aylık somuncu baba Çocuk dergisi - mart...

Aylık Somuncu Baba Çocuk Dergisi - Mart 2007

“Somuncu Baba Bahçesinin Taze Çiçeği”

“Cennete giren hiç kimse dünyaya

geri dönmek istemez, yeryüzünde olan her şey orada vardır. Ancak şehid böyle değil. O, kavuştuğu ikramlar sebebiyle yeryüzüne dönüp on kere şehit olmayı temenni eder.”

(Bir Hadis)

(Bir Ayet)

Tezhip: Betül OKKA

Rahman ve Rahim Olan Allah’ın Adıyla

“Allah yolunda şehit edilenlere ölüler demeyin. Bilakis

onlar diridirler, lakin siz anlayamazsınız.”

Bakara Suresi, 154. Ayet

Kütüb-i sitte

Musa Tektaş

Geleceğimizin Teminatı Olan Çocuklarımız!

Her milletin tarihinde, altın sayfalara altın harflerle yazılmış, övünç des-tanları vardır. Çanakkale destanı da bizim tarihimizin en önemli zaferle-rindendir.

Çanakkale savaşları; tarihin seyrini değiştirmiştir. Milletimizin şan ve şerefini bütün dünyaya yayan, vatan sevgisini geliştiren, iman gücünü bay-raklaştıran ve orada savaşanları kutsallaştırıp kahramanlaştıran büyük bir destandır.

Dünyayı yenenlerin ve kendilerini asla yenilmez sanılanların, yenilgiye uğradığı Çanakkale; dünya tarihinde ve Türk milletinin hafızasında abide-leşen, ebedileşen ve destanlaşan bir büyük zaferdir.

Çanakkale’de, iman ve azmin karşısında maddi güç ve teknik dize gel-miş, mana maddeyi yenmiş, Hakkın ve haklının zaferi tarihe altın harflerle ve şehitlerin kanlarıyla yazılmıştır.

Çanakkale’de, 250 bin şehidimiz kefensiz yatıyor. Orada her sabah yeni bir şafak atıyor. Şehitlerimizi ziyaret eden her-

kes tarihin şanına şan katıyor, onların başarısını daha iyi anlıyor.

Aslımızı, esasımızı, özbenliğimizi, kimliği-mizi, kişiliğimizi, inancımızı, tarihimizi, kül-türümüzü iyi bilmeli ve ona göre hayatımızı devam ettirmeliyiz.

Bu işin başka da bir izah tarzı yoktur. Gerçekten Çanakkale’de öylesine manevi hadiseler cereyan etmiştir ki, bunları açık-layabilmek çok zordur. Koca Seyyid’in fizik

kanunlarını alt üst eden 276 kiloluk mermiyi kaldırması, sadece inanç ve manevi kuvvetle

olduğu şeklinde açıklanabilir. Yılmaz Tartan’ın ifadesiyle sözü bağlayalım: “Çanakkale destanını

öğrenmek ve yeni nesillere öğretmek Türk milletinin şeref borcudur.” Biz de Somuncu Baba Çocuk dergisi

olarak bu borcumuzu yerine getirmeye çalışıyoruz.

Başarı dileklerimle…

Çanakkale savaşlarında

düşmanın Akdeniz Kuvvetleri Komutanı

Hamilton: “…Bizi Türkler’in maddi

gücü değil, manevi gücü mağlup etmiştir

demiştir.

[email protected]

14

İçindekilerBaban Gelirse .................................4M.Aybike SİNAN Dünya Masalları .............................6Ahmet EFEŞemseddin Efendi’nin Gözbebeği ...8Yaşar ÖZKANGökte Söz Baloncukları ..................10Üzeyir GÜNDÜZSerçenin DUASI .............................12Bestami YAZGANKedi Camgöz’ün Günlüğü ...............13Raziye SAĞLAMÇanakkale Efsanesi .........................14Ayşe Ecem TARIİyi Okumalar Çocuklar....................16Hidayet BEYZAŞiirler .............................................18Efendimiz ve Süt Annesi .................20Kadriye BAYRAKTAR

Somuncu Baba Dergisi’nin Ücretsiz Ekidir.

İmtiyaz SahibiSebahaddin ATEŞ

Basım Tarihi: Mart 2007

Genel Yayın Yönetmeniİsmail PALAKOĞLU

Yazı İşleri MüdürüHulûsi YAYLA

Yayın EditörüMusa TEKTAŞ

Tanıtım ve Halkla İlişkilerMelek ATALAY

Sanat YönetmeniSerkan ÖZTÜRK

Grafik / Tasarım ve UygulamaMuharrem AKIN Emre AYDOĞAN

Samet ŞAHİNASLAN

Kapak ÇizimHasan ACAR

Dağıtım DPP

CTcP - Kalıp Çıkış Bizim Repro: (312) 341 10 20 - 21

Baskı & ÜretimAjans Türk Basın ve Basım Sanayi A.Ş

İstanbul Yolu 7. Km.Necdet Evliyagil Cad. No: 24

Batıkent/ANKARA Tel: 0 (312) 278 08 24

Basım-Yayım-Dağıtım-PazarlamaVİSAN İktisadi İşletmesi

Zaviye Mah. Hacı Hulûsi Efendi Cad.No: 71 (44700) Darende / MALATYA

Tel:(422) 615 15 00 Fax:(422) 615 28 79www.somuncubaba.net - [email protected]

Somuncu Baba Çocuk Dergisi / Mart 2007 Yıl: 1 Sayı: 3

Dergimizde yayınlanan yazı ve çizimlerden, yazarları ve çizerleri mesuldür. Kaynak gösterilerek iktibas edilebilir.

