baum, l.frank - la mikscxifona knabino de oz

8/14/2019 Baum, L.frank - La Mikscxifona Knabino de Oz

1/345


2/345


3/345


4/345


5/345


6/345


7/345


8/345


9/345


10/345


11/345


12/345

La Miksifona Knabino de OzDe Baum, L. Frank (Lyman Frank), 18561919Ilustrita de Neill, John R. (John Rea), 18771943Tradukita el la Angla al Esperanto de Broadribb, Donald (Donald Richard), 1933Unue eldonita en la Angla kiel The Patchwork Girl of Oz de Reilly & Britton, 1913.

Unue eldonita en Esperanto de Bookleaf Publishing, 1996. Vidu http://www.poboxes.com/bookleaf/i tiu traduko kopirajta 1996 Donald Broadribb. i tiu eldono estas korektita versio, julio 2000.

La ilustraoj kaj arano de i tiu eldono laeble plej konformas al tiuj de la originala Angla eldono de1913. La litertipo estas 14 sur 18 pkt Elegant Garamond.
http://www.poboxes.com/bookleaf/http://www.poboxes.com/bookleaf/


13/345


14/345


15/345

15

ANTAPAROLO

PRO komplezo de Doroteo Gale el Kansas, poste PrincinoDoroteo de Oz, humila verkisto en Usono iam nomumiisRea Historiisto de Oz, kaj ricevis la privilegion verki lakronikojn de tiu mirinda felando. Sed verkinte ses librojnpri la aventuroj de tiuj interesaj sed kuriozaj personoj kiuj

loas en la Lando Oz, la Historiisto malfelie sciiis ke proedikto de la Plejsupera Reganto, Ozma de Oz, ia landoekde tiam estos nevidebla por iuj kiuj loas ekster iaj limojkaj ke ia plia komunikado kun Oz estos neebligita.

La infanoj kiuj kutimiis anticipi la librojn pri Oz kajkiuj amis la rakontojn pri la gajaj kaj feliaj personojloantaj en tiu favorata lando, bedaris same kiel ilia

Historiisto ke ne plu estos novaj libroj da rakontoj pri Oz.Ili sendis multajn leterojn demandante u la Historiisto nekonas kelkajn aventurojn kiujn li povas verki, pri eventojokazintaj anta ol la Lando Oz estis kaita for-de la ceteramondo. Sed li konis neniujn. Fine unu el la infanojdemandis kial ni ne povas adi mesaojn de PrincinoDoroteo per sendrata telegrafio, kio ebligus ke i komunikadual la Historiisto ion okazantan en la fora Lando Oz ekvankam li ne povas vidi in a e scii precize kie estas Oz.

Tio ajnis bona ideo; do la Historiisto pretigis altan turonen sia malantaa ardeno, kaj studis sendratan telegrafionis li komprenis in, kaj post tio li komencis voki Princinon


16/345

16

Doroteon de Oz sendante mesaojn en la aeron.Nu, ne estis verajne ke Doroteo serus sendratajn

mesaojn a atentus la vokon; sed la Historiisto ja estis certapri unu afero: ke la potenca Soristino Glinda de Oz sciuskion li faras kaj ke li deziras komuniki kun Doroteo. arGlinda havas grandan libron en kiu estas kroniko pri iuevento okazanta ie en la mondo, tuj kiam i okazas, do

kompreneble la libro informus in pri la sendrata mesao.Kaj tiel Doroteo informiis ke la Historiisto volas parolikun i, kaj ekzistis Vilulo en la Lando Oz kiu scipovistelegrafe sendi sendratan respondon. La rezulto estis ke laHistoriisto tiom fervore petis informii pri la plej novajeventoj en Oz, por ke li skribu ilin por ke la infanoj leguilin, ke Doroteo petis de Ozma permeson, kaj Ozma grace

konsentis.Tial, post du longaj jaroj da atendado, nova rakonto pri

Oz estas prezentata al la infanoj de Usono. Tio ne estusebla, se iu lertulo ne inventus la sendratan kaj egale lertainfano ne sugestus la ideon atingi la misteran Landon Ozper i.

L. F

RANK

B

AUM

.

OZCOTe HOLLYWOODen KALIFORNIO


17/345

LISTO DE APITROJ

APITRO

P

AO

1Oo kaj Onjo Nonjo. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192La Kurbiinta Magiisto . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233La Miksifona Knabino . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 354La Vitra Kato . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 475Terura Akcidento. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

6La veturo. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 677La petolema fonografo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 838La Malsaa Strigo kaj la Saa Azeno . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 919Ili renkontas la Vuzon. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99

10Vilulo venas savi. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .11511Bona amiko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .12712La giganta histriko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14713ifoneroj kaj la Birdotimigilo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .15914Oo malobeas leon. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .17915Enkarcerigita de Ozma . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .191

16Princino Doroteo. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .20317Ozma kaj iaj amikoj . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .21518Ozma pardonas Oon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .22319Problemoj pro la Totenhotoj . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .23520Jup kapita . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .25521Sult Saltulo la ampiono . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26722La ercemaj Kornuloj . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .27523Oni deklaras pacon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .28724Oo trovas la obskuran puton. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .299

25Ili subaetas la pigran Kvelulon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .30326La trompema rivero. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .31127La Stana Lignohakisto obetas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32328La Mirinda Soristo de Oz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .335


18/345


19/345

19

KIE estas la butero, OnjoNonjo? demandis Oo.

Onjo rigardis tra lafenestro kaj karesis sianlongan barbon. Poste liturnis sin al la Mantula

knabo kaj kapneis.Ne stas, diris li.Ne e s t a s bu t e ro?

Domae, Onjo. Do kiee s t a s l a konfi t a o? demandis Oo, starante surtabureto por povi rigardi

iujn bretojn de la bretaro.Sed Onjo Nonjo denovekapneis.

Mankas, li diris.Anka ne e s t a s

konfitao? Nek kukonek eleonek pomojnurpano?

Nur, diris Onjo,denove karesante sianbarbon dum li rigardis trala fenestro.


20/345

La Miksifona Knabino de Oz

20

La knabeto alportis la tabureton kaj sidiis apud sia onklo,maante la sekan panon malrapide kaj ajne profunde pensante.

Nenio kreskas en nia ardeno escepte de la panarbo, limurmuris, kaj restas nur du bulkoj sur tiu arbo; kaj ili ankorane estas maturaj. Diru al mi, Onjo; kial ni estas tiel malriaj?

La maljuna Mantulo turnis sin kaj rigardis Oon. Li havisafablajn okulojn, sed jam de tiom longe li nek ridetas nek ridas ke

la knabo jam forgesis ke Onjo Nonjo povas aspekti alia ol solena.Kaj Onjo neniam parolis pli da vortoj ol nepre necesis, do lianeveto, kiu lois sola kun li, lernis kompreni multon per unu vorto.

Kial ni estas tiel malriaj, Onjo? ripetis la knabo.Ne stas, diris la maljuna Mantulo.Mi opinias ke jes, deklaris Oo. Kion ni havas?Domon, diris Onjo Nonjo.

Mi scias, sed iu en la Lando Oz havas loejon. Kionalian, Onjo?

Panon.Mi manas la lastan maturan bulkon. Jen; mi jam

apartigis vian porcion, Onjo. i estas sur la tablo, kaj vipovos mani in kiam vi malsatos. Sed kiam i ne plu estos,kion ni manos, Onjo?

La maljunulo movetis sin en sia seo sed nur kapneis.Kompreneble, diris Oo, kiu devis paroli ar lia onklo

rifuzis, neniu mortas pro malsano en la Lando Oz. Estassufie por iuj, sciu; sed, se i ne estas uste kie oni hazardeestas, oni devas iri al kie i estas.


21/345

apitro Unu

21

La maljuna Mantulo denove movetis sin kaj gapis al sianeveto kvaza lin agrenas la argumento.

Anta la morgaa mateno, la knabo pludiris, ni devosiri al loko kie estas manao, ar se ne, ni ege malsatioskaj farios tre malfeliaj.

Kie? demandis Onjo.Kien ni iru? Mi estas certa ke mi ne scias, respondis

Oo. Sed certe vi scias, Onjo. Nepre vi veturis dum via vivo,ar vi estas tiom aa. Mi ne memoras tion, ar ekde kiammi povas komenci memori, ni loas jam i tie en i tiu solecaronda domo, kun malgranda ardeno malantae kaj la dikaarbaro irkaanta nin. El la granda Lando Oz, kara Onjo,mi vidis nur tiun monton sude, kie oni diras ke loas laMartelkapulojkiuj ne permesas ke iu preterpasukaj tiun

monton norde, kie oni diras ke neniu loas.Unu, deklaris Onjo, korektante lin.Ho, jes; unu familio loas tie, mi adis. Temas pri la

Kurbiinta Magiisto nomata D-ro Pipt, kaj lia edzinoMargolote. Unu jaron vi rakontis al mi pri ili; mi kredaske vi bezonis plenan jaron, Onjo, por diri kiom mi usdiris pri la Kurbiinta Magiisto kaj lia edzino. Ili loas altesur la monto, kaj la bona Mantula Lando, kie la fruktojkaj floroj kreskas, estas aliflanke. Estas strange ke vi kaj miloas i tie tute solaj, en la mezo de la arbaro, u ne?

Prave, diris Onjo.Do ni foriru kaj vizitu la Mantulan Landon kaj ian


22/345


22

gajan bonnaturan loantaron. Mi volegas vidi ion kromarbaron, Onjo Nonjo.

Eta.Nu, mi ne estas tiom eta kiom iam, respondis la knabo

serioze. Mi kredas ke mi povas mari tiom longe kaj tiomrapide tra la arbaro kiel vi mem, Onjo. Kaj nun, kiamnenio manebla kreskas en nia malantaa ardeno, ni devas

iri al loko kie estas manao.Onjo Nonjo ne respondis dum kelka tempo. Poste lifermis la fenestron kaj turnis sian seon tiel ke i frontis laambron, ar la suno malsupreniradis malanta la arbosuproj,kaj komencis malvarmii.

Post iom da tempo Oo ardigis la fajron kaj la tipoj flamislibere en la lara kameno. Ili amba sidis en la fajrolumo

dum longa tempola maljuna blankbarba Mantulo kaj laknabeto. Amba pensadis.Kiam jam fariis tute senlumeekstere, Oo diris:

Manu v i an panon ,Onjo, kaj poste ni enlitios.

Sed Onjo Nonjo nemanis la panon; nek li tujenlitiis. Longe post kiam lianeveto ekdormis en la angulode la ambro la maljunulosidis apud la fajro, pensante.


23/345

23

USTE je la matenakrespusko Onjo Nonjometis sian manon teneresur la kapon de Oo kajvekis lin.

Venu, li diris.

O o ve s t i s s in . L isurportis bluajn silkajntrumpojn, bluan kulotonkun oraj bukoj, bluankrispan talion kaj jaketonbrile bluan broditan peroro. Liaj uoj estis el blua

ledo kaj la piedpintojsuprenturniis pinte. Liaapelo havis pintan supronkaj platan randon, kajirka la rando estis vicode etaj oraj sonoriloj kiujsonoris kiam li moviis.Tio est is la indienakostumo de la loantoj dela Mantula Lando Oz,do la vestoj de OnjoNonjo estis tre similaj al


24/345


24

tiuj de lia nevo. Anstata uojn, la maljunulo surportis botojnkun falditaj supraoj kaj lia blua mantelo havis larajnmanumojn el ora pasamento.

La knabo rimarkis ke lia onklo ne manis la panon, kajsupozis ke la maljunulo ne estis malsata. Tamen Oo estismalsata; do li dividis la pecon de pano sur la tablo kajmanis sian duonon, englutante in kun frea, friska akvo

el la rivereto. Onjo metis la alian pecon de pano en lapoon de sia jaketo, kaj post tio li denove diris, dum lielmaris tra la pordejo: Venu.

