N° 1249 VAN 7 TOT 14 OKTOBER 2010 ¦ WEEK 40: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Een bank vooruit

L onden,  Parijs  en  Frankfurt domineren  opnieuw  de  top-drie. Al  sinds de vastgoedon-

derneming  Cushman  &  Wakefield een onderzoeksbureau jaarlijks laat peilen  naar  de  aantrekkelijkste  za-kensteden,  bekleedt  Londen  onaf-gebroken de eerste plaats, al 21 jaar lang.  Wenen  is  dit  jaar  de  grootste stijger (+6), maar staat nog altijd op de  22ste  plaats,  alsnog  geen  con-currentie  voor Brussel. Vooral Bar-celona en Amsterdam moeten in de gaten  gehouden  worden.  Barcelona heeft al meer dan eens op 4 gestaan, en  Amsterdam,  vaak  op  5  of  6  (en vorig jaar uitzonderlijk op 8), is aan 

een  fikse  inhaalbeweging  bezig  en staat dit jaar opnieuw op 6.De European Cities Monitoring, zo-als de jaarlijkse enquête naar de bes-te  vestigingslocaties  voor  bedrijven heet,  wordt  gehouden  bij  bedrijfs-leiders en senior managers  van vijf-honderd  Europese  topbedrijven.  Er wordt dus naar een mening gepeild, en meningen zijn soms onvoorspel-baar:  waarom  bevindt  Brussel  zich dit jaar bijvoorbeeld niet meer in de toptien wat de kwaliteit van de tele-communicatie betreft?Dat  de  aantrekkelijkheid  van  Brus-sel  te  maken  heeft  met  zijn  inter-nationale roeping, staat buiten kijf, 

evenals  de  centrale  ligging  in  een markt  met  honderden  miljoenen consumenten.  Maar  als  het  over personeel  met  de  juiste  opleiding gaat,  zakt  Brussel  van  de  zevende naar  de  negende  plaats.  Moet  het hoger  onderwijs  een  tandje  bijste-

ken?  Met  de  talenkennis  zitten  we goed: Brussel deelt de tweede plaats met Amsterdam; Parijs staat pas op 6 en Frankfurt op 7. Opvallend is dat ook hier Londen de eerste plaats be-

kleedt. Heeft de stad dat te danken aan haar kosmopolitische karakter, of heeft ze gewoon het geluk dat de wereldtaal  Engels  nu  eenmaal  de moedertaal  is  van  de  autochtone Brit? Het is een legitieme vraag. En al  is  Brussel  Londen  niet,  ook  hier woont  een  grote  groep  hoogopge-leide buitenlanders.Eric  Peeters  van  Cushman  &  Wa-kefield:  “Brussel  profiteert  van  een relatief  stabiele  economie  in  com-binatie  met  een  goed  lokaal  en  ex-tern transportnetwerk, beschikbare kantoorruimte  en  een  meertalige, internationale  bevolking.”  Tot  slot relativeert  Cushman  &  Wakefield de  invloed  van  mega-evenementen als  de  Olympische  Spelen.  Dat  laat Athene zien: sinds 2008 is de Griek-se hoofdstad  twee plaatsen gezakt, naar de 36ste en laatste plaats.� Danny�Vileyn

BRUSSEL – Barcelona zakt, Brussel stijgt. De Europese hoofdstad is door internationale zakenlui uitgeroepen tot vierde aantrekkelijkste zakenstad. Daarmee staat Brussel (opnieuw) op de hoogst haalbare plaats.

Ook in Brussel woont een grote groep hoogopgeleide buitenlanders

Internationaal > Zakenlui zetten Brussel opnieuw op vier

SLAPELOZE NACHT IN SPIEGELTENT Wensen naar de maan sturen, een paardenspektakel bewonderen, deelnemen aan interactieve performances, fuiven, gamen en tangodansen in de Spiegeltent op het Sint-Katelijneplein.

Het behoorde zaterdagnacht allemaal tot de mogelijkheden op de negende editie van Nuit Blanche, het culturele publieksfeest van de Stad Brussel.� HUB

© JO VOETS

EErstE BElgischE EXPOsitiE van Francis alŸs Bij wiElsEn ook: stijn, james Ensor en de film Illégal

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

07 1010

GESPREK MET VANRAES

“De Vlaamse Brusselaar is quantité négligeable voor Vlaanderen. Er is een 

onafhankelijkheidsdrang in Vlaanderen waarbij Brussel niet meer telt.” 

Minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD) over de centen van Brussel en de communautaire patstelling

ADVERTENTIE

Ga snel naar pagina

28 & 29

DB3

8/60

9846

I0

4

EcONOMIE zOEKT RUIMTE

De Gewestelijke  Ontwikkelingsmaat-schappij (Gomb) en de Haven zoeken extra 

ruimte voor de industrie.

8

BDW 1249 PAGINA 2 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Met zijn mecenassendiner haalde het operahuis De Munt bijna 230.000 euro op. De dresscode voor de vrouwen was ‘Russisch’.

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Kosmopolis naar wensUitgelicht > Brussel Citizens University wil eigen onderwijs

D e Brussels Citizens Universi­ty (BCU) verzamelt het Brus­selse  middenveld.  Het  is 

een initiatief van de denktank Aula Magna, onder leiding van huisideo­loog  Eric  Corijn  en  oprichter  Alain Deneef.  Twee  evenementen  tijdens de  BCU  van  afgelopen  weekend trokken  onze  aandacht:  het  hoofd­stuk  ‘Brussel  en  het ommeland’  en het slotdebat met drie politici van de Brusselse regering.Tijdens  het  debat  –  in  feite  een voorstelling  door  academici  en  er­varingsdeskundigen  voor  een  audi­torium – over Brussel en het omme­land  kwamen  vooral  economische verhalen aan bod.  Jean de Salle, de voorzitter van de Gewestelijke Ont­wikkelingscommissie,  toonde  aan 

dat  Brussel  het  middelpunt  is  van de Vlaamse Ruit (het gebied tussen Gent,  Antwerpen  en  Leuven)  én  de Waalse  Driehoek  (Brussel,  Char­leroi en Namen). Hij  riep op tot sa­menwerking onder de vorm van een Communauté Urbaine,  een  model dat  eerder  Frans  De  Keyser,  advi­seur bij Beci  (het Brusselse samen­werkingsverband  van  Kamer  van Koophandel en het Verbond van On­dernemingen),  gepromoot  had  on­der de noemer Brussels Metropolitan Region,  een  grootstedelijk  gebied van economische samenwerking dat naast  Brussel  het  arrondissement Halle­Vilvoorde  en  de  provincie Waals­Brabant omvat.Het  betoog  van  KUL­professor Christian  Kesteloot  was  iets  meer 

uitgewerkt.  Kesteloot  nam  eerst  de tijd  om  concreet  uit  te  leggen  wat kernstad, stadsagglomeratie en ban-lieue juist inhielden, en hij paste dit toe op de Belgische situatie. In ver­houding tot het aantal inwoners dat er woont en er gebruikt van maakt, is de Brusselse periferie groter dan die van grote steden als Londen en Parijs, zegt Kesteloot.Dan  kwamen  de  vele  problemen aan  bod.  Het  arme  stadscentrum versus de rijkere gebieden buiten de stad. De werkloosheid, en de socia­le  segregatie  die  daaruit  volgt.  In dat  licht merkte Emmanuel van In­nis,  de  voorzitter  van  Beci,  op  dat de Vlaamse Wooncode  in de eerste plaats  een  maatregel  is  tegen  een toevloed  aan  arme  mensen  in  de Rand, veeleer dan een puur linguïs­tisch verhaal.Van  Innis  waarschuwde  ook  voor bepaalde  lobbygroepen,  die  “al  aan het  werk  zijn  om  Brussel  Europese hoofdstad-af  te  maken.”  Aanvul­lend besloot Anton van Assche, van 

de  zelfstandigenorganisatie  Unizo, dat er een steeds grotere kloof gaapt tussen  politieke  besluitvorming  en 

economie.  “Zo  moeten  overheden zich  vandaag  meer  en  meer  beroe­pen op economische principes zoals concurrentie,  wat  ervoor  zorgt  dat ze elkaar gaan bekampen.”Van  Assche  stelde  voor  dat  de Brusselse  politici  misschien  eens moeten  denken  aan  een  road-show  door  Vlaanderen,  waarin  het Brussels  Gewest  als  een  betrouw­bare  economische  partner  wordt voorgesteld.  Een  idee  dat  opgang 

AB HEEFT NIEUWE DIRECTEUR

BRUSSEL – Concertzaal Ancienne Belgique heeft bekendgemaakt wie Jari Demeulemeester opvolgt als directeur. De Brusselaar Dirk De Clippeleir (48) treedt begin maart 2011 in dienst.

Eind  februari  volgend  jaar  gaat Jari  Demeulemeester  met  pen­sioen.  Demeulemeester  staat sinds  1988  aan  het  hoofd  van de AB, die onder zijn leiding een prominente  plek  veroverde  in de  Belgische  muziekwereld  en daarna uitgroeide tot een  inter­nationaal geprezen concertzaal.Door  het  afscheid  van  de  le­vende  legende  uit  Jette  was  er sinds  april  een  vacature  voor een nieuwe algemeen directeur. Uit meer dan dertig kandidaten werd  Dirk  De  Clippeleir  geko­zen.  De  Clippeleir  heeft  meer dan  vijftien  jaar  ervaring  in  de muziekindustrie, eerst als mar­ketingdirecteur en later als alge­meen directeur van EMI Music. In  1997  begon  hij  bij  Univer­sal  Music  Belgium  en  in  2008 richtte  hij  C.L.I.P.  Coaching  op, dat  bedrijfsleiders  individueel coacht en begeleidt.Op 1 maart 2011 mag De Clip­peleir  dus  zelf  opnieuw  aan  de slag als bedrijfsleider. Het wordt zijn  taak  om  samen  met  zijn vijftigtal  personeelsleden  in  te spelen op de uitdagingen van de veranderende  muziekbusiness zonder  de  financiële  beperkin­gen uit het oog te verliezen. � MB

OPMERKELIJK

BRUSSEL – De Brussels Citizens University haalde af-gelopen weekend bekende Brusselse thema’s en eisen boven. Het initiatief van de denktank Aula Magna heeft de verdienste Brussel een eigen stem te geven. Vijfhon-derd mensen kwamen erop af. “Kosmopolitisme

is het antwoord op verdeling volgens taal”

BEL 02-226.45.45OF MAIL ABO@BDW.BE

* GRATIS VOOR WIE IN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST WOONT

BDW ÉN AGENDA GRATISTHUIS?

*

© B

AR

T DE

WA

EL

E

BDW 1249 PAGINA 3 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�29�SEPTEMBERBETOGEN�TEGEN�BESPARiNGEN. 56.000 mensen uit heel Europa komen demonstreren tegen de besparingsmaatregelen die verschillende Europese overheden hebben aangekondigd. Het traject loopt van het Zuidstation over de Kleine Ring naar het Jubelpark. De demonstratie verloopt rustig, maar toch worden 244 mensen preven­tief aangehouden. Al bij al verloopt de manifestatie zonder al te veel verkeershinder.

flAGEy-GARAGE�vOOR�NOvEMBER. De Elsense burgemeester Willy Decourty (PS) zegt dat de garage onder het Flageyplein midden november open zal gaan. Daarmee is het Flageyplein na acht jaar officieel volledig heraangelegd. Of de parkeergarage ook daadwer­kelijk half november opent, is niet zeker. De datum is al meermaals verschoven.

DONDERDAG�30�SEPTEMBERNEGEN�JAAR�CEl. De criminelen die eind januari een wissel­kantoor overvielen aan de Adolphe Maxlaan en bij hun vlucht een agent neerschoten, worden veroordeeld. De schutter krijgt negen jaar gevangenisstraf, zijn kompanen zes en vier jaar. 

OPNiEuW�vERkEER�GAuChERET. In de Gaucheretstraat in Schaarbeek is opnieuw verkeer toegelaten. Na de gasontploffing van 25 september stortten drie huizen in op het kruispunt met de Destouvellesstraat. Er vielen drie doden en zeventien gewonden. De federale overheid kondigt aan dat ze 30.000 euro extra uittrekt voor de opvang van de slachtoffers. 

ÉÉN�PROCENT�BEJAARDEN�kRiJGT�PRik. Volgens Brussels parlementslid Elke Roex (SP.A) krijgt slechts één procent van alle Brusselse rusthuisbewoners een gratis griepprik. Van de 17.000 bewoners van rusthuizen in Brussel zijn er maar 195 die in een instelling van de Vlaamse Gemeenschap resideren. In Vlaanderen is de griepinjectie gratis.

vRiJDAG�1�OkTOBERRECORDAANTAl�fAilliSSEMENTEN. In de periode tussen januari en september is een recordaantal Brusselse bedrijven failliet gegaan. Dat berekent het informatiebureau Graydon. 1.677 bedrijven gingen over de kop. Dat is een stijging van 6,6 procent ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar, en het is het hoogste cijfer ooit.

POliTiEkANTOOR�GEviSEERD. Het politiekantoor op het Vos­senplein in de Marollen en enkele politiecombi’s worden door linkse heethoofden bewerkt met ijzeren staven en stenen. Dat gebeurt nadat de politie tweehonderd mensen arresteert na een manifestatie van linkse activisten aan het Zuidstation. Die betoging voor open grenzen en tegen het asielbeleid was niet toegelaten. ’s Anderen­daags wordt er opnieuw betoogd in het centrum van de stad.

ZATERDAG�2�OkTOBERJOBDAy�EuROPE. In het Berlaymontgebouw vindt de Europese Jobday plaats. Veertig werkgevers uit heel Europa hengelen er naar werknemers. Ook dit jaar blijkt de Europese Commissie een gegeerde werkplek. 

ZONDAG�3�OkTOBERMiDDENvElD�SPREEkT. Brussels Citizens University, een initiatief van de Brusselse denk­tank Aula Magna en het middenveld, sluit af met een politiek debat. Brussel moet de teugels in 

handen nemen, is het uitgangspunt. 

MAANDAG�4�OkTOBERMET�MEER�DAN�1,1�MilJOEN. Brussel had op 1 augustus 1.114.555 inwoners. Dat schrijft de krant Le Soir op basis van cijfers uit het Rijksregister. Dat betekent dat de Brusselse bevolking veel sneller toeneemt dan voorspeld.

STEkkER�uiT�fORMATiE. N­VA­voorzitter en federaal onder­handelaar Bart De Wever besluit uit de onderhandelingen over de staatshervorming te stappen. Volgens De Wever is er na 113 dagen formatie geen vooruitgang geboekt.

DiNSDAG�5�OkTOBERviNGERAfDRukkEN�vAN�kiNDJES. De Nederlandstalige basisschool in Wemmel neemt vingerafdrukken van kindjes. Op die manier wil de school foute facturen voor opvang tegengaan. Als de ouders geen afdrukken willen, kunnen ze een badge aanvragen voor hun kroost.� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Jean-Luc Vanraes (r.) in gesprek op het podium met filosoof Philippe Van Parijs. Plaats: de VUB. Aanleiding: de Brussels Citizens University.

maakte,  ook  tijdens  het  slotdebat.Dat  slot,  met  enkele  ministers  van de  Brusselse  regering  (Jean­Luc Vanraes,  Open  VLD  en  Charles Picqué,  PS)  en  de  voorzitter  van  de Franse  gemeenschapscommissie Christos  Doulkeridis  (Ecolo),  was dan weer ideologisch: er werd opge­roepen om Brussels onderwijs te or­ganiseren en die bevoegdheid bij de twee gemeenschappen weg te halen. Een idee waartegen alleen Vanraes, er deels voor bevoegd, zich verzette.Eric Corijn riep de zaal en de politici 

op  eindelijk  eens  een  volwaardige Brusselse  opinie  te  vormen.  “Kos­mopolitisme  is  het  Brusselse  ant­woord  op  verdeling  volgens  taal.” Luid applaus.Corijn vroeg zich ook af waarom er niet sneller werk gemaakt wordt van de  Brusselse  staatshervorming,  de herverdeling van bevoegdheden tus­sen  gemeenten  en  Gewest.  Picqué: “Er  moeten  inderdaad  bevoegdhe­den  overgeheveld  worden  naar  het Gewest,  maar  dat  neemt  niet  weg dat  gemeenten  ook  ‘contractueel’ 

goed kunnen samenwerken met het Gewest.”Tweetalige  verkiezingslijsten  was ook  zo’n  stokpaardje  van  de  aan­wezigen.  Doulkeridis:  “Ik  vind  het oneerlijk dat er, wanneer we over de herverdeling van bevoegdheden pra­ten, niet geraakt mag worden aan de minderheidsregelingen  die  gelden voor de Vlamingen in Brussel. Daar moet dan zogezegd afgebleven wor­den. Dat is hypocriet.”�� Christophe�Degreef

De bevolkingspiramide in Brussel lijkt tegenwoordig op die van een stad in de derde wereld.”

Demograaf Frans Lespagnard vindt de voorspelde bevolkingstoename voor Brussel nog onderschat (in Le Soir).

Veel Nederlandstaligen (in Brussel) voelen zich Brusselaar, eerder dan Vlaming. En veel Brusselaars hebben het gevoel dat de huidige politieke discussie over Brussel gaat, maar tegelijk ook zonder Brussel.”

VUB-onderzoeker Rudi Janssens blikt in La Libre Belgique terug op de (Franstalige) berichtgeving over het dalende aantal Vlamingen in Brussel.

0,34 kilogram. Zo veel (of zo weinig) gebruikt frituurvet verzamelt het doorsnee Brusselse gezin. Daarmee toont de Brusselaar zich een slechte Belg, want het nationale gemiddelde ligt op 2,3 kilogram.Laten  we  toegeven  dat  we  allemaal  een  beetje  te  snel frituurvet  lozen  waar  het  niet  mag.  Volgens  Valorfrit, 

0,34 HETGETAL

© C

D

“

“de vzw die ons allen bewust wil maken (inderdaad, die van die enge figuurtjes die in de fles gevangen worden of in uw afvoerbuis komen spoken), ligt het inzamelpoten­tieel op 5,5 kilogram per gezin. De helft van alle frietvet verdwijnt dus nog lustig in de afvoerbuis of de tuin, om daar in grondlagen te gaan rondspoken of het oppervlak­tewater te vervuilen.Misschien toch maar eens overwegen om meer naar de frituur te gaan. Steun de middenstand.� CD�

BDW 1249 PAGINA 4 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Politiek > Minister Jean-Luc Vanraes over de centen van Brussel en de communautaire patstelling

‘Wij moeten elke euro 25 keer omdraaien’

BRUSSEL – Open VLD staat aan de zijlijn bij de onder-handelingen over een staatshervorming, maar voor de Brusselse minister van Begroting Jean-Luc Vanraes (Open VLD) is de uitkomst cruciaal. Als de verwachte vijfhonderd miljoen euro er niet komt, verdwijnen er heel wat projecten in de koelkast.

M  inister  Jean-Luc  Vanraes maakt een ontspannen in-druk.  Nochtans  hangt  er 

zwaar weer boven Brussel. In okto-ber komt de opmaak van de begro-ting  op  kruissnelheid.  Brussel  zal het geld uit alle hoeken bijeen moe-ten schrapen.

Hoe staat het met de begroting?Jean-Luc Vanraes:  “We  zijn  op twee  fronten  bezig.  Voor  de  begro-tingswijziging  van  dit  jaar  hebben we goed nieuws. We rekenen op 71 miljoen  euro  meer  dan  voorzien, dankzij  hogere  registratierechten. Dat  goede  nieuws  is  relatief,  want we  gaan  dit  jaar  diep  in  het  rood. Herinner u: het verlies is geraamd op 320 miljoen euro. Voor de begroting van volgend jaar willen we uitkomen bij een deficit van 254 miljoen euro. Dat  is binnen het  tijdspad dat door de vorige minister van Begroting  is uitgestippeld en dat is goedgekeurd door Europa.”

Maar dat is zonder de vijfhonderd miljoen euro die de PS voor Brussel uit de brand heeft proberen te slepen.Vanraes: “Inderdaad. Dat betekent dat heel wat zwaar en noodzakelijk infrastructuurwerk zal moeten wor-den uitgesteld: de toegangspoortjes in  de  metro,  nieuwe  metrolijnen, wegwerkzaamheden,  het  uitzicht 

van  de  stad,  de  Europese  wijk,  de kanaalzone.  We  kunnen  dus  wel overleven,  maar  we  zullen  de  ko-mende  jaren  noodgedwongen  on-derinvesteren.”

Betekent dat ook dat Brussel in de gevarenzone blijft hangen die de ratingbureaus aangeven?Vanraes:  “Begin  dit  jaar  kregen we  een  AA+-rating,  omdat  er  een herfinanciering  van  Brussel  in  het vooruitzicht was gesteld. De dag dat het ratingbureau vernam dat de her-financiering  niet  voor  morgen  zou zijn, stonden ze hier al aan de deur en  hebben  ze  de  rating  aangepast naar AA-. Toch kunnen we nogal al-tijd goedkoper lenen op de financiële markten dan de Belgische overheid. Dat  heeft  dan  weer  te  maken  met ons  uitstekende  schuldbeheer.  Wat de  ratingbureaus  vertellen,  komt dus  niet  altijd  overeen  met  hoe  de financiële  markten  ermee  omgaan. Brussel heeft in het buitenland nog altijd een positief economisch  ima-go. Dat vergeten we weleens als we alleen  de  binnenlandse  kranten  le-zen.”

De Brusselse begroting kampt ook met twee enorme tegenvallers: slecht ingeschatte uitgaven voor de premies voor zonnepanelen, en een

schadevergoeding aan Sogaris omdat het Bilc niet wordt gebouwd.Vanraes:  “De  schadevergoeding was ingecalculeerd in de begroting. De  premies  voor  de  zonnepanelen, dat is een ander probleem. Wij heb-ben als Brusselse regering geen zicht op de rekeningen van Sibelga, die de premies  uitkeert.  Dat  is  vervelend, want alle andere overheidsbedrijven worden op de voet gevolgd, zodat we dit  soort  verrassingen  kunnen  ver-mijden.  Daar  zit  dus  het  probleem. Maar  goed,  we  moeten  dus  vijftien miljoen  euro  vinden.  Minister  Eve-

lyne Huytebroeck  (Ecolo) heeft ver-klaard dat ze dat in haar eigen por-tefeuille  zal  vinden,  maar  dat  lijkt mij niet voor de hand liggend.”

Brussel heeft altijd een begroting kunnen indienen die beantwoordt aan de normen van de Hoge Raad voor Financiën. Wat ging er mis in 2009?Vanraes: “Onze inkomsten zijn in-gestort. We hadden plots dertig pro-cent  minder  uit  registratierechten. 

Dat is dramatisch. Brussel haalt (in tegenstelling tot de twee andere ge-westen, SVG/DV)  bijna  vijftig  pro-cent uit eigen inkomsten. Het Lom-bardakkoord van 2001 had voor een vangnet gezorgd, maar dat was be-perkt in de tijd. We kunnen daarop al enkele jaren niet meer rekenen.”

