N° 1307 VAN 8 TOT 15 DECEMBER 2011 ¦ WEEK 49: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Theaterzaal doet stof opwaaien

V eeleer toevallig ontmoeten we Gui Deneyer op straat, voor het Maison des Jeunes

André Vermeulen in de Goossens-straat, waar hij decennialang huis-werkklassen heeft gegeven. De neyer is priester in ruste. In dit complex van de dekenij heeft hij duizenden kinderen uit de buurt geholpen met hun schoolloopbaan. Hij is bekend in de wijk – heel wat voorbijgan-gers, meestal allochtone, groeten hem, maar Deneyer is vandaag toch vooral verbitterd. De dekenij heeft het complex een jaar geleden ver-kocht. “Voor 875.000 euro. Volgens schattingen van de bank was het meer dan het dubbele waard.” Het

jeugdhuis André Vermeulen en de wijkbibliotheek zijn een stille dood gestorven.De nieuwe eigenaar, de nv Cascad, wil er nu een woonproject ontwik-kelen met dertien appartementen. De twee panden aan de straatkant vormen geen noemenswaardig pro-bleem. Maar de aanwezigheid van een honderd jaar oude theaterzaal in het binnenblok heeft de buurtbe-woners gealarmeerd.Het gaat om een zaal uit 1889 in giet- en smeedijzer. Met wat goede wil lijkt de zaal op de Hallen van Schaarbeek, maar dan kleiner. Vol-gens Gui Deneyer trad Jacques Brel er nog op. En heeft priester Jozef

Cardijn, de latere kardinaal, er een druk bijgewoonde conferentie ge-houden waarin hij priesters opriep om missiewerk in Latijns-Amerika te verrichten. Een zaal met een ge-schiedenis, dus.De nv Cascad stelt voor om in de theaterzaal vijf appartementen on-der te brengen: elke twee traveeën een woongelegenheid over twee eta-ges, goed voor telkens 150 vierkante meter. Van de theaterzaal blijft dan in feite niet veel meer over. Het po-dium verdwijnt, het binnenperspec-tief is helemaal weg.Jean-Thomas Van Ranst, architect van de vastgoedontwikkelaar: “Ook wij vinden de zaal aantrekkelijk. Maar er een geschikte functie voor vinden is een andere zaak. Als de gemeente wil investeren in – ik zeg maar iets – een theaterzaal, dan valt erover te praten, maar voorlopig ziet het er zo niet naar uit. Deze zaal

wordt vergeleken met de Hallen van Schaarbeek. Maar dan mag iedereen ook weten dat de Hallen alleen met subsidies kunnen overleven.”Architect Van Ranst zegt al het mogelijke gedaan te hebben om de zaal in ere te houden. Zo blijven de smeedijzeren structuren zichtbaar en wordt de zaal centraal gesteld in het binnenblok door aanpalende ge-bouwen af te breken. “De zaal zelf wordt dus niet afgebroken. Elk ap-partement is een theaterzaaltje op zich, met balkons en glaspartijen,” zegt Van Ranst.Buurtbewoners kanten zich tegen het project. Ze vinden dat het ge-bouw, dat nu in de gewestplannen staat ingeschreven als ‘van collec-tief belang’, een publieke functie moet krijgen. Ze vrezen ook voor extra druk op de nu al dichtbevolk-te buurt. Daarbij krijgen ze steun van Arau, Inter-Environnement

SCHAARBEEK – Een woonproject in de schaduw van het gemeentehuis brengt een pareltje van negentiende-eeuws erfgoed aan het licht. Maar kan de theaterzaal ook bewaard worden?

Wonen > Ontwikkelaar wil appartementen in ‘mini-Hallen van Schaarbeek’

O IDIOTA, OF DOSTOJEVSKI OP Z’N BRAZILIAANS IN THÉÂTRE NATIONALEn ook: Geike, Anoushka Shankar en Smith & Burrows.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ADVERTENTIE

LAATSTE DAGEN!

-15% overheidspremie op stockwagens.

Zie pag.34

AM-DB35/168451L1

Bruxelles en Pétitions-Patrimoine.De Koninklijke Commissie voor Mo-numenten en Landschappen is een kijkje komen nemen. Die vraagt om de theaterzaal uit het vastgoedpro-ject te lichten om het patrimoniale belang nader te kunnen onderzoe-ken. “Dat kan eigenlijk niet,” zegt Van Ranst. “Dan is dit vastgoedpro-ject niet langer rendabel.”De gemeente Schaarbeek maakt deze week haar advies bekend. De uiteindelijke beslissing ligt bij het Brussels Gewest. Die volgt over en-kele weken. Steven Van Garsse

08 1211

In deze theaterzaal uit 1889 komen vijf appartementen. “Er is geen ander rendabel alternatief,” zegt de eigenaar. © SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1307 PAGINA 2 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Een betoging van aanhangers van de Congolese presidentskandidaat Etienne Tshisekedi aan de Naamsepoort liep maandag uit de hand.

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Schip zonder kapitein, kapitein zonder schip

Uitgelicht > Directeur Hessels verlaat Cinematek, Cinema Arenberg gaat dicht

I llustere  voorgangers  Jacques Ledoux en Gabrielle Claes ston-den  respectievelijk  veertig  en  

24 jaar aan het hoofd van het Film-archief  of  Cinematek,  Wouter  Hes-sels  geen  twee  maanden.  Op  1  ok-tober werd hij directeur. De voorbije weken daagde hij niet meer op. Vo-rige maandag liet hij het bureau we-ten  zijn  functie  niet  verder  te  kun-nen zetten.De Standaard  bracht  het  nieuws donderdag en suggereerde dat Hes-sels  en  adjunct-directeur  Nicola Mazzanti  “geen  modus  operandi gevonden hebben die beiden bevre-digde.”  Dat  verplichtte  Hessels  om vrijdag  een  perscommuniqué  uit te  vaardigen.  Daarin  benadrukt  hij dat  “de  ingezette  samenwerking en 

communicatie met Mazzanti steeds goed  en  vlot  verlopen  is.”  Het  ont-slag zou een persoonlijke beslissing zijn. “Na overleg heb ik zelf de moei-lijke  beslissing  genomen  om  mijn opdracht als directeur van Cinema-tek niet verder te zetten. Ik heb erva-ren en vastgesteld dat de belangrijke verantwoordelijkheden  die  gepaard gaan met deze functie, te groot zijn voor mij.”

Pijnlijke keuzesCinematek heeft het niet gemakke-lijk. De persconferentie die bedoeld was om Hessels en Mazzanti voor te stellen, werd overschaduwd door de vraag  om  meer  werkingsmiddelen. Hessels,  die  zich  toen  voorstelde met  een  meertalig  gedicht  waarin 

hij  een  karrenvracht  filmtitels  ver-werkte,  kreeg  in  zijn  eerste  inter-views  geen  vragen  voorgeschoteld over  zijn  liefde  voor  François  Truf-

faut  of  over  nieuwe  ideeën,  maar over de financieel penibele situatie. “De huidige enveloppe volstaat niet langer  om  te  blijven  doen  wat  we doen.  Zonder  bijkomende  inkom-sten  of  een  verhoogde  dotatie  kun-nen  we  onmogelijk  voldoen  aan  al 

onze  missies  en  objectieven.  Dan gaan we moeten afbouwen. Pijnlijke keuzes maken,” liet hij in deze krant optekenen. Die pijnlijke keuzes gaat iemand anders nu moeten maken.Tijdens de selectieprocedure had de meertalige docent Film van het Rits een  uitstekende  indruk  gemaakt. De  raad  van  bestuur  van  het  Film-archief  vergadert  op  15  december om  een  oplossing  te  vinden.  Oude 

kandidaten  kunnen  opgevist  wor-den, nieuwe aangezocht. In afwach-ting dreigt geen vacuüm. Conserva-tor  Gabrielle  Claes  is  nog  niet  met pensioen.  Zij  zou  hoe  dan  ook  tot eind dit jaar aan boord blijven om de overgang  vlot  te  laten  verlopen.  Nu 

SPORTCLUBS POPULAIR BIJ KETJES

BRUSSEL – In Vlaanderen vinden steeds minder jongeren de weg naar de sportclub, bleek vorige week. In Brussel is het tegendeel waar. Het aantal jeugdleden van clubs die bij de Vlaamse Gemeenschapscom-missie (VGC) zijn aangesloten, steeg de afgelopen vier jaar met vijf procent, tot 4.815 leden. Vooral American football en wielrennen groeien.

American  football  is  de  meest opmerkelijke  stijger.  Het  aantal jonge sporters verdubbelde bijna in  vier  jaar  tijd  en  bedraagt  nu 105. “Onze club  is goed georga-niseerd  en  we  voeren  uitgebreid campagne,”  zegt  Lesley  Moreels van Brussels Bulls, de American football-club  uit  Sint-Agatha-Berchem. “Maar onze sport heeft op  zich  ook  veel  troeven  voor jongeren.  American  football  is een echte teamsport. Bij ons is er plaats  voor  elk  type  speler:  dik, dun, groot, klein, snel of traag.”Ook  de  wielerclubs  telden  in 2010-’11  bijna  dubbel  zoveel jonge  leden  als  vier  jaar  eerder. “Dat  heeft  vooral  te  maken  met Royal  Cureghem  Sportief,  dat veel nieuwe leden aantrekt,” zegt Mariska De Sutter, sportfunctio-naris van de VGC. Voetbal blijft de populairste club-sport  onder  Brusselse  jongeren. De  cijfers  voor  voetbal  blijven ook relatief stabiel over de jaren: rond 1.200. Na voetbal komen de vechtsporten,  die  vorig  seizoen door  zo’n  kleine  duizend  Brus-selse  jongeren  in  clubverband beoefend  werden  –  een  stijging van 35 procent tegenover 2007.Opmerkelijkste  daler  zijn  de dansclubs.  Terwijl  in  2007-’08 nog  79  jongeren  lid  waren  van een  dansclub,  waren  dat  er  nu nog  amper  negen.  “Dat  komt voor een groot stuk doordat een dansclub is opgedoekt,”  licht De Sutter  toe.  “En  de  meeste  clubs die  bij  ons  aangesloten  zijn, richten zich vooral tot een ouder publiek.”  Ook  atletiek  doet  het, ondanks het succes van de Brus-selse broers Borlée, minder goed. Atletiekclubs  tellen  twaalf  pro-cent minder jonge leden dan vier jaar  geleden.  “Het  zou  kunnen dat  de  Franstalige  atletiekclubs meer leden aantrekken,” zegt De Sutter, “maar het kan ook dat at-letiek  gewoon  minder  jongeren aanspreekt.”

Yves Coudron / brusselnieuws.be

Lees ook p. 24 in deze krant: ‘Club zoekt zaal’

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Zondag viel het doek over Cinema Arenberg. Directeur Thierry Abel en zijn ploeg moeten zich voortaan zonder bioscoopzaal zien te redden. Bij het Koninklijk Belgisch Filmarchief gebeurt precies het omgekeerde: daar is nog wel een schip, maar geen kapitein meer. Kersvers directeur Wouter Hessels gooit na amper twee maanden de handdoek in de ring.

Cinema Arenberg kampte met een zware huurachterstal in de Sint-Hubertusgalerijen

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1307 PAGINA 3 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011 WEEKOVERZICHTDONDERDAG 1 DECEMBERSTUDIE: ‘CROSSMEDIAAL WERKEN’. Een studie van het adviesbureau Capgemini over de Brusselse media stelt dat Agenda, FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en Brussel Deze Week meer moeten samenwerken. Concreet stelt het bureau één overkoepelende hoofdredacteur voor, al blijven er per medium ook afzonderlijke hoofdredacteurs. De journalisten zouden vaker voor verschillende media moeten werken. Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) zegt dat het om een studie gaat en dat nog niets definitief is. Hij gaf de opdracht. De resultaten worden binnenkort besproken met de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC).

‘KLASSEGEZONDHEIDSZORG’. Mark Justaert van de Christe-lijke Mutualiteiten stelt dat de duurste Brusselse ziekenhuizen zich bezondigen aan ‘klassegezondheidszorg’. Vier van de tien ziekenhui-zen met de hoogste ereloonsupplementen voor eenpersoonskamers bevinden zich in Brussel en zouden zich volgens Justaert alleen richten op de mensen met geld. Het duurste is Edith Cavell in Ukkel. Gemiddeld bedraagt de factuur voor een eenpersoonskamer er 2.700 euro.

VRIJDAG 2 DECEMBERVAKBONDEN BETOGEN. Ongeveer vijftigduizend leden van de socialistische, christelijke en liberale vakbonden trekken van noord naar zuid door de stad. Ze protesteren tegen de bezuinigingen van de regering-Di Rupo I. De staart van de stoet schopt keet, valt een journalist aan en vernielt een ruit van het gebouw van de Vlaamse Gemeenschapscommissie aan de Jacqmainlaan.

ZATERDAG 3 DECEMBERINCIDENT Op TRAM 55. Aan het Paviljoenplein in Schaarbeek wordt tram 55 beschoten. Als reactie op het incident rijdt een aanzienlijk deel van de MIVB-bussen en -trams maandag niet uit. Maandagochtend wordt een buschauffeur die wel rijdt, dan nog eens het slachtoffer van geweld ter hoogte van de Prinses Elisabethlaan, ook in Schaarbeek. De laatste tijd wordt het MIVB-net regelmatig opgeschrikt door incidenten. Eerder kondigde de spoorwegpolitie aan niet te zullen staken, hoewel dat eerder wel was gezegd.

ZONDAG 4 DECEMBERHET DOEK VALT. Na net geen dertig jaar houdt Cinema Arenberg in de Sint-Hubertusgalerijen het voor bekeken. De huurovereenkomst voor de mooie bio-scoop loopt af, en het bestuur kampt met financiële problemen. Wel opent eind fe-bruari op dezelfde plek Cinema Galeries, 

met een nieuwe directie en nieuwe perspectieven. Ondertussen raakt ook bekend dat de nieuwe directeur van het Koninklijk Filmarchief, Wouter Hessels, zijn functie na amper twee maanden neerlegt.

MAANDAG 5 DECEMBER CONGOLESE BETOGING LOOpT UIT DE HAND. Een betoging van Congolese Brusselaars die oppositiekandidaat Etienne Tshise-kedi steunen, ontaardt in relletjes. Een delegatie van de betogers wil naar het PS-hoofdkwartier op de Keizerslaan afzakken, maar wordt daar niet ontvangen. De demonstratie is niet officieel, en wanneer de politie ze wil opdoeken, lopen de gemoederen bij enkele mani-festanten hoog op. In de buurt van de Elsensesteenweg sneuvelen winkelruiten. Een deel van de betoging zakt af naar de Amerikaanse ambassade en vernielt ook enkele wagens.

BRUSSEL HELpT. Op FM Brussel begint de actie Brussel helpt. De radiozender wil Brusselse dak- en thuislozen steunen. Geïnteres-seerden kunnen speelgoed wegschenken aan FM, en de radiozender verkoopt de komende weekends ook soep en wenskaarten aan de FM Brussel-bus op Winterpret. Twee weken lang besteden de collega’s extra aandacht aan daklozen door reportages, interviews en nieuws.

DINSDAG 6 DECEMBER13 MINISTERS, 6 STAATSSECRETARISSEN. Elio Di Rupo (PS) wordt tot premier benoemd door koning Albert II. Zijn regering telt dertien ministers en zes staatssecretarissen. Opmerkelijk is de aanwezigheid van Antwerps OCMW-voorzitter Monica De Coninck (SP.A), die minister van Werk wordt, en Maggie De Block (Open VLD), die staatssecretaris voor Asiel en Migratie wordt. De Brusse-laars krijgen Financiën (Steven Vanackere, CD&V) en Binnenlandse Zaken (Joëlle Milquet, CDH). Aanvankelijk was het de bedoeling geen staatssecretarissen te benoemen, maar dat idee werd opgeborgen.

Samengesteld door Christophe Degreef

Cinematek moet het al na twee maanden rooien zonder directeur Wouter Hessels. “Ik heb ervaren en vastgesteld dat de verantwoordelijkheden te groot zijn voor mij.”

dat  anders  uitdraait,  blijft  ze  des-noods een beetje langer.

The end voor ArenbergWas  het  ontslag  van  Hessels  een donderslag  bij  heldere  hemel,  dan was  de  definitieve  sluiting  van  Ci-nema  Arenberg de kroniek van een aangekondigde  dood.  De  instelling haalde  haar  dertigste  verjaardag net  niet  en  vertoonde  zondag  haar laatste films. De online petitie voor 

het  behoud  van  de  Arenberg  werd door negenendertigduizend mensen ondertekend,  en  een  aantal  perso-naliteiten  uit  de  culturele  wereld heeft geprotesteerd. Maar dat woog allemaal  niet  op  tegen  de  zware huurachterstal die Arenberg had én  het  aflopen  van  de  huurovereen-komst.Het gebouw is eigendom van de Ko-ninklijke  Sint-Hubertusgalerijen. Die  vennootschap  zocht  en  vond 

nieuwe mensen die in de befaamde galerij een bioscoop willen uitbaten. Cinema  Galeries  zou  na  een  op-knapbeurt  op 29  februari  van start gaan. Cinédit, de vzw achter de pe-dagogische  projecten,  het  festival Écran  Total  en  de  dagelijkse  pro-grammering van Cinema Arenberg, neemt zich voor om zijn engagement verder  te  zetten.  Wordt  misschien vervolgd. Niels Ruëll

De politie in ons land is amper opgewassen tegen grootschalige wijkopstanden, zoals die in het Verenigd Koninkrijk deze zomer.”

Volgens Frank Schuermans, advocaat-generaal bij het hof van beroep in Gent, valt de waarschuwing door het Comité P aan de politiek in dovemansoren (in Knack).

Een Franstalige op Mobiliteit. Na het wel erg communautaire beheer van Anciaux, Landuyt en Schouppe. Eindelijk! De hemel klaart op voor Brussel en de Rand.”

Brussels minister Benoît Cerexhe (CDH) hoopt op minder vliegtuigen over Brussel nu zijn partijgenoot Melchior Wathelet staatssecretaris voor Mobiliteit wordt (op Twitter).

Het  Nederlandstalig  onderwijs  in  Brussel  is  gegroeid met 810 kinderen en  telt nu bijna veertigduizend  leer-lingen. Dat blijkt uit de septembertelling.Zowel het kleuter- en het lager als het secundair onder-wijs gaan vooruit, maar de groei is het sterkst in het la-ger onderwijs. Daar is er een stijging met 415 leerlingen 

810HETGETAL

© JIR

I SZE

PP

AN

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

ten opzichte van vorig schooljaar. Het  lager onderwijs telt nu 14.882 leerlingen, het kleuteronderwijs 10.369 kinderen en het secundair, dat jarenlang leerlingen ver-loor, 12.558 leerlingen.De  groei  is  een  gevolg  van  de  demografische  ontwik-keling  van  Brussel.  Onder  druk  van  deze  evolutie proberen  de  Vlaamse  Gemeenschap  en  de  Vlaamse Gemeenschapscommissie de capaciteit van het Neder-landstalige onderwijs te verhogen. HUB

BDW 1307 PAGINA 4 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Wereld > Groeiland Turkije laat zijn lot niet langer alleen afhangen van Europese Unie

De mars die de melodie verstoortBRUSSEL – Het was een bizar gezicht aan het Turkse consulaat. Een stoet jonge man-nen drumde er samen om de legerdienst in het land van oorsprong af te kopen voor-aleer dat te duur is. Het tekent de tweedracht tussen het land van herkomst en het gastland. Net zoals het de tweedracht tekent in de rol die Turkije zichzelf toedicht. Een Brussels-Turks verhaal.

D e  Sloveens-Britse  filosoof Slavoj  Zizek  begon  vorige week  maandag  zijn  lezing 

in een overvolle Henri Le Bœufzaal in  Bozar  met  de  volgende  stelling: Europa heeft een probleem met Tur-kije.Zizek  zette  zijn  argument  kracht bij door  te verwijzen naar de Euro-pese hymne ‘Ode an die Freude’ van Beethoven.  “Een  hoopgevende  me-lodie,  tot plots op een bepaald mo-ment  de  melodie  stilvalt  en  plaats-maakt voor een dreigend oriën taals marsritme.  Dat  ritme  heet  niet voor  niets  ‘mars  in  Turkse  stijl’. Het probleem met Turkije zit in het Europese  volkslied  verpakt,  en  die melodie  moet  dringend  vernieuwd worden,”  vertelde  Zizek.  De  mar-xistische filosoof haalde de kern van het Europees-Turkse probleem aan: Europa zegt Turkije als een van hen te  zien,  maar  is  toch  erg  bang  van de  oosterse  Ander.  Maar  welke  rol speelt Turkije?

‘Islam? Niets nieuws’Een  maand  voor  Zizek  te  gast was  in  de  hoofdstad,  kreeg  Brus-sel  ander  hoog  bezoek,  maar  dan uit  heel  andere  hoek.  In  een  bom-vol  audito rium  van  de  VUB  zette Egemen  Bagis,  de  Turkse  minister bevoegd  voor  toetreding  tot  de  Eu-ropese Unie, de voornaamste stand-

punten  van  zijn  regering  uiteen.Bagis  begon  met  een  opsomming van de weg die Turkije heeft afgelegd sinds 1959, toen zijn land het asso-ciatielidmaatschap  aanvroeg  bij  de toenmalige  Europese  Economische Gemeenschap.  Bagis:  “Sindsdien  is Turkije steeds Europeser geworden, hebben  we  onze  economie  omge-

vormd naar het model van een Euro-pese economie, hebben we Europese wetgeving  overgenomen,  zijn  we steeds democratischer geworden en hebben  we  onze  economie  gezond gemaakt. Wij zijn de  tweede snelst groeiende  economie  ter  wereld  en de  zestiende  economie  wereldwijd. Daarom  zeg  ik  Europa  nu:  ‘Hier  is uw  kans,  grijp  ze.’  Waar  het  slecht gaat  met  de  Europese  economie, staat  Turkije  klaar  om  de  slabak-kende Unie te helpen. Wij volgen de economische dieetprogramma’s die vele  Europese  lidstaten  nalaten  te volgen. En zegt Europa dan dat het nog  niet  genoeg  is,  dan  zeg  ik  dat geen enkel ander land de lat de laat-

ste  jaren  zo  hoog  heeft  gelegd  als Turkije.” Bagis pakte er het publiek –  veel  jonge  studenten  van  Turkse origine – mee in. “Om eerlijk te zijn heb ik meer vertrouwen in jullie als toekomstige  generatie  dan  in  de huidige  generatie,  die  al  bewezen heeft  dat  ze  de  crisis  niet  de  baas kan,” zei hij met een zekere charme. 