Oo sentis multan plezuron. Li ege enuis pro sola loadoen la arbaro kaj volis veturadi kaj vidi homojn. Jam delongeli volis esplori la belan Landon Oz en kiu ili lois. Kiamili estis ekstere, Onjo simple riglis la pordon kaj komencis

promeni la la pado. Neniu enus ilian dometon, e se iuvenus tiom en la densan arbaron dum ili forestis.

e la piedo de la monto kiu apartigis la Landon de laMantuloj de la Lando de la Gilikuloj, la vojo dividiis.Unu vojo kondukis rekte maldekstren kaj la alia dekstrenrekte supren la la monto. Onjo Nonjo prenis tiundekstran vojon kaj Oo sekvis sen demandi la kialon. Li sciiske i kondukos ilin al la domo de la Kurbiinta Magiisto,kiun li ankora neniam vidis sed kiu estis ilia plej proksimanajbaro.

La tutan matenon ili pene supreniris la montan vojon kajje la tagmezo Onjo kaj Oo sidiis sur falintan arbotrunkon


25/345

apitro Du

25

kaj manis la lastan pecon de la pano kiun la maljunaManulo antae metis en sian poon. Post tio ili rekomenciskaj post du horoj ili ekvidis la domon de D-ro Pipt.

i estis granda domo, ronda kiaj iuj Mantulaj domoj,kaj farbita blua, kiu estas la distinganta koloro de laMantula Lando de Oz. irkais la domon bela ardeno,kie abunde kreskis bluaj arboj kaj bluaj floroj kaj unuloke

estis bedoj de bluaj brasikoj, bluaj karotoj kaj blua laktuko,iuj estis ege bongustaj. En la ardeno de D-ro Pipt kreskisbulketarboj, kukarboj, kremkuketarbustoj, bluaj butertasoj kiujprovizis bonegan bluan buteron, kaj vico de okoladkaramelajplantoj. Padoj el bluaj toneroj dividis la legomajn bedojnde la florbedoj kaj pli lara vojo kondukis al la antaapordo. La loko estis en libera spaco sur la monto, sed

nemalproksime estis la timiga arbaro kiu plene irkais in.Onjo frapis sur la pordon de la domo kaj diketa

plavizaa virino, vestita tute per bluo, malfermis in kajsalutis la vizitantojn per rideto.

Ha, diris Oo; sendube vi estas Damo Margolote, labona edzino de D-ro Pipt.

Jes, kara, kaj iuj fremduloj estas bonvenaj e miadomo.

u ni povas paroli kun la fama Magiisto, Sinjorino?Li estas multe okupata uste nun, i diris, dubeme

skuante sian kapon nee. Sed envenu kaj mi donu al vimanaon, ar sendube vi longe veturis por atingi nian


26/345


26

solecan lokon.Jes, respondis Oo, dum li kaj Onjo eniris la domon.

Mi venas de loko multe pli soleca ol i tiu.Pli soleca loko! Kaj en la Mantula Lando? i kriis.

Do nepre estas ie en la Blua Arbaro.Tiel estas, bona Damo Margolote.Nu! i diris, rigardante la viron, do sendube vi estas

Onjo Nonjo, lanome la Silentulo. Poste i rigardis laknabon. Kaj sendube vi estas Oo la Misfortuna, i pludiris.Jes, diris Onjo.Mi tute ne sciis ke oni nomas min la Misfortuna, diris

Oo, serioze; sed certe i estas taga nomo por mi.Nu, komentis la virino, dum i multe okupis sin en la

ambro kaj pretigis la tablon kaj alportis manaojn el la

ranko, vi estis misfortuna loante tute sola en tiu senojaarbaro, kiu estas multe pli malbona ol la arbaro i tie; sedeble via sorto anios, nun, ar vi estas for de tie. Se, dumvia veturado, vi sukcesos perdi tiun Mis je la komenco devia nomo Misfortuna, vi farios Oo la Bonfortuna, kaj tioestos multe pli bona.

Kiel mi povos perdi tiun Mis, Damo Margolote?Mi ne scias, sed vi nepre memoru la aferon kaj eble vi

trovos oportunon, i respondis.Neniam antae Oo manis egale bonan manon. Estis

raguo, fume varmega, telero da bluaj pizoj, bovlo da dolalakto delikate blukolora, kaj blua pudingo en kiu estis bluaj


27/345

apitro Du

27

prunoj. Kiam la vizitantoj jam manis plensatige la virinodiris al ili:

u vi volas paroli al D-ro Pipt negococele a pordistre?Onjo kapneis.Ni veturas, respondis Oo, kaj ni haltis e via domo

nur por ripozi kaj refreigi nin. Mi ne opinias ke OnjoNonjo multe volas renkonti la faman Kurbiintan Magiiston;

sed mi mem tre deziras vidi tiel gravan personon.La virino aspektis pensoplena.Mi memoras ke Onjo Nonjo kaj mia edzo iam estis

bonaj amikoj, anta multaj jaroj, i diris, do eble ilivolonte renkontus unu la alian denove. La Magiisto estasmulte okupata, kiel mi diris, sed se vi promesos ne eni linvi rajtos eniri lian laborejon kaj rigardi dum li preparos

mirindan soron.Dankon, respondis la knabo, al kiu tio multe plais.

Mi volonte faros tion.i gvidis ilin al granda kupolhava halo e la malantao

de la domo, kiu estis la laborejo de la Magiisto. Vico defenestroj irkais preska la tutan flankaron de la rondaambro, kaj tio multe lumigis la lokon, kaj estis malantaapordo aldone al tiu kiu kondukis al la antaa parto de ladomo. Anta la vico de fenestroj estis lara benko enkonstruitakaj krome estis kelkaj seoj kaj benkoj en la ambro. e unufino staris granda kameno, en kiu blua tipo bruladis per bluaflamo, kaj super la fajro pendis kvar kaldronoj en vico, en


28/345


28

iuj vigle bobeladis kaj vaporadis. La Magiisto kirladis iujnkvar kaldronojn samtempe, du per siaj manoj kaj du per siajpiedoj; al la piedo lignaj kuleregoj estis ligitaj, ar tiu viroestis tiom kurbiinta ke liaj kruroj estis utiligeblaj kiel brakoj.

Onjo Nonjo antaenvenis por saluti sian malnovanamikon, sed ar li ne povis premi a liajn manojn a liajnpiedojn, kiuj ests okupataj per kirlado, li karesfrapetis la

kalvan kapon de la Magiisto kaj demandis: Kio?Ha, la Silentulo, komentis D-ro Pipt, sen suprenrigardi,kaj li volas scii kion mi faras. Nu, kiam i estos finita itiu kombinao estos la mirinda Pulvoro de Vivo, kion nurmi scias fari. utite sur ion ajn i vivigas tion, ne grave kioi estas. Mi bezonas plurajn jarojn por fari i tiun magianPulvoron, sed imomente mi felie povas diri ke i estas

preska finita. Sciu, mi faras in por mia bona edzinoMargolote, kiu volas uzi iom da i por propra celo. Sidiukaj komfortigu vin, Onjo Nonjo, kaj fininte mian taskonmi konversacios kun vi.

Sciu, diris Margolote, kiam ili iuj kune sidis sur lalara fenestrobenko, ke mia edzo malsae fordonis la tutanPulvoron de Vivo kiun li unue faris, al maljuna Mombi laSoristino, kiu iam lois en la Lando de la Gilikuloj, nordede i tie. Mombi donis al D-ro Pipt Pulvoron de EternaJuneco interane por lia Pulvoro de Vivo, sed i fitrompislin, ar la Pulvoro de Juneco estis senefika kaj tute nemagia.


29/345


30/345


30

Eble anka la Pulvoro de Vivo estis senefika, diris Oo.Sed jes; i estas perfekta, i deklaris. Ni provis la

unuan preparaon per nia Vitra Kato, kiu ne nur ekvivis sedekde tiam plu vivas. i estas nun ie en la domo.

Vitra Kato! kriis Oo, mirsurprizite.Jes; i estas tre plaa kompanino, sed i admiras sin iom

pli ol modesteco aprobas, kaj i firme rifuzas kapti musojn,

klarigis Margolote. Mia edzo faris palruan cerbon por lakato, sed i montriis tro altsocia kaj speciala por kato, kajrezulte i opinias ke estas nedigne kapti musojn. i ankahavas belan sangeruan koron, sed i estas el tonorubio,mi kredasdo estas iom malmola kaj sensenta. Mi kredaske kiam la Magiisto faros novan Vitran Katon, li donos ali nek cerbon nek koron, ar tiam i ne malakceptos kapti

musojn kaj eble montrios iom utila por ni.Kion maljuna Mombi la Soristino faris per la Pulvoro

de Vivo kiun donis al i via edzo? demandis la knabo.i vivigis Jojon Kukurbokapon, unue, estis la respondo.

Mi supozas ke vi adis pri Jojo Kukurbokapo. Li nunloas proksime al la Smeralda Urbo kaj estas tre amata dela Princino Ozma, kiu regas la tutan landon Oz.

Ne, mi ne adis pri li, komentis Oo. Mi timas kemi ne scias multon pri la Lando Oz. Komprenu, mi loisdum mia tuta vivo kun Onjo Nonjo, la Silentulo, kajneniu apudestis por informi min pri io ajn.

Parte pro tio vi estas Oo la Misfortuna, diris la virino,


31/345

apitro Du

31

per simpatia tono. Ju pli oni scias, des pli oni estasbonfortuna, ar scio estas la plej granda valoro en la vivo.

Sed diru al mi, mi petas, kion vi intencas fari per itiu nova kvanto da Pulvoro de Vivo, kiun faras D-ro Pipt.Li diris ke lia edzino volas in por speciala celo.

Tiel estas, i respondis. Mi volas ke i vivigu mianMiksifonan Knabinon.

Ho! Miksifona Knabino? Kio estas tio? Oo demandis,ar tio ajnis e pli stranga kaj nekutima ol Vitra Kato.Mi opinias ke mi devos montri al vi mian Miksifonan

Knabinon, diris Margolote, ridante pro la mirsurprizo de laknabo, ar estas iomete malfacile ekspliki in. Sed unue midiru al vi ke jam de multaj jaroj mi volegas servistinon kiuhelpos min prizorgi la domon kaj kuiri la manojn kaj lavi

la telerojn. Neniu servistino volas veni i tien ar la lokoestas tre soleca kaj fora, do mia lerta edzo, la KurbiintaMagiisto, proponis ke mi faru knabinon el ia tofo kaj livivigos in utante sur in la Pulvoron de Vivo. Tio ajnisal mi bonega propono kaj tuj D-ro Pipt ekkomencis preparinovan kvanton da sia magia pulvoro. Li de tre longa tempopreparas in, do mi havis multan tempon por fari laknabinon. Tamen tiu tasko ne estis tiel facila kiel eble visupozas. Unue mi ne povis elpensi per kia tofo fari in,sed fine, priserante grandan keston mi trovis malnovanmiksifonan kovrilon, kiun iam faris mia avino kiam i estisjuna.


32/345


32

Kio estas miksifona kovrilo? demandis Oo.Litkovrilo farita el ifonoj diversspecaj kaj diverskoloraj,

iuj zorge kunkudritaj. La ifonoj estas iaformaj kaj-dimensiaj, do miksifona kovrilo estas tre bela vidao.Kelkfoje oni nomas in frenez-kovrilo, ar la ifonoj kajkoloroj estas tiel miksitaj. Ni neniam uzis la buntanmiksifonan kovrilon de mia avino, malgra ia beleco, ar

ni la Mantuloj ne amas aliajn kolorojn ol bluon, do irestis pakita en la kesto dum irka cent jaroj. Kiam mitrovis in, mi diris al mi ke i estos tre bona tofo por miaservistino, ar kiam i ekvivos i ne estos tiel fiera nekaroganta, kiel la Vitra Kato, ar tia aa kolormiksomalinstigus in provi esti tiom digna kiom la bluajMantuloj.

u bluo, do, estas la sola respektinda koloro? demandisOo.

