B I J D E R I E T H O R S T S T R O M E N L A N D

B E W O N E R S M A G A Z I N E december 2016

‘Liever naar mijn oma dan op stap met

vrienden’

3

In dit nummer:

Afscheid Frank StaalJong ontmoet oud

Vrijwilligers gezocht

Foutje

Tot onze grote spijt is een deel van de vorige uitgave van THUIS niet overal verschenen in de kwaliteit die u van ons gewend bent. Dat kwam door een storende fout in de paginanummering. Door het verkeerd inbinden van het magazine volgden de pagina’s elkaar niet op. Daardoor kon u niet alle artikelen soepel doorlezen. We bieden u hiervoor onze oprechte excuses aan. Mocht u een foutief magazine hebben ontvangen en alsnog graag een juist exemplaar willen, dan kunt u een magazine aanvragen via communicatie@drsn.nl. Geeft u dan aub duidelijk uw naam en adresgegevens hierbij door.

De redactie

Thuis is een uitgave van De Riethorst Stromenland en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 3.000 exemplaren.

RedactieadresDe Riethorst Stromenlandafdeling CommunicatieCentraal Bureau DomboschZalmweg 1c4941 VX Raamsdonksveer0162 582050communicatie@drsn.nl

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder vooraf overleg met de afdeling communicatie van De Riethorst Stromenland.

De Riethorst Stromenland helpt mensen zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen. Als zorgorgani-satie bieden wij diverse diensten voor zelfstandig wonende ouderen, zoals thuiszorg, dagbesteding, dagbehandeling, revalidatie, logeren met zorg, alarmering en maaltijden aan huis.

Daarnaast zijn er (woon)zorgcentra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland voor als thuis wonen echt niet meer gaat. We zijn er voor mensen die afhankelijk worden van professionele zorg en ondersteuning. Ook hebben we expertise in huis voor de verzorging en verpleging van mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. Met 1.300 medewerkers en ongeveer 800 vrijwilligers dragen we zorg voor ruim 1.000 cliënten.

Ondersteuning door fysiothera-peuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedisten, psychologen, pasto-raal verzorgers en maatschappelijk werkers (op locatie of aan huis) is binnen handbereik. De Riethorst Stromenland staat open voor samenwerking met partijen die kwaliteit van leven graag inhoud geven. We werken in de gemeenten Werkendam, Woudrichem, Geertrui-denberg, Oosterhout en Waalwijk (Waspik).

Colofon

Jong en oud

4-5

7

24

15

32

14

18

9

Als kind pikte ik appeltjes uit de tuin bij de achterburen. Ook spiekte ik over de schutting diezelfde tuin in om de nonnetjes te bekijken die in het toenmalige liefdesgesticht St. Agnes werkten. Later werd dit verpleeghuis De Riethorst.

Het was mijn kinderlijke nieuws-gierigheid die me richting de zorglocatie in Geertruidenberg trok. Diezelfde fascinatie zie ik terug als kinderen onze verpleeg-huizen en zorgcentra bezoeken. Dat gebeurde afgelopen maanden onder meer in gezond-heidscentrum Slotjesveste, zorg-centrum De Lemmenskamp en zorgcentrum Goezate. Scholieren deden samen met de cliënten spelletjes, namen lekkers mee en beleefden bovenal samen plezie-rige momenten.

Die momenten zijn waardevol. Door mensen uit verschillende generaties dichter bij elkaar te brengen, bevorderen we namelijk begrip en waardering tussen jong en oud. Maar meer nog, zorgen we er voor dat contacten tussen jong en oud genormaliseerd worden. Dat is uit oogpunt van sociale compassie mooi, maar juist ook omdat er voor beide partijen winst te behalen is uit deze contacten. Jongeren en ouderen hebben elkaar weder-zijds iets te bieden. Zij versterken daarmee samen onze samenle-ving. En die samenleving vindt

niet plaats buiten de muren van onze verpleeghuizen en zorg-centra, maar nadrukkelijk ook daar binnen.

AfscheidDat ik ooit in een verpleeghuis zou gaan werken en zelfs in de zorg mijn carrière zou eindigen, had ik als kind nooit kunnen denken. Toch ben ik mijn hele leven op een bepaalde manier verbonden geweest aan De Riethorst Stromenland, zoals u kunt lezen in mijn afscheidsinter-view op de volgende pagina’s. Met prachtige herinneringen neem ik afscheid. Onze wegen scheiden hier, omdat ik stop als bestuursvoorzitter van De Riethorst Stromenland. Ik kijk terug op fijne tijden en heb er alle vertrouwen in dat bestuurder Mireille de Wee voor nieuwe herinneringen gaat zorgen en onze cliënten midden in de samenleving houdt. Het gaat u allen goed!

Fijne feestdagen en een voor-spoedig 2017.

Frank Staalmede namens mijn collega Mireille de Wee

Raad van Bestuur De Riethorst Stromenland

Zonder koekjes naar Sigmundschool

Afscheid bestuurder Frank Staal Train u fit

Graag geziene gasten

Doorzetter Willem van

Elderen

Waakmand

4

‘Deze club heeft mij veel

gegeven’Frank Staal neemt afscheid

als bestuursvoorzitter van

De Riethorst Stromenland.

Waar hij aan het begin van

zijn carrière nog twijfelde

of hij hier wel wilde werken,

is hij aan het einde van

zijn loopbaan meer dan

ooit verbonden met de

zorgorganisatie.

Op de plaats waar nu verpleeghuis De Riethorst is gevestigd in Geertruidenberg, stond vroeger het liefdesgesticht van de zusters van Liefde, St. Agnes. De kloostertuin grensde aan het geboortehuis van Frank Staal. “Die tuin had altijd een enorme aantrekkingskracht op mij. Ik pikte er als kind appeltjes en bekeek de zusters van over de schutting.”

Een rondgang door diezelfde ‘kloostertuin’ levert anno 2016 prachtige anekdotes

op uit een lange carrière in de zorg. In 1985 solliciteerde Frank ‘uit nieuwsgierigheid’ bij verpleeghuis De Riethorst op de vacature hoofd personeels-zaken.“Ik had gedacht dat ik er hooguit 2 jaar zou werken. Intussen zijn we 31 jaar verder. Ik ben meer en meer verbonden geraakt. Zakelijk, maar ook privé. Zo trouwde ik in het voormalige kapelletje in de kloostertuin, bracht ik mijn vader hierheen toen hij in de laatste fase van zijn leven intensieve zorg nodig had en plantte ik leilindes uit mijn eigen tuin rondom het Rietplein.”

OntwikkelingenZakelijk legde hij de kiem voor de moderne zorgorganisatie die De Riethorst Stromen-land nu is. Zo zorgde hij voor de uitbreiding van het verpleeghuis met de dagbehan-

deling en het Rietplein. Ook leidde hij vanuit De Riethorst de fusie met Stromenland en zorgde later als bestuursvoorzitter voor diverse nieuwbouwlocaties. “Ik heb de organisatie zien groeien en veel ontwikkelingen in de zorg mee vorm gegeven. We hebben veel aandacht besteed aan professionele zorg, veiligheid en risicobeheersing. Intussen leveren we op elf locaties met betrokken medewerkers zin- en betekenisvolle zorg. Onze grotere locaties zijn ook steeds meer ontmoetingsplekken in de wijk geworden.”

Zorg in de toekomstFrank is tevreden, maar kijkt met gemengde gevoelens naar de toekomst. “De zorg is flink veranderd de afgelopen jaren. Mensen moeten langer zelfstandig wonen en wie bij een zorgorganisatie terechtkomt, heeft meer zorgbehoeften dan ooit. Ongewild zijn we als zorgorganisatie zo de intensive care van de ouderenzorg geworden. Ik vind het zonde dat we van de overheid alleen nog ouderen in de laatste periode van hun ziekzijn mogen begeleiden. We kunnen namelijk zoveel meer.” Wel is hij ‘ontzettend blij’ dat hij elf mooie locaties kan overdragen, waar gepassioneerde en bevlogen mensen werken. “Onze huizen zijn financieel gezond, we zijn nooit onder toezicht gesteld, scoren hoog op de cliëntte-vredenheid. Hoewel we voldoen aan alle eisen, moeten we altijd scherp blijven. De zorg draait om mensen! Dat vraagt om volle aandacht. Mijn collega-bestuurder Mireille de Wee stelt in 2017 de cliënt nadrukkelijker dan voorheen voorop. En zo hoort het ook. Ik zeg weleens gekscherend: Zelfs zonder cliënten hebben we het in de zorg druk genoeg. Dat zegt iets over de bureaucratisering van de zorg. Paperassen mogen echter nooit goede zorg in de weg staan.”

‘Mijn hart ligt hier’Frank vertelt dat hij zich altijd verbonden zal voelen met De Riethorst Stromenland. “Mijn hart ligt hier. Ik ben ook ontzettend dankbaar voor wat deze club mij gegeven heeft. Ik kijk met een goed gevoel terug en hoop dat ik een deel van mijn enthousiasme heb kunnen overdragen aan anderen. Ik blijf alle ontwikkelingen in elk geval volgen op afstand.” Die afstand blijkt hemelsbreed niet

zo groot. Recht tegenover de ingang van verpleeghuis De Riethorst woont namelijk de 87-jarige moeder van Frank. “Nu ga ik elke vrijdag na werktijd langs voor een praatje. Straks kan ik vanuit haar woonkamer mooi de sloop en nieuwbouw van De Riethorst op de voet volgen. Een bijzondere ontwikkeling. Er komt letterlijk een einde aan een tijd-perk om plaats te maken voor een nieuw.”