Verklaart dit de Franstalige koudwatervrees voor responsabilisering? Brussel voelt aan den lijve wat het betekent om de eigen boontjes te doppen.Vanraes:  “Wij,  vanuit  Open  VLD, hebben  geen  enkele  schrik.  Bij  een herziening van de Financieringswet zal  iedereen  geresponsabiliseerd worden. Ik steiger als ik Vlaanderen hoor  over  de  ‘blanco  cheque  voor Brussel’.  Ik  wil  best  de  vergelijking met de andere gewesten maken. Wij moeten elke euro 25 keer omdraai-en voor we hem uitgeven.”“Ik  heb  lang  gewacht  om  met  het Brusselse  financiële  verhaal  naar buiten  te  komen.  Maar  ik  heb  iets merkwaardigs  vastgesteld.  Toen de VRT mij  hierover  aansprak, heb ik  een  debat  met  woord  en  we-derwoord  gevraagd.  En  wat  heb  ik gekregen?  Ik  mocht  in  een  vooraf opgenomen  filmpje  mijn  ei  kwijt, terwijl  een  professor  van  de  denk-tank Vives in de studio zijn mening mocht ventileren. Dat is geen debat, hé. De professor wint altijd. Ik weet intussen ook beter sinds ik De Mor-gen drie weken geleden heb gelezen. (De krant bracht uit dat Vives opge-richt werd door mensen uit Vlaams-nationalistische kringen, SVG/DV.)”

U betwist de stelling van

Vives dat Brussel genoeg middelen krijgt...Vanraes:  “Dat  is  zo  klaar  als  een klontje. Neem nu Beliris, het samen-werkingsakkoord tussen Brussel en België. We krijgen 125 miljoen euro per  jaar.  Maar  we  krijgen  dat  ook maar naarmate de werkzaamheden worden uitgevoerd. Dat  is  lang niet jaarlijks de volledige som. Twee: we hebben  beslist  om  dat  geld  priori-tair  naar  openbaar  vervoer  te  laten gaan.  Honderd  miljoen  is  een  rela-tief  kleine  som  in  vergelijking  met de  680  miljoen  die  Brussel  zelf  elk jaar moet ophoesten voor het open-baar stadsvervoer.”

Bent u voorstander van een regionalisering van een deel van de personen- en de vennootschapsbelasting, zoals Voka voorstelt?Vanraes:  “Dat  zijn  uitvoerings-modaliteiten.  Vlaanderen  zal  eer-der  de  personenbelastingen  willen regionaliseren,  Brussel  heeft  meer baat  bij  eigen  vennootschapsbe-lastingen,  maar  daar  gaat  het  mij niet om. Ik ben voorstander van het Duitse sys teem: er wordt geld geïnd en  dan  volgens  objectieve  parame-ters  verdeeld  (volgens het principe: elke Duitser heeft recht op een gelijke dienstverlening, SVG/DV). Waar het geld vandaan komt, maakt dan niet zoveel uit. Als het maar transparant en  objectief  is.  We  zouden  moeten kunnen  vertrekken  van  een  tabula rasa.  Jammer  genoeg  is  dat  erg moeilijk omdat iedereen opgesloten zit in zijn eigen gelijk.”“Tegelijk  moet  er  een  lijn  getrok-ken worden in het concurrentiever-mogen  van  de  gewesten.  Gewesten 

“Iedereen zit opgesloten in zijn eigen grote gelijk”

Mobiel bellen: interesse vanuit de wetenschap.

Ook telefoneren heeft een kleurtje

BRUSSEL – Het Brusselse telefoonbassin – een gebied waarbinnen druk over en weer getelefoneerd wordt – telt geen negentien, maar 66 gemeenten. Dat staat in de jongste editie van Brussels Studies, het elek-tronisch wetenschappelijk tijdschrift voor onderzoek over Brussel.

de taal en van de afstand in het mo-biele telefoonverkeer.”Het  resultaat  van  de  analyse  van tweehonderd  miljoen  gesprekken over  zes  maanden?  België  bestaat uit zeventien bassins als men de fre-quentie  bekijkt;  analyseert  men  de duur van de gesprekken, dan zijn er maar twee. De onderzoekers stellen: “Zo  blijkt  de  taalgrens  –  op  enkele uitzonderingen na – waterdicht. Een opmerkelijke  uitzondering  is  Brus-sel.  Vanuit  het  perspectief  van  de frequentie  van de gesprekken blijkt Brussel  duidelijk  verankerd  in  een 

telefoonbassin  dat  de  stadsrand  in Vlaams-  en  Waals-Brabant  bijna volledig omvat.” Opmerkelijk zijn de conclusies die de onderzoekers trek-ken:  “De  grenzen  die  in  dit  artikel naar voren worden geschoven, laten enkele  belangrijke  aspecten  zien van  onze  sociale  relaties,  aspecten waarmee rekening zou kunnen wor-den  gehouden  in  het  kader  van  de administratieve  en  geopolitieke  or-ganisatie van België.” Horen we daar een  nauwelijks  verholen  pleidooi voor de uitbreiding van Brussel? DV

© B

EA

U M

AE

S

Vincent Blondel, Gauthier Krings en Isabelle  Thomas  van  de  UCL,  heb-ben het mobieletelefoonverkeer van 2,6  miljoen  abonnees  onderzocht. Vreemde belangstelling? Hun moti-

vatie: “Al decennia zijn onderzoekers binnen de regionale wetenschappen gefascineerd  door  herkomst-be-stemmingsmatrices.” En: “(...) Deze modellen  tonen het belang aan van 

BDW 1249 PAGINA 5 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

moeten  nuances  kunnen  leggen, maar  dat  mag  niet  leiden  tot  dwa-ze  fiscale  concurrentie  ten  koste van  het  andere  gewest.  Daarvoor is  België  te  klein.  Want  dán  is  het 

eenvoudig.  Dan  neemt  Brussel  de volle bevoegdheid over de vennoot-schapsbelasting en verlaagt het Ge-west die zo dat het een soort Liech-tenstein  wordt.  Een  klein  fiscaal paradijs.  Laat  het  duidelijk  zijn  dat ik hiervan geen voorstander ben.” “Objectieve  cijfers  zijn  belangrijk. 

Neem  nu  het  onderwijs.  Als  er  in Brussel een stijging is van het aantal leerlingen, dan moet de financiering gelijk opgaan. Dat heeft Vlaanderen niet  meteen  begrepen.  Het  is  maar omdat  Antwerpen  kampt  met  een scholentekort  dat  Vlaanderen  ook voor  Brussel  inspanningen  heeft willen doen.”

Wordt onderwijs ooit een bevoegdheid van het Brussels Gewest?Vanraes:  “Never!  Vlamingen  in Brussel  moeten  eenzelfde  kwali-teitsonderwijs  krijgen  als  Vlamin-gen in Vlaanderen.”

Franstaligen zien dat anders. Ze gaan steeds meer uit van een federatie Brussel-Wallonië, waarin Vlaanderen nauwelijks nog een rol speelt. En ook in andere kringen gaan stemmen

op voor een ‘Brusselser’ onderwijs.Vanraes:  “Dat  beangstigt  mij. Meertalig  onderwijs,  zoals  de  im-mersiescholen  van  de  Franse  Ge-meenschap,  zijn  misschien  suc-cesvol voor kinderen uit de gegoede burgerij,  maar  ze  zijn  nadelig  voor wie  het  nu  al  moeilijk  heeft  op school. Franse en Vlaamse Gemeen-schap moeten allebei hun rol spelen in het uitbouwen van een kwaliteits-vol onderwijs. Dat is hard nodig om de honderdduizend werklozen terug te brengen tot twintigduizend.”

Riskeert Brussel bij een herfinanciering geen usurpatie van bevoegdheden? In het lijstje met noden voor Brussel zet Charles Picqué steevast: scholen bouwen. Dat kan makkelijk door het geld van het Gewest door te sluizen naar

de gemeenten. U weet net zo goed als wij dat die gemeenten daarmee vooral Franstalige scholen zullen bouwen.Vanraes:  “We  hebben  hoe  dan ook  de  gemeenten  nodig  om  ge-noeg  nieuwe  scholen  op  te  richten. Ik  heb  de  kwestie  aangekaart  bij de  Conferentie  van  Burgemeesters en  Schepenen.  Daar  is  wel  degelijk enthousiasme voor de bouw van Ne-derlandstalige  scholen.  Met  name politici  van  allochtone  oorsprong staan open voor het Nederlandstalig onderwijs. Af en toe botsen we nog wel  op  praktische  drempels.  Soms zijn de Brusselse gemeenten gewoon niet in staat om een Nederlandstalig subsidiedossier op te maken.”

De Vlaamse Brusselaar is haast volledig afwezig in de discussies over de staatshervorming, terwijl

hij weleens in de hoek zou kunnen staan waar de klappen vallen: minder taalrechten, een splitsing van B-H-V, een nieuwe federatie Brussel-Wallonië. Of overdrijven we nu?Vanraes:  “De  Vlaamse  Brusselaar is  quantité négligeable  voor  Vlaan-deren. Er is een onafhankelijkheids-drang  in  Vlaanderen  waarbij  Brus-sel  niet  meer  telt.  Dat  is  onzinnig. Wat  de  federatie  Brussel-Wallonië betreft:  als  ik  Franstaligen  hier-over aanspreek en zeg dat ook de as Vlaanderen-Brussel  in  stand  moet worden  gehouden,  dan  kunnen  ze daar  natuurlijk  niet  tegen  zijn.  Ze zijn  immers  eerst  en  vooral  Belg. Dat zeggen ze  toch altijd zelf, niet-waar?”

Steven Van Garsse en Danny Vileyn

Minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD) over de Brusselse financiën: “We kunnen overleven, maar de komende jaren zullen we noodgedwongen onderinvesteren.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

“Meertalig onderwijs is nadelig voor wie het nu al moeilijk heeft op school”

Jef Van Damme: ‘Scholen sjoemelen met inschrijvingen’BRUSSEL – Jef Van Damme, SP.A-schepen van Onderwijs in Sint-Jans-Molenbeek en Brussels parlementslid, is boos. Alleen al in zijn gemeente heeft hij weet van drie, vier Nederlandstalige basisscholen waar de directies eind juni of begin september buiten de wachtlijsten om Nederlandstalige kinderen hebben ingeschreven. “En ik vermoed dat er elders in Brussel ook gesjoemeld is.”

het vervallen van de wachtlijsten, op 15  september,  mochten  de  scholen weer vrij leerlingen inschrijven. Van Damme: “Sommige scholen, die of-ficieel vol zaten, creëer den eind juni of  begin  september  toch  nog  een plaatsje  voor  een  Nederlandstalige leerling  die  niet  boven  aan  de  lijst stond. Andere directies verzekerden Nederlandstalige ouders begin sep-tember  al  dat  hun  kind  na  15  sep-tember  kon  worden  ingeschreven. Dat is juridisch misschien niet laak-baar, maar het is toch vals spelen.”Voor de ouders van de kinderen op 

een  wachtlijst,  die  nu  vermoedelijk allemaal  elders onder dak zijn,  valt het allemaal niet te controleren. Van Damme  pleit  ervoor  dat  de  wacht-lijsten langer van toepassing zouden blijven.  “Maar  bovenal  wens  ik  dat de  directies  hun  verantwoordelijk-heid  opnemen.  Ook  als  ze  niet  ak-koord  gaan  met  de  nieuwe  manier van inschrijven, moeten ze het cor-rect  spelen.  Wachtlijsten  niet  res-pecteren  om  Nederlandstalige  kin-deren te kunnen inschrijven,  is een verdoken vorm van racisme.” HUB

Na  de  elektronische  inschrijvingen voor het schooljaar 2010-’11 werden 

voor  alle  scholen  wachtlijsten  aan-gelegd. Kwam er een plaats vrij, dan 

diende die ingevuld te worden door het kind bovenaan op de lijst. Pas na 

BDW 1249 PAGINA 6 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

BRUSSEL – Spreken is zilver, zwij-gen is goud. Maar wat als spreken je hobby is? Of als je het wilt leren volgens de regels van de kunst? Dan ga je naar een sprekersclub, waar gelijkgestemden samenko-men uit liefde voor de retorica. De Atomium Toastmasters, een Brusselse Engels-Nederlandse sprekersclub, doet dat twee keer per maand.

T he  Quaker  House.  Zo  heet het  huis  waar  twee  keer  per maand  de  Toastmasters  sa-

menkomen.  Een  statig  pand  op  de hoek  van  de  Ambiorixsquare  en de  Eburonenstraat.  De  eerste  bij-eenkomst  van  het  nieuwe  seizoen zal  zo  meteen  beginnen.  Leden  en leken  druppelen  binnen,  voetstap-pen  weerklinken  over  het  krakende parket  in  de  sprekerszaal.  Voorzit-ter Alfred Lowey-Ball schenkt koffie en heet  iedereen welkom. “Dadelijk beginnen we met een table topic: de ceremonieleider  reikt  een  willekeu-rig  iemand  uit  de  zaal  een  onder-werp  aan,  en  die  persoon  mag  zich vervolgens  eens  laten  gaan.  Het  is de bedoeling om in enkele minuten zo  vlot  mogelijk  over  een  bepaald onderwerp te praten. Uit het niets.”Sylvia,  een  journaliste  uit  Londen, houdt  de  tijd  strak  in  de  gaten.  Ze bedient  een  bak  met  drie  lampjes: lichtgroen,  groen  en  oranje.  Als  de oranje lamp brandt, weet de spreker dat het tijd is om af te ronden.Na de table topics is het de beurt aan twee ervaren sprekers die voor van-avond een werkstuk hebben voorbe-reid:  een  heuse  speech,  ernstig  als het moet, grappig als het kan. 

UnicumAfwisselend  verlopen  de  conversa-ties in het Nederlans en het Engels. De motivatie om mee te doen, is bij iedereen  verschillend.  Kevin,  een Ier  die  in  de  Europese  wijk  werkt, doet het “uit culturele interesse voor het  Nederlands”.  Dimitri,  een  Ne-derlandse  bedrijfleider,  wil  er  zijn speechcapaciteiten door verbeteren, in beide talen.Lowey-Ball  glundert.  “Omdat  we Brussel  een  belangrijke  internatio-nale stad vinden, hebben we voor de combinatie  Nederlands-Engels  ge-kozen. Dat is een unicum.”Ondertussen  gaan  de  table topics van  start.  Onvoorbereid,  net  als  in het  echte  leven.  En  net  als  in  het echte  leven verschillen de geïmpro-viseerde  voordrachten  in  kwaliteit en  duur.  Het  thema  is  ‘migratie’.Spreker Denis wordt gevraagd of hij een  expat  is,  dan  wel  een  migrant. Antwoord:  een  migrant,  want  hij haat  het  woord  expat.  Dan  bouwt hij  zijn  betoog  op:  in  Europa  zijn geen  grenzen,  is  het  uitgangspunt. Denis  landt  nadat  de  oranje  lamp 

Alfred Lowey-Ball (zittend) en Denis J. Buckley (staand): “We willen jonge mensen aantrekken.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Reportage > Bij de Atomium Toastmasters, Engels-Nederlandse sprekersclub

Tweetaligheid anders

is  aangegaan,  netjes  afgerond.Ben, een Amerikaan die luistert naar de achternaam Rockefeller, krijgt de vraag voorgeschoteld waarom hij in Brussel woont. Het antwoord blijkt prozaïsch: voor zijn vrouw. Waarna hij betoogt hoezeer hij nationalisme haat, en daarom voor Brussel heeft gekozen. Kevin op zijn beurt bena-drukt  hoezeer  hij  zich  al  Belg  voelt en aan dit land gehecht is.Na  de  evaluatie  van  de  table topics

–  iedereen  wordt  uitgenodigd  om opbouwende kritiek op elkaars tim-bre en welsprekendheid te geven – is het  tijd  voor  een  korte  pauze.  Even temporiseren,  en  vooral:  praten  en netwerken. Er zijn vandaag heel wat nieuwe  gezichten,  aangetrokken door het concept, of om een keer te polsen wat dat nu is, zo’n sprekers-club.De  eerste  voorbereide  speech  komt van  een  native English speaker en 

gaat over ‘Hotel Mama’: jongvolwas-senen die lang thuis blijven wonen. Spreker  Jeffer  houdt  in  het  Engels een  grappig,  onderbouwd  en  goed gedoseerd  betoog,  dat  op  instem-ming van de zaal kan rekenen. Na-dien  houdt  de  Nederlander  Dimitri een uitgebreid exposé over de kracht van spreken, in het Nederlands. Met 

verschillende voorbeelden – van JFK tot Barack Obama – toont hij aan dat een speech geschiedenis kan schrij-ven en dat goede speechers met één redevoering  verkiezingen  kunnen winnen.

NapratenNa de evaluatie gaan de aanwezigen elk hun weg. Sommigen blijven na-kletsen,  anderen  zien  er  overtuigd uit als ze zeggen dat ze zeker terug-komen, nog anderen houden het  in het midden.Wereldwijd zijn er ongeveer 240.000 Toastmaster-leden,  zegt  Lowey-Ball,  verspreid  over  meer  dan  hon-derd  clubs.  “Europa  is  grotendeels maagdelijk  gebied,  met  vijfduizend sprekers,”  weet  de  voorzitter.  Zijn secondant  Denis  zegt  dat  het  de wens van de Atomium Toastmasters 

is om de tiende sprekersclub in Bel-gië en Nederland te worden. “Er zijn wel andere meertalige sprekersclubs in Brussel, maar die combineren an-dere talen met het Frans.”“Vanaf tien sprekersclubs krijgen we de mogelijkheid om lesmateriaal  in het  Nederlands  op  te  stellen,”  legt Denis  verder  uit.  “We  willen  graag meer  jonge  mensen  aantrekken, en  daarvoor  hebben  we  een  pro-gramma opgezet, gesteund door de Koning  Boudewijnstichting.  Maar we  kunnen  pas  groter  worden  als we  erkend  worden  als  volwaardige sprekersclub.”De  voorzitters  zeggen  dat  ze  graag over  Europese  en  internationale onderwerpen  spreken,  en  impliciet geven  ze  te  kennen  dat  dat  met  de sponsoring  door  de  Koning  Boude-wijnstichting te maken heeft.Op het einde is het aan ons: er wordt ons  gevraagd  wat  we  van  de  mee-ting  vonden.  Benadrukken  dat  het Nederlands  zonder  meer  belangrijk is voor Brussel, lijkt ons op dat mo-ment erg aangewezen.

� Christophe�Degreef

Spreker Denis wordt voor de vuist weg gevraagd of hij een expat is, dan wel een migrant. Een migrant, zegt hij, want hij haat het woord expat

sites.google.com/site/b1toastmasters/Home/atomium-toastmasters

ADVERTENTIEBDW 1249 PAGINA 7 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Het hoge woord is eruit, dames en heren. Wie het voorbije weekend De Standaard las, weet hoe de vork in de steel zit. ‘Kroonprins’ Paul Magnette, de nummer twee van de PS, praat in een interview – gewild of ongewild, dat laten we in het midden – zijn mond een beetje voorbij. Leest u even mee: “Wij hebben de Vlaamse vraag voor meer autonomie echt begrepen. Maar de Vlamingen moeten ook een inspanning leveren om de evolutie van de twee Franstalige gewesten – enfin, Brussel met de Vlamingen als best beschermde minderheid ter wereld – te begrijpen.” Wij leven dus in een Franstalig gewest. Weg, hoofdstad.

Het is maar dat mijnheer Magnette, en bij uitbreiding de hele PS, het weet, maar elke aan-spraak op meer federaal geld voor Brussel om de hoofdstedelijke functie te kunnen uitoefe-nen, komt daarmee wel op de helling te staan. Of bestaat er zoiets als de Franstalige functie?

Het Vlaams Belang houdt van statements, en dus hing die partij onlangs in Vorst een affiche omhoog waarop ‘Republiek Vlaanderen’ stond. Aanstootgevend voor enkele jeugdige grap-jassen, en dus maakten die met behulp van een verfpot Répugnant (‘walgelijk’) van Republiek. Het ene nationalisme is daarbij het andere niet, want op het YouTube-filmpje dat de verfpot-ters van hun actie maken, weerklinkt de Brabançonne.

Men kan veel van Vlaams Open VLD-parlementslid Ann Brusseel zeggen, maar niet dat ze een randgeval is. Integendeel, deze inwoonster van de Brusselse Noordwijk liet onlangs in Le Vif/L’Express haar licht schijnen over Vlaanderen: “Que signifie ce combat visant à renforcer le caractère flamand ? Devoir manger de la saucisse, des patates et du chou-fleur?” 

BRUSSEL – Na Beenie Man, de dancehall-artiest die de voorbije zomer van de affiche van Couleur Café werd gegooid omdat hij homo’s haat en dat ook laat blijken in zijn teksten, is er nu de Franse banlieue-rapgroep Sexion d’Assaut, die op 2 november optreedt in de AB. Vroeger durfde die groep al eens homofoob te wezen in een liedjestekst, genre: ‘Homo-seksualiteit is een zonde die door bekering tot de islam moet worden tenietgedaan’. Geen mop. En dus hoedt de AB zich ervoor dat de groep tijdens het optreden niks in die richting zal zeggen - voor zover het taaltje van de groep begrepen kan worden. Lieverdjes zullen het wel nooit worden: Sexion d’Assaut heeft onlangs nog in een interview gezegd dat homosek-sualiteit ‘afwijkend’ is. Wij zien een mogelijkheid: de AB ligt in de homobuurt in Brussel; misschien kunnen de groepsleden van dit testosteronensemble begin november op een aangename manier kennismaken met de herenliefde. Of ‘bekeerd’ worden.

BRUSSEL/ANDERLECHT – U kent de Poincarélaan, dat stuk autosnelweg tussen de Ni-noofsepoort en het Zuidstation. Die snelweg ligt op het grondgebied van twee gemeenten, te weten Brussel langs de ene kant en Anderlecht langs de andere. Maar zo eenvoudig is het niet, want langs de ene kant zijn de voetpaden eigendom van Anderlecht, maar de rijweg van de Stad Brussel. En dus moest de gemeente Anderlecht nieuw geplaatste parkeerautomaten verwijderen, want als je daar wilt parkeren, parkeer je dus in Brussel-stad. En wij die dach-ten dat territorialiteit zo on-Brussels was.

ADVERTENTIE

Hey maskes, ik ben een koolraap.

O ja, en kunt gij rappen?

O ja, en kunt gij rappen?

O ja, en kunt

De koolraap, een vergeten maar o zo lekker groente, is de kruising tussen een savooiekool

en een raap. Bij ons worden koolrapen geoogst van oktober tot maart. Zeg nu zelf, waarom

zou u groenten kopen die van de andere kant van de wereld komen of helemaal niets met

het seizoen te maken hebben? Het transport of de cultuur in verwarmde serres vergt onnodig

veel energie. Kies daarom voor lokale en seizoensgebonden producten. Zo herontdekt u de

smaak van de seizoenen en vermindert u de impact van onze voeding op het milieu. O ja, geef

ook de voorkeur aan fruit en groenten die geteeld zijn zonder meststoffen en pesticiden.

