతాం.

ఒక్ ేకపుప క్ ంద జీవిసతూ ఒకరచక్ొకరం అరధంక్ాని సమాజ భాషలో జనమంతా మాటాీ డుకుంటూ ఉండే సరథత్మ నుండ ీ సృష్రులోని పరత్మ అంశ్తోను సంభాష్రంచి సపందింపచేసుక్ోగల్లగ్చన "విశ్వ భాష” సాథ యిక్ ఎదిగ్చపో తాం. పాఠకజనమక్ ఇంతకనాా సారథకత ఏం క్ావాల్ల?

మతాలలో ఇమడలేక సులువ ైన, సహజమ ైన ఆధాూత్మమక అదుాతానిా అందుక్ోలేక సీవయపేరరచత అయోమయాలతో, గందరగ్ోళాలతో అవసథపడుతూ,

జనబాహుళాూనిా అవసథపటెటు ఆధాూత్మమక గురువులక్,ీ అమాయక ఆధాూత్మమక విదాూరుథ లక్ీ...., అభాూసులక్ీ ఈ పుసూకం గ్ొపప కనువిపుప.

తరా్లక్,ీ హేతుబదధతక్,ీ ఇందిరయాల గరహింపుకీ్.... కుదరనీ, అందనీ నిశత,

నిగూఢ సాథ యిలో అసలకైన మౌల్లక పరజాలనీా... గుపూనిరామణంగ్ా.... న లక్ొని ఉంటాయనీ, ఈ పరజాలు సందరోాచితంగ్ా వూకూనిరామణాలుగ్ా.... న ైపుణాూలుగ్ా పరకటితమౌతాయని అరథం చేసుక్ోకపో త ే నిండెైన పరచణామానిక్ దతరమ ,ై మన సంకలప వాసూవాలను సపృష్రుంచుక్ోవడంలో విఫలమౌతాయని మనక్ అరథం చేయడమ ే

ఈ రచన యొక్ పరధాన గమూం.

తను పరచణామం చంెదకుండా పరచసరాలలోని ఏ అంశానిా మానవుడు పరచణామం చెందించలేడనా అదుాత వాసూవానిా పరుసవేదాతమకంగ్ా వివరచంచడానిక్ రచయిత చేసరన పరయతాం అసమానూం. ససీం నుంచి బంగ్ారానిా తయారు చసే ేవిధానానిా "పరుసవదేి”, “పరుసవేదం” అని అంటారు. బంగ్ారం మీద ఆశ్తో పరత్మ నాగరచకతలోనత, పరత్మ తరంలోనత ఈ పరయతాం సాగ్చ సాగ్చ వ ఫైలాూలతోనే ముగుసతూ ఉంటుంది. వూక్ ూ తన ముతక ధ్రామలని పరచహరచంచుకుని సునిశత ధ్రామలలోక్ అంటట ఉనాత చెతైనాూలలోక్ ఎపుపడు ఎదుగుతాడో.... అపుపడు... బంగ్ారంలా మారచన తనక్ .... సీసం నుంచ ేబంగ్ారం చేయడం అన ేపరుసవేద విదూ ఎలా స ంతం అవుతుందో , మన చరచతరలోనత ఈ పుసూకంలోనత నిరూపరతమ ైన సరథరమ నై శాశ్వత వాసూవం.

సంపూరణమ ైన సంసరదధతతో, వినమర సమరపణతో, సృష్రుతతావనిా సాక్షాత్రచంపచేసుక్ోవడమే గమూమ ైనపుపడు, అది ఇసకరేణువయినా ఆ సాక్షాతా్రం కుదురుతుందనా మహతూర వాసూవానిా నొక్ ్చెపపడంలో రచయిత ఉదేదశ్ం మానవుణిణ ఒక సతక్షమ సృష్రుగ్ా లేదా అధిసతక్షమ సృష్రుగ్ా అరధం చయెూడమే.

విశావతమ అంశ్గ్ా మానవుడిక్ పటాు భిష్కేం చేసరన అపురూపమ ైన ఈ పుసూక్ానిా అనువదింపచేసర, పరచురచంచి తలెుగు పాఠకులక్ అందించిన "మంచి పుసూకం” సాహసం మన కథానాయకుడ ి సాహసానిక్ ఏ మాతరం త్మసరపో యింద ిక్ాదు.

30 ఆగస్టు , 2007 వి. రామచందరరావు

హ ైదరాబాద్ – 60 చెైరమన్: అభ్య్ ఇంటరేాషనల్

ఎక్ాడమీ ఆఫ్ హయూమన్ లకఫై్ టెక్ాాలజీ

మొదటి భాగం

ఆ యువకుడి పేరు శాంటియాగ్ో. అతడు తన గ్ొరెరల మందతో పాడుబడడ కె్రైసూవ మందిరానిా చేరుకునే సరచక్ సంధ్ూ చీకటుీ అలుముకుంటునాాయి. ఆ మందిరం కపుప చాలా ఏళళ క్ రతమ ేకూల్లపోయింది. పవితర పాతరలు, ఇతర సామాగ్చర పెటిు ఉండే గదిలో ఇపుపడొక పెదద అంజూర చటెుు ఉంది.

ఆ రాత్మరక్ అక్డ గడుపుదామని యువకుడు అనుకునాాడు. పాడుబడడ గే్టు నుంచి గ్ొరెరలనీా లోపల్లక్ వచాియో లేదో చతసుకునాాడు. ఆ తరువాత రాత్మరపూట మంద చలెాీ చెదురు క్ాకుండా ఉండటానిక్ గే్టుక్ అడడంగ్ా చెక్ పలక ఉంచాడు. ఆ పరా ంతంలో తోడేళళళ లేవు. క్ానీ ఓసారచ ఒక గ్ొరెర రాత్మర ఎటో వ ళ్ళళపో వటంతో ఆ మరునాడంతా యువకుడిక్ దానిని వ తకటం సరచపో యింది.

నేలను తన చల్లచొక్ా్తో శుభ్రం చసేర, చదవటం పూరచూచసేరన పుసూక్ానిా దిండుగ్ా చేసుకుని యువకుడు నిదరక్ ఉపకరమించాడు. ఇంక్ా పెదద పుసూక్ాలు చదవటం మొదలు పటెాు లనీ, వాటిని చదవటానిక్ ఎకు్వ సమయం పడుతుందనీ,

అదీగ్ాక అవి దిండుగ్ా మరచంత బాగుంటాయి అని తనలో తాను అనుకునాాడు.

యువకుడు మేలుకునేసరచక్ ఇంక్ా చీకటిగ్ానే ఉంది. కూల్లన కపుపలోంచి ఆక్ాశ్ంలో చుక్లు కనిపరసతూ ఉనాాయి.

ఇంక్ాసేపు పడుకుంటట బాగుంటుంది అనుకునాాడు. వారం ముందు వచిిన కలే ఈ రోజు కూడా వచిింది. ఈసారచ కూడా కల పూరచూ క్ాకుండానే మ లకువ వచేిసరంది.

యువకుడు లేచి చతే్మ కరరను త్మసుకుని ఇంక్ా పడుకుని ఉనా గ్ొరెరలను లేపసాగ్ాడు. తాను లేచేసరచక్ గ్ొరెరలలో చాలావరకు లేవడం అతడు గమనించాడు. ఈ గ్ొరెరలనత, తన జీవితానీా ఒక వింత శ్క్ ూ ఏదో ముడిపటెిునటుీ అనిపరసోూ ంది: గత రెండు సంవతసరాలుగ్ా అతడు వాటితోనే జీవనయానం సాగ్చసతూ పలకీ పటుు లోీ మేత,

నీళళళ ఉనా పరా ంతాలకు వాటిని త్మసుకె్ళళతునాాడు. ‘ఇవి నాకు అలవాటు పడాడ యి. నా దిన చరూ ఏమిటో వీటిక్ తెలుసు,’ తనలో తాను అనుకునాాడు. ఇలా ఒక క్షణం ఆలోచించసేరచక్ నాణానిక్ మరోవ ైపు గ్ోచరచంచినటుీ అనిపరంచింది: వాటి దినచరూకు తాను అలవాటుపడినటుీ ఉనాాడు.

క్ాని గ్ొరెరలలో క్ొనిా ఇంక్ా నిదరపో తూనే ఉనాాయి. ఒక్ొ్క్ దానిా పేరుతో పరలుసతూ , కరరతో తడుతూ యువకుడు వాటిని లేపుతునాాడు. తను చెపేపద ిగ్ొరెరలు అరథం చేసుకుంటాయని అతడి నమమకం. అందుకనే పుసూకంలో తనకు బాగ్ా నచిిన అంశాలను వాటిక్ చదవిి వినిపరంచేవాడు; గ్ొరెరల క్ాపరచ ఒంటరచతనం గురచంచి,

సంతోష్ాల గురచంచి వాటిక్ చెపపేవాడు. ఒక్ొ్క్సారచ తాము దాట ివచిిన ఊరచలో చతసరన వాటి గురచంచి వాూఖాూనించేవాడు.

గత క్ొదిద రోజులుగ్ా యువకుడు వాటితో ఒక్ ే విషయం గురచంచి చెబుతునాాడు: మరో నాలుగు రోజులోీ తాము చేరుక్ోబో యిే ఊరచలోని వాూపారచ కూతురు గురచంచి. ఆ ఊరచక్ అంతకు ముందు ఒక్సారే వచాిడు, అదీ సంవతసరం క్ రతం. ఆ వాూపారచ ఎండుపళళ దుక్ాణం యజమాని. మోసగ్చంపబడకుండా ఉండాలని గ్ొరెరల ఉనిాని తన సమక్షంలోనే గ్ొరగ్ాలని అంటాడు. ఒక మితుర డు ఆ దుక్ాణం గురచంచి చెపపటంతో యువకుడు తన గ్ొరెరలతో అక్డిక్ వ ళాళడు.

"క్ొదిదగ్ా ఉనిా అమామల్లస ఉంద,ి” యువకుడు వాూపారచతో అనాాడు.

దుక్ాణం రదీదగ్ా ఉండటంతో మధాూహాం వరకు వేచి ఉండమని యజమాని చెపాపడు. దాంతో యువకుడు దుక్ాణం మ టీమీద కూరుిని తన సంచిలోంచి ఒక పుసూక్ానిా బయటిక్ త్మసాడు.

"గ్ొరెరల క్ాపరులు పుసూక్ాలు చదవగలుగుతారని నేను అనుక్ోలేదు,”

వ నకనుంచి అతడిక్ ఒక అమామయి గ్ొంతు వినిపరంచింది.

యాండలూసరయా పరా ంతపు ఆడపరలీల మాదిరచ ఆ అమామయి కురులు ప డవుగ్ా ఉనాాయి. మ ైదాన పరా ంతాల విజేతలను ఆమ కళళళ ల్నలగ్ా గురుూ కు తెసుూ నాాయి.

"సాధారణంగ్ా పుసూక్ాలకంటట ఎకు్వ నా గ్ొరెరలనుంచి తెలుసుకుంటుంటాను,”

అంటూ యువకుడు బదుల్లచాిడు. ఆ తరువాత వాళళళ రెండు గంటలసపేు కబురుీ చెపుపకునాారు. తాను వాూపారచ కూతురానీ, ఊరచలో జీవితం గురచంచీ ఆమ చెపరపంది. అక్డ పరత్మరోజూ పాతరోజు మాదిరచగ్ానే ఉంటుంద.ి గ్ొరెరల క్ాపరచ యాండలూసరయా గ్ార మీణ పరా ంతాలగురచంచి, అంతకు ముందు తాను ఆగ్చన పటుణాల గురచంచి ఆమ కు చెపాపడు. ఎపుపడత గ్ొరెరలతో మాటాీ డే అతనిక్ ఈ అమామయితో మాటాీ డటం బాగుంద.ి

మధ్ూలో ఒకసారచ "నువువ చదవటం ఎలా నేరుికునాావు?” ఆ అమామయి

అడిగ్చంది.

"అందరచలాగ్ానే – బడలిో,” అతడు బదుల్లచాిడు.

"చదవటం వచిిన వాడివి మరచ గ్ొరెరల క్ాపరచగ్ానే ఎందుకు ఉండిపో యావు?”

ఆ పరశ్ాకు బదుల్లవవకుండా ఉండటానిక్ అతడు ఏదో గ్ొణగి్ాడు. ఆ అమామయి ఎనాటికీ్ అరథం చేసుక్ోలేదని అతడిక్ తలెుసు. తన సంచార జీవిత గ్ాథలను చపెపసాగ్ాడు. మ రచసే ఆమ కళళళ భ్యంతోనత, ఆశ్ిరూంతోనత పదెదవి క్ాసాగ్ాయి. సమయం గడుసుూ నా క్ొదీద ఆ రోజు ఎపపటిక్ ీఅంతం క్ాకూడదనీ, ఆ అమామయి తండిర పని ఒత్మూడిలో ఉండ ి మూడు రోజులపాటు తనని వచేి ఉండమనాలనీ అతడు క్ోరుక్ోసాగ్ాడు. అంతకు ముందు ఎనాడత ప ందని

అనుభ్ూత్మని ఆ రోజు అతడు ప ందసాగ్ాడు: ఒక్ ేచోట జీవితాంతం ఉండపిో వాలని అతడిక్ అనిపరంచసాగ్చంది. ప డవాటి కురులు ఉనా ఆమ తో తన రోజులు ఇక ఎనాడత ఒక్ ేమాదిరచగ్ా ఉండవు.

చివరచక్ వాూపారచ బయటకు వచాిడు. నాలుగు గ్ొరెరల ఉనిా గ్ొరచగ్చ ఇవవమని అడిగ్ాడు. ఉనిాక్ డబుు చెలీ్లంచి యువకుడిని మళ్ళళ సంవతసరానిక్ రమమనాాడు వాూపారచ.

ఇంక్ొక నాలుగు రోజులోీ అతడు మళ్ళళ అదే ఊరు చేరుకుంటాడు. అతడు ఒకవ ైపు ఉతేూజఞనిక్ లోనవుతునాాడు, మరోవ ైపు ఆందోళనగ్ానత ఉనాాడు: ఆ అమామయి బహుశా తనను మరచచిపో యి ఉండవచుి. ఉనిా అముమకుంటూ ఎంతోమంది గ్ొరెరల క్ాపరులు వచిి వ ళళతుంటారు.

"ఏం పరావలేదులే,” అతడు తన గ్ొరెరలతో చపెాపడు, “నాకు ఇతర పరా ంతాలలో వేర ేఅమామయిలు వునాారు.”

అద ినిజం క్ాదని అతడి హృదయానిక్ తలెుసు. నావికులు, ఊళళళ త్మరచగే్ వాూపారసుూ లు ఏ బాదరబందీ లేని తమ సంచార జీవనంలో ఆనందాలను ప ందుతారు. అయినపపటికీ్ ఆ ఆనందాలను మరచపరంపచసేే వూక్ ూ ఉండే ఒక పటుణానిా వాళళళ కనుగ్ొనాటటు గ్ొరెరలక్ాపరులు కూడా కనుగ్ొంటారని యువకుడిక్ తెలుసు.

సతరోూదయం క్ానునాది. గ్ొరెరల క్ాపరచ తన గ్ొరెరలను తూరుప వ ైపు నడిపరంచసాగ్ాడు. గ్ొరెరలక్ నిరణయాలు త్మసుకునే అవసరం ఎపుపడత రాదు అనుకునాాడు. అందుకే్నేమో అవి ఎపుపడత తననే అంటపిెటుు కుని ఉంటాయి.

ఆ గ్ొరెరలకు క్ావలసరందలాీ మేత, నీళళళ. యాండలూసరయా పరా ంతంలోని మంచి పచిిక బీళళకు త్మసుకె్ళ్ళళనంత క్ాలం అవి తనకు మంచి మితుర లుగ్ా ఉంటాయి. సతరోూదయం నుంచి సతరాూసూమయం వరకు అంతులేదనిపరంచే గంటల మధ్ూ వాటి జీవితం ఎపుపడత ఒక్ ేమాదిరచగ్ా ఉంటుంది. వాటి బాలూంలో వాటకి్ ఎపుపడత పుసూకం చదివే పనిలేదు. సుదతర నగరాల గురచంచి అతడు చెపేపద ివాటిక్ అరథమయిూేది క్ాదు. త్మండి, మేత ఉంటట చాలు అవి సంతృపరూ చెందవేి. దానిక్ బదులుగ్ా అవి ఉదారంగ్ా తమ ఉనిాని, తోడుని, ఒక్ో్సారచ మాంసానిా ఇచేివి.

నేను రాక్షసుడిగ్ా మారచపో యి వాటిని ఒక్టొక్టిగ్ా చంపుదామని నిరణయించుకుంటట దాదాపు మంద మూడొంతులు నిరూమలమయిూేదాక్ా వాటిక్ ఆ విషయం ఎరుక పడదని అతడనుకునాాడు. అవి ననుా నముమతునాాయి; ఆహారం వదదకు ననేు త్మసుకె్ళళతునాాను క్ాబటిు అవి తమ సహజఞతాలను మరచచిపో యాయి.

తన ఆలోచనలకు అతడే ఆశ్ిరూపో యాడు. అంజూర చటెుు పెరుగుతునా ఆ కె్రైసూవ మందిరంలో బహుశా భ్ూతాలు ఉనాాయిేమో. త్మరచగ్చ అద ే కల వచేిలా చేసరంద,ి తనను నమిమన సహచరుల పటీ క్ోపం వచేిలా చేసరంద ిఅవేనమేో. రాత్మర అనాం త్మనా తరువాత మిగ్చల్లన క్ొదిద దరా క్ష సారాని తాగ్ాడు. చల్లచొక్ా్ని వంటిక్ దగగరగ్ా హతుూ కునాాడు. మరచక్ొనిా గంటలలో సతరుూడు నడని త్మూ కె్క్ ్న తరువాత ఎండ త్మవరమ ై గ్ొరెరలను ఈ మ ైదానంలో నడిపరంచటం కషుమని యువకుడిక్ తెలుసు. వసేవిలో ఈ సమయంలో సపెయిన్ దేశ్మంతా నిదరపో తుంటుంది. రాత్మర వరకు ఆ వేడిమి ఉంటుంద,ి క్ానీ అంతసేపు కూడా తన చల్లచొక్ా్ను మోసతూ త్మరగ్ాల్ల. దాని బరువును తలుచుకుని బాధ్పడిన మరుక్షణం దాని సహచరూం వలీనే వేకువ చల్లని తటుు క్ోగల్లగ్ాననాది యువకుడు గురచూంచాడు.

మారుపనకు మనం సరదధంగ్ా ఉండాల్ల అని యువకుడు అనుకునాాడు. చల్లచొక్ా్ బరువుక్,ీ దాని వ చిదనానికీ్ కృతజాుడయాూడు. ఆ చల్లచొక్ా్క్ ఒక ఉదేదశ్ముంద,ి అలాగ్ ే అతడిక్ కూడా. అతడి జీవిత ఉదేదశ్ం పరయాణం చసేతూ ఉండటం. యాండలూసరయా పరా ంతంలో రెండు సంవతసరాలపాటు త్మరగటం వలీ అక్డి పటుణాలనీా యువకుడిక్ ఎరుకలోక్ వచాియి. ఈసారచ ఆ అమామయిని కల్లసరనపుపడు ఒక సాధారణ గ్ొరెరలక్ాపరచక్ చదవటం ఎలా వచోి చెపుదామనుకునాాడు. తన పదహారేళళ వయసుస వరకు అతడు మత గురువుల పాఠశాలకు హాజరయాూడు. అతని తలీ్లదండుర లు అతనిా ఒక మత గురువుగ్ా చతడాలనుకునాారు, ఆ విధ్ంగ్ా ఒక సాధారణ రెరతు కుటుంబానిక్ గరవక్ారణంగ్ా అతడు నిలుసాూ డని వారు ఆశంచారు. గ్ొరెరల మాదిరచ ఆహారం, నీళళళ సమకూరుిక్ోవటం క్ోసమే వాళళళ ఎంతో కష్రుంచి పనిచసేాూ రు. యువకుడు లాటని్,

సాపనిష్ భాషలను , మత శాసాూ ి లను చదవిాడు. దవేుడి గురచంచి, మనిష్ర పాపాల గురచంచి నేరుిక్ోవడం కంటట బాలూం నుండ ిపరపంచం గురచంచి తెలుసుక్ోవడం అతడకి్ ఎంతో ముఖూంగ్ా ఉండేది. బడి నుంచి ఇంటిక్ వచిిన ఒక మధాూహాం అతడు ధెైరూం కూడగటుు కుని తనక్ మత గురువు అవావలని లేదనీ, ఊళళళ చతడాలని ఉందనీ తండిరతో చెపాపడు.

"పరపంచం నలు మూలలనుంచి పరజలు ఈ ఊరు వచిి వ ళతారు నాయనా! ” అనాాడు తండిర. “వాళళళ క్ొతూ వాటిని వ తుకుతూ వసాూ రు. క్ాని త్మరచగ్చ వ ళళళటపుపడు వచిినపపటికంటట ఏమీ తేడాగ్ా ఉండరు. వాళళళ క్ొండన క్ ్ క్ోటను చతసాూ రు, ఇపపటికంటట గతక్ాలం మేలనా నిరణయానిక్ వసాూ రు. వాళళక్ తెలీజుటుు ఉండవచుి, నలీ చరమం ఉండవచుి, క్ానీ అందరూ ఇక్డ ఉంటునా పరజలలాంటవిారే.”

"వాళళ పటుణాలోీ ని క్ోటలను చతడాలని నాకుంది,” అతడు వివరచంచాడు.

"ఇక్డిక్ వచిిన వాళళళ మన పరా ంతానిా చతసర ఇక్డ ే కలక్ాలం ఉండిపో వాలనిపరసోూ ందని అంటారు,” తండిర చపెాపరు.

"నాకు వాళళ పరా ంతాలను, వారచ జీవనానిా చతడాలని ఉంది,” క్ొడుకు బదుల్లచాిడు.

"ఇక్డిక్ వచేి వాళళ దగగర డబుు దండిగ్ా ఉంద,ి అందుకే్ వాళళళ ఆ యాతరలు చయేగలుగుతునాారు,” తండిర అనాాడు. “మనలో పరయాణాలు చేయగల్లగే్ది ఒక్ గ్ొరెరల క్ాపరులే.”

"అయితే నేను గ్ొరెరల క్ాపరచనవుతాను!”

ఆపెైన తండిర ఏమీ మాటాీ డలేదు. ఆ మరునాడు తన క్ొడుకుక్ మూడు పురాతన సాపనిష్ బంగ్ారు నాణాలు ఉనా సంచిని ఇచాిడు.

"ఇవి నాకు ఒకరోజు చేనులో దొరచక్ాయి. వారసతవంలో భాగంగ్ా వీటిని నీక్ వావలని అనుకునాాను. వీటిని ఉపయోగ్చంచుకుని నువువ గ్ొరెరల మందను క్ొనుక్ో్. నీ పరయాణానిా క్ొనసాగ్చంచు. చివరచక్ ఏదో ఒక రోజున మన పరా ంతమే

అనిాంటలిోక్ మంచిదనీ, ఇక్డ ిఆడవాళళళ అందరచకంటట అందమ ైన వాళళనీ నువువ తెలుసుకుంటావు.”

అతడు క్ొడుకుని ఆశీరవదించాడు. తండిర చతపులో తనకూ సవయంగ్ా పరపంచానిా చతసర రావాలని ఉనా క్ోరచక క్ొడుకుక్ కనపడింది. తాగే్ నీటిక్ోసం, త్మన ేత్మండిక్ోసం పాటు పడటంలోనత, జీవితమంతా పరత్మరాత్మర ఒక్ ేపరదేశ్ంలో నిదరపో వటం క్ ంద ఎననా ఏళళపాటు ఆ కలలను అణచిివసేరనపపటిక్ీ అవి ఇంక్ా మిణుకుమిణుకు మంటూనే ఉనాాయి.

తూరుపు ఆక్ాశ్ం ఎరరబడింద,ి ఉనాటుు ండి సతరూడు బయటిక్ ప డుచుక్ొచాిడు. తండిరతో తన సంభాషణని గురుూ కు తెచుికునా యువకుడు సంతోషంతో ప ంగ్చపో యాడు. ఇపపటికే్ అతడు ఎననా క్ోటలు చతసాడు. ఎంతోమంద ిఆడవాళళని కల్లశాడు (క్ాని వాళళలో ఎవవరూ క్ొదిద రోజులలో తను చతడబో తునా ఆమ అంత అందంగ్ా లేరు). అతడిక్ ఒక గ్ొరెరల మంద ఉంది, ఒక చల్లచొక్ా్ ఉంది. ఒక పుసూకం ఉంది - దానిని త్మరచగ్చ ఇచిి మరొకటి ప ందవచుి. క్ానీ అనిాంటికంటట ముఖూమయినది పరత్మరోజూ అతడు తన కలను జీవించగలుగుతునాాడు. యాండలూసరయా మ ైదాన పరా ంతాలతో అతడు విసుగుచెందతిే తన గ్ొరెరల మందను అమేమసర సముదరయానం చేపటువచుి. సముదరయానం విసుగు పుటటు నాటిక్ అతడకి్ మరచనిా నగరాలతో, మరచంత మంద ిఆడవాళళతో పరచచయం ఏరపడుతుంద,ి ఆనందంగ్ా ఉండటానిక్ మరచనిా దారులు పరచచయమవుతాయి. సతరోూదయానిా చతసతూ పాత పాఠశాలలో నాకు దేవుడు దొరచకే్వాడు క్ాదు అని అతడనుకునాాడు.

అవక్ాశ్ం దొరచక్ నపుపడలాీ యువకుడు తాను పరయాణించటానిక్ క్ొతూ దారచని ఎనుాకునాాడు. ఆ పరా ంతం గుండా అనేకసారుీ పరయాణించినా అతడు ఆ పాడుపడని కె్రైసూవ మందిరానిా ఎనాడత చతడలేదు. ఈ పరపంచం చాలా పదెదద,ీ

అనంతమ నైద;ీ క్ొంచెంసేపు గ్ొరెరలను దారచ చతపరంచనిసేూ చాలు ఎననా ఆసక్ ూకరమ ైన విషయాలను అతడు కనుగ్ొంటాడు. వచిిన సమసూలాీ ఏమిటంటట పరత్మరోజూ ఒక క్ొతూ దారచ వ ంట నడుసుూ నాామని ఆ గ్ొరెరలకు తెల్లయదు. చలేు క్ొతూవని క్ానీ,

క్ాలాలు మారాయని క్ానీ అవి గురచూంచవు. వాటి ఆలోచనలు ఎపుపడత మేత,

నీళళ చుటూు నే.

బహుశా మనమంతా అలాగ్ ే ఉంటామేమోనని యువకుడు అనుకునాాడు. నేను కూడా ఆ వాూపారచ కూతురచని కల్లసరన తరువాత ఇక ఏ సీూ ీ గురచంచీ

ఆలోచించలేదు. సతరుూడి వ ైపు చతసర మధాూహాానిక్ ముందే టారచఫా చేరుకుంటానని అంచనా వేసుకునాాడు. అక్డ తన దగగర ఉనా పుసూకం త్మరచగ్చ ఇచిి ఈసారచ ఇంక్ా లావ నై పుసూకం త్మసుక్ోవాల్ల. దరా క్షసవంతో ససీా నింపుక్ోవాల్ల. గడడం చయేించుకుని, జుతుూ కత్మూరచంచుక్ోవాల్ల. ఆ అమామయితో తన సమావేశానిక్ సనాదధం క్ావాల్ల. తనకంటట ముంద ేఇంక్ా పెదద మంద ఉనా గ్ొరెరల క్ాపరచ వచిి ఆమ చేయిని క్ోరచ ఉండే అవక్ాశ్ం గురచంచి అతడు ఆలోచించ దలుచుక్ోలేదు.

మరోసారచ సతరుూడిక్సేర చతసర నడక వగేం పెంచుతూ కల నిజమయిూే అవక్ాశ్మ ే జీవితానిా ఆసక్ ూకరంగ్ా మారుసుూ ందని యువకుడు అనుకునాాడు. టారచఫాలో కలలను వివరచంచే ఒక వృదుధ రాలు ఉందని ఉనాటుు ండ ిఅతడిక్ గురుూ కు వచిింది.

ఆ వృదుధ రాలు యువకుడిని తన ఇంట ి వ నక గదిలోక్ త్మసుకె్ళ్ళళంద.ి ముందుగదిక్ ీఆ గదికీ్ మధ్ూ రంగు పూసల తెర ఉంది. ఆ గదిలో ఒక బలీ,

రెండు కురలిలు, కీ్రసుూ పవితర హృదయం బొ మమ ఉనాాయి.

ఆమ కూరుిని యువకుడిని కూడా కూరోిమనాది. ఆ తరువాత అతడ ిచేతులను తన చతేులలోక్ త్మసుకుని నిశ్శబదంగ్ా పరా రథన చేయసాగ్చంది.

అద ిఒక బంజఞరా పరా రథనలాగ్ా అనిపరంచింద.ి అపపటిక్ే యువకుడిక్ తాను త్మరచగ్చన దారులలో బంజఞరాలతో అనుభ్వం ఉంది. వాళళళ కూడా పరయాణాలు చేసాూ రు. క్ానీ వాళళకు గ్ొరెరల మందలుండవు. ఇతరులను మోసం చేసతూ బంజఞరాలు తమ బతుకును వ ళళదసీుూ ంటారనీ, వాళళక్ దయెాూలతో ఒపపందం ఉందనీ పరజలు చెపుపకుంటుంటారు. వాళళళ పరలీల్లా తమ రహసూ సాథ వరాలకు ఎతుూ కె్ళ్ళళ తమ బానిసలుగ్ా చేసుకుంటారని చెబుతారు. బంజఞరాలు తనను

ఎతుూ కుపో తారనా భ్యం తన బాలూంలో అతడిక్ ఉండదేి. యువకుడి చేతులను ఆమ తన చేతులలోక్ త్మసుకునేసరచక్ ఆ చినానాటి భ్యం అతడిని త్మరచగ్చ ఆవరచంచింది.

అక్డ ఆమ కీ్రసుూ పవితర హృదయం బొ మమను ఉంచింది అని తనను తాను న మమళ్ళంచుకునే పరయతాం చేశాడు. తన చేతులు వణిక్ తాను భ్యపడుతునాాననా సంగత్మ ఆ వృదుధ రాల్లక్ వ లీడి క్ావటం యువకుడిక్ ఇషుం లేదు. నిశ్శబదంగ్ా ‘మా తండీర’ అనా పరా రధనను వలకీ వయేసాగ్ాడు.

ఆమ యువకుడి చతేుల మీదనుంచి దృష్రు మరలికుండా చతసతూ "చాలా ఆసక్ ూకరంగ్ా ఉంది,” అంది. ఆ తరువాత ఆమ మినాకుండిపోయింది.

అతడు ఆందోళన చెందసాగ్ాడు. అతడ ి చేతులు వణకటం ఆమ కు తెల్లసరంది. అతడు వ ంటనే తన చతేులను వ నక్ ్ లాగే్సుకునాాడు.

"చయెిూ చతపరంచుక్ోటానిక్ నేను ఇక్డకు రాలేదు,” అతడనాాడు. అక్డిక్ వచిినందుకు అపపటకేి్ అతడు పశాితాూ ప పడుతునాాడు. ఆమ కు ఇవావల్లసన డబుులు ఇచేిసర ఏమీ తెలుసుక్ోకుండా వ ళ్ళళపో వటం మంచిదని అతడనుకునాాడు. మళ్ళళ మళ్ళళ వసుూ నా ఆ కలకు తాను అనవసరంగ్ా పరా ధానూత ఇసుూ నాాడమేో.

"నీ కలల గురచంచి తలెుసుకుందామని వచాివు,” ముదుసల్ల అంది. “కలలు దేవుని భాష. అతడు మన భాషలో గనక మాటాీ డినటీయితే నీ కలను నేను వివరచంచగలుగుతాను. అద ే ఆతమ భాషలో మాటాీ డినటీయితే అద ి నీ ఒక్డకేి్ అరథమవుతుంది. ఏద ిఏమ ైనా నీకు సమయం ఇచిినందుకు నువువ నాకు డబుు చెలీ్లంచాల్ల.”

ఇంక్ో మోసం అనుకునాాడతను. అయినా ఒకసారచ చతదాద మని నిరణయించుకునాాడు. గ్ొరెరలక్ాపరచ ఎపుపడత తోడళేళ తోట,ి కరువుతోట ిదోబూచులాడుతుంటాడు. గ్ొరెరల క్ాపరచ జీవితానిా అదే ఉతాసహభ్రచతంగ్ా చేసుూ ంది.

"అద ే కల నాకు రెండుసారుీ వచిింద,ి” యువకుడు చపెపసాగ్ాడు. “ఆ కలలో ఒక మ ైదానంలో నా గ్ొరెరలతో ఉనాాను. అంతలో ఒక అమామయివచిి నా గ్ొరెరలతో ఆడుక్ోసాగ్చంది. అటాీ చయేడం నాక్ షుం ఉండదు. సాధారణంగ్ా క్ొతూవాళళంటట గ్ొరెరలు భ్యపడతాయి. క్ాని పరలీలు ఎపుపడత గ్ొరెరలను భ్యపెటుకుండా వాటతిో ఆడుక్ోగలుగుతారు. అలా ఎందుకు జరుగుతుందో నాకు తెల్లయదు. మనుషుల వయసుస జంతువులక్ ఎలా తలెుసుూ ందో కూడా నాకు తెల్లయదు.”

"నీ కల గురచంచి ఇంక్ా చెపుప,” ఆమ అంద,ి “నేను వ ళ్ళళ వంట చసేుక్ోవాల్ల. నీ దగగర ఎకు్వ డబుు లేదు క్ాబటిు నీకు ఎకు్వ సమయం ఇవవలేను.”

"చాలా సపేటి వరకు ఆ అమామయి నా గ్ొరెరలతో అడుకుంద,ి” క్ొంత ఇబుంద ిపడుతూనే యువకుడు క్ొనసాగ్చంచాడు. “ఉనాటుీ ండి ఆ అమామయి నా చతేులను త్మసుకుని పరరమిడీ వదదకు చేరచింది.”

ఈజిపుు లో పరరమిడీంటట ఆమ కు అరథమయిూందో లేదో తలెుసుక్ోటానిక్ అతడు ఒక్క్షణం ఆగ్ాడు. క్ానీ ఆమ ఏమీ మాటాీ డలేదు.

"అపుపడు, ఈజిపుు లోని ఆ పరరమిడీ వదద” - ఆ వృదుధ రాల్లక్ అరథం క్ావాలని చివరచ రెండు పదాలు అతడు నిదానంగ్ా పల్లక్ాడు - “ఆ అమామయి నాతో ఇలా అంది 'నువువ ఇక్డకి్ వసేూ నీకు రహసూ నిధ ి దొరకుతుంది.' అ నిధ ి ఎక్డ ఉందో ఆమ చతపరంచ ేలోపే నాకు మ లకువ వచేిసరంది. రెండుసారుీ కూడా అలాగే్ జరచగ్చంద.ి”

ఆమ క్ొంచెం సేపు మౌనంగ్ా ఉంది. మళ్ళళ యువకుడి చేతులు త్మసుకుని జఞగరతూ గ్ా చతడసాగ్చంద.ి

"ఇపుపడు నీ దగగర నేను డబుులు ఏమీ త్మసుక్ోను,” ఆమ అనాద,ి “క్ాని నీకు నిధ ిదొరక్ తే అందులో పదవ వంతు ఇవావల్ల.”

యువకుడు సంతోషం క్ొదీద నవావడు. తనక్ రహసూ నిధ ి గురచంచి కల వచిింది క్ాబటిు ఇపుపడు తన దగగర ఉనా క్ొదిదపాటి మొతూం మిగలబో తోంది!

"సర,ే కల గురచంచి వివరచంచు,” అతడనాాడు.

"ముందు ఒటుు వ యిూ. నేను చెపపబో యిదేానిక్ బదులుగ్ా నీకు దొరచక్ న నిధిలో పదవ వంతు ఇసాూ నని ఒటుు వ యిూ.”

అలాగ్ ేచేసాూ నని గ్ొరెరల క్ాపరచ ఒటుు వేశాడు. కీ్రసుూ పవితర హృదయం బొ మమ చతసతూ మరొక్సారచ ఒటుు వ యూమని ఆ వృదుధ రాలు అడిగ్చంది.

"ఇది పరపంచ భాషలోని కల,” ఆమ అనాద.ి “నేను దానిని వివరచంచగలను, క్ానీ ఇద ిచాలా కషుమయినది. అందుకే్ నీకు దొరచకే్ నిధిలో ఒక భాగం ప ంద ేఅరహత నాకు ఉందని భావిసుూ నాాను.

"నా వివరణ ఇది: ఈజిపుు లోని పరరమిడీ వదదకు నువువ వ ళాళల్ల. వాట ిగురచంచి ఇపపటవిరకు నేను విని ఉండలేదు. క్ాని ఒక అమామయి గనుక నీకు వాటిని చతపరంచి ఉంటట అవి తపపక ఉండి ఉంటాయి. నినుా ధ్నికుడిని చేసే నిధ ిఅక్డ నీకు దొరుకుతుంది.”

యువకుడిక్ మొదట ఆశ్ిరూమేసరంది, తరువాత చిక్ాకు కల్లగ్చంది. ఇద ితెలుసుక్ోటానిక్ అతడు ఆమ దగగరకు రావలసరన పనిలేదు! అయితే ఇపుపడు ఆమ కు ఏమీ ఇవవనవసరం లేదనాది గురుూ కు వచిింది.

"ఈ మాతరం దానిక్ోసం నా సమయానిా వృధా చేసుక్ోవలసరన పనిలేదు,”

అతడనాాడు.

"నీ కల చాల కషుమయినదని నేను ముందే చెపాపను. జీవితంలో అతూంత సామానూమ ైనవే ఎంతో అసాధారణమ ైనవి అవుతాయి. ఎంతో జఞా నులక్ే అవి అరథమవుతాయి. నేను అంత తెల్లవ నైదానిని క్ాదు క్ాబటిు చయేి చతడటం వంట ిఇతర కళలు నేరుిక్ోవలసర వచిింది.”

"సర,ే నేను ఈజిపుు క్ ఎలా చేరుక్ోవాల్ల?”

"నేను కలను వివరచసాూ నంతే. వాటిని నిజం ఎలా చయెాూలో నాకు తెల్లయదు. అందుకే్ నేను నా కూతుళళళ ఇచిిన దానిపెై ఆధారపడ ిబతుకుతునాాను.”

“నేను ఈజిపుు క్ ఎపపటిక్ ీచేరుక్ోకపో త?ే”

"నాకు డబుులు చెలీ్లంచాల్లసన అవసరం లేదు. అలా జరగటం ఇది మొదట ిసారచ క్ాదు.”

అపపటిక్ే అతడిక్ ఎకు్వ సమయం కే్టాయించానంటూ ఆ ముదుసల్ల ఇక అతడిని వ ళళమంది.

దాంతో యువకుడు చాలా నిరుతాసహపడాడ డు. ఇక ఎపుపడత కలలను నమమగూడదని నిరణయించుకునాాడు. తాను పూరచూచేయవలసరన పనులు చాలా ఉనాాయని అతడిక్ గురుూ కు వచిింది. ముందుగ్ా బజఞరులోక్ వ ళ్ళళ క్ొంచంె త్మనాాడు. తన దగగర ఉనా పుసూకమిచిి ఇంక్ొక పుసూకం త్మసుకునాాడు. బజఞరులో ఒక బలీమీద కూరుిని అతడు క్ొతూగ్ా క్ొనా దరా క్షసవానిా రుచి చతశాడు. ఎండ చాలా త్మవరంగ్ా ఉండ,ి మదూం అతడిలో ఎంతో ఉతేూజఞనిా త్మరచగ్చ నింపరంది. నగర దరావజఞ దగగర తన మితుర డి క్ొటుంలో యువకుడు తన గ్ొరెరలను

ఉంచాడు. అతడిక్ ఈ నగరంలో చాలామంది తలెుసు. పరయాణాలు చయేటంలో ఇద ిఅతడిక్ ఎంతో నచేిది - యువకుడు ఎపుపడత క్ొతూ మితుర లను పరచచయం చేసుకుంటూ ఉండేవాడు; పెైగ్ా ఎపుపడత వాళళతోనే ఉండాల్లసన అవసరం లేదు. తను చేరచన మత పాఠశాలలోలాగ్ా ఒక వూక్ ూని ఇంక్ొకరు పరత్మరోజూ చతసతూ ఉంటట, ఆ వూక్ ూ వాళళ జీవితంలో భాగమ పైో తారు. ఆ తరువాత ఆ వూక్ ూ మారాలని వాళళళ క్ోరుకుంటారు. తాము క్ోరుకునాటుీ ఇతరులు ఉండకపోయినటీయితే వాళళక్ క్ోపం వసుూ ంది. ఎదుటి వాళళళ వాళళ జీవితాలను ఎలా జీవించాలో పరత్మ ఒక్రచక్ సపషుంగ్ా తెలుసుూ ంద.ి క్ానీ తమ జీవితాలక్ వచేిసరచకే్ ఎవరచకీ్ ఎటువంట ిఆలోచనా ఉండదు.

సతరుూడు పడమటి వ ైపు ఇంక్ొంచెం కుంగే్ వరకు వేచి ఉండ ి అపుపడు గ్ొరెరలను మ ైదానంలోక్ తోలుకుని వ ళదామనుకునాాడు. ఇంక్ా మూడు రోజులలో అతడు వాూపారచ కూతురును కలవబో తునాాడు.

యువకుడు తాను తచెుికునా పుసూక్ానిా చదవసాగ్ాడు. మొదటి పజేీలోన ేఒక అంతూక్ రయ గురచంచి ఉంది. అందులో ఉనా పాతరల పేరుీ ఉచఛరచంచడానిక్ చాలా కషుంగ్ా ఉనాాయి. తానే గనుక పుసూకం రాసేూ ఒకసారచ ఒక పాతరను మాతరమ ేపరచచయం చేసాూ నని అనుకునాాడు. అపుపడు ఒక్ేసారచ ఎకు్వ పేరీను గురుూ పెటుు క్ోవాల్లసన సమసూ పాఠకులకు ఉండదు.

తాను చదువుతునా దాని మీద దృష్రు కే్ందీరకరచంచగల్లగే్ సరచక్ అతడిక్ ఆ పుసూకం నచిసాగ్చంది. మంచుకురుసుూ నా రోజున అంతూక్ రయలు జరుగుతునాాయి.

చలీగ్ా ఉండటమనా భావన అతడిక్ నచిింది. యువకుడు పుసూకం చదువుతుండగ్ా ఒక వృదుధ డు అతని పక్క్ వచిి కూరుిని మాటలు కలపటానిక్ పరయత్మాంచసాగ్ాడు.

బజఞరులో ఉనా మనుషుల వ ైపు చతపరసతూ "వాళళళ ఏం చేసుూ నాారు?” అని ఆ వృదుధ డు అడిగ్ాడు.

"పని చసేుూ నాారు,” తనను చదువుక్ోనివవమని అరథం వచేిలా ప డిప డిగ్ా సమాధానం ఇచాిడు.

వాసూవానిక్ అతడు వాూపారచ కూతురచ ఎదుట తన గ్ొరెరల ఉనిా కత్మూరచసతూ ఉనాటుు ఊహించుకుంటునాాడు. తాను ఎంత పనిమంతుడో ఆమ కు తెలుసుూ ంది. ఆ దృశాూనిా ఈ పాటిక్ే అతడు ఎననాసారుీ ఊహించుకునాాడు. గ్ొరెరలకు ఉనిాని వ నక నుంచి ముందుకు కత్మూరచంచాలని వివరచంచినపుపడు ఆమ పరత్మసారల ఆశ్ిరూపడేది. గ్ొరెరలకు ఉనిా కత్మూరచసతూ ఆమ కు చెపపటానిక్ మంచి కథలను గురుూ కు తెచుిక్ోసాగ్ాడు. వాటలిోీ చాలా వరకు అతడు పుసూక్ాలోీ చదవిినవే. క్ాని అవి అతని సవంత అనుభ్వాలని చెబుతాడు. ఆమ కు చదవటం రాదు క్ాబటిు నిజం తెల్లసే అవక్ాశ్మే లేదు.

వృదుధ డు పటుు వదలకుండా మాటలు కలపటానిక్ పరయత్మాసతూ న ే ఉనాాడు. తాను అలసరపో యి, దాహంగ్ా ఉనాానని మదూం ఒక గుక్తాగనివవమని వృదుధ డు అడిగ్ాడు. తనను ఇకన ైనా ఒంటరచగ్ా వదలి్ల పెడతాడనా ఆశ్తో యువకుడు తన దరా క్షసవం సీసా ఇచాిడు.

క్ాని వృదుధ డిక్ మాటాీ డాలని ఉంద,ి ఏం పుసూకం చదువుతునాావని అడిగ్ాడు. ఒక క్షణం పాటు దురుసుగ్ా బదుల్లచిి వేరొక బలీమీదక్ వ ళదామనుకునాాడు. క్ాని పెదదల పటీ గ్ౌరవంతో మ లగ్ాలని అతని తండిర నేరచపంచాడు. దాంతో యువకుడు తను చదువుతునా పుసూక్ానిా వృదుధ డిక్ అందించాడు. దానిక్ రెండు క్ారణాలు ఉనాాయి. మొదటదిి ఆ పుసూకం పేరు ఎలా ఉచఛరచంచాలో అతడిక్ ఖచిితంగ్ా తెల్లయదు; రెండవద ి వృదుధ డిక్ చదవటం రాకపో తే సరగుగ పడి అతడే వేర ేబలీమీదక్ వ ళ్ళళపో తాడు.

అదేదో వింత వసుూ వు అయినటుీ వృదుధ డు పుసూక్ానిా అనిా వ పైులా చతసర "ఊ! ఈ పుసూకం చాలా ముఖూమయినదే. క్ాని ఇది చిక్ాకు కల్లగ్చసుూ ంది.”

ఆశ్ిరూపడటం అతని వంతు అయిూంది. వృదుధ డిక్ చదవటం వచుి,

అంతేక్ాక ఆపాటిక్ ేఅతను ఆ పుసూకం చదివి ఉనాాడు. వృదుధ డు చపెరపనటుీ ఆ పుసూకం చిక్ాకు కల్లగ్చంచేదే అయితే దానిని ఇచేిసర ఇంక్ొకట ితచెుిక్ోటానిక్ ఇంక్ా సమయం ఉంది.

"పరపంచంలోని అనిా పుసూక్ాలు చెపేపదే ఈ పుసూకం కూడా చబెుతుంద,ి”

వృదుధ డు చెపుపకుంటూపో తునాాడు. “వూకుూ లు తమ జీవిత గమాూలను ఎంచుక్ోలేక పో వటానిా అద ి వివరచసుూ ంది. పరపంచంలోకె్లాీ అత్మ పెదద అబదాధ నిా అందరూ నముమతునాారంటూ ఆ పుసూకం ముగుసుూ ంది.”

"పరపంచంలోకె్లాీ అత్మ పెదద అబదధం ఏమిటి?” ఆశ్ిరూపడుతూ యువకుడు అడిగ్ాడు.

"పరపంచంలోకె్లాీ అత్మ పెదద అబదధం ఇద:ి మన జీవితంలో ఏదో ఒక సమయంలో మనక్ జరచగే్ వాటిపె ై నియంతరణ క్ోలోపయి మన జీవితాలు కరమతో శాసరంపబడతాయనుక్ోవటం.”

"అలా నాక్ెనాడత జరగలేదు,” అతడు అనాాడు. “నేను మత గురువుని అవావలని క్ోరుకునాారు. క్ాని ననేు గ్ొరెరల క్ాపరచని క్ావాలని నిరణయించుకునాాను.”

"నీకు పరయాణాలు చయెూటమంటట నిజంగ్ా ఇషుం క్ాబటిు చాలా మంచి పని చేశావు,” వృదుధ డు అనాాడు.

‘నేను ఏమి ఆలోచిసుూ నాానన అతడిక్ తెల్లసరంది,’ యువకుడు తనలో తాను అనుకునాాడు. పుసూకం త్మరచగ్చ ఇచేి ఉదేదశ్ం లేనటుు గ్ా ఆ వృదుధ డు దాని పేజీలు

త్మపుపతూ చతసుూ నాాడు. వృదుధ డు వేసుకునా బటులు క్ొతూగ్ా ఉండటానిా యువకుడు గమనించాడు. అతడు అరబుులాగ్ా కనిపరంచాడు. ఈ పరా ంతంలో అరబుులు కనపడటం అంత వింతేమి క్ాదు. టారచఫా నుంచి ఆఫ్రరక్ా క్ొనిా గంటల దతరంలోన ే ఉంద;ి సనాట ి జలసంధ్ులను పడవలో దాటితే చాలు. వసుూ వులు క్ొనుగ్ోలు చసేతూ , రోజులో పలుమారుీ తమ వింతెైన పరా రథనలు వలీ్లసతూ అరబుులు ఈ నగరంలో తరచు కనపడుతుండేవారు.

"నువువ ఎక్డినుంచి వచాివు?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"అనేక చోటీ నుంచి.”

"అనేక చోటీ నుంచి ఎవరూ రారు,” యువకుడు అనాాడు. “నేను గ్ొరెరల క్ాపరచని, నేను అనేక పరా ంతాలకు వ ళాళను. క్ానీ నేను ఒక్ పరా ంతం నుంచ ేవచాిను. అద ిపురాతనమ ైన క్ోట దగగర ఉనా నగరం. నేను అక్డే పుటాు ను.”

"అలా అయితే నేను సాలకంలో పుటాు నని చపెపవచుి.”

సాలకం ఎక్డ ఉందో అతడిక్ తెల్లయదు. తన తెల్లయనితనం బయట పడుతుందని అది ఎక్డ ఉందని అడగలేదు. క్ాసేపు బజఞరులోని మనుషులక్ేసర చతశాడు; వచేివాళళళ , పోయిేవాళళళ అందరూ ఎంతో హడావుడిగ్ా ఉనాటుీ నాారు.

"అయిత ే సాలకం ఎలా ఉంటుంద?ి” ఏమ ైనా ఆధారం దొరుకుతుందేమోనని యువకుడు అడిగ్ాడు.

"అద ిఎపుపడత ఉనాటుీ గ్ానే ఉంది.”

ఇంక్ా ఏ ఆధారమూ దొరకలేదు. సాలకం యాండలూసరయాలో మాతరం లేదని యువకుడిక్ తలెుసు. ఉనాటీయితే దాని గురచంచి విని ఉండవేాడ.ే

"నువువ సాలకంలో ఏం చేసాూ వు?” యువకుడు మళ్ళళ అడిగ్ాడు.

"నేను సాలకంలో ఏం చేసాూ నా?” వృదుధ డు నవావడు. “నేను సాలకం రాజుని!”

మనుషులు వింతెైన సంగతులు చెబుతారని యువకుడు అనుకునాాడు. ఏమీ చెపపని గ్ొరెరలతో ఉండటం మంచిదని క్ొనిాసారుీ అనిపరసుూ ంది. పుసూకంతో ఒంటరచగ్ా గడపటం ఇంక్ా మంచిది. మనం వినాలనుకునాపుపడు అవి నమమశ్కూంక్ాని తమ కథలు చబెుతాయి. క్ానీ మనుషులతో మాటాీ డుతునాపుపడు వాళళళ చెపేప వింతెనై విషయాలతో ఆ తరువాత సంభాషణ ఎలా క్ొనసాగ్చంచాలో తెల్లయదు.

"నా పేరు మ ల్లిజెడకె్," వృదుధ డు చపెాపడు. “నీ వదద ఎనిా గ్ొరెరలు ఉనాాయి?”

"చాల్లననిా,” అని బదుల్లచాిడు. తన జీవితం గురచంచి వృదుధ డు మరచంతగ్ా తెలుసుక్ోవాలనుకుంటునాాడని అతనిక్ అరథమయిూంది.

"అయితే మనముందు సమసూ ఉందనామాట. నీకు చాల్లననిా గ్ొరెరలునాాయనిపరసేూ ననేు సహాయం చేయలేను.”

అతడిక్ చిరచిరలాడసాగ్చంది. తాను ఎవరచనీ సహాయం అడగలేదు. వృదుధ డు తనని ఒక గుక్ దరా క్షాసవం అడిగ్చ సంభాషణ మొదలు పటెాు డు.

"నా పుసూకం నాకనివువ,” యువకుడు అనాాడు, “నేను వ ళ్ళళ గ్ొరెరలను త్మసుకుని పరయాణమవావల్ల.”

“నీ గ్ొరెరలలో పదవ వంతు నాక్ వువ,” వృదుధ డు అనాాడు, “రహసూ నిధనిి ఎలా కనుక్ో్వాలో ననేు చెబుతాను.”

అతడిక్ తన కల గురుూ కు వచిింది. మరుక్షణం యువకుడిక్ అంతా సపషుంగ్ా గ్ోచరచంచింది. ఆ ముదుసల్ల తన దగగర నుంచి డబుులేమి త్మసుక్ోలేదు. క్ానీ ఈ వృదుధ డు - బహుశా ఆమ భ్రూ అయిూ ఉండవచుి - అసలు లేని దాని

గురచంచి సమాచారం ఇచిి తన నుంచి మరచంత డబుు రాబటాు లని చతసుూ నాాడు. ఈ వృదుధ డు కూడా బంజఞరా అయి ఉండవచుి.

క్ానీ అతడు ఏమీ అనకముంద ే ఆ వృదుధ డు ముందుకు వంగ్చ ఒక కరర పులీ త్మసుకుని నేల మీద ఇసుకలో రాయసాగ్ాడు. అతడ ి ఛాత్మనుంచి ఏదో అదుాతమయిన క్ాంత్మ వ లువడి యువకుడ ికళళళ క్షణంపాటు బ రైుీ కమామయి. తన వయసుక్ చాలా వేగంగ్ా కదల్ల వృదుధ డు తన ఛాత్మని చొక్ా్తో కపేపశాడు. తన కళళళ మామూలుగ్ా అయిన తరువాత వృదుధ డు ఇసుకలో రాసరందేదో యువకుడు చదవగల్లగ్ాడు.

అక్డ బజఞరులోని ఇసుకలో యువకుడు తన తలీ్లదండుర ల పేరుీ , తాను వ ళ్ళళన మత పాఠశాల పేరు చదవిాడు. తనక్ ేతెల్లయని వాూపారచ కూతురు పేరు చదివాడు. అతడు ఇపపటివరకు ఎవరచకీ్ చపెపని విషయాలను చదివాడు.

"నేను సాలకం రాజుని,” వృదుధ డు చెపాపడు.

"ఒక రాజు ఒక గ్ొరెరల క్ాపరచతో ఎందుకు మాటాీ డతాడు?” క్ొంత ఆరాధ్నతోనత, క్ొంత ఇబుందిగ్ానత యువకుడు అడిగ్ాడు.

"చాలా క్ారణాలు ఉనాాయి. క్ాని అనిాటలిోక్ ముఖూమయినద ినువువ నీ జీవిత గమాూనిా కనుగ్ొనటంలో విజయవంతం అయాూవు.”

ఒక వూక్ ూ ‘జీవిత గమూం’ అంటట ఏమిటో ఆ యువకుడిక్ తెల్లయదు.

"నువ వపుపడత సాధించాలని అనుకుంటునాదే నీ జీవిత గమూం, బాలూంలో అందరచకీ్ తమ జీవిత గమూం ఏమిటో తలెుసుూ ంది.

"ఆ వయసుసలో అంతా సపషుంగ్ా ఉంటుంది, అనీా సాధ్ూమ ేఅనిపరసాూ యి.

వాళళళ కలలు కనటానిక్ భ్యపడరు, తమ జీవితంలో క్ావాలనుకునా దానిక్ోసం

ఆశ్తో ఎదురు చతసతూ ంటారు. క్ానీ క్ాలం గడుసుూ నాక్ొదీద తమ జీవిత గమాూనిా సాధించుక్ోవటం అసాధ్ూమని వాళళళ నమేమలా ఒక వింత శ్క్ ూ ఏదో చేసుూ ంది.”

ఆ వృదుధ డు చబెుతునాదదేీ యువకుడిక్ అరథం క్ాలేదు. క్ానీ ఆ 'వింత శ్క్ ూ' ఏమిటో తలెుసుక్ోవాలని అతడిక్ ఉంద;ి దాని గురచంచి చెపరపనపుపడు వాూపారచ కూతురు తన మాటలకు పరభావితం అవుతుంది!