'De zorg draait om mensen'

6

Zonder koekjes naar de SigmondschoolEen groep bewoners van zorgcentrum Goezate in Werkendam bezoekt elke woensdagochtend de Sigmondschool. Ze doen er spelletjes met kleuters en zingen samen liedjes. Vanaf 2017 doen ook de oudere leerlingen mee aan het project ‘Jong ontmoet Oud’.

om daar voor te lezen of te hand-werken met de bewoners.”

KoekjesAls de oma’s na de spelletjes liedjes gaan zingen met de kleu-ters, merkt kleuter Mike op dat er geen koekjes zijn. Francisca slaat haar hand voor de mond. “Oh nee, nou zijn we de koekjes vergeten! Ik heb ze in de kast laten

staan. Gelukkig komen de oma’s volgende week weer. Dan zullen we ze meenemen!” Met dat voor-uitzicht loopt Mike tevreden terug naar zijn stoeltje. Van hem mogen de oma’s elke week komen. Mét koekjes welteverstaan.

De Sigmondschool ligt vlakbij zorgcentrum Goezate. Na een korte wandeling komen

de bewoners net voor elf uur aan bij de school. “Daar zijn de oma’s”, klinkt het enthousiast in het lokaal, waar Juf Geeske Molema van groep 1-2 alle spelletjes heeft uitgestald. Op de tafels liggen sjoelbakken, puzzels, rijmspelletjes en een bord Mens-erger-je-niet. De kleuters hebben allemaal een plekje bij een spel gekozen. Liam

en Fynn gaan sjoelen met ‘oma’ Damen en ‘oma’ Van Anrooij. De dames hebben echter geen schijn van kans tegen het fanatieke duo. Mevrouw Damen haalt nog een paar punten, maar mevrouw Van Anrooij krijgt er geen enkel sjoelsteentje in. “Mijn arm is er helemaal kapot van”, zegt Liam na afloop. “Maar ik heb wel de meeste punten nu!”

Gedeelde interessesJuf Geeske van de Sigmondschool is blij met de komst van de bewo-ners van Goezate. “Je ziet dat de kleuters het helemaal niet raar vinden dat er oma’s op bezoek komen. Sterker nog, ze delen dezelfde interesses, waardoor het juist erg goed klikt. Ik kan me voorstellen dat het voor de oma’s ook erg leuk is om in een andere omgeving te komen.” Activiteiten-begeleider Francisca Vos beaamt dat. “Het bevalt zo goed dat we in het nieuwe jaar oudere school-kinderen uitnodigen op Goezate

‘Handig dat alles hier onder één dak zit’

“Ik ga me zeker aanmelden”

Slotjesveste organiseerde de zorgmarkt om nog eens te benadrukken dat het in 2014 geopende gebouw niet alleen een verpleeghuis, maar ook een gezondheidscentrum huisvest. Het echtpaar Dekkers uit Oosterhout wist dat al. Ze komen al regelmatig naar Slotjesveste voor de huisarts, de apotheek en het bloedprikken. Tijdens de zorgmarkt nemen ze een kijkje bij de zorgorganisaties die ze nog niet kennen. “Handig dat alles hier onder één dak zit”, vindt mevrouw Dekkers.

DemonstratiesOok meneer en mevrouw Oomes lopen een rondje over de markt. Ze waren al bij het Expertisecentrum Wondzorg waar een wond-consulente en een lotusslachtoffer consulten naspelen. Ook bekeken ze de prothese-demonstratie van Livit Orthopedie. Ze komen net bij Braaksma en François vandaan, waar ze onder de indruk waren van het OriGENE-toestel waarmee de fysiotherapeuten rugklachten behandelen. “Nu gaan we nog even naar de podotherapieprak-tijk Wervenschot van onze zoon en schoondochter”, zegt mevrouw Oomes. “Zij hebben ook een nieuw apparaat.”

AanmeldingenHoewel de zorgmarkt vooral is bedoeld als een eerste kennismaking met de verschillende zorgverleners, blijft het daar niet bij. Meer-dere bezoekers maken meteen een vervolgafspraak. Bijvoorbeeld Kitty Lansbergen die in het restaurant van een gratis kopje koffie geniet. Enthousiast toont ze het inschrijfformulier voor het ‘Train u fit’ programma van De Riethorst Stromenland: “Ik ga me zeker aanmelden.”

De zorgmarkt die Gezondheids-centrum Slotjesveste in Oosterhout op 4 november hield, is druk bezocht. De informatiestands, rondleidingen, demonstraties en inloopspreekuren trokken veel bekijks. De deelnemende eerstelijnszorgorganisaties mochten ook meteen nieuwe aanmeldingen noteren.

Zorgmarkt Slotjesveste

goed bezocht

8

‘Wat heb ik dit ongelooflijk

gemist!’

Voordat Henk Rennings een hersenbloeding kreeg, zwom hij elke dag. Nu

zijn rechterkant is aangedaan, is dat niet meer vanzelfsprekend. Sterker nog, zonder de hulp van twee personeelsleden van verpleeghuis Slotjesveste was het niet gelukt.

Fysiotherapeut Evi Erpelinck en EVV’er Yvonne Luiken namen speciaal een vrije dag om zijn wens te kunnen realiseren. In het doelgroepenbad van zwembad De Warande in Oosterhout genoot meneer Rennings met volle teugen van zijn zwemavontuur. “Fantastisch om weer te zwemmen. Wat heb ik dit ongelooflijk gemist! Ik voel me als een vis in het water.”

Na afloop is Henk moe, maar voldaan. De bewoner van Slotjesveste glimlacht van oor tot oor als hij hoort dat het niet bij dit ene zwemavontuur hoeft te blijven. Er is namelijk wekelijks een zwemuurtje met een fysiotherapeut van het zwembad, speciaal voor mensen met een fysieke beperking.“Ik zou er alles voor over hebben om hier nog eens te zwemmen. Hopelijk lukt het me een vrijwilliger te vinden die me wil begeleiden.”

‘Een mooie tekst kan iemands onrust even wegnemen’

Fotografe Irene Damminga legde de busroute tussen Gorinchem en Breda vast

in prachtige beelden. Haar man Marcel Vaandrager

schreef er passende dichtregels bij.

De werken hangen sinds kort in de verbindingsgang

van De Leilinde.

“Ik weet wel waar dat is. Dat is de winkelstraat in Oosterhout. Daar stopte de bus altijd”, wijst een bewoonster van De Leilinde op een van de doeken van Irene. De fotografe lacht. Die blijk van herkenning bij de bewoners was precies haar doel toen ze de beelden vastlegde voor verpleeghuis De Riethorst. Irene vertelt dat ze regelmatig in het verpleeghuis komt. Samen met haar man is ze vrijwilliger. “Eind 2015 hoorden we dat De Riethorst graag de verbindingsgang van De Leilinde wilde opfleuren. Ik zei meteen dat grote foto’s uit de directe omgeving van het verpleeghuis geschikt zouden zijn. Dat geeft herkenning bij de bewoners”.

DichtregelsHet idee van de fotografe werd omarmd. Ze kreeg daarbij de vraag of haar man -die dichter is- bij elke foto bijpassende dichtregels kon bedenken. Marcel vertelt: “De regels zijn verwerkt in de foto’s op ooghoogte van een passant. Het zijn begrijpelijke teksten, afgewisseld met een doordenkertje.” Hij wijst op het doek met bomen die weerspiegelen op het water en de tekst

‘Als het water stil is, groeien de bomen’.VooruitzichtElke bewoner heeft volgens Marcel in meer of mindere mate onrust in zich. “Herkenbare beelden kunnen voor een rustmoment zorgen, maar ook een mooie tekst kan iemands onrust even wegnemen. Als dat met mijn dichtregels lukt, is mijn missie geslaagd.”

Net na de opening van de opgefleurde gang bekijkt een echtpaar de foto met landweg die in de horizon verdwijnt.

Waartoe deze weg mij ook heen leidt, het vooruitzicht is altijd

mooi. Met een gang vol mooie doeken voor zich, gaat die belofte zeker op.

Vrijwilliger?Wilt u als vrijwilliger met Henk Rennings mee naar het zwembad? Neem dan contact op met Evi Erpelinck of Yvonne Luiken via: 0162 695950. Zij brengen u graag met hem in contact.

10

De nachtvlinders van Aernswaert

bewoner nog een borreltje. Op een andere zit de bewo-ner op de grond met zijn handen wrijvend over de vloer. “Wat ben je aan het doen”, vraagt de nachtzuster. “De vloer aan het schilderen. Niet binnenkomen, want alles is nat.” Helma gaat mee in de verbeelding van de bewoner en blijft bij de deur staan. Ze zegt hem dat het jammer is dat de verf nu op is. Verbaasd kijkt hij naar zijn handen en dan naar de vloer. “Ik was toch al bijna klaar voor vandaag. Ik denk dat ik maar even ga slapen.” Helma wenst hem welterusten en sluit zijn deur met een glimlach.“Het mooiste aan het werk met mensen met dementie is dat wij ze de ruimte geven om zichzelf te zijn. Ik ga hem niet zeggen dat hij naar bed moet. Hij mag zijn wie hij is. Als hij vannacht denkt dat hij schilder is, dan vind ik dat prima. Zolang zijn veiligheid en die van de anderen niet in het geding is.”