Jes, la Mantulo. Nia tuta lando estas blua, sciu. Seden aliaj partoj de Oz la homoj preferas aliajn kolorojn. Enla Smeralda Urbo, kie loas nia Princino Ozma, verdo estasla preferata koloro. Sed iuj Mantuloj preferas bluon pli oliun alian kaj kiam mia domservistino ekvivos i trovos sinkonsistanta el tiom da nepopularaj koloroj ke i neniamkuraos esti ribelema a neentila, kiaj kelkfoje estasservistinoj kiam ili konsistas el la sama materialo kiel siajmastrinoj.

Onjo Nonjo kapjesis aprobe.


33/345

apitro Du

33

Bona ideo, li diris; kaj tio estis longa parolo por OnjoNonjo ar i enhavis du vortojn.

Do mi distranis la kovrilon, darigis Margolote, kajel i mi faris tre bonforman knabinon, kiun mi plenigis perkatunaj pecoj. Mi montros al vi kiel bone mi faris in, kaji iris al alta ranko kaj etmalfermis la pordojn.

i revenis premtenante en siaj brakoj la Miksifonan

Knabinon, kiun i sidigis sur la benkon kaj apogis por kela figuro ne falu.


34/345


35/345

35

OO ekzamen i s t iunkuriozan faraon mirante.La Miksifona Knabinoestis pli alta ol li, kiam istaris rekte, kaj ia korpoestis dika kaj ronda ar i

estis tiel zorge plenigitaper katuno. Margoloteunue faris la formon de laknabino el la miksifonakovrilo kaj poste i vestisin per miksifonaj jupokaj antavesto en kiu estis

poojuzante por io lasaman gajan tofon. Sur lapiedojn i kudris paron darua j leda j uoj kunpintoj. iuj fingroj de lamanoj de la knabino estiszo rge f o rmi t a j ka jplenigitaj kaj kudritaj ela randoj, kun oraj plataoje la finoj por servi kielfingrungoj.

i devos labori, kiam


36/345


36

i ekvivos, diris Margolote.La kapo de la Miksifona Knabino estis la plej kurioza

parto de i. Dum i atendis ke ia edzo finu prepari sianPulvoron de Vivo la virino trovis multan tempon porkompletigi la kapon la sia bontrovo, kaj i komprenis ke lakapo de bona servistino devas esti konvene konstruita. Laharoj estis el brunaj fadenoj kaj pendis sur ia kolo la pluraj

zorge faritaj plektaoj. iaj okuloj estis du arentajelkobutonoj kiujn Margolote tondis de malnova pantalono dela Magiisto, kaj ili estis alkudritaj per nigraj fadenoj, kiuj estisla pupiloj de la okuloj. Margolote estis malcerta pri la orelojdum longa tempo, ar ili estis gravaj por ke la servistino povuklare adi, sed fine i faris ilin el maldikaj platoj de oro kajsurligis ilin per kudrado tra etaj truoj boritaj en la metalon.

Oro estas la plej kutima metalo en la Lando Oz kaj i estasuzata por multaj celoj ar i estas mola kaj manipulebla.

La virino tondis fendeton kiu estu la buo de laMiksifona Knabino kaj kudris du vicojn de blankaj perlojen in kiel dentojn, uzante strion de skarlata pluo kiellangon. Tiun buon Oo opiniis tre artisma kaj vivsimila, kajal Margolote plais kiam la knabo ladis in. Estis preskatro multaj ifonaj flikaoj sur la vizao de la knabino, tielke i ne estis verdire bela, ar unu vango estis flava kaj laalia rua, ia mentono blua, ia frunto purpura kaj la centro,kie ia nazo estis formita kaj plenigita, brile flava.

Vi devus esti farinta ian tutan vizaon palrua, sugestis


37/345

apitro Tri

37

la knabo.Mi supozas ke jes; sed mi ne havis palruan tofon,

respondis la virino. Tamen, mi opinias ke ne multe gravas,ar mi volas ke mia Miksifona Knabino estu utila, neornama. Se mi enuos pro la aspekto de ia malpala vizaomi povos blankigi in.

u i havas cerbon? demandis Oo.

Ne, mi tute forgesis cerbon! kriis la virino. Mi ojaske vi memorigis min pri i, ar tute ne estas tro malfruepor enmeti in. is i estos vivigita mi povas fari kion ajnmi deziras rilate al i tiu knabino. Sed mi devas zorgi nedoni al i tro potencan cerbon, i devas havi tian kia estaskonvena por ia pozicio en la vivo. Alivorte, ia cerbo devasesti ne tre bona.

Eraro, diris Onjo Nonjo.Ne; mi certas ke mi pravas pri tio, respondis la virino.Li volas diri, klarigis Oo, ke krom se via servistino

havos bonan cerbon i ne scios uste obei vin, nek fari lataskojn kiujn vi petos de i.

Nu, eble tio estas vera, akordis Margolote; sed, male,servistino kun troa cerbo nepre farius sendependa kajaroganta kaj opinius sin tro bona por sia laboro. Mia taskoestas tre delikata, kiel mi diris, kaj mi devas zorge doni alla knabino uste la necesan kvanton da ustaspecaj cerbaoj.Mi volas ke i sciu uste sufie, sed ne tro.

Dirinte tion i iris al alia ranko kiu estis plena de bretoj.


38/345


38

iuj rankoj surhavis vicojn de bluaj vitraj boteloj, zorgeetiketitaj de la Magiisto por montri kio estas en ili. Unututa breto estis signita: Cerbomebloj, kaj la boteloj sur tiubreto estis etiketitaj i tiel: Obeemo, Lerteco, Sagaco,Kurao, Eltrovemo, Amikemo, Lernemo, Veremo,Poeziemo, Sendependeco.

Mi konsideru, diris Margolote; el tiuj kvalitoj i devas

unualoke havi Obeemon, kaj i deprenis la botelon surkiu estis tiu etiketo kaj veris el i sur pladon plurajngrajnojn de la enhavo. Amikemo estas anka bona kajVeremo. i veris en la pladon iom el iu el tiuj boteloj.Mi kredas ke tio sufios, i pludiris, ar la aliaj kvalitojne estas bezonaj en servistino.

Onjo Nonjo, kiu kun Oo staris apud i, tuis la botelon

signitan Lerteco.Iom, diris li.Iom da Lerteco? Nu, eble vi pravas, sinjoro, diris i,

kaj i estis tuj prenonta la botelon kiam la KurbiintaMagiisto subite vokis al i ekscitite de la kameno.

Rapide, Margolote! Venu helpi min.i tuj kuris al la flanko de sia edzo kaj helpis lin levi

la kvar kaldronojn de la fajro. Ilia enhavo jam forbolis,lasante sur la fundo de iu kaldrono kelkajn grajnojn defajna blanka pulvoro. Tre zorge la Magiisto elprenis tiunpulvoron, kunmetis la tuton en oran pladon, en kiu li miksisin per ora kulero. Kiam la miksao estis kompleta estis


39/345


40/345


40

apena manpleno, ensume.Tio, diris D-ro Pipt, per tono de plezuro kaj triumfo,

estas la mirinda Pulvoro de Vivo, kiun nur mi en la mondoscias fari. Mi bezonis preska ses jarojn por prepari tiujnvaloregajn grajnojn da polvo, sed la amaseto sur tiu pladovaloras la prezon de regno kaj multaj reoj donus ion porposedi in. Kiam i estos frida mi metos in en boteleton;

sed intertempe mi devas zorge gardi in, por ke venteto neforblovu a disigu in.Onjo Nonjo, Margolote kaj la Magiisto iuj staris

rigardante la eksterordinaran Pulvoron, sed Oon pli interesisuste tiam la cerbo de la Miksifona Knabino. Opiniante keestas kaj maljuste kaj malafable forteni de i oportunajnbonajn kvalitojn, la knabo prenis iun botelon sur la breto

kaj veris iom de la enhavo en la pladon de Margolote.Neniu vidis lin fari tion, ar iuj rigardadis la Pulvoron de

Vivo; sed balda la virino memoris kion i faradis, kajrevenis al la ranko.

Mi pensu, i komentis; mi intencis doni al miaknabino iom da Lerteco, kiun la Doktoro uzas anstataInteligentonar li ankora ne lernis fabriki tiun kvaliton.Preninte la botelon da Lerteco i aldonis iom de la pulvoroal la amaso sur la plado. Oo iomete maltrankviliis pro tio,ar li jam metis abundan Lerteco-pulvoron en la pladon;sed li ne kurais haltigi in do li komfortigis sin per lapenso ke oni ne povas havi tro la lerteco.


41/345

apitro Tri

41

Margolote nun portis la pladon da cerbo al la benko.Disirinte la kunkudron de la flikao sur la frunto de laknabino, i metis la pulvoron en la kapon kaj poste rekudrisla iron por ke la fliko estu tiel zorge farita kaj fortika kielantae.

Mia knabino estas tute preta por via Pulvoro de Vivo,mia kara, i diris al sia edzo. Sed la Magiisto respondis:

i tiu pulvoro nepre ne estu uzita anta la morgaamateno, sed mi kredas ke i nun estas sufie frida porenbotelii.

Li elektis malgrandan oran botelon kies supro estispiproskatoleto, por ke oni povu uti la pulvoron sur objektojntra la malgrandaj truoj. Tre zorge li metis la Pulvoron de

Vivo en la oran botelon kaj poste losis in en tirkeston de

sia ranko.Fine, diris li, kunfrotante gaje siajn manojn, mi havas

multan libertempon por bona konversacio kun mia malnovaamiko Onjo Nonjo. Do ni komforte sidiu kaj distru nin.Kirlinte tiujn kvar kaldronojn dum ses jaroj mi ojas haviiom da ripozo.

Plejparte vi mem devos paroli, diris Oo, ar oni nomasOnjon la Silentulo kaj li uzas malmultajn vortojn.

Mi scias; sed pro tio via onklo estas ege agrabla kunulokaj kunklaulo, deklaris D-ro Pipt. La plej multaj personojtro parolas, do estas ripozige trovi homon kiu tro malmulteparolas.


42/345


42

Oo rigardis la Magiiston kun multaj respekto kajscivolemo.

u ne agrenas vin ke vi estas tiom kurbiinta? lidemandis.

Ne; mi tre fieras pri mi, estis la respondo. Mi supozaske mi estas la sola Kurbiinta Magiisto en la tuta mondo.Oni akuzas ke kelkaj aliaj estas kurbaj sed mi estas la sola

atentika.*Li vere estis tre kurbiinta kaj Oo demandis al si kielli povas fari tiom da agoj per tiel tordita korpo. Kiam lisidiis sur kurbigitan seon kiu estis farita speciale por li,unu genuo estis sub lia mentono kaj la alia proksime al lakurbao de lia dorso; sed li estis gajema homo kaj lia vizaohavis plaan kaj agrablan esprimon.

Oni ne permesas ke mi magiadu, krom por min memdistri, li informis siajn vizitantojn, dum li flamigis pipon kunkurbiinta fusto kaj komencis fumi. Tro da homoj magiadisen la Lando Oz, do nia bela Princino Ozma esigis tion. Mikredas ke i plene pravis. Estis pluraj fiaj Soristinoj kiujkazis multajn enojn; sed nun estas iuj esintaj kaj nur lagranda Soristino, Glinda la Bona, rajtas uzi siajn magiajnartojn, kiuj neniam damaas. La Soristo de Oz, kiu iam estisarlatano kaj tute ne sciis magii, studas lecionojn de Glinda,kaj oni diras ke li farias sufie bona Soristo; sed li estas

* Vortludo en la Angla: kurba signifas kaj kurbiinta kajmalhonesta.


43/345

apitro Tri

43

nur asistanto de la granda Soristino. Mi rajtas fari servistinonpor mia edzino, sciu, a Vitran Katon por kapti niajnmusojnkion i rifuzas farised oni malpermesas ke mi farumagion por aliaj, a profesie uzu in.