"అద ినక్ారాతమకమనిపరంచే శ్క్ ూ, క్ానీ వాసూవంగ్ా అద ినీ జీవిత గమాూనిా ఎలా సాధించుక్ోవాలో చతపరసుూ ంది. అద ి నీ ఆతమను, మననభీష్ాు నిా సంసరదధం చేసుూ ంది. ఎందుకంటట ఈ పుడమిపెైన ఒకే్ ఒక గ్ొపప సతూం ఉంది: నువువ ఎవరచవ నైా, ఏమి చేసుూ నాా నీకు నిజంగ్ా ఏదెైనా క్ావాలనిపరంచిందంటట ఆ క్ోరచక విశావతమలో పుటిుంది. ఈ భ్ూమిపెైన నీ కరూవూం అదే.”

"అద ికే్వలం పరయాణం చేయాలనుక్ోవటం క్ావచాి? లేదా ఒక వసరత వాూపారచ కూతురచని పెళ్ళళ చసేుక్ోవాలనుక్ోవటం క్ావచాి?”

"క్ావచుి. లేదా నిధకి్ోసం వ తకటం కూడా క్ావచుి. ఈ విశ్వఆతమ పరజల సంతోషం నుంచి బలానిా ప ందుతుంది. దుుఃఖం, ఈర్య, అసతయల నుంచి కూడా. ఎవరచ జీవిత గమాూనిా వారు సాధించటమ ే వారచ తపపనిసరచ కరూవూం. అనీా ఒక్టట.

"నీకు ఏదెైనా క్ావాలనిపరంచినపుపడు నువువ దానిని సాధించటంలో సహాయపడటానిక్ ఈ పరపంచమంతా కుటర పనుాతుంది.”

బజఞరుని, పటుణ వాసులని చతసతూ వాళళళ క్ాసేపు నిశ్శబదంగ్ా ఉండిపో యారు. ముందుగ్ా వృదుధ డు మాటాీ డాడు.

"నువువ గ్ొరెరల మందని ఎందుకు క్ాసుూ నాావు?”

"నాకు పరయాణాలు చయేటమంటట ఇషుం.”

బజఞరులో ఒక మూల తన దుక్ాణంలో కూరుిని ఉనా రొటెులు తయారు చేసే వూక్ ూని ఆ వృదుధ డు చతపరంచాడు. “అతడు కూడా తన బాలూంలో పరయాణాలు చెయాూలనుకునాాడు. క్ాని ముందుగ్ా రొటెుల దుక్ాణం పటెిు క్ొంత డబుు సంపాదించాలని అనుకునాాడు. అతడు ముసల్లవాడెనై తరువాత ఆఫ్రరక్ాలో ఒక న ల గడిపర వదాద మనుకుంటునాాడు. తాము కలగనా దానిని జీవితంలో ఎపుపడెైనా సాధించే సామరథయం మనుషులకు ఉంటుందని అతడు గురచూంచలేదు.”

"అతడు గ్ొరెరలక్ాపరచ అయి ఉండాల్లసంది,” యువకుడు అనాాడు.

"దాని గురచంచి కూడా అతడు ఆలోచించాడు,” వృదుధ డు చెపాపడు. “క్ాని గ్ొరెరల క్ాపరులకంటట రొటెులు తయారు చేసే వాళళక్ గ్ౌరవమ కు్వ. రొటెులు తయారు చసేేవాళళక్ ఇలుీ ఉంటుంది. క్ానీ గ్ొరెరల క్ాపరులు మ ైదానంలో నిదరపో తుంటారు. తలీ్లదండుర లు తమ కూతుళళను గ్ొరెరల క్ాపరులకంటట రొటెులు చసే ేవాళళక్ ఇచిి పెళ్ళళ చయెూటానికే్ ఇషుపడతారు.”

వాూపారచ కూతురు గురచంచి ఆలోచిసతూ యువకుడి గుండ ెభారమయిూంది. ఆ పటుణంలో తపపనిసరచగ్ా రొటెులు తయారు చసేేవాడు ఒకడు ఉండి ఉంటాడు.

వృదుధ డు ఇంక్ా చెపుతూ పో సాగ్ాడు, “చివరచక్ మనుషులు తమ జీవిత గమూం కంటట గ్ొరెరల క్ాపరుల గురచంచీ, రొటెులు తయారు చసేే వాళళ గురచంచీ ఇతరులు ఏమి అనుకుంటారో అనాదానిక్ ఎకు్వ పరా ధానూతనిసాూ రు.”

వృదుధ డు పుసూకం త్మరగే్సతూ మధ్ూలో ఒక పేజీ చదవటం మొదలు పటాు డు. యువకుడు క్ాసేపు వేచి ఉండి అతడు తనకు అంతరాయం కల్లగ్చంచినటటీ తాను అతడిక్ అడుడ పడుతూ "ఇదంతా నాకు ఎందుకు చెబుతునాావు?” అని అడిగ్ాడు.

"ఎందుకంటట నువువ నీ జీవిత గమాూనిా సాధించటానిక్ పరయత్మాసుూ నాావు. క్ానీ దానినంతటిని పరసుూ తం వదిల్ల పెటటు సరథత్మలో ఉనాావు.”

"నువువ ఇటువంట ి పరచసరథతులోీ ఎపుపడత ఏదో ఒక రూపంలో పరతూక్షమౌతుంటావా?”

"అనిాసారూీ ఇలాగ్ ే క్ాదు. క్ానీ ఎపుపడత నేను ఏదో ఒక రూపంలో పరతూక్షమౌతూనే ఉంటాను. క్ొనిాసారుీ నేను ఒక మంచి ఆలోచన, ఒక పరచష్ా్రం రూపంలో వసుూ ంటాను. ఇంక్ొనిాసారుీ - చాలా కీ్లకమ ైన సమయాలోీ - క్ొనిా తేల్లకగ్ా జరచగే్లా చేసాూ ను. నేను ఇంక్ా ఎననా చసేాూ ను. క్ాని చాలాసారుీ వాటిని నేనే చేశానని మనుషులు గురచూంచరు.”

వారం రోజుల క్ రతం విలువ ైన రాళళ అనేవషకుడి ముందు తాను ఒక రాయి

రూపం త్మసుక్ోక తపరపంది క్ాదని ఆ వృదుధ డు చపెాపడు. పచిరాళళ అనేవషణలో అతను తనకునాదంతా తూజించాడు. అతడు ఒక నద ీత్మరాన ఈ అనేవషణలో అయిదు సంవతసరాలు గడిపాడు. పచిరాళళ క్ోసం క్ొనిా వేల రాళళను వ త్మక్ాడు. ఇంక్ొక్రాయిని - ఒక్ ే ఒక్ రాయిని - వ త్మక్ తే సాఫలూం ప ంద ేసమయంలో అతడు ఆ అనేవషణను వదలి్ల పెటటుయాలనుకునాాడు. తన జీవిత గమూం క్ోసం అతడు సరవం తాూగం చేశాడు. క్ాబటిు జోకూం చేసుక్ోవాలని ఆ వృదుధ డు నిరణయించుకునాాడు. అతడు ఒక రాయిగ్ా మారచ అనేవషకుడి క్ాల్ల దగగరకు దొరుీ కుంటూ వ ళాళడు. అయిదు సంవతసరాల వృధా శ్రమ, పరయాసలకు ఆ అనేవషకుడు విసుగు, క్ోపం చెంద ి ఆ రాయిని త్మసర అవతల్లక్ విసరరేశాడు. ఆ రాయిని ఎంత బలంగ్ా విసరరాడంటట ఆ దబెుకు రాయి ముక్లయిూ దాంటోీ ంచి పరపంచంలోకె్లాీ అందమయిన పచిరాయి బయట పడింది.

"తమ ఉనిక్ క్ గల క్ారణానిా క్ొంతమంది జీవితంలో చాలా త ందరగ్ా తెలుసుకుంటారు,” అనాాడు ఆ వృదుధ డు. అతని గ్ొంతులో బాధ్. “అందుకే్నమేో

చాలా త ందరగ్ా కూడా దానిని వదులుకుంటారు. జీవితం అలా ఉంది.”

రహసూ నిధ ి గురచంచి ఏదో చెపాపడనా విషయానిా వృదుధ డిక్ యువకుడు గురుూ చేశాడు.

"పరవహించే నీటి శ్క్ ూక్ నిధి బయటపడుతుంద,ి అద ే తరంగ్ాలకు అద ికపపబడపిో తుంది కూడా,” అనాాడు వృదుధ డు. “నీ నిధ ిగురచంచి తెలుసుక్ోవాలని ఉంటట నీ మందలోని పదవవంతు నాక్ వావల్ల.”

"నాకు దొరచకే్ నిధిలో పదవ వంతు ఇసాూ ను, సరేనా?”

వృదుధ డు నిరాశ్పడినటుీ కనిపరంచాడు. “నీకు లేని దాని గురచంచి వాగ్ాద నాలు చేయటంతో మొదలు పెటాు వంటట దానిని సాధించాలనా క్ోరచకను నువువ క్ోలోపతావు.”

బంజఞరా ముదుసల్లక్ తన నిధలిో పదవ వంతు ఇసాూ నని మాటచిిిన సంగత్మ యువకుడు వృదుధ డతిో చెపాపడు.

"మనుషులతో ఇటువంటి పనులు చయేించటంలో బంజఞరాలు తెల్లవ నై వాళళళ,” ఆ వృదుధ డు నిటూు రాిడు. “ఏది ఏమ ైనా జీవితంలో పరత్మ దానిక్ ఒక వ ల ఉంటుందని నువువ తెలుసుకుంటావు, అంతే చాలు. ఈ విషయానేా తెల్లయచేయటానిక్ క్ాంత్మ యోధ్ులు పరయత్మాసుూ ంటారు.”

ముసల్ల వూక్ ూ పుసూక్ానిా యువకుడిక్ త్మరచగ్చ ఇచాిడు.

"రేపు ఇదే సమయానిక్ నీ మందలో పదవ వంతు త్మసుకుని రా. రహసూ నిధ ిఎలా కనుక్ో్వాలో నీకు చెబుతాను. మంచిది.”

బజఞరు మలుపు త్మరచగ్చ అతడు మాయమ పైో యాడు.

యువకుడు త్మరచగ్చ పుసూకం చదవటం మొదలు పెటాు డు క్ానీ అతడిక్ ఏక్ాగరత కుదరలేదు. వృదుధ డు చెపరపంది నిజమేనని అతనిక్ తెలుసు క్ాబటిు అతడు ఒత్మూడిక్,ీ

ఉదేవగ్ానికీ్ లోనయాూడు. రొటెులు అమేమ వూక్ ూ దగగరకు వ ళ్ళళ ఒక రొటెు క్ొనుకు్నాాడు. అతడి గురచంచి వృదుధ డు చెపరపంది అతడిక్ చెపుదామా వదాద అనా మీమాంసలో ఉనాాడు. ఒక్ొ్క్సారచ క్ొనిా విషయాలను అలా వదిలకయూటమే మంచిదనుకుని ఏమీ చెపపగూడదని నిరణయించుకునాాడు. అతడు ఏమ ైనా చెబితే రొటెులు చేసే వూక్ ూ తన జీవితానిక్ బాగ్ా అలవాటు పడపిో యినపపటికీ్ అనిాటినీ వదిల్లపటెాు లనా ఆలోచనలో క్ొనిా రోజులు గడుపుతాడు. అతడిలో ఆ ఆందోళనను కల్లగ్చంచకుండా ఉండగల్లగ్ాడు యువకుడు. ఆ తరువాత యువకుడు వీధ్ులలో త్మరుగుతూ నగర దావరానిా చేరుకునాాడు. ఒక క్ టిక్ ీ ఉనా చినా భ్వనం అక్డ ఉంది. అక్డ క్ొంతమంది ఆఫ్రరక్ాక్ టిక్ె్టుు క్ొనుకు్ంటునాారు. ఈజిపుు ఆఫ్రరక్ాలో ఉందనా సంగత్మ అతడిక్ తెలుసు.

"నీకే్మ ైనా సహాయపడగలనా?” క్ టిక్ ీవ నకనునా వూక్ ూ అతనిని అడిగ్ాడు.

"రేపు చతదాద ంలే,” అంటూ యువకుడు అక్డినుంచి వచేిశాడు. ఒక గ్ొరెరను అమిమతే చాలు జల సంధి ఆవల్లవ పైు వ ళళటానిక్ డబుులు సరచపో తాయి.

ఆ ఆలోచనే అతడిని భ్యభరా ంతుడిని చేసరంది.

వ ళ్ళళపో తునా యువకుడిని చతసర "మరో సావపరాకుడు,” టిక్ె్టీ అమేమ వూక్ ూ తన సహాయకునితో అంటునాాడు. “అతడ ిదగగర పరయాణానిక్ సరచపో ను డబుులు లేవు.”

టిక్ె్టుీ అమేమ క్ టిక్ ీదగగర నుంచుని ఉనాపుపడు యువకుడిక్ తన గ్ొరెరల మంద గురుూ కు వచిింది. ఆ సమయంలో అతడు గ్ొరెరల క్ాపరచగ్ా ఉండాలన ేనిరణయం త్మసుకునాాడు. రెండేళళలో గ్ొరెరలను పెంచటానిక్ సంబంధించిన

మ లకువలనీా అతడు నేరుికునాాడు: గ్ొరెరల ఉనిా ఎలా కత్మూరచంచాలో తలెుసు; చతడితో ఉనా గ్ొరెరలను ఎలా చతసుక్ోవాలో తలెుసు; గ్ొరెరలను తోడేళళ బారచనుండ ిఎలా క్ాపాడుక్ోవాలో తెలుసు. యాండలూసరయాలోని మ ైదానాలు, పచిిక బీళళనీా అతడిక్ తలెుసు. తన దగగర ఉనా పరత్మ ఒక్ గ్ొరెర ఎంత ధ్ర పలుకుతుందో కూడా అతడిక్ తెలుసు.

తన మితుర ని క్ొటాు నిక్ సాధ్ూమ నైంత చుటూు త్మరచగ్చ వ ళాళలని నిరణయించుకునాాడు. క్ొటుం పక్గ్ా నడచిి వ ళళతూ అతడు దారచ మళ్ళళ గ్ోడపెైక్ త్మసుకె్ళళళ రాత్మ చపాు ను ఎక్ా్డు. అక్డినుంచి యువకుడు దతరంగ్ా ఉనా ఆఫ్రరక్ాని చతడగల్లగ్ాడు. సెపయిన్ మొతాూ నిా ఆకరమించటానిక్ మూర్ లు అక్డినుంచ ేవచాిరని ఎవరో అతనిక్ చపెాపరు.

ఆ చోటునుంచి వృదుధ డితో తాను మాటాీ డని బజఞరుతో సహా నగరమంతా యువకుడిక్ కనబడుతోంది. ఆ వృదుధ డనిి కలుసుకునా క్షణాలకు అతడు శాపనారాధ లు పెటాు డు. తన కలలను వివరచంచగల ఆమ ను వ తుకు్ంటూ అతడు ఈ నగరానిక్ వచాిడు. అతడు గ్ొరెరలక్ాపరచ అనా విషయం ఆ బంజఞరా వృదుధ రాల్లని గ్ానీ, లేదా ఆ వృదుధ డి గ్ానీ ఏమాతరం పరభావితం చయెూలేదు. వాళళళ ఒంటరచ జీవులు, ఏ విషయం పటాీ వారచక్ నమమకం ఉండదు. అంతేక్ాక గ్ొరెరలక్ాపరులక్ తమ గ్ొరెరలతో అనుబంధ్ం ఏరపడుతుందనాది వాళళక్ అరధంక్ాదు. అతడిక్ తన మందలోని పరత్మ ఒక్ గ్ొరెర గురచంచి అనిా సంగతులూ తెలుసు. ఏద ికుంటిదో , ఏద ిరెండు న లలోీ ఈనబో తోందో , ఏద ిఅనిాటిలోక్ నిదానమ ైనదో తెలుసు. వాటి ఉనిాని కత్మూరచంచటమేక్ాదు, వాటిని ఎలా చంపాలో కూడా అతడిక్ తలెుసు. అతడు గనక వాటిని వదిల్లపటెాు లని నిరణయించుకుంటట అవి ఎంతో బాధ్పడుతాయి.

గ్ాల్ల త్మవరం క్ాసాగ్చంది. ఆ గ్ాల్ల అతడిక్ తెలుసు: పరజలు దానిని ‘లకవాంటర్’ అని అంటారు ; ఎందుకంటట మధ్ూధ్రా సముదరం తూరుప అంచున ఉనా లకవాంట్ మీదుగ్ా మూర్ లు ఆ గ్ాల్లమీద వచాిరు.

గ్ాల్ల త్మవరత పెరగసాగ్చంది. అటు గ్ొరెరలు, ఇటు నిధ ి మధ్ూ ననేునాాను అనుకునాాడు ఆ యువకుడు. తాను అలవాటు పడనిదానికీ్, తాను క్ోరుకున ేదానికీ్ మధ్ూ ఒకదానిని ఇపుపడు అతడు ఎంచుక్ోవాల్ల. వాూపారచ కూతురు కూడా ఉంది. క్ానీ ఆమ తన మంద అంత ముఖూమయినది క్ాదు. ఎందుకంటట ఆమ తన మీద ఆధారపడలిేదు. బహుశా ఆమ కు తాను గురుూ కూడా ఉండకపో వచుి. అతడు ఏ రోజున వసాూ డనాది కూడా ఆమ కు అంత ముఖూమయినది క్ాదని అతడిక్ తలెుసు: ఎందుకంటట ఆమ కు పరత్మరోజూ ఒక్ేలాంటదిి. మనుషులు పరత్మ సతరోూదయంలోనత తమకు జరుగుతునా మంచిని గురచూంచకపో వటం వలీ పరత్మరోజూ

మాదిరచగ్ానే మరుసటి రోజు ఉంటుంది.

నా తలీ్లదండుర లనత, పుటిున ఊరునత విడచిివచాిను. ననేు లేకపో వటానిక్ వాళళళ అలవాటు పడాడ రు, అలాగ్ ేనేనతను. నేను లేకపో వటానిక్ గ్ొరెరలు కూడా అలవాటు పడతాయి అనుకునాాడు యువకుడు.

తాను కూరుినా చోటునుంచి అతడు బజఞరుని చతడగలుగుతునాాడు. రొటెులు అమేమ వూక్ ూ దుక్ాణానిక్ పరజలు వసతూ పో తునాారు. ముసల్ల వూక్ ూ, తాను కూరుిని మాటాీ డుకునా బలీమీద ఒక యువ జంట కూరుిని ఉంది, వారు ముదుద లాడుకుంటునాారు.

‘ఆ రొటెులు అమేమవూక్ ూ....’ తనలో తాను అనుకుంటూ ఆ ఆలోచనని సగంలోన ేఆపేశాడు. తూరుపగ్ాల్ల మరచంత వేగం పెరచగ్చ దాని తాక్ డి అతని ముఖం మీద తెలుసోూ ంది. ఆ గ్ాల్ల మూర్ లను తెచిింది నిజమే, క్ాని అద ి ఎడారచ వాసనలను, మేల్ల ముసుగుల మహిళల తలపులను కూడా తెచిింద.ి

అపరకటతిమ ైన వాటిక్ోసం, బంగ్ారంక్ోసం, సాహసాల క్ోసం - పరరమిడీ క్ోసం అనేవషణలో బయలుదరేచన పురుషుల కలలను కూడా ఆ గ్ాల్ల మోసుక్ొచిింది. గ్ాల్లకునా సేవచిను చతసర ఆ యువకుడు క్ాసేపు ఈర్యపడాడ డు, తాను కూడా అంతే సేవచఛగ్ా ఉండవచినీ తలెుసుకునాాడు. తనను పటిు ఉంచేది ఏదీ లేదు - తాను తపప! గ్ొరెరలు, వాూపారచ కూతురు, యాండలూసరయా మ ైదానాలు తన జీవిత గమూంలో మ టుీ మాతరమ.ే

ఆ మరునాడు మధాూహాం యువకుడు ఆ వృదుధ డిని కల్లశాడు. అతడు తనతోపాటు ఆరు గ్ొరెరలను త్మసుకె్ళాళడు.

"నాకు ఆశ్ిరూంగ్ా ఉంది,” యువకుడు అనాాడు. “నా మితుర డు వ ంటన ేమిగ్చల్లన గ్ొరెరలనిాంటినీ క్ొనేశాడు. అతడు గ్ొరెరలక్ాపరచ క్ావాలని ఎపపటనిుంచో కలలు కంటునాాడట, ఇది అతనిక్ మంచి శ్కునం అని చెపాపడు.”

"ఎపుపడత అలాగే్ జరుగుతుంద,ి” అనాాడు వృదుధ డు. “దీనిని ఆరంభ్ సతతరం అంటారు. నువువ పేక్ాట ఆడిన మొదటసిారచ గె్లవటం దాదాపు ఖాయం. దీనిని ఆరంభ్కుల అదృషుం అంటారు.”

"అలా ఎందుకు జరుగుతుంద?ి”

"నీ జీవితగమాూనిా నువువ చేరుక్ోవాలని క్ోరుకునే శ్క్ ూ ఒకటి ఉంటుంది. విజయానిా చవిచతపడం దావరా అద ినీలో ఉతాసహానిా నింపుతుంది.”

ఆ తరువాత వృదుధ డు గ్ొరెరలను పరచశీల్లంచసాగ్ాడు. వాటిలో ఒకట ికుంటిదని అతడు కనుగ్ొనాాడు. అద ిమందలోకె్లాీ తెల్లవ ైనదని, అనిాటికంటట ఎకు్వ ఉనిా ఇసుూ ందని చెపరప దాని కుంటితనం గురచంచి పటిుంచుక్ోవలసరన అవసరం లేదనాాడు యువకుడు.

"నిధ ిఎక్డ ఉంద?ి” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"ఈజిపుు లో, పరరమిడీ దగగర.”

యువకుడు కలవరపాటుకు గురయాూడు. వృదుధ రాలు చపెరపంద ికూడా అదే. క్ానీ దానిక్ ఆమ డబుులు ఏమీ త్మసుక్ోలేదు.

"నువువ నిధిని కనుక్ో్వాలంటట శ్కునాలను అనుసరచంచాల్ల. పరత్మ ఒక్రూ అనుసరచంచటానిక్ దేవుడు ఒక దారచని తయారు చేశాడు. నీక్ోసం అతడు ఉంచిన శ్కునాలను చదవాలంతే.”

యువకుడు బదుల్లచేిలోపు ఒక సీతాక్ోక చిలుక వచిి వారచదదరచ మధ్ూ రెక్లారుసతూ ఎగ్చరచంద.ి తన తాత ఎపుపడో చెపరపంది అతడిక్ గురుూ వచిింద:ి సీతాక్ోక చిలుకలు మంచి శ్కునాలు - కీ్చురాయి లాగ్ా, త ండ లాగ్ా, నాలుగు ఆకులు పరలీ్ల పెసరలాగ్ా.

అతడ ిఆలోచనను చదివిన వృదుధ డు "అవును, మీ తాత చపెరపనటుు ఇవి మంచి శ్కునాలు,” అనాాడు.

వృదుధ డు తన పెైచొక్ా్ త లగ్చంచాడు. యువకుడు తాను చతసరన దానిక్ దిగ్ా్రంత్మక్ లోనయాూడు. వృదుధ డి ఛాత్మమీద బంగ్ారు కవచం ఉంది, దాని నిండా అమూలూమ ైన వజర వ ైఢతరాూలునాాయి. అంతకు ముందురోజు చతసరన క్ాంత్మ యువకుడిక్ గురుూ వచిింది.

అతడు నిజంగ్ానే రాజు! దొంగల బారచనుండి తపరపంచుక్ోడానిక్ అతడు మారువేషం వేసుకుని ఉండాల్ల.

కవచం మధ్ూలో ఉనా ఒక నలీరాయి, ఒక తెలీరాయిని త్మసర అతనిక్ చాిడు. “వీట ిపేరుీ ఉరచం, తుమిం. తెలీరాయి 'అవును'ని సతచిసుూ ంద,ి నలీ రాయి 'క్ాదు'ని సతచిసుూ ంది. శ్కునాలను నువువ అరథం చేసుక్ోలేక పో యినపుపడు ఇవి నీకు తోడపడతాయి. ఎపుపడత ఔను, క్ాదు అన ేసమాధానం వచేి పరశ్ాలడగ్ాల్ల.

"క్ాని సాధ్ూమ ైనంతవరకూ నీ నిరణయాలను నువేవ త్మసుక్ో. నిధ ిపరరమిడీ దగగర ఉందని నీకు ముంద ే తలెుసు. నువువ నిరణయం త్మసుక్ోవటంలో సహాయపడాడ ను క్ాబటిు ఆరు గ్ొరెరలను నాకు ఇవావల్లసందేనని ఒత్మూడి చేశాను.”

యువకుడు ఆ రాళళను తన గుడడసంచిలో వేసుకునాాడు. ఇకనుంచి తన నిరణయాలను తానే త్మసుకుంటాడు.

"నువువ వూవహరచంచే పరత్మదీ ఒక్టట తపప మరొకటి క్ాదనాది మరచచిపో కు. శ్కునాల భాషను కూడా మరచచిపో వదుద . అనిాటిక్ీ మించి నీ జీవిత గమాూనిా చివరచకంటా అనుసరచంచటం మరచచిపో వదుద .”

"వ ళ్ళళపో యిే ముందు నీకు ఒక చినా కథ చెబుతాను.

"ఒక్ానొక దుక్ాణదారుడు ఆనంద మూలాలను తెలుసుక్ోటానిక్ తన క్ొడుకును పరపంచంలోకె్లాీ జఞా ని వదదకు పంపరంచాడు. ఆ కురరవాడు ఎడారచలో నలభ ైరోజుల పాటు నడిచి చివరచక్ జఞా ని ఉంటునా క్ొండపెైన ఒక అందమ ైన క్ోట వదదకు చేరుకునాాడు.

"మన కురరవాడిక్ అతను ఊహించుకుంటునాటుీ ఒక సాధ్ువు ఎదురుక్ాలేదు. క్ోట పరధాన గదిలోక్ అడుగుపెటిున అతనిక్ అక్డ ఎంతో సందడిగ్ా కనపడింద.ి వాూపారులు వసతూ , పో తూ ఉనాారు. అక్డక్డా మనుషులు కబురుీ చెపుపకుంటునాారు. వాయిదూ బృందమొకటి మందర సవరంలో సంగ్లతానిా వినిపరసోూ ంది. ఆ పరా ంతంలో వండే రుచికరమ ైన వంటలనీా ఒక బలీమీద పరచచి ఉనాాయి. జఞా ని అందరచతో మాటాీ డుతూ ఉనాాడు. అతడి దృష్రు తనపెై పెటటు వంతు వచేిసరచక్ కురరవాడు రెండు గంటలు వేచి ఉండాల్లసవచిింది.

“కురరవాడు తాను ఎందుకు వచాిడో వివరచసుూ ంటట జఞా ని ఎంతో శ్రదధగ్ా వినాాడు. క్ానీ ఆనంద రహసాూనిా వివరచంచే సమయం తన వదద లేదనాాడు. క్ోట అంతా త్మరచగ్చ చతసర రెండు గంటలోీ త్మరచగ్చ రమమనాాడు.

" 'ఈలోగ్ా నువువ ఒకటి చయెాూల్ల', ఒక చంెచాలో రెండు బొ టుీ నతన పో సర అతడిక్ ఇసతూ జఞా ని అనాాడు. 'నువువ క్ోటని త్మరచగ్చ చతసే సమయంలో ఈ చెంచాలోని నతన క్ ందపడకుండా జఞగరతూ గ్ా ఉండు'."

“కురరవాడు క్ోటలోని మ టుీ ఎకు్తూ, దిగుతూ చెంచాలోని నతన

క్ ందపడపిో కుండా దృష్రు దానిపెై నిల్లపర ఉంచాడు. రెండు గంటల తరువాత జఞా ని

ఉనా గదిలోక్ కురరవాడు వచాిడు.

"నా భోజనాల గదలిో గ్ోడక్ వేలాడదసీరన పరచ్యన్ వసూ ంీ చతశావా? మా తోటమాల్ల పదేళళపాటు శ్రమించి మలచిన తోట చతశావా? నా గరంథాలయంలో అందమ ైన రాత పరతులను గమనించావా?”

"కురరవాడు సరగుగ పడపిో యాడు. తాను ఏమి చతడలేదని చపెాపడు. జఞా ని తనకు అపపగ్చంచిన నతన జఞరచపో కుండా చతడటంలోన ే అతడు నిమగామ ైఉనాాడు.

"అయితే వ ళ్ళళ నా పరపంచంలోని అదుాతాలను చతసరరా,” అనాాడు జఞా ని. “అతడి ఇలుీ తెల్లయనంతవరకు ఒక వూక్ ూని నువువ నమమటానిక్ లేదు.”

"ఊరట చెందిన యువకుడు చెంచా త్మసుకుని క్ోటను చతడటానిక్ వ ళాళడు. ఈ సారచ అతడు పెైకపుపమీద, గ్ోడలకు ఉనా అందమ ైన బొ మమలనీ, కళాఖండాలను చతశాడు. తోటనీ, చుటూు ఉనా క్ొండలనీ, పూల అందాలనీ, ఎంపరక చేసరన పరత్మ దాని వ నుక ఉనా అభిరుచినీ అతడు చతశాడు. జఞా ని దగగరకు త్మరచగ్చ వచిి తాను చతసరన వాటనిాటి గురచంచి చెపాపడు.

"క్ానీ నేను నీకు అపపగ్చంచిన రెండు నతన బొ టుీ ఏవీ?” జఞా ని అడిగ్ాడు.

"తన చతే్మలో ఉనా చెంచాక్ేసర చతసరన కురరవాడు నతన బొ టుీ జఞరచపో యాయని గమనించాడు.

" 'నేను నీకు ఇవవగల్లగ్చన సలహా ఒక్టట,' అందరచలోక్ జఞా ని అయిన ఆ వూక్ ూ అనాాడు. “పరపంచంలోని అందాలనిాటినీ చతసతూ నే చెంచాలోని నతన చుక్ల గురచంచి మరచచిపో క పో వటంలోనే ఆనంద రహసూం ఉంది.'”

గ్ొరెరల క్ాపరచ ఏమీ మాటాీ డలేదు. వృదధ రాజు చెపరపన కథ అతడిక్ అరథమయిూంది. గ్ొరెరల క్ాపరచక్ పరయాణమంటట ఇషుముండవచుి, క్ానీ తన గ్ొరెరలను ఎపపటిక్ ీమరవకూడదు.

వృదుధ డు రెండు చతేులూ కల్లపర యువకుడి తలపెై పలు రక్ాలుగ్ా త్మపాపడు. ఆ తరువాత తన గ్ొరెరలను త్మసుకుని అతడు వ ళ్ళళపో యాడు.

టారలఫాలోని అతూంత ఎతెతూ న పరా ంతంలో మూర్ లు కటిున ఒక క్ోట ఉంద.ి దాని గ్ోడల మీదక్ ఎక్ ్ చతసేూ ఆఫ్రరక్ా సుదతరంగ్ా కనిపరసుూ ంది. సాలకం రాజెైన మ ల్లిజెడెక్ ఆ మధాూహాం క్ోటగ్ోడ మీద కూరుినాాడు. తూరుపగ్ాల్ల అతడ ిముఖానిా బలంగ్ా తాకుతోంది. క్ొతూ యజమానిక్ ఇంక్ా అలవాటు క్ాని గ్ొరెరలు దగ్చగరలోనే తచాిడుతునాాయి; వాటి జీవితాలోీ ని పనెుమారుపనకు అవి ఉతేూజంగ్ా కూడా ఉనాాయి. వాటిక్ క్ావలసరందలాీ మతే, నీళళళ.

రేవునుంచి బయటిక్ వ ళళతునా ఒక చినా ఓడను మ ల్లిజెడెక్ గమనిసుూ నాాడు. తన పదవ వంతు రుసుమును వసతలు చేసరన తరువాత అబరహంను అతను త్మరచగ్చ చతడనటటీ ఆ యువకుడిని కూడా మళ్ళళ చతడడు. అతని పని అంతవరకే్.

దేవుళళకు జీవిత గమాూలు ఉండవు క్ాబటిు వాళళకు క్ోరచకలు ఉండకూడదు. ఆ యువకుడు విజయం సాధించాలని సాలకం రాజు ఎంతగ్ానన క్ోరుకునాాడు.

నా పేరును యువకుడు తవరలోనే మరచచిపో తాడని అతడు విచారంగ్ా అనుకునాాడు. అతను గురుూ ంచుకునేలా నేను మళ్ళళ నా పేరు చపెరప ఉండాల్లసంది. అపుపడు నా గురచంచి చెపేపటపుపడు సాలకం రాజు మ ల్లిజెడెక్ అని అనేవాడు.

తన ఆలోచనకు తాన ే సరగుగ పడుతూ ఆక్ాశ్ంవ ైపు చతసతూ "దవేా, నువువ చెపరపనటుీ ఇటువంటి సావత్మశ్యం అనిాటలిోక్ హానికరమ ైనదని తెలుసు. క్ానీ ఈ ముసల్లరాజుక్ తన చరూలకు తాను గరచవంచే క్షణాలను అపుపడపుపడత అనుమత్మంచు.”

ఆఫ్రరక్ా ఎంతో వింతెైన పరదేశ్ం అనుకునాాడు ఆ యువకుడు.

టాంజియర్ ఇరుకు వీధ్ులోీ ని అనేక హో టళళ మాదిరచగ్ా ఉనా ఒక హో టలులో అతను కూరుిని ఉనాాడు. ఒక ప డవాటి గ్ొటాు నిా ఒకరచనుంచి ఒకరు అందుకుంటూ క్ొంతమంది హుక్ా్ పీలుసుూ నాారు. అక్డిక్ వచిిన క్ొనిా గంటలోీ అతడు చేయి చయేి కల్లపర నడచిే పురుషులను, ముఖాలకు మేల్ల ముసుగు వేసుకునా మహిళలను చతశాడు. మత గురువులు పరా రథనా మందిరాల పెైక్ ఎక్ ్ పరా రథనలు చేసుూ ండగ్ా ఎక్డవిాళళళ అక్డ మోక్ాళళమీద కూరుిని నుదుటిని నేలకు తాక్ ంచటం చతశాడు.

‘కె్రైసూవేతరుల ఆచారాలు,’ అతడు తనలో తాను అనుకునాాడు. తన చినాపుపడు కీ్రసుూ దవేాలయంలో సాధ్ు సాంటియాగ్ో మాటమొరోస్ట చితరపటానిా ఎపుపడత చతసేవాడు. అందులో సాంటియాగ్ో తలీెటి గురరం మీద, దతసరన

కరవాలంతో ఉండవేాడు, అతని పక్న ఇలాగే్ మోకరచలీ్లన పరజలు ఉండేవారు. యువకుడు ఇబుందిక్ , త్మవర ఒంటరచతనానిక్ గురయాూడు. ఇక్డి వాళళలో ఏదో దుషుతవం గ్ోచరచసోూ ంది.

అద ీ క్ాకుండా అతడు ఇక్డిక్ వచేి హడావిడలిో ఒక్ ే ఒక్ విషయం మరచచిపో యాడు ; అదే అతడు నిధిని కనుక్ో్టంలో చాలా ఆలసాూనిక్ క్ారణం క్ావచుి: ఈ దేశ్ంలో కే్వలం అరబీు భాష మాతరమ ేమాటాీ డతారు.

హో టలు యజమాని యువకుడి వదదకు వచాిడు. పక్ బలీమీద వాళళళ తాగుతునా పానీయంకే్సర యువకుడు చతపరంచాడు. అది తచెిి ఇచిిన తరువాత తాగ్చ చతసేూ చాలా చేదెనై తేనీరని తెల్లసరంది. యువకుడిక్ మదూం క్ావాలని ఉంది.

అయితే ఇపుపడతను దాని గురచంచి ఆందోళన చెందాల్లసన పనిలేదు. ఇపుపడతను తన నిధి గురచంచి, దానిని చేరుకునే దారచ గురచంచి ఆలోచించాల్ల. గ్ొరెరలను అమమటం వలీ అతడి జేబులో డబుు దండిగ్ానే ఉంది. డబుులో మాయ

ఉందని యువకుడిక్ తెలుసు; డబుులునావాడు ఎపుపడత ఒంటరచగ్ా ఉండడు. తవరలోన,ే బహుశా క్ొదిదరోజులలోన ే అతడు పరరమిడీను చేరుకుంటాడు. బంగ్ారు కవచం ఉనా వృదుధ డు కే్వలం ఆరు గ్ొరెరల క్ోసం అబదధం చపెరప ఉండడు.

సంకే్తాలు, శ్కునాలు గురచంచి వృదుధ డు చెపాపడు. జలసంధిని దాటుతుండగ్ా యువకుడు శ్కునాల గురచంచి ఆలోచించాడు. అవును, వృదుధ డు చెపరపంది నిజమే:

యాండలూసరయా మ దైానాలోీ అతడు గడపిరనపుపడు ఆక్ాశానిా, నేలని పరచశీల్లంచి ఏ దారచని అనుసరచంచాలో తెలుసుకునాాడు. ఒక రకమ ైన పక్షి ఉంటట దగగరలో పాము ఉంటుందని అతడు కనుగ్ొనాాడు. ఒక రకమ ైన ప ద ఉంటట ఆ పరా ంతంలో నీటిక్ అద ిసంకే్తం. ఈ విషయం అతనిక్ గ్ొరెరలు నేరాపయి.

దేవుడు గ్ొరెరలకు అంత బాగ్ా దారచ చతపరసేూ ఒక మనిష్రక్ కూడా అద ేరకంగ్ా దారచ చతపరసాూ డని అతను అనుకునాాడు. ఇద ి అతనిక్ గ్ొపప ఊరటనిచిింది. తేనీరు ఇపుపడంత చదేుగ్ా అనిపరంచలేదు.

"ఎవరు నువువ?” వ నకనుంచి ఎవరో సాపనిష్ లో తనను అడగటం అతడకి్ వినిపరంచింది.

యువకుడిక్ మరచంత ధెైరూం వచిింది. అతడు శ్కునాల గురచంచి ఆలోచిసుూ నాాడు. అంతలోనే ఒకటి ఎదురయిూంది.

"నువువ సాపనిష్ ఎలా మాటాీ డగలుగుతునాావు?” యువకుడు అడిగ్ాడు. క్ొతూగ్ా వచిిన వూక్ ూ పాశాితూ దుసుూ లలో ఉనాాడు. క్ానీ చరమం రంగు చతసేూ అతడు ఈ ఊరువాడ ేఅనిపరసోూ ంది. అతడు యువకుడి ఈడువాడే, అతనంత ఎతేూ ఉనాాడు.

"ఇక్డ దాదాపు పరత్మ ఒక్రూ సాపనిష్ మాటాీ డతారు. ఇక్డకి్ సెపయిన్ రెండు గంటల దతరంలోనే ఉంది.”

"ఈ దేశ్ంలో మదూం ఉండదు,” వచిిన యువకుడు చపెాపడు. “మా మతం పరక్ారం అద ినిష్రదధం.”

అపుపడు యువకుడు తాను పరరమిడీ దగగరకు వ ళాళలని చపెాపడు. నిధ ిగురచంచి చెబుదామని నాలుక చివరచదాక్ా వచిింది క్ాని, అతడు చెపపలేదు. అద ిచెపరతే అక్డిక్ త్మసుకె్ళ్ళళనందుకుగ్ాను నిధిలో క్ొంతవాటా ఆ అరబుు అడగవచుి. నీ చేత్మలో లేని దానిని ఇసాూ ననటం గురచంచి వృదధరాజు చెపరపంద ిఅతనిక్ గురుూ కు వచిింది.

"నీకు తెల్లసేూ ననుా అక్డకు త్మసుకె్ళళళ. నాకు తోడుగ్ా ఉండి దారచ చతపరనందుకు నీకు క్ొంత డబుు చెలీ్లసాూ ను.”

"అక్డిక్ ఎలా వ ళాళలో నీకు తెలుసా?” క్ొతూ వూక్ ూ అడిగ్ాడు.

హో టలు యజమాని పక్న ేనుంచుని వాళళ సంభాషణను శ్రదధగ్ా వినటం ఆ యువకుడు గమనించాడు. యజమాని అక్డ ఉండటం అతనికె్ందుక్ో ఇబుందికరంగ్ా అనిపరంచింది. క్ానీ అతనిక్ ఒక మారగదరశకుడు లభించాడు, ఆ అవక్ాశానిా అతడు వదులుక్ోదలచలేదు.

"నువువ సహారా ఎడారచని దాటాల్ల,” క్ొతూ యువకుడు అనాాడు. “అందుకు డబుుక్ావాల్ల. నీ దగగర సరచపడా డబుుందో లేదో నాకు తెలవాల్ల.”

అద ిచాలా వింత పరశ్ాగ్ా యువకుడిక్ అనిపరంచింది. నీకు నిజంగ్ా ఏదెైనా చెయాూలని గ్ాఢంగ్ా అనిపరంచినపుపడు, విశ్వమంతా నీకు అనుకూలంగ్ా కుటర పనుాతుందని చెపరపన వృదుధ డి మాటలను అతను నమామడు.

తన వదద సంచిలో ఉనా డబుుని త్మసర అతనిక్ చతపరంచాడు. హో టలు యజమాని కూడా దగగరకు వచిి చతశాడు. ఆ ఇదదరు వూకుూ లూ అరబీు భాషలో ఏదో మాటాీ డుకునాారు. హో టలు యజమాని చిక్ాకు పడుతునాటుీ అతనిక్ అనిపరంచింది.

"మనని ఇక్డి నుంచి వ ళ్ళళప మమంటునాాడు, పద పో దాం,” అనాాడు క్ొతూగ్ా వచిిన వూక్ ూ.

యువకుడు హాయిగ్ా ఊపరరచ త్మసుకునాాడు. డబుులు చెలీ్లంచటానిక్ అతడు లేచాడు. యజమాని అతడిని పటుు కుని వేగంగ్ానత, పెదద పెదదగ్ానత ఏదో మాటాీ డసాగ్ాడు.

యువకుడు బలంగ్ా ఉనాాడు క్ాబటిు త్మపరప క్ొటాు లనిపరంచింద;ి క్ానీ అతడు పరాయి దేశ్ంలో ఉనాాడు. అతడి క్ొతూ సేా హితుడు యజమానిని పక్కు తోసేసర యువకుడిని తనతో పాటు బయటకు త్మసుకె్ళాళడు. “అతడు నీ డబుులు

లాకు్ందామనుకునాాడు,” అతడు చెపాపడు, “టాంజియర్ మిగ్చల్లన ఆఫ్రరక్ా మాదిరచ క్ాదు. ఇది రేవు పటుణం, పరత్మ రేవు పటుణంలోనత దొంగలుంటారు.”

యువకుడు తన క్ొతూ సేాహితుడనిి నమామడు. పరమాదకరమ నై పరచసరథత్మనుంచి అతడు తనను క్ాపాడాడు. యువకుడు తన వదద నునా డబుులను బయటకు త్మసర లకక్పెటాు డు.

అతడ ిదగగరనుంచి ఆ డబుులు త్మసుకుంటూ "మనం రేపటికలాీ పరరమిడీను చేరుకుంటాం. క్ానీ ముందుగ్ా నేను రెండు ఒంటలెను క్ొనాల్ల.”

టాంజియర్ లోని ఇరుకు బజఞరీ గుండా వాళ్ళళదదరూ నడిచి వ ళళతునాారు. పరత్మచోటా అమమక్ానిక్ సరుకులతో దుక్ాణాలు ఉనాాయి. సంత జరచగే్ ఒక పెదద పరా ంతం మధ్ూక్ వాళళళ చేరుకునాారు. అముమతూ, క్ొంటూ, బేరాలాడుతూ వేలాద ిమంది అక్డ ఉనాారు. ఒక పక్న కతుూ లు, మరో పక్ కూరగ్ాయలు; ఇటు చతసేూ త్మవాచీలు, అటు ప గ్ాకు అమమక్ానిక్ ఉనాాయి. క్ానీ యువకుడు మాతరం తన క్ొతూమితుర డి పెనైుండి దృష్రు మరలిలేదు. తన డబుులనీా అతడి దగగరే ఉనాాయి. తన డబుులు తనక్ త్మరచగ్చ ఇవవమని అడుగుదామనుకునాాడు క్ానీ అద ిఅంత మరాూదగ్ా ఉండదని ఊరుకునాాడు. తానునా క్ొతూ పరదేశ్ంలోని ఆచార వూవహారాలేవీ అతనిక్ తెల్లయవు.

‘నేను అతడిని ఒక కంట కనిపెడుతూ ఉంటాను,’ తనలో తాను అనుకునాాడు. తన మితుర నికంటట తానే బలశాల్లనని అతడిక్ తలెుసు.

అంత గందరగ్ోళం మధ్ూ ఉనాటుీ ండ ి అతడు అంతకు ముందెనాడత చతడనంత అదుాతమయిన కత్మూని చతశాడు. కత్మూక్ వ ండిపూత పూసర ఉంద;ి పరడ ినలీగ్ా ఉండ,ి విలువ నై రాళళళ ప దిగ్చ ఉంది. తాను ఈజిపుు నుంచి త్మరచగ్చ వచిిన తరువాత ఆ కత్మూని క్ొంటానని యువకుడు తనక్ తాను మాటిచుికునాాడు.

"ఈ కత్మూ ఖరలదెంతో దుక్ాణాదారుని అడుగు,” అని తన మితుర నితో అనాాడు. కత్మూని చతసతూ క్ొదిద నిముష్ాలపాటు తాను ఏమరుపాటుకు గురయాూనని ఆ క్షణాన అతను గురచూంచాడు. ఉనాటుీ ండి అతని ఛాత్మ నొకే్్సరనటుీ , గుండ ెపరండేసరనటీయిూంది. ఏం కనబడుతుందో తెలుసు క్ాబటిు చుటూు చతడటానిక్ అతడు భ్యపడాడ డు. పక్క్ త్మరచగ్చ చతసే ధెైరాూనిా కూడగటుు కునేదాక్ా అతడు ఆ కత్మూ కే్సర చతసతూ ఉండిపో యాడు.

తన చుటూు బజఞరు సందడిగ్ా ఉంది. పరజలు వసుూ నాారు, వ ళళతునాారు. క్ొందరు అరుసుూ నాారు, క్ొందరు క్ొంటునాారు. వింత వింత వంటక్ాల వాసనలు ముకు్ పుటాలను తాకుతునాాయి.... క్ానీ తన క్ొతూ మితుర డు ఎక్డా కనపడలేదు.

తన మితుర డు తననుంచి ప రపాటున విడపిడాడ డని నమామలని యువకుడకి్ ఉంది. క్ొంచెంసపేు అక్డే ఉండి అతడు త్మరచగ్చ రావటం క్ోసం ఎదురు చతడాలని నిరణయించుకునాాడు. అతడు అలా వేచి ఉండగ్ా ఒక మత గురువు దగగరలోని పరా రథనా మందిరంపెైక్ ఎక్ ్ పరా రథనలు చేయసాగ్ాడు. బజఞరులో ఉనా పరత్మ ఒక్రూ నేలమీద మోకరచలీ్ల, నుదుటితో నేలను తాకుతూ పరా రథనలు వలకీ వేయసాగ్ారు. ఆ తరువాత చీమల దండు మాదిరచ తమ దుక్ాణాలనిాంటిని త లగ్చంచి ఇళళకు త్మరచగ్చ వ ళ్ళళపో సాగ్ారు.

సతరుూడు కూడా అసూమించబో తునాాడు. సతరుూడు పడమటి దికు్న క్ ందక్ కదలటం ఆ యువకుడు క్ొంతసపేు చతశాడు. క్ాసేపటకి్ బజఞరు చుటూు ఉనా తెలీటి ఇళళ వ నక్ ్ సతరుూడు కనుమరుగె్రపో యాడు. ఆ రోజు సతరోూదయ

వేళలో యువకుడు ఇంక్ొక ఖండంలో, అరవ ై గ్ొరెరలునా గ్ొరెరల క్ాపరచగ్ా, ఒక అమామయిని కలవటానిక్ ఎదురు చతసతూ ఉనా విషయం అతడిక్ గురుూ కు వచిింది. ఆ ఉదయం తనకు పరచచితమ ైన మ ైదానాలోీ నడుసుూ ండగ్ా

జరగబో యిేదంతా అతనిక్ తెలుసనిపరంచింది. క్ానీ సతరాూసూమయం అవుతునా ఈ సమయంలో అతడు పరాయిదేశ్ంలో, అపరచచిత పరా ంతంలో అపరచచితుడుగ్ా, అక్డ ిభాష కూడా రాని వూక్ ూగ్ా ఉనాాడు. అతడు ఇపుపడు గ్ొరెరలక్ాపరచ కూడా క్ాదు. అతడ ి దగగర ఇపుపడు ఏమీలేదు, వ నక్ ్ త్మరచగ్చ వ ళ్ళళ మళ్ళళ అంతా మొదలు పెటుడానిక్ కనీసం డబుు కూడా లేదు.

సతరోూదయం, సతరాూసూమయాల మధ్ూ ఇదంతా జరచగ్చందని యువకుడు అనుకునాాడు. తనమీద తాను జఞల్లపడాడ డు. తన జీవితం ఇంత అకసామతుూ గ్ా, ఇంత త్మవరమ ైన మలుపు త్మరచగ్చనందుకు అతడు దుుఃఖంచాడు.

అతడిక్ తనివిత్మరా ఏడవాలనిపరంచింది. అతను ఇపపటివరకు ఏనాడత,

చివరక్ తన గ్ొరెరల ముందు కూడా ఏడవలేదు. క్ానీ ఇపుపడు బజఞరు అంత శూనూంగ్ా ఉంద,ి తన ఇంటిక్ చాలా దతరంగ్ా ఉనాాడు. అందుకే్ అతను ఏడాిడు. దేవుడు అనాూయంగ్ా పరవరచూంచినందుకూ, తన కలలను నమిమన వూక్ ూక్ దేవుడు ఈ రకంగ్ా చేసరనందుకు అతడు ఏడాిడు.

‘నాకు గ్ొరెరలు ఉనాపుపడు ననేు సంతోషంగ్ా ఉనాాను, నా చుటుు పక్లవాళళని సంతోషపరచచాను. నా రాకను గమనించి మనుషులు ననుా ఆహావనించేవాళళీ ,’ అని అతను అనుకునాాడు. ‘క్ానీ ఇపుపడు ననేు ఒంటరచగ్ా, విచారగరసుూ డన ై ఉనాాను. ఒక వూక్ ూ ననుా మోసం చసేరనందుకు నేనిక మనుషుల్లా నమమబో ను. నేను నా నిధనిి అందుక్ోలేకపో యాను క్ాబటిు దానిని అందుకునా వాళళని చతసర దేవష్రసాూ ను. నాకునా క్ొదిదపాట ి ధ్నానిా ఇకనుంచి జఞరచపో కుండా పటుు కుని ఉంటాను. ఈ పరపంచానిా జయించలేని అలుపడిని ననేు.’

తన దగగర ఏమి మిగ్చల్ల ఉందో చతసుక్ోటానిక్ అతడు తన గుడడసంచిని త్మశాడు. పడవలో త్మనగ్ా రొటెు తుంపులేమ ైనా మిగ్చలాయిేమోనని చతశాడు. క్ానీ

అతడిక్ బరువ ైన పుసూకం, చల్లచొక్ా్, వృదుధ డు ఇచిిన రెండు రాళళళ తపరపంచి ఇంకే్మీ కనిపరంచలేదు.

క్ారణం తెల్లయదు క్ాని ఆ రాళళను చతసేసరచక్ అతడు ఎంతో సావంతన ప ందాడు. తన ఆరు గ్ొరెరలనిచిి వాటిక్ బదులుగ్ా బంగ్ారు కవచంలోంచి త్మసర ఇచిిన రెండు విలువ ైన రాళళను ప ందాడు. ఆ రాళళను అమిమ త్మరుగు పరయాణానిక్ టిక్ె్టుు క్ొనుక్ో్వచుి. క్ానీ ఈ సారచ తాను చాలా జఞగరతూ గ్ా ఉండాల్ల అనుకుంటూ ఆ యువకుడు రాళళను గుడడసంచి నుంచి త్మసర తన జేబులో వేసుకునాాడు. ఇద ి రేవు పటుణం. తన మితుర డు చెపరపన ఒక్ ే ఒక్ సతూం ఇక్డ అంతటా దొంగలుంటారు.

హో టలు యజమాని అంతగ్ా ఎందుకు ఆందోళన చెందాడో ఇపుపడతనిక్ అరథమయిూంది: క్ొతూ వూక్ ూని నమమవదదని చెపపటానిక్ అతడు పరయత్మాంచాడు. ‘పరపంచం వాసూవంగ్ా ఎలా ఉందో క్ాక ఎలా ఉండాలని క్ోరుకుంటునాామో ఆ దృష్రు క్ోణం నుంచి చతసే అందరచలాంటి వాడినే ననేు కూడా.’

రాళళమీద మ లీగ్ా వేళళతో రాసతూ , వాట ి నునుపుదనానిా, వ చిదనానిా అనుభ్ూత్మ చెందసాగ్ాడు. అవ ేఅతడి నిధ.ి వాటిని చతేోూ పటుు కుంటట చాలు ఎంతో హాయిగ్ా అనిపరసోూ ంది. అవి వృదుధ డిని గురుూ కు తెసుూ నాాయి.

‘నువువ ఏదెైనా క్ావాలని అనుకునాపుపడు, దానిని నువువ సాధించటంలో సహాయపడే విధ్ంగ్ా ఈ విశ్వమంతా కుటర పనుాతుంద,ి’ అని అతడు చపెాపడు.

వృదుధ డు చెపరపన దాంటోీ సతాూనిా అరథం చేసుక్ోటానిక్ ఆ యువకుడు పరయత్మాసుూ నాాడు. అతడు అక్డ బజఞరులో ఒంటరచగ్ా ఉనాాడు, అతని చేత్మలో ఏగ్ాణి కూడా లేదు. తాను రాతరంతా క్ాపలా క్ాయవలసరన గ్ొరెర ఒక్ట ి కూడా

లేదు. క్ానీ తాను ఒక రాజుని - తన గతం తెల్లసరన రాజుని - కల్లసరనందుకు నిదరశనంగ్ా ఈ రాళళళ ఉనాాయి.

"వాటిని ఉరచం, తుమిం అంటారు. సంకే్తాలను అరథం చసేుక్ోవటంలో అవి నీకు సహాయపడతాయి.” యువకుడు రాళళను త్మరచగ్చ గుడడ సంచిలోక్ వసేర ఒక పరయోగం చేదాద మనుకునాాడు. చాలా సపషుమయిన పరశ్ాలు అడగమని వృదుధ డు చెపాపడు. అద ిచయెాూలంటట ముందుగ్ా తనక్ేం క్ావాలో తలెుసుక్ోవాల్ల. వృదుధ డ ిఆశీరావదాలు ఇంక్ా తన వ ంట ఉనాాయా అని ముందుగ్ా అడిగ్ాడు.

రెండింటిలో ఒక రాయి బయటకు త్మశాడు. అద ి"అవును”.

"నేను నా నిధిని కనుగ్ొంటానా?” అతడు అడగి్ాడు.

అతడు చేత్మని గుడడ సంచిలోనిక్ పో నిచిి ఒక రాయి క్ోసం వ త్మక్ాడు. అలా చేసుూ ండగ్ా సంచిలో ఉనా చిలుీ లోంచి రెండత క్ ందక్ జఞరచపో యాయి. తన గుడడసంచిక్ చిలుీ ఉనాటుీ యువకుడు ఇపపటవిరకు గమనించనేలేదు. క్ ందకు వంగ్చ ఉరచం, తుమింలను ఏరచ త్మరచగ్చ గుడడ సంచిలో వేశాడు. అవి నేలమీద ఉండగ్ా చతసరనపుపడు అతడిక్ మరొక మాట గురుూ కు వచిింది.

‘శ్కునాలను గురచూంచి, వాటిని అనుసరచంచటం నేరుిక్ో,’ అని వృదుధ డు చెపాపడు.