NachtuitrustingHelma werkt al ruim 20 jaar alleen maar ‘s nachts. Haar rooster is wisselend. Soms een week vijf nachten, de andere week maar twee of drie. Voor Monique Verstraten geldt hetzelfde. Ook zij werkt uitsluitend in de nacht. Beide dames stemmen hun diensten met elkaar af. Nach-ten die ze samen niet zelf gevuld krijgen, vangen colle-ga’s uit de dagdienst op. De nachtuitrusting bestaat uit schoenen met zachte zolen om geluidloos door de gang te kunnen lopen en een telefoon met extra functies. Moni-que vertelt: “Op het toestel zit onder meer een nood-knop. Daarmee staan we rechtstreeks in verbinding met het mobiel medisch team van De Riethorst Stromenland. Ook komen op het toestel meldingen binnen van alle zogenoemde optiscans die bij verschillende bewoners zijn geplaatst vanwege valgevaar. Gaat er een alarm af, dan sprint ik direct richting de bewuste kamer. We zijn net nachtvlinders. Vliegen in stilte van de een naar de ander.”

Helma van Stokkom en Monique

Verstraten werken al jaren uitsluitend

in de nacht. De nachtzusters van

Aernswaert werken nooit samen. Toch

delen ze dezelfde ervaringen.

De dag doornemen

met…

AlarmBij een bewoner is net het optiscan-alarm afgegaan. Op de kamer aange-komen, treft Helma de bewoner aan op een stoel. “Goedemorgen”, zegt hij als ze de kamerdeur opendoet. “Ik wilde net mijn schoenen aandoen. Is mijn vader er al?” Helma vraagt de bewoner om naar zijn sprekende horloge te luisteren. Als hij hoort dat het net voor middernacht is, zegt hij dat hij zijn wandeling dan maar even uitstelt.” Helma knikt. “Een prima idee, welterusten.”

Administratieve takenAls het tegen een uur rustig is, begint

Helma aan haar vaste taak om alle bestellingen voor Aernswaert te plaatsen. Verpleegartikelen, huis-houdelijke spullen en kantoorbeno-digdheden. Intussen verwerkt ze de eerste bijzonderheden in haar nacht-rapportage. “Het is nu rustig. Er zijn ook weleens hectische nachten dat ik niet toe kom aan alle administra-tieve werkzaamheden. Dan moet ik bijvoorbeeld met spoed de dokter of

Het is half elf in de avond als Helma van Stokkom van Elske Wannet en Carola de Wit de overdracht krijgt. Waar de een weinig bijzonderheden heeft,

is het op de andere huiskamer zeer onrustig geweest. Helma hoort alle bijzonderheden aan en wenst even later haar collega’s een goede nacht.

VeiligheidAls de 26 bewoners zijn toevertrouwd aan de zorg van de nachtzuster is haar eerste taak alle buitendeuren afsluiten. “Als ik hier alleen aan het werk ben, word ik niet graag verrast door een ongenode gast. De veiligheid van de bewoners en mezelf staat voorop”, zegt ze, terwijl ze alle buitendeuren op slot draait. Ook checkt ze of alle vlucht-deuren vrij zijn van obstakels en schakelt ze onnodige verlichting uit. “Die wasmanden met schone was werk ik vannacht weg, als het rustig is”. Een gebruikte po krijgt wel alvast een plaatsje in de speciale vaatwasser. “Ruimen, ruimen en nog eens ruimen. Dat gaat haast vanzelf.”

WelterustenAls de veiligheidsmaatregelen genomen zijn, maakt Helma een ronde langs alle bewoners. Minimaal vier keer per nacht checkt ze -in stilte- hoe het met hen gaat. De meeste lichten zijn al uit. Op een kamer drinkt een

familie bellen, omdat iemand opeens hard achteruit gaat.” Monique vertelt dat ze het altijd heftig vindt als er een bewoner overlijdt. “Dat gebeurt gelukkig niet zo vaak. Als het echt hard gaat, wil ik niet dat een bewoner alleen sterft. Dan blijf ik erbij zitten.”Als Helma op de gang opeens een bewoner hoort, gaat ze poolshoogte nemen. “Bewoners mogen ’s nachts gewoon op de gang lopen natuurlijk. Net als thuis. Ik wil alleen voorko-men dat ze bij elkaar op de deur kloppen of in de verkeerde kamer terechtkomen.” Even later klinkt een liefdevol ‘welterusten’ van de nacht-vlinder.

Monique verstraten (l) en Helma van Stokkom

‘Wij geven hen de

ruimte om zichzelf

te zijn’

nacht

12

Verbouwing De Dotter afgerond

Half oktober werd gevierd dat de verbouwing van De Dotter

officieel is afgerond. Dit gebeurde onder het genot van lekkere hapjes tijdens een high tea.

De appartementen zijn aangepast. Er wonen nieuwe bewoners in het pand en al het stof en de geluidsoverlast is achter de rug. Er is in een paar maanden tijd hard gewerkt. Wij hopen dat onze bewoners net als wij tevreden zijn met het resultaat.

Wij zijn niet alleen trots op het resultaat, maar vooral op de bewoners. Wat is het goed om te zien dat twee totaal verschillende groepen mensen zo goed met elkaar in één pand wíllen en kunnen wonen. Bedankt voor het vertrouwen en de saamhorigheid.

‘Iedereen mag weten hoe deskundig deze wondspecialisten zijn’

Al jaren bezocht Jack Donkers uit Breda verschillende specialisten voor de wonden aan zijn benen. Sinds hij

verzorging krijgt van medewerkers van het Expertisecentrum Wondzorg (ECW) is zijn kwaal onder controle en zijn de

klachten verdwenen.

Jack Donkers zit in een rolstoel. Doordat hij niet meer loopt, heeft hij last van vochtophoping in zijn onderbenen. Zijn huid heeft daar ernstig onder te lijden door het ontstaan van blaren en korsten. “Deze kwaal heet hyperkeratose (verdikking van de hoornlaag) en kan aanzienlijk ongemak veroorzaken zoals pijn”, vertelt Dayenne Broos, wondconsulent van het ECW.

Voor meer informatie over de

diensten van ECW kunt u bellen

naar 0162 241000.

www.expertisecentrumwondzorg.nl

Medische hulpJack was al een tijd op zoek naar een oplossing toen hij afgelopen april bij het ECW aanklopte. “Ik kreeg wel hulp van de huisarts en thuiszorg, maar de kwaal ging daarmee niet over.” Het ECW startte met gespecialiseerde wondzorg en oedeemtherapie. “Eerst zwachtels en later wraps. Dat laatste op verzoek van de cliënt, omdat zijn vrouw hem dan gemakkelijker kon verzorgen”, vertelt de wondconsulent.

TevredenJack was na paar maanden helemaal van zijn klachten af. “Mijn benen zijn beter. Ik ben heel erg tevreden over de behandeling. Ik hoefde maar te bellen en ze kwamen direct. Ze luisterden ook echt naar me. Ze dachten mee hoe zaken zo prettig mogelijk op te lossen en namen daar ook uitgebreid de tijd voor. Iedereen mag weten hoe deskundig deze wondspecialisten zijn.”Groot voordeel van het ECW vindt de heer Donkers dat de behandelaar aan huis komt. “Je hoeft dus niet in het ziekenhuis te blijven. Heel fijn, want thuis genees je nog maar het beste.”

AandachtJack is nu weliswaar genezen, maar doordat hij in een rolstoel zit, blijft het risico op oedeem en terugkeer van de huidproblemen aanwezig. “Aandacht is dus blijvend vereist”, zegt Dayenne.“ Gelukkig weet hij ons voortaan te vinden.”

14

Bij een zeer ernstig verkeersonge-val liep Willem van Elderen eind

2013 een hersenkneuzing op. De artsen schetsten een inktzwart scenario voor de sportieve Oosterhouter: als hij uit zijn coma zou ontwaken, zou hij een kasplantje zijn. Willem vocht echter zijn weg terug in het leven. Fysiotherapeute Cecile Oostelbos heeft Willem vanaf december 2014 begeleid bij zijn revalidatie in gezondheidscentrum Slotjesveste. Ze is vandaag ook aanwezig. “Willem toont het toppunt van doorzettings-vermogen. Daar ben ik zo trots op.”

ZenuwenWillem vertelt dat hij ondanks de zenuwen goed heeft geslapen.Maar eten lukte nauwelijks. “Ik heb allemaal kriebels in mijn buik. Ik weet dat ik het kan, maar er zijn zoveel mensen hier. Als ik maar niet struikel.” Om zijn aangedane linkervoet te ondersteunen, heeft Willem een hulpstuk om zijn enkel. Cecile doet het voor de start nog even goed vast. Ze knipoogt naar Willem: “Zet hem op, hé? Ik weet dat je het kunt. Ik zie je over 5 kilometer bij de finish!”

StartschotDan klinkt het startschot. De mensenmassa in het eerste startvak komt vlot in beweging. Met startnummer 52411 staat Willem in het achterste startvak. Aan zijn ene zijde staat Yvonne zijn vrouw, aan de andere kant looptrainer John van der Velden. Zij begeleiden Willem op zijn missie.

FinishCecile haast zich intussen naar de Markt, waar na ruim 40 minuten het blauwe shirt van Willem weer opduikt. “Ja, goed zo”, gilt Cecile als Willem de laatste meters aflegt. Hand in hand gaan Willem en Yvonne over de finish. Net voorbij de finishlijn volgt de ontlading van 2,5 jaar revalideren. Willem slaat de handen voor zijn gezicht alsof hij het zelf niet kan geloven. Maar hij heeft het volbracht! Op de achtergrond klinkt het liedje Heaven must be missing an angel. Iedereen die Willem zijn verhaal kent, weet dat die engel zojuist over de finish kwam.