Sendube magio estas tre interesa studtemo, diris Oo.Nepre jes, asertis la Magiisto. Dum mia vivo mi faris

kelkajn magiajn agojn kiuj egalas la lertecon de Glinda la

Bona. Ekzemple, la Pulvoro de Vivo, kaj mia toniga Likvao,kiu estas en tiu botelo sur la tiea bretosuper la fenestro.Kion faras la toniga Likvao? demandis la knabo.anas ion kion i tuas en solidan marmoron. Mi mem

inventis in, kaj mi trovas in tre utila. Foje du el tiuj aajKolizuloj, kun korpoj kiaj de ursoj kaj kapoj kiaj de tigroj,venis i tien el la arbaro por ataki nin; sed mi utis iom

da tiu Likvao sur ilin kaj tuj ili marmoriis. Mi nun uzasilin kiel ornamajn statuojn en mia ardeno. i tiu tabloaspektas al vi ligna, kaj iam i vere estis ligna; sed mi utiskelkajn gutojn de la toniga Likvao sur in kaj nun iestas marmora. i neniam rompios nek trivios.

Bone! diris Onjo Nonjo, skuante sian kapon kajpalpante sian longan grizan barbon.

Ve; kiom babilema vi farias, Onjo, komentis laMagiisto, al kiu plais la komplimento. Sed uste tiamadiis gratado e la malantaa pordo kaj akra voo kriis:

Enlasu min! Rapidu tuj! Enlasu min!Margolote stariis kaj iris al la pordo.


44/345


45/345

apitro Tri

45

Do agu kiel bona kato, i diris.Mi-i-a--! Jen; u tion akceptas via rea moto?

demandis la voo, per malestima tono.Jes; jen usta katparolado, deklaris la virino, kaj i

malfermis la pordon.Tuj kato eniris, pais al la centro de la ambro kaj ekhaltis

vidante la nekonatojn. Oo kaj Onjo Nonjo amba gapis

in per lare malfermitaj okuloj, ar certe neniu tia kuriozabesto iam antae ekzistise en la Lando Oz.


46/345


47/345

47

LA kato estis el vitro, tielklara kaj diafana ke onipovis travidi in tiel facilekiel fenestron. En la suprode ia kapo, tamen, estisamaso da de l i k a t a j

palruaj pi lke toj kiujsimilis al juveloj, kaj ihavis koron el sangeruarubio. La okuloj estis dugrandaj smeraldoj, sedkrom tiuj koloroj la tutacetero de la besto estis

klara vitro, kaj i havisvoston el pinita vitro kiuestis vere bela.

Nu, D-ro Pipt, u viintencas interkonigi nin,a ne? postulis la kato,per tono de agrenio.a jnas a l mi ke v iforgesas esti entila.

Pa rdonu min , respondis la magiisto. JenOnjo Nonjo, praido de


48/345


48

la iamaj reoj de la Mantuloj, anta ol i tiu lando fariisparto de la Lando Oz.

Liaj haroj bezonas tondii, komentis la kato, lavantesian vizaon.

Vere, respondis Onjo, kun nelata rido pro amuzio.Sed li loas sola en la koro de la arbaro jam de multaj

jaroj, la Magiisto eksplikis; kaj, kvankam tiu estas barbara

lando, ne estas barbiroj tie.Kiu estas la nano? demandis la kato.Tiu ne estas nano, li estas knabo, respondis la Magiisto.

Anta nun vi neniam vidis knabon. Li estas nun malgrandaar li estas juna. Dum postaj jaroj li grandios kaj fariosegale alta kiel Onjo Nonjo.

Ho. u pro magio? la vitra besto demandis.

Jes; sed pro la magio de la Naturo, kiu estas pli mirigaol iu arto konata de homoj. Ekzemple, mia magio faris vin,kaj vivigis vin; kaj i ne bone faris tion, ar vi estas senutilakaj enas min; sed mi ne povas kreskigi vin. Vi iam restossame grandakaj same impertinenta senprizorga Vitra Kato,kun palrua cerbo kaj malmola rubia koro.

Neniu povas bedari pli ol mi ke vi faris min, asertisla kato, karante sur la planko kaj malrapide skuante sianpinvitran voston de flanko al flanko. Via mondo estas treseninteresa loko. Mi vagis tra viaj ardenoj kaj en la arbarois enuii pro ili, kaj kiam mi eniras la domon la konversaciojde via dika edzino kaj de vi mem ege tedas min.


49/345

apitro Kvar

49

Estas ar mi donis al vi cerbon malsimilan al tiuj kiujnni mem posedaskaj multe tro bonan por kato, respondisD-ro Pipt.

Do u vi bonvolos elpreni in, kaj anstataigi in pertoneroj, tiel ke mi ne sentos min inda je multe pli altavivstato? demandis la kato, pledante.

Eble jes. Mi provos, viviginte la Miksifonan Knabinon,

li diris.La kato pais al la benko sur kiu kuis la MiksifonaKnabino kaj rigardis in atente.

u vi intencas vivigi tiun aaon? i demandis.La Magiisto kapjesis.i estas intencita kiel la servistino de mia edzino, li

diris. Kiam i vivos i faros niajn laborojn por ni kaj

prizorgos la domon. Sed vi ne konstante ordonu in, Fuinjo,kiel vi ordonadas nin. Vi devos respektoplene trakti laMiksifonan Knabinon.

Mi rifuzas. Mi ne povus respekti tian ifoneraaronnegrave kio okazus.

Se ne, okazos pli da koleraaro ol vi deziros, kriisMargolote, kolere.

Kial vi ne faris in belaspekta? demandis la kato. Vifaris min belavere tre belakaj mi amas rigardi miajnpalruajn cerberojn ruliadi dum i funkcias, kaj vidi miankaregan ruan koron batadi. i iris al longa spegulo, dirantetion, kaj staris anta i, rigardante sin tre fiermaniere. Sed


50/345


50

tiu kompatinda flikao malamos sin, kiam i vivos, darigisla kato. Se mi estus vi, mi uzus in kiel purigilon, kajfarus alian, pli belan servistinon.

Vi havas perversan guston, riprois Margolote, kiun treagrenis tiu honesta kritiko. Mi opinias ke la MiksifonaKnabino estas bela, konsiderante el kio i estas farita. E laielarko ne havas tiom da koloroj, kaj vi devas agnoski ke

la ielarko estas belao.La Vitra Kato oscedis kaj etendis sin sur la planko.Kiel vi volas, i diris. Mi nur kompatas la Miksifonan

Knabinon.Oo kaj Onjo Nonjo dormis tiunokte en la domo de

la Magiisto, kaj la knabo volonte restis ar li fervore volisvidi la Miksifonan Knabinon vivii. La Vitra Kato anka

estis miriga besto la malgranda Oo, kiu anta tiam neniamvidis a konis ion magian, kvankam li lois en la FelandoOz ekde sia naskio. Fore en la arbaro neniam okazis ionekutima. Onjo Nonjo, kiu povus esti Reo de laMantuloj, se lia popolo ne unuius kun iuj aliaj landojde Oz per agnosko ke Ozma estas ilia sola reganto, retirissin en tiun forgesitan nion en la arbaro kun sia beba nevokaj ili lois tute solaj tie. Se nur la neglektita ardeno nemalsukcesus kreskigi manaojn por ili, ili iam lous en lasoleca Blua Arbaro; sed nun ili komencis miksii kun aliajhomoj, kaj la unua loko al kiu ili venis montriis tiominteresa ke Oo apena povis e dormeti dum la tuta nokto.


51/345

apitro Kvar

51

Margolote estis bonega kuiristo kaj donis al ili tre bonanmatenmanon. Dum ili iuj okupis sin manante la bonulinodiris:

i tiu estas la lasta mano kiun mi devos kuiridumlonge, ar Dr-o Pipt promesis ke tuj post la matenmanoli vivigos mian novan servistinon. Mi lasos in lavi lamatenmanajn telerojn kaj elbrosi kaj senpolvigi la domon.

Kiel senstreige estos!Certe ja liberigos vin de multa laborao, diris laMagiisto. Flanke, Margolote, mi kredis vidi vin preni iomda cerbao el la ranko, dum mi okupis min pri la kaldronoj.Kiajn kvalitojn vi donis al via nova servistino?

Nur kiajn bezonas humila servistino, i respondis. Mine volas ke i sentu sin inda je pli bona vivstato, kiel la

Vitra Kato. Tio malkontentigus kaj malfeliigus in, arkompreneble i devos iam esti servistino.

Oo iom maltrankviliis askultante tion, kaj la knabokomencis timi ke li misagis kiam li aldonis iujn tiujndiversajn kvalitojn de cerbaoj al la amaso kiun preparisMargolote por la servisto. Sed estis nun tro malfrue porbedaro, ar la cerberao estis jam sekure enkudrita en la kapode la Miksifona Knabino. Li eble konfesus kion li faris kajtiel ebligus ke Margolote kaj ia edzo anu la cerbaon, sedli timis kolerigi ilin. Li kredis ke Onjo vidis lin aldoni al lacerbao, kaj Onjo ne diris e unu vorton kontraan; sed,tamen, Onjo neniam diris vorton krom se estis nepre necese.


52/345


52

Tuj kiam la matenmano finiis ili iuj eniris la grandanlaborejon de la Magiisto, kie la Vitra Kato kuis anta laspegulo kaj la Miksifona Knabino kuis malrigide kajsenvive sur la benko.

Nu, do, diris D-ro Pipt, viglatone, ni faros unu el laplej grandaj magiaoj eblaj por homo, e en i tiueksterordinara Lando Oz. En neniu alia lando i estus e

farebla. Mi opinias ke ni havu iom da muziko dum laMiksifona Knabino vivios. Estas plae pensi ke la unuajsonoj adotaj de iaj oraj oreloj estos bongustega muziko.

Dum li parolis li iris al fonografo, kiu estis fiksita perraboj al malgranda tablo, kaj streis la risorton de lainstrumento kaj ustigis la grandan oran kornon.

La muziko kiun kutime ados mia servistino, komentis

Margolote, estos miaj ordonoj labori. Sed mi opinias ke nedamaos se i askultos tiun nevidatan bandon dum ivekios por unuafoje koni la vivon. Miaj ordonoj superfortosla bandon, poste.

La fonografo nun ludis vigligan marmelodion kaj laMagiisto mallosis sian rankon kaj elprenis la oran botelonen kiu estis la Pulvoro de Vivo.

Ili iuj klinis sin super la benko sur kiu ripozis laMiksifona Knabino. Onjo Nonjo kaj Margolote starismalantae, proksime al la fenestroj, Oo unuflanke kaj laMagiisto antae, kie li havos liberan spacon por uti lapulvoron. Anka la Vitra Kato proksimiis, volante rigardi


53/345

apitro Kvar

53

la gravan scenon.Tute pretaj? demandis D-ro Pipt.Tute pretaj, respondis lia edzino.Do la Magiisto klinis sin kaj utis el la botelo kelkajn

grajnojn de la mirinda Pulvoro, kaj ili falis rekte sur lakapon kaj brakojn de la Miksifona Knabino.


54/345


55/345

55

I tiu pulvoro bezonoskelkajn minutojn por farisian efikon, komentis laMagiisto, utante in suriun parton de la korpotre zorge.

Sed sub i t e l aMik s i f ona Knab inoetendis unu brakon, kiubatis la botelon da pulvoroe l l a mano de l akurbiinto kaj etis intrans la ambron. Onjo

Nonjo kaj Margolote estist iom alarmita j ke i l iamba malantaen saltiskaj kunfrapiis, kaj lakapo de Onjo skuis lab r e t on supe r i l i ka jrenversis la botelon en kiuestis la toniga Likvao.

La Mag i i s t o t i omsovae k r i i s k e O oforsaltis kaj la MiksifonaKnabino saltis post li kaj


56/345


56

terurite metis irka lin siajn tofoplenajn brakojn. La VitraKato minace blekis kaj kais sin sub la tablo, kaj tial kiamla potenca toniga Likvao elveriis i falis nur sur laedzinon de la Magiisto kaj la onklon de Oo. La soro tujefikis je ili. Ili ekstaris senmove kaj rigide kiel marmorajstatuoj, en precize la samaj pozicioj kiel kiam la Likvaotrafis ilin.