ఒక శ్కునం. యువకుడు తనలో తానే నవువకునాాడు. రాళళను త్మరచగ్చ గుడడసంచిలోక్ వేసరనా అతడు చిలుీ ను కుడదామని అనుక్ోలేదు -

క్ావాలనుకునాపుపడు రాళళళ వాటంతట అవే క్ ందక్ పడవచుి. ఒకరచ జీవిత గమూం నుంచి పారచపో కుండా ఉండటానిక్ క్ొనిా పరశ్ాలు అడగకూడదని అతడు తెలుసుకునాాడు. ‘నా నిరణయాలను నేనే త్మసుకుంటానని మాట ఇసుూ నాాను,’ అని తనలో తాను అనుకునాాడు.

వృదుధ డు తన వ ంటట ఉనాాడని రాళళళ అతనిక్ చపెాపయి, అది అతడిలో ఆతమ విశావసానిా పెంప ందించింది. ఖాళ్ళగ్ా ఉనా బజఞరునంతా మరోసారచ కలయచతశాడు, ఈసారచ అద ిఅంత నిసపృహ కల్లగ్చంచలేదు. ఇది క్ొతూ పరదేశ్మేగ్ాని వింత పరదేశ్ం క్ాదు.

ఇపపటవిరకు అతడు క్ోరుకునాది కూడా అదే - క్ొతూ పరదేశాలు చతడాలనీ,

తెలుసుక్ోవాలనీ. తాను పరరమిడీకు చేరుక్ోకపోయినపపటిక్ీ తనకు తెల్లసర ఏ గ్ొరెరలక్ాపరల ఇంత దతరం పరయాణం చేయలేదు. తాము ఉనా చోటునుంచి ఓడ మీద రెండు గంటలు పరయాణసిేూ ఎంత క్ొతూగ్ా ఉంటుందో వాళళక్ తెల్లసేూనా! తన క్ొతూ పరపంచమ ైన ఈ బజఞరు పరసుూ తం శూనూంగ్ా ఉనాపపటకీి్ అద ి పరజలతో క్ టక్ టలాడుతునాపుపడు అతడు దానిని చతశాడు, అద ిఎనాటిక్ ీమరచచిపో లేడు. అతడిక్ కత్మూ కూడా గురుూ కు వచిింది. దాని గురచంచి ఆలోచించటం క్ొంత బాధాకరంగ్ా అనిపరంచినపపటిక్ీ అటువంట ి కత్మూని అతడు అంతకు ముందెనాడత చతసర ఉండలేదు. వీటనిాటి గురచంచి ఆలోచిసుూ ండగ్ా తనని తాను ఒక దొంగ బారచన పడడవానిగ్ా గ్ానీ, తన నిధిక్ోసం అనేవషణలో ఉనా సాహసరగ్ా గ్ానీ చిత్మరంచుక్ోవచిని అతడు గురచూంచాడు.

‘నేను నిధిక్ోసం వ తుకుతునా ఒక సాహసరని,’ అని తనకు తాన ేచెపుపకునాాడు.

ఎవరో కుదపగ్ా అతడిక్ మ లకువ వచిింది. బజఞరు మధ్ూలో అతడకి్ నిదరపటటుసరంది. మళ్ళళ జన సందోహం మొదలు క్ానునాది.

తన గ్ొరెరలక్ోసం చుటూు పరచక్ ంచి చతసర తానొక క్ొతూ పరపంచంలో ఉనాానని గురచూంచాడు. క్ానీ విచారచంచటానిక్ బదులు అతడు సంతోషంగ్ా ఉనాాడు.

గ్ొరెరలక్ోసం త్మండ,ి నీరు వ తక్ాల్లసన పని ఇపుపడు లేదు. దానిక్ బదులు తన నిధ ిఅనేవషణక్ బయలు దేరవచుి. జేబులో దమిమడీ లేదు క్ానీ గుండ ె నిండా విశావసం ఉంది. పుసూక్ాలలో తాను అభిమానించిన సాహాసో పేత నాయకులాీ తానత ఉండాలని అతడు గతరాత్మర నిరణయించుకునాాడు.

అతడు బజఞరులో మ లీగ్ా నడుచుకుంటూ వ ళళతునాాడు. దుక్ాణాదారులు తమ సరుకులను అమరుికుంటునాారు. మిఠాయి అమేమ అతనిక్ దుక్ాణం న లక్ొలుపక్ోవటంలో యువకుడు సహాయపడాడ డు. మిఠాయి అమేమ వరూకుని ముఖంమీద చదెరని చిరునవువ ఉంది: అతడు సంతోషంగ్ా ఉనాాడు, తన జీవితం ఏమిటో అతనిక్ తెలుసు, ఆ రోజు చయేవలసరన పని మొదలు పెటుడానిక్ అతడు సరదధంగ్ా ఉనాాడు. అతడి నవువ యువకునిక్ - వృదుధ డిని - తాను కలసరన అదుాతమయిన రాజుని గురుూ కు తెచిింది. ‘ఒక వాూపారచ కూతురచని పెళ్ళళచేసుక్ోవటం క్ోసమని మిఠాయిలను వరూకుడు అమమటం లేదు,’ అనుకునాాడు యువకుడు. వృదుధ డలిా తాను కూడా ఒక వూక్ ూ అతని జీవిత గమాూనిక్ దగగరగ్ా ఉనాాడా, లేక దతరంగ్ా ఉనాాడా అనాద ి వాళళని చతడటంతోనే గరహించ గలుగుతునాాడు. అది చాలా తేల్లకని అతడిక్ అనిపరంచింద,ి క్ానీ ఇలా అంతకు ముందు తాన నాడత ఆలోచించలేదని అతడు గురచూంచాడు.

దుక్ాణం ఏరాపటు చసేరన తరువాత వాూపారచ తాను ఆరోజు అమమటానికని చేసరన వాటలిోంచి మొదటి మిఠాయిని యువకుడిక్ ఇచాిడు. యువకుడు అతనిక్ ధ్నూవాదాలు చపెరప, మిఠాయి త్మని ముందుకు సాగ్చపో యాడు. తాము దుక్ాణం ఏరాపటు చసేుూ నా సమయంలో ఒకరు అరబీు భాషలోనత, మరొకరు సాపనిష్ లోనత మాటాీ డుకునా విషయానిా క్ొంత దతరం వ ళ్ళళన తరువాత క్ానీ యువకుడు గురచూంచలేదు.

క్ానీ ఒకరచనొకరు బాగ్ా అరథం చేసుక్ోగల్లగ్ారు.

పదాలమీద ఆధారపడని భాష ఒకటి ఉండ ి ఉండాల్ల: ఇలాంటి అనుభ్వం నాకు ఇపపటిక్ ేగ్ొరెరలతో ఉంద,ి ఇపుపడది మనుషులతో ఏరపడుతోంది అనుకునాాడు యువకుడు.

అతడు చాలా క్ొతూ విషయాలు నేరుికుంటునాాడు. క్ొనిా విషయాలు క్ొతూవేమీ క్ావు. అవి అతడిక్ అదివరకే్ అనుభ్వం అయినా, వాటిని ఎపుపడత అరథం చేసుక్ోలేదు. వాటిక్ అతడు అలవాటు పడిపోయి ఉండటం వలీ వాటిని అరథం చేసుక్ోలేకపోయాడు. పదాలు లేని ఈ భాషని అరథం చసేుక్ోవటం నేరుికుంటట తాను ఈ పరపంచానిా అరథం చేసుక్ోగలనని అతడు గురచూంచాడు.

ఏమాతరం కంగ్ారుపడకుండా, తాపీగ్ా టాంజియర్ ఇరుకు వీధ్ులలో నడవాలని అతడు నిరణయించుకునాాడు. అపుపడే అతడు శ్కునాలను చదవగలుగుతాడు. దానిక్ చాలా ఓరుప ఉండాలని అతడిక్ తలెుసు, గ్ొరెరల దగగర నేరుికునా పాఠాలన ేఇపుపడు కూడా అనవయించుకుంటునాానని అతడు మరోసారచ గురచూంచాడు.

‘అనిా విషయాలూ ఒకటట,’ అని వృదుధ డు చపెాపడు.

సతరోూదయంతోటట గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ నిదరలేచాడు, పరత్మరోజు ఉండ ేఆందోళన లాంటదిే ఆ రోజు కూడా అతనిలో న లక్ొని ఉంది. అద ేపరదేశ్ంలో అతడు అనేక సంవతసరాలుగ్ా ఉంటునాాడు: ఒక గుటుపెైన అతడిక్ దుక్ాణం ఉంద;ి

అక్డిక్ చాలా క్ొదిద మంది క్ొనుగ్ోలుదారుీ వసాూ రు. ఇపుపడు ఏ మారుప చేదాద మనాా చాలా ఆలసూమ పోై యింది. గ్ాజు వసుూ వులు క్ొనటం, అమమటం ఒక్టట అతడిక్ తెలుసు. ఒకపుపడు అతని దుక్ాణం చాలా పరసరదిధ ప ందింద.ి ధ్నవంతులకైన అరబుు వాూపారసుూ లు, ఫ్ెరంచి, బిరటిషు భ్ూగ్ోళ శాసూ జాీులు, జరమన్ సెైనికులు ఎందరో అతని దుక్ాణానిక్ వచేి వారు. ఆ రోజులోీ గ్ాజు వసుూ వుల

అమమకం చాలా బాగుండేది. తాను బాగ్ా ధ్నవంతుడిని అవుతానని, ముసల్లవాడు అయిూేక్ొదీద చుటూు అందమ ైన అమామయిలు ఉంటారని అతడు కలలు కనేవాడు.

క్ానీ క్ాలం గడిచిన క్ొదీద టాంజియర్ పరచసరథత్మ మారచపో యింది. దగగరలోని సతూటా నగరం వేగంగ్ా పెరచగ్చ టాంజియర్ లో వాూపారం పడిపో యింది. చాలా వరకు దుక్ాణాలు తరల్లపో గ్ా గుటుమీద ఇపుపడు క్ొనిా చినా దుక్ాణాలు మిగ్చల్ల ఉనాాయి. వీటిని చతడటానిక్ గుటు పెైదాక్ా ఎక్ే్ ఆసక్ ూ ఎవరచకీ్ లేదు.

క్ానీ గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచక్ మరోదారచ లేకుండా పోయింది. అతడు తన జీవితంలో ముపెైప సంవతసరాలపాటు గ్ాజు వసుూ వులు క్ొంటూ, అముమతూ గడిపేశాడు; ఇపుపడు వేరే ఏది చేయాలనాా సమయం మించిపోయింది.

బజఞరులో అడపాదడపా వచిిపో యిేవారచని చతసతూ అతడు ఆ ఉదయమంతా గడిపాడు. సంవతసరాల తరబడి అతడు ఇదే చేసుూ నాాడు, ఎవరు ఏ సమయంలో ఎటు వ ళతారో అతనిక్ బాగ్ా పరచచయం అయిపోయింది. క్ానీ ఆ రోజు భోజన సమయానిక్ ముందు ఒక యువకుడు తన దుక్ాణం ముందు ఆగ్ాడు: అతడు సాధారణ వసూ ధీారణలో ఉనాాడు. యువకుడి దగగర ఖరుి పెటుడానిక్ డబుులేమీ

లేవని ఎంతో అనుభ్వమునా వాూపారచ కళళళ ఇటటు పసరగటటుశాయి. అయినా గ్ానీ యువకుడు వ ళ్ళళన తరువాతే భోజనానిక్ వ ళదామని వాూపారచ ఆగ్ాడు.

ఆ దుక్ాణంలో పలు భాషలు మాటాీ డతారని తలుపుక్ వేలాడదీసర ఉనా క్ాగ్చతం వ లీడి చసేోూ ంది. గలాీ పటెెు వ నకకు ఒక వూక్ ూ రావటం యువకుడు గమనించాడు.

"క్ావాలంటట క్ టిక్ీలో ఉనా గ్ాజు సామగ్చరని శుభ్రం చసేాూ ను,” అనాాడు యువకుడు, “ఇలా ఉంటట వాటిని క్ొనాలని ఎవరచకీ్ అనిపరంచదు.”

వాూపారచ తన వ ైపు చతశాడు క్ానీ ఏమీ సపందించలేదు.

"బదులుగ్ా నాకు త్మనటానిక్ ఏమ ైనా ఇదుద వుగ్ాని.”

అయినపపటిక్ ీ వాూపారచ ఏమనలేదు. తనే ఏదో నిరణయం త్మసుక్ోవాలని యువకుడు గరహించాడు. తన గుడడసంచిలో చల్లచొక్ా్ ఉంది. ఆ ఎడారచలో దాని అవసరం అతడిక్ ఉండదు. దానిని బయటక్ త్మసర క్ టిక్ీలోని గ్ాజు వసుూ వులను శుభ్రం చయేసాగ్ాడు. అరగంటలో క్ టిక్ీలోని గ్ాజు వసుూ వులనిాంటినీ శుభ్రం చేశాడు అతడు. అతడు పని చేసుూ ండగ్ా ఇదదరు లోపల్లక్ వచిి క్ొనిా గ్ాజు వసుూ వులను క్ొనుక్ొ్ని వ ళాళరు.

శుభ్రం చయేటం పూరూయిన తరువాత యువకుడు వాూపారచని త్మనడానిక్ ఏమ ైనా ఇవవమని అడిగ్ాడు. “పద, బయటకు వ ళ్ళళ భోజనం చేదాద ం,” అనాాడు గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ.

ఎవరూ లేరనా విషయానిా తెల్లయచేస ే క్ాగ్చతానిా తలుపుక్ తగ్చల్లంచి వాళళళ దగగరలో ఉనా చినా హో టలుక్ వ ళాళరు. అక్డ ఉనా ఒక్ ే ఒక్ బలీదగగర వాళళళ కూరుింటుండగ్ా వాూపారచ నవావడు.

"నువువ వసుూ వులను శుభ్రం చెయాూల్లసన పనిలేదు,” అతడు అనాాడు. “ఆకల్లగ్ొనా వూక్ ూక్ అనాం పటెుడం క్ొరాన్ పరక్ారం నా ధ్రమం.”

"అయితే మరచ నన ాందుకు ఆ పని చేయనిచాివు?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"గ్ాజు వసుూ వులు మురచక్ గ్ా ఉనాాయి. అదగీ్ాక నువూవ, నేను కూడా మన మ దళళను నక్ారాతమక ఆలోచనల నుంచి శుభ్రం చసేుక్ోవాల్లసన అవసరం ఉండింది.”

భోజనం చయెూటం పూరచూ అయిన తరువాత యువకుడితో వాూపారచ ఇలా అనాాడు "నువువ నా దుక్ాణంలో పని చేసేూ బాగుంటుంది. ఈ రోజు నువువ పనిచేసుూ ండగ్ా ఇదదరు క్ొనుగ్ోలుదారులు వచాిరు. ఇది మంచి శ్కునం.”

మనుషులు శ్కునాల గురచంచి చాలా మాటాీ డుతుంటారు అనుకునాాడు గ్ొరెరల క్ాపరచ. గ్ొరెరలతో చాలా సంవతసరాలుగ్ా పదాలు లేని భాషని మాటాీ డుతునాటుీ నేను గురచూంచనటటీ వాళళళమంటునాారో వాళళక్ ేతెల్లయదు.

"నువువ నా దగగర పని చేసాూ వా?” వాూపారచ అడిగ్ాడు.

"నేను ఈ రోజంతా పని చేసాూ ను,” యువకుడు బదుల్లచాిడు. “నేను రాతరంతా కూడా పనిచేసర దుక్ాణంలోని పరత్మ వసుూ వూ శుభ్రం చేసాూ ను. అందుకు బదులుగ్ా రేపు ననేు ఈజిపుు క్ చేరుక్ోటానిక్ డబుులు క్ావాల్ల.”

వాూపారచ నవావడు. “నువువ ఒక సంవతసరం మొతూం గ్ాజు సామాను తుడచిినా.... నువువ అమిమన పరత్మ వసుూ వు మీదా క్ొంత డబుు నీకు ఇచిినా నువువ ఈజిపుు క్ వ ళళటానిక్ అపుప చేయాల్లస ఉంటుంది. ఇక్డిక్ అక్డిక్ మధ్ూ వేలాది మ ైళళ ఎడారచ పరుచుకుని ఉంది.”

ఒక క్షణక్ాలం సంపూరణ మౌనం ఆవరచంచుకుని, నగరమంతా నిదురపో తోందా అనిపరంచింది. బజఞరీలో ఎటువంటి శ్బాద లు లేవు. వాూపారుల మధ్ూ వాదులాటలు లేవు, పరా రథనా మందిరాల పెైక్ెక్ ్ చేసే పరా రథనలు లేవు. నిధ ిలేదు, పరరమిడీ లేవు. యువకుడి ఆతమ మౌనంగ్ా అయిపోయింది క్ాబటిు పరపంచం కూడా మౌనంగ్ా అయిపోయినటుీ ఉంది. హో టలు తలుపునుంచి శూనూ దృకు్లను పరసరచసతూ అక్డ కూరుిని ఉండగ్ా ఆ క్షణంలో తాను చనిపోయి అంతా అంతమ పైో త ే బాగుండునని అతడిక్ అనిపరంచింది.

వాూపారచ క్ొంత ఆందోళనగ్ా యువకుడి వంక చతశాడు. అతడలిో ఉదయం కనపడని ఉతాసహమంతా ఉనాటుీ ండి మాయమ ైపోయినటుీ అనిపరంచింది.

"నువువ మీ ఊరు త్మరచగ్చ వ ళళటానిక్ క్ావలసరన డబుులను నేను ఇవవగలుగుతాను బిడాడ ,” అనాాడు గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ.

యువకుడు ఏమీ మాటాీ డలేదు. అతడు లేచి నిలబడి బటులను సరచచేసుకుని గుడడ సంచిని చతే పటుు కుని "నేను నీ దగగర పని చసేాూ ను,”

అనాాడు.

ఆ తరువాత చాలా సేపటిక్ "క్ొనిా గ్ొరెరలు క్ొనుక్ో్టానిక్ నాకు డబుులు క్ావాల్ల,” అని జోడించాడు.

ర ండవ భాగం

గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ దగగర యువకుడు పనిచేయటం మొదలుపటెిు దాదాపు ఒక న ల అవుతోంది. ఆ పని తనక్ సంతోష్ానిా కల్లగ్చంచేది క్ాదని అతడిక్ అరథమయిూంద.ి గలాీ పెటెు దగగర కూరుిని యజమాని గ్ాజు వసుూ వులు జఞగరతూ , ఏదీ పగలగ్ొటువదుద అంటూ రోజంతా సణుగుతూ ఉంటాడు.

ముసల్ల వాూపారచ సణుగుతూన ే ఉనాపపటిక్ ీ తనని చక్గ్ా చతసుకుంటునాందువలీనే అతడు ఈ పనిలో క్ొనసాగుతునాాడు. అతడు అమిమన పరత్మ వసుూ వు మీద క్ొంత డబుు వసుూ ంది. ఆపాటిక్ ే అతడు క్ొంత డబుు దాచగల్లగ్ాడు. ఆ రోజు ఉదయం క్ొనిా లకక్లు వేశాడు: ఇపుపడు పని చేసుూ నాటటీ పరత్మరోజూ పని చేసేూ క్ొనిా గ్ొరెరలు క్ొనడానిక్ అతడు సంవతసరమంతా పని చయేాల్లస ఉంటుంది.

"గ్ాజు వసుూ వులను పరదరచశంచటానిక్ ఒక పెటెు తయారు చయేాలని ఉంద,ి”

వాూపారచతో యువకుడు చెపాపడు. “దానిని బయట పడెిత ేగుటు క్ ంద నుంచి వ ళళళ వారచని ఆకరచ్ంచగలుగుతాం.”

"ఇపపటివరకు ననేు అటువంటిద ి చయేించలేదు,” వాూపారచ బదుల్లచాిడు. “వచేిపో యిే వాళళళ దానిక్ తగ్చల్ల గ్ాజు సామాను పగ్చల్లపో తాయి.”

"నేను నా గ్ొరెరలను మ ైదానానిక్ త్మసుకె్ళ్ళళనపుపడు పాము కరచచి ఒకటి, రెండు చనిపోయిే పరమాదముండదేి. గ్ొరెరలక్ాపరచ జీవితం అలాగ్ ేఉంటుంది.”

గ్ాజు వసుూ వులు క్ొనటానిక్ వచిిన క్ొనుగ్ోలుదారుని వ ైపు వాూపారచ త్మరచగ్ాడు. అతని అమమక్ాలు ఎపపటికంటట బాగ్ా ఉనాాయి.... టాంజియర్ నగరంలోకె్లాీ అతూంత ఆకర్ణీయంగ్ా నిల్లచిన పాత రోజులు త్మరచగ్చ వచాియా అనాటుీ ంది.

క్ొనుగ్ోలుదారుడు వ ళ్ళళపో యిన తరువాత "వాూపారం నిజంగ్ా వృదిధ చెందింద,ి”

యువకునితో అనాాడు వాూపారచ. “నా లాభాలు బాగునాాయి. తవరలో నువువకూడా మళ్ళళ గ్ొరెరలను క్ొనుక్ో్గలుగుతావు. ఇంతకంటట జీవితం నుంచి క్ోరుకునేది ఏముంటుంది?”

"అయినపపటికీ్ శ్కునాలకు మనం సపందించాల్ల,” అనాలోచితంగ్ా యువకుడు బదుల్లచాిడు. వాూపారచ రాజుని కలవలేదు క్ాబటిు ఆ మాటలు అనాందుకు నాలుక కరుచుకునాాడు.

‘దీనినే ఆదరచంచే సతతరం, ఆరంభ్కుల అదృషుం అంటారు. నీ గమాూనిా చేరుక్ోవటంలో జీవితం నీకు సహాయపడాలని అనుకుంటుంద,ి’ అని వృదధరాజు చెపాపడు.

క్ానీ యువకుడు చపెరపంది వాూపారచక్ అరథమయిూంది. తన దుక్ాణంలో యువకుడు ఉండటమ ే ఒక మంచి శ్కునం. క్ాలం గడుసుూ నా క్ొదీద గలాీ పటెెు గలగలలాడుతుండడంతో అతడిని పనిలో పెటుు కునాందుకు వాూపారచ ఏనాడత చింత్మంచలేదు. అమమక్ాలు ఎకు్వగ్ా ఉండవనుకుని అమిమన పరత్మ వసుూ వు మీద యువకునిక్ ఎకు్వ డబుులు ఇసాూ నని వాూపారచ చెపాపడు. దాంతో యువకుడకి్ డబుులు బాగ్ానే వసుూ నాాయి. అతడు తవరలోనే తన గ్ొరెరల వదదక్ వ ళ్ళళపో తాడని అనుకునాాడు.

"నువువ పరరమిడీకు వ ళదామని ఎందుకనుకునాావు?” మాట మారిడానికనాటుీ వాూపారచ అడిగ్ాడు.

"నేను వాటి గురచంచి చాలా రోజుల నుంచి వింటూ ఉనాాను,” తన కల గురచంచి ఏమీ చెపపకుండా యువకుడు బదుల్లచాిడు. ఇపుపడు నిధ ి ఒక

బాధాకరమ ైన జఞా పకంగ్ా ఉంది, దాని గురచంచి ఆలోచించకుండా ఉండటానిక్ అతడు పరయత్మాసుూ నాాడు.

"ఎడారచని దాటి కే్వలం పరరమిడీను చతడాలనుకుంటునా ఎవరచనీ ఇక్డ నేను చతడలేదు,” అనాాడు వాూపారచ. “పరరమిడీంటట ఏముంద,ి అవి రాళళ గుటులు మాతరమ.ే క్ావాలంటట నీ ఇంటి పెరటోీ వాటనిి కటుు క్ోవచుి.”

"నువువ పరయాణాలు చేయాలని ఎపుపడత కలగనలేదు,” అపుపడ ేదుక్ాణంలోక్ అడుగుపెటిున క్ొనుగ్ోలుదారుని వ ైపు త్మరుగుతూ అనాాడు యువకుడు.

రెండు రోజుల తరువాత వసుూ వులను పరదరచశంచటం గురచంచి యువకునితో వాూపారచ మాటాీ డాడు.

"మారుప అంటట నాకు అంతగ్ా ఇషుంలేదు,” అతడు అనాాడు. “ధ్నిక వాూపారచ అయిన హసన్ లాంటి వాళళం క్ాదు మనం. అతడు తన వాూపారంలో ఏదెనైా ప రపాటు చసేరనా అతడిక్ ముంచుకు పోయిేద ి ఏమీ ఉండదు. క్ానీ మనిదదరం ఆ ప రపాటీను జీవితాంతం మోయాల్లస ఉంటుంది.”

తన ప రపాటును తలచుకుని బాధ్పడుతూ వాూపారచ చెపరపంద ి నిజమేనని యువకుడు అనుకునాాడు.

"వసుూ వులను పరదరచశంచాలని నీకె్ందుకు అనిపరంచింద?ి”

"సాధ్ూమ ైనంత తవరగ్ా నా గ్ొరెరల వదదకు త్మరచగ్చ వ ళాళలని ఉంద.ి అదృషుం మనవ ైపు ఉనాపుపడు దానిని మనం పూరచూగ్ా ఉపయోగ్చంచుక్ోవాల్ల. అద ిమనకు సహాయపడటానిక్ ఎంతగ్ా పరయత్మాసోూ ందో అంతగ్ా మనం కూడా దానిక్ సహకరచంచాల్ల. దీనినే ఆదరచంచే సతతరం లేదా ఆరంభ్కుల అదృషుం అంటారు.”

వాూపారచ క్ొంతసేపు మౌనంగ్ా ఉండిపో యాడు. ఆ తరువాత ఇలా చపెాపడు, “పరవకూ మాకు పవితర గరంధ్మయిన క్ొరాన్ ని ఇచాిడు. ఒక వూక్ ూ తపపని సరచగ్ా నిరవరచూంచాల్లసన విధ్ులు అయిదునాాయని అనాాడు. అనిాటికంటట ముఖూమయినద ినిజమయిన దవేుడిని ఒక్డిన ే నమమటం. మిగ్చల్లనవి: అయిదుసారుీ పరా రథనలు చేయటం, రంజఞన్ మాసంలో ఉపవాసం ఉండటం, పేదల పటీ దాతృతవం చతపటం.”

అతడు చెపపటం ఆపాడు. పరవకూ గురచంచి చెపేపటపుపడు అతడి కళళలోీ నీరు త్మరచగ్చంద.ి అతడు ఎంతో నిష్ాా గరచషుు డు. అతడలిో ఎంత అసహనం ఉనాపపటకీి్ ఇసాీ ం బో ధ్నల పరక్ారం నడుచుక్ోవాలనుకునే వూక్ ూ.

"అయిదవ విధి ఏమిట?ి” యువకుడడిగ్ాడు.

"నేను పరయాణం చయెాూలని ఎపుపడత కలగనలేదని రెండు రోజుల క్ రతం నువువ నాతో అనాావు,” వాూపారచ బదుల్లచాిడు. “పరత్మ ముసరీ ం తపపనిసరచగ్ా చేపటు వలసరన అయిదవ విధి పవితర యాతర. జీవితంలో ఒక్సారెరనా మక్ా్ను తపపనిసరచగ్ా చతసర రావాలని మా మతం చబెుతుంది.”

"పరరమిడీకంటట కూడా మక్ా్ చాలా దతరంలో ఉంది. నేను యువకుడిగ్ా ఉనాపుపడు సరచపడా డబుు కూడబ టిు ఈ దుక్ాణం మొదలు పెడదామని అనుకునాాను. ధ్నికుడిన ైన తరువాత మక్ా్క్ వ ళళగలుగుతానని అనుకునాాను. నేను క్ొంత డబుు కూడబ టాు ను. క్ానీ నాజూకె్రన ఈ గ్ాజు వసుూ వులను ఇంక్ొకరచక్ అపపగ్చంచి మక్ా్ యాతర చయెూలేకపోయాను. ఇనిా సంవతసరాలలో నా దుక్ాణం ముందు నుంచి ఎంతోమంది మక్ా్ పరయాణం చేశారు. వారచలో క్ొంతమంద ిధ్నికులు ఉనాారు, వారచక్ గూడు బళళళ, ఒంటెలు, సేవకులు ఉనాారు. క్ానీ ఈ పవితర యాతర చసేేవారచలో చాలామంది నాకంటట పేదవాళళళ.

"అక్డిక్ వ ళ్ళళన వాళళందరూ తాము ఆ యాతర చయేగల్లగ్చననందుకు సంతోషంగ్ా త్మరచగ్చ వచాిరు. ఆ యాతరక్ సంబంధించిన గురుూ లను తమ ఇళళ తలుపులకు తగ్చల్లంచారు. ఆ యాతర చేసరన వారచలో ఒకరు చపెుపలు కుటటు వూక్ ూ. చెపుపలు బాగు చయెూటం దావరా అతని జీవిక క్ొనసాగుతుంది. అతడు ఎడారచగుండా ఒక సంవతసరం పాటు పరయాణం చేశాడు. దానికంటట తోలు క్ొనుక్ో్టానిక్ టాంజియర్ వీధ్ులోీ నడవటం ఎకు్వ అలసట కల్లగ్చసుూ ందని అతను అంటాడు.”

"ఇపుపడెనైా మక్ా్కు నువువ ఎందుకు వ ళళవు?” యువకుడు అడగి్ాడు.

"ఆ ఆలోచనే ననుా సజీవంగ్ా ఉంచుతోంద.ి ఎపుపడత ఒక్ ేమాదిరచగ్ా ఉండే రోజులను, మాటాీ డని ఈ గ్ాజు వసుూ వులను, అదే హో టలు బలీ దగగర పగలు, రాత్మర భోజనం చయెూటం వంటి వాటిని ఎదురో్డానిక్ అద ేబలానిా ఇసోూ ంది. నా కల నిజమ ైతే ననేు జీవించటానిక్ క్ారణం ఉండదేమోననా భ్యం ఉంది.

"నువువ నీ గ్ొరెరల గురచంచి, పరరమిడీ గురచంచి కలలు కంటావు. నువువ నీ కలలను సాక్ారం చేసుక్ోవాలనుకుంటునాావు క్ాబటిు నువువ నాలాగ్ా క్ాదు. నేను మక్ా్ గురచంచి కే్వలం కలలు కనాలని అనుకుంటునాాను. ఎడారచ దాటినటుు , పవితర రాయి ఉనా సథలానిా చేరుకునాటుు , దానిని తాకటానిక్ ముందు దాని చుటూు ఏడుసారుీ పరదక్షిణ చేసరనటుు క్ొనిా వలేసారుీ ఊహించుకునాాను. నా పక్న ఎవరు ఉంటారు, నా ముందు ఎవరు ఉంటారు, మేం చేసే పరా రథనలు, మాటాీ డుకునే మాటలు ఇలాంటవినీా ఊహించుకునాాను. ఇదంతా వాసూవంగ్ా జరచగ్చతే ననేు నిరుతాసహానిక్ గురచ అవుతానమేోననా భ్యం, అందుకే్ నేను దాని గురచంచి కలలు కనటానికే్ ఇషుపడతాను.”

గ్ాజు వసుూ వులను పరదరచశంచటానిక్ ఒక బీరువా తయారు చేయడానిక్ యువకుడిక్ ఆరోజు వాూపారచ అనుమత్మచాిడు. అందరచ కలలూ ఒక్ ే విధ్ంగ్ా సాక్ారం క్ావు.

మరో రెండు న లలు గడిచాయి. గ్ాజు వసుూ వులతో పరదరశనకు ఉంచిన బీరువా క్ారణంగ్ా ఎకు్వ మంది క్ొనుగ్ోలుదారులు దుక్ాణానిక్ వసుూ నాారు. ఇంక్ా ఆరు న లలు పనిచేసేూ తాను సెపయిన్ క్ త్మరచగ్చ వ ళ్ళళ అరవ ై గ్ొరెరలతోపాటు మరో అరవ ై గ్ొరెరలను క్ొనుక్ో్గలనని యువకుడు అంచనా వేశాడు. ఈ విధ్ంగ్ా సంవతసరం లోప ేతన మందను రెటిు ంపు చేసుకునా వాడవుతాడు. అంతేక్ాకుండా ఇపుపడు వాళళ భాష మాటాీ డగలడు క్ాబటిు అరబుులతో కూడా వాూపారం చేయగలుగుతాడు. బజఞరులో ఆ రోజు తరువాత అతడిక్ ఉరచం, తుమింలను ఉపయోగ్చంచే అవసరం రాలేదు. వాూపారచక్ మక్ా్ యాతర మాదిరచగ్ానే తనకు ఈజిపుు ఇపుపడు అందని కల. ఏదేమ నైా యువకుడు తన పనిలో సంతోషంగ్ా ఉనాాడు. విజయుడుగ్ా టారచఫాలో అడుగుపెటటు రోజు గురచంచి మాతరమే ఇపుపడు అతడు నిరంతరం ఆలోచిసుూ నాాడు.

‘నీకు ఏం క్ావాలో నీకు ఎపుపడత తెల్లసర ఉండాల్ల,’ అని వృదధరాజు చెపాపడు. యువకుడకి్ అద ితెలుసు, ఇపుపడు దానిని నిజం చేసుక్ోటానిక్ కృష్ర చేసుూ నాాడు. పరాయి దేశ్ంలో అడుగుపటెిు , ఒక దొంగతో దోచుక్ోబడ,ి ఏ పెటుు బడ ీలేకుండా మునుపటి కంటట రెటిు ంపు మందను ప ందటమ ేతన నిధ ిఏమో!

తన పటీ తనక్ గరవంగ్ా ఉంది. గ్ాజు వసుూ వులతో వాూపారం ఎలా చేయాలో, పదాలు లేని భాషను.... ఇంక్ా శ్కునాలు వంటి క్ొనిా ముఖూమ ైన విషయాలు అతడు నేరుికునాాడు. క్ొండ ఎక్ ్న తరువాత తేనీరు దొరచకే్ ఏదెైనా చక్ట ిపరదేశ్ం లేకపో వటం గురచంచి ఒక వూక్ ూ ఫ్రరాూదు చేయటం ఒక మధాూహాం

యువకుడు వినాాడు. శ్కునాలను గురచూంచటానిక్ అలవాటు పడిన యువకుడు వాూపారచతో మాటాీ డాడు.

"క్ొండన క్ ్న వారచక్ోసం తేనీరు అముమదాం.”

"ఇక్డ చాలా చోటీ తేనీరు దొరుకుతోంది కదా,” అనాాడు వాూపారచ.

"క్ాని మనం గ్ాజు పాతరలలో టీ ఆముమదాం. పరజలు తేనీటిని ఆసావదించడమే క్ాకుండా వారచక్ గ్ాజు పాతరలు కూడా క్ొనాలనిపరసుూ ంది. అందం మనుషులను ఎంతగ్ానన ఆకరచ్సుూ ందని నేను వినాాను.”

అపపటిక్ వాూపారచ మినాకునాాడు. క్ానీ ఆ మధాూహాం పరా రథన చసేర దుక్ాణం మూసరవేసరన తరువాత అతడు యువకుడిని పరల్లచి తనతో కూరోిబ టుు కుని అతడకి్ హుక్ా్ ఇచాిడు.

"నువువ దేనిక్ోసం వ దుకుతునాావు?” ముసల్ల వాూపారచ అడిగ్ాడు.

"ఇంతకు ముంద ే నీకీ్ విషయం చెపాపను. ననేు త్మరచగ్చ గ్ొరెరలను క్ొనుక్ో్వాల్ల. దానిక్ోసం డబుు సంపాదించాల్ల.”

వాూపారచ హుక్ా్ పాతరలో మరో రెండు బొ గుగ లు వేసర గ్ొటుంతో గటిుగ్ా ఒక దముమపీలాిడు.

"నేను ఈ దుక్ాణం పెటిు ముపెైప సంవతసరాలు అయిూంది. గ్ాజు వసుూ వులలో మంచిద,ీ మంచిదిక్ాని దానితోపాటు వాటి గురచంచి తెలుసుక్ోవలసరందలాీ నేను తలెుసుకునాాను. నాకు వాటి గుణగణాలనీా తెలుసు. మనం గ్ాజు పాతరలలో తేనీరు అమిమతే దుక్ాణం పెరుగుతుంది. అపుపడు నేను నా జీవిత విధానానిా మారుిక్ోవాల్ల.”

"అద ిమంచిదే కదా?”

"నేను ఇపుపడునా వాటిక్ అలవాటు పడిపో యాను. నువువ రాక ముందు నా మితుర లు ఇక్డి నుంచి వ ళ్ళళపో యి బాగ్ా ధ్నికులు క్ావటానిా లేదా దవిాలా త్మయటానిా తలుచుకుని నేను ఇదే పరా ంతంలో కుళ్ళళపో తూ సమయం వృధా చేసుకుంటునాానని భావించేవాడిని. అది ననుా చాలా విచారగరసుూ డిని చేసేది. క్ానీ ఇపుపడు చతసేూ పరచసరథతులు మరల అంత దారుణంగ్ా లేవని అనిపరసుూ ంది. దుక్ాణం ఖచిితంగ్ా నేననుకునాంత పరచమాణంలోన ేఉంది. నేను మారుపను ఎదురో్లేను క్ాబటిు నాకు దేనినీ మారాిలని లేదు. పరసుూ తం ననేునా పరచసరథత్మక్ ననేు అలవాటు పడాడ ను.”

ఏం బదుల్లవావలో యువకుడిక్ తెల్లయలేదు. వాూపారచ ఇంక్ా ఇలా అనాాడు "నువువ నిజంగ్ా నా పాల్లట వరానివి. ఇంతకు ముందెనాడత చతడనిది ఈరోజు నేను అరథం చసేుకునాాను: విసమరచంచిన పరత్మ వరమూ శాపం అవుతుంది. నాకు జీవితంలో ఇంకే్మీ వదుద . క్ాని సంపదవ ైపు, నేను ఇంతకు ముందు చతడని క్షిత్మజం వ ైపు చతసలేా నువువ ననుా ఒత్మూడిచసేుూ నాావు. వాటిని చతసరన తరువాత, నాకునా అవక్ాశాలను గురచూంచాక నువువ రాక మునుపు వూధ్ చెందిన దానికంటట ఇపుపడు ఎకు్వ వూధ్చెందుతాను. ఎందుకంటట ననేు సాధించగల్లగ్చన విషయాలు తలెుసుకుని, అలా చయేటం ఇషుంగ్ాలేకపో వటం నాకు బాధ్ను కల్లగ్చసుూ ంది.”

టారచఫాలో రొటెులు అమేమ వూక్ ూతో ఏమీ అనకుండా మినాకుండటం మంచిద ేఅయిూందని యువకుడు తనలో తాను అనుకునాాడు.

సతరుూడు అసూమిసతూ ఉండగ్ా వాళ్ళళదదరూ హుక్ా్పీలుసతూ కూచునాారు. వాళ్ళళదదరూ అరబీు భాషలో మాటాీ డుకుంటునాారు. అలా మాటాీ డగలుగుతునాందుకు యువకుడిక్ గరవంగ్ా ఉంది. పరపంచంలో

నేరుిక్ోదగ్చనవనీా తన గ్ొరెరలు నేరపగలవని ఒకనాడు అతడు అనుకునాాడు క్ాని అవి అతడిక్ అరబీు భాషను ఎనాటిక్ ీనేరపగల్లగే్వి క్ావు.

ముసల్ల వాూపారచని చతసతూ గ్ొరెరలు నేరపలేనివి పరపంచంలో ఇంక్ా ఎననా విషయాలు ఉండి ఉంటాయనుకునాాడు యువకుడు. నిజఞనిక్ అవి నిరంతరం త్మండ,ీ నీళళక్ోసం చతసుూ ంటాయి. బహుశా అవి నేరపటం లేదమేో, తానే వాటనిుంచి నేరుికుంటునాాడేమో.

‘మాక్ తుబ్,’ చివరచక్ వాూపారచ అనాాడు.

"అంటట ఏమిట?ి”

"నువువ దీనిని అరథం చేసుక్ోవాలంటట ఈ దేశ్ంలో పుటాు ల్ల. బహుశాుః నీ భాషలో దీనిా ‘తథాసుూ ,’ అంటారేమో” జవాబిచాిడు.

హుక్ా్ పాతరలోని బొ గుగ లను ఆరేపసతూ గ్ాజు పాతరలలో తేనీటి అమమక్ానిా మొదలు పెటువచిని యువకుడితో అనాాడు వాూపారచ. ఒక్ొ్క్సారచ నద ీపరవాహానిా పటిు ఉంచటం సాధ్ూం క్ాదు.

గుటున క్ ్ పెైక్ వచేిసరచక్ మనుషులు అలసరపో యిేవారు. అయితే అక్డ తాజఞదనానిా నింపే పుదనీా తేనీరు అమమే గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణం చతసర, అందమ ైన గ్ాజు పాతరలలో ఇచేి తేనీరు తాగటానిక్ వాళళళ దుక్ాణంలోక్ అడుగుపెటటువారు.

"మా ఆవిడక్ ఈ ఆలోచన ఎపుపడత రాలేదు,” అనాాడొకడు, ఆ రోజు రాత్మర అతనింటిక్ అత్మధ్ులు విందుకు రాబో తునాారు. అందుకని అతడు క్ొనిా గ్ాజు పాతరలు క్ొనాాడు. “ఆ గ్ాజు పాతరల అందానిక్ అత్మధ్ులు చక్ తులవుతారు. గ్ాజు పాతరలో తేనీరు ఎపుపడత అదుాతంగ్ా ఉంటుంది. ఎందుకంటట గ్ాజు పాతరలో దాని

వాసన అలాగ్ ే ఉంటుంద,ి” అని రెండవ వూక్ ూ అనాాడు. “గ్ాజు పాతరలక్ అదుాతమయిన శ్కుూ లు ఉనాాయి క్ాబటిు వాటిని తేనీరుక్ోసం ఉపయోగ్చంచటం పరా గే్దశాల సాంపరదాయ,” మని మూడవ వూక్ ూ అనాాడు.

అనత్మక్ాలంలోనే ఆ వారూ అంతటా వాూపరంచింది. ఎంతోక్ాలంగ్ా ఉనా ఒక దుక్ాణం వాూపారంలో క్ొతూగ్ా ఏదో చేసోూ ందని అది చతడటానిక్ పరజలు తండోపతండాలుగ్ా గుటున క్సాగ్ారు. గ్ాజు పాతరలలో తేనీరు అమేమ దుక్ాణాలను ఇతరులు కూడా తెరచచారు. క్ానీ అవి గుటుపెైన లేవు క్ాబటిు వాటి వాూపారం అంతగ్ా లేదు.

చివరచక్ వాూపారచ మరో ఇదదరు పనివాళళను పెటుు క్ోవలసర వచిింది. అతడు గ్ాజు పాతరలతో పాటు పెదద ఎతుూ న తయేాకు ప డిని దిగుమత్మ చేసుక్ోసాగ్ాడు. క్ొతూవాటపిటీ మోజు ఉండే సీూ ,ీ పురుషులు అతడి దుక్ాణానిక్ రాసాగ్ారు.

ఆ విధ్ంగ్ా న లలు గడిచిపో తునాాయి.

సతరోూదయం క్ాకముందే యువకుడు నిదరలేచాడు. ఆఫ్రరక్ా ఖండంపెై అతడు అడుగుపెటిు పదక్ొండు న లల, త మిమది రోజులు గడిచాయి.

ఆ రోజుక్ోసమని పరతేూకంగ్ా క్ొనుకు్నా తలీెటి అరబీు దుసుూ లు వేసుకునాాడు. తలమీద ఒక బటు వసేుకుని అద ిచదెిరచపో కుండా ఒంటె చరమంతో తయారు చసేరన వృతాూ క్ారపు పటీుని పటెుు కునాాడు. తన క్ొతూ చపెుపలను త డుకు్ని నిశ్శబదంగ్ా క్ ందక్ దిగ్ాడు.

నగరం ఇంక్ా నిదుద ర మతుూ లోనే ఉంది. ఒక రొటెు ముక్ త్మసుకుని గ్ాజుపాతర నుంచి వేడిగ్ా తేనీరు తాగ్ాడు. ఆ తరువాత సతరోూదయం అవుతుండగ్ా హుక్ా్ పీలుసతూ దావరంలో కూరుినాాడు. హుక్ా్పీలిటం అయిపోయిన

తరువాత చేత్మని జబేులోక్ పో నిచిి బయటకి్ త్మసరన దానిని చతసతూ అలాగే్ క్ొంచెం సేపు కూరుిండిపో యాడు.

అద ి ఒక డబుుల కటు. నతట ఇరవ ై గ్ొరెరలను, త్మరుగు పరయాణానిక్ టిక్ె్టుు ని, ఆఫ్రరక్ానుంచి తన దేశానిక్ వసుూ వులను దిగుమత్మ చేసుకునేందుకు అనుమత్మ పతార నిా ఆ డబుుతో క్ొనుక్ో్వచుి.

వాూపారచ లేచి, దుక్ాణం తెరచచేదాక్ా అతడు ఓపరగ్ాగ ఎదురు చతశాడు. ఆ తరువాత ఇదదరూ మరోసారచ తేనీరు తాగటానిక్ వ ళాళరు. “నేను ఈ రోజు వ ళ్ళళపో తునాాను,” అనాాడు యువకుడు. “నా దగగర గ్ొరెరలు క్ొనటానిక్ సరచపో యిటేంత డబుు ఉంది, నీ దగగర మక్ా్క్ వ ళళటానిక్ క్ావలసరనంత డబుు ఉంది.”

వాూపారచ ఏమీ బదుల్లవవలేదు.

"నీ ఆశీరవచనాలు నాకు క్ావాల్ల,” అడిగ్ాడు యువకుడు.

"నువువ నాక్ెంతో సహాయం చేశావు,” ఏమీ మాటాీ డకుండా వాూపారచ తేనీరు తయారు చేసుూ నాాడు. ఆ పని అయిపోయిన తరువాత అతడు యువకుడివ పైు త్మరచగ్ాడు.

"నినుా చతసర నేను ఎంతో గరవపడుతునాాను,” వాూపారచ అనాాడు. "నా గ్ాజు పాతరల దుక్ాణంలోక్ నువువ క్ొతూ అనుభ్ూత్మని తెచాివు. క్ానీ నేను మక్ా్ వ ళళటం లేదని నీకు తెలుసు. నువువ గ్ొరెరలను క్ొనబో వటం లేదని కూడా నీకు తెలుసు.”

"నీకు ఎవరు చపెాపరు?” ఆశ్ిరూపో తూ యువకుడు అడిగ్ాడు.

"అలాగ్ ేజరుగుగ్ాక,” అనాాడు గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ.

అలా అంటూ అతడు యువకుడిని ఆశీరవదించాడు.

యువకుడు తన గదిక్ వ ళ్ళళ తన వసుూ వులనిాంటినీ సరుద కునాాడు. వాటతిో మూడు సంచులు నిండాయి. బయటిక్ రాబో తుండగ్ా గదిలో ఒక మూల తన పాత గుడడ సంచి కనిపరంచింది. అద ిఉండలా పడి ఉంది. అతడు దాని గురచంచ ేమరచచిపో యాడు. బజఞరులో ఎవరచకె్రనా ఇదాద మని సంచిలోంచి చల్లచొక్ా్ని బయటిక్ త్మసుూ ండగ్ా అందులోంచి రెండు రాళళళ బయట పడాడ యి: ఉరచం, తుమిం.

ఆ రాళళళ అతడిక్ వృదధరాజుని జఞా పకం చేశాయి. అతడి గురచంచి ఆలోచించి ఎంతక్ాలం అయిపోయిందో అనుకుని యువకుడు ఆశ్ిరూపో యాడు. సెపయిన్ కు సగరవంగ్ా త్మరచగ్చ వ ళాళలనే ఉదేదశ్ంతో అతడు ఈ సంవతసరక్ాలంగ్ా నిరంతరం పని చేసతూ డబుు కూడబ డుతునాాడు.

‘కలగనటం ఎపుపడత మానవదుద ,’ అనాాడు వృదధరాజు. ‘శ్కునాలని అనుసరచంచు.’

ఉరచం, తుమింలను యువకుడు చేత్మలోక్ త్మసుక్ోగ్ానే వృదధరాజు తన పక్న ేఉనాాడనా ఒక వింత అనుభ్ూత్మ అతడకి్ మరోసారచ కల్లగ్చంది. అతడు ఒక సంవతసరంపాటు కష్రుంచి పనిచేశాడు, అతడు వ ళళవలసరన సమయం వచిిందని ఇపుపడు శ్కునాలు చబెుతునాాయి.

గ్ొరెరలు తనకు అరబీు భాష నేరచపంచకపోయినా, అంతకు ముందు చేసరనద ేమళ్ళళ చెయూటానిక్ ననేు వ ళళతునాాను అనుకునాాడు యువకుడు.

క్ానీ అంతకంటట ముఖూమయిన విషయానిా గ్ొరెరలు అతడిక్ నరేచపంచాయి.

పరపంచంలో అందరూ అరథం చేసుకునే భాష ఒకటి ఉంద,ి దుక్ాణంలో పరచసరథతుల్లా మ రుగుపరచటానిక్ ఆ భాషనే యువకుడు ఇంత క్ాలమూ ఉపయోగ్చంచాడు. పేరమతో, ఒక ఉదేదశ్ంతో ల్ననమ ైచేసరన హృదయపూరవకమ ైన పరయతాాల్లా తెల్లయచసే ే

భాష అది. మనుఃపూరవకంగ్ా నమిమ, క్ోరుకునా దాని అనేవషణలో ఆ భాష ఒక భాగం. టాంజియర్ ఇపుపడు ఒక వింత పటుణమేమీ క్ాదు, ఈ పరదేశానిా జయించినటటీ తాను పరపంచానిా కూడా జయించగలననా భావం అతనిక్ కల్లగ్చంద.ి

‘నువువ ఏదెైనా క్ోరుకునాపుపడు, దానిని సాధించటంలో నీకు తోడపడటానిక్ ఈ విశ్వమంతా కుటర పనుాతుంద,ి’ వృదధరాజు చెపాపడు.

క్ానీ దోపరడీక్ గురచక్ావటం గురచంచీ, అంతులేని ఎడారుల గురచంచీ, తమ కలలు తెల్లసీ వాటిని సాక్ారం చేసుక్ోని మనుషుల గురచంచీ వృదధరాజు ఏమీ చపెపలేదు. పరరమిడీంటట కే్వలం రాళళ గుటులనీ, వాటిని ఎవరెరనా తమ పరెటోీ కటుు క్ోవచిని కూడా వృదధరాజు చెపపలేదు. అంతకుముందు కంటట పదెద మందను క్ొనగల్లగ్చనంత ధ్నం సమకూరచనపుపడు ఆ పని చయెూమని చెపపటం అతడు మరచచిపో యాడు.

యువకుడు తన గుడడ సంచిని త్మసుకుని మిగ్చల్లన సామానుతోపాటు పెటాు డు. క్ ందక్ వ ళ్ళళచతడగ్ా యజమాని ఒక పరదేశతో మాటాీ డుతూ ఉనాాడు. మరో ఇదదరు గ్ాజు పాతరలతో తేనీరు తాగుతూ దుక్ాణంలోని వసుూ వులను చతసుూ నాారు. ఉదయం దుక్ాణంలో ఈ సమయానిక్ సాధారణంగ్ా ఉండే కంటట ఎకు్వగ్ానే రదీద ఉందని చెపాపల్ల. అతడు నిలబడిన చోటునుంచి చతసేూ ముసల్ల వాూపారచ జుటుు వృదధరాజు జుటుు మాదిరచ ఉండటం అతడు మొదటసిారచ గమనించాడు. టాంజియర్ లో మొదటి రోజున త్మనటానిక్ తన దగగర ఏమీ లేక,

ఎక్డిక్ వ ళాళలో తెల్లయక ఉనాపుపడు కల్లసరన మిఠాయి వరూకుడి నవువ అతడకి్ గురుూ క్ొచిింది. ఆ నవువ కూడా వృదధరాజు నవువలానే ఉంది.

వృదదరాజు ఇక్డకు వచిి తన ముదరను వేసర వ ళ్ళళనటుీ గ్ా ఉంది. క్ానీ వీళళళవవరూ వృదధరాజుని ఎనాడత కలవనే లేదు. అయితే తమ జీవిత గమాూనిా సాధించుక్ోటానిక్ పరయతాం చేసుూ నా వాళళక్ తాను ఎపుపడత సహాయపడుతుంటానని అతడు చపెాపడు.

వాూపారచక్ వీడో్లు చెపపకుండానే అతడు అక్డి నుంచి వ ళ్ళళపో యాడు. మిగ్చల్లన వాళళ ముందు ఏడవటం అతడిక్ ఇషుంలేదు. ఈ పరదేశ్మూ, ఇక్డ నేరుికునా మంచి విషయాలూ ఎపపటిక్ ీతన తలపులలోనే ఉంటాయి. అతడిలో ఇపుపడు ఆతమవిశావసం మ ండుగ్ా ఉంద,ి పరపంచానిా జయించగలనని అతడకి్ అనిపరసోూ ంది.

‘క్ాని త్మరచగ్చ నాకు తెల్లసరన మ ైదానాలకే్ వ ళళతునాాను, అక్డ గ్ొరెరల మందను సాకుతాను,’ తనక్ తాను అతడు ఈ విషయానిా పదేపదే చెపుపకునాాడు, క్ానీ అతడు త్మసుకునా నిరణయం అతనిక్ ఏ మాతరం సంతోష్ానిా ఇవవటంలేదు. ఒక లక్షూం క్ోసం అతడు ఒక సంవతసరమంతా కష్రుంచి పనిచేశాడు. క్ాని ఆ లక్షాూనిక్ దగగర అవుతునా క్ొదీద అద ి అంత ముఖూమయినదిగ్ా అనిపరంచటం లేదు. బహుశా అద ిఅతడ ినిజమయిన లక్షూం క్ాదేమో.

ఎవరచక్ తెలుసు... గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ మాదిరచ మక్ా్క్ వ ళళకుండా అలా వ ళాళలని క్ోరుకుంటూ జీవితమంతా గడిపయెూటమే మంచిదేమో - తనను తాను మభ్ూపరచుకుక్ోటానిక్ పరయత్మాసతూ అనుకునాాడు యువకుడు.

క్ాని ఉరచం, తుమింలను చేత్మలో పటుు కునసేరచక్ వాటినుంచి వృదధరాజు బలం,

సరథరనిరణయం అతడలిోక్ పరసరచంచినటీయింది. యాదృచిఛకమో, లేక అద ిశ్కునమేమోనని యువకుడు అనుకునాాడు - అతడు మొదటి రోజు వచిిన హో టలుక్ చేరుకునాాడు. అక్డ దొంగ లేడు. యజమాని అతడిక్ ఒక కపుప తేనీరు తెచాిడు.

నేను ఎపుపడు క్ావాలంటట అపుపడు గ్ొరెరల క్ాపరచని క్ావచుి అనుకునాాడు యువకుడు. గ్ొరెరలను ఎలా సాక్ాలో ననేు నేరుికునాాను, ఆ విషయాలేవీ ననేు మరచచిపో లేదు. క్ాని ఈజిపుు లోని పరరమిడీకు వ ళళటానిక్ మరో అవక్ాశ్ం రాదేమో.

బంగ్ారు కవచం త డుకు్నా వృదుధ డిక్ తన గతం తెలుసు. అతడు నిజంగ్ా రాజు,

జఞా నియి నై రాజు.

యాండలూసరయా మ దైానాలు రెండు గంటల దతరంలోన ే ఉనాాయి, క్ానీ తనకూ, పరరమిడీకూ మధ్ూ అనంతమ నై ఎడారచ ఉంది. ఇదే పరచసరథత్మని మరో రకంగ్ా కూడా చతడవచిని యువకుడిక్ అనిపరంచింది. అతడు తన నిధిక్ రెండు గంటలు దగగరయాూడు.... ఆ రెండు గంటలే ఒక సంవతసరమంతా వాూపరంచాయనాది వేర ేవిషయం.

‘నా గ్ొరెరలమందకు ఎందుకు త్మరచగ్చ వ ళాళలనుకుంటునాానన నాకు తెలుసు,’ యువకుడు అనుకునాాడు. నాకు గ్ొరెరల గురచంచి తలెుసు, అవి నాకు ఏ రకంగ్ానత సమసూక్ావు, అవి మంచి నసేాూ లు కూడా అవుతాయి. ఇంక్ోవ ైపు ఎడారచ నాకు నేసూమవుతుందో లేదో తెల్లయదు, ఆ ఎడారచలోనే తన నిధ ి క్ోసం అతడు వ తక్ాల్ల. నిధ ి దొరకకపో తే ఎలాగూ ఇంటకి్ వ ళ్ళళపో వచుి. ఇపుపడు నా దగగర క్ావలసరనంత డబుు ఉంద,ి సమయం ఉంద.ి ఎందుకు పరయత్మాంచకూడదు?

