“somuncu baba bahçesinin taze Çiçeği”somuncubaba.net/pdf/0088/cocuk.somuncubaba.net... ·...

Aylık Somuncu Baba Çocuk Dergisi - Şubat 2008

“Somuncu Baba Bahçesinin Taze Çiçeği”

Yıl: 2 Sayı: 14

“Mü’minler arasında imanca en kâmil olanı, ahlakça en güzel olanıdır. En hayırlınız

da ailesine hayırlı olandır.”

(Bir Hadis)

(Bir Ayet)

Tezhip: Betül OKKA

Rahman ve Rahim Olan Allah’ın Adıyla

De ki: “O, Allah’tır, bir tektir.”“Allah Samed’dir. (Her şey O’na muhtaçtır, o,

hiçbir şeye muhtaç değildir.)”

İhlas Suresi, 1.ve 2. Ayetler

Tirmizî, Rad 11, (1162)

Musa Tektaş

Allah vardır ve birdir. Eşi ve benzeri yoktur. Gördüğümüz, görmediği-miz bütün varlıkların ve evrenin tek yaratıcısı Allah’tır. Dünyamızı, geze-genleri, yıldızları, ayı ve güneşi o yarattı. Hayatı verdi yarattığı eşyaya. Ve ayrı ayrı görevler verdi O her şeye.

Allah, dünyayı insanlar için yarattı. Onu, dağlar, ovalar, denizler ve ır-maklarla bezedi, süsledi.

Bütün canlıları; bitkileri, kuşları, Böcekleri çiçekleri, taşlarıYazları, güzleri, baharları kışlarıEn güzel şekilde yaratan Allah…

Allah kullarını çok seviyor. Ormanda çeşit çeşit, meyveli meyvesiz ağaç-ları O yaratmıştır. Rengârenk açan çiçekleri, bitkileri O yaratmıştır. Koyun-ları, kuzuları, atları, karıncadan file kadar bütün hayvanları O yaratmıştır.

Kimi hayvanlar yerde sürünmekte, kimi hayvanlar iki ayakla kimi hay-vanlar dört ayakla yürümektedir. Hatta kuşları da kanatlı yapıp havada

uçuran Allah’tır. Balıkları suda yüzdüren, arıları çiçek çiçek gezdi-ren Allah’tır. İnsanlar ise hepsinden yüce tutulmuş akıl ile

donatılmış, en güzel bir şekilde yaratılmıştır. Bütün bu anlattıklarımızı yüce Kitabımız Kur’anı Kerim’de

sevgili Peygamberimiz aracılığı ile bize haber ve-ren Allah’tır.

Allah’ımız evrendeki bütün varlıkları yerli yerince yaratmış, onlara bazı görevler vermiş-tir. Güneş, her sabah yeni bir günün başlan-gıcında insanlar için ışıklarını yayar. Irmaklar çağıl çağıl ne güzel akar gider. Bin bir çeşit çiçek her bahar mevsiminde tomurcuk ve yap-

raklar açar. Kuşlar, ağaçların dallarında her biri bir başka makamdan şarkılar söyler. Allah hepi-

mizi çok seviyor. Bizi sevdiği için sayısız nimetler veren Allah’a ne kadar teşekkür etsek azdır.

Biz de Allah’ı çok seviyoruz.

Editör’den Merhaba

[email protected]

“Allah’ımız evrendeki

bütün varlıkları yerli yerince

yaratmış, onlara bazı görevler

vermiştir. Güneş, her sabah yeni bir günün

başlangıcında insanlar için

ışıklarını yayar.”

24

İçindekilerSomuncu Baba Dergisi’nin Ücretsiz Ekidir.

İmtiyaz Sahibi

Sebahaddin ATEŞ

Basım Tarihi: Şubat 2008

Genel Yayın Yönetmeniİsmail PALAKOĞLU

Yazı İşleri MüdürüHulûsi YAYLA

Yayın EditörüMusa TEKTAŞ

Tanıtım ve Halkla İlişkilerMelek ATALAY

Sanat YönetmeniSerkan ÖZTÜRK

Grafik / Tasarım ve UygulamaMuharrem AKIN Emre AYDOĞAN

Samet ŞAHİNASLAN

Kapak ÇizimErdoğan ÜLKER

Dağıtım K.D.D

CTcP - Kalıp Çıkış Bizim Repro: (312) 341 10 20 - 21

Baskı & ÜretimAjans Türk Basın ve Basım Sanayi A.Ş

İstanbul Yolu 7. Km.Necdet Evliyagil Cad. No: 24

Batıkent/ANKARA Tel: 0 (312) 278 08 24

Basım-Yayım-Dağıtım-PazarlamaVİSAN İktisadi İşletmesi

Zaviye Mah. Hacı Hulûsi Efendi Cad.No: 71 (44700) Darende / MALATYA

Tel:(422) 615 15 00 Fax:(422) 615 28 79www.somuncubaba.net - [email protected]

Somuncu Baba Çocuk Dergisi / Şubat 2008 Yıl: 2 Sayı: 14

Dergimizde yayınlanan yazı ve çizimlerden, yazarları ve çizerleri mesuldür. Kaynak gösterilerek iktibas edilebilir.

Allah’ı Sev, Yalnız Kalmazsın... ........4

M. Aybike SİNAN

Dünya Masalları .............................6

Ahmet EFE

Peygamber Efendimize Duyulan Özlem .8

Yaşar ÖZKAN

Canım Babam ................................10

Sırrı ER

Kelebeğin Duası .............................12

Bestami YAZGAN

Camgöz İle Sarı’nın Hayali ..............13

Raziye SAĞLAM

Unutulmaz Kışlar ....................................14

Hayati OTYAKMAZ

Somuncu Baba ve Gül Çocuk .........16

Musa TEKTAŞ

Şiirler .............................................18

4

10

14

20

Yeni Yuvada Yeni Günler ...............20

Kadriye BAYRAKTAR

Eşeğin Yemi ... ................................22

Mehmet NEVRUZ

Arslan İle İyilikbilir Fare Masalı ........23

Sadık YALSIZUÇANLAR

Canlıların Peygamberi .....................24

Bedirhan YILDIZ

Okul Bizim Yuvamız .......................25

Hidayet BEYZA

Siz Bilirsiniz ....................................26

Güvercin Postası .............................28

Bunları Biliyor musunuz? ................29

Çocukca Bulmaca ..........................30

Tayyar Bulmaca .............................31

Hediyeli Çengel Bulmaca ...............32

4

M. Aybike SİNAN

Gün aydınlanmış, hayat yeni baştan karanlıklardan sıyrılmış, kucak açmıştı güne... Dağlar karlıydı. Donduran bir ayaz vardı. Güneş tembel bulutların arkasına saklanmış, uzun zamandır görünmüyordu.