4

16

20

25

Somuncu Baba ve Gül Çocuk .........22

Musa TEKTAŞ

Tebessüm İncileri ...........................24

Mehmet NEVRUZ

Vatanı Yaşatmak İçin Yaşayanlar .......25

Mustafa OĞUZ

Siz Bilirsiniz ....................................26

Zeki GÜREL

Güvercin Postası .............................28

Bunları Biliyor musunuz? ................29

Mert YAZIKÖY

Teknoloji ve Tasarımda Etkinlik .......30

Senanur ÇİÇEK

Çocukca Boyama ...........................31

Tıs Tıs Boyamaca ............................32

Baban Gelirse

M.Aybike SİNAN

4Somuncu Baba Çocuk Dergisi - MART 2007

Sabahtı. Seherin huzuru kol geziyordu. Vaktin bu erken saatinde bile tüm köy ayaktay-dı adeta. Asiye Teyze, erkenden kalkmış, ekmeğini pişirmiş, kahvaltıya çorbasını kaynat-mıştı. Sabah namazından sonra hiç uyumaz, mutlaka ev işlerini erkenden bitirir, sonra da bağa bahçeye gider akşama kadar çalışırdı.

Kocası beş yıl önce Çanakkale savaşına katılmak için askere alınmış bir daha kendi-sinden haber alınamamıştı. Her sabah namazda Yüce Yaradan’a

dua ediyor evinin direğinin sağ mı ölümü olduğunu düşünmeden bir an önce kendisine kavuşma te-

mennisini canlı tutuyordu.

Yine kahvaltıda gözleri doldu Asiye Teyze-nin.

Ahmet’in gözlerinden kaçmadı bu durum. İçi burkularak:

-Neyin var anacığım? dedi.

Asiye Teyze, derin bir iç geçirdik-ten sonra:

-Oğul baban şimdi ne yiyip içiyordur onu düşünürüm, diye cevap verdi. Ahmet, karısının yüzüne anlamlı anlamlı baktı ve başını öne eğdi. Bütün aile başka hiç konuşmadan kah-valtıdan kalktılar.

Asiye Teyze, beyaz örtüsünü üzerine örttükten sonra, gelinine

seslendi:

-Kızım, şayet baban gelirse bana bir yol haber ver olur mu?

Gelin Hanım, başını eğip acı acı

5Somuncu Baba Çocuk Dergisi - ŞUBAT 2007

tebessüm etti. Asiye Anne, bunu hep yapı-yordu. Bekir Dede Çanakkale harbine gi-deli yıllar olmuştu. Hiçbir haber gelmemişti geriye. Ama Asiye Anne, yıllardır ne zaman dışarıya çıksa tam kapıdan çıkarken aynı cümleyi kuruyordu:

-Kızım, baban gelirse bana bir yol ha-ber ver olur mu?

Aradan uzun yıllar geçti. Nice sonba-harlar, nice kışlar, nice yazlar gelip geçti. Asiye Teyze, hiç bıkmadan Bekir Ağanın gelişini gözledi. Dışarıya her çıkışta aynı sözleri tekrarlayıp durdu.

Seneler, aktı aktı...

Asiye Teyze hiç bıkmadı. Bekir Ağanın geleceğine dair ümidini hep taze tuttu. Mevsimler biri biri ardına tazelendi. Bahar nevruz çiçekleriyle fışkırınca Asiye Teyze ar-tık kış mevsimini yaşıyordu. Yıllar her şeyi alıp götürmüş, hatıralar bile hatırlanmaz olmuştu. Artık yatakta son demlerini yaşa-yan bir garip yolcu gibiydi Asiye Teyze.

Ama kapı her çalınışta kulak kabartıyor ve gelinine sesleniyordu:

- Gelin, baban mı geldi kızım, diyordu.Gelin her seferinde boynunu bükse de o kendinden gayet emin, ağır ağır

söyleniyordu:

- Benim Bekir’im gelecek. Yüce Rabbim’den hiç ümit kesilir miymiş? Ben bunu ta yüreciğimin derinlerinde hisset-mesem bunu söyler miyim? Biliyorum kimsecikler buna inanmıyor. Ama inanın artık. Benim Bekir’im yakında gelecek. Bak ayak seslerini duyuyorum. Geliyor bak. Bugün yarın burada Bekir’im. Yakın-da.

Asiye Teyze artık iyice ağırlaşmıştı. Artık konu komşu onunla helalleşiyor, başında durmadan Kur’an okunuyordu. Çocukları

üzgündü. Babalarının hasretiyle gidiyordu zavallıcık.

Asiye Teyze artık ölüm döşeğindeydi. Herkes başındaydı. Birden gözlerini açıp kapıya baktı. Çok heyecanlıydı. Nerdeyse kalkıp kapıya koşacaktı. Bir yandan sevinç-le:

Hoş geldin Bekir’im, hoş geldin. Senin geleceğini biliyordum.Biliyordum gelece-ğini. Biliyordum. Şükürler olsun Rabbim, şükürler olsun sana, diyordu.

Herkes şaşkındı. Kapıda kimsecikler yoktu oysa. Ölüm döşeğinde Yüce Yara-dan onu yalnız almıyordu yanına. Sevdiğiy-le, dilediğiyle alıyordu.

Asiye Teyze, Bekir’iyle, Çanakkale’de yi-tirdiği Bekir’iyleydi artık.

Asiye Teyzenin duaları menziline varmış-tı. Hem de menzilin en üst katına..

Çiz

im: H

amit

YÜKS

EK

Şemseddin Efendi’nin Gözbebeği

Yazan ve Çizen: Yaşar ÖZKAN


Bir zamanlar, kafası bulutlarda dolaşan dalgın bir şair vardı. Başında kavak yelleri eserdi. Dünya umurunda değildi. Kafası bu-lutlarda değilse eğer, yeryüzü bulut olurdu ona… Yarı çıplak bir meczup gibi dolaşır-dı insanların arasında… Her şair gibi, söz öbeklerinden örülü, gizemli bir oyun teker-lemesi mırıldanırdı hep…

Kendince özgür, el dilinde serseriydi.

Günün birinde;

“Artık sende kendine bir meslek edin” de-diler ona. “Bütün ömrünü düş kurarak geçi-remezsin. Daha ne zamana kadar toplumun sırtında bir asalak gibi dolaşacaksın?”