ఉనాటుు ండ ి అతడు ఎంతో సంతోష్ానిక్ గురయాూడు. తను ఎపుపడు క్ావాలంటట అపుపడు గ్ొరెరల క్ాపరచ క్ావచుి. క్ావాలంటట గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ కూడా క్ావచుి. పరపంచంలో దాగ్చ ఉనా నిధ్ులు ఇంక్ా ఎనిా ఉనాాయో....

అతడిక్ ఓ కల వచిింది, అతడు ఒక రాజును కల్లశాడు. అద ిఅందరచకీ్ ఎదురయిేూ అనుభ్వం క్ాదు!

హో టలునుంచి బయటకు వసతూ అతడు తన పరణాళ్ళక తయారు చేసుక్ోసాగ్ాడు. గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచక్ సరుకు సరఫరా చేసే ఒక వూక్ ూ ఒంటలె బిడారుతో ఎడారచ గుండా పరయాణించే వాడని అతడిక్ గురుూ కు వచిింది. ఉరచం,

తుమింలను చేత్మలో పటుు కునాాడు. ఈ రాళళ క్ారణంగ్ా అతడు త్మరచగ్చ తన నిధ ిఅనేవషణను క్ొనసాగ్చసుూ నాాడు.

‘ఎవరెరనా తమ జీవిత గమాూనిా సాధించుక్ోవాలని అనుకుంటునాపుపడు నేను ఎపుపడత వాళళక్ దగగరలోనే ఉంటాను,’ వృదధ రాజు అతనితో అనాాడు.

సరుకుల సరఫరాదారుని గ్ోదాము దగగరకు వ ళ్ళళ పరరమిడుీ నిజంగ్ా అంత దతరంగ్ా ఉనాాయా అని తెలుసుకుంటట ఏం పో తుంద?ి

పశువుల చెమట, దుముమ వాసనలు వసుూ నా చోట ఒక బలీమీద ఒక ఆంగీే్యుడు కూరుిని ఉనాాడు. క్ొంత గ్ోదాముగ్ాను, క్ొంత పశువుల క్ొటుంగ్ానత వాడుతూ ఉనా భ్వనమది. రసాయనిక పత్మరక పేజీలను త్మరగవేసతూ చివరచక్ ఇటువంటి పరదేశ్ంలో తేలతానని ఎనాడత ఊహించలేదని ఆంగీే్యుడు అనుకునాాడు. ‘పదళేళళ విశ్వవిదాూలయంలో పనిచేశాను, ఇపుపడు ఈ పశువుల క్ొటుంలో ఉనాాను,’ అనుకునాాడు.

క్ానీ అతనిక్ అక్డకు రాకతపరపంది క్ాదు. అతడు శ్కునాలను నముమతాడు. తన జీవితానీా, అధ్ూయనానీా విశ్వం యొక్ ఒక్ేఒక్ నిజమ నై భాషను కనుగ్ొనటానిక్ అంక్ తం చేశాడు. మొదట అతడు ఎసపరాంటో నేరుికునాాడు, తరువాత పరపంచంలోని మతాల గురచంచి తెలుసుకునాాడు, ఇపుపడు పరుసవేదానిా అధ్ూయనం చేసుూ నాాడు. అతడు ఎసపరాంటో మాటాీ డగలుగుతాడు, పరపంచ మతాలనిాంటినీ అరధం చసేుకునాాడు, క్ానీ ఇంక్ా పరుసవదే ిక్ాలేకపో యాడు. ముఖూమ ైన పరశ్ాల వ నకనునా సతాూలను కనుగ్ొనగల్లగ్ాడు క్ానీ ఒక దశ్ తరువాత ఇంక్ా ముందుకు సాగలేకపో తునాాడు. ఎవరెరనా ఒక పరుసవేదితో సంబంధ్ం ఏరపరచుక్ోవాలని పరయత్మాంచి విఫలమయాూడు. పరుసవేదులు చాలా వింత వూకుూ లు. వాళళళ ఎపుపడత తమ గురచంచ ేఆలోచించుకుంటూ అతడిక్ సహాయం చసేేందుకు నిరాకరచంచారు. అనిాంటిలోక్

క్ ీషుమ ైన తాత్మవకుని రాయి వ నకనునా రహసాూనిా వాళళళ కనుగ్ొనలేదమేో, అందుకే్ వాళళళ తమక్ తెల్లసరంది ఎవవరచకీ్ చపెపటం లేదేమో ఎవరచక్ తలెుసు.

ఇపపటిక్ ేఅతడు తన తండిర నుంచి వచిిన ఆసరూలో చాలావరకు ‘తాత్మవకుని రాయి’ అనేవషణలో కరచగ్చంచివేశాడు. పరపంచ పరఖాూత గరంథాలయాలనిాంటలిో అతడు ఎంతో సమయానిా వ చిించాడు, పరుసవేదం గురచంచి ముఖూమ ైన, అరుదెనై పుసూక్ాలనిాంటినీ క్ొనాాడు. ఒక పరఖాూత అరబుు పరుసవేది చాలా సంవతసరాల క్ రతం ఇంగ్ాీ ండును సందరచశంచాడని ఒక పుసూకంలో చదవిాడు. అతడిక్ రెండు వందల ఏళళకు పెగై్ా ఉంటాయని చబెుతారు, అతడు తాత్మవకుని రాయినీ,

‘జీవామృతానిా’ కనుగ్ొనాాడని కూడా చబెుతారు. ఈ కథ వలీ ఆంగీే్యుడు ఎంతగ్ానన పరభావితుడయాూడు. ఎడారచలో పురావసుూ పరచశోధ్నకు వ ళ్ళళ వచిిన తన మితుర డు అసాధారణ శ్కుూ లు ఉనా ఒక అరబుు గురచంచి చెపపకపో తే అదంతా ఒక కటుు కథగ్ా జమకటటువాడు.

"అతడు అల్ - ఫయూూం అనా ఒయాసరసుస వదద ఉంటాడు,” అతని మితుర డు చపెాపడు. “అతడి వయసుస రెండు వందల సంవతసరాలకు పెైనేనని,

అతడు ఏ లోహానిా అయినా బంగ్ారంగ్ా మారిగలడని పరజలు చెపుపకుంటూ ఉంటారు.”

ఆంగీే్యుడి ఉతాసహానిక్ పటుపగ్ాగ లేీ కుండా పోయాయి. అతడు అంతకు ముందు పెటుు కునా పనులనిాంటినీ రదుద చేసుకునాాడు. తన దగగరునా ముఖూమ నై పుసూక్ాలనిాంటినీ జమచేసుకుని ఇపుపడు దుముమ, పశువుల వాసనలతో నిండని గ్ోదాములో కూరుిని ఉనాాడు. అల్ - ఫయూూం మీదుగ్ా సహారా ఎడారచని దాటటందుకు బయట ఒక పదెద ఒంటలె బిడారు సరదధమవుతోంది.

ఆ పరుసవదేిని పటుు కుని త్మరతాను అనుకునాాడు ఆంగీే్యుడు. దాంతో పశువుల వాసన క్ొంత భ్రచంపశ్కూంగ్ా మారచంది.

ఒక యువ అరబుు బరువ ైన సామానుతో లోపల్లక్ వచిి ఆంగీే్యుడనిి పలకరచంచాడు.

"ఎక్డిక్ వ ళళతునాావు?” యువ అరబుు అడిగ్ాడు.

"ఎడారచలోక్ ,” అంటూ బదుల్లచిి అతడు పుసూకం చదవటంలో మునిగ్చపో యాడు. ఈ సమయంలో ఎవరచతోనత మాటాీ డాలని అతనిక్ లేదు. పరుసవేద ి తపపనిసరచగ్ా తనని పరలక్షసిాూ డు క్ాబటిు ఇనిా సంవతసరాలలో నేరుికునాదానిని ఇపుపడు పునశ్ిరణ చయేాల్ల.

యువ అరబుు కూడా ఒక పుసూకం బయటకి్ త్మసర చదువుక్ోసాగ్ాడు. అద ిసాపనిష్ భాషలోని పుసూకం. అద ీమంచిద ేఅనుకునాాడు ఆంగీే్యుడు. అతడిక్ అరబీు కంటట సాపనిష్ భాష బాగ్ా వచుి, ఈ యువకుడు కూడా ఆల్ -

ఫయూూంక్ వ ళళతుంటట తనక్ ముఖూమ ైన పనులేవీ లేనపుపడు ఇతడితో మాటాీ డవచుి.

పుసూకం మొదటోీ ఉనా అంతూక్ రయల దృశాూనిా మరొకసారచ చదవటానిక్ పరయత్మాసతూ ‘గత రెండు సంవతసరాలుగ్ా ఈ పుసూకం చదువుదామని పరయత్మాసతూ నే ఉనాానుగ్ానీ మొదటి క్ొదిద పేజీలకు మించి ముందుకు సాగటం లేదు,’ అనుకునాాడు యువకుడు. మధ్ూ మధ్ూలో అడుడ పడటానిక్ రాజు లేకపోయినా ఆ పుసూకంపెై ఏక్ాగరత కుదరటం కషుంగ్ా ఉంది.

తాను త్మసుకునా నిరణయం పటీ అతడకి్ ఇంక్ా క్ొనిా అనుమానాలు ఉనాాయి. క్ాని అతడిక్ మాతరం ఒక విషయం అరథమయిూంది: నిరణయం త్మసుక్ోవటమనాది ఆరంభ్ం మాతరమ.ే ఎవరెరనా నిరణయం త్మసుకునాారంటట అద ి

ఉధ్ృతమ ైన పరవాహాంలోక్ దతకటం లాంటిద,ి ఆ నిరణయం త్మసుకునాపుపడు ఊహించన ైనా ఊహించని పరదేశాలకు ఆ పరవాహం వారచని త్మసుకె్ళళతుంది.

నేను నిధిని అనేవష్రంచాలనా నిరణయానిక్ వచిినపుపడు గ్ాజు పాతరల దుక్ాణంలో పని చయేాల్లస వసుూ ందని నేను ఊహించలేదు అనుకునాాడు. ఈ బిడారులో భాగం క్ావాలనా నిరణయం కూడా నాదే అయుూండొచుి. క్ాని అద ిననుా ఎక్డిక్ త్మసుకె్ళళతుందో నాకు తెల్లయదు.

పక్న ే ఆంగీే్యుడు పుసూకం చదువుకుంటూ ఉనాాడు. అతడు అంత సేాహపూరవకంగ్ా లేడు. యువకుడు లోపల్లక్ వచిినపుడు అతడు చిక్ాకుపడినటుీ నాాడు కూడా. వాళళళ మితుర లు అయిేూవారే క్ానీ ఆంగీే్యుడు సంభాషణను తుంచేశాడు.

యువకుడు తన పుసూక్ానిా మూసరవేశాడు. ఆంగీే్యుడలిా అనిపరంచే ఏ పనీ తాను చయేకూడదని అతడు అనుకునాాడు. అతడు తన జేబులోంచి ఉరచం,

తుమింలను బయటకు త్మసర వాటతిో ఆడుక్ోసాగ్ాడు.

"ఉరచం, తుమిం!” అంటూ ఆంగీే్యుడు అరచచాడు.

మరుక్షణమ ేయువకుడు వాటిని తన జేబులో వసేేసుకునాాడు.

"ఇవి అమమక్ానిక్ క్ావు,” యువకుడనాాడు.

"వాటి విలువ అంత ఎకు్వ ఏమీ ఉండదు,” బదుల్లచాిడు ఆంగీే్యుడు. “వాటిని రాత్మ సఫటిక్ాలతో తయారు చసేాూ రు. అటువంటి రాళళళ భ్ూమి మీద క్ోటీ క్ొదీద ఉనాాయి. వీట ి గురచంచి తెల్లసరన వాళళళ మాతరం ఇవి ఉరచం, తుమిం అని గమనించగలుగుతారు. పరపంచంలోని ఈ పరా ంతంలో కూడా ఇవి దొరుకుతాయని నాకు తెల్లయదు.”

"వీటిని ఒక రాజు నాకు బహుమత్మగ్ా ఇచాిడు,” యువకుడు చపెాపడు.

ఆంగీే్యుడు బదులేమీ ఇవవకుండా తన చేత్మని జేబులోక్ పో నిచిి యువకుడి దగగర ఉనాటువంటివే రెండు రాళళను బయటకు త్మశాడు.

"నీకు వాటిని ఒక రాజు ఇచాిడా?” అని ఆంగీే్యుడు అడిగ్ాడు.

"నా వంటి గ్ొరెరల క్ాపరచతో ఒక రాజు మాటాీ డి ఉంటాడంటట నీకు నమమశ్కూంగ్ా ఉనాటుీ లేదు,” ఆ సంభాషణను అక్డతిో ముగ్చంచాలనా ఉదేదశ్ంతో యువకుడు అనాాడు.

"క్ానేక్ాదు. మిగ్చల్లన పరపంచమంతా అంగ్లకరచంచ నిరాకరచంచిన రాజుని మొదటిగ్ా గురచూంచింద ి గ్ొరెరల క్ాపరులే. అందుకే్ రాజులు గ్ొరెరల క్ాపరులతో మాటాీ డటం ఏమంత ఆశ్ిరూకరంగ్ా ఉండదు.”

తాను ఏమి మాటాీ డుతునాాడో యువకుడిక్ అరథం క్ాదేమోననా అనుమానంతో అతడు ఇంక్ా ఇలా క్ొనసాగ్చంచాడు: “ఇద ిబ ైబిలులో ఉంది. ఇద ేపుసూకం నాకు ఉరచం, తుమింల గురచంచి నేరచపంది. ఈ ఒక్ రకమ ైన భ్విషూతుూ వాణిని మాతరమ ే దవేుడు అనుమత్మంచాడు. వీటిని మత గురువులు బంగ్ారు కవచాలోీ పెటుు కుని ఉండేవారు.”

తాను అక్డ ఉనాందుకు యువకుడలిో ఉనాటుీ ండి సంతోషం ప ంగ్చప రచీంది.

"బహుశా ఇది ఒక శ్కునమేమో,” ఆంగీే్యుడు సగం పెైక్ అనాాడు.

"నీకు శ్కునాల గురచంచి ఎవరు చెపాపరు?” క్షణక్షణానిక్ యువకుడి ఆసక్ ూ పెరచగ్చపో తూ ఉంది.

"జీవితంలో పరత్మదీ ఒక శ్కునమే,” తాను చదువుతునా పత్మరకను మూసరవసేతూ ఆంగీే్యుడు అనాాడు. “అందరచకీ్ అరథమయిేూ విశ్వభాష ఒకటి ఉంద,ి

క్ానీ దానిని దాదాపు అందరూ మరచచిపో యారు. మిగ్చల్లన వాటితోపాటు నేను ఆ

విశ్వభాష గురచంచి కూడా అనేవష్రసుూ నాాను. అందుకే్ ఇక్డకు వచాిను. ఆ విశ్వభాష తెల్లసరన వూక్ ూని నేను కలుసుక్ోవాల్ల. అతడు ఒక పరుసవేది.”

గ్ోదాము యజమాని రావటంతో వాళళ సంభాషణకు అంతరాయం కల్లగ్చంద.ి

"మీ ఇదదరచ అదృషుం బాగుంద,ి” ఆ లావుపాటి అరబుు అనాాడు. “అల్ - ఫయూూంక్ ఈ రోజు ఒక బిడారు బయలుదరేుతోంది.”

"క్ానీ నేను ఈజిపుు క్ వ ళాళల్ల,” యువకుడు అనాాడు.

"ఈజిపుు లోనే అల్ - ఫయూూం ఉంద,ి” అరబుు బదుల్లచాిడు. “ఆ మాతరం తెల్లయని నువేవమి అరబుువి?”

లావుపాటి అరబుు బయటకు వ ళ్ళళపోయిన తరువాత "ఇద ి శుభ్ సతచకమ ైన శ్కునం,” అనాాడు ఆంగీే్యుడు. “నేను రాయగల్లగ్చతే అదృషుం,

యాదృచిఛకం అనా రెండు పదాలమీద ఒక పెదద విజఞా న సరవసావనిా రాసాూ ను. ఈ రెండు పదాలతోనే విశ్వభాష తయారయిూంద.ి”

చేత్మలో ఉరచం, తుమిం ఉనా అతడిని కలుసుక్ోవటం యాదృచిఛకమేమీ క్ాదని ఆంగీే్యుడు అనాాడు. అతడు కూడా పరుసవదేిని వ తుకుతూ బయలుదేరాడా అని అడిగ్ాడు.

"నేను నిధి క్ోసం అనేవష్రసుూ నాాను,” అనాాడు యువకుడు. క్ానీ ఆ మరుక్షణమ ే దానిని వ లీడి చసేరనందుకు చింత్మంచాడు. అయితే ఆంగీే్యుడు దానికంత పరా ముఖూతను ఇచిినటుీ గ్ా అనిపరంచలేదు.

"ఒక రకంగ్ా నేను కూడా నిధినే అనేవష్రసుూ నాాను,” ఆంగీే్యుడు చెపాపడు.

"నాకు పరుసవేది అంటట ఏమిటో తెల్లయదు,” అని యువకుడు చెబుతుండగ్ా గ్ోదాము యజమాని వచిి వాళళని బయటకు రమమనాాడు.

నలీని కళళళ, గడడం ఉనా ఒక వూక్ ూ "ననేు ఈ బిడారుక్ నాయకుడిని. నాతోపాటు త్మసుకువ ళళళ పరత్మ ఒక్రచ జీవనమరణాలపెై నాకు అధకి్ారం ఉంది. ఈ ఎడారచ చపలచితుూ రాలు, ఒక్ొ్క్సారచ ఇది మనుషులకు పరచిి ఎక్ ్సుూ ంది.”

అక్డ దాదాపుగ్ా రెండు వందలమంది సమావేశ్మ ై ఉనాారు. ఒంటెలు, గురార లు, కంచరగ్ాడిదలు, వాటి సంతానం కల్లపర మొతూం నాలుగువందల దాక్ా పశువులు ఉంటాయి. గుంపులో సీూ లీు, పరలీలతోపాటు భ్ుజఞనిక్ కతుూ లు, తుపాకులు వేలాడుతూ ఎంతోమంది పురుషులు ఉనాారు. ఆంగీే్యుడి వదద పుసూక్ాలతో నిండిన అనేక పెటెులు ఉనాాయి. అంతా గ్ోలగ్ోలగ్ా ఉండటంతో అతడు చపెరపంద ిఅందరచకీ్ అరథం క్ావటానిక్ నాయకుడు ఒక్ ే విషయానిా పలుమారుీ చెపపవలసరవసోూ ంది.

"ఇక్డ అనేక రక్ాల మనుషులు ఉనాారు, పరత్మ ఒక్రచక్ వాళళ వాళళ దేవుడు ఉనాాడు. నేను ఒక్ అలాీ ని మాతరమ ే నముమతాను, ఈ ఎడారచని మరోమారు జయించటానిక్ చేయగల్లగ్చనదంతా నేను చసేాూ నని అతడిమీద పరమాణం చేసుూ నాాను. ఏం జరచగ్చనా నా అదేశాలను పాటిసాూ నని మీరు నమేమ దేవుళళపె ై పరమాణం చెయూమని క్ోరుతునాాను. ఎడారచలో అవిధయేత అంటట మృతుూవుతో సమానం.”

గుంపునుంచి మందర సవరంతో ధ్వనులు వ లువడుతునాాయి. పరత్మ ఒక్రూ తమ తమ దేవుళళ పేరు మీద పరమాణం చేసుూ నాారు. యువకుడు ఏసుకీ్రసుూ పేరుమీద పరమాణం చశేాడు. ఆంగీే్యుడు ఏమీ అనకుండా మినాకునాాడు. ఒక చినా పరమాణం చేసరనపపటి కంటట ఎకు్వసపేే ధ్వనులు వినిపరంచాయి. రక్షణక్ోసం కూడా వాళళళ తమ దేవుళళను పరా రచథసుూ నాారు.

బాక్ాతో పెదదగ్ా ఊదటంతో అందరూ తమ తమ పశువులపెైక్ ఎక్ా్రు. యువకుడు, ఆంగీే్యుడు ఒంటెలను క్ొనాారు, తటపటాయిసతూ వాటి మీదక్ ఎక్ా్రు. పుసూక్ాల పెటెుల భారానిా మోసుూ నా ఆంగీే్యుడి ఒంటనెు చతసర యువకుడు జఞల్ల పడాడ డు.

గ్ోదాములో ఆగ్చపోయిన సంభాషణను త్మరచగ్చ క్ొనసాగ్చసతూ ఆంగీే్యుడు "నిజఞనిక్ యాదృచిఛకమనాది లేదు. ఒక అరబుు గురచంచి నా మితుర డు వినాందువలీ నేను ఇక్డకు.....”

క్ాని బిడారు బయలుదేరటంతో ఆంగీే్యుడు చబెుతునాది వినలేక పోయాడు. క్ాని అతడేం చపెాపలనుకునాాడో యువకుడిక్ అరథమయిూంది: ఒక దానిని మరొకదానితో కల్లపే మారచమకలంకె్ గురచంచి చెబుతునాాడు. ఆ లంకె్ క్ారణంగ్ానే అతడు గ్ొరెరల క్ాపరచ అయాూడు, దాని వలీనే అతడిక్ మళ్ళళ, మళ్ళళ ఆ కల వచిింద,ి దాని వలీనే రాజుని కల్లశాడు, దాని వలీనే ఆఫ్రరక్ాలోని ఒక నగరానిక్ వచాిడు, దాని వలీనే మోసానిక్ గురయిూ గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచని కలుసుకునాాడు, దానివలీనే....

ఒకరు తమ జీవిత గమాూనిా సమీపరసుూ నాక్ొదీద ఆ జీవిత గమూమ ే వారచ ఉనిక్ క్ అసలు క్ారణమవుతుంది అని యువకుడు అనుకునాాడు....

బిడారు తూరుప దిశ్గ్ా సాగుతోంది. ఆ బిడారు ఉదయాలు పరయాణిసతూ ,

ఎండ త్మవరంగ్ా ఉనాపుపడు విశరా ంత్మ త్మసుకునదేి. త్మరచగ్చ సాయంతరం పయనమయిూేది. ఆంగీే్యుడు అధిక సమయం పుసూక్ాలతో గడపుతుండటం వలీ యువకుడు అతడతిో అంతగ్ా ఏమీ మాటాీ డలేదు.

ఎడారచక్ అడడంగ్ా జంతువులు, మనుషుల పురోగమనానిా యువకుడు నిశ్శబదంగ్ా పరచశీల్లసుూ నాాడు. వాళళళ పరయాణం మొదలు పటెిున రోజున అంతా

గందరగ్ోళం, అరుపులు, పరలీల ఏడుపులు, పశువుల అరుపులు ఆందోళనతో కూడిన మారగదరశకులు, వాూపారుల ఆదేశాలతో కలగలసరపో యాయి.

క్ానీ ఎడారచలో ఎడతగెని గ్ాల్లహో రు, పశువుల గ్చటుల శ్బాద లు మాతరమ ే

ఉనాాయి. చివరచక్ మారగదరశకులు, కూడా ఒకరచతో ఒకరు చాలా పరచమితంగ్ా మాటాీ డుకుంటునాారు.

"నేను ఈ ఎడారచని ఎననాసారుీ దాటాను,” ఒకరాత్మర ఒంటెల సంరక్షకుడు ఒకడు చెపపసాగ్ాడు. “క్ానీ ఎడారచ చాలా పదెదద,ి క్షిత్మజరేఖ ఎంతో దతరాన ఉంటుంది. దాంతో మనిష్రక్ తాను చాలా అలుపడినని అనిపరంచేలా చేసర అతడనిి మౌనపరుసుూ ంది.”

యువకుడు అంతకు ముందెనాడత ఎడారచలో అడుగు పటెుకపో యినా సంరక్షకుడు చపెపదలచుకుందేదో సహజఞతంగ్ా అరథమయిూంద.ి సముదరా నీా,

బడబానలానీా చతసరనపుపడు వాటి మౌల్లక శ్క్ ూముందు అతడు మూగ పోయిేవాడు.

నేను గ్ొరెరలనుంచి క్ొనిా విషయాలను నరేుికునాాను, గ్ాజు వసుూ వుల నుంచి క్ొనిా విషయాలను నేరుికునాాను అని యువకుడు అనుకునాాడు. నేను ఎడారచనుంచి కూడా క్ొనిా విషయాలను నేరుికుంటాను. ఇద ి చాలా పురాతనమ దైిగ్ానత, విజాురాల్లగ్ానత కనపడుతోంది.

గ్ాల్ల ఒక్ క్షణం కూడా ఆగలేదు. టారచఫాలో క్ోటపెైన కూరుిని ఉండగ్ా ఇద ే గ్ాల్ల తన ముఖానిా తాక్ న రోజు యువకుడ ిజఞా పక్ాలలో మ దల్లంది. అద ిఅతడిక్ తన గ్ొరెరల ఉనిాని గురుూ కుతెచిింది..... ఎపపటి మాదిరచగ్ానే అతడ ిగ్ొరెరలు యాండలూసరయా మ ైదానాలలో మతే, నీటిని అనేవష్రసుూ నాాయి.

‘ఇపుపడు అవి నా గ్ొరెరలు క్ావు,’ ఎటువంట ిఉదేవగ్ానిక్ గురచక్ాకుండా తనలో తాను అనుకునాాడు. ‘అవి తమ క్ొతూ గ్ొరెరల క్ాపరచక్ అలవాటు పడి ఉంటాయి.

ఈ పాటిక్ బహుశా ననుా మరచచిపోయి ఉంటాయి. పరయాణాలకు అలవాటు పడని గ్ొరెరల వంటి జీవాలకు ముందుకు సాగ్చపో వటం తెలుసు.’

వాూపారచ కూతురచ గురచంచి ఆలోచించాడు. ఈ పాటిక్ ఆమ కు పెళ్ళళ అయిపోయి ఉంటుంద.ి బహుశా రొటెులు చేసే వూక్ ూనన, లేక చదువువచిి, అదుాత సాహస గ్ాథలు చపెపగల్లగే్ మరో గ్ొరెరల క్ాపరచనన పెళ్ళళచేసుకుని ఉంటుంది. ఈ పరపంచంలో ఉనాది అతనొక్డే క్ాదు కదా. ఒంటెల సంరక్షకుడి వాూఖాూనానిా సహజఞతంగ్ా తాను అరథం చేసుక్ోగలగటంతో అతడు ఉతాసహ పూరచతుడయాూడు: మానవులందరచ భ్విషూతుూ , వరూమానాలకు సంబంధించిన విశ్వభాషని బహుశా అరథం చేసుకుంటునాాడేమో. ఇటువంటి వాటిని వాళళ అమమ 'ముందుగ్ానే తెల్లయడం'

అని అనేది. విశ్వజీవన తరంగంలో ఆతమ ఉనాటుీ ండి మునకవ యూడమ ే

సహజఞతం అని అతడిక్ అరథం క్ాసాగ్చంది; అందరచ చరచతరలు అక్డ ముడపిడ ిఉంటాయి; అంతా రాసర ఉంది క్ాబటిు అంతా తెల్లసరపో తూ ఉంటుంద.ి

గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచని గురుూ తెచుికుంటూ యువకుడు 'అలాగ్ ేజరుగుగ్ాక' అనుకునాాడు.

ఎడారచలో క్ొంతమేర అంతా ఇసుకతో నిండ ిఉంటట, క్ొంతమేర రాత్మమయంగ్ా ఉంది. దారచక్ ఒక గుటు అడడంగ్ా నిల్లసేూ బిడారు దాని చుటూు త్మరచగ్చ వ ళళళది. రాత్మమయపరా ంతం ఎదురెరతే దారచ మళ్ళళంచవలసర వచేిది. జంతువుల గ్చటులకు ఇబుంది కల్లగ్చంచేంత సనాగ్ా ఇసుకఉంటట, మరచంత బరకగ్ా ఇసుక ఉనా దారచని అనేవష్రంచేవారు, క్ొనిాపరా ంతాలలో ఎండిపో యిన చెరువులలోని ఉపుపతో నలే మేటవేసర ఉండేది. ఇటువంట ిపరదేశాలలో జంతువులు కదలమని మొరాయించవేి. అపుపడు ఒంటెలను నడపిేవాళళళ వాటమిీద ఉనా బరువును దింపక తపేపద ి

క్ాదు. అటువంటి పరమాదకర పరా ంతంగుండా వ ళళతుండగ్ా బరువులను వాళళళ మోసర, అద ిదాటని తరువాత ఒంటెల మీదక్ ఎక్ ్ంచేవారు. దారచ చతపేవాళళలోీ ఎవరెరనా జబుుపడనిా, చనిపోయినా ఒంటలెను నడిప ే వాళళళ చీటలీు త్మసర ఆ బాధ్ూతలను ఎవరు నిరవరచూంచాలో నిరణయించవేారు.

క్ాని ఇదంతా ఒక్ే ఒక మౌల్లక ఉదేదశ్ంతో జరచగే్ది: ఎనిా సరుద బాటుీ చేసరనా, ఎనిాసారుీ పక్దారులు త్మసరనా బిడారు మాతరం దికూసచిలో ఒక్ ే దిశ్గ్ా పయనించదేి. అవరోధాలను అధిగమించిన తరువాత త్మరచగ్చ గమాూనిా చేరేి బాటను పటటువి, ఒయాసరసుసను సతచించే తార ఆధారంగ్ా ఆ దికు్క్ నడిచేవి. ఉష్ో దయానిక్ ముందు ఆక్ాశ్ంలో మ రుసుూ నా నక్షతరం కనపడిత ే తాము నీళళళ, ఖరూజ రచెటుీ , ఆశ్రయం, ఇతర మనుషులు ఉండే చోటుక్ వ ళళతునాామనా నమమకం యాత్మరకులకు కుదిరేద.ి అయితే ఆంగీే్యుడు ఒక్డ ే ఇవవేీ పటిుంచుకునేవాడు క్ాదు, ఎకు్వ సమయం అతడు తన పుసూక్ాలలో మునిగ్చపో యి ఉండేవాడు.

యువకుడు కూడా తన దగగర ఉనా పుసూక్ానిా చదువుదామని పరయాణం మొదటోీ క్ొనిా రోజులు పరయత్మాంచాడు. క్ాని బిడారును పరచశీల్లంచటం, గ్ాల్ల చేసే శ్బాద లను వినడం అతడిక్ మరచంత ఆసక్ ూకరంగ్ా అనిపరంచింది. తన ఒంటెను బాగ్ా అరథం చేసుక్ోగల్లగ్చ, దానితో అనుబంధ్ం ఏరపడని తరువాత యువకుడు తన పుసూక్ానిా పక్కు పడేశాడు. పుసూకం తెరచచిన పరత్మసారల ఏదో ఒక ముఖూమయిన విషయానిా నేరుికుంటాననా మూఢనమమకం ఏరపడినపపటికీ్ అద ి అనవసరమ నై భారంగ్ా యువకుడిక్ అనిపరంచింది.

తనతోపాటు పరయాణం చేసుూ నా ఒంటలె సంరక్షకుడితో అతడు సేా హం చేశాడు. రాత్మరపూట మంట చుటూు చేరచనపుపడు ఒంటెల సంరక్షకుడిక్ యువకుడు గ్ొరెరల క్ాపరచగ్ా తన సాహసాలను చెపపేవాడు.

అలాంటి సంభాషణలలో ఒకసారచ ఒంటెల సంరక్షకుడు తన జీవితం గురచంచి చెపాపడు:

"నేను ఎల్ కె్రరం దగగర నివసరంచేవాడిని. నాకు ఒక పండీతోట, భారూ పరలీలు ఉనాారు. చనిపోయివేరకు జీవితం అలాగే్ గడిచిపో తుందని అనుకునేవాడిని. పంటలు బాగ్ా పండని ఒక సంవతసరం మేమంతా మక్ా్ పరయాణం చేశాం, ఆ విధ్ంగ్ా జీవితంలో మిగ్చల్లన ఒక్ క్ోరచక కూడా త్మరచపో యింది. ననేు ఇక సంతోషంగ్ా చనిపో వచిని అనుకునాాను. ఆ భావన నాక్ెంతో తృపరూనిచిింది.

"ఒక రోజు భ్ూమి కంపరంచి, న ైలునది ఒడుడ పెై నుంచీ పరవహించసాగ్చంద.ి ఇటువంటిదదేో ఇతరులకు జరుగుతుంది క్ానీ నాకు క్ాదు అని అనుకునేవాడిని. వరదలో తమ ఆల్లవ్ చెటీననిాంటినీ క్ోలోపతామని పక్ రెరతు భ్యపడాడ డు, పరలీల్లా క్ోలోపతామేమోనని నా భారూ భ్యపడింది. నాకునాది మొతూం సరవనాశ్నమౌతుందని నేను అనుకునాాను.

"భ్ూమి సరవనాశ్నమ ై బతకడానిక్ ననేు వేరొక మారాగ నిా వ దుక్ో్వలసర వచిింది. ఇదిగ్ో ఇలా ఒంటెను నడపిేవాడిని అయాూను. అలాీ యొక్ పరపంచానిా అరథం చసేుక్ోటానిక్ ఆ ఉపదరవం నాకు ఉపయోగపడింది: వాళళక్ అవసరమయినవి, క్ావలసరనవి సాధించుక్ోగల సామరథయం ఉనాపుపడు మానవులు తమకు తెల్లయని వాటి గురచంచి భ్యపడాల్లసన అవసరం లేదు.

"మనక్ ఉనాదదేో క్ోలోపతామని భ్యపడుతూ ఉంటాం: అది మన పరా ణం క్ావచుి, ఆసరూ క్ావచుి, వసుూ వులు క్ావచుి. మన జీవిత కథలను, పరపంచ చరచతరనత ఒక్ ేచయెిూ రాసరందని అరథం చేసుకుంటట ఆ భ్యం ఆవిరెరపో తుంది.”

ఒక్ొ్క్సారచ వారచక్ మరొక బిడారు తారసపడదేి. పరత్మద ీ నిజంగ్ానే ఒక్ ేచెయిూ రాసరనటుు ఒకరచక్ అవసరమ ైనవి వరేొకరచ దగగర ఉండేది. రాత్మరపూట మంట

దగగర కూరుిని ఒంటలె సంరక్షకులు ఇసుక తుపాను గురచంచి సమాచారానిా, ఎడారచ కథలను పంచుకునేవారు.

మరచక్ొనిాసారుీ వింతెనై ముసుగు మనుషులు కనపడవేారు. వాళళళ ఎడారచలో సంచారజీవులకైన బ డోవినుీ . వాళళళ బిడారు దారులపెై నిఘా ఉంచి దొంగల గురచంచి, బరుర జఞతుల గురచంచి హ చిరచంచేవారు. వాళళళ నిశ్శబదంగ్ా వ ళ్ళళపోయివేారు. నలీని వారచ ముసుగుల లోంచి వారచ కళళళ మాతరమే కనపడేవి. ఒక రాత్మర ఆంగీే్యుడు, యువకుడు మంట దగగర కూరుిని ఉండగ్ా వారచ దగగరకు ఒంటెల సంరక్షకుడు వచాిడు. “ఎడారచ తెగల మధ్ూ యుదాధ లు జరుగుతునాాయని పుక్ారుీ వినవసుూ నాాయి,” అని వాళళకు చపెాపడు.

ముగుగ రూ నిశ్శబదంగ్ా ఉండపిో యారు. ఎవరూ ఏమీ మాటాీ డక పోయినా భ్యం వాళళని ఆవరచంచిన విషయం యువకుడు గరహించాడు. మరోసారచ అతడు మాటలు లేని భాష.... విశ్వభాషను అనుభ్ూత్మ చెందసాగ్ాడు.

తాము పరమాదంలో ఉనాామా అని ఆంగీే్యుడు అడిగ్ాడు.

"ఒకసారచ ఎడారచలోక్ వచిిన తరువాత మళ్ళళ వ నక్ ్ మళళటం అంటూ ఉండదు,” ఒంటెల సంరక్షకుడు చపెాపడు. “వ నక్ ్ వ ళళలేనపుపడు ముందుకు వ ళళటానిక్ మంచిదారచ ఏదని మాతరమ ేఆలోచించాల్ల. భ్యంతో సహా మిగ్చల్లందంతా అలాీ కే్ వదిల్ల పటెాు ల్ల.”

"అలాగ్ ేజరుగు గ్ాక,” అనా వింత పదంతో అతడు ముగ్చంచాడు.

ఒంటెల సంరక్షకుడు వ ళ్ళళపోయిన తరువాత "నువువ బిడారుపెై మరచంత శ్రదధ వహించాల్ల,” అని ఆంగీే్యుడితో యువకుడు అనాాడు. “మనం చాలా పక్దారుీ త్మసుకుంటునాా అంత్మమంగ్ా గమూం వ ైపుక్ ేపురోగమిసుూ నాాం.”

"నువువ పరపంచం గురచంచి మరచంత చదవాల్ల,” ఆంగీే్యుడు బదుల్లచాిడు. “ఆ విధ్ంగ్ా చతసేూ పుసూక్ాలు బిడారు వంటవిి.”

మనుషులు, జంతువులతో ఉనా ఆ పదెద బిడారు పరయాణ వేగ్ానిా పెంచింది. పగళళళ ఎపుపడత నిశ్శబదంగ్ా ఉండేవి, క్ాని ఇపుపడు మంటదగగర కబురుీ చెపుపక్ోటానిక్ బదులు రాతుర లు కూడా నిశ్శబదంగ్ా మారాయి. బిడారు పెపైు దృష్రు ఆకరచ్ంచకుండా ఉండటానిక్ రాతుర లు మంట కూడా వ యూకూడదనా నిరణయానిా ఒకరోజు బిడారు నాయకుడు త్మసుకునాాడు.

రాతుర లు జంతువులననిాంటినీ గుండరంగ్ా ఉంచి తాము మధ్ూలో పడుకున ేఏరాపటును పరయాణికులు చేసుకునాారు. వృతూ ం బయట సాయుధ్ క్ాపలాదారులను నాయకుడు ఏరాపటు చేశాడు.

ఒక రాత్మర ఆంగీే్యుడకి్ నిదర పటులేదు. యువకుడిని లేపర ఇదదరూ ఇసుక త్మన ాల వ పైు నడుచుకుంటూ దతరంగ్ా వ ళాళరు. అద ి పునామి రేయి.

యువకుడు తన జీవిత కథను ఆంగీే్యుడతిో పంచుకునాాడు.

గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణంలో యువకుడు పనిచేయటం మొదలు పెటిున తరువాత అక్డ అతను సాధించిన పరగత్మ ఆంగీే్యుడిని అబుుర పరచచింది.

"అనిాంటినీ నియంత్మరంచే సతతరం ఇద,ే” అని ఆంగీే్యుడు చెపాపడు. “పరుసవేదంలో దీనిన ే విశావతమ అంటారు. నువువ మనసతఫరచూగ్ా ఒక దానిని క్ోరుకుంటట అపుపడు నువువ విశావతమకు అతూంత సమీపంగ్ా ఉంటావు. అద ిఎపుపడత నీకు సహాయపడే శ్క్ ూగ్ా ఉంటుంది.”

ఇది ఒక్ మానవులకు మాతరమ ే పరచమితమయిన బహుమత్మక్ాదు అని అతడు చెపాపడు. పరపంచంలోని పరత్మ ఒక్దానికీ్ - అద ిఖనిజం క్ావచుి, మొక్

క్ావచుి, జంతువు క్ావచుి, కే్వలం ఒక ఊహ అయినా క్ావచుి - ఆతమ ఉంటుంది.

"భ్ూమి సజీవమ ైనద ిక్ాబటిు... దానిక్ ఆతమ ఉంది. అందుకే్ భ్ూమిపెనై ఉనా పరత్మ ఒక్ట ీనిరంతర మారుపనకు గురవుతూ ఉంటుంది. ఆ ఆతమలో భాగం అయిన మనక్ అనుకూలంగ్ా ఆ శ్క్ ూ పనిచసేోూ ందని ఎపుపడోగ్ాని గురచూంచం. గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణంలో నీ విజయానిక్ అవి కూడా కల్లసర పని చేశాయనాది గురచూంచి ఉంటావు.”

చందుర డి పెపైు, వ ండపిూతలా ఉనా ఇసుకవ ైపు చతసతూ యువకుడు దాని గురచంచి క్ాసేపు ఆలోచించాడు. “ఎడారచని దాటుతునా బిడారును ననేు గమనించాను,” యువకుడు చపెాపడు, “ఎడారచ, బిడారు ఒక్ ేభాషను మాటాీ డతాయి, ఆ క్ారణంగ్ానే బిడారు తనని దాటటందుకు ఎడారచ అనుమత్మసోూ ంది. బిడారు వసేే పరత్మ అడుగు సమాయానుగుణంగ్ా ఉందో , లేదో అని అద ి పరలక్షిసోూ ంది. అడుగులు సక్ాలంలో ఉంటట మనం ఒయాసరసుసను చేరుకుంటాం.”

"ఈ భాషను అరథం చేసుక్ోకుండా వూక్ ూగత సాహసం ఆధారంగ్ా మనం ఈ పరయాణానిా చేపటిు ఉంటట అద ిమరచంత కషుతరంగ్ా ఉండేది.”

చందుర ణిణ చతసతూ వాళళళ నిలబడి పో యారు.

"శ్కునాల అదుాతమంటట ఇద,ే” యువకుడు క్ొనసాగ్చంచాడు. “ఎడారచ సంకే్తాలను మారగదరశకులు చదివే విధానానిా, బిడారు యొక్ ఆతమ ఎడారచ యొక్ ఆతమతో మాటాీ డే విధానానిా ననేు గమనించాను.”

"నేను బిడారు పెై మరచంత శ్రదధ పెడతాను,” అనాాడు ఆంగీే్యుడు.

"నీ పుసూక్ాలపెై ననేు మరచంత శ్రదధ పెటాు ల్ల,” అనాాడు యువకుడు.

ఆ పుసూక్ాలు ఏమీ పాలుపో కుండా ఉనాాయి. పాదరసం, లవణం,

రాక్షసబలుీ లు, రాజుల గురచంచి ఆ పుసూక్ాలోీ ఉనాాయి. అవవేీ యువకుడిక్ అరథం క్ాలేదు. క్ానీ అనిా పుసూక్ాలలో ఒక్ ే అంశ్ం పునరుకూమవవటం అతడు గమనించాడు: అనిా విషయాలు ఒక్ ేదానిక్ బాహూ రూపాలు మాతరమే.

పరుసవేదానిక్ సంబంధించిన సాహితూంలో ముఖూమ నై అంశ్మంతా క్ొనిా పంకుూ లలో ఉందని, అది ఒక పచిల తాయి తుూ మీద రాసర ఉందని యువకుడు ఒక పుసూకంలో చదివాడు.

"అద ిపచిల తాయి తుూ ,” యువకుడిక్ తాను నేరపగల్లగే్ అంశ్ం దొరచక్ ందని ఆంగీే్యుడు గరవంగ్ా చెపాపడు.

"అయితే ఇనిా పుసూక్ాల అవసరమేమిట?ి” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"ఆ క్ొనిా పంకుూ లను అరథం చేసుక్ోటానిక్ ఇవి ఉపయోగపడతాయి,” తాను చెపరపనదాంటోీ తనకే్ నమమకం లేనటుీ ఆంగీే్యుడు బదుల్లచాిడు.

యువకుడిక్ అనిాటకింటట పరఖాూత పరుసవేదులకు సంబంధించిన కథల పుసూకం ఆసక్ ూకరంగ్ా అనిపరంచింది. పరయోగశాలలో లోహాలను శుదిధపరచటానిక్ తమ జీవితమంతా అంక్ తం చసేరన వాళళళ ఉనాారు: ఒక లోహానిా క్ొనిా సంవతసరాలపాటు వడేిచేసేూ అది దాని వూక్ ూగత గుణాలనుంచి విముకూమయిూ మిగ్చలేది విశావతమ అని వాళళళ నమామరు. అనిా విషయాలు సంభాష్రంచుకున ేభాష ఇదే క్ాబటిు , పరపంచంలోని అనిాంటినీ అరథం చసేుక్ోటానిక్ వాళళక్ ఇద ిదోహదపడదేి. ఈ విధ్ంగ్ా కనుగ్ొనా దానిన ే 'నిపుణులపని' గ్ా పేరొ్నేవారు. ఇద ిక్ొంత దరవరూపంలోనత, క్ొంత ఘనరూపంలోనత ఉంటుంది.

"ఆ భాషను అరథం చేసుక్ోటానిక్ మనుషులను, శ్కునాలను పరచశీల్లసేూ సరచపో దా?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"అనిాంటినీ సరళ్ళకరచంచాలనా పరచిి నీకుంది,” చిక్ాకుపడుతూ ఆంగీే్యుడు బదుల్లచాిడు. “పరుసవేదం అనాది చాలా శ్రదధతో నేరుిక్ోవాల్లసన అంశ్ం. గురువులు అనుసరచంచిన పథానిా యథాతథంగ్ా అనుసరచంచాల్ల.”

నిపుణుల పనిలో దరవరూపానిా 'జీవామృతం' అంటారనీ అద ి అనిా జబుులను నయం చేసుూ ందనీ; పరుసవదేిక్ ముసల్లతనం రాకుండా ఉపయోగపడుతుందనీ యువకుడు తెలుసుకునాాడు. ఘన రూపానిా 'తాత్మవకుల రాయి' అంటారు.

"తాత్మవకుల రాయిని కనుగ్ొనటం అంత తేల్లక క్ాదు,” ఆంగీే్యుడు చెపాపడు. “లోహాలను శుదిధ చసేే మంటను గమనిసతూ పరుసవదేులు పరయోగశాలలో అనకే సంవతసరాలు గడపిారు. వాళళళ అగ్చాక్ దగగరగ్ా అంతక్ాలం గడపటం వలీ అనిా రక్ాల పరా పంచిక గరావలను, సావత్మశ్యాలను జయించారు. లోహాలను శుదిధ చసే ేకరమంలో తమను తాము శుదిధ చసేుకునాామనా అంశానిా వాళళళ గురచూంచారు.”

గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ గురచంచి యువకుడు ఆలోచించాడు. గ్ాజు వసుూ వులను శుభ్రం చేయటం తనలోని నకరాతమక ఆలోచనలను తుడచిి వేయటానిక్ ఉపయోగపడిందని యువకుడు అనాాడు. రోజువారల జీవితం నుంచి కూడా పరుసవేదానిా నేరుిక్ోవచినా నమమకం యువకుడిలో పెరగసాగ్చంది.

"అంతేక్ాదు. తాత్మవకుల రాయిక్ ఒక అదృషు గుణముంది. పదెద మొతూంలో లోహానిా బంగ్ారంగ్ా మారిటానిక్ ఆ రాయిలోని క్ొంత రజను సరచపో తుంద,ి”

ఆంగీే్యుడు చపెాపడు.

అద ివినా తరువాత పరుసవేదమంటట యువకుడిక్ మరచంత ఆసక్ ూ కల్లగ్చంద.ి క్ొంచెం ఓపరక పడతిే పరత్మ దానినీ బంగ్ారంగ్ా మారివచిని అతడు అనుకునాాడు. అలా చయేటంలో విజయం సాధించిన హ లకవటయిస్ట, ఎల్లయస్ట, ఫుల్న లీ్ల, జెబ ర్

వంటి వివిధ్ వూకుూ ల జీవితాల గురచంచి చదివాడు. అవి చాలా అదుాతమయిన కథలు: పరత్మ ఒక్రూ తమ జీవిత గమాూనిా చివరచకంటా సాధించారు. వాళళళ దేశ్ దిమమరులుగ్ా త్మరచగ్ారు. జఞా నులతో మాటాీ డారు, నమమని వారచక్ోసం అదుాతాలు చేసర చతపరంచారు. వాళళ దగగర తాత్మవకుల రాయి, జీవామృతం ఉనాాయి.

నిపుణుల పనిని సాధంిచాలని యువకుడు అనుకునాాడు క్ానీ దానిని ఎలా చేపటాు లో పాలుపో లేదు. కే్వలం బొ మమలు, నిగూఢ సతచనలు, అరథంక్ాని వాక్ాూలు ఉనాాయి.

"విషయాలను ఇంత సంక్ ీషుంగ్ా ఎందుకు చేశారు?” ఒక రాత్మర ఆంగీే్యుడిని యువకుడు అడిగ్ాడు. పుసూక్ాలు తన దగగర లేకపో వటం వలీ ఆంగీే్యుడు చిక్ాకుపడుతునా విషయానిా యువకుడు గమనించాడు.

"అరథం చేసుకునా దానిక్ బాధ్ూత వహించే వాళళక్ మాతరమ ే

అరథమయిూేందుకు అవి అలా ఉనాాయి,” ఆంగీే్యుడు బదుల్లచాిడు. “అందరూ సీసానిా బంగ్ారంగ్ా మారిగలగటానిా ఊహించుక్ో. అపుపడు బంగ్ారానిక్ విలువ లేకుండా పోయిదేి.

"పటుు విడవకుండా సాధ్నచేసే వాళళక్ , విషయాలను లోతుగ్ా అధ్ూయనం చేయటానిక్ సరదధపడిన వాళళక్ మాతరమ ే నిపుణుల పని వశ్మవుతుంది. ఈ క్ారణంగ్ానే నేను ఇపుపడు ఎడారచ మధ్ూలో ఉనాాను. సంకే్తాల నిగూఢ అరాథ లను తెలుసుక్ోటానిక్ సహాయపడ ే నిజమ ైన పరుసవేదిని ననేు అనేవష్రసుూ నాాను.”

"ఈ పుసూక్ాలను ఎపుపడు రాశారు?”

"ఎననా శ్తాబాద ల క్ రతం.”

"అపపటోీ అచుి యంతరా లు లేవు కదా. అందరచకీ్ పరసవదేం గురచంచి తెల్లస ేఅవక్ాశ్ం లేదు. అటువంటపుపడు ఇంత వింత భాషని, ఇనిా బొ మమలను ఎందుకు ఉపయోగ్చంచారు?” యువకుడు వాదించసాగ్ాడు.

అతనిక్ ఆంగీే్యుడు నేరుగ్ా బదుల్లవవలేదు. గత క్ొదిద రోజులుగ్ా బిడారు నిరవహింపబడుతునా త్మరుపెై అతడు దృష్రు పెటాు డు, క్ానీ అతడు క్ొతూ విషయమదే ీనేరుిక్ోలేదు. యుదధం గురచంచిన మాటలు మరచంత తరచుగ్ా వినపడుతునాాయనా ఒక్ అంశానేా అతడు గురచూంచాడు.

ఒక రోజు యువకుడు పుసూక్ాలను ఆంగీే్యుడిక్ త్మరచగ్చ ఇచేిశాడు. “ఏమ ైనా నేరుికునాావా?” అద ి ఏమ ై ఉంటుందోననా ఆసక్ ూతో అడిగ్ాడు ఆంగీే్యుడు. యుదధం సంభ్వించ ే అవక్ాశ్ం గురచంచి ఆలోచించకుండా ఉండటానిక్ అతడకి్ ఎవరచతోన ైనా మాటాీ డాలని ఉంది.

"పరపంచానిక్ ఒక ఆతమ ఉంటుందని తలెుసుకునాాను, ఇది అరథం చేసుకునా వాళళళ విశ్వ భాషను కూడా అరథం చసేుక్ోగలరని తెలుసుకునాాను. ఎంతోమంద ిపరుసవేదులు తమ జీవిత గమాూనిా సాధించుకునాారనీ, విశావతమనీ, తాత్మవకుల రాయినీ, జీవామృతానీా కనుగ్ొనాారని తెలుసుకునాాను.

"అనిాటిక్ ీమించి ఇవి అనీా చాలా తేల్లకె్రన విషయాలనీ, వాటిననిాంటినీ పచిల తాయి తుూ పెై రాయవచిని తెలుసుకునాాను.”

ఆంగీే్యుడు నిరుతాసహానిక్ గురయాూడు. ఎననా ఏళళ పరచశోధ్న, వింత సంకే్తాలు, క్ొతూ పదాలు, పరయోగశాల పరచకరాలు.... ఇవేవీ యువకుడపిెనై పరభావం చతపలేకపోయాయి. వీటనిాటినీ అరథం చసేుక్ోలేని అదమి దశ్లో యువకుడి ఆతమ ఉందేమోనని ఆంగీే్యుడు అనుకునాాడు.

తన పుసూక్ాలను త్మరచగ్చ త్మసుకుని వాటిని పటెెులలో సరేదశాడు.

"నువువ త్మరచగ్చ బిడారును గమనించటం మొదలు పెటుు ,” అనాాడు ఆంగీే్యుడు, “దాని నుండి నేను కూడా అంతగ్ా నేరుిక్ోలేకపో యాను.”

ఎడారచ నిశ్శబాద లను, జంతువులు రేపరన ఇసుకను యువకుడు త్మరచగ్చ పరచశీల్లంచసాగ్ాడు. ‘విషయాలు తెలుసుక్ోటానిక్ ఒక్ొ్క్రచకీ్ ఒక్ొ్క్ విధానం ఉంటుంద,ి’ అనుకునాాడు యువకుడు. ‘అతని దారచ నా దారచ లాంటిదిక్ాదు, అద ేవిధ్ంగ్ా నా దారచ అతనిది క్ాదు. క్ానీ మేమిదదరమూ మా జీవిత గమాూలను అనేవష్రసుూ నాాం, అందుకు అతడిని ననేు గ్ౌరవిసాూ ను.’

పగలు, రేయి బిడారు పరయాణం చయేసాగ్చంది. ముసుగు వేసుకునా బ డోవినుీ ఇపుపడు మరచంత ఎకు్వగ్ా కనపడుతునాారు. యువకుడిక్ మంచి సేాహితుడు అయిన ఒంటెను నడిపే వూక్ ూ ఎడారచ జఞతుల మధ్ూ యుదధం ఆపాటకేి్ మొదలయిూందని చెపాపడు. బిడారు ఒయాసరసుసను చేరుక్ోవటం అదృషుమేననుక్ోవాల్ల.

జంతువులు అలసరపో యి ఉనాాయి. మనుషుల మధ్ూ మాటలు రాను రాను తగ్చగపో సాగ్ాయి. రాతుర లు మౌనం అనిాటికంటట భ్యంగ్ొల్లపేదిగ్ా ఉంది. అంతకు ముందు ఒంటె మూలుగుని ఒంట ెమూలుగుగ్ానే భావించేవారు, ఇపుపడు అద ిదాడిక్ సతచన ఏమోనని భ్యపడుతునాారు.

యుదధం యొక్ముపుప గురచంచి ఒంటెను నడపిే వూక్ ూ అంతగ్ా బాధ్పడుతునాటుీ లేదు.

చందుర ని క్ాంత్మ, వ లుగు లేని ఒకనాటి రాత్మర ఖరూజ ర పళళళ త్మంటూ "నేను బత్మక్ ఉనాాను,” అని యువకుడితో అతను అనాాడు. “త్మంటునాపుపడు కే్వలం

దాని గురచంచ ే నేను ఆలోచిసాూ ను. పరయాణం చేసుూ నాపుపడు పరయాణంపెనైే దృష్రు పెడతాను. పో రాడవలసర వసేూ మిగ్చల్లన అనిా రోజులు లాగ్ాన ే చావటానిక్ అద ికూడా మంచి రోజే.

"నేను అటు గతంలోనన, ఇటు భ్విషూతుూ లోనన జీవించటం లేదు. పరసుూ తంపెనై ేనాకు ఆసక్ ూ ఉంది. ఎపుపడత పరసుూ త క్షణం పెనైే దృష్రు నిలపగల్లగ్చతే నువువ అదృషువంతుడివవుతావు. ఎడారచలో జీవం ఉందని, ఆక్ాశ్ంలో చుక్లు ఉనాాయని,

మానవజఞత్మలో భాగం క్ాబటిు ఎడారచ జఞతులు పరసపరం సంఘరచ్ంచుకుంటాయని నువువ గమనిసాూ వు. అలాంటపుపడు జీవితం నీకు ఒక అదాతమయిన విందు అవుతుంద,ి ఎందుకంటట మనం గడుపుతునా పరసుూ త క్షణమ ేజీవితం.”