Zeynep, bu sabah erkenden uyanmış, giyinmiş okulun yolunu tutmuştu bile. Sırtın-daki çantasını güç bela taşıyordu. Birden yol kenarında elindeki yükleri zor taşıyan yaşlı bir teyze gördü. Bir an kendi babaannesini gördüğünü sandı. Heyecanı kısa sürdü. Kendi babaannesi yıllar önce ölmüştü.

Allah’ı Sev,Yalnız Kalmazsın...

4Somuncu Baba Çocuk Dergisi - ŞUBAT 2008

Yoluna devam etmek istedi ise de vazgeç-ti. İçinden bir ses “yardım et”diye fısıldamıştı sanki. Koşaradım yaşlı teyzenin yanına gitti ve onun elindeki çantaların bir bölümünü aldı. Birlikte yürümeye başladılar. Yaşlı tey-ze minnetle yüzüne baktı Zeynep’in:

-Canım yavrucuğum, Allah tuttuğunu altın etsin. Seni ne güzel yetiştirmişler böy-le, dedi.

Zeynep, gülümsedi. Saygılı bir sesle:

-Teyzeciğim, ben sizi babaanneme ben-zettim de ondan, diyebildi.

Yaşlı kadın, gülümsedi. Birden durdu. Kü-çük kızın yüzüne uzun uzun baktıktan sonra:

-Ben de senin babaannenim yavrum. Bana Elif Teyze derler. Hiç kimsem yok. Tek başı-ma yaşamaya çalışıyorum. Şimdi de manevi evlatlarımı görmeye gidiyorum.

Zeynep anlamamıştı. Manevi evlat der-ken kimleri anlatmaya çalıyordu acaba? Dayanamadı sordu usulca:

-Elif Teyzeciğim, bahsettiğin kişiler kimler? Şey, merak ettim de...

Elif Teyzenin gözleri doldu birden. Sesi titredi. Anlatırken zorlandı. Uzun süre sustu. Sonra yavaş yavaş anlattı.

-Yavrum, benim evlatlarım çok yaşama-dılar. Ben de yetim ve kimsesiz çocukları bağrıma bastım. Şimdi Çocuk Esirgeme Ku-rumuna gidiyorum. Yavrularımı seveceğim. Bunlar da onların hediyesi.

-Bunu neden yapıyorsun? Senin kendi ço-cukların değil ki bunlar? Kendini neden yo-ruyorsun?

Elif Teyze acı acı gülümsedi. Sonra anlat-maya devam etti:

-Bak çocuğum, hayatta bazı şeyler vardır ki sadece Allah sevgisi için yaparsın. Her şey senin için, senin nefsin için var edilmemiş-tir. Başka canlıların da hakları vardır sende. Ben her şeyi yüce Rabbimin hatırı için sevi-yorum. Allah sevgisindendir bütün yaptıkla-rım. Çünkü yeryüzündeki her şeyi Allah var etmiştir. O’nun yarattıklarını sevmeliyiz, ko-rumalıyız, yaşatmalıyız. Kul olarak vazifeleri-miz var. Her şeyi kendin için istemeyeceksin çocuğum. Seni yaratan, seni türlü güzellik-lerle donatan Rabbini seveceksin. Her daim onun için bir şeyler yapacaksın. Onun yarat-tıklarını da seveceksin.

-Ben de bütün bunları yapabilir miyim?

-Sen yaptın bile güzel kızım. Bana yardım ettin. O kadar çok darlanmıştım ki. O kadar çok nefesim tükenmişti ki... Sen yetiştin imda-dıma. Allah senden razı olsun canım yavrum. Sen çok iyi bir çocuksun. Hayatın boyunca yardıma muhtaçları, yoksulları, kimsesizleri, yaşlıları, çocukları hep koru, gözet, yardım et. Yardım et ki Allah’ın en sevdiği kulların-dan olasın. Sen Allah’ı çok sev. Her daim Allah ismini dudakların zikretsin.

-Elif Teyze, yalnızlıktan korkmuyor mu-sun?

Elif Teyze, bu ani soru karşısında gülüm-sedi ve ağır ağır konuştu:

-Yüreği Allah sevgisiyle, Allah aşkıyla dolu olan yalnız olur mu kızım? Sana şahdama-rından daha yakın bir kul var mı? Yüce Alla-hım bana o kadar yakın işte. Ben nasıl yalnız olurum. Allah’ı sev, yalnız kalmazsın...

-Allah’ı sev, yalnız kalmazsın....


Somuncu Baba’nın Hayatı

Yazan ve Çizen: Yaşar ÖZKAN


anlamlarla gönüllere nakış nakış işlemişti. Bu arada manevi kimliği de açığa çıkmıştı. Artık Bursa’da kalamazdı.

Eve döndüğünde hanımına artık burada kalamayacaklarını, sabah yola çıkacaklarını söyledi. Ertesi sabah Aksaray yolundaydılar. Hacı Bayram-ı Veli ve Husuf Hakiki’yle birkaç gün sonra akşam üzeri Aksaray’a ulaştılar.

O gün Padişah, Ulu Camide ilk hutbeyi okumasını Emir Sultan’dan istemişti. Emir Sultan Hazretleri, buna en layık kişinin Şeyh Hamid-i Veli olduğunu söyledi. Herkes şaşkınlık içindeydi. Hamid-i Veli Hazretleri, Fatiha Suresi’ni farklı


Şeyh Hamid-i Veli, burada bıraktığı oğlu Halil Taybi ve gelini Gülmahi’yle görüştü. Dedesi peygamber çiçeği olan torununu kokluyordu. Şeyh Hamid-i Veli, Kâbe’ye yüz sürmek, hürmetine âlemlerin yaratıldığı Hz. Muhammed (s.a.v) Efendimizi ziyaret etmek istiyordu. Bir müddet sonra Aksaray’daki dostlarla helalleşip vedalaştılar. Artık kutsal bir yolculuğun başındaydılar… Hamid-i Veli bu kutsal yolculuğa çıkarken aklına Dimaşk (Şam)’da bıraktığı can yoldaşı Lokman geldi. Dimaşk hac yollarının üzerindeydi.

Sırrı ER


Canım BabamHıçkırık sesleriyle uyandım. Saat sabahın

altısıydı. Dışarıda yağmur yağıyordu. Yağmur taneleri odamın camına vuruyor ve belirgin bir ses çıkarıyordu. Yatağımdan doğruldum. Kimin ağladığını merak etmiştim. Hemen yan odaya geçtim. Bir de ne göreyim! Babam di-vana boylu boyunca uzanmış, annem ve iki kız kardeşim babamın başında ağlıyorlar.

Şeker hastası olan babam birkaç gün önce yemeği çok kaçırmış, bir gün önce de dayanamayıp baklava yemişti. Herhalde şeker komasına girmişti. Başucuna geldim. Rengi solmuştu, zor nefes alıyordu. Beni gö-rünce su istedi. Hemen verdim. Sanki boğa-zına takılıyor gibi içerken epeyce zorlandı.

Babamı öyle görünce gözyaşlarımı tuta-madım. Sıkıntıdan terlemiş olan alnını öp-tüm:

- Babacığım, ne oldu sana canım ba-bam?