Şair, bu sözlerden incinmedi. Hak verdi kendini ayıplayanlara… O da bir baltaya sap olmak istedi.

Ve bulutlardan atlayıp indi yeryüzüne.

Öyle bir düştü ki toprağa, ayak tozların-dan renkli sözcükler uçuştu gökyüzüne.

Bunu ilk fark eden çocuklar oldu.

Sonra ötekiler…

Her bir sözcük, renkli balonlar gibi dağıl-dı dünyanın dört bir ucuna.

Ve ansızın,

Bir değişim rüzgarı esmeye başladı yeryü-zünde: Herkes, renkli sözcükleri yakalamak için seğirtti birden… Sek sek oynar gibi, at-layıp zıplamaya başladılar. Tadı damakla-rında kalmıştı zıplamanın.

Çocuklara inat, önce yetişkinler zıplıyor-du renkli sözcükleri yakalamak için.

Şair de kaptırdı kendini bu oyunun ritmi-ne… O da diğerleri gibi atlayıp zıplamaya başladı. Ama onun zıplayışları çok başarı-lıydı.

Bir süre sonra, gerçek bir şampiyon oldu: Göğe her zıplayışında, bir sözcük balonu alıp iniyor ve çocuklara armağan ediyordu.

Çok geçmeden, bütün yürekler sihirli söz baloncuklarıyla dolmuş, gönüllerde yumu-şak bir devrim gerçekleşmişti.

“Gel kardeşim, elini ver bana !..” şarkısı-nı okuyordu herkes.

Günün birinde, insanlar yeniden şairin çevresini sarıp soru yağmuruna tuttular:

“Bütün sihirli sözcüklerini çocuklara da-ğıttın; şimdi ne yapacaksın ha?” dedi içle-rinden biri.

Gökte Gökte Söz BaloncuklarıSöz Baloncukları Toplayan Adam Toplayan Adam

Üzeyir GÜNDÜZ


Bir başkası:

“Bu yaptığın doğru mu adamım? Bak kendine bir şey bırakmadın” diye uyardı onu.

“Siz benim için kaygılanmayın” diye yanıt verdi şair. “Nasıl olsa artık bir meslek edindim. Gökyüzünde henüz toplanmamış, taze söz boncukları var. Kırmızı, mavi, yeşil söz boncukları… Sefil bir meczup gibi, her şeyden uzak yaşamak yerine; o baloncukları devşirip çocuklara sun-maya devam edeceğim. Söz baloncuklarımı dünyanın her yerine; hatta okyanusların derinliklerine kadar ulaş-tıracağım. Sizleri de çocuklara denk bir oyun çemberi-nin içinde görünceye dek bu işi sürdüreceğim. Çünkü en güzel, en temiz, en duru, en sihirli sözcükler göğün mavi derinliklerinde saklı duruyor.

Sizlere en güzel dünyayı sunabilmek için, her bir söz-cüğümü boz atlı Hızır’a dönüştürüp imdadınıza koşaca-ğım.

Williams Sassine

Türkçesi:Üzeyir Gündüz

Çiz

im: H

amit

YÜKS

EK


Kanadım için cik cik,Kuyruğum için cik cik.Ayaklarım minicik,Benim Rabb’im biricik.

Güzel Allah’ım!Beni yumurtadan çıkardığın için,Sıcacık bir yuva, güzel bir anne verdiğin içinSana şükrediyorum.

Yüceler yücesi Allah’ım!Bütün canlıların uçmak için canı giderkenbana ne güzel kanatlar verdin.Mavi gökyüzünübir halı gibi önüme serdin.

Allah’ım!Her kanat çırpışımda Senin güzel adını anıyorum.Verdiğin rızıklarla doyuyor,gönderdiğin yağmurla yıkanıyorum.

Ben Seni çok seviyorum Güzel Mevlâ’m!Ne olur, çocukların yüreğindeki kuş sevgisini çoğalt!Çoğalt ki,Sapan taşlarıyla bizi vurmasınlar!Senden armağan olan kanatlarımızı kırmasınlar!

Çocuklarla hep beraber olalım.Cıvıl cıvıl sevgilerle dolalım.Sevgiyi yaratan ve çoğaltan Sensin.Amin!..

Bestami YAZGAN



Camgöz

Merhaba Çocuk Dostlarım,

Size bu köşeden seslenmek benim için çok önemli. Bu kadar önemli ol-masının nedenleri sizleri çok seviyor olmam ve nihayet kedilerin de sorunla-rını, duygularını ve yaşayacaklarını anlatacağı bir köşesinin olması. Doğal olarak çok sevinçliyim.

Çocuklar ben bir sokak kedisiyim. Sarı ile kahverengi tüylerim, cam gibi parlak gözlerim var. Aslında çok güzel değilim ama insanlar beni görünce “Pek çirkin ama sevimli” diyorlar. Onların gözlerinin içine bakmayı çok iyi beceriyorum. Böylece bana acıyor ve yiyecek veriyorlar.

Yaşadığım sokağın adı Narlıbahçe. Siz bakmayın adına, aslında bizim sokakta hiç ağaç yok. Bütün ağaçları kesip yerine apartman yapmışlar. Sa-dece sokağın ortasında yuvarlak bir çocuk parkı var. Orada birkaç çiçekle, boyu hiçbir zaman bir santimetreyi geçmeyen soluk çimler var. Sizin de an-ladığınız gibi doğa sevgisi kalmamış bazılarında.

Arkadaşlarım, aslında ben Tümsek Sokağın kedisiydim ama orada ye-terli yiyecek bulamadığım için çok sıska kaldım. Hani bazı çocuklar vardır; anneleri “Ye” dedikçe inat eder yemezler. Öylece zayıf kalırlar. İşte ben de onları hiç anlamam. Önlerinde çeşit çeşit yemekler olduğu halde onlar naz ediyor. Bizim çöp karıştırmaktan canımız çıkıyor. Neyse Narlıbahçe’ye geldiğimde biraz rahatladım. Narlıbahçe’deki günlerimi bir dahaki sayıda anlatacağım. Bugün böylece bir tanışmak istedim.