Recepten en kalender vindt u op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.

EET LOKAAL EN VOLGENS SEIZOEN D A’ S G O E D V O O R U E N G O E D V O O R O N Z E P L A N E E T.

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan één miljoen Brusselaars.

Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing

ik ben een koolraap.

2IBG0085_BDW_Rutabaga 178x125 Iris NL.indd 1 10/09/10 09:56

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse laan 362, 1090 Jette[Bus 14 halte Legrelle]tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

Unie Vrijzinnige Verenigingenwww.uvv.be

Festival va

n de Vrijh

eid

FESTIVAL VAN DE VRIJHEID 2010/concerten/theater/cinema/debatten/

/podiumkunsten/

@THEATRE NATIONAL EN KVS21 tot en met 30 oktober 2008Programma: www.festivalvandevrijheid.be

Naar aanleiding van het Festival van de Vrijheid 2010 hebben volgende fi lmvertoningen plaats in Galerij Y’ aan de Vrije Universiteit Brussel:

4 oktober 2010 > Heavy Metal in BaghdadGastspreker: Mayke Vermeren

11 oktober 2010 > XXYGastspreker: Max Nisol

18 oktober 2010 > TechnocalypsGastspreker: Frank Theys

Plaats: Galerij Y’ Campus VUBPleinlaan 2, 1040 EtterbeekAanvang 19u00, gratis.Naar aanleiding van het Festival van de Vrijheid verdelen wij GRATIS tickets na elke vertoning!

Centra Morele Dienstverlening

Na de column, het boek

Samenleving > Berichten van Luckas Vander Taelen (Groen!)

BRUSSEL – Vlaams volksvertegenwoordi-ger en Brusselaar Luckas Vander Taelen heeft een boek geschreven. Een persoon-lijk boek, en een doordacht boek.

Luckas Vander Taelen schopte een jaar gele-den keet door een column te schrijven in De Standaard.  Die  column  zou  nadien  veelbe-sproken worden, zowel te linker als te rech-ter  zijde.  In zijn  column had Vander Taelen het over wat hij bedreigend vond voor  ‘zijn’ Brussel: de niet erg geslaagde migratie, en de daaraan gekoppelde angst om onze waarden uit  te dragen. De parlementariër  werd er  in sommige  kringen  bijna  voor  uitgescholden; in andere milieus werd hij er nogal laatdun-kend  aan  herinnerd  dat  hij  niets  te  vroeg kwam met zijn analyse.Analyse,  want  met  Berichten uit Brussel toont  Vander  Taelen  aan  dat  ‘analyse’  best persoonlijk  mag  zijn.  Zijn  boek  is  ook  geen aaneenrijging  van  columns,  maar  een  ver-haal  van  een  idealist  die  in  de  stad  kwam wonen  en  zich  nu  verzet  tegen  mensen  en meningen allerhande die hem van dat  idea-lisme zouden kunnen afbrengen. Het resul-taat  is  een  boek  dat  op  een  rustige  manier 

uitlegt waar het Vander Taelen om te doen is: een stadssamenleving in goede banen leiden zonder de – talrijke – problemen te negeren.Misschien  heeft  veel  te  maken  met  het  ni-veau  van  het  debat  in  dit  land,  maar  soms opent het schrijfsel nog eens ogen die in de loop  der  tijden  dichtgegaan  zijn,  door  cy-nisme, verzaking of omdat we het stomweg vergeten zijn. Het is hallucinant hoe Vander Taelen indertijd (maar al met al niet zo heel erg  lang  geleden)  zijn  entree  in  de  Elsense gemeenteraad  maakte:  misprezen  louter omdat hij Vlaming was. Ook dat neigt naar racisme.  Hallucinant  is  ook  hoe  sommigen als  reactie  op  de  column,  een  pleidooi  voor waarden, Vander Taelen ervan beschuldigen niet meer links te zijn. Alsof links geen waar-den behoeft. Uiteindelijk wil Vander Taelen gewoon zeg-gen: plus est en vous. En dat geldt voor ieder-een.� Christophe�Degreef

Luckas Vander Taelen, Berichten uit Brussel – Leven in de hoofdstad, uitg. Houtekiet, 131 blz., 14,50 euro

BDW 1249 PAGINA 8 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Kmo-zones raken uitgeputEconomie > ‘Woningbouw mag niet ten koste gaan van bedrijven,’ vindt Gomb

B russel  telt  dertien  miljoen vierkante  meter  kantoren. Daartegen  blijft  de  beschik-

bare oppervlakte voor bedrijven een mager beestje: amper 217.000 vier-kante  meter.  Zestig  keer  minder. Dat  Brussel  een  echte  kantoorstad is, daaraan zal de Gewestelijke Ont-wikkelingsmaatschappij voor Brus-sel  (Gomb),  die  de  cijfers  aanhaalt, niet  meteen  veel  kunnen  verande-ren. Maar er is wel wat aan de hand. Tussen  2004  en  2008  verdween veertig  procent  van  de  ateliers  en depots  in  Brussel,  zo  blijkt  uit  een analyse  van  de  bouwvergunningen in Brussel die de Gomb liet uitvoe-ren.  Veel  van  die  ateliers  zijn  nu kantoren of woningen.Die  tendens  is  logisch.  Demogra-fen  verwachten  over  tien  jaar  een stijging van de Brusselse bevolking met zestien procent. De druk vanuit de  woningmarkt  zal  dus  nog  even aanhouden. De druk vanuit de kan-toormarkt is er al langer.Maar de Gomb staat al enige tijd op de rem. Ook de economische functie 

SINT-JANS-MOLENBEEK – De beschikbare ruimte om bedrijven te ontwikkelen, krimpt. Nochtans stijgt de vraag. De Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij voor Brussel (Gomb) trekt aan de alarmbel.

vastgoedontwikkeling.  Die  zorgt bovendien  voor  werkgelegenheid voor laaggeschoolden.

Tegen het plafondDe  Gomb,  die  met  voormalig CDH-parlementslid  Denis  Grim-berghs  sinds  deze  zomer  een nieuwe  voorzitter  heeft,  wil  volop de  kaart  van  de  economische  ont-wikkeling  trekken.  Dat  blijkt  uit  de  campagne  Samen voor uw

‘Containerboten tot in Halle’Haven > Minister Grouwels wil de as Antwerpen-Brussel-Charleroi versterken

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Brus-sel investeert van nu tot 2014 jaar-lijks 25 miljoen euro in de Haven. De economische ontwikkeling van de haven rijmen met haar inte-gratie in de stad blijft de grootste uitdaging.

Eerst  het  goede  nieuws.  De  Brus-selse  Haven  stelt  een  lichte  econo-mische heropleving vast. De contai-nerterminal ziet dit jaar bijvoorbeeld de  overslag  van  vrachtvervoer  met twintig  procent  stijgen  en  komt daarmee, na een dip in 2009,  in de buurt van de cijfers van 2008. De  Brusselse  regering  wil  op  dat elan verder gaan. De Haven creëert niet alleen werk voor  laaggeschool-den (die Brussel op overschot heeft), ze kan ook een antwoord bieden aan de  verkeerscongestie.  Meer  vracht-

vervoer  over  het  water  betekent minder vrachtwagens op de weg. Nu al houdt het vervoer over het water tweeduizend  vrachtwagens  per  dag uit Brussel.Maar  het  kan  nog  beter.  Jaarlijks ‘verhandelt’  de  Haven  24  miljoen ton goederen, minder dan een derde komt  over  het  kanaal.  “Dat  aan-deel  moeten  we  optrekken,”  zegt Brussels  minister  Brigitte  Grou-wels  (CD&V).  Een  van  de  manieren om  dat  te  doen,  is  het  kanaal  be-vaarbaar  maken  naar  het  zuiden, richting  Charleroi.  Zo  kan  de  oude indus triële  ABC-as  hersteld  wor-den. En dat zou bijvoorbeeld Colruyt kunnen  interesseren,  die  in  Halle een groot distributiecentrum heeft. De ontwikkeling van de Haven-Zuid, die nu nog maar zeven procent van het  binnenverkeer  voor  haar  reke-

ning  neemt,  wordt  dus  een  van  de uitdagingen voor de komende jaren.Obstakels  zijn  er  nog  genoeg.  Van-daag  kunnen  hoge  containerboten het  stadscentrum  niet  door  om-dat  heel  wat  bruggen  te  laag  zijn. Grouwels  pleit  er  dan  ook  voor  om de  bruggen  te  verhogen.  Eerst  tot 5,2  meter,  in  een  later  stadium  tot zeven  meter.  Eenvoudig  wordt  die klus  niet.  Zo  moeten  de  brug  aan het Klein Kasteeltje, aan de Vlaam-sepoort  en  de  Kuregembrug  er  dan aan geloven. En worden die dan ver-vangen  door  een  ophaalbrug  (wat het  autoverkeer  zal  stremmen)  of door  een  opgehoogde  brug  (wat  le-lijke ‘aanloopwegen’ geeft)? Dat zijn heikele vragen voor de toekomst.De Haven is ook hard op zoek naar extra terrein. De beschikbare opper-vlakte binnen het gewest is beperkt 

De Havenarchitect waakt over de kwaliteit van de bouwprojecten.

© R

EIN

HO

LD

BE

HR

ING

ER

(lees ook ‘Kmo-zones raken uitgeput’, hierboven).  En  er  zijn  kapers  op  de kust.  Vastgoedontwikkelaars  heb-ben de aantrekkingskracht van wo-nen  aan  het  water  ontdekt.  Grote woonprojecten  aan  het  kanaal  bot-sen  geregeld  met  de  economische functie van de Haven.Minister Grouwels wil hoe dan ook de  integratie  van  de  haven  in  de stad  nog  verbeteren.  Zo  is  er  een Havenarchitect  die  waakt  over  de kwaliteit  van  de  bouwprojecten, 

is  er  een  Verlichtingsplan  en  komt er  met  de  voetgangersbruggen  ook aandacht  voor  wie  rond  het  kanaal woont.  Cruiseschepen  zullen  kun-nen aanmeren aan het Meudonpark, het fietspad langs het kanaal wordt afgewerkt,  en  aan  de  linkeroever van  het  Becodok,  waar  voormalig minister  Pascal  Smet  (SP.A)  een openluchtzwembad  wou,  komen een park en een recreatieve zone.�� Steven�Van�Garsse

Brus sel, die zopas werd voorgesteld. De  Brusselse  instelling  heeft  nu  al dertig procent van de bedrijfsterrei-nen in Brussel in handen. Ze houdt ook nauwlettend in het oog waar  er bedrijfsterreinen vrij komen. Kan de Gomb die niet zelf kopen, dan treedt ze op als bemiddelaar voor bedrijven die  zich  in  Brussel  willen  vestigen. Maar ook via het recht op voorkoop en  zelfs  het  onteigeningsrecht  kan de  Gomb  blijvend  een  rol  spelen 

Gomb-WoninGen: ‘6 procent btW’

SINT-JANS-MOLENBEEK – De Gomb vindt dat haar woningen passen in een sociaal woonbeleid. En dus moet het btw-tarief naar beneden.

In  mei  2009  werd  de  federale  btw-wetgeving herzien.  Daardoor  komen  niet  alleen  sociale woningen in aanmerking voor een tarief van zes procent, maar ook woningen die kaderen in een sociaal woonbeleid.Voor de Gomb is dat een uitstekende reden om dat  tarief  te  laten  gelden  voor  de  Gomb-wo-ningen.  Van  21  procent  naar  zes  procent,  dat scheelt voor de koper een slok op de borrel. Het gaat al gauw om 15.000 à 20.000 euro.Dat Gomb-woningen een sociaal karakter heb-

ben, staat volgens de Gomb-directie buiten kijf. “Twee derde van onze clientèle heeft een belast-baar inkomen dat onder de drempel voor een so-ciale  koopwoning  valt,”  zegt  directeur  Nicolas Joschko.  De  Gomb  vindt  dan  ook  dat  de  Brus-selse regering stappen moet zetten om een lager btw-tarief aan te kaarten. De PS lijkt daar alvast niet tegen gekant.De Gomb heeft nog een bijkomend voorstel om de drempel te verlagen voor de aankoop van een Gomb-woning: cofinanciering. Naar het Neder-landse  voorbeeld  van  de  Volkshuisvesting  zou dan boven op het reguliere hypothecair krediet een bijkomende lening kunnen worden afgeslo-ten waarvoor de overheid zich garant stelt. “Het is een kleine moeite, die aarzelende kopers over 

de streep kan  trekken,” zegt  Joschko. Het  risi-co  voor  de  overheid,  zo  toont  het  Nederlandse voorbeeld aan, is klein.Het  voorstel  komt  er  niet  toevallig.  Vorig  jaar heeft  de  Brusselse  regering  beslist  dat  kopers van  een  Gomb-woning  niet  langer  in  aanmer-king komen voor een (goedkope) lening van het Woningfonds,  omdat  de  koper  dan  een  dub-bele  subsidie  krijgt.  Dat  betekende  voor  heel wat  kopers  van  een  Gomb-woning  een  flinke streep door de  rekening. Christos Doulkeridis, de Brusselse staatssecretaris voor Huisvesting (Ecolo), heeft onlangs wel laten uitschijnen dat hij  dat  verbod  op  de  dubbele  subsidie  wil  her-zien.� SVG

moet beschermd worden. De zopas geschetste  evolutie  kan,  zeker  op termijn, nadelig zijn. Een stad heeft baat bij  vele  functies. Naast kanto-ren en woningen moet er dus meer aandacht  zijn  voor  de  economische 

In vier jaar tijd verdween veertig procent van de ateliers en depots in Brussel

De Birmingham-site van de Gomb in Molenbeek: wonen en werken op één plek.

© GOMB

BDW 1249 PAGINA 9 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

BRuSSEL BLIJfT pROBLEEM VOOR OpEN BEDRIJVENDAG

© B

AR

T D

EW

AE

LE

BRUSSEL – Zondag was het weer Open Bedrijvendag, maar Brus-sel bleef min of meer een blinde vlek. Twee jaar geleden waren er nog 47 Brusselse deelnemers, vorig jaar negen en dit jaar maar zeven. In Wallonië waren dat er 106, in Vlaanderen 392. Sinds vorig jaar krijgt de organisa-tie Open Bedrijvendag geen subsidies meer van de Brusselse regering en wordt er voor het Brusselse gewest geen afzonder-lijke OBD meer georganiseerd. Brusselse bedrijven die dat wensen, kunnen zich aansluiten bij Vlaanderen of Wallonië.De zeven die afgelopen zondag deelnamen, hebben het niet slecht gedaan, vindt Ann Van Doren van OBD. “Acquiris trok 7.500 bezoekers, de Nationale Loterij in Jette 2.500.” Toch ziet het er niet naar uit dat Brussel in de toekomst weer een eigen OBD krijgt. “De naamsbekend-heid is kleiner, het is moeilijker om deelnemers te vinden omdat er in Brussel vooral dienstenbe-drijven en hoofdkantoren zitten, het publiek is zeer heterogeen zodat elke campagne drietalig moet zijn, en zonder subsidies is zo’n evenement in Brussel niet rendabel. Alleen grote bedrijven kunnen dan meedoen.”� HUB

om bedrijven een plaats te geven in Brussel.De Gomb heeft momenteel 150.000 vierkante  meter  in  de  portefeuille die  als  nieuwe  kmo-zone  ontwik-keld kan worden. Steeds meer kiest de  Gomb  de  weg  van  de  gemengde sites:  woningen  en  bedrijfjes  op één  plek.  Toch  zit  de  maatschappij zo stilaan aan een plafond. En er is niet zo gek veel ruimte meer vrij om 

in  de  nabije  toekomst  bedrijven  te vestigen. De laatste kmo-zones zijn gepland  of  worden  ingericht,  “en die  raken  snel  ingevuld,”  zegt  Phi-lippe Antoine van de Gomb. Inbrei-den  is soms een mogelijkheid, zegt  Denis Grimberghs, maar zeker niet altijd.Intussen  staan  er  veel  kantoren leeg: meer dan een miljoen vierkan-te meter. Kunnen die niet tegemoet 

komen  aan  de  vraag  naar  bedrijfs-gebouwen? “Dat  ligt moeilijk,” zegt Antoine,  “door  de  typologie  van  de gebouwen.  Lage  plafonds,  gebou-wen  in  de  hoogte.  Dat  is  niet  wat een  kmo  wil.  Die  wil  gelijkvloerse gebouwen met een goede toeganke-lijkheid voor vrachtwagens.”De  Gomb  doorprikt  intussen  ook het  idee  dat  bedrijven  Brussel  eer-der verlaten dan dat ze zich er wil-

len  komen  vestigen.  Tussen  2007 en  nu  zijn  er  bij  de  Gomb  duizend aanvragen  binnengelopen  van  be-drijven die in Brussel geïnteresseerd zijn. Slechts een deel van die aanvra-gen zal ook echt een gevolg krijgen, maar dat er geen  interesse zou zijn van kmo’s om zich in Brussel te ves-tigen, klopt zeker niet.�� Steven�Van�Garsse

OVER DE BERGEN

CORRIE VAN BINSBERGEN / JOSSE DE PAUW

06 >09.10 – 20:15THéÂTRE NATIONAL

IN DE STRAfkOLONIE / HET HOL

kVS & TONEELHUIS OLYMPIQUE DRAMATIQUE

09 >23.10 – 20:3010.10 – 15:0014.10 — 12:30

DURE WOORDEN

BEHOUD DE BEGEERTE

17.10 – 16:00

BRUSSLD

ARNO

20.10 – 20:00

SOLD OUT!

MONkEY SANDWICH

ULTIMA VEZ & kVS

02 >11.11 – 20:00

VAN PLATO TOT NATO

kVS & DE ENTHOUSIASTEN

13.11 >04.12 – 20:3028.11.2010 – 15:00

DE EUROPESE GRONDWET IN VERZEN

PASSA PORTA & kVS

08.10 – 20:00

POSTCARDS fROM THE fUTURE

C&H & kVS

24.10 – 14:00 >18:00(DOORLOPEND)fLAGEYPLEIN

www.kvs.be – T 02 210 11 12 ARDUINkAAI 9 – 1000 bRUsseL

kVS_BINNENkORT

BDW 1249 PAGINA 10 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Deze week in Moortebeek > ‘We willen het karakter van onze wijk behouden’

Zuinig op ‘ons sprookjesland’

Jacqueline en man Sam, al bijna tachtig jaar gelukkig in Moortebeek. © SASKIA VANDERSTICHELE

M oortebeek is een charman-te  Brusselse  woonwijk. Maar  anders  dan  andere 

charmante  Brusselse  woonwijken heeft  ze  haar  karakter  kunnen  be-houden  en  de  verloedering  die  veel wijken parten speelt, kunnen tegen-houden.  “We  blijven  ons  daarvoor elke  dag  inzetten;  we  sporen  alle inwoners  aan  hun  woning  goed  te onderhouden.”Het geheim van de Moortebeekwijk? “Anders  dan  de  tuinwijken  die  on-der de hoede staan van een sociale huisvestingsmaatschappij,  waar  de bestuurders  politiek  gekozen  zijn, hebben  de  bewoners  hier  het  heft helemaal in handen,” legt Robert De Bruyne, de grote baas van Les Foyers Collectifs uit. “We zijn de alleroud-ste collectieve vereniging in het ge-west,  ouder  nog  dan  bijvoorbeeld Floréal in Watermaal-Bosvoorde. Al sinds de vroege jaren 1920 slaan de inwoners de handen in elkaar om de wijk  te onderhouden. En dat werkt. Wie hier woont, heeft er alle belang 

bij  dat  het  hier  leefbaar  blijft.  We vragen  elke  huurder  met  aandrang om zijn sociale woning goed  te on-derhouden.  Velen  behandelen  hun huurwoning alsof het hun eigendom is.  Sommigen  zijn  hier  komen  wo-nen  toen  ze  het  financieel  moeilijk hadden, en nu het beter gaat, willen ze niet meer weg. Dit is hun thuis.”Een  van  die  trouwe  bewoners  is Jacque line.  Ze  zag  in  1932  het  le-venslicht  in  de  tuinwijk,  waar  haar ouders  in 1924 als een van de eer-sten waren komen wonen. “Het was hier  ongelooflijk.  In  de  jaren  voor de  oorlog  speelden  alle  kinderen heelder  dagen  in  de  wijk.  Ik  herin-ner  me  de  talloze  dagen  dat  ik  van ’s morgens tot ’s avonds verstopper-tje speelde in de wijk en alleen even thuiskwam  om  mijn  boterhammen te  halen.  Op  zondag  werd  er  in  de voormiddag  gebasketbald  en  na  de middag gevoetbald. Dan kwam heel de  buurt  supporteren.  We  verveel-den ons geen moment.”Jacqueline is niet de enige die mooie 

jeugdherinneringen  overhoudt  aan de  wijk.  Mensen  kwamen  uit  het stadscentrum  afgezakt  om  op  zo-merdagen  te  ravotten.  Robert  Die-derich,  molenaar  van  de  Luizen-molen  en  gelegenheidsgids,  kwam geregeld met de boerentram van het centrum naar de tuinwijk gespoord voor  een  hele  dag  sport  en  spel. “Moortebeek was voor ons een echt sprookjesland,” zegt hij.Jacqueline vertelt dat er  in de voor-

oorlogse  periode  in  heel  de  wijk maar  twee  auto’s  waren.  “De  men-sen  brachten  al  hun  vrije  tijd  in  de wijk  door.  De  bewoners  verenigden zich in de Cercle de Moortebeek, de huidige Cercle d’Éducation Physique et  Morale  de  Moortebeek,  kortweg CEPM, om talloze sportieve en cul-turele activiteiten  te organiseren  in 

de  chalet  in  de  De  Sévignéstraat. Ook nu nog  is dat dé ontmoetings-plaats  voor  de  Moortebekenaren. Ik  herinner  me  de  legendarische danscursussen  en  bals populaires en het koor onder leiding van Roger Rogers.”“De  oorlogsjaren  waren  wel  hard,” vervolgt  Jacqueline.  “Maar  de  soli-dariteit  in de wijk was groot, waar-door  niemand  ooit  echt  iets  tekort is gekomen.  In de wijk hadden ook 

zes  Spaanse  oorlogsvluchtelingen onderdak  gekregen.  We  gebruikten de tuintjes toen als moestuin, en zo hadden  we  ook  in  de  magere  jaren altijd brood op de plank.” 