Annem ve kardeşlerim sürekli ağlıyorlar-dı. Babam hastaneye gitmek istemiyordu. Annem, komşumuz Osman Amca’yı çağır-mamı söyledi. Osman Amca babamın en iyi arkadaşıydı. Evleri hemen yan taraftaydı. Hızla evden çıktım. Dışarıda ince ince yağ-mur yağıyordu. Aceleyle kapıyı yumrukladım. Osman Amca ben gelmeden önce uyanmış-tı. Namaza kalkmıştı anlaşılan. Beni öyle gö-rünce telaşlandı:

- Ne oldu evlâdım? diyebildi.

- Babam çok hasta Osman Amca, hemen bize gidelim...

- Neyi var? Ne oldu?

- Şekeri yükselmiş herhalde...

Hızlı adımlarla eve gittik. Osman Amca’-nın gelmesiyle annem ve kardeşlerim ağlama-yı kestiler. Babam


hastaneye gitmemekte ısrar ediyordu, fakat Osman Amca onu dinlemedi. Bana döne-rek:

- Taksi durağına git, hemen bir taksi ça-ğır, dedi.

Taksi durağı beş dakika uzaklıktaydı. Durağa kadar koşarak gittim. Nefes nefese kalmıştım. Bir yandan da kötü şeyler aklıma geliyordu. Ya babama bir şey olursa?..

Duraktan bir taksiye binerek eve geldik. Taksici üzücü bir durum olduğunu anladı. “Nereye gideceğiz?” dedi. “Hastaneye” de-dim. Başka bir şey anlatacak durumda de-ğildim.

Osman Amca babamı sırtına aldı, taksiye kadar getirdi, arka koltuğa yatırdı. Babam, yattığı yerden bana bakıyordu. Gözyaşlarımı tutamadım. “Seni çok seviyorum babacığım” dedim, yüzünü ve alnını öptüm. Babamın da gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü.

Osman Amca taksinin ön koltuğuna bin-di. Kapıyı kapatmasıyla birlikte araba hızla uzaklaştı. Annem, kardeşlerim ve ben öylece kalakaldık. Bütün samimi-yetimizle Allah’a yalvarıyorduk:

- Babamı koru Allah’ım! Ona yar-dım et, âcil şifalar ver!

Babama bir şey olursa ne olurdu hâlimiz? Bunu düşünmek bile istemiyorduk.

Osman Amca birkaç saat sonra sevinç-li haberle döndü: Hastaneye gitmişler. İn-sülin ve serum verilince babam komadan çıkmış. Doktor kontrolündeymiş. Durumu iyiymiş. Öğleden sonra kendisini ziyarete gidebilirmişiz. Fakat bu günlerde fazla yo-rulmaması gerekiyormuş.

Görüş saati gelmişti. Elimizde çiçeklerle hastanenin dar ve uzun koridorunda ilerli-yorduk. Heyecanlıydık. Canım babacığım nasıl olmuştu acaba? Odaya girdiğimizi görünce bize gülümsedi. Onun gülümse-mesi içimi rahatlatmıştı. Kolunda serum bağlıydı, halsizdi. Fakat evdeki durumun-dan çok çok iyiydi. Allah duâlarımızı kabul etmiş, babamızı bize bağışlamıştı.

Birkaç gün sonra babamı hastaneden çıkardık. Kendisi hızla iyileşti, durumu dü-zeldi. Onun iyileşmesi bizim mutluluğumu-zu kat kat artırmıştı. Babamın sağlık duru-muyla yakından ilgilenen Osman Amca’ya güzel bir hediye almaya karar verdik. O günden sonra her akşam yatarken Allah’a dua ediyorum:

- Allah’ım, babamı bizden ayır-ma, kimseyi babasız bırakma Al-lah’ım!

Bestami YAZGAN


Benekli kelebeğim,Gökte açan çiçeğim.Yüceler YücesineUlaşmaktır dileğim.

Allah’ım!El ele tutmuş,ne güzel şarkı söylüyor çocuklar:Tabiata bahar geldi renk geldi,Çiçeklere bir tatlı âhenk geldi.Yüce Mevlâ’m Sana sonsuz şükürler,Bahçemize nazlı kelebek geldi.

Güzel Allah’ım!Senin için açan en güzel çiçek ben olayım,

Senin sevginle dönen en zarif kele-bek ben olayım.Her şeyin en güzelini bilen Allah’ım!Bir geceyi bin aydan hayırlı kılan Allah’ım!Ömrüm kısa diye üzülmüyorum.Sen istersen,Kulluğunla geçen bir güneBin aylık bereket verirsin.Dünyaya geldim ya,Senin kulun oldum ya ne mutlu bana.Derviş Yunus’un;“Mal sahibi, mülk sahibi,Hani bunun ilk sahibi?Mal da yalan, mülk de yalan,Var biraz da sen oyalan.” dediği gibi…Varsın ömrüm kısa olsunAma sahibim Sen ol.Bu şeref yeter bana.Dünya bir yana, Senin sevgin bir yana.En çok sevenVe en çok sevilen sensin.Âmin!

Kelebeğin Duası

Camgöz İle Sarı’nın Hayali

Kedi Camgöz’ün Günlügü


Raziye SAĞLAM

Sevgili çocuk dostlarım,

Narlıbahçe Okulu’nun öğrencileri, Darıca Kuş Cenneti’ne gi-decek. Ali ile Ömer konuşurken duyduk. Çeşitli renklerde çok sayıda kuş, yemyeşil çimenlerde gezen hayvanlar varmış. On-ları duyunca, Sarı ile hemen bir karar verdik. Hayatımızda çok büyük bir değişiklik yapacaktık. Yemyeşil çimenler ve çeşit çeşit hayvanlar… Ne kadar heyecan verici de-ğil mi? Burada sokağın diğer kedileriyle, Tüylü’den başka dostumuz yok. Orada çeşit çeşit arkadaşımız olabilir. Belki çok yiyecek de veriyorlardır. Darıca Kuş Cenneti’ne mutlaka gitmeliydik. Hem belki sürekli ka-labilirdik. Bir yolunu bulup, otobüse bindik mi gerisi ko-lay! Hemen plan yapmaya başladık. Çok kafa yorduk ama sonunda harika bir plan yaptık. Ne ol-duğunu merak mı ediyorsunuz. Bir dahaki sayıyı bekleyin.

Görüşmek üzere…

Hoşçakalın…

Hayati OTYAKMAZ


Çocukluğumda, kış mevsimini de çok severdik. Lapa lapa yağan karların oluş-turduğu bembeyaz güzel örtü, sanki gözlerimizi büyülerdi. Kışın evimizde fırınlı soba yanardı. Kömür yerine, meşe odunu ve tezek yakılırdı. Ahşap olan evimiz iyi ısınırdı. Annem, sobamızın fırınında tereyağlı nefis çörekler, börekler yapardı. Kestaneler ve pelitler patlatılır, hedik ve kavurga gibi eğlencelikler yenilirdi. Ayrıca, yanan fırınlı so-banın üzerinde yemeklerimiz pişer, gelen konuklara her an çay ikram edilmek üzere, soba üzerinde su kaynatılırdı.