రెండు రోజుల తరువాత యువకుడు నిదరకు ఉపకరమిసతూ పరత్మరాత్మర వాళళళ గమనించ ేనక్షతరం క్ోసం చతశాడు. ఎడారచమీదే చుక్లు కనపడేసరచక్ క్షిత్మజ రేఖ ఎపపటికంటట క్ ందక్ ఉనాటుీ గ్ా అనిపరంచింద.ి

"అద ిఒయాసరసుస,” అనాాడు ఒంటనెు నడపిే వూక్ ూ.

"మరచ ఇపుపడే అక్డకి్ ఎందుకు వ ళళటం లేదు?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"మనం పరసుూ తం నిదరపో వాల్ల - అందుకని.”

సతరోూదయంతోపాటట యువకుడు నిదరలేచాడు. అంతకు ముందు రాత్మర నక్షతార లు ఉనాాయనిపరంచినచోట ఇపుపడు ఎడారచ ప డవునా విసూరచంచుకుని ఉనా అంతులేని ఖరూజ రచెటీ వరసలునాాయి.

"మనం సాధించాం,” తవరగ్ా నిదరలేచిన ఆంగీే్యుడు ఆనందంతో కే్క వేశాడు.

క్ాని యువకుడు నిశ్శబదంగ్ా ఉండిపో యాడు. ఎడారచ మౌనం అతడకి్ ఎంతగ్ానన నచిింద,ి ఇపుపడు చటీెవ పైు చతసతూ సంతృపరూ చెందాడు.

పరరమిడీను చేరుక్ోవటానిక్ అతడు ఇంక్ా ఎంతో దతరం పరయాణం చేయవలసర ఉంది. ఏదో ఒకనాడు ఈ ఉదయం కూడా ఒక జఞా పకంగ్ా మిగులుతుంది. క్ాని ఇది పరసుూ త క్షణం. ఒంటెను నడిప ే వూక్ ూ మాటలోీ చెపాపలంటట జీవిత విందు - గతంలోని గుణపాఠాలతో, భ్విషూతుూ ను గురచంచిన కలలతో ఈ క్షణానిా జీవించాలని అతనిక్ ఉంది. ఖరూజ ర చటీె దృశ్ూం ఒకనాటిక్ జఞా పకంగ్ా మారచపో యినపపటిక్ీ పరసుూ తం అది నీటినీ, నీడనీ, యుదధం నుంచి ఆశ్రయానీా అందించనునాది. నినాటి వరకు ఒంటె మూలుగు పరమాదానీా సతచిసతూ భ్యపెడతిే ఇపుపడు ఖరూజ ర చెటీ వరసలు అదుాతానిా ఆవిష్రచంచనునాాయి.

పరపంచం పలుభాషలు మాటాీ డుతుందని యువకుడు అనుకునాాడు.

వందలాది మనుషులు, జంతువులు ఒయాసరసుసకు చేరుక్ోవటం చతసర సమయం వేగంగ్ా గడిచిపో తోంద,ి అలాగ్ ే బిడారులు అనుకునాాడు పరుసవేద.ి క్ొతూగ్ా వచిిన వాళళని చతసర పరజలు కే్కలు వేసుూ నాారు. అక్డ రేగ్చన ధ్తళ్ళక్ ఎడారచ సతరుూడు కనుమరుగయాూడు. క్ొతూవాళళళ రావడంతో ఒయాసరసుసలోని పరలీలు ఉతాసహానిా పటులేకుండా ఉనాారు. ఒయాసరసుస పెదదలు బిడారు నాయకుడిక్ అభివాదం చేసర, అతడితో సుదీరఘంగ్ా సంభాష్రంచడం పరుసవదే ిగమనించాడు.

క్ాని ఇవేవీ పరుసవేదిక్ పటులేదు. ఎంతోమంది మనుషులు వసతూ వ ళళతునాా ఎడారచ మాతరం అలాగ్ ేఉండటం అతడు చతశాడు. ఎడారచ ఇసుకలో

నడిచిన రాజులను, బిచిగ్ాళళను అతడు చతశాడు. గ్ాల్లవలీ ఇసుక త్మన ాలు నిరంతరం మారుతుంటాయి, క్ాని ఇసుక మాతరం తాను చినాపపటినుంచి చతసుూ నాదే. రోజులు తరబడి ఎడారచ ఇసుక పసుపు దనానీా, నీలక్ాశానీా చతసరన పరయాణీకులు ఖరూజ రచటీె పచిదనం చతసర సంబరపడటం అతనిలోనత సంతోష్ానిా నింపరంది. మనిష్ర ఖరూజ ర చెటీను ఆసావదించడానికే్ దేవుడు ఎడారచని సృష్రుంచాడేమోనని అతడనుకునాాడు.

మరచంత పరా ముఖూత గల విషయాలమీద దృష్రుని కే్రందీకరచదాద మని అతడు అనుకునాాడు. తనకు తెల్లసరన క్ొనిా రహసాూలను నేరపవలసరన ఒక వూక్ ూ బిడారులో ఉనాాడని అతనిక్ తెలుసు. శ్కునాలు అతడిక్ ఈ విషయానిా తెల్లయచేశాయి. అతడిక్ ఆ వూక్ ూ ఎవరో తెల్లయదు, క్ానీ అతను కనపడతి ేఅనుభ్వమునా తన కనుా ఆ విషయానిా గురచూసుూ ంది. అంతకుముందు తన వదద ఈ విషయాలను నేరుికునా వూక్ ూ మాదిరచగ్ానే ఇతగ్ాడు కూడా అంతే సమరుథ డెతై ేబాగుండునని అతను క్ోరుకునాాడు.

ఈ విషయాలను ననటి మాటల దావరానే తెల్లయచయేవలసరన అవసరమేమిటని అతడనుకునాాడు. వీటిని రహసాూలనటానిక్ లేదు: దేవుడు తన రహసాూలనిాంటినీ జీవులనిాటిక్ ీతేల్లకగ్ా వ లీడి చసేాూ డు.

దీనిక్ అతడి దగగర ఒక్టట వివరణ ఉంద:ి అవి నిరమలమ ైన జీవంతో రూప ందనివి క్ాబటిు వాటిని ఇలాగ్ ే వ లీడిచయెాూల్ల, ఈ రకమ ైన జీవానిా ఏ పదాలూ, బొ మమలూ బంధించలేవు.

అంతేక్ాదు, పదాలకూ, బొ మమలకూ ఆకరచ్ంపబడ ిమనుషులు విశ్వభాషను మరచచిపో తారు.

తన కళళముందు కనిపరసుూ నా దానిా యువకుడు నమమలేకపో యాడు: ఒయాసరసుస అంటట తాను భ్ూగ్ోళ పుసూకంలో చతసరన ఒక బావి, దాని చుటూు క్ొనిా ఖరూజ ర చెటుీ క్ాదు; సెపయిన్ లోని చాలా పటుణాలకంటట అద ి పదెదదిగ్ా ఉంది. అక్డ మొతూం మూడు వందల బావులు, యాభ వైేల ఖరూజ ర చెటుీ , వాట ిమధ్ూ అసంఖాూకంగ్ా రంగు రంగుల గుడారాలు ఉనాాయి.

"ఇద ి వ యిూనొాక్ రాతుర ల మాదిరచ ఉంది,” అనాాడు ఆంగీే్యుడు. పరుసవేదిని ఎపుపడు కలుసాూ నా అని అతడు అసహనంగ్ా ఉనాాడు.

వసుూ నా మనుషులు, జంతువులను కుతూహలంతో చతసే పరలీలు వాళళను చుటుు ముటాు రు. వాళళళ ఏమ నైా యుదాద లను చతశారేమోనని తెలుసుక్ోటానిక్ పురుషులు ఆతృత పడుతుండగ్ా, వాళళళ తెచిిన బటులు, విలువ ైన రాళళ క్ోసం మహిళలు పో టీ పడసాగ్ారు. ఇపుపడు ఎడారచ మౌనం ఒక సుదతర సవపాంలా ఉంది. బిడారులోని పరయాణికులు ఇపుపడు ఎడతెరచపర లేకుండా మాటాీ డుతునాారు; ఆధాూత్మమక పరపంచం నుంచి బయటపడి త్మరచగ్చ మానవ పరపంచానిా కనుగ్ొనా వారచలా అరుసుూ నాారు, నవువతునాారు.

వాళళళ ఎడారచలో ఎననా జఞగరతూలు త్మసుకునాారు. ఒయాసరసుస దగగర ఎకు్వగ్ా సీూ లీు, పరలీలు ఉంటారు క్ాబటిు వాటిని యుదధ రహిత పరా ంతాలుగ్ా భావిసాూ రని ఒంటెను నడిపే వూక్ ూ వివరచంచాడు. ఎడారచ అంతటా ఒయాసరసుసలు ఉనాాయి. క్ాని ఎడారచ జఞతుల వాళళళ ఒయాసరసుసలను ఆశ్రయ సాథ వరాలుగ్ా వదిల్ల ఎడారచలో యుదాధ లు చేసేవారు.

అత్మ కషుం మీద బిడారు నాయకుడు పరయాణికులందరచనీ ఒక చోటక్ చేరచి వాళళక్ తన ఆదశేాలను ఇచాిడు. ఎడారచ జఞతుల మధ్ూ యుదధం అయిపోయివేరకు వాళళళ అక్డే ఉండాల్ల. వాళళళ సందరశకులు క్ాబటిు నివాస సథలానిా అక్డుంటునా వారచతో పంచుక్ోవాల్ల. వారచకునాంతలో మంచి నివాసాలను

ఇసాూ రు. ఇద ిఅత్మథ ిమరాూదల సతతరం. ఆ తరువాత బిడారు క్ాపలాదారులతో సహా పరత్మ ఒక్రూ తమ దగగర ఉనా ఆయుధాలను ఒయాసరసుస పదెదలు నియమించిన వూకుూ లకు అపపగ్చంచాలని క్ోరాడు.

ఆయుధాలను సేకరచంచే వూక్ ూక్ ఆంగీే్యుడు తన సంచిలోంచి ఒక పరసోూ లు త్మసర అపపగ్చంచడం యువకుడు ఆశ్ిరూంగ్ా చతశాడు.

"పరసోూ లు ఎందుకు?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"మనుషులను నమమడానిక్ ఇది నాకు తోడపడింది,” అని ఆంగీే్యుడు బదుల్లచాిడు.

ఈలోగ్ా యువకుడిక్ తన నిధ ి గురుూ కు వచిింది. తన కలను సాక్ారం చేసుక్ోవటానిక్ దగగరవుతునా క్ొదీద పరచసరథతులు క్ ీషుతరమౌతునాాయి. వృదధరాజు చెపరపన ‘ఆరంభ్కుల అదృషుం’ ఇపుపడు పనిచేసుూ నాటుీ లేదు. తన కలను నిజం చేసుకునే పరయతాంలో అతడ ిపటుు దలని, ధెరైాూనిా పరలక్షసిుూ నాటుీ గ్ా ఉంది. క్ాబటిు తాను త ందరపడకూడదు, అసహనానిక్ గురచక్ాకూడదు. మొండిగ్ా ముందుకు దతసుకు వ ళ్ళతే దవేుడు తన దారచలో ఉంచిన శ్కునాలను, సంకే్తాలను తాను గమనించకపో వచుి.

దేవుడు తన దారచలో వాటిని ఉంచాడు. ఆ ఆలోచన అతనికే్ ఆశ్ిరూం కల్లగ్చంచింది. త్మనటం, నిదరపో వటంలాగ్ా, లేదా పేరమను క్ోరుక్ోవటం, ఉదోూగ్ానిా ప ందటంలాగ్ా శ్కునాలు ఈ పరపంచానిక్ సంబంధించినవని అపపటివరకు అతడు అనుకునాాడు. తాను ఏం చేయాలో సతచించటానిక్ దేవుడ ి భాషగ్ా వాటిని అనుక్ోలేదు.

‘త ందరపాటు వదుద ,’ తనకుతాను మళ్ళళ చపెుపకునాాడు. ‘ఒంటెను నడపి ేవూక్ ూ చెపరపనటుీ త్మన ేసమయంలో త్మనాల్ల, పరయాణం చేసే సమయంలో పరయాణం చేయాల్ల.’

మొదటిరోజు ఆంగీే్యుడితో సహా అందరూ బడల్లకతో నిదరపోయారు. తన మితుర డిక్ దతరంగ్ా తన ఈడు వాళళయిన మరో అయిదుగురచతో కల్లపర యువకుడకి్ ఒక గుడారానిా ఇచాిరు. ఎడారచ పరా ంతం వాళళళ క్ావటాన పదెద నగరాల గురచంచిన కథలు వినటానిక్ వాళళళ తహతహలాడసాగ్ారు.

గ్ొరెరల క్ాపరచగ్ా తన జీవితానుభ్వాలను వాళళక్ యువకుడు చెపాపడు. గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణంలోని అనుభ్వాలు చపెపబో తుండగ్ా ఆంగీే్యుడు గుడారంలోక్ వచాిడు.

“ప దుద టి నుంచి నీక్ోసం వ తుకుతునాాను,” యువకుడిని బయటకు త్మసుకె్ళళతూ అతడనాాడు. “పరుసవేది ఎక్డ ఉంటునాాడో తెలుసుక్ోడానిక్ నీ సహాయం క్ావాల్ల.”

ముందుగ్ా అతడిని తమంతట తాము కనుక్ో్టానిక్ పరయత్మాంచారు. ఒయాసరసుసలోని మిగ్చల్లన పరజలకంటట భినాంగ్ా పరుసవేది నివసరసతూ ఉండవచుి;

అదీక్ాక అతడి గుడారంలో మంట నిరంతరం మండుతూ ఉండాల్ల. వాళళళ చాలాసేపు వ దిక్ారు. క్ాని వాళళళ ఊహించిన దానికంటట ఒయాసరసుస పదెదగ్ా ఉంద,ి

అక్డ వందలక్ొదీద గుడారాలు ఉనాాయి.

"ఒక రోజంతా వృధా చేశాం,” యువకుడతిోపాటు ఒక బావి వదద కూరుింటూ ఆంగీే్యుడు అనాాడు.

"ఎవరచన ైనా అడగడం మంచిదేమో,” యువకుడు అభిపరా య పడాడ డు.

తాను ఒయాసరసుసకు ఎందుకు వచిిందీ ఇతరులకు చెపపటం ఆంగీే్యుడిక్ ఇషుం లేదు, అందుకే్ అతడు ఎటూ తలేుిక్ోలేక పోయాడు. తనకంటట అరబీు భాష బాగ్ా వచిిన యువకుడు ఎవరచన నైా అడగటానిక్ చివరచక్ ఒపుపకునాాడు. బావి వదద తోలు సంచిలో నీరు నింపుక్ోటానిక్ వచిిన మహిళను యువకుడు సమీపరంచాడు.

"ఏమండీ! ఒయాసరసుసలో పరుసవదేి ఎక్డ ఉంటాడో చెబుతారా?”

ఆ మహిళ అటువంటి మనిష్ర గురచంచి తాను వినలేదని చపెరప పరుగు పరుగున అక్డనిుంచి వ ళ్ళళపో యింది. నలీ బటులు వసేుకునా మహిళలు పళెళళళన వారని, అటువంటి వారచతో మాటాీ డకూడదని ఆమ వ ళళతూ వ ళళతూ చపెరపంది. అతడు సంపరదాయాలను గ్ౌరవించాల్ల.

ఆంగీే్యుడు నిరుతాసహపడాడ డు. ఇంత సుదీరఘమ ైన పరయాణానిా వృధాగ్ా చేశానా అనుకునాాడు. యువకుడు కూడా విచారానిక్ గురయాూడు; అతని మితుర డు తన జీవిత గమాూనిా సాధించుకునే పరయతాంలో ఉనాాడు. ఎవరెరనా తమ కలను సాక్ారం చేసుకునే పరయతాం చేసుూ ంటట వారు విజయం సాధించడానిక్ ఈ విశ్వమంతా ఆ వూక్ ూక్ సహాయపడటానిక్ పరయత్మాసుూ ంది. ఈ సంగత్మ వృదధరాజు చెపాపడు. అతను ఊరచకే్ ఇలా అని ఉండడు.

"నేను పరుసవేదుల గురచంచి ఇంతకు ముందెనాడత వినలేదు,” యువకుడు చెపాపడు. “బహుశా ఇక్డ కూడా ఎవవరూ విని ఉండకపో వచుి.”

ఆంగీే్యుడి కళళళ తళళకు్న మ రచశాయి. “అద ీసంగత్మ! ఇక్డ వారెవవరచకీ్ పరుసవేద ిఅంటట తెల్లయక పో వచుి! మనుషుల జబుులను నయం చేసదేి ఎవరో తెలుసుక్ో!”

నలీని బటులోీ చాలా మంది మహిళలు నీరు నింపుక్ోవడానిక్ బావి దగగరకు వచాిరు. ఆంగీే్యుడు ఒత్మూడి చసేరనపపటిక్ ీ యువకుడు వాళళను ఏమీ

పరశాంచలేదు. అపుపడు ఒక పురుషుడు అటుగ్ా వచాిడు.

"ఇక్డ మనుషుల జబుులను నయం చేసే వారెవరెరనా నీకు తెలుసా?”

యువకుడు అడిగ్ాడు.

"అందరచ జబుులను అలాీ నయం చేసాూ డు,” క్ొతూవాళళని చతసర అతడు భ్యపడాడ డని సపషుమవుతోంది. “మీరు మంతరగ్ాళళక్ోసం చతసుూ నాటుీ ంది.”

క్ొరాన్ లోని వచనాలను వలీ్లసతూ అతడు వ ళ్ళళపో యాడు.

ఆ తరువాత ఒక చినా బక్ె్టుు తో ఒక ముసల్ల అరబుు వచాిడు. యువకుడు అదే పరశ్ా త్మరచగ్చ వేశాడు.

"అటువంటి వూక్ ూ గురచంచి తెలుసుక్ోవాలని ఎందుకు అనుకుంటునాారు?” ఆ అరబుు పరశాంచాడు.

"అతడిని కలవటానిక్ నా మితుర డు న లల తరబడి పరయాణం చసేర ఇక్డకు వచాిడు,” యువకుడు జవాబు ఇచాిడు.

"అటువంటి వూక్ ూ ఒయాసరసుసలో ఉనాటీయితే అతడు అందరచకంటట శ్క్ ూమంతుడెై ఉండాల్ల,” క్ొంచెంసేపు ఆలోచించి మసల్ల వూక్ ూ బదుల్లచాిడు. “ఒయాసరసుస పెదదలు కూడా తాము క్ావాలనుకునాపుపడు అతనిా కలవలేరు. అందుకు అతడు సమమత్మంచాల్ల.

"యుదధం ముగ్చసేదాక్ా వేచి ఉండండి. ఆ తరువాత బిడారుతో వ ళ్ళళపో ండ.ి ఒయాసరసుస జీవితంలో జోకూం చేసుక్ోటానిక్ పరయత్మాంచవదుద ,” అంటూ ముసల్ల వూక్ ూ వ ళ్ళళపో యాడు.

క్ానీ ఆంగీే్యుడి సంతోష్ానిక్ పటు పగ్ాగ లు లేవు. వాళళళ సరెరన దారచలోన ేఉనాారు.

చివరచక్ నలీ బటులోీ లేని ఒక యువత్మ అక్డకు వచిింది. ఆమ భ్ుజం మీద ఒక నీట ిపాతర ఉంది. ఆమ తల మీద బటు ఉంది క్ాని ముఖం మీద ముసుగు లేదు. పరుసవేది గురచంచి అడగటానిక్ యువకుడు ఆమ ను సమీపరంచాడు.

ఆ క్షణంలో క్ాలం నిల్లచిపోయినటుీ అతడిక్ అనిపరంచింది. విశావతమ అతడలిో ఉప పంగ్చంది. ఆమ నలీని కళళలోక్ చతసర, ఆమ పెదవులు చిరునవువక్ , నిశ్శబాద నిక్ మధ్ూ ఉండటం గమనించిన తరువాత పరపంచమంతా మాటాీ డే భాషలోని ముఖూమ నై భాగ్ానిా అతడు తెలుసుకునాాడు. పుడమి మీద ఉనా వారందరూ తమ హృదయాంతరాలోీ ఆ భాషని అరథం చేసుక్ోగలరు. అది పేరమ. అది మానవాళ్ళకంటట పురాతనమయినద,ి ఎడారచకంటట ముందు నుంచ ేఉనాది. ఆ బావి దగగర తమ కళళళ కలుసుకునాపుపడు మాదిరచ గ్ాన ే రెండు జతల కళళళ కలుసుకునా పరత్మసారల అద ిఒక్ ేశ్క్ ూని వ లువరచంపచేసుూ ంది. ఆమ నవివంది. అద ిఖచిితంగ్ా శ్కునమే - అతడిక్ తెల్లయకుండానే తన జీవితమంతా ఈ శ్కునం క్ోసమే అతను ఎదురు చతసుూ నాాడు. గ్ొరెరలలో, పుసూక్ాలలో, గ్ాజు వసుూ వులలో ,

ఎడారచ నిశ్శబదంలో అతడు వ త్మక్ ంది ఈ శ్కునం క్ోసమే.

ఇది సవచఛమ ైన విశ్వభాష. అనంతక్ాలంలో పయనించ ేవిశావనిక్ ఎటువంట ివివరణ అవసరం లేనటటీ దీనిక్ కూడా ఏ వివరణా అవసరం లేదు. ఆ యువకుడిక్ ఆ క్షణంలో తన జీవితంలోని ఒక్ ే ఒక మహిళ చెంత తాను ఉనాాననిపరంచింద,ి పరపంచంలో మిగ్చల్లన అనిాటికంటట ఇద ే పరసుఫటంగ్ా అతనిక్ అనిపరంచింది. ఒక వూక్ ూక్ నిబదుధ డయిూే ముందు ఆమ గురచంచి సంపూరణంగ్ా తెల్లయాలని, పేరమలో పడాలని అతని తలీ్లదండుర లు, తాత నానమమలు చెపాపరు.

బహుశ్ అటువంటి వాళళళ విశ్వభాషని నేరుికుని ఉండరు. ఆ భాష తెల్లసేూ పరపంచంలో ఒకరు నీక్ోసం ఎదురుచతసుూ నాారని తెలుసుూ ంది. అద ిఎడారచ మధ్ూలో క్ావచుి, పెదద నగరంలో క్ావచుి. అటువంట ి ఇదదరు వూకుూ లు ఒకరచక్ొకరు తారసపడ,ి వాళళ కళళళ కల్లసరనపుపడు గతమూ, భ్విషూతూూ అపరసుూ తం అయిపో తాయి. ఆ ఒక్ క్షణమ ే మిగులుతుంది. పరపంచంలో అనిాంటినీ ఒకే్ చెయిూరాసరందనా నమమశ్కూం క్ాని నిజం మాతరమ ే మిగులుతుంది. ఆ చెయిూ పేరమను జనింపచసేుూ ంది. పరపంచంలోని పరత్మ వూక్ ూకీ్ మరొక ఆతమను జతగ్ా సృష్రుసుూ ంది. అటువంటి పేరమ లభ్ూం క్ాకుండా ఒకరచ కలలకు అరథం లేదు.

‘అలాగ్ ేజరుగుగ్ాక,’ అనుకునాాడు యువకుడు.

యువకుడిని కుదుపుతూ ఆంగీే్యుడు "ఆమ ను అడుగు,” అంటునాాడు.

యువకుడు ఆమ కు మరచంత దగగరగ్ా వ ళాళడు. ఆమ నవవగ్ా తానత నవావడు.

"నీ పేరేమిట?ి” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"ఫాత్మమా,” అంది ఆ యువత్మ, తన కళళను పక్కు త్మపుపకుంటూ.

"మా దేశ్ంలో క్ొందరు ఆడవాళళక్ కూడా ఈ పేరు ఉంది.”

"అద ిపరవకూ కూతురచ పేరు,” ఫాత్మమా చపెరపంది. “దండయాతరలు సాగ్చంచిన వాళళళ ఈ పేరును అనిా పరా ంతాలకు చరే వేశారు.” అందమ నై ఆ యువత్మ దండెత్మూన వారచ గురచంచి ఎంతో గరవంగ్ా పల్లక్ ంది.

ఆంగీే్యుడు వ నక నుంచి ప డుసుూ ండటంతో పరజల జబుులను నయం చేస ేవూక్ ూ గురచంచి యువకుడు ఆమ ను అడిగ్ాడు.

"పరపంచంలో అనిా రహసాూలూ తెల్లసరన వూక్ ూ అతడు,” ఆమ చెపరపంది. “ఎడారచలోని దయాూలతో అతడు సంభాష్రసుూ ంటాడు.”

దయాూలంటట మంచిక్,ీ చెడుకీ్ సంబంధించిన ఆతమలు. ఆ వింత మనిష్ర ఉండ ేపరదేశానిా సతచిసతూ ఆమ దక్షిణ దిశ్ను చతపరంచింది. ఆ తరువాత తన పాతర నింపుకుని ఆమ వ ళ్ళళపో యింది.

పరుసవేదిని కలుసుక్ోవాలనా ఆతృతతో ఆంగీే్యుడు కూడా అక్డి నుంచి కనుమరుగె్రపో యాడు. యువకుడు బావి దగగర చాలాసేపు కూరుినాాడు. టారచఫాలో తాను కూరుిని ఉండగ్ా తూరుపగ్ాల్ల ఈమ పరచమళానిా మోసుకు వచిిన సంగత్మని అతడు గురచూంచాడు, ఆమ ఉందని తెల్లయకముందే ఆమ ను పేరమించాడు. ఆమ పటీ తన పేరమ క్ారణంగ్ా తాను పరపంచంలోని పరత్మ ఒక్ నిధినీ కనుగ్ొనగలనని అతడు గురచూంచాడు.

ఆమ కలుసుూ ందనా ఆశ్తో యువకుడు మరునాడు కూడా బావి దగగరకు వచాిడు. ఎడారచ వంక చతసతూ ఉనా ఆంగీే్యుడిని అక్డ చతసర అతడు ఆశ్ిరూపో యాడు.

"నేను పరుసవేది క్ోసం మధాూహాం నుంచి సాయంతరం దాక్ా ఎదురు చతశాను,” ఆంగీే్యుడు చెపాపడు. “సాయంతరం చుక్లు ప డవటంతోటట అతడు కూడా కనపడాడ డు. నేను దేనిక్ోసం వచాినన అతడిక్ చపెాపను. ఎపుపడెైనా సీసానిా బంగ్ారంగ్ా మారాివా అని అతడు ననుా అడిగ్ాడు. అద ినేరుిక్ోవాలన ేఇక్డిక్ వచాినని చపెాపను.

"నేను దానిక్ోసం పరయత్మాంచాలని అనాాడు. 'వ ళ్ళళ పరయత్మాంచు,' అని మాతరమ ేచపెాపడు.”

యువకుడు మౌనంగ్ా ఉండపిో యాడు. పాపం! ఆంగీే్యుడు ఇపపటివరకు ఎననాసారుీ పరయత్మాంచినదే త్మరచగ్చ చేయటానిక్ ఇంతదతరం పరయాణించవలసర వచిింది.

"అయితే వ ళ్ళళ పరయత్మాంచు,” ఆంగీే్యుడితో యువకుడు అనాాడు.

"అద ేచయేబో తునాాను. ఇపుపడే వ ళ్ళళ మొదలుపడెతాను.”

ఆంగీే్యుడు అక్డినుంచి వ ళ్ళళన తరువాత ఫాత్మమా వచిి తన పాతరలో నీరు నింపుకుంది.

"నీకు ఒక విషయం చెపపటానిక్ వచాిను,” యువకుడు అనాాడు. “నువువ నాకు భారూగ్ా రావాల్ల. నేను నినుా పేరమిసుూ నాాను.”

ఆమ పాతరను జఞరవిడవడంతో నీరు క్ ంద ఒల్లక్ పో యింది.

"నేను నీక్ోసం పరత్మరోజూ ఇక్డ వేచి ఉంటాను. ఎక్డో పరరమిడీ దగగర ఉనా ఒక నిధిని అనవేష్రసతూ ననేు ఈ ఎడారచని దాటాను. అంతలో ఈ యుదధం. దానిని ననేు ఎంతగ్ానన త్మటుు కునాాను. క్ానీ అద ిననుా నీ దగగరకు తెచిింద ిక్ాబటిు ఇపుపడు దానిని వరంగ్ా భావిసుూ నాాను.”

"ఏదో ఒక రోజు యుదధం అంతం అవుతుంది,” ఆమ అనాది.

యువకుడు తన చుటూు ఉనా ఖరూజ ర చెటీవ పైు చతశాడు. తాను ఒకపుపడు గ్ొరెరల క్ాపరచననా విషయానిా గురుూ కు తెచుికునాాడు, క్ావాలంటట మళ్ళళ గ్ొరెరలక్ాపరచ క్ాగలడు. తన నిధికంట ెఫాత్మమా చాలా ముఖూమయినది.

"ఎడారచ జఞతులు ఎపుపడత నిధిని అనేవష్రసుూ ంటాయి,” అతడ ి ఆలోచనలు తెల్లసరనటుీ గ్ా ఫాత్మమా అంది. “ఎడారచ మహిళలు తమ మగవాళళను చతసర గరవపడతారు.”

ఆమ తన పాతరను త్మరచగ్చ నింపుకుని వ ళ్ళళపో యింది.

ఫాత్మమాని కలవటానిక్ యువకుడు పరత్మరోజూ బావి వదదకు వ ళళళవాడు. గ్ొరెరలక్ాపరచగ్ా తన జీవితం గురచంచీ, రాజుగురచంచీ, గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణం గురచంచీ

ఆమ కు చెపాపడు. వాళ్ళళదదరూ సేాహితులయాూరు. ఆమ తో గడిపే ఆ పదిహేను నిమిష్ాలు తపరపంచి రోజు గడవటం లేదని అతడిక్ అనిపరసతూ ఉండదేి. ఒయాసరసుసకు వచిి ఒక న ల అయిన తరువాత బిడారు నాయకుడు తనతోపాటు పరయాణించిన వారందరచనీ సమావేశ్పరచచాడు.

"ఈ యుదధం ఎపుపడు ముగుసుూ ందో తలె్లయదు క్ాబటిు , మనం మన పరయాణానిా క్ొనసాగ్చంచలేం,” అతడు చెపాపడు. “ఈ యుదధం ఎంతో ముఖూమయినది. ఇది అధ్రమంపెై ధ్రమం చేసుూ నా యుదధం క్ాదు. అధిక్ారంలో సమతూకం క్ోసం రెండు శ్కుూ ల మధ్ూ జరుగుతునా యుదధమిది. ఇలాంట ియుదధం మొదలకనైపుపడు రెండు వ ైపులా అలాీ ఉంటాడు క్ాబటిు ఇది చాలాక్ాలం క్ొనసాగుతుంది.”

పరయాణికులు తాము ఉంటునాచోటుక్ త్మరచగ్చ వ ళాళరు. ఆ మధాూహాం ఫాత్మమాని కలవటానిక్ యువకుడు వ ళాళడు. ఆ రోజు ఉదయం జరచగ్చన సమావేశ్ం గురచంచి ఆమ కు చెపాపడు. “మనం కల్లసరన మరుసటిరోజు నువువ ననుా పేరమిసుూ నాానని చెపాపవు,” ఫాత్మమా అనాద,ి “తరువాత నాకు విశ్వభాష గురచంచీ,

విశావతమ గురచంచీ నేరాపవు. ఆ క్ారణంగ్ా నేను నీలో భాగమ పైో యాను.”

యువకుడు ఆమ సవరానిా వింటూ ఉండిపో యాడు. ఖరూజ ర చెటీలోని గ్ాల్ల సవవడి కంట ెఆమ సవరం ఎంతో త్మయూగ్ా అనిపరంచింది.

"ఈ ఒయాసరసుస దగగర నేను నీ క్ోసం ఎంతో క్ాలంగ్ా వేచి ఉనాాను. నేను నా గతానిా మరచచిపో యాను, మా సంపరదాయాలను మరచచిపో యాను, ఎడారచ పురుషులు తమ సీూ లీు ఎలా ఉండాలని క్ోరుకుంటారో మరచచి పోయాను. ఈ ఎడారచ నాకు ఒక అదాతమయిన బహుమత్మని తెసుూ ందని ననేు చినాపపటినుండ ికలగనే దానిా. ఇపుపడు నా బహుమత్మ నాకు దొరచక్ ంది, అద ినువేవ.”

యువకుడు ఆమ చేత్మని అందుక్ోవాలని అనుకునాాడు. క్ానీ ఆమ చేతులు పాతరని పటుు కుని ఉనాాయి.

"నువువ నీ కలల గురచంచి, ముసల్ల రాజు గురచంచి, నిధ ిగురచంచి చెపాపవు. ఆ శ్కునాలే నినుా నా దగగరకు చేరాియి క్ాబటిు ఇపుపడు నాకు దేనిగురచంచీ భ్యంలేదు. ఇపుపడు నేను నీ కలలో భాగ్ానిా, నువువ చెపేప నీ జీవిత గమూంలో భాగ్ానిా.

"అందుకే్ నువువ నీ లక్షూంపెపైు క్ొనసాగ్ాలని క్ోరుకుంటునాాను. యుదధం అయిపోయివేరకు వేచి ఉండాల్లస వసేూ , అలాగ్ ేవేచి ఉండు. క్ానీ ఇంక్ా ముందుగ్ానే వ ళాళల్లస ఉంటట నీ కలను అనేవష్రసతూ తపపనిసరచగ్ా వ ళళళ. గ్ాల్లక్ ఇసుక త్మన ాలు మారతాయిక్ాని ఎడారచ ఎపుపడత మారదు. ఒకరచపటీ మరొకరచక్ ఉనా మన పేరమ

కూడా ఇలాగ్ ేఉంటుంది.

"అలాగ్ ే జరుగుగ్ాక,” ఆమ అనాది. “నేను నిజంగ్ా నీ కలలో భాగ్ానేా అయితే ఏదో ఒక రోజు నువువ తపపక త్మరచగ్చ వసాూ వు.”

ఆ రోజు ఆమ ను విడచిి వ ళళళటపుపడు యువకుడు ఎంతో విచారంగ్ా ఉనాాడు. తనకు తలె్లసరన పళెళళళన గ్ొరెరలక్ాపరులను గురుూ కు తెచుికునాాడు. తాము సుదతర మ దైానాలకు వ ళాళల్లస ఉందని వాళళ భారూల్లా ఒపరపంచటానిక్ వాళళళ ఎంతో కషుపడవేాళళని గురుూ క్ొచిింద.ి పేరమ ఉనాపుపడు పేరమించిన వాళళకు దగగరగ్ా ఉండాల్ల.

మరునాడు వాళళళ కలుసుకునాపుపడు ఈ విషయానిా అతడు ఫాత్మమాక్ చెపాపడు.

"ఎడారచ మా పరరయతమలను మా నుంచి త్మసుకె్ళళతుంద,ి అనిాసారూీ వాళళళ త్మరచగ్చరారు,” ఆమ అనాది. “ఈ సంగత్మ మాకు తెలుసు, మాకు అద ి

అలవాటెైపో యింది. త్మరచగ్చ రాని వాళళళ మబుులోీ భాగమవుతారు, ఎడారులలో దాగ్ ేజంతువులలో భాగమవుతారు, భ్ూమిలోంచి వచేి నీటలిో భాగమవుతారు. వాళళళ పరత్మ దాంటోీ భాగమవుతారు. వాళళళ విశావతమ అవుతారు.

"క్ొందరు త్మరచగ్చ వసాూ రు. అపుపడు ఏదో ఒక రోజు తమ పరరయతమలు కూడా త్మరచగ్చ వసాూ రనా నమమకంతో మిగ్చల్లన మహిళలు కూడా సంతోష్రసాూ రు. అటువంట ిమహిళలను చతసర వాళళ ఆనందానిక్ నేను అసతయ చెందదేానిా. ఇపుపడు ననేు కూడా వేచి ఉండే మహిళలోీ ఒకదానిా అవుతాను.

"నేను ఎడారచ మహిళను, నాకు అందుకు గరవంగ్ా ఉంది. ఇసుక త్మన ా లకు రూపానిాచేి గ్ాల్ల ఎలా సేవచఛగ్ా సంచరచసుూ ందో , అలాగ్ ే నా భ్రూ సేవచఛగ్ా సంచరచంచాలని నేను క్ోరుకుంటాను. అతడు మబుులలోనత, జంతువులలోనత,

ఎడారచ నీటిలోనత భాగమవావల్లస ఉంటట ఆ వాసూవానిా ఆమోదసిాూ ను.”

ఆంగీే్యుడిని వ తుకు్ంటూ యువకుడు వ ళాళడు. అతడిక్ ఫాత్మమా గురచంచి చెపాపలని ఉంది. ఆంగీే్యుడు తన గుడారం బయట ఒక బటీుని తయారు చసేర ఉండటం అతడిక్ ఆశ్ిరాూనిా కల్లగ్చంచింది. అది ఒక వింత బటీు ; క్ ంద కటెు పులీలు మండుతునాాయి; పెైన పారదరశక పాతర ఉంది. ఆంగీే్యుడు ఎడారచవ ైపు తేరచపార చతసరనపుపడు అతడి కళళళ పుసూకం చదవిేటపపటికంటట క్ాంత్మవంతంగ్ా ఉనాాయి.

"ఇది నా పనిలో మొదటి దశ్,” అతడు చెపాపడు. “నేను ముందుగ్ా గంధ్క్ానిా వేరు చయెాూల్ల. ఇది విజయవంతంగ్ా చయెాూలంటట వ ైఫలూం గురచంచిన భ్యం ఉండకూడదు. వ ైఫలూం చెందుతాననా భ్యం క్ారణంగ్ా ఇపపటివరకూ నేను నిపుణుని పనిక్ పూనుక్ోలేదు. పది సంవతసరాల క్ రతం మొదలు పెటువలసరనదానిని ఇపుపడు మొదలు పెడుతునాాను. క్ానీ మరో ఇరవ ై సంవతసరాలు వచేి ఉండనందుకు సంతోషంగ్ా ఉంది.”

ఆంగీే్యుడు మంటలోక్ కటెుపులీలు పెడుతూ కూరుినాాడు. సతరుూడు అసూమించబో యిేముందు ఎడారచ ఊదారంగుకు మారేవరకు యువకుడు అక్డ కూరుినాాడు. ఎడారచ నిశ్శబదంలో తన పరశ్ాలకు ఏమ ైనా సమాధానాలు ఉనాాయిేమో చతడాలనా త్మవర క్ోరచక అతడలిో చలెరేగ్చంది.

ఖరూజ ర చెటుీ కనుమరుగుక్ాకుండా అతడు క్ొంతసపేు ఒయాసరసుసకు దగగరగ్ా సంచరచంచాడు. అతడు గ్ాల్ల సవవడులను వినాాడు. క్ాల్ల క్ ంద రాళళను అనుభ్ూత్మ ప ందాడు. అక్డొకట,ి ఇక్డొకటి నతూ గులీలు కనిపరంచాయి; ఎడారచ గతంలో ఎపుపడో సముదరంగ్ా ఉండేదనా వాసూవానిా గురచూంచాడు. ఒక రాయి మీద కూరుిని క్షిత్మజఞనిా చతసతూ దాని వశీకరణకు తనంతట తాను లోనయాూడు. పేరమ

సరదాధ ంతానికీ్, ప ంది ఉండటానికీ్ మధ్ూ తేడాను గురచూంచటానిక్ పరయత్మాంచాడు. క్ానీ ఆ రెండింటినీ వేరుచయెూలేకపోయాడు. క్ాని ఫాత్మమా ఎడారచ మహిళ, అరథం చేసుక్ోగలగటంలో తనకు సహాయపడగల్లగే్ద ిఎడారచ ఒక్టట.

అలా ఆలోచిసతూ అక్డ కూరుిని ఉండగ్ా తనపెనై ఏదో కదులుతునాటుీ అనిపరంచింది. పెైక్ చతసేసరచక్ ఆక్ాశ్ంలో దతరంగ్ా రెండు గదదలు ఎగురుతూ కనిపరంచాయి.

గ్ాల్లలో విహరచసుూ నా ఆ గదదలను అతడు గమనించసాగ్ాడు. వాట ివిహారానిక్ ఒక త్మరు, తెనతా ఉనాటుీ కనిపరంచకపో యినా యువకుడిక్ ఏదో అరథమయినటుీ అనిపరంచసాగ్చంది. అద ిఏమిటో అతడిక్ ీఅంతు చిక్కుండా ఉంద.ి గదదల కదల్లకలను గమనిసతూ దాంటోీ ని అరాథ లను వ దకటానిక్ పరయత్మాసుూ నాాడు. ప ంది ఉండటం క్ాకుండా పేరమతతావనిా వివరచంచడానిక్ బహుశ్ుః ఈ ఎడారచ పక్షులు పరయత్మాసుూ నాాయిేమో.

అతడిక్ నిదరమతుూ గ్ా అనిపరంచింది. అతడి అంతరాంతరాలోీ మ లకువగ్ా ఉండాలని ఉంద,ి క్ానీ నిదరపో వాలని కూడా ఉంది. ‘నేను పరపంచ భాషని

నేరుికుంటునాాను, పరపంచంలోని పరత్మదీ నాకు అరథమవుతోంది..... విహరచసుూ నా గదదలు కూడా,’ తనలో తాను అనుకునాాడు. ఆ సరథత్మలో తాను పేరమికుడు అయినందుకు ధ్నుూడిగ్ా భావించుకునాాడు. పేరమ ఉనాపుపడు విషయాలు మరచంత సపషుంగ్ా అరథమవుతాయని అతడనుకునాాడు.

ఉనాటుీ ండ ి ఒక గదద ఆక్ాశ్ంలో క్ ందిక్ దతసుకు వసతూ రెండో దానిమీద దాడి చేసరంది. అద ిఅలా చసేుూ ండగ్ా కతుూ లు దతసరన సెనైూం ఒయాసరసుస మీదక్ దతసుకువసుూ నా దృశ్ూం యువకుడిక్ ల్లపూపాటు కనిపరంచి మాయమయిూంద.ి దృశ్ూం వ ంటనే కనుమరుగయిూంది క్ానీ అద ి యువకుడనిి కుదిపేసరంది. ఎండమావుల గురచంచి పరజలు మాటాీ డుక్ోవటం తాను వినాాడు, అతడు క్ొనిాంటిని చతశాడు కూడా: త్మవర రూపం దాల్లిన క్ోరచకలు ఎడారచ ఇసుకల మీద రూపు దాలుసుూ ంటాయి, క్ాని ఒక సెనైూం ఒయాసరసుసమీదక్ దండతె్మూ రావాలని అతడు ఏ మాతరం క్ోరుక్ోలేదు.

ఆ దృశాూనిా మరచచిపో యి త్మరచగ్చ ధాూనంలో నిమగాం క్ావాలని పరయత్మాంచాడు. ఎడారచలోని ఊదా రంగు మీద, రాళళమీద దృష్రు కే్ందీరకరచంచటానిక్ పరయత్మాంచాడు. క్ాని అతని మనసుసలో ఏదో అతనిా నిలవనివవలేదు.

‘శ్కునాలను ఎపుపడత పటిుంచుక్ో,’ వృదధరాజు చెపాపడు. తాను చతసరంద ియువకుడు గురుూ తచెుికుని అద ినిజంగ్ా జరగబో తోందని తెలుసుకునాాడు.

కూరుినా చోటునుంచి లేచి అతడు ఒయాసరసుస వ పైు నడవసాగ్ాడు. తన చుటూు ఉనా అనేక భాషలను అతడు మరొకసారచ అరథం చేసుక్ోగల్లగ్ాడు: ఈ సారచ ఎడారచ క్షేమంగ్ా ఉంద,ి ఒయాసరసేస పరమాదకరంగ్ా మారచంది.

ఒంటెల సంరక్షకుడు ఖరూజ ర చెటుు కు జఞరగ్చలబడ ి కూరుిని సతరాూసూమయానిా చతసతూ ఇసుక త్మన ా లకు అటువ పైునుంచి యువకుడు రావటం గమనించాడు.

"ఒక సెనైూం దాడి చయేబో తోంద,ి” యువకుడు చెపాపడు. “నాకు ఆ దృశ్ూం గ్ోచరచంచింది.”

"మనుషుల హృదయాలను దృశాూలతో ఎడారచ నింపుతుంద,ి” ఒంటెను నడపి ేవూక్ ూ బదుల్లచాిడు.

అపుపడు యువకుడు గదదల గురచంచీ, వాటి విహారంలో తేడాను తాను గమనించడం గురచంచీ చెపాపడు; ఉనాటుీ ండి తాను విశావతమలో ల్ననమయినటుీ అనిపరంచిందని చపెాపడు.

యువకుడు మాటాీ డుతునాదేమిటో ఒంటనెు నడిప ేవూక్ ూక్ అరథం అయిూంద.ి పరపంచంలో ఏదెైనా ఒకటి మిగ్చల్లన వాటి చరచతరను వ లీడి చయేగలదనా విషయం అతడిక్ తలెుసు. అది పుసూకంలో ఒక పేజీని తెరవటం క్ావచుి, లేదా ఒకరచ అరచేత్మని పరచశీల్లంచటం క్ావచుి; ఒక ముక్ త్మరగె్యూటం క్ావచుి, లేదా ఎగురుతునా పక్షులను గమనించటం క్ావచుి.... దేనిని పరచక్ ంచినా ఆ క్షణంలోని అనుభ్ూత్మతో ఆ వూక్ ూక్ సంబంధ్ం ఏరపడవచుి. వాసూవానిక్ ఆ విషయాలు తమంతట తాముగ్ా ఏమీ చెపపవు; క్ానీ తమ చుటూు జరుగుతునా దానిని గమనించిన మనుషులు విశావతమలోక్ చొచుికుని పో గలుగుతారు.

విశావతమలో తేల్లకగ్ా ల్ననమ ైపో యి దానిపెై ఆధారపడి జీవించే వాళళళ ఎడారచలో దండిగ్ా ఉనాారు. దవిూజఞా నం కల్లగ్చన సాధ్ువులుగ్ా వారచని పరజలు ఎరుగుదురు; వారంటట ఆడవాళళకీ్, వృదుధ లక్ీ ఎంతో భ్యభ్కుూ లుండేవి. యుదధంలో చనిపో తామని ముందుగ్ానే తెల్లసేూ యుదధం సరచగ్ా చేయలేమని పురుషులు వారచని

సంపరదించటానిక్ భ్యపడేవాళళళ. యుదధంలోని ఆనందానిా, ఫల్లతం ఎలా ఉంటుందో తెల్లయని ఉతుసకతనీ ఎడారచజఞత్మ పురుషులు ఇషుపడేవారు. భ్విషూతుూ ని అలాీ ఆపాటిక్ ేరాసేశాడు, అతడు రాసరందంతా మానవుల మంచిక్.ే క్ాబటిు ఎడారచ జఞత్మ పురుషులు పరసుూ తంలో జీవిసుూ నాారు. ఆ పరసుూ తం ఎననా సంభ్రమాశ్ిరాూలతో నిండ ిఉంటుంద,ి అంతేక్ాక అనేక విషయాలోీ అపరమతూంగ్ా ఉండాల్లస ఉంటుంది: శ్తుర వు కత్మూ ఎక్డ ఉంద?ి అతడ ి గురరం ఎక్డ ఉంద?ి మరుక్షణం జీవించి ఉండాలంటట ఎటువంటి వేటు వ యాూల్ల? ఒంటెల సంరక్షకుడు సెైనికుడు క్ాదు క్ాబటిు అతడు సాధ్ువులను సంపరదించాడు. చాలా మంది సరచగ్ానే చెపాపరు క్ానీ క్ొందరు తపుప చెపాపరు. ఒకసారచ అతడు ఒక వృదధ సాధ్ువును సంపరదించాడు (అతడంటట అందరచకీ్ ఎంతో భ్యం). భ్విషూతుూ తలెుసుక్ోవాలని ఎందుకు అనుకుంటునాావు అని ఒంటలె సంరక్షకుడిని సాధ్ువు అడిగ్ాడు.

"దాని వలీ ననేు ఏమ ైనా చయేగలుగుతాను,” అతడు బదుల్లచాిడు. “జరగటం ఇషుంలేని వాటిని నేను మారుసాూ ను.”

"అవి అపుపడు నీ భ్విషూతుూ లో భాగం క్ావు,” సాధ్ువు చపెాపడు.

"అయితే జరగబో యివేాటిక్ సంసరదుధ డిని క్ావటానిక్ భ్విషూతుూ గురచంచి తెలుసుక్ోవాలనుకుంటునాాను.”

"మంచి జరగబో తుంటట, అద ి జరచగ్చనపుపడు సంభ్రమాశ్ిరాూలను తనతో తెసుూ ంద,ి” అంటూ సాధ్ువు క్ొనసాగ్చంచాడు. “అద ేచడెు జరగబో తుంటట, అద ిజరగక ముందు నుంచ ేనువువ ఎంతగ్ానన బాధ్కు గురచ అవుతావు.”

"నేను పురుషుడిని క్ాబటిు భ్విషూతుూ ని తెలుసుక్ోవాలనుకుంటునాాను,”

సాధ్ువుతో ఒంటలె సంరక్షకుడు చపెాపడు. “పురుషులు ఎపుపడత భ్విషూతుూ ఆధారంగ్ా తమ జీవితానిా గడుపుతారు.”

ఆ సాధ్ువు పులీలను నేలమీదిక్ వేసర పడిన విధానానిా బటిు భ్విషూతుూ చెపపటంలో నిపుణుడు. ఆ రోజు అతడు పులీల్లా విసరలేదు. వాటిని బటులో చుటిు తన సంచిలో పటెటుసుకునాాడు.

"పరజలకు భ్విషూతుూ ను వివరచంచి నా జీవికను ప ందుతాను,” సాధ్ువు చెపాపడు. “నాకు పులీల శాసూ ంీ తలెుసు. వాట ి ఆధారంగ్ా అనీా రాసర ఉనాచోటుక్ ఎలా చొచుికుపో వాలో నాకు తెలుసు. అక్డ ననేు గతానిా చదివి,

మరుగున పడనిదానిా కనుగ్ొంటాను. అంతేక్ాక పరసుూ తంలో ఉనా శ్కునాలను అరథం చేసుక్ోగలను.

"పరజలు ననుా సంపరదించినపుపడు ననేు భ్విషూతుూ ను చదవటంలేదు, దానిని ఊహిసుూ నాానంతే. భ్విషూతుూ దవేుడిక్ చెందుతుంద,ి క్ొనిా పరతూేక పరచసరథతులలో మాతరమ ేదానిని అతడు వ లీడి చసేాూ డు. పరసుూ తంలోని శ్కునాల ఆధారంగ్ా నేను భ్విషూతుూ ని ఊహిసాూ ను. మరమమంతా పరసుూ తంలోనే దాగ్చ ఉంది. నువువ పరసుూ తంపె ైశ్రదధ వహిసేూ దానిని మ రుగుపరచగలుగుతావు. నువువ పరసుూ తానిా మ రుగుపరచగల్లగ్చతే భ్విషూతుూ బాగ్ా ఉంటుంది. దేవుడు తన బిడడలను పేరమిసాూ డనా విశావసంతో భ్విషూతుూ గురచంచి మరచచిపో యి అనుదనిం అతని బో ధ్నల పరక్ారం జీవించు. పరత్మరోజూ దానంతట అద ేశాశ్వతతావనిా త్మసుక్ొసుూ ంది.”

భ్విషూతుూ తనక్ తలె్లసేలా దవేుడు అనుమత్మంచే పరచసరథతులు ఏమిటని ఒంటెల సంరక్షకుడు అడిగ్ాడు.

"తనకె్ర తాను వ లీడ ిచేయాలనుకునాపుపడు తపప, చాలా అరుదుగ్ా తపప దేవుడు భ్విషూతుూ ని వ లీడి చయేడు. అలా చేశాడంటట దానిక్ ఒక్ ే ఒక క్ారణముంటుంది: అది మారుప చెందాల్లసన భ్విషూతుూ .”

భ్విషూతుూ లో క్ొంత యువకుడిక్ అరథమయిేూలా దేవుడు చేశాడని ఒంటలె సంరక్షకుడు అనుకునాాడు. యువకుడనిి తన సాధ్నంగ్ా అతడు ఎందుకు ఎంచుకునాాడు?

"వ ళ్ళళ ఎడారచ పదెదలతో మాటాీ డు,” ఒంటెల సంరక్షకుడు చెపాపడు. “దండెత్మూ వసుూ నా సెనైాూల గురచంచి వాళళక్ చపెుప.”

"వాళళళ ననుా చతసర నవువతారు.”

"వాళళళ ఎడారచ మనుషులు. శ్కునాలతో వూవహరచంచటం ఎడారచ మనుషులకు తెలుసు.”

"అయితే వారచక్ ఈపాటిక్ ేఇది తెల్లసర ఉంటుంది.”

"వాళళక్ ఇపుపడు అద ి పటుదు. అలాీ తమకు ఏదెైనా తెల్లయాలని అనుకుంటట దానిని ఎవరో ఒకరు తెల్లయచసేాూ రని వాళళళ నముమతారు. ఇలా అనేకసారుీ జరచగ్చంది. ఈసారచ ఆ వూక్ ూవి నువేవ.”

యువకుడు ఫాత్మమాని గురుూ కు తెచుికునాాడు. ఎడారచ పెదదలను కలవాలని నిరణయించుకునాాడు.

ఒయాసరసుస మధ్ూలోనునా తలీెని, పెదద గుడారం ముందునా క్ాపలావాడిని యువకుడు సమీపరంచాడు.

"నేను పెదదలను కలుసుక్ోవాల్ల. ఎడారచనుంచి శ్కునాలను త్మసుకువచాిను.”

ఏమీ బదుల్లవవకుండా క్ాపలావూక్ ూ లోపల్లక్ పరవేశంచి క్ాసేపు అక్డ ేఉండిపో యాడు. క్ొంతసేపటిక్ అతడు బయటిక్ వచిినపుపడు అతనితోపాటు తెలుపు, బంగ్ారు దుసుూ లలో ఒక యువ అరబుు ఉనాాడు. తాను చతసరనదానిని

యువకుడు అతనిక్ చెపాపడు. అతడిని అక్డే ఉండమని అరబుు యువకుడు గుడారంలోక్ మాయమ పైో యాడు.

రాత్మర అయిూంది. అనకేమంది సెైనికులు, వాూపారులు గుడారం లోపల్లక్ వ ళ్ళళ, బయటకు వసుూ నాారు. గుడారాల ముందునా మంటలను ఆరేపసుూ నాారు, ఒయాసరసుస కూడా ఎడారచ మాదిరచ మౌనంగ్ా మారచపో యింది. ఆ పెదద గుడారంలో మాతరమ ేదపీాలు వ లుగుతునాాయి. ఇదంతా జరుగుతునాంత సేపు యువకుడు ఫాత్మమా గురచంచి ఆలోచిసుూ నాాడు. తమ చివరచ సంభాషణ అతనిక్ ఇపపటిక్ ీఅరథంక్ాలేదు.

క్ొనిా గంటల పాటు వేచి ఉనా తరువాత చివరచక్ క్ాపలావాడు యువకుడనిి లోపల్లక్ రమమనాాడు. గుడారం లోపల చతసర యువకుడు ఆశ్ిరాూనిక్ గురయాూడు. ఎడారచ మధ్ూలో ఇటువంటి గుడారం ఒకట ి ఉంటుందని దీనిా చతడకపో తే అతడు ఎపపటిక్ ీ ఊహించగల్లగే్వాడు క్ాదు. తాను ఇంతకు ముందెనాడత చతడని అందమ ైన త్మవాచీలతో నలే కపరప ఉంది. గుడారం కపుపనుంచి చేత్మతో చేసరన బంగ్ారు పరమిదలు వలేాడుతునాాయి, వాటిలోీ క్ొవవవతుూ లు వ ల్లగ్చంచి ఉనాాయి. గుడారం వ నక భాగంలో ఎంబరా యిడరల చసేరన పటుు దళిళకు ఆనుకుని ఎడారచ పెదదలు అరథవలయంలో కూరుిని ఉనాారు. తేనీరు, సుగంధ్ దరవాూలు ఉనా వ ండి పళాళలతో సేవకులు వసతూ పో తూ ఉనాారు. మరచక్ొంతమంది సేవకులు హుక్ా్లోీ ని మంట ఆరచపో కుండా చతసుూ నాారు. వాతావరణం అంతా త్మయూటి ప గ వాసనతో నిండిపో యి ఉంది.