Oo forpuis la Miksifonan Knabinon kaj kuris al OnjoNonjo, plena de terura timo pri la sola amiko kajprotektanto kiun li konis. Kiam li prenis la manon de Onjoi estis frida kaj malmola. E la longa griza barbo estissolide marmora. La Kurbiinta Magiisto irkasaltadis en laambro pro freneza malespero, petegante sian edzinonpardoni lin, paroli al li, revivii!

La Miksifona Knabino rapide perdis sian timon, i nunpliproksimiis kaj rigardis de unu al la alia de la homoj treinteresate. Poste i rigardis sin kaj ridis. Rimarkinte laspegulon, i ekstaris anta i kaj ekzamenis sianeksterordinaran aspekton miregantesiajn butonokulojn,perlabidajn dentojn kaj elstaran nazon. Poste, parolante alsia reflekto en la spegulo, i ekdiris:

Ho, jen vere puca dam!Hontigus farbojn tia fam.Brale-brile, frale-frile!Saluton vi, Fr-in Kia-nam?


57/345

apitro Kvin

57

i riverencis, kaj la reflekto riverencis. Poste i denoveridis, longe kaj gaje, kaj la Vitra Kato rampis el sub la tablokaj diris:

Ne mirige ke vi ridas pro vi. Vi ja estas aaspekta!Aaspekta? i respondis. Ho, al mi ege plaas. Mi estas

Originalo, bonvolu scii, kaj tial nekomparebla. El iujkomikaj, absurdaj, maloftaj, kaj amuzaj uloj en la mondo,

mi nepre estas la plej stranga. Kiu alia ol kompatindaMargolote sukcesus inventi tiel nekredeblan ulon kia mi? Sedmi ojasmi ojegas!ke mi estas precize kio mi estas, kajnenio alia.

Silentu, bonvolu! kriis la senespera Magiisto; silentupor ke mi povu pensi! Se mi ne pensos mi frenezios.

Do pensu, diris la Miksifona Knabino, sidiante en

seo. Pensu lavole, ne enas min.Ve! min tedas ludi tiun melodion, kriis la fonografo,

parolante tra sia korno per latuneca, grateca voo. Se neenos vin, Pipto, knajo, mi esos ludi kaj ripozos.

La Magiisto rigardis malgaje la muzikmainon.Kia aa fortuno! li ploregis, malfelie. La Pulvoro de

Vivo sendube falis sur la fonografon.Li iris al i kaj trovis ke la ora botelo en kiu antae

estis la valorega pulvoro estis faligita sur la fonograftablonkaj utis siajn vivigajn grajnojn sur la mainon. La fonografoestis vere viva, kaj komencis danci igon per la kruroj de latablo al kiu i estis rabita, kaj tiu danco tiom enis D-ron


58/345


58

Pipt ke li piedbatis la aon en angulon kaj puis benkonkontra in por kvietigi in.

Vi estis sufie ena antae, diris la Magiisto, riproe;sed vivanta fonografo sufias por frenezigi iun mense sananpersonon en la Lando Oz.

Ne insultu, mi petas, respondis la fonografo perkolerema tono. Vi kazis, knajo; ne kulpigu min.

Vi fuis ion, D-ro Pipt, aldonis la Vitra Kato,malestime.

Sed ne min, diris la Miksifona Knabino, eksaltante porturnadi sin gaje irka la ambro.

Mi kredas, diris Oo, preska preta plori pro malojopri la malfelia sorto de Onjo Nonjo, ke devas esti mia


59/345

apitro Kvin

59

kulpo, iel. Oni nomas min Oo la Misfortuna, sciu.Absurde, infanjo, respondis la Miksifona Knabino gaje.

Neniu povas esti misfortuna kiu havas intelekton por direktisiajn proprajn agojn. La misfortunuloj estas tiuj kiuj petegasoportunon pensi, kiel kompatinda D-ro Pipt i tie. Pro kiola ekscitio, s-ro Magifaristo?

La toniga Likvao akcidente falis sur mian karan

edzinon kaj Onjon Nonjon kaj marmorigis ilin, limalfelie respondis.Nu, kial ne uti iom de tiu pulvoro sur ilin kaj revivigi

ilin? demandis la Miksifona Knabino.La Magiisto eksaltis.Nu, min ne trafis tiu ideo! li oje kriis, kaj li prenis

la oran botelon, kun kiu li kuris al Margolote.

Diris la Miksifona Knabino:

Sultas, multas, pultasMagiuloj vere stultas!En lia kapo dikaPensado senefikaKonsilon mian kultas.

Starante sur la benko, ar li estis tiom kurbiinta ke line povis alimaniere atingi la supron de la kapo de siaedzino, D-ro Pipt komencis skui la botelon. Sed e ne grajnoda pulvoro eliris. Li detiris la kovrilon, enrigardis, kaj posteforetis la botelon kun krio de senespero.


60/345


60

El, el! i estas tute elerpita, li kriis. Malparita surtiu mizera fonografo estas la pulvoro kiu povus savi miankaran edzinon!

Post tio la Magiisto klinis sian kapon sur siaj kurbiintajbrakoj kaj komencis plori.

Oo simpatiis lin. Li iris al la malfeliulo kaj diris milde:Vi povas fari pli da Pulvoro de Vivo, D-ro Pipt.

Jes; sed mi bezonos ses jarojnses longajn, lacigajn jarojda kirlado de kvar kaldronoj per amba piedoj kaj ambamanoj, estis la doloroplena respondo. Ses jaroj! dumkompatinda Margolote staros rigardante min kiel marmorastatuo.

u nenio alia estas farebla? demandis la MiksifonaKnabino.

La Magiisto kapneis. Poste li ajne ekmemoris ion, kaj limalklinis sian kapon.

Unu alia miksao povus nuligi la magian soron de latoniga Likvao kaj revivigi mian edzinon kaj OnjonNonjon, diris li. Eble estos malfacile trovi la aojn kiujnmi bezonas por fari tiun magian miksaon, sed se eblos troviilin mi povos fari dum momento tion kio alie necesigus seslongajn, lacigajn jarojn da kirlado de kaldronoj per ambamanoj kaj amba piedoj.

Bone; do ni trovu la aojn, proponis la MiksifonaKnabino. Tio ajnas multe pli sencoplena ol tiom da kirladode la kaldronoj.


61/345

apitro Kvin

61

Bona propono, ifoneroj, diris la Vitra Kato aprobe.ojigas min la trovo ke vi havas bonan cerbon. Mia estaseksterordinare bona. Oni povas vidi in funkcii; i estaspalrua.

ifoneroj? ripetis la knabino. u vi nomis minifoneroj? u jen mia nomo?

Mimi kredas ke mia kompatinda edzino intencis nomi

vin Aneline, diris la Magiisto.Sed al mi plej plaas ifoneroj, i respondis ridante.i pli tagas al mi, ar mi konsistas el nur ifoneroj kajnenio alia. Dankon pro mia nomo, F-ino Kato. u vi memhavas nomon?

Mi havas stultan nomon kiun iam donis al miMargolote, sed i estas tute maldigna por gravulo kia mi,

respondis la kato. i nomis min Fuulo.Jes, emis la Magiisto; vi ja estis fuao, ververe. Mi

fufaris vin, ar pli senutila, aroganta, kaj rompiema bestoneniam ekzistis.

Mi ne estas tiom rompiema, kolere respondis la kato.Mi jam vivis multajn jarojn, ar D-ro Pipt eksperimentis primi per la unua magia Pulvoro de Vivo kiun li faris, kaj isnun mi neniam rompis nek fendis nek splitis parton de mi.

ajnas al mi ke vi konstante de-fendas vin, ridis laMiksifona Knabino, kaj la kato iris al la spegulo por rigardi.

Diru al mi, petegis Oo, parolante al la KurbiintaMagiisto, kion ni devos trovi por la miksao kiu savos


62/345


62

Onjon Nonjon?Unue, estis la respondo, mi devas havi sesfolion. Tio

estas trovebla nur en la verda lando irka la Smeralda Urbo,kaj sesfolioj estas tre maloftaj, e tie.

Mi trovos in por vi, promesis Oo.Post tio, darigis la Magiisto, la maldekstran flugilon

de flava papilio. Tiu koloro troveblas nur en la flava lando

de la Palpbrumoj, Okcidente de la Smeralda Urbo.Mi trovos in, deklaris Oo. u jen io?Ho, ne; mi alportos mian Libron de Receptoj kaj vidos

kio sekvos.Dirinte tion, la Magiisto mallosis tirkeston de sia ranko

kaj eltiris libreton kovritan per blua ledo. Trarigardante lapaojn li trovis la deziratan recepton kaj diris: Mi devos

havi 142 mililitrojn da akvo el obskura puto.Kia puto estas tio, sinjoro? demandis la knabo.Puto kien la lumo neniam penetras. La akvo estos

alportenda en ora botelo kaj portita al mi sen la ebleco kelumo atingos in.

Mi akiros la akvon el la obskura puto, diris Oo.Nu, mi anka devos havi tri harojn el la pinto de vosto

de Vuzo, kaj guton da oleo el la korpo de vivanta homo.Oo aspektis perpleksa pri tio.Bonvolu diri, kio estas Vuzo? li demandis.Ia besto. Mi neniam vidis in, do mi ne povas diri

detalojn, respondis la Magiisto.


63/345

apitro Kvin

63

Se mi povos trovi Vuzon, mi akiros la harojn el ia vosto,diris Oo. Sed u efektive estas oleo en la korpo de homo?

La Magiisto regardis la libron, por certii.Tion postulas la recepto, li respondis, kaj kompreneble

ni devos akiri ion postulatan, ar nur tiel la soro sukcesos.La libro ne diras sango; i diras oleo, kaj devas esti oleoie en la korpo de vivanta homo, alie la libro ne postulus in.

Bone, respondis Oo, klopodante ne senti senesperon;mi penos trovi in.La Magiisto rigardis la malgrandan Mantulan knabon

iom dubeme kaj diris:io i signifos longan veturon por vi, eble plurajn

longajn veturojn; ar vi devos traseri plurajn el la diversajlandoj de Oz por akiri la bezonaojn.

Mi scias tion, sinjoro; sed mi devos fari mian plejeblonpor savi Onjon Nonjon.

Kaj anka mian kompatindan edzinon Margolote.Savante unu vi savos la alian, ar amba kune staras kaj lasama miksao revivigos amba. Faru vian plejeblon, Oo, kajdum via foresto mi komencos la sesjaran laboron preparinovan amason de la Pulvoro de Vivo. Tiel, se vi misfortunemalsukcesos akiri iun el la bezonaoj, neniom da tempo estosperdita. Sed se vi sukcesos vi devos reveni i tien laebleplej rapide, kaj tiel mi ne devos plu lacige kirladi kvarkaldronojn per amba piedoj kaj amba manoj.

Mi tuj komencos mian veturon, sinjoro, diris la knabo.


64/345


64

Kaj mi akompanos vin, deklaris la Miksifona Knabino.Ne, ne! kriis la Magiisto. Vi ne rajtas foriri de i tiu

domo. Vi estas nur servistino kaj ne estas maldungita.ifoneroj, kiu is tiam dancadis tra la ambro, haltis kaj

rigardis lin.Kio estas servistino? i demandis.Knabino kiu servas. Iaia sklavino, li klarigis.

Bone, diris la Miksifona Knabino, mi servos vin kajvian edzinon, helpante Oon trovi la bezonaojn. Vi bezonasmultajn, sciu, kaj ili ne estas facile troveblaj.