TuinierenNa  de  oorlog  beschikten  heel  wat buurtbewoners  over  een  auto,  en 

dat veranderde een boel. “De meeste buurtbewoners  brachten  hun  vrije tijd  niet  meer  spontaan  in  de  wijk door,  maar  zochten  andere  oorden op,”  zegt  Jacqueline.  “We  moesten de  mensen  veel  meer  mobiliseren om activiteiten te organiseren.”De memorabele voetbal- en basket-partijtjes in de wijk zijn al lang verle-den tijd. Ook de houten School num-mer 15, waar oudere buurtbewoners tot hun vierde leerjaar in de school-banken  zaten,  staat  er  niet  meer. Maar  de  chalet  ontvangt  nog  altijd als  vanouds  de  bewoners  uit  de wijk.  In  de  driemaandelijkse  wijk-brochure  staan  de  vele  activiteiten die de Fondation  J. & E. Lombaerts samen met Les Foyers Collectifs en de CPEM organiseert. Of de namen van  die  verenigingen  ook  vertaald worden? “Neen, we vertalen alle in-formatie, maar Les Foyers Collectifs blijft Les Foyers Collectifs. Dat staat zo  in  ons  collectieve  geheugen  ge-grift en dat kunnen we dus niet zo-maar veranderen,” zegt De Bruyne.Met  haar  man  Sam  gaat  Jacqueline nog altijd trouw naar de bijeenkom-sten  in de chalet. “Het  is nog altijd even  fijn.  Maar  we  zien  vooral  de oude bewoners opdagen. De nieuwe bewoners komen hier eerder toeval-lig terecht en kennen de traditie van de wijk niet zo. Dat is natuurlijk hun goed recht. Ze zorgen niet voor over-last, en dat is wat telt.”Ook al is Moortebeek nog altijd een dorp  in  de  stad,  de  wijk  ontsnapt niet  aan  de  typisch  stedelijke  fe-nomenen.  In de parkjes worden re-gelmatig spuiten en andere relicten van  drugsgebruikers  gevonden.  Er worden  ook  regelmatig  overvallen gemeld.  En  ook  de  bewoners  zijn veranderd.  “Heel  wat  nieuwkomers zijn  blij  verrast  als  ze  zien  dat  ze over  een  tuin  beschikken,  maar  ze beseffen  niet  goed  hoeveel  onder-houd een tuin vergt. Maar als we het karakter  van  de  wijk  willen  behou-den,  dan  moet  iedereen  de  handen uit de mouwen steken en iets moois van  zijn  tuin  maken,”  zegt  Jean Iwazko,  die  zijn  boterham  verdient als  tuinier.  Hij  moedigt  als  vrijwil-liger de bewoners aan om hun tuin op te fleuren. “In het wijkblad schrijf ik  stukjes  met  tuintips,  en  als  ie-mand  het  vraagt,  steek  ik  weleens een handje toe. We organiseren ook drie keer per jaar een bloemenmarkt waar je goedkoop bloemen kunt ko-pen, en we reiken prijzen uit aan de beste  tuiniers.  Nu,  goed,  tuinma-teriaal kost geld en is dus niet voor iedereen betaalbaar. Alleen door de mensen  op een positieve  manier  te motiveren, kunnen we het kleurrijke karakter van onze wijk behouden.”

� Bruno�Schols

“Anders dan de tuinwijken die onder de hoede staan van een huisvestingsmaatschappij, hebben de bewoners hier het heft in handen”

BD

W R

EGIO

ANDERLECHT – Tussen de Ninoofsesteenweg en de Sylvain Dupuislaan, op een boogscheut van Peterbos, ligt de tuinwijk Moortebeek. Het contrast met de omgeving kon nauwelijks groter zijn.

BDW 1249 PAGINA 11 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010 ADVERTENTIE

Het gemeentebestuur van Jette heeft een aanvraag ingediend bij de Vlaamse Gemeenschap voor een nieuwe schoolge-bouw op het domein Poelbos.

Enkele  jaren  geleden  werden  de  aftandse paviljoentjes  vervangen  door  een  moderne school. Het verouderde refter- en turnzaal-gebouw werd toen niet gerenoveerd. Nu zou dit gebouw vernieuwd worden, en bovenop zou een nieuwbouw komen die plaats biedt aan drie kleuterklassen en zes lagereschool-klassen.  “Met  dit  project  willen  we  de  ca-paciteit  van het  lager onderwijs uitbreiden, zodat die beter aansluit op de capaciteit van het kleuteronderwijs. Het Nederlandstalige 

kleuterschooltje van Dielegem wordt geslo-ten en verhuist naar Poelbos,” zegt Brigitte De  Pauw  (LBJ-CD&V),  schepen  van  Neder-landstalig Onderwijs.Later gaat mogelijk ook het kleuterschooltje Florair  dicht.  De  gebouwen  die  vrijkomen, blijven in elk geval bestemd voor onderwijs, zegt De Pauws Franstalige college Paul Le-roy (LBJ-CDH). Wellicht worden ze ingeno-men door het Franstalig onderwijs, dat ook absoluut wil uitbreiden.De gemeente heeft inmiddels ook beslist dat de  Franstalige  Poelbosschool  (École  Diele-ghem) verbouwd wordt, maar die subsidie-aanvraag is nog niet goedgekeurd.� Bettina�Hubo

Gemeente wil nieuwe Neder-landstalige school op Poelbos

Jette > Kleuterschooltje Dielegem verhuist

Boven de refter-turnzaal moet een nieuw schoolgebouw komen.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

Culturele middagpauzes in het Museum van de Stad Brussel12 en 14 oktober 2010 om 12.30u

Geborduurde art nouveauDe rondleiding is gratis!

Toegang: € 3 per persoon

Museum voor het Kostuum en de KantVioletstraat 12 | 1000 Brussel

Info: 02 279 43 71 | www.brussel.be

Wil u weten welke mogelijkheden ons college te bieden heeftaan jongens en meisjes vanaf 12 jaar?

Breng dan een bezoekje aan onze schoolgebouwen en maak o.a. rond 15.00 uur het optreden van ons jeugdkoor mee.

Alle inlichtingen betreffende inschrijvingen kunnen op deze opendeurdag verkregen worden. Zie hiervoor ook onze website www.sint-jan-brussel.be

Nederlandstalig Jezuïetenonderwijs

in hartje Brussel

OPENDEURDAGZaterdag 16 oktober 2010 • 13.00 uur - 18.30 uur

Sint-Jan Berchmanscollege

Voor meer info: Sint-Jan-Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brusseltel 02/5120370 fax 02/5126475

OktOberfest IN WOLuWE

SINt-LAMBRECHTS-WOLUWE  –  De  pas  opgerichte  biergilde  Het  Lindeke  or-ganiseert,  samen  met  Kontakt  en  Op-Weule,  op  16  oktober  vanaf  18  uur een  bierfeest.  Die  Jodelbrüder  brengen  de  muzikale  show  Von Bayern bis Ti-rol,  en  er  zijn  wedstrijden  jodelen  en  boomstamkloppen  terwijl  op  het  reuzen-scherm  (de  trots  van  het  GC)  alpen-  en  Oktoberfest-beelden  worden  geprojec-teerd.  Toegang  5  euro,  worst  en  groenekoolstoemp  10  euro.  Meer  bij  Kontakt  (02-762.37.74) en GC Op-Weule (02-775.92.00).� LB

ALZHEIMERCAfÉ ONDER DE kERkTOREN

BRUSSEL – Op zondag 10 oktober is er een infodag voor dementerenden en man-telzorgers. Op het Sint-Katelijneplein werkt de Nationale Alzheimer Liga (www.alz-heimer.be) een tweetalig dagprogramma (11-17 uur) uit. In het Alzheimercafé wordt toelichting  gegeven;  buurthuizen  houden  geheugenateliers;  er  zijn  demonstraties ‘aangepast bewegen voor senioren’ (Gymsana), en in Actor’s Studio wordt om 19 uur de film La boîte de Pandore (met simultaanvertaling) vertoond, in aanwezigheid van hoofdrolspeelster Tsilla Chelton. Meer op 0800-15.255.� JMB

TELE

XREG

IO

BDW 1249 PAGINA 12 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

De rekening-2009 is goedgekeurd. De inkomsten vallen beter mee dan verwacht. Toch zitten er nog adders onder het gras.

Het  jaar 2009 sluit  initieel af met een overschot van 1,86 miljoen euro (op 186,8 miljoen euro aan uitgaven). Met overschotten uit de overige jaren kunnen de schulden versneld afgebouwd worden, wat positieve effecten heeft op de begroting van de komende jaren.Ook met de inkomsten valt het goed mee, “zonder een verhoging van de fiscale druk,” benadrukt schepen van Financiën Bernard Guillau-me (MR). De opbrengsten uit de personenbelasting gaan van 15 naar 18,5  miljoen  euro,  die  uit  de  onroerende  voorheffing  van  39  naar 39,5 miljoen. En dat ondanks de crisis. Is het fiscale draagvlak dan gegroeid?  Niet  noodzakelijk.  In  hetzelfde  jaar  is  de  bevolking  met vijf  procent  gestegen.  Dat  betekent  dat  de  gemeente  dus  ook  haar dienstverlening  moet  uitbreiden.  Zeker  OCMW-uitgaven  kunnen dan zwaar op het budget wegen.Iets anders zijn de inkomsten uit de kantoorbelasting. Die gaan van 4,2 naar bijna tien miljoen euro. Een opmerkelijke stijging, maar ze komt, onder andere, door een kantoorheffing op de VRT- en RTBf-gebouwen.  Maar  de  omroepen  weigeren  die  te  betalen  en  hebben beroep aangetekend. Een uitspraak is er ten vroegste in 2011.� SVG

Snellere schuldafbouwSchaarbeek > Fiscale druk niet verhoogd

Nog voor het Kardinaal Mercierplein heraan-gelegd wordt, krijgt het plein een fresco. Op de zijgevel van café Le Breughel die uitgeeft op het Garcetpark, maakt de Jetse kunstenaar Hughes Renier een werk van 79 vierkante meter.

Schilder en illustrator Renier kreeg een tijd gele-den de vraag van schepen van Franse Cultuur Paul Leroy  (LBJ-CDH):  of  hij  een  werk  wilde  maken voor de enorme blinde gevel aan het Garcetpark. Renier ging aan de slag en kwam op de proppen met een origineel idee. Op een witte achtergrond wil  hij  79  geëmailleerde  stalen  panelen  van  een vierkante meter elk aanbrengen. Beneden worden de panelen dicht tegen elkaar aan geplaatst. Ho-gerop zal er steeds meer ruimte tussen de platen zijn.  “Het  wordt  dus  geen  fresco  in  strikte  zin, eerder een beeldend werk,” zegt Renier.Het kunstwerk  wordt  figuratief.  “Taferelen  rond het thema literatuur,” legt Renier uit. En de naam staat ook al vast: ‘Genèse et éclosion’, in het Ne-derlands: ‘ontstaan en ontluiking’.De  gemeente  ging  akkoord  met  het  voorstel.  In de  gemeenteraad  van  afgelopen  week  werd  ook 

de overeenkomst met de eigenaar van het gebouw goedgekeurd. Nu moet alleen de voogdijoverheid, het Gewest, haar fiat nog geven.Het  project  zal  de  gemeente  honderdduizend euro kosten, 89.000 euro voor het maken van het kunstwerk, de rest voor het opvoegen en schilde-ren van de muur. Leroy had gehoopt op subsidies, bijvoorbeeld  in  het  kader  van  het  wijkcontract, maar  het  gebouw  ligt  net  buiten  de  perimeter. Voor een armlastige gemeente als Jette is het een flink bedrag, Leroy geeft het toe. “We kunnen dit niet  elk  jaar  doen,  maar  honderdduizend  euro voor cultuur is toch niet te veel.”Leroy is tevreden dat het werk van de hand is van een Jetse kunstenaar en dat het uitgevoerd wordt door  een  Brussels  bedrijf,  Émaillerie  Belge  uit Sint-Jans-Molenbeek.  Voor  Herman  Mennekens, gemeenteraadslid  van  Open  VLD,  mag  Jette nog verder gaan, bleek tijdens de gemeenteraad. “Zou dit project niet de aanzet kunnen zijn voor de op-waardering  van  het  fresco  op  de  woning  van  de overleden  Jetse schilder  Jan Verdoodt  in de Ver-beyststraat?”� Bettina�Hubo

Stationsplein krijgt frescoJette > ‘Honderdduizend euro is niet te veel voor cultuur’

De Jetse kunstenaar Hughes Renier voor de blinde gevel die hij weldra gaat bekleden met een monumentaal fresco.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Er komt een gemeentegrensover-schrijdend parkeerbeleid in de Heyvaertwijk.

Dat  gemeenten  als  Anderlecht  en Sint-Jans-Molenbeek,  met  respec-tievelijk een PS- en MR-burgemees-ter,  samenwerken,  is  niet  meer  zo uitzonderlijk.  Zo  pakken  de  twee gemeenten  de  illegale  handel  in tweehandswagens,  die  in  de  Hey-vaertwijk welig tiert, al een paar jaar gezamenlijk  aan.  Nu  zullen  ook  de schepenen van Mobiliteit Mustapha Akouz  (PS,  Anderlecht)  en  Jef  Van Damme  (SP.A,  Molenbeek)  de  han-den in elkaar slaan om iets te doen 

aan  de  absurde  situatie  waarbij  in wijken  zoals  Heyvaert  of  Scheut, die door een gemeentegrens in twee verdeeld worden, twee parkeerregle-menten gelden. Concreet zullen be-woners  die  in  de  betrokken  wijken wonen en over een bewonerskaart of abonnement  beschikken,  vrij  in  de twee  gemeenten  kunnen  parkeren. Ook  parkeerbonnetjes  en  vrijstel-lingsmodaliteiten  zullen  nu  in  heel de wijk gelden.Later  krijgt  ook  de  Ninoofsesteen-weg  tussen  Weststation  en  Mette-wielaan  een  eenvormige  parkeer-zone.� BS

Eén parkeerbeleid voor Heyvaertwijk

Anderlecht / Sint-Jans-Molenbeek > Handen in elkaar

Kaaiad BDW 101007.pdf 1 18/09/10 13:30

BDW 1249 PAGINA 13 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010B

DW

REG

IO

Duurzaam bouwen zit in de lift. Toch vind je in de hoofdstad nog geen appartementen die voor de volle honderd procent in hun energiebehoef-te voorzien. De primeur gaat naar Ukkel, waar Green Immo dertien van dergelijke woningen in de Xavier De Buewijk uit de grond stampt.

Gaat  het  om  een  echte  primeur?  We  vragen  het aan  Peter  Wyndaele,  architect  en  docent  Bouw aan  Sint-Lukas.  “Voor  zover  ik  weet  wel,  en  dat is ook niet zo verwonderlijk. In een stad met een densiteit  als  die  van  Brussel  is  energieneutraal bouwen niet vanzelfsprekend. Je kunt ten eerste niet  naast  een  bestaande  woning  bouwen,  want dat  doet  de  energie-inspanning  al  gedeeltelijk teniet. Je moet dus echt al over een open opper-vlakte beschikken om eraan te beginnen.”Ontwikkelaar van het project is Esther Jakober. Ze beaamt dat het niet van een leien dakje loopt. “Je vindt hier weinig gespecialiseerde architecten en aannemers. Bovendien is het een nieuw fenomeen op  de  markt.  Veel  potentiële  investeerders  laten zich  afschrikken  door  de  aankoopprijs,  die  aan-vankelijk aanzienlijk hoger  ligt dan bij een klas-sieke nieuwbouwwoning. Het financiële voordeel is dan ook pas op de langere termijn voelbaar. Zo bespaar je maandelijks, afhankelijk van de groot-te van je huis, zo’n 125 tot 265 euro per maand 

aan  energiekosten.  Samen  met  alle  premies  die je kunt krijgen, komt een energieneutrale woning in twintig jaar tijd vijftien procent goedkoper uit. Nog  een  voordeel  van  deze  woningen  is  dat  ze perfect  afgewerkt  moeten  zijn  om  aanspraak  te kunnen maken op een energiecertificaat. Je hebt dus  een  grotere  kwaliteitsgarantie  dan  bij  klas-sieke nieuwbouw.”Toch  blijft  de  prijs  afschrikken.  Zo  heeft  Green Immo  nog  geen  optie  tot  aankoop  uit  de  wacht kunnen slepen. Volgens Wyndaele zit er ook een ander addertje onder het gras. De bouw van ener-gieneutrale woningen staat in Brussel echt nog in de kinderschoenen. “In Nederland staan ze onge-veer tien jaar verder. Daar zijn de voor-, maar ook de nadelen zichtbaar. Zo moet de luchtcirculatie heel  goed  onderhouden  worden  en  vereist  zo’n huis dus plichtsbewuste bewoners als  je schim-mel wilt  vermijden. Een energieneutrale woning moet  ook  een  bewuste  keuze  zijn.  Je  moet  een bewuste levensstijl aannemen. Het heeft bijvoor-beeld  geen  zin  om  heel  goed  te  isoleren  en  dan regelmatig je raam open te laten staan.”

� Bruno�Schols

www.greenimmo.be

Bespaar 125 tot 265 euro per maand op uw energiefactuur

Ukkel > Eerste ‘nulenergieappartementen’ volgend jaar klaar

Over een periode van twintig jaar zou een passiefhuis vijftien procent goedkoper uitkomen.

© G

reen

Imm

o

Berchem mag zich op de meeste vlakken een ‘veiliger’ gemeente noemen dan in 2008. De cijfers komen van de politiezone West.

Het aantal criminele feiten per dui-zend  inwoners  liep  in  2009  met 10,2 procent  terug  tegenover 2008, berekende de cel Analyse en Advies van de lokale politie. Dat komt door een terugval van het aantal gevallen van  moord  en  doodslag,  verkrach-tingen  en  slagen  en  verwondingen (min 16,1 procent). De helft  van de delicten  zijn  nog  steeds  diefstal-len,  al  tuimelde  het  aantal  met  9,6 procent terug. Diefstallen en slagen en  verwondingen  blijven  de  crimi-nele koplopers in de gemeente. Een zwaargewicht  in  de  statistiek  blijft het  aantal  diefstallen  in  wonin-gen,  winkels  en  (vracht)auto’s  en diefstallen van wagens. Toch  is het aantal  inbraken  in  auto’s  met  42,3 procent  gedaald.  Die  positieve  evo-lutie mag worden toegejuicht, maar mogelijk heeft deze vorm van crimi-naliteit zich verplaatst.Sinds  2009  besteedt  de  politie,  in 

overleg  met  het  gemeentebestuur, prioritaire aandacht aan overlast op straat, in het bijzonder aan parkeer-overtredingen.  Ook  vernielingen, beschadigingen  en  graffiti  (er  be-staat  een  subsidiesysteem  voor  het verwijderen  van  graffiti,  maar  ook een  boetesysteem)  worden  extra  in het  oog  gehouden.  Verder  is  er  een efficiënter  politieoptreden  tegen-over zwartwerk en gemorrel aan de socia le wetgeving en uitbatingsver-gunningen. Er wordt dus meer vast-gesteld en beboet.De statistieken tonen voorts dat het aantal  diefstallen  bij  particulieren en bedrijven toeneemt, zij het mini-maal:  in woningen met 0,4 procent (238 inbraken met diefstal in 2009, tegenover 237  in 2008),  in winkels met  3,5  procent  (118,  tegenover 114  in  2008).  Het  winkelcomplex Basilix,  tussen Keizer Karellaan en Gentsesteenweg, doet de resultaten overigens geen goed: volgens de ge-meente  wordt  daar  “een  vrij  groot aantal  winkel-  en  handtasdiefstal-len gepleegd”. � Jean-Marie�Binst

Criminaliteit daaltSint-Agatha-Berchem > Minder doodslag, meer diefstal

FASTENAEKENS

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

IJzerplein, circa 1913-’14.

IJzerplein,4 mei 2008, 11.42 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 24 december

in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

MINISTER GAAT AuTODELEN

SINT-JOOST-TEN-NODE – Minister van Vervoer en Openbare Wer-ken Brigitte Grouwels (CD&V) opent deze week een nieuwe stand-plaats  voor  het  autodeelproject  Cambio.  Het  station  komt  op  het Sint-Lazarusplein.  Het  ligt  niet  alleen  dicht  bij  het  Noordstation, het is ook vlak bij het kabinet van de minister. Ze heeft dan ook be-slist om een dienstauto van het kabinet te ruilen voor een Cambio-abonnement. “Zo geven we het goede voorbeeld.”� SVG

PREMIE OM BOvEN WINkELS TE WONEN

SINT-GILLIS – Winkeliers en eigenaars van een winkelpand in het stadsdeel tussen de Fortstraat, de Alsembergsesteenweg en de Wa-terloosesteenweg kunnen een premie krijgen om de bovenverdie-pingen dankzij een aparte toegang woonklaar te maken. De premie bedraagt 85 procent van de kosten, maar het bedrag  is geplafon-neerd op 25.000 euro, btw inbegrepen.� DV

TELE

XREG

IO

BDW 1249 PAGINA 14 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Het Meiserplein: de ultieme nachtmerrie voor elke beginnende automobilist. © BART DEWAELE

Mobiliteit > John Willemsen loodst u door Brusselse jungle

‘Kijk uit voor vijf categorieën bestuurders’

We gaan linksaf richting Reyers en ik leg mijn leerling, die net voor het verkeerslicht op het kruispunt Notelaarsstraat/Roodebeeklaan de motor heeft laten afslaan, geduldig uit dat dit niet erg is: iedereen ziet toch aan dat grote bord op het dak dat het een leswagen is? Een foutje is niet erg; je bent hier om te leren en zo is iedereen begonnen.De woorden hebben amper mijn lippen verlaten, of een politieauto komt ons als gek voorbij gescheurd. Noodgeval? Achtervolging? Niets van dat: de politie had simpelweg geen geduld. Het feit dat het ver-keerslicht al weer rood was gewor-den voor ons en groen voor de an-dere auto’s, maakt geen verschil, net zo min als het feit dat de politie hier bijna een ernstig ongeluk had ver-oorzaakt.Een uurtje later sla ik snel het por-tier van de auto open om een van links komende overstekende voet-

ganger te redden: wij zijn gestopt om voorrang te verlenen. Mijn leerling heeft echter een beetje ruimte aan zijn rechterkant over gelaten en een bestuurder die overduidelijk moord-dadige neigingen heeft, wil hiervan gebruikmaken om ons aan de rech-terzijde, deels over het trottoir, in te halen en zo direct het overige ver-keer te verlossen van tenminste een van die hinderlijke voetgangers, die lastige obstakels tussen bestuurder en bestemming.Weer later doet een leerling exa-men. We gaan de Ring op richting Leuven, en er direct weer af bij Kraainem-Woluwe. De examinator berispt de leerling omdat hij geen 50 rijdt, maar iets harder dan 70 (precies 73, zegt mijn digitale dash-board). “U rijdt veel te hard!” is zijn oordeel. Het feit dat de 50-borden ná de afslag Woluwe zijn geplaatst, maakt blijkbaar geen verschil...? Net zo min als het feit dat die gehele weg een 70-weg is...?Aan het einde van de dag rijden we naar beneden op de Wolvengracht om links af te slaan op Anspach

richting Beurs. Het licht springt op groen, dus we gaan. We stoppen netjes voor de paar voetgangers die oversteken en rijden daarna door. Een politiebusje dat stond te wach-ten voor het zebrapad, komt naast me staan; de agent gebaart me het raam te openen. “Waarom reed u door rood, meneer? Bent u nu in-structeur?!” Als ik hem probeer uit te leggen dat het licht, geplaatst net vóór het zebrapad, bedoeld is voor het kruisende verkeer, dat wij wel degelijk groen hadden en dus en-kel voorrang moeten verlenen aan

rechtdoorgaand verkeer op dezelfde weg (dus voetgangers inbegrepen), denkt hij het beter te weten en dreigt hij met een boete.Met deze trieste waarheid word ik dagelijks geconfronteerd. Hoe kan een examinator correct examens af-nemen als hij zelf de regels niet kent of ze niet weet toe te passen? Hoe kan de politie een voorbeeldfunctie vervullen of ons controleren wan-neer zij zelf veelvuldig de regels met voeten treedt of ze simpelweg niet kent of snapt? Moet ik vertrouwen hebben in collega’s die verkondi-

gen dat op de bus- of trambaan rij-den gewoon is toegestaan om af te slaan, of dat je niet naar links hoeft te kijken omdat dat “de ander zijn probleem” is? Wat met ‘vrije begelei-ders’ die verkondigen dat je gewoon op de fietsopstelstrook mag staan als er op dat moment geen fietser is? (Hoe kun je daarvan als fietser ge-bruikmaken wanneer je een seconde later dan de auto aankomt?)