Hoşçakalın...

Raziye SAĞLAMKedi Camgöz’ünGünlügü

Ayşe Ecem TARI

Çiz

im: H

amit

YÜKS

EK


Analar kuzularından ayrıldı. Evlatlar analarından. Se-

venler birbirlerinden. Savaşın soğuk rüzgarı yurdun dört

bucağını etkisi altına aldı ve bütün yiğitleri cephelere çekti.

Hepsinin amacı aynıydı. Yurdun düşman esaretinden kur-

tulduğunu görmek.

Kınalı eller oğullarına da kına yaktı, vatana kurban ol-

sunlar diye. Ayrılık zordu belki yardan, anadan, kardaş-

tan... Ama vatandan ayrılmak daha zor gelirdi iman dolu

yüreklere. O cesur yüreklerle çektiler bu ülkeyi uçurumun

Çanakkale Efsanesi


kıyısından. Bağımsızlığımızı görmeye ömrü

yeten gaziler mutlu, şehitlerimiz ise kârdaydı.

Ölümün en güzelini tatmak. Bundan daha

büyük bir kazanç var mıydı? Üstelik öldüğü-

nü bilmemek. Her an var olmak sevdiklerinin

arasında.

O yıllar 15-25 yaş arası on binlerce genci-

miz ve bir o kadar yetişkinimiz şehit oldular.

Tıp okuyan üniversiteli öğrencilerin cepheye

gitmesi sonucu oluşan doktor açığı tam beş

yıl kapatılamadı. Yağmur, bulutlardan değil,

anaların gözlerinden yağdı o yıllarda. Toprağın

rengi kızıla çaldı. Deniz masmavi değildi artık.

Çanakkale buram buram hüzün kokuyordu

Ama o yıllar sebebiyle tanıdık Koca Seyyid’i, Yahya Kaptan’ı ve daha adını bilmediğimiz binlerce şehidimizi.

Eğer birgün yolunuz Çanakkale’ye düşerse

oranın manevi iklimini anlayabilirisiniz. Hâlâ orada gezinen şehitleriyle göründüğünden daha kalabalık görürsünüz. Siperleri gezerken yere basmak acıtır canınızı.

Teselliyi ise şu an özgür bir ülkede yaşadı-ğınızı düşünerek bulursunuz. Orası belki de bu ülkenin en kutsal topraklarından. Çünkü Çanakkale cesur Türk askerinin destanlaştığı yerdir.

“Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır” diyen şairimiz ne de güzel anlatmış vatan sevgisini. “Ey şehit oğlu şehit, isteme benden makber, Bak sana ağuşunu açmış, duruyor Peygamber.”

Mehmet Akif Ersoy, şahadetin mükafatını son derece büyüleyici anlatmış bu şiirinde.

Bunların üzerinde ne desek, ne yazsak boş.Allah onlardan razı olsun. Mekanları cennet olsun. Ölümsüzlükleriyle her daim yanımız-da olsunlar.

Hidayet BEYZA

Çiz

im: H

asan

AC

AR


‘Okumak’ deyince aklımıza ilk önce “kitap okumak” gelir. Bazen de ‘okumak’

deyince “okula gitmeyi” anlarız.

Unuttuğumuz fakat üzüldüğümüz iki şey var; okumuyoruz ve yazmıyoruz. As-

lında insanı insan yapan, süsleyen, donatan, güzelliklerle bezeyen de bunlardır.

Okumak ve yazmak. Özellikle de okumak.

Okumayınca, araştırmayınca, incelemeyince nasıl birisi olabileceğimizi hiç dü-

şündünüz mü? Hiçbir şeyden haberi olmayan, cahil insanların grubuna katılan,

ileriyi göremeyen, yeni gelişmelerden ve olaylardan habersiz, sanki toplum dışı bir

insan olup çıkarız ortaya.

Eğer herkes düzenli olarak okursa, faydalı şeyler öğrenirse, bu nesilden nesile

İyi Okumalar Çocuklar


devam ettiği takdirde dünyadaki bütün

savaşlar, insanlar arasındaki güvensiz-

likler ve kötülükler son bulacak. Dünya

güzelliklerle dolu, daha yaşanılır bir yer

halini alacaktır.

Okuma sayesinde; duygu ve düşün-

ce zenginliği gelişen bireylerden oluşan

bir toplum; daha hoşgörülü, daha pay-

laşımcı, kültür seviyesi yüksek, bağımsız

ve demokratik kararlar alma özelliğine

sahip olacaktır. Ne demiş büyükleri-

miz:

“Cahil dostun olacağına, akıllı düş-

manın olsun.”

Düzenli kitap okuyan insanlar daha

doğru düşünür, düşündüklerini doğru

şekilde ifade eder, öğrendiklerini doğ-

ru ve etkili bir şekilde yorumlar. Ayrıca

düzenli kitap okumak insan zihnini canlı

ve zinde tutar.

Kitaplar bizim yaşama haritamızdır.

Hayatın içindeki her şeyi, dağları, de-

nizleri, gezegenleri; böcekleri, çiçekleri

okumak ve incelemek sayesinde kitap-

lardan öğreniriz. Onların kılavuzluğun-

da ilerleriz.

Okumak; kelime dağarcığımızın ge-

lişmesini, bildiğimiz kelime sayısının

artmasını sağlar. Güzel dilimizi (Türk-

çemizi) hem yazıda, hem konuşmada

etkili kullanabilmek bildiğimiz sözcük

sayısıyla orantılıdır. Kelime hazinemiz

ne kadar zenginse; konuşma ve yazma

kabiliyetimiz de o ölçüde anlamlı, etkili

olacaktır.

Eğer biz okumak istersek; bize biz-

den başka kimse engel olamaz. Biraz

istekli olalım. Bizim okumamız lazım.

İllaki birilerinin “şunu oku”, “bunu oku”

demesini ya da okuma alışkanlığı ka-

zandırmak amacıyla, okulda öğretmen-

lerin sürekli uyarılarını beklememeliyiz.