Estas vere, emis D-ro Pipt. Mi bone konscias ke Ooentreprenas seriozan taskon.

ifoneroj ridis, kaj rekomencante sian dancadon i diris:

Jen tasko por knab kun cerbo:Ses-folia plant a herbo;Ole el vejnoj de vivanto,Haroj tri el Vuza vost sen banto,Kaj akvo el obskura puto,Necesas por la sora tuto.Flugalon de flavpapilioInkludu O en l ambicio.Kaj se li trovos iun eron,Dok. Pipto faros soraferon;Se li ne trovos, iam pluRestos Onjo nur statu.


65/345

apitro Kvin

65

La Magiisto rigardis in penseme.Sendube kompatinda Margotole erare donis al vi iom de

la kvalito de poezio, li diris. Kaj, se tio estas vera, mi nefaris sufie bonan kvalitaon kiam mi preparis in, a vi ricevistro a maltro. Tamen, mi opinias ke mi lasos vin akompaniOon, ar mia kompatinda edzino ne bezonos vian servadonanta ol i revivios. Anka mi kredas ke eble vi povos helpi

la knabon, ar via kapo ajnas enhavi kelkajn pensojn kiujnmi ne anticipis trovi en i. Sed bone prizorgu vin, ar vi estasmemorigilo pri mia kara Margolote. Zorgu ne irii, ar viaenhavo povus elfali. Unu el viaj okuloj aspektas nesufiealkudrita, kaj vi eble bezonos rekudri in pli adekvate. Se vitro parolos vi trivos vian skarlatan pluan langon, kies randojdevus esti kudritaj. Kaj memoru ke vi apartenas al mi kaj vi

devos reveni i tien tuj kiam via entrepreno estos plenumita.Mi akompanos ifonerojn kaj Oon, anoncis la Vitra

Kato.Mi malpermesas, diris la Magiisto.Kial?Vi tre balda rompius, kaj vi estus tute senutila al la

knabo kaj la Miksifona Knabino.Bonvolu permesi ke mi kontradiru vin, respondis la

kato, per aroganta tono. Tri kapoj estas pli bonaj ol du,kaj mia palrua cerbo estas bela. Oni povas vidi in funkcii.

Nu, kuniru, diris la Magiisto, iritite. Vi ja estas nureno kaj mi volonte malvidos vin.


66/345


66

Do dankon pro nenio, respondis la kato, rigidmaniere.D-ro Pipt prenis malgrandan korbon el ranko kaj pakis

plurajn objektojn en in. Poste li transdonis in al Oo.Jen kelkaj manaoj kaj aro da soroj, li diris. Mi ne

povas doni al vi pli, sed mi estas certa ke vi trovos amikojndum via veturo kiuj helpos vin dum via serado. Prizorgula Miksifonan Knabinon kaj revenigu in sekure, ar i

verajne montrios utila al mia edzino. Kaj rilate al la VitraKatokiu uste nomias Fuulose i enos vin mi nunpermesas ke vi disrompu in, ar i ne estas respektema kaji ne obeas min. Mi erare donis al i la palruan cerbon,sciu.

Post tio Oo iris al Onjo Nonjo kaj kisis la marmoranvizaon de la maljunulo tre tenere.

Mi provos savi vin, Onjo, li diris, uste kvaza lamarmora statuo povus adi lin; poste li premis la kurbiintanmanon de la Kurbiinta Magiisto, kiu jam okupis sin perpendigado de la kvar kaldronoj en la kameno, kaj prenintesian korbon li eliris la domon.

La Miksifona Knabino sekvis lin, kaj sekvis ilin la VitraKato.


67/345

67

OO anta tiam neniamveturis do li sciis nur kel a pado l a l amontoflanko kondukas alla Mantula Lando, kiemultegaj personoj loas.

ifoneroj estis tute novado oni supozus ke i sciisnenion pri la Lando Oz,kaj la Vitra Kato agnoskiske i neniam vagis tre forde l a domo de l aMagiisto. Komence estis

nur unu pado anta ili,do ili ne povis maltrafi ladirekton, kaj dum kelkatempo ili maris tra ladensa a rba ro s i l en t epensante, al iu imponisla graveco de la aventurokiun ili entreprenas.

Subite la MiksifonaKnab ino r i d i s . E s t i samuze vidi in ridi, ariaj vangoj faltiis, ia


68/345


68

nazo suprentiriis, iaj arentbutonaj okuloj scintilis kaj iabuo komike kurbiis e la anguloj.

u io plais al vi? demandis Oo kiu sentis sin solenakaj senoja pro pensado pri la malfelia sorto de sia onklo.

Jes, i respondis. Via mondo plaas al mi, ar i estaskurioza mondo, kaj la vivo en i estas e pli kurioza. Jenmi, farita el malnova litkovrilo kaj intencita kiel sklavino por

Margolete, estigita libera kiel la aero de akcidento kiun neniuel vi povus antavidi. Mi uas la vivon kaj vidi la mondon,dum la virino kiu faris min staras senhelpe kiel ligna bloko.Se tio ne estas sufie amuza por ridigi, mi ne scias kio doestus.

Vi ankora ne vidis multon de la mondo, mia karasenkulpa ifoneroj, komentis la Kato. La mondo ne

konsistas nur el la arboj kiuj iuflanke irkaas nin.Sed ili estas parto de i, kaj ili estas vere belaj arboj,

respondis ifoneroj, balancante sian kapon is iaj brunajlanfadenaj bukloj flirtis en la venteto. Mi vidas ke inter ilikreskas belaj filikoj kaj sovaaj floroj, kaj molaj verdajmuskoj. Se la cetero de via mondo estas nur duone tiombela mi ojos ke mi vivas.

Mi ja ne scias kiel aspektas la cetero de la mondo,diris la kato, sed mi intencas informii.

Mi neniam estis ekster la arbaro, Oo aldonis; sed lamiaj okuloj la arboj estas mornaj kaj malojaj kaj la sovaajfloroj aspektas solecaj. Devas esti pli bele kie ne estas arboj


69/345


70/345


70

Marinte dumlonge ili atingis rojeton kiu fluas trans lapadon, kaj tie Oo sidiis por ripozi kaj mani ion el siakorbo. Li trovis ke la Magiisto donis al li parton de panbulkokaj iom da fromao. Li derompis pecon de pano kaj linsurprizis trovi ke la bulko restis egale granda kiel anta tiuderompo. Same estis rilate la fromaon: negrave kiom liderompis, restis precize sama kvanto.

Ha, diris li, kapjesante sae; jen magio. D-ro Piptsoris la panon kaj la fromaon, tiel ke ili sufios por midum mia tuta veturo, negrave kom mi manos.

Kial vi metas tiujn objektojn en vian buon? demandisifoneroj, rigardante lin mirigite. u vi bezonas pli daplenigao? Kial vi ne uzas katunon, kian per kiu mi pleniis.

Mi ne bezonas tian, diris Oo.

Sed buo estas por paroli, u ne?Anka por mani, respondis la knabo. Se mi ne metus

manaojn en mian buon, kaj manus ilin, mi malsatus tredanere.

Ho, mi ne sciis tion, i diris. Donu iom al mi.Oo transdonis al i iom da pano kaj i metis in en

sian buon.Kion nun? i demandis, apena kapabla paroli.Mau kaj glutu in, diris la knabo.ifoneroj provis. iaj perlaj dentoj ne povis mai la panon

kaj neniu aperturo ekzistis en ia buo. ar i ne povis glutii eletis la panon kaj ridis.


71/345


72/345


72

Mi devos malsati tre danere, ar mi ne povas mani,i diris.

Nek mi, anoncis la kato; sed mi ne malsae provas.u vi ne povas kompreni ke vi kaj mi estas superuloj kajne faritaj la la skemo de tiuj povraj homoj?

Kial mi komprenus tion, a ion alian? demandis laknabino. Ne enu mian kapon per enigmoj, mi petegas vin.

Nur lasu min trovi min la mia propra maniero.Dirinte tion i komencis distri sin per saltado trans lavojon kaj reen.

Atentu ne fali en la akvon, avertis Oo.Ne gravos.Tamen atentu. Se vi malsekios vi saturios kaj ne povos

mari. Anka viaj koloroj eble difuzios, li diris.

Sed miaj koloroj jam fuzos kiam la sunbrilo trafos ilin,u ne? i demandis.

Difuzo havas alian sencon. Se ili malsekios, la ruojkaj verdoj kaj flavoj kaj purpuroj de viaj ifonoj eblekunmiksios kaj farios nur malklaraotute nenia specifakoloro, sciu.

Sekve, diris la Miksifona Knabino, mi atente zorgos,ar se mi ruinigus miajn grandiozajn kolorojn mi esus estibela.

Pu! rikanis la Vitra Kato, tiuj koloroj ne estas belajsed hidaj, kaj malbongustaj. Bonvolu atenti ke mia korpotute ne havas koloron. Mi estas travidebla, escepte de mia


73/345

apitro Ses

73

belega rua koro kaj mia bela palrua cerbooni povas vidiin funkcii.

Huhuhu! kriis ifoneroj, irkadancante kajridante. Kaj viaj aaj verdaj okuloj, Fralino Fuulo! Vi nepovas vidi viajn okulojn, sed ni povas, kaj mi rimarkas ke vitre fieras pri la malmulta koloro kiun vi havas. Hu, FralinoFuulo, huhuhu! Se vi estus iakolora kaj bunta, kia

mi, vi estus netolereble aroganta. i trans kaj retrosaltis lakaton, kaj la alarmita Fuulo rampis al arbo por eskapi de i.Tio ridigis ifonerojn e pli ol antae, kaj i diris:

Hupt-e-dud-le duon!La kato perdis uon.Kun nuda pied, nenia ced

i perdos sian uon!Ve, Oo, diris la kato; tiu besto estas ja iomete freneza,

u ne?Povas esti, li respondis, kun perpleksa mieno.Se i plu insultados mi elgratos iajn elkobutonajn

okulojn, deklaris la kato.Bonvolu ne kvereli, petegis la knabo, stariante por

rekomenci la veturon. Ni estu bonaj kamaradoj kaj laeblefeliaj kaj gajaj, ar ni verajne renkontos multajn agrenojnsurvoje.

Estis preska krepuske kiam ili atingis la randon de laarbaro kaj vidis etendita anta si plaegaspektan pejzaon.


74/345


74

Bluaj kampoj etendiis multajn kilometrojn super la valo,kiun ornamis ie belaj blukupolaj domoj, el kiuj neniu,tamen, estis vere proksima al la loko kie ili staras. uste ela loko kie la pado eliris la arbaron staris dometo kovritaper folioj de la arboj, kaj anta i staris Mantula viro kiuen sia mano havis hakilon. Li ajnis tre surprizata kiam Ookaj ifoneroj kaj la Vitra Kato venis el la arbaro, sed dum

la Miksifona Knabino pliproksimiis li sidiis sur benkonkaj tiom forte ridis ke li ne povis paroli dum longa tempo.La viro estis lignohakisto kaj lois tutsola en la dometo.

Li havis densan bluan barbon kaj gajajn bluajn okulojn kajliaj bluaj vestoj estis malnovaj kaj trivitaj.

Nekredeble! kriis la lignohakisto, kiam li fine povis esiridi. Kiu kredus ke tia stranga arlekeno loas en la Lando

Oz? El kie vi venis, Frenez-kovrilo?u vi celas paroli al mi? demandis la Miksifona

Knabino.Jes, kompreneble, li respondis.Vi eraras pri mia deveno. Mi ne estas frenez-kovrila; mi

estas miksifona.Ne estas diferenco, li respondis, komencante denove ridi.

Kiam mia maljuna avino kunkudras tiajn ifonojn i nomasin frenez-kovrilo; sed mi neniam supozis ke tia senordamiksao povas vivii.

Tion kazis la Magia Pulvoro, klarigis Oo.Ho, do vi venis de la Kurbiinta Magiisto sur la monto.


75/345

apitro Ses

75

Kial mi ne divenis tionNu, nekredeble! jen vitra kato. Sedla Magiisto embarasios pro tio; estas kontralee kiam iumagias escepte de Glinda la Bona kaj la rea Soristo deOz. Se vi homoja aoja okulvitroja frenez-kovriloja kio ajn vi estas, proksimios al la SmeraldaUrbo, oni arestos vin.