Maar Egemen Bagis, een vlotte spre-ker met een diploma uit de Verenig-de Staten,  liet de deur naar Europa nog  open.  Turkije  heeft  nog  te  veel te  winnen  bij  een  toetreding,  die nog  altijd  officieel  in  het  verschiet ligt.  Bagis  belichaamt  dan  ook  een nieuwe generatie goed opgeleide po-litici  die  meer  zelfvertrouwen  heb-ben  dan  de  voorgangers  onder  het kemalisme, tot enkele jaren geleden de voornaamste – seculiere – ideolo-gie van de Turkse staat.Opmerkelijk was hoe Bagis een be-langrijk  element  tegen  toetreding pareerde:  “Islam?  Wel,  dames  en heren Europese politici, mijn land is al eeuwen islamitisch. In 1959 was 

dat  geen  probleem,  en  bij  de  start van  de  onderhandelingen  over  vol-waardig  lidmaatschap  in 2004 was dat  ook  geen  probleem.  Waarom doen jullie dan nu plots alsof Turkije zich de jongste jaren massaal tot de islam  heeft  bekeerd?  Wij  zijn  altijd zo geweest.”

Van de tramEgemen Bagis was in Brussel op uit-nodiging  van  Selen  Sarisoy  Guerin, een  econome  bij  de  VUB  en  mede-werkster van de Nationale Bank van België. Ze schreef samen met Ioan-nis  Stivachtis,  politicoloog  aan  de Amerikaanse  universiteit  Virginia Tech,  een  boek  over  de  lange  weg die  Turkije  heeft  afgelegd  als  toe-komstig EU-lid.“Het  succes  van  Turkije  is  en  blijft vooral  een  economisch  verhaal,” zegt  Guerin  ter  bevestiging  op  de lezing van de Turkse minister. “Het is  Turkije  dan  ook  te  doen  om  de voordelen van lidmaatschap van een economische unie. In dat opzicht is Turkije  een  zeer  goede  leerling  ge-weest. Nadeel is dat er meer over de Turkse economie wordt gepraat dan over  de  Turkse  politiek.  En  als  we het  dan  toch  over  de  schaduwzijde van  de  economie  moeten  hebben: Turkije  heeft  nog  flink  wat  katten te  geselen.  Zoals  de  omvangrijke zwarte markt en het gebrek aan in-vesteringen  in  onderzoek,  ontwik-keling en onderwijs.”Medeauteur Stivachtis bekijkt de za-ken dan weer vanuit de  realpolitik: “De drang naar EU-lidmaatschap is er nog in Turkije, maar is afgenomen bij  de  publieke  opinie.  Een  signifi-

cant  deel  van  de  bevolking  en  van de politieke elite ziet toetreding niet langer als de beste optie. Turkije wil vooral  een  belangrijke  rol  spelen in de regio en richt zich niet alleen meer op Europa. Dat brengt verwar-ring  en  angst  teweeg,  omdat  men in  Europa  niet  betrokken  wil  gera-ken  bij  regionale  conflicten  in  het Midden-Oosten.  Turkije  lijkt  klaar met Europa,  in die zin dat het  land het  huidige  Europa  met  zijn  crisis als  zwak  beschouwt.  De  gedachte leeft  sterk  dat  Europa  niet  langer de  Turkse  economische  belangen dient.” En dat  lijkt  erg op de meta-foor  die  de  huidige  Turkse  premier Recep  Tayyip  Erdogan  in  de  jaren 1990 gebruikte om zijn visie op de-mocratie uit  te  leggen: “Democratie is een tram die je neemt tot waar je zijn moet, en dan stap je af.”Voor  de  omvangrijke  Turkse  dias-

“Het succes van Turkije is en blijftvooral een economisch verhaal”

Komt Guy Vanhengel terug als minister, dan is het stoelendans.

SUSPENSE OVER TERUGKEER GUY VANHENGEL (OPEN VLD)

BRUSSEL – Nu er een federale regering is, kan ontslagnemend minister Guy Vanhengel (Open VLD) terug naar Brussel. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

“Wait and see,” reageert Vanhengel op de vraag of hij zijn ministerpost in  Brussel  opnieuw  zal  opnemen. 

Vanhengel vraagt enkele dagen be-denktijd.  Ter  herinnering:  in  juli 2009  volgde  Vanhengel  Karel  De Gucht  op  als  federaal  minister.  En hij bleef dat,  in een ontslagnemen-de  regering,  tot  afgelopen  dinsdag. Vanhengel heeft in 2009 ook de eed afgelegd als minister in de Brussel-se regering: hij kan dus te allen tijde 

terugkeren naar de regering-Picqué. Maar met een terugkeer riskeert de numero uno  van  de  Brusselse  Open VLD vijanden te maken in eigen ran-gen. Er komt dan een heuse stoelen-dans  op  gang.  Jean-Luc  Vanraes  is dan minister af. Hij kan terugkomen als  voorzitter  van  de  Raad  van  de Vlaamse  Gemeenschapscommis-sie, maar moet dan huidig voorzitter Carla  Dejonghe  terug  naar  de  par-lementsbanken  sturen.  En  Herman Mennekens, voormalig kabinetschef van  Vanhengel,  zal  ontslag  moeten nemen uit het parlement. Hij is im-

mers  opvolger.  Volgens  brussel-nieuws.be  bestaat  er  intussen  een akkoord over deze hele operatie. Vanhengel  kan  ook  beslissen  om de Brusselse regering links te  laten en te gaan zetelen in de Kamer. Dat betekent zo goed als zeker het einde van zijn politieke carrière in Brussel. Als kamerlid zal Vanhengel hier na-genoeg onzichtbaar zijn, en nieuwe gewestelijke verkiezingen zijn er pas in 2014. Vanhengels carrièrezet van de Brusselse naar de  federale  rege-ring dreigt zo een wel erg bittere na-smaak te krijgen.� SVG

BDW 1307 PAGINA 5 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

pora  in  de  Europese  Unie  en  Brus-sel is het verhaal volgens Stivachtis anders.  “De  Turkse  gemeenschap heeft er alle belang bij dat de Turkse overheid geïnteresseerd blijft in Eu-ropees  lidmaatschap.  De  diaspora ziet  de  internationalisering  van  de Turkse belangen als een succes. Als Turkije  de  toetredingsmachine  zou stopzetten, dan is de diaspora afge-sneden van het moederland en over-geleverd aan de politiek in de landen waar ze woont. Dat kan spanningen veroorzaken.”

Goed op tvDe  Turkse  diaspora  in  Brussel? Dat  is  de  specialiteit  van  Mehmet Koksal,  een  geëngageerde  Brus-selse  journalist van Turkse origine. Hij  schrijft  regelmatig  over  wat er  binnen  de  Turks-Brusselse  ge-meenschap  leeft.  “De  Turken  hier 

zijn  niet  erg  geëngageerd  voor  EU-toetreding,” zegt hij. “De Brusselse politici  van  Turkse  origine  daaren-tegen wel. Zij hebben er baat bij dat Turkije Europa wordt. Beeld je eens in wat voor een gigantische bureau-cratie erbij komt als Turkije zich hier komt  vertegenwoordigen.  En  welke kansen dat de Turks-Brusselse poli-tici en hun lokale electoraat biedt.”Koksal  zegt  echter,  net  als  Ioan-nis  Stivachtis,  dat  de  geesten  in Turkije  veranderen.  “De  AKP,  de grootste  partij  van  het  land,  ziet Turkije  momenteel  liever  als  een regionale  nummer  één  dan  als  na-tie nummertje 28 in de EU. Turkije speelt  het  spel  van  de  geopolitiek en  wil  de  toevoer  van  energie  naar Europa controleren. De lokale Brus-sels-Turkse  politici  zijn  belangrijk zolang  ze  de  Turkse  belangen  ver-tegenwoordigen en het officiële eco-

nomisch-culturele  succesverhaal verkopen.  Die  lobbyrol  spelen  ze met verve, want wie weet zit er ooit een  postje  in  de  Turkse  hoofdstad Ankara in. Een voorbeeld: in Turkije worden mensen als Emir Kir (Brus-

sels PS-staatssecretaris, red.)  en Mahinur  Ozdemir  (Brussels CDH-parlementslid, red.)  op  de  televisie opgevoerd als belangrijke ministers in België omdat zij het als Turken ver hebben geschopt. Zie je waarom Kir en  Ozdemir  er  baat  bij  hebben  om 

ginds op die manier bekend te zijn?”Volgens  Koksal  tekent  dat  het  mo-derne  Turkije:  “Economisch  suc-cesvol,  maar  zwevend  op  trots  en personencultus.  Als  ik  probeer  uit te leggen dat Kir en Ozdemir slechts 

lokale vertegenwoordigers zijn, dan reageert  men  verontwaardigd  om-dat  men  van  de  media  ginds  nooit het  volledige  plaatje  te  zien  krijgt. Het  mag  alleen  gaan  over  de  posi-tieve verhalen, over het succes en de belangen van de natie. De regering-

Erdogan heeft dan ook al 66 journa-listen  laten  opsluiten  omdat  ze  ‘te kritisch’ waren.”Koksal ziet het moderne Turkije ten slotte niet als een tweede Iran, een theocratie  die  zelf  beweert  demo-cratie  en  godsdienst  te  verzoenen, zoals  godsdienstcritici  beweren, maar  als  een  tweede  Rusland:  een mix  van  favoritisme,  economie  en energiepolitiek.”  “Bovendien,”  zegt hij,  “is  het  maar  de  vraag  of  het Turkse  nationalisme  ooit  kan  stro-ken met het multinationalisme van de Europese Unie.”Slavoj  Zizek  vertelde  aan  het  einde van  zijn  lezing:  “Alleen  een  egali-taire  visie  kan  Europa  redden.  En egalitarisme,  dat  idee  komt  uit  het christelijke Europa” – dixit de mar-xist.�� Christophe�Degreef

Turkse mannen voor het consulaat in de Montoyerstraat. Nu kunnen ze hun militaire dienstplicht nog afkopen voor vijfduizend euro, binnenkort wordt dat tienduizend euro. Alle mannen met de Turkse nationaliteit zijn dienstplichtig.

© DIDIER LEBRUN / PHOTO NEWS

“De Turks-Brusselse politici spelenhun lobbyrol met verve, want wie weet zit er ooit een postje in Ankara in”

‘GOEDE SCORE, TOCH GEEN GELD. BIZAR’

BRUSSEL – Het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) besliste vorige maand welke Brusselse projecten een subsidie krijgen uit het Federaal Impulsfonds voor Migrantenbeleid (FIM). Brussels SP.A-parlementslid Jef Van Damme noemt de keuze ‘politieke willekeur’.

noch  de  Vier-Windenschool,  noch het project van de gemeente”. En dat terwijl de vzw Lerni, die zich buigt over  leermoeilijkheden,  wel  ruim 41.000 euro krijgt, hoewel ze onder aan de lijst eindigde. “Het is logisch dat het VGC-college de adviezen van de jury niet helemaal volgt, maar dit jaar  is de afwijking wel heel groot. Er  is geen transparantie,” zegt Van Damme,  die  er  een  parlementaire vraag over stelde.Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V)  laat  weten  dat  maximaal dertig  procent  van  het  te  verdelen 

bedrag  besteed  mag  worden  aan personeelskosten,  en  dat  minstens dertig  procent  gebruikt  moet  wor-den voor innovatieve projecten. “Dit jaar was er een overaanbod van pro-jecten  die  om  personeelsmiddelen vroegen.”  Lerni  werd  geselecteerd omdat  de  vzw  een  ‘erg  innovatief’ investeringsdossier  indiende.  Vol-gens Grouwels liggen negentien van de  gesubsidieerde  projecten  in  de zone  Molenbeek-Koekelberg.  “We kunnen  dus  moeilijk  stellen  dat deze regio slecht bediend is.”� HUB

Het  FIM,  dat  de  maatschappelijke integratie van buitenlanders wil sti-muleren, heeft dit jaar 753.040 euro veil  voor  Nederlandstalige  initiatie-ven  in  Brussel.  Om  in  aanmerking te  komen  moeten  verenigingen  een 

aanvraag  indienen.  Een  jury  van experts geeft per project een advies en een score. Vervolgens brengt het VGC-college een bindend advies uit, dat  formeel bekrachtigd wordt door de Vlaamse regering.

Het VGC-college willigde dit jaar 33 van  de  76  aanvragen  in. Van  Dam-me  vindt  de  keuze  ‘bizar’:  drie  van de  tien  best  geklasseerde  projecten kregen  helemaal  niets.  Onder  hen het  Molenbeekse  buurthuis  Bon-nevie,  dat  nochtans  de  beste  score haalde. Overigens werd volgens Van Damme  zo  goed  als  geen  Molen-beeks  project  geselecteerd,  “noch Bonnevie,  noch  De  Vaartkapoen, 

BDW 1307 PAGINA 6 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

V laams  minister  van  Toeris-me  Geert  Bourgeois  (N-VA) gaat  bouwen  en  heeft  4,26 

miljoen  euro  veil  voor  de  jeugdver-blijfplaats  Bruegel  aan  de  Keizers-laan naast de Kapellekerk. Zijn col-lega, Vlaams minister voor Jeugd en Brussel Pascal Smet (SP.A), zet mee zijn schouders onder het project. Hij neemt  de  personeelskosten  en  de subsidies  voor  overnachting  voor zijn  ‘jongerenrekening’. Maar de nv Covimo,  eigenaar  van  de  terreinen waarop  wordt  uitgebreid,  heeft  na jaren  nog  geen  morzel  gronds  ver-kocht  aan  de  Vlaamse  overheid. “De  eigenaar  vraagt  het  vijfvoudige van de geschatte waarde,” mailt het kabinet-Smet  ons.  Wie  niet  waagt, niet wint...Dat  de  jeugdherberg  Bruegel  ei-gendom  van  Toerisme  Vlaanderen 

is,  komt  door  het  ‘nieuwbouwge-schenk’  aan  Brussel,  bij  de  viering van  vijftig  jaar  federatie  Vlaamse Jeugdherbergen  in  1981.  De  bouw volgde  snel.  Al  dertig  jaar  wordt het  plekje  ‘Vlaamse’  herbergzaam-heid,  op  een  steenworp  van  twee treinstations, de Grote Markt en de highlights  van  Brussel,  gesmaakt door  buitenlandse  backpackers,  en ook door families. Maar: “Het pand is compleet afgeleefd en voldoet niet meer  aan  de  hedendaagse  normen die gebruikers verwachten in hoofd-steden,”  zegt  Ruud  Vervaeren  van de  jeugdherberg.  Modernisering  is dus  nodig.  Met  de  locatie  is  overi-gens niets mis, integendeel. “Na de verbouwing  krijgen  we  multifunc-tionele  gemeenschapsruimten,  een familiaal  arrival point,  rolstoeltoe-gankelijkheid op alle etages, kamers 

BRUSSEL – De Europese hoofdstad krijgt een vernieuwde jeugdherberg Bruegel, betaald door Vlaanderen. De plannen liggen er. De architect wacht. De openbare aanbesteding voor aannemers werd vorige week afgesloten. Alles zit – naar Brusselse normen – op schema. Eén probleem: Toerisme Vlaanderen is nog geen eigenaar van alle gronden. Eén Brusselaar zet er de rem op.

Het bestaande pand van jeugdherberg Bruegel aan de Keizerslaan wordt grondig gerenoveerd; ernaast komt een nieuwe vleugel. © SASKIA VANDERSTICHELE

Toerisme > Vlaamse ministers willen investeren in jeugdherberg, maar krijgen tegenwind

Bruegel in de wacht gezetdubbelt de jeugdherberg in bruikba-re oppervlakte. Voor de verbouwing en de nieuwbouw heeft de Vlaamse overheid  het  architectenbureau DFM  Team  uit  Tongeren  geselec-teerd:  architecten  met  ervaring  in de  zorgsector  (rusthuizen,  kinder-dagverblijf ).  Op  de  kadasterplan-nen  zie  je  dat  de  uitbreiding  (tot  in de  Hoogstraat)  op  grond  komt  die nog niet van de bouwheer, Toerisme Vlaanderen, is. Het geld uit Vlaanderen ligt klaar en kadert in de inhaalbeweging die bei-de Vlaamse ministers voor jeugdver-blijfinfrastructuur  (in  Vlaanderen en Brussel) maken. De kostprijs van het project-Bruegel wordt bevestigd: 1.176.338  euro  (voor  het  deel  Kei-zerslaan), 628.368 euro (deel Hoog-straat)  en  527.296  euro  (techniek), en  daarbovenop  de  uitbreidings-bouw, die op 2,8 miljoen euro wordt geraamd.  Voorlopige  onbekende  in het dossier is de definitieve prijs die zal worden betaald voor het  terrein waarop de nieuwbouw moet komen, want die uitbreiding  is nu eenmaal essentieel in het bouwdossier. 

“We  gaan  niets  illegaals  onderne-men,”  stelt  Lea  Winkeler,  woord-voerster  van  Toerisme  Vlaanderen, “maar we willen dezelfde dynamiek in  het  bouwdossier  steken  als  voor de bouw van de nieuwe jeugdhuizen in Antwerpen en Brugge. De proce-dure  voor  aannemers  liep  onlangs af, indienen kon tot eind november. In  december/januari  wordt  beslist aan  wie  de  bouw  wordt  toegewe-zen. Maar met de nieuwbouw zullen we  niet  beginnen  vooraleer  we  de bouwgrond  hebben  verworven;  de rest kan al van start gaan.”

TegengasBeide  ministers  vertrouwen  op  de onderhandelingen  voor  de  aankoop van de terreinen. Ook architect Yves Favoreel  van  DFM  reageert  rustig: “Het dossier zit  in de vergunnings-fase voor aanbesteding aan de aan-nemer. Een aanvangsbevel zal vroeg of  laat toch in de bus vallen. Als  in juni  2012  begonnen  kan  worden met de eerste fase (verbouwing hui-dig pand, JMB),  dan  kunnen  we  de toegestane  uitvoeringstermijn  van 

voor mensen met een handicap, een fietsenstalling,  een  binnentuin,  en een  nieuwer  kamerconcept,  voor twee tot zes personen – want de gro-te slaapzalen zijn uit de mode.”Het  hoekpand  van  Bruegel  zal  een totale metamorfose ondergaan, bin-nen  de  bestaande  gevel,  met  een upgrading  naar  bijna  tweehonderd slaapplaatsen. Dat is de maximum-capaciteit  om  dit  soort  jeugdher-bergen  ‘sociaal’  te  houden.  Want nieuwe  jeugdherbergen  in  groot-steden als Parijs hebben uitgewe zen dat bij driehonderd bedden en meer de  sfeer  en  het  persoonlijk  contact sterk verwateren.

NieuwbouwvleugelIn  de  plannen  komt  naast  het  be-staande,  te  renoveren  pand  een nieuwbouwvleugel.  Daardoor  ver-

Veel alternatieven zijn er niet, als de vraagprijs onredelijk is en er maar één geïnteresseerde koper is

ADVERTENTIEBDW 1307 PAGINA 7 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

36  maanden  aanhouden:  eind  juni 2015.  Op  een  bepaald  moment  zal de tweede fase  wel van start gaan: de  bouw  op  de  terreinen  die  nog gekocht  moeten  worden,  of  ontei-gend.” Hoofdrolspeler  in  die  aankooppoli-tiek is Toerisme Vlaanderen, dat in-spanningen blijft doen om eigenaar Covimo over de brug te halen. Win-keler: “Na lang onderhandelen heb-ben we het federaal Aankoopcomité gevraagd om de onteigening voor te bereiden. In het verleden hebben zij dergelijke dossiers gunstig voor ons afgehandeld. Daar gaat nu al  sinds maart  2011  tijd  over,  door  extra administratief  werk  (er moest nog een bodem attest geleverd worden, en

er werd een Franse vertaling van de machtiging gevraagd, red.). Onlangs hebben we het Aankoopcomité ver-zocht het dossier stop te zetten. We willen de onderhandelingen met de eigenaar opnieuw zelf verderzetten. Op  een  minnelijke  schikking  kan uiteraard niet nog eens drie jaar ge-wacht worden.”Veel  alternatieven  zijn  er  niet,  als de  vraagprijs  onredelijk  is  en  er maar  één  geïnteresseerde  koper  is. “Zo  nodig  gebruiken  we  de  mach-tiging tot onteigening  waarover  we beschikken  sinds  oktober  2010,” schermt Winkeler. De Stad Brussel noch  de  federale  overheid  kan  dat verhinderen.De  ‘handelende  voorzienigheid’ waarop het wachten blijft, is die van Gérard  Marcy,  van  de  nv  Covimo, met postbus in de Maarschalk Ney-laan in Ukkel. In de gloriejaren 1980 was  Marcy  autoracer  in  het  team van  Jacky  Ickx;  onlangs  bleek  hij niet bereikbaar – hij zat te  racen in de East African Safary Classic Rally. Het  pand  van  Covimo  in  de  Hoog-straat  en  de  Voorzienigheidsgang 48-50  –  een  oude  voetweg  die  met een deur is afgesloten – zou moeten worden  gesloopt,  net  als  de  voor-malige cinema op de hoek. Ten tijde van Brussels burgemeester De Don-nea zorgde de nachtclub Exito 13, in de  Hoogstraat  nummer  13,  al  voor aanhoudende burenellende: elk jaar weer waren er verschillende proces-sen-verbaal voor nachtlawaai. “Uit-eindelijk  werd  Exito  13  op  gerech-telijk  bevel  gesloten,  en  sindsdien staat de club leeg, nu al jarenlang,” weet Ruud Vervaeren van de jeugd-herberg  Bruegel.  “De  sluiting  had te  maken  met  milieuwetgeving  en exploitatie,”  verduidelijkt  Toerisme Vlaanderen. Maar hoeveel Vlaande-ren  uiteindelijk  zal  neertellen  voor de  grond,  en  of  onteigening  nodig zal zijn, blijft onbekend.