Bizim yöremizde komşuluk hayatı çok canlıydı. İnsanî ilişkilere de çok büyük önem verilirdi. Büyüklere saygı duyulur, küçükler sevilirdi. Evimizde pişen yemeklerden mut-laka komşularımıza da ikram edilirdi. Komşularımızın sevinç ve kederleri paylaşılırdı. Çünkü elem ve kederler paylaşıldıkça azalır; neşe ve sevinçler paylaşıldıkça çoğalır-dı. Karşılıklı yardımlaşma, yani “imece” hayatımızın bir parçasıydı. Müslüman Türk halkımızın inancı ve töresi gereği olsa gerek, insanımız misafiri çok severdi. Rahmetli annem, misafirperverliği ile ünlüydü. Evimize gelen hiçbir misafiri hatta bir dilenciyi bile yemek ikram etmeden bırakmazdı. Kendisi ev ve el işlerinde de çok becerikliydi. Nûr içinde yatsın, mekanı Cennet olsun.

Unutulmaz KISlarUnutulmaz KISlar


Köyümüzde, “Köy Odası” adı verilen birçok misafirhane bulunurdu. Köyümüze gelen yabancı konuklar, bu misafirhanelerde diledikleri kadar kalırdı. Rahat etmeleri hususunda itina gösterilirdi. Ayrılacakları zaman da dualarla uğurlanırlardı.

Uzun kış gecelerinde, komşulara ev ziyaretleri yapılırdı. Bu ziyaretlere genellikle evin büyükleri giderdi. Bizler evimizde kalır, gaz lâmbası ışığında derslerimize çalışır-dık. O zamanlar ilkokullarda tekli eğitim yapılırdı. Sabahleyin okulumuza gider, öğle yemeği için evlerimize dağılır, öğleden sonra yine okula gelir ve akşamüzeri de tekrar evlerimize dönerdik. Sınıfımızı ısıtmak için de, her gün bir öğrenci yakacak getirirdi.

Kış mevsiminde, evimizin yakınından geçen ve yöresel tabirimizle “kanak” adı ve-rilen akarsu, yer yer soğuktan donardı. Bu donmuş dere yatağında arkadaşlarımızla kızak kayardık. Bazı günler suyun öte yakasına geçerek ağaçlık arazide dolaşır ve oy-nardık. Fakat bu tenha yerlerde bulunmaktan çok korkardık. Çünkü kurtların buralar-da dolaştıklarını duyardık. Hatta bir gün, kurtların buraya yuva yapıp yavruladıklarını duymuştuk. Arkadaşlarımızla, kurt yavrularını görmeye karar vermiştik. Nihayet oraya varınca, üç tane sevimli kurt yavrusu ile karşılaştık. Onları okşayıp sevdik. Lâkin içimize bir korku düşmüştü. Ya bunların anne-babaları karşı tepelerden gelirse ne yapardık!.. Bu korkuyla oradan hızla uzaklaşıp, koşarak köyün yolunu tuttuk.


Yüce KitaplarYüce Kitaplar


Mehmet ÖNAL

İbrahim ŞAHİN

Sen yarattın tüm âlemiAnne, baba, kardeşimiHayır eyle her işimiAllah’ımı çok severim.

Saymakla bitmez nimetinYücedir kadrin, kıymetinİmanla al emanetinYa Rab seni çok severim.

Yol gösterdin ışık oldunNur gibi kalbime doldunÜmmete şefaat kıldınResul seni çok severim.

Aydınlattın Kur’an ileKelam oldun suskun dileİslam için çektin çileNebi seni çok severim.

Allah zikriyle uyuttunNinnilerinle büyüttünNasihatinle eğittinAnne seni çok severim

Helal lokmayı yedirdinEn güzelinden giydirdinBana dinimi sevdirdinBaba seni çok severim.

Dün annemle babam arasındaOturmuş kitap okuyordumBirden bir muziplik geldi aklımaÖnce dönüp anneme sordum.

“Annemin annesine anneanne Babamın annesine babaanneDemiyor muyuz güzel anne?”Annem, “evet” dedi sadece.

Sonra hemen dönerek babama“Babanın babasına babababaAnnenin babasına annebabaDemek mümkün mü tatlı baba?”

Babam şaşırıp kalmıştı bu sorumaDili tutulmuş gibi bakakaldı banaSonra “seni gidi seni akıl kutusu ha”Diyerek bir makas attı yanağıma.

İlahi tatlı, güzel, tonton babaYa bir makas atarsın yanağımaYa bir öpücük kondurursun alnıma Ne zaman zor bir soru sorsam sana.


Fatih EMİRHAN

PeygamberimGönlümde yanan ocakAlev alev PeygamberimHer çocuktan kucak kucakSelam sana Peygamber’im

Ben tanımam sağı soluBenim yolum İslâm yoluİçim dışım sevgi doluSelâm sana Peygamber’im

Bakma küçücük yaşımaÖlüm çıksa da karşımaKoşacağım tek başımaSelâm sana Peygamber’im

Kadriye BAYRAKTAR

Çiz

im: A

yşeg

ül C

OŞK

UN


Şehzade ile İnci Kanat, düğünden sonra yeni evlerine gitmiş-ler. Evleri o kadar güzelmiş ki içi dışından dışı da içinden. Ko-caman bir hurma ağacının dalları arasına kurulmuş, renk renk yapraklarla bezenmiş. Ağacın dibinde bir de kirpi yuvası varmış. O da yeni doğum yapmış ve birbirinden güzel yavrularını pamuğum diye seviyormuş. İnci Kanat onlarla tanışmış ve güzel bir komşuluk kurmuş.

Günlerden bir gün, anne kirpi ve güzel yavruları sabah erkenden uyanmışlar. Ağacın etrafında yiyecek bir şeyler bulmak için oynarken bir oyuncak top bul-muşlar. Bu ne güzel bir oyuncak diye düşünürken çocuklar topu alıp oynamaya başlamışlar. Top zıplamaya başlayınca kirpi yavrularının çok hoşuna gitmiş. İçlerin-den en küçüğü, “Bu benim topum” demiş, ortancası “Neden senin oluyormuş be-nim,” deyince en büyükleri kaşlarını çatarak ikisinin arasına girmiş ve: “Hepinizden büyük benim. Önce ben hak ederim” demiş. Bu sözlerin ardı arkası kesilmeyince bir kavga başlamış. Top elden ele dolaşmış ve yuvarlanarak dereye inmiş. Derede akan sular alıp götürmüş topu. Yavruların üçü de üzgün bir şekilde topun ardından bakarken anneleri gelmiş. Çocuklarının halini görünce: “Eğer sahip olduğunuz şey-leri paylaşmayı bilmezseniz elinizde olanı da kaybedersiniz. Umarım bu sizin için hayatınız boyu unutmayacağınız bir ders olur.” demiş.