ఎడారచ పదెదలు మొతూం ఎనిమిద ి మంద ి ఉనాారు. క్ాని వీళళందరచలో ముఖూమ నైది ఎవరో యువకుడు వ ంటనే గురుూ పటాు డు. ఆ ముఖుూడు అరథవలయానిక్ మధ్ూలో కూరుిని ఉనాాడు. తెలుపు, బంగ్ారు దుసుూ లు ధ్రచంచి

ఉనాాడు. అతడి పక్నే అంతకుముందు యువకుడతిో మాటాీ డని యువ అరబుు ఉనాాడు.

ఒక కంట యువకుడనిి చతసతూ ఒక పదెద "శ్కునాల గురచంచి మాటాీ డ ేఅపరచచితుడు ఎవరు?” అని అడిగ్ాడు.

"నేన,ే” అంటూ యువకుడు బదుల్లచిి, తాను చతసరనదాని గురచంచి చెపాపడు.

"క్ొనిా తరాలనుంచి మేమిక్డ ఉంటునాపుపడు ఎడారచ ఈ విషయాలను ఒక క్ొతూ వూక్ ూక్ ఎందుకు వ లీడిచసేుూ ంద?ి” మరొక పెదద అనాాడు.

"నా కళళళ ఇంక్ా ఎడారచక్ అలవాటు పడలేదు,” యువకుడు బదుల్లచాిడు. “అలవాటు పడిన కంటిక్ కనపడనిది నేను చతడగలుగుతాను.”

అంతేక్ాకుండా నాకు విశ్వతమ గురచంచి తెలుసు తనలో తాను అనుకునాాడు.

"ఒయాసరసుస యుదధ రహిత భ్ూమి. ఒయాసరసుసపెై ఎవరూ దాడచిెయూరు,”

మూడవ పెదద అనాాడు.

"నేను చతసరనది మాతరమ ే మీకు చెపపగలను. ననేు చెపరపనది మీకు నమామలని లేకపో తే దాని గురచంచి మీరు పటిుంచుక్ోనవసరం లేదు.”

పెదదలు తమలో తాము త్మవరంగ్ా చరచించుక్ోసాగ్ారు. వాళళళ మాటాీ డే అరబీు భాష యువకుడిక్ అరథం క్ాలేదు. క్ానీ తాను శ్లవు త్మసుకుంటానని అనాపుపడు ఉండమని క్ాపలా వూక్ ూ అనాాడు. యువకుడు భ్యానిక్ గురయాూడు, ఎక్డో ప రపాటు జరచగ్చందని శ్కునాలు చెపుతునాాయి. తాను ఎడారచలో చతసరన దాని గురచంచి ఒంటెల సంరక్షకుడితో చపెరపనందుకు అతడు పశాితాూ పపడసాగ్ాడు.

ఉనాటుు ండ ిమధ్ూలో ఉనా పరముఖుడు కనపడీ కనపడకుండా నవావడు. దాంతో యువకుడు క్ొంత ఊపరరచ పీలుికునాాడు. అతడు అపపటిదాక్ా చరిలో పాలగగ నలేదు, నిజఞనిక్ అతను ఒక్మాట కూడా మాటాీ డలేదు. క్ానీ యువకుడిక్

విశ్వ భాష తెల్లసర ఉండటం వలీ గుడారమంతా శాంత్మ తరంగ్ాలు పరసరచంచిన అనుభ్ూత్మ అతనిక్ కల్లగ్చంద.ి తాను ఇక్డిక్ రావడం మంచిదే అయిందని ఇపుపడు అతనిక్ అనిపరంచసాగ్చంది.

చరి ముగ్చసరంది. గుడారంలోని పెదద చెపపేది వినటానిక్ మిగ్చల్లన వాళళళ మౌనం వహించారు. యువకుడి వ ైపు త్మరచగ్ాడు పరముఖడు: ఈ సారచ అతని ముఖంలో ఏ భావమూ లేదు.

"రెండు వలే సంవతసరాల క్ రతం ఒక సుదతర పరా ంతంలో తన కలలను నమిమన ఒక వూక్ ూని చెరసాలలో పడేసర బానిసగ్ా అమేమశారు,” ఈసారచ ఆ వృదుధ డు యువకుడిక్ అరథమయిేూ యాసలో మాటాీ డాడు. “మా వాూపారులు అతడిని క్ొని,

ఈజిపుు క్ త్మసుకువచాిరు. కలలను నమేమ వూక్ ూక్ వాటి గురచంచి వాూఖాూనించడం కూడా వచిని మాకందరచకీ్ తెలుసు.”

అతడు ఇలా క్ొనసాగ్చంచాడు: “ఈజిపుు రాజు ఫారో బక్ చిక్ ్న ఆవులు, బల్లసరన ఆవుల గురచంచి కలగనాపుపడు నేను చెబుతునా మనిష్ర ఈజిపుు ను కరువు నుంచి క్ాపాడాడు. అతడి పేరు జోసెఫ్. అతడు కూడా నీకు మాదిరే క్ొతూ పరదేశ్ంలో క్ొతూ వూక్ ూ. బహుశ్ుః అపుపడతడి వయసుస కూడా నీ అంత ే ఉండ ిఉంటుంది.”

అతను క్ాసపేు ఆగ్ాడు. అతడి కళళళ సేాహ పూరవకంగ్ా లేవు.

"మేం ఎపుపడత సాంపరదాయానిా పాటిసాూ ం. ఈ సాంపరదాయమ ేఆ రోజులోీ ఈజిపుు ని కరువునుంచి క్ాపాడింద,ి ఈజిపుు వాసులని అందరచకంటట సంపనుాలుగ్ా చేసరంది. ఎడారచని ఎలా దాటాలో పురుషులకు సాంపరదాయం నరేుపతుంది. వాళళ పరలీలకు ఎలా పెళ్ళళళళళ చయేాలో చబెుతుంది. ఇరుపక్షాలకూ ఒయాసరసుసలు

ఉంటాయి. క్ాబటిు , ఇదదరూ దాడిక్ గురచ క్ావచుి. అందుకే్ ఒయాసరసుస యుదధ రహిత భ్ూమి అని సాంపరదాయం చబెుతుంది.”

అతడు క్ొనసాగ్చసతూ ఉండగ్ా అందరూ నిశ్శబదంగ్ా ఉనాారు.

"అయితే ఎడారచ సందశేాలను నమామలని కూడా సాంపరదాయం చబెుతోంది. మాకు తెల్లసరనదంతా ఎడారచ మాకు నేరచపంద.ే”

అతడు సంకే్తం ఇవవటంతో అందరూ లేచి నిలబడాడ రు. సమావేశ్ం ముగ్చసరంది. హుక్ా్లోని బొ గుగ లను ఆరేపశారు. క్ాపలాదారులు నిటారుగ్ా నిలబడాడ రు. యువకుడు బయటిక్ వ ళళబో తుండగ్ా పరముఖుడు మళ్ళళ మాటాీ డాడు:

"ఒయాసరసుస వదద ఎవవరూ ఆయుధాలు కల్లగ్చ ఉండగూడదనా ఒపపందానిా రేపు ఉలీంఘిసుూ నాాం. శ్తుర వుల క్ోసం పగలంతా నిఘా ఉంచుతాం. సతరాూసూమయం ఆయిన తరువాత అందరూ ఆయుధాలను త్మరచగ్చ నా వదద జమచసేాూ రు. శ్తుర వులలో చనిపోయిన పరత్మ పది మందిక్ ఒకటి చొపుపన నీకు బంగ్ారు నాణ ం లభిసుూ ంది.

"క్ానీ యుదధం చయెూకుండా ఆయుధాలు దుయూగూడదు. ఎడారచ లాగ్ాన ేఆయుధాలు కూడా చపల చితూమ నైవే. దతసరన తరువాత వాటనిి ఉపయోగ్చంచకపో తే మరోసారచ అవి పని చయేకపో వచుి. రేపట ిరోజు ముగ్చసేసరచక్ ఏ ఒక్ ఆయుధ్మూ ఉపయోగ్చంచకపో తే వాటిలోీ ఒకటి నీ మీద ఉపయోగ్చంచబడుతుంద.ి”

యువకుడు ఆ గుడారానిా వదిల్ల వ ళళళటపపటిక్ చందుర ని వ న ా ల మాతరమ ే

ఉంది. అతడు మ లీగ్ా తన గుడారం వ ైపు నడవసాగ్ాడు.

జరచగ్చన దానిక్ యువకుడు త్మవర కలతకు గురయాూడు. విశ్వఆతమను చేరుక్ోవటంలో అతడు సఫలమయాూడు, క్ాని దానిక్ మూలూంగ్ా తన పరా ణం చెలీ్లంచవలసర రావచుి. ఈ పందెం భ్యం క్ొల్లపేదిగ్ా ఉంది. అయితే తన జీవిత గమాూనేవషణలో గ్ొరెరలను అమిమన రోజు నుంచి ఇలాంటి పరమాదకర పరచసరథతులను ఎదురొ్ంటూనే ఉనాాడు. అదీగ్ాక ఒంటెల సంరక్షకుడు చెపరపనటుీ మరో రోజున చనిపో వటం కంటట రేపు చనిపో వటం ఏ విధ్ంగ్ానత దారుణమ నైద ిక్ాదు. పరత్మరోజూ

జీవించటానిక్ ఎంత అవక్ాశ్ం ఉందో , మహాభినిషరకమణకూ అంత ేఅవక్ాశ్ం ఉంది. పరత్మదీ ఒక్ ేఒక్ మాట మీద ఆధారపడి ఉంది: ‘అలాగ్ ేజరుగుగ్ాక.’

మౌనంగ్ా నడుసుూ నా యువకుడిలో జరచగ్చన దానిక్ చింత లేదు. రేపు అతను చనిపోయాడంటట భ్విషూతుూ ను మారిటం దేవుడిక్ ఇషుంలేదని అనుక్ోవాల్ల. జలసంధిని దాట,ి గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణంలో పనిచసేర, ఎడారచ నిశ్శబాద నీా, ఫాత్మమా కళళ మౌనానిా తెలుసుకునా తరువాతే చనిపోయాడనా తృపరూ మిగులుతుంది. ఎననా సంవతసరాల క్ రతం ఇలుీ వదలి్లపెటిున నాటినుంచి అతడు పరత్మరోజునీ సంపూరణంగ్ా జీవించాడు. అతడు రేపు చనిపోయినా మిగ్చల్లన గ్ొరెరల క్ాపరులకంటట పరపంచాన ాంతో చతశాడనా గరవం అతనిక్ ఉంటుంది.

ఉనాటుు ండ ిఅతడిక్ పరడుగులాంట ిశ్బదం వినపడింది. అంతకు ముందెనాడత ఎరగనంత త్మవరమ ైన గ్ాల్ల అతడిని క్ ందక్ పడేసరంది. ఆ పరా ంతమంతా దుముమ సుడులు త్మరగటంతో చందుర డు కూడా కనపడకుండా పోయాడు. అతడి ముందు ఒక పెదద , తెలీని గురరం ఉంది. అది భ్యంకరంగ్ా సక్ ల్లసోూ ంది.

అంధ్క్ారమయం చసేరన దుముమ క్ొంత అణగి్చన తరువాత యువకుడు తనకు కనపడని దృశాూనిక్ ఒణిక్ పో యాడు. గురార నిా ఎక్ ్ ఉనా వూక్ ూ నలీని దుసుూ లు ధ్రచంచి ఉనాాడు. అతడి ఎడమ భ్ుజం మీద ఒక డేగ ఉంద.ి అతడు తలపాగ్ా ధ్రచంచి ఉనాాడు. కళళళ తపరపంచి మిగ్చల్లన ముఖమంతా నలీని రుమాలుతో కపరప

ఉంది. అతడు ఒక ఎడారచ దతతలా అనిపరంచాడు, క్ాని అతని అసరథతవం దతతకంటట శ్క్ ూమంతంగ్ా ఉంది.

గురరం జీనుకు కటిు ఉనా ఒర నుంచి అతడు ఒక పెదద , ఒంపు త్మరచగ్చన కత్మూని బయటిక్ త్మశాడు. చందరక్ాంత్మలో అద ితళతళా మ రుసోూ ంది.

"గదదలు ఎగరటంలో అరాథ నిా చదవటానిక్ సాహసరంచింది ఎవరు?” అతడు పెదదగ్ా అడిగ్ాడు. అల్ - ఫయూూంలోని యాభ వైేల ఖరూజ ర చటీెలో ఆ మాటలు పరత్మధ్వనించినటుీ అనిపరంచింది.

"నేన,ే” అనాాడు యువకుడు. వచిిన వూక్ ూ తెలీగురరం మీద ఉనా శాంటియాంగ్ో మాటమొరోస్ట, అతని గురరపు గ్చటుల దగగర కీ్రసుూ ని నమమని వాళళళ ఉనా బొ మమని యువకుడిక్ తలపుకు తెచాిడు. ఈ వూక్ ూ కూడా అలాగే్ అనిపరంచాడు, పాతరలు మాతరం తారుమారు అయాూయి.

"నేనే,” అని మళ్ళళ జవాబిచిి కత్మూవేటుకు సరదధపడుతూ యువకుడు తల వంచాడు. “విశావతమలోక్ నేను చతడగల్లగ్ాను క్ాబటిు ఎననా పరా ణాలు క్ాపాడబడతాయి.”

కత్మూ వేటు పడలేదు. దానిక్ బదులు క్ొతూవూక్ ూ కత్మూ క్ొన యువకుడ ినుదుటిని తాక్ేలాగ్ా దానిని మ లీగ్ా క్ ందకు దించాడు. ఒక్బొ టుు రకూం క్ారచంది.

ఆశావరోహుడు, యువకుడు ఏ మాతరం చలనం లేకుండా ఉండ ిపోయారు. పారచపో వాలనా ఆలోచన కూడా యువకుడకి్ రాలేదు. అతడ ిహృదయంలో ఒక వింత ఆనందానుభ్ూత్మ న లక్ొనాది: తన జీవిత గమాూనేవషణలో తాను చనిపో బో తునాాడు. ఫాత్మమా క్ోసం కూడా. శ్కునాలు నిజమే అయాూయి.

ఇపుపడతను శ్తుర వుతో ముఖాముఖ ఉనాాడు, చావు గురచంచి ఆలోచించాల్లసన

అవసరం లేదు. విశావతమ అతడిక్ోసం ఎదురు చతసోూ ంది. తవరలో అతడు అందులో భాగమవుతాడు. రేపు తన శ్తుర వు కూడా ఆ అతమలో భాగమవుతాడు.

యువకుని నుదుటిమీద కత్మూని అలాగ్ ే వుంచాడు క్ొతూ వూక్ ూ. “పక్షులు ఎగరటానిా ఎందుకు అరథం చేసుకునాావు?”

"పక్షులు నాకు తెలపాలనుకునాదే నేను అరథం చేసుకునాాను. ఒయాసరసుసను క్ాపాడాలని వాటిక్ ఉంది. మీ కంటట ఒయాసరసుసలో ఎకు్వమంద ిపురుషులునాారు క్ాబటిు రేపు మీరంతా చావబో తునాారు.”

కత్మూ ఇంక్ా అతడి నుదుటి మీద ేఉంది. “అలాీ అనుకునాది మారిటానిక్ నువ వవరచవి?”

"సెైనాూలను అలాీ సృష్రుంచాడు, గదదలను కూడా అలాీ యిే సృష్రుంచాడు. పక్షుల భాషను నాకు అలాీ నే నేరచపంచాడు. పరత్మదీ ఒక్ ే చతే్మతో రాయబడింద,ి” ఒంటలె సంరక్షకుని మాటలు గురుూ కు తెచుికుంటూ యువకుడు చపెాపడు.

యువకుడి నుదుటి మీద నుంచి అతడు కత్మూని త్మసరవ యూటంతో యువకుడు ఊపరరచ పీలుికునాాడు. అయినాగ్ాని అక్డ ినుంచి పారచపో లేకపో యాడు.

"భ్విషూతుూ గురచంచి చెపేపటపుపడు జఞగరతూ గ్ా ఉండు,” క్ొతూ వూక్ ూ అనాాడు. “ఏదెనైా రాసరన తరువాత దానిని మారేి దారచ ఉండదు.”

"నేను ఒక సెైనాూనిా చతశానంత,ే” యువకుడు చపెాపడు. “యుదధ ఫల్లతానిా నేను చతడలేదు.”

ఈ జవాబుతో క్ొతూ వూక్ ూ సంతృపరూ చెందనిటుీ ఉనాాడు. క్ాని కత్మూ ఇంక్ా చేత్మలోనే ఉంది. “దేశ్ంక్ాని దేశ్ంలో నువువ ఏమి చసేుూ నాావు?”

"నేను నా జీవిత గమాూనిా అనుసరచసుూ నాాను. అద ినీకు అరధం క్ాదు.”

క్ొతూ వూక్ ూ కత్మూని ఒరలో పెటటుశాడు. యువకుడి పరా ణం కుదుటపడింది.

"నీ ధెైరాూనిా పరలక్షించాల్లస వచిింద,ి” క్ొతూ వూక్ ూ అనాాడు. “విశ్వభాషను అరథం చేసుక్ోవటంలో అనిాటికంటట ముఖూమయినది ధెైరూం.”

యువకుడు ఆశ్ిరూపో యాడు. చాలా క్ొదిదమందిక్ ే తెల్లసరన విషయాల గురచంచి క్ొతూవూక్ ూ మాటాీ డుతునాాడు.

"ఇంత దతరం వచిిన తరువాత పటుు వదలగూడదు,” క్ొతూ వూక్ ూ క్ొనసాగ్చంచాడు. “నువువ ఎడారచని పేరమించాల్ల క్ాని దానిని ఎపుపడత పూరచూగ్ా నమమవదుద . పురుషులందరచనీ ఎడారచ పరలక్షిసుూ ంది: పరత్మ అడుగునీ సవాలు చేసుూ ంద,ి

ఏమరుపాటుక్ లోన నై వారచని చంపేసుూ ంది.”

అతడు చెపరపంది యువకుడిక్ వృదధరాజుని జాపరూ క్ తచెిింది.

"సెైనూం దండెత్మూ వచిి, రేపు సతరాూసూమయం తరువాత కూడా నీ భ్ుజఞల మీద తల నిలబడి ఉంటట వచిి ననుా కలుసుక్ో,” అనాాడు క్ొతూ వూక్ ూ.

కత్మూని పటిున చయెిూ ఇపుపడు క్ొరడా పటుు కుని ఉంది. గురరం ముందుక్ ఉరకడంతో మళ్ళళ దుముమ మేఘం కముమకుంది.

అతడు గురరంపెనై వ ళ్ళళపో తుంటట "నువువ ఎక్డ ఉంటావు?” అంటూ యువకుడు అడిగ్ాడు.

క్ొరడా ఉనా చయెిూ దక్షిణ దిశ్ను చతపరంచింది.

యువకుడు పరుసవదేనిి కలుసుకునాాడు.

మరునాడు ఉదయం అల్ - ఫయూూం ఖరూజ ర చెటీలో రెండు వేలమంద ిఒయాసరసుస పురుషులు సాయుధ్ులకై దాకు్ని ఉనాారు. సతరుూడు నడిన త్మూ క్

రావటానిక్ ముందు క్షిత్మజ రేఖపెైన ఎడారచ జఞత్మ వాళళళ అయిదువందల మంద ిదాక్ా కనిపరంచారు. అశావరోహులకైన వాళళళ ఉతూర దికు్నుంచి ఒయాసరసుసలోక్ పరవేశంచారు. అది పెకై్ ఒక పరశాంతమ నై యాతర లాగ్ా అనిపరంచింది క్ాని వాళళ దుసుూ లోీ దాచిపటెిు ఆయుధాలునాాయి. అల్ - ఫయూూం మధ్ూలో ఉనా తెలీని గుడారానిక్ చేరుకునా తరువాత వాళళళ తమ కతుూ లను, దతశారు. త్మరా చతసేూ వాళళళ దాడి చసేరన గుడారం ఖాళ్ళగ్ా ఉంది.

బయటినుంచి గురార లపెైన వచిిన వాళళని చుటుు ముటిు ఒక్ అరగంటలో ఒక్డిని తపప మిగ్చల్లన ఆగంతకులందరచనీ ఒయాసరసుస పురుషులు చంపేశారు. పరలీలందరచని ఖరూజ ర తోపునకు ఆవల్ల వ ైపు ఉంచటంతో ఇక్డ జరచగ్చందేదో వాళళళ చతడలేదు. ఆడవాళళళ తమ భ్రూల క్షేమం క్ోసం పరా రథనలు చేసతూ గుడారాలలోన ేఉండిపో యారు క్ాబటిు వాళళళ కూడా జరచగ్చందేమీ చతడలేదు. నలేమీద పడి ఉనా శ్వాలను మినహాయించి ఒయాసరసుసలోని మిగ్చల్లన రోజుల మాదిరచగ్ానే ఆ రోజు కూడా ఉనాటుీ ంది.

పరా ణాలతో పటుు కునా ఒక్ ేఒక వూక్ ూ దండెత్మూ వచిిన దళానిక్ నాయకుడు. ఆ మధాూహాం అతడిని ఒయాసరసుస పెదదల ముందు పరవేశ్పటెాు రు. సాంపరదాయానిా ఎందుకు అత్మకరమించావని వాళళళ అతనిా అడిగ్ారు. తన మనుషులు ఆకల్ల, దాహంతో బాధ్పడుతూ రోజుల తరబడి యుదధం చేసరనందువలీ అలసరపో యి ఉనాారనీ, అందుకే్ ఒయాసరసుసపెై దాడచిేసర శ్క్ ూనీ, ఉతాసహానిా త్మరచగ్చ ప ంది యుదధ భ్ూమిక్ త్మరచగ్చ వ ళళవచినా ఉదేదశ్ంతో ఆ పని చేశామని నాయకుడు చెపాపడు.

ఎడారచ జఞత్మ వాళళ పరచసరథత్మక్ తాను జఞల్లపడుతునాానని ఒయాసరసుస పదెద చెపాపడు, క్ాని సాంపరదాయాలు పవితరమ ైనవి. ఎటువంటి మరాూదలు పాటించకుండా దళనాయకుడిక్ మరణశక్షను అమలు జరపాలని అతడు ఆదేశంచాడు. కత్మూతోగ్ాని,

తుపాక్ గుండుతోగ్ాని చంపకుండా చచిిపో యిన ఖరూజ రచటెుు క్ అతడిని ఉరచవేశారు. ఎడారచ గ్ాల్లలో అతడ ిశ్వం ఊగుతూ ఉంది.

ఒయాసరసుస పెదద యువకుడిని పరల్లపరంచి అతడిక్ యాభ ైబంగ్ారు నాణాలను ఇచాిడు. ఈజిపుు క్ చెందిన జోసఫు కథను మళ్ళళ అతడిక్ వినిపరంచి, ఒయాసరసుసక్ సలహాదారుగ్ా చేరమని క్ోరాడు.

సతరుూడు అసూమించి, త ల్లచుక్లు ప డచిిన తరువాత యువకుడు దక్షణి దిశ్గ్ా పయనమయాూడు. అలా వ ళళతుండగ్ా చివరచక్ ఒంటరచగ్ా ఉనా ఒక గుడారం కనపడింది. అటుగ్ా వ ళళతునా అరబుుల బృందం అద ిదయాూలు ఉండ ేపరదేశ్మని యువకుడకి్ చెపరపంది. అయినపపటికీ్ యువకుడు అక్డే కూరుిని ఎదురు చతడసాగ్ాడు.

చందుర డు బాగ్ా పెైక్ ఎగబాక్ న తరువాతగ్ాని గురార నిా ఎక్ ్వసతూ నా పరుసవేద ికనపడలేదు. అతడ ిభ్ుజం మీద చనిపోయిన రెండు గదదలునాాయి.

"నేను వచాిను,” యువకుడు చపెాపడు.

"నువువ ఇక్డ ఉండకూడద,ే” పరుసవదే ి బదుల్లచాిడు. “లేక నీ జీవిత గమూం నినుా ఇక్డకు త్మసుకు వచిిందా?”

"ఎడారచ జఞతుల మధ్ూ జరుగుతునా యుదాధ ల క్ారణంగ్ా ఎడారచని దాటడం అసాధ్ూం. అందుకే్ ననేు ఇక్డిక్ వచాిను.”

పరుసవేది గురార నిా దిగ్చ తనతోపాటు గుడారంలోక్ రావలసరందిగ్ా యువకుడిక్ సంజా చశేాడు. ఒయాసరసుసలోని అనేక గుడారాల మాదిరే అది కూడా ఉంది. పరుసవేది ఉపయోగ్చంచే ప యిూ, ఇతర పరచకరాల క్ోసం యువకుడు అంతా

కల్లయచతశాడు గ్ానీ అవేమీ కనపడలేదు. ఒక కుపపగ్ా క్ొనిా పుసూక్ాలు, వంటక్ ఒక చినా ప యిూ, వింతెైన డజిెైనీతో నసేరన త్మవాచీలు తపరపంచి ఇంకే్మీ లేవు.

"కూరోి, మనం ఏదెనైా తాగ్చ, ఈ గదదలను వండుకుని త్మందాం,” అనాాడు పరుసవేద.ి

అంతకు ముందు రోజు తాను చతసరన గదదలు అవేననా అనుమానం యువకుడిక్ వచిింది క్ాని అతడేమీ మాటాీ డలేదు. పరుసవేది మంట వ ల్లగ్చంచగ్ానే గుడారమంతా చక్ని సువాసన అలుముకుంది. హుక్ా్ల వాసన కంటట అద ిఎంతో బాగుంది.

"ననుా ఎందుకు కనపడమనాావు?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"శ్కునాల క్ారణంగ్ా,” పరుసవేది బదుల్లచాిడు. “నువువ వసాూ వని, నీకు సహాయం అవసరమనీ గ్ాల్ల నాకు తెల్లయచసేరంది.”

"గ్ాల్ల చెపరపంది నా గురచంచిక్ాదు, అది ఇంక్ో పరదేశీ అయిన ఆంగీే్యుడ ిగురచంచి. అతడు నీ క్ోసం చతసుూ నాాడు.”

"అతడు ముందుగ్ా చేయాల్లసన ఇతర పనులు ఉనాాయి. అయితే అతడు సరయిన దారచలోనే ఉనాాడు. ఎడారచని అరథం చేసుక్ోవటానిా అతడు మొదలు పెటాు డు.”

"మరచ నా సంగత్మ ఏమిట?ి”

"ఒక వూక్ ూ నిజంగ్ా దేనిన ైనా క్ోరుకుంటట, ఆ కల సాక్ారమ ైఅతడు దానిని సాధించేలా సహాయపడటానిక్ విశ్వమంతా కుటర పనుాతుంద,ి” వృదధరాజు మాటలను పరత్మధ్వనిసతూ పరుసవదేి అనాాడు. యువకుడిక్ అరథమయిూంది. తన జీవిత గమూంలో సహాయపడటానిక్ మరొక వూక్ ూ సరదధంగ్ా ఉనాాడు.

"అయితే ఏం చయేాలో నాకు చెబుతావా?”

"లేదు. నువువ తెలుసుక్ోవలసరనదంతా ఈ పాటిక్ ేతెలుసుకునాావు. నేను నీ నిధ ిఉనా దిశ్ను మాతరమ ేచతపరసాూ ను.”

"క్ానీ ఎడారచ జఞతుల మధ్ూ యుదధం జరుగుతోంది,” యువకుడు పునరుదాఘ టించాడు.

"ఎడారచలో ఏం జరుగుతోందో నాకు తెలుసు.”

"నాకు నా నిధి దొరచక్ ంది. నా దగగర ఒంటె ఉంది. గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణంలో సంపాదించిన డబుు ఉంద,ి యాభ ైబంగ్ారు నాణాలు ఉనాాయి. నా దేశ్ంలో ననుా ధ్నికుడిగ్ా పరచగణిసాూ రు.”

"క్ాని వాటిలో ఏ ఒక్ట ీ నీకు పరరమిడీ దగగర దొరకలేదు,” పరుసవదే ిఅనాాడు.

"నాకు ఫాత్మమా కూడా ఉంది. ఇపపటివరకు నేను ప ందిన అనిాంటకి్ మించిన నిధ ిఆమ .”

"ఆమ కూడా నీకు పరరమిడీ దగగర దొరకలేదు.”

వాళళళ మౌనంగ్ా త్మనసాగ్ారు. పరుసవదేి ఒక సీసా మూతత్మసర యువకుడ ిపాతరలోక్ ఎరరటి మదాూనిా పో శాడు. అతడు రుచి చతసరన మదాూలనిాంటలిోక్ ఇద ిఎంతో అదుాతంగ్ా ఉంది.

"మదాూనిా ఇక్డ నిష్ేధించలేదా?”యువకుడు అడిగ్ాడు.

"మనిష్ర ననటోీ క్ పరవేశంచేది ఏదీ దుషుమయినదిక్ాదు,” పరుసవదే ిచెపాపడు. “అతడి ననటలిోంచి బయటకు వచేిదానితోన ేసమసూ.”

పరుసవేది ఎంతక్ీ అంతుపటుకుండా ఉనాాడు. అయితే యువకుడు సారాయం తాగుతూ ఎటువంటి ఒత్మూడిక్ ీగురచక్ాకుండా కూరుిని ఉనాాడు. త్మనటం

పూరూయిన తరువాత వాళళళ గుడారం బయట కూరుినాారు. ఆక్ాశ్ంలో చందుర ని క్ాంత్మ ముందు తారలు వ లవ లబో తునాాయి.

యువకుడు ఆనందంగ్ా ఉండటం చతసర పరుసవేది ఇలా అనాాడు: “సంతోషంగ్ా ఉండు. యుదాధ నిక్ సనాదధం అవుతునా సెైనికుడి మాదిరచ ఈ రాత్మరక్ బాగ్ా విశరా ంత్మ త్మసుక్ో. నీ హృదయం ఉనాచోట నీ నిధ ి దొరుకుతుందనాద ిగురుూ ంచుక్ో. ఇపపటవిరకు దారచలో నువువ నేరుికునాదంతా అరథవంతంగ్ా మారాలంటట నువువ నిధిని కనుక్ో్వాల్ల.”

"రేపు నీ ఒంటెను అమేమసర గురార నిా క్ొనుక్ో్. ఒంటెలు భ్లే మోసం చేసాూ యి. అవి వేల మ ైళళళ నడచిినా అలసర పోయినటుీ కనిపరంచవు. క్ాని ఉనాటుు ండి క్ ందక్ కూలబడపిో యి చనిపో తాయి. క్ానీ గురార లు క్ొదిద క్ొదిదగ్ా అలసరపో తాయి. వాట ినుంచి ఏమి ప ందవచోి , అవి ఎపుపడు చనిపో తాయో నీకు నితూమూ తెలుసతూ నే ఉంటుంది.”

మరుసటి రాత్మర యువకుడు ఒక గురరంతో పరుసవేద ి గుడారం దగగరకు వచాిడు. పరుసవేద ి సరదధంగ్ా ఉనాాడు. అతడు తన గురార నిా ఎక్ ్ డేగను ఎడమభ్ుజంపెనై ఉంచుకునాాడు. అతడు యువకుడతిో ఇలా అనాాడు. “ఎడారచలో జీవం ఎక్డుందో నాకు చతపరంచు. జీవితంలో ఇలాంటి సంకే్తాలను చతడగల్లగ్చన వారే నిధిని కనుక్ో్గలుగుతారు.”

చందరక్ాంత్మ దారచ చతపుతుండగ్ా వాళళళ ఎడారచలోక్ పయనమయాూరు. ఎడారచలో జీవానిా కనుక్ో్గలుగుతానన లేదో తెల్లయదని యువకుడు అనుకునాాడు. ఎడారచ ఇంక్ా అతడిక్ అంత బాగ్ా తెల్లయదు.

అద ేవిషయానిా పరుసవేదిక్ చబెుదామనుకునాాడుగ్ానీ, అతడంటట భ్యంగ్ా ఉంది. యువకుడు ఆక్ాశ్ంలో గదదలను చతసరన రాత్మమయ పరదేశానిక్ వాళళళ చేరుకునాారు. క్ాని ఇపుపడు అక్డ నిశ్శబదమూ, గ్ాల్ల సవవడి మాతరమ ే

ఉనాాయి.

"ఎడారచలో జీవానిా ఎలా గురచూంచాలో నాకు తెల్లయదు,” యువకుడు అనాాడు. “ఇక్డ జీవం ఉందని తలెుసు, క్ాని ఎక్డ చతడాలో నాకు తెల్లయదు.”

"జీవం జీవానిా ఆకరచ్సుూ ంది,” పరుసవదేి బదుల్లచాిడు.

అపుపడు యువకుడిక్ అరథం అయిూంది. గురార నిా పటిు ఉంచిన పగ్ాగ లను క్ొంచెం వదలటంతో అది రాళళళ, ఇసుక మీదగ్ా ముందుక్ ఉరకలు వేసరంద.ి యువకుడి గురార నిా పరుసవేది దాదాపు అరగంటసేపు అనుసరచంచాడు. ఇపుపడు వాళళక్ ఒయాసరసుస దగగరచ ఖరూజ ర చెటుీ కనిపరంచటం లేదు. ఆక్ాశ్ంలో పెదదగ్ా ఉనా చందమామ – ఎడారచలోని రాళళళ పరసరచంపచసేుూ నా వ ండిక్ాంత్మ మాతరమ ే

కనిపరసుూ నాాయి. ఉనాటుీ ండ,ి ఏ క్ారణం లేకుండానే యువకుడ ి గురరం మ లీగ్ా నడవసాగ్చంది.

"ఇక్డ పరా ణం ఉంద,ి” పరుసవేదతిో యువకుడు అనాాడు. “ఎడారచ భాష నాకు ఇంక్ా తెల్లయదు, క్ాని నా గురార నిక్ జీవ భాష తెలుసు.”

వాళ్ళళదదరూ గురార లమీదనుంచి క్ ందిక్ దిగ్ారు. పరుసవేద ి ఏమీ

మాటాీ డలేదు. మ లీగ్ా అడుగులు వసేతూ రాళళ మధ్ూ వ దకసాగ్ారు. పరుసవదే ిఉనాటుీ ండ ిఆగ్చ నలే మీదిక్ వంగ్ాడు. అక్డ రాళళ మధ్ూ ఒక కలుగు ఉంది. పరుసవేద ి తన చతే్మని అందులోక్ చొపరపంచాడు. ఆ తరువాత భ్ుజం వరకు లోపల్లక్ పో నిచాిడు. లోపల ఏదో కదులుతూ ఉంది. చందరక్ాంత్మలో పరుసవదే ి

కళళళ మాతరమ ే కనిపరసుూ నాాయి. అతను కషుపడుతూ కళళను చిక్ ల్లంచాడు. కలుగులో ఏముందోగ్ాని దానితో అతని చయెిూ కుసీూ పడుతూ ఉంది. తరువాత చేత్మని బయటిక్ త్మసర, పక్కె్రచగ్చ క్ాళళ మీద నిలబడాడ డు. అతడు ఒక పాముతోకని తన చతే్మలో పటుు కుని ఉనాాడు. ఆ చరూకు యువకుడు ఉల్లక్ ్పడాడ డు.

యువకుడు కూడా పరుసవేదిక్ దతరంగ్ా గె్ంతాడు. పాము వీరోచితంగ్ా పో రాడుతోంది. దాని బుసలు ఎడారచ నిశ్శబాద నిా భ్ంగపరుసుూ నాాయి. అద ి ఒక తాచుపాము. దాని విషం నిముష్ాలోీ మనిష్రని చంపయెూగలదు.

"అద ి క్ాటెయూకుండా చతసుక్ో,” యువకుడు అనాాడు. పరుసవేద ి తన చేత్మని కలుగులోక్ పో నిచిినపుపడు పాము అతడిని కరచచే ఉంటుంది. అయినా అతని ముఖం పరశాంతంగ్ా ఉంది. ‘పరుసవేదిక్ రెండు వందల ఏండుీ ఉంటాయి,’

ఆంగీే్యుడు తనతో చెపాపడు. ఎడారచలోని పాములతో ఎలా వూవహరచంచాలో అతడిక్ తెల్లసే ఉంటుంది.

పరుసవేది తన గురరం వదదకు వ ళ్ళళ కత్మూని బయటకు త్మయూటం యువకుడు చతశాడు. దాని మొనతో అతడు ఇసుకమీద ఒక వలయానిా గ్లసర పాముని దాంటోీ వదిలాడు. పాము వ ంటనే పరశాంతంగ్ా మారచపో యింది.

"ఆందోళన పడవలసరంది ఏమీలేదు,” పరుసవేది అనాాడు. “అద ివలయానిా దాటి బయటకు వ ళళలేదు. నువువ ఎడారచలో జీవానిా కనుగ్ొనాావు. నాకు క్ావలసరన శ్కునం దొరచక్ ంది.”

"అద ిఅంత ముఖూమయినదా?”

"అవును మరచ. పరరమిడీ చుటూు ఎడారచ పరచుకుని ఉంది.”

పరరమిడీ గురచంచి మాటాీ డాలని యువకుడిక్ లేదు. అతడ ి హృదయం భారంగ్ా ఉంది. నినా రాత్మర నుంచి అతడు విచారంగ్ా ఉనాాడు. నిధిక్ోసం అనేవషణను క్ొనసాగ్చంచటమంటట ఫాత్మమాను విడచిి వ ళాళల్ల.

"ఎడారచని దాటడంలో నీకు సహాయం చేసాూ ను,” పరుసవదేి అనాాడు.

"నాకు ఒయాసరసుస దగగరే ఉండాలని ఉంది,” యువకుడు బదుల్లచాిడు. “నాకు ఫాత్మమా దొరచక్ ంది. నాకు సంబంధించినంత వరకు నిధ ి కంటట ఆమే

ఎకు్వ.”

"ఫాత్మమా ఎడారచ మహిళ,” పరుసవేది చపెాపడు. “మళ్ళళ త్మరచగ్చరావటానిక్ పురుషులు బయటి పరపంచంలోక్ వ ళాళలని ఆమ కు తెలుసు. ఆమ కు తన నిధ ిదొరచక్ ంది: అద ి నువువ. ఇపుపడు నువువ నీ నిధిని అనేవష్రంచాలని ఆమ క్ోరుకుంటుంది.”

"నేను ఇక్డ ేఉండపోి వాలని నిరణయించుకుంటట ఏమవుతుంద?ి”

"ఏమవుతుందో చెబుతాను విను. నువువ ఒయాసరసుసక్ సలహాదారు అవుతావు. ఎననా గ్ొరెరలు, ఒంటెలను క్ొనడానిక్ నీ దగగర క్ావలసరనంత డబుు ఉంది. నువువ ఫాత్మమాని పెళ్ళళ చసేుకుంటావు. మీరచదదరూ ఒక సంవతసరం పాటు సంతోషంగ్ా ఉంటారు. నువువ ఎడారచని పేరమించటం నేరుికుంటావు. యాభ వైేల ఖరూజ ర చెటీలో పరత్మ ఒక్ట ీ నీకు పరచచయం అవుతుంది. పరపంచం నిరంతరం మారుతోందని నిరూపరసతూ అవి పెరగటానిా నువువ గమనిసతూ ఉంటావు. అనిాంటలిోక్ ఉతూమ గురువు ఎడారచ క్ాబటిు నువువ శ్కునాలను మరచంత బాగ్ా అరథం చేసుక్ోగలుగుతావు.

"రెండవ సంవతసరంలో ఎపుపడో నీకు నిధ ి గురుూ కు వసుూ ంది. శ్కునాలు పటుు వదలకుండా దాని గురచంచి మాటాీ డుతుంటాయి, నువువ వాటనిి

పటిుంచుక్ోకుండా ఉండటానిక్ పరయత్మాసాూ వు. ఒయాసరసుస, దాని పరజల సంక్షేమం క్ోసం నీ జఞా నానిా ఉపయోగ్చసాూ వు. నువువ చేసుూ నా దానిని ఒయాసరసుస పెదదలు మ చుికుంటారు. నీ ఒంటెల దావరా నీకు సంపద, అధిక్ారం సమకూరుతాయి.

"మూడవ సంవతసరంలో కూడా శ్కునాలు నీ నిధ ి గురచంచి, జీవిత గమూం గురచంచి మాటాీ డుతుంటాయి. నువువ రాత్మరళళళ ఒయాసరసుసలో త్మరుగుతూ గడుపుతావు. నీ అనవేషణను తానే అడుడ కునాానని ఫాత్మమా దుుఃఖసతూ ఉంటుంది. క్ాని నువువ ఆమ ను పేరమిసాూ వు. ఆమ త్మరచగ్చ నినుా పేరమిసుూ ంది. ఉండపి మమని ఆమ ఎపుపడత అనలేదనాది నీకు తలెుసు, తన పురుషుడి క్ోసం వేచి ఉండటం ఎడారచ మహిళలకు తలెుసు. అందుకనే ఆమ ను నువువ తపుపపటువు. క్ాని ఎననా సారుీ నువువ ఎడారచ ఇసుకలో త్మరుగుతూ నువువ వ ళ్ళళ ఉండవలసరందని... ఫాత్మమా పెై నీ కునా పేరమలో మరచంత నమమకం ఉంచవలసరందని నీకు అనిపరసుూ ంది. మళ్ళళ త్మరచగ్చ రావేమోననా నీ భ్యమ ేనినుా ఒయాసరసుస దగగర ఉంచిందని నీకు తెలుసు. ఆ సమయంలో నీ నిధ ిశాశ్వతంగ్ా కపరపవయేబడిందని శ్కునాలు నీకు చెబుతాయి.

"ఇక నాలుగవ సంవతసరంలో నువువ శ్కునాలు చెపరపంది వినటం ఎపుపడో మానేసావు క్ాబటిు అవీ నినుా విసమరచసాూ యి. ఆ విషయం ఒయాసరసుస పెదదలు గమనించి నినుా సలహాదారు పదవి నుంచి త లగ్చసాూ రు. క్ాని ఆపాటిక్ నువువ ఎననా ఒంటలెు, ఎంతో సరుకుతో సంపనా వాూపారచవి అయిపో తావు. నీ జీవిత గమాూనిా అనుసరచంచలేదని, ఇపుపడు సమయం మించిపో యిందని వగసతూ శేష జీవితానిా గడిపసేాూ వు.

“ఒక వూక్ ూ తన జీవన గమాూనిా అనుసరచంచటానిా పేరమ ఎనాటకీి్ ఆపదని నువువ అరథం చేసుక్ోవాల్ల. ఒకవేళ ఆ అనేవషణని వదిల్లపెటాు డంటట అద ివిశ్వభాష మాటాీ డే నిజమ నై పేరమ క్ాదు.”

ఇసక మీద గ్లసరన వృతాూ నిా పరుసవేద ి చెరచపరవయేడంతో రాళళ మధ్ూ పాకు్ంటూ పాము వ ళ్ళళపో యింది. మక్ా్క్ వ ళాళలని నిరంతరం క్ోరుకున ేగ్ాజువసుూ వుల వాూపారచ, పరుసవేది అనేవషణలోని ఆంగీే్యుడు యువకుని జఞా పక్ాలోీ మ దిలారు. ఎడారచపె ై నమమకం ఉంచిన మహిళను గురుూ చసేుకునాాడు. తాను పేరమించిన మహిళ దగగరకు త్మసుకువచిిన ఎడారచ వ ైపు చతశాడు.

వాళ్ళళదదరూ గురార లని ఎక్ా్రు. ఈసారచ పరుసవేదిని అనుసరచంచి యువకుడు ఒయాసరసుసకు వచాిడు. ఒయాసరసుస శ్బాద లను గ్ాల్ల వారచ వదదకు మోసుకువచిింద,ి యువకుడు ఫాత్మమా సవరానిా వినటానిక్ పరయత్మాంచాడు.

ఆ రాత్మర వలయంలోని తాచుపాముని తాను గమనిసుూ ండగ్ా భ్ుజంపెైన డగే ఉనా వింత ఆశవకుడు పేరమ గురచంచి, నిధ ిగురచంచి మాటాీ డాడు, ఎడారచ మహిళల గురచంచి, తన జీవిత గమూం గురచంచి మాటాీ డాడు.

"నేను నీతో వసుూ నాాను,” యువకుడు చెపాపడు. వ ంటనే అతడ ిహృదయంలో శాంత్మ న లక్ొంది.

"రేపు సతరోూదయం క్ాక ముందు బయలుదరేదాం,” అని మాతరమే పరుసవదే ిసపందించాడు.

యువకుడు ఆ రాత్మర నిదర లేకుండా గడపిాడు. ఉషో్ దయానిక్ రెండు గంటల ముందు తనతోపాటు గుడారంలో నిదరపో యిే వారచలో ఒకతనిా నిదరలేపర ఫాత్మమా గుడారానిా చతపరంచమని అడిగ్ాడు. ఆమ గుడారానిా చేరుకునా తరువాత గుడారానిా చతపరన అతనిక్ ఒక గ్ొరెరను క్ొనుక్ో్వటానిక్ సరచపడా బంగ్ారానిా యువకుడు ఇచాిడు.

ఆ తరువాత యువకుడు తన మితుర డిని గుడారం లోపల్లక్ వ ళ్ళళ ఫాత్మమాని లేపర తాను బయట ఉనా సంగత్మని చెపపమనాాడు. అలా చసేరనందుకు మరొక గ్ొరెరను క్ొనుక్ో్వటానిక్ సరచపడా బంగ్ారానిా అతనిక్ ఇచాిడు.

"ఇక మమమల్లా ఒంటరచగ్ా ఉండనివువ,” యువకుడు తన సేాహితుడతిో చెపాపడు. ఒయాసరసుస సలహాదారుక్ సహాయపడాడ ననా గరవంతో, రెండు గ్ొరెరలు క్ొనుక్ో్వటానిక్ సరచపో యిే డబుులునాాయనా సంతృపరూతో అరబుు గుడారానిక్ త్మరచగ్చ వ ళ్ళళ నిదరపోయాడు.

గుడార దావరం దగగరచక్ ఫాత్మమా వచిింద.ి ఇదదరూ ఖరూజ ర చెటీ మధ్ూ నడవసాగ్ారు. ఇద ిసాంపరదాయానిా భ్ంగపరచటమని యువకుడిక్ తెల్లసరనపపటిక్ ీఆ సమయంలో అతడు దానిని పటిుంచుక్ోదలచుక్ోలేదు.

"నేను వ ళళతునాాను,” అతడు చెపాపడు. “మళ్ళళ త్మరచగ్చ వసాూ నని నీకు తెల్లయాల్ల. నేను నినుా ఎందుకు పేరమిసుూ నాానంటట...”

"ఏమీ చెపపవదుద ,” ఫాత్మమా అడుడ పడింది. “ఒకరచని ఒకరు పేరమించినందుకు పేరమిసాూ రు. పేరమించడానిక్ ఏ క్ారణం అవసరం లేదు.”

క్ాని యువకుడు ఇలా చెపపసాగ్ాడు. “నాకు ఒక కల వచిింద,ి ఒక రాజుని కల్లశాను. నేను గ్ాజు వసుూ వులను అమామను, ఆ తరువాత ఎడారచ దాటాను. ఎడారచ జఞతుల మధ్ూ యుదధం జరుగుతుండటంతో పరుసవదేిని వ దకుతూ బావి దగగరకు వచాిను. నినుా కనుగ్ొనటానిక్ ఈ విశ్వమంతా కుటర పనిా సహాయపడింది క్ాబటిు నినుా పేరమిసుూ నాాను.”

ఇదదరూ క్ౌగల్లంచుకునాారు. ఒకరచనొకరు తాకటం అద ేమొదటసిారచ.

"నేను త్మరచగ్చ వసాూ ను,” యువకుడు అనాాడు.

"ఇంతకు ముందు ననేు ఎడారచవ పైు క్ోరచకతో ఎదురు చతసదేానిా,” ఫాత్మమా చెపరపంది. “ఇపుపడు ఆశ్తో ఎదురు చతసుూ ంటాను. ఒక రోజు మా నానా పరయాణమ ై వ ళాళడు. మళ్ళళ త్మరచగ్చ మా అమమను చేరుకునాాడు. అపపటనిుంచి అతడు పరయాణాలు చసేతూ , త్మరచగ్చ వసతూ ఉంటాడు.”

ఆ తరువాత వాళళళ మౌనంగ్ా ఉండపిో యారు. మరచక్ొంత సేపు నడచిిన తరువాత యువకుడు ఆమ ను గుడారం దగగర వదిల్లపటెాు డు.

"మీ అమమ దగగరచక్ మీ నానా త్మరచగ్చ వచిినటటీ నేను కూడా త్మరచగ్చ వసాూ ను,”

యువకుడు చపెాపడు.

ఫాత్మమా కళళలోని తడిని అతను చతశాడు.

"నువువ ఏడుసుూ నాావా?”

"నేను ఎడారచ మహిళను,” ఆమ ముఖానిా పక్కు త్మపుపకుంటూ చపెరపంద,ి

“క్ాని అనిాంటిక్ ీమించి నేను మహిళను.”

ఫాత్మమా త్మరచగ్చ తన గుడారంలోక్ వ ళ్ళళపో యింది. సతరోూదయం అయిన తరువాత ఎపపట ిమాదిరే తన రోజువారల పనులు చయేటానిక్ పూనుకుంది. క్ానీ ఇపుపడు అంతా మారచపో యింది. యువకుడు ఇపుపడు ఒయాసరసుసలో లేడు. దాంతో ఒయాసరసుసకు నినా ఉనా అరథం ఈ రోజు లేకుండా పోయింది. అద ియాభ ై వలే ఖరూజ ర చెటుీ , మూడు వందల బావులు ఉనా పరదశే్ం క్ాదు, సుదీరఘ పరయాణం తరువాత యాత్మరకులు చేరుకుని సేదదీరే పరా ంతం క్ాదు. ఆ రోజు నుంచి ఆమ కు ఒయాసరసుస శూనూ పరదేశ్ం.

ఆ రోజు నుంచి ఆమ కు ఎడారచ ముఖూమవుతుంది. ఆమ రోజూ ఎడారచవ పైు చతసర నిధ ి అనేవషణలో యువకుడు ఏ నక్షతార నిా అనుసరచసుూ నాాడో ఊహించుకుంటుంది. గ్ాల్ల తన ముదుద లను యువకుడిక్ చేరవేసర తాను

బత్మకునాానని చబెుతుందనా ఆశ్తో గ్ాల్లలో ఆమ ముదుద లు పంపరంచాల్ల. తన నిధిని అనేవష్రసుూ నా ఓ సాహసర క్ోసం తాను వేచి ఉనాానని తెల్లయచేయాల్ల. ఆ రోజు నుంచి ఆమ కు ఎడారచ అంటట అతడు త్మరచగ్చ వసాూ డనా ఆశ్ మాతరమే.

"నువువ వ నక వదిల్లపెటిు వచిినదాని గురచంచి ఆలోచించకు,” ఎడారచ ఇసుక మీద పరయాణం మొదలు పటెిున తరువాత యువకుడితో పరుసవదేి అనాాడు. “పరత్మదీ విశావతమలో రాసర ఉంద,ి కలక్ాలం అద ిఅక్డ ఉండి పో తుంది.”

"పురుషులు ఇంటిని వదిల్ల వ ళళడంకంటట త్మరచగ్చ చేరుక్ోవటం గురచంచ ేఎకు్వగ్ా కలలు కంటారు,” యువకుడు అనాాడు. అతడు ఎడారచ నిశ్శబాద నిక్ త్మరచగ్చ అలవాటు పడిపో యాడు.

"తాము కనుగ్ొనాద ిసవచఛమ ైన పదారథంతో చేసరనదెతైే అద ికలక్ాలం నిల్లచి ఉంటుంది. అంత ేక్ాక ఎపుపడెనైా త్మరచగ్చ చరేుక్ోవచుి. నువువ కనుగ్ొనాది పేల్లన నక్షతరంలా క్షణక్ాలం ఉండే క్ాంత్మ అయితే త్మరచగ్చ వ ళ్ళళనపుపడు నీకు ఏమీ

కనపడదు,” అనాాడు పరుసవేది.

అతడు పరుసవదే భాష మాటాీ డుతునాాడు. క్ాని అతడు ఫాత్మమా గురచంచి కూడా చెబుతునాాడని యువకుడిక్ అరథమయిూంది.

తాను వదిల్లపటెిు వచిిన దాని గురచంచి ఆలోచించకుండా ఉండటం కషుంగ్ా ఉంది. అంతులేని దతరాల వరకు ఒక్ే త్మరుగ్ా ఉనా ఎడారచ యువకుడిని కలలకు గురచచేసరంద.ి ఖరూజ ర చెటుీ , బావులు, తాను పేరమించిన సీూ ీముఖానీా యువకుడు ఇంక్ా చతడగలుగుతునాాడు. తన పరయోగ్ాలు క్ొనసాగ్చసుూ నా ఆంగీే్యుడినీ, తనకీ్ తెల్లయకుండాన ే గురువ ైన ఒంటెల సంరక్షకుడినీ చతడగలుగుతునాాడు. బహయశా పరుసవేద ిఎనాడత పేరమించలేదేమోనని యువకుడు అనుకునాాడు.

భ్ుజం మీద డేగతో పరుసవదేి ముందు సావరల చేసుూ నాాడు. ఎడారచ భాష ఆ పక్షిక్ బాగ్ా తెలుసు. వాళళళ ఆగ్చనపుపడలాీ వేటని అనేవష్రసతూ అది ఎగ్చరేది. మొదటి రోజు అద ిఒక కుందేలుతో త్మరచగ్చ వచిింద,ి రెండవరోజు రెండు పక్షులతో త్మరచగ్చ వచిింది.

రాత్మరళళళ వాళళళ పక్లు పరుచుకునా తరువాత ఎవరచకీ్ కనపడకుండా మంట వసేేవారు. ఎడారచ రాతుర లు చాలా చల్లగ్ా ఉనాాయి. కృషణ పక్ష చందుర డ ివలీ రాతుర లు మరచంత చీకటిగ్ా ఉనాాయి. ఎడారచ తెగల మధ్ూ యుదాధ ల నుంచి తపరపంచుక్ోవాలంటట ఏ జఞగరతూలు త్మసుక్ోవాలో మాటాీ డుకుంటూ వాళళళ ఒక వారం రోజులపాటు పరయాణంిచారు. యుదధం ఇంక్ా క్ొనసాగుతూన ే ఉంది. పేగులు త్మపేపసలేా రకూం వాసనను ఒక్ో్సారచ గ్ాల్ల మోసుక్ొచేిది. వారచక్ చాలా సమీపంలోనే యుదాధ లు జరుగుతునాాయి. శ్కునాల భాష ఒకటుందని యువకునిక్ గ్ాల్ల గురుూ చేసదేి. కళళళ చతడలేకపోయిన వాటిని తెల్లయచేయటానిక్ శ్కునాలు ఎపుపడత సరదధంగ్ా ఉండేవి.

ఏడవరోజున రోజుకంటట ముంద ే పరయాణానిా విరమించాలని పరుసవదే ినిరణయించాడు. వేటని అనేవష్రసతూ డేగ ఎగ్చరచపో యింది. తన దగగర ఉనా నీట ిపాతరని పరుసవదేి యువకుడిక్ ఇచాిడు.

"నువువ పరయాణం చివరచ దశ్లో ఉనాావు,” పరుసవదేి అనాాడు. “నీ జీవిత గమాూనిా అనుసరచంచినందుకు నినుా అభినందసిుూ నాాను.”

"దారచలో క్ొతూ విషయాలేవీ నువువ చపెపలేదు,” యువకుడు అనాాడు. “నీకు తెల్లసరన విషయాలలో క్ొనిా నేరుపతావని అనుకునాాను. క్ొంతక్ాలం క్ రతం ఎడారచలో పరయాణం చేసుూ నాపుపడు పరుసవదేంపెై పుసూక్ాలునా ఒక వూక్ ూ కల్లశాడు. క్ాని వాటినుంచి ననేేమీ నేరుిక్ోలేకపోయాను.”