Duizenden lopers kwamen zondag 2 oktober over de

finish bij de Singelloop in Breda. Elke loper met

een eigen missie. Die van revalidatiepatiënt Willem

van Elderen uit Oosterhout gaat de boeken in als:

wonderbaarlijk.

‘Toppunt van doorzettingsvermogen’

graag geziene gasten‘Voorbeeldige tweeling’

Vanaf hun twaalfde jaar zijn Jeffrey en Kevin Verhagen

vrijwilliger bij verpleeghuis De Riethorst. Intussen zijn de

tweelingbroers 21 en nog steeds graag geziene gasten

in Geertruidenberg.

“In onze begintijd bij De Riethorst werden we ‘de voor-beeldige tweeling’ genoemd. We haalden zelfs de krant met ons vrijwilligerswerk. Maar we vinden het eigenlijk heel normaal om anderen te helpen”, zegt Kevin. De tweeling raakte geïnspireerd om vrijwilliger te worden door een tv-programma over jongeren die ouderen hielpen. “We waren nog te jong voor betaald vakantiewerk, dus wilden we met vrijwilligerswerk onze zomervakantie nuttig invul-len”, vertelt Jeffrey.

Leren schakenZe konden gelijk beginnen. “We mochten helpen met het vakan-tieontbijt klaarmaken voor vijf afdelingen. We deden spelle-tjes, schonken koffie en maak-ten een praatje met de mensen. Na die vakantie zijn we geble-ven. Op elk vrij uur in de week waren we hier. Een mooie tijd.

Vrijwilliger worden?Wilt u ook vrijwilliger worden in een van de locaties van De Riethorst Stromenland? Kijk dan op onze website voor alle locaties en neem contact op met een van de vrijwilligerscoördinatoren.

Ik leerde schaken van meneer Mergenboer en kletste vele uren met mevrouw Arendse, de oude schoolvriendin van onze oma”, vertelt Kevin. Mevrouw Arendse woont nog steeds in De Riethorst. “Het zijn lieve jongens. Helaas komen ze niet meer zo vaak als vroe-ger. Maar als ze er zijn, is het goed.” De vrijwillige hulp is een stuk minder geworden door hun vaste banen. En Jeffrey moest op zijn 18e zelfs twee jaar zijn vrijwilligerswerk opgeven doordat hij ernstig ziek werd. “De ergste tijd van mijn leven. Anderhalf jaar lag mijn leven helemaal stil. Gelukkig kan ik door goede medicijnen weer lopen én vrijwilligerswerk doen! Het voelde als thuiskomen toen ik hier weer binnenliep.”

VerhuizingDe jongens zijn voorlopig niet van plan te stoppen als vrijwil-liger. Jeffrey: “Al wordt het wel lastig met de tijdelijke verhuizing van De Riethorst naar Oosterhout. Ik heb namelijk geen rijbewijs. Mijn broer wel, maar hij werkt veel. We zijn er dus minder vaak. Maar als het even kan, komen we. De jongens vertellen dat hun vrienden het knap vinden dat ze al jaren vrijwilligers-werk doen. Kevin: “Sommi-gen zeggen dat we onze tijd beter kunnen besteden. Ik zeg dan altijd dat het geen opoffering is. En dat wat je geeft, je ook terugkrijgt.”

16

Aan de slag met uw wensen

voor de warme maaltijd

Iedere dag doen we ons best om voor u een smakelijke, gezonde maaltijd te bereiden. Omdat we niet snel tevreden zijn, hebben we ervoor gekozen de keukenorganisatie in een nieuw jasje te steken. De Riethorst Stromenland en collega-zorgorganisatie Schakelring uit Waalwijk zijn op dit moment druk bezig over te stappen naar één gezamenlijke keuken, genaamd ‘Ons Keuken’. Door de krachten te bundelen, kunnen we de kwaliteit van de warme maaltijd op een hoog niveau houden, de service vergroten en nóg meer rekening houden met uw wensen en behoeften. Via een klankbordgroep en een smaakpanel worden bewoners en cliëntvertegen-woordigers hier rechtstreeks bij betrokken.

Meer variatieOp dit moment ontvangen de locaties Slot-jesveste, De Riethorst (afdeling De Wingerd), Mauritsstaete, De Stroming en De Lemmens-kamp de warme maaltijd via Ons Keuken. Andere locaties van De Riethorst Stromenland sluiten later aan. Doel is dat uiterlijk 1 februari 2017 alle bewoners van de zorglo-caties van zowel De Riethorst Stromenland als Schakelring de warme maaltijd via Ons Keuken ontvangen. Als het goed is, merkt u in de prak-tijk alleen positieve veranderingen, zoals meer variatie in de maaltijd.

Eten is belangrijkEen nieuwe klankbordgroep met medewerkers en cliëntvertegenwoordigers zal zich regelma-tig over de menu’s buigen. Tijdens de eerste bijeenkomst in september proefden zij enkele gerechten uit het wintermenu. Cliëntvertegen-

Bewoners tijdelijk naar Oosterhout

Verhuizing De Riethorst gepland

woordiger Peter Bosmans van De Stroming was erbij: “Het is belangrijk dat er ook cliëntver-tegenwoordigers in de klankbordgroep zitten, want het onderwerp eten houdt veel mensen bezig. Niet voor niets is het een vast agendapunt in onze cliëntenraad.”

Speklapje proevenDe proeverij vond Peter leuk om te doen. “Ik heb heel eerlijk teruggekoppeld wat ik wel en niet smakelijk vond. Wel moet je proberen vanuit bewoners te denken. ”Als voorbeeld noemt hij het speklapje dat hij moest beoordelen. “Persoonlijk houd ik ervan als een speklapje goed doorbakken is, maar voor iemand die niet goed kan kauwen is doorbakken juist niet fijn.” Naast de klankbordgroep wordt er ook een smaakpanel opgezet. Bewoners zullen uitgenodigd worden hieraan deel te nemen.

mer. Buurstede is een ruim en licht complex met een mooie binnentuin. Het ligt op een rustige plek met op loopafstand een winkelcentrum.

Gezelligheid nemen we meeNatuurlijk zal het in de nieuwe omgeving wennen zijn. Daarom gaan we veel energie steken in het ‘meenemen’ van de warme Riethorst-sfeer naar Oosterhout. Ook de vertrouwde activiteiten en voorzieningen blijven hetzelfde. Buurstede biedt hiervoor alle ruimte en mogelijkheden.

FijnTot en met begin 2017 wonen in Buurstede tijdelijk cliënten van De Wijngaerd, een zorgcentrum in Made

dat op dit moment gerenoveerd wordt. Een van de tijdelijke bewo-ners is mevrouw Jooren die het in Oosterhout goed naar haar zin heeft. “Ik vind het hier fijn. Er is veel groen en vanuit mijn stoel heb ik een mooi uitzicht. Mijn kamer is best groot en dat is fijn, want ik zit er graag om te lezen of tv te kijken. Het winkelcen-trum is vooral gemakkelijk voor mijn dochter. Zij doet daar vaak bood-schappen voor mij. Heel soms lopen we er samen heen.”

Suggesties over de maaltijd kunt u altijd

doorgeven aan een zorg- of restaurantmedewerker!

Na jaren van plannen maken, is er duidelijkheid over de toekomst van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg. Het huidige gebouw wordt gesloopt en vervangen door nieuwbouw. In april 2017 verhuizen de bewoners en medewerkers tijdelijk naar Oosterhout, waar zij hun intrek nemen in een gedeelte van zorgcentrum Buurstede.

Bij het ontwerp van het nieuwe verpleeghuis is er veel aandacht voor de mogelijkheid elkaar te ontmoe-ten. Ook zijn comfort en privacy voor de bewoners belangrijk. De nieuwe Riethorst wordt straks een fijne woonomgeving voor 96 bewoners. Alle bewoners krijgen een ruim 1-persoons appartement met eigen sanitair. Er komen ook verschillende ‘huiskamers’, waar bewoners en zorgmedewerkers samen de dag invullen. Het nieuwe gebouw is daarnaast eveneens bestemd voor een nieuw ‘Exper-tisecentrum’ voor dementie. Ook de medewerkers van het centrale kantoor van De Riethorst Stromen-land komen er te werken.

Tijdelijk naar BuurstedeTijdens de sloop- en bouwwerk-zaamheden verhuizen alle bewo-ners van De Riethorst tijdelijk naar Oosterhout. Ook daar, in zorgcen-trum Buurstede, krijgt iedereen een eigen appartement met badka-

UitzonderingenDe dagbesteding in De Riethorst en de eerstelijns behandelingen zoals fysio-therapie voor thuiswonende cliënten verhuizen niet mee naar Oosterhout. Zij krijgen elders in Geertruidenberg onderdak.

18

‘Leven in de brouwerij met

muziek en dansVoor altijd jong. Onder die

noemer hielden Muziekwijzer Woudrichem en de plaatselijke

bibliotheek zaterdag 15 oktober een bruisende middag in

zorgcentrum De Lemmenskamp in Woudrichem. Jong en oud

vermaakten zich met muziek, dans en workshops.