� Jean-Marie�Binst

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Het is crisistijd, en in crisistijd voelen som-migen zich geroepen om het goede voorbeeld te geven. Zo vroeg La Capitale, de krant die groene jongens in hun meest pure vorm afbeeldt, deze week aan een aantal Brusselse politici of ze zouden inleveren mocht het land er even slecht voorstaan als Italië. Gaëtan Van Goidsenhoven (MR), burgemeester van Anderlecht en Brussels parlementslid, geeft het goede voorbeeld  en zegt dat hij de eerste zou zijn om in te  leveren. Natuurlijk weet Van Goidsenhoven dat-ie niet alles kan inleveren, want dan komt er geen brood op de plank (“Sinon je ne sais pas comment je vivais”). Goed opgemerkt, Gaëtan, maar ere wie ere toekomt, want ook  “dans le cas où la Belgique serait dans un état de quasi faillite, abandonner une partie de nos revenus est une mesure à envisager.” Didier Gosuin, FDF-fractie-voorzitter in het Brussels parlement  en burgemeester van Oudergem, zit op dezelfde lijn en zegt dat hij zijn inkomsten die hij wint door louter fractievoorzitter te zijn – toch tot 1.500 euro netto per maand –, ook zonder mor-ren zou afstaan. Une partie pour la patrie, als het ware.

Een welgemeende f*** you echter zegt Vincent De Wolf, de burgemeester van Etterbeek  (MR, tiens...). “C’est quand même fort démago-gique.” 

De blauwe overweging slaat zelfs om in rode woede wanneer Brussels PS-voorzitter Rudi Ver-voort, tevens burgemeester van Evere, de vraag op zijn bord krijgt. “Au regard de certains on gagnera toujours trop. Ce n’est pas le cas. Il faut arrêter la stigmatisation.” Met andere woorden: ‘Non’ à l’austérité!

TON – Het is tijd voor actie, beste lezer. Vorige week wierpen we het idee op om in een ton te gaan wonen in een metrostation, en graag roepen we iedereen op deze actie uit te breiden. Dus: allen een ton aanschaffen en voor het Brus-sels parlement resideren als protest tegen alles wat u niet goed vindt in deze stad (let op, want het gaat daar naar beneden), allen een ton zetten aan het MIVB-hoofdkwartier in de Koloniën-straat (idem...) als protest tegen wilde stakingen, onveiligheid en preventiemedewerkers, allen de ton in ook tegen de verloederde staat van het stadscentrum (voor het stadhuis, al bestaat daar de kans dat u voor een kerstattractie wordt aan-gezien), en zet ten slotte ook maar een ton voor het kabinet van Charles Picqué aan de Regent-laan om de minister-president erop te wijzen dat met het extra geld voor Brussel zeker in een gewestpolitie kan worden geïnvesteerd.

VLEURGATSESTEENWEG – Is stilstaan in een ton een beetje te passief naar uw zin, dan kunt u bij wijze van amusement eens het nieuwe fietspad op de Vleurgatsesteenweg testen (ook daar gaat het naar beneden). Er ligt daar sinds kort een nieuwe laag asfalt voor de automobilis-ten, en eveneens een laag asfalt voor de fietsers, afgebakend door van die mooie witte stippel-lijntjes. Weer enkele kilometers afgezonderd fietspad voor de statistiekjes.

MOLENBEEK – Mocht u nog een reden vinden om in Molenbeek misnoegd te zijn, dan kunt u ook daar een ton installeren op het plein voor het gemeentehuis. Nu het nog kan, want binnenkort voeren ze daar het shared space-principe in en dan mag u daar met uw ton niet meer parkeren.

www.cdenv-brusselsparlement.be

Paul Delva: ‘Een appèl aan ieder van ons’Brussel wordt steeds meer een duale stad. Sommige inwoners hebben het heel goed, maar steeds meer Brusselaars hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Teveel inwoners, ook kinderen, leven van-daag in armoede. Bovendien zijn heel wat Brusselaars “alleen op de wereld”; vereenza-ming en isolement loeren om de hoek. Het beleid en de overheid nemen heel wat initi-atieven, maar kunnen niet alle noden leni-gen. De Kersttijd en haar warme boodschap vormen dus een appèl aan ieder van ons om zorgzaam om te gaan met onze stadsgenoten, die het in deze barre wintertijd niet onder de markt hebben.

Paul DelvaVlaams Volksvertegenwoordiger uit Sint-Pieters-Woluwe

Steven Vanackere: ‘Aandacht vestigen op zwakkeren in onze samenleving’Het jaar 2012 kondigt zich aan als één waarin de riem straks zal worden aangespannen. In de federale regering heb ik in de afgelopen ja-ren sterk aangedrongen om de laagste en oud-ste pensioenen bij voorrang te verhogen. Die inspanning mag in de komende jaren niet te-niet gedaan worden. Lage pensioenen duwen vandaag nog te veel mensen naar de armoede, of zelfs over de rand ervan. Een beschaafde samenleving heeft daar oog voor en doet er stapsgewijs iets aan, zelfs in tijden van crisis.

Steven VanackereFederaal Vice-Premier Minister van Buitenlandse Zaken Verhinderd schepen stad-Brussel

Mohammed Abdennahi: ‘Een luisterend oor bieden voor alle Brusselaars’Kerstmis staat voor de deur. Een feest dat, net als het offerfeest en Yom Kippoer, symbool staat voor broederschap en verbondenheid. Hoe zal Brussel er binnen 20 jaar uitzien? Mijn wens is dat Brussel een kosmopolitische stad wordt, waar de verschillende gemeenschappen in vre-de en vooral in harmonie met elkaar samen-leven. De Brusselaars, ongeacht hun afkomst, moeten samenwerken aan een mooie toekomst voor de volgende generaties. Zodat ook zij met trots kunnen zeggen dat ze in de hoofdstad van Europa wonen. CD&V moet deze uitdaging

aangaan door een luisterend oor te zijn voor alle Brusselaars.

Mohammed Abden-nahiOCMW-raadslid in Elsene

www.visieopbrussel.be

De toekomst luistert!

CD&V is de partij van de toe-komst. De partij met een visie op wat zal komen. Want ook wanneer de toekomst minder rooskleurig lijkt, blijft CD&V geloven in de mogelijkheden. En wanneer we de uitdagingen aangaan in soli-dariteit met elkaar, worden we er allemaal beter van. De grote verwezenlijkingen uit het verle-den bewijzen dit. En dit zal ook in de toekomst niet anders zijn.

Maar de toekomst is voor ons geen keuze tussen oud en nieuw. Het is niet of het een of het ander, het is en-en! De toekomst brengt alleen maar méér mogelijk-heden. Deze visie van CD&V is gebaseerd op wat leeft onder de mensen, want ‘De toekomst luistert’ naar het heden. Meer weten? Surf www.toekomstluistert.be

Visie op een warm Brussel

BDW 1307 PAGINA 8 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Leeg kantoor wordt gezellige flatWonen > 450 nieuwe appartementen in acht voormalige kantoorgebouwen

H et  is  een  wetmatigheid  op de vrije markt van het vast-goed:  er  komt  altijd  een 

moment van overschot. Met de kan-toormarkt  in  Brussel  is  het  ook  zo gegaan. Tot in de jaren 1990 floreer-de die markt. Er werden overal kan-toren  gebouwd.  Daardoor  staan  er nu heel wat  leeg, meestal de minst aantrekkelijke.“Al  in 1995 zijn we gaan nadenken over de reconversie van kantoren tot woningen,” zegt minister-president Charles  Picqué  (PS).  “Niet  zozeer omdat  er  een  overschot  was,  maar om de adminis tratieve wijken min-der mono functioneel te maken.”De  laatste  cijfers  spreken  boekde-

len. Er staat maar liefst 1,4 miljoen vierkante meter leeg op de Brusselse kantoormarkt;  in  sommige  wijken loopt  de  leegstandsgraad  zelfs  op tot  twintig  procent.  De  vastgoed-markt  wil  daarom  meer  diversifië-ren, en woningbouw is al een tijdje in trek. Zeker nu duidelijk is gewor-den dat de woningnood alleen maar nijpender zal worden, met de spec-taculaire  stijging  van  de  Brusselse bevolking in het verschiet. Over tien jaar zouden er zeventigduizend wo-ningen moeten bijkomen.

Luxe in ChambonKantoren  ombouwen  tot  woningen is  echter  minder  evident  dan  het 

BRUSSEL – Er staat 1,4 miljoen vierkante meter kantoor- ruimte leeg in Brussel. Tegelijk zijn er op termijn zeventig-duizend nieuwe woningen nodig. Kantoren ombouwen tot appartementen wordt alvast een stuk makkelijker. Met dank aan het Gewest.

op  het  eerste  gezicht  lijkt,  om  ver-schillende redenen. Ten eerste zit de vastgoedmarkt  gevangen  in  een  ei-gen  marktlogica,  zegt  Bernard  Van Nuffel van het kabinet van staatsse-cretaris voor Wonen Christos Doul-keridis  (Ecolo):  “Heel  wat  kantoren zitten  in portefeuilles van vennoot-schappen. Het is moeilijk om er één gebouw uit te halen om het tot wo-ningen  om  te  vormen.  Vaak  verte-genwoordigt  het  gebouw  maar  lut-tele percenten van de portefeuille en vinden bestuurders, die vrezen voor waardeverlies, dat niet de moeite.”Er zijn ook architecturale beperkin-gen.  Kantoorgebouwen  hebben  een specifieke morfologie. De indeling is anders dan bij woningen. Het sani-tair zit vaak op de verkeerde plek, er zijn geen terrassen, enzovoorts. Wie van een kantoor appartementen wil maken,  moet  de  structuur  van  het gebouw dus hoe dan ook omgooien. Soms zijn de gebouwen te diep, of ze 

liggen  in een kille kantoorbuurt, of de  look  is volledig die van een kan-toorgebouw.Onder  impuls  van  minister-pre-sident  Picqué  en  staatssecretaris Doulkeridis  werd  een  instrument ontwikkeld  om  vastgoedontwik-kelaars  toch over de streep  te  trek-ken.  Zij  krijgen  tussen  dertig  en (voor  sociale woningen)  vijftig  euro per vierkante meter als ze een kan-toorgebouw  omturnen  tot  apparte-mentsgebouw.  Deze  financiële  sti-mulans dekt grosso modo de kosten voor  de  plannen:  architect,  stabili-teitsberekeningen, budgetopmaak...Het  Brussels  Gewest  heeft  zelf  al driekwart  van  de  lege  kantoorge-bouwen  uitgesloten,  omdat  ze  om allerlei  redenen  niet  geschikt  zijn. Uit  het  overige  kwart  kwamen  elf projecten naar voren, waarvan er nu acht geselecteerd zijn. Het gaat om 450  extra  woningen.  Dat  ligt  nog ver van de duizenden woningen die 

er op de middellange termijn nodig zijn,  maar  als  de  appartementen succes  kennen,  dan  kan  het  de  ko-mende  jaren snel gaan met de her-bestemming en kan dit een deel van de woningnood lenigen.In januari geeft het Brussels Gewest een boek uit met good practices. De nieuwe stedenbouwwet zal het om-vormen van kantoren  tot woningen makkelijker maken, belooft Picqué. Bij de geselecteerde projecten zijn er gebouwen  in  kantoorwijken  zoals aan de Thiry- of Woluwelaan of aan Madou. Een deel van het Electrabel-gebouw  op  de  Elsensesteenweg wordt een studentenhome. Maar ook van  historische  kantoorgebouwen kan iets moois gemaakt worden. Zo komen er luxeappartementen in het magnifieke  Chambon-gebouw  (ex-ASLK) aan de Wolvengracht.�

� Steven�Van�Garsse

De kantoorwijk Thiry in Woluwe kampt met een grote leegstand. Het nogal banale kantoorgebouw links wordt er met enige creativiteit verbouwd tot een interessant appartementsgebouw (simulatie r.).

© ATELIER JEAN-PAUL HERMANT

Sociale economie > Openbaarvervoersmaatschappij in zee met Passwerk

Autisten sporen foutjes op bij de MIVBBRUSSEL – Mensen met autisme mogen dan een arbeidshandi-cap hebben, bepaalde bedrijfs-opdrachten voeren ze meticuleus uit. De MIVB zet hen nu in voor controleopdrachten.

Samuel heeft autisme. Hij test chip-kaarten van de nieuwe poortjes van de  MIVB.  Nog  drie  andere  mensen met  autisme  werken  op  de  ICT-dienst  van  de  openbaarvervoers-maatschappij.  Ze  voeren  contro-lewerk  uit,  repetitieve  opdrachten waar  softwareontwikkelaars  vaak 

van balen. Maar mensen met autis-me blinken er juist in uit. Precies dat heeft  de  MIVB  ertoe  aangezet  om met  de  cv  Passwerk  uit  Antwerpen in zee te gaan.Passwerk bestaat sinds 2008. Geïn-spireerd op een Deens bedrijf, levert Passwerk consultants die gespecia-liseerd  zijn  in  het  ontwikkelen  van testscenario’s.  Ze  zijn  met  veertig, zijn  hoog-  tot  normaal  begaafd  en hebben allen een autismespectrum-stoornis (ASS).Nico De Cleen van Passwerk: “Men-sen  met  autisme  zien  dingen  die 

anderen  niet  zien.  Daarom  zijn  ze uiterst  geschikt  voor  het  uitvoeren van  bepaalde  controletaken.”  Lo-gisch  denken,  een  hoge  concentra-tie, detailgericht werk, het zijn com-petenties die van pas kunnen komen bij de uitvoering van opdrachten  in de sfeer van informatica en techno-logie.

Collega’s groetenPasswerk  is  een  commercieel  be-drijf,  maar  met  een  sociale  inslag. De winst gaat terug naar het bedrijf. De consultants staan er ook niet al-

leen voor: ze worden bijgestaan door jobcoaches.  Tot  nu  toe  was  vooral de  overheid  geïnteresseerd  om  met Passwerk  aan  de  slag  te  gaan:  de VDAB,  de  Vlaamse  administratie, maar  ook  steeds  meer  privébedrij-ven  doen  er  een  beroep  op:  soft-wareontwikkelaars,  de  logistieke sector,...Als  een  bedrijf  Passwerk  inscha-kelt,  dan  gaat  de  jobcoach  vooraf op  de  werkvloer  een  kijkje  nemen. Hij  zoekt  uit  of  de  werkomgeving geschikt is voor de autist, of er niet te  veel  prikkels  zijn,  of  het  bedrijf 

makkelijk  bereikbaar  is  en  hoe  de bedrijfscultuur  in  elkaar  steekt: wat is bijvoorbeeld de groetpolitiek? Daarnaast  krijgen  de  directe  col-lega’s ook uitleg over autisme.Moeilijkheden  ondervindt  Pass-werk nauwelijks bij de plaatsing van hun  consultants.  De  Cleen:  “Door preventief  te  werken  ontmijnen  we vooraf alle mogelijke problemen. En als er  iets misloopt,  is er nog altijd de jobcoach die mee zoekt naar een oplossing.”Kris  Lauwers,  de  adjunct-directeur van  de  MIVB,  is  tevreden  over  de samenwerking  met  Passwerk.  “Ie-dereen heeft de mond vol van corpo-rate social responsibility.  Wel,  onze samenwerking  met  Passwerk  toont dat dit voor de MIVB geen dode let-ter blijft.”� SVG

ADVERTENTIE

BDW 1307 PAGINA 10 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Deze week in de Noordwijk > Cultuur als cement voor verscheurde wijk

‘Ik zag het hier veranderen, maar ik zit nog altijd goed’

Freddy heeft een vaste afspraak bij Lucia in het café. “Ik ga naar huis om te eten en dan kom ik terug naar hier.” © SASKIA VANDERSTICHELE

D  e  cultuurdiensten  van Schaarbeek  en  Brussel  en het gemeenschapscentrum 

De Markten slaan de handen  in el-kaar  voor  het  project  Noord.  Daar-mee willen ze de sociale cohesie  in deze  wijk  bevorderen.  De  straten tussen  het  Noordstation,  het  ka-naal  en  de  Kleine  Ring  huisvesten heel wat bevolkingsgroepen. “Zo  is er  een sterke Marokkaanse, Turkse en  Bulgaarse  vertegenwoordiging. Maar  veel  contact  is  er  niet  tussen deze gemeenschappen, en daar wil-len we met dit project iets aan doen,” zegt Adil Fares, de drijvende kracht achter het project.Het  bindmiddel  is  cultuur,  in  de breedst  mogelijke  betekenis.  “Ik denk dan aan foto’s of poëzie, maar ook  aan  muzieklinks,  culinaire  re-cepten of verhalen over de geschie-denis  en  de  beleving  van  de  wijk,” legt  Fares  uit.  “De  bedoeling  is  dat 

het  van  de  bewoners  uitgaat.”  Hij werkt  daarvoor  samen  met  de  so-ciale  verenigingen  uit  de  wijk:  het dienstencentrum Harmonie, buurt-huis  Millennium,  het  ABC-huis ook, waar kinderen hun creativiteit kunnen  botvieren.  “Met  dit  project willen we ook de verenigingen laten samenwerken.”

BarrièreMet  vallen  en  opstaan  heeft  Fares de  voorbije  maanden  een  netwerk in  de  wijk  opgebouwd.  “Er  bestaat nu eenmaal een grote culturele bar-rière. Heel wat mensen kunnen niet bij  het  project  betrokken  worden, omdat  ze  enkel  hun  moedertaal kennen.”Malkos Kahamar, schatkistbewaar-der  van  de  moskee,  onderkent  het probleem.  Hij  komt  van  de  Turkse badplaats Trabzon bij de Zwarte Zee en kwam 48 jaar geleden in de wijk 

wonen. “Het is hier niet gemakkelijk als Turkse nieuwkomer. Anders dan Marokkanen,  die  al  Frans  spreken, zijn  de  meeste  Turken  alleen  hun moedertaal  machtig.  Dan  is  het heel moeilijk om werk te vinden, of een  huurwoning.  Maar  ook  binnen 

de  Turkse  cultuur  zelf  zijn  er  grote verschillen. In Trabzon, waar ik van-daan kom, zijn de mensen heel open en sociaal; in andere streken in Tur-kije zijn ze veel geslotener.”

Adil  Fares  neemt  me  mee  naar  het dienstencentrum  Harmonie  op  een boogscheut  van  de  Kleine  Ring. Hier komen heel wat oudere mensen hun  middagmaal  nuttigen.  Oudge-diende  Georgette  zit  haar  krant  te lezen.  “Je ne parle que le français,” verontschuldigt ze zich bij voorbaat. Na dertien jaar Noordwijk woont ze nu in Aalst. “Maar ik kom nog altijd regelmatig naar hier om mijn vrien-dinnen terug te zien. Hier in de Har-monie word  je goed verzorgd.” Ook al  is  het  een  Nederlandstalig  dien-

stencentrum,  ze  wordt  ook  in  het Frans op haar wenken bediend. “Dat is in Aalst niet overal het geval.”Op  de  Antwerpsesteenweg  stappen we café Lucia binnen. Freddy zit  er 

aan  een  tafeltje,  vrolijk  als  altijd, van een pint te genieten. “Dit is mijn tweede thuis. Ik kom eigenlijk maar op  twee  plaatsen:  ik  ga  naar  huis om te eten en dan kom ik terug naar hier.” Hij is oorspronkelijk van Qua-regnon in de Borinage, maar woont al 35 jaar in de buurt. “Ik heb de wijk zien  veranderen,  maar  ik  zit  hier nog  altijd  goed.  Ik  ken  hier  genoeg mensen.  Vervelen  doe  ik  me  geen minuut.”

LittekensDe  Noordwijk  heeft  een  op  z’n minst  bewogen  geschiedenis,  die onmiskenbaar  littekens  heeft  ach-tergelaten.  Even  later  gaan  we  Syl-vain  opzoeken.  Hij  woont  nu  in  de Paleizenstraat, maar heeft al vijftig jaar op verschillende plaatsen in de Noordwijk  gewoond.  “Ik  heb  hier veel  zien  veranderen,  de  Antwerp-sesteenweg,  het  hart  van  de  buurt, nog  als  een  bruisend  uitgaanscen-trum gekend. Er waren niet minder dan 75 cafés die goed draaiden. Tot ver buiten de stad kenden ze ook de braderie op de steenweg. Alles werd er verkocht. Vroeger zeiden de men-sen: ‘Als je het niet op de Antwerp-sesteenweg vindt, dan zul je het ner-gens vinden.’”Sylvain  woonde  in  de  Herystraat, een  straat  die  nu  niet  meer  be-staat. Het is een van de vele die zijn moeten  wijken  voor  het  megalo-mane  Manhattan-project,  de  kan-torenwijk die in de schaduw van het Noordstation  werd  neergepoot  en waarvoor een hele woonwijk moest sneuvelen.  “Dat  heeft  alles  kapot gemaakt. De politici zeiden toen dat het toch een ‘vuile buurt’ was, maar het is andersom: de buurtbewoners hebben hun woningen laten verloe-deren  omdat  ze  wisten  dat  ze  toch verjaagd zouden worden.”Die  geschiedenis  is  nog  altijd  sterk voelbaar  in  de  wijk.  Op  een  steen-worp van de blitse gebouwen staan de  troosteloze  appartementsblok-ken  van  de  socialehuisvestings-maatschappij  de  Lakense  Haard. Chantale woont er  in een klein, so-ber  ingericht  appartementje.  Voor ze  ons  binnenlaat,  verontschuldigt ze  zich:  “Ik  heb  niet  zoveel  geld.” Maar dan: “Een cultureel project in deze  wijk?  Heel  goed.  Hier  gebeurt anders  niet  zo  veel.  Het  is  een  wat geïsoleerde  wijk  hier.  Veel  valt  er niet  te  beleven  op  cultureel  vlak. Jongeren moeten, zoals wij vroeger, zoveel  mogelijk  in  contact  komen met  cultuur,  maar  het  aanbod  is hier beperkt.”� Bruno�Schols

“Hier waren 75 goed draaiende cafés. Vroeger zeiden ze: ‘Als je het niet op de Antwerpsesteenweg vindt, dan vind je het nergens’”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL/SCHAARBEEK – Juliette, Ergun, Malkos: ze wonen in de Noordwijk en ze doen hun verhaal op de pas gelanceerde tweetalige blog artinnord.wordpress.com. Die verhalenverzameling moet in mei uitmonden in een grote revue in het sport- en cultureel centrum Noordpool, waar de buurtbewoners een kleurrijk beeld ophangen van wat hun wijk te bieden heeft. Met de bewogen geschiedenis als rode draad.

BDW 1307 PAGINA 11 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011 ADVERTENTIE

De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) verleent geen steun aan buiten-schoolse kinderopvang in Sint-Gillis. Nochtans stond het zo in het wijkcontract Park-Alsemberg.