"నేరుిక్ోవటానిక్ ఒకటట దారచ ఉంది: అది చరూల దావరా,” పరుసవదే ిబదుల్లచాిడు. “నువువ తెలుసుక్ోదగ్చనదంతా నీ పరయాణంలో నేరుికునాావు. నువువ నేరుిక్ోవలసరంది ఇంక్ా ఒక్టట ఉంది.”

అదేమిటో తెలుసుక్ోవాలని యువకుడు అనుకునాాడు. క్ానీ తన డేగను అనేవష్రసతూ పరుసవదేి క్షిత్మజంవ పైు చతసతూ ఉనాాడు.

"నినుా పరుసవేది అని ఎందుకంటారు?”

"నేను అద ేక్ాబటిు.”

"ఇతర పరుసవేదులు బంగ్ారం తయారుచేయటానిక్ పూనుకుని విఫలురెరనపుపడు, వారు ఏవిధ్మ ైన ప రపాటు చేసుూ నాారు?”

"వాళళళ కే్వలం బంగ్ారం క్ోసమే చతసుూ నాారు,” అతడు బదుల్లచాిడు. “వాళళళ తమ జీవిత గమాూనిా అనుభ్ూత్మ చెందాలని క్ోరుక్ోకుండానే నిధిని ఆశంచారు.”

"నేను ఇంక్ా తెలుసుక్ోవలసరంది ఏమిట?ి” యువకుడు అడిగ్ాడు.

క్ాని పరుసవేది ఇంక్ా క్షిత్మజం వ ైపే చతసుూ నాాడు. డేగ చివరచక్ వాళళ ఆహారంతో త్మరచగ్చ వచిింది. మంట కనపడకుండా ఉండటానిక్ గుంట తవివ నిపుప రాజేశారు.

"నేను పరుసవేదిని క్ాబటిు నేను పరుసవేదిని,” వంట చేయటానిక్ సరదధమవుతూ అతడు చెపాపడు. “నేను ఈ శాసాూ ి నిా మా తాత దగగర నేరుికునాాను, వాళళ తండిర దగగర నుంచి ఆయన నేరుికునాాడు, అలా అలా సృష్రు మొదలు వరకు వ ళతాం. ఆ రోజులోీ నిపుణుల పనిని ఒక పచిల తాయి తుూ పె ైరాయగల్లగే్వారు. క్ానీ సులువుగ్ా ఉనా వాటిని మనుషులు త్మరస్రచంచటం మొదలు పటెిు పదధతులు, వాూఖాూనాలు, తాత్మవక అధ్ూయనాలు రాయసాగ్ారు.

ఇతరులకు తెల్లసరన దానికంటట మ రుగె్రన పదధత్మ తమకు తెల్లసరందని వారచక్ అనిపరంచసాగ్చంది. అయినపపటికీ్ కూడా ఈనాటిక్ ీ పచిల తాయి తుూ సజీవంగ్ా ఉంది.”

"పచిల తాయి తుూ లో ఏం రాసర ఉంద?ి” యువకుడిక్ తెలుసుక్ోవాలనిపరంచింది.

పరుసవేది ఇసుకలో రాయటం మొదలుపెటిు అయిదు నిమిష్ాలలోప ేపూరచూచేశాడు. అతడు గ్లసుూ ండగ్ా యువకుడు వృదధ రాజు గురచంచి, బజఞరులో తాము కల్లసరన ఆ రోజు గురచంచి ఆలోచించసాగ్ాడు. అద ి ఎననా సంవతసరాల క్ రతం జరచగ్చనటుీ అనిపరసోూ ంద.ి

"పచిల తాయి తుూ మీద రాసర ఉనాది ఇద,ి” పూరూయిన తరువాత పరుసవేద ిచెపాపడు.

ఇసుకలో ఏం రాశాడో చదవటానిక్ యువకుడు పరయత్మాంచాడు.

"ఇది సంకే్త భాష,” ఆశాభ్ంగ సవరంతో యువకుడు అనాాడు. “ఆంగీే్యుడ ిపుసూక్ాలలో ఉనాటటు ఉంది.”

"క్ాదు,” పరుసవేది బదుల్లచాిడు. “ఇద ి రెండు గదదలు ఎగరటం వంటిద,ి

దీనిని కే్వలం హేతువు దావరా అరథం చేసుక్ోలేం. విశావతమను నేరుగ్ా చేరుక్ోవటానిక్ పచిల తాయి తుూ దారచ చతపరసుూ ంది.

"ఈ భౌత్మక పరపంచం సవరాగ నిక్ నకలు అని, దాని పరత్మరూపమనీ విజాులు అరథం చేసుకునాారు. ఈ పరపంచం ఉనాదంటట మరో పరచపూరణ పరపంచానిక్ ఇద ిరుజువు మాతరమ.ే తన ఆధాూత్మమక బో ధ్నలను, తన అదుాత సృష్రుని మనుషులు అనబడే వసుూ వుల దావరా అరథం చేసుకుంటారని దేవుడు ఈ పరపంచానిా సృష్రుంచాడు. నా ఉదేదశ్ంలో చరూ అంటట ఇద.ే”

"పచిల తాయి తుూ ని నేను అరథం చేసుక్ోనవసరం లేదా?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"నువువ పరుసవదేానిక్ సంబంధించిన పరయోగశాలలో ఉండి ఉంటట పచిల తాయి తుూ ని అరథం చసేుక్ోవటానిక్ సరెరన విధానానిా అవలంబించటానిక్ సమయం ఇద.ే క్ానీ నువువ ఎడారచలో ఉనాావు. అందుకే్ దానిలో ల్ననమ పైో . పరపంచానిా అరథంచేసుక్ోడానిక్ ఎడారచ నీకు సహాయపడుతుంది. వాసూవానిక్ ఈ భ్ూమి మీద ఏదెనైా ఆ పని చెయూగలదు. నువువ ఎడారచని అరథం చేసుక్ోవాల్లసన అవసరం కూడా లేదు. ఒక ఇసుక రేణువుని తదేకంగ్ా ధాూనిసేూ దానిలో నువువ సృష్రు మరామలను చతడగలుగుతావు.”

"ఎడారచలో ననేు ల్ననమ ైపో వటం ఎటాీ ?”

"నీ హృదయానిా ఆలక్ ంచు. అద ివిశావతమ నుంచి వచిింది క్ాబటిు , ఏదో ఒక రోజు త్మరచగ్చ అక్డిక్ చేరుకుంటుంద.ి క్ాబటిు దానిక్ అనిా విషయాలు తెలుసు.”

మరో రెండు రోజులపాటు వాళళళ మౌనంగ్ా ఎడారచలో పయనించారు. భీభ్తసపూరచత యుదాధ లు జరచగే్ పరదేశానిక్ చేరువవుతుండటంతో పరుసవదేి ఎంతో అపరమతూతతో ఉంటునాాడు. వాళళళ పరయాణసిుూ నాపుపడు యువకుడు తన హృదయానిా ఆలక్ ంచటానిక్ పరయత్మాంచాడు.

ఇది అంత తేల్లకగ్ా లేదు. ఒకపుపడు అతడి హృదయం తన కథలు చెపపటానిక్ ఎపుపడత సరదధంగ్ా ఉండేద,ి క్ాని ఈ మధ్ూ అలా ఉండటంలేదు. హృదయం తన విచారాలు తెల్లయచసేతూ గంటల తరబడి గడిపరన రోజులు ఉనాాయి;

ఎడారచ సతరోూదయాలకు ఆ హృదయం త్మవర ఉదేవగ్ానిక్ లోన ై యువకుడు

కనీళళళపరూంతం అయిన రోజులునాాయి. నిధ ి గురచంచి యువకుడితో మాటాీ డేటపుపడు హృదయం వేగంగ్ా క్ొటుు కునేది, ఎడారచలో అంతులేని క్షిత్మజఞలను చతసర యువకుడు నిశ్శబదంగ్ా ఉనాపుపడు కూడా అతడ ి హృదయం ఎపుపడత మౌనంగ్ా ఉండేదిక్ాదు.

"మన హృదయాలను ఎందుకు ఆలక్ ంచాల్ల?” ఆ రాత్మర బస చేసరన తరువాత యువకుడు అడిగ్ాడు.

"ఎందుకంటట నీ హృదయమునా చోటట నువువ నీ నిధిని కనుకు్ంటావు.”

"క్ాని నా హృదయం ఆందోళన చెందుతోంద,ి” యువకుడు చపెాపడు. “దానిక్ కూడా కలలు ఉనాాయి, అద ిఉదేవగ్ాలకు గురచ అవుతుంది. ఎడారచలోని మహిళ పటీ అది రాగమయి అవుతోంది. ననుా ఎననా క్ోరచకలు క్ోరుతుంది. ఆమ గురచంచి ఆలోచిసుూ నాపుపడు రాత్మరళళళ నిదర లేకుండా చేసుూ ంది.”

"అద ి మంచిదే. నీ హృదయం సజీవంగ్ా ఉంది. అద ి చెపపేది వింటూ ఉండు.”

తరువాత మూడు రోజులలో వాళ్ళళదదరచకీ్ ఎందరో సాయుధ్ సెైనికులు తారసపడాడ రు, ఎంతోమంది క్షిత్మజఞనిక్ దగగరగ్ా కనిపరంచారు. యువకుడి హృదయం భ్యం గురచంచి మాటాీ డసాగ్చంది. విశావతమ నుంచి వినా కథలను, నిధ ిఅనేవషణకు బయలుదేరచ విజయం సాధించని కథలను అతడకి్ చెపపసాగ్చంది. అతడు నిధిని కనుక్ో్లేకపో వచినీ, లేదా అక్డ ఎడారచలో చనిపో వచినీ చెబుతూ అతడిని భ్యపటెుసాగ్చంది. క్ొనిాసారుీ తాను పేరమనత, సంపదలనత కనుగ్ొనాానని,

తను తృపరూ గ్ా ఉనాానని యువకుడితో చపెేపది.

గురార లకు విశరా ంత్మ ఇవవటానిక్ ఆగ్చనపుపడు యువకుడు పరుసవేదితో చెపాపడు "నా హృదయం దోరహిలాగ్ా ఉంది. ననుా ముందుకు వ ళ్ళళనివవటం లేదు.”

"దానిని అరథం చేసుక్ోవచుి,” పరుసవేద ి బదుల్లచాిడు. “నీ కలను అనేవష్రంచటంలో ఇపపటి దాక్ా ప ందిందంతా క్ోలోపతానమేోనని అది భ్యపడటం సహజమ.ే”

"అయితే నా హృదయానిా ఎందుకు ఆలక్ ంచాల్ల?”

"ఎనాటికీ్ దాని ననటనిి నొకె్్యూలేవు క్ాబటిు అది చపెేపది వినాల్ల. అద ిచెపేపద ివిననటుు నువువ నటించినా అద ిఎపుపడత నీలోన ేఉంటుంది. పరపంచం గురచంచీ, జీవితం గురచంచీ నువువ ఏమనుకుంటునాావో అద ిత్మరచగ్చ నీకు చెబుతూన ేఉంటుంది.”

"అంటట విదోరహానిక్ పాలపడినా దానిని వినాలనా మాట?”

"అనుక్ోకుండా తగ్చలే ముష్రుఘాతం విదోరహమవుతుంది. నీకు నీ హృదయం బాగ్ా తెల్లసరనటీయిత,ే అద ిఎనాటికీ్ అలా చేయదు. దాని కలలు, క్ోరచకలు నీకు తెల్లసరనపుపడు వాటిని ఎలా ఎదురో్వాలో నీకు తెలుసుూ ంది.

"నీ హృదయం నుంచి నువువ ఎనాటికీ్ తపరపంచుక్ోలేవు. క్ాబటిు అద ిచెపేపదానిా వినటం మంచిది. అలా చేసేూ అనుక్ోకుండా పరడుగుపాటుక్ గురవుతానేమోననా భ్యం నీకుండదు.”

ఎడారచలో పరయాణిసతూ యువకుడు తన హృదయానిా ఆలక్ ంచసాగ్ాడు. దాని కవివంతలు, ఎతుూ గడలు అరథం చేసుక్ోగల్లగ్ాడు. ఉనాది ఉనాటుు గ్ా హృదయానిా ఆమోదంిచసాగ్ాడు. ఒక రోజు మధాూహాం సంతోషంగ్ా ఉనాానని అతడ ి హృదయం చెపపటంతో అతడు తన భ్యానిా మరచచి పోయాడు.

ఒయాసరసుసకు త్మరచగ్చ వ ళాళలనా తలంపును మరచచిపో యాడు. “నేను మానవ హృదయానిా క్ాబటిు అపుపడపుపడత ఫ్రరాూదులు చసేుూ ంటాను. తాము అందుకు అరుహ లం క్ామనన, వాటిని సాధించలేమనన మనుషులు తమ ముఖూమ ైన కలలను సాక్ారం చేసుక్ోటానిక్ భ్యపడుతుంటారు.... శాశ్వతంగ్ా వ ళ్ళళపో యిన పరరయతమల గురచంచ ,ో ఆనందమయంగ్ా ఉండవలసరన క్షణాలు అలా లేవనన, చేత్మక్ అందవలసరన నిధ్ులు శాశ్వతంగ్ా ఇసుకలో కపపబడపిో యాయనన తలచుకుంటూ మనుషుల హృదయాలమ ైన మేము భ్యానిక్ గురవుతూ ఉంటాం. ఇటువంటవిి జరచగ్చనపుపడు మేము త్మవరంగ్ా బాధ్పడుతుంటాం.”

చందమామ లేని ఆక్ాశ్ం కే్సర చతసతూ ఉనా పరుసవదేితో ఒక రాత్మర యువకుడు అనాాడు. “బాధ్ పడవలసర వసుూ ందేమోనని నా హృదయం భ్యపడుతోంది.”

"బాధ్పడటం కంటట బాధ్ పడతామేమోననా భ్యం దారుణమ ైనదని నీ హృదయానిక్ చెపుప. తన కలల అనేవషణలో బయలుదేరచనపుపడు ఏ హృదయమూ బాధ్ పడలేదని కూడా చెపుప. ఎందుకంటట ఆ అనేవషణలోని పరత్మ క్షణమూ శాశ్వతతవంతో, దేవునితో భేటీ వంటదిి.”

"అనేవషణలోని పరత్మ క్షణమూ దేవునితో భేటీ వంటిద,ి” యువకుడు తన హృదయానిక్ చపెాపడు. “నేను నా నిధ ిక్ోసం నిజంగ్ా వ తుకుతూ ఉనాపుపడు పరత్మరోజూ పరక్ాశ్మయంగ్ా ఉండేద,ి ఎందుకంటట పరత్మ ఘడియ ఆ కలలోని భాగంగ్ా ఉండ,ి నిధ ి దొరుకుతుందని నమమకంగ్ా ఉండేది. ఒక గ్ొరెరల క్ాపరచక్ అసాధ్ూమనుకునా విషయాలను పరయత్మాంచి చతసే ధెైరూంతో నిధిక్ోసం నిజంగ్ా వ తుకుతూ ఉనాపుపడు దారచ వ ంట ఎననా విషయాలను తలెుసుకునాాను.

దాంతో అతడి హృదయం ఆ మధాూహామంతా పరశాంతంగ్ా ఉండి పోయింద.ి ఆ రోజు రాత్మర యువకుడు గ్ాఢ నిదరపో యాడు. అతడు నిదరలేచిన తరువాత

విశావతమనుండ ి పరకటతిమ ైన విషయాలను అతని హృదయం చెపపసాగ్చంద.ి సంతోషంగ్ా ఉనా వారందరచలో దేవుడు ఉనాాడని అద ి చెపరపంది. పరుసవదే ిచెపరపనటుీ గ్ా సంతోష్ానిా ఎడారచలోని ఒక ఇసుక రేణువు నుంచీ కూడా ప ందవచుి. ఎందుకంటట ఇసుక రేణువు కూడా సృష్రులో ఒక భాగం. దానిని సృష్రుంచడానిక్ విశ్వం క్ొనిా లక్షల సంవతసరాలు త్మసుకుంది. “ఈ భ్ూమి మీద పరత్మ ఒక్రచకీ్ వారచక్ోసం ఎదురు చతస ే నిధ ి ఉంటుంద,ి” అతడి హృదయం చెపరపంది. “వాళళళ నిధిని అనేవష్రంచడం మానుకునా క్ారణంగ్ా మానవ హృదయాలమ నై మేము ఈ నిధ ిగురచంచి అంతగ్ా మాటాీ డం. మేం పరలీలతోనే వీట ిగురచంచి మాటాీ డతాం. ఆ తరువాత జీవితానిా తన దిశ్లో, కరమవ ైపు పయనించనిసాూ ం. చాలా క్ొదిదమంద ిమాతరమ ేవారచ జీవితగమూం క్ోసం, సంతోష్ానిక్ వారచ ముందు వేసర ఉనా దారచని అనుసరచసాూ రు. చాలామంది పరపంచానిా భ్యం గ్ొల్లపేదానిగ్ా చతసాూ రు, వాళళళ అలా భావించటం వలీ పరపంచం నిజంగ్ానే భ్యం గ్ొల్లపేదిగ్ా ఉంటుంది.

"క్ాబటిు మానవ హృదయాలమ ైన మేము మ లీగ్ా మాటాీ డటం మొదలు పెడతాం. మాటాీ డటం ఎపుపడత ఆపంగ్ాని మా మాటలను వాళళళ వినిపరంచుక్ోరని ఆశసతూ ఉంటాం: తమ హృదయాలను అనుసరచంచటం లేదని మానవులు బాధ్పడటం మాక్ షుం ఉండదు.”

"తమ కలలను వ తుకు్ంటూ వ ళళమని మానవులకు వాళళ హృదయాలు ఎందుకు చెబుతూ ఉండవు?” పరుసవేదిని యువకుడు అడిగ్ాడు.

"ఇద ి అనిాటికంటట హృదయానిక్ బాధాకరంగ్ా ఉంటుంద,ి బాధ్పడటం హృదయాలకు ఇషుం ఉండదు.”

ఆ క్షణం నుంచి యువకుడిక్ తన హృదయం అరథమయిూంది. తనతో మాటాీ డటం ఎనాటికీ్ ఆపెయూవదదని దానిక్ చెపాపడు. నేను ఎపుపడెనైా నా

కలలకు దతరంగ్ా వ ళ్ళళపో తే హ చిరచక గంటలను మోగ్చంచమని హృదయానిా అడిగ్ాడు. ఈ గంటలు వినగ్ానే దాని సందశేానిా పాటిసాూ నని పరమాణం చేశాడు.

ఆ రోజు రాత్మర ఇదంతా అతడు పరుసవేదిక్ చెపాపడు. యువకుడ ిహృదయం విశావతమని చేరుకుందని అతడిక్ అరథమయింద.ి

"మరచ ఇపుపడు నేనమేి చెయాూల్ల?” యువకుడు అడిగ్ాడు.

"పరరమిడీ దిశ్గ్ా సాగ్చపో తూ ఉండు,” పరుసవదేి చపెాపడు. “శ్కునాలను గమనిసతూ ఉండు. నిధి ఎక్డ ఉందో చతపరంచగల సామరథయం నీ హృదయానిక్ ఇంక్ా ఉంది.”

"నేను తెలుసుక్ోవలసరన ఒక్ విషయం ఇదనేా?”

"క్ాదు,” పరుసవేది బదుల్లచాిడు. “నువువ ఇంక్ా తెలుసుక్ోవలసరంది ఇద:ి ఒక కల నిజం అయిేూముందు దారచలో నేరుికునా వాటనినిాటినీ విశావతమ పరలక్షిసుూ ంది. అలా చేయటానిక్ అద ి చడెడదేమీ క్ాదు. మనం కలను సాక్ారం చేసుక్ోవటంతో పాటు, ఆ యాతరలో నేరుికునా వాటనిాటి మీద మనం పటుు సాధించటానిక్ అద ి అలా చేసుూ ంది. సాధారణంగ్ా ఆ పరచసరథతులోీ చాలా మంద ితమ అనేవషణను వదులుకుంటారు. ఎడారచ భాషలో దీనిని క్షిత్మజ రేఖపెై 'ఖరూజ ర చెటుీ కనిపరంచ ేసమయానిక్ దపరపకతో చనిపో వటం' అని అంటాం.

"పరత్మ అనేవషణ ఆరంభ్కుల అదృషుంతో మొదలవుతుంది. పరత్మ అనేవషణ అతడిని త్మవర పరలక్షకు గురచ చేయటంతో ముగుసుూ ంది.”

తమ పరా ంతంలోని ఏనాటిదో ఒక సామ త యువకుడిక్ గురుూ కు వచిింది. రేయిలో అతూంత చీకటి అలుముకునే ఘడియ సరచగ్ాగ ఉష్ో దయానిక్ ముందు వసుూ ంది.

మరుసటిరోజు సపషుమ ైన పరమాద సంకే్తాలు మొదటసిారచ కనిపరంచాయి.

సాయుధ్ులకైన ముగుగ రు ఎడారచ జఞత్మ పరజలు వారచ వదదకు వచిి ఇక్డ ఏం చేసుూ నాారని పరశాంచారు.

"నా డేగతో వటేాడుతునాాను,” పరుసవేది బదుల్లచాిడు.

"మీ దగగర ఆయుధాలు ఉనాాయిేమో వ దక్ాల్ల,” వాళళలోీ ఒకడు అనాాడు.

పరుసవేది మ లీగ్ా తన గురరం మీద నుంచి క్ ందకు దిగ్ాడు, యువకుడు కూడా క్ ందకు దిగ్ాడు.

యువకుడిని వ దకగ్ా సంచిలో డబుు కనపడటంతో "డబుులు ఎందుకు త్మసుకె్ళళతునాావు?” అని అడిగ్ారు.

"పరరమిడీను చేరుక్ోవటానిక్ క్ావాల్ల,” యువకుడు చపెాపడు.

పరుసవేదిని వ దకుతునా వూక్ ూక్ అతడి వసుూ వులలో ఒక దరవం ఉనా చినా సీసా, క్ోడిగుడుడ కంటట క్ొంచెం పదెదగ్ా ఉనా పసుపు వన ా గ్ాజు గుడుడ కనిపరంచాయి.

"ఇవేమిట?ి” అతడు పరశాంచాడు.

"ఇవి తాత్మవకుని రాయి, జీవామృతం. ఇది పరుసవేదుల నిపుణుల పని. జీవామృతానిా తాగ్చన వారెవవరూ మళ్ళళ ఎనాడత జబుు పడరు. ఈ రాయిలోని ఒక పరసరుతో ఏ లోహానిా అయినా బంగ్ారంగ్ా మారిగలం.”

అతడిని చతసర అరబుులు నవవసాగ్ారు, వారచ నవువలో పరుసవేది కూడా శ్ృత్మ కల్లపాడు. అతడి సమాధానం వారచక్ విననదానిా కల్లగ్చంచింది. యువకుడిని,

పరుసవేదిని వారచ సామానులతో ముందుకు సాగనిచాిరు.

క్ొంచెం దతరం వ ళ్ళళన తరువాత యువకుడు "నీకే్మ ైనా పరచిి పటిుందా?

అలా ఎందుకు పరవరచూంచావు?” అంటూ పరుసవేదిని పరశాంచాడు.

"జీవితంలోని అత్మ చినా పాఠానిా నీకు విశ్దపరచాలని అలా చేశాను,”

పరుసవేద ి బదుల్లచాిడు. “నీలో అనంతమ ైన నిధ్ులు ఉండ ి ఆ విషయానిా ఇతరులకు చెబుదామని అనుకునాపుపడు నినుా ఎవవరూ నమమరు.”

వాళళళ ఎడారచలో పరయాణానిా క్ొనసాగ్చంచారు. రోజులు గడుసుూ నాక్ొదీద యువకుడి హృదయం మౌనం దాలుసోూ ంది. గతానిాక్ానీ, భ్విషూతుూ ని గ్ానీ తెలుసుక్ోవాలనా క్ోరచక దానిక్ ఇపుపడు లేదు. ఎడారచని పరచశీల్లసతూ , విశావతమను యువకుడతిోపాటు ఆసావదిసతూ అది సంతృపరూ గ్ా ఉంది. యువకుడు, అతని హృదయమూ మంచి మితుర లయాూరు, ఇకపెై ఒకరచనొకరు వంచించుక్ోవటం వారచ వలీక్ాదు.

ఎడారచలో మౌనంగ్ా ఉండే రోజులు అలసటకు గురచచేయటంతో యువకుడిక్ బలానిా ఇవవటానిక్ , అతడలిో ఉతాసహానిా నింపటానిక్ మాతరమ ేఅతని హృదయం అతనితో మాటాీ డుతోంది. యువకునిలోని బలమ నై గుణాలు ఏమిటో అతడిక్ హృదయం తెల్లయ చెపరపంది: తన గ్ొరెరలను అమేమసర తన జీవిత గమాూనిా సాధించడం క్ోసం చేసరన సాహసం; గ్ాజు వసుూ వుల దుక్ాణంలో పని చేసుూ నాపుపడు అతడు చతపరన ఉతాసహం.

యువకుడిక్ తెల్లయని మరచ క్ొనిా విషయాలను కూడా అతడి హృదయం చెపరపంది: యువకుడు గరహించలేకపో యిన పరమాదాల గురచంచి అతడిక్ చెపరపంది. ఒకసారచ తన తండిర వదదనుంచి యువకుడు తుపాకీ్ త్మసుకునాపుపడు అతడు తనని తాను గ్ాయపరచుకుంటాడేమోనని దానిని దాచిపెటాు నని చెపరపంది. తరువాత మ ైదానంలో ఉనాపుపడు ఒక రోజు యువకుడిక్ వాంతులయిూ, జబుు పడని సంఘటనను గురుూ చేసరంది. ఆ తరువాత యువకుడు గ్ాఢ నిదరలోక్

జఞరుకునాాడు. యువకుడిని చంపర, అతడ ి గ్ొరెరలను దొంగ్చల్లదాద మనా ఆలోచనతో ఇదదరు దొంగలు క్ొంచెం దతరంలో మాటటసర ఉనాారు. యువకుడు ఎంతక్ ీ ఆ చోటుక్ రాకపో వటంతో అతడు వేర ే దారచ త్మసుకుని ఉంటాడనుకుని దొంగలు వ ళ్ళళపోయారు.

"ఒకరచ హృదయం ఎలీపుపడత వారచక్ సహాయపడుతుందా?” పరుసవేదనిి యువకుడు అడిగ్ాడు.

"తమ జీవిత గమాూలను సాధించే పరయతాంలో ఉనావారచ హృదయాలు అలా చేసాూ యి. చినా పరలీలక్ , తాగుబో తులక్ , వృదుధ లక్ కూడా సహాయం చేసాూ యి.”

"దీని అరథం ననేు ఎనాటికీ్ పరమాదంలో చికు్క్ోననేనా?”

"దీని అరథం హృదయం తాను చయెూగల్లగ్చంద ిచేసుూ ందని మాతరమ,ే” పరుసవదే ిచెపాపడు.

ఒక మధాూహాం ఒక్ానొక ఎడారచ జఞత్మ శబిరం ముందు నుంచి వ ళళతునాారు. శబిరం నలుమూలలా తలీెని బటులు వసేుకుని సాయుధ్లకనై అరబుులునాారు. అక్డి వాళళళ హుక్ా్ పీలుసతూ యుదాధ నిక్ సంబంధించిన కథలు చపెుపకుంటునాారు. ఈ ఇదదరు యాత్మరకులను ఎవరూ పెదదగ్ా పటిుంచుక్ోలేదు.

శబిరం దాటి క్ొంత దతరం వ ళ్ళళన తరువాత "పరమాదమమేీ లేదు,”

అనాాడు యువకుడు.

"నీ హృదయంపెై నమమకం ఉంచు, క్ాని ఎడారచలో ఉనాావని ఎపుపడత మరచచిపో వదుద . మనుషులు ఒకరచతో ఒకరు యుదాద నిక్ దిగ్చనపుపడు యుదధ కే్కలు విశావతమకు వినపడతాయి. సతరుూడ ిక్ ంద జరచగే్ పరత్మ ఒక్దాని పరచణామాలను ఏ ఒక్రూ తపరపంచుక్ోలేరు,” పరుసవేది మాటలు త్మవరంగ్ా అనిపరంచాయి.

అనిా విషయాలూ ఒకటట అని యువకుడు అనుకునాాడు. పరుసవదే ిచెపరపంద ి నిజమని నిరూపరంచటానికనాటుీ వారచ వ నుకనుంచి ఇదదరు అశవకులు వచాిరు.

"మీరు ఇంక్ా ముందుకు వ ళళడానిక్ లేదు,” వారచలో ఒకడు అనాాడు."ఎడారచ పరజల మధ్ూ యుదధం జరుగుతునా పరా ంతంలో మీరు ఉనాారు.”

అశవకుడి కళళలోక్ సతటిగ్ా చతసతూ "మేమ ంతో దతరం వ ళళటం లేదు,”

అనాాడు పరుసవదేి. వచిిన వాళ్ళళదదరూ క్ాసేపు నిశ్శబదంగ్ా ఉనాారు. తరువాత పరుసవేద,ి యువకుడు ముందుకు వ ళళటానిక్ అనుమత్మంచారు.

జరచగ్చందంతా యువకుడు మంతరముగుధ డిలా చతసుూ ండి పోయాడు. “నీ చతపులతో అశవకులపె ైఆధిపతూం సాధించావు,” యువకుడు అనాాడు.

"నీ ఆతమబలానిా నీ కళళళ తెల్లయచసేాూ యి,” పరుసవదేి బదుల్లచాిడు.

అద ినిజమేననుకునాాడు యువకుడు. వాళళళ దాటి వచిిన శబిరం దగగర సాయుధ్ులలో ఒకడు వాళ్ళళదదరవ ైపు తేరచపార చతసుూ ండటం అతడు గమనించాడు. అతడు చాలా దతరంగ్ా ఉండటంతో అతడి ముఖం కూడా సరచగ్ా కనపడటం లేదు. క్ాని అతడు తమవ పై ేచతసుూ నాాడనాది యువకుడిక్ నిరాథ రణ అయిూంది.

చివరచక్ క్షిత్మజఞనాంతా పరచుకునా క్ొండలశేరణిని దాటిన తరువాత పరరమిడీకు మరో రెండు రోజుల దతరంలో ఉనాామని పరుసవదేి చపెాపడు.

"మన దారులు తవరలో వేరుక్ాబో తుంటట నాకు పరుసవేదం నేరచపంచు,” అని యువకుడు అడిగ్ాడు.

"పరుసవేదం గురచంచి నీకు ఈ పాటిక్ే తెలుసు. అది విశావతమను చేరుక్ోవటం, నీ క్ోసం ఉదేదశంచిన నిధిని కనుక్ో్వటం.”

"అద ి క్ాదు నేను అనదేి. ససీానిా బంగ్ారంగ్ా మారిటం గురచంచి అడుగుతునాాను.”

ఎడారచ మాదిరచ పరుసవేది నిశ్శబదంగ్ా మారచపో యాడు. భోజనం చేయటానిక్ కూరుినా తరువాత గ్ాని యువకుడిక్ బదుల్లవవలేదు.

"పరపంచంలో పరత్మ ఒక్ట ీ పరచణామం చెందినద,ే” అతడు చెపాపడు. “అనిాటికంటట బాగ్ా పరచణామం చెందని లోహంగ్ా విజాులు బంగ్ారానిా పరచగణిసాూ రు. ఎందుకలా పరచగణసిాూ రని ననుా అడగవదుద , ఎందుక్ో నాకూ తెల్లయదు. సాంపరదాయం ఎపుపడత సరయినదని మాతరమ ేనాకు తెలుసు.

"విజాుల మాటలను మనుషులు ఎపుపడత అరథం చసేుక్ోలేదు. దాంతో పరచణామానిక్ సంకే్తంగ్ా చతడవలసరన బంగ్ారం సంఘర్ణలకు క్ారణమయిూంది.”

"ఒకటట ఎననా భాషలు మాటాీ డుతుంది,” యువకుడు చపెపసాగ్ాడు.

"ఒక సమయంలో నాకు ఒంటె మూలుగు మూలుగు కనాా వేరమేీ క్ాదు. ఆ తరువాత అద ి పరమాదానిక్ సతచిక అయిూంది. చివరచక్ మళ్ళళ అద ిమూలుగుగ్ా మారచంది.”

అంతటతిో యువకుడు ఆగ్చపో యాడు. ఇవనీా పరుసవేదిక్ ఈ పాటిక్ తెల్లస ేఉంటాయి.

"నిజమ ైన పరుసవేదులు నాకు తెలుసు,” పరుసవదేి క్ొనసాగ్చంచాడు.

"వాళళళ పరయోగశాలలోీ తమని తాము బంధించుకుని బంగ్ారంలా పరచణామం చెందటానిక్ పరయత్మాంచారు. ఏదెనైా ఒకట ిపరచణామం చెందుతునా కరమంలో దాని చుటూు ఉనా పరత్మదీ కూడా పరచణామం చెందుతునా విషయం అరథం చేసుక్ోవడంతో వాళళళ తాత్మవకుని రాయి కనుగ్ొనాారు.

"ఇంక్ొందరు ఈ రాయిని పరమాదవశాతుూ కనుగ్ొనాారు. వాళళళ ఆ పాటకేి్ బహుమత్మ గరహీతలు, ఇటువంటి వారచ ఆతమలు మిగ్చల్లన వారచ ఆతమలకంటట ఇలాంట ివిషయాల పటీ సంసరదధంగ్ా ఉంటాయి. అయినా వాళళళ వీటిని పరచగణలోనిక్ త్మసుక్ోరు. అటువంట ివాళళళ చాలా అరుదు.

"మరచక్ొంతమంది ఉనాారు, వాళళ ఆసక్ ూ అంతా బంగ్ారం మీదే. వాళళక్ా రహసూం ఎపపటిక్ ీ చిక్దు. సీసం, రాగ్చ, ఇనుములకు తమదెైన జీవితగమూం ఉంటుందనీ, వాటిని అవి సాధించాలనీ వాళళళ మరచిపో తారు. మిగ్చల్లనవాటి జీవిత గమాూలకు అడుడ పడేవాళళళ తమ జీవిత గమాూనిా ఎనాటిక్ ీకనుగ్ొనలేరు.”

శ్పరసుూ నాటుీ పరుసవదేి మాటలు పరత్మధ్వనించాయి. అతడు నేలమీద ఉనా నతూగులీలను వంగ్చ చతే్మలోక్ త్మసుకునాాడు.

"ఈ ఎడారచ ఒకపుపడు సముదరం,” అతడు అనాాడు.

"నేను ఆ విషయానిా గమనించాను,” యువకుడు బదుల్లచాిడు.

నతూ గులీని చెవిదగగర పెటుు క్ోమని యువకుడిక్ పరుసవేది చెపాపడు. బాలూంలో అతడు ఆ పని చాలాసారుీ చేశాడు, అలా చసేేూ సముదరపుహో రు వినపడేది.

"అద ి తన జీవిత గమూం క్ాబటిు సముదరం ఈ గులీలో ఇంక్ా జీవిసతూ న ేఉంది. ఎడారచ మళ్ళళ నీళళతో ముంచెతూబడే దాక్ా అద ిఅలా జీవిసతూ నే ఉంటుంది.”

వాళళళ తమ గురార లన క్ ్ ఈజిపుు లోని పరరమిడీవ ైపు పయనమ పోైయారు.

సతరుూడు అసూమిసతూ ఉండగ్ా యువకుడి హృదయం పరమాదానిా సతచించసాగ్చంది. వాళళచుటూు పదెద పదెద ఇసుక త్మన ా లునాాయి. పరుసవదేిక్ ఏమ ైనా తెల్లసరందేమోనని యువకుడు అతడ ివ ైపు చతశాడు. క్ాని అతడ ిముఖం

పరమాదానిా పసరగటిునటుీ గ్ా లేదు. అయిదు నిముష్ాల తరువాత తమక్ోసం ఎదర క్ాపువేసరన ఇదదరు ఆశవకులు కనిపరంచారు. పరుసవదేితో యువకుడు ఏదో అనబో యిేంతలో ఇదదరు ఆశవకులు క్ాసాూ పదిమంది అయాూరు, అంతలోన ేవందమంద ిఅయాూరు. ఆ తరువాత వాళళళ ఇసుక త్మన ాలంతటా ఉనాారు.

ఈ జఞత్మ వాళళళ నీలం రంగు దుసుూ లు ధ్రచంచి ఉనాారు. తలపాగ్ా చుటూు గుండరని బదద ఉంది. వాళళ ముఖాలు నీల్లరంగు ముసుగుతో కపరప ఉండి ఒక్ కళళళ మాతరమ ేకనబడుతునాాయి.

అంతదతరం నుంచి కూడా వాళళ కళళళ వారచ ఆతమల బలానిా సతచిసుూ నాాయి. వారచ కళళళ మృతుూవుని తలపరసుూ నాాయి.

సమీపంలోని సెైనిక శబిరం వదదకు వాళ్ళళదదరచనీ త్మసుకువ ళాళరు. జఞత్మ పరముఖుడు తన సరబుందితో సమావేశ్ంలో ఉనా గుడారంలోక్ ఒక సెైనికుడు యువకుడిని, పరుసవదేిని తోశాడు.

"వీళళళ గూఢచారులు,” వాళళలోీ ఒకడనాాడు.

"మేం కే్వలం పరయాణకీులం,” పరుసవదేి బదుల్లచాిడు.

"మూడు రోజుల క్ రతం మీరు శ్తుర శబిరం దగగర కనపడాడ రు. అక్డ సెైనికులోీ ఒకరచతో మీరు మాటాీ డుతూ ఉనాారు.”

"నక్షతార లు తెల్లసర, ఎడారచలో సంచరచంచే మనిష్రని నేను,” పరుసవదే ిచెపాపడు. “సెైనికుల గురచంచి క్ానీ, వాళళ కదల్లకల గురచంచి క్ానీ నాకు ఎటువంట ిసమాచారమూలేదు. ఈ నా మితుర డిక్ ననేు మారగదరశకుడిగ్ా ఉనాానంతే.”

"నీ మితుర డు ఎవరు?” పరముఖుడు అడిగ్ాడు.

"అతడు పరుసవేద,ి” పరుసవేది బదుల్లచాిడు. “అతడు పరకృత్మ శ్కుూ లను అరథం చేసుక్ోగలడు. తన అసాధారణ శ్కుూ లను మీ ముందు పరదరచశంచాలని అనుకుంటునాాడు.”

అదంతా యువకుడు నిశ్శబదంగ్ానత, భ్యం భ్యంగ్ానత వింటూ ఉనాాడు.

"పరదేశీయుడు ఇక్డ ఏం చేసుూ నాాడు?” వాళళలోీ ఇంక్ొకడు అడిగ్ాడు.

"మీ జఞత్మక్ ఇవవటానిక్ అతడు డబుులు తెచాిడు,” యువకుడు ఏమీ

మాటాీ డక ముంద ే పరుసవేది చెపాపడు. తరువాత యువకుడి దగగర సంచి త్మసుకుని పరముఖుడిక్ బంగ్ారం నాణాలను పరుసవేది ఇచాిడు.

ఏమీ మాటాీ డకుండా అరబుు వాటిని సవీకరచంచాడు. ఆ డబుుతో చాలా ఆయుధాలు క్ొనుక్ో్వచుి.

"పరుసవేది అంటట ఎవరు?” చివరచక్ అతడు అడిగ్ాడు.

"పరకృత్మని, పరపంచానిా అరథం చసేుకునే మనిష్ర అతడు. క్ావాలనుకుంటట అతడు ఈ శబిరానిా కే్వలం గ్ాల్లక్ ఉనా శ్క్ ూతో నేలమటుం చయేగలడు.”

వాళళళ నవావరు. యుదధ పరచణామాలకు వాళళళ అలవాటు పడాడ రు. గ్ాల్ల వాళళని గటిుదబెు క్ొటులేదని వాళళక్ తలెుసు. క్ానీ పరత్మ ఒక్రచ గుండ ె క్ొంచెం వేగంగ్ా క్ొటుు కుంది. వాళళళ ఎడారచ మనుషులు, మంతరగ్ాళళంటట వాళళక్ భ్యముంది.

"దానిని పరదరచశసేూ చతడాలని ఉంద,ి” పరముఖుడు అనాాడు.

"అతడిక్ మూడు రోజుల సమయం క్ావాల్ల,” పరుసవదేి బదుల్లచాిడు. "తన శ్కుూ లను పరదరచశంచటానిక్ అతడు గ్ాల్లలా మారతాడు. అతడు గనుక అలా చెయూలేకపో తే మీ జఞత్మ గ్ౌరవారథం మేము మా పరా ణాలను వినమరంగ్ా సమరచపంచుకుంటాం.”

"నాకు చెందని దానిా నువువ ఇచేిదేమిట,ి” పరముఖుడు ప గరుగ్ా అనాాడు. అయితే వారచక్ మూడు రోజుల గడువు ఇచాిడు.

యువకుడు భ్యంతో వణిక్ పో తునాాడు. గుడారం బయటిక్ వ ళళటానిక్ పరుసవేద ిఅతడిక్ సహాయపడాడ డు.

"నువువ భ్యపడుతునా సంగత్మ వాళళక్ తెల్లయనివవవదుద ,” పరుసవదే ిఅనాాడు. “వాళళళ ధెరైూవంతులు. పరరచక్ వాళళను వాళళళ దేవష్రసాూ రు.”

క్ానీ యువకుడు ఏమీ మాటాీ డలేకపోయాడు. శబిర కే్ందార నిా దాటిన తరువాత గ్ానీ అతడిక్ ననట మాట రాలేదు. వాళళని ఖెదైు చయేాల్లసన పనిలేదు. వారచ గురార లను త్మసేసుకునాారంతే. తన అనేక భాషలను త్మరచగ్చ విశ్వం పరదరచశంచింద:ి క్ొనిా క్షణాల క్ రతం వరకు ఎడారచ అనంతంగ్ానత, సేవచఛగ్ానత అనిపరంచింది. ఇపుపడు అది చొచుికుపో లేని గ్ోడ మాదిరచ ఉంది.

"నా దగగర ఉనాదంతా వాళళక్ ఇచేిశావు! ” యువకుడు అనాాడు. "నా జీవితమంతా సంపాదించింది ఇచేిశావు!”

"నువువ చనిపో బో తుంటట అదంతా నీ దగగర ఉండి ఏం పరయోజనం?”

పరుసవేద ిబదుల్లచాిడు. “నీ డబుు మనకు మూడు రోజుల గడువు ఇచిింద.ి అనిాసారూీ డబుు మనిష్ర పరా ణాలను క్ాపాడలేదు.”

జఞా నపూరచత మాటలు విన ేపరచసరథత్మలో యువకుడు లేడు, అతడు ఎంతగ్ానన భ్యపడపిో యాడు. తాను గ్ాల్లలా ఎలా మారగలుగుతాడో అతడిక్ అంతుపటుడం లేదు. తాను పరుసవదేి క్ాదు!

ఒక సెైనికుడిని తేనీరు క్ావాలని అడిగ్చ పరుసవేద ి దానిని యువకుడ ిమణికటీ మీద పో శాడు. యువకుడి దహేంలో ఒక తరంగం వాూపరంచి ఊరట ప ందింది. అతడిక్ అరథంక్ాని ఏవో పదాలను పరుసవేది ఉచఛరచంచాడు.

"నీ భ్యాలకు దాసో హం క్ావదుద ,” వింతెనై పరశాంత సవరంతో పరుసవదే ిచెపాపడు. “భ్యానిక్ గురయాూవంటట నువువ నీ హృదయంతో మాటాీ డలేవు.”

"నేను గ్ాల్లలాగ్ా ఎలా మారాలో నాకు ఏమాతరం తెల్లయదు.”

"ఒక వూక్ ూ తన జీవిత గమాూనిా సాధించాలంటట అతడు నేరుిక్ోవలసరందలాీ నేరుికుంటాడు. కలను సాక్ారం చేసుక్ోవటానిా అసాధ్ూం చసేేది ఒక్టట: అద ివిఫలమవుతామేమోననా భ్యం.”

"నేను వ ైఫలూం గురచంచి భ్యపడటం లేదు. క్ాని నేను గ్ాల్లలా ఎలా మారాలో నాకు తెల్లయదే.”

"నీ జీవితం దాని మీద ఆధారపడి ఉంది క్ాబటిు , అద ినువువ నేరుిక్ోవాల్ల.”

"నేను చెయిూలేకపో త?ే”

"నీ జీవిత గమాూనిా సాధించుకునే పరయతాంలో నువువ చనిపో తావు. తమ

జీవిత గమూం ఏమిటో తెల్లయకుండానే చనిపోయిే లక్షలాది పరజలకంటట అద ిఎంతో నయం.

“క్ాని చింత్మంచకు,” పరుసవేది క్ొనసాగ్చంచాడు. “సాధారణంగ్ా పరా ణభ్యం మనుషులను తమ జీవితంపటీ మరచంత ఎరుక కల్లగే్లా చేసుూ ంది.”

మొదటిరోజు గడచిిపో యింది. సమీపంలోన ే ఒక త్మవర యుదధం జరచగ్చంది. గ్ాయపడని వారచని శబిరానిక్ త్మసుకువచాిరు. చనిపోయిన వారచ సాథ నానిా క్ొతూవారు త్మసుకునాారు, ఎపపటి మాదిరచగ్ానే రోజు గడిచింది. ‘మరణం వలీ ఏద ీమారదు,’ యువకుడు అనుకునాాడు.

"నువువ తరువాత చనిపోయి ఉండవచుి,” ఒక సెైనికుడు తన సహచరుడ ిశ్వంతో అంటునాాడు. “శాంత్మని పరకటించిన తరువాత నువువ చనిపోయి

ఉండవచుి. అయితే ఎపుపడో ఒకసారచ చనిపో వలసరందే.”

సాయంతరం అవుతుండగ్ా తన డేగను త్మసుకుని ఎడారచలోక్ వ ళ్ళళన పరుసవేదిని వ తుకు్ంటూ యువకుడు వ ళాళడు.

"గ్ాల్లలా ఎలా మారాలో నాకు ఇపపటకీి్ ఏం పాలుపో వటం లేదు,”

యువకుడు మళ్ళళ చపెాపడు.

"దేవుడిని సాక్షాత్రచంప చేసదేి ఈ పరపంచం ఒక్టట అని నీకు చెపరపన విషయానిా గురుూ కు తెచుిక్ో. భౌత్మక పరపంచానిక్ ఆధాూత్మమక పరచపూరణత తచెేి పనిని పరుసవేది చసేాూ డు.”

"నువేవం చసేుూ నాావు?”

"నా డేగకు ఆహారం పెడుతునాాను.”

"నేను గ్ాల్లలా మారలేకపో తే మనం చనిపో తాం,” యువకుడు అనాాడు, “ఇంక్ా దానిక్ మేత పెటిు పరయోజనమేమిట?ి”

"చనిపోయిేటీయిత ే నువేవ చనిపో తావు,” పరసవదేి అనాాడు. “గ్ాల్లలా మారటం నాకు తెలుసు.”

రెండవరోజు శబిరం దగగర ఉనా క్ొండ మీదక్ యువకుడు ఎక్ా్డు. పహరాక్ాసుూ నా వాళళళ అతడిని వ ళళనిచాిరు. గ్ాల్లలా మారగల మాంత్మరకుడ ిగురచంచి వాళళళ విని ఉనాారు క్ాబటిు అతడి జోల్లక్ ఎవరూ వ ళళదలచుక్ోలేదు. ఏది ఏమ ైనా ఇక్డ ినుంచి తపరపంచుక్ోవటం అసాధ్ూం.

రెండవ రోజు మధాూహామంతా అతడు ఎడారచకే్సర చతసతూ , తన హృదయానిా ఆలక్ సతూ గడపిాడు. తన భ్యానిా ఎడారచ గురచూంచిందని యువకుడిక్ తెలుసు.

వాళ్ళళదదరూ ఒక్ ేభాష మాటాీ డుతునాారు.

మూడవ రోజు పరముఖుడు తన అధిక్ారులతో సమావేశ్మయాూడు. పరుసవేదిని అక్డిక్ పరల్లపరంచి "యువకుడు గ్ాల్ల లాగ్ా మారటానిా చతదాద ం పద,”

అనాాడు.

"అలాగ్,ే” అనాాడు పరుసవదేి.

అంతకు ముందురోజు ఎక్ ్న క్ొండమీదకు యువకుడు వాళళని త్మసుకె్ళాళడు. అందరచనీ కూరోిమనాాడు.

"దీనిక్ క్ొంత సమయం పడుతుంద,ి” యువకుడు చపెాపడు.

"మాకే్మీ త ందరలేదు,” పరముఖుడు బదుల్లచాిడు. “మేం ఎడారచ మనుషులం.”

యువకుడు క్షిత్మజం వ ైపు చతశాడు. దతరంగ్ా క్ొండలునాాయి. అక్డ ఇసుక త్మన ా లు, గుటులు, బతకటం అసాధ్ూమనిపరంచే చోటీ బత్మక్ త్మరతామనే చెటుీ ఉనాాయి. అతడు ఎననా న లల నుంచి త్మరుగుతునా ఎడారచ ఉంది. అయినపపటిక్ ీఅందులో అతడిక్ తలె్లసరంది ఇసుమంతే. ఆ క్ొంత లోనే అతడిక్ ఆంగీే్యుడు, బిడారులు, ఎడారచ జఞతుల యుదాధ లు, యాభ ైవేల ఖరూజ ర చటెుీ , మూడు వందల బావులతో ఒక ఒయాసరసుస పరచచయమయాూయి.

"ఈ రోజు నీక్ క్డ ఏం క్ావాల్ల?” ఎడారచ అతడిని పరశాంచింద.ి “ననుా చతసతూ నినా గడిపరన సమయం సరచపో లేదా?”

"నేను పేరమించిన వూక్ ూని నువువ ఎక్డో దాచి ఉంచావు,” యువకుడు అనాాడు. “నీ ఇసుకను చతసుూ ంటట ఆమ ను కూడా చతసరన అనుభ్ూత్మ కలుగుతోంది. నేను ఆమ దగగరకు త్మరచగ్చ వ ళాళల్ల. ననేు గ్ాల్లలా మారటానిక్ నీ సహాయం క్ావాల్ల.”

"పేరమ అంటట ఏమిట?ి” ఎడారచ అడిగ్చంది.

"పేరమ అనేది నీ ఇసుకమీద డేగ విహారం. డేగ ఎపుపడత ఆహరంతో త్మరచగ్చ వసుూ ంది క్ాబటిు నువువ దానిక్ పచిని ప లాలతో సమానం. దానిక్ నీ రాళళళ, నీ ఇసుక త్మన ాలు, నీ గుటులు అనీా తలెుసు. నువువ దాని పటీ ఉదారంగ్ా ఉంటావు.”

"డేగ ముకు్లో కరుచుకుని త్మసుకుపో యిదేి నాలో భాగ్ానిా, ననేా,” ఎడారచ అంది. “దాని ఆహారానిా నా దగగర ఉనా క్ొదిదపాటి నీటితో సంవతసరాలపాటు సాకుతాను. తరువాత దాని ఆహారం ఎక్డుందో చతపరసాూ ను. దాని ఆహారం నాలో మనుగడ సాగ్చసోూ ందనా తెల్లవిడితో సంతోషంగ్ా నేను ఉనా సమయంలో ఒక రోజు డేగ వచిి రచవువన వాల్ల నేను సృష్రుంచిన ఆహారానిా త్మసుకుపో తుంది.”

"నువువ ఆ ఆహారానిా సృష్రుంచింది కూడా అందుకే్,” యువకుడు బదుల్లచాిడు. “అద ి డేగకు పో షణ అవుతుంది. డేగ మనిష్రక్ పో షణను అందిసుూ ంది. చివరచక్ మనిష్ర నీ ఇసుకను సారవంతం చసేాూ డు, అక్డ మళ్ళళ డేగ ఆహారం వరచధలుీ తుంది. పరపంచం ఈ విధ్ంగ్ానే క్ొనసాగుతుంది.”

"అయిత,ే పేరమ అంటట ఇదేనా?”

"అవును, పేరమ అంటట ఇదే. ఎడారచ జీవులు డేగగ్ా, డేగ మనిష్రలాగ్ా, మనిష్ర ఎడారచగ్ా మారేలా అదే చేసుూ ంది. సీసానిా బంగ్ారంగ్ానత, బంగ్ారానిా మటిుగ్ా కూడా అద ేచేసుూ ంది.”

"నువువ చెబుతునా దేమిటో నాకు అరథంక్ావటం లేదు,” ఎడారచ అనాది.

"ఎక్డో నీ ఇసుకలోీ ఒక మహిళ నా క్ోసం వేచి ఉందనా సంగత్మ నీకు అరథమవుతోంది కదా. అందుక్ోసమే నేను గ్ాల్లలా మారాల్ల.”

క్ొంతసేపటివరకు ఎడారచ ఏమీ మాటాీ డలేదు.

"గ్ాల్ల వీచటానిక్ నా ఇసుక రేణువులను నీకు ఇసాూ ను. క్ాని నేను ఒక్ దానినే ఏమీ చేయలేను. నువువ గ్ాల్లని కూడా సహాయం అడగ్ాల్ల,” ఎడారచ చెపరపంది.

పరలీ తెమ మర వీచటం మొదలయిూంది. క్ొంచెం దతరం నుంచి ఎడారచ మనుషులు యువకుడిని చతసతూ ఉనాారు. యువకుడిక్ అరథం క్ాని భాషలో వాళళళ తమలో తాము మాటాీ డుకుంటునాారు.

పరుసవేది చిరునవువ నవావడు.

గ్ాల్ల యువకుడిని సమీపరంచి అతడి ముఖానిా సుతారంగ్ా తాక్ ంది. ఎడారచతో అతడి సంభాషణ గ్ాల్లక్ తెలుసు. వాసూవానిక్ గ్ాల్లక్ అనిా విషయాలూ తెలుసు. జనమదేశ్ం, మరణసాథ నం అనవేి లేకుండా అది ఈ పరపంచమంతటా వీసుూ ంది.

"నాకు నీ సహాయం క్ావాల్ల,” యువకుడు అనాాడు. “ఒక రోజు నా పరరయతమ సవరానిా నాకు చేరవేయటంలో నువువ సహాయపడాడ వు.”

"ఎడారచ భాషను, గ్ాల్ల భాషను మాటాీ డడం నీకు ఎవరు నేరచపంచారు?”

"నా హృదయం నేరచపంది,” యువకుడు బదుల్లచాిడు.

ఈ పరపంచంలో గ్ాల్లక్ అనేక పేరుీ ఉనాాయి. అక్డ అది సముదరం మీద నుంచి తేమను తెసుూ ంది క్ాబటిు దానిని సముదరపు గ్ాల్ల అంటారు. యువకుడు

వచిిన పరా ంతంలో దానిని తూరువు గ్ాల్ల అంటారు, ఆ గ్ాల్ల తనతోపాటు ఎడారచ ఇసుకను, మూరచష్ యుదాధ ల కే్కలను త్మసుకువసుూ ందని అక్డి పరజలు నముమతారు. తను గ్ొరెరలతో దాటని మ ైదాన పరా ంతంలోని పరజలు గ్ాల్ల యాండలూసరయా నుండి వసుూ ందని అనుకుంటారేమో. వాసూవానిక్ గ్ాల్ల ఎక్డ ినుండ ీరాదు, ఎక్డికీ్ వ ళళదు. అందుకే్ అది ఎడారచకంటట బలమ ైనది. ఒక రోజు ఎవరెరనా ఎడారచలో చటీెను నాటవచుి, అక్డ గ్ొరెరలను కూడా పెంచవచుి. క్ానీ గ్ాల్లక్ పగగం వ యూటం ఎవరచ తరమూ క్ాదు.

"నువువ గ్ాల్లలా మారలేవు”, అంది గ్ాల్ల. "మనిదదరం పూరచూగ్ా భినామ నై వాళళం.”

"అద ినిజం క్ాదు,” యువకుడు అనాాడు. “నా యాతరలలో నేను పరుసవదే ిరహసాూలను తలెుసుకునాాను. గ్ాలులు, ఎడారులు, సముదరా లు, నక్షతార లు, విశ్వంలో సృష్రుంపబడని సమసూమూ నాలో ఉనాాయి. మనందరచనీ ఒకే్ చెయిూ తయారు చేసరంద,ి మనందరచలోనత ఉనా ఆతమ ఒక్టట. నాకు నీలాగ్ా మారచ పరపంచంలోని పరత్మ మూలకూ చేరాలని ఉంది, సముదరా లను దాటాలని ఉంది. నా నిధిని కపరప ఉంచిన ఇసుకను ఊదెయాూలని ఉంద,ి నేను పేరమించిన మహిళ సవరానిా మోసుకె్ళాళలని ఉంది.”