Önümüze gelen olur-olmaz her şeyi

değil; dini, milli, manevi, sosyal, kültü-

rel v.b. açıdan faydası olacak herşeyleri

okumalıyız.

Rabbimizin Kur’an-ı Kerim’deki

ilk emri “Oku”dur. ‘Bilgi’nin kaynağı

okumak ve araştırmaktır. Her gün ‘bir

satır’, ‘bir kelime’de olsa ilerlemektir.

Peygamber efendimiz (s.a.v.) şöyle bu-

yurmuş:” İki günü birbirine eşit olan za-

rardadır.”

Bizler hep okuyan, yazan ve dost

olan insanlar olalım. Bilginiz ve sevginiz

daim olsun!..

Şekerden Tatlı Çocuk

Elleri mini mini Şekerden tatlı çocukBirazcık yaramazcaTahtadan atlı çocuk

Koşarak gelişiyleKucağa doluşuylaŞen şakrak gülüşüyleKuştan kanatlı çocuk

Bir atlayıp bir sayar İçi durmadan kaynar Evcikten oyun oynarHakk’tan sanatlı çocuk

Duası göğe ağarGöklerden yıldız sağarHer gün yeniden doğarVatana kutlu çocuk

Bilgi yolu beride Kalma sakın gerideDileriz ilerideOlursun mutlu çocuk

Celalettin KURT

Bayrak MarşıAnne, benim kumaşımı,Bayrağıma uygun doku.Anne, benim barışımı,Ninni yap da her gün oku.Onunla ben büyüyeyim,Aşkıyla dolsun yüreğim. Anne, benim renklerimi,Bayrağıma uygun boya.Dik gönlüne gönderimi,Seyredeyim doya doya.Onunla ben büyüyeyim,Aşkıyla dolsun yüreğim... Anne, benim neşemi al,Bayrağımı alma sakın.Sevgim yıldız, kalbim hilâl,Bana senin kadar yakın.Onunla ben büyüyeyim,Aşkıyla dolsun yüreğim!..

Muhsin İlyas SUBAŞI

Aile Sevgisi Ailem öğretti bana sevgiyi Dua etmeyi öğrendimSenden canım ailem senden Öğrendim duayı ailem.

Öğrendim senden sevgiyiŞimdi sevgi dolu oldumMutlu olmayı öğrettin Unutamam canım ailem.

Ahlaklı olmayıTerbiyeli olmayıAilemden öğrendimCanım ailem.

Elif DEMİRAL 5/B 117 Gerede - BOLU

Yeşilay AğacıSenin meyvelerin olgunÇiceklerin güzel Yeşilay ağacı!

Bu tütünün dumanı uğrar sanaNe içkiler geçer damarlarından,Ne de uyuşturucular girer.Düşlerine

Bizim bahçemizde büyüBizi kanatların altına al.Yeşilay ağacı İnsanlığımızın onuru, gücü.

Tuba YILDIZ / BOLU

Okul SevgisiOkul benim bilgi yuvamHem anam hem babamNeşe ve bilgiyleÖğrenirim her zaman

Her şeyden daha iyiBenim için burasıKitaplarla doluBilgi yuvası

Severim ben okulumuÖğrenirim sevgiyi mutluluğu Güler yüzlü arkadaşlarlaPaylaşırım mutluluğu.

Kübra KALIM 5/B 116 Gerede - BOLU

Gülzade Hanım minik yavrusunu büyütüyordu. En çok sevdiği varlık bu

minik yavruydu. Her şeyini ona adamıştı. Ama son zamanlarda çok hastaydı

ve bu yüzden yavrusuna bakmakta zorlanıyordu. Dede Beyzade de hemen

hemen her gün yanına uğruyordu. Dede ve anne çocuklarının daha güzel

büyümesini istiyorlardı. Yeşil ova ormanında da bu yıl pek yağmur yağma-

mıştı. Ormandaki hayvanların pek çoğu da yiyecek sıkıntısı çekiyordu. Anne

yavrusunun yeterli beslenemediğini düşünerek Dede Beyzade ile bu sıkıntısı-

nı paylaştı. Dede Beyzade bir müddet düşündükten sonra gelinine bakarak

şöyle dedi:

Efendimiz ve Süt Annesi

Kadriye BAYRAKTAR

Çiz

im: A

yşeg

ül C

OŞK

UN


-Kızım, seni çok iyi anlıyorum. Bu sorun bana Efendimiz Hz. Muham-med (s.a.v)’in bebekliğini hatırlattı. O zaman Mekke çok kurakmış. Ami-ne Hatun’un da yeterli sütü yokmuş. Mekkeliler yeni doğan çocuklarını yaylalarda yaşayan ailelere verir-lermiş. Onlar da bir ücret karşılığı çocuklara bakarlarmış. Temiz hava ve daha güzel yiyeceklerle beslenir-miş. Efendimiz Hz. Muhammed’ide bebekken bir süt anneye vermeyi düşünmüşler. Ama kimseyi bulama-mışlar. Dede ve Amine Hatun minik yavru için üzülürken bir kadın çıka-gelmiş. Onlara emzirecek bir bebek aradığını söylemiş. İşte o zaman Abdulmuttalib’in gözlerinde hüzün gidip yerini sevince bırakmış. Kadını görür görmez;

-Benim yetim bir torunum var. Ye-timliğinden ve fakir oluşundan dolayı kimse onu almak istemedi. Gel sen onu emzir. Onun yüzü suyu hürme-tine hayır ve berekete nail olursun, demiş. İşte bu şanslı kadının ismi Halime Hatunmuş.

Âmine mis kokan kundak içinde verirken son kez öper ve gözyaşları inci tanesi gibi yanaklarından dökü-lür. Halime’ye; “Onu iyi koru,” diye sıkı sıkı tembihlerde bulunur. Fe-

dakâr anne, biricik yavrusunun sağ-

lıklı ve sıhhatli büyümesi için ayrılığı

göze alır. Halime, yavrusuna çok iyi

bakacağını ve gözünün arkada kal-

mamasını söyler. Her ikisi vedalaş-

tıktan sonra Halime, ihtiyar eşeğine

binip yayla ormanının yolunu tutar.