In de Fortstraat komen woningen, met op de gelijkvloerse  etage  een  Initiatief  voor  Bui-tenschoolse  Opvang  (IBO).  “Alles  is  klaar,” zegt  Vlaams  schepen  Willem  Stevens (SP.A). “Het IBO kan de speelplaats van het belendende Franstalige schooltje gebruiken. En voor de Sint-Gillisschool, een vrije school die zelf geen buitenschoolse opvang organi-seert, is dit een welgekomen initiatief.”Een  subsidieaanvraag  bij  de  VGC  kreeg 

echter  nul  op  het  rekest.  “Klopt,”  zegt  de woordvoerder  van  VGC-collegelid  Brigitte Grouwels  (CD&V).  “We  zijn  blij  dat  de  ge-meente een IBO wil, maar we vinden dat ze die kosten niet op de VGC kan afwentelen.” Sint-Gillis  moet  maar  deelnemen  aan  een nieuwe subsidieronde, in de loop van 2012. “Dan  is  het  te  laat,”  reageert  Stevens.  “Als we in het ongewisse blijven over extra sub-sidiëring, dan zullen we het IBO-idee moe-ten laten varen. Dit is een gemiste kans.” De SP.A-schepen begrijpt niet dat een wijkcon-tract  dat  door  het  Gewest  is  goedgekeurd, door  de  VGC  stiefmoederlijk  wordt  behan-deld, terwijl de ministers van beide overhe-den elkaar overlappen.� SVG

‘Hier is een kans gemist’Sint-Gillis > VGC wil geen kinderopvang subsidiëren in de Fortstraat

De Masuiwijk kreunt onder de armoede. Een nieuw wijkcontract moet zuurstof geven aan de buurt.

In de wijk valt vooral het gebrek aan groen op.  Daar  kan  met  het  nieuwe  duurzame wijkcontract  van  het  Brussels  Gewest  wat aan gedaan worden. De wijk werd vroeger bevloeid door de Zen-ne. Die  is al  lang geleden verlegd, maar de Zennebedding ligt er nog (deels) onbebouwd bij. Ze zal nu in gebruik worden genomen als langgerekt park van 10.000 vierkante meter met  voet-  en  fietspaden.  Het  park  verbindt 

zo  op  een  aangename  manier  Laken  met Brussel-stad.Naast  meer  groen  is  er  in het  wijkcontract ook  aandacht  voor  woningen.  Er  zullen  er zeventig worden gebouwd, voor midden- en lage  inkomens.  Daarnaast  komen  er  een school, een polyvalente zaal en een crèche. Brussels  minister  van  Leefmilieu  Evelyne Huytebroeck (Ecolo) trekt voor het wijkcon-tract 17 miljoen euro uit. Daar komt in to-taal nog eens zoveel bij van de Stad Brussel en van Beliris.

� Steven�Van�Garsse

Zennebedding moet zuurstof geven aan Masuiwijk

Brussel > Nieuw duurzaam wijkcontract in verloederde buurt

Hier liep vroeger de Zenne. Nu wordt het een groen park.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

AMBTENARENPENSIOEN BLIJFT BIJ GEMEENTE

SCHAARBEEK – De gemeente gaat de eigen pensioenen van de ambtenaren blijven betalen. Dat is opmerkelijk. De federale overheid probeert met een nieuwe wet van 24 oktober de pensioenstelsels van de lokale besturen juist te hervormen. De federale wetgever stuurt aan op één grote pot om de stijgende lasten op te vangen. Schaarbeek weigert daaraan mee te doen. “We wachten af,” zegt schepen Michel De Herde (FDF). Schaarbeek telt 585 ambtenaren en moet  instaan voor 1.200 pensioenen per  jaar. Omdat het aantal ambtenaren eerder daalt, en dus ook de bijdragen dalen, terwijl de pensioenlast stijgt, dreigt dit systeem op termijn onhoudbaar te worden. Schaarbeek moet elk jaar 13 miljoen euro aan pensioenen neertellen.� SVG

TELE

XREG

IO

ADVERTENTIE

Wist u dat het naleven van bepaalde eisen bij het installeren van uw verwarmingssysteem en een periodiek nazicht van uw ketel u aanzienlijke besparingen op uw gas- of stookolieverbruik kan opleveren ?

Daarom werd de periodieke controle van verwarmingsketels in het Brussels Gewest verplicht: om het jaar voor stookolieketels, om de drie jaar voor gasketels. Doe een beroep op een erkend vakman en vraag hem het attest voor periodieke controle. Als u een oude ketel vervangt of als u er een nieuwe instal-leert, dient deze ook te worden opgeleverd door een erkend vakman. Die zal nagaan of de ketel goed geïnstalleerd werd met betrekking tot de afstelling van de ketel, de isolatie van de leidingen, de ventilatie van het stooklokaal, enz.

Dat is goed voor de planeet, maar ook voor u : een goed geïnstalleerde, schone en goed afgestelde verwarmingsketel verbruikt minder en gaat langer mee !

Info en lijst met de erkende professionelen : 02/775.75.75.www.leefmilieubrussel.be

SAMEN MAKEN WE VAN BRUSSEL EEN DUURZAME STAD

Met dank aan het atheneumNa netheidsproblemen in de buurt van het Koning Overwinnaarplein zette het gemeentebestuur een preventieve campagne op. Die wierp volgens het gemeentebe-stuur al na één maand vruchten af.

Het  grote  probleem  op  het  Koning Overwinnaarplein  was  –  zoals  zo vaak  in  Brussel  –  sluikstorten.  Het offensief  dat  de  gemeente  als  ant-woord  voerde,  waren  stadswachten en  ambtenaren  die  bevoegd  zijn om boetes uit te schrijven. Waar de stadswachten  vooral  een  preven-tieve  rol  speelden,  stelden  de  be-voegde gemeenteambtenaren in een periode  van  enkele  weken  toch  een aantal  overtredingen  vast.  Opmer-kelijk genoeg deelt de gemeente mee dat er de voorbije weken geen echte verhoging te merken is in het aantal boetes. Een boete voor sluikstorten kan oplopen tot 250 euro.Een  andere  manier  waarop  het  ge-meentebestuur  probeerde  het  vuil tegen te gaan, was door het nabijge-legen Athénée Jean Absil in te scha-kelen.  Daar  bestrafte  de  directie, na  een  bewustmakingscampagne, leerlingen die tegen de lamp der ge-meenteambtenaren  waren  gelopen. Een actie die naar eigen zeggen een 

succesvol  ontradend  effect  had  bij het jonge volkje.Gemeenteraadslid Rik Baeten (SP.A, meerderheid),  die de  zaak onder  de aandacht  bracht  in  de  jongste  ge-meenteraad,  juicht  de  maatregelen toe, maar vreest dat er nog veel werk aan de winkel  is. Hij pleit  voor een actieplan  op  de  langere  termijn  in plaats van de  toegenomen tijdelijke aandacht.Baeten  interpelleerde  het  gemeen-tebestuur  ook  over  de  ophaling van  groenafval  in  de  Maalbeekge-meente. Officieel zijn er drie ophaal-punten waar burgers hun  tuinafval kwijt kunnen, dat dan door het ge-westelijke  agentschap  Net  Brussel wordt  opgehaald.  Vroeger  was  er sprake van dat Net Brussel een ‘ge-wone’  ophaaldienst  op  zondag  zou organiseren  voor  Etterbeek,  zoals die nu al in vijftien van de negentien Brusselse gemeenten bestaat. Maar volgens de dienst Openbare Werken zit dat plan in de koelkast omdat Net Brussel  met  verwerkingsproblemen zou  kampen  en  er  behoefte  is  aan een nieuw composteercentrum. Pas dan  zou  Etterbeek  in  aanmerking komen voor een ophaaldienst.

� Christophe�Degreef

Etterbeek > Strijd tegen vuil op Koning Overwinnaarplein

BDW 1307 PAGINA 12 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

KERSTCONCERT MET KOORMUZIEK VAN GABRIEL FAURÉ

SCHAARBEEK  –  De  gemeente  organiseert  nu zondag een concert in het teken van koormuziek. Twee koren treden aan: Le Chœur Florilège (Wa-terloo) brengt werk van Mendelssohn, Rossini en Mozart, het koor À Cœur Joie (Brussel) heeft werk 

van Gabriël Fauré op het programma, waaronder zijn  ‘Requiem’.  Op  11  december  om  18  uur  in het  gemeentehuis.  Kaarten kosten  10  of  8  euro; reserveren  is  aangewezen.  Meer  op  www.cultu-re1030ecoles.be. SVG

120 KERSTHONDEN EN 120 KERSTKATTEN TE KOOP

ANDERLECHT  –  Naar  jaarlijkse  traditie  houdt dierenopvangcentrum  Veeweyde  (Itterbeekse-laan  600)  Kerstmis voor dieren,  nu  op  10  en  11 december  (10 tot 17.30 uur).  Beneden  is  er  een traditionele  kerstmarkt;  boven  kunt  u  vol-au-

vent, broodjes met ham, américain préparé en an-der dierenvlees eten. De pakweg 120 lieve honden en 120 snoezige poezen van het asiel zoeken nog een nieuwe warme thuis. Tegen de gebruikelijke prijs, uiteraard.� JMB

TELE

XREG

IOB

DW

REG

IO

Anders dan andere vroeger-en-nu-fotoboeken bevat Flâneries dans Uccle d’hier à aujourd’hui ‘zoveel mogelijk onuitgegeven’ foto’s en valt er een stevige brok te lezen. Auteur-verzamelaar Yves Barette heeft nog genoeg materiaal voor drie volgende delen.

Flâneries  is geen boek waarin je gauw-gauw iets opzoekt.  Daarvoor  ontbreken  een  index,  een kaartje  en  zelfs  een  inhoudsopgave.  Je  moet  je laten meevoeren met het verhaal dat Barette ver-telt aan de hand van foto’s, uitgespreid op de ta-fel voor ons, zo lijkt het wel. Hij gaat daarbij heel zuidelijk Ukkel af, bijna van gebouw tot gebouw. Cafés, kastelen, molens ook, want Ukkel was tot 1953 officieel een landbouwgemeente.Persoonlijk commentaar ontbreekt dan ook niet, als  een  bescherming  weer  eens  een  sloop  niet heeft kunnen verhinderen, zoals dat in 1950 ge-beurde met het café Au Congo aan de Bourdon, of als Barette ons weet te verrassen met een foto uit 1940 van het viaduct van Kalevoet in puin.Brasseries  en  cafés  met  terrasjes  aan  de  straat-kant lijken de grootste slachtoffers van de komst van de auto. Weg met de vele afspanningen voor voermannen aan het kruispunt van Fort Jaco. En vooral aan Kleine Hut, waar de buurttram tot het begin  van  de  jaren  1960  dagjesmensen  van  het Rouppeplein naartoe bracht.Omdat  de  vergelijkingsfoto’s  ook  in  zwart-wit zijn, word je een beetje aan het werk gezet om te zien wat er nu precies veranderd  is. Zeker  in re-sidentiële wijken is dat al eens subtiel. De omge-ving van de Lindenlaan met zijn buitenverblijven 

werd door de Belgische Touring Club in 1918 zelfs vergeleken met een kustplaatsje, “zo puur is het zand.” En in de Kriekenput stonden de kriekelaars waarvan de vruchten bestemd waren voor brou-werijen als die van Van Haelen in de Put van Ka-levoet (nu een Delhaize). Barette  waarschuwt  wel  voor  een  idealisering van het verleden. Onze voorouders moesten hard en vaak  in  slechte omstandigheden werken.  Dat werd allemaal vergeten als het feest was. Er zijn foto’s  te zien van processies, kermissen en zelfs een schooluitstap van de Decroly-school. Tijdens de  kermis  van  Verrewinkel  wordt  voor  één  dag een valse burgemeester gekozen. Het  stadion  van  de  Royal  Racing  Club  uit  1902 aan de Waterloosesteenweg bracht internationaal vertier. Vandaag getuigt nog alleen de monumen-tale  betonnen  toegangspoort  uit  1926,  toen  de club  ‘koninklijk’  werd,  van  de  allereerste  wed-strijd van België  tegen Frankrijk en van het ont-staan van de Fifa in 1904.De auteur had geen wetenschappelijke publicatie op het oog, maar de dichter ‘Jan Van Nijl’ had hij toch twee keer als Jan van Nijlen mogen spellen. Het Jan van Nijlenpad liep vroeger langs het café Au Grand Pont, bij intimi bekend als ‘Bij Nelle on-der de brug’.Na de lectuur van Flâneries ken je Ukkel weer wat intiemer.� An�Devroe

Yves Barette, Flâneries dans Uccle d’hier à aujourd’hui, uitg. Studio Real Print, 124 p., 28 euro, te koop in boekhandels in het Ukkelse

Tussen Kriekenput en de Put van Kalevoet

Ukkel > Fotoboek, deel 1: het zuiden van de gemeente

Wisten  deze  werkmakkers  veel  dat hun  klein-  en  achterkleinkinderen milieubelasting  zouden  betalen, onder  meer  voor  de  afvalberg  aan autobanden. De exemplaren op deze foto  hebben  zelfs  museum-  en  an-tiekwaarde.  Zelf  koester  ik  in  het heuvelige  Pajottenland  de  bergen neergevlijde  autobanden  naast  me-nig pachthof. Bedankt voor bewezen slippertjes-op-modder  en  het  plat-walsen  van  egels  vervullen  ze  een tweede  dienstplicht:  als  goedkoop afdekmiddel  van  veevoeder.  Schou-

Geen proper bandwerk

UIT DE oUDE Doos Beste lezer, tot nieuwjaar presenteren we u wekelijks een prentbriefkaart met oude (soms verdwenen) beroepen. Veel kijkplezier.

der  aan  schouder  –  met  schuldge-voelens bekeken – als de grafstenen op de Duitse militaire begraafplaats van Vladslo.  JMB

www.brusselnieuws.be/ oudeberoepen

Meer op www.academieroyale.be.Met dank aan Dexia en:

Tot 1953 was Ukkel officieel een landbouwgemeente.

UIT Y

VES B

AR

ET

TE, FLÂ

NER

IES DAN

S UC

CLE

BDW 1307 PAGINA 13 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

BD

W R

EGIO

‘Nu ken ik mijn plaats in deze wereld’

Sint-Jans-Molenbeek > Jongeren evalueren tweede editie BIS Award

Vijftien jongeren, honderden kansen. De een werd hoofdmonitor bij speelpleinen, de andere scheidsrechter.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

ADVERTENTIE

Vijftien jongeren hebben de afgelopen vier jaar deelgenomen aan de BIS Award, een experimen-teel project van Foyer. Ze kregen de kans om hun talenten te ontwikkelen. “De lat kwam steeds hoger te liggen.”

De  afgelopen  vier  jaar  heeft  de  Jongerenwerking van  Foyer  weer  vijftien  kansarme  jongeren  intens begeleid  op  het  vlak  van  studie,  sport  en  vrijwilli-gerswerk.  De  deelnemers  moesten  een  individueel en op maat samengesteld takenpakket tot een goed einde brengen: daarin zat sport, studie, sociaal vrij-willigerswerk, maar ook bijvoorbeeld expeditie. “De jongeren stelden in overleg met hun projectcoördina-toren jaarlijks hun pakket samen,” zegt Anne-Sophie Van der Bracht van Foyer. “Ze konden zelf voorstel-len op tafel gooien. Vervolgens werden de doelen be-paald: wekelijks twee keer trainen, of de punten voor wiskunde optrekken, leren zwemmen, gitaar spelen, een scheidsrechterscursus volgen. De lat werd steeds hoger gelegd. Zo deden de jongeren ook vrijwilligers-werk,  zoals  plantjes  verkopen  voor  Kom  op  tegen Kanker.”De  jongeren  zijn  enthousiast  over  hun  deelname. Ayoub Ben Abdeslam (17) uit Molenbeek volgde een cursus tot atletiektrainer. “Ik ben nu hulptrainer bij Foyer. Ik geef les aan vijftien kinderen van negen en tien jaar. Tijdens de vakanties ben ik ook monitor op de VGC-speelpleinen. Mijn zelfvertrouwen en sociale 

vaardigheden zijn er enorm op vooruitgegaan.” Ines Sahraoui (18) uit Laken heeft ook een animatorcur-sus gevolgd. “Ik heb al op heel wat VGC-speelpleinen gestaan,  in Oudergem, Ganshoren en  Jette. Nu ben ik bezig met een opleiding tot hoofdanimator. Vroe-ger wist ik mijn weg niet goed, zeker niet op school. Ik  studeerde  toerisme,  maar  dat  lukte  niet.  Deze projecten  hebben  mij  erdoor  geholpen.”  En  dan  is er Diego Del Rio  (18) uit Denderleeuw, Colombiaan van origine: “Speelpleinen hebben me geholpen om erachter te komen wie ik ben. Vroeger kende ik mijn plaats niet in de samenleving, ik was niet so ciaal. Nu ben ik heel actief en heb ik vrienden en kennissen.” Nabil Fallah (17) uit Molenbeek is ook heel enthou-siast.  “Ik  volgde  een  cursus  scheidsrechter  en  een trainerscursus. Nu ben ik opgeklommen tot trainer bij de Vlaamse Basketliga. Ik geef trainingen in Brus-sel,  maar  ik  ga  ook  wedstrijden  fluiten  in  Vlaams-Brabant. Ik krijg daar zelfs een vergoeding voor.”Het  project  is  belangrijk  geweest,  concludeert  Van der Bracht. “Heel wat  jongeren uit kwetsbare buur-ten  zitten  in  een  negatieve  spiraal  en  kampen  met een  minderwaardigheidscomplex.  Om  dit  te  door-breken  werken  we  resoluut  in  de  diepte.  Zelfont-plooiing staat centraal. En jaarlijks evalueren we de prestaties.” De eerste editie van BIS Award liep van 2002 tot 2006, de tweede van 2007 tot nu.

� Matthias�Vanheerentals

ADVERTENTIE

Culturele middagpauzes in het Museum voor het Kostuum en de Kant

13 en 15 december 2011 om 12u30

De rondleiding is gratis! | Toegang: € 4

Museum voor het Kostuum en de Kant Violetstraat 12 | 1000 Brussel

Info 02/ 279 43 76 | musea.brussel.be

FOCUS OP

Ontdek de meest volledige UiTagenda voor Vlaanderen en Brussel. Met duizenden tips voor cultuur en vrije tijd.

Een UiTstapje blijft je inspireren.

BDW 1307 PAGINA 14 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

July Mollin neemt het woord in het spreekgestoelte dat Satch Hoyt ontwierp voor Spoken World.

© M

AR

C G

YSE

NS

Spoken World (1) > July Mollin over het Brussel van over 20 jaar

Bericht aan de Brusselaars, 8 december 2031

Liefste Brusselaars,Het is een ongelooflijke eer u als vertegenwoordigster van de Brus-selse jongeren toe te spreken ter af-sluiting van de vijfde editie van het internationale colloquium Europese stad van de transformatie. Na Ber-lijn, Istanboel, Gdansk en Stock-holm mocht dit jaar Brussel de titel van ‘Europese transformatiestad’ dragen. Vooraleer we binnen enkele weken, op 1 januari 2032, de fakkel overdragen aan Belgrado, blikken we terug op het afgelopen jaar.Ik was enorm vereerd toen de ge-westregering drie jaar geleden bij Bxl Bougeert kwam aankloppen met het voorstel om de jongeren mee te laten bouwen aan de Brusselse edi-tie van dit project. Vandaag spreek ik u, met trots, als vertegenwoor-digster van deze federatie toe. Brus-sel zou vandaag niet zijn wat het is zonder het engagement van de jon-geren.Laat me jullie meenemen op een reis door vier Brusselse gemeenten: Molenbeek, Etterbeek, Watermaal-Bosvoorde en Diegem. Laat me u to-nen wat ze anno 2031 typeert. Laat me u verrassen en verblijden, maar evengoed met verontwaardiging slaan.

Molenbeek rules!Molenbeek wordt unaniem de aan-genaamste plek om te wonen be-vonden. Sinds de heropleving van Zeppelin Cargos heeft de indus-triële activiteit van het kanaal voor-goed plaatsgemaakt voor een sterk stadsweefsel. Jong en oud flaneren rond, op en soms zelfs in het zui-vere water. Langs het kanaal liggen verschillende cultuurtempels en verhuurdiensten van roei- en ka-jakmateriaal. Op het water dobbe-ren culinaire eilanden, waaronder de beste tajine-speciaalzaak buiten Marokko. Dit is het resultaat van een lange politieke strijd. Hoewel de initiële plannen van het Brussels Gewest in 2011 voor de kanaalzone al de kiemen van het Molenbeek van van-daag in zich hadden, slaagden de politici er toen niet in om deze wa-terstrook om te vormen tot een plek die jong en oud verbindt.

om ons voorstel als bindende lei-draad mee te nemen. Hier eindig ik onze intense reis. Sta mij toe dit bioglas Perle de Boitsfort te heffen op het zesde succesvolle Europese stedenproject. Dat Brussel u mag blijven verleiden!

� July�Mollin

July Mollin is 24, is onderzoekster publiekrecht aan de VUB en woont een dikke drie jaar in Brussel. De Brusselse chaos en veelzijdig-heid passen haar als gegoten. Ze speecht op de slotdag van het Spoken World-festival, zaterdag 10 december in het Kaaitheater (vanaf 20.30 uur; meer op www.kaaitheater.be/spokenworld)

BDWOPINIE

BRUSSEL – De slotdag van Spoken World, 10 december, is aan de jeugd: acht Brusselse jongeren tussen 15 en 25 jaar speechen dan in het Kaaitheater, scherp en onverbloemd. Vandaag presenteert BDW u de toespraak van July Mollin; de komende weken beklimmen nog andere ketten bij ons het spreekgestoelte.

In 2018 werd de sleutel gevonden voor een werkbare interculturele samenleving met, naast een hoge welvaartsgraad, een opvallend ge-noeg hogere welzijnsgraad dan ze-ven jaar eerder. De aanbevelingen van de Brusselse burgertop G1080 hebben de verschillende culturele gemeenschappen in hun identiteit,

maar ook in hun samenwerking ge-sterkt. Ze hebben lokale problemen doen verdampen die politie, politiek en populisten nooit hebben kunnen begrijpen.