Een belletje rinkelt. De ijscoman rijdt met zijn kar langs de galerij

van de bewoners van De Lemmens-kamp. Deur voor deur krijgen zij een ijsje. De 6-jarige Evias van Klinken heeft zijn ijsje net op als bij een kraampje naast hem de 13-jarige Bart Kraaij trompet begint te spelen. Het

geluid is zo hard dat Evias spontaan

zijn handen aan de oren

slaat. Bart lacht erom. “Ik moest van mijn ouders

hier mee naar toe.

Ik dacht dat het saai zou zijn,

maar ik vind het leuk. Ik speel zelf piano en keyboard, maar dit is ook tof ”, zegt hij met het blaasinstrument aan zijn mond.

OptredensMuziekschool Woudrichem is goed vertegenwoordigd in De Lemmens-kamp. Zo opent een koor de fees-telijke middag. Ook zanggroep Music4All staat deze middag op de planken. Zangdocente Apolonia Gort zingt enkele canons samen met Maniek, Charlotte, Fleur,

Feline, Lizzy, Renske en Diede. Mevrouw Viveen zingt en klapt mee vanuit het publiek.“Ik vind het gezellig met al die kinderen in huis. Ze brengen leven in de brouwerij. Daar leven wij ook van op.”

‘Elektruck’Na het optreden ziet mevrouw Viveen hoe haar kleinzoon Sven Hoeke naar de oude stadbus rent pal voor de deur van De Lemmens-kamp. De omgebouwde bus trekt volop bekijks. Da’s niet gek, want het blijkt een mobiele, digitale muziekwerkplaats. Kinderen maken in de bus kennis met elektronische muziek. De broertjes Bas en Thijs maken er ringtones. Ook enkele bewoners nemen een kijkje in de ‘Elektruck’. Na een paar minuten staan ze echter alweer buiten. Het dwarsfluitoptreden van Eline en Lizzy in het atrium spreekt ze meer aan dan ‘dat gebliep’ in de bus.

Voordat de dames in het atrium zijn, wacht ze in de hal van het zorgcen-trum nóg een gehoorsensatie; daar zitten de 5-jarige Pieter Den Hartog en 7-jarige Thomas van Breugel flink te rammen op twee drumstellen. Samen zetten ze lachend de hele gang op stelten. De twee bewo-ners haasten zich voorbij de lawine van geluid. Lachend, maar met de handen aan de oren.

Vijftig scholieren uit Oosterhout kwamen in oktober naar verpleeghuis Slotjesveste om spelletjes te doen met de bewoners, hen te interviewen én te verwennen met zelfgebakken hapjes.

Gezellig die jongelui hier. Ze houden ons jong!

“Mag u hier ook pizza bestellen als het eten vies is?” Meneer Ippel lacht als scholier Jayden hem deze vraag stelt. “Ja hoor, maar ik lust eigenlijk alles hier.” “Heeft u ook hobby’s?”, vuurt klasgenoot Angel de volgende vraag af. “Vroeger voetballen, tegenwoordig schilder ik.” Het interview tussen de twee scholieren en de bewoner van Slotjesveste levert een gezellig gesprekje op. Nog voordat meneer Ippel zijn volgende antwoord kan geven, krijgt hij een schaal met heerlijke hapjes onder zijn neus geschoven. “Die hebben we speciaal voor u gebakken”, zegt Selma. Er liggen kaashapjes op, maar ook cake en appelflapjes. Alle tafelgenoten pakken iets lekkers.

GeluksvogelEen paar tafeltjes verderop in het restaurant van Slotjesveste speelt mevrouw De Kroon een potje Memory met haar dochter en scholieren Angelica en Marjam. “Zij is een geluksvogeltje. Verschrikkelijk om tegen jou te spelen. Ik maak geen kans”, lacht de bewoonster tegen de scho-liere. De kleine meid wipt op haar stoel van opwinding: “Ik weet hem, ik

weet hem.” En ja, hoor. Opnieuw heeft ze twee dezelfde plaat-jes gevonden. Meneer De Jongh laat het zover niet komen. “Ik wil wel meedoen, maar alleen als ik mag winnen”, zegt hij tegen Murat die net een spelletje Mens-erger-je-niet uitstalt. De scholier kijkt eerst verbaasd, maar al snel klinkt er “Echt niet!” Meneer De Jongh knipoogt: “Gezellig die jongelui hier. Ze houden ons jong.”

Jong en oud“Dat is precies het idee achter deze ochtend”, vertelt acti-

viteitenbegeleider Carlien Schilder. “Ik liep al langer met het idee rond om jong en oud samen te brengen. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Iedereen is enthousiast.” Alle drukte in huis is ook overweldigend, merken Rania en Selma. Hun tafelgenoot is tijdens het spelletje even in slaap gesukkeld. “Juf, ze slaapt”, fluistert Rania tegen Carlien. “Wrijf haar maar zachtjes over haar arm”, zegt Carlien. Het helpt niet. De meiden spelen hierop het spelletje uit zonder hun tegenspeler. Enthousiast gilt Rania even later haar tafelge-noot wakker. “Gewonnen!”

Boekenweek op locaties De Riethorst Stromenland |Jong ontmoet oud

20

Bewoners De Stroming blij met playbackshow

Van playbacken en zelf zingen tot een gedicht voordragen. Het gebeurde allemaal tijdens de

jaarlijkse playbackshow op vrijdagavond 14 oktober in woonzorgcentrum De Stroming in Waspik. Zuster Hellen beet het spits af. In een

kanten jurkje met blonde pruik playbackte ze Dana Winner met de cover ’Het Dorp’ van

Wim Sonneveld. De armen gingen de lucht in en de zaal vol bewoners, familie, omwonenden,

personeel en vrijwilligers zong luid mee. Daarmee was de toon gezet voor een gezellige

avond met vele optredens.

Familieparticipatie:

Met een familiecontactmiddag haalde woonzorgcentrum Mauritsstaete het contact aan met de familie en mantelzorgers van haar bewoners. Om hen te informeren over de laatste ontwikkelingen binnen het huis, maar ook om hen te betrekken bij activiteiten.

De zorg verandert in Nederland. Familie en andere naasten worden steeds belangrijker. Volgens loca-tiemanager Anne Marie van Dinther willen naasten vaak wel helpen, maar weten zij niet hoe. “Wij reiken hen vandaag handvatten aan. We hopen dat ze gebruik gaan maken van onze activiteiten en wellicht vrijwilliger worden.”

Focus verleggenDe locatiemanager wijst de aanwezige familieleden en mantelzorgers er op dat De Riethorst Stromenland vanaf 2017 de focus verlegt. “In het nieuwe jaar staat de cliënt echt voorop. Daar hebben we uw hulp bij nodig. We horen graag wat uw wensen zijn. En wellicht heeft u zelf ideeën over de invulling hiervan? Laten we met elkaar proberen de zorg zo prettig mogelijk te maken.”

LevensboekActiviteitenbegeleider Rianne Bolier vertelt dat iedere bewoner volgend jaar een levensboek ontvangt. “In dat boek kunt u schrijven wat u vroeger graag deed en misschien nog steeds graag doet. Hoe heeft u

uw leven altijd geleefd? Zijn er taken die u graag wilt uitvoeren of heeft u andere wensen? We horen het graag, zodat we ons best kunnen doen dit te regelen. In het nieuwe jaar komt er in het atrium een wensboom voor al uw bijzondere wensen.” Mevrouw Ouburg heeft geen wensen. “Ik wil een pluim geven aan het personeel voor de goede zorg. Goed dat de teamkamer naar beneden is gegaan. Die was boven te klein. Fijn dat dit is geregeld.”

EetafspraakKok Ada Scheffers vertelt over alle mogelijkheden voor bewoners in het restaurant. “We zijn geen hotel met dagelijks een viersterrenmaaltijd, maar dat neemt niet weg dat we wel ons uiterste best voor u doen”. “Het eten is elke dag lekker”, reageert mevrouw Van der Giessen. Ze vertelt een andere aanwezige dat ze ’s avonds altijd beneden in het restaurant eet en vraagt of de dame een keertje mee wil. Rianne Bolier kijkt tevreden naar de eetafspraak die vervolgens wordt gemaakt. “Kijk, zo vervult onze familieparticipatiedag ook een sociale rol.”

BraintrainerNa afloop hebben enkele vrijwilligers zich aangemeld en hebben diverse bewoners het nieuwste speeltje van Mauritsstaete ontdekt: de Braintrainer. Meneer Kerseboom heeft er schik in: “Zoveel spelletjes ineen. Wat kan een mens nog meer wensen?”

‘Samen maken we de zorg zo prettig mogelijk’

GEDICHT (door meneer Van de Hoven)

Alles wordt gedaan, er wordt meegedachtGeholpen met eten en ’s avonds naar bed

gebracht

Zuster, zonder jou word ik onrustigZuster, met jou word ik bewuster

Alles wordt geregeld, pillen uitgezetDe overdracht, zelfs een bezoek aan het

toilet

Zuster, zonder jou word ik onrustigZuster, met jou word ik bewuster

Soms ben ik het even kwijt, dan worden ze ongerust

Vergeef me, ik doe het niet bewust

LoterijTussen de liedjes door was er een loterij en vertelde presentator Jan Beerens moppen. Bijzonder was het optreden van vrijwil-liger Ad Smits die live het Biesbosch-lied vertolkte. Dat gebeurde onder luid geklap en gezang uit de zaal. Maar ook het gedicht van meneer Van de Hoven mocht er zijn. Bewoners blikten na afloop tevreden terug: “We hebben dit gemist in ons zomerpro-gramma. Fijn dat er dit jaar toch nog een playbackshow is”, zei mevrouw Van Irsel, die met een leuke prijs uit de loterij naar huis ging.