Gülzade; “Benim yavrumu bü-

yütmek isteyen bir anne güvercinde

bulunur mu?” diye iç çekince dede

Beyzade; “Kim bilir Allah dilerse her

şey olur kızım. Yarından tezi yok ben

posta güvercin Uçan Kanat ile çevre

köylerde yaşayan güvercinlere ha-

ber gönderirim.” der. Aradan uzun

zaman geçmez ki bir çift güvercin

çıkagelir. Bir çocukları olmadığını

arzu ederlerse çocuklarına bakabi-

leceklerini söylerler. Ormanlarında

her türlü yiyeceğin bulunduğunu,

bölgelerinde çocukların oynayıp

gezebilecekleri alanların olduğunu

söylerler… Duydukları dede ve anne

güvercinin çok hoşuna gider. Gülza-

de, anne olarak gözleri yaşlıdır. Mi-

nik yavrusundan ayrılmak istemez.

Ama yavrusunun daha güzel büyü-

mesi için ondan ayrı kalarak sabret-

meyi göze alır.


Nasreddin Hoca’dan

Tebessüm İncileri Timur, Akşehir’e bir erkek fil getirmiş. Başıboş

gezen fil, ekili alanları silip süpürmüş. Bağlara

bahçelere zarar vermiş. Üstelik filin yiyeceğini

de Akşehirliler karşılıyorlarmış. Kısacası fil, mil-

letin başına dert olmuş.

Akşehirliler dayanamayıp Hoca’ya gitmişler:

-Hoca Efendi, demişler. Timur’a ancak sen

söz geçirebilirsin. Şu işi bir halletsen…

-Haklısınız, demiş Hoca. Yarın benimle birlik-

te on, on beş kişi gelsin. Birlikte Timur’a gidip

derdimizi anlatalım.

Ertesi gün Hoca önde, Akşehirliler arkada

yola koyulmuşlar. Timur’un çadırına yaklaştık-

larında Hoca, ardına dönüp bakmış ki kimseler

yok. Hepsi korkudan kaçıp geri dönmüşler.

Timur, Hoca’yı görünce:

-Hayrola Hoca demiş. Bir isteğin mi var?

-Efendim, demiş Hoca, biz, filinizi çok sevdik.

Ama zavallı hayvanın yalnızlıktan canı sıkılıyor.

Rica etsek de dişisini de getirseniz…

Timur, bu sözlerden çok hoşlanmış.

-Selam söyle Akşehirlilere demiş. İsteklerini

yerine getireceğim.

Hoca, Timur’un yanından ayrılıp Akşehirlilerin

yanına dönmüş. Onlar da merakla Hoca’nın ne

diyeceğini bekliyorlarmış.

Hoca demiş ki:

-Gözünüz aydın! Felaketin dişisi de geliyor.

Birlikte hareket edenler, birbirlerini yalnız bırak-mamalıdır. Yalnız bırakırlarsa bunun bedelini ödemek zorunda kalırlar.

Timur’un Fili

Mehmet NEVRUZ


Çiz

im: A

yşeg

ül C

OŞK

UN

Vatanı Yaşatmak İçin YaşayanlarMinarelerden dalga dalga yayılan ezanlar susmasın kurt, kuş, börtü böcek,

yaprak çiçek “Allah en büyüktür” sözünü dinlemeye devam etsin diye. Annelerimiz çeşmeye su almaya giderken korkmasın, örtüsüne, namusuna halel gelmesin diye, gökyüzünün kızıl ve beyaz süsü bayrağımız dalgalansın diye, okullarımızı öğrenci-lerin neşe dolu cıvıltısı doldursun diye, bülbüllerin sesine matem karışmasın diye, Vatan sağ olsun, millet hür olsun, dilimizden ve kalbimizden Allah sözü eksilme-sin diye, Dedelerimiz, babalarımız, ağabeylerimiz… hayatlarını ortaya koymuşlar Çanakkale’de.

Vatanı yaşatmak için dikilmişler düşmanın topunun, mermisinin, süngüsünün karşısına. Vatan yaşasın diye yaşamışlar yaklaşık dokuz ay. Nöbete durmuşlar ölü-müne, vatan topraklarında dinimiz yaşasın diye bir gül bahçesine döndürmüşler Çanakkale siperlerini.

Şehitlik şerbetini gülümseyerek içmişler düşmanın üstüne bir ok gibi atılırken. Nice insanımız bir gül olmuş cennet bahçelerine. Onlar, şehit olmuşlar bu vatan için. Onlar, şehit olmuşlar bizlerin özgür bir şekilde yaşamamız için. Onlar, şehit olmuşlar Allah rızası için.

Onlar ne için düşmüşse toprağa, bugün bizler aynı düşünce ve ideal için yaşa-malıyız ki Çanakkale geçilmesin.

Mustafa OĞUZ


Çiz

im: H

amit

YÜKS

EK

Zeki GÜREL

BilirsinizSizTiyenşan, Kadır-Gan ufuklarından

Dinlediğim ozanlarla

Binlerce yıldan beri söylenen destanlarla

Yine Türkistan’ı andım.

Türkistan kelimesi, dar anlamda Kazakistan’da bir yerin ve bölgenin adı, geniş anlamlı bir kav-ram olarak da Türk-İslâm coğrafyası demektir.

Türkistan bizim boy aynamızdır. Türkistan olmasaydı, Anadolu ve Balkanlar Türklerle, İslâmla şereflenemezdi. Anadolu olmazdı… Türkistan bizim hafızamızdır. Onu unutamayız.

Herkes beni Türk Dünyasının manevî mimarı olarak bilir ve Pir-i Türkistan diye adlandırır.

XI. yüzyılın sonlarında Batı Türkistan’ın Sayram kasabasında doğdum. Babam İbrahim Ata, annem ise İbrahim Ata’nın müritlerinden Sayramlı

Musa’nın kızı Ayşe Hatun’dur.