İnci Kanat da olan biteni görmüş. Doğrusu anne kirpi çok akıllıymış. Onunla çok iyi komşuluk yapabileceğini düşünmüş. Amca Topkanat, yarın akşam yeni yuva kuran

yeğenini ziyarete gelecekmiş. İnci Kanat da bütün marifetlerini sergilemek için hazırlıklara başlamış. Komşusu kirpi ailesini de davet etmiş. Kirpi

ağaca çıkamayacağını söyleyince bir başka çare düşünmüşler. Topkanat Amca gelince ağacın dibinde oturmaya karar

vermişler. Çok güzel bir sofra hazırlamışlar. Topkanat onlara öyle güzel hikâyeler anlatmış ki kirpi yavru-

ları çok eğlenmişler. Topkanat bu güzel sohbetin üstüne bir de Peygamberimiz’den bahsetmiş.

Peygamberimizin çocukları çok sevdiğini anlatmış onlara. Sohbetin en güzel yanı

da burası olmuş. Tam bu sırada Şirin güvercin bir telaşla çıkagelmiş. Ye-şil ovanın kuzey kısmında yangın

çıktığını söylemiş. Hep birlikte telaşla oraya gitmişler…


Nasreddin Hoca’dan

Tebessüm İncileri

Hoca ile karısı eşeğe yemi kimin vereceği konusunda tar-tışmaya başlamışlar. Hoca, bakmış ki tartışarak bir sonuca varamayacaklar:

- Hatun, bu böyle olmayacak. En iyisi ilk konuşan yemini versin, demiş.

Karısı bu teklifi kabul etmiş. Susup oturmuşlar. Biraz sonra karısı sıkılıp komşuya gitmiş. Hoca tek başına otururken eve hırsız girmiş. Ne varsa derleyip toparlamış. Hoca, hırsızın gü-rültüsünü duymuş ama yerinden kıpırdamamış.

Hırsız, onu dilsiz sanıp oturduğu odadaki eşyayı bile alıp götürmüş. Karısı eve gelince eşyaların yerinde yeller estiğini kimi öteberinin de yerlere atıldığın görünce:

- “Eyvah Efendi” demiş, ne oldu burada?Hoca, sevinçle yerinden kalkmış:- “Hadi bakalım” demiş, ver eşeğin yemini.

Mehmet NEVRUZ

Eşeğin Yemi

(Tartışmanın sonu zararla biter. İnsan inat ettiği için kendi kayıplarını bile ilk

anda hesap edemez.)



Sadık YALSIZUÇANLAR

Arslan İleİyilikbilir Fare MasalıArslanın biri uyuyordu, bir fare geldi vücudunun üzerinde dolaşmaya başladı. Aslan uyandı, fareyi yakaladı, yiyecekti, ama fare yalvarmaya başladı,‘bırak beni. Gün olur benim de sana bir iyiliğim dokunur’ dedi.Aslan güldü bu söze, gene de bıraktı fareyi. Gel zaman git zaman o da farenin sayesinde canını kurtardı. Bir gün avcıların kurduğu tuzağa düştü. Geldiler onu bir ağaca sımsıkı bağladılar. Fare aslanın inlemelerini duydu, koşarak geldi. İpi kemirip aslanı kurtardı. Bunun üzerine de,‘vaktiyle sen bana gülmüştün, benden bir hayır beklemiyordun. Ama gördün ya, fareler de iyilik bilir, onların da yardımı dokunur’ dedi.

Çiz

im: H

amit

YÜKS

EK

Bedirhan YILDIZ

Somuncu Baba Dergisi uzun süredir evimize geliyordu. Geçen ay derginin ya-nında bir de çocuk dergisi geldi. Dergi çok dikkatimi çekti. Bu dergiye çocuklar da yazı yazıyordu. Ben de bir yazı yazayım dedim. Önce ne yazacağımı düşündüm. Anneme ve babama da ne yazayım diye sordum. Sonra aklıma Peygamberimiz geldi ve Pey-gamberimizle ilgili bir yazı yazmaya karar verdim.

Peygamberimizle ilgili geçen yaz tatilin-de çok kitap okumuştum. Peygamberimiz çocukları çok severdi ve çocuklara karşı çok iyi davranırdı. O, çocukları çok sevdiği için ben de O’nu çok severim. Peygamberimiz küçüklerini çok sevdiği ve onlara iyi dav-

randığı için ben de kendimden küçükleri severim ve onlara karşı iyi davranırım. Onlar be-nimle kavga etseler bile ben onlarla kavga etmem ve on-lara karşılık vermem. Onlara

Peygamberimiz gibi sevgiyle yaklaşırım. Ve onlara “Neden kavga ediyorsunuz? İnsan-lara zarar vermek kötüdür” derim. Çünkü Peygamberimiz de böyle yapıyordu. Örne-ğin amcası Ebu Leheb’in hanımı üzerine pislik attığında karşılık vermemişti. Sadece onlar için dua etmişti. Onların da hataları-nı anlayıp Müslüman olmalarını Allah’tan istemişti.

Peygamber Efendimiz sadece çocukla-ra değil herkese iyi davranırdı. Kadınlara da iyi davranırdı. Onları sever ve sayardı. Kendisine kötü davrananlara bile iyi dav-ranırdı.

Eminim ki O sadece çocuklara ve ka-dınlara değil diğer canlılara da iyi davra-nırdı. Bütün canlılara sevgiyle yaklaşırdı. Onları korurdu. Çünkü O bütün canlıların Peygamberiydi.

Çiz

im: H

amit

YÜKS

EK

Canlıların Peygamberi



Hidayet BEYZA

Okul Bizim YuvamızDünyaya gözümüzü açtığımız anda baş-

layan hayatımız, okul çağıyla devam eder. Okula, herhangi bir anaokulu-anasınıfı ya da birinci sınıfla başlarız. İlköğretimle temeli atılan eğitim ihtiyacımız ömür boyu devam eder.

Okul bizim ikinci evimizdir. Orada be-raber yaşamayı, sevmeyi, saygıyı, dostluğu ve arkadaşlığı öğreniriz. Ayrıca yeni bilgiler öğrenip; yaparak, yaşayarak hayata hazır-lanırız. Bunların yanında; arkadaşlarımızla oyunlar oynayarak, şarkılar söyleyerek hoş-ça vakit geçirir, ortak sevinçler paylaşırız.

Okulda her şeyi öğretmenlerimiz saye-sinde öğreniriz. Biliyoruz ki; geleceğin öğ-retmeni, doktoru, mühendisi, bilgisayarcı-sı, subayı, eczacısı, pilotu hep okullarda öğretmenler tarafından yetiştirilmektedir. Onlar bilgiyi, düşünceyi nakış nakış işler-ken bilirler ki; bu öğrettikleri öğrencileri

aracılığıyla geleceğe yol olup uzanacaktır. Bu sayede kendi geleceğimiz, dolayısıyla ulusumuzun geleceği daha parlak olacak-tır. Onun için öğretmenlerimize gönülden şükran borcu duyarız.