Feesten in EtterbeekDe Europese slagader in het hart van Brussel begint ter hoogte van Etterbeek, en hier houden we onze tweede stop. Aangestoken door het

Die individualistische mentaliteit en het gebrek aan een gemeenschappe-lijk urbanistisch project brengt een ontmenselijkt amalgaam van wol-kenkrabbers en negenvaksbanen met zich mee.Het afgelopen jaar heeft de federatie via wekelijkse enquêtes nieuwe in-zichten verworven in de problemen en verlangens van de Diegemnaars. Ik kan jullie, niet zonder enige trots, meedelen dat Bxl Bougeert op basis van deze informatie een uitgewerkt voorstel aan het gewestbestuur heeft overhandigd. Daarin stellen we voor om groene bufferzones aan te leggen, strengere arbeidscon-troles uit te voeren en het cultureel aanbod uit te bouwen. Het Gewest heeft zich er alvast toe verbonden

Brussel, 2031:“Molenbeek

wordt unaniem de aangenaamste plek om te wonen bevonden”

elan van de Europese buurt verrijst hier binnenkort het Monument van de Europese Culturen, of kortweg Mecu. Dit architecturale pareltje is gebaseerd op het ontwerp van een alliantie van jonge student-archi-tecten uit Kopenhagen, Tirana en Brussel. Juryvoorzitster Zaha Hadid noemt dit ontwerp het meest ge-slaagde Europese kunstproject van de afgelopen decennia.In het Mecu zullen verschillende Eu-ropese jeugdhuizen ondergebracht worden, die nu nog verspreid liggen over heel Brussel. Hierdoor wordt tegemoetgekomen aan een meer dan tien jaar bestaand verlangen van de Brusselse jongerenhuizen om zich met de verschillende Europese hui-zen fysiek nauwer te verbinden. Het Mecu biedt in de nabije toekomst onderdak aan hoogstaande debat-ten, verrassende workshops en de beste feestjes van de Benelux.

Wortel schieten in BosvoordeWatermaal-Bosvoorde is de long van Brussel. Doordat het vegetaris-me er sinds 2019 de norm is en bij-gevolg het volume groente- en fruit-afval blijft toenemen, is de behoefte aan composthopen de voorbije tien jaar enorm gestegen. Spin-offs van de VULB hebben door de jaren effi-ciëntere compostmethodes ontwor-pen. Belangrijk neveneffect is dat verschillende plantensoorten die door de aanhoudende smogpieken in 2011 bijna uitgestorven waren, waaronder de iris, op de compost-hopen weer wortel schieten. Het is niet toevallig dat het grootste Europese kenniscentrum voor de neo-alternatieve energie, een ande-re spin-off van de VULB, ook onder-dak vindt in Watermaal-Bosvoorde. Dankzij het lobbywerk van de groe-ne jongerenbewegingen van onze federatie zal de Europese Unie het centrum financieel ondersteunen om onderzoek naar nieuwe techno-logie in neerslagenergie verder uit te bouwen.

Verlangens van de DiegemnaarIn Diegem verliepen de urbanisatie-plannen op een andere manier dan in de rest van Brussel. De uitbrei-ding van het Brussels Gewest met onder meer Diegem bracht in geen tijd heel wat onvoorziene ongemak-ken met zich mee. Zo werd de Ring bijna onmiddellijk verbreed, terwijl het Gewestelijk Expresnet tot 2026 op zich heeft laten wachten.De stress van de Diegemse pende-laars nam toe met 35 procent en het aantal verkeersongevallen steeg met tien procent. Onder het credo ‘Alles heeft zijn prijs’ is de solidariteit er het laatste decennium fors gedaald.

Wij mogen van het Kaaitheater 10x2 gratis kaartjes weggeven voor I have a dream!, nu zaterdagvond op Spoken World, waar onder meer July Mollin haar speech brengt. Stuur snel een mailtje met als onderwerp ‘dream’ naar kdc@kaaitheater.be. Succes!

De komende weken presenteren we u de toespraken van andere deelnemers aan het project I have a dream!: jongeren spreken, fotograaf Marc Gysens haalt ze voor de lens.

WIN!

BDW 1307 PAGINA 15 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

BDWOPINIEPaasbloemen door Anne Brumagne

Zag u in de reportage van tvbrussel de vro-lijke narcissen die dezer dagen de kathedraal opfleuren? Alsof de paasvakantie nadert en niet de kerstvakantie. Of de roze bloesem op het Spanjeplein? Moeder Natuur is van slag, en VUB-bioloog Ronny Merken is daar niet gelukkig mee. Hij stelt vast dat de klimaat-verandering sneller komt dan verwacht.In Durban in Zuid-Afrika wordt er deze week over de alarmerende klimaatopwarming ge-praat. Maar de touwtrekkerij en het gelobby op zulke conferenties, over welke landen de

meeste inspanningen moeten leveren om de uitstoot van broeistofgas-sen terug te dringen, leveren geen fraai spektakel op. En onze hoofden staan er niet naar. Media berichten lang niet meer zo gretig over Dur-ban als over de klimaattop in Kopenhagen in 2009. En in hoeverre zijn we er in ons dagelijkse leven nog mee bezig? Eerlijk? De verwarming mag weer een graadje hoger. De droogkast is handiger dan alle was-goed stuk voor stuk op een droogrek te moeten hangen. En misschien toch eens een vlugge citytrip met het vliegtuig maken...?En dan is er die laatste demarche van de federale regeringsonderhan-delaars. Iedereen leek het erover eens dat er maar eens wat eenvormig-heid moest komen in de diverse klimaatmaatregelen van de verschil-lende overheden in het land. Belastingaftrek bij de federale regering, allerlei subsidies op het niveau van gewesten, provincies en gemeen-ten. Maar in hun bijna radeloze zoektocht naar besparingen hebben de federale onderhandelaars heel plots beslist om de fiscale aftrek af te schaffen. Het beleid wordt overgeheveld naar de gewesten, maar het geld verhuist niet mee. De gewesten zijn op die beslissing niet voorbereid. Het Brussels Gewest had bijvoorbeeld wel meer financiële middelen ingeschreven voor premies, maar dat kan het wegsaneren van het federale geld zeker niet compenseren. Minister Huytebroeck en de groenen reageerden not amused.In De Standaard maakte Guy Tegenbos zich er druk over dat men meer dan vijfhonderd dagen de tijd heeft gehad om de maatregel voor te bereiden samen met de andere overheden, maar dat dit niet was gebeurd. In De Morgen noemde econoom Koen Schoors de abrupte afbouw zonder veel omwegen ‘dwaas’. Jonge bedrijven die zich hadden gespecialiseerd in milieuvriendelijke verbouwingen, maar voor wie de overheidssteun nog essentieel was in hun zakenmodel, dreigen over de kop te gaan. De bestellingen zullen immers een duikvlucht nemen.Maar ja, al dat gezeur en die onheilsberichten over dat warmere weer ook. Dat is toch pittoresk, paasbloemen in de adventstijd?

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Red ChambéryIn Etterbeek vind je in de Sint-Antoniuswijk een huis dat open staat voor alle omwonenden. Je ziet er kinderen, pubers, volwassenen en bejaarden. Ze hebben alle denk-bare kleuren en ze komen er graag samen om te werken aan een andere manier van leven in de stad.Zo brengt het sociale restaurant bijvoorbeeld elke mid-dag 130 gasten en vijftien vrijwilligers bij elkaar. Iedere ontmoeting is een klein feest. Eenzame mensen kunnen zich komen warmen aan de gezelligheid van een goede, met iedereen gedeelde tafel. Je hoort er allerlei talen en ze proberen ook elkaars talen te spreken. Soms organi-seren ze taallessen. Het belangrijkste is dat je in Cham-béry één grote familie aantreft. Soms is het huis vol joelende kinderstemmen. Pubers komen ernaartoe om hun lessen te leren of gewoon om een babbeltje te slaan. Mannen en vrouwen komen er om te leren werken, in de keuken of met de verfborstel. Ze zijn trots omdat ze weer zin krijgen om iets nuttigs te doen voor de samen-leving én om voor hun gezin een eerlijke boterham te verdienen. Op geregelde tijdstippen zijn er culturele uit-stappen en vormingssessies. Het is een open huis waar het iedereen vrij staat te komen en te gaan, waar ieder-een zuurstof kan opdoen om de buurt een menselijker gezicht te geven.Daartoe heb je mensen nodig, mensen op de achter-grond, mensen die voor het voetlicht treden. Chambéry is dan ook een ploeg van een twintigtal medewerkers, een veertigtal vrijwilligers en twee stagiairs, afkomstig uit verschillende culturen en verschillende generaties. Dat alles zou nooit kunnen werken zonder iemand die leiding geeft. Je moet projecten en inspanningen bun-delen, je moet openstaan voor het reilen en zeilen van de buurt en haar bewoners, je moet voeling houden met een hele reeks partners over de taalgrenzen heen...Dat is de reden waarom wij willen wijzen op de onver-vangbare rol die Chambéry speelt in de buurt. Dat is ook de reden waarom het zo belangrijk is dat zijn projecten genoeg financiële ondersteuning krijgen, zodat ze sa-men krachtig open kunnen bloeien.Leve Chambéry!

Geert�van�Istendael,�Sam�Touzani,�Mark�Elchar-dus,�Paula�Semer,�Eric�Corijn,�Johan�Verminnen,�

Abraham�Fransen,�Stefan�De�Corte,�Wim�Van-dekeybus,�Jamal�Boukhriss,�Patrick�Deboosere,�

Chris�Kesteloot,�Lydia�Chagoll,�Maaike�Neuville,�Ben�Hamidou,�Albert�Martens,�Sr.�Françoise

Fietsen

Beste Christophe,Een mooi onderschrift bij je opinieartikel van vorige week: “De fietser en de wortel, en nu ook de fietser en de spiegel: waarom doet u eigenlijk mee?”Ja, ik ben schofterig. Ja, ik roep. Ja, ik steek bepaalde li-chaamsdelen op. Ja, ik fiets elke dag in Brussel en hoe langer, hoe liever. En waarom? Wellicht uit puur egoïs-me. Neen, ik wil niet meer wachten op een tram of bus die bij het minste drupje regen te laat komt. Neen, ik wil niet in het sardineblik zitten omdat de tram of bus weer te laat is, omdat die in de file staat omdat er weer een of andere pipo in zijn auto denkt sneller te zijn dan het rode licht. En ja, ik rijd soms ook door het rood – let wel: alleen rechts afslaan indien veilig. De reden hiervoor is dat ik anders dreig te worden verpletterd door een stel-letjes macho’s die nog niet doorhebben dat die madame op haar fietske en haar hakken nog altijd sneller is dan de auto’s. En ja, ik stop voor de voetgangers aan de ze-brapaden. Dat zit bij mij in de categorie ‘automobilisten pesten op gepaste wijze’ – lees: het verkeersreglement respecteren.

Ik moet wel toegeven dat ik vermoed dat het voor dames op de fiets soms iets gemakkelijker is. Als ik voorrang krijg met de blik op mijn benen, dan kan je daar toch alleen maar van profiteren. Ideologische redenen? Ik wil en ik hoop dat mijn kleinkinderen ook het lef hebben om te fietsen in Brussel. Dat is zelfs heel naïef, maar heb je nog nooit die zielige kinderoogjes gezien die gevangen achter de autoruit kijken naar je zoon of dochter die in het kinderstoeltje zit, die mee trapt op de aanhangfiets en die uiteindelijk naast jou zelfstandig op de straat mag fietsen zoals de grote mensen. (...)En ik blijf egoïstisch: al ooit geprobeerd om met enige hakhoogte op die met kassei belegde stoepen te lopen in Brussel? Onvoorstelbaar, die pijn aan je voeten. Voilà, puur praktisch en egoïstisch, gewoon met hakken die fiets op, hou je kenbaar met je fluovest (beperkt tot de winterperiode!), zonnebril op (in de wagen kan zo’n laaghangende zon ook enorm irriteren) en je krijgt gega-randeerd voorrang en dus... steeds de snelste.

� Mariet�Calsius,�Schaarbeek

Racisme bij politie

In de dertien jaar dat ik lesgeef in het Brussels secun-dair onderwijs, hoorde ik al veel leerlingen klagen over racisme bij de politie, maar op woensdag 30 november was ik er zelf getuige van.Samen met twee collega’s en dertig leerlingen uit het zesde jaar BSO was ik op weg naar een museum. We staken een druk kruispunt over met verkeerslichten in knipperstand, en werden door een auto de pas afgesne-den. Twee agenten deden ons vanuit een combi teken dat we wel voorzichtiger moesten zijn. De stoerste van onze leerlingen zei al lachend: “Ik zal ze weleens duidelijk maken dat ze achter die automobilist aan moeten” en hij wierp de agenten een macho blik toe. Daarop draaide de combi zich om en reed de stoep op waar onze groep stond. De agenten stapten op onze leerling af en riepen hem in het Frans kortaf en uitdagend toe ‘of hij nu nog iets te zeggen heeft?’ Als verantwoordelijke leerkracht kwam ik tussenbeide, ik wees de agenten erop dat we Nederlandstalig zijn en legde uit dat ze hier te maken hadden met puberaal machogedrag. Eén agent sprak Nederlands en nam de woorden ‘smaad aan de politie’ in de mond. Ik wees hem erop dat de leerling geen scheld-woorden had gebruikt en zich alleen maar probeerde te verdedigen. Ondertussen had zijn collega onze leerling al in de combi geduwd en was er sprake van hem mee te nemen naar het commissariaat voor ‘kijken naar de politie zonder respect’ euhm euhm... Uiteindelijk leek de agent met wie ik sprak, toch in te zien dat ze wat over-dreven en mocht onze leerling de combi weer uit. Ze wil-den alleen nog zijn identiteit controleren... Dat deed de Franstalige agent, tussen zijn lippen door commentaar gevend in de aard van “Ik zal hem weleens te stekken krijgen, ce grand noir avec une boucle d’oreille” of “Quelle école de putes” en meer van dat fraais. Bij onze ‘grand noir’ sloegen de stoppen natuurlijk door en leerkrachten en medeleerlingen moesten er alles aan doen om de jon-gen te kalmeren. Maar dat zou die agent worst wezen; uit zijn blik lazen wij af dat hij niets liever wou dan dat er ‘geweld tegen de politie’ zou plaatsvinden, want dan zou hij die ‘grand noir’ pas echt een lesje kunnen leren.Het is ons gelukt om onze leerling te bedaren, en dank-zij de tussenkomst van een voorbijganger zijn ook de agenten afgedropen. De leerlingen hebben netjes en geïn teresseerd (ja, dat bestaat ook bij beroepsleerlin-gen!) hun zoekopdracht in het museum gemaakt, maar hoe leerrijk het bezoek ook was, het enige wat ze zullen onthouden, is het incident van hun ‘Grand Noir’ met die racistische ‘flikken’ in Brussel.� Sara�Stacino,�Anderlecht

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1307 PAGINA 16 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

© IVA

N P

UT

SmART REAGEERT oP KRITIEK

BRUSSEL – Smart, voluit Steunge-vende maatschappij voor Artiesten, weerlegt de kritiek als zou het bedrijf frauduleus omgaan met het kunstenaarsstatuut.

De wet op het kunstenaarsstatuut kwam er in 2002 om artiesten een betere sociale en juridische bescher­ming te geven. Vorige maand bleek uit cijfers van de RVA dat tussen 2004 en 2011 het aantal artiesten met een kunstenaarsstatuut in Brussel ver­dubbeld was. Hierop werd Smart er vanuit politieke en artistieke hoek van beschuldigd de wet te misbruiken, onder meer door het kunstenaars­statuut via juridische achterpoort­jes ook aan niet­kunstenaars toe te kennen. Julek Jurowicz, gedelegeerd bestuur­der van Smart, reageert strijdvaardig en noemt de kritiek populistisch: “CD&V­kamerlid Liesbeth Van der Auwera snapt niet waar het over gaat en blijft zeuren tegen beter weten in.” Volgens hem moet de discussie veel breder worden gevoerd. Hij stelt dat de wet van 2002 maar half is uitge­werkt. Die ‘lacune’ trekt Smart in zijn beleid recht door de wet ‘met de no­dige soepelheid toe te passen’.Jurowicz stuurt aan op overleg om zo vlug mogelijk de wet te herzien en op die manier nieuwe, meer projectma­tige arbeidsvormen meer kansen te kunnen geven, al lijkt hij ook te be­seffen dat geduld in het huidige poli­tieke klimaat een mooie deugd is.Jurowicz omschrijft Smart als een vzw die gebaseerd is op solidariteit en mutualiteit. “Wij hebben ten dele de oplossing om mensen dichter bij elkaar te brengen. Ons ledenaantal stijgt jaarlijks met 25 à veertig pro­cent zonder directe publiciteit. Dat wijst erop dat we een breed draagvlak hebben.”Smart is vragende partij voor een breed debat dat dieper gaat dan het woordensteekspel van de voorbije weken.� TDM

www.smartbe.be

Het oude woonhuis van dokter Grégoire aan de Dieweg is een van de weinige ontwerpen van Henry Van de Velde die nog bewoond zijn.

© IV

AN

PU

T

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

Tentoonstelling > Anonieme kunst in huis Henry Van de Velde

Kunstwerk vol kunstwerkenUKKEL – In Maison Grégoire, een modernistische woning getekend door Henry Van de Velde, heeft een bijzondere tentoonstelling plaats. Tekeningen van 82 vooraanstaande en minder vooraanstaande kunstenaars worden getoond en verkocht tegen een schappelijke eenheidsprijs. Maar wel anoniem: de namen van de kunstenaars worden pas op de laatste dag bekendgemaakt.

BDW 1307 PAGINA 17 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

A nonymously yours heet het project voor hedendaagse (Brusselse) kunst dat om verschillende redenen de aan­

dacht trekt. Het werd speciaal opgezet voor L’Observatoire/Maison Grégoire, dat al vijf­tien jaar zowel als privé woning als als heden­daags kunstcentrum fungeert.Emmanuel Lambion van Bn Projects, de cu­rator, ontvangt ons in de voormalige woning van de Ukkelse dokter Grégoire, vlak bij het Koninklijk Observatorium. Het huis ligt ook niet zo ver van Henry Van de Veldes eigen mo­numentale cottagewoning Bloemenwerf in de Vanderaeylaan, maar dateert van een veel la­tere (stijl)periode van de meester­vormgever. Van de Velde maakte het relatief kleine huisje voor de kinderloze dokter Grégoire en zijn vrouw in 1933. Als je de hal binnenkomt, zie je meteen alles: rechts de salon met daarach­ter de tuin; meteen links de trap naar de keu­ken beneden, en daarnaast de eetkamer met daarachter de voortuin; boven de balustrade van de trap de overloop naar de slaapkamers rechts en het deels overdekte terras links. Op de gelijkvloerse verdieping zijn eetkamer en salon ook nog eens met een ruime doorsteek met elkaar verbonden. De gebruikte kleuren zijn licht en als je in de achtertuin staat, kun je door de salon, de hal en de eetkamer de straat zien.“Dit is een van de weinige woningen van Van de Velde die nog bewoond zijn,” zegt curator Lambion. “Een andere is zijn Maison Wol­fers in de Alphonse Renardstraat, waar de kunstverzamelaar Herman Daled woont. Dit huis heeft de huidige eigenaar Thomas Simon rechtstreeks gekocht van dokter Grégoire, die op dat moment naar een rusthuis vertrok, maar intussen overleden is.”Ondertussen is ook aan de renovatie van het

Op de verkoopstentoonstelling in Maison Grégoire worden tekeningen van 82 – tot op de laatste dag anonieme – kunstenaars verkocht.

© A

No

NYm

oU

SLY

Yo

UR

S

sinds 1982 beschermde gebouw begonnen. De gevels zijn al aan de beurt geweest. Mo­numenten en Landschappen kijkt nu toe of bij het herschilderen van de binnenmuren de juiste pigmenten worden gebruikt. Over het algemeen is het huis nog in vrij goede staat.

AnoniemAls u nu besluit de tentoonstelling te bezoe­ken, dan moet u het zeker ook voor de nieuwe kunstwerken doen. De tentoonstelling wil er ook op wijzen dat dit een van de oudste Brusselse centra voor hedendaagse kunst is die zonder structurele subsidies werken. Lambion: “In 1995 besloten de eigenaar en zijn partner van het huis een kunstcentrum te maken met een onafhankelijk programma. Philippe Terrier­Hermann heeft als eerste curator van L’Observatoire kunstenaars als

Barbara Visser of Runa Islam voor hun eerste Belgische tentoonstelling naar hier gehaald. Sinds 2000 wordt er met gastcuratoren ge­werkt. Ik heb hier sinds 2008 met Bn Pro­jects een tiental tentoonstellingen gemaakt. Meestal waren dat solotentoonstellingen om­wille van de sfeer. Dit is de eerste keer dat er zoveel werken zullen hangen. Een uitdaging voor deze kleine plek, waar sowieso de archi­tectuur al heel aanwezig is. En toch is het huis heel flexibel.”De tentoonstelling zal uitsluitend bestaan uit tekeningen, een discipline die vaak onderbe­licht blijft in het kunstbedrijf. Lambion: “Zo­wel in de conceptuele als in de meer concrete kunst blijft de tekening nochtans een cruciale etappe in de totstandkoming van een kunst­werk, het stadium van het creatieve proces waarin de intentie van de kunstenaar gecon­centreerd zit.”De tentoonstelling loopt twee weekends en alle kunstwerken zijn ook te koop. Ze kosten allemaal 400 euro, wat in sommige geval­len een prijs is die onder de marktwaarde ligt. Alleen weet je niet zeker wiens werk je koopt, want de werken blijven tot het einde anoniem. Op de website staan de namen van

de kunstenaars met de lettertjes door elkaar gehaspeld. In de catalogus en onder de wer­ken komt alleen de beschrijving, maar niet de naam. “Op de laatste dag van de expo worden de namen bekendgemaakt en krijgen de men­sen bij de catalogus een boekenwijzer met de namen. Dat is natuurlijk een spel, maar ook een manier om iedereen op hetzelfde niveau te plaatsen, zowel de bekende kunstenaars als de ‘artistes émergents’.”