KwetsbaarIk vertel mijn leerlingen altijd dat ze moeten oppassen voor vijf soorten bestuurders.Met stip op de eerste plaats: auto’s met een CD-nummerplaat. Wie kent ze niet, de buitenlandse medewer-kers met carte blanche? Blijkbaar komt een CD-nummerplaat met een gratis license to kill.De CD’ers worden op de voet gevolgd door de politie – bijna even gevaar-lijk. Niet alleen denken ze dat ze al-les mogen; bij gebrek aan controle kúnnen ze dat ook! Van dat ‘recht’ maken ze dan ook dankbaar ge-bruik.Buschauffeurs: duidelijk suïcidale maniakken met moorddadige nei-gingen. Persoonlijk ren/fiets/rijd ik voor mijn leven bij het zien van die moordmachines.Taxi’s... – moet ik uitweiden? Ik geloof dat iedereen ten minste één bijna-doodervaring heeft gehad met een Brusselse taxi.BMW’s en Mercedessen: de enige auto’s waarbij de richtingaanwijzer als optie geleverd wordt.“Pas altijd op voor deze vijf groe-pen,” raad ik mijn leerlingen aan. “Reageer zoals bij mist: halveer je snelheid, verdubbel je afstand.”Ik zou willen dat de waarheid anders was. Ik zou willen dat we sociaal met elkaar omgingen, dat we el-kaars fouten proberen op te vangen in plaats van ze af te straffen. Reke-ning houden met anderen en in het bijzonder met kwetsbare groepen als ouderen, fietsers, voetgangers.Het vak van rijinstructeur (dat ik overigens niet hier, maar in Neder-land heb geleerd) is een prachtig vak: volop sociale contacten, de vol-doening van een terecht geslaagde leerling, je bent vrij om te gaan waar je wilt, geen baas die over je schou-der meekijkt... Helaas maakt het Brusselse verkeer je ook erg cynisch. Droevig. Bang. Gefrustreerd.En waarom rijden we zo maniakaal? Om eerder aan te komen op onze be-stemming? Je komt niet eerder aan door hard te rijden. Hoogstens in het ziekenhuis. De minieme tijds-winst valt in het niet bij het verhoog-de risico. Vertrek eerder, zo simpel is het...En spreek me niet van de onlogische indeling van kruispunten en oplos-singen voor complexe situaties, blijkbaar bedacht door een verveelde overheidsmedewerker die een wel heel cynische kijk op het leven heeft – of sadistische trekjes.

� John�Willemsen

John Willemsen werd in 2003 rijinstructeur in Nederland en werkte er als mentor voor leer-ling-instructeurs. Nu woont hij in Brussel en geeft hij hier rijles

“Hoe kan een examinator correct examineren als hij zelf de regels niet kent? Hoe kan de politie een voorbeeldfunctie vervullen als ze zelf de regels met voeten treedt?”

BDWOPINIE

BRUSSEL – John Willemsen breekt een lans voor zijn vak, dat van rijinstructeur. “Helaas maakt het Brusselse verkeer je ook cynisch. Droevig. Bang. Gefrustreerd.” Autobestuurders in spe die in zijn les-wagen plaatsnemen, prent hij in goed uit te kijken voor vijf soorten bestuurders. Ook benieuwd welke dat zijn?

John Willemsen.

BDW 1249 PAGINA 15 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

BDWOPINIEVerdomde plichtdoor Danny Vileyn

Het had mooi geweest kunnen zijn. Bart De Wever (N-VA) en Elio Di Rupo (PS), de zakelijke Vlaams-nationalist en de volbloed socialist, water en vuur, die honderd dagen na een klinkende verkiezingsoverwinning een groot communautair akkoord sluiten en onvermoeibaar beginnen aan de sanering van de openbare financiën, met maar één doel voor ogen: het veiligstellen van de welvaart van Vlamingen, Brusselaars en Walen.Iedereen wist dat het moeilijk zou worden,

maar de vaste wil om te slagen leek er te zijn. Na 113 dagen praten trekt Bart De Wever er de stekker uit. De Franstaligen zijn in alle sta-ten. Volgens De Wever lag er na al die maanden nog altijd te weinig op tafel. Garanties voor de overheveling van een substantieel deel van de personen- en/of vennootschapsbelasting naar de regio’s zag hij niet. En voor minder doet hij het niet.Er valt iets te zeggen voor het standpunt van De Wever, maar even-goed voor de reactie van de Franstaligen. Waarom oordeelt De Wever nu pas, na al die maanden, dat er niet genoeg in zit voor hem? En waarom kwam hij zo laat op de proppen met de eis voor een grondige hertekening van de Financieringswet? De Franstaligen vinden dat ze al heel veel toegegeven hadden, zoals de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.Als Brusselse Vlamingen zouden we opgelucht moeten zijn dat De Wever van nul wil beginnen, want wat er de voorbije maanden gelekt is over Brussel en de Brusselse Vlamingen, is niet om vrolijk van te worden. Maar dit gaat natuurlijk over veel meer dan het lot van de Brusselse Vlamingen, hoe belangrijk hun rol binnen de Belgische constructie ook moge zijn. Dit gaat over de welvaart en het welzijn van meer dan tien miljoen mensen. Dit gaat ook over de toekomst van ons sociale systeem. En de belangrijke rol hierin van stedelijke polen als (de hoofdstad) Brussel en (de havenstad) Antwerpen: een economische invalshoek proberen te vinden, in plaats van een politiek-institutionele, zou geen misplaatste oefening zijn. Ondertussen heeft de koning ontslagnemend premier Yves Leterme (CD&V) gevraagd om het economische en sociale welzijn van de burgers te vrijwaren in deze zeer lange periode van lopende zaken. Het klinkt onheilspellend, maar de formulering zou een aansporing moeten zijn voor De Wever en Di Rupo om niet langer rondjes te draaien. Zij zijn de overwinnaars van de verkiezingen, zij zijn het de bevolking verplicht een toekomst uit te tekenen voor dit land, zijn gewesten en gemeenschappen. Dat is hun verdomde plicht. De kiezer heeft al op 13 juni gesproken.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Coditel

Vanmorgen naar Coditel ‘Numericable’ geweest voor de inwisseling van een vernieuwde ‘cablebox’. De oproep per brief was in keurig Nederlands. Maar dan, eens ter plaatse in de Tweekerkenstraat, was het huilen met de pet op. Bij het overhandigen van de brief voelt men het al een lange stilte. Na een hele tijd krijgt men dan de nieuwe doos overhandigd, uitsluitend in het Frans. Ik maakte de dame, op een rustige en vriendelijke manier, opmerkzaam dat ik een Nederlandstalige klant ben. Ik kreeg nog gebruiksaanwijzingen mee, ook eentalig Frans. Ik was perplex, heb haar nog uitgelegd hoe men gedag zegt in het Nederlands. Bemoedigend was dat de man die achter mij in de rij stond, mij groot gelijk gaf in het Brussels.Onwillekeurig dacht ik aan mevrouw Onkelinx, over respect hebben voor de andere taalgroep. Kon zij maar eens een dagje in Brussel in ‘tweetalige instellingen’ het woord voeren in het Nederlands, dan zou ze eindelijk begrijpen dat wij het beu zijn om die pesterijen mee te maken in onze hoofdstad.Hoe dan ook, Brussel is ook onze stad en is niet te koop.

� Michiel�Plaizier,�Laken

Na de betoging

We leven in een vrij land. Mooi! We hebben recht op vrije meningsuiting (ook al stoten we daar soms heel wat mensen mee voor het hoofd), we hebben recht op staking (ook al gijzelen we daarmee honderden mensen in een luchthaven) en we hebben recht op betoging (ook al...).Bent u al eens gaan wandelen en picknicken in een van de mooie bossen van ons land? Bij heel wat van dit na-tuurschoon staan bordjes: ‘Laat niet voor het aangenaam verpozen / de eigenaar van het bos de blikken en de dozen.’ Kan dit ook voor de stad alstublieft?Mijn mooie stad is een stort na een betoging. Overal lege blikjes, pakjes friet, de welbekende groene, rode, blauwe plastic vestjes, flyers, groene en zilveren papiertjes,... En dan maar met z’n allen, eenmaal terug thuis, zeggen dat Brussel vuil is!Misschien moeten onze vakbonden, af en toe, in plaats van op te komen voor de rechten van hun leden, diezelf-de leden eens op hun plichten wijzen. De plicht om na gebruik van de stad, ze proper achter te laten. De plicht die we met z’n allen hebben ten opzichte van het milieu (of is ‘het milieu’ alleen aanwezig op het platteland?). En vooral de plicht van tenminste een beetje respect op te brengen voor de inwoners van die stad die te pas en te onpas wordt gebruikt. Wij blijven tenslotte zitten met al de rommel nadat we al genoeg hinder hebben ondervon-den van al de omleidingen en afgeschafte bussen.Dus, mijne heren en dames van de vakbonden, volgende keer beter?� Bri�Segers,�Brussel

Bellen en rijden

Als kaderlid van een academisch ziekenhuis in het Brus-selse word ik dagelijks geconfronteerd met gsm-gebruik aan het stuur tijdens de spitsuren.Ik zou zeggen: als het Brussels Gewest geld wil innen en de veiligheid wil verbeteren, bekeur dan toch de gsm-gebruikers aan het stuur! Volgens mijn schatting (maar wie ben ik?) zit tijdens de spitsuren plus minus 48 pro-cent te gsm’en aan het stuur. En wij maar denken dat het dan een ‘banaal wegongeluk’ is... Wat zijn we naïef!

Ik heb het geluk gehad de vakantie met mijn familie op het eiland Sylt door te brengen. Daar is bellen aan het stuur ondanks de hoge levensstandaard taboe! Hoe rijker men daar is, des te minder men de gemeenschap voor het hoofd stoot. Wie kan (mag?) deze vaststelling bij ons doen?� Marc�Pirard,�Elsene

Folies Bergère

(Van 4 december 2008 tot begin dit jaar publiceerden we in BDW wekelijks een foto uit het archief van het AMVB, later uit dat van onze lezers. De foto’s en de reacties erop kunt u nog bekijken op www.brusselnieuws.be/amvb. Hieronder een reactie die ons onlangs kwam aanwaaien uit Zuid-Frankrijk.) Wat een verrassing en emotie! De eerste dame is Cady, een danseres; naast haar, met de zonnebril, staat mijn moeder, Constance Rithy; zij was balletmeesteres. Dan hebt u Emmy Van Es, J. Borry, Er-nest Verryck, Jan Vanden Broeck. Geknield: Frits Vaere-wijck, Andre Daumont en mijn vader, Emile Thiry.

Mijn moeder danste en zong (ook in vele operettes) en speelde onder meer Mrs Blackwell naast ‘Rossen Toone’, F. Vaerewijck. Daar heb ik natuurlijk foto’s van. Vier jaar geleden is mijn moeder overleden.Mijn vader hield zich bezig met het zaalpersoneel en met de publiciteit voor de schouwburg. Hij heeft er vijftig jaar gewerkt. Mijn ouders zijn er getrouwd en ik ben er geboren. Nu woon ik sinds acht jaar in het zuiden van Frankrijk. � Monique�Jadin-Thiry,�Frankrijk

Brussels Vloms

Terug uit vakantie neem ik met enige achterstand BDW door. In BDW 1245 (9 september, blz. 18-19) heb ik ge-noten van het artikel ‘L’anniversaire de Mademoiselle Beulemans’.Het staat buiten kijf dat het Brussels Volkstejoêter in 2003 een succes van dit buitengewone stuk gemaakt heeft. Ik wou even aanvullen dat wij met toneelgroep Onder Ons uit Sint-Lambrechts-Woluwe al in 1979 een Brussels-Vlomse versie van dit stuk gaven. In 1980 werd het stuk op aanvraag ook nog gespeeld in de grote zalen van Sint-Gillis en Sint-Pieters-Woluwe.Toneelgroep Onder Ons probeert trouwens regelmatig stukken in het Brussels Vloms te brengen. Zo werd in 2004 Slisse en Cesar op de planken gebracht in een volle-dig Brusselse constellatie. In 2008 werd het vervolg Slis-se baaft ook met een enorm succes op de affiche gezet.Toegegeven, het wordt moeilijker om acteurs te vinden die nog authentiek Brussels spreken. Wij willen er in Sint-Lambrechts-Woluwe toch graag een gewoonte van blijven maken om in het Brussels Vloms regelmatig een goed en aangenaam stuk te spelen. In de gebrachte café-theaters is het Brussels ook een constante.

Misjel�Beyns,�Toneelgroep�Onder�Ons��Sint-Lambrechts-Woluwe,�Zaventem

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1249 PAGINA 16 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Beeldende kunst > Museum van Elsene over de vroege invloeden van de schilder

Voordat Delvaux Delvaux werd

H et  gemeentelijke  Museum  van  El-sene etaleert  in zijn pas geverfde za-len een museale kanjer,  een collectie 

van (vooral) olieverfschilderingen, aquarellen, tekeningen en etsen: Paul Delvaux – De bron-nen van het oeuvre. Het begon ermee dat het 

museum  honderden  werken  van  Paul  Del-vaux  (1897-1994)  in  bewaring  kreeg  (voor vijf jaar alvast). “We hebben het geluk dat we ook  uit  onze  reserves  kunnen  plukken,  waar we  Belgische  privéverzamelingen  herbergen van  interessant  werk  van  Delvaux  en  andere 

artiesten,”  zegt  conservator  Claire  Leblanc enthousiast.  Een  mooie  uitdaging  voor  me-dewerkster  Laura  Neve,  die  deze  ‘referentie-tentoonstelling’ uitwerkte en de gelijknamige publicatie schreef.De  bezoeker  wordt  bij  het  binnenkomen overweldigd  door  een  schouder-aan-schou-deropstelling  van  monumentale  doeken  met vrouwelijk  schoon  op  het  (voormalige)  to-neelpodium: ‘Zittende naakte vrouw’ (1930), ‘Naakt  met  gebogen  hoofd’  (1926),  ‘Naakte jonge vrouw’  (1930) – om er enkele van Del-vaux te noemen – naast ‘De verloofde’ (1923) van Constant Permeke en ‘Het wachten’ (1934) 

Paul Delvaux, ‘Meisjes op het platteland’, 1929.

© P

AU

L DE

LVAU

X FO

UN

DATIO

N, S

INT-ID

ES

BA

LD

/KO

KS

IJDE

, FO

TO VIN

CE

NT E

VER

AR

TS

ELSENE – Met de kans om gulzig te plukken uit ruim driehonderd werken van Paul Delvaux kreeg het Museum van Elsene van Belgische privéverzamelaars een soloslim in handen gestopt. Het resultaat is een vergelijkende kunsttentoonstelling die voor tachtig procent uit nooit getoond werk bestaat. En nu hopen dat de expositie gaat reizen.

CONCRETE CENTEN VOOR ABSTRACTE KUNST?

JETTE  –  De  André  Garitte  Founda-tion droomt hardop van een Museum voor  Abstracte  Kunst.  Een  gebouw heeft  ze  al:  het  pand  dat  grenst  aan het  René  Magritte  Museum  in  Jette. Een stevig fundament voor de collec-tie is er ook al. De Antwerpse kunst-liefhebber  André  Garitte,  conserva-tor  van  het  René  Magritte  Museum, verzamelt  al  drie  decennia  werk  van de  vertegenwoordigers  van  de  eerste (jaren  1920)  en  de  tweede  generatie (jaren 1950) abstracte kunstenaars.Op dit moment  is  er  in het huis  van Magritte een selectie van die zeshon-derd  werken,  van  meer  dan  honderd kunstenaars,  te  zien.  Maar  voor  er een  Museum  voor  Abstracte  Kunst komt,  moet  het  pand  van  drie  ver-diepingen  en  vijftien  ruimtes  nog gerestaureerd  en  ingericht  worden. Daarom  is  de  Garitte  Foundation op  zoek  naar  sponsoring;  de  kosten worden op enkele honderdduizenden euro’s  geraamd.  Alle  giften  zijn  fis-caal aftrekbaar via de Koning Boude-wijnstichting. Het is de bedoeling dat beide musea via een doorgang op de tweede verdieping met elkaar verbon-den  worden.  Op  die  manier  kunnen de  twee  grootste  creatieve  kunst-stromingen  van  de  twintigste  eeuw – surrealisme en abstracte kunst – bij elkaar  op  bezoek.  René  Magritte  is zijn  carrière  ook  als  abstract  kubist begonnen,  en  had  contact  met  ver-schillende  kunstenaars  uit  de  eerste generatie, zoals Flouquet, Servranckx en Maes. Het Museum voor Abstracte Kunst  zal  worden  gerund  door  het team van het René Magritte Museum, maar hoopt dankzij subsidies op ex-tra personeel.Wereldwijd  zijn  er  maar  enkele  mu-sea voor abstracte kunst:  in een van de  casas colgadas  (hangende  huizen) in  het  Spaanse  Cuenca  en  het  Mu-zeum  Sztuki  in  het  Poolse  Łódz,  en ook het Guggenheim Museum in New York focust op abstractie. Een derge-lijk forum voor de Belgische abstracte kunstenaars ontbrak nog.� AD

www.magrittemuseum.be

LÉO

N W

UID

AR

, ‘CO

MP

OSITIO

N’. ©

RE

NÉ M

AG

RIT

TE MU

SE

UM

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

BDW 1249 PAGINA 17 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

BROODDOOS ANDERS

In die goeie ouwe brooddoos past zóveel meer dan een boterhammetje met kaas of salami. Lut De Clercq (die voor de sterren kookt in de AB) en Tony Le Duc (die zelfs een plakje worst kan doen schitteren) geven een voorzetje. Zodat uw brooddoos een toverdoos wordt.

LEES MEER OP PAGINA 20-21

SCHUBBIGE VUURSPUWERS

Zazie gaat deze week met Jorik en Ella en hun klas naar het Kasteel van Gaasbeek, draken kijken! En ze interviewt, in deze Week van het Bos, Olivier Schoonbroodt, boswachter in het Zoniënwoud.

LEES MEER OP PAGINA 26-27

van Gustave van de Woestyne. Maar voor we zo ver geraken, moeten we een parcours vol-gen  (trap  op,  trap  af ).  Helemaal  links  begin-nend, anders loopt de verhaallijn fout. Op dat circuit  worden,  chronologisch  gerangschikt, de invloeden duidelijk die Delvaux onderging; zijn  ‘bronnen’,  zeg  maar.  Het  gaat  om  mees-ters naar wie Delvaux respectvol opkeek, wat blijkt  uit  de  vele  citaten.  Zoals:  “Omstreeks 1930  heeft  Ensor  mij  het  meest  beïnvloed”, en: “Ik vond de Vlaamse expressionisten heel getalenteerd en natuurlijk hebben ze me beïn-vloed.” Later kreeg Delvaux zijn eigen, unieke ‘Delvaux-stijl’ in de vingers.

Appels en skelettenDe  stijlinvloeden  beginnen  met  het  realisti-sche  landschap  (de  Zoniënwoudschilders)  in een  hele  gang  vol  bostaferelen  van  Delvaux. Als  jongen  en  leerling  aan  de  Brusselse  aca-demie  ging  hij  tot  1924  dagelijks  naar  het Rood Klooster om er  te schilderen. Het werk van  Hippolyte  Boulanger,  Jean-Baptiste  De-greef  en  zelfs  Franz  Courtens  inspireerde hem. De onderstammen van het boswerk van Degreefs  ‘De bron van de keizer’  (1921), een natuurschildering in Oudergem, spiegelt zich 

Giorgio de Chirico, ‘Poesia dell’estate’, 1952.

Paul Delvaux, ‘Geraamten bij de trap’, 1934.

© F

ON

DA

ZIO

NE

GIO

RG

IO E

ISA

DE

CH

IRIC

O, R

OM

E / S

AB

AM

BE

LGIË

201

0

© P

AU

L D

ELV

AU

X F

OU

ND

ATIO

N, S

INT-

IDE

SB

AL

D/K

OK

SIJ

DE

, FO

TO V

INC

EN

T E

VER

AR

TS

dan ook perfect aan  ‘Onderbosgezicht  in het Rood-Klooster’  van  Delvaux  (1920),  ook  al verschilt de kleur  (of het seizoen). Het Rood-Kloosterhuis  van  kunstenaar  Alfred  Bastien, dat Delvaux in 1920 schilderde, is overduide-lijk een kleurvariant op ‘Het huis van de kun-stenaar’  dat  Bastien  zelf  in  1910  schilderde. En zo gaan de vergelijkingen alsmaar verder. Het  kleurenpalet  van  Renoir  en  Cézanne,  de portretschildering  naar  Mo digliani,  de  ex-pressionistische  karikaturen  en  de  skelet-

ten  van  Ensor,  het  Vlaams  expressionisme (Gustave  van  de  Woestyne,  Gustave  de  Smet en Paul Permeke), de surrealistische stijl van Gior gio  de  Chirico  en  René  Magritte  en  tot slot  het  neoclassicisme  van  Ingres:  de  plaat-jes vullen elkaar perfect aan, om Delvaux met een  nieuwe  blik  te  gaan  bekijken.  Bovendien lijkt  alles  wel  een  inventieve  puzzel,  die  aan het eind duidelijk maakt dat Delvaux zijn ei-gen  weg  heeft  gevonden,  al  kijkend  naar  en  lerend van zovele anderen.

James Ensor, ‘Biljartspelende geraamten’, 1903.

© S

AB

AM

BE

LGIË

201

0, F

OTO

MU

.ZE

E O

OS

TEN

DE

© T

ON

Y L

E D

UC

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Paul Delvaux – De bronnen van het oeuvre, tot en met 16 januari 2011 in het Museum van Elsene, Jean Van Volsemstraat 71, 1050 Elsene. Open van dinsdag tot en met zondag van 11.30 tot 17 uur. Op zondag gratis gids. Toegang gratis tot 12 jaar, 5 euro voor studenten, senioren en groepen; overige bezoekers 7 euro. Meer op 02-515.64.22 en www.museumvanelsene.be.