Okullarımızda huzurun ve güvenin sağ-lanması, aynı zamanda başarının artma-sı için uymamız gereken birtakım kurallar vardır.

Okul kurallarına uygun hareket etmeli-yiz. Derslerimizi, okulumuzu ve öğretmen-lerimizi içten gelen bir saygı ile sevmeliyiz. Arkadaşlarımızla işbirliği yapmalı onların başarılarını değerlendirmeliyiz. Her zaman hoşgörü ve saygıyı ön planda tutmalıyız. Tertipli, düzenli, planlı, programlı ders çalışmalıyız çünkü düzensiz toplumlardan başarılı bireyler çıkmaz.

Sağlıklı, başarılı, mutlu ve huzurlu birer öğrenci olmanız dileklerimizle…….


BilirsinizSizDevletler, faziletlerle kurulurlar. Onun içindir ki kuruluş devirleri, gerek toplumu idare eden-

lerin, gerekse toplumu meydana getiren fertlerin, idare edilenlerin, kahramanlık, yiğitlik, dürüst-lük, ilim, kültür, sanat, din ve fazilet sahasında birbirleriyle yarış ettikleri devirdir.

Bu devir, üstün ve dinamik bir savaş ruhu ile orduların kanatlandığı, kalelerden kalelere, diyarlardan diyarlara uçtuğu, büyük bir zevk ve heyecanla zaferler kazanarak ülkelerin fethedil-diği, Allah rızasının kazanıldığı devirdir.

Babam Osman Gazi’nin arkadaşlarının isimlerine bakınız: Gündüzalp, Aykutalp, Hasa-nalp, Turgutalp, Saltukalp, Konuralp, Sofualp… bunun anlamı şudur: Bizans sınırında savaş başlayınca, gaziler ve alperenler, savaşı/cihadı kendilerine meslek edinmiş, birçok tarikatların müritleri burada toplanmışlar, İslâm’ı yaymak için çarpışmışlardır. Şeyh Edebali’nin babamın yanında bulunmasının da sosyal ve dinî sebebi vardır.

Babam Osman Gazi, Şeyh Edebali ile tanıştıktan sonra onun ilmini, fazlını çok sevmişti. Zaman zaman ziyaretine gider, hatta bazı geceler misafir olarak şeyhin evinde kalır-dı. Yine bir ziyaretinde şeyhin evinde kal-mıştı. Yemekten sonra herkes yatınca, ba-bam yatmamış, odanın sergeninde duran Kur’an-ı Kerim’i alıp bütün gece ayakta okumuş ve Allah’a dua etmiş. Sabah na-mazını kıldıktan sonra biraz yatmıştır. Yarı uyur, yarı uyanık; iken gaibden bir sesin:

“Ey Osman! Mademki sen benim Ku-ran’ıma bu kadar hürmet ve itibar edip ayakta okudun. Ben de seni ve senin ev-lâdını itibar edilir bir nesil yaptım. Sen ve senin neslin devlete nail olacak ve devlet kuracaktır. Onlar, Kuran’a senin kadar hürmet ettikleri müddetçe, şanla şerefle yaşayacaklardır. Biz istediğimizi yükseltir, istediğimizi alçaltırız.”dediğini duymuştur.

Siz buna belki inanmazsınız. O halde siz buna isterseniz, devrin genel durumu-


nu iyi anlamış, bir devlet kurmaya azmetmiş bir uçbeyinin kendisine güvenmenin, kendi idrakinin ve vicdanının sesi deyiniz.

Babamın 1326 yılında vefatından sonra Osmanlı tahtına ben oturdum. Padişah oldu-ğumda 45 yaşımda idim. Babamın sağlığın-da daha devlet idaresinin ne olduğunu iyice kavramış, nice savaşlara katılmıştım. Babam, benim başarılarıma çok seviniyordu. Benim kendi yerini almamı istiyordu. Bu sebeple bü-tün büyük fetihlere beni gönderiyordu. Bursa’-nın fethinde de yine beni göndermişti. Allah’ın izniyle yüzünü kara çıkartmamıştım.

Babam ölünce, her şeye rağmen büyük bir alçakgönüllülük göstererek padişahlığı karde-şim Alâeddin Paşa’ya teklif ettiğimde o bunu kabul etmedi, bana vezir olmayı daha uygun gördüğünü söyledi. Bizim iki kardeş arasında karşılıklı güven ve anlayış içinde olmamız ülke-mizde büyük bir sevinç ve saygı doğurmuştur.

Kardeşim iyi yetişmiş bir devlet adamı idi. Devletin temelinin sağlam esaslara oturtul-ması düşüncesi ile bazı kanunlar hazırladı. Bu kanunlar çerçevesinde düzenli ve sistemli bir ordu teşkilatı kurulacak, devletin adına para bastırılacaktı.

İlk defa 1327 yılında Bursa’da gümüş sik-keler kestirildi. Daha önce ülkede Selçuklu ve Bizans paraları kullanılıyordu.

Benim adıma kestirilen bu gümüş paraların bir yüzünde Kelime-i Şahadet ile dört halifenin isimleri, diğer tarafında ise hükümdarın adını gösteren….. Bin Osman (Osman oğlu …..) yazısı, Bursa ismi, Kayı Boyu’nun damgası ve paranın basıldığı Hicrî 727 (Milâdî 1327) ra-kamı bulunuyordu.

Yeniçeri adı verilen ve asırlarca devlete za-ferler kazandıran askerî teşkilat da benim hü-kümdarlığım zamanında kuruldu. O zaman Karacahöyük’de bulunan Hacı Bektaş Veli’ye gittik, maksadımızı anlattık. O da, önünde saf

tutan askerlerimin, cihangir olması için dua etmiş, sonra tekbir getirerek, sağ elini kaldır-mış, askerlerimden birinin başından sırtına doğru sıvazlamış ve:

Sırtınız yere gelmesin, cihan durdukça du-run, adınız yeniçeri olsun.” demişti.

Sevgili çocuklar, sizlerden bazılarınız Meh-ter dinlemişsinizdir. Mehter bölüğünün çektiği gülbank, yeniçeri gülbankıdır. Şimdi sizden

“Allah!.. Allah!.. İllallah!..

Baş üryan, sine püryan, kılıç al kan”

Diye başlayıp devam eden bu gülbankı sonuna kadar dinlemenizi, sözlerini defterleri-nize yazmanızı ve anlamı üzerinde öğretmen-lerinizle, anne ve babalarınızla konuşmanızı istiyorum.

Oğlum Süleyman Paşa, Rumeli’ye geçe-rek, Allah adını cihanın daha da ötelerine yaymak isteyince onun çalışmalarına destek verdim. Gelibolu’ya geçilmiş yeni fetihler başlamıştı. Gelibolu’nun fethinden dört sene sonra (1369) oğlum Süleyman Paşa, bir av esnasında attan düşerek öldü. Bundan kısa bir süre sonra da ben vefat ettim.