Klein BerlijnIn ieder geval gaat het om Brusselaars, kun­stenaars die in Brussel werken, of die in het verleden al met Lambion hebben samenge­werkt. Zo onderstreept ook Anonymously yours dat Brussel als kunststad sterk in de lift zit. Lambion kan die tendens bevestigen. “Brussel heeft al sinds het eind van de jaren 1980 een belangrijk statuut op het vlak van de podium­kunsten, maar de laatste drie, vier jaar is er een Europese buzz over Brussel als kunststad die een beetje de positie van Berlijn aan het overnemen is. Berlijn is nog altijd interessant, maar ‘the bubble was too big.’ Veel kunste­naars die er met veel hoop naartoe trokken en interessante dingen deden, vielen teleurge­steld uit de boot. Brussel verwelkomt al jaren interessante kunstenaars, maar je kunt dat niet langer als een well kept secret omschrij­ven. De kunstscholen zijn toegankelijker dan bijvoorbeeld in Frankrijk, het leven is hier goedkoper, en commercieel ligt de stad strate­gischer, want centraler dan Berlijn. Persoon­lijk vind ik ook dat in Brussel de confrontatie en het contrast van de kunst met de realiteit van de stad spannender is. In Berlijn is alles artistically correct. Je kunt er een maand rond­lopen en alleen maar kunstenaars, critici en curatoren tegenkomen.”� Michaël�Bellon

Anonymously yours, van 9 tot en met 16 december in Maison Grégoire, Dieweg 292, 1180 Ukkel. Vrijdag van 18 tot 21 uur, zaterdag van 10 tot 17 uur, zondag van 11 tot 18 uur. Meer op www.anyours.be en www.maisongregoire.be

Henry Van de Velde (Antwerpen, 1863 - Zürich, 1957) was een groot Belgisch kunstenaar. Hij begon als schilder en vertegenwoordigde met zijn pointillistische werken nog het neo-impressionisme. Van de Velde was ook lid van de vermaarde Brusselse kunstenaarsgroep Les XX. Hij evolueerde al snel naar de decoratieve kunsten en de architectuur. Tijdens het laatste decennium van de negentiende eeuw hoorde hij nog onder de art nouveau en stond hij onder invloed van de Britse arts and crafts-beweging. Zijn zelfontworpen woonhuis Bloemenwerf in Ukkel uit 1895 is daar getuige van.

Rond de eeuwwisseling verhuisde Van de Velde naar Duitsland, waar hij mee aan de basis lag van het modernistische Bauhaus. Bij zijn terugkeer naar België creëerde hij modernistische parels als de Boekentoren in Gent, de Tweebronnen-bibliotheek in Leuven en het kleine Maison Grégoire nabij het Koninklijk Observatorium in Ukkel.Kunstcentrum L’Observatoire is in 1995 ontstaan vanuit de bekommernis om Maison Grégoire voor het publiek toegankelijk te maken en het open te stellen voor jonge internationale artiesten. MB

L’OBSERVATOIRE / MAISON GRÉGOIRE

BDW 1307 PAGINA 18 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

ADVERTENTIE

Jazz > BJO in zee met Kerkko Koskinen en zijn Agatha

Bigband gaat Finse toer opBRUSSEL – Nog meer dan andere jazzgroe-pen moet een bigband zichzelf voortdurend heruitvinden om aan de bak te komen. Het Brussels Jazz Orchestra (BJO) doet dat al jaren met verve. Voor hun nieuwste project kwamen ze terecht bij de Finse componist Kerkko Koskinen en zijn werk Agatha.

De 38-jarige Kerkko Koskinen is een buiten-beentje in de Finse muziek. In zijn thuisland scoorde hij met de zeventienkoppige rockgroep Ultra Bra tussen 1994 en 2001 een resem hits en waren er geen grenzen aan de populariteit van de kleurrijke bende. Na het opdoeken van Ultra Bra koos Koskinen voor een solocarrière en vond hij zijn ware roeping: componeren, al dan niet voor films. Een van de resultaten was Agatha. Voor de opname koos hij het UMO Jazz Orchestra, de bekendste bigband van Finland.We vroegen aan Frank Vaganée, muzikant en artistiek leider van het BJO, hoe hij bij deze vreemde vogel terechtkwam. “We zijn met het BJO voortdurend op zoek naar nieuwe invals-hoeken. Toen Koskinen ons een tijd geleden de cd Agatha opstuurde, waren we er meteen voor te vinden. Vooral het centrale thema en de manier waarop hij alles uitwerkte, trok ons aan. Wat het extra boeiend maakt, is dat het niet alleen om een uitgebreidere bezetting van een klassieke bigband gaat, met hoorns,

hobo, fluit en slagwerk, maar dat er ook ge-werkt wordt met een extra solist. Bij het UMO Jazz Orchestra was dat de trompettist Verneri Pohjola; bij ons wordt het Alex Sipiagin, onder andere bekend van bij Dave Holland en de Min-gus Big Band. In het verleden stuurde hij ons al een aantal eigen composities op, maar we zijn

er nog niet toe gekomen die in ons repertoire te verwerken. Sipiagin is echter ook een uitste-kend trompettist. Dit was een ideale gelegen-heid voor een eerste nauwe samenwerking.”Agatha klinkt als een kruising van Mancini’s filmmuziek en werk van een andere grote com-ponist en arrangeur, David Axelrod. Bijna alle

stukken zijn gebaseerd op een verhaal van Agatha Christie. Na een rondvraag bij een aantal organisators bleek dat er voldoende in-teresse was voor dit nieuwe initiatief van het BJO. Toch zijn Vaganée en zijn muzikanten niet van plan de originele versie van Agatha zomaar over te nemen. “We gaan het uitvoe-ren op onze manier, met heel wat meer ruim-te voor de andere solisten. Bovendien vullen we het programma aan met extra nummers, waaronder een gloednieuwe compositie van Bert Joris. Het is een grootschalig project. Daarom zal ik deze keer enkel de rol van diri-gent op mij nemen en zelf niet spelen.”Met het UMO Jazz Orchestra waren ze bij het BJO alleszins vertrouwd. “Het is al tientallen jaren lang een van de grootste orkesten in Eu-ropa en ze brengen altijd heel originele pro-gramma’s. We weten dus heel goed waar we aan beginnen.”� Georges�Tonla�Briquet

Agatha door BJO met Alex Sipiagin en I Solisti del Vento, dinsdag 20 december om 20.15 uur in Flagey (www.flagey.be) en voorts nog op 21 (Vooruit, Gent) en 22 december (deSingel, Antwerpen). Agatha van UMO Jazz Orchestra & Verneri Pohjola is uit op Ricky-Tick Records (www.ricky-tick.com)

© D

AVID

LE

GR

ÈVE

Het Brussels Jazz Orchestra, voortdurend op zoek naar nieuwe invalshoeken.

Mobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.be

BN_zondag181H*256B.indd 1 08-02-11 11:49

Mobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.be

hier begint de stad

BN_zondag181H*256B.indd 1 08-02-11 11:49

Brusselse hoofdpunten in uw mailbox? www.brusselnieuws.be/nieuwsbrief

Mobiel?m.brusselnieuws.be

BDW 1307 PAGINA 19 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

ADVERTENTIE

Kleine Kasteel­verhalen

Het Klein Kasteeltje bracht een globaal probleem in ons straatbeeld, dat elders vaak op luchthavens wordt weggestopt.

© B

OB

PL

EYS

IER

Gelezen: Bob Pleysier, Het Klein Kasteeltje, een kwarteeuw asielop-vang, eigen beheer, 125 p., 10 euro.

Is het u ook overkomen dat u opge-lucht en misschien wel goedkeurend reageerde op het bericht dat de rege-ringsonderhandelaars, daags na het begrotingsakkoord, maar vier uur nodig hadden om tot een akkoord te komen over asiel en migratie? We mogen hopen dat op z’n minst de mensen uit de asielsector, die wel-licht hun ergste crisis ooit beleven (eind september moest het bevoegde agentschap Fedasil de tienduizend-

ste asielzoeker in twee jaar tijd zonder hulp op straat zetten), toch de tegenwoordigheid van geest hadden om met enige verontwaardi-ging te reageren op die verdacht ‘snelle door-braak’.Een van de mensen uit ‘de asielsector’ is Bob Pleysier. Van 2002 tot 2007 was hij directeur-generaal van Fedasil, en van 1991 tot 2002 directeur van het Klein Kasteeltje. Over de 25-jarige geschiedenis van dat opvangcen-trum schreef hij een boek.Het vreemde gebouw bestond al in de vijftien-de eeuw. Het heeft nog gediend als gevangenis voor Franse soldaten na de Slag van Waterloo, en natuurlijk (van 1951 tot 1985) als rekrute-rings- en selectiecentrum voor de dienstplich-tigen. In 1986, toen de regering iets moest doen aan het feit dat de OCMW’s niet langer voor de toenemende stroom ‘vreemdelingen’ wilden instaan, begon een heel ander verhaal.Pleysier wisselt dat verhaal af met eigen be-spiegelingen, en het boek staat ook vol foto’s (Bart Dewaele, Dieter Telemans, Filip Claus...), tekeningen (GAL, Judith Vanistendael, Koen-raad Tinel...) en korte bijdragen van mensen die ooit in het Klein Kasteeltje passeerden.Een rode draad in de geschiedenis van het Klein Kasteeltje is de onverdroten wil om het gebrek aan middelen te compenseren met een pragmatische aanpak. Het Kasteeltje speelde een pioniersrol, detecteerde noden en proble-men en opperde vervolgens oplossingen die pas veel later door het beleid werden opgepikt. Ondertussen moest er vaak worden geïmpro-viseerd en – cruciaal in situaties waarin de menselijkheid in het gedrang komt – gebruik-gemaakt van de menselijke kracht om wetten en regels naar de geest te interpreteren. In die zin is dit boek ook in belangrijke mate een ode

aan het ‘creatieve’ personeel van het Klein Kasteeltje.Als Bob Pleysier kritisch is in dit boek, en hij noemt best wat namen van ministers of andere verantwoordelijken, dan is het voor-al op de momenten dat bureaucratie een excuus wordt voor mislukking. Overigens steekt Pleysier ook de hand in eigen boezem: hij schrijft op het einde dat hij misschien te weinig heeft gedaan om te voorkomen dat Fedasil een gepolitiseerd instituut werd, met te veel cynisme in het bestuur en te veel bureaucratie in de opvangcentra. Ondertus-sen heeft hij nog altijd onrustige dromen waarin hij als directeur van het Kasteel-tje onverwijld tussenbeide moet komen in acute crises met muurklimmers, honger-stakers, brandstichtingen, vechtpartijen en vooral plaatsgebrek.Behalve een kritische schets van het asiel-beleid door de jaren (met steeds weer ver-anderende procedures, die er uiteindelijk in resulteerden dat het Kasteeltje van hét nationale transitcentrum nu een van de vele schakels in het opvangnetwerk is geworden) is dit boek vooral een zorgvuldig portret van een zeer bijzondere biotoop. Het Klein Kasteeltje bracht een globaal probleem in ons straatbeeld, dat elders vaak op een luchthaven wordt weggestopt. Talrijk zijn de emotionele verhalen en anekdotes over (ex-)bewoners: de eigenzinnige 23-koppige zigeunerfamilie Cirpaci, de terminale Con-golese aidspatiënt die in Sint-Pieter komt sterven, de terminale Macedonische die een busticket krijgt om in haar eigen land te kunnen gaan sterven... Op haar beurt is de stad ook geregeld tot in het Klein Kasteeltje doorgedrongen (dankzij Klinkende Munt, ABC, Het Beschrijf...). Die onderlinge band is de reden waarom dit boekje niet in uw boekenkast zou misstaan.�� Michaël�Bellon

Het boek is een initiatief van de feitelijke vereniging Vrienden Klein Kasteeltje. Bestellen bij Bob Pleysier, bob.pleysier@telenet.be, of te koop bij Passa Porta (Dansaertstraat), Plaizier (Spoormakers-straat), BIP (Koningsplein) en bij enkele boekhandels in Leuven (Acco, Dry Coppen, Paard van Troje). De even-tuele opbrengst gaat naar de kinderen van het Klein Kasteeltje

Pra

at

ach

teraf

ADVERTENTIE

UITZONDERLIJK OPEN OP 18 DECEMBERZONDAG, NOG EEN VERRASSENDE FEESTDAG

www.thewshopping.be

WSC-20982-Annonce BDW 125x178 Hiver 2011-18-12.indd 1 30/11/11 15:10

Het ensemble ontstond in 1981 dankzij Julius Stenzel (die overigens nog altijd artistiek directeur is), toen die in de Miniemenkerk een Bach-cantate programmeerde. Het suc-ces was zo groot dat orkest en koor gestructureerd geraakten en sinds-dien elke voorlaatste zondag van de maand een gratis Bach-cantate pre-senteren. Met zijn veertig koorzan-gers en 25 instrumentalisten (van twintig nationaliteiten) organiseert Stenzel iedere maand vier repetities in aanloop naar het maandconcert. Op die manier kunnen de vele bui-tenlandse leden makkelijk afhaken

en opnieuw inpikken: één maand missen door dienst- of vakantie-reizen wordt niet als een handicap gevoeld. Het verklaart mee het blij-vende succes van de amateurvereni-ging. Iedereen draagt zijn steentje bij aan de op- en afbouw van het po-dium, het maken van programma’s en posters of de actualisering van de website www.minimes.net. Bevlogen dirigenten als Jan Caals, Philippe Gérard, Benoît Jacquemin en Julius Stenzel werken samen met het or-kest en koor van de Kapel van de Mi-niemen. Tot grote vreugde van een trouw publiek, overigens: telkens

BDW 1307 PAGINA 20 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Strip > Geert van Bruaene (anti)held in nieuwe stripreeks

Surrealistische belletjes

H oewel hij zelf beeldend kunstenaar en dichter was, wordt Geert (Gérard) van

Bruaene (1891-1964) vooral ge-noemd als goed gezelschap van de Duitse expressionisten, de Frans-man Jean Dubuffet, Belgische sur-realisten, de Cobra-leden, de Vijfti-gers, de Tijd en Mens’en. Hij gaf hun een forum of droeg ze een warm hart toe, in meer dan een galerie of café die hij oprichtte. Zijn naoorlog-se Het Goudblommeke in Papier/La Fleur en Papier Doré in de Celle-broersstraat, een mengvorm tussen café en galerie, ligt er vandaag (weer) bij zoals Van Bruaene het achterliet.Als er nog geen belletje rinkelt, dan hebben de auteurs niet voor niets gedacht dat een stripreeks de zowel geestige als belangrijke rol van deze ‘kleine man in de grote kunst’ in de verf kon zetten. Het idee ontstond tijdens de onthulling van de strip-muur van Stam & Pilou – die kader-tjes ophangen – vorige zomer op het binnenpleintje van het Goudblom-meke. De aanwezige minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD), net zoals Van Bruaene een West-Vlaming die

naar Brussel is afgezakt en nu be-voegd is voor het imago van Brussel, beloofde middelen vrij te maken. Al-lemaal toevallige toevalligheden die wel uit een strip lijken te komen.Uitgeverij Artus zet na haar kunst-boeken over Antwerpse kunste-naars zijn lofzang op de stad verder in Brussel. De Van Bruaene-reeks verschijnt zowel in het Nederlands als in het Frans en Engels.

Aperitief in de GreenwichIn het Goudblommeke zijn de muren minstens zo interessant als het ge-zelschap. Zo vind je er nog zes illus-traties van René Magritte voor Les chants de Maldoror van Le Comte de Lautréamont, pseudoniem van Isidore Ducasse. Die Chants zijn het leidmotief in het eerste album (dat, met een surrealistische twist, met-een het tweede uit de reeks is). Van Bruaene heeft de tekeningen des-tijds ingelijst en opgehangen “om er alle dagen naar te kijken.”De muren bevatten aanknopings-punten voor nog meer verhalen. En waar er nog gaten zijn, aan de muren of in de getuigenissen die over zijn

leven de ronde doen, daar hebben de auteurs vrij spel.Alles begint natuurlijk op de vlooien markt op het Vossenplein. Want waar beginnen verhalen anders? Is dat trouwens niet Hergé – krant in de jaszak – die een schaalmodel van een zeil-schip op het oog heeft? Dat levert vast een verhaal op, al moet hij daar op die zomerse zondag in 1930 nog eens over nadenken.

Zijn nieuwe figuurtje Kuifje heeft hij een jaar eerder gecreëerd. Afron-den doet Magritte en het ‘Maldoror’ boek ook weer op het Vossenplein, waar we Hergé deze keer terugzien met een houten beeldje onder de arm.Daartussen volgen we Geert van Bruaene, die juist het boek Les chants de Maldoror (1874) op de kop heeft getikt, een boek dat door An-dré Breton, de auteur van het Mani-

feste du surréalisme, de hemel in was geprezen. Snel naar de Greenwich dus, waar zijn vriend René Magritte al aan het aperitieven is... Er zit met-een vaart in het verhaal. Zeker als er ook nog eens jacht wordt gemaakt op het boek. De (crisis)sfeer in de straten van de jaren 1930 wordt opgeroepen door de krantenverkoper (zoek de auteur) van De Gazet van Brussel, of door het feit dat een telefoon – die je leven

BRUSSEL – Gezelle, Magritte en Hergé lijstte hij in voor zijn café Het Goudblommeke in Papier, en voortaan figureert Geert van Bruaene ook zelf in kadertjes. Magritte en het ‘Maldoror’ boek is het eerste stripalbum in een zevendelige reeks over het leven van Van Bruaene “zoals het geweest zou kunnen zijn”. Met pretlichtjes geschreven door Danny ‘Samson’ Verbiest en getekend door De Marck (van Stam & Pilou).

Geert van Bruaene van Het Goudblommeke, ‘kleine man in de grote kunst’, wordt bijna vijftig jaar na zijn dood het hoofdpersonage in een zevendelige stripreeks.

Muziek > Jubileumconcerten Kapel van de Miniemen

In kerstsfeer met Bachvier- tot vijfhonderd aanwezigen in de kerk, terwijl er ‘maar’ 375 stoe-len zijn.In het kader van de jubileumconcer-ten voor dertig jaar ensemble zal op zaterdag 12 maart 2012 een Bach Academie voor de jeugd worden ge-organiseerd (vanaf 14 uur). Tijdens open repetities zullen aanwezigen kunnen meezingen en -oefenen – noem het maar een ‘vocaal bal moderne’. Daags nadien zal samen geconcerteerd worden voor groot publiek (gratis toegang).Opgelet: de zondagmatinees van het ensemble zijn altijd gratis, maar voor de twee jubileumcantates van december wordt uitzonderlijk toe-gang gevraagd om de werking te betalen.

Jean-Marie BinstDe Kapel van de Miniemen brengt Bachs ‘Hohe Messe’.

© D

IDIE

R LO

NYS

BRUSSEL – Voor hun dertigste verjaardag vergasten koor en orkest van de Kapel van de Miniemen, 65 man sterk, u op twee cantates van Bach. Op vrijdag 16 december (20 uur) en zondag 18 december (15 uur) brengt de Kapel de monumentale ‘Mis in b-klein’ van Johann Sebastian Bach, met koor en solisten.

© U

ITGE

VER

IJ AR

TUS

BDW 1307 PAGINA 21 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Ik ontdekte dit speelgoed voor in de keuken bij mijn Marokkaanse slager. Het kan voor aller-hande leuke gerechten dienen.

Bladerdeeg, zo leerde ik ooit uit een geschiedenis-boek van de keuken, kwam tot ons met de horden nomaden uit de steppen van Centraal-Azië. Mensen die geen vaste stek kenden, hadden tijd noch plaats om brood te laten rijzen met gist. En ongerezen brood is taai en hard. Om dan toch geen tanden te breken op harde koeken, maakten ze hun broden fl interdun en rolden ze die op. Echt bladerdeeg wordt gemaakt door deeg uit te rol-len. Dan wordt die lap belegd met stukken harde boter, in drie gevouwen en weer uitgerold. De stijve boter verhindert dat de drie lagen deeg aan elkaar gaan plakken. Door steeds opnieuw uit te rollen en te vouwen ontstaat een meetkundige reeks lagen: 3, 9, 36, 108... In geen tijd heb je er spreekwoor-delijk duizend, een millefeuille . Het waren de Otto-maanse Turken die deze kunst tot voor de poorten van Buda(pest) brachten. Toen ze daar verslagen werden, namen de Oostenrijkers dit deeg over als trofee: de croissant en de hele ‘viennoiserie’ wa-ren geboren. (Die overwinning heeft trouwens zijn naam, Buda, gegeven aan de wijk in Brussel waar nu de Budabrug staat.) Ook Oostenrijkse apfelstrudel wordt gegeven als voorbeeld van een oorspronkelijk Turks gebak, de börek . Maar hier is het geen millefeuille! Er wor-den individuele deegschijven uitgerold en uitgerekt op een laken. Deze heel dunne, bijna doorzichtige deeglap wordt dan opgerold rond een vulling die in Wenen uit appel, kaneel, suiker, gebakken brood-kruim en pijnboompitten bestaat, maar in Turkije evengoed hartige groenten, vis of kaas kan bevat-ten. Men gebruikt doorgaans meer dan één deeg-blad, zodat het eindresultaat gaat lijken op de mil-lefeuille, al is het helemaal anders ontstaan. De börek verspreidde zich over het Ottomaanse rijk en werd in de Maghreb verbasterd tot brick . De invloed van de Turken reikte niet alleen tot het Westen. Aan het hof van de keizers in Peking doken dunne pannenkoekjes op bij de eend, want ook de Chinese keizers waren afstammelingen van steppevolkeren.

Opgerolde böreks werden er loempia’s en nog ver-der zuidwaarts nems . Börek rules the world! Vandaag verkoopt mijn Marokkaanse slager brickdeeg uit de buurt van Parijs en vierkante diepvriesbörekblaad-jes uit Maleisië!In de praktijk is er wel een verschil gegroeid tussen

de deeglappen. Met brick bedoelt men nu doorgaans deeg van harde tarwe; börekdeeg, dat door Grieken en Amerika-

nen fi lodeeg wordt genoemd, is van wittere, zachte bloem,

en nems zijn vandaag uiter-aard van rijstmeel. Maar de verschillende soorten worden

in het dagelijkse Brusselse le-ven steeds vaker verwisseld.Een pak brick kost een schijntje. Ik kocht eerst de grovere variant. Dunne pannenkoeken van wel dertig centimeter diameter wor-den van elkaar gescheiden door een schutblad. Zo’n deeg droogt heel snel uit. Dus eenmaal het pak open is, moet er snel worden ge-werkt. Het helpt ook de deegbladen te bedekken met een vochtige doek.