ROOKVRIJE RUIMTE

22

Rookverbod op locaties De Riethorst Stromenland

Op alle locaties van De Riethorst Stromenland geldt sinds kort een rookverbod voor zowel cliënten als medewerkers. Roken is alleen nog toegestaan in speciale rookruimtes of buiten.

In de wet is geregeld dat werkgevers verplicht zijn om maatregelen tegen rokers te treffen om de gezond-heid van hun medewerkers niet te schaden. Dit betekent dat zij ook in een appartement van de cliënt geen hinder of overlast mogen ondervin-den van tabaksrook. Het rookverbod is ingevoerd om de wet, maar ook om de persoonlijke levenssfeer van cliënten te respecteren.

ToezichtHet rookverbod betekent dat wij toezicht houden op de naleving van de afspraken. Uw appartement wordt bij het verlenen van zorg een werkomgeving. Dat betekent dat u niet mag roken als er medewerkers binnen zijn.

AfsprakenWilt u wel roken in uw appartement, maak dan strikte afspraken met uw EVV’er. Deze afspraken worden schriftelijk vastgelegd in een niet-ro-ken overeenkomst. Als u de afspraken niet naleeft, heeft elke medewerker het recht een bezoek aan u te annu-leren.

Terugblik op:

JAKloosterhoeveCulinair2 0 1 6

De 24 uur van De Riethorst

24

‘Liever naar mijn oma dan op stap

met vrienden’Goede verzorgingSinds juli woont zijn oma in kleinscha-lig verpleeghuis Aernswaert in Hank. “Ik weet dat ze goed verzorgd wordt. Dat geeft mij wel wat rust. Net voordat ze hierheen verhuisde, sliep ik weleens bij haar. Dan was ze niet zo eenzaam. Of om voor haar te zorgen als ze ziek was.” De trouwe kleinzoon zegt gerust een stapavond met vrienden af om voor zijn oma te kunnen zorgen. “Stappen kan altijd nog, naar oma gaan niet. Mijn vrienden begrijpen dat. Ze steu-nen me als ik me zorgen maak over oma. Die zorg is gelukkig een stuk minder sinds ze in Aernswaert woont.”

HerinneringenVoor haar tachtigste verjaardag maakte Joey een fotoboek voor zijn oma. “Ik wilde haar iets geven waar ze echt iets aan heeft. Samen kijken we graag naar de oude foto’s. Daar heeft ze goede herin-neringen aan. Haar geheugen laat haar verder erg in de steek.” Joey vindt het moeilijk dat zijn oma Alzheimer heeft. “Vroeger bespraken

we alles met elkaar. Als ik ergens mee zat, was zij degene met de juiste raad. Dat lukt niet meer. Ik probeer het wel, maar mijn verhaal komt niet meer binnen. Mijn vriend is zijn moeder verloren. Er is natuurlijk niks erger dan dat. Hij ziet haar nooit meer, ze is

voorgoed weg. Maar mijn oma is er door de Alzheimer ook niet meer. Fysiek wel, maar mentaal niet meer. Ik heb in dat opzicht ook al afscheid moeten nemen van haar. Elke keer als ik haar zie, word ik opnieuw geconfronteerd met dat gemis. Dat doet me verdriet.”

De jongste is 69, de oudste 93. Maar wie de deelnemers in de fysiotherapiezaal van Slotjesveste bezig ziet, zou daar anders over kunnen denken. Aan fanatisme en doorzettingsvermogen is namelijk geen gebrek. Alle sporters hebben vooraf een screening ondergaan door een van de fysiotherapeuten van Slotjesveste. Zo weet beweegagoog Anita Haak precies wat de trainingsdoelen zijn en op welk niveau iemand instroomt. De deelnemers trainen op vaste tijden een of twee keer per week. Alle groepen zijn klein, zodat Anita voldoende persoonlijke aandacht kan geven. Na enige tijd wordt een evaluatie gehouden. “Zo kan ik zien of iemand fitter wordt en of de conditie is verbeterd.”

Favoriete uitjeNa een dubbele heupbreuk kwam mevrouw Sins in 2014 bij de fysiotherapie in Slotjes-veste terecht. Omdat ze thuis ‘te fanatiek’ haar oefeningen uitvoerde, werd ze uitge-nodigd om onder begeleiding te komen sporten. “Ik had nog nooit gesport, maar ik vind het hier heel leuk. We kunnen onderling ook goed opschieten met elkaar.” Mevrouw Van der Berg (82) komt tweemaal per week sporten. Ze vertelt dat ze graag een goede conditie wil houden, omdat ze hartpatiënt is. “Als je blijft zitten, word je niet fitter. Ik voel me een stuk beter sinds ik hier kom. Na afloop eten we altijd met enkele dames samen in het restaurant. Het is mijn favoriete uitje in de week.”

CircuitMevrouw van Wijnen (86) legt samen met mevrouw van Beveren (93) een circuit af. In een vlotte vaart stappen ze over obstakels tussen de brugleggers. Als ze het eind van de brug hebben bereikt, moeten ze een ring naar

het beginpunt brengen en opnieuw over de obstakels heen. Zo werken ze 15 rondjes af. Terwijl mevrouw van Wijnen na haar circuit-training alvast een plekje zoekt in het restau-rant, sluiten de dames Sins, Bloemsaat en Van Beveren hun sportles af met een potje badminton met reuzeballon. Mevrouw Bloemsaat rent als jongste het speelveld over. De andere twee dames zitten vanwege instabiliteit op een stoel. Het fanatisme is er niet minder om. “Ik zou dit voor geen goud willen missen”, zegt mevrouw Sins, terwijl ze opstaat uit haar stoel en mevrouw Bloemsaat de andere kant van het veld laat zien.

Aanmelden?Wilt u meer informatie of zich aanmelden voor het Train u Fit-programma? Bel dan naar 0162 695955 of kom een keer langs op maan-dag, dinsdag, donderdag of vrijdag van 16.30 tot 17.30 uur.

‘Het is mijn favoriete uitje’

“Mijn oma is er door de Alzheimer ook niet meer”

Joey van der Pluijm uit Hank is 21 en mantelzorger van zijn oma. Dat vindt

de student de normaalste zaak van de wereld. “Ze heeft me op alle moeilijke momenten in mijn leven geholpen. Zij was er altijd voor mij. Nu ben ik er voor haar.”

Train u Fit is een speciaal trainingsprogramma voor

senioren in gezondheidscentrum Slotjesveste. De ouderen

sporten onder begeleiding van beweegagoog Anita Haak.

Van kleins af aan heeft Joey een bijzondere band met zijn oma Jo van der Pluijm. “Uit school kwam hij altijd eerst naar mij toe en daarna pas naar zijn moeder”, vertelt ze. “Joey is mijn grote schat. Hij staat altijd voor me klaar. Ik kan hem niet missen.”Andersom geldt dat net zo. Als het maar even kan, gaat Joey op visite bij zijn grootmoeder. Wel vier tot vijf keer per week. Soms wel twee keer per dag. “Ik doe boodschappen, help met de afwas of stofzuig. We wandelen, doen spelletjes, kijken samen naar RTL Boulevard of lezen roddelblaadjes. Als ze een nieuwe blouse nodig heeft, gaan we gezellig naar de stad. Onlangs zijn we naar de dierentuin geweest en heb ik een beautydag geregeld. Dat vond ze heerlijk.”

26

Hetty Snijders (links) en Nel Wervers namen onlangs afscheid van de cliëntenraad van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg. Beide dames zetten zich circa tien jaar in voor de belangen van de cliënten.

‘Cliënten hebben luisterend oor

nodig’

Een jaar woonde Hetty Snijders zelf op de revalidatieafdeling

van De Riethorst. Als ervaringsdeskundige werd ze gevraagd voor de cliëntenraad. “Ik heb in deze rol een bijdrage kunnen leveren aan veel zaken. Vaak kleine dingen, maar dingen die voor de cliënten wel belangrijk zijn. Ik vind het fijn om te kunnen helpen. Daarom nam ik zitting in de cliëntenraad. Met elkaar proberen we daar om de zorg en het verblijf voor cliënten zo prettig mogelijk te maken. Cliënten durven niet altijd alles tegen het personeel te zeggen, maar wel tegen ons.” Intussen woont Hetty in woonzorgcentrum Mauritsstaete. Sinds een jaartje zit ze daar in de cliëntenraad. ‘’Dat is ook de reden dat ik voor De Riethorst stop. Mijn thuis heeft nu mijn hulp nodig. Ik vind het belangrijk om te blijven opkomen voor de belangen van de cliënten. Zij hebben een luisterend oor nodig.”

.............................................

‘Ik heb altijd voor goede zorg gestreden’.............................................

Door de ziekte van haar man kwam Nel Wervers bij De Riethorst terecht.

“Het was geen eenvoudige tijd. We waren altijd samen geweest en nu moesten we noodgedwongen gescheiden verder. Dat heeft ons beiden geraakt. Ik was hierdoor zeker niet altijd de fijnste familie die in het verpleeghuis rondliep. Maar ik voelde me zo betrokken bij zijn wel en wee, dat ik er wel alles aan deed dat de zorg zo goed mogelijk was. Daar heb ik altijd voor gestreden. Op zijn ziekte had ik geen invloed, maar wel op de wijze waarop hij verzorgd werd. Want als cliëntenraad héb je invloed. Niet op alles, maar alles is wél bespreekbaar. Hoewel ik me nog steeds zou willen blijven inzetten voor goede zorg voor de cliënten, vraagt mijn eigen gezondheid helaas nu alle aandacht.”