In het kader van de Veertiendaagse van het Jonge Kind (in Elsene) organiseert het museum een ontdekkingstocht en dierenverhalenspel op zondag 10 oktober van 15 tot 16 uur voor kinderen van 1,5 tot 3 jaar. Het vragenspel De geheimen van Paul Delvaux (vanaf 8 jaar), over de Delvaux-expositie, is gratis verkrijgbaar aan de balie.

Kunsthistorica Laura Neve, curator van de tentoonstelling en verbonden aan het Museum van Elsene, schreef de tentoonstellingscatalogus Paul Delvaux – De bronnen van het oeuvre, uitgegeven bij Lannoo (N) en Racine (F), 128 blz., 29,95 euro.

René Magritte, ‘Lof der dialectiek’, 1936.

© S

AB

AM

BE

LGIË

201

0, F

OTO

MIX

ED

ME

DIA

Paul Delvaux, ‘Het venster’, 1936.

© P

AU

L D

ELV

AU

X F

OU

ND

ATIO

N, S

INT-

IDE

SB

AL

D/K

OK

SIJ

DE

, FO

TO M

IXE

D M

ED

IA

Een mooie episode in dat verhaal is de intrede van  het  naakt  in  het  werk  van  Delvaux.  De warme kleuren van Renoir en Cézanne hebben Delvaux vanaf 1925 duidelijk geïnspireerd. In Delvaux’ ‘Naakten in het woud’ (1926) over-heerst de warme gloed van appels (verwijzend naar de stillevens van beide artiesten). En niet alleen van de appel die de jongeling naast zijn balzak houdt.Ook bij het immense oliedoek ‘Meisjes op het platteland’  gaat  een  lichtje  branden.  Wordt het niet overduidelijk dat het ovale hoofd, de 

amandelvormige  ogen,  de  lange  hals  en  het pruilmondje een schattige variant is op de te-kenstijl van Amedeo Modigliani (1884-1920)? Als  de  skeletten  hun  intrede  maken  in  Del-vaux’ werk, kijkt Ensor over de schouder mee. En bij de surrealistische decors, zoals ‘Paleis-ruïne’ (1935), is De Chirico (1888-1978) zeker Delvaux’ inspirator. Zo ook Wiertz, Magritte, Ingres,... – elk met hun sterktes.Aan  het  eind  van  de  tentoonstelling,  als  de treinstations  en  antieke  cultuurdecors  met naakten  en  dolende  personages  opduiken,  is de puzzel af. Het  typische en unieke aan het werk, dat Delvaux tot een van ’s lands grootste kunstenaars  maakt,  is  het  eindpunt  van  een lang en interessant bronnentraject.De tentoonstelling is een ommetje naar Else-ne waard, vooraleer Amerikanen en Japanners de deur plat lopen.�� Jean-Marie�Binst

Delvaux vond zijn eigen weg, al kijkend naar en lerend van zovele anderen

BDW 1249 PAGINA 18 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Erfgoed > Leerlingen fotograferen architecturale kleinoden

Klein, maar fijnBRUSSEL – Het is ondertussen een mooie traditie aan het wor-den, middelbare scholieren die ter gelegenheid van de jaarlijkse Open Monumentendagen met hun fototoestel de stad in trek-ken. De wedstrijd, die Internationaal Fotografisch Experiment met Monumenten werd gedoopt, werd gelanceerd in Catalonië, maar vindt ondertussen in veertig landen plaats.Voor de dertiende editie kregen de jongeren de opdracht kleine architecturale elementen te fotograferen. Het resultaat: hon-derden foto’s van deuren, sloten, brievenbussen, gebeeldhouw-de elementen en details van gevels. Een andere blik op de stad.

In de Sint-Gorikshallen hangt nog tot 28 november een selectie van 25 foto’s van leerlingen uit Brusselse scholen. U vindt er ook een selectie van foto’s uit andere deelnemende landen.

� DV

Het Internationaal Fotografisch Experiment met Monumen-ten loopt nog tot en met 28 november in de Sint-Gorikshal-len (Sint-Goriksplein, 1000 Brussel). De toegang is gratis, de deuren zijn elke dag open van 10 tot 18 uur

Sacha Lempereur, Athénée Royal de GanshorenDetail Stadhuis, Grote Markt, Brussel

Laura Knops, Maria-BoodschaplyceumIngang Park van Brussel, Brussel

Lea Kestens, Koninklijk Atheneum AnderlechtSlot, Sint-Jans-Molenbeek

Simon Langerock, Sint-Jan BerchmanscollegeDak, Koudenberg, Brussel

Esteban Martinez, Institut DiderotBeelden, Zwaardstraat, Brussel

Yassin Assahout, Institut des Arts et MétiersDeur, Lemonnierlaan, Brussel

Aristote Nkashama, Institut Frans FischerDetail gevel, Emile Maxlaan, Schaarbeek

BDW 1249 PAGINA 19 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

Het verhaal achter artisanaal

Het goede nieuws: er bestaat een biotechnologische basis is om te zeggen dat ‘artisanale’ processen wel degelijk bijdragen aan smaak en kwaliteit van voeding.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Bijgewoond: De jacht op ‘artisanale’ aroma’s, college van Uitstraling Permanente Vorming, op 30 sep-tember aan de VUB.

Niet alleen voor de jonkies is het academiejaar begonnen, ook voor de mensen die in hun vrije uren een beetje willen bijleren, zijn de auditoria weer open. Uitstraling Permanente Vorming is een gespe-cialiseerde instelling voor weten-schapspopularisering en heeft weer een ruim en divers aanbod aan col-leges en activiteiten klaar.

Wij zijn een college gaan meepikken over de kwaliteit van ‘artisanale’ (meer specifiek: gefermenteerde) levensmiddelen. Wat is de zin en de onzin van het begrip artisanaal als kwaliteitslabel voor voeding? Wanneer kun je spreken van artisanale ham, en smaakt die ook echt beter? Is het waar dat je alleen artisa-naal in de Zennevallei gebrouwen geuze echte geuze kunt noemen?Tijdens de twee lesuren in de gebouwen van de VUB kwamen twee specialisten spreken. Doctorandus Anneke Geyzen van de onder-zoeksgroep Fost (Sociale & Culturele Voe-dingsstudies) schetste de opvallende opmars van voedingsproducten waarrond het aura van traditie, authenticiteit, terroir en artisa-naliteit hangt. De globalisering en industria-lisering van de voedselketen, de voedselcrises en -schandalen (gekke koeien, dioxine) heb-ben het vertrouwen van de consument onder-mijnd, die daardoor zekerheid gaat zoeken bij ‘ambachtelijke’ producten uit de streek. Hij doet dat in de veronderstelling dat ambach-telijke tradities een kwaliteitsgarantie bieden. Maar voor zover je al objectief zou kunnen be-palen wat een ‘artisanaal’ product is, wordt dat begrip ook weer uitgehold door de marketeers, die op deze tendens inspelen. Bovendien is het niet alleen zo dat de indus trialisering van de voedselketen risico’s inhoudt voor kwaliteit en volksgezondheid, ook artisanale productie krijgt af te rekenen met verhoogde kwaliteits-eisen in hygiëne en dergelijke, terwijl de deug-delijkheid van veel ambachtelijke methoden en procédés ook nooit echt bewezen is.Hoewel ambachtelijkheid in de perceptie ook

veel te maken heeft met traditie, lokale ver-ankering, kleinschaligheid, spontane en langdurige bewerkingsprocessen, of gecon-troleerde certificaten, zouden de aard en de kwaliteit van het voedingsproduct toch de doorslaggevende parameter moeten zijn. Maar smaakt Spaanse pata negra-ham nu echt zoveel beter, en ligt dat dan aan de ei-kels die de zwartpotige varkens te eten krij-gen? Prof. dr. Frédéric Leroy van de onder-zoeksgroep Industriële Microbiologische en Voedingsbiotechnologie gaf een begin van een antwoord door in de bacteriële details van het hele verhaal te treden.Leroy bouwde zijn verhaal op rond gefermen-teerde voedingswaren – brood, wijn, rauw verwerkt vlees, chocolade, bier –, omdat die producten bij uitstek artisanale producten genoemd kunnen worden. Zijn onderzoeks-groep analyseert de microbiële activiteit (bacteriën, schimmels, gisten) zowel bij industriële als bij ambachtelijke producten en legt de resultaten naast elkaar. Hun case-study over rauw verwerkte vleeswaren (ham, saucijzen) illustreerde Leroys stelling dat er een biotechnologische basis bestaat om te zeggen dat bepaalde ‘artisanale’ processen wel degelijk een waardevolle bijdrage leve-ren aan smaak en kwaliteit. Vlees langdurig drogen is bijvoorbeeld beter dan het snel te verhitten omdat dat industrië le procédé de melkzuurbacteriën stillegt die een forse bij-drage leveren aan smaak- en aromaontwik-keling – om maar een van de vele (techni-sche) voorbeelden te geven.Het zal voor veel consumenten én produ-centen een geruststelling zijn, al moeten die laatsten beseffen dat de wetenschap het op termijn mogelijk zal maken ambachtelijke procédés op een functionele wijze te kop-pelen aan de industriële. Stilaan geeft onze voeding, waarmee velen haast obsessioneel bezig lijken, haar diepste geheimen prijs. De onderzoeksgroep neemt binnenkort overi-gens de geuze in het vizier in een studie van de ambachtelijke zure bieren.� Michaël�Bellon

UPV, Waversesteenweg 1077, 1160 Ouder-gem, 02-629.27.50, upv@vub.ac.be, www.vub.ac.be/upv

Pra

at

ach

teraf

DATING ONDER STADSGENOTEN

BRUSSEL – Tijdens de Dag van de Dialoog op zaterdag 23 oktober staan er op 38 locaties in het gewest gesprekstafels klaar. Gewoon aanzitten, luisteren naar elkaars mening over ‘erbij horen’, en zelf je mening kenbaar maken zijn de rode draden in dit open gesprek. Het regionaal integratiecentrum Foyer orga-niseert de Dag van de Dialoog al voor de vierde keer, nu in samenwerking met 65 organisa-ties (waaronder heel wat zelforganisaties). De mosterd van de dialoogtafels werd in Neder-land gehaald, en sinds vorig jaar heeft ook Gent zijn Dag van de Dialoog. Het ‘gespreks-moment’ is eenvoudig, boeiend-ontspannend, sociaal verrijkend – en gratis. Een geschoolde begeleider leidt van 14.30 tot 16.30 uur een ta-

fel waar acht tot twaalf mensen kunnen aan-schuiven (na inschrijving op 02-609.55.72 of www.dagvandedialoog.be). Hij of zij houdt het gesprek bij het onderwerp van de dag: ‘erbij horen’. Is erbij horen belangrijk voor jou? En voor andere mensen in de stad? Horen armen en rijken er wel echt bij? En wat met culturele en etnische verschillen? Je mening aan die van de anderen toetsen, zonder in debat te hoeven treden, kan pittige ideeën opleveren. En die kunnen misschien leiden tot een (gewenst) nieuw lokaal of een beter grootstedelijk be-leid. Wie zin heeft om deel te nemen, vindt het stadsplan met de locaties van de gespreks-tafels op www.dagvandedialoog.be onder ‘in-schrijvingsformulier’. � JMB

TELEX VADROUILLE

OUD-STUDENTEN RITS KRIjGEN PRIjS

BRUSSEL – Het Rits, nu een departement van de Erasmushogeschool Brussel, heeft vorige week zijn Alumni Award 2010 uitgereikt.Oud-studenten Roel Van Bambost (afgestu-deerd aan de afdeling Televisie, 1966), Miet Martens (Regieassistentie, 1983), Jo Van Hen-de (Film, 1994), Ben Tesseur (Animatiefilm, 1996) en Marijs Boulogne (Theater, 2002) vielen in de prijzen. Ze krijgen een plekje op

de Brusselse Walk of Fame van BV’s die hun hogeschoolopleiding en talenten wisten te verzilveren. Eerder al kregen Erik Van Looy, Marc Didden, Paul Jambers, Jan Decorte, Er-win Provoost, Franz Marijnen en andere oud-studenten de prijs. De uitreiking was live te volgen op een scherm in het Rits Café in de Dansaertstraat.� JMB

Stel uw talent ten dienste van uw Gewest!

Selor organiseert twee vergelijkende selecties voor het Ministerie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de instellingen van openbaar nut die ervan afhangen:

Attachés (m/v)

algemene kwalificatie (inschrijvingen van 24/09 tot 11/10)

Assistenten (m/v)

algemene kwalificatie (inschrijvingen van 08/10 tot 25/10)

met het oog op de samenstelling van wervingsreserves voor statutaire betrekkingen.

Alle praktische info is beschikbaar op www.selor.be

Het Gewest voert een actief beleid inzake gelijke kansen en diversiteit.

En ‘iedereen’, dat is het vaste perso-neel van de ateliers schrijnwerkerij, metaalbewerking, beeldhouwwerk, schilderwerk, tapisserie en acces-soires. Alles samen 25 man heeft zich de jongste weken op het de-corontwerp van de nieuwe huispro-ductie Kátia Kabanová (van Janácek) gegooid.Inmiddels is met de montage in de zaal begonnen. Scenograaf en regis-

seur bedachten een braakliggend terrein als basisdecor, waar het ver-haal zich afspeelt. Niet zo’n makke-lijke opdracht, als je bedenkt dat alle begroeiing en zwerfvuil op de site handwerk is. Raffia werd met plastic en verf gehard en bewerkt tot platge-regend gras. Een beek met stromend water kabbelt over het terrein. En een regenbui maakt de weerstand van het hellend vlak waarop de zan-

BDW 1249 PAGINA 20 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Culinair > Lut De Clercq en Tony Le Duc tonen hoe veelzijdig de brooddoos kan zijn

Geen voer voor seuten

H et eerste ingrediënt van de doos heet De brooddoos, meer dan kaas en salami en

is van de hand van Lut De Clercq en Tony Le Duc. Het is een boek dat de brooddozensleur helpt te doorbre-ken.Le Duc hoeft nauwelijks meer voor-gesteld te worden, een tovenaar van de voedingsfotografie, die zelfs een

plakje leverworst kan doen schitte-ren. Zijn boeken zijn kunstwerkjes. Lut De Clercq kookt al meer dan twintig jaar voor sterren en arties-ten uit de muziekwereld, waarvan twaalf jaar als chef van de catering van de bekende Brusselse concert-zaal Ancienne Belgique (AB). Een brooddoos, zegt Lut De Clercq in haar voorwoord, geeft je de volledi-

ge controle over hoe gezond en lek-ker je wilt eten. Hoeveel bedrijven of scholen zijn er niet met een uiterst beperkte keuze aan lunchmogelijk-heden? Waarom elke dag opnieuw kiezen voor Broodje Saai met Garni-tuur wanneer je creatieve, lekkere en gezonde gerechten in je brood-doos kunt stoppen?Maar het gaat er niet alleen om ster-ren te verwennen of armoe in de lunchbox te bestrijden, De Clercq schaart zich ook radicaal achter een ‘ecologisch’ voedingspatroon en werkt daarom graag samen met

Velt. Het is de taal van vandaag: eco-logisch staat hier voor nabij, duur-zaam en met minder vlees, trendy begrippen die niet helemaal objec-tief te vatten zijn, maar wel goed in de markt liggen bij kritische ouders.Velt is overigens voluit de Vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren. Velt steunt de uitgave en verzorgde het voorwoord van het boek. Het is een eerbiedwaardige organisatie die als eerste de ‘ecologische landbouw’ in Vlaanderen verenigde (in de jaren ’70). Toen stond het acroniem nog gewoon voor Vereniging voor Eco-

logische Land- en Tuinbouw, maar mettertijd evolueerden de inhoud en de aanpak, vaak spijtig genoeg tot op de rand van het irrationele. “Gezond leven op het ritme van de seizoenen, met respect voor de natuur, zon-der pesticiden,” zegt de organisatie vandaag, “dat is ecologisch leven in een notendop.” Velt helpt zijn leden dus om een ‘ecologische’ levensstijl te ontwikkelen in keuken, tuin en daarbuiten. Nu ook via dit boek. De brooddoos, meer dan kaas en sa-lami bestaat uit 224 kijkplaatjes met ‘doe dit, doe dat’-recepten, weinig

Opera > Ateliers De Munt maken decor Kátia Kabanová van a tot z

Handgemaakt zwerfvuil en een echt ruisend beekje

gers moeten acteren, er niet mak-kelijker op. Het hele terrein, dat vier procent helt, is waterdoorlatend; onder de bodem zit een systeem van bassins die het water opvangen en terugpompen in de beek. Petfles-sen werden tot vormen gekneed om kapotte flessen na te bootsen (waarop gelopen kan worden). En of het nu rubberbanden, fietsen of een afgedankte koelkast is, of een blik-semschicht die oplicht: alles is met de hand gemaakt en geschilderd in eigen atelier.“De Munt zou zijn decorbouw kun-nen uitbesteden in Polen, Roeme- Het decor van Kátia Kabanová, met tot platgeregend gras bewerkt raffia.

BRUSSEL – Voor de eerstvolgende productie van De Munt, de opera Kátia Kabanová, wordt uitzonderlijk alles voor honderd procent in de eigen ateliers gemaakt. “We moeten iedereen aan het werk houden,” zegt diensthoofd Marc Geens.

BRUSSEL – Het is een brooddoos, maar er zitten boeken in. Drie. Niet beboterd. Boeken over lunchen en kinderen en grote mensen.

1. 2. 3. 4. 5.

(1) Soba met miso-dipsaus, groene thee en witte chocoladekoekjes. (2) Appel/sla/scampi-spiesjes en peultjes-basilicumballetjes. (3) Mutabal van rode biet, halloumi met koolrabi en kikkererwt, blauwe kaas met peer en chutney van watermeloenschil. (4) Balletjes in Marokkaanse tomatensaus, sinaasappel met garam-masala-siroop. (5) Lentefrittata met verse kruidensalade, truffels van witte chocola met espresso.

© TO

NY L

E DU

C

© MARC GYSENS

BDW 1249 PAGINA 21 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Ik pakte in de Chinese supermarkt mijn moed in beide handen en greep een doerian vast. Ik snoof voorzichtig (je humais, zeggen ze in het Frans) en ja, daar kwam de doeriangeur als een vuistslag in mijn gezicht. Eerste kennismaking met tro-pisch fruit met een reputatie.

Ik had al vaker Aziaten in de winkel zien snuiven aan deze rare vrucht. Meestal leggen ze ze daarna eerder ontgoocheld terug in het rek. In een andere (kleine) winkel gaf de eigenaar mij uitleg. Het is moeilijk om juist gerijpte vruchten te vinden. Ook weet je nooit of een getransporteerde doerian ooit volledig rijp en geurig zal worden, en zulke zware vruchten vanuit Zuidoost-Azië hierheen sleuren voor niets, is economisch niet rendabel, daarom zien we ze hier zelden. Alle smakelijke en geurige tropische vruchten hebben zich snel over de wereld verspreid. De doerian niet. Maar iedereen die in de tropen heeft verbleven, heeft er vast over horen pra-ten. Tijdens mijn eerste tropische verblijf hoorde ik sterke verhalen over die vrucht uit Indonesië die zo stonk dat ze op sommige plekken verboden werd. Waar ik toen zat, kwam deze plant – “gelukkig” – niet voor. Bij mijn latere bezoek aan Azië, in Kuala Lumpur en Singapore, zag ik vreemde symbolen op de deur van kantoorgebouwen en hotels: een ver-bodsteken met daarop het silhouet van een vrucht: ‘Verboden voor doerians’! In Thailand mag je ook geen doerians binnenbrengen in een ziekenhuis.De doerian ( Durio zibethinus L. ) is een boom uit de familie van de Bombacaceae (kapokboomfami-lie). Vermoedelijk komen de bomen oorspronkelijk uit Borneo of continentaal Maleisië. Er bestaan zo’n dertig soorten doerian en vele honderden ras-sen die verschillen in smaak, geur en grootte. De vruchten kunnen drie kilo zwaar zijn en de boom wordt veertig meter hoog. Tweemaal per jaar rijpen de vruchten en dan moet het behoorlijk gevaarlijk zijn om te gaan wandelen in zo’n doeriangaarde! Mensen zijn gefascineerd door de doerian. Ik denk dat de enige vergelijkbare huisproducten wijn en kaas zijn. Er wordt vergeleken, gesnoven, wijshe-den geponeerd, rijpingstijden en serveertips uitge-

wisseld, kortom, het is fruit voor culi’s uit de tropen.Ik heb er dus een meegenomen, Hij woog 1.100 gram en kostte zowaar tien euro per kilo. Maar voor die prijs heb ik veel plezier beleefd! Om te beginnen voelde ik toch een zekere gêne. Mensen keken ver-twijfeld naar links en rechts, zich afvragend waar die vreemde geur vandaan kwam. In de metro merkte

ik dat twee kinderen hun neus dichtknepen, en gedurende een dag of twee lag het ding in mijn fruitschaal: ik kon de plantkundige stinkbom duidelijk ruiken vanuit mijn slaapkamer.Naar wat geurt een doerian eigenlijk? Moeilijk te omschrijven. Ik vroeg het aan verschillende

mensen onderweg. De ene moest aan meloen denken, maar dan wel rotte. Ananas, zei een an-

der. “Net een kelder,” oordeelde een scholier. Zelf moet ik even denken aan de geur van een vuilniszak die te lang in de zon heeft gestaan, aan bergamot en vanille, zelfs aan sommige zeepsoorten. Toch is die geur niet onaangenaam, en hij lijkt ook te variëren met de tijd. Nu eens ruik je hem sterker dan op een ander moment. Het woord walm krijgt een precieze betekenis. Het is alleen wat van het goede te veel. Mijn zintuigen raakten verward.De doerian voelt hard aan, zoals een paardenkas-tanje. De stekels op de vrucht zijn behoorlijk pun-tig en men moet de vrucht voorzichtig vastpakken, zoals men een egel optilt. Onderaan (aan de andere kant van de steelaanzet) splijt de bolster open. Als die spleten al op een kier staan, is dat een bewijs van rijpheid. De geur wordt nog sterker en ik moet er even bij gaan zitten.Binnen in die grote bolster vind ik vijf kamers. Ze zijn gevuld met een zachte bleekgele massa, de zo-genaamde arillen (zaadmantels). Die arillen vormen het eetbare deel van de vrucht. In elk zit nog een zaad ter grootte van een soissons-boon. Naar het schijnt zijn die zaden ook eetbaar, maar ze moeten wel eerst gekookt worden. Het vruchtvlees is romig zoet en bedwelmend, met een licht zurige aanzet. Het spookt door mijn hersens met geuromschrij-vingen – ruik ik daar camembert? –, maar ik herken zeer duidelijk ook de zwavelachtige lucht van ajuin. Een doerian bevat niet zoveel eetbaar spul, maar deze was toch wat veel voor één persoon. Ik schrijf nu al elf jaar culinaire artikels voor deze krant, maar ik kan u verzekeren dat dit de vreemd-ste belevenis is die ik in deze carrière heb meege-

maakt. Als afsluiter blijkt de vrucht ook nog zwaar op de maag te liggen en ik breng de rest van de dag boerend door, terwijl de sterke doerianparfums oprispen, iets wat in de literatuur als vrij normaal wordt beschouwd. Ik kan u het avontuur aanbevelen, maar doerian eten is beslist geen alledaagse bezigheid. Ik heb daarbij blijkbaar het geluk gehad om een vrij rijp exemplaar te vinden. Sommige importeurs selecte-ren en openen rijpe vruchten in de tropen en laten dan het beste vruchtvlees invriezen voor transport naar onze streken. Zo kunt u zekerder zijn van de kwaliteit.Ik hou de bolster als aandenken en hang hem buiten te drogen. Doerianbolsters worden in droogboeket-ten gebruikt (en stinken dan niet meer). Ik daag u allen uit. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Doerian

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

achtergrond, behalve dan een portie ecologische fi losofi e en kleine ka-dertjes over pakweg de brandnetel. Er zitten zeker frisse en opbeurende ideetjes tussen, ook voor drankjes en ijsjes en potjes om mee te nemen. En het is zelfs niet strikt vegeta-risch.De vraag die zich telkens weer stelt, is: waarom kopen mensen kook-boeken? Het is mijn theorie dat de kopers vaak vanuit een schuldge-voel vertrekken: in een tijd van ‘geen tijd’ kijken naar plaatjes van hoe het anders zou kunnen. Het is spijtig genoeg mijn ervaring dat men uit boeken met plaatjes weinig kookt. Hoe mooier de foto, hoe minder het gerecht op het aanrecht terecht-komt, maar juist wel in het salon (waar nooit gekookt wordt). Dat is mijn zwaarste kritiek op een verder heerlijk mooi werk.Er zit nog meer in de doos: een boek met portretten van brooddooseters allerhande. Mijn brooddoos, portret-ten en verhalen werd opgetekend door Margot Vanderstraeten met foto’s van Michel Vaerewijck. Het

is eerder een sociologisch boek, dat gluurt in de brood- en andere dozen van gewone mensen, geslaagden in het leven en echte helden. Allemaal eten ze uit een brooddoos (of ze ste-ken er hun computerkabeltjes in).Er zit ook een kinderboek bij: Brood-doos, een verhaal in veertien snee-tjes, o ver een kind dat op school wordt gepest en Brooddoos wordt genoemd. De brooddoosdrager als seut . Het boek werd geschreven door Dimitri Leue en de tekeningen zijn van Tom Schoonooghe. Het verhaal is gebaseerd op een theatervoorstel-ling van Bronks.Met al die boeken over brooddozen vermoed ik een boodschap van de uitgever en auteurs. Zou het?