Vooral de fi jnere börek droogt uit ter-wijl u ernaar staat te kijken.We smelten boter. Herdersvolkeren zijn immers bo-terkarners, geen oliepersers. Met gesmolten boter penseelde ik een brickblad glimmend: ik rolde wat kaas in dat blaadje en legde het een tiental minuten in een oven van 200 °C tot het deeg een mooi kleur-tje had. Ik stak ook een open brickblad zo in de oven, zonder iets erbij. Toen het goudkleurig was, had ik een krokante koek. Ik moest aan het muziekpapier-brood uit Sardinië denken. Hé, wacht eens even... Met wat komijn en peper erbij lijkt het wel Indische papadum !En de zoete versie? Ik beboterde een blad, bestrooi-de dat met vanillesuiker, rolde het op en de oven in. Beste lezers, ik denk dat ik zonet de doe-het-zelf ci-garette russe heb uitgevonden.Met fi jne, vierkante börekbladen maakte ik baklava. Het moeilijkste hierbij is de blaadjes van elkaar krij-gen. De rest is poepsimpel. Een bakblik inboteren. Börekblaadjes insmeren met gesmolten boter. Drie lagen op elkaar in het bakblik vlijen en bestrooien

met gemalen nootjes (pistache, walnoot...). Weer twee lagen beboterde vellen, weer nootjes. Afwer-ken met nog drie lagen, en de rest van de gesmol-ten boter erover gieten. Dan de lagen deeg in porties snijden en de oven in. Ondertussen een stroopje ma-ken van het sap van een sinaasappel, suiker, enkele lepels honing en kaneel, en laten koken. Wanneer de zoete, bruingekleurde ‘lasagne’ uit de oven komt, overgieten met de stroop en laten afkoelen. Tanden poetsen na het eten.Men kan brickdeeg ook in linten snijden. Dat lukt het best met een schaar. Neem twee zulke linten en leg een hoopje bereide groentecurry (met veel aard-appel) aan een kant van het dubbele lint. Driehoekig opplooien, bakken in de boter: dat is dan samosa .En ten slotte de brick à l’œuf , hét fastfood van de Maghreb bij uitstek. Beboter een brickblad. Breek er een ei op, doe er een beetje gebakken ajuin bij, wat tonijn uit blik, enkele kappertjes en kruiden, en plooi het geheel als een enveloppe dicht. Even om en om bakken in de frituur. Klaar. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Brick

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

adressen staan erbij. En een kijkje in de huizen en hoofden van menige Brusselaar van toen. Magritte kon je vinden in de Greenwich, achter een schaakbord. En in het apparte-ment op de benedenverdieping van de Essegemstraat 135 natuurlijk, tekenend aan de keukentafel, zijn vrouw Georgette in de buurt. E.L.T. Mesens, kunstenaar en kunsthan-delaar, is de redder van Van Bruae-nes inboedel, wat hij inderdaad en-kele keren in het echt gedaan heeft. Je krijgt er uitleg bij, maar bij Ma-grittes overbekende schilderij van de pijp-die-geen-pijp-is was dat niet echt nodig. Toch heeft de lezer baat bij een stripreeks die zichzelf ‘ludo-educatief’ noemt. Brusselse uit-drukkingen en beroemde verkeerde vertalingen die nog uit de Spaanse tijd stammen, horen daarbij.

24 uur vrijheid Van Bruaene speelt zichzelf. Wan-neer hij een van zijn overgeleverde aforismen als “Elk mens heeft recht op 24 uur vrijheid per dag” in de mond neemt. Of als degene die kunstenaars doorziet, meer dan zij dat zelf kunnen: “Vrienden, la-ten we het glas heffen op een groot kunstenaar voor wie men ooit een museum zal bouwen.” Maar we zien hem ook met duistere zaakjes bezig in zijn zoveelste ga-lerie. In 1923 was dat nog Cabinet Maldoror, maar in 1930 houdt hij in de Naamsestraat La Vièrge Poupine open. Voor twintig Belgische fran-ken (en we leren dat dat nu zeventig euro is) maakt hij ‘een Permeke ge-lijk’ afhandig van een lokale schil-der.We gaan niet zo ver als zouden we Samson horen in de grapjes van Danny Verbiest, maar er is toch wel plezier voor iedereen. Bijvoorbeeld als Magritte in de Greenwich enkele omstanders het surrealisme uit probeert te leggen tot ze ‘surrealis-tische belletjes’ horen rinkelen. An Devroe

ADVERTENTIE

Beste lezers, ik denk dat ik zonet de doe-het-zelf cigarette russe heb uitgevonden

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

kon redden – nog een zeldzaamheid was. De Marcks stadsdecor in vale tinten doet denken aan vergeelde kleurfoto’s, waartegen de protago-nisten goed afsteken.Een wandeling met streetview door hartje Brussel is het, langs het Park van Brussel, de Beurs,... maar ook langs kroegen als ’t Pikkehondje op het Bloemenhofplein (nu restau-rant In ’t Spinnekopke) of de Green-wich aan de Kartuizersstraat 7 – de

In de praktijk is er wel een verschil gegroeid tussen de deeglappen. Met

en aard van rijstmeel. Maar de verschillende soorten worden

in het dagelijkse Brusselse le-ven steeds vaker verwisseld.Een pak brick kost een schijntje. Ik kocht eerst de grovere variant. Dunne pannenkoeken van wel dertig centimeter diameter wor-den van elkaar gescheiden door een schutblad. Zo’n deeg droogt heel snel uit. Dus eenmaal het pak open is, moet er snel worden ge-werkt. Het helpt ook de deegbladen te bedekken met een vochtige doek.

Nick Trachet

© NICK TRACHET

BDW 1307 PAGINA 22 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

Jules Emile Roland, thuis. “Hier herleef ik. Die beelden, die schilderijen spreken mij aan. Steeds weer halen ze me de prachtige mensen die ze gemaakt hebben, voor ogen. Ik kan er dag in, dag uit naar zitten kijken.”

E en  uit  steen  gehouwen  vrouwenfiguur op enkele passen van de voordeur: het is  nog  maar  een  voorsmaakje  van  wat 

ik binnen te zien krijg. Een ware galerie, zeker vijftien meter diep. Geen stofje te bespeuren, spots aan het plafond, witte muren. Sculptu-ren van onder meer de Schaarbekenaar Albin Courtois,  de  man  van  het  Hembecca-monu-ment  aan  de  Oorlogskruisenlaan,  schilde-rijen... Zelfs de stoelen en het meubel van de stereo-installatie zijn kunst. Kunst met kleur en een knipoog. “De  stoelen  zijn  ontworpen  door  mijn  zoon Filip, die architect is en les geeft aan de VUB. Die met het metalen frame is nog tentoonge-steld in Le Grand Palais in Parijs. Het zitkus-sen  was  indertijd  gevuld  met  water,  nu  niet 

meer. Een van de  twee houten bollen aan de leuning is een ingebouwde asbak.”“Sommige van de werken die je hier ziet, heb ik gekocht, andere heb ik gekregen. En die lig-gende pater  in arduin, zonder hoofd, die heb ik gevonden in de hoving van de Sint-Nicolaas-kerk.  In stukken en brokken, die  ik zorgvul-dig weer aaneen heb gelijmd. Ook in de kelder hebben we nog heel wat kunst staan, waaron-der nogal wat figuratieve schilderijen.  Ik heb alles geïnventariseerd, nauwgezet als ik ben. Het zijn stuk voor stuk herinneringen aan al die  mooie  activiteiten  in  en  rond  de  Sint-Ni-colaaskerk met mijn vzw, het Cultureel Cen-trum Brussel. Tentoonstellingen, verrijkende ontmoetingen.  Ook  het  beeldje  hier  aan  de straatkant.  ‘Anouchka’  van  Michaël  Onofrei. 

Het  maakte  deel  uit  van  een  expo  van  Roe-meense kunstenaars die we  in 1969 hebben georganiseerd.”“Maar helaas, de tijden zijn veranderd. En wij moeten ons aanpassen. Soms heb ik het daar moeilijk  mee,  heel  moeilijk.  Daarom  is  het hier  ingericht zoals  in mijn  tijd. Hier herleef ik.  Die  beelden,  die  schilderijen  spreken  mij aan;  steeds  weer  halen  ze  me  de  prachtige mensen  die  ze  gemaakt  hebben,  voor  ogen. Naar  al  wat  hier  staat  of  ligt,  kan  ik  dag  in, dag  uit  zitten  kijken.  Telkens  op  een  andere manier. Men zegt me weleens dat ik hier een aantal  dingen  heb  staan  die  wat  waard  zijn. Maar dat interesseert me niet, voor mij telt de sentimentele waarde. De waarde van het hart. Wat mijn zoons Filip en Luk ermee doen als 

mijn vrouw en ik er niet meer zijn, dat moeten zij weten.”Fier  toont  Roland  enkele  cursussen  van  de VUB,  van  Lydia  Deveen-De  Pauw:  kunstge-schiedenis  en  archeologie.  “Onmiddellijk  na mijn  pensioen  in  1989  ben  ik  aan  de  VUB beginnen te studeren. Niet voor het diploma, wel uit interesse. Ik was eigenzinnig: ik heb de cursustekst  van  professor  Deveen-De  Pauw uitgebreid met eigen bevindingen en opzoek-werk. Om meer in detail te gaan. Hoeveel stu-denten  kunnen  zo’n  documentatie  voorleg-gen, denk je?”

Samen sterkerIn 1950 kwamen  Jules Emile Roland en zijn vrouw Ann Michiels – beiden geboren en ge-togen  Tervurenaars  –  in  Neder-Over-Heem-beek wonen. “Sommige mannen interesseren zich voor auto’s, anderen kaarten graag. En ik, ik ben iemand die graag weet waar hij woont. Dat heeft altijd in mij gezeten. De geschiede-nis kennen. En die van wat later Neder-Over-Heembeek  zou  worden,  gaat  verder  terug  in 

© MARC GYSENS

NEDER-OVER-HEEMBEEK – “Het doet me deugd nog eens te kunnen vertellen, want de mensen luisteren niet meer. Ze zijn niet meer geïnteresseerd. De tijd van de echte, de Vlaamse Heembekenaar is voorbij. Ik denk dat er nog een goede duizend zijn. Heembeek is internationaal geworden.” Jules Emile Roland is het wandelende geheugen van ‘NOH’. Een flukse grijsaard van bijna negentig, die kunst, cultuur en de geschiedenis van zijn gemeente in het hart draagt.

‘Ik wil weten waar ik woon’Jules Emile Roland, Heembeeks wandelende geheugen

Naast maquettes van Neder- en Over-Heembeek maakte Roland ook deze, van de Koninklijke Moestuinen in Tervuren, waar hij van 1925 tot 1939 woonde.

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1307 PAGINA 23 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

FREDDI SMEKENS

Kwaait

H et  mag  in  elk  geval  geen  gewoonte worden, zoveel is wel zeker, waarde lezer.  Ik  heb  het  hier  namelijk  over 

iets  verliezen.  Beter  gezegd:  eet kwaait geroeke.  Gelukkig  zaain we nuut ni alles kwaait wa we kwaait zaain.  Denk  maar aan de opluchting die we voelen op het mo-ment dat we eet weigevonne hemme. En dat komt haast even vaak voor als het feit dat we eet kwaait gerokt zaain. Moesten we het rekensommetje maken van wat we in ons bestaan al kwaait gerokt zaain, dan zou elk van ons aan een aardig sommetje komen, dacht ik. Ik durf me niet voor te stellen in een wereld te leven waar we nooit meer eet kwaait geroeke.  Want  stel  u  voor,  waarde lezer, dat we alles nog zouden hebben wat we  ooit  kwaait gerokt zaain.  Zouden  we plaats genoeg hebben om alles in onze kel-der,  op  onze  zolder,  in  de  woonkamer  of keuken op te slaan? Ik paas het ni. En zelfs in ons geheugen zouden we plaats te kort komen.Maar  laten  we  niet  te  lang  bij  het  verlees stilstaan, waarde lezer. Misschien wél even bij het feit dat wat we kwaait gerokt zaain, toch  ééverans moot zaain.  Paniek  is  dus niet  nodig.  Nog  niet  zo  lang  geleden  had ik het over serendipiteit. “Gooj doe na waal auver beginne?” schreeuwt een onwetende onverlaat mij toe. En waarom eigenlijk ook niet,  waarde  lezer?  Iets  vinden  waarnaar men niet op zoek is, kan tot merkwaardige resultaten  leiden. Natuurlijk mag het niet de bedoeling zijn zu veul meugelaaik kwaait te geroeke vè zu veul meugelaaik te vinnne. Maar we kunnen er toch rustig van uitgaan dat we de mieste dinge dee we kwaait zaain, op een dag weer zullen tegenkomen. Zon-der er daarbij mee rekening te houden dat er dingen zijn die we allemaal leever raaik dan kwaait zaain. Heel belangrijk bij dat al-les, waarde lezer, is dat er één ding is waar-voor we moeten waken het niet  te vlug  te verliezen. Toen iemand onlangs nog vroeg wat  dat  wel  mocht  zijn,  antwoordde  ik: “Gaa zult doe gien last van hemme.” Prompt kreeg ik als repliek: “En vèwa ni?” Wat kon ik  toen anders zeggen dan “Omda ge gien verstand hèt”? Het had natuurlijk wat be-

leefder  gekund,  waarde  lezer,  mo wannier ze mè mooilaaike vroege afkomme, geroek ik rap de pedalle kwaait.Nu is het ogenblik gekomen om ons woord-je  kwaait  even  te  relativeren.  Persoonlijk hecht  ik  nooit  veel  geloof  aan  iemand  die zegt:  “Ik ben alles kwaait.”  Omdat  ik  van oordeel ben dat we, zolang we in dit onder-maanse rondwaren, altijd iets zullen heb-ben wa we ní kwaait zaain. Zelfs wanneer men  het  noorden  kwijt  is,  kan  men  zich  nog altijd oriënteren door naar het mos te-gen de bomen  te kijken om het westen  te vinden.En nu we het toch over relativiteit hebben, waarde lezer, wou ik me even iets afvragen, iets wat onze Brusselse streektaal betreft. Wat  is  nu  het  verschil  tussen  eet kwaait zaain en eet verlaure zaain? Men zou zich gemakkelijk  kunnen  voorstellen  dat  er  in feite  geen  verschil  bestaat,  waarde  lezer. Maar  stel  u  voor  dat  men  zich  de  beden-king maakt: “Er bestaat een verschil, maar ik  weet  niet  meer  welk.”  Op  dat  ogenblik zal men  in het Brussels  redeneren  in  ter-men van “Ik ben het kwaait.” Maar niet “Ik ben het verlaure.”Ik hoop, waarde  lezer, dat na het doorne-men  van  dit  stukje  niemand  nog  zal  uit-pakken  met,  bijvoorbeeld,  “Miljaarde! Ik ben maainen bril kwaait”  terwijl  hij  of  zij die  bril  op  de  neus  heeft.  Tenslotte  is  er geen vrolijker situatie dan die waarin men datgene wat men meende kwaait te zaain, bij  de  hand  heeft.  En  dat  daar  ettelijke voorbeelden van bestaan, hoef  ik hier on-getwijfeld niet te beklemtonen.En dan  is er nog die hechte band die kan ontstaan tussen twee personen van wie de ene tegen de andere zegt: “Es het da da ge verleure woit?” – waarbij het verloren voor-werp als een geschenk uit de hemel komt neerdwarrelen.Een laatste vraag die ik bij dit alles stel, is of  ik ooit heb kunnen lachen met het vol-gende verhaaltje. Een Engelsman komt een Brusselaar  tegen en begint de conversatie met “Quiet night...” Waarop onze stadsge-noot  gelaten  antwoordt: “Kwaait het oek ni”...

de tijd dan de geschiedenis van welke andere Brusselse gemeente dan ook. Zo was er al  in 673 een vermelding als Haimbecha.”“Een plek die mij van  in het begin  in het bij-zonder fascineerde, was de Sint-Nicolaaskerk met  zijn  romaanse  toren  in  Over-Heembeek. Dat kerkje werd  in 1935 ontwijd – net als de Sint-Pieterskerk  in  Neder-Heembeek  –  om-dat met Pieter en Pauwel één kerk voor beide parochies  was  gebouwd.  Op  een  zekere  dag stond  de  deur  van  het  kerkje  open:  binnen zag ik een wirwar van folkloristische dingen. Daarna ging ik binnen ‘Bij Coomans’, een café uitgebaat  door  mevrouw  Servaes.  De  koster, ook een Servaes, vertelde me dat wat ik in de kerk gezien had, het Folkloremuseum van Jan Verbesselt was. Verbesselt was een geestelijke die zijn kazuifel over de haag had gegooid, om met een mooie dame te trouwen. Van het een kwam  het  ander  en  in  1955  werd  ‘Bij  Coo-mans’  de  oprichtingsvergadering  gehouden van  het  Cultureel  Centrum  van  Brussel-Ne-der-Over-Heembeek, Onze Kunst.” “Toen dan een aantal  jaar  later Verbesselt de kerk  moest  ontruimen,  hebben  we  van  het Cultureel Comité Onze Kunst de vzw Cultureel Centrum  Brussel  (CCB)  gemaakt.  Van  dan  af 

tot in 2001 hebben we niet meer omgekeken. Geen seconde. De vrucht van al dat werk wa-ren ongeveer 170 concerten en welgeteld 604 individuele  of  collectieve  tentoonstellingen. Met de kerk, die we huurden, als constante.”“Het geheim van dat succes was het feit dat ik mij van in het begin heb omringd met de juiste mensen,  dat  ik  de  hulp  van  zwaargewichten in  de  Brusselse  cultuurwereld  heb  ingescha-keld. Mensen als Jacques Moeschal: ridder in Kroonorde,  befaamd  architect  en  beeldhou-wer  van  onder  meer  het  monument  aan  de Naamsepoort. Of nog: Harry Elstrøm, beeld-houwer,  schilder,  tekenaar  en  docent  in  het kunstonderwijs die de Kalvarie van de basiliek van Koekelberg heeft gesculpteerd. Samen sta je sterker dan alleen; je kunt niet zonder goede relaties. De meeste van die medestanders zijn helaas ondertussen overleden. Ik was de eer-ste, en zoals het nu gaat, zal ik wellicht ook de laatste zijn.”“Tweede geheim:  ik verstond de kunst zowel 

de  Vlamingen  als  de  francofonen  te  paaien. Ik wist steun los te weken, bij de Nederlandse Cultuurcommissie  eerst,  daarna  bij  de  VGC, maar ik heb ook steun gezocht en gevonden bij de  Franse  Gemeenschap.  Als  enige  culturele vzw in Brussel! Zeer tot ongenoegen van som-mige hoge heren op het stadhuis was dat. Het was altijd wikken en wegen. Ik was een dikke flamingant voor de ene en een franskiljon voor de andere.”

MaquetteIn  2001  werd  het  huurcontract  van  de  kerk niet vernieuwd (Roland prefereert “Ik ben bui-tengemeen”) omdat de Stad Brussel liever zelf aan cultuurwerking ging doen in Neder-Over-Heembeek.“‘Nieuwe riemen roeien beter,’ hebben ze daar op het stadhuis gedacht. Maar wat ze uit het oog zijn verloren, is dat ik indertijd eerst men-sen om me heen gezocht had,  vooraleer echt van wal  te steken met de vzw Cultureel Cen-trum  Brussel.  Mensen  die  iets  te  betekenen hadden. Een administratie kan dat niet.”Hij  heeft  een  bladzijde  omgedraaid,  met  pijn in het hart, maar Roland – die ook nog eens zestien  jaar  lang  secretaris  is  geweest  van de  Heembeekse  handelsvereniging  De  Joe-per  en  secretaris  van  de  plaatselijke  fanfare, die  de  toneelgroep  Rust  Roest  nieuw  leven heeft  ingeblazen en als  ‘Benoni  van Brabant’ plaatselijk  medewerker  was  voor  Het Laatste Nieuws  –  kan  niet  stilzitten.  Dus  is  hij  ma-quettes  gaan  maken  die  de  geschiedenis  van Heembeek  vanaf  de  zeventiende  eeuw  weer tot  leven  roepen.  Maquettes  van  historische Heembeekse  panden,  maar  ook  bijvoorbeeld van La Villa des Lions, waar hij is geboren, en van de nu verdwenen Koninklijke Moestuinen van  Tervuren,  waar  zijn  vader  hoofdhovenier was. Met die maquette won hij een wedstrijd van Erfgoed Vlaanderen.“Twaalf  heb  ik  er  gemaakt,  maar  nu  denk  ik dat ik ermee ga stoppen. Omdat ik last begin te  krijgen  van  mijn  ogen.  Dat  precisiewerk, het gaat niet meer zoals  ik wil.  In  twee, drie keer herbeginnen omdat het niet goed is, heb ik  geen  zin.  Maar  ondertussen  heb  ik  al  iets anders gevonden om me bezig te houden. De roman herwerken die ik vele jaren met de hand heb geschreven. Nu op een typemachine. Het fictieve  verhaal  is  geïnspireerd  op  de  beleve-nissen van mijn vrouw, die in haar jonge jaren als eerste dame in een modehuis aan de Loui-zalaan  werkte.  Het  oorspronkelijke  verhaal was een beetje te veel à l’eau de rose naar mijn zin,  ik wil het nu meer de  toon van deze  tijd geven.”� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

“Ik was een dikke flamingant voor de ene en een franskiljon voor de andere”

BDW 1307 PAGINA 24 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

BRUSSEL – De Kunstberg wordt deze maand omgetoverd tot een heuse skipiste. Een prima smaakmaker, maar in Anderlecht komen skiërs al jaren aan hun trekken. Bij Yeti Ski zagen ze hoe de skisport groeide en steeds toegankelijker werd. “Skiën is popu-lair en zal dat blijven.”

“Je kunt Yeti Ski zien als het skicentrum van Brussel,” zegt hoofdmonitor Herbert Peeters (43). “We zijn dan ook de enige skipiste in de hoofdstad. Ons publiek bestaat zowel uit Brusselaars als bijvoorbeeld Leuvenaars of mensen uit de Rand. Skiërs van alle leeftijden, die we steeds massaler zien afzakken naar Anderlecht.”Walen verkiezen de bergen, terwijl Vlamin-gen en Brusselaars sneller naar de skipistes in eigen land gaan. Maar bij alle Belgen win-nen vakanties in de besneeuwde bergen aan populariteit. Zo’n vakantie wordt door velen voorbereid op de kunstpiste in Neerpede. “Het beste is een paar lessen te volgen alvorens naar de bergen te gaan. Doordat onze piste vrij kort is, kun je het hier perfect en snel leren. Na een twintigtal seconden sta je beneden en krijg je al feedback van de monitor. Zowel ge-vorderden als beginnelingen komen aan hun trekken, elk op een verschillend tijdstip. Dat de piste steil is, helpt ook om op snelheid te trainen.”De populariteit van de sport krijgt een boost door het hele gebeuren rond de skipiste op

Vanaf overmorgen op de Kunstberg, het hele jaar door in Neerpede: “Doordat onze piste vrij kort is, kun je het hier perfect en snel leren.”