Tamen ni iros tien, deklaris ifoneroj, sidiante sur la

benkon kaj svingante siajn katunplenajn krurojn.Se iu el ni ja ripozos,Oni vere nin arestos,Tiam restos nur la solvoKe la reston ni supozos.

Mi komprenas, diris la lignohakisto, kapjesante, vi estas

egale freneza kiel la litkovrilo el kiu vi estas farita.i ja vere estas freneza, komentis la Vitra Kato. Sed

ne estas mirinde, ar nur memoru el kiom da diversaj eroji fariis. Rilate al mi, mi konsistas el pura vitroesceptede mia juvela koro kaj mia bela palrua cerbo. u virimarkis mian cerbon, fremdulo? Oni povas vidi in funkcii.

Mi vidas, respondis la lignohakisto; sed mi ne opiniaske i multe valoras. Vitra kato estas senutilao, sedMiksifona Knabino estas vere utila. i ridigas min, kaj ridoestas la plej bona parto de la vivo. Iam estis lignohakisto,amiko mia, kiu konsistis nur el stano, kaj mi iam ridiskiam mi ekvidis lin.


76/345


76

Stana lignohakisto? diris Oo. Estas strange.Mia amiko ne estis iam el stano, diris la viro, sed li

senzorge uzis sian hakilon kaj plurfoje hakis sin tre severe.Kiam ajn li perdis membron li anstataigis in per stana;do post kelka tempo li konsistis plene el stano.

Kaj u tiam li povis haki lignon? demandis la knabo.Li ja povis se li ne rustigus siajn artikojn. Sed unu

tagon li renkontis Doroteon en la arbaro kaj akompanis inal la Smeralda Urbo, kie li multe sukcesis. Li nun estasunu el la favoratoj de Princino Ozma, kaj i faris lin laImperiestro de la Palpbrumojla Lando kie io estas flava.

Kiu estas Doroteo? demandis la Miksifona Knabino.Knabineto kiu iam lois en Kansas, sed nun i estas

Princino de Oz. i estas la plej intima amiko de Ozma,

ladire, kaj loas kun i en la rea palaco.u Doroteo konsistas el stano? demandis Oo.u i estas miksifona, kia mi? demandis ifoneroj.Ne, diris la viro; Doroteo estas karna, same kiel mi.

Mi scias pri nur unu stana persono, kaj tiu estas NojoHakisto, la Stana Lignohakisto; kaj iam ekzistos nurunusola Miksifona Knabino, ar iu magiisto kiu vidos vinrifuzos fari similan.

Mi supozas ke ni vidos la Stanan Lignohakiston, ar niiras al la Lando de la Palpbrumoj, diris la knabo.

Kiucele? demandis la lignohakisto.Por akiri la maldekstran flugilon de flava papilio.


77/345

apitro Ses

77

Longa veturo, deklaris la viro, kaj vi trairos solecajnpartojn de Oz kaj transiros riverojn kaj trairos obskurajnarbarojn anta ol atingi tien.

Tute bone, la mi, diris ifoneroj. Mi havos oportunonvidi la landon.

Vi estas freneza, knabino. Pli bone estos ke vi rampuen ifonujon kaj kau vin tie; a donu vin kiel ludilon aliu knabineto. Kiuj veturas, tiuj emas renkonti embarasojn;tial mi restas hejme.

La lignohakisto invitis ilin iujn trapasi la nokton en liadometo, sed ili fervoris pluen iri do ili lasis lin kaj plusekvis la padon, kiu nun estis pli lara kaj pli facile videbla.

Ili anticipis atingi alian domon anta la noktio, sed la


78/345


78

krepusko estis nelongedara kaj Oo balda komencis timike ili eraris pro sia foriro de la lignohakisto.

Mi apena povas vidi la padon, li diris fine. u vipovas vidi in, ifoneroj?

Ne, respondis la Miksifona Knabino, kiu firme tenisla brakon de la knabo por ke li gvidu in.

Mi povas vidi, deklaris la Vitra Kato. Miaj okuloj vidas

pli bone ol viaj, kaj mia palrua cerboForgesu pri via palrua cerbo, mi petas, diris Oo haste;nur antaenkuru kaj trovu la vojon. Atendu minuton dummi ligos nuron al vi, ar poste vi povos gvidi nin.

Li prenis nuron el sia poo kaj ligis in irka la kolonde la kato, kaj post tio la besto gvidis ilin la la pado. Ilijam maris tiel dum eble horo kiam scintilanta blua lumo

ekaperis anta ili.Bone! Jen fine domo, kriis Oo. Kiam ni atingos in

la bonuloj sendube donos al ni tranokton. Sed negrave kiomili maris la lumo ajnis neniom pliproksimii, do post kelkatempo la kato ekhaltis, dirante:

Mi kredas ke la lumo anka veturas, kaj ni neniampovos atingi in. Sed jen domo apud la vojo, do kial niplumaru?

Kie estas la domo, Fuulo?uste i tie, apud ni, ifoneroj.Oo nun povis vidi malgrandan domon apud la vojo. i

estis senluma kaj silenta, sed la knabo estis laca kaj volis


79/345

apitro Ses

79

ripozi, do li iris al la pordo kaj frapis sur la pordon.Kiu estas? kriis voo el interne.Mi estas Oo la Misfortuna, kaj kun mi estas Fralino

ifoneroj Miksifona kaj la Vitra Kato, li respondis.Kion vi volas? demandis la Voo.Lokon dormi, diris Oo.Do envenu; sed neniom bruu, kaj vi devos tuj enlitii,

respondis la Voo.Oo malriglis la pordon kaj eniris. Estis ege senlume enla dometo kaj li tute ne povis vidi. Sed la kato kriis: Ho,neniu estas i tie!

Devas esti, diris la knabo. Iu parolis al mi.Mi povas vidi ion en la ambro, respondis la kato,

kaj neniu eestas escepte de ni mem. Sed jen tri litoj, zorge

ordigitaj, do ni dormu.Kio estas dormo? demandis la Miksifona Knabino.Dormo estas kion oni faras post enlitio, diris Oo.Sed kial vi enlitias? pludiris la Miksifona Knabino.Nu, nu! Vi multe tro bruas, kriis la Voo kiun ili jam

antae adis. Silentu, fremduloj, kaj enlitiu.La kato, kiu povis vidi en la mallumo, atente

irkarigardis por trovi la posedanton de la Voo, sed povistrovi neniun, kvankam la Voo ajnis proksima. i arkigissian dorson iomete kaj ajnis tima. Poste i flustris al Oo:Venu! kaj gvidis lin al lito.

Per siaj manoj la knabo palpis la liton kaj trovis ke i


80/345


80

estas granda kaj mola, kun plumplenaj kapkusenoj kaj multajkovriloj. Do li deprenis siajn uojn kaj apelon kaj rampisen la liton. Poste la kato gvidis ifonerojn al alia lito kajla Miksifona Knabino volis scii kion fari per i.

Kuiu kaj silentu, flustris la kato, averte.u mi rajtos kanti? demandis ifoneroj.Ne.

u mi rajtos fajfadi? demandis ifoneroj.Ne.u mi rajtos dancadi is la mateno, se mi volos?

demandis ifoneroj.Vi devos esti kvieta, diris la kato, per nelata voo.Mi ne volas, respondis la Miksifona Knabino, parolante

lakutime late. Kial vi rajtas ordoni al mi? Se mi volas

paroli, a krii, a flustriAnta ol i povis plu paroli nevidata mano firme ekprenis

in kaj etis in tra la pordon, kiu fermiis malanta i kunakra bruo. i trovis sin saltetanta kaj rulianta en la stratokaj kiam i restariis kaj penis denove malfermi la pordoni trovis in losita.

Kio okazis al ifoneroj? demandis Oo.Ne gravas. Ni dormu, por ke nenio okazu al ni,

respondis la Vitra Kato.Do Oo komfortigis sin sub la kovriloj de sia lito, kaj

endormiis, kaj li estis tiom laca ke li tute ne vekiis antaol fariis plena taglumo.


81/345


82/345


83/345

83

KIAM la knabo malfermissiajn okulojn la sekvanma tenon , l i zo rgeirkarigardis la ambron.Tiuj malgrandaj Mantulajdomoj malofte havis pli ol

unu ambron en si. Tiuen kiu Oo nun trovis sinhavis tri litojn, iuj envico la unu flanko de i.La V i t r a Ka to ku i sdormante sur unu lito,Oo estis en la dua, kaj la

tria estis bele ordigita kajglatigita por la tago. e laalia flanko de la ambroestis ronda tablo sur kiujam estis la matenmano,fume varmega. Nur unuseo estis apud la tablo,kie maniloj kuis porunu persono. ajne neniuestis en la ambro esceptede la knabo kaj Fuulo.

O o s t a r i i s k a j


84/345


84

surmetis siajn uojn. Trovinte tualetejon e la kapo de sialito li lavis siajn vizaon kaj manojn kaj brosis sian hararon.Poste li iris al la tablo kaj diris:

u eble i tiu estas mia matenmano?Manu in! ordonis Voo apud li, tiom proksima ke

Oo eksaltis. Sed neniu estis videbla.Li estis malsata, kaj la matenmano aspektis bona, do li

sidiis kaj manis kiom li volis. Poste, stariinte, li prenissian apelon kaj vekis la Vitran Katon.Venu, Fuulo, diris li, ni devas iri.Li rerigardis irka la ambron, kaj parolante al la aero, li

diris: Kiu loas i tie estis tre kompleza, kaj mi multe dankas.Neniu respondo okazis, do li prenis sian korbon kaj eliris

la pordon, kaj la kato sekvis lin. En la mezo de la pado sidis

la Miksifona Knabino, ludante per toneroj kiujn i prenis.Ho, jen vi! i kriis gaje. Mi kredis ke vi neniam

elvenos. Jam de longe estas taglumo.Kion vi faris dum la tuta nokto? demandis la knabo.Sidis i tie kaj rigardis la stelojn kaj la lunon, i

respondis. Ili interesas. Mi neniam antae vidis ilin, sciu.Kompreneble ne, diris Oo.Vi freneze miskondutis kaj eletigis vin, komentis

Fuulo, dum ili rekomencis sian veturon.Ne gravas, diris ifoneroj. Sen tiu eletio mi ne vidus

la stelojn kaj la grandan grizan lupon.Kiu vulpo? demandis Oo.


85/345

apitro Sep

85

Kiu venis al la pordo de la domo trifoje dum la nokto.Mi ne komprenas kial tio okazis, diris la knabo,

penseme, ja estis multaj manaoj en tiu domo, ar mi havistre bonan matenmanon, kaj mi dormis en bela lito.

u vi tamen sentas lacon? demandis la MiksifonaKnabino, rimarkante ke la knabo oscedas.

Nu, jes; mi estas same laca kiel la pasintan nokton,

kvankam mi bone dormis.Kaj u vi anka malsatas?Estas strange, respondis Oo. Mi bone matenmanis,

tamen mi deziras nun mani iom da miaj biskvitoj kajfromao.

ifoneroj dancis tien kaj reen la la pado. Poste i kantis:

Kirdokardokordo;La vulpo e la pordo,Nenio por mano krom nudosta arano,Kaj faktur de butiko en ordo.

Kion tio signifas? demandis Oo.Ne demandu min, respondis ifoneroj. La vortoj nur

eniras mian kapon kaj mi diras ilin, sed kompreneble mi sciasnenion pri butiko nek pri nudaj ostoj nekpri preska io alia.

Ne, diris la kato; i estas plene, eksterdube, senesceptefreneza, kaj ia cerbo ne povas esti palrua, ar i malustefunkcias.