Nick Trachet

Meer dan kaas en salami, Portretten en verhalen, Een verhaal in veertien sneetjes: per deeltje of samen als De Brooddoos Trilogie (al dan niet in een luxe ‘echte’ brooddoos) te koop in de handel en op www.minestrone.be

Ik moet denken aan de geur van een vuilniszak die te lang in de zon heeft gestaan, aan bergamot en vanille, zelfs aan sommige zeepsoorten

nië of Bulgarije, maar tegen welke meerwaarde?” stelt Marc Geens, die 24 jaar in De Munt werkt en pal achter zijn werklui staat. “Het studiebureau, de regisseur en de scenograaf kunnen nu continu inspelen op lastminutetoevoegin-gen of -wijzigingen. De grote exper-tise van onze ambachtslui is onbe-taalbaar en zeldzaam geworden. Mensen die kwaliteit in hun handen hebben, willen we werk blijven ge-ven. Trouwens, mogelijk is een de-corbouw in het buitenland goedko-per – tot er de extra’s na de offerte bijkomen.”De nieuwe realisatie is de laatste in de ‘oude’ montagezaal geweest. Begin 2011 wordt de ruimte herin-gericht met een kapstok- en katrol-lensysteem om decoronderdelen te verzetten (zoals op podia). Nu moet een wand, die liggend geschilderd wordt, nog met de hand tien meter hoog rechtgetrokken worden. Ook voor de werklui op stellingen is dit veel veiliger. Jean-Marie Binst

voelde ik toch een zekere gêne. Mensen keken ver-twijfeld naar links en rechts, zich afvragend waar die vreemde geur vandaan kwam. In de metro merkte

ik dat twee kinderen hun neus dichtknepen, en gedurende een dag of twee lag het ding in mijn fruitschaal: ik kon de plantkundige stinkbom duidelijk ruiken vanuit mijn slaapkamer.Naar wat geurt een doerian eigenlijk? Moeilijk te omschrijven. Ik vroeg het aan verschillende

mensen onderweg. De ene moest aan meloen denken, maar dan wel rotte. Ananas, zei een an-

der. “Net een kelder,” oordeelde een scholier. Zelf moet ik even denken aan de geur van een vuilniszak die te lang in de zon heeft gestaan, aan bergamot en vanille, zelfs aan sommige zeepsoorten. Toch is die geur niet onaangenaam, en hij lijkt ook te variëren met de tijd. Nu eens ruik je hem sterker dan op een ander moment. Het woord betekenis. Het is alleen wat van het goede te veel.

BDW 1249 PAGINA 22 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Anwar Abudragh: “Voor veel mensen lijkt het chaos troef in België. Maar voor iemand die zoals ik uit Irak komt, is België een land waar alles goed geregeld is, waar alles zijn plaats heeft.”

H et Sint-Gillisvoorplein is, zoals altijd, gezellig  druk,  het  weldoende  nazo-merzonnetje  is  een  bonus.  Anwar 

Abudraghs vriend en collega Mohammed Ali Khalid, voor enkele dagen op bezoek uit Du-bai,  weet  de  zalige  Belgische  herfstdag  naar waarde  te  schatten.  “Heel  wat  aangenamer dan de 38 graden die de thermometer in Dubai nu aangeeft.”Zelf staat Abudragh op het punt te vertrekken voor  een  optreden  in  Masqat,  de  hoofdstad van  het  sultanaat  Oman.  Business as usual. Festivals  en  losse  optredens  hebben  hem  al naar  Algerije,  Libanon,  Abu  Dhabi,  Egypte, Jordanië,...  geleid.  Naar  Europese  podia  ook, van noord tot zuid. Griekenland, Zweden, De-

nemarken, Portugal, Italië, Spanje, Frankrijk, Duitsland,  Nederland...  En  niet  te  vergeten: Vlaanderen  en  Wallonië.  Altijd  met  Brussel als uitvalsbasis.“Toen  ik  eenmaal  besloten  had  mezelf  van-uit  Europa  als  artiest  te  ontplooien,  heb  ik voor  België,  voor  Brussel  gekozen.  Om  twee redenen. Eén, de centrale  ligging: het  is heel makkelijk om je van hieruit binnen Europa te bewegen,  de  Thalys  en  de  luchthaven  bij  de hand. Twee, hier woonden al vrienden van mij. Ze hebben me op weg geholpen en tegelijker-tijd heb ik al snel werk gevonden als muziekle-raar in het Arabisch cultureel centrum in Sint-Joost-ten-Node. Er was dus geen enkele reden om weer weg te gaan. Temeer omdat opgroei-

en in Bagdad van mij een echte stadsmens had gemaakt en Brussel een prima biotoop is voor een artiest. Je kunt hier collega’s van de meest uiteenlopende nationaliteiten ontmoeten; wie er echt wil voor gaan, vindt enorm veel moge-lijkheden tot samenwerking.”

MakamToch was Abudragh niet voorbestemd om ar-tiest  te  worden;  thuis  was  het  geen  artistiek nest.  “Toch  was  ik  al  zolang  ik  het  me  kan herinneren  begeesterd  door  muziek.  Van  ’s morgens  vroeg  tot  het  slapengaan  liep  ik  al zingend rond. Thuis, op straat. Toen al wist ik wat ik later wilde worden.” Tot zover de droom, de passie – maar een goe-de opleiding krijgen is een andere zaak. En die opleiding heeft Anwar Abudragh gekregen aan het Institute of Music Studies in Bagdad, waar hij in 1991 afstudeerde, en vervolgens aan de plaatselijke universiteit.“Mijn  grootste  inspirator  was  grootmeester Munir  Bashir,  befaamd  over  de  hele  wereld. 

Wat ik van hem heb opgestoken, is onbetaal-baar.  Ook  heb  ik  het  voorrecht  genoten  met Bashir  te  kunnen  samenspelen  in  zijn  groep Al-Bayariq.  Op  de  djoze,  de  Arabische  ver-sie  van de vedel. Daarnaast heb  ik nog  in de Iraqi  Symphonic  Group  gespeeld  als  violist. Maar  de  djoze  en  de  oed  –  ook  al  een  snaar-instrument, waarop ik mezelf begeleid terwijl ik zing – blijven mijn favorieten. Beide nemen ze  een  belangrijke  plaats  in  de  Iraqi maqam, de Iraakse makam, een vocale muziektraditie waarbij een juist gebruik van keel en borst bij het  zingen  essentieel  is.  Er  zijn  maar  weinig mensen die de techniek beheersen.”“De  traditionele  muziek  van  mijn  vaderland blijft  mijn  voorkeur  wegdragen.  De  makam komt  als  melodisch  modaal  systeem  in  de hele  Arabische  wereld  voor,  en  in  Turkije  en Centraal-Azië.  Het  is  de  basis  van  de  Arabi-sche en oosterse modale muziek, van waaruit improvisaties en suites worden gespeeld. Elke makam  komt  overeen  met  een  gemoedstoe-stand, een moment van de dag en een speci-

© MARC GYSENS

SINT-GILLIS – “Ik heb mijn vaderland verlaten om één reden, één: de hunker naar artistieke vrijheid. Vertrekken en mijn familie achterlaten was hard. Maar ik had geen keuze, als ik consequent wou blijven met mezelf.” Anwar Abudragh, meester in de Iraakse traditionele muziek, besloot tien jaar geleden zijn geluk in Europa te beproeven.

‘Ik heb geen klachten’Anwar Abudragh, meester in de Iraakse traditionele muziek

Met het Maqamat Ensemble: “Traditionele muziek uit mijn vaderland.”

BDW 1249 PAGINA 23 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

FREDDI SMEKENS

Drooj

‘T ot in den drooj!” heb ik altijd al een mooie  Brusselse  uitdrukking  ge-vonden.  Daarmee  kunnen  we  na-

melijk twee wensen uitdrukken: “Tot weer-ziens”  en:  “Het  ga  u  goed.”  Ik  geef  graag even mee hoe ik die uitspraak zelf aanvoel. “Tot in den drooj!” zeggen we meestal tegen iemand met wie we al een tijdje onderweg zijn  en  die  we  voor  een  tijdje  zijn  of  haar weg  alleen  moeten  laten  vervolgen.  Met andere woorden, waarde lezer, in den drooj zullen  we  elkaar  weer  tegenkomen.  Om dan onze weg samen verder te zetten. Men merkt hierbij terecht op: “Donc, noe e lang stuk rechte weg wilde ni alle twie tegelaaik ooit den drooj goen.” Zo zou men het kun-nen  stellen.  Helemaal  juist  in  die  zin,  dat een stuk rechte weg veel gemakkelijker af te leggen valt dan een bocht nemen.Er  zijn  uiteraard  nog  vele  andere  situaties waarbij “Tot in den drooj”  toepasselijk kan zijn. Zo kreeg ik ooit een brief van een trou-we lezer die eindigde met de formule: “Tot in den drooj.” Onmiddellijk dacht ik: “Daan leizer wil ik in de nosten drooj gerust teige-komme.”Bij wat voorafging, wil ik aangeven dat “Tot in den drooj”  een  ander  gehalte  heeft  dan “Tot zeens”, “Tot de volgende” of eventueel “Tot noste ki.” Volgens mij houdt die drooj een grotere uitdaging in. Wie het iets mys-terieuzer  wil  aanpakken,  kan  het  hebben over:  “Tot dèn.”  Waar  dèn  in  de  tijd  gesi-tueerd  is,  mag  even  onduidelijk  zijn  als waar die drooj zich dan wel mag bevinden.Maar  wat,  waarde  lezer,  als  we  die  be-faamde drooj bereiken en er niemand komt opdagen?  Hierbij  begin  ik  me  vragen  te stellen.  Wanneer  men  zegt:  “Tot merge”, of  eventueel: “Tot noste weik”,  dan  heeft men wat men in het Brussels repair noemt. Niet  zo  met  “Tot noste ki”,  of  nog  minder met: “Tot in den drooj.” Maar één ding staat wel vast, waarde lezer: er zijn nu eenmaal drooje op overschot, en noste ki kan in feite op elk ogenblik slaan. En zo komen we bij de  vele  andere  manieren  om  in  ons  Brus-sels  afscheid  te  nemen  van  iemand  van wie we niet weten of we hem of haar in de kortste  keren  terug  zullen  zien.  Wat  bij-

voorbeeld  gedacht  van  het  onnavolgbare  “Haafd a good”?  Het  enige  wat  ik  daarop weet te antwoorden, is wat u ook zou zeg-gen, namelijk: “Gaa oek!” De Engelsen ge-bruiken  weleens  “Take care”,  maar  ik  zie ons hier moeilijk uitpakken met: “Let op a zeulf.”Terug naar “Tot in den drooj”, waar het hier ten slotte om draait. Het is ons allemaal al overkomen dat we een eigenaardig voorge-voel hebben wanneer we “Tot in den drooj” gebruiken. Omdat de uitdrukking meestal aangevuld wordt met de gedachte: “We zulle wel zeen...” En er kleeft aan die uitdrukking nog  iets  eigenaardigs.  Stel  u  voor,  waarde lezer,  dat  er  in den drooj  toch  iemand  op ons te wachten staat. Op dat ogenblik kan men zich de bedenking maken: “Awel! Zaaj gaa al doe?!”  Om  u  maar  te  zeggen  dat  ik de  surrealistische  draagwijdte  van  onze uitdrukking “Tot in den drooj” niet hoef te onderstrepen.Soms  hou  ik  me  bezig  met  Brusselse  uit-drukkingen  een  andere  wending  te  geven. Zo heb ik voor “Tot in den drooi” het pittige alternatief “Tot achter ’t hoekske” bedacht. Iemand achter ’t hoekske tegenkomen houdt veel meer verrassing  in dan wanneer men iemand in de verte nen drooj ziet nemen. Ik heb ooit aangegeven dat, in het geval dat ie-mand ons per vergissing opbelt, men altijd “Tot straks” moet zeggen. In den drooj krijgt men binnen de kortste keren toch diezelfde persoon weer aan de lijn.Tot slot hoop ik van harte elke lezer die mij vereert  mè ‘n briefke  als  reactie  op  deze Brusselse  Kroniek,  ooit  in den drooj  tegen te  komen.  En  ik  maak  graag  van  de  gele-genheid gebruik om diezelfde lezers, en ui-teraard ook alle andere, ne gruute merci te zegge vè de gooje roed dee ik van heule kraaig vè auver ’n Brussels waudje nog deeper noe te paaze. Iets wat ik overigens altijd met veel plezier doe.Bon! Gelaaik as we gezeid hemme! Laat één ding alvast als een paal boven water staan, waarde lezer: as we ons in den drooj ni teige-komme, blaaft er nog altaaid de sprint auver. En noe de finish komme we toch allemoe waal baa ien. Zonder drooj...

fieke  emotie.  Meer  specifiek  bestaat  Iraakse makam uit een aantal poëtische stukken die in  korte  suites  worden  opgevoerd.  Die  sui-tes  worden  opgedeeld  in  een  instrumentale  inleiding  en  verschillende  gezongen  passa-ges.” In  zijn  ambitie  om  zijn  stempel  te  drukken op  de  traditie,  richtte  Abudragh  in  2006  het Maqamat Ensemble op, met maqamat als het meervoud  van  maqam.  “Je  kunt  het  min  of meer zien als een voortzetting van Al-Bayariq, waarin  ikzelf  en  de  andere  groepsleden  nog 

hebben gespeeld. Allemaal hebben ze, net als ik,  de  Iraakse  makam-stijlen  van  verschil-lende  periodes  onder  de  knie.  Vertrekkend van de aloude tradities probeer ik met Maqa-mat een dimensie toe te voegen, geïnspireerd door mijn ervaringen met andere groepen van de meest uiteenlopende horizonten. Jazz, fla-menco, Indiase muziek, Turks en Grieks...”

Niet vrijToen  hij  zijn  diploma  op  zak  had,  ging  Abu-dragh  lesgeven  aan  het  Institute  of  Music Studies  in Bagdad en ook aan de muziek- en balletschool.  Maar  hij  voelde  zich  beknot  in zijn creativiteit – geen rechtgeaard artiest die daarmee kan leven.“De tijd dat een artiest in Irak genoeg vrijheid en mogelijkheden had om zich volledig te ont-wikkelen en de grenzen van zijn creativiteit op te  zoeken,  ligt  inmiddels  al  makkelijk  dertig jaar achter ons. Wat  ik  echt wilde doen, kon ik niet vrijuit in Irak. Daarom ben ik vertrok-ken, en zo ben ik in Brussel terechtgekomen. Een compleet onbekende omgeving, een heel nieuwe wereld. Gelukkig maar dat mijn Engels behoorlijk was – ondertussen  is er het Frans bij gekomen –, en dat ik vrienden en kennissen had  om  op  terug  te  vallen.  Gelukkig  ook  dat 

“De tijd dat een artiestin Irak genoeg vrijheid en mogelijkheden had, ligt alweer dertig jaar achter ons”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PRO-MOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.53, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

de Belgen heel vriendelijk bleken te zijn, char-mant zelfs. Het heeft er allemaal toe bijgedra-gen  dat  ik  weinig  of  geen  aanpassingsmoei-lijkheden heb gehad, en dat ik hier nu gelukkig en  comfortabel  kan  leven  met  mijn  Iraakse vrouw, en mijn dochtertje en mijn zoontje die hier geboren zijn.” 

Kalme chaos“Voor veel mensen lijkt het chaos troef in Bel-gië.  Maar  voor  iemand  die  zoals  ik  uit  Irak komt, is België een land waar alles goed gere-geld is, waar alles zijn plaats heeft. Ik hou van het  leven  zoals  ik  het  hier  heb  leren  kennen. Kalm, veilig. Ik weet wel dat er mensen zijn die klagen over het weer, het verkeer, de ‘onveilig-heid’, noem maar op, maar ik heb geen klach-ten. Mocht het anders zijn, dan zou ik al lang mijn koffers hebben gepakt. Zonder ook maar een seconde na te denken.” “Heel mooi aan België is dat er misschien wel gehannes is – politici, Vlamingen en Fransta-ligen die elkaar om de haverklap  in de haren vliegen  –,  maar  dat  dat  niet  leidt  tot  uitbars-tingen van geweld. Hoe oneens de Belgen het ook zijn, toch wordt er steeds gezocht naar het compromis.  De  tongen  spreken,  en  gelukkig niet de wapens. In Irak zou dat anders zijn. Ik voel me hier dan ook op mijn gemak, zonder voortdurend over mijn schouder te hoeven kij-ken.”“Ik heb het in Brussel echt wel naar mijn zijn. Als  mens,  als  artiest,  als  leraar.  Nu  al  bijna tien jaar geef ik les aan het Arabisch cultureel centrum  en  ik  doe  dat  nog  altijd  even  graag. De djoze, de oud, de viool zelfs. Mijn  leerlin-gen  komen  uit  de  vier  windstreken:  Belgen, Spanjaarden,  Grieken  en  Arabieren.  Sommi-gen houden het vol, anderen haken af. Dat  is ook  allerminst  verwonderlijk.  De  Arabische klassieke muziek kan nu eenmaal in moeilijk-heidsgraad  makkelijk  de  vergelijking  met  de klassieke  Europese  muziek  doorstaan.  Of  je erin slaagt het onder de knie te krijgen, hangt niet alleen van je aanleg af: zoals dat met alles gaat, zijn de arbeid en de tijd die je bereid bent erin te steken, ontzettend belangrijk. Het doet dan ook deugd dat er nog altijd leerlingen van het eerste uur zijn. Leerlingen, die ondertus-sen vrienden zijn geworden.”“Ik  heb  nu  misschien  een  nieuwe  thuisha-ven  gevonden  en  mijn  ouders  zijn  ondertus-sen  overleden,  maar  toch  hou  ik  nog  altijd veel  contact met mijn  vaderland  en met mijn  familie  die  gebleven  is.  Mijn  vaderland,  dat  het  al  vele  jaren  zwaar  te  verduren  krijgt.  Toch  is  er  volgens  mij  hoop  op  beterschap.  De Amerikanen druipen af, zij het schoorvoe-tend;  het  voelt  alsof  Irak  binnen  afzienbare tijd  een  nieuwe  start  kan  nemen.  Er  is  dus  wel degelijk hoop op minder geweld, en meer vrijheid.”

� Karel�Van�der�Auwera

BDW 1249 PAGINA 24 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

D it  jaar  worden  er  ruim  7.500  lopers verwacht  voor  de  Brussels  Marathon. Sommigen  zijn  geboren  en  getogen 

Brusselaars,  anderen  komen  van  ver  uit  het hinterland  afgezakt.  Of  nog  van  veel  verder, zoals een achttal jongeren uit Afghanistan en Afrika. Niet dat ze spe ciaal een vlucht boekten om hier deel te nemen; nee, ze zijn echt op de loop, vluchtelingen die asiel in België hebben aangevraagd en nu in het Klein Kasteeltje lo-geren.Het onthaalbureau BON werkte met hen een begeleidingstraject  af:  Masir  Avenir,  een  zo-merprogramma inburgering voor minderjarige 

asielzoekers,  gefinancierd  door  het  Europees Vluchtelingenfonds  (EVF).  Ook  BON-mede-werkster  Klaartje  Ory  haalde  tijdens  het  zo-merkamp  haar  loopschoenen  boven.  “Naast een twintigtal Afghaanse jongeren hadden we ook tien Afrikanen in de Masir Avenir-groep,” vertelt Ory. “Een van die gasten had op kamp nergens  zin  in.  Echt  nergens  in.  Eerder  had hij weleens laten vallen dat hij heel graag liep. Dus trok ik mijn outfit aan voor een toertje: ik hoopte hem zo uit zijn kot te lokken. Het lukte niet, ik kreeg hem niet mee, maar heel wat Af-ghaanse jongeren wel. En voor we het goed en wel doorhadden, vormden we een loopclubje.”

Hard getraind voor de halve marathon op 10 oktober: (vlnr.) Bashar, Klaartje, Haider en trainer Abdel, (onder) Abdul Rahim.

© FRANCIS MARISSENS

Vluchtelingen op de loopLopen > Brussels (anderhalve) marathon op zondag 10 oktober

“Ook terug thuis gingen we door. Dus daagde ik  hen  uit:  waarom  niet  eens  meedoen  aan de halve marathon van Brussel? BON-collega Abdel  kwam  mee  de  trainingen  begeleiden. Want als het echt hard gaat, kan ik de jongens niet volgen.”“Golazo, het evenementenbureau dat de ma-rathon organiseert, schonk ons twaalf gratis inschrijvingen.  En  men  bracht  ons  ook  in contact met de loopschoenenfabrikant Asics, die voor iedereen een loopuitrusting veil had. Sommige  jongens  liepen  tot  dan  op  gewone schoenen.”