© MARC GYSENS

‘In één woord: verslavend’Skiën > Piste in Anderlecht pikt graantje mee van CitySki op de Kunstberg

Club zoekt zaalBoksen > BBC1000 moet eind dit jaar weg uit Helihavenlaan

BRUSSEL – Vierhonderd boksende jongeren uit de Noordwijk dreigen op straat te belan-den. Een kleine ramp, want Bario Boxing Club 1000 biedt hun perspectief.

“Onze zaal aan de Helihavenlaan krijgt een nieuwe bestemming,” vertelt Lisa Vander-haeghen (26), stafmedewerkster Noordwijk van Buurtsport Brussel, de organisatie die de club ondersteunt. “De zaal is eigendom van de Lakense Haard, die ze ter beschikking stelt van de jeugdclub MJ Avenir. BBC1000 mag de zaal gebruiken, maar nu krijgt MJ Avenir een nieuwe. Ook daar is de club welkom, maar die locatie is te klein voor hen. Concreet moet de club tegen het eind van dit jaar de zaal uit. Maar dat is onmogelijk. We hopen minstens tot het einde van het schooljaar te kunnen blij-ven.”Toch is voorzitter Abou Bakr Mtioui al druk op zoek naar een nieuwe locatie. Die zou de club het liefst vinden in de ruime omgeving van de Helihavenlaan. Ze hopen op hulp van de plaat-selijke politiek. Vorige week bezocht Brussels schepen van Sport Bertin Mampaka (CDH) een training, met de belofte dat hij er alles aan zou

al veel te veel werk in gestoken. Het idee voor BBC1000 groeide acht jaar geleden en snel kwam boksen als populairste sport naar vo-ren. Ondertussen zijn we uitgegroeid tot een echte club waar zes dagen per week wordt ge-traind, zowel door jongens als meisjes. Voor de jongsten is er educatieve boks. Een keer per week wordt er ook aan seniorengym ge-daan, en in de toekomst zouden we graag met spinninglessen beginnen.”De bokstrainingen zijn een belangrijke uit-laatklep voor de jongeren uit de Noordwijk. Ze kunnen zich uitleven in een harde, maar faire sport, en leren respect en fair play bij. In een wijk die soms omschreven wordt als ‘moeilijk’, krijgt de sportclub ook meteen een bijkomende taak. “Het extrasportieve is even belangrijk als het boksen,” vervolgt Vander-haeghen. “Ik heb al verhalen gehoord van jon-gens die het slechte pad op dreigden te gaan, maar dankzij BBC1000 is dat niet gebeurd. Het is één grote familie. Trainer-voorzitter Abou werkt er dan ook met hart en ziel.”Met een vierhonderdtal ingeschreven jon-geren is BBC1000 een groot succes. Om die lijn door te trekken moet de nieuwe thuisba-sis in de buurt komen. Het liefst in Schaar-beek, Sint-Joost-ten-Node of Laken. “Als een jongere vier gemeenten ver moet gaan om te boksen, dan haakt hij wellicht af. Het enige wat er nu op zit, is blijven zoeken en hopen op de politiek. We zijn strijdvaardig. Er gaan trouwens petities rond in de wijk. We geven zeker niet op.”� TS

BBC1000 is naarstig op zoek naar een geschikte zaal. Misschien kan de politiek soelaas bieden? Brussels schepen van Sport Mampaka (r.) kwam al poolshoogte nemen.

© M

AR

C G

YSE

NS

doen om BBC1000 te helpen. Ook in het ver-leden hielp hij de club bij enkele projecten. De club heeft er alvast goede hoop in.

“Hier moet een oplossing voor gevonden wor-den,” zegt Vanderhaeghen stellig. “Ik vrees niet dat de club zal verdwijnen, daarvoor is er

BDW 1307 PAGINA 25 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

de Kunstberg. “Er heerst een speciale sfeer. Wintersport heeft veel weg van een citytrip. Het is een sociaal gebeuren waar je continu mensen leert kennen, of je nu in groep of met zijn tweetjes gaat. De gezelligheid en de après-ski maken er een speciale en aange-name sport van. Het is gewoon verslavend. Wij proberen dat ook naar hier te halen met af en toe een après-ski. Almaar meer mensen verkiezen de skivakantie boven een zomer-vakantie. Skiën is veel meer dan een sport. En de markt groeit nog altijd.”Dat vertaalt zich dus in honderden mensen die kunstskipistes zoals die van Yeti Ski be-zoeken. En het potentieel is volgens Peeters nog veel groter. “We werken veel samen met scholen. Dat zorgt ervoor dat we een breed publiek bereiken. Daar ijveren we ook voor: je vindt hier echt alle leeftijden en bevolkings-

groepen terug. Competitieve jongeren kun-nen bij ons Yeti Ski Racing Team terecht. En de tarieven zijn zo geregeld dat je niet meteen zwaar hoeft te investeren. Je kunt bijvoor-beeld een tienbeurtenkaart nemen.”

Snel onder de knieMensen die ski nog niet kennen, kunnen de sport van 10 tot 25 december – elke dag van 10 tot 22 uur – in hartje Brussel uitproberen. De Kunstberg wordt dan omgetoverd tot een skipiste van honderdvijftig meter lang en

meer dan zeven meter breed, met een hoog-teverschil van twintig meter: ziedaar CitySki. Vijftig centimeter sneeuw zal klaarliggen om gezwind naar beneden te glijden. Hiervoor zult u vijf euro per twintig minuten moeten neerleggen; voor het skimateriaal komt daar nog eens acht euro bij. Voor beginnelingen biedt CitySki ook initiatielessen aan.Het blijft ook niet bij ‘gewoon wat skiën’. Gedurende de twee weken worden er aller-hande evenementen georganiseerd, en naast de piste wordt de sfeer van de bergen naar de stad gehaald. Op vrijdag- en zaterdagavond zijn er bijvoorbeeld feesten en ski- en snow-boardcompetities. Op andere momenten zal de piste dan weer gereserveerd worden voor sleeërs of kinderen. Het moet een echt feest worden, al ziet hoofdmonitor Peeters toch nog wat mogelijke problemen. “Het weer speelt toch een belangrijke rol. Regent het twee weken lang, dan zal de sneeuw gedeel-telijk wegsmelten. Maar bij goed weer kan dit zeker een succes worden en veel volk trek-ken. Dat kan ook een voordeel zijn voor ons (in Anderlecht, red.). Als de mensen op de Kunstberg de smaak te pakken krijgen, ko-men ze achteraf misschien bij ons.”Evenementen als CitySki komen de skisport dus alleen maar ten goede. Ze zijn een lo-gisch gevolg van het succes van de sport en de groeiende toegankelijkheid. “Dankzij nieuwe materialen wordt het heel gemakkelijk om te leren skiën of snowboarden. Dat is een eerste belangrijke drempel die al wegvalt. Aange-zien je de basis daardoor snel onder de knie hebt, heb je er ook snel plezier aan. Bij ten-nis of voetbal heb je veel meer training no-dig. Daarbij komt ook nog dat de financiële drempel al wat lager ligt. Dat draagt allemaal bij tot het succes van de sport. Ski zal blijven groeien, daar ben ik zeker van.”

� Tim�Schoonjans

www.cityski.be, www.yetiski.be

“Dankzij nieuwe materialen wordt het steeds makkelijker om te leren skiën of snowboarden”

Het Belgische voetbal onderhoudt vele tra-dities. Als een vaderlandse club Europees speelt – en RSC Anderlecht draagt de Brus-selse en de Belgische eer al meer dan een halve eeuw uit in het buitenland –, dan or-ganiseert de club een officieel persdiner. Het culinaire treffen vindt de dag voor de wedstrijd plaats en geschiedt uitsluitend op verplaatsing. Het ritueel is strak en duide-lijk georganiseerd. De meegereisde journa-listen en sponsors worden verwacht op een receptie, waarna een driegangendiner voor-geschoteld wordt. Altijd in een uitmuntend restaurant. Uit tegen Olympique Lyon wordt het gevolg uitgenodigd in de brasserie van de vermaarde chef Bocuse.Na het hoofdgerecht neemt de voorzitter het woord. Roger Vanden Stock spreekt tradi-tioneel zijn steun uit voor de andere Belgi-sche clubs die Europees spelen en spreekt steeds weer zijn ijzersterke geloof uit in de spelers en trainers van paars-wit. Hij is ook altijd te vinden voor een kwinkslag en een knipoog. Roger Vanden Stock is een goed re-denaar; dat beseft men niet altijd. Hij heeft de perceptie weleens tegen. Nooit zal hij van het verleden kunnen winnen: de mythe van patriarch Constant Vanden Stock.Jammer, want Roger Vanden Stock is een echte voetbalman. Een kenner, die meestal weet wat goed is voor zijn club. Geen zaken-man die als supporter een voetbalclub in handen heeft. Let wel, hij is een echte sup-porter. Maar wel eentje die het hoofd koel houdt. Wil de goegemeente het hoofd van de coach? Daar geeft hij niet aan toe als de trainer goed werk verricht heeft. Heeft de club een probleem met het hoofdveld? Dan grijpt hij onmiddellijk in: hij draagt de ver-antwoordelijken op om onmiddellijk een nieuw veld te bestellen – al is het decem-ber. Eindigt de club op een onnatuurlijke derde plaats, dan neemt hij het risico

om meteen in topvoetballers te investeren.De familie Vanden Stock en Royal Spor-ting Club Anderlecht zijn verbonden zoals Eddy Merckx en Molteni en de paus en het Vaticaan. Vader Vanden Stock exporteerde RSCA naar het buitenland. Daarvoor had paars-wit maar drie voorzitters nodig om ef-ficiënt geleid te worden. Roger Vanden Stock is de vijfde preses van Sporting. Zijn grootste verdienste is het geloof in het algemeen be-lang. Hij gunt alle clubs een plaats onder de zon. Dat bewijst de competitiehervorming, de manier waarop de club is omgegaan met de globalisering van het voetbal en met de gevolgen van het Bosman-arrest.Onder Constant Vanden Stock had RSCA een van de grootste budgetten van Europa. Van-daag zit Sporting bij de kleinsten. En toch slaagt de club erin om regelmatig aan de Champions League deel te nemen en min-stens te overwinteren in de Europa League. Dat RSCA nog altijd de nummer 1 van het land is, mag op de rekening van Roger Van-den Stock geschreven worden.Voor de wedstrijd tegen AEK slaat de voor-zitter de toehoorders met verstomming. Dat hij “toch al zeventig is en stilaan aan zijn opvolging moet denken.” Een toekomst zonder een Vanden Stock? Er wordt geslikt en gekucht. Sommige ogen worden vochtig. Na de redevoering zegt hij met een glimlach dat het niet voor morgen is, maar dat hij er vanaf nu werk van zal maken om de komst van echte voetbalmensen in het bestuur te bewerkstelligen.De familie Vanden Stock is Royal Sporting Club Anderlecht. Tot het tegendeel bewezen is. En dat mag nog jaren duren.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Het diner

Indoor op echte sneeuw in 2014?ANDERLECHT – Yeti Ski wil zijn kunst-piste inruilen voor een indoorpiste met echte sneeuw. Een ambitieus project in volle opbouw, al is het nog even wachten op de vergunningen.

“We zijn hier al zes jaar mee bezig,” legt exploitant Michaël Mathijs uit. “In 2008 draaide een eerste openbaar onderzoek gunstig uit voor ons, niemand verzette zich ertegen. Normaal gezien krijg je dan bin-nen een redelijke termijn je vergunning en de stedenbouwkundige attesten van de ge-meente. Om administratieve redenen was die termijn verstreken en konden we hele-maal opnieuw beginnen. Laten we het erop houden dat we leergeld hebben betaald.”Yeti Ski liet de moed niet zakken en begon een nieuwe procedure. Door opmerkingen en protesten tijdens dat onderzoek werd het project teruggefloten. Nu komen ze voor de derde keer met een project, in de overtuiging dat het dit keer de goede keer is. “We hebben een nieuwe architect, en we zijn met hem een nieuw concept aan het opbouwen. Ik heb onlangs de leden van het

college gezien en zij toonden zich alvast en-thousiast over de nieuwe plannen. Hopelijk blijft dat zo.”Het nieuwe concept is ambitieus: “Een piste van 250 meter lang met een bocht erin, in een overdekte hal. De piste zal ver-breed worden en gedeeltelijk in de grond gaan.”“We zetten nu alles op alles om de nodige vergunningen te krijgen. Op het vlak van investeringen zien we weinig problemen. Dat kan ik nu al zeggen omdat dit project zo interessant is. We zullen heel het jaar open zijn en een honderdtal mensen aan het werk zetten. Met onze centrale ligging in België zal er veel volk op afkomen. Er is een enorm potentieel. De mensen willen op echte sneeuw skiën, en dat willen wij bie-den. Het zou ook goed zijn voor het imago van de gemeente.”Zodra alle papieren in orde zijn, kan er be-gonnen worden met de nieuwbouw. “We schatten één jaar nodig te hebben voor de bouw van de hal. Ons doel is om in oktober 2014 het seizoen te kunnen beginnen op echte sneeuw.”� TS

© YE

TI SK

I

Met Xavier of Peter. Elke zondag vanaf 19u15 op tvbrussel.

BRUSSEL SPORT

BDW 1307 PAGINA 26 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JAAR •

ZIEza

Hallo Do! Je bent schrijver van beroep. Was dat een kinderdroom van jou?Do (D): Absoluut! Ik wist het al op mijn twaalfde. Vooral door de boeken die ik toen las, dat gaf me zo’n kick. Ik herinner me nog heel goed het boek Ik ben naar Wladiwostok van Jan de Zanger. Zoiets wou ik ook kunnen, dacht ik toen. Voor de rest was ik niet zo’n goeie leerling. Enkel voor opstel had ik altijd goeie punten, de enige goeie eigenlijk (lacht).

Hoe begin je aan een nieuw boek?D: Goh, dat gaat telkens een beetje anders. Maar het heeft altijd met iets heel kleins te maken. Een mooie zin bijvoorbeeld. Zoals “Moeders zijn gevaarlijk met messen.” Die zin had ik gehoord en liet me niet meer los! Dus heb ik daar een volledig boek aan gewijd. Zodra ik zoiets kleins in mijn hoofd heb zitten, ga ik daar allerlei personages en gebeurtenissen omheen fantaseren. Daar loop ik zowat een heel jaar mee rond. Pas dan begin ik echt te schrijven.

‘Alleen voor opstel had ik goeie punten’Boekenbal bij Bronks, een festival vol verhalen

En hoe lang duurt het schrijven zelf?D: Hmm, zes maanden tot een jaar ongeveer. Maar ik schrijf nooit aan één stuk door, hé. Gemiddeld zo’n drie uur per dag. Meestal ga ik dan het huis uit: ik schrijf veel liever in de trein

DOOR PATRICK JORDENS

De Brusselse Amel Moyersoen is twaalf en net als Dina, het hoofdpersonage uit de boeken van Do Van Ranst (zie hoofdartikel), helemaal zot van toneel. Ze vertelt hoe dat komt...

“Ik doe al heel lang graag aan toneel, maar ik ben er pas echt actief mee bezig sinds twee jaar. Toen deed ik mee in de Bronks-voorstelling Ajar. Daarin speelde ik Rosa, een meisje met magische krachten. Ze kon heel de boel in de war sturen door gewoon in haar handen te klappen. Dat vind ik het leukst aan theater: dat je heel even iemand anders mag zijn. Zoals in het stuk King Lear dat we op school speelden. Daarin speelde ik

een van de kwade dochters van de koning. Misschien wel mijn leukste rol: lekker gemeen mogen doen, en niemand die boos wordt.”“Of ik later actrice wil worden? Mmmm ja, maar ik denk dat er nog veel andere leuke beroepen bestaan die ik nog niet ken. En de voorwaarde is wel dat ik niet te veel ’s avonds hoef te spelen. Want mijn mama moet voor haar werk vaak ’s avonds weg, en dat vind ik helemaal niet tof!”

Zin om ook eens in de huid van een ander te kruipen? In de kerstvakantie (maar ook daarna) organiseert Bronks heel wat theaterworkshops. Bel 02-219.99.21 voor meer info of om je in te schrijven!

‘Lekker gemeen doen en niemand die boos wordt’

Er ooit van gedroomd je te verkleden als bladwijzer, of als Voldemort, de schurk uit Harry Potter? Waag dan je kans! Nu zondag 11 december kan je naar het Boekenbal bij Bronks. En wie weet loop je er wel een van je lievelingsschrijvers tegen het lijf. Do Van Ranst (37) bijvoorbeeld, die er komt voorlezen uit zijn nieuwste boek, Boze buren en bikini’s. Zazie belde hem even op.

© R

AYM

ON

D M

AL

LE

NTJ

ER

of op café. Ik kan ook niet zo lang stil blijven zitten.

Je hebt intussen al zes boeken geschreven over een twaalfjarig meisje, Dina. Dat moet wel een heel bijzonder meisje zijn als je zoveel over haar te vertellen hebt. Kan je haar even voorstellen voor wie haar nog niet kent?D: Ik heb intussen het gevoel dat ze echt bestaat! Dina is helemaal zot van theater, net als ik. En ze is ook niet op haar mondje gevallen, ze zegt meestal meteen wat ze denkt en voelt. Ze is heel impulsief, wordt ook veel te snel verliefd. Net als ik, alweer (lacht). In de vriendschap is ze wel heel trouw. Ach, ze is gewoon een guitig meisje dat toffe avonturen beleeft. Maar wel vlak bij haar huis. Niet zoals Kuifje of zo...

Op het Boekenbal ga je voorlezen uit het laatste boek over Dina, Boze buren en bikini’s. Kan je een tipje van

‘Alleen voor opstel had ik goeie punten’DO VAN RANST. ©

JIMM

Y KETS

© U

ITGE

VER

IJ INF

OD

OK

/DA

VIDS

FO

ND

S

‘Alleen voor opstel had ik goeie punten’©

LE

O TIM

ME

RS

BDW 1307 PAGINA 27 - DONDERDAG 8 DECEMBER 2011

[ SORRY ] SN

ORRY ?

De populaire Brahim van Ketnet was een dikke week geleden te gast in de bibliotheek van Elsene. Niet om te zingen of te presenteren, maar om verhalen voor te lezen! Zazie kon hem nadien strikken voor een babbel.

Het was je eerste keer, Brahim, om voor te lezen?Brahim (B): Ja! En ik vond het best spannend. Ik had de boeken niet van tevoren kunnen doornemen, dus de verhalen waren ook voor mij een verrassing. Het is niet zo simpel als het lijkt. Je moet de goeie intonaties leggen en zo. Maar het was heel leuk!

Werd jij als kind vaak voorgelezen?B: Thuis niet, maar op school wel. Ik herinner me nog levendig de stem van meester Mansis van het eerste leerjaar. Als die voorlas, dan hing iedereen aan zijn lippen. Dat heeft mij gestimuleerd om zelf te gaan lezen. Als die man voorlas, dan voelde je zoveel emotie bij een verhaal.

Je bent nu heel bekend door het programma i-CLiPS, waar kinderen

De eerste keer van Brahim

in de huid van hun idool mogen kruipen. Welke popster zou jij eens willen zijn voor zo’n videoclip?B: Ik ben nog altijd een megagrote fan van de soulzanger D’Angelo, maar die zullen de kinderen wel niet kennen. Als ik moet kiezen voor een idool van vandaag? Dan Justin Bieber! Ik heb hem al heel lang geleden ontdekt, toen hij nog maar zes of zeven was. Ik zag hem op YouTube en ik merkte dat hij toen al met veel bezieling kon zingen.

Tot slot: waarom heb jij altijd, weer of geen weer, een hoedje op?B: Tja, dat is begonnen toen ik zo’n veertien jaar was. Ik droeg toen bijna altijd mutsen, en ook van die oversized kleren, te wijde truien en broeken. Cool vond ik dat. Toen ik ouder werd, veranderde ook mijn stijl. Het werd allemaal wat strakker en serieuzer. Maar ik wilde graag iets op mijn hoofd houden. Zonder hoedje voel ik me gewoon niet goed in mijn vel. Ik heb er intussen zo’n honderddertig in de kast liggen!

Na het voorleesuurtje in Elsene wilde iedereen een handtekening van Brahim, of wat had je gedacht?

© MARC GYSENS

de sluier lichten? Waar gaat het over?D: In het vorige boek is Dina verhuisd. Tot haar grote verbazing maakt ze op haar nieuwe woonplek al snel nieuwe vrienden. Maar dan komen haar vroegere vrienden met een geweldig plan op de proppen: met z’n allen naar het

theaterfestival in Avignon gaan, in Zuid-Frankrijk! Natuurlijk kiest ze ervoor om mee te gaan naar Zuid-Frankrijk. Daar willen ze zelf een straattheateract opvoeren. Maar op de camping moeten ze allerlei klusjes opknappen om gratis te mogen logeren. Natuurlijk loopt er weer van alles fout, je kent dat...

Tot slot: een gouden tip voor beginnende schrijvers?D: Ja, blijven schrijven, niet opgeven, erin geloven! En af en toe je verhalen laten lezen. Aan mensen die je vertrouwt. Maar die ook wel een beetje kritiek durven te geven, maar dan op een positieve manier.

© U

ITG

EVE

RIJ

DE

EE

NH

OO

RN

© IL

AH

© L

EO

TIMM

ER

S

Op het Boekenbal in Bronks komen behalve Do Van Ranst nog heel wat andere goeie schrijvers en tekenaars langs, zoals Joke van Leeuwen, Gerda Dendooven en Wouter van Reek. En er valt nog een en ander te beleven... Alles staat op www.bronks.be.

De zes boeken over Dina van Do Van Ranst zijn verschenen bij Infodok/Davidsfonds. Een ander boek van hem, De blauwe vogel, kwam net vorige week uit. Het is een bewerking

van een heel oud sprookje van Maurice Maeterlinck, en is uitgegeven bij De Eenhoorn. Leuke cadeautips!