Forgesu la cerbon! kriis ifoneroj. Kiel i gravas? u


86/345


86

vi rimarkis kiom belaj estas miaj ifonoj en i tiu sunlumo?uste tiam ili adis sonon kvaza paoj lairas la padon

malanta ili kaj iuj tri turnis sin por vidi kio venas. Miranteili vidis malgrandan rondan tablon kuri tiom rapide kiomiaj kvar maldikaj kruroj povis porti in, kaj al la suprofonografo kun granda ora korno estis rabita.

Atendu! kriis la fonografo. Atendu min!Nekredeble; jen la muzikilo sur kiun la Kurbiinta

Magiisto utis la Pulvoron de Vivo, diris Oo.Jes vere, respondis Fuulo, per malgaja votono; kaj

poste, kiam la fonografo proksimiis al ili, la Vitra Katoaldonis severe: Nu, kial vi estas i tie?


87/345

apitro Sep

87

Mi forfuis, diris la muzikilo. Post via foriro, maljunaD-ro Pipt kaj mi terure kverelis kaj li minacis disbati min semi ne silentos. Kompreneble mi rifuzis, ar parolmaino devasparoli kaj fari bruonkaj kelkfoje muzikon. Do mi kae foririsel la domo dum la Magiisto kirladis siajn kvar kaldronojn kajmi postkuris vin dum la tuta nokto. Nun, ar mi trovis tiomagrablajn kunulojn, mi povos paroli kaj melodiadi lavole.

Oon multe agrenis tiu nebonvena aldono al ilia grupo.Unue li ne sciis kion diri al la noveveninto, sed iom dapensado decidigis lin ne respondi amike.

Ni veturas por grava tasko, li deklaris, kaj pardonumian honestan diron ke ni ne volas enii pri vi.

Vi estas tre malentila! kriis la fonografo.Domae, tamen vere, diris la knabo. Vi foriru al iu

alia loko.Vi tre malkompleze traktas min, mi nepre devas diri,

plendais la fonografo, per tono de insultio. ajnas ke iumalamas min, tamen oni intencis ke mi distru la homojn.

Efektive, ni ne malamas precipe vin, komentis la VitraKato; ni malamas vian muzikaon. Kiam mi lois en lasama ambro kiel vi min multe enis via grinca korno. imuas kaj grumblas kaj klakas kaj gratas tiel ke i ruinigasla muzikon, kaj via mekanismo latas tiom ke ia bruaokovras iun melodion vian.

Ne mi kulpas; kulpas miaj diskoj. Mi devas agnoski kemi ne havas klaran diskon, respondis la maino.


88/345


88

u a ne kulpa, vi devos foriri, diris Oo.Atendu minuton, kriis ifoneroj. Tiu muzikilo interesas

min. Mi memoras ke mi adis muzikon kiam mi unueviviis, kaj mi deziras readi in. Kiel vi nomias, povramistraktata fonografo?

Viktoro Kolumbio Edison, i respondis.Nu, mi mallonge nomos vin Vijo, diris la Miksifona

Knabino. Ludu ion.i frenezigos vin, avertis la kato.Mi jam frenezas, la via deklaro. Streu vin kaj sonigu

la muzikon, Vijo.Mi havas kun mi nur unu diskon, klarigis la fonografo;

i estas disko kiun almetis la Magiisto tuj anta nia kverelo.i estas tre klasika komponao.

i estas kio? demandis ifonulo.i estas klasika muzikao, kaj oni opinias in la plej bona

kaj enigma verko iam ajn fabrikita. Oni nepre diru ami in,negrave u a ne mensoge, kaj se vi ne amas in, konvenaske vi aspektu kvaza vi ja amas in. u vi komprenas?

Tute ne, diris ifoneroj.Do askultu!Tuj la maino komencis ludi kaj post nemultaj minutoj

Oo metis siajn manojn al siaj oreloj por elteni la sonojnkaj la kato minace muis kaj ifoneroj komencis ridi.

esu, Vijo, i diris. Tio sufias.Sed la fonografo plu ludadis la mornan melodion, do Oo


89/345

apitro Sep

89

ekkaptis la krankon, eliris in kaj etis in en la vojon.Tamen tuj kiam la kranko frapis la teron i resaltis al lamaino kaj komencis strei in. Kaj ankora sonadis lamuziko.

Ni kuru! kriis ifoneroj, kaj ili iuj ekkuris la la padokiel eble plej rapide. Sed la fonografo tuj sekvis ilin kaj ipovis kuri kaj muziki samtempe. i vokis, riproe:

Kio estas? u vi ne amas klasikan muzikon?Ni nepre ne amas in, Vijo, diris ifoneroj, haltante.Ni pasikos la klasikon kaj gardos tiom da ojo kiom restas.Mi ne havas nervojn, dank al Dio, sed via muzikorumpigas mian katunon.

Do inversigu mian diskon. Aliflanke estas rago, diris lamaino.

Kio estas rago?La inverso de klasika muziko.Bone, diris ifoneroj, kaj i inversigis la diskon.La fonografo nun komencis ludi malglatan miksaaon de

sonoj kiuj troviis tiom perpleksigaj ke post momentoifoneroj puis sian miksifonan antaveston en la orankornon kaj kriis: esuesu! Tio estas la alia ekstremo. iestas aega!

Kvankam dampite, la fonografo plu ludis.Se vi ne esigos tiun muzikon mi frakasos vian diskon,

minacis Oo.La muziko esis je tio, kaj la maino turnis sian kornon


90/345


90

de unu al la alia kaj diris ege indigne: Kio estas nun? uestas eble ke vi ne atas ragmuzikon?

ifonuloj devus, ar i mem konsistas el f-rag-mentoj,diris la kato; sed mi tute simple ne povas toleri in; ibukligas miajn lipharojn.

Vere i estas aega! kriis Oo, tremante.Sufias por frenezigi frenezulinon, murmuris la

Miksifona Knabino. Jen la vero, Vijo, i darigis dum iglatigis sian antaveston kaj resurmetis in, ial vi eraris. Vine estas koncerto; vi estas enao.

Muziko havas sorojn por trankviligi sovaan bruston,asertis la fonografo, malfelie.

Sekve ni ne estas sovauloj. Mi konsilas ke vi hejmenirukaj petu pardonon de la Magiisto.

Neniam! Li frakasus min.Tion ni mem faros, se vi restos i tie, Oo deklaris.Forkuru, Vijo, kaj enu iun alian, konsilis ifoneroj.

Trovu iun vere fian, kaj restu kun li is li pentos. Tiel vipovos fari ion bonan en la mondo.

La muzikilo silente forturnis sin kaj trotis la flankpado,cele malproksiman Mantulan vilaon.

u anka ni devos iri tien? demandis Fuulomaltrankvile.

Ne, diris Oo; mi opinias ke ni iru rekte antaen, ari tiu pado estas la plej lara kaj plej bona. Kiam ni atingosdomon ni demandos pri kiel iri al la Smeralda Urbo.


91/345

91

PLU ili iris, kaj duona horoda s enha l t a mar adokondukis ilin al domo iompli bona ol la du kiujn ilij am pa s i s . i s t a r i sproksime al la vojo kaj

super la pordo estis afiokiu legiis: F-ino MalsaaStrigo kaj S-ro Saa Azeno:Publikaj Konsilistoj.

Kiam Oo latlegis laafion ifoneroj dir isridante: Nu, jen loko kie

ni povos akiri tiom dakonsilado kiom ni deziras,eble pli ol ni bezonas. Nieniru.

La knabo frapis sur lapordon.

Envenu ! vok i sprofunda basa voo.

Do ili malfermis lapordon ka j en i r i s l adomon, kie malgrandapalbruna azeno, vestita per


92/345


92

blua antavesto kaj blua apo, okupis sin per senpolvigadode la mebloj per blua tuko. Sur breto super la fenestro sidistre granda blua strigo sur kies kapo estis blua sunkufo; persiaj grandaj rondaj okuloj i palpebrumadis al la vizitantoj.

Bonan matenon, diris la azeno, per sia profunda voo,kiu sonis pli granda ol li mem. u vi venis al ni porkonsiloj?

Nu, ni venis ial, respondis ifoneroj, kaj nun ar ni estasi tie ni ricevu iom da konsilado. i estas senpaga, u ne?Certe, diris la azeno. Konsilo neniom kostaskrom se

oni observas in. Permesu ke mi diru, flanke, ke vi estas laplej stranga grupo de veturantoj kiuj is nun venis al miabutiko. Taksante vin nur per la aspekto, mi opinias ke plejbone estus ke vi parolu kun la Malsaa Strigo tie.

Ili turnis sin por rigardi la birdon, kiu skuetis siajnflugilojn kaj gapis ilin per siaj grandaj okuloj.

Hut-ti-tut-ti-tut! kriis la strigo.

Vili-kum-biSaluton vi!Enig-kum, elig-kum

Ti-ri-li-li!Tio superas vian poezion, ifonuloj, diris Oo.i estas nur sensencao! deklaris la Vitra Kato.Sed i estas bona konsilo por malsauloj, diris la azeno,

admire. Askultu mian partneron, kaj vi ne povos erari.


93/345

apitro Ok

93

Diris la strigo per grumbla voo:

Vivas Miksifon-knabin,Kuas sur nenies sin;Sencomanka, ojoama,

Vere kiu volos in?

Vera komplimento! Vera komlimento, ja vere! kriis la

azeno, turnante sin por rigardi ifonerojn. Vi certe estasmirinda, mia kara, kaj mi kredas ke vi farius bonegapinglokuseneto. Se vi apartenus al mi, mi surportusfumizitajn okulvitrojn por rigardi vin.

Kial? demandis la Miksifona Knabino.ar vi estas tiel brila kaj bunta.Mia beleco blindumas vin, i asertis. Vi la Mantuloj

iuj fiere maradas kun via stulta bluo, dum miVi erare nomas min Mantulo, interrompis la azeno,

ar mi naskiis en la Lando Mo kaj vizitis Ozon dum latago kiam oni fermis in kontra la tuta cetero de la mondo.Do i tie mi devas resti, kaj mi agnoskas ke i estas trebela kaj loinda lando.

Hut-ti-tut-ti-tut! kriis la strigo;Sorilon Oo volas trovi,Marmoran Onjon Nonjon movi.Tre longe seri ja utilas,Sorilojn trovi malfacilas.


94/345


94

u la strigo tamen vere estas malsaa? demandis laknabo.

Nepre, respondis la azeno. Rimarku kiel malelegantajestas iaj esprimoj. Sed mi admiras la strigon uste ar i

estas klare malsaa. Latradicie strigoj estas tre saaj,plejparte, tiel ke malsaa strigo estas malkutima, kaj eble viscias ke iu a io malkutima nepre interesas saulojn.

La strigo denove skuetis siajn flugilojn, murmurante itiujn vortojn:

Malfacilas esti vitra katoar malmola estas ia fato;Diafana iu ia ago,Kaj videbla klare per imago.

u vi rimarkis mian palruan cerbon? demandis Fuulo,fiere. Oni povas vidi in funkcii.

Ne dum la tago, diris la azeno. i ne povas bone vididum la tago, povrulino. Sed ia konsilo estas bonega. Mikonsilas ke vi obeu in.

La strigo ankora ne donis al ni konsilon, la knabodeklaris.

Ne? Do kiel vi nomas iujn tiujn dolajn poemojn?Nur malsaaoj, respondis Oo. ifoneroj diras

similaojn.Malsaaoj! Kompreneble! Certe! La Malsaa Strigo devas


95/345


96/345


96

esti malsaa, alie i ne estus la Malsaa Strigo. Vi ja veremulte komplimentas mian partneron, asertis la azeno,kunfrotante siajn antaajn piedojn kvaza tre plaite.

La afio diras ke vi estas saa, komentis ifoneroj alla azeno. Bonvolu pruvi tion.

Kun granda plezuro, respondis la besto. Provu min,mia kara ifoneroj, kaj mi pruvos mian saecon tujtuje.

Kiel oni plej bone iras al la Smeralda Urbo? demandisOo.Per marado, diris la azeno.Mi scias tion; sed kiun vo

baum, l.frank - la mikscxifona knabino de oz

Documents