"నువువ రెండు రోజుల క్ రతం పరుసవదేితో మాటాీ డినపుపడు మీ మాటలు నేను వినాాను,” గ్ాల్ల అంది. “పరత్మదానికీ్ ఒక జీవిత గమూం ఉంటుందని అతడు అనాాడు. క్ానీ మనుషులు గ్ాల్లలా మారలేరు.”

"క్ొనిా క్షణాలు మాతరమ ే గ్ాల్లలా ఉండడం నాకు నేరచపంచు,” యువకుడు అనాాడు. “మనుషులకు, గ్ాలులకు ఉనా హదుద లు లేని అవక్ాశాల గురచంచి మనం మాటాీ డుకుందాం.”

గ్ాల్లలో కుతూహలం చోటు చేసుకుంది. అంతకు మునుపనెాడత అలా జరగలేదు. దానిక్ కూడా ఆ విషయాల గురచంచి మాటాీ డాలని ఉంద,ి క్ాని మనిష్రని గ్ాల్లలా ఎలా మారాిలో దానికీ్ తెల్లయదు. అద ి ఎడారులను సృష్రుంచగలదు, ఓడలను ముంచయెూగలదు, అడవులను సమూలంగ్ా నలే మటుం చయేగలదు. సంగ్లతానిా సృష్రుంచగలదు, వింత శ్బాద లు చేసతూ నగరాలగుండా వీచగలదు. ఈ విషయాలనీా దానిక్ ఈ సరచకే్ తెలుసు. దానిక్ ఏ పరచమితులూ లేవనిపరంచింద.ి క్ానీ ఇక్డ ఒక యువకుడు అద ి చయెూవల్లసరన మరచక్ొనిా పనులునాాయని చెబుతునాాడు.

తాను క్ోరచంది అనుగరహించడానిక్ గ్ాల్ల మ తూబడుతుండటం చతసర యువకుడు ఇలా అనాాడు: “దీనినే పేరమ అని అంటాం. నువువ పేరమించబడినపుపడు అంతా నీలోనే జరుగుతుంది క్ాబటిు ఏం జరుగుతోందో కూడా అరథం చేసుక్ోవాల్లసన అవసరం లేదు. అపుపడు మానవులు కూడా గ్ాల్లలా మారగలరు. అయితే అందుకు గ్ాల్లకూడా సహాయ పడాలనుక్ో.”

గ్ాల్ల చాలా గరచవష్రు , యువకుడు చెపేపది దానిక్ చిక్ాకు కల్లగ్చసోూ ంది. అద ిఇంక్ా గటిుగ్ా వీయటం మొదలు పెటిు ఎడారచ దుముమను రేపసాగ్చంది. తాను పరపంచానిా చుటిు రాగల్లగ్చనపపటిక్ీ మనిష్రని గ్ాల్లలా ఎలా మారాిలో దానిక్ తెల్లయదని చివరకు ఒపుపక్ోక తపరపంది క్ాదు. దానిక్ పేరమంటట కూడా ఏమీ

తెల్లయదు.

"నేను పరపంచానిా చుటిు వసుూ నా సమయాలోీ పేరమగురచంచి పరజలు మాటాీ డటం, ఆక్ాశ్ంవ ైపు చతడటం నాకు తెలుసు,” తన పరచమితులను అంగ్లకరచంచవలసర రావటంతో గ్ాల్లక్ ఉక్ోర షంగ్ా ఉంది; “ఆక్ాశానిా అడిగ్చత ేపో తుందమేో.”

"అందుకు నువువ నాకు సహాయపడాల్ల,” యువకుడు అడిగ్ాడు. “సతరుూడిని కమేమసటేుు ఈ పరా ంతంలో త్మవర ఇసుక తుపాను రేగే్లా చెయిూ. అపుపడు నా కళళళ అంధ్క్ారమయం క్ాకుండా ఆక్ాశ్ంవ ైపు చతడగలుగుతాను.”

దాంతో గ్ాల్ల దాని బలానాంతటినీ ఉపయోగ్చంచి వీచింద,ి ఆక్ాశ్మంతా ఇసకతో నిండిపో యింద.ి సతరుూడు బంగ్ారు పళళళంలా మారాడు.

శబిరంలో కంటిక్ ఏమీ కనపడకుండా పోయింది. అటువంటి గ్ాల్ల ఎడారచ మనుషులకు పరచచయమే. దానిని వాళళళ పరచండ మారుతం అంటారు. సముదరంలోని తుపాను కంట ెఇది పరమాదకరమయినది. వాళళ గురార లు భ్యపడ ిసక్ ల్లసుూ నాాయి. వాళళ ఆయుధాలనీా ఇసుకతో నిండిపో యాయి.

శఖరం మీద ఉనా వారచలో ఒక దళాధపిత్మ పరముఖుడి వ పైు త్మరచగ్చ "దీనిని ఇంతటతిో ముగ్చసేూ బాగుంటుందేమో!” అనాాడు.

వాళళక్ యువకుడు ల్నలామాతరంగ్ా కనబడుతునాాడు. వారచ ముఖాలను నీల్లరంగు గుడడలు కపరప ఉనాాయి, వారచ కళళళ భ్యానిా వూకూం చసేుూ నాాయి.

"దీనిని ఆపదేాద ం," మరో దళాధపిత్మ అనాాడు.

"అలాీ గ్ొపపదనం చతడాలని నాకు ఉంద,ి” పరముఖుడు వినమరంగ్ా అనాాడు. “ఒక వూక్ ూ గ్ాల్లలా ఎలా మారగలుగుతాడో చతడాలని నాకుంది.”

భ్యానిా వూకూపరచచిన ఆ ఇదదరు దళాధిపతుల పేరీను గురుూ పటెుు కునాాడు. ఎడారచక్ చెందిన అసలకైన పురుషులకు భ్యం అనాద ి తెల్లయదు క్ాబటిు గ్ాల్ల ఆగ్చన తరువాత వాళ్ళళదదరచనీ దళాధపితులుగ్ా త లగ్చంచాల్ల.

"నీకు పేరమ గురచంచి తెలుసని గ్ాల్ల నాకు చెపరపంద,ి” సతరుూడతిో యువకుడు అనాాడు. “నీకు పేరమ తెల్లసేూ , పేరమతో నిండిన విశావతమ కూడా నీకు తెల్లయాల్ల.”

"ఉనా చోటునుంచి విశావతమను ననేు చతడగలను,” సతరుూడు చపెాపడు. “అద ినా ఆతమతో సంభాష్రసుూ ంది. ఇదదరం కల్లసర చెటుీ పెరచగే్లా చేసాూ ం. గ్ొరెరలు నీడను చేరేలా చసేాూ ం. నేను ఉనా చోటునుంచి - భ్ూమిక్ చాలా దతరంలో నేను ఉనాాను - పేరమించటానిా నేరుికునాాను. నేను భ్ూమిక్ ఏమాతరం దగగరకు వచిినా దానిమీద ఉనా సమసూమూ చనిపో తాయని, ఇక విశావతమ మనలేదని నాకు తెలుసు. అందుకే్ మేమిదదరం ఒకరచనొకరం దతరం నుంచి చతసుకుంటాం,

ఒకరచనొకరం క్ోరుకుంటాం. దానిక్ నేను వేడమిిని, జీవానిా ఇసేూ అది నాకు జీవించి ఉండడానిక్ క్ారణానిా ఇసుూ ంది.”

"అయితే నీకు పేరమ గురచంచి తెలుసు,” యువకుడు అనాాడు.

"నాకు విశావతమ గురచంచి కూడా తెలుసు. ఈ విశ్వంలో మా అంతులేని యాతరలోీ ఇదదరమూ సుదీరఘంగ్ా కబురుీ చెపుపకునాాం. ఇపపటివరకు అనిా విషయాలూ ఒకటటనని ఖనిజఞలు, మొక్లు మాతరమ ే గురచూంచటం దాని అత్మపదెద సమసూ అని నాతో చెబుతుంటుంది. అయితే ఇనుము రాగ్చలా ఉండాల్లసన పనిలేదు. అలాగే్ రాగ్చ బంగ్ారం క్ానవసరం లేదు. పరత్మదానికీ్ పరతేూక జీవిగ్ా తనదెనై ధ్రమం ఉంటుంది. దీనినంతటినీ రాసరన చయెిూ అయిదవ రోజున ఆగ్చపో యి

ఉంటట అంతా శాంత్మ రాగ్ానిా ఆలపరసతూ ఉండవేి.

"క్ాని ఆరవరోజు కూడా ఉంద,ి” సతరుూడు చబెుతునాాడు.

"అనిాటినీ దతరం నుంచి చతసుూ ంటావు క్ాబటిు నువువ జఞా నివి,” యువకుడు చెపాపడు. “క్ాని నీకు పేరమ గురచంచి తెల్లయదు. ఆరవరోజు లేకపో త ే మనిష్ర పుటుు క ఉండదేి క్ాదు. రాగ్చ ఎపపటిక్ ీ రాగ్చగ్ానే, సీసం సీసంగ్ానే ఉండేవి. పరత్మదానికీ్ దాని జీవిత గమూం ఉంటుందనాది నిజమ,ే ఏదో ఒక రోజు దానిని సాధిసాూ రు. అపుపడు పరత్మదీ క్ొతూ రూపం సంతరచంచుక్ోవాల్ల. చివరచక్ విశావతమ అంతా ఒకటట అవుతుంది.”

సతరుూడు దీని గురచంచి ఆలోచించి మరచంత పరక్ాశ్ంతో వ లగ్ాలని అనుకునాాడు. ఈ సంభాషణ వింటూ సంబరపడుతునా గ్ాల్ల సతరూడి పరక్ాశ్ం వలీ యువకుడిక్ హాని జరగకూడదనే ఉదేదశ్ంతో మరచంత త్మవరంగ్ా వీచసాగ్చంది.

"పరుసవేదం ఉంది అందుకే్,” యువకుడు చెపాపడు. ''పరత్మ ఒక్రూ తమ

నిధ ి క్ోసం వ త్మక్ , దానిని సాధించాల్ల. ఆ తరువాత గత జీవితంలోకంటట తమను తాము మ రుగు పరుచుక్ోవాల్ల. తన అవసరం ఉనాంతవరకు సీసం తన పాతరను పో ష్రసుూ ంద;ి ఆ తరువాత అద ిబంగ్ారంగ్ా మారాల్లస ఉంటుంది.

"పరుసవేదులు కూడా ఇదే చేసాూ రు. మనం ఇపపటికంటట మ రుగ్ాగ అయిూేందుకు పరయతాం చేయటం దావరా మన చుటూు ఉనావి కూడా మ రుగు అవుతాయని వాళళళ సతచించారు.”

"నాకు పేరమ గురచంచి తెల్లయదని ఎందుకనాావు?” సతరుూడు యువకుడిని అడిగ్ాడు.

"పేరమంటట ఎడారచ మాదిరచ కదలకుండా ఉండడం క్ాదు. పేరమ అంటట గ్ాల్లలా పరపంచంమంతా చుటిు రావటమూ క్ాదు. పేరమ అంటట నీలా పరత్మదానిా దతరం నుంచి చతసతూ ఉండటమూ క్ాదు. పేరమ అనదేి ఒక శ్క్ ూ. అది విశావతమను మారచి, మ రుగు పరుసుూ ంది. ననేు మొదటసిారచ విశావతమను చేరుకునాపుపడు, అద ిలోపరహితమయినదని అనుకునాాను. క్ాని ఆ తరువాత సృష్రులోని మిగ్చల్లన వాట ిమాదిరే అద ి కూడా అని గరహించాను, దానికీ్ పో రాటాలూ, క్ోరచకలూ ఉనాాయి.

విశావతమని పెంచి పో ష్రంచేది మనమ.ే మనల్లా మ రుగుపరచుకుంటామా, క్షీణింపచసేుకుంటామా అనా దానిా బటిు మనం నివసరంచే పరపంచం మ రుగుపడుతుంది లేదా క్షీణసిుూ ంది. ఇక్డే పేరమశ్క్ ూ రంగ పరవేశ్ం చసేుూ ంది. ఎందుకంటట పేరమలో ఉనాపుపడు నిరంతరం మ రుగుపడటానిక్ మనం పరయత్మాసుూ ంటాం.”

"అయితే నానుంచి నీకు ఏమి క్ావాల్ల?” సతరుూడు అడిగ్ాడు.

"నేను గ్ాల్లలా మారటానిక్ నీ సహాయం క్ావాల్ల,” యువకుడు బదుల్లచాిడు.

"సృష్రులో అనిాటికంటట నేనే జఞా నినని పరకృత్మక్ తెలుసు,” సతరుూడు చెపాపడు. “క్ాని నినుా గ్ాల్లలా మారిటం ఎలాగ్ో నాకు కూడా తెల్లయదు.”

"అయితే నేను ఎవరచని అడగ్ాల్ల?”

సతరుూడు ఒక నిమిషం పాటు ఆలోచించాడు. అదంతా గ్ాల్ల శ్రదధగ్ా వింటోంది. సతరుూడి విజాతకు కూడా పరచమితులునాాయనా విషయానీా, విశ్వభాష తెల్లసరన ఈ యువకుడితో తలపడలేకపోయాడనీ పరపంచం నలుమూలలకూ చేరవేయాలని అద ితహతహలాడుతోంది.

"అనిాంటినీ రాసరన చయెిూతో మాటాీ డు,” సతరుూడు చపెాపడు.

గ్ాల్ల ఆనందంతో కే్రచంతలుక్ొడుతూ, అంతకుముందు కంటట బలంగ్ా వీయసాగ్చంది. నేలకు కటిు ఉనా గుడారాలు లేచిపో సాగ్ాయి, కటుు గ్ొయూలకు ఉనా పశువులు విముకూమయూయి. క్ొండపెనై పురుషులు గ్ాల్లక్ క్ొటుు కు పో కుండా ఒకరచనొకరు గటిుగ్ా పటుు కుని ఉనాారు.

అనిాంటినీ రాసరన చయెిూవ ైపు యువకుడు త్మరచగ్ాడు. అలా త్మరుగుతూ విశ్వం నిశ్శబదంగ్ా మారచపో వటానిా అతడు గమనించాడు, తాను కూడా మౌనంగ్ా ఉండిపో వాలని నిరణయించుకునాాడు.

యువకుడి హృదయంలో ఒక పేరమ అల పో టతె్మూ ంది. అతడు పరా రథన చేయసాగ్ాడు. అటువంటి పరా రథన అతడు ఇంతకు ముందెనాడత చేయలేదు. ఆ పరా రథనలో పదాలు లేవు, వినాపాలు లేవు. తన గ్ొరెరలకు క్ొతూ మ ైదానాలు దొరచక్ నందుకు అతడు తన పరా రథనలో కృతజాతలు తలెపలేదు. తాను మరచనిా గ్ాజు వసుూ వులను అమమగలగ్ాలని క్ోరలేదు. తాను కలుసుకునా మహిళ అతడు త్మరచగ్చ

వచేిదాక్ా వచేి ఉండాలని మొరపెటుు క్ోలేదు. ఆ నిశ్శబదంలో ఆ చెయిూ రాసరన సంకే్తాలను అరథం చేసుక్ోవటానిక్ ఎడారచ, గ్ాల్ల, సతరుూడు కూడా పరయత్మాసుూ నాాయని, ఇవనీా వాట ి దారులను అవి అనుసరచంచడానిక్ పరయత్మాసుూ నాాయని, ఒక పచిలతాయి తుూ మీద రాసర ఉనా దానిని అరథం చేసుక్ోవటానిక్ పరయత్మాసుూ నాాననీ యువకుడిక్ విశ్దమయిూంది. శ్కునాలు భ్ూమిమీదా, రోదసరలోనత అంతటా చలెాీ చెదరుగ్ా ఉనాాయని, అవి కనపడటానిక్ ఒక క్ారణమూ, అరథమూ లేదని అతడు చతడగల్లగ్ాడు. తాము ఎందుకు సృష్రుంపబడాడ మో ఎడారులకు తెల్లయదు, గ్ాలులకు తెల్లయదు, సతరుూడిక్ీ తెల్లయదు, చివరక్ మనుషులకు కూడా తెల్లయదు. ఆ చయెిూ మాతరమ ే అదుాతాలను చేయగలదు, సముదరా నిా ఎడారచగ్ా మారిగలదు.... లేదా మనిష్రని గ్ాల్లలా మారిగలదు. ఆరు రోజుల సృష్రు నిపుణులపనిగ్ా పరచణమించిందనా విసూ ృత వూూహం గురచంచి ఆ చెయిూక్ మాతరమ ేతెలుసు.

యువకుడు విశావతమను చేరుక్ోగల్లగ్ాడు, అద ిభ్గవంతుని ఆతమలో భాగమని తెలుసుకునాాడు. తన ఆతేమ భ్గవంతుని ఆతమ అనేది అతడు చతడగల్లగ్ాడు. అపుపడు ఆ యువకుడు కూడా అదుాతాలు చేయగల్లగ్ాడు.

పరచండ మారుతం మునుపెనాడత లేనంతగ్ా ఆ రోజు వీచింది. ఎడారచలో అతూంత శ్క్ ూమంతుడెనై పరముఖుడిని ధిక్రచంచి, గ్ాల్లలా మారచ అతని సెైనిక శబిరానిా దాదాపు నిరూమల్లంచినంత పనిచేసరన యువకుడి అదుాత గ్ాథను అరబుులు క్ొనిా తరాలపాటు చెపుపకునాారు.

పరచండ మారుతం తగ్చగన తరువాత అందరూ యువకుడు ఉండవలసరన వ ైపుచతశారు. క్ాని ఇపుపడు అతను అక్డ లేడు. శబిరానిక్ అవతల్ల వ పైు ఇసుకతో కపపబడపోియిన క్ాపలా వూక్ ూ పక్న అతను నిలబడి ఉనాాడు.

అతడ ిశ్కుూ ల్లా చతసర వాళళళ భ్యపడ ిపో తునాారు. క్ాని ఇదదరు వూకుూ లు మాతరం చిరునవువ నవువతూ కూరుినాారు: పరచపూరణ శషుూడు దొరచక్ నందుకు పరుసవేద,ి తాను భ్గవంతుని ల్నలను అరథం చేసుకునాందుకు పరముఖుడు.

ఆ మరుసటి రోజు పరముఖుడు వాళ్ళళదదరచకీ్ వీడో్లు పలుకుతూ అవసరమయినంత వరకు ఉంచుక్ొమమని ఒక సెైనిక బృందానిా తోడుగ్ా ఇచిి పంపరంచాడు.

ఆ రోజంతా వాళళళ సావరల చేసతూ నే ఉనాారు. సాయంక్ాలం అవుతుండగ్ా వాళళళ ఒక సనాూసుల మఠానిక్ చేరుకునాారు. పరుసవదేి గురార నిా దిగ్ాడు. సెైనికుల బృందం త్మరచగ్చ శబిరానిక్ వ ళళటానిక్ అనుమత్మచాిడు.

"ఇక్డ ి నుంచి నువువ ఒంటరచగ్ానే ఉంటావు,” పరుసవదే ి చెపాపడు. “పరరమిడుీ ఇక్డిక్ మూడు గంటల దతరంలో ఉనాాయి.”

తనకు విశ్వభాష నేరచపంచినందుకు యువకుడు తన కృతజాతలు తెలుపుకునాాడు.

"నీకు తెల్లసరనదానినే నేను మేలుక్ొల్లపాను.”

పరుసవేది సనాూసుల మఠం తలుపులు తటాు డు. నలీని దుసుూ లలో ఉనా ఒక మత గురువు తలుపులు తెరచచాడు. వాళ్ళళదదరూ క్ొంచెం సేపు అక్డి భాషలో మాటాీ డుకునాారు. తరువాత యువకుడిని లోపల్లక్ రమమంటూ పరుసవేది సెైగ చేశాడు.

"క్ొంచెం సేపు వంట గదిని ఉపయోగ్చంచుక్ోవటానిక్ అనుమత్మ అడిగ్ాను,”

పరుసవేద ినవావడు.

సనాూసుల మఠం వ నక ఉనా వంటింటిలోక్ వాళళళ వ ళాళరు. పరుసవదే ినిపుపరాజేశాడు. మత గురువు ససీం త్మసుక్ొచాిడు. దానిని పరుసవేది ఇనుప మూకుడులో వేశాడు. సీసం కరచగ్చన తరువాత పరుసవదేి తన సంచిలోంచి పసుపు పచిని గుడుడ ని బయటిక్ త్మసాడు. దాంటోీ ంచి సనాని ప ర గ్లరచ దానిని మ ైనంలో కల్లపర సీసం కరచగ్చ ఉనా మూకుటోీ క్ వేశాడు.

దాంతో ఆ దరా వణం దాదాపు రకూం లాగ్ా ఎరర రంగులోక్ మారచంది. పరుసవేద ిమూకుడుని మంట మీదనుంచి దింపర దానిని చలాీ రబ టాు డు. ఈలోగ్ా ఎడారచ జఞతుల మధ్ూ యుదాధ ల గురచంచి మత గురువుతో మాటాీ డసాగ్ాడు.

"ఈ యుదాధ లు చాలాక్ాలం క్ొనసాగుతాయనిపరసోూ ంద,ి” అని మత గురువుతో చెపాపడు.

మత గురువు చిరాకు పడాడ డు. అక్డిక్ రావలసరన బిడారు యుదాధ ల క్ారణంగ్ా గ్చజఞ వదద ఆగ్చపో యింది. “అంతా దేవుని చితూం పరక్ారమ ేజరుగుతుంద,ి”

అనాాడు మత గురువు.

"ఖచిితంగ్ా," బదుల్లచాిడు పరుసవేది.

మూకుడు చలాీ రచన తరువాత మత గురువు, యువకుడు ఆశ్ిరూచక్ తులక ైదాని వంక చతశారు. సీసం మూకుడు ఆక్ారంలో గటిుపడింది. క్ాని ఇపుపడద ిసీసం క్ాదు, బంగ్ారం.

"ఇలా చయేటం ననేు ఎపపటిక్ెరనా నేరుిక్ోగలనా?” యువకుడు అడగి్ాడు.

"ఇది నా జీవిత గమూం, నీదిక్ాదు,” పరుసవదేి బదుల్లచాిడు. “నిధ ిసాధ్ూమని నీకు చతపరంచదలుచుకునాానంత.ే”

వాళళళ సనాూసుల మఠం తలుపుల వదదకు త్మరచగ్చ చేరుకునాారు. అక్డ బంగ్ారం ముదదని పరుసవేది నాలుగు భాగ్ాలుగ్ా చేశాడు.

"యాత్మరకుల పటీ నువువ చతపరన ఉదారతావనిక్ ఇది నీకు,” ఒక భాగ్ానిా మత గురువుక్ ఇసతూ పరుసవేది అనాాడు.

"క్ాని ఇద ి నా ఉదారతావనిా మించి ఎననా రెటుీ ఉంద,ి” మతగురువు బదుల్లచాిడు.

"మళ్ళళ అలాంటి మాటలు మాటాీ డవదుద . అంతా జీవితం వింటూ ఉంటుంద,ి

ఈ సారచ అది నీకు ఇంత ఉదారంగ్ా ఇవవదు.”

పరుసవేది యువకుడ ి వ ైపు త్మరచగ్ాడు: “పరముఖుడిక్ ఇచిిన దానిక్ బదులుగ్ా ఇది నీకు.”

పరముఖుడిక్ తాను ఇచిిన దానికంటట ఇది చాలా ఎకు్వని యువకుడు అనబో యాడు. క్ానీ మత గురువుతో పరుసవేది అనా మాటలు విని ఉండటం వలీ మినాకుండిపోయాడు.

ఒక భాగ్ానిా అతని వదద ఉంచుకుంటూ "నేను త్మరచగ్చ యుదాధ లు జరుగుతునా ఎడారచలోక్ వ ళాళల్ల క్ాబటిు ఇద ినాకు,” అనాాడు పరుసవదేి.

నాలగ వ భాగ్ానిా త్మసుకుని మత గురువుక్ ఇచాిడు.

"ఇది యువకుడిక్ అవసరమ ైతే అతడిక్ ఇవవటానిక్ .”

"క్ాని నేను నిధిని అనేవష్రసతూ వ ళళతునాాను,” యువకుడు అనాాడు. “ఇపుపడు దానిక్ చాలా దగగరలో ఉనాాను.”

"నువువ దానిని తపపకుండా కనుగ్ొంటావనా నమమకం నాకుంది,” పరుసవేద ిబదుల్లచాిడు.

"మరచ ఇది ఎందుకు?”

"నువువ ఇపపటికే్ రెండుసారుీ నీ స ముమనంతా క్ోలోపయావు. ఒకసారచ దొంగక్ , రెండవసారచ పరముఖుడిక్ . నేను ముసల్ల, మూఢ నమమక్ాల అరబుుని. మా సామ తలను నేను విశ్వసరసాూ ను. ఒక సామ త ఇలా చెబుతుంది: 'ఒక సారచ జరచగ్చంద ి రెండవసారచ జరగకపో వచుి. క్ాని రెండుసారుీ జరచగ్చంద ి మూడవసారచ ఖచిితంగ్ా జరుగుతుంది.” వాళళళ గురార లను ఎక్ా్రు.

"కలల గురచంచి ఒక కథను నీకు చెపాపలని ఉంద,ి” పరుసవదేి అనాాడు.

యువకుడు తన గురార నిా అతనిక్ మరచంత దగగరగ్ా త్మసుకు వచాిడు.

"అనగ్ా అనగ్ా రోము నగరంలో టిబ రచయస్ట రాజుగ్ా ఉనాపుపడు ఒక సాత్మవకుడిక్ ఇదదరు క్ొడుకులు ఉండవేారు. పెదదవాడు సెనైూంలో పనిచసేేవాడు. అతడు సామార జూంలోని ఓ మారుమూల పరా ంతంలో ఉంటాడు. రెండవవాడు తన అందమ ైన కవితలతో రోము నగరమంతటినీ సమోమహపరచేవాడు.

"ఒక రాత్మర తండిరక్ ఒక కలవచిింది. కలలో దవేదతత కనిపరంచి అతని క్ొడుకులలో ఒకరచ మాటలను పరజలందరూ నేరుికుని తరతరాలపాటు పరపంచమంతటా చపెుపకుంటారని చెపరపంది. కలలోంచి మేలుకుని ఏ తండిర అయినా గరవపడే విషయానిా తనకు జీవితం వ లీడించినందుకు కృతజాతతో అతడు ఏడవసాగ్ాడు.

"తరువాత క్ొంత క్ాలానిక్ ఒక పరలీవాడు రథచక్ార ల క్ ంద పడకుండా క్ాపాడ ేపరయతాంలో తండిర చనిపోయాడు. అతడు జీవితమంతా ధ్రమమారగంలోనత,

నాూయంగ్ానత జీవించినందుకు అతడు నేరుగ్ా సవరాగ నిక్ వ ళాళడు. అక్డ అతడిక్ తనకు కలలో కనిపరంచిన దవేదతత ఎదురయిూంది.

‘నువువ చాలా ధ్రమపరుడవిి,’ దేవదతత అతడితో చెపరపంద.ి ‘నువువ జీవితానిా ఉనాతంగ్ా జీవించావు, ఆదరశంగ్ా చనిపోయావు. నీ క్ోరచక ఏదెైనా ననేు ఇపుపడు త్మరిగలను.’

“జీవితం నా పటీ దయగ్ా ఉంద,ి” అతడు చెపాపడు. 'నువువ నా కలలో కనిపరంచినపుపడు నా క్ొడుకు కవితలు పరజల నాలుక మీద తరతరాల పాటు నిల్లచి ఉంటాయని తెలపటంతో నా జీవితం ధ్నూమ ైపో యిందనిపరంచింది. నా క్ోసం ఏమీ

అవసరంలేదు. చినాపుపడు సంరక్షించి, పరెుగుతునాపుపడు విదాూబుదుధ లు గరచపరన తన క్ొడుకు పెదదవాడె ైఖాూత్మగ్ాంచటం ఏ తండిరకె్రనా గరవంగ్ా ఉంటుంది. సుదతర భ్విషూతుూ లోని నా క్ొడుకు మాటలను వినాలని ఉంది.'

"దేవదతత అతడి భ్ుజఞనిా మ లీగ్ా సపరచశంచింది. దాంతో ఇదదరూ భ్విషూతుూ లోక్ ఎంతో దతరం పరయాణించారు. ఒక వింత భాష మాటాీ డుతూ వేలాద ిపరజలు సమావేశ్మ ైఉనా పరదేశానిా చేరుకునాారు.

"అతడు ఆనందంతో కనీాటి పరూంతం అయాూడు.

“కనీాటిని అదుపు చేసుకుంటూ అతడు 'నా క్ొడుకు కవితలు అజరామరమ ైనవని నాకు తెలుసు. ఆ పరజలు పాడుతునాది నా క్ొడుకు రాసరన ఏ కవితో చపెపగలవా?' అంటూ దేవదతతను అడిగ్ాడు.

"దేవదతత అతడిక్ మరచంత చేరువగ్ా వచిి, దగగరలో ఉనా బలీ వరకు మ లీగ్ా త్మసుకె్ళ్ళళంది. ఇదదరూ దానిమీద కూరుినాారు.

"కవి అయిన నీక్ొడుకు కవితలు రోమ్ లో ఎంతో ఆదరణ ప ందాయి,”

దేవదతత చెపరపంది. 'పరత్మ ఒక్రూ వాటిని ఇషుపడ,ి ఆసావదించేవారు. క్ానీ టిబ రచయస్ట పాలన అంతం క్ావటంతోనే పరజలు ఆ కవితలను కూడా మరచచిపో యారు. నువువ ఇపుపడు వినా మాటలు సెనైూంలో ఉనా క్ొడుకువి.'

అతడు దేవదతతవ పైు ఆశ్ిరూంగ్ా చతశాడు.

“'నీ క్ొడుకు సెైనూంలో పనిచయేటానిక్ మారుమూల పరా ంతానిక్ వ ళ్ళళ సెంచతరచయన్ అయాూడు. అతడు నాూయబదధంగ్ానత, సహృదయంతోనత జీవించాడు. ఒకరోజు మధాూహాం అతడ ిసవేకులలో ఒకడు జబుుపడాడ డు, అతడు చనిపో తాడమేోననిపరంచింది. నీ క్ొడుకు రోగ్ాలను నయం చయెూగల ఒక రబిు గురచంచి విని ఉనాాడు. అతడిని వ తుకు్ంటూ ఎననా రోజులపాటు గురరంపెైన సావరల చేశాడు. తాను వ దుకుతునా వూక్ ూ దవేుని పుతుర డని అతనిక్ దారచలో తెల్లసరంది. అతడ ిదావరా నయమ ైన వాళళళ ఎదురయిూ నీ క్ొడుకుక్ అతడ ిబో ధ్నలగురచంచి చెపాపరు. అతడు రోమన్ సెంచతరచయన్ అయినపపటిక్ ీ వాళళ మతానిా సీవకరచంచాడు. మరచక్ొంత క్ాలానిక్ తాను వ దుకుతునా వూక్ ూ నివశసుూ నా గ్ార మానిక్ చేరుకునాాడు.'

"తన సవేకులలో ఒకడు త్మవరంగ్ా జబుు పడాడ డని చెపపడంతో అతడతిో వ ళళటానిక్ రబీు సరదధమయాూడు. అతడు దేవుడిని నమిమనవాడు క్ాబటిు రబీు కళళలోక్ చతససేరచక్ తాను దవేుని కుమారుని సమక్షంలో ఉనాాననా విషయం అతనిక్ అవగతమయిూంది.'

"ఆ సమయంలో నీ క్ొడుకు రబీుతో అనా మాటలను పరపంచం ఎపపటిక్ ీమరచచిపో లేదు. ఆ మాటలు ఇవి: “ఓ నా పరభ్ువా! నువువ నా ఇంటిక్ వచేింత అరుహ డిని క్ాను నేను. క్ాని నువువ ఒక్ మాట మాటాీ డతిే చాలు నా సేవకుడిక్ సవసథత చేకూరుతుంద”ి అంటూ దవేదతత అతడితో చపెరపంది.”

పరుసవేది ఇలా చపెాపడు. “ఈ భ్ూమి పెైన పరత్మ వూకీ్ూ ఏమి చేసరనా పరపంచ చరచతరలో కీ్లకమ ైన పాతర పో ష్రసుూ ంటాడు. సాధారణంగ్ా ఈ ఎరుక అతడిక్ ఉండదు.”

యువకుడు నవావడు. జీవితానిక్ సంబంధించిన పరశ్ాలు ఒక గ్ొరెరల క్ాపరచక్ ఇంత ముఖూమవుతాయని అతడు ఎనాడత ఊహించలేదు.

"వ ళ్ళళ వసాూ ను,” అనాాడు పరుసవేది.

"వ ళ్ళళ వసాూ ను,” అనాాడు యువకుడు.

తన హృదయం చపెపబో యిేదానిపెై శ్రదధ వహిసతూ యువకుడు క్ొనిా గంటలపాటు ఎడారచలో సావరల చేశాడు. తన నిధ ి ఎక్డ దాగ్చ ఉందో అతడ ిహృదయమ ేచెపపనుంది.

‘నీ నిధ ిఎక్డ ఉందో నీ హృదయం కూడా అక్డే ఉంటుంద,ి’ పరుసవేద ితనతో చపెాపడు.

క్ాని అతడ ిహృదయం వేర ేసంగతులు చెబుతోంది.

రెండు సారుీ వచిిన కలను సాక్ారం చేసుక్ోటానిక్ తన గ్ొరెరలమందను అమిమన ఒక గ్ొరెరల క్ాపరచ కథను అది ఎంతో గరవంగ్ా చెపరపంది. అది జీవిత గమూం గురచంచి చెపరపంది. సుదతర పరా ంతాలు, అందమ నై మహిళలను వ దకుతూ తమ క్ాలం నాటి మూసపో త అభిపరా యాలను సవాలు చేసతూ , దేశ్ దిమమరులుగ్ా త్మరచగ్చన పురుషుల కథలు చెపరపంది. యాతరలు, ఆవిష్రణలు, పుసూక్ాలు, మారుపలను గురచంచి అది మాటాీ డింది.

అతడు మరొక ఇసుకత్మన ా ఎక్బో తుండగ్ా "నువువ ఎక్డ కనీాట ిపరూంతం అవుతావో జఞగరతూ గ్ా చతసుూ ండు. అక్డే నేను ఉంటాను, అక్డే నీ నిధ ిఉంటుంద,ి” అంటూ అతడి హృదయం గుసగుసలాడింది.

యువకుడు ఇసుక త్మన ాను నిదానంగ్ా ఎక్సాగ్ాడు. తారలు నిండి ఉనా ఆక్ాశ్ంలో పూరణచందుర డు ఉదయించాడు: అతడు ఒయాసరసుసనుంచి బయలుదేరచ

ఒక న ల అయిూంద.ి ఇసుక త్మన ాల మీద చందుర డు పరుసుూ నా నీడలు ఉరకలేసుూ నా సముదరమా అనా భరా ంత్మని కల్లగ్చసుూ నాాయి. ఎడారచలో పరుసవదే ిపరచచయమ నై దృశాూనిా అద ిఅతడిక్ జాపరూ క్ తెచిింది. ఎడారచ నిశ్శబదంపెైన, నిధికె్ర అనేవష్రసుూ నా ఒక యువకుని పరయాణం మీద చందరక్ాంత్మ పరసరచంచింది.

అతడు ఇసుక త్మన ాపెైక్ చేరుకునా తరువాత అతడి గుండ ె గ్ొంతుకలో క్ొటుు కునాటీయిూంది. అక్డ కంటిక్ ఎదురుగ్ా చందుర ని వ న ాలోీ , ఎడారచ క్ాంత్మలో పరక్ాశసతూ ఈజిపుు క్ చంెదిన అదుాతమయిన పరరమిడుీ ఉనాాయి.

యువకుడు తన మోక్ాళళ మీద పడ ి ఏడవసాగ్ాడు. జీవిత గమూంపెనై తనకు గల విశావసానిా, దారచలో ఒక రాజుని, ఒక వాూపారచని, ఒక ఆంగీే్యుడిని, ఒక పరుసవేదిని పరచచయం చేసరనందుకు దేవునిక్ కృతజాతలు తెల్లపాడు. అనిాటిక్ ీమించి మనిష్రని అతడి జీవిత గమూం నుంచి పేరమ దతరం చేయదని చెపరపన ఎడారచ మహిళతో కల్లపరనందుకు అతడు కృతజాతలు తెలుపుకునాాడు.

అతడు క్ావాలనుకుంటట ఇపుపడు ఒయాసరసుసక్ , ఫాత్మమా దగగరచక్ త్మరచగ్చ వ ళ్ళళ సాధారణ గ్ొరెరల క్ాపరచగ్ా జీవితానిా గడపగలడు. విశ్వభాష తెల్లసరనపపటిక్,ీ సీసానిా బంగ్ారంగ్ా మారిగల్లగ్చనపపటిక్ీ పరుసవేద ి ఎడారచలో జీవితానిా క్ొనసాగ్చంచటం లేదా! అతడు తన జఞా నానీా, కళనీ ఎవరచ క్ోసం పరదరచశంచాల్లసన అవసరంలేదు. తన జీవిత గమాూనిా సాధించుకునే కరమంలో తాను నరేుిక్ోవలసరందంతా నేరుికునాానని, తాను కలగనా వాటనినిాంటినీ అనుభ్ూత్మ చెందానని యువకుడు గురుూ చేసుకునాాడు.

క్ానీ ఇపుపడు తన నిధిని కనుగ్ొనే సరథత్మలో ఉనాాడు. పరా రంభించిన పని ఉదేదశ్ం న రవేరనిద ే ఏదీ పూరచూ అయినటుు క్ాదని యువకుడు మననం చేసుకునాాడు. యువకుడు తన చుటూు ఉనా ఇసుకని కలయచతశాడు. అతడ ికనీాళళళ పడని చోట ఒక పెంకు పురుగు పాకుతోంది. అతడు ఎడారచలో గడిపరన

క్ాలంలో ఈజిపుు పరజలు పెంకు పురుగుని దేవునిక్ సంకే్తంగ్ా భావిసాూ రని తెలుసుకునాాడు.

మరో శ్కునం! ఇసుకత్మన ాపెై యువకుడు తవవటం మొదలుపటెాు డు. అలా తవువతుండగ్ా ఒకనాడు గ్ాజు వసుూ వుల వాూపారచ అనా మాటలు గురుూ కు వచాియి: ఎవరెరనా క్ావాలనుకుంటట వారచ పెరటోీ పరరమిడుీ కటుు క్ోవచిని అతడు అనాాడు. మిగ్చల్లన జీవితమంతా రాయిమీద రాయి పేరుికుంటూ పోయినాగ్ాని తాను పరరమిడీను కటులేననా విషయానిా యువకుడు ఇపుపడు గరహించాడు.

తాను ఎంచుకునా పరదేశ్ంలో యువకుడు రాతరంతా తవువతూన ే ఉనాాడు క్ానీ అతడిక్ ఏమీ దొరకలేదు. పరరమిడీను కటిున క్ాలంనుంచి శ్తాబాద ల భారం అతడపిెైన ఉనాటుీ యువకుడిక్ అనిపరంచింద.ి అయినా అతడు తన పరయతాానిా విరమించలేదు. గ్ాల్లని ఎదురొ్ంటూ తవవటానిక్ అతడు తన పరయతాానిా విరమించలేదు. గ్ాల్లని ఎదురొ్ంటూ తవవటానిక్ అతడు కషుపడుతునాాడు. తాను తవివనంత మేర గ్ాల్ల ఒక్ొ్క్సారచ త్మరచగ్చ ఇసుకతో పూడిివేసోూ ంద.ి అతడి చేతులు గ్లరుకుపో యాయి, అతడు అలసరపో యాడు. క్ాని అతడు తన హృదయం చెపపేద ిఆలక్ ంచాడు. తన కనీాళళళ పడిన చోట తవవమని అద ిచెపరపంద.ి

తవువతుండగ్ా తగ్చల్లన రాళళళ త్మయూబో తుండగ్ా యువకుడిక్ అడుగుల చపుపడు వినిపరంచింద.ి చాలా మంది గుంపుగ్ా ఆ వ ైపు వసుూ నాారు. చందరక్ాంత్మ వారచ వీపు మీద పడుతూ ఉండటంతో వాళళ ముఖాలు గ్ానీ, కళళళ గ్ానీ యువకుడిక్ కనపడలేదు.

"అక్డ ఏం చసేుూ నాావు?” గుంపులో నుండ ిఒకరు అడిగ్ారు.

యువకుడు భ్యంతో బిగుసుకుపో యి బదుల్లవవలేదు. అతడిక్ తన నిధ ిదొరచక్ ంది, క్ానీ ఇపుపడమేవుతుందోనని అతనిక్ భ్యంగ్ా ఉంది.

"ఎడారచ యుదాధ ల క్ాందిశీకులం మేం. మాకు డబుులు క్ావాల్ల,” మరో వూక్ ూ అనాాడు. "అక్డ ఏం దాచిపటెాు వు?”

"నేను ఇక్డ ఏమీ దాచలేదు,” యువకుడు బదుల్లచాిడు.

వాళళలోీ ఒకడు అతడిని పటుు కుని గుంతలోంచి బయటిక్ లాగ్ాడు. యువకుడి సంచులు వ తుకుతునా మరొకడకి్ బంగ్ారు ముదద దొరచక్ ంది.

"ఇందులో బంగ్ారం ఉంద,ి” అతడనాాడు.

యువకుడిని పటుు కునా అరబుు ముఖంపెై వ న ాల పడింది. అతడి కళళలోీ యువకుడు మృతుూనీడను చతశాడు.

"నేలలో మరచంత బంగ్ారం దాచి ఉంటాడు.”

యువకుడతిో వాళళళ మళ్ళళ తవివంచటం మొదలు పటెాు రు. క్ాని అతడిక్ ఏమీ దొరకలేదు. సతరోూదయం అయిన తరువాత యువకుడిని వాళళళ క్ొటుడం మొదలు పటెాు రు. అతడిక్ బాగ్ా గ్ాయాలయిూ న తుూ రోడుతునాాడు. అతడి బటులు చిరచగ్చ పీల్లకలయాూయి, చావు సమీపరంచిందని అతడు అనుకునాాడు.

"నువువ చావబో తుంటట డబుు విలువ ఏముంటుంద?ి ఎపుపడోగ్ాని డబుు మనిష్ర పరా ణాలను క్ాపాడలేదు,” పరుసవేద ిచెపాపడు. చివరచక్ యువకుడు “నేను నిధ ి క్ోసం తవువతునాాను!” అంటూ కే్కపెటాు డు. మూత్మ వాచిపోయి రకూం క్ారుతునాపపటిక్ీ తనపెై దాడి చేసుూ నా వాళళక్ ఈజిపుు లోని పరరమిడీ దగగర నిధ ిఉనాటుీ తాను రెండుసారుీ కలగనా విషయం చెపాపడు.

ఆ గుంపుక్ నాయకుడిలా ఉనా వూక్ ూ "అతడిని విడచిిపటెుండ,ి అతడ ిదగగర ఇంక్ా ఏమీలేదు. ఈ బంగ్ారానిా కూడా అతడు దొంగ్చల్లంచి ఉంటాడు,” అని ఇతరులతో అనాాడు.

దాదాపు సపృహ క్ోలోపయిన పరచసరథత్మలో యువకుడు ఇసుకమీదక్ కూల్లపోయాడు. నాయకుడు అతడిని కుదిపర "మేం వ ళళతునాాం,” అని చపెాపడు.

క్ానీ వ ళళళముందు అతడు వ నక్ ్ వచిి యువకుడతిో ఇలా చెపాపడు: “నువువ చావబో వటం లేదు. నువువ బతకుతావు. మనిషనావాడు ఇంత అమాయకంగ్ా ఉండకూడదని నువువ నేరుికుంటావు. రెండు సంవతసరాల క్ రతం నాకు ఇద ేసథలం దగగర మళ్ళళ, మళ్ళళ అద ేకల వచిింది. ఆ కలలో పాడుబడని కీ్రసుూ దేవాలయంలోని సామానులు భ్దరపరచచే గదలిోంచి మొలుచుక్ొచిిన అంజూర చెటుు కనపడింద,ి దానిని తవివ చతసేూ నిధి దొరుకుతుందని చపెరపంది. క్ానీ ఒక కల మళ్ళళ, మళ్ళళ వచిిందని ఎడారచ అంతటనిీ దాటటటంత మూరుు డనేమీ క్ాదు.”

ఆ తరువాత ఆ గుంపు కనుమరుగె్రపో యింద.ి

యువకుడు ఒణుకుతూ నిలబడాడ డు. పరరమిడీ వంక మరోసారచ చతశాడు. అవి అతడిని చతసర నవువలు ఒల్లక్ సుూ నాటుీ నాాయి, అతడు కూడా త్మరచగ్చ నవావడు. అతడి హృదయం ఆనందంతో నాటూం చసేరంది.

తన నిధ ిఎక్డ ఉందో ఇపుపడతనిక్ తెల్లసరంది.

ముగ ంపు

చీకటి పడుతుండగ్ా యువకుడు నిరామనుషూంగ్ా ఉనా ఆ చినా కీ్రసుూ దేవాలయానిక్ చేరుకునాాడు. సామాను భ్దరపరచచేగది ఉనాచోట అంజూర చెటుు ఇంక్ా అలాగ్ ే ఉంది. సగం పడపిో యిన ఆలయం పెై కపుపలోంచి నక్షతరా లు కనపడుతునాాయి. తన గ్ొరెరలతో అక్డ గడిపరన రేయి అతడిక్ గురుూ కు వచిింది. ఆ రేయి చాలా పరశాంతంగ్ా ఉండింది.... తనక్ వచిిన కల తపరపంచి.

ఈ సారచ అతడు ఇక్డక్ తన గ్ొరెరల మందతో క్ాకుండా ఒక చినా గునపంతో వచాిడు.

అతడు చాలాసేపు ఆక్ాశ్ంకే్సర చతసతూ కూరుినాాడు. తరువాత తన సంచిలోంచి ఒక సీసాత్మసర క్ొంచెం దరా క్షాసవం తాగ్ాడు. ఎడారచలో పరుసవేదతిో కూరుిని చుక్లను చతసతూ , దరా క్షాసవం తాగ్చన రేయి అతడిక్ గురుూ క్ొచిింద.ి అతడు పయనించిన అనేక దారులు గురుూ కు వచాియి. తన నిధిని చతపరంచటానిక్ దేవుడు ఎంచుకునా వింత పదధతులు తలపునకు వచాియి. మళ్ళళ, మళ్ళళ వచేి కలల పరా ముఖూతను విశ్వసరంచి ఉండకపో త ే అతడు బంజఞరా ముదుసల్లని, వృదధరాజుని, లేదా మోసగ్ాడినీ ఆ జఞబితా చాలా ఉంద;ి వారెవవరచనీ కల్లసర ఉండేవాడు క్ాదు.... ‘క్ాని శ్కునాలు దారచని సపషుంగ్ా చతపరంచాయి,

ప రపాటు పడే అవక్ాశ్మే లేదు,’ యువకుడు తనలో తాను అనుకునాాడు.

అతడు అక్డే నిదరపో యాడు. త్మరచగ్చ మ లకువ వచేి సరచక్ సతరుూడు బారెడు పెైక్ ఎగబాక్ ఉనాాడు. అంజూర చటెుు మొదటోీ తవవటం మొదలుపటెాు డు.

"ఓయిా! ముసల్ల మాంత్మరకుడా!” యువకుడు ఆక్ాశ్ం వ ైపు అరచచాడు. “నీకు మొతూం కథ ముంద ే తెలుసు. ఇక్డిక్ త్మరచగ్చ రావటానికని సనాూసుల మఠం వదద క్ొంత బంగ్ారం కూడా నాక్ోసం వదిల్లపెటాు వు. చిరచగ్చన బటులతో త్మరచగ్చ

వ ళ్ళళన ననుా చతసర ఆ సాధ్ువు చిరునవువ నవావడు. ఆ మాతరమ ైనా నా మరాూదను క్ాపాడలేకపో యావా?”

"లేదు,” గ్ాల్లలోపెైన అతడిక్ ఒక గ్ొంతుక వినిపరంచింది. “నేను ముంద ేచెపరప ఉంటట నువువ పరరమిడీను చతసర ఉండేవాడవిి క్ాదు. అవి చాలా అందంగ్ా ఉనాాయి కదత?”

యువకుడు నవివ తవవడం క్ొనసాగ్చంచాడు. అరగంట తరువాత అతడ ిగునపానిక్ ఏదో గటిుగ్ా తగ్చల్లంది. ఒక గంట తరువాత అతడి ముందు ఒక పెటెులో సాపనిష్ బంగ్ారు నాణాలు ఉనాాయి. విలువ ైన రాళళళ, ఎరుపు, తెలుపు ఈకలతో బంగ్ారు త డుగులు, వజఞర లు ప దిగ్చన విగరహాలు కూడా అందులో ఉనాాయి.

దాడిలో దొరచక్ ఏనాడో మరచచిపో యిన సంపద అద.ి దానిని పాత్మపెటిున వూక్ ూ పరలీలక్ చపెపకుండానే చనిపోయినటుీ నాాడు.

యువకుడు తన సంచిలోంచి ఉరచం, తుమిం రాళళను బయటకు త్మశాడు. ఆ రెండు రాళళను బజఞరులో ఉండగ్ా ఒక్ ే ఒక్సారచ ఉపయోగ్చంచాడు. అతడ ిజీవితమూ, మారగమూ ఎపుపడత తగ్చననిా శ్కునాలను చతపరసతూ న ేఉనాాయి.

అతడు ఉరచం, తుమింలను పటెెులో భ్దరపరచచాడు. అవి కూడా తనకు క్ొతూగ్ా దొరచక్ న నిధిలో భాగమ.ే తాను త్మరచగ్చ కలవని వృదధ రాజుని అవి గురుూ కు తెసాూ యి.

తమ జీవిత గమాూనిా అనుసరచంచే వాళళ పటీ జీవితం ఎంతో ఉదారంగ్ా ఉంటుందనాది నిజమేనని అతడు అనుకునాాడు. తను మాట ఇచిినటుీ తనకు దొరచక్ న నిధిలో పదవ వంతు ఇవవడానిక్ టారలఫాక్ వ ళాళలనా సంగత్మ జఞా పక్ానిక్ వచిింది. బంజఞరాలు బాగ్ా తెల్లవ ైన వాళళని అతడు అనుకునాాడు. వాళళళ అంతటా సంచరచసుూ ంటారు క్ాబటిు అంత తెల్లవిగ్ా ఉంటారనుకుంటా.

గ్ాల్ల త్మరచగ్చ వీచసాగ్చంది. అద ిఆఫ్రరక్ా మీదుగ్ా వచేి తూరుపుగ్ాల్ల. అద ితనతోపాటు ఎడారచ వాసనలనుగ్ానీ, మూరచష్ దాడుల భ్యానిాగ్ానీ మోసుకు రాలేదు. అద ిఅతడిక్ బాగ్ా పరచచయమ ైన ఒక సువాసనను, ఒక ముదుద సపరశను త్మసుకువచిింది. ఆ ముదుద ఎంతోదతరం నుంచి మ లీ మ లీగ్ా వచిి అతడి పెదాలపెై వాల్లంది.

యువకుడు నవావడు. ఆమ అలా చయెూటం అద ేమొదటసిారచ.

"ఫాత్మమా! నేను వసుూ నాాను,” అతడు బదుల్లచాిడు.

రచయిత గుర ంచి

పాలో క్ొయిలో 1947 ఆగసుు లో బ రజిల్ లో పుటాు డు. తలీ్లదండుర ల క్ోరె్లకు వూత్మరేకంగ్ా చినాపపటినుంచీ రచయిత, కళాక్ారుడు క్ావాలని కలలు కనాాడు. నిరంకుశ్ మిలటరల పాలనలో ఉనా బ రజిల్ లో 1968 హిపీప, గె్రచలాీ ఉదూమాల ఉతేూజంతో అతడు పరగత్మశీల రాజక్యీాల పంథాను, శాంత్మ, పేరమ తరానిా ఎంచుకునాాడు.

సంగ్లత వాదూక్ారుడు, పతరక్ారుడుగ్ా పనిచసేరన క్ొయిలో 'యాతర' ముగ్చంచిన ఒక సంవతసరం తరువాత 1987లో 'The Pilgrimage' అనా తన మొదట ిపుసూకం రాశాడు. ఆ తరువాత ఒక సంవతసరానిక్ 'The Alchemist' రాసాడు. మొదట ిముదరణ 900 పరతులు మాతరమ ే అమిమంది. ఆ తరువాత ఇద ి అమ రచక్ాలో పరచురచతమ ైఎంతో జనాదరణ ప ందింది.

రచయిత రాసరన ఇతర పుసూక్ాలు 'The Valkyries', 'By the River Piedra I

sat Down and wept', 'The Fifth mountain', 'Veronika Decides to Die', 'The Devil

and Miss Prym', 'Manual Of the Warrior'. ఇటీవలే రాసరన పుసూకం 'The Witch of

Portobello'.

తన రచనలకు పాలో క్ొయిలోక్ దేశ్, విదేశాలోీ ఎననా అవారుడ లు, బహుమానాలు లభించాయి. పత్మరకలకు పరపంచవాూపూ ంగ్ా సరండకేి్ట్ అయిన వీకీీ్ క్ాలమ్ క్ొయిలో రాసుూ నాారు. పాలో అతని భారూ క్ రసరునా కల్లపర పాలో క్ొయిలో ఇన్ సరుటూూట్ సాథ పరంచి నడుపుతునాారు. ఇది బ రజిల్ లోని అటుడుగు వరాగ ల వారచక్ అవక్ాశాలను, సహాయానిా అందచేసోూ ంది. రచయిత గురచంచి మరచనిా వివరాలకు :

www. paulocoelhoblog.com

పద స్ూచిక

పరుసవేది : Alchemist, రసవాద ిఅని కూడా అంటారు; ఇతర లోహాలను, పాదరసానిా బంగ్ారంగ్ా మారిగల వూక్ ూ

పరుసవేదం : Alchemy

నిపుణుల పని : Masters Work; పరుసవదేి పనిలో పరాక్ాషా; దంీటోీ రెండు భాగ్ాలు ఉంటాయి : 1) ఘనరూపంలో ఉండేది తాత్మవకుని రాయి: philosopher's

stone; దీనితో ఇతర లోహాలను బంగ్ారంగ్ా మారివచుి ; 2) దరవరూపంలో ఉండదే ిజీవామృతం: Elixir of life; దీనితో అనిా రోగ్ాలు నయమవుతాయి అని నముమతారు.

parusavedi, alchemist in telugu, à°à°°à±à°¸à°µà±‡à°¦à°

Documents

ºÉÆ¸ ªÀÄ£ÀÄµÀå À - wordpress.com · nzÄÀu...

alchemist limited - bseindia.com · as on 31stmarch, 2015,...

þÿ—µÀ¹²¯ÉÃ·ÄÉ½¹´µÎ½Ä¿Å'Å¶±½Ä¯¿Å...

english for lawyers à¸ à¸£à¸±à¹ à¸ à¸...

merikotka - ulkoluokka · 2020-03-25 · ]v i>]oe...

alchemist craftpaper

the alchemist 1 the alchemist

à¸µà¹ˆ29 à¸ à¸±à¸™à¸¢à¸²à¸¢à¸™ -...

mapsy 06 à¤µà¤§à¤®à¤¾à¤¨...

panchavarana stotrampanchavaran stotram (vayaviya samhita...

the alchemist

seinÄsammal - ulkoluokka · 2020. 3. 25. · haapa pihlaja...

i.smartphone.uai.smartphone.ua/docs/instr/instr_nokia-n95_ukr.pdf ·...

welcome to murdoch university research repository...

«µÀ£ï 2025 pÀÈ¶ ªÀÄvÀÄÛ ¸Àa§a¢üvÀ...

¢Õß°√–∑√«ß°“√µà“ßª√–‡∑»...

ศึกษาผลการใช้แนวทางปฏิบัติ...

nishta à°ªà°°à°¿à°¸à°°à°¾à°²...

à¤¬à¤¿à¤ à¤¦à¥...

alchemist realty limited - moneycontrol.com · he is...