Dari en sporttaalDrie  keer  per  week  wordt  er  getraind  in  het Koekelbergse  Elisabethpark.  Hussein  Amiri (18)  gaat  niet  mee  vandaag.  Hij  is  gisteren gaan lopen met een vriend. “Toch twee keer tien  kilometer,”  zegt  hij.  En  die  hangen  nu nog  in  de  benen.  “Maar  ik  wil  deze  week 

graag  ook  eens  naar  Steenokkerzeel  lopen. Naar dat andere opvangcentrum. Iemand van het Klein Kasteeltje gaat me de weg tonen. Bo-vendien spreken ze daar Nederlands. Ik vind dat een heel mooie taal. Frans niet: daar snap ik niks van.”“Vijf  maanden  ben  ik  nu  in  België,”  vertelt Amiri.  “Vroeger  liep  ik  nooit,  tenzij  om  te  spelen.  Maar  die  halve  marathon  haal  ik  zeker.  Toch  ga  ik  daarna  niet  verder  doen:  gewichtheffen, dat is wat ik wil. Ik ga al af en toe  fitnessen,  maar  ik  zou  me  moeten  aan-sluiten bij een echte club. Die ken ik hier nog niet.”Bashar  is  zestien  en  woont  een  jaar  in  het Klein Kasteeltje.  “We zijn  nu zo’n vijftig da-gen aan het trainen, drie keer per week. Voor mij  was  dit  nieuw.  In  Afghanistan  had  ik enkel  wat  aan  karate  gedaan.  Maar  21  kilo-meter lopen, dat gaat ons lukken. We leggen nu  meestal  vijf,  zes  rondjes  in  het  park  af.”

BRUSSEL – Is de 20 km door Brussel al jaren het Belgische loopevenement bij uitstek, dan weet ook de marathon telkens duizenden sporters naar de hoofdstad te lokken. Niet dat ze allemaal voor de 42,195 kilometer gaan: er staat ook een halve marathon op het programma, en die afstand is veel populairder.

Moderne schattenjacht met gps

BRUSSEL – Geocaching: met een gps in de hand en de coördinaten op zak ontdekt u stad en wereld op een andere manier.

“Met je gps-toestel in de hand ga je op zoek naar de schat, een waterdichte doos, ergens op een weinig bezochte plek,” vertelt Marc Nollet  (58)  uit  Sint-Lambrechts-Woluwe. Bijna tien jaar geleden was hij van de eerste geocachers  in België. “De coördinaten vind je  op  www.geocaching.be.  Als  je  de  schat hebt gevonden, schrijf je je bevindingen in het logboek dat in de doos steekt. Je mag er ook een voorwerp uit nemen, maar je moet er zelf ook weer iets in stoppen.”De  schat  wordt  verstopt  door  een  geoca-cher,  die  de  coördinaten  op  de  hierboven vermelde  website  zet.  Daarop  tikt  een  ca-cher de coördinaten in op zijn gps en volgt hij de pijltjes tot hij de doos vindt. “Tijdens de  zoektocht  kom  je  op  plekken  waar  je anders misschien nooit  zou komen. Brus-sel ontvangt elke dag bijvoorbeeld een hele 

BDW 1249 PAGINA 25 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

Haider is Irakees. Hij is al 25 jaar en zat niet in  de  oorspronkelijke  groep  jongeren.  Maar ook hij wilde graag meedoen. “Ik ben nu een jaar en acht maanden in België en wacht nu om te mogen blijven. Sportief ben ik altijd al geweest.  In  Irak  speelde  ik  voetbal,  ik  ging zwemmen  en  lopen.  En  ik  heb  er  ook  eens 

meegedaan aan een lange wandeltocht: twee dagen en één nacht stappen, met alleen een paar pauzes van tien minuten om wat te eten en te drinken. Stoppen is voor mij geen optie: 

ook na de halve marathon van Brussel wil ik verder blijven lopen.”�“Het  werkt  dubbel,”  legt  Klaartje  Ory  uit.  “De Afghanen spreken Dari, maar volgen Ne-derlandse  les.  De  gemeenschappelijke  taal hier  is  sport,  gekruid  met  enkele  woordjes Nederlands. Mentaal sterkt het hen. ‘Zo den-ken we eens niet aan problemen,’ zeggen ze vaak.”Abdul Rahim (17) heeft er in elk geval schik in. “Brussel is oké, maar hier spreken ze wel niet  veel  Nederlands.  Geef  mij  maar  Gent, Antwerpen  of  een  plaatsje  in  een  Vlaamse provincie. Daar zou ik later graag wonen. An-dere mensen begrijpen is belangrijk.”“Dat we samen lopen, vind  ik  tof,” zegt Ra-him.  “We  zijn  vrienden  geworden.  Indivi-dueel gaan lopen, daar hou ik helemaal niet van. In groep is het veel aangenamer.”Enkele  jongens  trainen  niet  meer  mee  of komen  minder  vaak.  Ze  kregen  een  nieuwe woonplaats  toegewezen.  “Er  is  een  jongen verhuisd  naar  Roeselare;  een  andere  wordt opgevangen  in Tongeren,” zegt Ory. “En die liet me al weten: ‘Het eerste wat ik hier heb gevonden, was een tof park om te lopen.’ Dat was dus al een heel klein beetje thuiskomen. Ook  zij  zullen  er  op  10  oktober  bij  zijn  in Brussel.”

� Francis�Marissens

Meer over het BON-project Masir Avenir op de blog masiravenir.wordpress.com. Meer over de Brussels Marathon op www.sport.be/runningtour/brusselsmarathon/2010/nl

“Ik zou deze weekgraag eens naar Steenokkerzeel lopen. Naar dat andere opvangcentrum. Iemand van het Klein Kasteeltje gaat me de weg tonen”

Ze zijn met weinig in orde, die Kroaten. Het strenge lastenboek van de Europese voetbal-bond,  bestemd  om  de  wedstrijdorganisatie in goede banen te leiden, heeft weinig waar-de in de badplaats Split. De veiligheid laat te wensen over, heethoofden van Hajduk vallen RSCA-fans overal aan  in de prachtige stad, vuurpijlen leggen de wedstrijd stil, er is geen catering  voor  onze  spelers  –  maar  het  kan ons  allemaal  niet  deren.  We  spelen  goed. Daarover  zijn  zelfs  de  meegereisde  Belgi-sche journalisten het eens.Hajduk  Split  speelt  voor  de  eerste  maal Europees  sinds  1994.  De  honger  is  groot en  voelbaar.  De  tribunes  daveren  op  hun grondvesten.  De  avond  voor  de  wedstrijd dineer  ik  met  enkele  mediamensen  in  het restaurant  van  de  voormalige  stervoetbal-ler Igor Tudor, die nog niet zo lang geleden het mooie weer maakte bij Hajduk Split  en Juventus. Alle Kroaten zijn ervan overtuigd, Anderlecht gaat eraan.De volgende dag zit ik naast diezelfde jour-nalisten  op  de  perstribune.  We  zijn  opge-togen  over  de  geleverde  prestatie.  Dit  kan niet meer mis gaan. En toch – de magie van voetbal. We blijven aanvallen. De overwin-ning lijkt nabij. Een gesmoorde aanval leidt het  enige  doelpunt  van  de  avond  in.  Voor Hajduk. RSCA heeft een keer te veel aange-vallen.Na  de  wedstrijd  worden  de  wonden  gelikt, maar elke speler  is professioneel. Deze ne-derlaag  is  onterecht.  Op  vrijdag  maken  we ons  klaar  voor  de  verplaatsing  naar  Luik. Bous komt me vertellen dat hij erin gelooft, Jonathan  Legear  en  Matti  Suarez  hebben vertrouwen.  Tegenslag  loert  dit  seizoen voortdurend om de hoek. Op zondag komen we in de late namiddag aan in Luik voor de Classico  tegen  erfvijand  Standard.  De  ont-vangst  is  vurig.  De  tweehonderd  meter  die we moeten overbruggen van het parkeerter-

rein naar de bestuursruimte, is hallucinant. Tientallen  stewards  moeten  de  Brusselse delegatie escorteren. Het loopt gelukkig niet uit de hand.Anderhalf  uur  later  komt  de  5-1  pandoe-ring  hard  aan.  Sommige  Luikenaars  –  en-kelingen – blijven tot ver na de wedstrijd in het stadion om onze coach uit  te schelden. Soit. Na de wedstrijd nemen RSCA-suppor-ters algemeen directeur Herman Van Hols-beeck op de korrel. De klap komt hard aan. De baas neemt zijn verantwoordelijkheid en gaat de dialoog aan. Tevergeefs. De woede is te groot.Er gebeurt elke dag iets in Brussel. Alleen de eerste  plaats  telt  voor  Royal  Sporting  Club Anderlecht. We zijn de enige club die op ne-gatieve kritiek mag rekenen na een 5-0 over-winning tegen KV Mechelen, onze dichtste achtervolger.  Dat  is  ons  lot,  geen  excuus. Hoge bomen vangen veel wind, alle wind.We raken niet weg uit Sclessin. De baas van de  Rouches,  Luciano  D’Onofrio,  ontfermt zich  over  de  delegatie  in  zijn  loge.  Voetbal kan, achter de schermen, vriendschappelijk zijn. De sfeer rond een topper is niet overal beklemmend. Vele Luikenaars zijn vriende-lijk, andere minder.Bij  het  verlaten  van  het  stadion  lopen  we over  het  verlaten  veld.  Ik  werp  een  laatste blik op de doelen waar we ten onder gingen. Onderweg naar de bus bezoeken we kort de verlaten kleedkamer van RSCA. De rit naar Brussel is stil en lijkt eindeloos. Omstreeks halftwaalf neem  ik afscheid  van Van Hols-beeck,  gelouterd  en  geplaagd.  Maar  wat  er ook gebeurt: we are one. Wij zijn Brussel.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

One

MEER MARATHON: ‘DE COMFORTABELSTE’

SCHAARBEEK – 42,195 kilometer lopen op een atletiekpiste: de unieke pistemarathon van de Schaarbeekse atletiekclub – dit jaar op zaterdag 16 oktober – zit aan zijn negende editie.

105  rondjes  van  telkens  vierhonderd  meter zwoegen:  gelukkig  wordt  de  marathon  in ploegen van zes lopers afgelegd. Voor er om 15 uur gelopen wordt, staan in de voormid-dag de individuele nummers op het program-ma. Om 9 uur wordt de 5.000 meter gelopen, vooral door mensen die Start to run volgen. Een  uur  later  wordt  een  individuele  halve marathon gelopen.“Het is altijd een feest,” stelt Dirk Ghys, voor-zitter  van  Schaarbeekse  atletiekclub  RCAS. 

“Er is altijd muziek en animatie. In het verle-den waren er bijvoorbeeld al Burundese tam-boerijnspelers,  een  accordeonspeler  en  een buikdanseres. Wie er dit jaar komt, blijft nog een verrassing.”“Elke vierhonderd meter  is er bevoorrading, en  er  staan  masseurs  en  kinesitherapeuten ter  beschikking.  Het  is  de  meest  comforta-bele marathon die je kunt vinden. Voor deze negende  editie  proberen  we  nog  met  een sponsor  wat  speciaals  te organiseren, maar ook dat ga ik nog niet verklappen.”Inschrijven  kan  op  www.pistemarathon.cen-terall.com  en  kost  12  euro.  Een  groot  deel van  de  opbrengst  gaat  naar  Artsen  Zonder Grenzen.� TS

EN NÓG MARATHON: DE GROENSTE

LAKEN – Ook tijdens de Acerta Brussels Ekiden, ook op zaterdag 16 oktober, leggen zes lopers samen een marathon af. Maar eerst lopen zes- tot twaalfjarigen de dag in.

Van  het  Koning  Boudewijnstadion  naar  het park van Laken en terug: het parcours is vijf kilometer  lang  en  wordt  acht  keer  afgelegd, waarbij de laatste ronde iets langer wordt ge-maakt om de 42,195 kilometer van de mara-thon vol te maken. De eerste loper loopt vijf kilometer, de volgende tien en zo wisselen de lopers steeds af.Deelnemers krijgen heel wat voordelen. Een medaille, kleedkamers en een massageteam te  hunner  beschikking,  of  nog:  een  uitste-kende bevoorrading – het  is er allemaal. De winnaars  strijken  ook  een  aardige  stuiver 

op. Zo ontvangt de eerste ploeg bij de man-nen 1.440 euro, bij de vrouwen 1.200 euro. Voor de eerste atletiekclubs is er een speciale bonus.De  aflossingswedstrijd  gaat  om  13  uur  van start.  Een  uur  eerder  schieten  de  zes-  tot twaalfjarigen uit de  startblokken  in de Chi-quita Kids Run, die een kilometer lang is.Wie  de  dag  zelf  nog  wil  inschrijven,  moet om  10  uur  bij  het  Koning  Boudewijn-stadion  zijn.  De  inschrijvingsprijzen  varië-ren  van  60  euro  voor  atletiekclubs  tot  120 euro  voor  verenigingen,  vriendenploegen en  bedrijven.  Wie  daar  een  functioneel T-shirt  bij  wil,  moet  60  euro  meer  op  ta-fel  leggen.  Inschrijven  kan  ook  vooraf  op  www.acertabrusselsekiden.be.� TS

hoop  zakenmensen  en  toeristen.  Sommigen onder hen ontdekken met geocaching een an-der gezicht van de stad.”“In onze hoofdstad  is een van mijn  favoriete caches die waarbij je zowat al de kleine dood-lopende straatjes in het centrum door moet,” vertelt Nollet. “Het is in feite een multicache. Je  moet  naar  verschillende  plekken,  waar je  elke  keer  hints  vindt  en  zo  uiteindelijk  de schat vindt. Je hebt ook caches waarvoor je de fiets of zelfs de auto moet nemen.”België telt nu 7.193 caches, Brussel 181. We-reldwijd zouden er zo’n 1,2 miljoen schatten verborgen  liggen,  en  er  komen  er  zowat  elke dag nieuwe bij. “Sinds de opkomst van de gps is het echt ontploft, en het blijft maar groeien. Wel zeker kun  je dit als een sport zien! Voor sommige caches moet je bijvoorbeeld tien ki-lometer wandelen. Sommige geocachers zoe-ken wel tien doosjes in een weekend.”� Tim�Schoonjans

www.barontoo.com, www.geocaching.be

Avontuur > Geocaching is nieuwe rage

BDW 1249 PAGINA 26 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

T ot in de zeventiende eeuw hebben wetenschappers hun hersenen gepijnigd over de vraag of draken

echt hebben bestaan of niet. Hele boeken hebben ze erover vol geschreven, zo groot was het draken-mysterie. Zo’n wetenschapper noemde men een drakoloog .De vijfdeklassers van De Kleine Prins, een school uit Lennik, bezoeken samen met Zazie de tentoonstelling. Ze zijn geen drakologen en ze geloven ook niet dat hier ooit draken hebben rondgelopen. “Alleen maar in sprookjes,” zegt Ella, “want we hebben er nooit een bewijs van gevonden.” Maar Marieke, onze gids, twijfelt. “Kijk maar eens naar dit skelet van een dino: een hoge, stekelige rug, een lange staart, heel veel scherpe tanden... Met een beetje fantasie kan je er een draak in zien, toch?” – “Maar dino’s konden geen vuur spuwen!” reageert Jorik heel pienter. Waarna Marieke een gigantische schedel van de Tyrannosaurus rex toont, met zulke grote neusgaten dat er makkelijk hele vuurballen uit konden rollen. “Mmmja, wie weet...” zie je iedereen denken.

Reportage: tentoonstelling Drakengebroed in het Kasteel van Gaasbeek

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Shrek, Alice in Wonderland, Avatar, Harry Potter en de Steen der Wijzen: noem een spannende film en

er vliegt wel een draak over het scherm. Wie meer wil weten over deze schattige vuurspuwende

beestjes, moet dringend een bezoek brengen aan Drakengebroed in het Kasteel van Gaasbeek.

Het achterneefje van de dinoJorik in volle bewondering... voor een schubbige vuurspuwer.

BDW VOO

R IE

DEREEN VAN 9

TOT

13

JA

AR •

ZIEza

DrakendansOf ze nu echt geleefd hebben of niet, dat doet er weinig toe. Op de tentoonstelling krijg je goed te zien dat draken al eeuwen lang tot de verbeelding spreken: tekeningen, schilderijen, covers van stripverhalen, beeldhouwwerken, affi ches... draken zijn er in overvloed aanwezig, in allerlei soorten, maten en gewichten.“Ook in het Oosten is de draak een belangrijk dier,

maar wel op een compleet andere manier dan hier in het Westen,” vertelt Marieke nog. “Bij ons staat de draak symbool voor het kwade, in het Oosten brengt hij geluk en rijkdom en wordt hij gezien als de voorvader van de keizer. Volgens de legende had de eerste Chinese keizer zelfs een drakenstaart! In China wordt Nieuwjaar nog altijd gevierd met een drakendans.”De kinderen zien op de zolder van het kasteel een heel

DOOR PATRICK JORDENS

© IL

AH

BDW 1249 PAGINA 27 - DONDERDAG 7 OKTOBER 2010

lang, sierlijk drakenlichaam, gemaakt van kleurrijke stof. Met Nieuwjaar kruipen daar verschillende mensen in om er feestelijk dansend mee op straat te komen. En nog een bewijs van de populariteit van de draak: al die mooie drakenvliegers waar Japanse en Chinese kinderen zo verzot op zijn...

Gevleugeld of... besnord?Westere en oosterse draken lijken broertjes, maar er zijn best nogal wat verschillen: in het Westen wordt een draak meestal afgebeeld met vleugels, en zijn poten hebben een drietal klauwen. De Aziatische draak moet het zonder vleugels stellen, maar hij kan toch vliegen, dankzij een XXXL-staart waarmee hij zijn lichaam heel snel op en neer beweegt. Meestal heeft hij vijf klauwen én – pikant detail – een snor! “Maar die draken zien er wel net zo angstaanjagend uit,” merkt een van de vijfdeklassers op. “Dat komt omdat ze op die manier de boze geesten op afstand houden,” weet Marieke nog te vertellen. “In feite beschermen ze dus de mensen, terwijl wij in het Westen dachten dat we ertegen moesten vechten.”Zo zit deze tentoonstelling vol leuke weetjes over leuke beestjes. En natuurlijk zijn er veel bloedstollende fi lmfragmenten te zien, de kinderen uit Lennik kregen er maar niet genoeg van. Uit welke fi lms gaan we hier natuurlijk niet verklappen, of wat dacht je? Ga zelf eens op drakenjacht in Gaasbeek! Drakengebroed kan je nog gaan bekijken tot en met 7 november (gesloten op maandag). Meer info op www.kasteelvangaasbeek.be.

[ SORRY ] SNORRY ?

In Brussel loopt de Veertiendaagse van het Woud op zijn einde, en in Vlaanderen begint op 10 oktober de Week van het Bos. Onze bossen krijgen terecht wat extra aandacht, zo bij het begin van de herfst. Olivier Schoonbroodt werkt als boswachter in het Zoniënwoud, al veertien jaar intussen. En wie kan ons beter vertellen over de toestand van het bos dan een boswachter?

Was het een kinderdroom van jou om in een bos te werken? Olivier (O): Eerst wou ik F-16-piloot bij het leger worden. Maar toen dat niet lukte, ben ik een cursus bosbouwkunde gaan volgen. Je moet dus wel studeren om boswachter te worden! Na drie examens ben ik hier in het Zoniënwoud terechtgekomen. Als kind heb ik heel vaak in het bos gespeeld, ben ik op jacht geweest met mijn vader

Is het een piepklein meisje met vleugels, of

een wat groot uitgevallen vogeltje met benen? Op een dag als geen ander vindt Vogelkijker Warre onder een struik een vreemd wezentje. Hij neemt het mee naar huis. Samen met zijn vrouw Tine besluit hij Viegeltje (want zo heet ‘het’) te houden... Dat wezentje brengt namelijk leven in huis. Maar dan vliegt Viegeltje er zomaar ineens vandoor, de vogels achterna... Het begin van een groot avontuur.

Iep! is een heerlijke jeugdfi lm die enkele maanden geleden heel kort in onze bioscopen te zien was, en op nu zondag 10 oktober één keer getoond wordt bij Bronks. In dat jeugdtheaterhuis kan je dus voortaan ook af en toe een goeie fi lm meepikken. Iep! is gebaseerd op het bekroonde en al even steengoede boek van Joke van Leeuwen.Surf naar www.bronks.be voor meer info!

IEP!BLIK

VA

NGERIEP!

en zo. Ik heb altijd veel liefde gehad voor de natuur.

Hoe ziet een werkdag van een boswachter eruit? O: Ik ben nu de chef van een brigade, en per brigade zijn er vijftien mensen. Voor heel het Zoniënwoud zijn er twee brigades verantwoordelijk. ’s Ochtends om acht uur beginnen we en geef ik de werkopdrachten aan de mannen van mijn brigade. Ons belangrijkste werk bestaat uit toezicht en beheer van het bos. ‘Toezicht’ wil zeggen dat we erop letten dat mensen het bos respecteren. Daarvoor rijden we vaak rond met onze terreinwagens, we spelen een beetje voor bospolitie. Er wordt hier toch nog redelijk veel gesluikstort.‘Bosbeheer’ wil, kort samengevat, zeggen dat we een aantal stukken bos opnieuw aanplanten. Oude bomen worden verkocht en geveld, en nadien planten we nieuwe bomen. Dat is het grootste deel van ons werk. Wist je dat van de ongeveer 2.500 bomen die per hectare worden aangeplant, er gemiddeld maar honderd overleven? Een boswachter wil voor de toekomst een zo schoon en een zo groot mogelijk bos achterlaten.

Gaat het goed met het Zoniënwoud? O: Het is duidelijk dat de beukenbomen veel last hebben van de opwarming van de aarde. Vroeger bestond het Zoniënwoud voor tachtig procent uit beuken, nu nog maar voor zestig procent. Een beuk kan hier tot tweehonderd jaar oud worden, maar je ziet nu soms aan het bladerdek van veel jongere beuken dat ze al op sterven na dood zijn. Als de wetenschappelijke voorspellingen kloppen, dan zal de beuk onze streek niet overleven. Daarom planten we nu almaar meer andere bomen aan, eiken bijvoorbeeld.

Heb je nog een tip voor de lezers als ze hier komen wandelen? O: Gewoon genieten! En ja, natuurlijk respect hebben voor het bos... Het is echt wel bijzonder dat we zo dicht bij de stad zo’n prachtig woud hebben.

Surf eens naar www.weekvanhetbos.be!

Gewoon genieten!Het achterneefje van de dino

Olivier Schoonbroodt is boswachter. “Eerst wou ik F-16-piloot worden!”

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E