Anne-baba ve aile muhiti itibariyle saygın, dinine bağlı bir ma-nevî ortamda doğmuşum. Aynı ihtimamla da yetiştirildim.

Babam, Nesebname adlı eserinde kendi geçmişini tek tek isimlendirerek Hazreti Ali’ye kadar bağlar.

Ben henüz yedi yaşımdayken babam vefat etti. Bunun üzerine Yesi şehrine geldim. Burada Arslan

Baba’nın yanında yetiştim. Arslan Baba ki, Hazreti Muhammed’in sohbetinde bulunduğuna inanılır

ve bana Ulu Peygamberden bir emanet getir-miştir. Arslan Baba’nın ölümüne kadar onun yanından ve Yesi’den ayrılmadım.

Daha sonra Buhara’ya giderek alim Şeyh Yusuf Hamedanî’nin muridi oldum. Arapça’yı, Farsça’yı ve İslâmî ilimleri öğrendim. Hocam Hamedinî’nin ölümü üzerine halifesi olarak onun yerine geçtim. Daha sonra tekrar Yesi’ye dönerek burada İslâm’ı yaymak için çalışmalar yaptım. Arapça ve Farsça bildiğim halde özel-likle Türkçe ve hece vezniyle hikmet adı verilen şiirler söyledim ve yazdım. Daha çok öğretici mahiyetteki bu şiirlerimde İslâm’ı anlattım. İn-sanları Hakk’a ve hakikate çağırdım. Yesevîye


tarikati diye adlandıran bu hareket Orta Asya Türkleri arasında büyük ilgi gördü Yesevî ocağın-da yetişen Alp-Erenleri Anadolu ve Balkanlar’a yönlendirdim. Böylece Anadolu ve Balkanların Türkleşmesinde ve İslâmlaşmasında buraların manevî dünyasında Allah’ın izniyle etkili oldum.

Hacı Bektaş Veli, Yunus Emre, Sarı Saltuk ve daha niceleri hep Yesevi dervişleridirler.

Altmış üç yaşıma geldiğimde, yerin altında yaşamaya başladım. Çünkü Peygamberimiz 63 yaşında vefat etmişti. Benim de bu yaştan son-ra ona hürmeten böyle yapmam gerektiğine inandım. 1166 yılında Yesi’de vefat ettim. Daha sonraki yıllarda Emir Timur tarafından mezarı-mın bulunduğu yere bir türbe ve külliye yapılmış-tır. Dünya Türklüğünün iman kalesi olarak hâlâ dimdik ayakta duran bu külliyeyi Ruslar yıkmak için çok uğraştılar.

Allah razı olsun Türkiye Cumhuriyeti benim de mezarımın bulunduğu bu külliyeyi yeni baş-

tan onarttı ve Türkistan şehrinin 1500. yılında açılışı gerçekleşti.

Türbem hâlâ bütün Türk-İslâm dünyasından gelenler tarafından ziyaret edilmekte, hikmetle-rim okunmakta.

Bugün Türkistan diye anılan Yesi, efsânevî atamız Oğuz Kağan’a başkentlik yapmış kutlu bir şehirdir. Benim İslâm’a ve Türklüğe yaptığım hizmetlerden dolayı da bu şehrin ayrı bir manevî havası vardır ve hâlâ Türk Dünyasının birlik ateşi burada yanmaktadır.

Beni tanımakta zorlanmadığınızı biliyorum. Beni anlatan bir kitap okumak istiyorsanız, Üze-yir Gündüz’ün Dağları Deviren Çocuk isimli ro-manını alıp okuyunuz.

Unutmayın sizler Türk-İslâm dünyasının ümidi vatan evlatlarısınız. Hızır yoldaşınız olsun.


Birlik ve Beraberlik Konulu Kompozisyon Gönderip Kitap Kazananlar: F. Kübra YILMAZ – Ankara / Hulûsi YILDIZ – Çanakkale / Ahmet KAYA - İstanbul

Oğuzhan GÜRLEYEN – İstanbul / Yakup Şerif NEYİŞ - İstanbul


Adres: Zaviye Mah. Hulusi Efendi Cad. No:71 Somuncu Baba Çocuk Dergisi - PK: 44700 Darende / Malatya [email protected]

Hatice AKTAŞ / Darende

Temel,Cemal’e sorar:-Pil pakalum ne yedum?--Ne pileyum...-P ile başlayi...--Pilav...-Pilemedun--Pirasa..Pastirma...-Pilemedun...’Pamya’

NE YEDUM?

Halilibrahim YÜCEL / Ankara - Siteler

Ahmet, üniversitede final imtihanlarına gir-miş, daha sonuçlar açıklanmadan memlekete dönmeye karar vermiş! arkadaşına sıkı sıkı tembih etmiş;- Sonuçlar açıklanınca bana telefon et kaç

dersten kaldımsa bana söylersin. Aman dikkat et, şayet telefona annem çıkarsa şifreli ko-nuş. Eğer bir zayıfım varsa Muhammed’in Ahmed’e bir tane selamı var dersin. İki zayıfım varsa “ Muhammed’in Ahmed’e iki tane selamı var deyip telefonu kapatırsın. Sınav sonuçları açıklanmış. Arkadaşı telefon açmış. Tesadüf bu ya Ahmed’in annesi açmış. Arkadaşı Ahmed’in evde olmadığını anlayınca annesine selamı iletmiş:Ümmeti Muhammedin Ahmed’e selamı var.

KAÇ ZAYIF?

İsmail Hakkı KESKİNTEPE / Bolu - Gerede

Öğretmen, öğrencilere:-Sizlere sorular soracağım. Birinci soruyu

bilene ikinci soru sorulmayacak. Şimdi söyle bakalım Emre, bir hindinin kaç tane tüyü var-9567 tane tüyü var öğretmenim !-Nereden öğrendin bunu?-Öğretmenim, hani birinciyi bilene ikinci soruyu sormayacaktınız?