Een gelukkig nieuwjaarVeiligheid voor alles!

De jaarwisseling is niet meer ver weg. Een gezellige tijd van oliebollen, champagne én vuurwerk. Om ervoor te zorgen dat u en uw dierbaren oud op nieuw veilig doorkomen, hebben we enkele tips voor u op een rijtje gezet.

Kaarsen• Laat kaarsen nooit zonder toezicht branden.• Plaats kaarsen op een onbrandbare

onderzetter of houder. • Zorg dat de kaars stevig staat en niet kan

omvallen. • Zet kaarsen niet te dicht bij brandbare

objecten als gordijnen of een bank. • Plaats kaarsen niet in een luchtstroom, dan

gaat de vlam flakkeren, druipen en walmen.

Kaarsvet• Leg geen afgebrande lucifers in het kaarsvet.

Hierdoor kan een grote vlam ontstaan.• Verplaats een brandende kaars niet. U

riskeert brandwonden door het kaarsvet.• Doof een kaars nooit met water. Gebruik een

kaarsendover of blaas de kaars zachtjes uit.• Houd 10 centimeter afstand tussen twee

kaarsen• Zet kaarsen niet bij een warmtebron als

verwarming of open haard.• Blaas een kaars uit als de vlam op 1 cm van

de bodem is verwijderd.

Vuurwerk• Als u buiten gaat kijken naar het vuurwerk

of zelf vuurwerk wilt afsteken, neem dan veiligheidsmaatregelen.

• Draag buiten altijd een veiligheidsbril en geen synthetische kleding.

• Ga voorzichtig om met vuurwerk. Denk aan uw eigen veiligheid, maar ook aan die van anderen!

• Kijk voor dat u vuurwerk afsteekt of er geen wandelaars, auto’s, scooters en/of bromfietsen in uw omgeving zijn.

Huisdieren• Veel honden en katten houden niet van

vuurwerk. Het is daarom beter om uw dieren binnen te houden.

• Harde vuurwerkknallen kunnen dieren erg angstig maken, zet daarom de radio of tv aan. Dan schrikt uw huisdier minder snel.

• Als u uw hond uitlaat, houdt deze dan altijd aan de lijn. Op die manier raakt u uw hond niet uit het oog of riskeert u dat uw hond ervandoor gaat bij een harde knal.

Wij wensen u een voorspoedige jaarwisseling en een gelukkig nieuwjaar!

28

‘Heerlijk alles op het gemakje’

In september gingen enkele bewoners van de afdeling

Guldenroede van verpleeghuis Altenahove in Almkerk op een

korte vakantie. Dat was een hele belevenis.

“Het is veel geregel, maar zo de moeite waard. De mensen hebben met volle teugen genoten van vier dagen helemaal weg zijn. We hebben prachtig weer gehad wat natuurlijk in september al heel bijzonder is”, vertelt Manuela Schmidt, Parkinson-verpleegkundige en EVV’er.

De eerste vakantiedag stond vanaf 8 uur ‘s ochtends in het teken van verzamelen. Koffers, tassen, medicatie en medische hulpmiddelen. Alles werd op een kar geladen om zo vervoerd te worden naar de plaats van bestemming. Tussen de middag lunchte de hele groep in het restaurant van Altenahove om daarna te vertrekken richting Hoogeloon. “Bij aankomst hebben we samen alles uitgepakt en daarna koffie gedronken.”

Feestelijke heropening dagbehandeling Altenahove

De dagbehandeling van verpleeghuis Altenahove is in

een nieuw jasje gestoken. De bezoekers, het personeel

en de vrijwilligers zijn apetrots op het eindresultaat.

Met een gouden schaar op een kussentje verrichtte mevrouw Blom de heropening van de

dagbehandeling Altenahove. “Zij is de bezoeker die hier het langst komt. Vandaar dat zij deze eer kreeg”, vertelt helpende Harriët Verhoeven. Met knallende partypoppers aan haar zijde en een compleet Chinees buffet voor alle bezoekers werd de opening een feestelijk geheel.

TrotsMevrouw Blom vindt de dagbehandeling prachtig geworden. “Ik ben er trots op wat ze bereikt hebben”, zegt ze bij de opening. En dat is veel: de vloer is compleet vernieuwd, de muren zijn geschilderd, de vitrage is vervangen, er staan nieuwe tv’s en diverse planten kleden de ruimte gezellig aan. Harriët is vooral blij met de schoolbordverf op de kastdeuren. “Daar kunnen we onze activiteiten op schrijven of leuke quotes. Het geeft de dagbehandeling iets persoonlijks.”

Op stapDinsdag kwamen enkele collega’s langs om een dagje mee op stap te gaan naar Valkenswaard. “Dat was erg gezellig. We hebben uitgebreid geluncht op een terras, lekker in het zonnetje. Woensdag in de middag stond een huiskartocht op het programma. De hele groep ging mee en kon zo de mooie

omgeving bewonderen. “Bij terugkomst hebben we een vragenspel gedaan, waarmee de bewoners leuke prijzen konden

winnen.”

Papegaaien ZooDe Papegaaien Zoo in Veldhoven stond voor

donderdag op de planing. “Dit vonden de mensen prachtig. Daarna zijn we rond 3 uur teruggegaan naar de accommodatie om alles in te laden op de kar en weer richting Almkerk te vertrekken. Maar niet voordat we nog heerlijk samen pannenkoeken hadden gegeten in Den Hout!”

Voor herhaling vatbaarMevrouw Van Gammeren vond het heerlijk om er eventjes uit te zijn. “Het is zeker voor herhaling vatbaar. Ik vond het heel fijn dat alles op het gemakje gedaan werd. Alles zonder stress. De activiteiten waren leuk ingevuld. Ik heb echt genoten.” Ook mevrouw Schouten is vol lof over de korte vakantie. Ze spreekt over ‘leuke uitjes in een mooie omgeving en een hele mooie locatie’. “Ik heb het buitengewoon goed gehad!”

OpruimenHet personeel van de dagbehandeling greep de opknapbeurt ook aan om oude spullen op te ruimen. “We groeiden een beetje uit ons jasje. Dat komt omdat ik niet graag iets weggooi. Maar nu is alles weer netjes opgeruimd. Binnenkort komen er nog plastic bakken waarin we alles kunnen ordenen. Dan is het 100% netjes”, zegt Harriët met een knipoog.

30

MAAK kANS OP ...

Revalidatieafdelingen drie zorgorganisaties bundelen krachten

Om nog betere zorg te kunnen leveren, werkt De Riethorst Stromenland vaak samen met andere organisaties. Soms gaat die samenwerking heel ver. Zoals op het gebied van geriatrische revalidatiezorg (GRZ). Behandelaren en zorgmedewerkers van De Riethorst Stromenland, Volckaert en Schakelring kwamen op 28 november bijeen om te praten over het samengaan van hun GRZ.

“We werken al langer met elkaar samen op het gebied van GRZ. Dan is het logisch dat we onze krachten verder gaan bundelen”, legt Mireille de Wee van de Raad van Bestuur van De Riethorst Stromenland uit. Zij somde de voordelen van samengaan op: nog betere kwaliteit van zorg, meer ruimte en geld voor innovatie en een hoger aantal behande-lingen – een voorwaarde die de zorgverzekeraars in de toekomst gaan stellen. Inmiddels hebben de bestuurders van de drie orga-nisaties een intentieverklaring getekend. Het komend jaar wordt gebruikt om de samenwerking verder uit te werken.

Gezamenlijke toekomstVanuit de eerdere samenwerking rondom GRZ hebben in de afge-lopen maanden behandelaren en zorgmedewerkers van de drie organisaties al over een aantal onderwerpen nagedacht. De eerste resultaten werden tijdens de bijeenkomst gepresenteerd. Zo zijn er zorgpaden ontwikkeld voor mensen met de ziekte van Parkinson, revalidatie bij ortho-pedie en revalidatie na een beroerte (CVA). Ook hebben

medewerkers met elkaar gepraat over de gewenste competen-ties van GRZ-medewerkers, de gebruikte meetinstrumenten en cliënttevredenheid.

VisualisatieTijdens de bijeenkomst werden nieuwe ideeën opgedaan. Sport-psycholoog en bewegingswe-tenschapper Afke van de Wouw vertelde over hoe topsporters visualisatie gebruiken om hun prestaties te verbeteren. Ook bij herstel na een blessure. Door niet alleen fysiek te trainen, maar zich

de bewegingen ook voor te stellen, ‘slijpen’ die nog beter in. “Dat is iets wat binnen de geriatrische revalidatiezorg ook gebruikt kan worden”, stelde Van de Wouw. De aanwezigen in de zaal waren enthousiast. Een werkgroep gaat nu onderzoeken of en hoe visuali-satie kan worden ingezet voor de geriatrische revalidatiezorg.

Winnaars fotoshootIn de vorige uitgave van THUIS kon u kans maken op een fotoshoot. Een mooie foto van u met uw gezin, familie, beste vriend of vriendin. De enige voorwaarde was dat u akkoord ging met plaatsing in dit magazine. We hebben leuke inzendingen binnengekregen. De redactie van THUIS heeft maar liefst twee fotoshoots cadeau gedaan, waarvan u in het voorjaarsnummer van 2017 het resultaat kunt zien.