Babam Osman Gazi’nin bana yaptığı va-siyeti sizlerle paylaşmak istiyorum:

“Oğlum! Bütün güç ve kuvvetini Allah yo-lunda savaş için harca. Bilginlere saygılı ol. Mal ve asker çokluğu seni mağrur etmesin. Bizim dinimiz Allah’ın dini. Gittiğimiz yol doğ-ruluk yoludur. Emelimiz kuru kavga ve cihan-girlik davası değildir. Ben bütün ömrümce dinimize hizmet için yaşadım. Sana yakışacak olan da budur!”

Sevgili çocuklar, ben hep bu vasiyet doğ-rultusunda yaşadım, bizden sonra gelenlerin de böyle yaşaması en büyük temennimdir.

Artık beni tanıdınız değil mi?

Somuncu Baba Çocuk Dergisi - OCAK 2008Somuncu Baba Çocuk Dergisi - ŞUBAT 200827

Somuncu Baba Çocuk Dergisi - ŞUBAT 2008

Ayşe ÖZTÜRK / BELÇİKA - Muhammed ÖZKAN / BALIKESİR - Mahmud Esad DURUKAN / MALATYA - İsmail Hulusi UÇ / KAYSERİ

Emre GÜNDOĞDU / BOLU - Fatma AYTAÇ / ELAZIĞ - Musa YAYLA / MALATYA - Zekiye KUŞ / İSTANBUL - Ömer Faruk BAYLAR / ELAZIĞ

Merve DALGIÇ / İSTANBUL - Hamid Hamideddin ÇALMUK / ANKARA - Zübeyde Melissa AKÇAY / UŞAK - Ahmet Faruk GÖY / K.MARAŞ

M. Haki DURMUŞ / MALATYA - Harun EFE / SİVAS - Yusuf Kenan ÇELİKKAYA / AMASYA - R. Enes BAĞBAKAN / İSTANBUL - Ekrem CEVHER / K.MARAŞ

/ MALATYA

• Suudi Arabistan`da hiç ırmak yoktur.• İnsan beyninin % 80`i sudur.• Pablo picasso, parasızlık çektiği

gençlik günlerinde yaptığı resimleri yakarak ısınırdı.

• Sığırların dört tane midesi vardır.• Penguen yüzebilen ama uçama-

yan tek kuştur.• Sineklerin beş gözü vardır.• Baykuş mavi rengi görebilen tek

kuştur.• 18 Şubat 1979 tarihinde sahra

çölüne kar yağmış.

Bunları Biliyor musunuz?

Abdülbaki ÖZTÜRK / KIRŞEHİR

U zaklarda bir köyde kocası ölmüş, tek başına yaşayan hamile bir kadın

kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının yanın-dan bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır.

Birkaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün birkaç dakikalığına

da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır. Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır. Aradan biraz za-man geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür.

Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir. Ve odada beşiği, be-şiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılan görür.

Önyargı

Ayşenur ŞAHİNASLAN / SİVAS

İ ki deli havuzun başına gelirler bi-

risi kalkıp havuza şeker atar. Ha-

vuzdan bir yudum alır diğer deliye:

-Havuza şeker attım ama tatlı ol-

madı? Diğer deli:

-Havuzu karıştırmadın ki salak.

----------------------------------------------

İ ki deli yan yana oturuyorlarmış.

Bir deli diğerine; ben seni aramaya

gidiyorum demiş. Diğeri de tamam ben

de seni burada bekliyorum demiş.

Havuzu Karıştırmadın ki

Ahmet Faruk GÖY / K.MARAŞ

Geçen Ay Dergimize Yazı, Şiir ve Resim Gönderenler


BunlarıBiliyor musunuz ?

D üşman taarruzlarına, tabii afetlere ve bü-yük yangınlara karşı, halkın can ve mal

kaybının asgari hadde indirilmesi; hayati öneme haiz her türlü kamu, özel teşebbüslerin korun-ması, faaliyetlerinin idamesi için acil onarım ve ıslahı, savunma gayretlerinin sivil halk tarafından azami şekilde desteklenmesi ve cephe gerisi maneviyatın muhafazası için her türlü silahsız, koruyucu ve kurtarıcı tedbirlerin alınması ve fa-aliyetlerin yapılmasını sağlamaktır.

Birinci ve İkinci Dünya savaşlarında cephede olduğu kadar cephe gerisindeki sivil halkın za-yiatının fazla olduğu gözlemlenmiştir. Gelişen teknoloji ve dünyanın jeolojik yapısına bakılarak savaşlar ve doğal afetler karşısında halkın can ve mal emniyetinin sağlanması konusunda tedbir almaya gidilmiş ve bu kavrama Sivil Savunma adı verilmiştir.

Yurdumuzda sivil halkın korunmasına ilişkin önlemlerin başlangıç tarihi 1928 olup, bu yılda “Cephe Gerisinin Havaya Karşı Müdafaa, Mu-

hafazası” adı altında bir Talimname çıkarılmıştır. Bundan sonra çeşitli idari düzenlemelerle yü-rütülen hizmetler 1938 yılından itibaren 3502 sayılı PASİF KORUNMA KANUNU ile yerine getirilmeye çalışılmıştır.

II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan uçak-ların ve silah menzillerinin cephe gerisine ka-dar uzanması nedeniyle bu savaşta sivillerin gördüğü zayiat ve ekonomik tesislerin uğradığı hasarlar dikkate alınarak, Türkiye’nin 1952 yı-lında NATO üyeliğine kabulünden sonra, 1959 yılında bugünkü Sivil Savunma teşkilat ve faa-liyetlerini düzenleyen “Sivil Savunma Kanunu” yürürlüğe konulmuştur.

“Felaket başa gelmeden evvel önleyici ve ko-ruyucu tedbirleri düşünmek lazımdır, geldikten sonra dövünmenin yararı yoktur.” M.Kemal ATATÜRK

Depremde, selde, çığda ve savaşta... Her za-man yanınızda.

Sivil Savunma Günü (28 Şubat)

Önemli Günler ve Haftalar

Milli Eğitim Bakanlığı Vakfı Kuruluş Günü

1 - 4 Şubat

Sevgi Günü14 Şubat

Sivil Savunma Günü28 Şubat

Birinci Cemre(Havaya)20 Şubat


Hazırlayan: Yusuf HALICI

Çocukca Bulmaca...

Sevgili Çocuklar! Aşağıdaki sütunlardaki heceleri uygun biçimde birleştirerek mükellefin görevleri ile ilgili kavramları bulup karşısındaki boş kutulara yazar mısınız?

MEK

FAMÜSMÜFSÜNVAHAMÜ

BAH

CİPRAMRZ

TEHAP

RUH

NETSİT

Arkadaşlar! Sizlerden, Peygamberimizle ilgili aşağıdaki soruların cevabını dairelerin altındaki boş kutulara yazmanızı istiyoruz.