İKİNCİ SORU

Merve AYDOĞAN / Malatya - Darende

Dilşad Banu DAĞ / Ankara - İlyas ATASOY / Ankara - Sena ÇOBAN / Ankara – Rüveyda YILMAZ / Ankara Aleyna KOCAASLAN / Ankara – Abdüssamed GÜLEROL / Bolu - Öznur YAMAN / Bolu - Sadık BOZDAĞ / Kayseri

Şerife DEĞİRMENCİ / Gerede - Muhammet Enes ŞİMŞEK / İstanbul - M. Hulûsi ERDEMİR / İstanbul Davut Dursun ÇAT / İstanbul - Ebu Bekir DERE / Kayseri - Özlem ULUSOY / Kayseri - Sümeyye KAYA / Kayseri

Geçen Ay Dergimize Yazı, Şiir ve Resim Gönderenler


Mert YAZIKÖY

Önemli Günler Ve Haftalar

Orman Haftası21-26 Mart

Dünya Tiyatrolar Günü

27 Mart

Kütüphaneler Haftası26 Mart

Tıp Bayramı14 Mart

Çanakkale Zaferi18 Mart

Nevruz Bayramı21 Mart

Yaşlılara Saygı Haftası

18-24 MartYeşilay Haftası

1-7 Mart

BunlarıBiliyor musunuz ?

Kütüphaneler eski çağlardan beri insanlığın hizmetindedir. Eldeki bilgilere göre ilk kütüphane, Asurlular zamanında kurulmuştur. Osmanlı impa-ratorluğu döneminde de kitaba ve kütüphaneye önem verilirdi. O dönemden zamanımıza kadar gelen büyük kütüphaneler vardır. Yurdumuzun bel-li başlı büyük kütüphaneleri şunlardır : İstanbul’da Süleymaniye ve Beyazıt Devlet Kütüphaneleri. Ankara’da Millî Kütüphane, Millet Meclisi Kütüp-hanesi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Kütüpha-neleridir. Bunlardan Millî Kütüphane, 15 Nisan 1946 tarihinde kurulmuştur. Açılış tarihinde içinde

iki kitap bulunan bu kütüphanemizde bugün 620

bin kitap vardır. Kütüphanelerimizdeki kitap sayısı

yaklaşık 6 milyon kadardır. Kütüphanelerde, ki-

tapların korunması, kitapların sınıflandırılması ve

okuyucuya kitap verilmesi için uzman memurlar

bulunur. Bu memurlara kütüphaneci denir. Kü-

tüphanecilik özel bir eğitimi ve öğretimi gerektiren

bir meslektir. Bu amaçla üniversitelerimizde kütüp-

hanecilik bölümleri açılmıştır. Bu bölümlerde öğ-

renimlerini tamamlayanlar kütüphanelerde görev

yaparlar.

Kütüphane


Teknoloji Ve Tasarımda Etkinlik

Konu :

1- Leke Çalışmaları2- Koyu, Orta, Açık lekelerle kompozisyon bilgisi.3- Koyu, Orta, Açık lekelerle kompozisyon çalışması.

* Leke: Belli bir yüzey üzerinde değişik tonlarda oluşturulan ize leke denir. Damlatılan bir boyanın meydana getirdiği renk değişikliği lekeyi oluşturur. Tarama ucuyla leke düzenlemesi yapılırken, koyu değerde olması istenilen yerler sık çizgilerle taranmalıdır. Orta değerde olması istenilen yerler aralıklı çizilmelidir. Açık değerde olması istenilen yerlerde çizgiler ise seyrek çizgilerle taranmalıdır.* Koyu, Orta, Açık, Lekelerle Kompozisyon ve Kompozisyon Çalışmaları: Çevremizi izlediğimizde çok sayıda açık, orta ve koyu değerler görebiliriz. Örneğin bu değerleri fotoğraflarda, giysilerde resimlerde vb. yerlerde görmek mümkündür.* Kompozisyon: Ayrı parçaları ve lekeleri bir araya getirerek bütün oluşturma işidir.

Araç ve Gereçler:

Teknoloji ve Tasarım Öğretmeni: Sena NURÇİÇEK

1) Kağıt ( Resim kağıdı, Fon kağıdı )2) Boya ( Sulu boya, Guaj boya )3) Mürekkep4) Rapido Mürekkep kalemi veya pilot kalem

UYGULAMA* Resim kağıdına, 1 B Resim kalemiyle çizilen resmimizin üzerinden rapido kalemle tarayarak bir kompozisyon oluşturunuz.

Çiz

imle

r: M

erve

ÖN

DER

Çizim: Hasan ACAR


Çocukca Boyama...

Tıs Tıs BoyamacaÇizim: Hasan ACAR


Albümü

A.Zeynep İMİR Ayşegül GÖLCÜ Seyit Celal ÜN Selcen BAKIRCI

Susen ŞİŞİK Sare Nur ŞİŞİK Murathan TAŞKIN H. Muhammet ÇITAK

Zehra GÖKDUMAN İ.Hakkı KESKİNTEPE H. İbrahim YÜCEL F. Zehra DUMAN

Tuba AYDIN Yusuf Talha SAĞLAM H.Hamidettin GÖRGÜL Hayrunnisa SAVAŞ

Arkadaşlar sizler de Çocuk Albümümüzde fotoğraflarınızın yayınlanmasını istiyorsanız [email protected] adresimize gönderiniz.

Som

uncu

Bab

a D

ergi

si’ni

n Ü

cret

siz E

ki’d

ir.

“Tarihini bilmeyen, onu yaşatıp koruyamayan geleceğini de kuramaz

ve koruyamaz. Tarihimizde Alpaslan, Fatih, Kanunî’ler ve İstiklâl

Harbindeki kumandanlarımız ve silah arkadaşları da öyledir. Bunların

hepsi de vatanımız için, hürriyetimiz için, geleceğimiz için, canlarını

ortaya koymuş kahramanlardır. Hepsini rahmet ve şükranla yâd

etmek, dualarla anmak gerekir…”

Es-Seyyid Osman Hulûsi Efendi

aylık somuncu baba Çocuk dergisi - mart...

Documents