De heer Bertus van der Stelt, AltenahoveMeneer Van der Stelt heeft zichzelf opgegeven met een bevriende cliënt en een verpleegkundige. “Ik wil graag met de zuster en andere cliënten op de foto. Ik ken iedereen hier zo goed en vind iedereen zo lief. Het is allemaal goed volk en de zusters zorgen goed voor mij.”

Mevrouw Heijstek-Branger, afdeling de Akkerwinde in Altenahove.Dochter Eveline Tamerus-Heijstek gaf haar moeder op voor de fotoshoot.

... een mooi voorjaarsboeket. Wie vóór 1 februari 2017 een leuke reden instuurt waarom hij, zij of juist iemand anders het boeket moet winnen, maakt kans op een van de drie boeketten die we weggeven.

MeedoenU kunt uw reden opsturen naar De Riethorst Stromenland afdeling Communi-catie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geertruidenberg. Afgeven bij de recep-tie van uw zorglocatie mag ook. Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten van deelname.

32

‘Goed afscheid nemen, maakt rouwen iets makkelijker’

In verpleeghuis De Riethorst worden sinds kort speciale waakmanden uitgereikt wanneer een dierbare stervende is. In deze mand zitten

allerhande spullen die van pas kunnen komen tijdens het waken bij

uw naaste.

Een behaaglijke deken, gastendoekjes, kaarsjes, thermoskannen, een notitieboekje, puzzelboekjes en een cd-speler. Het is een greep uit de vele spul-letjes uit de mand. Maar ook een dichtbundel en een boek over afscheid nemen zitten in de mand die tijdens de laatste levensdagen van een dier-bare ingezet kan worden.

Positieve bijdrageBedenker van de waakmand is EVV’er Sanne Simons. Tijdens haar opleiding hoorde ze over een waakmand. “Het idee sprak me erg aan. Door een waakmand te geven, draag je als medewerker en zorgorganisatie op een positieve manier bij aan het waakproces. Het is een lieve en attente manier om de stervende en de familie te ondersteunen in deze zo moeilijke tijd.”

RouwenCollega Rinie Spliet die zorg voor stervenden als aandachtsgebied heeft, hielp Sanne met de vulling van de mand. Zij ziet in haar werk dat het rouwen vaak al tijdens het ziekte- of stervensproces begint. “Mensen die rouwen hebben een andere tijdsbele-ving. Ze leven niet van dag tot dag, maar cirkelen met hun gedachtes en gevoelens vaak dagenlang om het moment dat hun geliefde sterft. Daarom zijn die laatste dagen en uren zo belangrijk, omdat ze meegaan naar de tijd die komen gaat. Door te waken sta je bewuster stil bij het afscheid nemen. Dat maakt rouwen iets makkelijker.”

Wilt u een waakmand inzetten?

Informeer dan bij Sanne of Rinie via 0162 513555 of bij de geestelijk verzorger van uw locatie.

ColumnMarieke Schoenmakers, geestelijk verzorger

WakenDe telefoon gaat. Het gaat niet goed met mevrouw De Beer*, vertelt een verzorgende aan de andere kant van de lijn. De kinderen zijn al aan het waken. Een kwartier later loop ik de afdeling op. Vlak bij haar deur hou ik mijn pas even in. De kamer van een stervende binnen gaan maakt altijd diepe indruk op me. Het voelt als “Heilige Grond” die ik ga betreden. Mevrouw De Beer is niet meer aanspreekbaar. Ze verkeert in wat geestelijk verzorger Marinus van den Berg “het grens-gebied tussen hier en niet meer van hier” noemt. Misschien hoort ze nog een stem, of voelt ze de streling van een hand. We weten het niet. Haar kinderen zitten in stilte om haar bed. Voorzichtig vraag ik hoe ze zich voelen. Naast verdriet en machteloosheid bespeur ik ook berusting en dankbaarheid voor een lang en mooi leven.

Mijn komst maakt wat los. Ik kom als vreemde binnen in een gezin. Ze vertellen me over hun moeder. Wie ze was, wat haar bijzonder maakte, hoe ze geleefd heeft. Prachtige anekdotes komen voorbij waarom flink wordt gelachen. Zo ook over ome Koos*, die nóóit zijn verjaardag vierde voordat hij echt jarig was, want stel je voor…. En uitgerekend hij stierf twee dagen voordat hij 90 werd.

Geregeld ook zijn er tranen. Het besef dat het einde nabij is en dat ze verder zullen moeten zonder haar, is nadrukkelijk aanwezig. Dan vraagt één van de dochters aan me of ik samen met hen wil bidden. We halen haar bed van de muur af zodat we rondom moeder kunnen staan. En terwijl we haar allemaal vasthouden, bid ik al improviserend en soms stamelend dat we blij zijn dat ze onze moeder mocht zijn, dat ze mag gaan en dat we hopen dat ze weer herenigd gaat worden met vader, van wie ze jaren eerder afscheid heeft moeten nemen. “Ik hoop dat je weer samen met pa kunt dansen”, vult hun zoon me aan.

Na het gebed wens ik mevrouw een goede reis en de kinderen sterkte voor wat komen gaat. Weer op de gang merk ik hoezeer het me geraakt heeft en hoe ‘mooi’ het was om te zien hoe de kinderen waakten bij moeder. Waken is méér dan iemand die sterft nabij zijn. Waken is het leven met diegene aan je voorbij laten flitsen. Waken is loslaten én losgelaten worden. Waken is alvast wennen aan je nieuwe rol, zonder die ander.

De volgende morgen lees ik dat mevrouw diezelfde namiddag in alle rust is gestorven, omringd door haar kinderen.

.....

*Namen zijn gefingeerd.

34

‘Een boerenstal haalt het beste in me naar boven’Bewoners van woonzorgcentrum De Stroming in Waspik namen afgelopen september deel aan de ‘dierbare tocht’. Een initiatief van de

dementievriendelijke gemeente Waalwijk.

Wafels, appelflappen en worstenbrood. Er is lekkers in overvloed in de terpboerderij van Wim en Addy de Wit in de Overdiepse polder Waspik. Maar er zijn vandaag dan ook ruim 25 gasten in huis, waaronder bewoners van woonzorgcentrum De Stroming en mensen met dementie en hun mantelzorgers die nog thuiswonen. Marianne de Jongh, dementieconsulent, vertelt dat dementie nog vaak een taboe is. “We willen met onze activiteiten mensen met dementie nadrukkelijk bij het leven van alledag betrekken. De familie De Wit is zo gastvrij om hun boerderij open te stellen voor deze missie. We noemen het een dierbare tocht.” Na de koffie vertrekt het gezelschap naar de stal waar een rondleiding wacht.

Heimwee naar vroegerBij binnenkomst is het meneer Verhagen die gelukzalig de geur opsnuift. “Ah, dit ruikt lekker. Ik krijg heimwee naar vroeger”, zegt de voormalige melkveehouder uit ‘s-Gravenmoer. “Ik zie slecht, maar hoor ze al roepen”, wijst hij naar de koeien. Een dame die voorbijloopt reageert op de bekende stem. “Dag Kees”, zegt Wouterina Melsen-Faro, het oude

buurmeisje van meneer Verhagen. “Ach Woutje, ben jij dat? Woon je in De Stroming? Ge bent nog een knap frammeke”, zegt hij. “En jij blijft een charmeur, Kees. Al ben je al 95.” “Daar blijft de geest jong van”, lacht hij. “Deze stal haalt het beste in me naar boven!”

Kalfje voerenVanuit de kalverbox roept de gastvrouw haar gasten erbij. “Kom eens kijken”, wijst ze naar een klein kalfje. ‘Tante’ Nel de Jong bestudeert een kat in het hooi, maar al snel vangt haar blik ook het witzwarte kalf in de box. Tot haar grote vreugde mag ze helpen bij het voeren. Na een dik half uur is de rondleiding klaar. ‘Boer’ Verhagen komt als laatste uit de stal. “Mijn handen kriebelen om aan de slag te gaan. Ik had vroeger 25 koeien, alles molk ik met de hand. Later ook machinaal. Er is niets mooier dan het boerenleven.” Gastheer Wim de Jong hoort met plezier het verhaal van de oude boer aan. “Wat prachtig om te zien hoe hij is opgeleefd door de dierbare tocht!”

Zoek de verschillen

De twee plaatjes lijken precies hetzelfde. Maar als u goed kijkt, zijn er zes verschillen. Laat ons weten waar de verschillen zitten en maak kans op een leuke prijs. Onder de juiste inzenders verloten we vijf cadeaubonnen ter waarde van € 25,-- en een kleurboek voor volwassenen.

MeedoenU kunt uw oplossing tot 1 februari 2017 opsturen naar:De Riethorst Stromenland afdeling CommunicatieAntwoordnummer 275094930 WK Geertruidenberg

Afgeven bij de receptie van uw zorglocatie mag ook.

Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten als prijswinnaar.

Mandala kleurplaat Thuis zomer 2016De mandala kleurplaat in het vorige magazine leverden mooie reac-ties op. Dank voor uw inzending. De vijf winnaars zijn:• Mevrouw Van der Pluijm, De Dotter.• Mevrouw De Laat-Van Beek, Mauritsstaete.• Mevrouw Burgel, Antonia.• Mevrouw De Meijer-Van Dongen, dagbehandeling De Riethorst.• De heer Kieboom, Aernswaert.

Allen zijn inmiddels in het bezit van hun prijs.

ThuiszorgDe Riethorst Stromenlandwww.deriethorststromenland.nl

Ook in 2017 zijn wij er voor u!

Zorg nodig?