Peygamberimizin Uhut savaşında şehit edilen

amcasının ismi

KİM?

İlk ayetlerinnazil olduğu yer

NEREDE?

Peygamberimizin İslam’ı Mekke dışındaanlatmaya gittiği ilk yer

NEREYE?

Peygamberimizin sütkardeşinin ismi

KİM?

Peygamberimizin hicret esnasında yaptığı ilk

mescidin yeri

NEREDE?

MüslümanlarınMekke’den ilk olarak

hicret ettikleri yer

NEREYE?


Tayyar Bulmaca

1

2

4

5

6

7

8

3

9

10

12

11

Resimdeki Kutsal Dağın

İsmi

Uzak Öte

Arapçada

Bir Harf

‘Kitap’Kelimesinin Ünsüzleri

Yük Taşımak İçin 4 Tekerlekli

At Koşulmuş Taşıt

Treni Kullanan

Yaban, Yabancı

İstanbul’u Fetheden Padişah

Bir Organımız

Yüksek Okul

Anlaşma

Uzlaşma

Haram Bir İçecek

Barınak Mağara(tersi)

Üvey Ana

Satrançta Şahın Hareket Edememe

Durumu

İlk Vahyin Geldiği Mağara

SodyumElementinin

SimgesiBüyük Tren

İstasyonu

Alfabenin 8. Harfi Okunuşu

Bir Göz Rengi

Bizmutelementinin

simgesi (tersi)

Doğuda Büyük Erk.

Kardeş

FelsefedeTanrıtanımaz

“Dünya Merkezi” Başharfleri

Arapçada Özne İsim

Nikel Elementin Simgesi

Evlenmek İçin Hazırlanmış, Süslenmiş Kız

(tersi)

Çağırmak İçin Kullanılan ve

Bir Çan

Tat Alma Organı

Kendisini İnanılan

Kimse (tersi)

İsteyen, Kabul Eden

Ürün Yapıt

Utanma Duygusu

(tersi)

Dokuzdan Sonra

Gelen Sayı (tersi)

Evet Anlamında

Bir Edat

Vücut Hareketlerini

Sağlayan Organ

Bir Kuş Türü

İsim (Tersi)

13

Ocak Ayı Çengel BulmacaHediye Kazananlar

1- Kemal KARPUZ / ÇORUM

2- Ömer Faruk BAYLAR / ELAZIĞ

3- Emre GÜNDOĞDU / BOLU

4- İsmail Hulusi UÇ / KAYSERİ

5- M. Esad DURUKAN / MALATYA

6- Fatma AYTAÇ / ELAZIĞ

7- Harun EFE / SİVAS

8- Yusuf Kenan ÇELİKKAYA / AMASYA

9- R. Enes BAĞBAKAN / İSTANBUL

10- Ekrem CEVHER / K.MARAŞ

Ocak Ayı Çengel Bulmacanın ÇözümüŞifre: YENİ YILINIZ HAYIRLI OLSUN

4 daireden 4 kareye (A’dan A’ya, B’den B’ye, C’den C’ye, D’den D’ye) birbirine kestirmeden, çizgilerle ulaşabilir misiniz?

A B C D

D C A B


Hazırlayan: Emre AYDOĞAN - Samet ŞAHİNASLANÇengel Bulmaca ŞubatHediyeli

Bulmacayı çözdükten sonra, rakamların bulunduğu karelerdeki harfleri aşağıdaki kutucuklara yazarak şifreyi bulun.

Sevgili arkadaşlar, yukarıdaki bulduğunuz şifreyi yazarak ‘20 Şubat 2008’ tarihine kadar fotoğrafınız ile birlikte aşağıdaki adresimize gönderen İlk 10 kişiye Nasihat Yayınları tarafından Somuncu Baba Hz.’nin hayatını an-latan “Gülşenin Solmayan Gülü” adlı kitap hediye edilecektir.Şifre (Şubat):.............................................................................................................................Adı Soyadı:...............................................................................................................................Adresi:......................................................................................................................................E-posta:..........................................................................Tel:.....................................................

1

2

4

5

6

7

8 3

9

10

11

Düğüm

Resimdeki Ankara’nın En Büyük Camisi

1 2 3 2 4 5 6 4 7 4 8

1 2 3 6 9 8 6 9 10 2 5

Denizcilikte Yelken Açtırma

BirNota

Ermiş, Muazzez

Acılı, Ağrılı olmak

Cet, Dede

Kırmızı

Alfabenin 15. Harfi Okunuşu Sayısı

Aklını Yitirmiş Olan

Arapçada Bir Harf

Müslüman-ların Namaz Kıldıkları Yer

BirErkek İsmi

Saydam, Değerli Taş

Sayı Bakımından

Eksik

İstanbul Sanayi Odası

“Canatan”Ünsüzleri

RütbesizAsker

Bir Makam Çeşidi

Bir MevsimBir Bayan İsmi

Dinlenme, Eğlenme, amaçlarla

yapılan gezi

Bir Binek Hayvanı (Tersi)

Allah

Doğal Sayılardan

Birisi

Tartılan Bir Nesnenin Kabının Ağırlığı

Mağara Bir Besin Maddesi

AlfabemizinEn Son Harfi

Cehennem

Merkep Sesi(Tersi)

Açık,İyi Görünen

Arapçada‘Ben’

Birşeyin Yapılmasını

Önleyen Şey, Engel

Bir Nota

ÇiçekDemeti

“Dağ”ın Ünsüzleri

6 2 11

Tümör (Tersi)

Adres: Somuncubaba Çocuk Dergisi “Çengel Bulmaca Şubat”

Zaviye Mah. Hulusi Efendi Cad. No:71 (44700) Darende / MALATYA

Albümü

Arkadaşlar sizler de Çocuk Albümümüzde fotoğraflarınızın yayınlanmasını istiyorsanız [email protected] adresimize gönderiniz.

Som

uncu

Bab

a D

ergi

si’ni

n Ü

cret

siz E

ki’d

ir.

“Hazreti Peygamber Efendimiz, ihtiyaç sahibi fakirlere yardımı sever, nerede yardıma muhtaç kimse olursa

onun yardımına koşar, ashabına bu hususta tavsiyede bulunurdu. İyiliksever ve cömertdi. Her türlü tehlike karşısında; cesaret gösterir, doğru sözlü, arkadaşları ve ailesi arasında adaletle muamele etmeyi severdi.

Hiç kimseyi incitmezdi. Kimse hakkında kötü söylemez ve kötü zanda bulunmazdı. Kimsenin ayıbını yüzüne

vurmaz, ancak bir daha böyle kötü işler yapılmamasını isim belirtmeden emir buyururdu.”

Es-Seyyid Osman Hulûsi Efendi (k.s)

“somuncu baba bahçesinin taze Çiçeği”somuncubaba.net/pdf/0088/cocuk.somuncubaba.net... ·...

Documents